Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τη 12 Ολεμέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, και από τη διάσπαση του κόμματος. Αυτή η επέτειος φαίνεται να επισκιάζει, κατά μία έννοια, την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε σε ΚΚΕ στη συνέχεια, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον την υπογραμμίζει, γιατί ήταν η προϋπόθεσή της. Χωρίς τη 12η Ολομέλεια, μπορεί να μην υπήρχε καν ΚΚΕ σήμερα, για να γιορτάσει τα 100 χρόνια δράσης και λειτουργίας του. Κι αυτή η καμπή ήταν κάτι σαν φάρος σε μια περίοδο όχι ιδιαίτερα ηρωική, με νωπό το χαστούκι από την επιβολή της δικτατορίας και την αδυναμία αξιόλογης οργανωμένης αντίδρασης, κυρίως εξαιτίας της καταστροφικής απόφασης που είχε προηγηθεί δέκα χρόνια πριν, για τη διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων. Κι αυτό ξέχωρα από τα όποια προβλήματα εντοπίζονται στην πολιτική γραμμή και τη στρατηγική της εποχής, στην πολιτική ουράς απέναντι στην Ένωση Κέντρου, και στις αυταπάτες πως δεν υπήρχε αντικειμενικά έδαφος για την ανάπτυξη σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος στην Ελλάδα, τη στιγμή που αυτό κυοφορούνταν, ακόμα και μες στις γραμμές της ΕΔΑ εν μέρει.
Ας δούμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά της 12ης Ολομέλειας. Καταρχάς, το ρήγμα είχε επέλθει ουσιαστικά νωρίτερα (κυρίως στη 10η Ολομέλεια) κι απλώς πιστοποιήθηκε κι εκδηλώθηκε ανοιχτά κατά τη διάρκεια της 12ης, οι εργασίες της οποίας αναλώθηκαν πολύ σε τεχνικές λεπτομέρειες, πχ για το ποιος είχε δικαίωμα συμμετοχής, είχαν όμως καθαρά πολιτικό υπόβαθρο. Κι αυτό δεν ήταν γεωγραφικό, όπως υπονοούσε η προβοκατόρικη ονομασία “ΚΚΕ εσωτερικού”, αν δηλαδή το κίνημα θα καθοδηγούνταν από την ηγεσία που διαμόρφωνε τη γραμμή από το εξωτερικό ή από τα στελέχη που δρούσαν στην Ελλάδα και είχαν πιο σφαιρική αντίληψη της κατάστασης. Το υπόβαθρο της αντιπαράθεσης ήταν καθαρά πολιτικό, όπως έδειξε τόσο η εξέλιξη του “ΚΚΕ εσ.” όσο και η διαμόρφση του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού διεθνώς, με καταλύτη το 1968, αν και η διάσπαση του ΚΚΕ προηγήθηκε τόσο του Παρισινού Μάη, όσο και των γεγονότων που ονομάστηκαν “Άνοιξη της Πράγας”.
Τι βρισκόταν στην πολιτική ουσία του πράγματος; Ακούγεται λίγο απαξιωτικά ειπωμένο ίσως από κάποιον άκαπνο γραφιά που τοποθετείται από τη βολή του πληκτρολογίου του, αλλά η ουσία είναι αυτή και δε γίνεται να διατυπωθεί διαφορετικά: η επαναστατική αναδίπλωση, η κούραση από την αντάρτικη δράση που τη διαδέχτηκε η μακρόχρονη, σκληρή παρανομία, η αναζήτηση -έστω και μιας αστικής, κουτσουρεμένης- νομιμότητας, της “ομαλότητας”, μιας ευκαιρίας-ανάγκης να ζήσουν κανονικά, όπως θα είχε ο καθένας δικαίωμα, κι όπως έβλεπαν να γίνεται παραδίπλα, με τους κομμουνιστές συντρόφους στην Ιταλία και τη Γαλλία. Η απαξίωση και η απόρριψη όσων μας “στέρησαν” την ευκαιρία αυτή: το δεύτερο αντάρτικο, που ήταν “τυχοδιωκτισμός”, τα Δεκεμβριανά, που ήταν “μπανανόφλουδα” που την πατήσαμε πρόθυμα, ο Ζαχαριάδης -πάνω απ’ όλα αυτός- που είχε καθαιρεθεί παραπάνω από μια δεκαετία πριν, αλλά στοίχειωνε τη σκέψη τους και τον έβλεπαν παντού παρόντα: ακόμα και στον Κολιγιάννη…
Η πολιτική προέκταση των παραπάνω ήταν η απόρριψη της δικτατορίας του προλεταριάτου -και κάθε δικτατορίας, που δεν μπορεί να συσπειρώσει τις μάζες που διψάνε για δημοκρατία. Με άλλα λόγια, η απόρριψη της “καχεκτικής δημοκρατίας” και της δικτατορίας στην Ελλάδα, επεκτεινόταν στην απόρριψη κάθε δικτατορίας γενικά, ακόμα και του προλεταριάτου, και οδηγούσε στην αγκαλιά της αστικής δημοκρατίας και τα προνόμια που απολαμβάνουμε σε αυτήν…
Η άμεση οργανωτική προέκταση ήταν η απόρριψη του κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος ως πρωτοπορίας, που η ηγεσία “απέξω” επέμενε ανεδαφικά για την ανάληψη δράσεων για τη νομιμοποίησή του. Τι τα χρειαζόμαστε όλα αυτά όμως, από τη στιγμή που έχουμε τον “υπαρκτό φορέα”, την ΕΔΑ που λειτουργούσε νόμιμα -κι ας διωκόταν σαν σχεδόν παράνομο κόμμα- και μετεξελισσόταν σε ενιαίο κόμμα, καλύπτοντας -κατά το δικό τους σκεπτικό- όλες τις απαραίτητες πλευρές, που χρειάζονταν οι κομμουνιστές.
Για να το κάνουμε λιανά, η ουσία ήταν: τα “καλά” της αστικής δημοκρατίας, μιας “ομαλής” ζωής, που σήμαινε όμως σε αντάλλαγμα και την παραίτηση από την ιδιότητα του επαναστάτη-κομμουνιστή. Αναθεώρηση -και όχι κάποιος εκσυγχρονισμός-ανανέωση- των βασικών αρχών του μαρξισμού-λενινισμού. Οτιδήποτε διαφορετικό βαφτιζόταν “τυχοδιωκτισμός” και θεωρούνταν πως έδινε πάτημα για όξυνση των κατασταλτικών μέτρων, ακόμα-ακόμα και για τη δικτατορία των συνταγματαρχών -στη λογική ότι φταίει το θύμα που προκαλεί και οφείλει να μην αντιστέκεται. Τόσο ξύλινα και απλά…
Το δεύτερο βασικό στοιχείο που επισημαίνεται συχνά σε αναλύσεις των αναθεωρητών είναι το βάρος του διεθνούς κέντρου και ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξε για την επικράτηση του “ορθόδοξου” ΚΚ με την επιρροή του και τη σαφή προτίμηση που έδειξε στο ΚΚΕ. Παρεμπιπτόντως, αυτό το κέντρο ήταν που είχε πάρει την πρωτοβουλία για την καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά “όλως παραδόξως” αυτό σπανίως επισημαίνεται σε αυτές τις αναλύσεις ως αρνητικό παράδειγμα.
Ας σημειώσουμε σχετικά τα εξής: η κριτική αυτή είναι λίγο υπο-κριτική στην ουσία της, καθώς οι αναθεωρητές αρχικά επιδίωξαν και αυτοί την εύνοιά του -ή έστω μια πιο θετική μεταχείριση του δικού τους “ΚΚ”. Τα υπόλοιπα και η “αποστασιοποίηση” από διάφορες επιλογές ήρθαν μάλλον κατόπιν εορτής, μαζί με τη διακριτή συγκρότηση του ευρωκομμουνισμού και της πολεμικής του ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Και είναι δείγμα -για την ΕΣΣΔ και το πολιτικό ποιόν του υπαρκτού της εποχής- πως παρά τα δικά τους πολιτικά-στρατηγικά προβλήματα, οι σοβιετικοί δεν ήταν και δεν έγιναν ποτέ -όχι μέχρι τον Γκόρμπι τουλάχιστον- ευρωκομμουνιστές. Οι ευρωκομμουνιστές θεωρούσαν πχ την περίοδο του Μπρέζνιεφ μια αναβίωση του Στάλιν (χωρίς αίματα και μουστάκι), και άρχισαν να νιώωθουν δικαιωμένοι στην περίοδο Γκορμπατσόφ με την κριτική της “περιόδου της στασιμότητας”.
Αλλά αν το ΚΚΕ επικράτησε τότε, ιδεολογικά και πολιτικά, απλά και μόνο επειδή πήρε το χρίσμα του διεθνούς κέντρου, πώς κατάφερε να υπάρχει μέχρι σήμερα; Πώς κατόρθωσε να βγει ζωντανό από την παγκόσμια κρίση του κομμουνιστικού κινήματος, μετά το 91′, όταν έπαψε να υφίσταται και τυπικά αυτό το παγκόσμιο διεθνές κέντρο που βάρυνε -υποτίθεται- στις εν Ελλάδι εξελίξεις με την εύνοια που του έδειξε; Πώς εξηγούνται όλα αυτά, αν ήταν απλώς ένα παράρτημα, μια αντιπροσωπία, όπως συνηθίζουν να το παρουσιάζουν, εν είδει καρικατούρας;
Μια τελευταία παράμετρος είναι η ίδια η εξέλιξη του λεγόμενου ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο δεν ήταν κομμουνιστικό και σε ένα βάθος χρόνου, απέβαλε και τον προσδιορισμό, γιατί δεν τον χρειαζόταν, δεν τον ήθελε. Το “εσωτερικού” ήταν ΠΑΣΟΚ που ήταν όμως υπέρ της ΕΕ -και πριν από τη ‘μετάλλαξη’ του ΠΑΣΟΚ- και της ΕΑΔΕ, στην εναγώνια προσπάθειά του να βρει ρήγματα και νόμιμα παραθυράκια, ακόμα και στην προσπάθεια της χούντας να μακιγιάρει το αυταρχικό της προφίλ.
Το “ΚΚΕ εσωτερικού” ήταν Συνασπισμός, αλλά και κάποιοι που αντιτάχθηκαν στον Ενιαίο Συνασπισμό, γιατί δεν ήθελαν συνεργασία με το ΚΚΕ, και θεωρούσαν λάθος ακόμα και την πρόσκαιρη εκλογική συμμαχία της Ενωμένης Αριστεράς, το 74′. Ήταν κι ο Νίκος Μπίστης, του “προχωρώντας και αναθεωρώντας”. Η Αριστερά του Σαλονιού. Ο σημερινός Σύριζα -που δικαιώνει τον ευρωκομμουνιστικό αγώνα, για την κατάληψη της κυβέρνησης σε ένα σύγχρονο πόλεμο θέσεων. Είναι αναθεωρητισμός, ακόμα και για τα δεδομένα του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, με τη Β’ Πανελλαδική, τις Συσπειρώσεις, το Μηλιό και άλλους…
Δεν είναι πάντα ασφαλές κριτήριο να εκτιμάμε εκ του αποτελέσματος κάποια φαινόμενα, αλλά εν προκειμένω, ήταν μια φυσικά κατάληξη και η τελική του συνέπεια.
Αν θέλει να δει κανείς τι ήταν ο αναθεωρητισμός του “ΚΚΕ εσωτερικού”, μπορεί να ρίξει μια ματιά στη ΔΗΜΑΡ και το σημερινό Σύριζα.
Κι αν θέλει να δει κανείς τη μήτρα της σημερινής κριτικής για τους “παρωχημένους κομμουνιστές που έχουν μείνει πίσω από τις εξελίξεις”, που “είναι σεχταριστές, άκαμπτοι, δογματικοί, σταλινικοί”, που “τα παραπέμπουν όλα στο σοσιαλισμό και την επανάσταση”, μπορεί να μελετήσει τον πολιτικό λόγο των αναθεωρητών, που δεν κατάφεραν ποτέ να ξεφύγουν από το πολιτικό περιθώριο, αλλά ηγεμόνευσαν “γκραμσιανά” (που και σε αυτόν του άλλαξαν τα φώτα με τις ρεφορμιστικές αναγνώσεις τους) σε ένα ευρύτερο φάσμα και δάνεισαν τα επιχειρήματά τους και τον -κατά βάση- αντικομμουνισμό τους και σε άλλους χώρους, διαχρονικά.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τη 12 Ολεμέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, και από τη διάσπαση του κόμματος. Αυτή η επέτειος φαίνεται να επισκιάζει, κατά μία έννοια, την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε σε ΚΚΕ στη συνέχεια, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον την υπογραμμίζει, γιατί ήταν η προϋπόθεσή της. Χωρίς τη 12η Ολομέλεια, μπορεί να μην υπήρχε καν ΚΚΕ σήμερα, για να γιορτάσει τα 100 χρόνια δράσης και λειτουργίας του. Κι αυτή η καμπή ήταν κάτι σαν φάρος σε μια περίοδο όχι ιδιαίτερα ηρωική, με νωπό το χαστούκι από την επιβολή της δικτατορίας και την αδυναμία αξιόλογης οργανωμένης αντίδρασης, κυρίως εξαιτίας της καταστροφικής απόφασης που είχε προηγηθεί δέκα χρόνια πριν, για τη διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων. Κι αυτό ξέχωρα από τα όποια προβλήματα εντοπίζονται στην πολιτική γραμμή και τη στρατηγική της εποχής, στην πολιτική ουράς απέναντι στην Ένωση Κέντρου, και στις αυταπάτες πως δεν υπήρχε αντικειμενικά έδαφος για την ανάπτυξη σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος στην Ελλάδα, τη στιγμή που αυτό κυοφορούνταν, ακόμα και μες στις γραμμές της ΕΔΑ εν μέρει.
Ας δούμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά της 12ης Ολομέλειας. Καταρχάς, το ρήγμα είχε επέλθει ουσιαστικά νωρίτερα (κυρίως στη 10η Ολομέλεια) κι απλώς πιστοποιήθηκε κι εκδηλώθηκε ανοιχτά κατά τη διάρκεια της 12ης, οι εργασίες της οποίας αναλώθηκαν πολύ σε τεχνικές λεπτομέρειες, πχ για το ποιος είχε δικαίωμα συμμετοχής, είχαν όμως καθαρά πολιτικό υπόβαθρο. Κι αυτό δεν ήταν γεωγραφικό, όπως υπονοούσε η προβοκατόρικη ονομασία “ΚΚΕ εσωτερικού”, αν δηλαδή το κίνημα θα καθοδηγούνταν από την ηγεσία που διαμόρφωνε τη γραμμή από το εξωτερικό ή από τα στελέχη που δρούσαν στην Ελλάδα και είχαν πιο σφαιρική αντίληψη της κατάστασης. Το υπόβαθρο της αντιπαράθεσης ήταν καθαρά πολιτικό, όπως έδειξε τόσο η εξέλιξη του “ΚΚΕ εσ.” όσο και η διαμόρφση του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού διεθνώς, με καταλύτη το 1968, αν και η διάσπαση του ΚΚΕ προηγήθηκε τόσο του Παρισινού Μάη, όσο και των γεγονότων που ονομάστηκαν “Άνοιξη της Πράγας”.
Τι βρισκόταν στην πολιτική ουσία του πράγματος; Ακούγεται λίγο απαξιωτικά ειπωμένο ίσως από κάποιον άκαπνο γραφιά που τοποθετείται από τη βολή του πληκτρολογίου του, αλλά η ουσία είναι αυτή και δε γίνεται να διατυπωθεί διαφορετικά: η επαναστατική αναδίπλωση, η κούραση από την αντάρτικη δράση που τη διαδέχτηκε η μακρόχρονη, σκληρή παρανομία, η αναζήτηση -έστω και μιας αστικής, κουτσουρεμένης- νομιμότητας, της “ομαλότητας”, μιας ευκαιρίας-ανάγκης να ζήσουν κανονικά, όπως θα είχε ο καθένας δικαίωμα, κι όπως έβλεπαν να γίνεται παραδίπλα, με τους κομμουνιστές συντρόφους στην Ιταλία και τη Γαλλία. Η απαξίωση και η απόρριψη όσων μας “στέρησαν” την ευκαιρία αυτή: το δεύτερο αντάρτικο, που ήταν “τυχοδιωκτισμός”, τα Δεκεμβριανά, που ήταν “μπανανόφλουδα” που την πατήσαμε πρόθυμα, ο Ζαχαριάδης -πάνω απ’ όλα αυτός- που είχε καθαιρεθεί παραπάνω από μια δεκαετία πριν, αλλά στοίχειωνε τη σκέψη τους και τον έβλεπαν παντού παρόντα: ακόμα και στον Κολιγιάννη…
Η πολιτική προέκταση των παραπάνω ήταν η απόρριψη της δικτατορίας του προλεταριάτου -και κάθε δικτατορίας, που δεν μπορεί να συσπειρώσει τις μάζες που διψάνε για δημοκρατία. Με άλλα λόγια, η απόρριψη της “καχεκτικής δημοκρατίας” και της δικτατορίας στην Ελλάδα, επεκτεινόταν στην απόρριψη κάθε δικτατορίας γενικά, ακόμα και του προλεταριάτου, και οδηγούσε στην αγκαλιά της αστικής δημοκρατίας και τα προνόμια που απολαμβάνουμε σε αυτήν…
Η άμεση οργανωτική προέκταση ήταν η απόρριψη του κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος ως πρωτοπορίας, που η ηγεσία “απέξω” επέμενε ανεδαφικά για την ανάληψη δράσεων για τη νομιμοποίησή του. Τι τα χρειαζόμαστε όλα αυτά όμως, από τη στιγμή που έχουμε τον “υπαρκτό φορέα”, την ΕΔΑ που λειτουργούσε νόμιμα -κι ας διωκόταν σαν σχεδόν παράνομο κόμμα- και μετεξελισσόταν σε ενιαίο κόμμα, καλύπτοντας -κατά το δικό τους σκεπτικό- όλες τις απαραίτητες πλευρές, που χρειάζονταν οι κομμουνιστές.
Για να το κάνουμε λιανά, η ουσία ήταν: τα “καλά” της αστικής δημοκρατίας, μιας “ομαλής” ζωής, που σήμαινε όμως σε αντάλλαγμα και την παραίτηση από την ιδιότητα του επαναστάτη-κομμουνιστή. Αναθεώρηση -και όχι κάποιος εκσυγχρονισμός-ανανέωση- των βασικών αρχών του μαρξισμού-λενινισμού. Οτιδήποτε διαφορετικό βαφτιζόταν “τυχοδιωκτισμός” και θεωρούνταν πως έδινε πάτημα για όξυνση των κατασταλτικών μέτρων, ακόμα-ακόμα και για τη δικτατορία των συνταγματαρχών -στη λογική ότι φταίει το θύμα που προκαλεί και οφείλει να μην αντιστέκεται. Τόσο ξύλινα και απλά…
Το δεύτερο βασικό στοιχείο που επισημαίνεται συχνά σε αναλύσεις των αναθεωρητών είναι το βάρος του διεθνούς κέντρου και ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξε για την επικράτηση του “ορθόδοξου” ΚΚ με την επιρροή του και τη σαφή προτίμηση που έδειξε στο ΚΚΕ. Παρεμπιπτόντως, αυτό το κέντρο ήταν που είχε πάρει την πρωτοβουλία για την καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά “όλως παραδόξως” αυτό σπανίως επισημαίνεται σε αυτές τις αναλύσεις ως αρνητικό παράδειγμα.
Ας σημειώσουμε σχετικά τα εξής: η κριτική αυτή είναι λίγο υπο-κριτική στην ουσία της, καθώς οι αναθεωρητές αρχικά επιδίωξαν και αυτοί την εύνοιά του -ή έστω μια πιο θετική μεταχείριση του δικού τους “ΚΚ”. Τα υπόλοιπα και η “αποστασιοποίηση” από διάφορες επιλογές ήρθαν μάλλον κατόπιν εορτής, μαζί με τη διακριτή συγκρότηση του ευρωκομμουνισμού και της πολεμικής του ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Και είναι δείγμα -για την ΕΣΣΔ και το πολιτικό ποιόν του υπαρκτού της εποχής- πως παρά τα δικά τους πολιτικά-στρατηγικά προβλήματα, οι σοβιετικοί δεν ήταν και δεν έγιναν ποτέ -όχι μέχρι τον Γκόρμπι τουλάχιστον- ευρωκομμουνιστές. Οι ευρωκομμουνιστές θεωρούσαν πχ την περίοδο του Μπρέζνιεφ μια αναβίωση του Στάλιν (χωρίς αίματα και μουστάκι), και άρχισαν να νιώωθουν δικαιωμένοι στην περίοδο Γκορμπατσόφ με την κριτική της “περιόδου της στασιμότητας”.
Αλλά αν το ΚΚΕ επικράτησε τότε, ιδεολογικά και πολιτικά, απλά και μόνο επειδή πήρε το χρίσμα του διεθνούς κέντρου, πώς κατάφερε να υπάρχει μέχρι σήμερα; Πώς κατόρθωσε να βγει ζωντανό από την παγκόσμια κρίση του κομμουνιστικού κινήματος, μετά το 91′, όταν έπαψε να υφίσταται και τυπικά αυτό το παγκόσμιο διεθνές κέντρο που βάρυνε -υποτίθεται- στις εν Ελλάδι εξελίξεις με την εύνοια που του έδειξε; Πώς εξηγούνται όλα αυτά, αν ήταν απλώς ένα παράρτημα, μια αντιπροσωπία, όπως συνηθίζουν να το παρουσιάζουν, εν είδει καρικατούρας;
Μια τελευταία παράμετρος είναι η ίδια η εξέλιξη του λεγόμενου ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο δεν ήταν κομμουνιστικό και σε ένα βάθος χρόνου, απέβαλε και τον προσδιορισμό, γιατί δεν τον χρειαζόταν, δεν τον ήθελε. Το “εσωτερικού” ήταν ΠΑΣΟΚ που ήταν όμως υπέρ της ΕΕ -και πριν από τη ‘μετάλλαξη’ του ΠΑΣΟΚ- και της ΕΑΔΕ, στην εναγώνια προσπάθειά του να βρει ρήγματα και νόμιμα παραθυράκια, ακόμα και στην προσπάθεια της χούντας να μακιγιάρει το αυταρχικό της προφίλ.
Το “ΚΚΕ εσωτερικού” ήταν Συνασπισμός, αλλά και κάποιοι που αντιτάχθηκαν στον Ενιαίο Συνασπισμό, γιατί δεν ήθελαν συνεργασία με το ΚΚΕ, και θεωρούσαν λάθος ακόμα και την πρόσκαιρη εκλογική συμμαχία της Ενωμένης Αριστεράς, το 74′. Ήταν κι ο Νίκος Μπίστης, του “προχωρώντας και αναθεωρώντας”. Η Αριστερά του Σαλονιού. Ο σημερινός Σύριζα -που δικαιώνει τον ευρωκομμουνιστικό αγώνα, για την κατάληψη της κυβέρνησης σε ένα σύγχρονο πόλεμο θέσεων. Είναι αναθεωρητισμός, ακόμα και για τα δεδομένα του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, με τη Β’ Πανελλαδική, τις Συσπειρώσεις, το Μηλιό και άλλους…
Δεν είναι πάντα ασφαλές κριτήριο να εκτιμάμε εκ του αποτελέσματος κάποια φαινόμενα, αλλά εν προκειμένω, ήταν μια φυσικά κατάληξη και η τελική του συνέπεια.
Αν θέλει να δει κανείς τι ήταν ο αναθεωρητισμός του “ΚΚΕ εσωτερικού”, μπορεί να ρίξει μια ματιά στη ΔΗΜΑΡ και το σημερινό Σύριζα.
Κι αν θέλει να δει κανείς τη μήτρα της σημερινής κριτικής για τους “παρωχημένους κομμουνιστές που έχουν μείνει πίσω από τις εξελίξεις”, που “είναι σεχταριστές, άκαμπτοι, δογματικοί, σταλινικοί”, που “τα παραπέμπουν όλα στο σοσιαλισμό και την επανάσταση”, μπορεί να μελετήσει τον πολιτικό λόγο των αναθεωρητών, που δεν κατάφεραν ποτέ να ξεφύγουν από το πολιτικό περιθώριο, αλλά ηγεμόνευσαν “γκραμσιανά” (που και σε αυτόν του άλλαξαν τα φώτα με τις ρεφορμιστικές αναγνώσεις τους) σε ένα ευρύτερο φάσμα και δάνεισαν τα επιχειρήματά τους και τον -κατά βάση- αντικομμουνισμό τους και σε άλλους χώρους, διαχρονικά.
56 σχόλια:
Κάποιος ή κάποια πρέπει να πει εκεί στους διαχειριστές ή στις διαχειρίστριες της «Κατιούσας» να ξεστραβωθούνε: το λογότυπο για τα 100χρονα του ΚΚΕ είναι από φωτογραφία που απεικονίζει τους συνέδρους του 2ου Συνέδριου του ΣΕΚΕ(Κ) (5–12 (18–25)/4/1920) κι όχι του ιδρυτικού 1ου Συνεδρίου τού 1918 (σχετικά: «Το χρονικό των Συνεδρίων του ΚΚΕ», «Ριζοσπάστης», 31/10/2004, σελ. 11)!
Διοτίμα
Ευχαριστούμε που μας ξεστραβώνεις Διοτίμα. Πάντα γόνιμη στην κριτική σου. Κάποι@ έπρεπε να τα πει...
Κατά τη γνώμη μου δυο ήταν οι λογοι που κατίσχυσε το ΚΚΕ
- η υποστηριξη της ΕΣΣΔ και του παγκοσμιου κομ. κινηματος που επεισε το μεγαλυτερο μερος των οργανωμενων δυναμεων να ταχθουν με τη 12η
- το ότι το ΚΚΕ ηταν και παρεμεινε το κομμα της εργατικης ταξης που με την ΕΣΑΚ και αργοτερα με το ΠΑΜΕ ηγήθηκε μετα το 1974 ολων σχεδον των εργατικων αγωνων εχόντας ένα σταθερο 20-35% των συνδικαλισμενων εργαζομενων στον ιδιωτικο τομεα. Αυτή τη φυσιογνωμια διατηρει και σημερα και αυτή ηταν που εσωσε το ΚΚΕ στην ακομη πιο μεγαλη κριση του το 1989-1991 Ο ταξικα συνειδητοποιημενος εργατης (ακομη κι αν δεν είναι καταρτισμενος) ενστικτωδώς απεχθανεται κάθε θεωρια που συκοφαντει το σοσιαλισμο και απορριπτει την επανασταση
Η αναθεωρητικη ομαδα δεσμια της ταξικης προέλευσης των ιδεολογηματων της παρεμεινε κομμα των μικροαστων με αποτελεσμα μεχρι και τα τελη του 1980 να εχει δυναμη σε χωρους της αυτοαπασχολουμενης διαννοησης και στους φοιτητες (ο Δημ Αγωνας ειχε ένα 8-10%) Αν δε με απατα η μνημη μου η μονο ομοσπονδια μισθωτων που ειχε ισχυρη αντιπροσωπευση ηταν η οιελε.
Αυτό που είναι πραγματικά αξιοπερίεργο για την 12η Ολομέλεια είναι ότι πουθενά στα πρακτικά της δεν καταγράφεται το πραγματικό σημείο διαφωνίας των δύο τάσεων, αλλά το πολύ μεγάλο μέρος των συζητήσεων γίνεται για διαδικαστικά-οργανωτικά ζητήματα. Αυτό πραγματικά θυμίζει την εσωκομματική διαπάλη του '89-'91, με τον Ανδρουλάκη να μιλάει έξω από τον Περισσό για "κομματικό πραξικόπημα" αμέσως μετά την αποχώρηση των (οριακά) ηττημένων του 13ου συνεδρίου. Και είναι όντως γνώρισμα των οπορτουνιστών να καλύπτουν τον αναθεωρητισμό τους με αναφορές σε δημοκρατικές διαδικασίες και εσωκομματικές δημοκρατίες. 50 χρόνια μετά μπορούμε πλέον να δούμε ποιος είχε δίκιο το '68, ποιος ήθελε το κόμμα να είναι κομμουνιστικό και όχι κάτι άλλο. Άλλα έχει και σημασία να δούμε πως ξεδιπλώθηκε η συζήτηση, η ΣΕ έχει δημοσιεύσει τα πρακτικά.
φάνης
Σωστή παρατήρηση, Φάνη, μόνο, που για μένα καθόλου αξιοπερίεργο δεν είναι.
Οταν η διάσπαση είναι τόσο βαθειά, σε σημείο πια να πρόκειται για πάλη δύο τάξεων, είναι φανερό πως η συζήτηση δεν μπορεί νάχει ουσιαστικό χαρακτήρα. Τι να συζητήσουν δύο αντίπαλες τάξεις;
Προφανώς η 12η είχε δύο λόγους να γίνει:
1. Να εμφανιστούν και να μετρηθούν οι δυο πλευρές. Η λεγόμενη "πόλωση".
2. "Ζύμωση" στους αναποφάσιστους.
Από εκεί και πέρα, το αποτέλεσμα είναι συνήθως γνωστό από τα πριν: Και οι δύο πλευρές θα φύγουν ισχυριζόμενες, πως "εμείς είμαστε το Κόμμα", για να συνεχίσουν την διαπάλη ανοιχτά πλέον, σαν δύο διαφορετικά κόμματα, δηλαδή σε πιο υγιή βάση.
Αυτή η πάλη τελείωσε τελεσίδικα το ~76, όταν ο κόσμος του ΚΚΕ πείστηκε στην συντριπτική του πλειοψηφία πως το λεγόμενο "εσ" δεν ήταν το ΚΚΕ, και άρχισε η μεγάλη περιπέτεια των συνεχών μεταλλάξεων/διασπάσεων/επανενώσεων αυτού του χώρου μέχρι να καταλάβει, μάλλον οριστικά, την θέση του αυθεντικού εκπροσώπου της σοσιαλδημοκρατίας.
Αλλά και το ΚΚΕ, δεν έλυσε όλα τα προβλήματά του με την 12η, όπως φάνηκε και μετά, στην "δεκαετία με τις βάτες", όταν έγιναν μερικές ομαδικές "ανταρσίες"/διαγραφές/αποχωρήσεις, που κατά την γνώμη μου, ασχέτως προσχημάτων, ήταν όλες δεξιού χαρακτήρα, με τελευταία την αποχώρηση των "γραψαίων" τον Ιούνη '89.
Επακολούθησε η νέα διάσπαση του '91, που δεν ήταν πλέον "ουρά" του '68 αλλά οφειλόταν κυρίως σε καινούργια φθορά του ΚΚΕ από τον ταξικό εχθρό στο μεσοδιάστημα. Και μετά, οι νέες ψιλοδιασπάσεις από το 2000 μέχρι το 2013 (19ο), που σαφώς ήταν ουρά του '91.
Εχει ξεφύγει το ΚΚΕ σήμερα από κινδύνους διασπάσεων; Θα ήταν αφέλεια να υποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο, όσο συνεχίζεται η ταξική πάλη και ο εχθρός, παρά την Κρίση, εξακολουθεί να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε όλα τα πεδία.
Οταν θα μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει αυτό, σημαίνει πως θα έχει ήδη προηγηθεί τουλάχιστον το "Σταλινγκραντ" της παγκόσμιας ταξικής πάλης. Σήμερα, ακόμη δεν έχει ανακοπεί η άτακτη υποχώρηση τριάντα σχεδόν χρόνια μετά τις ανατροπές. Για να "σταθεροποιηθεί" το μέτωπο της πάλης, πρέπει πρώτα να κερδηθεί ο ιδεολογικός πόλεμος, ώστε το κίνημα να είναι σε θέση, στην επόμενη μεγάλη κρίση του συστήματος να αντεπιτεθεί. Καμία μάχη δεν κερδίζεται αν δεν ξέρεις τι θέλεις, αν τα μεγάφωνά σου δεν δημιουργούν αναστάτωση στις εχθρικές γραμμές.
Πάντως, ο Καπιταλισμός εδώ και πολύ καιρό περπατάει στην κόψη του ξυραφιού. Ανά πάσα στιγμή οι εξελίξεις μπορούν να γίνουν χιονοστιβάδα, αν το κομ. κίνημα μπορέσει να βρεί τα βήματά του.
"Πάντως, ο Καπιταλισμός εδώ και πολύ καιρό περπατάει στην κόψη του ξυραφιού. Ανά πάσα στιγμή οι εξελίξεις μπορούν να γίνουν χιονοστιβάδα, αν το κομ. κίνημα μπορέσει να βρεί τα βήματά του."
Τι σε κανει να το πιστευεις αυτο; Μπορεις να μας το εξηγησεις;
Τακης
«Εχει ξεφύγει το ΚΚΕ σήμερα από κινδύνους διασπάσεων; Θα ήταν αφέλεια να υποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο, όσο συνεχίζεται η ταξική πάλη και ο εχθρός, παρά την Κρίση, εξακολουθεί να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε όλα τα πεδία.»
Προσδιόρισε χρονικά το «σήμερα» γιατί έτσι όπως το γράφεις μοιάζει σήμερα, σήμερα, κάτι που δεν ισχύει (θέλω να πιστεύω)
ΟΜΝΙ
«Εχει ξεφύγει το ΚΚΕ σήμερα από κινδύνους διασπάσεων; Θα ήταν αφέλεια να υποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο, όσο συνεχίζεται η ταξική πάλη και ο εχθρός, παρά την Κρίση, εξακολουθεί να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε όλα τα πεδία.»
Για το σήμερα και για αρκετά χρόνια ΝΑΙ.
Ο πολιτικός χώρος του οπορτουνισμού(δεν γράφω για τον οπορτουνισμό ως ιδεολογικό ρεύμα επίδρασης της αστικής τάξης στο εργατικό κίνημα)
είναι χάλια και θα συνεχίσει να είναι χάλια για πολλά ακόμα χρόνια .
Το Δημοψήφισμα ήταν το Βατερλό του.
Δεν υπάρχει αξιόπιστη "πολιτική γέφυρα" για την "άλλη πλευρά" για όσους "πρόθυμους" υπάρχουν, αν βέβαια υπάρχουν μετά το 19ο
Για αυτό το "μπετονάρισμα" "Δεν συμμετέχουμε σε αστικές κυβερνήσεις"
Το οποίο δεν είναι φετινό
Δημοσιεύτηκε στις 13 Ιαν 2015(λίγες ημέρες πριν τις εκλογές)
ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ
https://www.youtube.com/watch?v=8ijQTTkTFbo
Παρα τις "Δεύτερες εκλογές" που εκστόμισε ο Καμπουράκης.
17-57
@Τάκης
Φίλε Τάκη δεν έγραψα εγώ το σχόλιο, αλλά νομίζω μπορώ να δώσω 2 σκέψεις.
Ο πόλεμος πλησιάζει από παντού, αυτό σημαίνει ότι οι καπιταλιστές έχουν χάσει τη δυνατότητα να τα βρίσκουν μεταξύ τους με συμβιβασμούς, άρα έχουν αρχίσει να μη μπορούν με ειρηνικά μέσα να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που αυτή φέρνει.
Στρατόπεδα δημιουργούνται, και οι ανταγωνισμοί ωθούν και τους καλύτερους σύμμαχους να τα χαλάνε, π.χ. ΗΠΑ - Τουρκία, ενώ οι δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς όλο και μεγαλώνουν.
Η αστάθεια αυτή μπορεί να εμφανίζετε μέσα στις διακρατικές συμμαχίες πρώτα, αλλά δεν θα αργήσει να φτάσει και μέσα στα ίδια τα κράτη.
Όταν οι καπιταλιστές αρχίσουν να διαφωνούν μέσα στις χώρες τους, η επιρροή και η προπαγάνδα τους στους λαούς θα εξασθενήσει γρήγορα.
Όταν γίνει αυτό θα έχει έρθει και η ώρα της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία, αν βέβαια έχει προετοιμαστεί κατάλληλα μέχρι τότε!
Ιωσήφ ο οπορτουνοφάγος
Στελλα σ'αγαπαω.
Τακης.
Θα συμφωνησω με τον φανη για το 1968 αλλα όχι για το 1991και το 13ο συνεδριο οπου η διαπαλη ηταν σχεδον ανοικτη με το προσχεδιο των θεσεων που επιστραφηκε σαν απαραδεκτο αλλα και την προσπαθεια διαχυσης του ΚΚΕ στον Συν. Σε παρα πολλους συντροφους ηταν καθαρο ότι αυτό που διακυβευόταν ηταν ο μαρξιστικος-λενινιστικος χαρακτηρας του ΚΚΕ. Επισης μεγαλη εκπληξη προκαλουσε η αβιαστη υιοθετηση από τους τοτε ανανενωτιους τοσο των δημοσιευματων του αστικου τυπου εναντια στους ‘δογματικους’ ‘δεινοσαυρους’ , κάθε ιδεολογηματος της αστικης ταξης (π.χ. για τα ευρωπαικα προγραμματα στα αει, το ρολο της εκπαιδευσης στον καπιταλισμο κλπ)
Οσο αφορα τις 2 διασπασεις του ΚΚΕ οι λογοι μπορει να ηταν φανεροι ή καλυμενοι ωστόσο η αιτία ηταν η κοινωνικη ανέλιξη που μετετρεψε σε μικροαστους και μελη της κρατικης γραφειοκρατιας μερος της κομματικης δυναμης και επιρροης του κομματος
Μετα τον εμφυλιο πολλοι ιδιαιτερα πτυχιουχοι βρηκαν διεξοδο στα ιδιαιτερα στα ιδιωτικα σχολεια σαν πλασιε βιβλιων, οικοδομοι, τεχνητες κλπ. Με την παραλληλη αναπτυξη της οικονομιας ορισμενοι μετατραπηκαν σε ιδιοκτητες φροντιστηριων, διευθυντες ιδ. σχολειων, βιβλιοπωλειων, εργολαβοι οικοδομων η με ακινητη περιουσια ή με τη δικη τους μικρη επιχειρησηκλπ. Αυτή η ανέλιξη συνεχιστηκε και με τη μεταπολιτευση οπου ειχαμε μηχανικους, γιατρους, εκπαιδευτικους, δημ υπαλληλους Όλα αυτά τα μικροαστικα στοιχεια εβλεπαν το επιπεδο χωης τους να βελτιωνεται (προσκαιρα και όχι για ολους αλλα αυτό λιγη σημασια ειχε) με αποτελεσμα να μεταβαλλουν τις αρχικες τους θεσεις και να αποτελουν ευφορο εδαφος για τη ρεφορμιστικη και αστικη ιδεολογια και προπαγανδα. Με την νικη της αντεπαναστασης ολοι αυτοι εψαχναν ένα τροπο να απαλλαγουν από το Κ και να διεκδικησουν το δικο τους μεριδιο εδώ και τωρα μετατρεποντας το ΚΚΕ σε ένα μικορατσικο σχηματισμο
Η αληθεια είναι ότι ενώ ο ταξικα συνειδητοποιημενος εργατης αντιλαμβανεται ότι χωρις το Κομμα και την Επανασταση τιποτε δεν προκειται να αλλαξει ριζικα συνεπως γι αυτόν η διατηρηση της ενοτητας και φυσιογνωμιας του κομματος είναι εκ των ουκ ανευ προυποθεση του ταξικου αγωνα
Αντιθετα ο μικροαστος και το μελος της γραφειοκρατιας ακομη και στις αστικες εκλογες βλεπει περιθωρια βελτιωσης της θεσης του εντος συστηματος και οσο το Κομμα απομακρυνεται από διαχειριστικες λογικες τοσο πιο αδιαφορη είναι γι αυτόν η ενοτητα και η υπαρξη του. Επισης επειδη η δικη του και μονο δραση μπορει να φερει βελτίωση στη θεση του η ενοτητα του Κομματος δεν εχει μεγαλη σημασια. Γιαυτο και διασπασεις του κομματος ανεξαρτητα από τους λογους είναι παντοτε δεξιου χαρακτηρα (που γινεται καθαρος στην πορεια των χρονων)
Για το μελλον και οσο παραμενουμε στα πλαισια του καπιταλισμου η διασπαση του κομματος είναι πιθανη. Η αληθεια είναι ότι εχει μειωθει σημαντικά η ταξικη κινητικότητα αλλα δεν εχει εξαφανισθει. Η διατηρηση του χαρακτηρα του κομματος εξασφαλιζεται καταρχην από την ταξικη του συνθεση η οποια πρεπει κυριως να αποτελειται από εργατες
@Τάκης, 22 Φεβρουαρίου 2018 - 11:45 π.μ. ας προσπαθήσω τηλεγραφικά:
Eίναι η «διπλά αντιφατική»(1) ανάπτυξη των δυνάμεων παραγωγής, που εξελίσσεται ποιοτικά, σε βάθος, αλλά και εκτατικά, και συμποσούται στην γενίκευση του Ιμπεριαλισμού πάνω σε όλο τον πλανήτη και σε όλες τις χώρες, μικρές και μεγάλες. Αυτό κάνει τον γνωστό μας σκέτο «εθνικοαπελευθερωτικό αντιϊμπεριαλισμό», που έθρεψε την Σοσιαλδημοκρατία στον «Τρίτο Κόσμο», άνευ αντικειμένου. Αρα περιορίζεται ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας σαν δεκανικιού του Καπιταλισμού. Πάει το καρώτο. Τι μένει πια; Το μαστίγιο, ο Φασισμός, συγκαλυμμένος η και ξετσίπωτος. Λιγοστεύουν λοιπόν τα πολιτικά όπλα του Καπιταλισμού.
Να πιάσουμε τα σκέτα οικονομικά; Ο Κευνσιανισμός έχει απορριφθεί από τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες. Κάποιες προσπάθειες μερικής νεκρανάστασής του κύρια στην Αμερική εκτιμώ πως είναι ευκαιριακές/περιθωριακές και μάλλον ψυχορράγημα. Η κοινωνική πυραμίδα γίνεται πιο οξεία, ψηλώνει η κορφή της, απλώνει η βάση της, και …αδυνατίζει ο κορμός της! Τα περίφημα «μεσαία στρώματα», που έσωσαν τον Καπιταλισμό στα χρόνια του Σοσιαλισμού, συρρικνώνονται. Δηλαδή το σύστημα γίνεται πια ασταθές.
Υπάρχει προοπτική, σαν δικλείδα ασφαλείας να «αναγεννηθούν» τα μεσαία στρώματα; Κατά τη γνώμη μου όχι, γιατί θα μειωθεί κι άλλο η κοινωνική παραγωγικότητα, που επιτρέπει τα τεράστια μονοπωλιακά κέρδη, αλλά και τις τεράστιες καταστροφές κεφαλαίου, που φαίνεται πως είναι δομικό στοιχείο του Καπιταλισμού, που σαπίζει, και που, καθώς φαίνεται, χωρίς αυτές δεν μπορεί.
Παραπέρα, η έκρηξη του πλασματικού κεφαλαίου, που εμφανίζεται σαν «χρέος» (για κάθε ψέμα υπάρχει μια ωραία λέξη), σημαίνει πως ο Καπιταλισμός έχει «τάξει» πολλά σε πολλούς, που δεν μπορεί να υλοποιήσει. Εμπειρικά, δεν βλέπω να ανσστρέφεται αυτό, και η διάψευση, βέβαια, δεν θα συμβάλει στην ευστάθεια.
Στην κατακλείδα, ο ίδιος ο Πόλεμος, (δες και την σημερινή επιφυλλίδα του «Ρ», που δεν την είχα διαβάσει το πρωϊ), που άλλοτε εμφανιζόταν σαν διέξοδος, σήμερα έχει πολλά προβλήματα. Οι σημερινές αστικοποιημένες κοινωνίες, μπορούν ίσως να καταστρέφουν με τα βαρέα όπλα, πατώντας κουμπιά, αλλά την επιβολή εξασφαλίζει πάντα η εκκαθάριση του εδάφους, δηλαδή το πεζικό, που ανέκαθεν στηρίχτηκε στα σκληροτράχηλα αγροτικά στρώματα. Αλλά αυτά σήμερα είναι υπό εξαφάνιση, παγκοσμίως. Οι προλετάριοι των πόλεων, ούτε αξιόπιστοι σαν φαντάροι είναι, ούτε και πολεμιστές. Οι σημερινές αστικές κοινωνίες δεν έχουν στη διάθεσή τους τους παληούς στρατούς. Και οι ορδές των προσφύγων, που πέφτουν επάνω στους … «νικητές» ακυρώνουν σε μεγάλο βαθμό τα τρόπαια.
Σήμερα ο Καπιταλισμός ακροβατεί με την αυτοκαταστροφή του, που θα είναι και καταστροφή της κοινωνίας, ίσως και της βιόσφαιρας, αν δεν τα καταφέρει το εργατικό κίνημα. Αν όμως ορθοποδήσει το τελευταίο, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.
Αυτά τα λίγα, αναπόφευκτα σχηματικά και αδρά.
------------------------
(1) Πάρτο με την γνωστή σου έννοια της απλής αντίφασης, «δυνάμεων – σχέσεων», για να μην ανοίξουμε άλλη μια μεγάλη παρένθεση. Το παραθέτω μόνο για να δείξω πως, τουλάχιστον για μένα, η ίδια η «ανάπτυξη» του Καπιταλισμού που σαπίζει, είναι και καθεαυτήν, στο ποιοτικό της στοιχείο, αντιφατική. Είναι στραβό το κλήμα το τρώει κι ο γάιδαρος.
@ΟΜΝΙ, 22 Φεβρουαρίου 2018 - 12:03 μ.μ., νομίζω με πρόλαβαν άλλοι φίλοι/σύντροφοι.
Ασφαλώς δεν προανήγγειλα διάσπαση ...σήμερα(!), άλλωστε η διάβρωση από την α.τ. χρειάζεται πάντα τον χρόνο της για "να δουλέψει".
Αλλά γενικά ο εφησυχασμός είναι πολύ κακός σύμβουλος, ιδίως όταν έχεις αδυναμίες.
Η επαγρύπνηση πρέπει να είναι ενεργητική, όχι παθητική. Το εργατικό κίνημα όταν στρίμωξε τον Καπιταλισμό βρισκόταν σε ιδεολογική επίθεση, τον είχε και ιδεολογικά υπερκεράσει. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να επανέλθει σε τέτοια θέση, σαν προϋπόθεση για να επωφεληθεί από έναν κρισιακό παροξυσμό του.
στον καπιταλιστικο τριτο κοσμο οι προοπτικες της σοσιαλδημοκρατιας εξαρτωνται απο
τη φαση που βρισκεται γενικα το συστημα.
επειδη η κριση των μεγαλων καπιταλιστικων κρατων συνεπιφερει μεγαλυτερη κριση
στην περιφερεια,εκει οι εναλλακτικες του καροτου δεν υπαρχουν.
αντιθετα η μικροτερη παραγωγικοτητα της εργασιας οδηγει τις περιφερειακες αστικες
ταξεις σε πολιτικες εντατικοποιησης της εργασιας ,λιτοτητας, και αυξησης του βαθμου
εκμεταλευσης της εργατικης ταξης.
ο πολιτικος αυταρχισμος ειναι το επακολουθο.
το θεμα των μεσαιων στρωματων εχει και ιδεολογικες πλευρες,αφου μαζι με την ηγεμονικη
ταξη επιχειρουν να λυσουν την κριση σε βαρος του προλεταριατου.
τα μεσαια στρωματα εξαρτωνται απο την υπεραξια,και οριακες καταστασεις τους κανουν
υποστηριχτες αυταρχικων λυσεων,επειδη η αυξηση του βαθμου εκμεταλευσης ειναι
κρισιμη για την επιβιωση τους.
Ευχαριστω για τις απαντησεις.
Τακης
"Υπάρχει προοπτική, σαν δικλείδα ασφαλείας να «αναγεννηθούν» τα μεσαία στρώματα; Κατά τη γνώμη μου όχι, γιατί θα μειωθεί κι άλλο η κοινωνική παραγωγικότητα, που επιτρέπει τα τεράστια μονοπωλιακά κέρδη"
Παράλληλα, η αυτοματοποίηση γίνεται σιγα σιγα κανονας, πεταγοντας χιλιαδες εργατες στην ανεργία. Κι εάν αυτο γίνεται στην Κινα, φανταστειτε τι θα γινει σε αμιγώς καπιταλιστικές χωρες:
...Την περικοπή πλέον των 10.000 θέσεων εργασίας κατά την τρέχουσα χρονιά σχεδιάζει ο κινεζικός κατασκευαστής του iPhone, η Foxconn, με την αντικατάστασή τους από ρομπότ.
...Παρόλο που ο μεταποιητικός τομέας στην Κίνα κατέγραψε άνοδο του κόστους κατά τα τελευταία χρόνια, παραμένει από τους φθηνότερους στην κατασκευή και συναρμολόγηση hardware.
Οι εργαζόμενοι στη Foxconn αμείβονται, κατά μέσον όρο, 400 δολάρια το μήνα για 12ωρες βάρδιες. Η προοπτική ότι τα ρομπότ μπορούν να αντικαταστήσουν την πλέον φθηνή ανθρώπινη εργασία στον πλανήτη είναι ενδεικτική της επιρροής που θα ασκήσει στην απασχόληση η αυτοματοποίηση στα επόμενα χρόνια...Νικ.
Αυτή την εντύπωση έχω σχηματίσει και εγώ από την μεριά μου.Σήμερα δηλαδή τα 7 έτη της τελευταίας οικονομικής κρίσης που ζούμε το ΚΚΕ δείχνει σημάδια ωριμότητας και σταθερότητας. Ασφαλώς κανένας εφησυχασμός δεν πρέπει να υπάρχει για το άμεσο μέλλον.
Θα προσθέσω με την ευκαιρία αν και δεν κολλάει στην όλη κουβέντα ένα άλλο θέμα. Πρέπει στις επόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης να δώσουμε με την Λαϊκή Συσπείρωση μεγάλη μάχη. Είναι ευκαιρία να συστρατευτεί το εργατικό κίνημα με τους κατά τόπους υποψηφίους και να πετύχει νίκες και σε άλλους δήμους. Οι τωρινοί δημάρχοι μας ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα για το ήθος και τους αγώνες τους.
OMNI
Εκτός θέματος
Τελευταία τα συριζόπουλα πάνε να "καθαγιάσουν" τις ΗΠΑ χωρίς να μιλάνε
για το καπιταλιστικό σύστημα που παράγει την διαφθορά
ΒΙΒΛΙΟ: "ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΌΣ ΗΛΙΘΙΕ" του Μπογιόπουλου
Έχει και κεφάλαιο με σκάνδαλα που έγιναν στις ΗΠΑ
https://www.scribd.com/document/71623484/Είναι-Ο-Καπιταλισμός-Ηλίθιε-του-Νίκου-Μπογιόπουλου
17-57
Εκτός θέματος
Να αντιγράψω απο κεντροδεξιά εφημερίδα;
Ας Αντιγράψω
http://www.eleftherostypos.gr/apopseis/190235-to-megalytero-skandalo-pou-tha-diereynithei-se-30-imeres/
".. Καταπέλτης ο Σούρλας για την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ
Ακούσαμε πολλές φορές τον πρωθυπουργό να επικαλείται τις εκθέσεις του επικεφαλής της Γραμματείας Διαφάνειας επί κυβέρνησης Ν.Δ. Γιώργου Σούρλα, ισχυριζόμενος ότι τότε δεν έγινε τίποτε για να επέλθει η κάθαρση στο χώρο των φαρμάκων.
Χθες ο έμπειρος πολιτικός εξέδωσε μία ανακοίνωση στην οποία επισημαίνει ότι επί ΣΥΡΙΖΑ η κερδοσκοπία στα φάρμακα συνεχίζεται απροκάλυπτα.
Στην ανακοίνωσή του ο κ. Σούρλας αναφέρει και τα εξής:
«Πέρασαν 3 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η κερδοσκοπία σε φάρμακα συνεχίζεται απροκάλυπτα και απρόσκοπτα, όπως τότε που ανέφερα ότι, επί παραδείγματι, ραδιοφάρμακο που εισάγεται στην τιμή των 623 ευρώ διατίθεται στους ασθενείς έναντι 3.200 ευρώ στην Ελλάδα, ενώ σε ευρωπαϊκές χώρες με 1.087 ευρώ. Δυστυχώς, δεν έχουν αναρτηθεί ακόμη οι τιμές των ραδιοφαρμάκων στο Παρατηρητήριο Τιμών.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι στις 10.2.2015 διαβίβασα στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ φάκελο με αντίγραφα τιμολογίων, από τα οποία προέκυπτε ότι διατίθενται στην Ελλάδα σε πολλαπλάσιες τιμές -ακόμη και δεκαπλάσιες- από εκείνες που εισάγονται ή διατίθενται στο εξωτερικό. Παρά τις παρεμβάσεις αυτές, η διαφθορά και η διαπλοκή καλπάζουν.
Μόνο από το λαθρεμπόριο καυσίμων, τσιγάρων και ποτών το Δημόσιο συνεχίζει να χάνει κάθε χρόνο πάνω από 1,5 δισ. ευρώ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αξιοποιήσει τα όσα με παρρησία αναφέρθηκαν στην έκθεση της Γραμματείας Διαφάνειας της περιόδου 2012-2014, παρότι την επικαλείται σε κάθε ευκαιρία, όχι μόνο δεν προχώρησε στην πάταξη των φαινομένων διαπλοκής, αλλά ανασύρει και αξιοποιεί πρωταγωνιστές από την περίοδο του σκανδάλου Κοσκωτά ως «έμπειρους» συμβούλους σε νομικά και οικονομικά ζητήματα, και μάλιστα παρά την από 2 Απριλίου 2015 επιστολή που απηύθυνα στον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα επισημαίνοντας το αμαρτωλό πολιτικό τους παρελθόν.
O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου.."
Κανένας σύριζας τουιτεράς θα πεί κάτι πριν πει κάτι κατά του ΚΚΕ;
17-57
Αυτό, όχι μόνο δεν είναι "εκτός θέματος" αλλά είναι το θέμα:
Διαδηλώνουμε ενάντια στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και την εμπλοκή της Ελλάδας!
Τρίτη, 27/2, 18:30, Σύνταγμα στην Αθήνα.
Θυμάστε, που σας έλεγα προ ημερών "να βγούμε σε δρόμους και σε πλατείες", όσο είναι καιρός;
Σήμερα είδα πανεξόρμηση στη "Λαϊκή" με τον "Ρ" και το κάλεσμα στο πρωτοσέλιδο αλλά και σε προκήρυξη, που μοιραζόταν χέρι με χέρι. Ηταν κνίτες/-ισσες. Οσο να πεις, παίρνει κουράγιο ο κόσμος με αυτά. Δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες και οι φασιστοσυνάξεις.
Να παροτρύνουμε όσους μπορούμε, χωρίς να περιοριζόμαστε σε κ.μ. μέλη-επιρροές. Σε αυτή την συγκέντρωση, που καλεί το Κόμμα πρέπει να έρθει κάθε εργαζόμενος και κάθε πατριώτης!
Πάντως μπορείς να το πεις και αστείο το ότι οι εσωτερικάκηδες είχαν ως επιχείρημα την γνώση τους για τα της χώρα, σε αντίθεση με τους "έξω" όπως έλεγαν, όταν ο εφησυχασμός τους για την πιθανότητα πραξικοπήματος οδήγησε χιλιάδες αγωνιστές στον ιππόδρομο. Ήταν μόνο δικό τους πρόβλημα; Απ'ότι έχω καταλάβει,όχι. Όμως κάθε φορά που έλεγαν ότι αυτοί ήταν οι "μέσα",γιατί δεν τους τρίβαμε τόσα χρόνια στην μούρη το πρωτοσέλιδο της "Αυγής" της 21ης Απρίλη '67;
Μάλλον γιατί η ζωή δεν είναι μόνο εξυπνάδες αμφιθεάτρου. Ίσως στο ότι εμείς το αναγνωρίζαμε, να ποντάρανε κι άλλοι.
Ερώτηση για τους παλιότερους. Οι συσχετισμοί στο γραφείο εσωτερικού πως πήγαιναν;
Απέργα με τις ώρες που μπορείς
Τι να πεις Απέργα
Οι Εσωτερικάκηδες που ήταν των "μέσα", αλλά δεν εντόπισαν την "μέσα" χούντα,
( " πρωτοσέλιδο της "Αυγής" της 21ης Απρίλη '67 " )
και οι Επαναστατικοί Κομμουνιστές που από την πολυ επανάσταση "στούκαραν και σε τοίχο" που λέει ο λόγος,
εκείνοι "είχαν λατέρνα να παίζει ρέγγε" όπως έλεγε γνωστός showman - τραγουδοποιός,
φαίνεται να βρήκαν την "κρυφή επανάσταση" αλλάζοντας το καπιταλιστικό σύστημα "από τα μέσα" ως μέλη του ΠΑΣΟΚ στις αρχές του 1980's. Μάλλον γιατί η ζωή δεν είναι μόνο εξυπνάδες αμφιθεάτρου
Ας είναι καλά ο Λαϊκός Στρώμας που μας τα δίνει και σχεδόν έτοιμα (4 σε 1)
http://filolaiko.blogspot.gr/2018/01/4.html
17-57
το ιδιο σημαντικη με την 12η αν ΟΧΙ και η πιο σημαντικη ηταν η καμπη του 91 γιατι τοτε δωθηκε ανοικτα η μαχη για διαλυση του κομματος και διαχυση του στον ΣΥΝ
https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/15193611_621089438097169_8478872321342276184_n.jpg?oh=2ce350b2d7d9daf3f4ca0477d949691c&oe=5B467985
Μήπως το έγραφε στο οπισθόφυλλο;
Λέων
Για το σχόλιο ( 25 Φεβρουαρίου 2018 - 9:20 μ.μ. )
ΚΚΕ εσωτερικού και ΕΚΚΕ. Πάντα επιτυχίες
17-57
@Λέων,
Να σε ρωτήσω κάτι; Όταν χρησιμοποιείς κάποιο ντοκουμέντο, κάνεις προσπάθεια να το διαβάσεις ή όχι;
Προφανώς αναφέρεσαι στο γνωστό άρθρο "Γιατί δεν θα γίνει πραξικόπημα".
Και προφανώς αναπαράγεις την γνωστή επιχειρηματολογία των ΣΥΡΙΖΑιων ιστορικών στην "ΑΥΓΗ" ότι τάχα πρόκειται για μύθο και δεν υπήρξε τέτοιο άρθρο στο Πρωτοσελιδο της "ΑΥΓΗΣ" τότε (προσέξτε τι διέψευσαν, ότι δεν υπήρχε στο πρωτοσέλιδο, όχι το αν γράφτηκε τέτοιο άρθρο!!!!!).
Μόνο που αν προσέξεις όλο το πρωτοσέλιδο, μπορείς εύκολα να παρατηρήσεις ότι η "ΑΥΓΗ" κυκλοφόρησε 21/4/1967, δηλαδή την ημέρα που είχε εκδηλωθεί ήδη το πραξικόπημα, και στους κύριους τίτλους πηγαίνει σαν να μην έχει συμβεί, ενώ το κύριο στίγμα που δίνει είναι ότι η ΕΔΑ πάει για επιτυχία στις προσεχείς εκλογές...Και για μην χρησιμοποιήσεις το επιχείρημα ότι η εκτύπωση δεν πρόλαβε τα γεγονότα...Αν προσέξεις πάνω-πάνω μιλά για κάτι "ασυνήθιστες κινήσεις" (!!!!!) στρατιωτικών και αστυνομικώνν δυνάμεων. Μιλά και για συλλήψεις...Με λίγα λόγια το πρωτοσέλιδο είναι σαν να μην συμβαίνει το πραξικόπημα...
Με λίγα λόγια δικαιώνεις αυτό που γράφει παραπάνω ο 17-57:"Οι Εσωτερικάκηδες που ήταν των "μέσα", αλλά δεν εντόπισαν την "μέσα" χούντα,( " πρωτοσέλιδο της "Αυγής" της 21ης Απρίλη '67")".
Υ.Γ. @17-57: Δεν υπήρχε ακόμα το ΕΚΚΕ. Μην κάνουμε και την τριχα τριχιά!!!!! Πολλά μπορούμε να τους προσάψουμε, αλλα όχι αυτό!
kk-1
Να κάνω μια διόρθωση:Το άρθρο της "ΑΥΓΗΣ" είχε τον τίτλο "Γιατί δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία"...Γράφτηκε σε 3 συνέχειες και αποτελούσε άρθρο γραμμής!
kk-1
@kk1,
Ηταν τρία άρθρα σε συνέχεια, μάλλον με αυτόν τον τίτλο. Τα υπέγραφε ο Αγγ. Διαμαντόπουλος και δημοσιεύτηκαν από 19.4.67 μέχρι και 21.4.67
Εδώ, μαζί με μιαν αιτιολόγηση τoυ σκεπτικού τους, που από μόνη της "μιλάει", άσχετα από την οπτική της.
Απηχούσαν το γενικό πνεύμα, που επικρατούσε τότε στην ΕΔΑ και (δεν...) αντιμετώπιζε το Κόμμα, λόγω της γενικότερης ευκαιριοσκοπικής διάβρωσης. Το ομολογούσαν αυτοκριτικά και σύντροφοι, που τουλάχιστον "ξύπνησαν" τότε και συντάχτηκαν με την 12η, όπως ο Π. Μαυρομμάτης.
@kk1
Προφανώς πιστεύεις πως η ύλη της εφημερίδας και μάλιστα εν έτι 1967 συντασσόταν και τυπωνόταν μέσα σε μια ώρα κατά τις 5 το πρωί ή ακόμα πως κυκλοφόρησαν εφημερίδες εκείνη την ημέρα.
Έτσι από περιέργεια, νιώθεις την ανάγκη να βρεις και να παρουσιάσεις το άρθρο;
Για την ώρα ας μείνουμε στο ότι δεν υπήρχε τέτοιο εξώφυλλο της 21/04/1967.
Και, αν θες μου απαντάς, πόσο πιθανό θεωρείς ένα πραξικόπημα σήμερα;
Λέων
@Λέων,
Καλά, είσαι σοβαρός; Ακόμα και με τη δική σου αντίληψη, δεν διάβασες το πρωτοσέλιδο που ανάρτησες;Ή μήπως δεν καταλαβαίνεις ότι η προετοιμασία επιβολής δικτατορίας δεν γίνεται εν μια νυκτί; Ότι τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΕΔΑ έπρεπε να έχουν ετοιμότητα; Το ότι δεν υπήρχε αυτή η ετοιμότητα ήταν αποτέλεσμα της κυριαρχίας οπορτουνιστικών αντιλήψεων, αποθέωσης της αστικής νομιμότητας, των "αντιδεξιών μετώπων" και των κοινοβουλευτικών αυταπατών που χαρακτήριζαν την ΕΔΑ και επιδρούσαν στο ΚΚΕ μέσω στελεχών του που δραστηριοποιούνταν μέσα από την ΕΔΑ στην Ελλάδα!
Αλλά και το ίδιο το εξώφυλλο σε διαψεύδει: Όταν τυπωνόταν η "ΑΥΓΗ" είχαν εκδηλωθεί συλλήψεις και κινήσεις στρατιωτικών δυνάμεων που προφανώς αναφέρονται έκτακτα στο πρωτοσέλιδο...Όταν λοιπόν εκδηλώνονται τέτοιες κινήσεις είναι σαφές ότι αλλάζεις έκτακτα την πρώτη ύλη, δίνεις γραμμή και κατελάζεις οργανωμένα κόσμο! Και τέτοια γραμμή δεν υπήρχε. Το γιατί το φανερώνει το προαναφερόμενο άρθρο, που δεν έχει καμιά σημασία αν ήταν πρωτοσέλιδο.
Τα υπόλοιπα που λές αποτελούν τρελίτσες. Το σίγουρο είναι ότι η δικτατορική μορφή άσκησης της αστικής εξουσίας εναλλάσσεται με τις κοινοβουλευτικές μεθόδους όταν είναι αδύνατο να λυθούν διαφορετικά οι οξυμένες αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Το πραξικόπημα το 1967 δεν ήταν μια παρεκτροπή και ενάντια στο σύστημα. Ήταν συνέχεια...και για αυτό η χούντα παρέδωσε τα ηνία το 1974 στις αστικές δυνάμεις για να εδραιώσουν την σημερινή αστική δημοκρατία! Όταν η αστική τάξη θελήσει και όταν οι ενδοαστικές αντιθέσεις φτάσουν στο απροχώρητο, τότε επιβάλλει και δικτατορία, είτε μέσω του κοινοβουλίου είτε μέσω πραξικοπημάτων.
Σε κάθε περίπτωση μην μας επαναλαμβάνεται τις γελοιότητες που λέγατε το 2015 για απόπειρες πραξικοπημάτων για να ανατρέψουν δήθεν την τάχα μου αριστερή λαϊκή κυβέρνηση...Όχι άλλο κάρβουνο...Γιατί πραγματικά το σινάφι σου έχει γελοιοποιήσει κάθε έννοια που στο τέλος καταλήγει να καλλιεργεί τη λαϊκή ανοχή ακόμα και σε πραγματικά πραξικοπήματα!
kk-1
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι: Τα άρθρα του Άγγελου Διαμαντόπουλου στην «Αυγή» τις παραμονές του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967 ήταν τρία· το πρώτο, της 19/4/1967 με τίτλο «Τα θεμέλια της εκλογικής δημοκρατικής σκέψης», το δεύτερο, της 20/4/1967 με τίτλο «Το κλειδί της Δημοκρατίας: Ισχυρή ΕΔΑ» και το τρίτο, της 21/4/1967 με τίτλο «Συγκεκριμένες αντιρρήσεις και η απάντησή μας» (υπέρτιτλος «Γιατί πρέπει να ψηφίσω ΕΔΑ»). Τον μύθο για άρθρο στην «Αυγή» με τίτλο «Γιατί δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία» τον επισφράγισε —γιατί κυκλοφορούσε ευρύτατα πολύ πιο πριν— ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στον Γ. Π. Μαλούχο (βλ. Άξιος εστί: Ο Μίκης Θεοδωράκης αφηγείται τη ζωή του στον Γ. Π. Μαλούχο και συνθέτει την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, Ι. Από τον μεσοπόλεμο στην 21η Απριλίου, Αθήνα 2004, σελ. 623–629) κι έκτοτε αναπαράγεται κατά το δοκούν. Όμως πολλά πράγματα, για μην πω τίποτα, δεν αλλάζουν: οι ευθύνες για τις λεγκαλιστικές αυταπάτες που είχε τότε συστηματικά καλλιεργήσει ως καθοδηγητικό όργανο το Γραφείο Εσωτερικού ήταν πραγματικά τεράστιες και βάρυναν ολόκληρο το ανώτερο (ΚΕ) και ανώτατο (ΠΓ) καθοδηγητικό απαράτ του ΚΚΕ, όπως χαρακτηριστικά επισημάνθηκε και στα Υλικά του 9ου Συνεδρίου του Κόμματος το 1973 (βλ. Το 9ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα 1974, σελ. 34–37 και 85–87).
Άγρυπνος
@Λέων, Και επειδή κάνεις το χαζό και τον πονηρό μαζί, εγώ θα αντιγράψω από το άρθρο της ηλεκτρονικής "ΑΥΓΗΣ" (23/4/2017) που παραπέμπει ο Σέχταρ:
"Γραμμένα κατά παραγγελία, τα άρθρα του Άγγελου Διαμαντόπουλου στην «Αυγή» από τις 19 Απριλίου ώς την ημέρα του πραξικοπήματος, αντανακλούσαν αυτή την οπτική. Θέτοντας «τα θεμέλια της εκλογικής δημοκρατικής σκέψης», όπως ήταν ο τίτλος, ο Διαμαντόπουλος συγχρονιζόταν στη λογική του εν εξελίξει δεξιού πραξικοπήματος και προέτασσε την ανάγκη μιας ισχυρής ΕΔΑ στη Βουλή και της μετεκλογικής ανάδειξης «ενός καινούργιου συνασπισμού των πολιτικών δυνάμεων» με την Ένωση Κέντρου και την ισχυρή εκλογικά ΕΔΑ ως βασική συνιστώσα...Η έκθεση του Μπάμπη Δρακόπουλου, γραμματέα της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ αλλά και του Γραφείου Εσωτερικού, είναι αποκαλυπτική. Πρόκειται για το πρώτο κείμενο που βγαίνει παράνομα από την Ελλάδα μετά την επιβολή της δικτατορίας προς ενημέρωση της ηγεσίας του ΚΚΕ, τον Αύγουστο του 1967. Γράφει ο Δρακόπουλος: «Λίγες ημέρες πριν από τη δικτατορία (δύο έως τρεις ίσως), ένας σύντροφος της Κ.Ε. μας έφερε πληροφορία από σοβαρή πηγή ότι ετοιμάζεται πραξικόπημα, όχι από τους γνωστούς, αλλά από άλλες δυνάμεις στρατιωτικών, που ήταν διατεθειμένοι να τα βάλουν και με τον βασιλιά ακόμα προκειμένου να την επιβάλουν. Μου είπε τη γνώμη του να επισπεύσουμε το ‘καθάρισμα’ των γραφείων. Σημείωσα την είδηση για να τη διασταυρώσω, γιατί από άλλες πλευρές, από τον Ανδρέα Παπανδρέου, είχαν έρθει αντίθετες ειδήσεις πριν από λίγο καιρό. Ακόμα στελέχη της Αθήνας βεβαιώνουν ότι κάποιος έφερε πληροφορία το βράδυ του πραξικοπήματος ότι τη νύχτα θα ξεσπούσε πραξικόπημα, ότι την πήρε μέλος της Ε[πιτροπής] Πόλης. Όμως στο Γραφείο δεν έφτασε, απ' ό,τι ξέρω, γιατί εκείνο το βράδυ μέλη του Γραφείου έμειναν στα γραφεία της Αριστείδου ώς τις 12 περίπου τη νύχτα»"....
Τα... "κατά παραγγελία" στον Διαμαντόπουλο, χρεώνοντας τα στην ηγεσία του ΚΚΕ, τα αφήνω ασχολίαστα. Όσα δεν φτάνει η Αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...
kk-1
Ρε Λέων εσύ που ο νους σους σου πολλά σκαμπάζει πως γίνεται, όπως λέγεται, να έπιασαν οι χουντικοί τον Κύρκο με το σορτς; Ο κύριος λέγεται πως πήγε για τζόγκινγκ με τα τανκς από το Γουδί να κάνουν βόλτες στο κέντρο της Αθήνας.
Τόση αφέλεια πια; Όταν άλλοι ήδη ήξεραν ή καταλάβαιναν ή υποψιαζόντουσαν πως δεν θα γίνουν εκλογές;
Δείγμα δωρεάν
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ «Η ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΕΞΑΕΤΙΑ (1961-1967) ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ» Γέρος: Ποιες εκλογές μωρέ; Πιστεύεις ότι θα γίνουν εκλογές; Το παρασκήνιο μιάς συζήτησης για το εκλογικό νομοσχέδιο
http://www.tanea.gr/PrintArticle/?article=4018304&iid=2
".. «Η χούντα κινήθηκε στις 21 Απριλίου, αλλά όχι η χούντα που νομίζαμε πως ξέραμε και περιμέναμε τη δραστηριοποίησή της..."
"..Το πρωί της Δευτέρας, 17 Απριλίου, ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου επισκέπτεται τον ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης στο Καστρί για να τον αποχαιρετήσει. Αναχωρεί για την ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια, την Κοζάνη. Η μάχη των εκλογών αρχίζει.
«Τον βρίσκω ακόμα στο κρεβάτι του μισοξαπλωμένο να πίνει τον πρωινό του καφέ τρώγοντας ένα παξιμάδι. Χαιρετιόμαστε, ανασηκώνεται λιγάκι στο κρεβάτι του και με ρωτάει πού πάω και τι θέλω από εκείνον τόσο πρωί. Του απαντώ πως θέλω να τον χαιρετήσω πριν πάω στην Κοζάνη, τόσο να προετοιμασθώ για τις εκλογές όσο και να συμβάλω κι εγώ με τους πατριώτες μου στη μεγαλειώδη, όπως προβλέπουμε, συγκέντρωσή μας στη Θεσσαλονίκη. Ρωτάει για μια στιγμή:
Δεν είναι νωρίς;
Απαντώ πως δεν είναι, οι εκλογές χρειάζονται προετοιμασία και περίπου μόνο ένας μήνας μας χωρίζει από την διεξαγωγή τους. Αναφέρω συνεχώς τη λέξη "εκλογές", οπότε ξαφνικά ακούω τον Γέρο να λέει:
Ποιες εκλογές μωρέ; Πιστεύεις και συ πως θα γίνουν εκλογές;
Εκπλήττομαι και απαντώ αμέσως:
Κύριε πρόεδρε, αν πιστεύετε πως δεν θα γίνουν εκλογές, να μην φύγω, να καλέσετε πάλι την ομάδα, ν' αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.
Είναι αργά πια, είπε ο Γέρος, για να προσθέσει: έχω δύο ελπίδες και ο βασιλιάς και οι Αμερικανοί μού έδωσαν το λόγο τους πως δεν θα επιτρέψουν δικτατορία. Αν δεν κρατήσουν το λόγο τους...
Αυτή ήταν η κουβέντα μας. Μου ευχήθηκε καλό ταξίδι, είπαμε καλή αντάμωση στη Θεσσαλονίκη και έφυγα με βαριά καρδιά..."
17-57
Υ.Γ.
Τρεις συνέχειες στην "Αυγή" και όπως πάντα όλο επιτυχίες το μετέπειτα κκε ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ. Θα προστεθούν και άλλες επιτυχίες στις προβλέψεις του δεξιού οπορτουνισμού όπως το γλυκοκοίτασμα στην Ρουμανία, στην Γιουγκοσλαβία. Και φυσικά την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ(η τότε ΕΕ),το Μάαστριχ, και τα Μνημόνια που οι επίγονοι του ψήφισαν και με τα δύο χέρια
Πάντα επιτυχίες
Το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και το Επαναστατικό ΚΚ είναι δύο χαρακτηριστικά δείγματα οπορτουνισμού δεξιού και αριστερού αντίστοιχα που στο τέλος "έζησαν τον μύθο τους" με το ΠΑΣΟΚ
".. Υ.Γ. @17-57: Δεν υπήρχε ακόμα το ΕΚΚΕ. Μην κάνουμε και την τριχα τριχιά!!!!! Πολλά μπορούμε να τους προσάψουμε, αλλα όχι αυτό! .."
Το γνωρίζω kk1
Δεν κατάλαβες το "πνεύμα" με το οποίο αναφέρομαι σε αυτά τα δύο κόμματα αν και έχω μία παραπομπή από το Λαϊκό Στρώμα που θα άξιξε να την διαβάσεις σε 4 συνέχειες.
Είναι το όνομα. Το "ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ" των 1970's (δήλαδή το "άλλο" είνις της Μόσχας) και το "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ" της δεκαετίας του 1980's δηλαδή το "άλλο" είναι το συμβιβασμένο.
Το αποτέλεσμα και των χώρων των δύο ονομάτων, που τελικά αποδείχθηκαν "δήθεν",
ήταν το ΠΑΣΟΚ που συγκέντρωσε τόσο το "εσωτερικό" όσο και το "επαναστατικό" στοιχείο.
Δύο σε ένα, και μαλακτικό και κοντίσιονερ. Πάντα επιτυχίες
17-57
Η σημερινή συγκέντρωση πορεία του ΚΚΕ, περίπου το 1/8 της αντίστοιχης(*) εθνικιστικής φασιστοσύναξης, μπορεί να δείχνει γλαφυρά το χάλι του ελληνικού "προοδευτικού" κινήματος (1 προς 8), και να ερμηνεύει άριστα την σημερινή κατάσταση κοινωνικών και πατριωτικών λαϊκών προβλημάτων, (και ιδίως το μέγεθος των διαγραφομένων κινδύνων)...
αλλά....
....εγώ είδα και καινούργια πρόσωπα από τον κύκλο μου, απόψε, που τα θεωρούσα "απολωλότα", κι αυτό μου δίνει κουράγιο. Είπαμε, όσο δεν μεσολαβεί κάτι πιο συνταρακτικό από το σικέ τρακάρισμα της κανονιοφόρου με το ταχύπλοο, μην ελπίζουμε σε ραγδαίες ανακατατάξεις. Δουλειά μυρμηγκιού, ας πριονίζουμε τσούκου-τσούκου το σάπιο γέρικο δέντρο.
---------------------
(*) Για να προλάβω, μην αρχίσουμε πάλι "συγκρίνεις ανόμοια πράγματα κλπ.". Πιστεύω ακράδαντα, πως απόψε, πέρα από σχήματα και "κομματικά", ήταν ο άλλος πόλος της μίας και κύριας αντίθεσης της ελλαδικής κοινωνίας. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Λίγοι;
Δυστυχώς, ναί!
Αλλά αυτοί είναι και δεν υπάρχουν άλλοι προς το παρόν.
Αύριο σίγουρα θα είμαστε περισσότεροι.
Εύχομαι στους πολλούς σημερινούς παρασυρμένους η και "αμφιβάλλοντες", "σκεπτικούς", "προβληματιζόμενους" και "ενδιαμέσους", να μην ανακαλύψουν το λάθος τους ψυχορραγόντας σε κάποια γράνα.
Βιβλιοδίφη, σχολαστικέ (με την καλή έννοια) Αγρυπνε,
το φώτισες καλά το θέμα. Η τυπικά "αρβύλα" αποδίδει πλήρως την ουσία των επίμαχων άρθρων, όσο και κυρίως,την εικόνα και το πνεύμα του εγχωρίου αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος της εποχής εκείνης.
Να υγιαίνεις!
Λίγος "ήρωας" Λεχ Βαλέσα από την ΕΡΤ
http://laikhexousia.blogspot.gr/2018/02/blog-post_1.html
17-57
".. Με λίγα λόγια δικαιώνεις αυτό που γράφει παραπάνω ο 17-57:"Οι Εσωτερικάκηδες που ήταν των "μέσα", αλλά δεν εντόπισαν την "μέσα" χούντα,( " πρωτοσέλιδο της "Αυγής" της 21ης Απρίλη '67")". .."
Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται, στις 18 σοσιαλισμό(copy-paste σύνθημα του 2012 από το 1981)
Αν κάποιος σαν και μένα δεν πρόλαβε τα 1980's, ένα καλό βιβλίο από την "άλλη πλευρά" είναι το βιβλίο "Οι Κρανοφόροι" ενός πρώην Ματατζή με πρόλογο από τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Ειδικά προς τις τελευταίες σελίδες, αξίζει κάποιος να το διαβάσει
17-57
"Τα... "κατά παραγγελία" στον Διαμαντόπουλο, χρεώνοντας τα στην ηγεσία του ΚΚΕ, τα αφήνω ασχολίαστα. Όσα δεν φτάνει η Αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια..."
Είπαμε kk1, "τα κακά" πάντα θα τα χρεώνουν στο ΚΚΕ, στην ΕΣΣΔ, και στον Στάλιν ας είναι δικά τους λάθη. Λες και είναι ανήλικα ή άμαθα ή δεν έχουν εμπειρία από πολιτική.
Άρα το 3ο μνημόνιο που προσπάθησαν να εμπλέξουν στο ΚΚΕ( 2011-2013 όταν ετοίμαζαν κατα εμένα για αυτό ακριβως τον λόγο την ΠΑΝ-αριστερά ), και τελικά το χρεώθηκε ο Σύριζα με τους ΑΝΕΛ και αρκετούς άλλους "πρόθυμους", ήταν μάλλον για καλό σκοπό, ε Λέων;
Το αντιφατικό πρωτοσέλιδο της 21η Απριλίου 1967 τα λέει όλα
17-57
Επιτέλους Κουβελης ιζ μπακ
Ο Κουβέλης μπαίνει στην Κυβέρνηση!
"Πουτ@νες, στα κρεββάτια σας"....
Λες 1/8 .Τα 8/8 πόσος κόσμος ήταν όμως; Γιατί έχω ακούσει διάφορες εκδοχές
8 φορες το 1/8
Επειδή ορισμένοι έχουν όρεξη για πλακίτσα, εγώ θα βάλω την εξίσωση στον Βλαδίμηρο να το βρεί μόνος του...Και αν πάρουμε της μετρητοίς τους διοργανωτές των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και υποθέσουμε ότι τα 8/8=1.500.000 (όπως είπαν οι διοργανωτές), τότε πόσο μας κάνει το 1/8; 187.000...
Πάμε λοιπόν: χ=τετραγωνικό μέτρο. Υποθέτω ότι ανα τετραγωνικό ήταν 2 άτομα, άρα χ/2 τ.μ. για κάθε άτομο. Επομένως 8/8=χ/2. Η συγκέντρωση του ΚΚΕ=Υ,ήταν το 1/8. Άρα,Υ=1/8Χχ/2=χ/16
Σημειωτέον ότι η πλατεία Συντάγματος είναι 14.454 τετραγωνικά Αμαλίας (25.284 τ.μ.), Ομόνοια - Πανεπιστημίου - Σταδίου - Β. Σοφίας έως την αμερικάνικη πρεσβεία (112.324 τ.μ.), Προπύλαια και Πλατεία Κοραή (34.409 τ.μ.)!
Για πές μας Βλαδίμηρε...
Υ.Γ. Σέχταρ εσύ έβαλες κάτι ουσιαστικό και εν μέρει σωστό (άσχετα από το ότι θα μπορούσες να το έθετες καλύτερα). Αλλά τι να κάνουμε;;; Έχουμε και τους πονηρούληδες!
kk-1
Αν είναι στατική συγκέντρωση, πολλαπλασιάζεις τα τετραγωνικά με το 2,8 σε κατάσταση ώμου με ώμο. Αν είναι πορεία, σε κατάσταση περίπου όμοιας πυκνότητας, το πόσοι παιρνούν ανά λεπτό με τον συνολικό χρόνο
1/8 = 12.500 - 15.000 κόσμος
Νομίζω πως ήταν περισσότερος, γύρω στις 20.000 ίσως και 25.000
Άρα η αναλογία είναι πιο "θετική" για το κίνημα στο 1/6(minimum) ή 1/4(maximum)
Το άλλο είναι το πόσο συνειδητοποιημένοι και προς τα που στρέφονται. Οι "αγανακτισμένοι"(*) της πλατείας Συντάγματος δεν τάραξαν την Κυβέρνηση Παπανδρέου(δήλωση του τότε Κυβερνητικού Εκπροσώπου) για τρεις εβδομάδες.
Αντίθετα, οι περίπου 25.00 - 30.000 απεργοί της απεργίας της 15ης Ιουνίου ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση έστω και σε ελιγμό.
θα είχε ενδιαφέρον το πόσοι από τους "ΜακεδονοΣυλλαλητηριούχους" είναι στο πλευρό του ΝΑΤΟ από την στιγμή που το ΝΑΤΟ πιέζει για το όνομα με σκοπό την ένταξη της FYROM στην "μεγάλη αγκαλιά του".
Τι γράφει ο Μπογιόπουλος.
http://www.imerodromos.gr/idou-pii-diorganonoun-to-syllalitirio-ke-mia-kouventa-gia-ton-miki-ton-nikou-bogiopouloupanagioti-theodoropoulou/
Ο "εθνικός κορμός" θα επανεμφανιστεί. Οι αστείες αντιπαλότητες του με τον Σύριζα παραμένουν αστείες μιας και αρκετοί ήταν μαζί του σε πολλά "happening". Με κύριο την ψήφιση μνημονίων στο Δημοψήφισμα ή του ενός ή του άλλου. Μαζί τα ψηφίσανε.
17-57
(*) Ήθελαν Παπαδήμο πρωθυπουργό, "κούρεμα" χρέους(PSI), συμμετοχική δημοκρατία(έξω τα κόμματα-συνδικάτα, "κοινωνία των πολιτών"), η "πάνω πλατεία" το έξω οι μετανάστες ( μια, δύο, τρεις, δεκατρείς "Αμυγδαλέζες")
Λίγο ως πολύ όλες οι μνημονιάκες κυβερνήσεις εκπλήρωσαν κάποια ή σε κάποιο βαθμό τα "οράματα" του "αγανακτισμένου" πλήθους
@Βλαντιμίρ,
νομίζω πως η εκτίμηση της Αστυνομίας είναι η πιο ρεαλιστική.
Το δικό μου 1:8 είναι "με το μάτι", με βάση ό,τι είδα εγώ στη δική μας συγκέντρωση, σε αντιπαραβολή με τις φωτό από την φασιστοσύναξη.
Αλλά, τι σημασία έχει;
Αυτά τα νούμερα, ιδωμένα σαν απόλυτα, μπροστά στα 5.000.000 του λεκανοπεδίου είναι αστεία. Ομως αξίζουν σαν δημοσκοπικά δείγματα, για την εκτίμηση του συσχετισμού, που δεν είναι καλός για τον Λαό και την Πατρίδα του.
Πάμε μαζί
http://www.katiousa.gr/politika/se-efarmogi-idionymo-gia-osous-diadilonoun-enantia-stous-pleistiriasmous
https://diesbruma.blogspot.gr/2018/02/blog-post_27.html
17-57
Κοίτα η συγκέντρωση του ΚΚΕ μπορεί να ήταν το 1/8 ή το 1/6 τη άλλης αλλά υπερείχε των φασιστοειδών σε ιδεολογική ομοιογένεια.Για τα δεδομένα του 2018 και της εποχής ήταν κατάτι μεγαλύτερή σε όγκο από ότι την περίμενα.
Σημασία στην τελική έχει πως η φασιστοσυγκέντρωση λειτούργησε εκτονωτικά και δεν πρόκειται να μαζέψουν 150 χιλιάδες κόσμο ξανά με οποιαδήποτε αφορμή
Πλατεία Συντάγματος ( 14.454 τετραγωνικών μέτρων σε συντομογραφία τ.μ.)
Αμαλίας (25.284 τ.μ.),
Ομόνοια – Πανεπιστημίου – Σταδίου – Β. Σοφίας έως την αμερικάνικη πρεσβεία (112.324 τ.μ.),
Προπύλαια και Πλατεία Κοραή (34.409 τ.μ.),
Πατησίων από Ομόνοια έως Αλεξάνδρας (16.242 τ.μ.),
Αλεξάνδρας από Πεδίον του Αρεως ως Αμπελόκηπους (59.220 τ.μ.),
Πειραιώς από την Ομόνοια έως την Κουμουνδούρου (9.822 τ.μ.),
Φιλελλήνων (6.039 τ.μ.), Ερμού (4.994 τ.μ.),
Μεταξουργείο – Αγ. Κωνσταντίνου (15.080 τ.μ.),
Μάρνη (10.650 τ.μ.),
Ακαδημίας (19.565 τ.μ.).
Πρόσθεσε και άλλον ένα στα στα "8/8" των ΜακεδονοΣυλλαλητηριούχων Βλαδίμηρε( 1 Μαρτίου 2018 - 11:41 μ.μ. )
https://www.youtube.com/watch?v=RTPT1AoXU54
Τουλάχιστον αυτός δεν ήθελε να βρίσκεται μαζί σε συγκέντρωση με ακροδεξιούς και φασιστοειδή.
17-57
Σεχταρ μ άρεσε που παίρνεις αφορμή απο τις δυο συγκεντρώσεις για να κανεις μια συγκριση μεταξύ των 2 πόλων...βεβαια συνολικά στην κοινωνία η αναλογία είναι μάλλον χειρότερη εις βάρους του εργατικό κινήματος, απλά το τελευταιο έχει ένα ΚΚΕ να του παρέχει οργάνωση. Δεν ξερω αν θα μπορούσε η αναλογία να ειναι πολυ καλυτερη δεδομένη οτι η αστική τάξη ειναι κυρίαρχη άρα και η ιδεολογία της. Ίσως όσοι έχουν ζήσει τα πρώτα χρονια της μεταπολίτευσης να έχουν εμπειρίες απο λαικρς μάζες με μεγαλύτερο βαθμό εργατικής συνειδητοποίησης.
Παντως σε επίπεδο...καφενειου θα ήθελα να θέσω και την εξής σύγκριση:
1, ο αστικός- εθνικιστικό πόλος δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνυπάρχει με τους φασίστες- εγκληματίες της χ.α.. Αντιθέτως μαλλον τους θεωρεί χρήσιμους, θα την εμπέδωση της κυριαρχίας του σε πολλά επίπεδα.
2. Αντιθέτως, οι ευρύτερες δυνάμεις του εργατικου- διεθνιστικου πόλου (όσες έχουν απομείνει εκτός επιρροής ΚΚΕ) έχουν τρελλο πρόβλημα να αποδεχτούν τους κομμουνιστές στο γραμμές τους- αποδιδοντας τους κάθε υπαρκτό και κυρίως ανύπαρκτο λάθος, ιδιοτελεια, έγκλημα κτλ....δειγμα κι αυτό των συδχετισμων στην ελληνικη κοινωνια
Xampellos
Ίσως να δίνουμε παραπάνω αξία σε αυτές τις φασιστοσυνάξεις για την Μακεδονία ορίζοντας τες ως συγκεντρώσεις ή συλλαλητήρια. Περισσότερο ορθόδοξο πανηγύρι μου έμοιασε με τραγουδιστή τον Μίκη δυστυχώς. Και στα πανηγύρια τον 15αυγουστο πάνε πανελλαδικά πολλά περισσότερα γίδια από όσα μαζεύτηκαν Θεσσαλονίκη και σύνταγμα. Ο δε Ευαγγελόπουλος αν δεν κάνω λάθος κάποτε κρατούσε σημαία πασόκ και μετά σύριζα αυτός είναι ανεξάρτητο μεμονωμένο πανηγύρι
Τρομερο αντικκε ξεσπασμα "απο τα αριστερα" (εχει και "περισσο" μεσα)
http://www.sarajevomag.gr/wp/2018/03/an-ayto-einai-antiimperialismos-2/
@( 4 Μαρτίου 2018 - 11:34 π.μ. )
Από "αριστερά" δεν το λες μιας και οι sarajevomag είναι αναρχικοί ή "ελευθεριακοί"
Έχουν γράψει ενδιαφέροντα άρθρα π.χ. σαν το "Dear Αφεντεκουλίνι" και για την "αριστερή ακροδεξιά" του σχεδίου Β
Πέρα από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ κανέναν άλλο πολιτικό - εργατικό φορέα να σηκώνει την αντι-Ιμπεριαλιστική σημαία επί "ηγέτη" στην κυβέρνηση λυπάμαι αλλά δεν γνωρίζω. Αν είδαν αυτοί, ας το επισημάνουν.
Μιας και το θέμα σχετίζεται με αντι-Ιμπεριαλισμό ας πάμε και πριν την εποχή του "ηγέτη". Την εποχή των ΣαμαροΒενιζελοΚουβέληδων.
Πως σχολιάζουν π.χ. στο γεγονός πως αναρχικοί, αριστερόχωροι κλπ δεν ακολούθησαν την πορεία του ΚΚΕ το 2012 για το Πολυτεχνείο
προς στην πρεσβεία του Ις - Ρα - Ελ ;
Όταν η αστυνομία είχε κλείσει τον δρόμο, επέμειναν Παφίλης - Παπαρήγα, η αστυνομία άφησε αρχικά μόνο το ΚΚΕ, Παφίλης - Παπαρήγα ξαναεπέμειναν για όλους τους διαδηλωτές, αλλά οι άλλοι ανάμεσα τους και οι αναρχικοί μαζι με συριζόχωρους δεν ακολούθησαν αλλά έστριψαν κυριολεκτικά για αλλού;
όλο το χρονικό με τα video
https://www.902.gr/node/1936
Πήγαν να υποννοήσουν κάποια πράγματα αλλά με την μη παρεμπόδιση της πορείας για όλους, το μόνο που έμεινε ήταν εκνευρισμός, αμηχανία και ρακόμελα προς τα Εξάρχεια
http://edoketora.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2129.html
Παφίλης για "διαρροές"
https://www.youtube.com/watch?v=E9AbLYmJ9vk
Εξυπναδίστικη η ειρωνία να αλλάξει το ΚΚΕ το σύνταγμα του Αμέρικα. Δεν διάβασαν τον θεωρητικά "κοντινό τους" Χάουαρντ Ζην για το πότε, πως και από ποιους ιδρύθηκε το σύνταγμα του Αμέρικα;
17-57
Θα το ξαναδιαβασω γιατί κάποιος πήγε να μου πει για αυτό ,εγώ δεν έχω ιδέα και σκεφτόμουν την τιμή της ζάχαρης στην Πολωνια.Θα μορφωθω
Κικη Ματέρη.
Επειδή κάτι παθαινω και δεν μπορώ να το διαβάσω.θα θέσω ερωτήματα.Τι έγινε το 68;Σε τι διασπαστηκε;Ποια η παράλληλη τύχη των κομμάτων;Ποια η παράλληλη οικονομική κατάσταση των άλλων χωρών;
Κικη Ματέρη
Δημοσίευση σχολίου