Το τρίτο και τελευταίο μέρος (αλλά πρώτο που ολοκληρώνεται και δημοσιεύεται) μιας ιστορικής μελέτης του Άναυδου για την πορεία της ΛΔ Ουγγαρίας προς την επαναστατική υποχώρηση, την ενίσχυση και επικράτηση των δυνάμεων της αντεπανάστασης, των λόγων και των παραγόντων που καθόρισαν αυτήν την εξέλιξη.
Άναυδος – Φεβρουάριος 2018
Περιεχόμενα
α. Εισαγωγή
β. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις
γ. Επίλογος
α. Εισαγωγή.
Το παρακάτω κείμενο θα ήταν το τρίτο μέρος μιας επισκόπης της ιστορίας της Λ.Δ. Ουγγαριας. Ωστόσο η στενότητα του χρόνου άφησε πίσω τα 2 πρώτα μέρη. Νομίζω όμως ότι μπορεί να σταθεί και αυτόνομο περιγράφοντας την αργή διαδικασία που οδήγησε στην αντεπανάσταση το 1989.
β. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Η στρατιωτική και πολιτική ήττα της αντεπανάστασης του 1956 δεν είχε την αντανάκλασή της στον οικονομικό τομέα. Οι μεταρρυθμίσεις, δηλαδή η αντιστροφή του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, συνεχίστηκαν με τον Γ. Καντάρ να παίζει έναν εξισορροπητικό ρόλο μεταξύ των ακραίων μεταρρυθμιστών και των συνεπών σοσιαλιστικών δυνάμεων. Υπήρξαν τρία κύματα μεταρρυθμίσεων το 1956-57, το 1968 και το 1978.
Από τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης Καντάρ το 1956-57 ήταν η εκ νέου κατάργηση των υποχρεωτικών παραδόσεων του αγροτικού τομέα (συνεταιριστικού και ιδιωτικού) στο κράτος. Το αποτέλεσμα αυτής της παραχώρησης ήταν να ενισχυθεί η αγορά αγροτικών προϊόντων υποχρεώνοντας το κράτος να προσφέρει ελκυστικές (αυξημένες κατά 80% σε σύγκριση με το 1955) τιμές ώστε να αγοράζει το πλεόνασμα της αγροτικής παραγωγής. Επίσης παραχωρήθηκε ξανά η δυνατότητα αποχώρησης από τα κολχόζ. Ανάμεσα στις προτάσεις των μεταρρυθμιστών ήταν η αποδοχή των κουλάκων στα κολχόζ, η κατάργηση του κεντρικού σχεδίου και η επιβολή ελεύθερα κυμαινόμενων τιμών. Οι προτάσεις αυτές απορρίφθηκαν μετά από τη σφοδρή αντίδραση της παλιάς φρουράς. Ωστόσο αποφασίστηκε η μείωση των ποσοτικών δεικτών του κεντρικού σχεδίου και η εισαγωγή ενός περιορισμένου σχήματος μπόνους με βάση το κέρδος. Το 1957 μειώθηκαν κατά 20% οι φόροι στους αυτοαπασχολούμενους.
Μετά το 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, ο Κανταρ εξαπέλυσε οξύτατη επίθεση ενάντια στον Ράκοσι χαρακτηρίζοντας τον τύραννο μέσα από τις σελίδες της Πράβντα. Συστάθηκε ειδική επιτροπή της ΚΕ για να ερευνήσει τις πολιτικές δίκες και τις πρακτικές της καταστολής της περιόδου Ράκοσι. Η επιτροπή αποφάνθηκε το καλοκαίρι του 1962 ότι οι δίκες ήταν στημένες και σα συνέπεια οι Ράκοσι, Γκέρο και άλλα 23 ηγετικά στελέχη διαγράφτηκαν από το κόμμα. Ταυτόχρονα ξεκίνησαν εκτεταμένες εκκαθαρίσεις στον κρατικό μηχανισμό από συνεπείς κομμουνιστές ενώ απομακρύνθηκαν και πολλά μέλη της κυβέρνησης όπως οι Κ. Κις, Γ Μαροζαν κλπ. Το 1963 ο Κανταρ ανακοινώνει γενική αμνηστία για όσους συμμετείχαν στα γεγονότα του 1956i. Η Νέα Πορεία του 1953 αποτέλεσε τη βάση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που ξεκινούν δειλά-δειλά το 1964.
Το 1968 ξεκινά η εφαρμογή στην Ουγγρική οικονομία του Νέου Οικονομικού Μηχανισμού (ΝΟΜ). Ο βασικός συντάκτης ήταν ο Ρ. Νιερς, πρώην σοσιαλδημοκράτης, ενώ στην επιτροπή συμμετείχαν οικονομολόγοι πρώην μέλη του κόμματος των μικροϊδιοκτητών. Ο ΝΟΜ αποτέλεσε ένα νέο πρότυπο σοσιαλιστικής οικονομίας που στηριζόταν εξίσου στην κοινωνική και συνεταιριστική ιδιοκτησία. Ο βασικός λόγος που οδήγησε στην υιοθέτησή του ήταν η αντιμετώπιση των χρόνιων ελλείψεων και η άνοδος της αποτελεσματικότητας της σοσιαλιστικής οικονομίας. Είχε πολλές ομοιότητες με τις μεταρρυθμίσεις Κοσύγκιν (1965) και με τον συνονόματό του ΝΟΜ της Τσεχοσλοβακίας (1965). Κεντρική ιδέα του ΝΟΜ ήταν η κατάργηση της εξειδίκευσης του γενικού/κεντρικού πλάνου, και η αντικατάστασή του από οικονομικούς ρυθμιστές όπως το κέρδος, οι τιμές, οι φόροι και η πίστη/επιχορήγηση. Αν και οι κεντρικές οικονομικές προτεραιότητες δεν άλλαζαν, οι επιχειρήσεις απέκτησαν μεγαλύτερη αυτονομία και σε κάποιες περιπτώσεις πήραν άδεια εξαγωγών. Δημιουργήθηκε ένα μικτό σύστημα τιμών όπου το 70% των τιμών του τομέα Ι (μέσα παραγωγής) ήταν κεντρικά προσδιορισμένο και το 30% κυμαινόταν ελεύθερα ενώ το ποσοστό των τιμών των τελικών αγαθών που προσδιόριζε η αγορά ήταν περίπου 50%.
Το κέρδος έγινε ο αποφασιστικός οικονομικός ρυθμιστής στη διοίκηση των επιχειρήσεων. Αποτελώντας το βασικό κριτήριο για τις επενδύσεις αλλά και για τα μπόνους και τις μισθολογικές απολαβές των εργαζομένων δημιούργησε εισοδηματικές ανισότητες στο εσωτερικό της εργατικής τάξης. Βέβαια προκειμένου να αποφευχθεί το κλείσιμο των μη κερδοφόρων επιχειρήσεων υπήρξε μέριμνα αναδιανομής μέρους των κερδών στις λιγότερο αποτελεσματικές επιχειρήσεις. Η κατάργηση της εξειδίκευσης του κεντρικού πλάνου έδωσε επιπλέον αυτονομία στις διοικητικές αποφάσεις στο επίπεδο των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό τα κριτήρια του τι και πώς θα παραχθεί κάτι να καθορίζονται με όρους αγοράς και όχι με τις ανάγκες της κοινωνίας. Ο λογαριασμός του μισθού στην επιχείρηση έπαψε να υπόκειται σε περιορισμούς, ενώ μέρος των κερδών έμενε στη διάθεση της επιχείρησης για επενδυτικά σχέδια.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές συνάντησαν ισχυρή αντίδραση από το βιομηχανικό προλεταριάτο, τα συνδικάτα, τις διοικήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και από μεγάλο μέρος των κομματικών στελεχών. Έβλεπαν σε αυτές την εγκατάλειψη θεμελιωδών σοσιαλιστικών αρχών και την υποχώρηση σε μικροαστικές συμπεριφορές. Στον αντίποδα βρίσκονταν προσωπικότητες σαν τον Γ. Λούκατς. Σε μεγάλο βαθμό η αντίδρασή τους εστιαζόταν στα αρνητικά αποτελέσματα της μεταρρύθμισης στα εισοδήματα των εργατών και στο γεγονός ότι το μέσο αγροτικό εισόδημα ξεπερνούσε αυτό του βιομηχανικού τομέαiii με αποτέλεσμα οι μεταρρυθμίσεις να θεωρηθούν ουδέτερες ταξικά, ενώ όπως θα δούμε στη συνέχεια δεν ήταν. Η Σοβιετική ηγεσία επίσης αντέδρασε και προειδοποίησε το ΟυΣΕΚ για τις επικίνδυνες τάσεις που αναπτύσσονταν στη χώρα. Σαν αποτέλεσμα πολλοί από τους εμπνευστές των μεταρρυθμίσεων διαγράφηκαν από το κόμμα το 1972 και απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους χωρίς όμως οι ίδιες οι μεταρρυθμίσεις να ανακληθούνiv.
Τον Οκτώβριο του 1977 η ΚΕ του ΟυΣΕΚ διακήρυξε ότι τα προβλήματα που δημιούργησαν οι μεταρρυθμίσεις του ΝΟΜ απαιτούσαν ακόμη μεγαλύτερη σύνδεση μεταξύ αποτελεσματικότητας και αμοιβής. Οι νέες μεταρρυθμίσεις έδωσαν τη δυνατότητα σε ιδιώτες μέλη των κολχόζ να νοικιάζουν επιπλέον γη. Σαν αποτέλεσμα ενισχύθηκε η εκτός κράτους αγορά αγροτικών προϊόντων που είχε σαν αποτέλεσμα ο αγρότης να έχει μεγαλύτερο εισόδημα από το βιομηχανικό εργάτη. Στα κολχόζ δόθηκε η δυνατότητα να αναπτυχθούν και σε άλλες οικονομικές δραστηριότητες εκτός από τη γεωργία. Πολλά κολχόζ επεκτάθηκαν στην τυποποίηση τροφίμων, στην οικοδομή, το εμπόριο και την εστίαση. Το ποσοστό των μη αγροτικών δραστηριοτήτων στο συνολικό εισόδημα έφτασε το 34% το 1985v. Αποσύρθηκαν οι περιορισμοί στα ιδιωτικά αγροκτήματα σχετικά με τη ιδιοκτησία μηχανημάτων, μεγάλων ζώων κλπ. Ενώ πριν τη μεταρρύθμιση θεωρούταν αστικό κατάλοιπο το ιδιωτικό χωράφι, στην πορεία του χρόνου θεωρήθηκε συστατικό της σοσιαλιστικής οικονομίας. Τα βοηθητικά αγροκτήματα των κατοίκων της πόλης μετατράπηκαν σε ιδιωτικές φάρμες αποτελώντας μια ημινόμιμη διέξοδο για τις ιδιωτικές επενδύσεις. Από 11% της συνολικής αγροτικής παραγωγής το 1966, έφτασαν να αντιπροσωπεύουν το 15% το 1984. Πολλά κολχόζ μετατράπηκαν σε φασονάδικα για δυτικές εταιρίες. Το αποτέλεσμα ήταν η διείσδυση της συλλογικής ιδιοκτησίας και στη μεταποίηση. Στα χωριά ο πλούτος μεταφραζόταν σε σπίτια που δίνονταν για προίκα, αυτοκίνητα κλπ.
Οι νέες μεταρρυθμίσεις ωφέλησαν και τους αυτοαπασχολούμενους με την απόσυρση του κράτους από δραστηριότητες όπως επισκευές, οικοδόμηση ιδιωτικής κατοικίας κλπ και την περεταίρω απελευθέρωση των τιμών. Η δουλειά στην οικοδομή το σαββατοκύριακο έφτασε να αποφέρει περισσότερα από το μηνιαίο μισθό. Οι ιδιωτικοί συνεταιρισμοί στην οικοδομή ήταν το πρόπλασμα του ιδιωτικού κεφαλαίου στην Ουγγαρία (όπως οι αντίστοιχοι σαμπάσνικ στην ΕΣΣΔ)vi. Συνεταιρισμοί επιτράπηκαν τόσο στη μεταποίηση όσο και στις μεταφορές, το εμπόριο, την οικοδομή και ορισμένες υπηρεσίες. Τον Φεβρουάριο του 1980 η ΚΕ του ΟυΣΕΚ διακήρυξε επίσημα ότι η δραστηριότητα της ιδιωτικής οικονομίας είναι γενικά χρήσιμη γιατί καλύπτει υπάρχοντα κενά. Ο επίσημος ιδιωτικός τομέας από 58χιλ απασχολούμενους το 1953 έφτασε τους 164 χιλ το 1984, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 4,2% της απασχόλησης και το 5,5% του εθνικού εισοδήματος. Σαν συνέπεια των μεταρρυθμίσεων δημιουργήθηκαν χιλιάδες νέες μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Εννοείται ότι οι ιδιοκτήτες/εργοδότες αυτοί άνηκαν στην υψηλή εισοδηματική τάξη της χώρας.
Η ιδιωτική οικονομία βρήκε διαθέσιμα χέρια από τη μείωση του εργάσιμου χρόνου αλλά και από πολλούς συνταξιούχους διαθέσιμους να αυξήσουν το εισόδημά τους. Τη δεκαετία του ’80 η ιδιωτική οικονομία (νόμιμη και μη) αντιπροσώπευε ίσως και το 20% του ΑΕΠ. Μία μελέτη του 1985 αποκάλυπτε ότι το 33% του εργάσιμου χρόνου δαπανιόταν στην ιδιωτική οικονομία ενώ το 55% των νέων οικοδομών γινόταν από ιδιώτες όπως και το 87% των επισκευώνvii. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι βασικοί τομείς που δραστηριοποιούνταν το ιδιωτικό κεφάλαιο ήταν η παραγωγή αγροτικών προϊόντων η οικοδομή (το 1980 το 71.4% του οικοδομικού αποθέματος ήταν στα χέρια ιδιωτών με το υπόλοιπο να ανήκει στο κράτος, το 85,7% των νεόδμητων κατοικιών το 1985 ήταν ιδιωτικές). Άλλος τομέας ήταν οι μεταφορές και ειδικά οι επισκευές των ιδιωτικών αυτοκινήτων, η αγορά μεταχειρισμένων όπως και τα ιδιωτικά ταξί (που επιτράπηκαν το 1982). Επιπρόσθετα, υπηρεσίες όπως η φύλαξη παιδιών ή ηλικιωμένων, υπενοικίαση σπιτιών και εξοχικών. Ήδη από τη δεκαετία του ’80 υπήρχαν κάποιες εταιρίες μικτής ιδιοκτησίας (ξένων και του Ουγγρικού κράτους), ενώ το κράτος υπενοικίαζε (leasing) ορισμένες επιχειρήσεις του σε ιδιώτες (κυρίως εστιατόρια, το 37% το 1984). Επίσης αυξήθηκε σημαντικά η εργολαβική δραστηριότητα ακόμη και στις κρατικές επιχειρήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν η ύπαρξη μεγάλης ποσότητας λιμνάζοντος κεφαλαίου που δεν μπορούσε νόμιμα να επενδυθεί. Το 1985 σχεδίαζαν το σπάσιμο του τραπεζικού τομέα σε μια κεντρική τράπεζα (με εκδοτικό προνόμιο) και μικρότερες (κρατικές) τράπεζες, που ωστόσο θα ανταγωνιζόταν η μία την άλλη τόσο για τις καταθέσεις όσο και για τα δάνεια. Σιωπηλοί μέτοχοι υπήρχαν στις λίγες ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Η αγορά εργασίας στα πρώτα σοσιαλιστικά χρόνια επέβαλε αρκετούς περιορισμούς. Δύσκολα π.χ. κάποιος μπορούσε να αλλάξει επιχείρηση, απαγορευόταν η εργασία στην πόλη χωρίς σχετική άδεια, ενώ μεγάλο μέρος του μισθού δινόταν σε είδος από την επιχείρηση (κατοικία, φροντίδα παιδιών, τρόφιμα, αναψυχή κλπ). Με τις μεταρρυθμίσεις οι 2 προηγούμενοι περιορισμοί καταργήθηκαν ενώ η αγορά αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό τις άμεσες παροχές.
Παρά τις αρχικές αντιδράσεις της σοβιετικής ηγεσίας στις νέες μεταρρυθμίσεις, το 1983 ο νέος γ.γ. του ΚΚΣΕ Γ. Αντρόποφ έδωσε την έγκρισή του να συνεχιστούν. Έτσι τον Απρίλιο του 1984 η ΚΕ του ΟυΣΕΚ αποφάσισε να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις με σκοπό μια ελεγχόμενη οικονομία της αγοράς που θα βασιζόταν στη μεικτή ιδιοκτησία (κρατική συνεταιριστική και ιδιωτική). Αποφασίστηκε επίσης να αποδοθεί το ιδιοκτησιακό δικαίωμα του κράτους στα συμβούλια των εργαζομένων, μια αντιγραφή δηλαδή του γιουγκοσλαβικού μοντέλου. Και φυσικά οι φωνές άρχισαν να δυναμώνουν για πολιτική έκφραση των στρωμάτων που ωφελούσε η μεταρρύθμιση είτε αρχικά διαμέσου του ΟυΣΕΚ είτε αυτόνομα.
Η έννοια της μεταρρύθμισης σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε σαν αποκλειστικό στόχο να περιορίσει τον κεντρικό σχεδιασμό και συντονισμό και να ενισχύσει το ρόλο της αγοράς. Μετά την Κίνα και τη Γιουγκοσλαβία, όπου ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός ανατράπηκε ήδη από την πρώτη πενταετία της νίκης του λαϊκού μετώπου, η Ουγγαρία ήταν η χώρα που διένυσε το μεγαλύτερη απόσταση προς αυτή την κατεύθυνση. Ενώ το πλάνο στα πρώτα χρόνια ήταν καθολικό και υποχρεωτικό, κάτω από την πίεση των στρωμάτων που ήθελαν μεγαλύτερη ελευθερία στην κατανομή του πλεονάσματος, έγινε σε μεγάλο βαθμό ενδεικτικό.
Ο κεντρικός σχεδιασμός δεν ήταν απαλλαγμένος από προβλήματα, τα σημαντικότερα εκ των οποίων ήταν:
-Η ακαμψία του κ.σ. από τη στιγμή που οι στόχοι έχουν καθοριστεί και οι δείκτες έχουν μοιραστεί στις μονάδες παραγωγής
-Συνήθως δεν προβλεπόντουσαν εφεδρείες με αποτέλεσμα η οποιαδήποτε αρνητική συγκυρία να προκαλεί αλυσιδωτά προβλήματα.
-Οι αποδέκτες (επιχειρήσεις) υιοθετούν μια αμυντική τακτική απέναντι στους στόχους αποκρύπτοντας τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητές τους ώστε να λάβουν εφικτό στόχο.
-Πολλές φορές κατέφευγαν σε παράνομες ή αναποτελεσματικές πρακτικές για να πετύχουν το στόχο (π.χ. αν ο στόχος δινόταν σε αξία, τότε ενσωμάτωναν στο τελικό προϊόν ακριβά υλικά, αντίθετα αν ο στόχος δινόταν σε ποσότητα, τότε συνήθως παράγονταν βαριά προϊόντα -αν ο δείκτης ήταν σε κιλά- ή λεπτότερα του κανονικού υφάσματα -αν ο δείκτης ήταν σε μέτρα- κλπ.)
-Αγνοούνταν συνήθως οι δευτερεύοντες στόχοι αναφορικά με την ποιότητα, το λανσάρισμα νέων προϊόντων, η μείωση του κόστους αλλά και η ορθή συντήρηση μηχανημάτων και κτιρίων (κοστοβόρες δραστηριότητες που περιόριζαν τους πόρους της επιχείρησης για αμοιβές).Η εισαγωγή στοιχείων της αγοράς υποστήριζαν οι μεταρρυθμιστές θα βελτίωνε τον κ.σ. και θα ανέβαζε το επίπεδο της αποτελεσματικότητας της Ουγγρικής οικονομίας. Μάλιστα η αποτυχία των πρώτων μεταρρυθμίσεων να λύσουν τα προβλήματα που υποτίθεται στόχευαν, οδηγούσε σε ένα νέο κύκλο ακόμη πιο επιθετικών αγοραίων μεταρρυθμίσεων. Η θεωρητική θεμελίωση των μεταρρυθμίσεων δηλ. της χρήσης του μηχανισμού της αγοράς για τη βελτίωση της σοσιαλιστικής οικονομίας και του πλάνου ήταν βασισμένη στην ύπαρξη ελλείψεων. Οι ελλείψεις όμως στο σοσιαλισμό δεν ήταν όλες αποτέλεσμα των αστοχιών του κ.σ. Επιπλέον πηγές ελλείψεων ήταν η χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας που ωστόσο αμείβεται κανονικά, τα διάφορα εμπάργκο που επέβαλε ο ιμπεριαλισμός αλλά και οι διαφορετικές προτεραιότητες του σοσιαλισμού αναφορικά με τις επενδύσεις. Έτσι οι ελλείψεις δεν εμπόδιζαν την ύπαρξη αυξημένων αποθεμάτων, και υποχρησιμοποιημένου δυναμικού. Σύμφωνα με τους οπαδούς της μεταρρύθμισης η απλή αναπαραγωγή έπρεπε να ρυθμίζεται από την αγορά ενώ η διευρυμένη από τον κ.σ. και την αγορά. Φυσικά αγνοούσαν, εκούσια ή ακούσια λίγη σημασία έχει, ότι η απλή αναπαραγωγή εύκολα μπορεί να μεταβληθεί σε διευρυμένη.
Ήταν αδύνατο να εμποδιστεί η οριζόντια επικοινωνία μεταξύ επιχειρήσεων με αποτέλεσμα ορισμένες να καταφεύγουν σε ανεπίσημες συμφωνίες μεταξύ τους.
-Οι επιχειρήσεις διακρατούσαν μεγάλες ποσότητες αποθεμάτων κυρίως πρώτων υλών αλλά και ενέργειας.
-Επειδή η επενδυτική αποτυχία δεν τιμωρούταν υπήρχε η τάση για σπατάλη πόρων.
-Οι εξαγωγικές εταιρίες πουλούσαν πολύ φθηνά για να αυξήσουν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα τους.
Στην πραγματικότητα οι μεταρρυθμίσεις δεν απέδωσαν τα υπεσχημένα. Δημιούργησαν μεγαλύτερα και περισσότερα προβλήματα από αυτά που δήθεν θα έλυναν. Το βασικότερο είναι ότι ενίσχυσαν αποφασιστικά τις δυνάμεις της αντεπανάστασης και διέσυραν το σοσιαλιστικό όραμα στη συνείδηση των εργαζομένων υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητα του κ.σ.:
Ωστόσο η ελπίδα ότι θέτοντας το κέρδος σαν το απόλυτο κριτήριο και κίνητρο όλες οι επιχειρήσεις θα μετατρέπονταν σε κερδοφόρες δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Όπως δείχνουν τα στοιχεία οι ζημιογόνες εταιρίες παρέμειναν ζημιογόνες ενώ οι κερδοφόρες παρέμειναν κερδοφόρες. Το κράτος με τη σειρά του ήταν υποχρεωμένο να στηρίζει τις ζημιογόνες επιχειρήσεις και να μην τις αφήνει να κλείσουν και δημιουργηθεί ανεργία έχοντας ωστόσο λιγότερους πόρους από ότι πριν τη μεταρρύθμιση. Η αποκέντρωση των επενδυτικών αποφάσεων συνεχίστηκε σε όλη την πορεία των μεταρρυθμίσεων κι έτσι ενώ στην αρχή της μεταρρύθμισης (1968-1970) το κεντρικό κράτος χρηματοδοτούσε το 40% των επενδύσεων το 1981-84 το ποσοστό αυτό έπεσε στο 21% αποδυναμώνοντας τον κ.σ.
-Ο ιδιωτικός τομέας ήταν σε θέση να προσφέρει πιο ανταγωνιστικούς μισθούς σε σχέση με τον κρατικό αλλά και η δυνατότητα παράλληλης απασχόλησης έριξε κάθετα την παραγωγικότητα στον σοσιαλιστικό τομέα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην αποδίδει αυτά που έπρεπε στην κοινωνία.
-Η καλοπληρωμένη παράλληλη και μαύρη εργασία ήταν ισχυρό δόλωμα για τους εργαζόμενους στον σοσιαλιστικό τομέα της οικονομίας. Το πιο σημαντικό ήταν διαβρωτική στο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο. Οι εργαζόμενοι αδυνατούσαν να καταλάβουν ότι οι υψηλές αυτές αμοιβές ήταν αποτέλεσμα του ασφυκτικού περιοριστικού πλαισίου που έθετε το σοσιαλιστικό κράτος σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες και τρόπους απόσπασης υπεραξίας και πλουτισμού. Πίστευαν ότι αν η ιδιωτική δραστηριότητα αφεθεί ελεύθερη, οι ευκαιρίες αύξησης του εισοδήματός τους θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Δεν μπορούσαν να δουν ότι ο καπιταλισμός ήταν γενναιόδωρος από ανάγκη και όχι από τη φύση του. Αυτό το μάθημα θα περίμεναν μερικά χρόνια για να το πάθουν.
-Ανάμεσα στα μέτρα της μεταρρύθμισης ήταν η δυνατότητα να δημιουργούνται θυγατρικές των μεγάλων επιχειρήσεων. Η αρετή των θυγατρικών ήταν ότι λόγω του μικρού μεγέθους τους δεν ελέγχονταν σχολαστικά και συχνά από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του σοσιαλιστικού κράτους. Το 1985 δόθηκε η δυνατότητα οι διευθυντές των επιχειρήσεων να εκλέγονται είτε έμμεσα είτε άμεσα από τους εργαζόμενους.
-Δημιουργήθηκε μια αγορά μεταξύ επιχειρήσεων με αποτέλεσμα να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Ο πληθωρισμός που δημιουργήθηκε ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα αυτού του ανταγωνισμού καθώς και της γκρίζας οικονομίας και από περίπου 1% μέχρι το 1967 ανέβηκε στο 7.5% το 1984.
-Η παραβίαση των νόμων και των κανονισμών από το εκκολαπτόμενο κεφάλαιο οδήγησε στην ενδημική διαφθορά δημοσιών υπαλλήλων και κομματικών στελεχών. Σα συνέπεια οι εργαζόμενοι έχασαν την πίστη τους στη δικτατορία του προλεταριάτου ενώ οι φύλακες της πέρασαν με το μέρος του εχθρού της.
Ο κεντρικός σχεδιασμός δέχτηκε πλήγμα στα θεμέλια του και στην αποτελεσματικότητα του αφού μεγάλο μέρος της οικονομίας αλλά και κρίσιμες παράμετροι του πλάνου αφέθηκαν στην αγορά να τους ρυθμίσει. Αποδείχτηκε ότι όλα τα μακροοικονομικά μεγέθη πήραν την κατιούσα σαν αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων, όπως δείχνει και ο παρακάτω πίνακας. Μάλιστα οι υψηλές επιδόσεις μετά το 1970 στηρίχθηκαν κυρίως στον εξωτερικό δανεισμό που με τη σειρά του έπαιξε υπονομευτικό ρόλο.
| Ποσοστιαία μεταβολή | 1957-67 | 1967-73 | 1973-75 | 1978-84 |
| Εθνικό εισόδημα |
5,7
|
6,1
|
5,2
|
1,3
|
| Επένδυση |
12,9
|
7,0
|
7,8
|
-3
|
| Μέσος Μισθός |
2,6
|
3,1
|
3,2
|
-1,4
|
| Κατά κεφαλή κατανάλωση |
4,2
|
4,6
|
3,6
|
1,4
|
| Εξωτ χρέος σε μη μετατρέψιμο νόμισμα |
16
|
38,9
|
2,8
|
Οι μεταρρυθμίσεις έβαλαν την σοσιαλιστική οικονομία σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν μπόρεσε να βγει. Ακριβώς επειδή περιόριζαν το εύρος εφαρμογής του κ.σ., του δημιουργούσαν επιπλέον προβλήματα χωρίς φυσικά να λύνουν αποτελεσματικά τα αρχικά προβλήματα που θεωρητικά θα έλυναν. Το αποτέλεσμα ήταν πίεση για περισσότερες μεταρρυθμίσεις ενώ παράλληλα ενισχύονταν τα εχθρικά προς το σοσιαλισμό στρώματα. Η ανοχή και η καλυπτόμενη ενθάρρυνση στο μικρό ιδιωτικό κεφάλαιο παραγνωρίζει ότι τα πράγματα δεν μένουν στατικά και σε βάθος χρόνου το μικρό κεφάλαιο αναπαράγεται σε διευρυμένη κλίμακα και η πίεσή του αυξάνεται για αλλαγές εκ βάθρων. Η παρουσία του δημιουργεί δυσαρέσκεια στις πιστές στο σοσιαλισμό τάξεις και κοινωνικά στρώματα που βλέποντας τη δικτατορία του προλεταριάτου να το ανέχεται, παύουν να πιστεύουν στο σοσιαλισμό ή στέκονται ουδέτερα απέναντι του. Το αποτέλεσμα ήταν η αναίμακτη καπιταλιστική παλινόρθωση το 1989.
Η ανατροπή του σοσιαλισμού ήταν το αποτέλεσμα της διάβρωσης της απασχόλησης του συνόλου του εργατικού δυναμικού από το κράτος και της παράλληλης εμφάνισης του ιδιωτικού τομέα. Στην Ουγγαρία αποδείχτηκε ότι η κομματική και κρατική ηγεσία ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει το σοσιαλισμό πιστεύοντας ότι οι τύχες της θα ήταν καλύτερη στον ιδιωτικό τομέα. Η αντικατάσταση του εξωτερικού εξαναγκασμού αλλά και της ιδεολογίας με την κρατική απασχόληση.
Οι εξελίξεις στις λαϊκές δημοκρατίες είχαν επίπτωση στην ίδια την ΕΣΣΔ. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ουγγαρία έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο να πείσουν τη Σοβιετική ηγεσία ότι η σοσιαλιστική οικονομία μπορούσε να μεταρρυθμιστεί και η περεστρόικα ήταν δυνατή. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μεγάλος αριθμός σοβιετικών (αλλά και κινέζων) ειδικών φιλικών στις μεταρρυθμίσεις επισκέπτονταν τη Βουδαπέστη και διάβαζαν την ουγγρική οικονομική βιβλιογραφία viii.
Μία παράμετρος που διαφοροποιεί τον καπιταλισμό από το σοσιαλισμό είναι ότι στο σοσιαλισμό κάθε ελάττωμα, αβλεψία, δυστύχημα κλπ αποδίδεται στο κράτος στο κόμμα και κατά συνέπεια στο σύστημα. Από το λερωμένο τραπεζομάντηλο στο κρατικό εστιατόριο, τα ελαττωματικό παπούτσι ή το κακοκτισμένο σπίτι, ο αγενής υπάλληλος, όλη η δυσαρέσκεια και τα παράπονα από τέτοιους είδους συμπεριφορές, παραλείψεις ή σκόπιμες ενέργειες κατευθύνονται στο σύστημα. Αντίθετα στον καπιταλισμό μεγάλο μέρος αυτού του είδους της ευθύνης τη φέρει ο ατομικός επιχειρηματίας με αποτέλεσμα να διαχέεται και να εξατομικεύεται η δυσαρέσκεια.
Απλώς να σημειώσω ότι εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η αγροτική παραγωγή στον καπιταλισμό από το 1989 ως το 2007 μειώθηκε κατά 27%ix ενώ για πολλά χρόνια αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο για κάθε αντικομουνιστή ότι ο σοσιαλισμός είναι ένα αποτυχημένο οικονομικό υπόδειγμα!!!
7. Επίλογος- Ορισμένα συμπεράσματα.
Θα επιχειρήσω μια ανάλυση για την οποία δεν διεκδικώ δάφνες του αλάθητου. Από ό,τι φαίνεται στις σοσιαλιστικές κοινωνίες του 20ου αιώνα υπήρχαν τρία πολιτικά ρεύματα που συνήθως συγκατοικούσαν στο ίδιο κόμμα. Το πρώτο ρεύμα ήταν οι αδιάλλακτοι μαρξιστές-λενινιστές αυτοί που είχαν στόχο να τραβήξουν μέχρι το τέλος το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό ολόκληρης της υφηλίου. Η ταξική τους βάση ήταν η εργατική τάξη.
Το δεύτερο ρεύμα ήταν οι μεταρρυθμιστές (ρεφορμιστές, αναθεωρητές) οι οποίοι αναζητούσαν πάντα ένα συμβιβασμό στη σοσιαλιστική οικοδόμηση τόσο με τον εσωτερικό όσο και με τον εξωτερικό εχθρό. Γι αυτούς οι θυσίες ήταν ήδη αρκετές και έπρεπε επιτέλους να δρέψουν τους καρπούς που έσπειραν με τόσο κόπο. Το μεγαλύτερό τους έγκλημα ήταν ότι οι πολιτικές τους πέρα από το φρένο ή και την αντιστροφή του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού γέννησαν και ενδυνάμωσαν το τρίτο και πιο επικίνδυνο ρεύμα αυτό της αντεπανάστασης. Η ταξική βάση των μεταρρυθμιστών εντοπιζόταν κυρίως στα συνεταιριστικά αγροκτήματα αλλά και στο διευθυντικό προσωπικό. Αντλούσαν τη δύναμη τους από τη συλλογική ιδιοκτησία σε αντιδιαστολή με την κοινωνική. Το επιμέρους συμφέρον της μεμονωμένης επιχείρησης, του συλλογικού αγροκτήματος κλπ κυριαρχούσε σε βάρος του κοινωνικού. Είχε μια επιπλέον επιπλοκή, εξασφάλιζε στις πολιτικές αυτές κοινωνική βάση που τρεφόταν από το μέρος του πλεονάσματος που οι επιμέρους επιχειρήσεις διακρατούσαν και δεν αποδίδοταν στο κέντρο.
Το τρίτο ρεύμα είχε την ταξική του βάση στα απομεινάρια των παλιών εκμεταλλευτικών τάξεων που είτε είχαν παραμείνει εντός των σοσιαλιστικών χωρών είτε δρούσαν στο εξωτερικό αλλά και στα στρώματα εκείνα της ιδιωτικής οικονομίας που, είτε επίσημα είτε ανεπίσημα, υπήρχε σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες. Η επέκταση της ιδιωτικής οικονομίας είχε σαν αποτέλεσμα να τραβηχτούν με το μέρος της αντεπανάστασης το μεγάλο μέρος των μεταρρυθμιστών. Βασικός ιμάντας μεταφοράς ήταν η διαφθορά ή εξαγορά τους.
Οι δυσκολίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ουγγαρία σε μεγάλο βαθμό εδράζονταν στον τρόπο επικράτησης του προλεταριάτου. Ήρθε στην εξουσία σε συμμαχία με εκείνες τις μερίδες της αστικής τάξης που εναντιώθηκαν στους ναζί και έχασε πολύτιμο χρόνο συγκυβερνώντας μαζί τους πριν έρθει σε σύγκρουση. Επειδή η σύγκρουση δεν έλαβε τη μορφή εμφυλίου δεν ξεκαθάρισε η χώρα από τα υπολείμματα των παλιών εκμεταλλευτικών τάξεων που αρκετοί έμειναν εν ζωή. Στη χώρα υπήρχε ένα είδος «δυαδικής εξουσίας», όπως υπήρχε το 1917 τον καιρό του Κερένσκι: έστεκε η μία δίπλα στην άλλη, αλληλοδιαπλεκόμενη και παλεύοντας η μία εναντίον της άλλης, η παλιά που τραβούσε προς τον καπιταλισμό, και η νέα που πάλευε για το σοσιαλισμό. Από εκεί και περά διαλυτικό ρόλο έπαιξε η παλινδρόμηση από το 1953 και μετά, που έδωσε παράταση ζωής και ελπίδα στα εκμεταλλευτικά στρώματα ότι μια ρεβάνς ήταν πιθανή.
Λάθος ήταν και η συγχώνευση του ΣΔΚ με το ΚΚΟυ. Όσο κι αν οι λόγοι της κίνησης αυτής είχαν βάση, εκ του αποτελέσματος η συγχώνευση αποδείχτηκε καταστροφική. Την ώρα της κρίσης αφαίρεσε από τους κομμουνιστές τη μόνη δύναμη που έχουν για να αντιπαρατεθούν στον ταξικό εχθρό, την οργάνωσή τους. Οι εξωφρενικοί στόχοι της οικονομικής πολιτικής στο πρώτο πεντάχρονο έπαιξαν και αυτοί το ρόλο τους, αυξάνοντας τη δυσαρέσκεια στην εργατική τάξη. Ωστόσο μεγαλύτερη ζημία προκάλεσε η αναστροφή του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού με τις πολιτικές της Νέας Πορείας το 1953 και ακόμη περισσότερο ο διασυρμός της κομματικής ηγεσίας.
Η ιστορία της αντεπανάστασης του 1956 οδηγεί σε δυο συμπεράσματα σχετικά με τη μελλοντική οικοδόμηση του σοσιαλισμού:
1. δεν πρέπει τα λάθη και οι δυσκολίες να ανακόπτουν τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μιας χώρας. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στον ταξικό εχθρό να δυναμώσει και να ενισχύσει τη συμμαχία του με τα ταλαντευόμενα κοινωνικά στρώματα.
2. η προληπτική καταστολή κι ο σεβασμός της κομματικής πειθαρχίας είναι πολύ πιο οικονομική λύση (τόσο σε αίμα όσο και σε υλικές καταστροφές) από το να αφήσεις τον εχθρό να ισχυροποιηθεί με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Αν όπως έγινε στην περίπτωση Ράικ, ο Νάγκυ είχε εξουδετερωθεί μόνιμα, χιλιάδες Ούγγροι και Σοβιετικοί θα είχαν γλυτώσει από το θάνατο, το κύρος της ΕΣΣΔ δεν θα είχε τρωθεί, η ουγγρική οικονομία δεν θα είχε υποστεί σημαντικές ζημιές.
Η ιστορία της αντεπανάστασης του 1956 οδηγεί σε δυο συμπεράσματα σχετικά με τη μελλοντική οικοδόμηση του σοσιαλισμού:
1. δεν πρέπει τα λάθη και οι δυσκολίες να ανακόπτουν τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μιας χώρας. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στον ταξικό εχθρό να δυναμώσει και να ενισχύσει τη συμμαχία του με τα ταλαντευόμενα κοινωνικά στρώματα.
2. η προληπτική καταστολή κι ο σεβασμός της κομματικής πειθαρχίας είναι πολύ πιο οικονομική λύση (τόσο σε αίμα όσο και σε υλικές καταστροφές) από το να αφήσεις τον εχθρό να ισχυροποιηθεί με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Αν όπως έγινε στην περίπτωση Ράικ, ο Νάγκυ είχε εξουδετερωθεί μόνιμα, χιλιάδες Ούγγροι και Σοβιετικοί θα είχαν γλυτώσει από το θάνατο, το κύρος της ΕΣΣΔ δεν θα είχε τρωθεί, η ουγγρική οικονομία δεν θα είχε υποστεί σημαντικές ζημιές.
i B. Lomax The Hungarian Revolution of 1956 and the Origins of the Kadar Regime, Studies in Comparative Communism Vol XVIII SUMMER/AUTUMN 1985
ii The agrarian theses and rapid collectivization. Bianca Adair, Journal of Communist Studies and Transition Politics vol 17 no 2
iii Zsuzsanna Varga Reshaping the socialist economy: the Hungarian case
iv Ignác Romsics. Economic Reforms in the Kádár Era
v J. Kornai: The Hungarian Reform Process. Journal of Economic Literature vol XXIV Dec 1986
vi Canadian-American Review of Hungarian Studies, Vol. V, No. 1 (Spring 1978) Social Change in Post-Revolutionary Hungary, 1956-1976 – Ivan Volgyes
vii J. Kornai: The Hungarian Reform Process. Journal of Economic Literature vol XXIV Dec 1986
σελ. 1767
viii The Great Surprise of the Small Transformation p. 12
ix The Situations of Hungarian Agriculture. Anna Burger Institute of Economics of the Hungarian Academy of Sciences
85 σχόλια:
"Δημιουργήθηκε ένα μικτό σύστημα τιμών όπου το 70% των τιμών του τομέα Ι (μέσα παραγωγής) ήταν κεντρικά προσδιορισμένο και το 30% κυμαινόταν ελεύθερα ενώ το ποσοστό των τιμών των τελικών αγαθών που προσδιόριζε η αγορά ήταν περίπου 50%."
Τώρα, να βάλω στοίχημα, πως αυτές οι τιμές του τομέα Ι διαμορφώνονταν "ευνοϊκά" (διάβαζε "χαμηλά") από το Κράτος, προκειμένου να "ενθαρρυνθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις του τομέα ΙΙ, που ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας και αναζωογονούν την οικονομία μπλα, μπλα, μπλα....". Αν σας θυμίζει κάτι.
Είναι γνωστό, πως ο τομέας Ι είναι "αντιπαραγωγικός" για τους καπιταλιστές, γιατί οι επενδύσεις σε αυτόν είναι εκ φύσεως μακροπρόθεσμες, και έξω από την λογική του άμεσου κέρδους και της βραχύχρονης απόσβεσης. Λογικό ήταν, σε πρώτη φάση, να τον φορτώσουν στο Κράτος για το οποίο λειτούργησε πια σαν εκβιασμός από τους ιδιώτες/συνεταιριστές του τομέα ΙΙ: "Η μου τα πουλάς φτηνά, η φορτώνεσαι τις κοινωνικές συνέπειες από το "κάθισμα" της οικονομίας"!
Σε τέτοια περίπτωση, το πραγματικό Λαϊκό Κράτος όχι μόνο δεν ρίχνει τις τιμές, αλλά τις ανεβάζει για να κλείσουν πιο γρήγορα οι ιδιώτες και να τους κρατικοποιήσει. Αυτό σημαίνει "κρατάω τα κλειδιά της οικονομίας", η αλλιώς, "έχω την οικονομική εξουσία". Αλλά αυτό σημαίνει επίσης, επαναστατική διαδικασία, ταξική πάλη, εργάτες και σωματεία στο πλευρό της λαϊκής κυβέρνησης κλπ., κλπ., κάτι σαν "αποκουλακοποίηση", δηλαδή.
Αλλά εδώ φαίνεται πως η πολιτική μάχη είχε χαθεί. Το "διάνυσμα" είχε στραφεί προς τα πίσω.....
------------------
Ευχαριστούμε τον Αναυδο, για την διαφώτιση. Και ...περαστικά στην αναγκαστική οικουρία! Ουδέν κακό αμιγές ..., ίσως τώρα έχει χρόνο να δουλέψει κι άλλα τέτοια!
------------------
Off-topic: Εκλογές προχτές στον σύλλογο Αρχιτεκτόνων. Συμμετοχή πεσμένη.
Αποτελέσματα.
Δεξιά (μέ ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε αποχρώσεις του μαύρου): 23,46%
"Το όλον ΠΑΣΟΚ", μη με ρωτάτε πως και τι, είναι τέσσαρες παρατάξεις, τάχουμε πει, μην επαναλαμβανόμαστε: 62,76%
Πανεπιστημονική (ΚΚΕ) 13,78%
Αυτά σε ένα κλάδο, που η Κρίση κυριολεκτικά τον "έκλεισε"!
Πρώτα η ψυχή και μετά το χούϊ...
Εγώ λέω, καλά, και μη χειρότερα!
Πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο κείμενο.
Όσο σκαλίζουμε με τον καιρό την ιστορία των πρώην σοσιαλιστικών κρατών, ήτε των μεγάλων ήτε των μικρών, καταλείγουμε στο ίδιο πάνω κάτω συμπέρασμα: Οι νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της πάλης των τάξεων, αργά αλλά σταθερά πήραν πόδι στα πλαίσια της αυταπάτης του "3ου δρόμου", της ειρηνικής συνύπαρξης κλπ.
Στην σοσιαλιστική κοινωνία του 21ου αιώνα, ο Κ.Σ. θα μπορεί στη βάση της τεχνολογίας της εποχής να γίνει και να εφαρμοστεί πολύ πολύ πιο εύκολα.
Επίσης θα μπορεί στη βάση της ανάλυσης της πείρας του παρελθόντος, να χτιστεί με σιγουριά σαν η στέρεη βάση της σοσιαλιστικής οικονομίας που πρέπει να είναι, με βασικό σκοπό να διευρύνετε όλο και περισσότερο, με τους καλύτερους δυνατούς όρους της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών.
Ιωσήφ ο οπορτουνοφάγος
Κάπταιν, πάλι off-topic, και με όλο τον σεβασμό, αλλά ....η "κατιούσα" έχει πάρει την ...σοβιετολογική κατ-ιούσα.
Και στους πιο ακατάλληλους καιρούς. Κρίμα!
Συγκεκριμένη κριτική, για να γίνει συγκεκριμένη συζήτηση. Το γενικό αφορισμό δεν τον κατανοώ ούτε τον αποδέχομαι, μου φαίνεται εντελώς άδικος.
Σεχταρ αν αναφέρεσαι στο κείμενο για τον Μπουχαριν νομίζω εισαι αδικος. Εγω το βρήκα ενδιαφέρον σαν προσέγγιση. Ισως θα ήθελα πιο πολλες πληροφορίες με παραπομπές αλλα δε το θεωρω κατηφορο σε καμια περίπτωση.
ratm
Ratm, αν έχω να διαλέξω ανάμεσα στον Κόνκεστ και τον Γκετί η την Χάνα Αρεντ, λυπάμαι, δεν θα πάρω. Και ασφαλώς δεν αναφέρομαι σε ένα μόνο κείμενο.
Για άλλη μια φορά απαράδεκτος.
Μερικά παραδείγματα.
1)"παραχωρήθηκε ξανά η δυνατότητα αποχώρησης από τα κολχόζ."
Μπορεί να φταίει το ότι δημοσιεύεται ανάποδα το κείμενο, όμως καλό είναι να γνωρίζουμε από τώρα ότι αυτή η δυνατότητα υπήρχε ακόμα και πριν το 1953. Το θέμα ήταν το πότε θα έφευγαν όσοι θέλαν και τι θα'παιρναν μαζί τους. Το 1953 δόθηκε η δυνατότητα να φεύγουν ακόμα και άμεσα, με αποτέλεσμα έντονα προβλήματα στην παραγωγή, και μόνο για πρακτικούς λόγους.
2)"Μετά το 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, ο Κάνταρ εξαπέλυσε οξύτατη επίθεση ενάντια στον Ράκοσι". Ο "Απολογισμός Δράσης της ΚΕ στην Πανουγγρική Διάσκεψη του ΣΕΚΟ" τον Ιούνη του 1957 τι ήταν; Βλ.Γιάνος Κάνταρ, Ο ιστορικός μας δρόμος (πρόλογος...Κάρολου Παπούλια), εκδόσεις ειρήνη επε.
3)"ήδη από το 1965 τα ιδιωτικά κτήματα να αντιπροσωπεύουν το 22% των αγορών του κράτους". Το ότι ο Στάλιν το 1952 έφερνε στους ανατολικογερμανούς το παράδειγμα της Ουγγαρίας που πήγαινε σιγά-σιγά το θέμα της οικοδόμησης συνεταιρισμών και το ότι στην Ουγγαρία ως το 1953 μόλις 22% ήταν συνεταιριστικά και 16% κρατικά αγροκτήματα σημαίνει πως είτε εσύ έχεις δίκιο που μιλάς θετικά για "ολοκλήρωση της κολεκτιβοποίησης" σε 3 χρόνια, ή ο Στάλιν. Σημειωτέον ότι η γενικά υποδειγματική κολεκτιβοποίηση επί Ράκοσι συντέλεσε να μην υπάρχουν εκτεταμένες αναταραχές στην επαρχία το 1956.
https://parapoda.wordpress.com/2013/08/12/%cf%83%cf%85%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%b9%ce%bd-%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%bf%cf%83%ce%b9/
Το ότι ίδιας ταχύτητας και ποιότητας (της κακιάς ώρας) "ολοκλήρωση της κολεκτιβοποίησης" έγινε και στη Ρουμανία από τον Ντεζ δείχνει και το πόσο "γερά" ήταν θεμελιωμένη η εργατοαγροτική συμμαχία και ότι το πρόβλημα δεν ήταν απλά "ουγγρικό", αλλά γενικότερης γραμμής που βάφτιζε το κρέας ψάρι. https://parapoda.wordpress.com/2012/12/19/%ce%bb%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%81%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%ce%b4%ce%b5%ce%be%ce%b9/
4)"Λάθος ήταν και η συγχώνευση του ΣΔΚ με το ΚΚΟυ. Όσο κι αν οι λόγοι της κίνησης αυτής είχαν βάση, εκ του αποτελέσματος η συγχώνευση αποδείχτηκε καταστροφική. Την ώρα της κρίσης αφαίρεσε από τους κομμουνιστές τη μόνη δύναμη που έχουν για να αντιπαρατεθούν στον ταξικό εχθρό, την οργάνωσή τους." Το πρόβλημα προήλθε από τους πρώην σοσιαλδημοκράτες εντός του ΚΟυΕ, από το Κόμμα των Μικροϊδιοκτητών, ή από τους χρουτσωφικούς-μπρεζνιεφικούς, δηλαδή από τα σπλάχνα του κομμουνιστικού κόμματος; Η "ανάλυση" αυτή που αγνοεί τα στοιχειώδη θυμίζει το κλείσιμο των ματιών του Ελληνάρα (που μια ζωή άλλοι του φταίνε) και αποδεικνύει μια ταλιμπανική υπεράσπιση της σημερινής κομματικής γραμμής που φτάνει ως και τη διαστρέβλωση της ιστορίας. Όλο το κίνημα δεν χάθηκε απλά από το στρίψιμο της κάνουλας της αγοράς και από τις συμμαχίες με δεξιότερους στο εσωτερικό ανεξαρτήτως χώρας και χρόνου.
π
η πρακτικη των φτηνων μεσων παραγωγης ακολουθηθηκε και στα σοβιετικα πενταχρονα.
επισης το 40 % της αγροτικης παραγωγης,δεν ηταν υποχρεωτικα ανταλλαξιμο με το κρατος,
και πηγαινε στην αγορα.
στις λαικες δημοκρατιες επιπροσθετα η συνυπαρξη του ιδιωτικου τομεα,
προετοιμασε το καπιταλιστικο πισωγυρισμα.
απ οτι φαινεται ο περιορισμος του καπιταλισμου στα μονοπωλια,δεν λυνει το προβλημα,
ουτε ο συνεταιρισμος της μη συγκεντρωμενης παραγωγης.
το τελευταιο εκτος απο το οτι διατυπωνεται αοριστα,αποτελει
και μια επιστροφη στον προυντον.
Το μπλογκ parapoda einai σιγουρα αξιοπιστο; Ή παρουσιασει ως ντοκουμεντα, προιοντα ιστορικης λογοτεχνιας.
Ριξτε μια ματια εδω: https://parapoda.wordpress.com/2013/05/29/%CF%83%CF%85%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1/
Τακης
Είναι πραγματικά πολύ αστείο ως τραγελαφικό να γίνεται λόγος για σοσιαλισμό στην Ουγγαρία (όπως και σε όλο το ανατολικό μπλοκ) μετά το '56 όταν εσείς οι ίδιοι μιλάτε για καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις. Από τη μία παραδέχεστε ότι "Το κέρδος έγινε ο αποφασιστικός οικονομικός ρυθμιστής στη διοίκηση των επιχειρήσεων" και από την άλλη υπήρχε σοσιαλισμός. Τι μας λέτε δηλαδή ότι στο σοσιαλισμό το κέρδος είναι ο αποφασιστικός οικονομικός ρυθμιστής στη διοίκηση των επιχειρήσεων. Τέτοιο "σοσιαλισμό" δεν τον ονειρεύτηκε ούτε ο Λένιν...
Οι χρουτσοφικοί ρεβιζιονιστές ΠΡΟΔΟΤΕΣ ανέτρεψαν την Μ-Λ γραμμή του Ράκοσι και όπως και στην ΕΣΣΔ κατέστρεψαν τα πάντα. Οι σοβιετικοί αφού με ωμή παρέμβαση έδιωξαν τον Ράκοσι (ο οποίος και πέθανε στο Gorky-Novgorod εξόριστος κάτι το οποίο εντελώς τυχαία το ΚΚΕ δεν το αναφέρει ποτέ και δεν καταλαβαίνω γιατί άραγε), έφεραν τον Νάγκι (στη φυλακή ως το 1953 για αντεπαναστατική δράση τώρα πως οι "κομμουνιστές" της ΕΣΣΔ υποστήριξαν έναν...αντεπαναστάτη αυτό είναι λεπτομέρεια) τον οποίο και υποστήριξαν μέχρι που αυτός αποφάσισε την αποχώρηση από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και τη φιλοδυτική στροφή. Τότε ήταν που αντέδρασαν οι Σοβιετικοί και τον ανέτρεψαν και αυτόν και επέβαλαν τον Γιάνος Κάνταρ (τον οποίον έβγαλαν από τη φυλακή το 1954 και αντικατέστησε τον Γκέρο επί...αντεπαναστάτη Νάγκι). Ουσιαστικά επενέβησαν για να μην χάσουν την σφαίρα επιρροής τους (λογικό σοσιαλιμπεριαλιστές ήταν οι άνθρωποι) και όχι για να σώσουν τον σοσιαλισμό αφού:
α) αυτοί ήταν που ανέτρεψαν τον Ράκοσι β) υποστήριξαν-επέβαλαν τον αντεπαναστάτη Νάγκι
γ) στη συνέχεια έφεραν τον Κάνταρ ο οποίος δεν δούλευε παρά μόνο για την παλινόρθωση του καπιταλισμού και την ανατροπή του σοσιαλισμού
Συνεπώς η επέμβασή τους κανένα σοσιαλισμό δεν έσωσε ούτε αποκατέστησε αλλά αντίθετα συνεχίστηκε αλλά με σοβιετικούς πλέον όρους η παλινόρθωση του καπιταλισμού. Και το φοβερό:
"Μετά το 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, ο Κανταρ εξαπέλυσε οξύτατη επίθεση ενάντια στον Ράκοσι χαρακτηρίζοντας τον τύραννο..."
Και ενώ αυτό από μόνο του είναι απόδειξη πόσο ΠΡΟΔΟΤΗΣ και ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΗΣ ήταν ο Κάνταρ το ΚΚΕ τιμά έναν....ΑΠΟΣΤΑΤΗ-ΠΡΟΔΟΤΗ-ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΗ ως...κομμουνιστή.
«θέλουμε σήμερα να τιμήσουμε μαζί σας τον σύντροφο Γιάνος Κάνταρ, επιφανές στέλεχος του Ουγγρικού και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, που συνέβαλε στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα σας» (Ρ6/7/2010)
Μικρά έτσι χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πως αντιλαμβάνεται ο Περισσός το σοσιαλισμό.
V For Viva La Revolucion
"Τάκη"
Η συζήτηση Στάλιν-Κολλοντάι υπάρχει στα ρωσικά Άπαντα του Στάλιν.Στο λινκ υπάρχει σχετικός διάλογος.Κάποιοι φιλοϊσραηλινοί στο ρωσόγλωσσο διαδίκτυο εγείρουν ζήτημα.Κι αν ακόμα όμως μια συζήτηση ή τμήματα της συζήτησης είναι μόνο γκορμπατσοφικής προπαγάνδας, δεν συνάγεται ότι συνολικά το μπλογκ είναι αναξιόπιστο.
π
Συγκινήθηκα με την επανεμφάνιση του "ταλιμπανισμου".
Κατά τ'άλλα,λούπες.
Καταρχην ειμαι με το ΚΚΕ αλλά δεν μιλω εξ ονοματος του ΚΚΕ
Αξιωματικά για κάθε κομμουνιστη και η χειροτερη εκδοχη του σοσιαλισμου είναι καλυτερη από τον καλυτερο καπιταλισμό και χρεος του είναι να τον υπερασπιζεται. Η ΕΣΣΔ και οι λοιπες σοσιαλιστικές χωρες παρολες τις στρεβλώσεις παρέμειναν σοσιαλιστικές μέχρι το 1989-1991 όταν επιτράπηκε ανοικτα η ατομικη ιδιοκτησια στα μέσα παραγωγής και η λαικη οικονομία πέρασε στα χέρια ντοπιων και ξενων κεφαλαιοκρατών.
Συνεπως οσοι χαρακτηριζουν τα σοσιαλιστικα κρατη σαν καπιταλιστικα και δηθεν σοσιαλιμπεριαλιστικα τασσονται στο πλευρο του ιμπεριαλισμου όπως εκανε ο Μαο και η Κινα που πουλησαν τα εθνικοαπελευθερωτικα κινηματα και στηριξαν φασιστες και λακεδες των αμερικανων οπου γης.
Η ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικο στρατοπεδο σταθηκαν στο πλευρο των καταπιεσμένων σε ολη ταους την ιστορια δεν εισεβαλλαν στο σοσιαλιστικο Βιετναμ ουτε υποστηριξαν μουλαδες και μουτζαχεντιν στο αφγανισταν κλπ κλπ. Η ΕΣΣΔ και το σύμφωνο της Βαρσοβιας τσακισε την καπιταλιστικη αντεπανασταση στην Ουγγαρια και την Τσεχοσλοβακια.
Στην ουσια
Στον σοσιαλισμο υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που αντιδρούν στην ολοκληρωτικη επικράτηση των κομμουνιστικων σχεσεων παραγωγής .Οι δυναμεις αυτές δεν είναι προιον ενός Χρουτσοφ ή Μπρεζνιεφ προυπηρχαν και δεν ηταν δυνατον να εξαφανιστουν με απλα διαταγματα. Εκτος από τα αστικα υπολλειματα η ιδια η βασανιστικη οικοδμηση του σοσιαλισμου γινοταν με συμβιβασμους (κολχοζ αντι σοβχοζ, ιδιωτικο αγροκτηματακι αντι ολη η γη στο κολχοζ, μονιμος στρατος αντι λαικη πολιτοφυλακη κλπ κλπ). Το κέρδος μιας σοσιαλιστικης επιχείρησης είναι καταρχην λογιστικο μέγεθος και μπορει κατω από προυποθέσεις να χρησιμοποιηθει σαν μετρο της αποτελεσματικοτητας μιας επιχειρησης.
Εκει που ανοιγονται επικινδυνοι δρόμοι είναι όταν ένα μερος του αφηνετε στη συλλογικη ιδιοκτησια και διανομη και χρηση. Και παλι αυτό συνεβαινε στα περιοριστικα πλαισια της δικτατοριας του προλεταριατου. Οσο φυσικα οι μεταρρυθμισεις γινόντουσαν μονιμες τοσο δυναμωνε η νεοδημιουργημενη αστικη ταξη. Ωστοσο οι μεταρρυθμισεις αυτές δεν ηταν νομοτελειακες μπορουσαν να αντιστραφουν και να μην οδηγησουν στην αντεπανασταση. Όπως η σοσιαλιστικη οικοδομηση παλινδρομει ετσι και η αντεπανασταση μπορουσε να μην νικησει (το παραδειγμα της Κουβας, Βιετναμ κλπ είναι ενδεικτικο ασχετα με το ότι εντελει σε μεμονομενες χωρες ο σοσιαλισμος δεν είναι εντελει βιωσιμος)
υγ το παραποδα ειναι ενα σαιτ της παλαι ποτε κοε πολλες απο τις μεταφρασεις τους ειναι χρησιμες για γελια (η κλαματα) ειναι οι προλογοι και τα συμπερασματα
"Η στρατιωτική και πολιτική ήττα της αντεπανάστασης του 1956 δεν είχε την αντανάκλασή της στον οικονομικό τομέα."
Φασιστικής αντεπανάστασης νέτα - σκέτα.
Ο "γνωστός - άγνωστος" άξονας Βιένης - Βουδαπέστης
Στα ίσα τα είπε σε ένα δημοσιογράφο Βρετανός αξιωματούχος που μάλλον αυτάρεστα επιβεβαίωνε πως εκπαίδευαν κόσμο στα βουνά της Αυστρίας. Βέβαια ήταν 1996 και μπορούσαν να περηφανεύονται πως ξεμπέρδεψαν με τον κομμουνισμό. Την ίδια εποχή έβγαλαν και τον καμώματα του χαφιεδάκου Όργουελ.
Σημαδιακή χρονίά το 1996
Τι είπε ο κύριος;
Από( «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 23/10/96. )
"... Η εκτίμηση αυτή έρχεται να επιβεβαιωθεί ύστερα από 40 ακριβώς χρόνια.
«Ο Βρετανός αξιωματούχος» - του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύπτεται - λέει στο βιβλίο του Μάικλ Σμιθ, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στις 7 Νοέμβρη 1996:
«Το 1954, "παίρναμε πράκτορες από τα ουγγαρέζικα σύνορα", τους οποίους οδηγούσαμε στην υπό βρετανικό έλεγχο περιοχή της Αυστρίας. "Τους πηγαίναμε στα βουνά και τους δίναμε μαθήματα μάχης... Μετά, αφού τους εκπαιδεύαμε με εκρηκτικά και όπλα, τους γύριζα πίσω... Τους εκπαιδεύαμε για την εξέγερση"».
Ποιος, λοιπόν, έκανε την επέμβαση; Η ΕΣΣΔ ή ο ιμπεριαλισμός; Ηταν αναγκαία η διεθνιστική βοήθεια της ΕΣΣΔ; Ας αφήσουμε να απαντήσει ο Τίτο σ' αυτό, που δεν ήταν και υπέρμαχος, της με τέτοιο τρόπο έκφρασης του διεθνισμού μεταξύ των σοσιαλιστικών χωρών. Αλλωστε, αν και είχε αρχίσει η επαναπροσέγγιση τότε των Γιουγκοσλάβων με τους Σοβιετικούς, ο Τίτο και το καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας ουδέποτε εγκατέλειψε τη φιλοδυτική του εξωτερική πολιτική, που ξεκίνησε ήδη από το 1948:
«Τα γεγονότα στην Ουγγαρία, πήραν τέτοια έκταση που έγινε φανερό ότι εκεί θα γίνει τρομερή σφαγή, τρομερός εμφύλιος πόλεμος, που σαν αποτέλεσμά του μπορεί να ξοφλούσε ο σοσιαλισμός πέρα για πέρα και τα πράγματα να τέλειωναν μ' έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Αν κι εμείς είμαστε ενάντια στις επεμβάσεις, δήλωσε ο Τίτο, η σοβιετική επέμβαση ήταν αναγκαία».8..."
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5953155
Καμία "άνοιξη της Βουδαπέστης" έχει κανείς την διάθεση να την πανηγυρίσει μαζί με ΣΕΚ και Καθημερινή; Μαζί με το Ούγγρικο παπαδαριό και Ουγγρικό αστικό φοιτηταριάτο που τότε έβαλε το χεράκι του;
17-57
δεν ειναι η αγορα που δημιουργησε τις ανισοτητες,αλλα οι ανισοτητες
που δημιουργησαν την αγορα.
και βεβαια η διαδικασια ανακυκλωνοταν.
η αναγορευση της αγορας σε απολυτη αιτια του pullback κατα βαθος ειναι
στρουκτουραλιστικη,συγκαλυπτει τις ταξικες σχεσεις εξουσιας και κυριαρχιας.
η αγορα δεν εγινε κοντρα στην γραφειοκρατια,αλλα με την βοηθεια της.
ενα αλλο ζητημα ειναι το πως οι νομισματικες διαδικασιες,κερδος ,επενδυσεις με βαση
χρηματικα διαθεσιμα,κρατικος φορος στις παραγωγικες μοναδες,αγορα εξοπλισμου με βαση
κρατικα ομολογα ,επικαλυψαν τις πραγματικες παραγωγικες διαδικασιες και τελικα
κυριαρχησαν πανω σ αυτες.
ο μισθος πηρε τον ρολο του μεταβλητου κεφαλαιου,δεν ηταν απλα ενα zettel (δελτιο),
οπως αναφερει ο Μαρξ στην γκοτα.
σαφως αυτες οι κοινωνιες ηταν κοινωνιες της μεταβασης,εξου και η γενικα προοδευτικη πολιτικη τους,κοινωνικο κρατος,βοηθεια στα κινηματα.
απεφυγαν ομως να δουν καταματα τις αντιθεσεις τους,και εχαναν συνεχως τον στοχο.
ισως να μην υπηρχε η πολυτελεια γι αυτο....
Ο νομος της αξιας θεωρουνταν και πιο πριν επι Σταλιν οτι ειχε ισχυ στο σοσιαλισμο αλλα δεν μπορουσε να τον επηρεασει αρνητικα λογω της περιορισμενης εμπορευματικης παραγωγης.
Οι αγοραιοι οικονομολογοι προυπηρχαν του 20ου συνεδρίου ηταν σημαντικο κομμάτι αλλα δεν ειχαν τους συσχετισμους.
Το αντιαγοραιο κομμάτι δεν καταφερε να εχει ολοκληρωμενη πλατφόρμα μεταρρυθμισεων που θα ελυνε τα υπαρκτα προβληματα με εμβαθινση των κομμουνιστικων σχέσεων παραγωγης.
Γιατι τα προβλήματα υπήρχαν. Το 20ο πηγε να τα λυσει σε λαθος κατεύθυνση γιατι δεν επεισαν οι αντιαγοραιες δυνάμεις ότι μπορουν να τα λύσουν στη σωστη κατεύθυνση. Η αναλυση περι Χρουτσοφικων προδοτων, σοσιαλιμπεριαλισμου κλπ βιαζει βαναυσα τη διαλεκτική. Δεν ξυπνησε μια μερα η πλειοψηφία του ΚΚΣΕ και είπε αρκετά κρυφτηκαμε ωρα να εκδηλωθουμε οτι θελουμε καπιταλισμό!
Προσυπογράφω το σχολιο του αναυδου περι κερδους που ειχε μονο υπολογιστικο χαρακτήρα. Όπως τέτοιο χαρακτήρα εχει και ο μισθός στο σοσιαλισμο.
Στο σοσιαλισμο τίποτα δεν επιβεβαιωνει την αξία του μεσωβτης αγοράς οπως στον καπιταλισμό. Και σε αυτό αρχισαν να παρεκκλίνουν απο το 56 και κυριως απο τις μεταρρυθμισεις Κοσιγκιν και μετα.
ratm
Φτάνει με τον ιδεαλισμό
Οι ελλείψεις γεννούν τις ανισότητες και την αγορά
Οι σχέσεις βασίζονται στην αντικειμενική πραγματικότητα και όχι το αντίστροφο
Αξίζει να μάθουμε περισσότερα για την για μένα φασιστική αντεπανάσταση στην Ουγγαρία το 1956. Να ευχαριστήσω τον Άναυδο για τις ώρες που διάθεσε για να κάνει κάποια στουρνάρια, λιγότερο στουρνάρια. Αν και κάποια στουρνάρια νομίζουν πως δεν είναι στουρνάρια. Και αυτό ακριβώς είναι το κωμικό
ο Κεντρικός Σχεδιασμός προϋποθέτει την κατάκτηση της εξουσίας από την Εργατική Τάξη,με την συνακόλουθη κατάργηση της ιδιωτικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Αν δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, οδηγούμαστε σε πλεονάσματα παραγωγής σε κάποιους κλάδους και έλλειψη κάλυψης λαϊκών αναγκών σε κάποιους άλλους.
Επίσης σε διαφορές μισθών για την ίδια "ποσότητα" και "ποιότητα" εργασίας σε ίδιους ακριβώς κλάδους(Γιουγκοσλαβία). Το εργοστάσιο στην Κροατία έκανε εξαγωγές και οι μισθοί ήταν πιο μεγάλοι από το αντίστοιχο στην Σερβία που δεν έκανε. Άρα οι Κροάτες εργαζόμενοι θεωρούσαν πως προσφέρουν περισσότερα στο Κεντρικό Κράτος από τους αντίστοιχους Σέρβους. Να πως μπαίνει από την πίσω πόρτα το "εθνικό" και πως αναζωπυρώνονται ή υποδαυλίζονται οι "διαφορές εθνών".
Περί Χρουτσώφ κλπ. Σίγουρα δεν ήταν όλοι τους. Κάποιοι όμως σίγουρα ήταν ή είχαν φιλοκαπιταλιστικές βλέψεις. Δεν εξηγείται αλλιώς τόσο μένος κατά του Στάλιν.
Επίσης οι αντιδράσεις των συνδικάτων που υπήρχαν κατά την περίοδο του Χρουτσώφ οι οποίες και τον πέταξαν εκτός.
Οι περισσότεροι μπορεί να πίστευαν πως με τις μεταρυθμίσεις Κοσσίγκιν θα κάνουν μία νέα ΝΕΠ και πως θα έλεγχαν την κατάσταση με μία ελεγχόμενη μεγέθυνση των εμπορευματικών σχέσεων. Μα η πολιτική που έβαζε ελέγχους στη ΝΕΠ ήταν η πολιτική του Στάλιν που την είχαν πετάξει στο πυρ το εξώτερο ως "κατάλοιπο του παρελθόντος".
17-57
..Οι ελλείψεις γεννούν τις ανισότητες και την αγορά...
και η παλη των ταξεων που ειναι?
τι μπορει να κανει αφου για ολα υπεθυνες ειναι οι ελειψεις?
μοιαζετε πολυ με τον μηχανικισμο της σοσιαλδημοκρατιας.
"Το 20ο πηγε να τα λυσει σε λαθος κατεύθυνση γιατι δεν επεισαν οι αντιαγοραιες δυνάμεις ότι μπορουν να τα λύσουν στη σωστη κατεύθυνση. Η αναλυση περι Χρουτσοφικων προδοτων, σοσιαλιμπεριαλισμου κλπ βιαζει βαναυσα τη διαλεκτική."
Σωστά πήραν λάθος στροφή. Ε τώρα αν αιματοκύλησαν και διαδηλώσεις υπέρ του Στάλιν στην Γεωργία το 1956 έλα μωρέ ένα λαθάκι κάνανε προδότες θα τους πούμε; Εντάξει έχει συμβεί καθεστώτα να σκοτώνουν κόσμο λόγω...λαθεμένων κατευθύνσεων. Είναι γνωστό άλλωστε ότι στο σοσιαλισμό ο ταξικός εχθρός είναι οι υποστηρικτές των...κομμουνιστών και όσοι διαδήλωναν υπέρ του Στάλιν ταξικοί αντίπαλοι ήτανε. Εντάξει τώρα και αν επενέβησαν για να ανατρέψουν νόμιμες ηγεσίες ΚΚ (πχ ΚΚΕ) έλα μωρέ ένα λάθος έκαναν θα τους κρεμάσουμε; Αν έστειλαν και στη φυλακή κανένα αγωνιστή με στημένες δίκες από λάθος έγινε ρε παιδιά πως κάνετε έτσι; Θα τους πούμε και προδότες επειδή κυνηγούσαν...ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ; Σε μία σοσιαλιστική χώρα; Έλεος δηλαδή. Και οι γκάνγκστερς άνθρωποι δεν είναι; Καθαιρείς τον Ράκοσι, τον στέλνεις εξορία, υποτάσεις το κόμμα στα σχέδιά σου, τοποθετείς έναν...ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ στην εξουσία, τον διώχνεις και αυτόν επειδή ξεφεύγει από τη γραμμή σου ναι μωρέ αυτά είναι σφάλματα. Ο Ζαχαριάδης κατά λάθος ήταν εξορία μέχρι το 1973 και κατά λάθος τον αυτοκτό...ε συγγνώμη αυτοκτόνησε ήθελα να πω. Πως μπερδεύεται ο άνθρωπος....
Αμάν μερικοί δηλαδή και οι μαφιόζοι άνθρωποι δεν είναι; Άνθρωποι είναι σφάλματα κάνουν.....
V For Viva La Revolucion
"Κομματική οικοδόμηση" δε βλέπω κι ανησυχώ.
στις διαδηλωσεις μεταξυ αλλων ζητουσαν ανωτατο μισθο 3000 φιορινια.
η γραφειοκρατια τοχε παραξηλωσει,στο ονομα του σοσιαλισμου βεβαια...
πανω σε τετοιες αντιθεσεις στηριχτηκε η αντεπανασταση,
και μαλιστα εκδηλωθηκε για πρωτη φορα το φαινομενο της μη αντιστασης η και συμμετοχης
της εργατικης ταξης στην αντεπανασταση.
στην πρωτη φαση των γεγονοτων συμμετειχε και ο λουκατς,ο οποιος
αργοτερα εσπευσε να τα μαζεψει δηλωνοντας οτι ο χειροτερος σοσιαλισμος ειναι
καλυτερος απο τον καλυτερο καπιταλισμο.
zoot horn rollo
κομματικη οικοδομηση θα δεις οταν αρχισει να φυσαει παλι δροσερο αερακι στο εργατικο κινημα.
εαν οχι τοτε θα δεις πολλους γραφικους,στην καλυτερη των περιπτωσεων.
V
Ολα αυτα που λες τα εχουν επικαλεστει και οι Χρουτσοφικοι για το Στάλιν και τη συνεπη πτερυγα, τα επικαλεστηκαν και οσοι εστελναν επιστολες στο ΚΚΣΕ να παρεμβει εναντίον του Ζαχαριαδη. Πολλοι απο αυτους αν και ηταν αναθεωρητες πιστευαν οντως οτι πρατουν για το καλο του κομμουνισμου. Αν νομίζεις οτι τον οπορτουνισμο τον ξεχωριζεις μονο απο τη σταση καποιου απέναντι σε ιστορικες προσωπικοτητες. Ακομα περισσότερο αν νομίζεις οτι αν μια χωρα οικοδομει σοσιαλισμό με βάση αν κανει διωξεις ή αν καθαιρει στελέχη το κομμα που διαφωνούν με την ισχυουσα γραμμη τοτε σου ξαναλέω αποχαιρετα τη διαλεκτική που έχεις χασει ηδη για παντα.
Οι Χρουτσωφικοι αποδείχθηκαν αναθεωρητες γιατί σε κρίσιμη καμπή σε κρισιμα διλληματα απαντησαν με ενίσχυση της ατομικης και ομαδικης ιδιοκτησίας σε βάρος της κοινωνικής.
Αν παμε μονο στην αποσταλινοποιηση που οντως ηταν καταργησει καθε καταστατικης νομιμοτητας, τοτε θα σου πουν και οι τροτσκιστες για "σταλινικες εκκαθαρισεις" για "κρατικο καπιταλισμο" και ένα σωρό παρομοιες κουταμάρες με τα περι "σοσιαλιμπεριαλισμου". Ο μαρξισμος αναλυει με εργαλείο τον διαλεκτικο υλισμο οχι με αοριστες ηθικολογιες εξω απο το πλαίσιο της κάθε εποχης.
ratm
Πιο πιθανό είναι το "θερμοκήπιο".
@ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ-ΣΥΡΙΖΑ και γενικά όσοι παίρνετε γραμμή από την σοσιαλδημοκρατική κυβερνητική Εφ. των Σ.:
"δεν ειναι η αγορα που δημιουργησε τις ανισοτητες,αλλα οι ανισοτητες
που δημιουργησαν την αγορα".
Τι μου θύμησες τώρα!!!! Μ.Ανδρουλάκης 1985-88: αν δεν υπάρξει σοσιαλισμός με αγορά θα υπάρξει μαύρη αγορά! (δεν το μεταφέρω με ακρίβεια).
"η αναγορευση της αγορας σε απολυτη αιτια του pullback κατα βαθος ειναι
στρουκτουραλιστικη,συγκαλυπτει τις ταξικες σχεσεις εξουσιας και κυριαρχιας.
η αγορα δεν εγινε κοντρα στην γραφειοκρατια,αλλα με την βοηθεια της".
Φαίνεται όρισμένοι πήραν τη γραμμή από την Εφ. των Συν. (δηλαδή την κυβέρνηση) και τώρα βγήκαν να μας αμολήσουν τα παραμύθια της σοσιαλδημοκρατίας...Με συμπλήρωμα τους V φυσικά...
"Μεταβατικό κεφάλαιο...": Όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε και καινούριες παπάτζες...Και εγώ που έχω 3.000 ευρώ στην τράπεζα...μάλλον "μεταβατικό κεφάλαιο" θα είναι. Μετάβαση στον Ελληνικό παράδεισο...
"σαφως αυτες οι κοινωνιες ηταν κοινωνιες της μεταβασης,εξου και η γενικα προοδευτικη πολιτικη τους,κοινωνικο κρατος,βοηθεια στα κινηματα.απεφυγαν ομως να δουν καταματα τις αντιθεσεις τους,και εχαναν συνεχως τον στοχο"!!!!!
Τελικά μάλλον έχουμε μπερδευτεί...Στην Ελλάδα 1981-1989 ζούσαμε σε μια κοινωνία μετάβασης (τώρα μετάβαση ορος τα πού δεν κατάλαβα), αλλά εμείς οι αδαείς δεν το πιστεύουμε...Και τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ...ζούμε τη μετάβαση...! Άτιμη κοινωνία...της μετάβασης βεβαίως,βεβαίως!!!!
kk-1
Άναυδε
Στα συμπεράσματά σου για το σχεδιασμό μιας μελλοντικής σοσιαλιστικής κοινωνίας αναφέρεις ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί προληπτική καταστολή.
Πάνω σε αυτό έχω κάποια ερωτήματα.
Εννοείς τη φυσική εξόντωση, τη φυλάκιση ή την καθαίρεση;
Όταν λες προληπτικά εννοείς με την υποψία ότι κάποιος μπορεί να παρεκλίνει της κομματικής πειθαρχίας, επειδή έχει διαφορετική θέση ή όταν με πράξεις δρα εναντία σε απoφάσεις;
Άσχετος τακτικός αναγνώστης
@nikos trend
Αν εννοείς την φασιστική(*) αντεπάναστάση στην Ουγγαρία του 1956
(επιμένω στο φασιστική ήδη είχαν φασιστικό καθεστώς πριν το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο και μία "κατάσταση" στα 1919-1920 )
η αντεπανάσταση του 1956 συνεπικουρήθηκε πέρα από όσα είπε ο Βρετανός αξιωματούχος στον συγγραφέα του βιβλίου( «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 23/10/96-παραπομπή από "Ρ" ) και από το αστικό φοιτηταριάτο μαζί με την Εκκλησία.
17-57
(*)Χωρίς "Σοβιετολογία" και "φαντάσματα βλέπουμε". Άλλη μία φορά
Ορισμένα στοιχεία για την ιμπεριαλιστική ανάμειξη στην Ουγγαρία του 1956
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5953155
Νομιμοποίηση των συνεργατών των χιτλεροφασιστών στην Ουγγαρία του 1956
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3613130
ΟΥΓΓΑΡΙΑ 1956
Ο ιμπεριαλισμός και η αντεπανάσταση
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=2012314
Σε όλα τα παραπάνω link εικόνες με νεκρούς και δίπλα τους κομμουνιστικά σύμβολα στην Ουγγαρία της "Άνοιξης της Βουδαπέστης" του 1956
".. Αν νομίζεις οτι τον οπορτουνισμο τον ξεχωριζεις μονο απο τη σταση καποιου απέναντι σε ιστορικες προσωπικοτητες.
Ακομα περισσότερο αν νομίζεις οτι αν μια χωρα οικοδομει σοσιαλισμό με βάση αν κανει διωξεις ή αν καθαιρει στελέχη το κομμα που διαφωνούν με την ισχυουσα γραμμη τοτε σου ξαναλέω αποχαιρετα τη διαλεκτική που έχεις χασει ηδη για παντα.
Οι Χρουτσωφικοι αποδείχθηκαν αναθεωρητες γιατί σε κρίσιμη καμπή σε κρισιμα διλληματα απαντησαν με ενίσχυση της ατομικης και ομαδικης ιδιοκτησίας σε βάρος της κοινωνικής. "
Απλά πράγματα
1`7-57
Μπράβο στον Άναυδο για το άρθρο του. Προσυπογράφω και τα επόμενα σχόλιά του. Η ουσία του ζητήματος βρίσκεται στο ότι η αποτυχία της προσπάθειας οικοδόμησης κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής τον προηγούμενο αιώνα συνίσταται στο ότι ο ΚΣ δεν κατάφερε να αγκαλιάσει το σύνολο της οικονομικής παραγωγής. Αυτό ήταν αποτέλεσμα συνδιασμού αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων. Αντικειμενικοί παράγοντες ήταν η οικονομική καθυστέρηση και η ιμπεριαλιστική περικύκλωση, καθώς και το επίπεδο τεχνολογίας. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 για πάραδειγμα ο ΚΣ στην ΕΣΣΣΔ είχε άμεσο έλεγχο πάνω σε περίπου 3000 προϊόντα και έμμεση επιρροή πάνω σε περίπου 30.000, τη στιγμή που το σύνολο των προϊόντων μερικά χρόνια αργότερα ήταν κάποια εκατομμύρια.
Υποκειμενικός παράγοντας ήταν ότι η αντικειμενική αυτή δυσκολία δεν θεωρήθηκε εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεραστεί με νέες τεχνολογίες και επιστημονικές καινοτομίες (κυβερνητική, Η/Υ), αλλά εγγενές όριο των δυνατοτήτων του ΚΣ ο οποίος τελικά χρειαζόταν την αγορά. Η αντίληψη αυτή ισοδυναμούσε με συνθηκολόγηση με την αστική ιδεολογία και την θέση οικονομολόγων τύπου Χάγιεκ και βον Μίζες ότι ο σχεδιασμός της οικονομικής δραστηριότητας είναι φύσει αδύνατος. Επί της ουσίας μετέτρεψε τα ΚΚ και Ε.Κ του σοσιαλιστικού στρατοπέδου σε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αφού πλέον τηρούσαν αγνωστικιστική στάση απέναντι στον ΚΣ και την αγορά, με την αντίληψη του 'ότι δουλεύει καλύτερα'.
Η διαπίστωση αυτή φυσικά δεν σημαίνει ότι η ανατολική Ευρώπη ήταν καπιταλιστική από το 1953 και μετά όπως πιστεύουν διάφοροι χαρντκορ μουλάδες. Οι σχέσεις παραγωγής δεν κρίνονται από το αν μια ηγεσία είναι οπορτουνιστική, κομμουνιστική ή αναποφάσιστη. Δεν σημαίνει επίσης ότι πριν το 1953 όλα πήγαιναν καλά και ξαφνικά οπορτούνεψε ολόκληρο ΚΚΣΕ εν μία νυκτί. Ιδεολογικές, πολιτικές, τεχνικές και οικονομικές αδυναμίες υπήρχαν και την περίοδο Στάλιν, κατά την οποία άλλωστε και αναδείχθηκαν τα μετέπειτα φρούτα. Η θέση του ΚΚΕ και όσων συμφωνούμε με αυτή είναι ότι η Γενική Γραμμή του ΠΚΚ (μπ.)/ΚΚΣΕ ήταν σωστή την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, υπηρετούσε δηλαδή την ιστορική μετάβαση από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. Από το 20ο συνέδριο και έπειτα, αυτό έπαψε να ισχύει και οι πολιτικές ηγεσίες των σοσιαλιστικών χωρών άρχισαν να κινούνται σε λάθος κατεύθυνση.
Επι μέρους πρόσωπα φέρουν διαφορετικό μερίδιο ευθύνης για αυτή την εξέλιξη ανάλογα με την επιρροή τους και τα αποτελέσματα των πράξεών τους, αλλά ο σκοπός της ιστορικής έρευνας (εφόσον αυτή νοείται ως μέρος του θεωρητικού σκέλους της πολιτικής δουλειάς του κομμουνιστικού κινήματος) δεν είναι να μας πει ποιος ήταν καλός, κακός, ωραίος ή άσχημος, αλλά να μας πει πως και γιατί γίναν όπως γίναν τα πράγματα, προκειμένου να βγουν κάποια συμπεράσματα για το μέλλον.
@ασχετε
Το συμπέρασμα έχει να κάνει με την ανοχή που επιδείχτηκε στην περίπτωση Ναγκυ Οι απόψεις του γνωστές πιο γνωστες οι πρακτικές του το 1953-54καθαιρέθηκε αρκετές φορές τελευταία το 1955 επέστρεψε όμως λόγω της πίεσης από τα κάτω και της ανοχής των Σοβιετικών Εκ του αποτελέσματος αν τον είχαν ξεχάσει σε ένα μπουντρούμι θα είχε χυθεί πολύ λιγότερο αίμα
Η ανοχή ήταν καταστροφικη
Άναυδε, αυτά ακριβώς που λες για "χειρότερο σοσιαλισμό" τα αναπαράγουν πρώην κνίτες για τη "χειρότερη αριστερά".Και δεν είναι τυχαίο.Είναι η απλοϊκή λογική που γεννιέται σε πολλούς, που ακόμα κι αν φύγουν, την φέρουν πάντα μαζί τους και καταλήγουν σε ανάλογης ευκολίας με τα δικά σου "συμπεράσματα":εκτελέσεις, κακό το ενιαίο κόμμα της ε.τ.,αγορά ως volume σε κασετόφωνο που ακούγεται νταούλι και ζουρνάς. Είναι η λογική του "ελάχιστου κοινού παρονομαστή" που τώρα καταδικάζεις επειδή τον ταυτίζεις με το χαμηλό πήχη, αλλά πρακτικά αποδέχεσαι τη στατική λογική του.
ο
"Ακομα περισσότερο αν νομίζεις οτι αν μια χωρα οικοδομει σοσιαλισμό με βάση αν κανει διωξεις ή αν καθαιρει στελέχη το κομμα που διαφωνούν με την ισχυουσα γραμμη τοτε σου ξαναλέω αποχαιρετα τη διαλεκτική που έχεις χασει ηδη για παντα"
Κοίτα αν το εννοείς αυτό σοβαρά τότε πραγματικά δεν το θέλω το "σοσιαλισμό" σου άσε γιατί βρωμάει πολύ και μόνο σοσιαλισμός δεν είναι. Σου μιλάω για διώξεις ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ και αγωνιστών ανθρώπων που πολέμησαν τον ιμπεριαλισμό και το μοναρχοφασισμό μέσα από τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ. Είναι σοσιαλισμός ένα σύστημα που διώκει ακριβώς αυτούς τους ανθρώπους; Είναι σοσιαλισμός ένα σύστημα που ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ανθρώπους επειδή αυτοί υπερασπίζονται το...σοσιαλισμό; Γιατί η αλήθεια είναι ότι στην Γεωργία το '56 ο κόσμος δεν διαδήλωνε μόνο για τον Στάλιν ως πρόσωπο αλλά γι'αυτό που συμβόλιζε και υπερασπιζόταν ο Στάλιν. ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Το 1962 οι εργάτες του Νοβοτσερκάσκ μαζί με άλλο κόσμο διαδήλωναν εναντίον του Χρουτσόφ και της πολιτικής του σοβιετικού καθεστώτος. Αποτέλεσμα; 25 νεκροί αν θυμάμαι καλά από την επέμβαση του στρατού. Δεν ξέρω αλλά όταν απεργούν και διαδηλώνουν εργάτες σε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς και ο αγώνας τους καταστέλλεται με το στρατό αυτό δεν μου θυμίζει σοσιαλισμό αλλά κάτι άλλο. Θες να το πω αλήθεια δεν πάει το μυαλό σου;
Τώρα τι σχέση έχουν οι διώξεις αυτές με τις Δίκες της Μόσχας όπου εκεί καταδικάστηκαν άνθρωποι που ήταν πράγματι πράκτορες του ιμπεριαλισμού και του ΦΑΣΙΣΜΟΥ, το τροτσκιστικό κέντρο Ζηνόφιεφ-Κάμενεφ-Μπουχάριν που επεδίωκε την ανατροπή του σοσιαλισμού αυτό πρέπει να μας το εξηγήσεις τι σχέση έχουν αυτά τα δύο. Αν θεωρείς ότι είναι το ίδιο μάλλον δεν έχεις καταλάβει ούτε τα βασικά.
Ε σαν πολλά να μαζεύονται δεν νομίζεις; Καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις, διώξεις κομμουνιστών και αγωνιστών, ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΕΣ-ΩΜΕΣ επεμβάσεις σε άλλα ΚΚ και επιβολή άλλων ηγεσιών με ανατροπή των νομίμων, εξορίες ηγετών (πχ Ράκοσι, Ζαχαριάδη), εργατικές-λαϊκές διαμαρτυρίες και άγρια καταστολή αυτών αν είναι σοσιαλισμός όλο αυτό τότε ο Λένιν ήταν οπορτουνιστής....
V For Viva La Revolucion
Είναι τραγικό οι μαοϊκοί να καταπίνουν την καμηλο της συνεργασίας με τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και να μας εγκαλούν για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας της ΕΣΣΔ (παρόλα τα λάθη και τις στρεβλωσεις)
Παρόμοια προσέγγιση είχαν οι τροτσκιστές
Μαγικός σοσιαλισμός δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει υπαρκτός όμως ναι
Άναυδε,
Δε σε ρώτησα αυτό ακριβώς, όμως η απάντησή σου μου δημιούργησε και άλλη μια απορία. Πριν τη θέσω όμως θα προβώ σε μια επισήμανση για να προλάβω άλλη μια τόσο εξειδικευμένη απάντηση που δε θα λύσει και την απορία μου.
Το ψευδώνυμό μου δεν είναι σχήμα λόγου, είμαι στ' αλήθεια άσχετος και πριν διαβάσω την ανάλυσή σου δεν είχα ιδέα για την ουγγρική επανάσταση και το Νάγκι. Γι' αυτό άλλωστε και η μόνη απορία που μου δημιουργήθηκε ήταν για τα συμπεράσματά σου για το μέλλον. Η σχέση μου με τον κομμουνισμό είναι καί μικρής διάρκειας καί καθαρά θεωρητική και εξ'αποστάσεως, μέχρι στιγμής, οπότε αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο έιναι να αντιπαραβάλω τη δική μου θεώρηση για τον κομμουνισμό με τη θεώρηση ανθρώπων είναι σε "τριβή" με αυτόν.
Πάω τώρα στην ερώτηση. Υποστηρίζεις ότι αν ο Νάγκι είχε μείνει στη φυλακή και δεν είχε επιστρέψει στην πρωθυπουργία τα γεγονότα θα είχαν πάρει διαφορετική τροπή. Μα αυτό δεν είναι αντίθετο απο την κομμουνιστική θεώρηση πως τα πρόσωπα δεν είναι από μόνα τους τόσο σημαντικά στη ροή των πραγμάτων; Δηλαδή ο Νάγκι δεν αντιπροσώπευε υπαρκτό ρεύμα στην ουγγρική κοινωνία; Και το ότι επανήλθε ήταν απλά ένα λάθος (που σημαίνει ότι μπορεί να γίνει αντιληπτό ως τέτοιο μόλις εμφανιστούν οι συνέπειες του), ή ήταν φυσικό επακόλουθο των παλλινωδιών και της σύγχυσης που επικράτησε στη Σ.Ε. και στα κομμουνιστικά κόμματα διεθνώς μετά το θάνατο του Στάλιν;
Αστο V οταν θα μπορεσεις να καταλαβεις τι εστι πολιτικο συμπέρασμα ισως τοτε καταλαβεις τι σου λεω ισως τοτε κατανοησεις οτι ο οπορτουνισμος δεν πολεμιεται με γραφικες κορωνες περι προδοτων και αγωνιστών.
Και οι οπορτουνιστες για την παλια φρουρα των μπολσεβικων που και καλα εξοντωσε ο Σταλιν λενε... Αντε βγαλε ακρη.
Και οι αντιΖαχαριαδικοι σε αυτον τον λάθος τρόπο βασιστηκαν εναντιον του Ζαχαριαδη. Η πρακτορολογια και χαφιεδολογια δεν ξεχωριζει την ηρα απ'το σταρι και δυστυχώς θυμα της δεν επεσαν μονο χαφιεδες αλλα και κομμουνιστες προτυπα όπως ο Βαβουδης, ο Πλουμπιδης και ο ιδιος ο Ζαχαριαδης.
Εσυ συνεχισε στο ιδιο μοτο να ερμηνεύεις με μια αοριστη προσωπική ηθικη. Απλα θα κανεις την επιστήμη δογμα και θα γυρνάς γυρω απο την ουρα σου.
Το ΚΚΕ ευτυχώς εχει διαλέξει πιο σωστο δρομο αυτον της διαλεκτικής που οπως ολοι μας τον εχουμε ακομα κατεκτημενο σε εμβρυακο σταδιο.
ratm
Διδάξτε...
Κλασικοί "ωραίοι" συνειρμοί.
Συμφωνώ με τον ιστρολλικό μάλλον σε όλα. Κάτι που θα είχε ενδιαφέρον θα ήταν η μελέτη του κατα πόσο ο διαλεκτικός τρόπος σκέψης είχε παρατηθεί απο την ηγεσία του ΚΚΣΕ στο όνομα ενός πρακτικισμού του "ότι να ναι, αρκεί να δουλεύει". Ξέρω οτι ο Ιλιένκοφ έβαζε τέτοια ζητήματα αλλά δεν έχω διαβάσει έτσι ώστε να έχω θέση.
Σ.
@ασχετε
Δεν διαφωνω μαζι σου στην ουσια
Αυτό που θελω να επισημανω είναι είναι ότι η ανοχη και ακομη περισσοτερο η αποψη ότι ολοι δικοι μας είναι είναι βλαπτικη ως και θανασιμη Στον ναγκυ παρεδωσαν τον κρατικο μηχανισμο με αποτελεσμα να βρεθουν σχεδον αοπλοι όταν ξεσπασε η αντεπανασταση
"Και οι αντιΖαχαριαδικοι σε αυτον τον λάθος τρόπο βασιστηκαν εναντιον του Ζαχαριαδη."
Λάθος τρόπο; Συγγνώμη αλλά μάλλον για τα γεγονότα της Τασκένδης δεν γνωρίζεις τίποτα. Γιατί αν γνώριζες θα ήξερες ότι έγιναν ΤΡΕΙΣ απόπειρες δολοφονίας του Νίκου. Θα ήξερες ότι οι αντιζαχαριαδικοί που έκαναν "λάθος" όπως λες έκαναν πογκρόμ εναντίον συντρόφων αγωνιστών και πλάκωναν στο ξύλο τους αληθινούς κομμουνιστές. Και οι σοβιετικοί πέρασαν από ΣΤΗΜΕΝΕΣ δίκες τους...πραγματικούς κομμουνιστές με νόμους περί...χουλιγκανισμού στέλνοντάς τους φυλακές και ψυχιατρεία. Εδώ δεν μιλάμε για απλά λάθη αλλά για ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ οι τύποι ήταν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ όλη η συμμορία Τσολάκη (Ταρζάν), Δημητρίου, Χατούρας κλπ. Διάβασε παρακάτω και θα καταλάβεις ότι μιλάμε για ΜΑΦΙΕΣ:
http://zaxariadis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_9.html
https://eniaiokke.blogspot.gr/2008/09/blog-post_8771.html
https://athens.indymedia.org/post/605970/
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2011/08/1.html
Και τι να πούνε οι οπορτουνιστές ρε συ ratm για τον Στάλιν; Ότι τσάκισε αντεπαναστάτες; Πράκτορες του ιμπεριαλισμού και του φασισμού; Γιατί τα βάζεις όλα μαζί αφού δεν είναι το ίδιο. Αυτοί είναι αδικαιολόγητοι εδώ έχει αποδειχτεί ο πρακτορίστικος ρόλος και του Τρότσκι και των υπολοίπων δεν μπορούν να πουν κάτι. Πως αυτό ταυτίζεται με τις διώξεις αγωνιστών αληθινών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ; Μην το συνεχίζεις αυτό ειλικρινά δηλαδή.
Πέρα από αυτό πρέπει να διαχωρίσουμε δύο πράγματα. Λάθη και στρεβλώσεις υπήρχαν στο σοσιαλισμό. Αυτές οι δυσλειτουργίες του σοσιαλισμού (και σε αυτό φυσικά ευθύνη έχει και ο Στάλιν και οι επαναστάτες κομμουνιστές) δυστυχώς ευνόησαν την ανάπτυξη μιας γραφειοκρατίας στο κράτος, στο κόμμα, στα σοβιέτ παντού. Όχι δεν εμφανίστηκαν αυτά τα λαμόγια από παρθενογέννηση μια ωραία μέρα το 1956 ή το 1953. Το ότι δεν αντέδρασαν οι κομμουνιστές οι αγνοί, τα μέλη του ΚΚΣΕ, οι αληθινοί κομμουνιστές ενάντια στους ρεβιζιονιστές όπως και η εργατική τάξη, που παρότι θεωρητικά είχε την εξουσία αφού στο σοσιαλισμό το προλεταριάτο είναι κυρίαρχη τάξη, δεν μπόρεσε να ανατρέψει τους αντεπαναστάτες, να τους τσακίσει και να τους διαολοστείλει σημαίνει ότι κάτι δεν λειτουργούσε σωστά θέλετε όσο αφορά την ιδεολογική δουλειά του ΚΚΣΕ, θέλετε μέσα στο κράτος πάντως κάτι δεν πήγαινε καλά. Και όλα αυτά βαραίνουν και τον Στάλιν και τον Ράκοσι και όλους του Μ-Λ.
Εδώ όμως δεν συζητάμε αυτό. Συζητάμε (δυστυχώς λέω εγώ δεδομένου ότι τώρα γνωρίζουμε) αν αυτοί οι τύποι που άρπαξαν την εξουσία μέσα στα ΚΚ ήταν απλά ρεβιζιονιστές και οπορτουνιστές που έκαναν λάθη, πήραν λάθος κατευθύνσεις κλπ ή αν ήταν πολλά παραπάνω. Αποδεικνύεται τελικά ότι εδώ μιλάμε για ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΑΦΙΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ εκτός από οπορτουνιστές. Δεν ήταν ότι έκαναν λάθη οπορτουνιστικά ή επιλογές κακές οι άνθρωποι ήταν ΓΚΑΝΓΚΣΕΡΣ και είχαν σχέδιο. Ο θάνατος, η ανατροπή Μ-Λ ηγετών όπως ο Στάλιν, ο Ράκοσι, Δημητρόφ κλπ απλά έλυσε τα χέρια τους και αυτή η γραφειοκρατία που υπήρχε (είπαμε με ευθύνη και των Μ-Λ) ξεσάλωσε και ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Και όχι απλά έγιναν στροφές αναθεωρητικές εδώ έγιναν ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. Τα καθάρματα αυτά απλά περίμεναν να τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία για να ορμήξουν και να καταστρέψουν τα πάντα. Ε το έκαναν. Και συγγνώμη αλλά εγώ προσωπικά αμφισβητώ ακόμα και το θάνατο των Μ-Λ. Ο Στάλιν πεθαίνει το 1953 5 Μαρτίου. Εντελώς συμπτωματικά ο Γκότβαλντ 14 Μαρτίου αμέσως μετά την επιστροφή του από την...Μόσχα (1η σύμπτωση). Ο Μπιερούτ το 1956 στην...Μόσχα (2η σύμπτωση). Τρεις θάνατοι στο διάστημα 1953-1956. Τι κοινό έχουν Γκότβαλντ και Μπιερούτ; Την ΜΟΣΧΑ. Φοβερό ε; Βάλε και τις εξορίες Ράκοσι και Ζαχαριάδη και τον τρόπο που τους καθαίρεσαν πριν (και το ότι φάγανε και τον Νίκο στο τέλος για το Ράκοσι δεν έχω γνώμη) ε συγγνώμη αλλά εδώ μιλάμε πλέον για ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ τόσες συμπτώσεις πια, τόσα "λάθη" μαζεμένα....
V For Viva La Revolucion
Οι λογική των μαοικών έχει μια κάποια βάση καθώς από ένα σημείο και μετά δεν φτάνει να κυβερνά ένα ΚΚ για να πούμε ότι έχουμε σοσιαλισμό. Υπάρχει ένα όριο στις "καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις", που αν ξεπεραστεί παίρνει το δρόμο άνευ επιστροφής.(βλ Κίνα).
Παρόλα αυτά δεν είμαι σίγουρος ότι ο Κρούτσεφ και οι συν αυτώ υπήρξαν "συνειδητοί προδότες" κτλ. Περισσότερο κλίνω στο ότι οι κρατικοί αξιωματούχοι της εσσδ τρόμαξαν μπροστά στην εκπληκτική άνοδο του βιοτικού επιπέδου των λαών της δύσης μετά τον βππ και προσπάθησαν να απαντήσουν προκειμένου να συνεχίσει ο κομμουνισμός να είναι ελκυστικός τόσο στους λαούς της εσσδ, όσο και στους πολυάριθμους τότε αριστερούς της δύσης και του γ' κόσμου.
Δηλ. Στον μεσοπόλεμο όταν οι δυτικές χώρες τσακίζονταν από την οικ. κρίση και τα αυταρχικά καθεστώτα, το κομμουνιστικό σύστημα όπως εκφραζόταν από το σοσ. στρατόπεδο φαινόταν συμπαθές σε μεγάλο μέρος των εργαζομένων όλου του κόσμου. Μετά τον βππ όμως και το οικ θαύμα που επακολούθησε στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές δεν είμαι σίγουρος ότι ένα μέσος Αμερικάνος ή Σουηδός θα ζήλευε το βιωτικό επίπεδο ενός Ρώσου εργάτη.
Ένα ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα αποφασίζεται σε ένα σοσ. σύστημα με κεν. σχεδιασμό τί είδους καταναλωτικά αγαθά θα παράγονται και σε ποιες ποσότητες. Με κάποιου είδους συνελεύσεις καταναλωτών;
Τάκης
''Πέρα από αυτό πρέπει να διαχωρίσουμε δύο πράγματα. Λάθη και στρεβλώσεις υπήρχαν στο σοσιαλισμό. Αυτές οι δυσλειτουργίες του σοσιαλισμού (και σε αυτό φυσικά ευθύνη έχει και ο Στάλιν και οι επαναστάτες κομμουνιστές) δυστυχώς ευνόησαν την ανάπτυξη μιας γραφειοκρατίας στο κράτος, στο κόμμα, στα σοβιέτ παντού. Όχι δεν εμφανίστηκαν αυτά τα λαμόγια από παρθενογέννηση μια ωραία μέρα το 1956 ή το 1953. Το ότι δεν αντέδρασαν οι κομμουνιστές οι αγνοί, τα μέλη του ΚΚΣΕ, οι αληθινοί κομμουνιστές ενάντια στους ρεβιζιονιστές όπως και η εργατική τάξη, που παρότι θεωρητικά είχε την εξουσία αφού στο σοσιαλισμό το προλεταριάτο είναι κυρίαρχη τάξη, δεν μπόρεσε να ανατρέψει τους αντεπαναστάτες, να τους τσακίσει και να τους διαολοστείλει σημαίνει ότι κάτι δεν λειτουργούσε σωστά θέλετε όσο αφορά την ιδεολογική δουλειά του ΚΚΣΕ, θέλετε μέσα στο κράτος πάντως κάτι δεν πήγαινε καλά. Και όλα αυτά βαραίνουν και τον Στάλιν και τον Ράκοσι και όλους του Μ-Λ. ''
Tωρα αρχιζουμε να μιλαμε V.
Aπο εκει ξεκιναμε τα υπολοιπα αν και υπαρκτα καποια κατα τη γνωμη μου ειναι δευτερευοντα.
Πχ Εχω διαβασει διαφορα ακομα και για το θανατο του ιδιου του Σταλιν και κατα ποσο ηταν απο φυσικα αιτια ή οχι, τα οποια δεν θα τα χαρακτηριζα με ευκολια θεωρια συνομωσιας ηταν αρκετα τεκμηριωμενα σε πολλα σημεια τους αλλα το κριο για εμας τους κομμυνιστες ειναι αυτο? Ετσι θα βγαλουμε συμπερασμα? Οτι το παγκοσμο κομμουνιστικο κινημα και σοσιαλιστικο συστημα ανατραπηκε απο μια χουφτα προδοτες? Και πως μετα απο ενα τετοιο συμπερασμα μπορουμε να θεωρουμε εαυτον σοβαρο και πολυ περισσοτερο να μας παρει η εργατικη ταξη στα σοβαρα?
ratm
υγ. Σου ξαναλεω πολλα κομματικα μελη και του ΚΚΕ και του ΚΚΣΕ που ισως πηραν μερος στις διωξεις με το πλευρο των αναθεωρητων δεν ειχαν μικροτερη πεποιθηση απο μενα και σενα ή απο τους Ζαχαριαδικους οτι πρατουν για το καλο του σοσιαλισμου.
Αν μιλησεις με αντιζαχαριαδικους που πλεον εχουν κυριως πολιτικη στεγη σε ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.ΕΝ., ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα σου που για το Μπουλκες, για τις αδικες εκτελεσεις στο βουνο ειδικα μετα τη μαχη της Φλωρινας, θα σου πουν για το χαρακτηρισμο του Βαβουδη και του Πλουμπιδη ως χαφιε. Δυστυχως η πρακτορολογια που αναπτυχθηκε κατω απο τις σκληρες συνθηκες και διωξεις μονο κακο εκανε και αυτη ειναι για μενα η μεγαλυτερη αδυναμια που επεδειξε ο Ζαχαριαδης ως ηγετικη μορφη παρολο που τον θεωρω μακραν τη μεγαλυτερη και πιο ικανη προσωπικοτητα που εβγαλε το κινημα στη χωρα μας μεχρι σημερα.
«Ο κεντρικός σχεδιασμός δεν ήταν απαλλαγμένος από προβλήματα, τα σημαντικότερα εκ των οποίων ήταν: -Πολλές φορές κατέφευγαν σε παράνομες ή αναποτελεσματικές πρακτικές για να πετύχουν το στόχο…κτλ»
Δυστυχως οι παρατυπιες μερικων βιομηχανιων για να ξεγελαστει ο ΚΣ ηταν μια πρακτικη που δυσκολα ανακαλυπτοταν και ακομα πιο δυσκολα ξεριζωνοταν σαν νοοτροπια. Πολύ χαρακτηριστικο ένα παραδειγμα που ειχα ακουσει για την τσεχοσλοβακια,κοντα στο Προστεγιοβ, οπου ένα εργοστασιο λιπασματων ενώ ειχε πλεονασμα σε προιοντα, το εκρυβε επιτηδες από τα λογιστικα και τους ελεγκτες.
Ετσι μπορουσε κάθε χρονο να πετυχαινει τους Στοχους του ΚΣ αφου οι απατησεις ηταν λιγοτερες ενώ το κρυμμενο προιον στις αποθηκες το προωθουσαν στο εξωτερικο ή σε μαυρη αγορα σε χαμηλες τιμες με τεραστια κερδη για τους εμπλεκομενους. ..και μιλαμε για λιπασματα …Ανετα φανταζεται καποιος οτι αυτή η μαυρη πρακτικη μπορει να γινονταν και σε αλλα ειδη, τεχνολογίας, ιατρικης κτλ
«Ένα ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα αποφασίζεται σε ένα σοσ. σύστημα με κεν. σχεδιασμό τί είδους καταναλωτικά αγαθά θα παράγονται και σε ποιες ποσότητες. Με κάποιου είδους συνελεύσεις καταναλωτών;»
Πολύ μεγαλο ζητημα. Προσωπικη γνωμη ότι αυτό το συστημα των συνελευσεων δεν λειτουργει ή εάν λειτουργησει , θα λειτουργησει για λιγο, γιατι εχει δομικα ελλατωματα. Δεν μπορει σε ένα σοσιαλιστικο κρατος που προσφερεται δωρεαν στεγαση,περιθαλψη, δουλεια και φαγητο, να αποφασιζει ο πολιτης τι αμαξι, τι ηλεκτρικη σκουπα και τι τηλεοραση θα ηθελε να του φτιαξει το κρατος. Δεν είναι αυτό το ζητουμενο.
Ο μεσος ορος του πολιτη, ειτε ζει στο καπιταλισμο ή στο σοσιαλισμο δεν εχει τις απαραιτητες γνωσεις ή εμπειρια να αντιληφθει την παραγωγικη διαδικασια, το κοστος, την λειτουργια της οικονομιας γενικοτερα. Πχ μπορει να ζητησει μια ομαδα πολιτων κινητα χωρις όμως να ξερει ή να νοιαζεται για το που θα βρει το κρατος τα απαραιτητα στοιχεια κατασκευης, βηρυλλιο ή παλλαδιο. Μπορει μια άλλη ομαδα να ζητησει πετρελαιοκινητα αμαξια, χωρις να ξερει ή να ενδιαφερεται για το κοστος πετρελαιου ή το αντικτυπο στο περιβαλλον.
Ετσι, πολύ γρηγορα τετοιες «συνελεύσεις καταναλωτών» θα ορισουν έναν αντιπροσωπο και ετσι χανεται η ιδεα των κοινων αποφασεων και της κοινότητας που αποφασιζουν ολοι μαζι . Σε τετοιες περιπτωσεις η λογικη της αναθεσης μπαινει στο προσκηνιο αλλα όχι αδικα: ποσο σιγουρος είναι καποιος ότι η αμεσοδημοκρατια μπορει να είναι αποτελεματικη για σοβαρα θεματα εξωτερικης πολιτικης,κρατικες αποφασεις ή επενδυτικα προγραμματα; Ακομα και σημερα που η πληροφορια για καποιο θεμα είναι στο πιατο μας, βασιλευουν η στενοκεφαλια, η εμπαθεια, η ημιμαθεια, ο στρουθοκαμηλισμος , η παρανοηση, ο φανατισμος . Μπορει ένα τετοιο ατομο να εκτιμησει το ρισκο μιας αποφασης και να παρει και την ευθυνη; Καποιες φορες είναι τρομακτικο ότι τετοια ανθρωποι εχουν δικαιωμα γνωμης και ψηφου και παρακαλας να μην αποκτησουν ποτε θεση ευθυνης.
Θα μου πεις στο Σοσιαλισμο θα υπαρχει σωστη παιδεια, όμως η αντιληψη των πραγματων και η σοβαροτητα εχει σημασια, αλλιως ολοι οι εκπαιδευτικοι θα ηταν κομμουνιστες. Γενικα πιστευω ότι σε μερικα θεματα πχ να φτιαχτει ενας δρομος στο χωριο μπορουν να είναι υπευθυνοι και να παρουν αποφαση ολοι οι κατοικοι. Αν όμως χρειαζεται να φτιαχτει ένας αυτοκινητοδρομος , ενα δικτυο δρομων ,εκει σταματαει η αμεσοδημοκρατια και αναλαμβανουν οι γνωστες, οι τεχνικοι συμβουλοι , οι επαγγελματιες όπως και σε αλλα σοβαρα θεματα παραγωγης,οικονομιας, εξ. πολιτικης.
Ισως δεν είναι τυχαιο ότι τετοιες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που οδηγουν και σε κατι ομορφα δημοψηφισματα, αργα ή γρηγορα οδηγηθηκαν σε αποτυχια και μακροπροθεσμα δεν δουλεψαν πουθενα.
Κάμερα στο βεντούζα.
Τάκης
Ειναι κάτι που με απασχολεί αρκετό καιρό τωρα.
Το στρατηγικό designe στον κεντρικό σχεδιασμό και στα επιτελεία των επιχειρήσεων θα ειναι απαρετιτο και χρησημο εργαλείο.
Γενικά το βιομηχανικό designe και projekt management, συνδυασμένα, θα ειναι φοβερά εργαλεία στην υπηρεσία του ΚΣ.
Ειδικά τα νέα προϊόντα είναι αδύνατον να τα φανταστεί ο καταναλωτής (πχ pc κινητά κλπ) αλλά γι αυτές τις αποφάσεις /προτασεισ/ κατευθύνσεις θα υπάρχουν τα Σοβιέτ και τα συνδικάτα
Δεν νομίζω ότι είναι δόκιμος ο διαχωρισμός εργαζόμενος καταναλωτής
Το παράδειγμα του Γιώργου σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα συνέβη στα Ουράλια τη δεκαετία του 1930 όπου πλαστογραφηθξκσν μέχρι και το μέγεθος των αποθεμάτων των ορυκτών για να εξασφαλίσουν επενδύσεις από τα 2 πρώτα πεντάχρονα
Η κατάληξη των πλαστογράφων τελικά ήταν το απόσπασμα αφού όμως τεράστιοι πόροι πήγαν σε λάθος έργα Ανεξάρτητα από προθέσεις αυτό ήταν αντεπαναστατικό σαμποτάζ
Βέβαια και αυτούς τους μετρούν σήμερα στα αθώα θύματα του Στάλιν (ενδεικτικά αναφέρω τον Καμπακοφ αν μέλος της ΚΕ που τον έκλαιγε ο Χρουτσοφ στο 20)
Σχετικά με οργανωτικά ζητήματα του μελλοντικού ΚΣ, δείτε εδώ μερικές σκέψεις του πληροφορικάριου Paul Cockshott: https://www.academia.edu/35951701/Modern_communist_principles_Beyond_Soviet_experience
Όλες οι αναρτημένες δημοσιεύσεις του έχουν πολύ ενδιαφέρον.
Δεν αφορά την ουσία του ζητήματος το σχόλιο, αλλά ρε Ιστρολλικέ, τι όνομα -- κυριολεκτικά του πούτσου -- είναι αυτό που έχει ο σύντροφος πληροφορικάριος; Συγγνώμη κιόλας αλλά δεν πάμε πουθενά έτσι.
Ijon Tichy
Άσχετο, αλλά είναι να γελάει κανείς μ'αυτούς που δεν παίρναν θέση για τον αν η φύρομ πρέπει να μπει στο νάτο, με το αιτιολογικό ότι συνιστά επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Τώρα οι ίδιοι φωνάζουν "Λευτεριά στο Αφρίν", στηρίζουν την ντε φάκτο διχοτόμηση της Συρίας απ'τις ΗΠΑ κι όλα καλά. Το νάτο και το Αιγάλεω να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πάν' να γαμηθούνε.
Δεν θα υπάρχει και κανάς Κούρδος να πολέμησε στον ΔΣΕ; Καν'τε του κανά αφιέρωμα ρε παιδιά να δείξετε πόσο δε θέλει την φιλία των λαώνε το ΚΚΕ.
Λέω να ξαναρχίσω να παρακολουθώ τον Βαρούχα της Λευκωσίας,λόγω των ημερών. Ijon εγκρίνεις; Θέλω να δω τι λέει για τις συμφωνίες που καθιστούσαν την Τουρκία εγγυήτρια δύναμη (νεο-αποικισμό κανείς;) στις ζώνες αποκλιμάκωσης. Ποντάρω στις γαργάρες με λιστερίν για το εν λόγω θέμα.
Απέργα με τις ώρες που μπορείς
ratm το γεγονός ότι η ανατροπή του σοσιαλισμού είχε βαθύτερες αιτίες ΚΑΘΟΛΟΥ δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτά τα λαμόγια που υπήρχαν μέσα στα κόμματα και στα κράτη ενήργησαν ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ. Αυτοί εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες, τα λάθη, τις στρεβλώσεις του σοσιαλισμού, ανέλαβαν την εξουσία και ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. Αυτό θέλω να ακριβώς να πω άλλο το ένα άλλο το άλλο. Εσύ καλά κάνεις και εστιάζεις στις βαθύτερες αιτίες αλλά στην προσπάθεια σου αυτή ξεπλένεις άθελά σου ΜΑΦΙΟΖΟΥΣ λέγοντας ε άλλα ήταν τα αίτια οπότε και αυτοί ακολούθησαν λαθεμένες-οπορτουνιστικές πολιτικές πάνω σε ένα πλαίσιο με λάθη και στρεβλώσεις μην αθωώνουμε τώρα και τα λαμόγια. Σου λέω δεν είναι έτσι όλα αυτά που σου ανέφερα και παραπάνω αποδεικνύουν ακριβώς ότι αυτοί οι άνθρωποι διέπραξαν κακουργήματα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ εναντίον του σοσιαλισμού, των κομμουνιστών και των λαών τελικά. Όσα λάθη και αν έγιναν επί Στάλιν τουλάχιστον γινόταν προσπάθεια να οικοδομηθεί σοσιαλισμός. Ναι με αδυναμίες και στρεβλώσεις πάντως έγινε προσπάθεια. Οι άλλοι τα γαμήσαν όλα να το πω έτσι σε όλα τα επίπεδα θες το κοινωνικό, το ιδεολογικοπολιτικό, το οικονομικό σε όλα. Διάβασε μόνο τους Χρουτσοφικούς του Ενβέρ για να διαπιστώσεις και εσύ για τη μαφία μιλάμε.
Οι αντιζαχαριαδικοί ό,τι έκαναν το έκαναν βάση σχεδίου με στόχο να καταστρέψουν το ΚΚΕ, να ανατρέψουν την νόμιμη ηγεσία του ΚΚΕ και να βγάλουν τον Ζαχαριάδη από τη μέση. Με την καθοδήγηση φυσικά των χρουτσοφικών. Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν οι κύριοι Δημητρίου, Τσολάκης, Χατούρας και λοιποί. Απλά διάβασε τα γεγονότα και θα το καταλάβεις. Γιατί πες μου ποιος τιμωρήθηκε από ποιον για το πραξικόπημα στο ΚΚ; Ποιος από τους μετέπειτα καταδίκασαν τα γεγονότα της Τασκένδης και το πραξικόπημα στο κόμμα; Ποιος καταδίκασε το ρόλο των σοβιετικών ρεβιζιονιστών;
Πως λοιπόν όλα αυτά είναι το ίδιο με πράγματι εγκληματικές ενέργειες και ακρότητες συγκεκριμένων ανθρώπων όμως που δρούσαν αντικομματικά καθαρά και προβοκατόρικα και που στο κάτω κάτω το ίδιο το κόμμα καταδίκαζε ανοιχτά αυτές τις πράξεις και έπαιρνε μέτρα για την τιμωρία των υπευθύνων (θες το Μπούλκες, εγκλήματα όπως πχ άδικες εκτελέσεις βλέπε Παπαδάκη κλπ); Ή με την άδικη θες και εσφαλμένη ναι το δέχομαι αντίληψη περί ορισμένων ως χαφιέδων και πρακτόρων (πχ Πλουμπίδη και Άρη σε συνθήκες βέβαια δύσκολες και ανώμαλες); Ε δεν νομίζω ότι έχουν δικαίωμα να μιλάνε οι αντιζαχαριαδικοί ό,τι έκαναν οι πρόγονοί τους το έκαναν για να χτυπήσουν το κόμμα και το κομμουνιστικό κίνημα προς όφελος των ρεβιζιονιστών αφεντικών τους και της μεγαλοαστικής τάξης, οι επαναστάτες κομμουνιστές όπως ο Ζαχαριάδης παρά τα πολλά λάθη τους υπηρετούσαν μέχρι τέλους τον Μ-Λ και την επαναστατική ιδεολογία. Οι άλλοι ήταν απλά απέναντι. Πως λοιπόν τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι;
ΥΓ: Δεν μπορούμε όμως να τα ρίχνουμε όλα στο Νίκο και το κόμμα. Θυμίζω την στάση του Πλουμπίδη όσο αφορά την υποψηφιότητα Μπελογιάννη που παραβίασε την εντολή της ηγεσίας και δεν τον συμπεριέλαβε ως υποψήφιο υποχωρώντας έτσι στις πιέσεις των οπορτουνιστών ή του Άρη που βγήκε στο βουνό εκείνη τη χρονική στιγμή λειτουργώντας εντελώς προβοκατόρικα (χωρίς να το θέλει) και τυχοδιωκτικά ενάντια στο κόμμα. Θέλω να πω δηλαδή ότι έγιναν και πολύ χοντρά λάθη από ορισμένους που σε συνθήκες ανώμαλες ε γεννούν υποψίες. Ναι άδικοι μεν και σκληροί οι χαρακτηρισμοί αλλά πολύ χοντρές και σοβαρές και οι μαλακίες που κάνανε και αυτοί.
V For Viva La Revolucion
@ijon
το ονομα σημαινει κατι σαν μπεκατσοπαγιδα :)
This name, with variant spellings Cockshot, Cockshoot, Cockut and Cockshutt, is of English locational origin from Cockshoot Farm in Worcestershire, Cockshot in Kent or Cockshut in Lancashire. The name derives from the Olde English pre 7th Century "coccscyte" translating as "a place where nets were streched to catch woodcock" and was originally given to an inhabitant of one of these places or as a topographic name to someone who lived near such a trap
Σηκωθείτε από καναπέδες,καρέκλες κτλ.
Καλά ναι, πες ότι σε λένε έτσι Άναυδε σε καναν αγγλόφωνο και κάτσε να εξηγείς εσύ μετά "μα δεν κατάλαβες, οι μπεκατσοπαγιδόπουλοι την χτίσαμε αυτήν την χώρα με τις μπεκατσοπαγίδες μας".
Ijon Tichy
V For Viva La Revolucion
την υποψηφιότητα του Μπελογιάννη την φρέναρε ο Μιχ.Κύρκος,,,οχι οτι αυτο θα τον γλίτωνε αλλα θα ξεβρακώνονταν οι μαριονέτες των Αμερικάνων,με εξέχοντα ρολο του μετέπειτα αγαπητικού, της Δέσποινας παπαδοπουλου τον Γεώργιο..
dionmich αν εφάρμοζε ο Πλουμπίδης την εντολή του κόμματος θα τον έβαζε υποψήφιο και ας έσκουζαν. Δεν το έκανε με τη ηλίθια δικαιολογία ότι θα διαλυθεί η ΕΔΑ και τρίχες έτσι και αλλιώς ο Κύρκος παρά τη μη υποψηφιότητα του Μπελογιάννη τελικά αποχώρησε. Ο Πλουμπίδης αν ήθελε και αν παρέμενε πιστός στη γραμμή του κόμματος θα τον έβαζε υποψήφιο παρά τις πιέσεις που δεχόταν. Η δικαιολογία ότι δήθεν ένας καταδικασμένος του παράνομου ΚΚΕ θα ήταν επικίνδυνο να μπει υποψήφιος ήταν παραμύθι ο Γλέζος πως μπήκε υποψήφιος παρότι και αυτός καταδικασμένος; Άλλωστε όπως έιπα και πριν ο Κύρκος την έκανε έτσι και αλλιώς; Γιατί άραγε αφού πέρασε το δικό του; Άρα αυτοί ήθελαν έξω τον Μπελογιάννη αυτός ήταν το πρόβλημα γι'αυτούς. Και ο Πλουμπίδης την πάτησε και δυστυχώς υποτάχτηκε στους οπορτουνιστές γι'αυτό και η στάση του αυτή αντίστοιχα ήταν ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ. Μα αυτός ήταν και ένας ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟΣ λόγος (απ'τους πιο σημαντικούς) που το κόμμα τον κατηγόρησε ως χαφιέ και προβοκάτορα και ο Νίκος επέμενε σε αυτό και μέσα από την Παράνομη Μπροσούρα του το 1962. Δεν συμφωνώ φυσικά ότι ήταν προβοκάτορας συνειδητός και χαφιές ναι διαφωνώ με αυτούς τους χαρακτηρισμούς του κόμματος αλλά από την άλλη δικαιολογώ το κόμμα και το Νίκο διότι ο άνθρωπος απλά στάθηκε πολύ λίγος και με αυτά τα χοντρά του λάθη δημιούργησε υποψίες μέσα στο κόμμα για το πρόσωπό του.
V For Viva La Revolucion
https://www.scribd.com/document/59521073/%CE%94%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-KKE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-1949-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-12-%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1
ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΚΕ ΑΠΟ ΤΟ 1949 ΣΤΗΝ 12 ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
3.A.19. ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1950
3.A.19.α. Η υπόθεση Νίκου Πλουμπίδη (Μπάρμπα)
Σε σειρά θεμάτων, που αποτελούσαν γενικότερα περιεχόμενο της αντίθεσης,καταγράφονται ως παραδείγματα: Η παραβίαση από το Ν. Πλουμπίδη της κομματικής γραμμής στις βουλευτικές εκλογές του 1950 και του 1951, όπως αναφέρεται στην απόφαση του ΠΓ, γεγονός που παραδέχτηκε και ο Πλουμπίδης, ο οποίος έγραψε:
«Τέλος φτάσαμε στον κόμπο ή θα επιμείνουμε στην πλήρη εκτέλεση της κομματικής εντολής, οπότε ΔΕΝ θα φτιάχναμε Δημοκρατική Παράταξη [...] Αν εφάρμοζα την πρώτη άποψη [...] θα είχαμε διάσπαση των προοδευτικών δυνάμεων, απομόνωση του ΚΚΕ [...] Απέρριψα αυτή την άποψη [...] Κατέληξα στη γνώμη να προτείνω στους συμμάχους να δεχθούν ένα μίνιμουμ πρόγραμμα και εμείς παραιτούμαστε από δικούς μας υποψηφίους [...] τη γνώμη αυτή την υπέβαλα στο ΠΓ για έγκριση. Οι σύμμαχοι δέχτηκαν της προτάσεις μας και επειδή η έγκριση αργούσε και οι συνδυασμοί έκλειναν, ανέλαβα την ευθύνη και έκλεισα τη συμφωνία για τη Δημοκρατική Παράταξη»
Σε άλλη επιστολή του έγραφε:
«Στις πιο κρίσιμες στιγμές έπαθα δυο σοβαρότατα ατυχήματα. Πέθανε ο πολύτιμος ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ
και ο Κουφός έκοψε την επαφή με το ΠΓ για λόγους σοβαρούς. Οι υποψηφιότητές μας είχαν ανακηρυχθεί. Υστερα από πολλά η επιτροπή της ΕΔΑ δέχτηκε το μίνιμουμ πρόγραμμα και τους φυλακισμένους και εξόριστους, αρνιόντα νόμως κατηγορηματικά και με απειλή διάλυσης της ΕΔΑ, του Μπελογιάννη, Πλουμπίδη. Ο βασικότερος και πιο λυσσασμένος πολέμιος ήταν ο Κύρκος»
«Η προθεσμία να κλείσουν οι συνδυασμοί έφθανε, η επαφή με το ΠΓ (ΚΑΚΩΣ) δεν είχε αποκατασταθεί και έπρεπε μόνος μου να αναλάβω την ευθύνη και να πάρω απόφαση [...]. Ανέλαβα την ευθύνη και τράβηξα εμπρός[...][...] Το ΠΓ με χτύπησε σαν παραβάτη ρητής εντολής του και στην απόφαση για τις εκλογές μιλά για συνειδητή ή ασυνείδητη προδοσία στελεχών[...] Εγώ ζήτησα από το ΠΓ να πάρει εναντίον μου οργανωτικά μέτρα, αν νομίζει ότι διέπραξα συνειδητή ή ασυνείδητη προδοσία. Μου απάντησε ότι δεν υπάρχει προδοσία αλλά σοβαρό λάθος[...]. Και τότε και σήμερα που αντιμετωπίζω το θάνατο, είτε από το εκτελεστικό απόσπασμα είτε από την αρρώστια, πιστεύω ότι δεν έκανα λάθος στην εκτίμησή μου και ότι ΣΩΣΤΑ ενήργησα. Πιστεύω ότι το ΠΓ αν ήταν εδώ έτσι θα ενεργούσε...»
Ο ίδιος τα λέει. Αυτός λοιπόν επέλεξε να παραβιάσει την γραμμή του κόμματος. Απλά το δικαιολογεί από την δική του μεριά.
V For Viva La Revolucion
Άσχετο. Δημήτρη Μπελαντή το επόμενο μυθιστόρημα εναλλακτικής ιστορίας να τοποθετείται πάλι στην Ρωσία, ν'αποτυπώνει τον καημό για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας μέσω της έμμισθης θεσούλας στην συντακτική συνέλευση, και τον λενινισμό της μετατροπής κάθε κεφαλοχωρίου σε βάση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Δικά σου τα πνευματικά, ζητώ μόνο ένα δωρεάν αντίτυπο.
@ V For Viva La Revolucion
ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ ΠΩΣ Ο ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ <> ΚΟΣΜΟ , ΑΡΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΝΑ <> ΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ, ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕΣ ΤΟ ΣΥΡΙΖΙΛΟΠΑΣΟΚΙΛΙΚΙ
@dionmich1
ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ 1950-1960.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ ΑΛΛΆ Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΗΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕ ΚΆΠΟΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΖΩΗΣ.
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ ΓΙΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥ ΩΣ "ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ" ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ. ΣΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ; Ο ΚΥΡΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΙΠΟΊ ΘΑ ΈΜΕΝΑΝ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ.
Ανώνυμε για κάντο πενηνταράκι πιο νιανιά αυτό γιατί δεν το έπιασα. Λόγω φυματίωσης δηλαδή πήρε αυτήν την απόφαση; Όχι γιατί ο ίδιος άλλα λέει και δικαιολογεί την επιλογές του. Καινούριο αυτό; Για εξηγησέ το μου.
V For Viva La Revolucion
Δεν θέλω να καταχραστώ τον χώρο του Σφυροδρέπανου, ούτε να παρεκτραπεί μια ήδη παρεκτραπείσα συζήτηση, αλλά ο ανώνυμος 2.30 μ.μ. έχει δίκιο. Ε, όχι ρε παιδιά και διθυράμβους στον Μπελαντή! Ξέρω, θα έπρεπε να τα γράψω στην Κατιούσα και ειλικρινά συγγνώμη. Επίσης ξέρω ότι η Κατιούσα δεν είναι Ριζοσπάστης, αλλά εκτιμώ γνωρίζοντας τις προθέσεις των συντελεστών της ότι δεν ήταν στους στόχους της η παρουσίαση κάθε τυχάρπαστου που γράφει ό,τι αντισοβιετική μπούρδα του κατεβάσει η γκλάβα. Τέλος πάντων, εσείς έχετε το μαχαίρι, εσείς και το πεπόνι... Αν σας εκφράζει αυτή η εγκωμιαστική βιβλιοπαρουσίαση αφήστε την αναπάντητη.
ΡΓ
ΥΓ. Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, δεν είναι και τόσο άσχετη αυτή με το θέμα της ανάρτησης.
Θα υπάρξει και β ημίχρονο. Υπομονή
V For Viva La Revolucion
όταν εισαι καταδικασμένος απο την φυματίωση (εκείνη την εποχη) σκέφτεσαι ισως και διαφορετικά,,,,οσο αναφορά την επιθυμία του να παρει την θεση του Μπελογιάννη,, κάνοντας ηρωική εξοδο..
Καποια στιγμη δεν ειναι αμαρτία να χρησιμοποιούμε και τα αναλυτικά εργαλεία της ψυχολογίας, μετα απο 1.1/2 αιώνα.....
Βέβαια το εκανε με αντικομματικό τρόπο σε συνθήκες βαριάς παρανομίας με χτυπημένο ολο τον παράνομο μηχανισμό..μεχρι και τον ιδιο, άσχετα που τον άφηναν για δικούς τους λόγους
Ο πλουμπιδης ομως δεν ηταν κανενας τυχαίος,ειχε υπάρξει καθοδηγητής της ΟΠΛΑ και διαφωνώ να τον βαζουμε αντιπαράθετικα με τον Ζαχαριαδη kai με τον Μπελογιάννη,,όπως κανουν κατι ultra "ζαχαριαδικα" και αντιζαχαριαδικα ναυάγια.. ...που τους βούλωσε τα στόματα..Τους μεν με την εκτέλεση του και τους δε με την απολογία του....
https://www.youtube.com/watch?v=Q3_7JNU86m0
Απροσεξία, το ανώνυμο για τον Μπελαντή είναι δικό μου.
Απέργα με τις ώρες που μπορείς
dionmich το ότι δικαιολογεί πάντως την απόφασή του δείχνει ότι συνειδητά έπραξε όπως έπραξε. Τώρα από κει και πέρα το κατά πόσο τον επηρέαζε η φυματίωση στις πράξεις του και στις επιλογές του δεν μπορώ να το κρίνω αλλά αν όντως είχε τέτοιο πρόβλημα και το γνώριζε φυσικά κακώς δέχτηκε να μπει από την αρχή σε όλη αυτή τη διαδικασία ας το έλεγε στο κόμμα ανοιχτά δεν μπορώ ρε παιδιά να ανταπεξέλθω βάλτε άλλον στην θέση μου. Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αν η ασθένειά μου επηρεάζει την κρίση μου σε τέτοιο βαθμό τότε το λέω ανοιχτά και παραιτούμαι διότι δεν είμαι σε θέση να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου και ας αναλάβει κάποιος άλλος. Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη μας και αυτή την εκδοχή πάλι ευθύνεται γιατί έπρεπε από μόνος του να το ξεκαθαρίσει από την αρχή. Τώρα εγώ δεν το βγάζω αυτό το συμπέρασμα από ό,τι λέει αλλά οκ το κρατάω και αυτό που λες. Πάντως ακόμα και έτσι φταίει.
Ο σκοπός μου πάντως δεν είναι να τον βάλω αντιπαραθετικά με τον Ζαχαριάδη ή τον Μπελογιάννη αλλά απλώς λέω τα πράγματα όπως έγιναν και είναι καταγεγραμμένα από την ιστορία. Το είπα κιόλας δεν θεωρώ ότι ήταν προβοκάτορας ή χαφιές διαφωνώ κάθετα με την απόφαση του κόμματος για αυτόν αλλά πάντως ό,τι και να ισχύει στάθηκε σε αρκετές περιπτώσεις ανεπαρκής και έκανε χοντρά λάθη που για μένα τον στοχοποίησαν όχι άδικα. Μιλάμε τώρα για εκείνες τις συνθήκες καταλαβαίνεις διώξεις, παρανομία κλπ.
V For Viva La Revolucion
Είναι πολύ ελπιδοφόρο που το κομμουνιστικό κίνημα, και προπαντός το κκε, έχει σκύψει γενναία πάνω στην ιστορία του 20ου αιώνα. Δεν υπάρχει περίπτωση μελλοντικής νίκης αν δεν διδαχθούμε από τις ήττες μας. Η εμπειρία της Κομμούνας βοήθησε τους μπολσεβίκους να μην δείξουν έλεος στον ταξικό αντίπαλο την κρίσιμη στιγμή της επανάστασης. Ο 20ος αιώνας μας διδάσκει να μην δείξουμε έλεος ούτε στον καιρό της οικοδόμησης. Το κκε κάνει σήμερα κτήμα του και πρόγραμμά του αυτά που μάθαμε από την -τελικά- τραγική εμπειρία του 20ου αιώνα. Σε εμάς ανήκουν και τα καλά και τα στραβά και μαθαίνουμε και από τα δύο. Και αφήστε τους άλλους να κουτσομπολεύουν.
φάνης
Νομίζω ότι ο Πλουμπίδης είχε δυο εντολές: τη συγκρότηση της ΕΔΑ και την υποψηφιότητα Μπελογιάννη. Εφόσον συμπέρανε ότι η δεύτερη θα διακινδύνευε την πρώτη ήταν υποχρεωμένος μόνος του να επιλέξει τη μια ή την άλλη.
Μπορεί κανείς να έχει ή να μην έχει τη γνώμη ότι έπρεπε να επιμείνει στην υποψηφιότητα Μπελογιάννη σαν όρο για τη συγκρότηση της ΕΔΑ, ακόμα κι αν έτσι αυτή δεν συγκροτούνταν.
Όμως τα περί "χαφιεδισμού" δεν οφείλονται σε αυτή την επιλογή του, αλλά στην κατάσταση της εσωκομματικής "επικοινωνίας", ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Πράγμα που άλλωστε γίνεται πιο φανερό μετά την εκτέλεση Πλουμπίδη, με τα περί "εικονικής εκτέλεσης και φυγάδευσής του στην Αμερική", τα οποία και δείχνουν πόσο έντονο ήταν το πρόβλημα.
Όσο για το Βελουχιώτη, δυστυχώς αυτός έκανε αυτό που έπρεπε να γίνει στη στιγμή που έπρεπε να γίνει και το πρόβλημα δε βρίσκεται στο τι έκανε ο Βελουχιώτης αλλά στις πολιτικές εκτιμήσεις (ταλαντεύσεις) του ΚΚΕ περί "ομαλής εξέλιξης", "τήρησης της Βάρκιζας" από το αστικό κράτος κλπ. Αυτό νομίζω το έχουν αποδείξει όσα επακολούθησαν.
Όσο για το Ζαχαριάδη, ανεξάρτητα από τις προσωπικές του ευθύνες και την προσωπική του συμβολή, είναι κάπως ουτοπικό αν νομίζει κανείς ότι στη δεδομένη στιγμή ήταν σε θέση, μόλις μετά από χρόνια απουσίας στο Νταχάου έχει βρεθεί σε εσωκομματικές και γενικότερες συνθήκες διαμορφωμένες μες στη φωτιά και το σίδερο του πολέμου ως το Δεκέμβρη και τη Βάρκιζα, να "ενημερωθεί" για την πραγματικότητα σε όλες της τις λεπτομέρειες και την κρισιμότητα, να επιλέξει 2-3 "έξυπνες" κινήσεις και να κάνει "ματ".
Όχι AGIS δεν το έκανε. Έπρεπε να περιμένει και όχι εκείνη τη χρονική στιγμή να βγει στο βουνό. Πόσοι τον ακολούθησαν; Και τι έγινε τι κατάλαβε; Τι κέρδισε από αυτό ο λαός ή το κόμμα; Αφού μετά έτσι και αλλιώς στο βουνό θα καταλήγαμε πάλι. Δεν χρειαζόταν λοιπόν να το κάνει αυτό. Άσε που όταν κάνεις την πατάτα και παραδίδεσαι δεν ανεβαίνεις καπάκι στο βουνό. Να θυμίσω ότι ο Άρης υπέγραψε την αποστράτευση-διάλυση του ΕΛΑΣ νομιμοποιώντας έτσι τη Βάρκιζα. Το να πάρεις στο καπάκι τα όπλα ύστερα από συμφωνία...παράδοσής τους και συνθηκολόγησης-υποταγής στον ταξικό αντίπαλο και μάλιστα και με δική σου υπογραφή τελικά ε είναι και λίγο αποστολή αυτοκτονίας δεν είναι και η πιο λογική κίνηση. Ήταν μεγάλο λάθος εκ μέρους του αυτό. Αυτή ήταν η επιλογή του κόμματος και αυτό έπρεπε να το αναγνωρίσει. Θες κακώς, θες ύστερα από τις προδοτικές συμφωνίες ορισμένων πάντως αυτή ήταν η κατάσταση. Δώσαμε τα όπλα, παραδοθήκαμε, ο λαός απογοητεύτηκε, φάγαμε μεγάλη ήττα ε δεν είναι και η καλύτεροι όροι για αντάρτικη δράση. Κάτσε περίμενε, κάνε δουλειά ιδεολογική και πολιτική σαν Άρης προσωπικά και σαν κόμμα να αναιρέσεις την Βάρκιζα αλλά δημιουργώντας τους όρους για να το κάνεις μέσα στο κόμμα και στο λαό, κάνε αυτοκριτική κάνε τα όλα αλλά να ανέβεις στο βουνό καπάκι ε είναι ανοησία.
Όσο για τον Νίκο δεν τον κατηγορώ. Έτσι τα βρήκε που να ήξερε το 1945 γιατί και πως φτάσαμε στη Βάρκιζα; Έπραξε ανάλογα με τα χάλια που παρέλαβε. Σωστά είναι αυτά που λες και εσύ. Εντάξει δεν συμφωνώ φυσικά για τους χαρακτηρισμούς για τον Άρη αλλά και εκείνος δεν έπραξε σωστά.
V For Viva La Revolucion
Ο Βελουχιώτης, δυστυχώς αυτός έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει το Κόμμα.
Δεν ήταν δουλειά του Βελουχιώτη. Και αυτό επίσης αποδείχτηκε πολύ γρήγορα.
Ο Ζαχαριάδης δεν ήταν κάτοχος καμιάς υπέρτατης σοφίας. Ούτε ήταν θέμα ενημέρωσης. Ηταν και ο ίδιος μέσα σε αυτό το "κλίμα", που έθρεψε τον Λίβανο και την Βάρκιζα. Απλά ανήκε σε αυτούς, που μπόρεσαν να "διαβάσουν" την αποτυχία από τις συνέπειες της και να αλλάξουν συλλογικά την γραμμή. Γιατί υπήρχαν κι άλλοι, που μέχρι τα βαθειά γεράματά τους πίστευαν πως η Βάρκιζα ήταν αναπόφευκτη και άρα σωστή.
Ο Πλουμπίδης, κακώς, "βόλεψε" να γίνει εξιλαστήριο θύμα, όπως και ο Σιάντος. Και χωρίς να υποτιμάμε την εμφανέστατη ανεπάρκεια του τελευταίου.
Γι αυτό πιστεύω ότι στο Κόμμα δεν πρέπει να παρασυρόμαστε στις "εύκολες" ερμηνείες, που δεν απέφυγε ούτε ο Ζαχαριάδης.
Συμφωνώ με την εξής φράση του Σεχτάρ: "Ο Βελουχιώτης έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει το κόμμα".
Γι΄ αυτό, λέω εγώ, και η θυσία του είναι ιστορικά δικαιωμένη.
Τώρα, ναι, υπέγραψε την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Δε βρίσκεται σε αυτό η δικαίωση, όπως δε βρίσκεται και στην αποστράτευση καθαυτή.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές αρνήθηκε να την υπογράψει, και υποχώρησε όταν του είπε ο Σαράφης, ότι τότε δεν θα την υπέγραφε ούτε αυτός.
Ακόμα καλύτερα αν δεν υπέγραφε ούτε ο Σαράφης την αποστράτευση...
Αλλά μπορεί κανείς να φανταστεί πόσων μεγατόνων είναι η ιστορική πίεση που ασκείται για αυτή την υπογραφή τόσο πάνω στο Βελουχιώτη όσο και πάνω στο Σαράφη.
Και είναι θαυμαστή η προσωπική δύναμη του Βελουχιώτη που παρ' όλες τις αντίρροπες δυνάμεις επέμεινε στο σωστό δρόμο μέχρι τέλους, ακόμη κι αν δεν τελεσφόρησε.
@"V", Διαφωνώ κάθετα με την άποψη ότι "δεν ήταν οι καλύτεροι όροι για αντάρτικη δράση".
Το θέμα δεν είναι "οι καλύτεροι" ή "οι χειρότεροι", το θέμα είναι οι αναγκαίοι.
Το θέμα είναι ότι εξαιτίας της αποχής από την αντάρτικη δράση και της καθυστέρησης στην επανέναρξή της, οι "όροι" γι' αυτήν επιδεινώθηκαν πολλαπλασιαστικά, αφού δόθηκε ο χρόνος να κυριαρχήσει η επίσημη και ανεπίσημη τρομοκρατία από το ένα ως το άλλο άκρο της χώρας, σε όλη την ύπαιθρο, και να ανατραπούν ριζικά οι συσχετισμοί που είχαν κατακτηθεί στη διάρκεια της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτε μια μαρτυρία που να μην το επιβεβαιώνει αυτό.
"Αφού μετά έτσι και αλλιώς στο βουνό θα καταλήγαμε πάλι": αλλά πώς; με τη μορφή των καταδιωκόμενων που βγαίνουν στο βουνό για να γλιτώσουν από το λεπίδι του φασίστα, με τις οικογένειές τους στο έλεός των συμμοριών, με τις μαζικές φυλακίσεις και δίκες και όλα τα υπόλοιπα, με την πλειοψηφία του λαού κάτω από τον ζυγό του τρόμου. Είναι πολύ μεγάλη η διαφορά ανάμεσα σε αυτό το "μετά" και στο ένα χρόνο "πριν".
Και βέβαια, το πόσοι τον ακολούθησαν έχει να κάνει και με το γεγονός ότι τη δεδομένη στιγμή αυτή η πολιτική που ανταποκρινόταν έγκαιρα στις ανάγκες, εμφανιζόταν σαν "προσωπική" πολιτική του Βελουχιώτη χωρίς υποστήριξη από οποιονδήποτε και πρώτα από όλα από το ίδιο το ΚΚΕ.
Σεχτάρ, "δεν ήταν δουλειά του", είναι μια κουβέντα. Αλλά στην απόλυτη τιμή της η κουβέντα αυτή αποτελεί και αφετηρία μια ολόκληρης φιλοσοφίας που σε τελική ανάλυση αναγορεύει τα πάντα σε "δουλειά κάποιων άλλων".
Προσωπικά αυτό που σκέφτομαι, είναι η θέση του ανθρώπου που έχει μπροστά του την πιθανότητα, την όχι ανεδαφική ούτε αβάσιμη, ότι εκείνη τη στιγμή η ιστορική εξέλιξη, αυτή ή η άλλη, μπορεί να εξαρτάται από αυτόν τον ίδιο, από το αν θα προβεί ή όχι σε αυτή ή την άλλη έμπρακτη επιλογή, ακόμα κι αν "δεν είναι δουλειά του", ακόμα κι αν σημάνει την ατομική του καταστροφή. Και πόσο μάλλον που αυτή η επιλογή ήταν η ιστορικά αναγκαία, ακόμη κι αν τελικά δεν εκπληρώθηκε.
Από την αφετηρία ότι "δεν ήταν δουλειά του" σίγουρα δεν θα υπήρχε Βελουχιώτης, όπως π.χ. δεν θα υπήρχε Τερτσέτης και Πολυζωϊδης.
Οι προσωπικές επιλογές που αφήνουν τη σφραγίδα τους στην κίνηση της ιστορίας προς τα μπρος, δεν είναι "δουλειά κανενός", κανενός δουλειά δεν είναι "να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα", αλλά γι' αυτό ακριβώς η ανάληψη αυτής της ευθύνης καθιστά αυτού του είδους την προσωπική πράξη ιστορικά μεγαλειώδη.
Φυσικά όποιος πετυχαίνει τους στόχους του γνωρίζει την ομόφωνη επευφημία, ενώ όποιος αποτυγχάνει εισπράττει τη κριτική και την "απαξίωση".
Γράφοντας για τον Ζαχαριάδη και την "ενημέρωσή" του σκέφτομαι απλώς, ότι ένας άνθρωπος όσες ικανότητες κι αν έχει, ο οποίος από το Νοέμβριο του 1941 είναι στο Νταχάου και επιστρέφει τον Μάιο του 1945, είναι μάλλον αδύνατο να συλλάβει στον αέρα και στο φτερό τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί σε 4 χρόνια εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου κατά την απουσία και απομόνωσή του, και μέσα από μια ενημέρωση καθορισμένη από το βάρος των επιλογών που έχουν κάνει οι ως τότε πολιτικοί πρωταγωνιστές του πολέμου, από το βάρος όλων των σχέσεων, ακόμα και των προσωπικών, που έχουν διαμορφωθεί κατά την απουσία του και στις οποίες αναγκαστικά υπόκειται εκείνη την ώρα.
Αυτό δεν υπαινίσσεται ούτε "υπέρτατη σοφία", ούτε συνιστά "ιστορία με αν", ούτε και "λαθραία" δικαιολόγηση, είναι απλώς αντικειμενικό.
Σκληροί στην επί του προσωπικού πολεμική 70 χρόνια μετά,γι'ανθρώπους που έδρασαν στην φωτιά του μεγαλύτερου πολέμου της ανθρωπότητας.Στην καλύτερη, ανακύκλωση κουβέντας που γίνεται εδώ και τριάντα χρόνια μίνιμουμ. Αλήθεια, για καμιά παρέμβαση σε καμιά ΒΙΠΕ μπας και και γλιτώσει κανένας χριστιανός από εργατικό "ατύχημα" θα δω κανέναν σκληρό;
Απέργα με τις ώρες που μπορείς
Η παγκόσμια πολιτική ιστορία δείχνει πως δεν υπήρξε κόμμα που να είχε το αλάθητο. Πολύ περισσότερο δεν υπήρξαν ηγέτες που ήταν αλάνθαστοι. Ας μην ψάχνουμε σωτήρες λοιπόν, μελέτη, κριτική σκέψη και κριτική υποστήριξη του Κόμματος.
"Ηταν και ο ίδιος μέσα σε αυτό το "κλίμα", που έθρεψε τον Λίβανο και την Βάρκιζα."
Πως ακριβώς ήταν Σεχτάρ; Δια της...απουσίας του; Αφού όταν αποφασίστηκαν αυτές οι προδοτικές συμφωνίες ήταν στο Νταχάου. Όταν γύρισε παρέλαβε μια τραγική κατάσταση. Από που και ως που ήταν και ο ίδιος μέσα; Τι έπρεπε δηλαδή για εσάς ρε παιδιά να κάνει ο Νίκος; Να κηρύξει την ένοπλη πάλη καπάκι με την επιστροφή του; Θα μας τρελάνετε; Ο άνθρωπος είχε να διαχειριστεί ένα χάλι έπρεπε το κόμμα να ανασυγκροτηθεί, να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού, να ξαναδώσει επαναστατική προοπτική στο λαό. Όλα αυτά διαλύθηκαν με τις συμφωνίες αυτές. Και δε μου λες ρε Σεχτάρ γιατί ο λαός δεν ακολούθησε τον Άρη που βγήκε στο βουνό; Γιατί το ΜΕΑ ούτε το κόσμο του ΔΣΕ είχε πόσο μάλλον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Σε ρωτάω γιατί; Μήπως γιατί σε εκείνη τη φάση δεν ήταν έτοιμος; Μήπως γιατί ο λαός ήταν τσακισμένος και απογοητευμένος από όλη αυτή τη κατάσταση; Δεν ενήργησε ο Άρης ενάντια στο κόμμα; Δηλαδή σε εκείνη τη φάση που έπρεπε το κόμμα να ξεπεράσει την ήττα του και να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του, να δει τα λάθη του και να βγάλει συμπεράσματα, να ξαναδουλέψει μέσα στις μάζες και το λαό για να δημιουργήσει όρους μαζικού λαϊκού αγώνα και να δώσει στο λαό ώθηση ξανά ήταν η καλύτερη στιγμή για αντάρτικη δράση; Αντικειμενικά ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ και χωρίς να το επιδιώκει βέβαια ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ.
Σεχτάρ όταν έχεις παραδώσει όπλα, έχεις διαλύσει τον ΕΛΑΣ, έχεις παραδοθεί στον αντίπαλο και εγκαταλείπεις την ένοπλη πάλη για την εξουσία το να πεις καπάκι στα άρματα στα άρματα χωρίς να ανασυγκροτήσεις τις δυνάμεις σου, να δημιουργήσεις όρους ένοπλου αγώνα και σύγκρουσης με τον εχθρό μέσα στο λαό (και αυτό θέλει πολύ χρόνο ειδικά μετά από Βάρκιζες) είναι απλά ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ στον εαυτό σου, στο κόμμα σου και στο λαό σου και μεγάλος ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ. Το κόμμα απλά δεν έπρεπε να φτάσει στο σημείο αυτό, δεν έπρεπε να υπογράψει Λιβάνο, Καζέρτα και Βάρκιζα. Από τη στιγμή που έγινε αυτό αναδιπλώσου, βγάλε συμπεράσματα, κάνε δουλειά μέσα στο κόμμα και στο λαό υπομονετικά μέχρι να ξαναδημιουργήσεις εκείνους τους όρους για την ουσιαστική αναίρεση της Βάρκιζας. Αυτό έκανε ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ο Νίκος αυτό ΔΕΝ έκανε ο Άρης. Και μην προσπαθείς να χρεώσεις τώρα Λίβανο, Καζέρτα και Βάρκιζα στον Νίκο ντροπή δηλαδή. Αν ο Νίκος συμπεριφερόταν όπως ο Άρης θα είχαμε πλήρη καταστροφή δεν θα υπήρχε ΔΣΕ. Φτάσαμε στον ΔΣΕ χάρη στο Νίκο κακά τα ψέματα.
V For Viva La Revolucion
Σκανδαλο με τη στηριξη και της λαικης συσπειρωσης μετονομασια δρομου της θεσν/κης σε ναρ !!!
http://www.thestival.gr/policy/self-government/item/372844-perase-i-metonomasia-tis-odou-str-athanasiou-xrysoxooy-se-albertos-nar
Περίμενα τις αντιδράσεις, καμιά φορά γράφω συνειδητά "προβοκατόρικα", όχι επί της ουσίας, δεν παίζω τον παπά, αλλά με τον τρόπο, που παρουσιάζω την άποψή μου.
Αρχίζοντας από τα εύκολα, V, ...άρες μάρες κουκουνάρες!
Δεν εξιλεώνεσαι με τον "ζαχαριαδισμό" στις ...παληοσειρές!
Αντε πιάσε κανά μπασόκα.
Αγη, και "απέργα...", προφανώς δεν μπορώ να κουνήσω (...εγώ!) το δάχτυλό μου σε Βελουχιώτη, Πλουμπίδη και Ζαχαριάδη. Αλλά, νομίζω, δεν πρόκειται περί αυτού, και, αυτά, που λέω, δεν είναι δικοί μου ισχυρισμοί. Είναι πια απόψεις πολλών, συντεταγμένων και μη, και βέβαια με το προνόμιο της 70-χρονης ιστορικής ετυμηγορίας (που αυτοί δεν το είχαν).
Αλλοίμονο αν βλέπουμε ακόμη και τις πράξεις των μεγάλων αγωνιστών σαν απαραβίαστες ιερές αγελάδες, και μάλιστα, μετά από ...70 χρόνια! Τότε ας κάτσουμε σπίτι μας, κι ας αφήσουμε την μοίρα μας στο έλεος των ...Κατσίκηδων!
Ο Βελουχιώτης (δικές μου εκτιμήσεις) δεν ήταν τόσο σίγουρος για την δική του επιβαλλόμενη κομματική στάση, όταν υπέγραφε την Βάρκιζα, όσο έγινε δυό μήνες μετά. Αν δεν ήταν έτσι, τότε δυστυχώς και στις δύο περιπτώσεις (τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια, τα επακολουθήσαντα, αλλά και παρεμφερείς εμπειρίες ταξικής πάλης, μπορούμε να πούμε ότι) έκανε λάθος.
Αν πίστευε (η δική μου άποψη είναι πως δεν το πίστευε τόσο ισχυρά) ότι ήταν τόσο λάθος η κομματική απόφαση, ήταν καλύτερα να κάνει ό,τι έπρεπε να κάνει σαν κομμ. μέλος και ηγετικό κομμ. στέλεχος, τότε, παρά μετά δυό μήνες. (Τα περί Σαράφη, νομίζω πως υποτιμούν είτε τον ίδιο, είτε το βάρος εκείνων των αποφάσεων και των ωρών). Οταν ένα κομμ. μέλος, πολύ περισσότερο στέλεχος, κρίνει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα, που του έχει αναθέσει το Κόμμα, έχει ο ίδιος και πρώτος υποχρέωση να ενημερώσει τα αρμόδια κομματικά όργανα αιτούμενος την αντικατάστασή του. Ό,τι θα κάνει μετά το Κόμμα είναι πια κύρια (και αυξημένη) ευθύνη του Κόμματος σταθμίζοντας πιο βαρειά τα δεδομένα, παρά αν θεωρούσε δεδομένη μια μη υπαρκτή συνειδητή υποστήριξη. Αν επιθυμεί το κ.μ. να απαλλαγεί και από τις ελάχιστες πια ευθύνες, έχει την επιλογή να αποχωρήσει από το Κόμμα, εθελοντική είναι η συμμετοχή.
Γι αυτό, που έκανε μετά δυο μήνες, δεν χρειάζεται να επαναλάβω πράγματα, που έχουν ειπωθεί, και υπάρχουν και συλλογικές πια κρίσεις. Δεν υπήρχε πια ΕΛΑΣ, δεν ήταν πια Αρχικαπετάνιος, το μόνο, που του έμενε ήταν να αποχωρήσει από το Κόμμα αν έκρινε, πως η κομμ. του ένταξη κάνει ζημιά στον Λαό και στο Κόμμα. Ούτε αυτό θα ήταν σωστό, ούτε αυτό, που έκανε, μην τα ξαναλέμε.
Γενικά, στηριζόμενος στις ώριμες εκτιμήσεις του ΚΚΕ αλλά και σε πολλές μαρτυρίες της εποχής, ιδωμένες και κάτω από αυτό το φως, έχω καταλήξει πως ήταν το γενικό πνεύμα της εποχής, η γενική "κομματική διάνοια", που επικρατούσε και στο παγκόσμιο κομμ. κίνημα, που "ήθελε" Βάρκιζα. Εννοείται, πως εκεί μέσα άλλοι ήταν πιο ενθουσιώδεις και άλλοι πιο σκεπτικιστές - για πραγματικό κόσμο μιλάμε, αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτε.
Αυτά μπόρεσαν οι πατεράδες/παππούδες μας, αυτά έκαναν.
Χρέος δικό μας είναι να μαθαίνουμε για να ασκούμε την κρίση μας.
-------------------------
Απέργα, (28 Μαρτίου 2018 - 11:14 μ.μ.), το να απευθύνεις προτροπές για "ΒΙΠΕ" γενικά σωστό είναι, αλλά σαν έμμεση κριτική σε ένα ...."nickname" δεν είναι και πολύ σοφό.
"Αλλά μπορεί κανείς να φανταστεί πόσων μεγατόνων είναι η ιστορική πίεση που ασκείται για αυτή την υπογραφή τόσο πάνω στο Βελουχιώτη όσο και πάνω στο Σαράφη. Και είναι θαυμαστή η προσωπική δύναμη του Βελουχιώτη που παρ' όλες τις αντίρροπες δυνάμεις επέμεινε στο σωστό δρόμο μέχρι τέλους, ακόμη κι αν δεν τελεσφόρησε."
Εμ εδώ τον ήθελα. Αν ήταν σωστός έπρεπε τότε που παιζόταν το παιχνίδι ακόμα να καλέσει τα μέλη του κόμματος και τους αντάρτες και να ματαιώσουν τα σχέδια των οπορτουνιστών για την υπογραφή. Έπρεπε λοιπόν καθαρά να πει ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ και να καλέσει το κόσμο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, όλους τους αντάρτες να αποφασίσουν αυτοί. Και φυσικά όλος ο κόσμος τότε θα έλεγε αμέσως ΟΧΙ στη Βάρκιζα και συνέχιση του αγώνα ως την εξουσία. Τι θα έκαναν τότε θα υπέγραφαν; Θα τους έπαιρνε ο λαός με τις πέτρες. Γιατί λοιπόν δεν έκανε τότε το αντάρτικο ενάντια στις προδοτικές αποφάσεις που ήταν έτοιμοι αυτοί να υπογράψουν; Όταν λέω αντάρτικο το εννοώ με την έννοια της έντονης αντίδρασης, της αντίστασης στις αποφάσεις των προδοτών. Γιατί δεν κάλεσε ανοιχτά το λαό σε αντίσταση και εναντίωση; Αφού και ο ίδιος συναίνεσε στην διάλυση του ΕΛΑΣ.
Και το αναγκαίοι Άγη μου δεν αρκεί. Ένοπλη πάλη σημαίνει και αντίστοιχη οργάνωση και προετοιμασία, σημαίνει δημιουργία αντάρτικων ομάδων, αντίστοιχου στρατού, προετοιμασία αντάρτικης συνείδησης μέσα στο κόμμα, τα μέλη του και το λαό κλπ. Εμείς παραδώσαμε τα όπλα, ο ΕΛΑΣ διαλύθηκε, το ηθικό του λαού μας ήταν στα Τάρταρα, το κόμμα με τις επαίσχυντες συμφωνίες αποφάσισε να κινηθεί "ομαλά-δημοκρατικά" (αυτά αποφασίστηκαν πριν τον Νίκο ήδη από την ηγεσία του κόμματος αυτά παρέλαβε ο άνθρωπος όταν γύρισε) ε συγγνώμη αλλά το αναγκαίοι δεν λέει τίποτα. Και σήμερα υπάρχει ανάγκη μεγάλη για επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα σε όλο τον κόσμο αλλά δεν βλέπω κανέναν με τουφέκια στα χέρια. Τι τουφέκια ούτε καν μαζικό-λαϊκό κίνημα δεν υπάρχει στο δρόμο. Δεν είναι μόνο το αναγκαίο Άγη.
Το μόνο που θα γινόταν τότε εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή θα ήταν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ. Δεν πας με το όπλο στο χέρι απροετοίμαστος βουρ στον αντίπαλο όχι απλά ηττηθείς θα τον πιεις κανονικά. Όσο ανάγκη και αν είναι αντικειμενικά πρέπει να το προετοιμάσεις, να δημιουργήσεις τους όρους για μια τέτοια σύγκρουση. Λες ότι φάνηκε σαν προσωπική πολιτική του Άρη. Μα τέτοια ήταν. Μάζεψε μερικούς που συμφωνούσαν μαζί του και το κανε. Ούτε δουλειά στη κομματική βάση, ούτε στο λαό μέσα ούτε τίποτα. Το θέμα είναι ότι δεν υπήρχαν αντικειμενικά οι συνθήκες για κάτι καλύτερο αυτό δεν το κατάλαβε. Αν το κόμμα το αποφάσιζε έτσι να ανατρέψει τη Βάρκιζα στα καλά καθούμενα με μια μονοκονδυλιά τότε θα είχαμε υποστεί πλήρη καταστροφή. Αυτά που περιγράφεις θα ήταν τρισχειρότερα από τότε δεδομένο ότι με αυτούς τους όρους θα επέλεγες την επαναστατική σύγκρουση με τον αντίπαλο. Αυτό το γλιτώσαμε ευτυχώς χάρη στο Νίκο. Γι'αυτό υπήρξε τελικά και δεύτερο αντάρτικο και κόμμα επαναστατικό να το καθοδηγήσει και λαός γιατί πάντως ο ΔΣΕ δεν ήταν μερικές εκατοντάδες. Ο δρόμος του Άρη αν επιλεγόταν από το κόμμα τότε απλά θα έφερνε ακριβώς τα ανάποδα αποτελέσματα.
V For Viva La Revolucion
ο λιβανος και η καζερτα ηταν εν γνωσει της εσσδ?
εαν ναι ο ζαχαριαδης δεν μπορουσε παρα να τις επικυρωσει.
γενικα αστικοδημοκρατικη φαση της επαναστασης,αντιιμπεριαλιστικη,θεωριες των σταδιων,
συμμαχια με φιλελευθερες αστικες δυναμεις ηταν υπαγορευομενες απο την εσσδ.
εβαζε πρωτα την χαλαρωση της ιμπεριαλιστικης πιεσης και μετα την διαμορφωση
επαναστατικης συνειδησης του προλεταριατου.
απ αυτην την παραδοση που κρατησε πολυ δεν μπορει ευκολα να ξεφυγει κανεις.
και δεν ξερει και πως.
Πράγματι, πάντως, "ανακύκλωση κουβέντας που γίνεται εδώ και τριάντα χρόνια μίνιμουμ", όπως λέει κι ο απέργης.
Θα συμφωνήσω λοιπόν στο ότι στην τελική, τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λέμε.
Άσχετο.
Το καθίκι Λιάτσος απο το Κόντρα, χθες το βράδυ ηταν οχετός κατα των στελεχών του ΚΚΕ που βαριούνται να πανε στην εκπομπή του γιατι νύστα ζουν.
Αυτό μετα απο πολυ κράξιμο καθώς φαίνεται, απο αγανακτισμένους τηλεθεατές για τον αποκλεισμό που κάνει στους εκπροσώπους του Κόμματος.
@nikos trend,
Κοίτα...ωραία η πλακίτσα για την ΕΣΣΔ...και τη διαμόρφωση επαναστατικής συνειδήσης κλπ...(τώρα αν σου πω ότι πάνω κάτω μας αραδιάζεις τις θεωρίες περί σοσιαλιμπεριαλισμού με άλλο περιτύλιγμα, ή τις ΠΑΣΟΚικες παπάτζες περί μοιράσματος σφαιρών επιρροής και προδοσία του Ελληνικού κινήματος...Θα έχω άδικο;)! Μόνο που θα ήταν καλύτερο όταν μας κριτικάρεις τα περι σταδίων κλπ ("γενικα αστικοδημοκρατικη φαση της επαναστασης,αντιιμπεριαλιστικη,θεωριες των σταδιων"...όπως ειρωνεύεσαι!), να κάνεις πρώτα κριτική στους τροτσκιστές και σήμερα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα υιοθετούσαν πριν την ΚΔ και τα αναπαράγουν σήμερα με άλλο περιτυλιγμα! Θα μπορούσες επίσης να κριτικάρεις τις αποφάσεις της ΚΔ κλπ, να κριτικάρεις τη δημιουργία ΕΑΜ και αντιφασιστικών μετώπων κλπ. Μόνο που ξέρεις ότι όταν θα το κάνεις...θα βγάλεις άκυρη όλη την επιχειρηματολογία των δικών σου (Που και εσείς τα έχετε διαστρεβλώσει όσο δεν πάει για να τα φέρετε στα μέτρα σας) για τα μέτωπα κλπ (που μας έπρηξαν 10 χρόνια τώρα). Ξέρεις ότι θα σε κράξουν αν πείς για το ΕΑΜ...Οπότε τι σου μαίνει; Τα ρίχνουμε όλα στην "κακή" ΕΣΣΔ και στον "κακό" Στάλιν...Κάνεις εκλεπτυσμένο αντικομμουνισμό στο όνομα του κομμουνισμού και τελείωσες! Μόνο που τα ίδια με εσένα μας λένε και οι χρυσαυγίτες και ο Μέρτζος!
kk-1
Νίκο ο Ζαχαριάδης αναγκάστηκε να ακολουθήσει τις συμφωνίες όχι επειδή το υπαγόρευε η ΕΣΣΔ αλλά επειδή τα έκαναν ΣΚΑΤΑ σαν τα μούτρα τους αυτοί που τις υπέγραψαν και υπέταξαν το κόμμα, το ΕΑΜ και το λαό μας στον εχθρό. Φτάνει με όλα αυτά ρε παιδιά έλεος τη μία μας φταίει η ΕΣΣΔ, την άλλη η ΟΛΟΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΣΤΑΤΗ γραμμή των Μετώπων της Κομιντέρν, όχι έφταιγε το ΕΑΜ που ήταν λέει ο άλλος πολιτικό μέτωπο και δεν είχε ως άμεσο στόχο το σοσιαλισμό (οι μαλακίες των τροτσκιστών προδοτών)
Όχι ρε παίδες είναι απλό η ηγεσία τα διέλυσε όλα. Καμιά ΕΣΣΔ δεν σε υποχρέωσε και δεν σε ανάγκασε να υπογράψεις Λίβανους, Καζέρτες και Βάρκιζες αυτό από πουθενά δεν αποδεικνύεται εσύ τα έκανες μαντάρα γιατί δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε; Ας ήμαστε σωστοί να εφαρμόζαμε σωστά την γραμμή της Κομιντέρν, να μετατρέπαμε το αντιφασιστικό-εθνικοαπελυθερωτικό μέτωπο σε μέτωπο ΕΞΟΥΣΙΑΣ να τελειώναμε όπως έκαναν και άλλα αντάρτικα. Αλλά όταν βγαίνουνε ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ-ΠΡΟΔΟΤΕΣ όπως Σιάντοι-Ιωαννίδηδες και Παρτσαλίδηδες και σου φέρνουν Βάρκιζες ε τότε ούτε ο Στάλιν σε φταίει ούτε στάδια, μέτωπα κλπ κάποιοι αποφάσισαν έτσι να πράξουν και έπραξαν. Τώρα εμένα δεν με νοιάζει αν ήταν οργανωμένοι πράκτορες στην υπηρεσία των Άγγλων (αν και για το Σιάντο το θεωρώ πολύ πιθανό) ή απλά οπορτουνιστές το αποτέλεσμα τελικά ήταν η ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Για μένα λοιπόν είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη είναι ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Γιατί και οι οπορτουνιστές λειτουργούν ως πράκτορες της αστικής τάξης.
V For Viva La Revolucion
@V For Viva La Revolucion
Ο ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΤΟΥ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΆΝΝΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ, ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ. ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΊ Η ΠΕΝΙΚΙΛΛΊΝΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.
ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2015 ΤΑ ΠΑΣΟΚΟΣΥΡΙΖΑ FRIENDS ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
<< ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑΝ >> ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΩΣ ΤΟ ΚΚΕ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΤΟΤΕ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΗ - ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΕΚΤΕΛΈΣΕ ΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΆΝΝΗ
ΓΙΑΤΙ ΟΣΟΙ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΒΑΡΚΙΖΑ ΔΕΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ Η ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΆΖΟΥΝ ΤΟΝ ΔΣΕ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΠΩΣ Ο Ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΗΤΑΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΕΛΟΣ;
ΓΙΑΤΙ Ο ΔΣΕ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΟΥΝ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑΣ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕTE ΤΙ ΠΕΡΑΣΕ O ΚΟΣΜΟΣ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨOYME ΚΑΙ ΤΑΛΗΡΑΚΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΨΆΛΕΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ(Ή ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ) ΨΑΛΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ.
@ Απέργα με τις ώρες που μπορείς
ΣΩΣΤΟΣ
ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΦΑΚΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΕΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.
ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ - ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΥΝΤΟΝ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ
ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ Η ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΟΣΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΑΝ ΤΗΣ ΒΙΠΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ(= Ο ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ, Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ - ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΜΕ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ) ΗΤΑΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ.
ΕΚΕΙ ΣΤΟΧΕΥΕΙ Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. ΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΧΡΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ.
ΑΝΩΝΥΜΟΣ 25 Μαρτίου 2018 - 9:23 μ.μ.
Σεχτάρ, το σχόλιο προφανώς πήγαινε στον τέως ανταρσολαετζή, που πολλές "προδοσίες" εκτοξεύει, και στους ομοίους του, που ήταν διαχρονικά οι χειρότεροι υβριστές του Ζαχαριάδη, αλλά μπρος στην κουτάλα, τον "θυματοποίησαν" μπας και τον φέρουν στο μπόι τους.
Πάντως θεωρώ ότι η ανάρτηση μπορούσε να'ναι αφορμή για σοβαρή κουβέντα με ψήγματα πρωτοτυπίας. Ακόμα και τα Α/Α μαστόρια του ιστορικού κόπυ-πάστε μπορούσαν να κάνουν ένα διάλειμμα απ'την βρωμοδουλειά για την πρεσβεία(είσοδος φύρομ στο ΝΑΤΟ και σλαβομακεδόνες στον ΔΣΕ) και να βάλουν καμιά πρωτογενή πηγή ενδιαφέρουσα.
Απέργα με τις ώρες που μπορείς
Πολυ σιωπή και εγκαταληψη έπεσε στο μπλογκ.
Κρίμα γιατι οι εξελίξεις είναι τοσο πολλες που θα ειχε ενδιαφέρον η συζήτηση.
Αφηνω εδω 2 λινκ μνημείο υπηρεσιων στην αμερικάνικη πρεσβεία. Όχι ότι είναι η πρώτη φορά ειδικά στο θέμα της Συρίας που αυτός ο χώρος ευθυγραμμιζεται πληρως με τις ΗΠΑ αλλά έχει ενδιαφέρον οτι πλεον το συνδυαζει με ευθεία κριτική τη μία στην Κουβα(!) και την άλλη στο αντιιμπεριαλιστικο κινημα.
https://athens.indymedia.org/post/1586701/
https://athens.indymedia.org/post/1586806/
Στο 2ο λινκ αναφερομαι στο μακροσκελες σχόλιο του εκκολαπτομενου Τζημερου απο κατω...
ratm
Δημοσίευση σχολίου