Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Γιατί δε θα γίνει δικτατορία (του προλεταριάτου) στην ελλάδα

Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος ο έτσι.

Δε μπορώ να πω, είχαν κι αυτές οι εκλογές την πλάκα τους.
Ιδίως η επομένη των εκλογών στην τηλεόραση.
Με τα ορφανά του παπαγιαννάκη να παίρνουν αμπάριζα τα πάνελ και να τα χώνουν στο σύριζα, κρατώντας στο ένα χέρι τα μαχαίρια και στο άλλο τα προσχήματα.
Και τον μαργαρίτη (όχι τον δικό μας, τον άλλο) να είναι περήφανος για την αριστερά που δεν υιοθέτησε το σύνθημα εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο.
Μια χαρά θα τα πάμε με τους δεξιούς συνασπισμένους αν έρθουν στα πράγματα. Αυτοί τουλάχιστον είναι ειλικρινείς.

Μετά ο μαργαρίτης (ο ίδιος με πριν) υπερασπίστηκε το οργανωτικό μοντέλο βιντάλ σασούν (πέντε κόμματα σε ένα) λέγοντας: εμείς δεν είμαστε κόμμα-στρατός.
Α, ναι, εμείς είμαστε παιδιά των λουλουδιών, που προτιμάν το όπλο του έρωτα από τον έρωτα των όπλων.

-Εμείς πάλι είμαστε [κόμμα στρατός], θα του έλεγε ο λένιν αν τον είχε μπροστά του. Κι αφού τον στόλιζε κανονικά (μαζί με κάουτσκι, σάιντεμαν και σια) θα του εξηγούσε ότι μόνο η τυπική λογική ενός αστού θα μπέρδευε την κομματική με τη στρατιωτική πειθαρχία.

Έλα όμως που δεν είναι οι μόνοι που τη μπερδεύουν. Η τυπική λογική δεν είναι προνόμιο των αστών.
Κι άντε να εξηγήσεις μετά στο σύντροφο ότι μέσα στο κόμμα των μπολσεβίκων υπήρχαν οργανωμένες τάσεις. Ως κι ο σύντροφος με το μουστάκι τις ανέχτηκε στα πρώτα χρόνια.

Την ίδια στιγμή στη νετ είχε μάκη μαΐλη. Θρησκεία.
Άργησε να ρολάρει ο μάκης, αλλά καλά τους τα 'πε.
Μέχρι να βρει ρυθμό όμως, τα μασούσε λιγάκι. Έρχεται στο καπάκι και μια ερώτηση του πολίτη για τον στάλιν, τον αποσυντονίζει, προσπαθεί να το εντάξει κι αυτό στην απάντηση και καταλήγει στο εξής:
(...) τον σοσιαλισμό... τον επιστημονικό σοσιαλισμό, τον ένα και μοναδικό...

Μην πιστεύετε τίποτα, όλα τα άλλα είναι αιρέσεις.
Κόκκινος, κόκκινος, κόκκινος θεός
Ένγκελς είσαι ο ένας και μοναδικός

Μάκης και πάσης ελλάδος κυρίες και κύριοι.-

Μετά τον πολίτη στη νετ είχε τη μεγάλη αλλαγή.
Περίμενα ο μάκης να πάει σερί και να διακόψει τη ροή των πλάνων να σχολιάσει, αλλά επί ματαίω.
Κάτι που μας δείχνει ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Κι αυτό ισχύει για τις εκλογές.

Να πήγαινε, ας πούμε, το βράδυ των εκλογών στο ζάππειο ο κουτσούμπας και να πει θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία της παράταξης.
Ή έστω ο παπακωνσταντίνου να μας πει για την κόκκινη πολυκατοικία της κομμουνιστικής αριστεράς (και τι θα γίνει στο τελευταίο επεισόδιο). Και κυρίως να μας εξηγήσει γιατί διάλεξε τόσο προβληματικούς συγκάτοικους σαν τους σεκίτες. Δεν έβγαζε το νοίκι;

Τα σπίτια έχουν μια θέση στο πάνθεον της κομμουνιστικής σημειολογίας. Όχι μόνο για το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι του γκόρμπι, που τελικά μας έκλεισε το σπίτι και μας άφησε άστεγα ορφανά.
Είναι κι η κλασική παιδική ζωγραφιά με το σπίτι του λαού στην κορυφή του λόφου και τρία μονοπάτια που οδηγούν σε αυτό.
Τα δυο ακρινά είναι παρεκκλίσεις, ο δεξιός κι ο αριστερός οπορτουνισμός. Το μεσαίο είναι ο δρόμος για το σοσιαλισμό (όχι ο τρίτος) που είναι στο κέντρο κι είναι ευθύγραμμος (για να δείξουμε πόσα καταλαβαίνουμε από διαλεκτική κι από αντιφάσεις).

Το όνειρό μου για την κοινωνία του μέλλοντος είναι εκλογές σε μονοκομματικό σύστημα, με τον κώστα τσίφτη σε ρόλο εκλογικού αναλυτή να εξηγεί ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι το χειρότερο σύστημα, αλλά δεν έχουμε με τι να το αντικαταστήσουμε.

Πάμε στα εκλογικά αποτελέσματα.
Η νδ άφησε να καούν όλα τα δέντρα κι έχασε τους ψηφοφόρους της. Έμειναν μόνο κάτι κούτσουρα με καμένα μυαλά να πανηγυρίζουν στο ζάππειο με καπνογόνα.

Οι πασόκοι ξανάγιναν αλαζόνες πριν καν γίνουν κυβέρνηση.
Αν το σύνθημα θάνατος στους δαπίτες είναι αυτό που μπορεί να συσπειρώσει σε παλλαϊκή βάση τον κόσμο στα πανεπιστήμια, σε επίπεδο ηγετικών στελεχών, οι πασόκοι δεν παίζονται με τίποτα.
Ψεύτες, κλέφτες, λαμόγια, κοσκωτάδες.

Οι αριστεροί του συν βάλαν τον παπαδημούλη στην τρίτη θέση μπας και αναγκάσουν τους δεξιούς να τρέξουν να κλείσουν καμιά ψήφο για τον σύριζα, που τους φέρνει αλεργία.
Αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους -σιγά μην έτρεχαν να κλείσουν ψήφους για σταλινικούς- και τελικά την πλήρωσε η κοε. Που έχασε χρυσή ευκαιρία να βγάλει βουλευτή και δύσκολα θα ξαναβρεί τέτοια. Έχουν να παίρνουν σειρά δηκκι και τροτσκιστές που έμειναν στην απ' έξω.
Ίσως να αρχίσουν να το ξανασκέφτονται στην κοε.

Οι άλλοι μουλάδες ήταν και πάλι νικητές των εκλογών.
Αλλά την χαρά της ανταρσύας δεν την φτάνει κανείς.
Έμειναν πίσω απ' την χρυσή αυγή, ο σάββας μόνος του πήρε τις μισές ψήφους απ' όσες έπαιρνε όλο το μερα μαζί, ο δεκέμβρης έμεινε μακριά απ' τις κάλπες, η αποχή σάρωσε, αλλά τίποτα δεν είναι ικανό να επισκιάσει τον θρίαμβο του 0,43%.
Το γαρ πολύ της έκστασης γεννά παραφροσύνη.

Και το κόμμα; Τα έβαλε κι η ανακοίνωση.
Θετικό αποτέλεσμα, αποκρούσαμε την προβοκάτσια (φαντάσου να γινόταν κι η άλλη που αποτρέψαμε), η 8η ιούνη μας βρήκε όλους στους δρόμους (λατρεμένο κλισέ, αν το έκαναν πράξη όσοι το αναφέρουν θα είχαμε απίστευτο μποτιλιάρισμα) και συνεχίζουμε δυναμικά με το ίδιο πλευρό.

Στο σημείο αυτό παραθέτω ένα ντοκουμέντο που θα ρίξει φως στο αποτέλεσμα των εκλογών.
Αποσπάσματα από το αδημοσίευτο παράρτημα της φάρμας των ζώων του όργουελ με τίτλο: δουλειά μυρμηγκιού.

Όλα τα μέλη του κόμματος δούλευαν σαν μυρμήγκια για το καλό της φωλιάς.
Το πιο δυνατό απ' όλα ήταν ο αλεξέι σταχάνοφ, που κατάφερε να σηκώσει βάρος πολλαπλάσιο από αυτό του σώματός του. Η βασίλισσα αναγνώρισε τη δουλειά του και για να τον ανταμείψει του έδωσε ένα ρολόι κι ένα τρανζιστοράκι. Αλλά τα υπόλοιπα μυρμήγκια δεν τον συμπαθούσαν πολύ, γιατί εξαιτίας του ανέβηκαν οι νόρμες κι έπρεπε να σκίζονται καθημερινά στη δουλειά για να τις καλύψουν.

Όπου υπάρχουν εργάτριες, υπάρχουν αναπόφευκτα και κηφήνες. Κι από τέτοιους άλλο τίποτα σε αυτή τη φωλιά.
Οι κηφήνες είχαν πολλά προνόμια χωρίς να δουλεύουν καθόλου. Το μόνο που έκαναν ήταν να επιστατούν και να διατάζουν.

Όλοι μαζί οι κηφήνες αποτελούσαν αυτό που τα άλλα μυρμήγκια έλεγαν νομενκλατούρα. Στο τέλος μόνο ένας από αυτούς θα είχε την τύχη να τεκνοποιήσει τη βασίλισσα και να τη διαδεχτεί στο θρόνο. Μετά, με την εξουσία που αποκτούσε έδινε εντολή στις εργάτριες να σκοτώσουν τους άλλους κηφήνες που ήταν αντίζηλοί του.

Οι εργάτριες άκουγαν πολλά για τον σοσιαλισμό, όπου θα απολάμβαναν πολλά αγαθά δουλεύοντας λιγότερο. Αλλά οι κηφήνες τις έπειθαν ότι η απονέκρωση του κράτους είναι κάτι σαν το μυρμήγκιασμα. Που για τους συμμάχους είναι το μούδιασμα που νιώθεις όταν (ξε)σηκώνεσαι απότομα μετά από τόσα χρόνια αγκυλώσεων. Ενώ για εμάς σημαίνει περισσότερος σταχανοφισμός και δουλειά μυρμηγκιού.

Ο μαρξ στο κεφάλαιο γράφει ότι ο χειρότερος αρχιτέκτονας εαακίτης έχει πλεονέκτημα σε σχέση με την καλύτερη εργάτρια μέλισσα της οργάνωσης, γιατί δεν εκτελεί μηχανικά ό,τι του λένε απ' την κερήθρα, αλλά λειτουργεί συνειδητά κι αυτόβουλα.


Ο όργουελ βέβαια ήταν γνωστός πράκτορας των άγγλων αστών, που ήθελαν να τα κάνουν πλακάκια με τον μυρμηγκοφάγο χίτλερ (άλλο αν τελικά δεν τους έκατσε).
Ευτυχώς η ιστορία δε θα μας κρίνει μόνο μέσα από το έργο του. Ο μύθος του αισώπου για τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα έρχεται να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια.

Οι σύντροφοι στο κόμμα δουλεύουν σαν μυρμήγκια χειμώνα-καλοκαίρι για να 'χουν να τρώνε απ' τα έτοιμα όταν πλακώσει η βαρυχειμωνιά της αντεπανάστασης και της κινηματικής καθίζησης.
Την ίδια στιγμή στο εξωκοινοβούλιο γλεντάνε ανέμελα σαν τζιτζίκια το σύντομο καλοκαίρι του κινήματος και περιμένουν να πεθάνουν μαζί του, για να πέσουν σε χειμερία νάρκη ως την επόμενη άνοιξη.

Οι αστοί όμως επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία κι ο κινηματογράφος είναι κομμάτι της επιχείρησης.
Συμπέρασμα που επιβεβαίωσα το πάσχα, όταν σε στιγμές απόλυτης ανυπαρξίας, είδα την ταινία κινουμένων σχεδίων ants (τα μυρμήγκια).

Η αποικία είναι μια φωλιά μυρμηγκιών με δομή που θυμίζει την πολιτεία του πλάτωνα (εργάτες, φύλακες και αριστοκρατία) και παραπέμπει έμμεσα στη σοβιετία.
Το συμφέρον της αποικίας είναι πάνω απ' όλους. Σε βαθμό που να καταπιέζει την προσωπικότητα και τον ατομισμό των μυρμηγκιών. Τα πάντα είναι προκαθορισμένα, ο καθένας έχει το ρόλο του, δεν υπάρχει κοινωνική κινητικότητα κι η πριγκίπισσα δε μπορεί να συναναστρέφεται εργάτες κι άτομα που δεν είναι της τάξης της.

Η εντομο-ουτοπία είναι μια μυθική πολιτεία που ζεσταίνει στο άκουσμά της τις ψυχές των εργατών-μυρμηγκιών. Ο ζη -το μυρμήγκι πρωταγωνιστής της ταινίας- την ανακαλύπτει κι αποδεικνύει ότι είναι υπαρκτή (σα σοσιαλισμός). Αλλά όσα βλέπει είναι πολύ χειρότερα απ' όσα φανταζόταν κι έτσι την εγκαταλείπει απογοητευμένος.

Εν τω μεταξύ οι εργάτες της αποικίας εμπνέονται από τον ζη κι είναι έτοιμοι να εξεγερθούν και να πάρουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, αλλά τελικά μεταπείθονται πολύ εύκολα και τα παρατάνε.
Το μενού περιλαμβάνει στο τέλος ακόμα και προβοκάτσια (σοσιαλιστικός ρεαλισμός στα καλύτερά του) η οποία τελικά αποτρέπεται κι έτσι κρατάμε την τρίτη θέση στις εκλογές.

Αφού στο ενδιάμεσο έχουμε προλάβει να απορρίψουμε τον ολοκληρωτισμό και τον κομμουνισμό (που κατά βάθος το ίδιο είναι) στο τέλος ο ποιητής μας δίνει τη δική του ρεαλιστική διέξοδο.
Ο ζη γίνεται ο ήρωας της αποικίας και παντρεύεται την πριγκίπισσα. Πάντα στο τέλος οι καλοί θριαμβεύουν.

Πριν πέσει η αυλαία ο ποιητής μας δίνει δια στόματος ζη και το ηθικό δίδαγμα. Ο ζη δεν άλλαξε τίποτα στη ζωή του εκτός από τη πριγκίπισσα, γιατί ήταν προορισμένος να είναι εργάτης. Αλλά τώρα το είχε επιλέξει ο ίδιος.
Το πραγματικό νόημα της ελευθερίας κλεισμένο σε μία πρόταση.

Το δικό μας ηθικό δίδαγμα διαφέρει πολύ.
Η δουλειά μυρμηγκιού είναι αναντικατάστατη, αλλά δε φτάνει από μόνη της. Πρέπει κάποτε τα μυρμήγκια να βγάλουν φτερά να πετάξουν, αντί να ανέχονται να τα ποδοπατάν οι αστοί.

Αντί επιλόγου μερικά ηθικά διδάγματα για τις εκλογές. Δικά μου ανάκατα μαζί με άλλων, αφιλτράριστα, για να πιάσουμε όλα τα γούστα. Ο καθένας ας κρατήσει ό,τι του αρέσει.

-Οι νεοφιλελεύθεροι σοσιαλδημοκράτες κατέρρευσαν πανευρωπαϊκά.
Ο κόσμος προτιμάει το αυθεντικό από τις απομιμήσεις και ψηφίζει τους γνήσιους δεξιούς.
Στο αντι-σπαρτιατικό μέτωπο βλέπουν το ίδιο στη σχέση του κόμματος με τους νοικοκυραίους. Το ξέρουν από πρώτο χέρι γιατί το ζουν κάθε μέρα με την αναρχία.

-Αν τα βάλουμε κάτω δεν είμαστε ούτε 10% (και με το εξωκοινοβούλιο μέσα). Όλοι οι φασίστες μαζί μας περνάνε.
Κι αν συνυπολογίσουμε την αποχή, είμαστε ακόμη λιγότεροι.
Επί του πρακτέου, στα σαράντα άτομα που συναντά ο καθένας μας εκεί έξω, θα βρούμε το πολύ έναν όμοιό μας να μιλάμε την ίδια γλώσσα. Και με αυτόν το πιο πιθανό είναι να βριστούμε.

-Σε αυτές τις εκλογές γίναμε ευρωπαίοι. Ανέβηκε η αποχή, οι φασίστες κι οι οικολόγοι.
Μαλακία παίχτηκε. Καλύτερα ήταν πριν που ήμασταν ο αδύναμος κρίκος της εε.

-Οι φασίστες έχουν εκπληκτικές ομοιότητες με το πασοκ του ανδρέα. Λαϊκισμός, βάση μικροαστών, ψευτο-αντίθεση στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και εθνική ανεξαρτησία.
Από αυτό ίσως βγαίνουν κάποια συμπεράσματα για το πασοκ που ο ραφαηλίδης το θεωρούσε φασίζον. Βγαίνει όμως και κάτι άλλο.
Το γενικό πλαίσιο είναι αυτό που ορίζει και το περιεχόμενο.
Οι πατριώτες του ογδόντα έφταναν ως τον ρηχό ιμπεριαλισμό και πανηγύριζαν για τις βάσεις που φεύγουν - που μένουν. Σήμερα σε άλλο πλαίσιο με άλλους συσχετισμούς φλερτάρουν ανοιχτά με τον φασισμό του καρατζαφέρη.

-τώρα με την τρίτη θέση θα βγούμε του χρόνου ευρωλίγκα;

-όσοι λίγοι απείχαν συνειδητά και με πολιτικό κριτήριο ας σκεφτούν ότι καταγράφονται μαζί με τους γιούχου απολιτίκ, που είναι κι αυτοί που δίνουν τον τόνο.
Και με το κόμμα όμως το ίδιο γίνεται. Η κριτική ψήφος δεν καταγράφεται χώρια. Μαζί με τις υπόλοιπες μετράει.

-Όταν ταΐζουν τον κόσμο όλη μέρα οι οθόνες χαρντ κορ απολιτίκ και τρομολαγνεία, δε μπορεί να βγει κάτι διαφορετικό.
Στην χειρότερη θα ψηφίσει λαος και στην καλύτερη θα απέχει.
Όποιος ποντάρει σε αυτό το τελευταίο κι επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει ριζοσπαστικά την απολιτίκ απαξίωση του πολιτικού σκηνικού, κάνει πολύ κακή επένδυση. Το απολιτίκ είναι ο πιο δύσκολος εχθρός.

-Συνήθως σε περιόδους κρίσης στις μάζες ενεργοποιούνται συντηρητικά ανατανακλαστικά. Τα αντίθετα αντανακλαστικά ενεργοποιούνται συνήθως όταν οι κρίσεις οξύνονται και οδηγούν σε πολέμους.

-Ο δεκέμβρης έφτασε άραγε στις κάλπες;
Οι έξι χιλιάδες ψήφοι που μάζεψε μόνος του ο σάββας απαντάν καταφατικά. Όσοι λένε ότι οι αγώνες δεν εξαργυρώνονται στις κάλπες, πιστεύουν ότι η αποχή δίνει την ίδια απάντηση, αλλά κάτι έχουν καταλάβει λάθος.
Κάποιοι απαντάν ότι όσο μη πολιτικός ήταν τελικά ο δεκέμβρης -που απέτυχε να αποκτήσει βαθύτερο πολιτικό χαρακτήρα- άλλο τόσο απολιτίκ ήταν κι η αποχή στις εκλογές.

Αλλά το παπαγαλάκι του κρεμλίνου το βάζει μάλλον πιο διαλεκτικά. Η ιστορία απεχθάνεται τα κενά. Απ' τη στιγμή που το κίνημα δε μπόρεσε να οδηγήσει κάπου το δεκέμβρη και να γευτεί τους καρπούς του, γεύεται τώρα την ήττα του.

Ό,τι συνέβη σε γενικές γραμμές και με το μάη του 68. Με τους μικροαστούς να συσπειρώνονται σε αντιδραστική κατεύθυνση και τον ντε γκωλ να θριαμβεύει στις εκλογές ένα μήνα μετά την εξέγερση.

Υγ: ο τίτλος του κειμένου είναι η πρώτη αυθόρμητη σκέψη μόλις κλείδωσαν τα αποτελέσματα των εκλογών.
Θα είναι το πρωτοσέλιδο της άλφα ένα τη μέρα που θα ξεκινάει η επανάσταση...

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ σύντροφε, μου φαίνεται μπαγλαμαδιάζεσαι τώρα χοντρά.
"Αλλά την χαρά της ανταρσύας δεν την φτάνει κανείς.
Έμειναν πίσω απ' την χρυσή αυγή, ο σάββας μόνος του πήρε τις μισές ψήφους απ' όσες έπαιρνε όλο το μερα μαζί, ο δεκέμβρης έμεινε μακριά απ' τις κάλπες, η αποχή σάρωσε, αλλά τίποτα δεν είναι ικανό να επισκιάσει τον θρίαμβο του 0,43%.
Το γαρ πολύ της έκστασης γεννά παραφροσύνη."

Μου λες σε παρακαλώ που τα βλέπεις τα παραπάνω;

http://www.antarsya.org/index.php?option=com_content&view=article&id=190:2009-06-12-14-50-10&catid=62:2009-05-03-17-02-46&Itemid=119

http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=213&Itemid=1

Δηλαδη πργματικά εντόπισε μου κάπου στις ανακοινώσεις τις υπερβολές και την εκσταση που επισημαίνεις

MasterOfDeception είπε...

Καλύτερα συνειδητή αποχή παρά ασυνείδητη ψήφος.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Την χαρά που σου λέω την είδα στον κόσμο σας. Κι αν θες περίμενε το αυριανό πριν που έχει παράδοση σε τέτοια, για να τα δούμε και σε πιο επίσημο επίπεδο.
Όπως επίσης είδα κάποιους δικούς μας να χαίρονται με το σύριζα και να είναι πέρα βρέχει (αλλά ήταν η μειοψηφία).

Με τιμή, ο χοντρο-μπαγλαμάς σύντροφός σας

Άρχοντα, βάλε και τα άλλα δύο στην εξίσωση.
Συνειδητή ψήφος κι ασυνείδητη αποχή.

MasterOfDeception είπε...

Ασυνείδητη Αποχή : Προτιμότερη από την ασυνείδητη ψήφο.

Τώρα, περι συνειδητής ψήφου .. προσωπικά τείνω να διαφωνώ επειδή θεωρώ ότι το βασικότερο για να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στον κόσμο είναι η βελτίωση της στάσης/συμπεριφοράς του κάθε ανθρώπου, της κάθε ατομικής μονάδας.
Δεν θέτω το "σύστημα" σαν μια μεταφυσική οντότητα ξέχωρη από τους ανθρώπους, όπως μου δίνεται η εντύπωση ότι το έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι κομμουνιστές,αριστεροί αλλά και αναρχικοί. Οι δομικές μονάδες του συστήματος είμαστε εμείς. Ίσως εμπεριέχει κάτι το μεταφυσικό να περιμένω ότι η αλλαγή προς το καλύτερο έρχεται μέσα από την ατομική αλλαγή, από κάτω προς τα πάνω δηλαδή, αλλά έχοντας δει την κατάληξη και την πορεία όλων των προηγούμενων επαναστάσεων,εξεγέρσεων,αλλαγών στην διαχείριση εξουσίας, δεν μου μένει άλλη επιλογή.


Αν μου πει κάποιος ότι η συνειδητή ψήφος π.χ στην αριστερά μειώνει τη δυναμική της ακροδεξίας και την άνοδο του φασισμού, θα ανταπάντησω ότι το θέμα δεν είναι αν θα "πάρουμε" περισσότερους ψήφους από τους φασιστές αλλά το κατά πόσο ο κόσμος έχει φασιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές, άσχετα με το τι ψήφισε.

MasterOfDeception είπε...

*περισσότερΕς* ψήφους, typo.

Είναι φανέρο ότι έχω βαρέθει και το κλισέ του "αφήνεις άλλους να αποφασίσουν για εσένα".

sorry 4 the double post

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Στην καλύτερη περίπτωση για σένα ο συνειδητός ψηφοφόρος μπορεί να κάνει ακριβώς ό,τι κι ο συνειδητός απέχων.
Στην χειρότερη αυτός που απέχει υποτιμά την πολιτική δουλειά και μπλέκει στη γλυκιά αυταπάτη της ατομικής αλλαγής.
Σε κάθε περίπτωση καταλήγω ότι όσοι κάνουν την αποχή άλφα κι ωμέγα της προπαγάνδας τους, δίνουν στις εκλογές τόση σημασία όση ακριβώς κι οι εκλογολάγνοι.

Υγ: Ανώνυμε διάβασα αυτή του ναρ και είναι σε σωστό μήκος κύματος.
Μακάρι να έχω εγώ λάθος εντύπωση κι εσύ δίκιο.

Γιάννης είπε...

"Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι περισσότερο από ελπιδοφόρο. Δεν είναι απλώς το υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία του χώρου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πρωτίστως αποτελεί ένα πρώτο σταθμό μιας πρωτόγνωρης πανελλαδικής διαδικασίας συσπείρωσης, συζήτησης και ενωτικής δράσης σε όλη την Ελλάδα."

...η παραπάνω διατύπωση εξαφανίστηκε από το κείμενο αποτίμησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑς όπως ο Τρότσκι απ' τις φωτογραφίες.

Ανώνυμος είπε...

Οι μικροαστοί μια χαρα ψήφισαν, αυτα σκατα εχουν στο κεφάλι με αυτα πορευονται.
Το μεγάλο πρόβλημα ειναι τι ψηφίζει -και κυρίως τι δεν ψηφίζει- η εργατιά...

Δεν μπορώ να δεχτώ οτι πάντα μια ζωή εμείς αρμενίζουμε στραβά.

Ε, μα ποια, ειναι στραβός και ο γυαλός!

Ζω για τη στιγμη που το Κόμμα θα βγάλει μια ανακοινωση και θα λεεί:

"Ζώα, τα ξανακαταφέρατε λουστείτε τα"

Αμήν.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το ότι ο γιαλός είναι στραβός είναι το πλέον σίγουρο.
Κι εγώ ζω για τη στιγμή που θα κάνουμε κάτι για να γουστάρουμε για την πάρτη μας χωρίς να υπολογίζουμε πολιτικό κόστος, τι θα πει ο κόσμος και ιστορίες.
Να παίζει πχ γενική συνέλευση με θέμα την ολυμπιακή κι εμείς να βάζουμε προωθημένο αίτημα να γίνει αεροφλότ γιατί έτσι μας αρέσει.
Θα το προτείνω στην κάπα κάπα ύψιλον.

Λοιπόν, κάτι πιο σοβαρό τώρα.
Κάνω δημόσια την αυτοκριτική μου. Διάβασα το πριν και το μήκος κύματος απείχε πολύ από αυτό που περίμενα να βρω. Ντάξει, υπήρχαν κάποιες καλτ αναφορές για ποσοστά που αναδεικνύουν δυναμική και δυνατότητες (μιλάμε πάντα για δεκαδικά μικρότερα της μονάδας) και πολύ πιο σκληρά κριτήρια για τους άλλους ως συνήθως, αλλά τα πράγματα ήταν σαφώς συγκρατημένα. Ακόμα κι ο καυκιάς από το παρίσι έκανε ψήγματα κριτικής στο νακ! Αυτό κι αν είναι είδηση.

Και το κυριότερο. Πίσω από την ανακοίνωση της πε του ναρ για το εκλογικό αποτέλεσμα, υπήρχε άλλη μία μελών της πε που ήταν όλα τα ρούβλια.
Σταχυολογώ ενδεικτικά:
-αποτέλεσμα ψήφων κάτω από το άθροισμα των δυνάμεων που συμμετέχουν (επιτέλους και κάποιοι χριστιανοί που το παραδέχονται) (έστω και μη ορθόδοξοι)
-κριτική στην παναριστερά, σε δυναμικό της ανταρσύας που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση γλέζου και συνιστώσες που συνυπέγραψαν με άλλες συνιστώσες του σύριζα κοινή διακήρυξη για τις ευρωεκλογές σοσιαλδημοκρατικού περιεχομένου!! (αλήθεια, ποιες είναι αυτές;)

-κατηγορίες για κεντρική παραγωγή πολιτικής χωρίς αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες (μου είχαν λείψει αυτά τόσους μήνες με την ανταρσύα) για τον ρηχό στόχο της κρατικοποίησης ως απάντηση στην κρίση, για τη συγκάλυψη αντιθέσεων και διαφωνιών, για τη συμπόρευση με γσεε κι εργατικά κέντρα σε πρωτομαγιά κι άλλες εκδηλώσεις για το ρατσισμό και τον πόλεμο (ποιους να λέει; ποιους να λέει;)

-και το καλύτερο για το τέλος: κριτική για τα ενδότερα.
μετατόπιση πολιτικής φυσιογνωμίας ναρ, εγκατάλειψη προωθητικών πολιτικών που τους ξεχώρισαν ως ρεύμα, εκλογοκεντρική λογική, υπαναχώρηση κι από τα του σώματος του ναρ, ξανά περί παναριστεράς αντί του γνωστού αεμ, αυταπάτες για δημοκρατική ανατροπή που είχε απορριφθεί ως σύνθημα στο δεύτερο συνέδριο.
Κι ένα κλείσιμο με τα συνήθη ωραία ελληνικά όπως η φράση για τους νέους δεκέμβρηδες.
Είναι πραγματικό διαμάντι, αναζητήστε την.

Δε συμφωνώ συνολικά με ό,τι βάζουν, αλλά δε μπορώ παρά να αναφωνήσω ανακουφισμένος: επιτέλους!
Για δύο λόγους.
Αφενός γιατί κάποιος λέει επιτέλους τα αυτονόητα. Κι αφετέρου, γιατί αυτοί είναι οι ναρίτες που γνωρίσαμε!
Ούτε αγαπήσαμε, ούτε μισήσαμε απαραίτητα. Απλώς γνωρίσαμε. Σαν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.
Τον τελευταίο καιρό ήταν αγνώριστοι. Μου είχαν λείψει.
Ας τους καλωσορίσουμε όλοι μαζί με ένα θερμό χειροκρότημα.

haridimos είπε...

@ Γιάννης, το quote που έβαλες δεν είναι από το κείμενο, αλλά από την ανακοίνωση που είχε βγει αρχικά τη Δευτέρα το πρωι στο site, όταν το κειμενάκι τέλειωνε με το "Αναλυτική ανακοίνωση με εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε ότι αφορά την πολιτική συμπεριφορά του κόσμου και τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς που διαμορφώνονται, θα εκδοθεί σύντομα από την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α."

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άρα μια αρχική χαρά ψιλο-υπήρχε. Ευτυχώς που δεν πήγε μέχρι τέλους.

Θα πω τώρα μια ψιλο-προβοκατόρικη σκέψη που έκανα -ως συνήθως.
Πολλοί από τις συνιστώσες της ανταρσύας βλέπουν το εγχείρημα με μισό μάτι. Αυτοί που το στηρίζουν βγαίνουν μετά το αποτέλεσμα -που ούτε καλό, ούτε κακό ήταν- κι αρχίσουν τις υπερβολές για να δείξουν ότι απέκτησε δυναμική κι ότι θα έχει συνέχεια. Οι δυσαρεστημένοι και διαφωνούντες αφενός κρατάν τα μπόσικα ως αντίβαρο, αφετέρου δείχνουν τις πραγματικές διαστάσεις του αποτελέσματος -στην καλύτερη ίσως συγκυρία των τελευταίων χρόνων- όρια κι αντιφάσεις της ανταρσύας και βάζουν ζητήματα επί τάπητος.

Όποια κι να είναι η αλήθεια, τους ψίθυρους δεν τους σταματά κανείς. Κι αυτοί λένε ότι από το ναρ -κι όχι μόνο- υπήρξαν πολλές διαρροές.
Πώς αλλιώς δηλ πήρε ο σάββας έξι χιλιάδες μόνος του;

haridimos είπε...

o οποίος Σάββας έβαλε στην ανακοίνωση του ΕΕΚ και το "Δεν κομπάζουμε γι’ αυτό, έστω κι αν ήταν το καλύτερο ποσοστό που πήρανε οι Τροτσκιστές στη Μεταπολίτευση."

Από τους 6000 του Σάββα δε νομίζω ότι ψήφισαν ΜΕΡΑ την τελευταια φορά πάνω από 1500 (Αντε στην καλύτερη 2-3χιλιάδες). Οι άλλοι ψήφισαν ΕΕΚ είτε γιατί το σφυροδρεπανο πάντα "πουλάει", είτε γιατί διαφωνούσαν με τις κάθε είδους συνεργασίες, είτε γιατί ο χώρος κακά τα ψέμματα πάντα επιβραβευει το σεχταρισμό.
Στο ΝΑΡ η "εσωκομματική" διαδικασια για συμμετοχη στην Ανταρσυα ειχε πάει αν θυμαμαι καλα αυτα που μου'χαν πει 65%-35% ή κάτι τέτοιο.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ωραία.
Οι συνιστώσες που συνυπέγραψαν κείμενο με συνιστώσες του σύριζα, ποιες ήταν;

gortynios είπε...

Αν κατάλαβα καλά πρόκειται για αυτό το κείμενο:

Διακήρυξη της Διάσκεψης της Ευρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς-Στρασβούργο, 3 Απριλίου 2009 .

Ελλάδα: ΔΕΑ, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, Κόκκινο, Ρόζα, Ξεκίνημα (συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ), ΕνΑντιΑ (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΣΕΚ).

http://www.kokkino.org/index.php?option=com_content&task=view&id=1446&Itemid=53

Ανώνυμος είπε...

Χαρίδημε, έτσι δίνεις τα εσωανταρσυακά, χωρίς να υποστείς βασανισμό, χωρίς έστω ένα κάποιο αντάλαγμα, σ' αυτόν τον πράκτορα του Περισσού και στο μοβόρικο ανομοιογενές, πλην κομμουνιστογενές, κοινό του;

Σημειώνεται, και θα το βρεις μπροστά σου... Με την σημείωση μάλιστα οτι τα στοιχεία που δίνεις είναι ψευδή, με φουσκωμένη την μειοψηφία του ΝΑΡ, οπότε προκύπτουν οι κάτωθι περοπτώσεις:

Α) Το έκανες συνειδητά για να πλανέψεις τον εχθρό (ελαφρυντικό)
Β) Το έκανες συνειδητά γιατί δε θες την ενοτητα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (επιβαρυντικό)
Γ) Δεν γνώριζες. Το χειρότερο απ' όλα (Κανονικά δε θα πρεπε να είναι καν περίπτωση, μα πόσο δύσκολο είναι να μάθεις τα του ΝΑΡ;)

Τα λαγωνικά έχουν ξαμολυθεί...

Yannis Theocharis είπε...

Πράκτορας του Περισσού απολίθωμα; Κι εγώ σε είχα περάσει για αγωνιστή αγνό σαν το σοσιαλισμό που θα γνωρίσουμε:)

Φίλοι του ΝΑΡ, παρατήστε το ΣΕΚ και τους φίλους του κι ελάτε να μειώσουμε τα αντιΝΑΡίτικα και αντιΚΚΕ αντανακλαστικά από τη μια και από την άλλη, γιατί πιο κοντινά κόμματα από ιδεολογικοπολιτικής άποψης δεν υπάρχουν από ότι το ένα για το άλλο...

haridimos είπε...

@ ανωνυμος
οι εκτιμήσεις για τις ψηφους του ΕΕΚ είναι καθαρά προσωπικές .

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κριτία, κατά βάθος είμαι ένας αγνός πράκτορας, αλλά με την κρίση ξέμεινα άνεργος χωρίς αφεντικό.

Το κάλεσμά σου είναι μάλλον εις ώτα μη ακουόντων και σε οθόνες μη ορώντων.
Αν ήμουν στη θέση σου θα έκανα την έκκληση στη βάση του ναρ για να το κάνω πιο μελό και πιο καλτ. Μια έκκληση σε άλλο χώρο που σέβεται τον εαυτό της πρέπει πάντα να "γλείφει" την βάση σε αντιδιαστολή με την ηγεσία, αν θέλει να έχει σοβαρές πιθανότητες.

Με τους μεταλλαγμένους πρώτης γενιάς, πράγματι λίγα πράγματα μας χωρίζουν.
Στους δεύτερης γενιάς αρχίζει και χαλάει το πράγμα. Ανάλογα με το τι χρωμοσώματα επικρατούν. Το ένα κόκκινο, το άλλο μαύρο και στη μέση ροσονέρι πασχαλίτσες. Κάποιες φέρουν το στίγμα της αναρχίας, αλλά είναι ακίνδυνες. Κάποιες άλλες είναι σε προχωρημένη κατάσταση, σχεδόν καταδικασμένες κατσαρίδες. Και μέσα σε όλες υπάρχουν κι οι υγιείς, αλλά μάλλον μειοψηφούν.
Τίποτα όμως δεν έχει κριθεί ακόμα. Τυχαία νομίζεις σηκώνουν τόσο έντονα οι αναρχικοί το θέμα με τα μεταλλαγμένα; Ξέρουν καλά σε τι κοινό απευθύνονται. Είναι λάθος να τους το χαρίζουμε.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Για να το συνεχίσω από εκεί που έμεινα χτες.
Επειδή έχουμε γίνει σαν βροντάτσηδες με φουρτουνάτσηδες, η μόνη λύση είναι να βρούμε ένα παληκάρι και μια κοπελιά να κλεφτούνε. Να κλέψει πχ ο μήτσος από το φυσικό τη δικιά μας τη βασιλεία και να τους παντρέψει ο μάκης πέτσας.
Το θέμα είναι τι γάμο θα κάνουνε. Θρησκευτικό δε γίνεται, γιατί εμείς είμαστε κομμουνιοστές ορθόδοξοι κι αυτοί αιρετικοί. Μένει ο πολιτικός, αλλά σιγά μην τα βρούμε στο δημαρχείο. Θα δεχτούν να γίνει στη νίκαια, ή θα βάλουν βέτο, μέχρι να συμφωνήσουμε ομόφωνα;

Ανώνυμος είπε...

Δεν νομιζω να εχουν προβλημα οι ΝΑΡεοι να γινει στη νικαια το χαρμοσυνο, αρκει να 'χει πληρωσει τους συμβασιουχους ο Μπενετατος (για διαδικαστικους λογους..)

ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΕΙΑΚΟΣ ΜΙΚΡΟΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

κνιτης με χιουμορ!!!!!
καθε μερα και μια απομυθοποιηση λοιπον θα επισκεπτομαι συχνα την σελιδα σου.φιλικα ενας ρυπαρος φιλοτροτσκιστης που εκανε την ατομικη υπερβαση(σικ)αποφασιζοντας αρχης γεννομενης της 7 ιουνιου να στηριζει το κομμα,εν ειδει(η εν ειδη,οι φιλολογοι ακομα πλακωνονται,και εγω ειμαι φιληδονος,φιλοχρηματος,φιλαληθης αλλα οχι φιλολογος)συνειδητοποιησης πως ο πολυκερματισμος της αριστερας(και της εξοδου,εισοδου δεν θυμαμαι τι παει μετα)ειναι προτιμοτερο να μεινει σε ιδεολογικο επιπεδο και οχι εκλογικο.βασικα τωρα που το βλεπω,το εν ειδη δεν κολλουσε πουθενα,αλλα εσεις οι κομμουνιστες φταιτε με τις πολυσυνθετες προτασεις σας που αναβαζετε τον πηχυ ψηλα. μετα τιμης,ακαπνος πα-τερουλης

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πρώην κνίτης. Οι μύθοι είναι ανίκητοι.
Της ανόδου πάει νομίζω. Μπορεί και γαιοπροσόδου.
Μέχρι να μου το πεις εν είδει ρυπαρού διαβολέα που σπέρνει σύγχυση και αμφιβολίες εγώ το έγραφα πάντα με ει και με μπόλικη σιγουριά.
Ρύπαινε ελεύθερα φιλήδονε φιλοκκε τροτσκιστή, γι' αυτό είμαστε εδώ.