Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Είκοσι χρόνια μετά (προδημοσίευση)

Εσείς τι θυμάστε; Πώς το ζήσατε;

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσουν αυτα τα κουιζ, τα οποια moy ερχονται σαν κοτρωνα στο κεφάλι και δεν μπορω να σκεφτω τίποτα.

Εγω πάντως δεν θυμάμαι τίποτα

Λωτ είπε...

Το βρώμικο '89; Σε ποια απ' όλες τις βρώμικες πτυχές του;

Ανώνυμος είπε...

Ασχετο με το Post,
αλλα εμεις που σε τηριξαμε μπρεζνιεφικε απο τα πρωτα σου βηματα αισθανομαστε προδομενοι απο τις επιλογες της τελευταιας ψηφοφοριας.
Δεν υπαρχει επιλογη σχρτικη με τον μακη πετσα και για αυτο απεχουμε απο τη ψηφοφορια.
Αποχη.

Yannis Theocharis είπε...

Εγώ δε θυμάμαι τίποτα, 7 χρονών ήμουν τότε. Καμένη γη ο εγκέφαλός μου. Λες να το έχω απωθήσει στο ασυνείδητο ως αρνητική μνήμη;

Yannis Theocharis είπε...

"Σκύψτε προς τη μέκκα, μιλάει η αλέκα"
Αξεπέραστο! Σε κατάλαβα, τώρα κάνεις άνοιγμα και στους μετανάστες που είναι κυρίως μουσουλμάνοι:)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μικρές απαντήσεις κατά σειρά εμφάνισης.
-Δεν είναι κουίζ. Δες το σαν θέμα έκθεσης πιο πολύ. Σκέφτομαι και γράφω, ή σκέφτεται ο καθοδηγητής μου και γράφω. Τέλος πάντων ό,τι θέλει ο καθένας.
-Κυρίως σχετικά με τα βρώμικα λουκάνικα.
Το θέμα είναι ελεύθερο. Εσύ αν θες γράψε για το βρώμικο 56.
Δεν περίμενα πάντως να 'χεις κόλλημα με το 89. Τι είσαι, ναρίτης;
-κι ο μάκης πέτσας αισθάνεται προδομένος από όλους εσάς που πήγατε με χαλαρή ψήφο σε στιλ ευρω-εκλογών υποχρεώνοντάς τον στην πρώτη του εκλογική ήττα και σε άτακτη φυγή με ψεύτικο διαβατήριο με το επώνυμο τριανταφυλλίδης και ψευδώνυμο χάρρυ κλυνν.

Πέτσα κομμούνι
για πάντα μαϊούνη

-κι εγώ ρε κριτία έξι χρονών ήμουν και δε θυμάμαι τίποτα. Σαν την αλεζία στο αστερίξ ένα πράγμα.
Για αυτό πιο πολύ αθλητική με πολιτικές πινελιές θα είναι η ανάλυση.
Το ελληνικό τιρινίνι κι οι πολιτικές του προεκτάσεις.

Toni Rigatoni είπε...

Μήπως 22 και όχι 20 χρόνια; από χτες το σκεφτόμουν, αλλά αφού αναφέρεις τιρινινι είμαι πλέον σίγουρος. Επίσης, μόνο ένας πρωτοπόρος εκπρόσωπος της εργατικής τάξης, στην προκειμένη ο οικοδόμος Αργύρης Καμπούρης, μπορούσε να επιφέρει τέτοιο χτύπημα στην Σοβιετική πατρίδα. Μήπως ήταν ένα καμπανάκι για τις εξελίξεις που ακολούθησαν; Μια αγωνιώδης απόπειρα υπογράμμισης των αυταπατών της "διαφάνειας";

Ανώνυμος είπε...

den ftanei pou xasame tin apanastasi... xasame kai apo tin ellada.... alla , upirxe daxtilos ton amerikanwn ..
o amerikaro8ermenos galis....
to kke tote me pious itan .....?
kgiannis

Ν.Παπούλιας είπε...

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Του Συνεδρίου των Συμβουλίων σοσιαλιστικών κινημάτων των εργαζο­μένων για. την ίδρυση του Ενοποιημένου Μετώπου Εργαζομένων της ΕΣΣΔ

Εμείς οι εκπρόσωποι των διεθνιστικών κινημάτων και μετώπων των εργαζομέ­νων της χώρας συγκεντρωθήκαμε στο πρώτο συνέδριο μας, για να ενώσουμε τις δυνάμεις των εργαζομένων όλων των εθνοτήτων: εργατών, κολχόζνικων, εργαζό­μενης διανόησης, στον αγώνα για τον κομμουνιστικό προσανατολισμό της αναδόμησης (περεστρόικα) της κοινωνίας, για τη βελτίωση της ζωής του λαού και ιδρύσαμε το Ενοποιημένο Μέτωπο Εργαζομένων της ΕΣΣΔ.

Η αναδόμηση όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής που άρχισε με πρωτο­βουλία του ΚΚΣΕ ενέπνευσε μεγάλες ελπίδες, όμως δεν απέφερε προς το παρόν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επιπλέον, εκδηλώθηκε μια αύξηση της κοινωνικής ανισότητας, βαθαίνει η οικονομική κρίση, περιπλέκεται η οικολογική κατάστα­ση. Στη χώρα δρομολογείται μια διαδικασία χαλάρωσης της πειθαρχίας και της υπευθυνότητας, μια αύξηση της παρανομίας και της εγκληματικότητας. Έχουν οξυνθεί καταστροφικά οι διεθνικές σχέσεις, δρουν απροκάλυπτα αντισοβιετικές, αντισοσιαλιστικές, εθνικιστικές δυνάμεις που οδηγούν στη διάλυση της ΕΣΣΔ και στην επανίδρυση αστικών δημοκρατιών.

Το συνέδριο των λαϊκών αντιπροσώπων της ΕΣΣΔ αφύπνισε την κοινωνική συνείδηση, όμως δεν έλαβε αποφάσεις πάνω στα οξύτατα προβλήματα της ζωής των εργαζομένων. Μέρος των μελών του κόμματος, συμπεριλαμβανομένων και μερικών κομματικών ηγετών, όλο και πιο συχνά προωθούν ουσιαστικά αντισο­σιαλιστικές θέσεις, εξευτελίζουν τη διδασκαλία του μαρξισμού-λενινισμού, ω­θούν το κόμμα σε διάσπαση, προπαγανδίζουν την ιδιωτική-καπιταλιστική ιδιο­κτησία και άλλες αστικές αξίες και ιδεώδη, αντιπαραθέτουν τον εαυτό τους στους εργαζόμενους. Η διεφθαρμένη γραφειοκρατία, έχοντας συμπαραταχθεί με τη μα­φία, τέθηκε επικεφαλής των αντισοσιαλιστικών και εθνικιστικών δυνάμεων.

Η σοσιαλιστική Πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο!

Σήμερα ο καθένας οφείλει να κάνει την επιλογή του. Με ποιον θα συμπαρατα­χθεί; Με τους εργαζόμενους, με εκείνους που εκφράζουν τα θεμελιώδη συμφέ­ροντα τους; Ή με τους αναγεννώμενους εκμεταλλευτές, με τους κοινωνικούς και εθνικιστικούς δημαγωγούς που σπρώχνουν τη χώρα στο γκρεμό;

Εργαζόμενοι της Σοβιετικής Ένωσης, ενωθείτε!

Ενταχθείτε στην οργάνωση του Ενοποιημένου Μετώπου Εργαζομένων της ΕΣΣΔ! Μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τα θεμελιώδη συμφέ­ροντα του κάθε σοβιετικού ανθρώπου της δουλειάς!


15 Ιουλίου 1989 Λένινγκραντ

Πηγή: Περεστρόικα: αντιφάσεις και δυνατότητες - Δ.Πατέλης, Μ.Δαφέρμος. Διαλεκτική, τ. 1, 1990, σ. 63-83

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η συγκίνηση για την επίσκεψη του τρόμπα είναι μεγάλη. Λευτεριά στους επτά.

Τα άλλα -για τον οικοδόμο του σοσιαλισμού τσατσένκο και την τύχη του γιοβάισα- τα κρατάω για το επόμενο κείμενο.
Αλλά δύναμαι να πω από τώρα ότι το αντεπαναστατικό προτσές ήταν ενιαίο με κατάληξη τον δραματικό ιούνη του 89 και τον ημιτελικό του ζάγκρεμπ. Η κε του μπλοκ συντάσσεται ανεπιφύλακτα με την άποψη του λιγκατσόφ ότι μέχρι το 88 -και το χρυσό στη σεούλ- η περεστρόικα πήγαινε καλά παρά τις όποιες αντιφάσεις. Αλλά επειδή δεν είμαστε τίποτα ιδεαλιστές, ψάχνουμε τα αίτια σε βάθος χρόνου και φτάνουμε την έρευνα στο 87 και το ελληνικό ευρωμπάσκετ. Δεν επεκτεινόμαστε στο μουντομπάσκετ του 86 στην ισπανία λόγω έλλειψης βιβλιογραφίας. Αλλά εικάζεται ότι μετά το ζενίθ της ακμής με την επ(αναστατ)ική ανατροπή του -9 στο τελευταίο λεπτό με τους τιτοϊκούς, ακολούθησε η παρακμή κι οι αντεπαναστατικές ανατροπές.
Όπως και να 'χει οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού (14 χρυσά μετάλλια σε ευυρωμπάσκετ) είναι πέραν πάσης αμφιβολίας και παραμένουν αξεπέραστες.

Περιμένουμε με αγωνία και τις δικές σας σχετικές θεωρητικές επεξεργασίες.

-Το κόμμα στο σεφ πήγε το φλεβάρη του 87 για το 12ο συνέδριο με την επαναστατική γραμμή της αλλαγής με κατεύθυνση το σοσιαλισμό και της αριστερής, δημοκρατικής κυβέρνησης.
Το σεφ προσφερόταν και για θεωρία των σταδίων, αλλά δεν προχωρήσαμε σε κάτι σχετικό.
Μετά από αυτό το σεφ ολοκληρώθηκε σαν προσωπικότητα κι ότι κι αν έβλεπε δεν θα το συγκινούσε. Δεν επιστρέψαμε ποτέ στον τόπο του εγκλήματος, ούτε λίγους μήνες μετά που έκανε πασαρέλα όλη η βουλή από το σεφ. Ο κόσμος μας πάντως νομίζω ότι ήταν με τους σοβιετικούς, αν όχι λόγω άτυπης γραμμής, πιθανότατα από μόνος του με ταξικό κριτήριο αλληλεγγύης στην περεστρόικα.

-Νίκο, η έκκληση αυτή ήρθε πολύ αργά.
Το ευρωμπάσκετ του ζάγκρεμπ είχε χαθεί ήδη κι οι λιθουανοί έκαναν κουμάντο στην ομάδα.

haridimos είπε...

Ποσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι η ΕΣΣΔ διαλύθηκε αφού έχασε και σε ημιτελικό ευρωμπάσκετ (μετά τον τελικό του '87) από την Μαυριτανία εεε την Ελλάδα ;
:-)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Καθόλου σύντροφε, καθόλου...

αστυάνακτας είπε...

"Να λείπει το βίσσυνο"...είπε κάποιος....αλλά τη βισσυνάδα δεν την αποκλείσαμε και την ήπιαμε μονορούφι...

Ν.Παπούλιας είπε...

Κάποιοι που όντως το έζησαν.. Απόσπασμα από Μ.Μαξίμοφ :

Ο ρόλος του επαναστάτη σε συνθήκες Αντεπανάστασης

Πρέπει να επισημάνουμε, πως μέχρι μιαν ορισμένη στιγμή και λαμβάνοντας κυρίως υπόψιν την πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, δεν θεωρούσαμε δυνατό να προβούμε σε μια κριτική του νυν κομμουνιστικού κινήματος συνολικά, συμπεριλαμβανομένων και των σημερινών κομμουνιστικών κομμάτων. Έως τον Οκτώβριο- Δεκέμβριο του 1993 η σύγκρουση των παλινορθωτικών με τις φιλοσοσιαλιστικές δυνάμεις διεξαγόταν κυρίως στο πολιτικό επίπεδο. Κατά την περίοδο από τον Αύγουστο του 1991 έως τον Οκτώβριο του 1993 κεντρικός στόχος των φιλοσοσιαλιστικών δυνάμεων ήταν η προάσπιση της εξουσίας των Συμβουλίων (Σοβιέτ). Κατά την εν λόγω περίοδο πρωτοπόρο ρόλο στα πλαίσια του φιλοσοσιαλιστικού στρατοπέδου διαδραμάτιζαν τα «αριστερά» κομμουνιστικά κόμματα και για την ακρίβεια ένα από αυτά. Μόνο το ΚΕΚΡ (Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας- σ.τ.μ.) και το κοινωνικό κίνημα «Εργαζόμενη Ρωσία» διεξήγαγαν ενεργό, ασυμβίβαστη και την πλέον αισθητή ως προς τα αποτελέσματά της πάλη για τη διατήρηση της Σοβιετικής εξουσίας. Επρόκειτο για πάλη «υπέρ αυτού που υπήρχε», υπέρ αυτού που ακόμη απέμενε απ’ τον σοσιαλισμό ως εκείνη την περίοδο στο πολιτικό επίπεδο. Αυτή η τακτική, που ήταν εξάλλου μάλλον επιβεβλημένη, οδηγούσε στην αναπόφευκτη ήττα.

Μετά τη συντριβή των Σοβιέτ, τη θέσπιση ανοιχτού αστικού συντάγματος και τη διαμόρφωση των νομοθετικών οργάνων του αστικού κράτους επήλθε ένα νέο στάδιο της παλινόρθωσης. Το κέντρο βάρους της σύγκρουσης μεταφέρθηκε στο πεδίο της οικονομίας. Τα εν λόγω «αριστερά» κομμουνιστικά κόμματα τα οποία διαμορφώθηκαν κατά την περίοδο της έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης στο πολιτικό πεδίο - μιας αντιπαράθεσης όχι «υπέρ» αλλά «κατά» ορισμένης προοπτικής - αποδεικνύονται πρακτικώς ανίκανα να ανταπεξέλθουν σε αυτή την αλλαγή των όρων της αντιπαράθεσης. Σε πρώτο πλάνο προβάλλει τώρα το «δεξιό» κομμουνιστικό κόμμα ΚΚΡΟ (Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας), το οποίο θέτει το ζήτημα της «βιώσιμης ανάπτυξης» αυτού του ζώντος εν σήψει μορφώματος, το οποίο μετά τον διαμελισμό της ΕΣΣΔ ονόμασαν «Ρωσική Ομοσπονδία», καθώς και το ζήτημα της σωτηρίας της ρωσικής κρατικής οντότητας - μιας οντότητας αστικής πλέον ως προς την μορφή. Η κρατική οντότητα της Ρ. Ο. θα γίνει αστική και κατ’ ουσίαν όταν θα έχουν πλέον πραγματοποιηθεί οι οικονομικοί μετασχηματισμοί στο πεδίο της παραγωγής, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το παρόν στάδιο της παλινόρθωσης. Ως τότε η «βιώσιμη ανάπτυξη» δεν θα σημαίνει τίποτε άλλο παρά απόπειρα αγώνα για τη διατήρηση αυτού που απέμεινε απ’ το σοσιαλισμό στο οικονομικό επίπεδο. Μια τέτοια τακτική που είναι ουσιαστικά για το ΚΚΡΟ επιβεβλημένη, οδηγεί προς μιαν αναπόφευκτη και εσπευσμένη ήττα.

Μέχρι πρότινος μια κριτική των κομμουνιστικών κομμάτων, η οποία εξαιτίας των ιδιοτήτων του αντικειμένου της δεν θα μπορούσε να μην είναι οξεία, μπορεί να επέφερε αποδυνάμωση του αγώνα, το περιεχόμενο του οποίου μπορεί και μην το συνειδητοποιούσαν πλήρως, του αγώνα εναντίον της αντικατάστασης του συστήματος των Σοβιέτ από το σύστημα του αστικού κοινοβουλευτισμού. Αλλά το στάδιο της αντιπαράθεσης που διανύουμε σήμερα καθιστά πλέον επιζήμια οποιαδήποτε περαιτέρω αναβολή της έναρξης μιας κριτικής συζήτησης.

Ν.Παπούλιας είπε...

Για την μάχη της υπεράσπισης του Ανώτατου Σοβιέτ το '93 (που αναφέρεται στο άρθρο του Μαξίμοφ) ενάντια στην ανοιχτή πλέον διαδικασία της αντεπανάστασης, υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που συγκλίνουν στα εξής:

Τον οκτώβριο του '93, εκατοντάδες κομμουνιστές πέθαναν υπερασπιζόμενοι το Ανώτατο Σοβιέτ της Μόσχας, ενάντια στην αντισυνταγματική απόφαση του Μπ.Γιέλτσιν για παύση της λειτουργίας του.

Η διάλυση τελικά του ανώτατου Σοβιετ επιβλήθηκε από τον Στρατό της Ρώσικης Ομοσπονδίας.

Υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό από την περίοδο, το οποίο θα κοιτάξουμε να ψηφιοποιήσουμε για να ανέβει στο site των ομίλων.

Ενδεικτικά και με επιφύλαξη:

1993 Russian constitutional crisis

Ν.Παπούλιας είπε...

Εντάξει, και κάτι πιο χαλαρό, συγγνώμη για το spamming προηγουμένως αλλά το σηκώνει το θέμα.

Συνειρμικά οι στίχοι:

"Πώς η ανάγκη γίνεται Ιστορία,
Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή,
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο.."

δεν παραπέμπουν α) στο '17 β) στο '89 (ο δεύτερος) και γ) στην Λούξεμπουργκ ?

Ποιητική αδεία, του αναγνώστη.. ?

Ανώνυμος είπε...

Σε 30 λεπτά στο λιμάνι της Σούδας υποδεχόμαστε incognito τον σύντροφο
παπαγαλάκι του κρεμλίνου,του οποίου η σύνδεση ήρθε απο την Θεσσαλονίκη του Έρωτα και του Αγώνα χτες τα μεσάνυχτα
με απόλυτη μυστικότητα.Ο σύντροφος για τους επόμενους τρεις μήνες θα υπακούει στις ντιρεκτίβες του Ομίλου Χανίων.

5.17 π.μ
Νυχτερινή βάρδια Ομίλου
Τομέας Άμεσης Απόκρισης(Just In Time)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Βασικά από το σκαραμαγκά του βύσματος και του χωσίματος ήρθε, αλλά λεπτομέρεια.
Ελπίζω αυτός να μπήκε στο σωστό πλοίο τουλάχιστον.
Και να υπάρχει κανας αναγνώστης που να βγάζει νόημα απ' όλα αυτά.

Υγ: το συχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί, είναι ξεκάθαρη αναφορά στο τρένο της ετε που αποκοιμηθήκαμε και το χάσαμε.
Ενώ το σε παίζω στη ρουλέτα και σε χάνω, πρέπει να το έχει γράψει ο γκόρμπι.
Όσο για τη φωνή εντόμου, όλοι ξέρουμε σε ποιο έντομο αναφέρεται. Δουλειά μυρμηγκιού σύντροφοι, αυτό χρειάζεται...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Για το τιρινίνι όμως δε μας λέει τίποτα ο μαξιμοφ.
Ποιος ο ρόλος του επαναστάτη εν τοιαύτη περιπτώσει;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Τι τον κοιτάζεις ρόζα μουδιασμένη (τον γιωργάκη)
συχώρα τον που δεν καταλαβαίνει
τι γράφει ο ένγκελς και οι κλασικοί