Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Ψυχραιμία Ι

Σκόρπιες σκέψεις για τη δεκαετία με τις βάτες, το λουκάνικο 89 και τη σοβαρή πλατφόρμα της σοβαρής συνιστώσας.
Αντί κατεβατού σχολίου στο προηγούμενο κείμενο κι αντί εισήγησης στο τωρινό.


Κι όμως, κάτι σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της ελευθερίας. Δεν ήταν όλα ρόδινα, μπρεζνιεφικά πλασμένα. Πιο πολύ προς το ροζ έφερναν. Μέχρι να σπάσει το ρόδι της αστικής εξουσίας, κι η παρθενιά τους που επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα. Κι απέ κι έγινε η αρχή, μπήκαμε και σε δεύτερη στη σειρά, γιατί ο βρεγμένος τις φτυσιές δεν φοβάται και τις περνάει για βροχή.
Το θέμα είναι να βρούμε το γιατί.

Πράγματι, η κνε του γράψα είχε παθογένειες (ο σκεπτόμενος κάποιος πιάνει μερικά πράγματα σε όσα γράφει). Δεν ήταν απλώς οι καλοί του 89, δεν είναι τόσο απλό. Αλλά μόνο αυτό δε φτάνει, δεν εξηγεί τίποτα.

Η άλλη εξήγηση είναι τα δύο συμπληρωματικά κέντρα (αριστερό και δεξιό) που αλληλοτροφοδοτούνταν και πήγαν να διαλύσουν το κόμμα, το οποίο θυμίζει δεκαετία του είκοσι με τρότσκι, στάλιν και μπουχάριν (κι όποιος θέλει συνεχίζει τους συνειρμούς με κεντριστές κι ενωμένη αντιπολίτευση, κρίμα μόνο που τη γλίτωσε ο ανδρουλάκης απ’ τις δίκες της μόσχας).
Ναι, αλλά δεν είναι το ίδιο. Ίσα κι όμοια είναι ο γράψας με μίμη και τομαράκι;

Ας το πάρουμε γενικά. Ο λένιν λέει ότι ο αριστερισμός είναι η τιμωρία για τη δεξιά πολιτική του κόμματος, σχήμα που βρήκε σχεδόν τέλεια εφαρμογή στα τέλη του ογδόντα. Με αυτή την έννοια είναι μάλλον υγιές αντίσωμα σε μια άρρωστη κατάσταση παρά γενεσιουργό της αίτιό, ανεξάρτητα τι ρόλο παίζει στη συνέχεια.
Σε αντίθεση με τον δεξιό οπορτουνισμό, ο αριστερισμός κατά κανόνα ξεκινά από τη βάση και τις καλές της προθέσεις. Θα μου πεις κι ο δρόμος για την κόλαση στρωμένος με τέτοιες είναι, αλλά χωρίς αυτές δεν πας ούτε στον παράδεισο, το πολύ-πολύ στο πασοκ.

Κι όλα αυτά στην περίπτωση που μιλήσουμε για (αριστερό) οπορτουνισμό.
Γιατί για ανθρώπους σαν τον κάππο, δε μου κολλάει ο χαρακτηρισμός. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς έντιμους συντρόφους που (τους) έφυγαν τότε. Τι ήταν όλοι αυτοί; Τίμιοι οπορτουνιστές; Στα ελληνικά οπορτουνιστής είναι ο καιροσκόπος. Καιροσκόπος και τίμιος πού ακούστηκε;

Αν ο αριστερισμός είναι παιδική αρρώστια, η νεολαία είναι ομάδα υψηλής επικινδυνότητας. Δε μπορεί όμως όλη η βάση της κνε που έφυγε να ήταν οπορτουνιστές που θέλαν να διαλύσουν το κόμμα. Η νεολαία κάνει βασικά τίμια λάθη καλής προαίρεσης, όχι λικβινταρισμό.

Πού έγκειται λοιπόν ο αριστερισμός;
Στο ότι τράβηξαν το στραβωμένο ξύλο από την ανάποδη και πέταξαν το παιδί μαζί με τα γραφειοκρατικά απόνερα. Μαζί με τις νομοτέλειες που κατέρρευσαν πέταξαν κεκτημένα του μαρξισμού. Άφησαν την κομματική γραφειοκρατία για αυτήν της αμεσοδημοκρατίας. Αρνήθηκαν το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό του λένιν κι έφτιαξαν αναρχία νέου τύπου. Πέταξαν το κόμμα κι έφτιαξαν ρεύμα, νεο-αριστερό και μεταμοντέρνο, συγγενή εξ αγχιστείας των κκ και της φυσιογνωμίας τους. Φτερά και πούπουλα στον άνεμο της αλλαγής.
Τους παρέσυρε το ρεύμα, μάνα (πατρίδα) μου δεν είναι ψέμα.

Δεν είναι οπορτουνιστές τύπου κοτζιά όσοι πήγαν σπίτια τους απογοητευμένοι. Φταίνε κι αυτοί που ζούμε χώρια αλλά η βασική ευθύνη δεν είναι δική τους.
Τα βιώματα είναι ισχυρά. Το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει απ’ το κόμμα και να είναι έμπρακτο. Στη δράση, όχι πριν τις εκλογές. Με αυτοκριτική, όχι περασμένα-ξεχασμένα. Με απόφαση συνεδρίου, όχι προφορικό κάλεσμα.

Η τελευταία λέξη του κόμματος για τα χρόνια της αλεζία ήταν στο επαμφοτερίζον 14ο συνέδριο. Το κόμμα το θεωρεί συνέδριο της ανασυγκρότησης, αλλά ήμασταν ακόμα ζαλισμένοι από την ανασυγκρότηση του γκόρμπι και το γρουσούζικο 13ο, όπου ωστόσο μπήκαν οι βάσεις χάρη στη νίκη με σκορ λιμόζ (57-53) επί της ντριμ τιμ των αναθεωρητών του δραγασάκη.
Εκεί η κίνηση με τον τζανή αποτιμήθηκε ως γενικά σωστή. Ας μην περιμένουμε τον τρίτο τόμο του δοκίμιου ιστορίας για να την αλλάξουμε.

Τι θα εξυπηρετούσε όμως μια δήλωση μετανοίας σήμερα; Κανείς ναρίτης δεν πιστεύει σοβαρά ότι το κόμμα θα μπει σε αστική κυβέρνηση. Κι εν πάση περιπτώσει αν ήταν να το κάνει δε θα το σταματούσε μια δήλωση.

Το κόμμα όμως είναι σαν τη γυναίκα του καίσαρα. Δε φτάνει να είναι πρέπει και να φαίνεται τίμιο. Και –το κυριότερο- γενναίο στην αυτοκριτική του, πρόθυμο να πιάσει το παρελθόν του για να εξηγήσει τα λάθη του και πάνω σε αυτή τη βάση να ξαναβρεί τον κόσμο που έφυγε.

Αυτοκριτική που δεν πρέπει να μείνει στο 89, αλλά να πιάσει συνολικά τη δεκαετία με τις βάτες, την ελληνική εκδοχή της αυταπάτης για ειρηνικό πέρασμα και την τακτική στήριξης σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων απ’ τους σοβιετικούς. Κι από αυτή την άποψη είναι άκρως δηλωτικά κι ενδιαφέροντα όσα έλεγαν πχ ο κοτζιάς κι ο μπατίκας (μια συζήτηση που δεν έγινε) για το πνεύμα της περεστρόικα, ενάντια στις νεοσταλινικές πρακτικές, ως προς το βάθος της κριτικής και της ρήξης τους με αυτή την πορεία. Και δεν ήταν οι μόνοι…

Ο ριζοσπαστισμός της μεταπολίτευσης ήταν η πιο ευνοϊκή μεταπολεμική συγκυρία, ετεροχρονισμένη ρεβάνς του εμφυλίου για το προοδευτικό εαμογενές μπλοκ. Το κόμμα όμως έδειξε –όπως και τότε- στρατηγικό έλλειμμα κι εκεί πάτησε το πασοκ για να τον ενσωματώσει και να τον εκφυλίσει.

Ο –σεβαστός και τιμημένος- καπετάνιος γιώτης έσωσε την υστεροφημία του, αλλά δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Το γλίστρημα στις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες είναι λάθος που το κάναμε μαζί με τους ανδρουλάκηδες. Σε κάθε περίπτωση παραμένει το ερώτημα ποιος τους προώθησε ως το πολιτμπιρό.

Το συμπέρασμα του κόμματος σήμερα είναι περισσότερη επαγρύπνηση για να μην ξανάχουμε μίμηδες. Θέλει όμως επεξήγηση. Επαγρύπνηση δεν είναι να θεωρούμε παρέκκλιση την άλλη άποψη. Επαγρύπνηση σημαίνει έλεγχος από τη βάση, ειδικά στα επαγγελματικά στελέχη, τακτική λογοδοσία, να επιλέγονται όσοι έχουν περάσει από χώρους δουλειάς, να μειωθούν οι κοοπτάτσιες, ώστε κανείς μίμης να μην έχει περιθώρια δράσης.

Αν υπάρχει κάτι που αξίζει σε όσα λέει ο κοτζιάς είναι η καταγγελία των παραβιάσεων της εσωκομματικής δημοκρατίας. Μέσες άκρες το ίδιο είπε κι η αλέκα στον παπαχελά για τα μέλη της κε που το 89 μάθαιναν τα νέα από τις εφημερίδες. Η περιφρούρηση κι η ανάπτυξή της είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και κερδίζεται καθημερινά. Αυτή είναι κι η αγωνία του κάππου στο βιβλίο του για το σοβιετικό σχηματισμό και στα σημεία που βάζει για τη δομή του κόμματος.

Αυτά απ’ τη δική μας μπάντα. Αφού την ξεκαθαρίσουμε, μπορούμε να δούμε και το δισάκι των άλλων. Πού ήταν συνοδοιπόροι σε όλη τη διαδρομή, αλλά τους χάλασε ο τελικός προορισμός. Αντέδρασαν στην τελική εκδήλωση, στις συνέπειες, αλλά είχαν ψηφίσει τα αίτια. Συμφώνησαν στη γραμμή του 12ου για αριστερό, προοδευτικό κυβερνητισμό, αλλά διαφώνησαν όταν τον είδαν στην πράξη. Κι εκ των υστέρων τα βάζουν όλα στο τσουβάλι της άρνησης και λεν πως ήταν σκάρτα απ’ το τριάντα και μετά.

Μιλάν για ξεπούλημα και τρία υπουργεία, ενώ το κόμμα δεν πήρε κανένα. Αναπαράγουν πασοκικά στερεότυπα για το βρώμικο 89 και τη συγκυβέρνηση με την επάρατο δεξιά. Μόνο που το 89 το ξεβρωμίσαμε, δεν το βρωμίσαμε. Και γίναμε η κολυμβήθρα του σιλωάμ για τους αστούς πολιτικούς και τα σκάνδαλά τους.

Κι ενώ πάσχουν από φετιχισμό της ορολογίας και τα ξαναβαφτίζουν όλα (απ’ τον ιμπεριαλισμό μέχρι τη δικτατορία του προλεταριάτου) αυτά τα αφήνουν ως έχουν να απευθύνονται στο θυμικό και τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του κάθε περίεργου.

Αν σήμερα θέλουμε να επιβεβαιώσουμε τις διαφορές μας είναι το μόνο εύκολο. Ειδικά αν δούμε το παρελθόν από το πρίσμα δικαίωσης του εαυτού μας, χωρίς (μπρεχτική) αποστασιοποίηση.

Το θέμα όμως είναι το εξής. Αυτή τη στιγμή το ναρ είναι ό,τι πιο κοντινό στο κόμμα μαζί με τα μ-λ. Άκρως αντιφατικό, χωρίς ξεκάθαρη κομμουνιστική φυσιογνωμία, αλλά με πολλούς κομμουνιστές στις γραμμές του. Μεταλλαγμένη κνε, αλλά όχι πλήρως κι οπωσδήποτε όχι σοσιαλδημοκρατικά μεταλλαγμένη όπως τόσοι άλλοι. Sui generis οργάνωση, ανάδελφη από συμμάχους στο εξωτερικό, μεταλλαγμένη συνέχεια της δικής μας μοναδικότητας, που είναι η βάση της ελληνικής ιδιαιτερότητας.

Κι υπάρχουν γύρω μας ένα σωρό κουκουνάρια. Σύντροφοι που βλέπουν το ναρ, παρά τις αντιφάσεις του, ως το μόνο αξιόλογο χώρο εκτός των τειχών κι αρκετοί ναρίτες, για τους οποίους το δίλημμα είναι υπαρκτό κι αν ποτέ απογοητευτούν απ’ το ρεύμα τους, βλέπουν στο κόμμα τη μόνη εναλλακτική.

Οι σφοι εκατέρωθεν θεωρούν τους απέναντι οπορτούνες. Κι έτσι να είναι, τις συμμαχίες τις κάνουμε και με οπορτουνιστές ακόμα, σε συγκεκριμένη βάση, με συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης.
Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε στην αντίληψη για το σοσιαλισμό, το μέτωπο και τον καπιταλισμό της εποχής μας, για να κάνουμε κοινά πλαίσια εν μέσω κινήματος και το συντονιστικό γενικών συνελεύσεων πχ.
Η ευελιξία στην τακτική δεν είναι οπορτουνίστικη οσφυοκαμψία. Η στρατηγική δεν ταυτίζεται με την τακτική παρά μόνο για όσους έχουν τακτικό ή στρατηγικό έλλειμμα.

Προς το παρόν βέβαια επικρατούν η αμοιβαία καχυποψία κι η φοιτητικού τύπου αντιπαράθεση. Κι ο σπασμένος δίαυλος του μαϊούνη δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το άμεσο μέλλον.

-Ο (δ)ελαστίκ δεν είναι μόνο οι αστικές αναλύσεις στο έθνος. Έχει τη λιγότερο αντι-κκε στάση απ’ τους συντάκτες του πριν, την καλύτερη αντίληψη περί ιμπεριαλισμού μες στο ναρ κι οπωσδήποτε δεν πετάει στα σύννεφα με υπερφίαλες αναλύσεις που βλέπουν αφ’ υψηλού την πραγματικότητα.

Βιβλίο στο λιβάνη είχαν βγάλει κι ο μπογιό με το μήλακα, με πρόλογο ρούση και χορηγό χελάκη. Σιχαμερές εκδόσεις, αλλά δεν κρίνουν αυτές το περιεχόμενο. Ειδικά όταν ο δελαστίκ έχει στο ενεργητικό του βιβλίο στα 80’ς για το αφγανιστάν –το οποίο η κε του μπλοκ ψάχνει ακόμα σαν δισκοπότηρο.

-Ο κάππος έλεγε ως το τέλος ότι απ’ το κόμμα δεν έφυγε ποτέ. Γιατί όμως το κόμμα δεν τον δέχτηκε πίσω στις γραμμές του; Αλλά και πώς να γινόταν αυτό χωρίς αυτοκριτική; Γιατί δεν τιμάμε τη μνήμη του και τον χαρίζουμε στους άλλους να τον κάνουν σημαία; Επειδή ο γιος του είναι στο ναρ;
Και κάτι άσχετο. Πού είναι σήμερα οι επτά αποχωρήσαντες του ναρ;

-Το επιμύθιο του κειμένου είναι ο τίτλος του. Να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά, κι άλλα τέτοια παρωχημένα. Τι να μας πει ο ρίτσος…
Ελπίζω να μην χρειαστεί σίκουελ με το νούμερο δύο.

37 σχόλια:

KK είπε...

Μου φαίνεται ότι "θα ήθελες" ένα είδος "ΣΥΡΙΖΑ" του ΚΚΕ προς την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, και αυτό είναι συνεπές προς το σκεπτικό σου. Πιστεύω όμως ότι οι διαφορές στο φοιτητικό κίνημα (χαμένη ευκαιρία όπως λες) δεν είναι τακτικές αλλά στρατηγικές. Σε όλες τις μεγάλες μάχες το ΚΚΕ κατά τη γνώμη μου δεν ήθελε να αναπτύξει συναγωνιστικές σχέσεις με τον κόσμο αυτό. Και αυτό όχι επειδή στρατηγικά θέλει απαραίτητα να συγκυβερνήσει. Αλλά δεν έχει αναθεωρήσει τη στρατηγική που διαμόρφωσε το 56 (προφανώς το 56 ήταν αποτέλεσμα των λαθών μας), οπότε και εσύ παρατηρείς ότι χάνει τη χρυσή ευκαιρία να καθοδηγήσει μια λαμπρή γενιά. Όπως με τη ματαπολίτευση, έτσι θα τη χάσει και με το Δεκέμβρη, για τους ίδιους στρατηγικούς λόγους.
Όλα αυτά, που αναπαράγουν και τη δεξιά και την αριστερή τάση στο ΚΚΕ, πρέπει να πηγάζουν από τις θεμελιακές αντιλήψεις του ΚΚΕ για τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό.

Πιστεύω ότι η ηγεσία του ΚΚΕ δε θα τόλμουσε πότε να κάνει ένα τέτοιο άνοιγμα, γιατί φοβάται μη χάσει τον κόσμο της και ειδικά τη νεολαία. Η συγκρότηση του ΜΑΣ είναι ακριβώς αυτό. Μετά το 06, έχει δημιουργηθεί μια μαγιά αγώνα στα πανεπιστήμια. Το ΜΑΣ πνίγει και την τελευταία "ελπίδα" κοινής δράσης με τη μιαγιά αυτή. Είναι μια παραδοχή ότι η ΚΝΕ έχει χάσει το παιχνίδι.
Πέραν των ηλιθιοτήτων που ξεστομίζουν διάφοροι, ο Δεκέμβρης ήταν μια απόδειξη ότι όλες οι αντιθέσεις οξύνονται. Με άλλα λόγια, όλοι πια νιώθουν ότι η ιστορία τρέχει με τεράστια βήματα.

Τίποτα δε θα διορθωθεί και οι πληγές θα βαθύνουν, δε ζούμε σε αποχή επούλωσης αλλά σκληρης σύγκρουσης. Σε λίγο δε θα υπάρχουν ούτε οι στοιχειώδεις προυποθέσεις διαλόγου που εντοπίζεις.

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με το απολίθωμα στην διαπίστωση του που λέει πως το ΝΑΡ πέταξε μαζί με τα απόνερα και το μωρό. Ή μάλλον κόντεψε να πετάξει, γιατί αν και πέρασε την αγονη δεκαπενταετία με πολλές ιδεολογικές εσωτερικές συγκρούσεις (και λάθος θεωρητικά κατασταλάγματα), φαίνεται σήμερα πως αποδίδει, μια θεωρητική και πολιτική ωρίμανση. Στην κατεύθυνση της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και την ανάπτυξης (όσο μπορεί, και όσο του αναλογεί) του μαρξισμού στην Ελλάδα. τρία είναι τα θεμέλια που κατασταλάζει το ΝΑΡ: 1. Για την ιστορία του κομμ. κινήματος..Θεωρούμε πως οι χώρες του ανατολικού μπλοκ ουδέποτε υπήρξαν σοσιαλιστικές. Επιχειρήθηκε μια γιγαντιαία προσπάθεια η οποία για διάφορους λόγους που δεν γίνεται να αναλυθούν εδώ γιατί θα γράφω μια μέρα, απέτυχε.. 2. Για το κόμμα: Κόμμα χρειάζεται και στην εποχή στην οποία μπαίνουμε.. Όμως το κόμμα δεν θα πρέπει (από σήμερα κιόλας) να υποκαθιστά την τάξη..Τι σημαίνει αυτό;; Στο εργατικό κίνημα λ.χ. δεν χρειαζόμαστε μια συνδικαλιστική παράταξη του ΝΑΡ.. Χρειαζόμαστε μια ευρύτερη πολιτικοσυνδικαλιστική ταξική εργατική κίνηση η οποία να δομείται με γνώμονα και κριτήριο τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα, τον έλεγχο της οποίας θα τον έχουν τα μέλη της με τις δικές τους διαδικασίες!! Αυτό σημαίνει ότι προφανώς η εργατική αυτήγ κίνηση, έχει οργανωτική και πολιτική αυτονομία από το ΝΑΡ και οποιαδήποτε οργάνωση ή κόμμα συμμετέχει σε αυτήν.

Ανώνυμος είπε...

Που χρειάζεται λοιπόν το κόμμα;; Το κόμμα οφείλει να καταθέτει θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες που θα βοηθούν την τάξη στον αγώνα της, για πολιτικοκοινωνική χειραφέτηση. Το κόμμα (ή τα επαναστατικά κόμματα) οφείλει να εκπροσωπεί μέσα στην εργατική κίνηση αλλά και αευρύτερα στο κίνημα, το κομμουνιστικό στρατηγικό πρόταγμα και τη σύνδεσή του με το παρόν..

Ανώνυμος είπε...

Για τον καπιταλισμό: Εδώ υπήρξε το σοβαρό λάθος του ΝΑΡ..Ενώ σωστά και αρκετα νωρίς αναλύσαμε τις αλλάγές τόσο στον τρόπο παραγωγής, όσο και στο διεθνές επίπεδο, βιαστήκαμε να το κλείσουμε με την ανάλυση για νέο στάδιο! Δεν μιλήσαμε ποτέ για υπεριμπεριαλισμό (αυτή είναι μια άδικη κατηγορία), ωστόσο υποτιμήσαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις! Από την άλλη όμως και το να διαχωρίζεις (όπως το ΚΚΕ) την αντιϊμπεριαλιστική από την αντικαπιταλιστική πάλη είναι και αυτό αντιμαρξιστικό και επικίνδυνο! Γιατί πολύ απλά στην περίπτωση του ΝΑΡ αφήσαμε πεδίο σε θεωρίες που υποτιμούσαν την πάλη στο εθνικό επίπεδο, από την άλλη στην περίπτωση του ΚΚΕ μένει ακόμα ανοιχτό το ζήτημα της συμμαχίας με τη μη μονοπωλιακή αστική τάξη (και βέβαια της θεωρίας των σταδίων παρόλο που η αλέκα το αρνείται!!).
ανώνυμος ΝΑΡίτης

Ανώνυμος είπε...

Τέλος θα συμφωνήσω με τον πρώτο, λέγοντας πως όποιο κόμμα θέλει την κοινή δράση με τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα ή κομμουνιστικές οργανώσεις, δεν φτιάχνει ούτε ΠΑΜΕ, ούτε ΜΑΣ..Αντίθετα, παλεύει για ταξικά δημοκρατικά συνδικάτα με την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις (και πολύ λιγοτερο στα Δ.Σ.), ή για μαζικούς αγωνιστικούς σπουδαστικούς συλλόγους με δημοκρατία και την εξουσία στις συνελεύσεις αυτών..Το ΚΚΕ με αυτή την τακτική έχω την γνώμη πως πάει να μαντρώσει τον κόσμο του και να χτίσει υγειονομικές ζώνες.Αυτό όμως θα αποβεί μοιραίο για το ίδιο και να μου το θυμηθείται..
ανώνυμος ΝΑΡίτης

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Δεν θα πω τίποτα για το κείμενο. Γενικά έχω ξενερώσει με την πολεμική σε φάση μάχες του Άρχοντα των Δακτυλιδιών όπως έχουν εξελιχθεί οι "συζητήσεις" που ακολουθούν τις εισηγήσεις σου Λεονίντ και που έρχονται κόντρα στη ρήση του Ρίτσου που ξες πως με αρέσει και προφανώς σε αρέσει για να την αναφέρεις.

Υ.Γ. Το βιβλίο του Δελαστίκ για το Αυνανιστάν όπου ο κόσμος έμαθε για την επανάσταση από το ραδιόφωνο και βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει το είχα πετύχει στον κουλοχέρι παλαιοπώλη της Σβώλου. Ξές ποιον λέω λογικά. Δυστυχώς ήμουν μικρός κι άμυαλος και δεν το πήρα τότε. Από τότε κι εγώ ωσάν Ινδιάνος Ιωάννου το ψάχνω αλλά τίποτα...τα λάθη πλερώνονται και μάλιστα με τόκο!

Ανώνυμος είπε...

Με τη λογική αυτή δε θα έπρεπε να φτιαχτεί και το ΕΑΜ γιατί και αυτό μέτωπο ήταν (στην υπερβολή του!) αλλά να περιμένουμε να γίνει η αντίσταση απο τα κάτω. Άλλωστε υπάρχει και το παράδειγμα (επίκαιρο) της ΠΑΣΥ όπου και συμμετέχουν και εκτός ΚΚΕ κόμματα της αριστερας (όχι και της προόδου) και μια χαρά λειτουργεί. Άρα δεν είναι τα πράγματα τόσο άπλα. Η γενιά της μεταπολίτευσης είναι μια μπερδεμένη ιστορία. Τότε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είχαν πολύ μεγάλο αριθμό οργανωμένων. Δεν τους έχασε από έλλειψη ριζοσπαστισμού. Το τι έγιναν όλοι αυτοί (και άλλοι) το ξέρουμε!Νομίζω ότι είναι μια υπερτιμημένη γενιά...

Ανώνυμος είπε...

Το ΕΑΜ ήταν μέτωπο οργανώσεων πάνω σε μια κοινά αποδεκτή πολιτική βάση! Η τραγική κατάληξή του βέβαια δεν οφείλεται σε αυτή καθαυτή την βάση συγκρότησης, αλλά στην συνολική πολιτική γραμμή των κομμάτων που το αποτελούσαν (του ΚΚΕ συμπελιλαμβανομένου). Δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΜΕ και το ΜΑΣ που είναι κομματικά οργανα επί της ουσίας. Στην ΠΑΣΥ δεν συμμετέχουν άλλες πολιτικές δυνάμεις πλην της Κομμουνιστικής Ανανέωσης (η οποία συμμετέχει κεντρικά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Οι δυνάμεις του ΝΑΡ στους αγρότες (και όμως υπάρχουν!) αγωνίζονται μαζί με τις δυνάμεις του ΚΚΕ στη λογική της κοινής δράσης (και καλά κάνουν)! Θεωρούν την ΠΑΣΥ σύμμαχό τους, όμως κινούνται στην λογική της συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων πάνω σε μια αριστερή αντικαπιταλιστική βάση.

Ανώνυμος είπε...

Το ΝΑΡ παλεύει για το μέτωπο της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς που θα αγκαλιάζει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης και της εργατικής εξουσίας-δημοκρατίας. Πρώτο δείγμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέ όλες τις αντιφάσεις της! Μέσα στο μέτωπο το οποίο θα έχει τις δικές του οργανωτικές δομές (μέλη, όργανα κλπ) θα παίζει κεντρικό ρόλο (όχι εκ των προτέρων ορισμένο) το επαναστατικό κόμμα και σε τέτιο θέλει να μετατραπεί το ΝΑΡ. Το πρόβλημα με το ΚΚΕ και τις συμμαχίες του είναι ότι θέλει εκ των προτέρων να του αναγνωρίζεται ο πρωτοπόρος ρόλος, κάτι που στη ζωή δεν ισχύει εδώ και χρόνια!!!

Ανώνυμος είπε...

Νόμιζω ότι το τριγυρίζουμε πολύ το θέμα. Εδώ οι δυνάμεις του ΝΑΡ (και άλλες εξεγερμένοι) δε συμμετέχουν καν (όχι στα λόγια) στη συμπαράσταση στην απεργία των αιγύπτιων λόγω του ότι πρόλαβε το ΠΑΜΕ (υπάρχει ενδιαφέρουσα κουβέντα στο indymedia, παρόλο που καμία εμπιστοσύνη σε αυτό δεν έχω). Σε τέτοια πράγματα δεν πρέπει να στηθεί η όποια κοινή δράση? Προφανώς λοιπόν και το ΝΑΡ προτιμά κοινή δράση με όποιον άλλον εκτος του ΚΚΕ, ακόμα και πασόκοι να είναι (ονόματα δε λέμε) Το ΚΚΕ επίσης έχει κάποια γνωστά ή και λιγότερα γνωστά κολλήματα (κυρίως νομίζω λόγω κακών αναμνήσεων)που αρκετά αναλύθηκαν.
Υ.Γ. οι 7 (δηλ για 3 ξέρω αλλά οκ) είναι μια χαρά. Στηρίζουν το κόμμα και συμμετέχουν ενεργά σε διάφορες δράσεις :).

Ανώνυμος είπε...

Να με συγχωράτε και χωρίς παρεξήγηση αλλά ολη η κουβέντα μου θυμίζει τις συζητήσεις του μεσαίωνα για το ποσοι διαβόλοι χωράνε στην κεφαλί μιας καρφίτσας.

Γίνεται της πουτάνας, μας έχουν πάρει παραμαζωμα με την τρομοκρατία για την κριση και την πτώχευση και συζητάμε εαν μπορει να υπάρξει κοινη βάση ΚΚΕ ΝΑΡ και λοιπόν οργανώσεων, κομμάτων και αποκομμάτων;

Και μην μου πείτε οτι εαν αυριο το πρωί τα βρίσκαμε όλοι μαζί θα λυνόταν ως δια μαγείας τα προβλήματα του κινήματος!

Ανώνυμος είπε...

Είναι προφανές μικροαστέ ότι είναι πιο ανώδυνη η κουβέντα αυτή, παρά το τι κάνουμε τώρα με τη λαίλαπα ΠΑΣΟΚ και τρομοκρατίας! :)

Ανώνυμος είπε...

Αυτο για το ΝΑΡ και τους αιγύπτιους εργάτες δεν παίζει με την καμμία! Διάβασε το ΠΡΙΝ μπες στο σαϊτ του ΝΑΡ και θα καταλάβεις.. από κει και πέρα σαφώς και μας παίρνουν τα σώβρακαι οι μπλε-πράσινοι κυβερνώντες ο΄μως η κουβέντα και η αντιπαράθεση χρειάζεται..Άλλωστε η απεργία στις 10 Φλεβάρη είναι κοντά και τη μάχη για την επιτυχία της την δίνουμε όλοι καθημερινά..Και σας μιλάω για τον ιδιωτικό τομέα, που οι εργοδότες έχουν βγάλει τα μαχαίρια και σφάζουν..

Ανώνυμος είπε...

Εκεί πήγαινε το όχι στα λόγια. Στην πράξη εννοούσα, καθημερινά στη Μηχανιώνα , σε αντιπαράθεση με εργοδότες, κόσμο κλπ.Κατά τ'άλλα προφανώς η 10 Φλεβάρη όπως και η 17 Δεκέμβρη είναι μεγάλη μάχη και όλοι πρέπει να τη δίνουμε όπου, όπως και όσο μπορούμε.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τι παίζει ακριβώς με τη Μηχανιώνα, παίζει πολύ απλά να μην έχουμε δυνάμεις στην περιοχή για να στηρίξουμε στην πράξη(δυστυχώς υπάρχει συχνά αυτό το πρόβλημα και το αναγνωρίζουμε). Πάντως στην ιστορία με το εργοστάσιο της Elite π.χ. ξέρω από πρώτο χέρι οτι πηγαίναν δικοί μας (και ΑΝΤΑΡΣΥΑ ευρύτερα) σχεδόν κάθε μέρα, κι από πρωί-πρωί.

kollaps είπε...

εγώ έκανα το παραπάνω σχόλιο (χμ, κοίτα να δεις που πάω να γίνω θαμώνας της "λέσχης" :P)

raskolikas είπε...

ΝΑΡίτη, μας έχεις πρήξει τα φρύδια. Φτάνει επιτέλους, δεν μπαίνουμε εδώ για να διαβάσουμε αποδελτίωση των θέσεων του ΝΑΡ. Πες ό,τι έχεις να πεις σε 1-2 απαντήσεις, κάνε και μια δευτερολογία, και μετά ή βούλωσέ το και άκου και κανέναν άλλον ή άνοιξε μπλοκ δικό σου παραδίπλα και απάντα παράλληλα.

Με συγχωρείς απολίθωμα για το ύφος, επισκέπτομαι το μπλοκ σου 3-4 φορές τη μέρα για να παρακολουθήσω τον (σχεδον πάντα ενδιαφέροντα) διάλογο στα σχόλια, αλλά στις τελευταίες 2 αναρτήσεις έχω εκνευριστεί αφάνταστα. Ο ΝΑΡίτης έχει γράψει περισσότερο κείμενο απ' όσο φιλοξενεί ένα φύλλο της εφημερίδας του! Και δεν με ενοχλεί αυτό, αλλά το γεγονός ότι γράφει συνέχεια τα ίδια, ξανά και ξανά και ξανά, και παρασύρει την κουβέντα εκεί! ΦΤΑΝΕΙ!

Ανώνυμος είπε...

Φιλαράκο μάθε να ακούς και την άλλη άοπψη..Ούτε αποδελτίωση των θέσεων του ΝΑΡ κάνω ούτε τπτ άλλο κακό..Απλά την άποψή μου λέω, σε ένα θέμα που αφορά και το ΝΑΡ, με σεβασμό στις απόψεις όλων μας, διαβάζοντας τον διάλογο και χωρίς να έχω κομματικές παρωπίδες!! οπότε τα "βούλωσέ το" σε παρακαλώ αλλού...

kollaps είπε...

Άραξε ρε ρασκόλικα, εδώ έχουμε τον "κάποιον που ξέρει" (btw ένα απλό "γνώστης" δεν θα αρκούσε για όνομα;) να γράφει ατέλειωτα κατεβατά που εκλαϊκεύει τη γραμμή του κόμματος και να την ερμηνεύει και λάθος τελικά :P

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κατά σειρά εμφάνισης

-Όχι. Ο σύριζα είναι εκλογική συμμαχία που κρατιέται στη βάση των εδρών και του ρευστού που συνεπάγονται. Εμένα με ενδιαφέρουν οι κομμουνιστές όπου κι αν βρίσκονται.
Ποια είναι η αριστερή και ποια η δεξιά τάση στο κκε; Και πώς πηγάζουν από τις αντιλήψεις για τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό;

Το παμε συσπειρώνει χιλιάδες κόσμου κι όποιος νομίζει ότι είναι απλώς μέλη και στενές επιρροές βλέπει αυτό που θέλει να δει.

Αλλαγή χωρίς το κουκουέ δε γίνεται

-Το κόμμα δεν πρέπει να υποκαθιστά την τάξη, ούτε από τώρα κιόλας, ούτε ποτέ, αλλά δεν είναι απλώς για να εκπροσωπεί και να καταθέτει προτάσεις. Πρέπει να καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης. Αυτό δε σημαίνει ότι την υποκαθιστά, αν και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.

Οργανωτική σύνδεση δεν πρέπει να υπάρχει. Πολιτική γιατί όχι; Δεν το καταλαβαίνω.

Τίμια η αυτοκριτική σου για τον καπιταλισμό και την ανάλυσή του.

-Τίποτα δε θα λυθεί δια μαγείας αύριο το πρωί, όλα είνα επώδυνα και όλα στο τραπέζι. Απλώς η κε του μπλοκ σπανίως κινείται βάση επικαιρότητας, αυτό δε σημαίνει ότι την υποτιμά.
Η λέσχη μας είναι ανοιχτή σαν επιτροπή αγώνα στα νέα μέλη.

-Δεν χρειάζονται συγνώμες. Κανείς δεν πρήζει κανέναν αν και πρέπει να πω ότι στα τελευταία σχόλια πιάσαμε τον κανόνα της αρνητικής (αντίστροφης) διαλεκτικής ως προς την ποσότητα και την ποιότητα.
Παρόλα αυτά η κε του μπλοκ επιμένει ρεβιζιονιστικά οπαδός της ελεύθερης αγοράς σχολίων και δεν πρόκειται να λάβει διοικητικά μέτρα. Ο καθένας έχει την ευθύνη των όσων γράφει (και πόσων γράφει) εν είδει αυτοδιαχείρισης και αυτοσυντήρησης τύπου λίμπερμαν.

Ανώνυμος είπε...

Μικρό σχόλιο: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτική συμμαχία πε πρόσημο αριστερής σοσιαλδημοκρατίας! Πρέπει να συμμαχούμε μαζί του;; Ασφαλώς και πρέπει πάνω σε αρχές! Από κει και πέρα δεν τον παντρευόμαστε..Ποιά η αριστερή και ποιά η δεξιά πτέρυγα στο ΚΚΕ;; Για σήμερα δεν γνωρίχω αλλά για το '80 μπορώ να σου πω: Γράψας, Τζιαντζής, Χάγιος οι ηγέτες της αριστερης πτέρυγας, Ανδρουλάκης, Φαράκος της δεξιάς (με τον Χαρίλαο να τους κανακεύει ιδεολογικοπολιτικά) και η Αλέκα καιροσκόπα να κουμαντάρει απ'εξω απ-'εξω τους μορμόνους πάντα σε συμμαχία με τη δεξιά πτέρυγα που ήταν κυρίαρχη.. Για το κόμμα: Έχω την γνώμη πως το ΕΝΑ κόμμα της εργατικής τάξης με copyright στην αποστολή του και αιώνια το μοναδικό κόμμα της τάξης, μας τελείωσε οριστικά και τελεσίδικα το'89!! Τι νομίζω πως πρέπει να γίνει;; Τα κόμματα που αγωνίζονται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την σοσιαλιστική επανάσταση, να οικοδομήσουν ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ το ΜΕΤΩΠΟ που πολιτικά θα ανοίξει αυτό τον δρόμο!! Τέλος: Τι κόσμο συσπειρώνει το ΠΑΜΕ;; Καλώς ή κακώς στις πορείες που διοργανώνει (πχ 17 Δεκέμβρη) και που εκεί φαίνεται τι παίζει, ο κόσμος που μαζεύει δεν ξεπερνά τις 7 με 8.οοο (πολλοί φοιτητές ανάμεσα) πράγμα που είναι ένα κριτήριο για το τι πολιτικά κόσμο συσπειρώνει..Να προσθέσω δε, ότι στις διάφορες αρχαιρεσίες των συνδικάτων σε δημόσιο ή/και ιδιωτικό τομέα, το ΠΑΜΕ παραμένει στάσιμο εδώ και χρόνια...
Ο γνωστός ανώνυμος ναριτης

Ανώνυμος είπε...

7-8000? Καλύτερο απο το 3000 που λέγατε εκείνες τις μέρες αλλά και πάλι μακριά από την πραγματικότητα.Εσείς αλήθεια πόσοι είσαστε?Και που ήταν η οργισμένη νεολαία? Δεν έχει σημασία όμως αυτό. Μεγαλύτερη σημασία έχει ας πούμε η κατάληψη στην ELITE, στον ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ, η ναυπηγοεπισκευαστική,η απεργία των αιγύπτιων ή ακόμα και η περιφρούρηση στο λιμάνι στις 17/12 (όπου εκεί είχε 5000 κόσμο) και άλλα μικρά και μεγάλα γεγονότα. Σε αυτά καλώς ή κακώς το ΠΑΜΕ έπαιξε σημαντικό ρόλο. Τώρα τη στασιμότητα ο καθένας τη βλέπει όπως θέλει και όπως τον βολεύει!Εγώ θεωρώ βήμα την απεργία (ειδικά με αυτή την τρομοκρατία) και στις 17/12 και στις 10/2. Εσύ?

Ανώνυμος είπε...

Σύντροφε δεν αρνούμαι ο΄τι το ΠΑΜΕ αγωνίζεται! Αρχούμαι την αποκλειστικότητα που το ΚΚΕ διεκδικεί.Δεν είναι μόνο το ΠΑΜΕ που αγωνίζεται..Από κει και πέρα τον σεχταρισμό του τον θεωρώ λάθος όπως και την αποκλειστικότητα που το ίδιο διεκδικεί..Στην elite είμασταν όλοι από το πρωϊ κάθε μέρα...Για την δυναμική του ΠΑΜΕ όμως θες στοιχεία;; Συνδικάτο οικοδομων: Ενάμισυ μήνα εκλογές (σουρεαλ δεν γίνεται πουθενά αλλού αυτό) και η μαζικότητά του πέφτει...Από 17.000 ψηφίσαντες πριν πέντε χρόνια, έπεσε στις 8.000 ψηφίσαντες.. Στις συνελεύσεις του συνδικάτου πατάνε το πολύ 200-250 άτομα...Τι σου λέει αυτό;; Και μιλάμε για το συνδικάτο-φετίχ του ΚΚΕ... Σε μια σειρά tajik;a εργοστασιακά σωματεία είναι εκτός ή/και τα βρίζει... Για την απεργία στις 17.12 σαφώς και έπρεπε να γίναι! Η μαζικότητα της όμως δεν ήταν καθόλου μεγάλη..Κυρίως σαν πολιτική διαμαρτυρία εξελίχθηκε! Έπρεπε να γίνει; σαφώς και ναι και συμμετέιχαμε σε αυτή..Μην παίρνουν όμως τα μυαλά μας αέρα γιατί το εργατικό κίνημα παραμένει υπό διάλυση..

kollaps είπε...

Να αυτό ρε φίλε μου τη δίνει, βρίσκετε μια σειρά αγώνες που έγιναν και όντως συμμετείχε το ΠΑΜΕ, και τους κάνετε "γραμμή" και σημαία. Αλλά αφ'ενός όπως λέει ο "ανώνυμος ναρίτης" αυτό βγάζει έντονα ένα πνεύμα ιδιοκτησίας πάνω στο κίνημα, αφ'ετέρου έχουν γίνει κι άλλοι αγώνες, κι αν θες κάτι τη γνώμη μου ισάξιας ή και μεγαλύτερης σημασίας, που δεν ήταν εκεί το ΠΑΜΕ πλειοψηφία. Άσε που έχετε κάνει χοντράδες, π.χ. παρατεταμένη προσπάθεια καπελώματος του σωματείου της Wind από το ΣΕΤΗΠ που έφτασε στο σημείο να κάνετε τον ίδιο τον κόσμο του σωματείου να σιχτιρίσει το ΠΑΜΕ (μην μου πεις για την κοπέλα που απολύθηκε και ήταν με το ΠΑΜΕ, μιλάω για την πλειοψηφία του σωματείου). Το τραγελαφικό είναι να ακούω σε συνελεύσεις στη σχολή μου να μιλάει η ΚΝΕ για τους αγώνες στη Wind με την ίδια "ιδιοκτησίλα" όπως για τον Παπουτσάνη, τη ζώνη κλπ και να τραβάω τα μαλλιά μου. Κι αυτό γιατί για όσους θυμούνται, στα κείμενα του τελευταίου συνεδρίου του ΚΚΕ, το σωματείο της Wind είχε χαρακτηριστεί ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ παρακαλώ. Έτσι θα πάει μπροστά το εργατικό κίνημα, με ψέματα, καπελώματα και συκοφαντίες όσων δυνάμεων και σωματείων δεν συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ; Κι αυτό ΕΙΝΑΙ διασπαστικό για τους εργαζόμενους που προσπαθούν να αγωνίζονται ΠΕΡΑ από τη ΓΣΕΕ, κι αυτοί δεν είναι μόνο στο ΠΑΜΕ.

Επιφυλάσσομαι να σχολιάσω εν συντομία σχετικά με τον "οπορτουνισμό" στη θεωρία του ΝΑΡ και το πώς το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τη θεωρία και το μαρξισμό, αν και σχεδόν με κάλυψε ο σύντροφος που έγραψε 2ος στα σχόλια.

o σχιζοφρενής οικοδόμος με το καδρόνι είπε...

@μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Η ΣΕ τουδονητή σου ετοίμασε ένα εξατομικευμένο διαγώνισμα ώστε να μπορέσεις να δοκιμάσεις τα αντιαντικομματικά αντανακλαστικά σου. Τα θέματα θεωρούνται ισόβαθμα και ο χρόνος που δίνεται για την επίλυσή τους είναι 10 λεπτά. Καλή επιτυχία.

1. α. Η ύπαρξη του ΝΑΡ πόσους ανθρώπους, πέρα από τα μέλη του, πιστεύεις ότι απασχολεί;

β. Πόσοι από αυτούς πιστεύεις ότι δεν είναι φοιτητές;

2. Πόσο εκτιμάς ότι έχει επηρρεάσει η εικοσαετής ύπαρξη του ΝΑΡ την πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα; (μπορείς να χρησιμοποιήσεις ως δεδομένα τα στοιχεία της απάντησης στην ερώτηση 1)

3. (και μακρύτερο)

Χρησιμοποιώντας ως δεδομένα τα:
i. το ΚΚΕ είναι κατά κοινή παραδοχή κόμμα σοβαρό και σταθερό στις θέσεις του.
ii. το ΚΚΕ έχει ήδη πολιτική συμμαχιών, και σ' όποιον αρέσει (να πα να συνεργαστεί).

α. Πώς θα χαρακτήριζες ένα κόμμα το οποίο πρώτα διαλέγει τους συμμάχους του και μετά φτιάχνει μια πολιτική συμμαχιών ώστε να τους χωράει;

β. Με βάση το παραπάνω κατάταξε σε δεκαβάθμιο κλίμακα φερεγγυότητας το Κόμμα, το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΥΡΙΖΑ.

4. Το ΝΑΡ (δημιουργήθηκε και) υπάρχει μέσα από την αντιδιαστολή του με το ΚΚΕ. Στην υποτιθέμενη περίπτωση της μεταξύ τους συνεργασίας, σε πόσες ώρες πιστεύεις ότι το ΝΑΡ θα διαλυόταν;

sniper είπε...

Σχιζοφρενη οικοδομε με το καδρονι, το πολυ ωραιο τεστ σου απευθυνεται μονο στο απολιθωμα ή μπορουν κι αλλοι να απαντησουν? Ε? Ε? Θα το εκλαβω αυτο ως "ναι". Λοιπον, οι απαντησεις μου κατα σειρα με την οποια εθεσες τις ερωτησεις:

1. α) Απασχολει και τους οπαδους και φιλους του, καθως και το μεγαλυτερο κομματι αυτων που αυτοπροσδιοριζονται ως αριστεροι (ακομα και του ΣΥΡΙΖΑ).

β) 30-40%

2. Απαντωντας ποσοτικα, θα ελεγα οτι την εχει επηρεασει περιπου στο εν δεκατο απο το λιγο που την εχει επηρεασει και το ΚΚΕ.

3. Αν και τα δεδομενα που ανεφερες δεν ειναι παγκοσμιες σταθερες, συμφωνω μαζι τους σε γενικες γραμμες και απαντω:

α) Ανορθολογικο

β) Κομμα: 8, ΝΑΡ: 5, ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 1 (δεν εδωσε λευκη κολλα), ΣΥΡΙΖΑ: -3456,48*10exp23.

4. Μερικες δολοφονιες παιρνουν λιγα δευτερολεπτα. Αλλες λιγα λεπτα. Αλλες κρατανε ωρες. Και αλλες παιρνουν χρονια...... Και για του λογου το αληθες ιδου: http://www.youtube.com/watch?v=9VDvgL58h_Y

Ανώνυμος είπε...

Πω-πω απολίθωμα φτάνεις στο απαύγασμα της σοβαρής πολιτικής συζήτησης-αντιπαράθεσης!!!! Εσύ και ο φίλος σου ο φάντασμας, μπορείτε να κάνετε ντουέτο στον 902 στην πρωϊνή ζώνη, με σοβαρή αστρολογικοπολιτική εκπομπή με γερές δόσεις χιούμορ αλά Σεφερλή!!!! Βρε φωστήρα του ανορθολογικού μαρξισμού και του σουρεαλιστικού υλισμού, στο ερώτημα "πόσους έξω από τις γραμμές του ΝΑΡ ενδιαφέρει ή απασχολεί η ύπαρξή του", η απάντηση είναι κατ'αρχήν απασχολεί ΕΣΕΝΑ!! Αλλιώς δεν θα καθόσουνα να γράφεις άρθρα από τα οποία 8 στα 10 αφορούν ΑΜΕΣΑ (και λιγότερο και έμμεσα) το ΝΑΡ!!! Τώρα το αν είσαι φοιτητής, αυτό το ξέρεις μόνο εσύ και οι φίλοι σου!! Κατά δεύτερο: Βρε μπαγάσα έτσι κάνεις συζήτηση;;; ΓΙα πε μας το ΚΚΕ με 90 χρόνια ιστορία γιατί ΠΕΦΤΕΙ συνεχώς στα σωματεία;;; Γιατί πέφτει σε ΑΕΙ-ΤΕΙ;;; Έτσι θα κάνουμε συζήτηση;; Όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα για δήθεν "οπορτουνισμούς" του ΝΑΡ, όταν και εμείς οι ίδιοι ΑΝΟΙΧΤΑ παραδεχόμαστε τα λάθη μας (και στα έγραψα τίμια διατί my friend δεν θέλω να έχω κομματικές παρωπίδες), αυτή είναι η απάντησή σου;;; Και ναστο πώ και αλλέως: ΈΤΣΙ αντιλαμβάνεσαι τις σχέσεις μεταξύ κομμουνιστών;; Μπρρρρρ να δω ΤΙ διαφορετική κοινωνία θες να οικοδομήσεις...Αλλά ξέρω: Θες εμάς τους εργάτες περηφανους να χτίζουμε τη νέα ταξική κοινωνία με ηγέτη (και προνομιούχο ΕΣΕΝΑ!). Μπα δε μασάμε...

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε δεν πας πουθενά λεμε...
Άνοιξε τα μάτια σου και διάβασε ξανά τα προηγούμενα σχόλια, διάβασε μετα τι έγραψες, σκέψου λίγο, λιγουλάκι και ξαναέλα...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Προς τελευταίο ανώνυμο.

Κάνε ένα κλου το κεφάλι σου, βάλτο κάτω από βρύση, ξαναδές ποιος έγραψε τι και μετά υπόβαλε την αυτοκριτική σου για έγκριση στο ανώτατο σοβιέτ, ή κάντο κατευθείαν στον οδονητή.

Ρε σχιζοφρενή θα σου έλεγα ότι απασχολεί εμένα και σένα, καθώς και πολλούς αναγνώστες, είτε σοβαρά είτε για χαβαλέ.
Αλλά μετά από κάποια πράγματα που είδα τελευταία τι να σου πω; Τέλειωσα τον χρόνο μου κι έδωσα λευκή κόλλα, όπου ζωγράφισα μόνο ένα σφυροδρέπανο σοβιετικό με αστέρι...

Θα ξανάρθω στην εξεταστική του ιουνίου...

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα και φάντασμα συγνώμη..Αναιρώ τα όσα σας χρέωσα δεν πήγαιναν για εσάς..φέρθηκα αγενέστατα απέναντί σας..Και πάλι συγνώμη..

sniper είπε...

Ενταξει Ανωνυμε σιγα δεν εγινε και τιποτα. Μπες στα προηγουμενα ποστ να δεις "πολιτισμενη" συζητηση. Aσε που εκανες και σεφτε με τη λεξη "συγνωμη". Αν και πανω στα νευρα σου πεταξες καλη ιδεα. Εγω παω στον 902 (και ισως και το Απολθωμα), αυτοι μας παιρνουν?

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι στα σχόλια του προηγούμενου άρθρου ,αλλά και σε αυτό,έχει χαθεί τελείως η ουσία.Κουράστηκα πραγματικά να διαβάζω λεπτομέρειες για τη δεκατία του 80 ,ειδικά τον ''κάποιο που σκέφτεται'',με ολόκληρα κατεβατά.Αλλά όλη μα όλη η αντιπαράθεση έμεινε στον υποκειμενικό παράγοντα.Δεξιά ,αριστερά ,κέντρο μέσα στο κόμμα.Αλήθεια από που πηγάζουν όλα αυτά ? 'Ακουσα για Κάππο ,Κοτζιά ανδρουλάκηδες.Sorry κιόλας αλλά οι συμμετέχοντες στη συζητήση νομίζω ότι ούτε το άλφα του κλασσικού μαρξισμού δεν χρησιμοποίησαν στις τοποθετήσεις τους.Σύντροφοι που είναι στις απόψεις μας ο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ?Από τα λίγα που έχω αφομοιώσει από τον μαρξισμό,όλα τα παραπάνω τα γεννούν οι κοινωνικές αντιφάσεις.Εκεί πρέπει να αναζητηθούν οι αιτίες του αριστερισμόυ,δεξιού οπορτουρτουνισμόυ κ.τλ.και δευτερεόντος στη πολιτική,σαν μέρος του εποικοδομήματος.'Οντως ο Φλωράκης , ο προδότης Μίμης και οι υπόλοιποι είναι ακριβώς όσα μας δίδαξε η επαναστατική θεωρία για το ρόλο της προσωπικότητας στην ιστορία....!?Η παγκόσμια αντεπανάσταση,η εργατική αριστοκρατία....πολύ χοντρικά αυτών δεν είναι αντανάκλαση οιιδέες,το νέο στάδιο του καπιταλισμόύ?Τέσπα άγονη νομίζω,πολιτικάντικη κουβέντα από μέρος σχολιαστών ,όχι και πολύ προωθητική.Αυτό το μένος ,οι κραυγές από συντρόφους δε πολυταιριάζει στο είδος του διαλόγου που πρέπει να οικοδομήσουμε.

Πάνω σε αυτό λοιπόν διάλογος,συμμαχίες.Ντάξει το στρατόπεδό μου είναι γνώστο,''αποστάτης''.Κύρια ευθύνη λοιπόν και σε αυτό είμαι κάθετος και απόλυτος έχει το κκε.Μαζικό κίνημα σημαίνει χιλιάδες απόψεις,γραμμές.Τακτικές!!Λαική εξουσία-λαική οικονομία,λαικό μέτωπο...Στη πράξη το κκε είναι ενάντια και στις αποφάσεις των συνεδρίων του.Είναι δυνατόν να χτίσεις κοινωνική συμμαχία,χωρίς άλλους φορείς?Μόνο συνδικάτα π.χ που πλειοψηφεί η παράταξή σου? Τα διάφορα μέρη του λαού προφανώς δε θα έχουν και οργανωμένους πολιτικούς φορείς?Μπορείς να κάνεις πολιτικές συμμαχίες,ένα επίπεδο πάνω δλδ από το συνδικαλιστικό-οικονομικό, με το Δηκκυ (ήμαρτον!!!) Και να μη πλησιάζεις ούτε χωροταξικά την εξωκοινοβουλευτική κομμουνιστική αριστερά ????Τουλάχιστον το εξωκοινοβούλιο έχει μάθει σε ένα βαθμό να συζητάει.Και η ανταρσύα ,πολιτικός φορέας με τροτσκιστές,μαοικούς,αλτουσεριανούςκ.τ.λ νομίζω το αποδεικνύει.Αυτά τα χύμα. Υ.Γ για τα αρχικά ,δε λέω να τα ανάγουμε όλα στο οικονομικό-κοινωνικό ,λες και οι προσωπικότητες,τα υποκείμενα δε πάιζουν ρόλο.Στα ιστορικά του έργα ο Μαρξ κάθε άλλο παρά αυτό κάνει,απλά εδώ το σημαντικότερο ,το πλαίσιο δράσης των δρώντων δε θίχτηκε καν.Αυτά τα χύμα. comgpaga

KOMMANTO είπε...

Απολίθωμα, αν θέλεις να επιβεβαιώσεις τον πρωτοπόρο ρόλο σου στην ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος στην ελλάδα, είναι το παρόν post το οποίο πρέπει να στείλεις στον προσυνεδριακό.
Προτεινόμενος τίτλος: "Περί συμμαχιών και ομοπρώκτιων αδερφών. Μία ρεαλιστική άποψη που διεκδικεί το αδύνατο."

Ανώνυμος είπε...

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1127793

ρε,μηπωs... είπε...

τα διχρονα του μπρεζνιεφ, ειναι η αρχη- θα φτασουμε στη νικη,τη σοσιαλιστικη. να τα εκατοστησειs.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μούτσας γκράθιας, θα το πιάσουμε κι ειδικά το θέμα με επετειακό κείμενο.

Σφε κομγπαγα, οι τελευταίες μου σοβαρές συζητήσεις καταλήγουν είτε με ρετσινιά του ιδεαλιστή αν έχουμε πιάσει το θέμα σε επίπεδο πολιτικής, είτε με αυτήν του ντετερμινιστή που τα ανάγει όλα στο επίπεδο της οικονομίας και των υλικών όρων. Εν πάση περιπτώσει η σχέση είναι διαλεκτική και μέσα σε αυτήν πάντα η πολιτική έχει κι ένα βαθμό αυτονομίας. Το αντικειμενικό έδαφος για τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες είναι το βόλεμα και το στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας τη δεκαετία του ογδόντα. Αλλά αυτό δε μπορεί να εξηγήσει τα πάντα, ούτε να κάνουμε αναγωγές σε στιλ οι τάδε εκπροσωπούσαν τους εργάτες κι οι άλλοι τους συμβιβασμένους μικροαστούς. Προσπάθησε να εφαρμόσεις ένα τέτοιο σχήμα πχ στη σοβιετία της δεκαετίας του 30 για να καταλάβεις τα όριά του. Μόνο οι τροτσκιστές κάνουν τέτοια αναγωγή για να εξυπηρετήσουν το συμπέρασμα που έχουν βγάλει από πριν.
Το αντικειμενικό έδαφος υπάρχει, αλλά υπήρχε και πριν και δε μπορεί να εξηγήσει από μόνο του τι ήταν αυτό που οδήγησε σε μια στορφή κι αλλαγή πολιτικής. Σκέψου το ίδιο παράδειγμα με το νικήτα, το 20ό και τις ε-χ σχέσεις που υπήρχαν ως αντικειμενική βάση κι επί στάλιν.
Ούτως ή άλλως νομίζω ότι κι εσύ το ίδιο περίπου λες στο υστερόγραφο.

Τα άλλα περί συμμαχιών τα αφήνω ασχολίαστα..

Ανώνυμος είπε...

Για την τελευταία ερώτηση σου: "Που είναι σήμερα οι επτά που αποχώρησαν από το ΝΑΡ".

Η απάντηση είναι ότι βρίσκονται στο κίνημα με τις γραμμές του ΚΚΕ...

Κάποιος από τους 7. (που εδώ μέσα γράφει με άλλο παρατσούκλι συχνά πυκνά)...