Ξύπνα βασίλη

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά, έλα πάρε και τούτο,
γκόρμπι εγώ σου το ‘δωσα, σύντροφο φέρε μου το

Μην κοιμάσαι σύντροφε, δε δουλεύει η τύχη μας, αυτά είναι αστικός μύθος.
Κατεβαίνουμε στις πορείες μηχανικά, σαν υπνοβάτες, με ομοφωνία κοιμητηρίου. Κι οι άλλοι αλειμμένοι με μαλόξ και κρέμες νυκτός, ύπνο ανήσυχο και συγκρουσιακό, ρίχνουν κλωτσιές και πέφτουν απ’ το κρεβάτι.
Μην αλλάζεις πλευρό σύντροφε, μια χαρά πέφτουμε.

Κι αυτοί που τώρα κοιτάνε την πορεία; Προτιμούν τον αιώνιο ύπνο.
Μας συμπαθούν όσο ένα ξυπνητήρι. Καταλαβαίνουν πως έχει δίκιο, αλλά δεν το ψηφίζουν κιόλας. Το πατάν και συνεχίζουν τον ύπνο του δικαίου. Χρέος μονάχοι τους να σηκωθούν.

Κι ο κόσμος όλος ένα απέραντο κοιμητήριο ελπίδων.
Πού να το ρίχνουν άραγε το υπνωτικό; Ψάχνεις να το βρεις όπως το αντι-κούκου στο στρατό. Στις τηλεοράσεις, στις εκλογές, στη μισθωτή εργασία και την αλλοτρίωση.
Πρέζες υπάρχουν πολλές. Η ηρωίνη σκλαβώνει, το ίδιο κι οι υπόλοιπες.

Μια υπνηλία γενική, το κίνημα κοιμάται όρθιο. Ωραία κοιμωμένη με αναλαμπές που πέφτει ξανά σε κώμα. Περιμένει το πριγκιπόπουλο απ’ τη σοβιετία να έρθει να το φιλήσει.

Το 89 μας πιάσαν πάνω στον ύπνο τον γλυκό κι έκτοτε ζούμε τη μεγάλη νύχτα του κινήματος, ξεσκέπαστοι χωρίς μαμά πατρίδα.
Στρίμωγμα, αλλαγή πλευρού, ροχαλητά. Αλλά δεν το βάζουμε κάτω, παλεύουμε για μεγαλύτερη κουβέρτα και στρώμα ετοιμοπαράδοτο απ’ τον 902. Χωρίς ναρκωτικά και ναρκωμένες συνειδήσεις.

Στα όνειρά μας εκδικούμαστε τη μίζερη ζωή μας. Αλλά ο ύπνος μας είναι βαθύς, χωρίς όνειρα κι ελπίδες για το μέλλον.

Όποιος κοιμάται χάνει τα καλύτερα στη ζωή.
Κι αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας του λαγού με την χελώνα. Άλλο αν η σοβιετική χελώνα δε μπόρεσε να κάνει το παραμύθι πραγματικότητα κι εμείς κρυφτήκαμε στο καβούκι μας περιμένοντας την αντεπίθεση.


Πώς θα αφυπνίσουμε τις ναρκωμένες συνειδήσεις;
Με ομοιοπαθητική. Πόλεμο στον πόλεμο κι ύπνωση στην ύπνωση.
Μα τον Όσιρη και μα τον Άπη είσαι επαναστατική τάξη.
Ώσπου αυθυποβάλλεσαι και το πιστεύεις για τον εαυτό σου και την οργάνωσή σου.

Ας είναι ελαφρύ το πάπλωμα και σοβιετικά τα συντρίμμια που μας σκεπάζουν.

(από τον τόμο κομμουνιστικής μυθολογίας, εκδόσεις στρατίκη)

Υστερόγραφο: σύντροφοι αναγνώστες εξέφρασαν παράπονα για τους εξεζητημένους συνειρμούς. Εν είδει αυτοκριτικής (ρηχής και ψεύτικης) η κε του μπλοκ δίνει στο κοινό τον παρακάτω κομμουνιστικό σύνδεσμο στους μη παροικούντες τον μικρόκοσμο του αστερίξ και του παλιμπαιδισμού για να μπουν στο νόημα με τον όσιρη. Οι υπόλοιποι ας πάρουν βαθιά ανάσα να αναπνεύσουν νοσταλγία.

http://www.youtube.com/watch?v=QOGKBwjeL3U&feature=related

-Η εικόνα, εξ όσων γνωρίζω, είναι δημιουργία του blogger καλτσόβρακο (http://www.flickr.com/photos/kaltsovrako/3973540189/). Το καλό να λέγεται.

-Τρεις τραγικές κι ασυγχώρητες παραλείψεις στη διπλανή ψηφοφορία.
Οι διόσκουροι των/της εαακ φιλοσοφικής (σαφ-καρφί κλπ).
Το διαλεκτικό δίπολο ανάμεσα στα κομμουνιστικά καθεστώτα και τους καθεστωτικούς κομμουνιστές.
Κι οι λεπτές διαφορές ανάμεσα στη δικτατορία του προλεταριάτου και την εργατική εξουσία (στη ναρίτικη διάλεκτο, που λέει κι ο σάββας).
Μπορείτε να τα ψηφίζετε-στηρίζετε εκτός συναγωνισμού και συντροφικής άμιλλας.