Καρφί και πρόκα

Πριν ξεκινήστε το κείμενο, πάρτε μια σακούλα για τον εμετό, μπορεί να χρειαστεί. Το βιβλίο που θα μας απασχολήσει έχει τίτλο: «ποιος σκότωσε το νίκο τεμπονέρα»; Το χρονικό ενός προσχεδιασμένου πολιτικού γκλήματος και μιας προαποφασισμένης ποινικής καταδίκης. Συγγραφέας είναι ο μιχάλης αρβανίτης, συνήγορος υπεράσπισης του καλαμπόκα.


Στο εκδοτικό σημείωμα ο ιωάν. γιαννάκενας μας λέει:
Η περίπτωση του γιάννη καλαμπόκα είναι μια κλασική περίπτωση σκηνοθετημένου ενόχου. Είναι ο μπροστάρης, ο αγωνιστής της πρώτης γραμμής, που ενοχλεί αφάνταστα το «προοδευτικό» και σοσιαλ-κομμουνιστικό κατεστημένο. Διότι δεν τους φοβάται και λέει ελεύθερα τις ιδέες του και διότι είναι ένα λαϊκό παιδί.

Αυτό το λαϊκό παιδί λοιπόν κλήθηκε να σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου, μας λέει ο αρβανίτης και τον παρομοιάζει με τον ιησού. Η παράσταση είχε γραμματείς, φαρισαίους, όχλο, ψευδομάρτυρες ιούδα κι έναν πιλάτο που είναι ο μητσοτάκης. Η σειρά των πράξεων ίδια: η συνωμοσία, η σύλληψη, η δίκη, η διαπόμπευση κι η σταύρωση.

Ποια είναι η δική του εκδοχή για τα γεγονότα;
Ο θάνατος του τεμπονέρα –που δεν ήταν ακαριαίος- προκλήθηκε την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη μανιασμένη επίθεση εκατοντάδων υποκινούμενων «δημοκρατικών» πολιτών με σκοπό τη βία εκδίωξη απ’ το προαύλιο των σχολείων μια ομάδας νεαρών της τοπικής νεολαίας της δεξιάς που ‘χαν παγιδευτεί μέσα σε αυτό κι ενώ επιχειρούσαν εκδήλωση αποδοκιμασίας των μαθητικών καταλήψεων κάνοντας ταυτόχρονα και τη σχετική αφισοκόλληση.

Ακροκουκουέδες και συνοδοιπόροι ζαλισμένοι από το αναπάντεχο λαχείο που τους έπεσε προσπαθούσαν να βρουν τον επικερδέστερο τρόπο για να το εξαργυρώσουν. Είχε χρόνια να τους στέρξει ένας λαμπράκης ή ένας πέτρουλας (σσ: με πέτρουλα, λαμπράκη μας οδηγεί).

Σαν πιο βολικός και κερδοφόρος κατά πως ήταν φυσικό τους γυάλιζε ο γιάννης καλαμπόκας γιατί και δημοτικός σύμβουλος της δεξιάς ήταν και πρόεδρος της τοπικής νεολαίας και προγραμμένο αγκάθι μες στο μάτι τους. Οι συντροφοσυνοδοιπόροι δίκασαν και καταδίκασαν αμετάκλητα τον καλαμπόκα για το φόνο του ακροκουκουέ καθηγητή. Κρυβόταν κι ετοιμαζόταν να απολογηθεί για το έγκλημά του να είναι δεξιός κι όχι αριστερός ή συνοδοιπόρος-προοδευτικός.

Εισαγωγικά εκθέτει τη γενική κατάσταση στην ελλάδα εκείνου του χρόνου και φροντίζει να μας δώσει πειστήρια για το πολιτικό του ποιόν για να μη μας μείνει καμία αμφιβολία.
Καταλήψεις. Νέο φρούτο απ’ το μπαξέ της συντροφοσυνοδοιπορίας. (...) Καταργούν τα αρχαία ελληνικά και την καθαρεύουσα στις δημόσιες υπηρεσίες (κάτι που δεν τον εμποδίζει να μας πετάξει ένα ωραιότατο, στις μιάμιση, μερικές σελίδες μετά).
Η αστυνόμευση θεωρείται μέτρο αντιδημοκρατικό και φασιστικό. Γι’ αυτό η διαλυμένη αστυνομία δεν αστυνομεύει, αλλά συνδικαλίζεται. Τα τάγματα εθνοφυλακής διαλυμένα κι αυτά για να μπαίνουν οι σκύλοι μες στο ξέφραγο αμπέλι. (σσ: ενώ τώρα ευτυχώς οι συνοδοιπόροι βάζουν φράχτη).

Στη νδ τη βγαίνει από τα δεξιά από θέσεις ιδεολογικής καθαρότητας και συνέπειας στην αίσθηση του καλτ.
Το ρόλο του υπουργού παιδείας διορίστηκε για να παίξει ένα θλιβερό ανδρείκελο. Το μόνο που καταφέρνει είναι το τίποτα κι η συντήρηση του χάους. Χορεύει στο ρυθμό που παίζουν τα όργανα του συντροφο-σοσιαλιστικού κατεστημένου που προετοίμασε στρώνοντας χαλί ο κερκυραίος κερένσκυ με τη γαλλική προφορά. Όμως κι αυτός, όπως και τόσοι άλλοι προδότες της παράταξης και της ιστορίας της, οπορτουνιστής κι αμοραλιστής απ’ τη φύση του, σκεφτόταν μόνο πώς θα δώσει εξετάσεις στον προοδευτικό χώρο, ώστε να αυτομολήσει την κατάλληλη στιγμή ως οψιμοδημοκράτης, με το αζημίωτο βέβαια.

Για όσους δε θυμούνται ή δεν κατάλαβαν εννοεί τον κοντογιαννόπουλο που λίγα χρόνια μετά μεταπήδησε στο πασόκ. Κερκυραίος κερένσκι με γαλλική προφορά είναι ο γέωγιος γάλλης που κατάργησε την καθαρεύουσα κι έγινε και πρωθυπουργός. Μετά μπαίνουν στο στόχαστρο κι οι υπόλοιποι.

Μάχιμος μπροστάρης ο χαρισματικός νοσοκόμος του αμερικανικού ναυτικού που ξαναγύρισε στην ελλάδα για να την εκδικηθεί. Ανάμεσά τους ο σ-ερέ-ος τριανταφυλλίδης που ανακάλυψε την ευρώπη! Μόνο που τώρα δεν κράταγε γκλίτσα, αλλά μπαστούνι του γκολφ. Ο λαός του έδωσε την κυβέρνηση του τόπου νομίζοντάς τον δεξιό! Αλλά ήταν μακριά νυχτωμένος κι εξαπατημένος.
Δεν αναφέρεται στη σοσιαλ-μανία αλλά στη νομιμοποίηση του κόμματος του εγκλήματος και της προδοσίας).

Κι ακολουθούν οι πρωταγωνιστές τοπικής εμβέλειας.
Ο συντροφο-συνοδοιπόρος δήμαρχος που μπήκε πριν τα γεγονότα στο βουδ (σχολικό συγκρότημα) είδε τον καλαμπόκα και του είπε: τι θες εσύ εδώ; -Ό,τι κι εσείς κύριε δήμαρχε. Βγαίνοντας έδωσε στους δικούς του το σύνθημα: καμιά εικοσαριά είναι, μπείτε μέσα και λιώστε τους.

Η σουσουδομποβαρίζουσα προεδρίνα της ελμε που συντόνιζε την επιχείρηση. Βγήκε στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό για να δώσει εντολές στον όχλο να μαζευτεί έξω από το σχολείο. Και στη δίκη κατέθεσε ότι ο τεμπονέρας δέχτηκε χτυπήματα με ένα λοστό (σκύλλα). Ακόμα κι αυτό είδε η πράσινη η σκύλα που έλειπε την ώρα των γεγονότων, αλλά είχε σκονάκι.

Η τοπική νοδε που είχε σύσκεψη κι άφησε τους νεολαίους της αντιμέτωπους με τον όχλο. Αργότερα βρήκαν μια καλή ευκαιρία να πιάσουν με ένα σμπάρο δυο τριγόνια. Θυσίασαν τον καλαμπόκα ως αποδιοπομπαίο τράγο για να ξεφορτωθούν έναν ικανό ανταγωνιστή. Τάδε έφη αρβανίτης.

Ένας απ’ τους μαθητές του σχολείου, δημοκρατουράκι καταληψίας, που στο εξής αναφέρεται ως ο δεκαπενταμελές.
Μάρτυρες που κατέθεσαν ότι είδαν τον καλαμπόκα να χτυπάει τον τεμπονέρα κι ο αρβανίτης τους λέει ψευδομάρτυρες γιατί άργησαν να δώσουν κατάθεση και τα θυμήθηκαν εκ των υστέρων, που έπεσε σύρμα, υποπίπτοντας συνάμα σε πολλές αντιφάσεις.

Ο μαγκάκης που ορίστηκε πολιτική αγωγή κατά των καλαμπόκα-μαραγκού και σπίνου. Ο γνωστός λαλίστατος μεγαλέμπορος δημοκρατικών κι αντιστασιακών προϊόντων που ξέχασε τι είχε γράψει το 89 στο υπόμνημά του προς τον αρχηγό, το ναύτη τον αμερικάνο: "το πασοκ ευθύνεται για δημιουργία παρακράτους, εισαγωγή βίας και τραμπουκισμού στην πολιτική ζωή και τον εκχυδαϊσμό της".
Αυτός ο μασκαράς ήρθε στο δικαστήριο ένα χρόνο μετά κι αερολόγησε για δεξιούς τραμπούκους καταπίνοντας όσα είχε ξεράσει στα μούτρα του πασοκ.

Και καταλήγει:
Ε λοιπόν ναι! Πολιτικό έγκλημα ήταν αλλά απ την πλευρά τους. Αυτοί ήταν πολιτικοί εγκληματίες που το προκάλεσαν με μια σειρά εγκληματικών πράξεων, έχοντας ανέλπιστα για συνεργούς τα ανεύθυνα κι ασυνείδητα ανθρωπάκια της νομαρχιακής διοίκησης του κόμματος της δεξιάς που συντέλεσαν έμμεσα με την εγκληματική τους παράλειψη.

Από το παραλήρημα δε γλιτώνει ούτε ο δολοφονημένος τεμπονέρας. Ο ακροκουκουές καθηγητής που αποσπάστηκε από την κόρινθο, γιατί η εργατούπολη της πάτρας παρουσίαζε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πίστευε στον πατερούλη στάλιν και τον είχε πρότυπο, όπως άλλωστε όλοι οι κουκουέδες, ακραίοι και μη (!).
Την ίδια στιγμή στον τύπο είχαμε θρήνους κι οδυρμούς για τη βαρυπενθούσα χήρα που τα τελευταία δύο χρόνια της διάστασης μόνο στο δικαστήριο έβλεπε τον τεμπονέρα.

Το σύντροφο με το μουστάκι τον ξαναπιάνει σε ένα ακόμα σημείο.
Και στη δημοκρατία της σοβιετίας ακόμα, του πατερούλη στάλιν, κρατούσαν τα προσχήματα και μετά την κατηγορία καλούσαν το θύμα σε απολογία ή το υποχρέωναν σε ομολογία πριν να το σκοτώσουν.
Ακόμα και κείνο το γεωργιανό ανθρωπόμορφο τέρας, αν ζούσε θα τους σιχαινότανε. Ο καλαμπόκας ήταν ήδη καταδικασμένος.

Επιστροφή στη ροή των γεγονότων, έξω από το σχολικό συγκρότημα του βουδ.
Ο ντοπαρισμένος όχλος φωνάζει: θάνατος στους φασίστες, το πασόκ είναι εδώ ενωμένο δυνατό. Οι πραιτοριανοί (sic) του τεμπονέρα ήταν πεντακόσια άτομα όχλος. Αναλογία ένας προς εικοσιπέντε σε σχέση με τους νεολαίους της δεξιάς.

Η συντροφοσυνοδοιπορία με το σύμπλεγμα του περιθωριακού προχωράει σε συλλ-αλητήρια και πολιτική εκμετάλλευση για να μη σταματήσουν οι καταλήψεις. Ομάδες κρούσης του όχλου κάνουν επίδειξη φιλειρηνισμού εκτοξεύοντας μολότοφ. Η αστυνομία απαντάει με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες (!). Στην αθήνα ωστόσο παρά τις συγκρούσεις και τα επεισόδια η κυβέρνηση απλά παρατηρεί και δημοκρατουρεί.
Εν τω μεταξύ τα εξάρχεια απαξιοί να τα γράψει με κεφαλαίο έψιλον. Και μάλλον δεν το κάνει από άποψη όπως η κε του μπλοκ με τοπωνύμια και κύρια ονόματα.

Το επόμενο μεσημέρι έγινε η κηδεία στο β’ νεκροταφείο.
Σύντροφοι και συνοδοιπόροι σύσσωμοι στην κηδεία. Ανάμεσά τους κι ο βουλευτής της αντιπολίτευσης που έγινε πέντε χρόνια μετά πρωθυπουργός χωρίς να ‘χει αντίρρηση βέβαια η 17Ν (το σημίτη εννοεί). Κόκκινο πανί με κίτρινα γράμματα (ΕΑΜ) σκέπαζε το φέρετρο. Ο πατέρας του νεκρού άγνωστης… εθνικότητας, ξέσπασε κατά των ελλήνων φωνάζοντας με οργή κι αγανάχτηση: άτιμοι έλληνες!

Διαβάστηκε και ψήφισμα του συλλόγου κληρικών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία συμμετείχαν τουλάχιστον τριάντα παπάδες στο πένθος της συντροφο-συνοδοιπορίας. Οι λειτουργοί του χριστού τιμούσαν το λειτουργό του στάλιν με την άδεια ή την εντολή του μασόνου δεσπότη τους.

Έξω απ’ τη μητρόπολη η μπάντα του δήμου πάτρας παιάνιζε συντροφο-αντιστασιακούς ύμνους και τον εθνικό(!) μας ύμνο. Ο φανατισμένος όχλος κροτάλιζε αδιάκοπα αντιδεξιά συνθήματα. Τα στεφάνια που ‘στειλε η κυβέρνηση του κρητικού πιλάτου ποδοπατήθηκαν από τον όχλο. Την ίδια τύχη θα είχε παραλίγο κι η υφυπουργός της κυβέρνησης. Τη γλίτωσε φτηνά, τελευταία στιγμή με σπρωξιές και μερικές καρέκλες από το μαινόμενο όχλο με τη δημοκρατική ευαισθησία.

Τραγούδι για τον τεμπονέρα όμως δεν έχουν για να τραγουδήσουν. Ο μίκης θεοδωράκης, συμμέτοχος τώρα στην κυβέρνηση του κρητικού πιλάτου, δε φτιάχνει πια τραγούδια για τα γελαστά παιδιά.
Είπε πολλά εμετικά, αλλά αυτό το τελευταίο ήταν μαχαιριά στην καρδιά, γιατί είναι αλήθεια.

Στη συνέχεια μας λέει για κρίστελ νάχτεν (νύχτα των κρυστάλλων). Ειρωνεύεται το σύνθημα όχι στο φασισμό (εννούν στον μαύρο ή στον κόκκινο;).

Λέει ότι ο καλαμπόκας έκανε απεργία πείνας στη φυλακή γιατί τον έπνιγε το δίκιο του. Ότι το μοιραίο χτύπημα στον τεμπονέρα ήρθε από πίσω, άρα πρέπει να του το έδωσαν κατά λάθος οι δικοί του. Μετά όμως λέει ότι τον τεμπονέρα τον χτύπησε ο μαραγκός (ουραγκοτάγκος). Κι ότι τον είδε ο σπίνος, αλλά δεν το κατέθεσε, ούτε τον μαρτύρησε στη συνέχεια (το τελευταίο κατόπιν παρότρυνσης του καλαμπόκα). Αλλά φτάνει ως εδώ. Πήραμε μια γερή γεύση από γραφικά εμέσματα.

Η ανάρτηση αυτή έχει το εξής νόημα σύντροφε αναγνώστη. Αν πετύχεις αυτό το βιβλίο μην γελαστείς από τον τίτλο και το κοκκινόμαυρο εξώφυλλο. Κάνε τουλάχιστον τον κόπο να δεις τον υπότιτλο με το πολυτονικό και το όνομα του εκδοτικού. Είναι αρκετά για να υποψιαστείς.

Και σε ένα δεύτερο επίπεδο μπαίνει για να θυμηθούμε σε ποιους απευθύνεται το σύνθημα στον τίτλο του κειμένου. Αν και προτιμάμε το άλλο με τον πέτρουλα και το λαμπράκη.

Υστερόγραφο: σήμερα είναι κι η επέτειος του θανάτου του πατρός γράψα. Σκεφτόμουν να βάλω ένα παλιό του κείμενο του 92’ με τίτλο οργάνωση-μέτωπο-κίνημα που πιάνει γενικά και το υποκείμενο –το θέμα που θα απασχολήσει ένα από τα σώματα της σοβαρής συνιστώσας μες στον χρόνο -βασικά όποτε καταστεί δυνατόν να μαζευτούν ως σωματίδια σε πυρήνα.

Αλλά εκτός του ότι ήταν λίγο βαρύ, είδα ότι με έχουν προλάβει τα χρονικά του περιθωρίου που το ανέβασαν προ διετίας: http://historiasmarginales.wordpress.com/2009/02/20/epanastatiko_ipokeimeno/

Αυτό που με απογοήτευσε στον κύκλο μου ήταν ότι ελάχιστοι δικοί τους γνώριζαν τη σύγκληση αυτού του σώματος κι ακόμα λιγότεροι την ύπαρξη αυτού του κειμένου.
Στην επόμενη επέτειο μπορεί να επανέρθουμε με καλύτερο υλικό.