Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Το στεριανό νησί

Θερινές εντυπώσεις από τη Λευκάδα

Εάν κατευθυνεσαι από τα νότια προς το νησί της Λευκάδας, πρέπει πρώτα να διασχίσεις βασικά ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία, που σου δίνει την εντύπωση πως δε θα τελειώσει ποτέ. Και δεν είναι απλά ο μεγαλύτερος νομός της Ελλάδας με διαφορά στήθους ή λιμνοθάλασσας από τη δεύτερη Λάρισα, αλλά πρακτικά δυο νομοί σε έναν, όπως δηλώνει και το όνομά της. Όπως ήταν δηλ κάποτε ενιαίος νομός η Κοζάνη με τα Γρεβενά, τα οποία είναι μια από τις μικρότερες πρωτεύουσες νομού στην χώρα και δε δικαιολογουσαν πολύ πειστικά την αναγκαιότητα αυτόνομης ύπαρξης και παρουσίας τους ως ξεχωριστή νομαρχία. Αν και αυτά μετεξελισσονται και καταργούνται σταδιακά με την αναδιάρθρωση του αστικού κράτους και σχέδια τύπου Καλλικράτη. Όπως αρχίζουν να χάνουν ίσως το ρόλο και τη σημασία τους τα εθνικά κράτη εντός των διάφορων ιμπεριαλιστικων οργανισμών/ολοκληρωσεων, χωρίς να αναιρείται ωστόσο η εθνική πρωτίστως βάση εκδήλωσης των ενδοιμπεριαλιστικων αντιθέσεων, των πολεμικών συγκρούσεων, κτλ. Κι είναι κωμικοτραγικό να βλέπεις κάποιους αυτοαποκαλουμενους μαρξιστές να μην μπορούν να διακρίνουν αυτή τη γενική τάση ολοκλήρωσης, που από μακροσκοπική άποψη προετοιμάζει τις υλικές συνθήκες για το πέρασμα στον κομμουνισμό, με την αντιδραστική οικονομικοπολιτικη ουσία της στο σημερινό πλαίσιο.

Παρόλα αυτά τα Γρεβενά δεν είναι ο μικρότερος νομός της Ελλάδας (ούτε καν της ηπειρωτικής πιθανότατα). Ο τίτλος αυτός ανήκει στη Λευκάδα, που καταργεί διαλεκτικά ή καθιστά δυσδιάκριτα μερικά πιο παραδοσιακά όρια, όπως μεταξύ θάλασσας και στεριάς, ηπειρωτικής και νησιώτικης χώρας, καθώς συνδέεται οδικώς μέσω γέφυρας με την Αιτωλοακαρνανία, το μεγαλύτερο νομό όπως προείπαμε, σα φυσική συνέχεια και παρακλάδι του. Ή το όριο μεταξύ ειρηνικού και μεσογείου, αφού κάποιες γωνιές με πυκνή βλάστηση και γαλαζοπράσινα νερά θυμίζουν μικρούς επίγειους παραδείσους.

Η Λευκάδα είναι ένα νησί που συνδυάζει τα πάντα. Όμορφες διαδρομές στο βουνό με μονοπάτια για πεζοπορία και καταρράκτες. Γραφικά ορεινά χωριά με μνημεία, προτομές και συνθήματα για την αντίσταση, το εαμ και το κόμμα. Πλούσια αγωνιστική παράδοση από τα χρόνια του αντάρτικου και τον καιρό που η εδα έπαιρνε τη μονοεδρικη περιφέρεια του νησιού.

Και φοβερές παραλίες για όλα τα γούστα. Από πιο ερημικές, σχεδόν παρθένες, όπου δεν έχει πατήσει ακόμη ξαπλωστρας ποδάρι, μέχρι κάποιες άλλες, πολυβουες και κοσμικές, όπου οι ομπρέλες φαίνονται σαν ταπετσαρία από ψηλά και τα ντεσιμπέλ των μπιτσομπαρων φτάνουν ως απέναντι στην Ιταλία. Κι άντε να μη σου βγει μετά η ρετσινια του αντικοινωνικου κι αγοραφοβικου που δεν ξέρει να κολυμπά μες στις μάζες και τους σερφερς και προτιμά την εναλλακτική ησυχία του και τη μοναξιά της ιδεολογικής καθαρότητας, σε κολπακια όπου συχνάζουν τρεις κι ο κούκος.

Οι πιο ωραίες κι ιδιαίτερες παραλίες είναι αντικειμενικά στο δυτικό τμήμα του νησιού, όπου μπορείς να απολαύσεις μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, με το ροζ ήλιο να βουτάει κσι να χάνεται στο απέραντο γαλάζιο, σε μια εκπληκτική σημειολογία για τη μοναδική περιφέρεια πλην αττικής που κέρδισε ο συριζα. Και όπου εκτός από το διαφημισμένο πόρτο κατσίκι, ξεχωρίζει η Εγκρεμνη, που έχει προφανή ετυμολογική προέλευση. Κι όπου κατεβαίνεις χαρούμενος 350 σκαλιά (!) αλλά το ζήτημα είναι πώς τα ανεβαινεις μετά, που σου φεύγει η ψυχή για έφοδο στον ουρανό, αλλά το σώμα μένει στάσιμο κι απροθυμο και νιώθεις σαν τον ινστρουκτορα του τραμπακουλα στο λετσοβο, που όρκο παίρνω καλός άνθρωπος πρέπει να ήτανε, αλλά πήγε κι έπεσε στην Εγκρεμνη και καλά κρασά. Αμ εμείς θα τη φτιάξουμε την κίνηση, χαμενε α χαμενε.

Αλλά το πιο ιντριγκαδορικο όνομα το έχει στα ανατολικά η παραλία φράξια, απέναντι από το σκορπιό, που φέρνει την ανάπτυξη εξαγοράζοντας αξιοπρεπειες και συνειδήσεις. Είναι όμως εξαιρετικά δυσπρόσιτη και αν αληθεύουν οι πληροφορίες της κε του μπλοκ, φιλοξενεί την εξοχική βίλα του καρολου παπουλια. Και μου θυμίζει συνειρμικά τον μαιουνη και το "καταληψιακο" σουξέ της εποχής. Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία.

Μιας και το έφερε η κουβέντα, στη Λευκάδα πρέπει να υπάρχει ένας μικρός πυρήνας των εργατοαγωνιστων που πρόσφατα κυκλοφόρησαν στην ιστοσελίδα τους την ιδρυτική διακήρυξη της κίνησής τους (κινηση κομμουνιστών εργατικού αγώνα ή αλλιώς) κκε α. Που δεν είναι κόμμα λέει αλλά ήθελε οπωσδήποτε μες στον τίτλο της το κκε, για να παραπέμπει σε/στο κόμμα. Κι εφόσον τελικά δεν είναι κόμμα αλλά ιστοσελίδα, θα μπορούσαν να το πουν και ικεα (ιστοσελίδα κομμουνιστών εργατικού αγώνα) όπως λέει το λαϊκό στρώμα. Ή και κκε β λέω εγώ, στα πρότυπα του εαμ β των σφων του Τεμπονέρα, που πλέον στηρίζουν συριζα.

Τι άλλο μπορεί κανείς να δει/βρει στη Λευκάδα;
Μια προτομή του Σβορώνου. Μνημεία του εθνικού λογοτέχνη της Ιαπωνίας λευκαδιου χερν! Μια κεντρική οδό που πήρε το όνομά της από την 8η μεραρχία του ελας. Το μουσείο του φωνογράφου με ελεύθερη είσοδο, αντάρτικα κειμήλια και τη φωτογραφία της θρυλικής Τζαβέλαινας που ζει ακόμα σε κάποιο γηροκομείο. Το πικάντικο τοπικό σαλάμι και τα φτηνά και ποιοτικά γάλατα της Δωδώνης που πάει για ξεπούλημα. Άπειρα κάμπινγκ και κάποιες παραλίες με ελεύθερο. Εγκατελειμμενες αμερικάνικες βάσεις. Ζεστούς, φιλικούς ανθρώπους. Κι ένα σύνθημα ενός οπαδού της Λίβερπουλ για το Σουάρεζ, αλλά δεν χρειάζεται να μιλάμε για ποδόσφαιρο για μερικές μέρες μετά από την κατάληξη που είχε ο τελικός του μουντιάλ.


Το βασικό χαρακτηριστικό του νησιού ωστόσο είναι πως ενα κομμάτι του φαίνεται να υστερεί λίγο σε γραφικότητα, γιατί καταστράφηκε στο μεγάλο σεισμό και χτίστηκε ξανά από το μηδέν, χάνοντας ωστόσο κι ένα μέρος της γοητείας του και το ιδιαίτερο χρώμα του. Το ωραίο είναι πως ενώ το κλασικό αστικό στερεότυπο λέει πως οι κάτοικοι των σοσιαλιστικών χωρών (που αντιμετώπιζαν οξύ στεγαστικό πρόβλημα και κοιτούσαν να το επιλύσουν βάζοντας πολλές φορές σε δεύτερη μοίρα την αισθητική) ζούσαν σε άχρωμα μουντά και πανομοιότυπα κουτιά, ο πολιτισμός της αντιπαροχής και του αυθαίρετου που έχει καταστρέψει τις ωραιότερες ελληνικές πόλεις, καταδεικνύει τόσο την αναρχία και την παντελή έλλειψη σχεδίου στην καπιταλιστική παραγωγή και τον κλάδο των κατασκευών κατ' επέκταση, όσο και την ισοπέδωση των ατομικών γουστων και της προσωπικής αισθητικής που υποτάσσονται στο εύκολο κέρδος. Και σε κάνει να σκέφτεσαι πως στην κοινωνία του μέλλοντος εκτός από τους θεσμούς του αστικού κράτους θα χρειαστεί να γκρεμισουμε και να φτιάξουμε από την αρχή μια σειρά γειτονιές κι εκτρωματα εκτός σχεδίου.

Ή όπως λέει και το σύνθημα
Σεισμός σεισμός κομμουνισμός

20 σχόλια:

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν,
Ελπίζω να πέρασες από την Εξάνθεια, και ελπίζω να υπάρχει ακόμη ένα μαγαζί, λίγο μοντέρνο-δεν πειράζει, μια απίθανη ταράτσα, σε μια ράχη, που εκτείνεται με αναίδεια μπροστά στο κενό, περίπου ~600 μέτρα κάθετα πάνω από τον πρώην γραφικό Αη-Νικήτα.
Ηλιοβασίλεμμα ονειρικό, νομίζεις πως θα δείς την Σικελία. Γι αυτό μόνο θα ξαναπήγαινα, και για τον ψαρά τον μπαρμπα Θόδωρο(;) στο κέντρο της πρωτεύουσας της Αγίας Μαύρας (από ψάρια δεν ξέρω, αλλά από διακόσμηση του μαγαζιού αξίζει να ψωνίσεις και ...μπαγιάτικα! - Είχες δημοσιεύσει πέρυσι φωτογραφία.)

Κατά τα άλλα, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια, και την Αγ. Μαύρα, που χάνεις. Ενα πρώην κόκκινο νησί, γνωρίζει εδώ και δυό δεκαετίες αλματώδη και σαρωτικά τουριστική "ανάπτυξη", δηλαδή μπαίνει στις πρώτες θέσεις του ελληνικού μικροϊμπεριαλισμού.
Οι Λευκαδίτες ξεχάσανε το ηρωϊκό ποπολάρικο και ημι-προλεταριακό τους παρελθόν, και μάλλον σαν εικονίσματα έχουν της μνήμες και τα μνημεία, που δε βλέπουν την ώρα να καταχωνιάσουν κάπου - μη χαλάνε και την μόστρα του νησιού...
Τώρα έχουν τις μαρίνες, τον ροβοκαβλίεφ και την Ευαγγελία Αραβανή...,
και, ασορτί, τους Μικροαστικούς Αγώνες....
Το εργατικό κίνημα, και το ΚΚΕ, θα ξαναρχίσουν από την αρχή, και στην Αγ. Μαύρα. Κι αυτή τη φορά, όχι με τους ποπολάρους (αυτοί βρήκαν το δρόμο τους), αλλά με τους είλωτες της απλήρωτης εργασίας του Τουρισμού.

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Σφυροδρέπανε,

Το κείμενο της ανάρτησης ΣΟΥ, ΜΟΎ έφερε όμορφες εικόνες και ταξιδιωτικές αναμνήσεις από δυο επισκέψεις μας στη Λευκάδα, το «στεριανό νησί»...
Η πρώτη ήταν για δύο μέρες [μετά της συζύγου και των δύο τέκνων – ήταν μικρά τότες] κατά τις μεταπασχαλινές μέρες του 1996, ερχόμενοι εκεί οδικώς από την Κέρκυρα μέσω Ηγουμενίτσας... [Το δεύτερο μας βράδυ εκεί ήταν Τετάρτη κι και είχε ματς ο Παναθηναϊκός για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών, αλλά νομίζω ότι ηττήθηκε. Και την άλλη μέρα οι “Ολυμπιακοί” κοροϊδεύανε τους “Παναθηναϊκούς”... Παρεμπιπτόντως κι ΕΜΕΙΣ “Ολυμπιακοί” είμαστε!!!]…

Το δεύτερη ΜΑΣ επίσκεψη στη Λευκάδα ήταν μόλις πριν δυο χρόνια [τέτοιες μέρες το 2012], μετά της συζύγου μόνο τούτη τη φορά, αλλά με παρέα ένα φιλικό ζευγάρι. Πήγαμε εκεί ατμοπλοϊκώς προερχόμενοι από την Κεφαλονιά, όπου πήγαμε για διακοπές... Την επιστροφή [αφού μείναμε ένα βράδυ στη Λευκάδα και προλάβαμε να κάνουμε μπάνιο στο Πόρτο Κατσίκι και να φάμε εξαιρετική ψαρόσουπα στην “Ταβέρνα του Μηνά”, κάπου κοντά στο Νυδρί], την κάναμε οδικώς [είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο στην Κεφαλονιά το οποίο μεταφέραμε με το ferry στη Λευκάδα], κι έτσι «διασχίσαμε βασικά ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία» [όπως αναφέρεις κι ΕΣΥ] για να καταλήξουμε στην Κυλλήνη κι απ’ εκεί μέσω Ζακύνθου πίσω στην Κεφαλονιά… Η μεγάλη πλάκα ήταν που βγαίνοντας από τη Γέφυρα του Ρίο-Αντίρριο, πήραμε [λόγω ελλιπούς οδικής σήμανσης – ένα σοβαρό πρόβλημα που έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει στην Ελλάδα] δρόμο προς Αθηνά(!) κι όχι προς Πύργο και Κυλλήνη!!! Κι επόμενη έξοδος για επαναστροφή ήταν στα ... 22(!) χιλιόμετρα. ΕΓΩ όμως την έκανα από μόνος ΜΟΥ [στο μέσω της υπεραστικής] περίπου στα 8 χιλιόμετρα και παρά τις διαμαρτυρίες της συζύγου ΜΟΥ, όμως με την έγκριση του κατά τ’ άλλα λιγομίλητου φίλου Αντώνη που ήταν συνοδηγός: «Άσ’ στον Anef_ και ξέρεις αυτός τί κάνει»!!! Γενικώς και ειδικώς πολύ καλά πέρασμα τότε...

Ανώνυμος είπε...

17.18 Να σου ευχηθω λοιπον καλες διακοπες να εχεις στο ιονιο που θα πας και ωραια να περασεις. οι κακι ες ομως για τον χαριλαο σε πραγματα που εχουνε ξεκαθαριστει και εχει γινει και αυτοκριτικη δεν ειναι χρησιμες. το ιδιο και για την αλεκα δηλαδη τη επρεπε να κανει να παει και να τον βρισει. και τα εισαγωγικα στα ΚΚ που ανεφερες για ειρωνεια δεν χρειαζοτανε καλες διακοπες λοιπον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το σχόλιο το γράφω από ταμπλέτα, για αυτό κάπως σύντομα και κωδικοποιημένα.

Όχι, δεν είμαι σίγουρος για την Τζαβέλαινας. Την πληροφορία μου την έδωσε ο υπεύθυνος του ερασιτεχνικού μουσείου του φωνογράφου, αλλά ήταν μάλλον λανθασμένη. Η φωτό έγραφε ότι ζούσε ακόμα το 2009, αυτό συμφωνεί με όσα λες, που τα θεωρώ πιο αξιόπιστα

Σωστά όσα λες σεχταρ για την πάλαι ποτέ Σάντα μαουρα.μαύρα τα μαντάτα για τη σερενάτα, που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινατα. Κι είναι ενδιαφέρον πως πολλά χωριά έχουν κρατήσει αυτή την κατάληξη που νόμιζα πως συναντιέται μόνο στην Κεφαλονιά.
Βεβαίως και πήγαμε στη ράχη και μειναμε ως το ηλιοβασίλεμα, ώσπου ξαφνικά είδαμε γύρω μας ενα σωρό κουβέρτες πανομοιότυπες που τις έδινε το μαγαζί στους πελάτες που το είχαν δαγκώσει, γιατί είχε ψυχρουλα στο βουνό.
Αλλά έχει κι άλλα θέλγητρα η Λευκάδα για να ξαναπας.

Ωραίες ιστορίες άνευ. Ο επόμενος κόμβος είναι τόσο μακριά για να σε τιμωρήσουν που δεν πήγες από το νέο δρόμο με τα διόδια (ο πιο νέος έχει μείνει στις καλένδες του Μπόμπολα). Μπορούσες να κάνεις αναστροφή απλά για Πάτρα και να συνεχίσεις μετά για Ηλεία, γιατί πλέον ούτε από Πάτρα παν καράβια για τα νησιά του Ιονίου νομίζω

Ανώνυμος είπε...

απολιθωμα. Και του χρονου να εισαι καλα να πας ξανα περισσοτερες μερες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν και οι άνεργοι έχουν κατά μια έννοια διακοπές όλο τον χρόνο, ευχαριστώ για την ευχή κι ανταποδιδω.
Για τις προηγούμενες αναρτήσεις σταδιακά τις επόμενες μέρες

Ανώνυμος είπε...

απολιθωμα Το γνωριζω καλα για τους ανεργους ειμαι στην ιδια κατηγορια το μονο καλο ειναι οτι ειμαι πολυ κοντα στην συνταξη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Φοβάμαι πως πίσω από το νικ «κόκκινος καπνάς» κρύβεται κατά πάσα πιθανότητα ο Βλάσης Αγτζίδης, κρατικοδίαιτος (εδώ εννοώ το «βαθύ» κράτος) εντεταλμένος αντικομμουνιστής με ήδη μεγάλη «καριέρα» στην αντιΚΚΕ συκοφαντική προπαγάνδα σ’ έναν συγκεκριμένο τομέα, ο οποίος τρυπώνει εδώ μέσα σαν άλλος Νίκος Σαραντάκος για να προβοκάρει και, ενδεχόμενα, να «ψαρέψει».

Είναι ντροπή να ευχόμαστε, έστω κι από άγνοια ή ευήθεια, σε τέτοια κουμάσια, «καλές διακοπές να έχεις», «ωραία να περάσεις» και άλλες παρόμοιες «αβροφροσύνες». Ή να σιωπούμε «εύγλωττα» στις χυδαίες προβοκάτσιες του.

Οι κομμουνιστές κάτι άλλο θα έπρεπε να του εύχονταν και να μην σιωπούσαν…

Ερυθρός

Ανώνυμος είπε...

επειδη αυτο παει για μενα δεν σιωπη σα νομιζω οτι απαντησα. Τωρα αν δεν καταλαβες την απαντηση εγω δεν φταιω χωρις βεβαια να ξερω ποιος ειναι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπαλτσαβιά, αφού δεν ήξερες ποιος είναι, σε συγχωρώ! Την άλλη, όμως, φορά που θ’ αρχίσεις τις «αβροφροσύνες», να ’σαι πιο προσεκτικός.

Όσο για την «σιωπή», δεν εννοούσα, βέβαια, εσένα…

Ικανοποιήθηκες τώρα;

Ερυθρός

Ανώνυμος είπε...

ερυθρος. Αν ενοεις οτι ημουνα ευγε νικος επειδη δεν υπερασπιστηκα τον κανταρ και τον ζιφκοφ δεν εχω κανει λαθος συνειδητα το εκανα. Για την ΑΛΕΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΑΡΙΛΑΟ απαντησα. τωρα που ξερεις εσυ ποιος κρυβεται πισω απο το ψευδωνυμο ειναι μια απορια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπαλτσαβιά, οι απορίες πρέπει να λύνονται (και συ να ψάχνεις και να ψάχνεσαι περισσότερο στην μπλογκόσφαιρα).

Ο Αγτζίδης έχει βγάλει βιβλίο με το, κατά πάσα πιθανότητα (100% δεν μπορεί να ’ναι σίγουρος κανένας, γι’ αυτό έγραψα χαρακτηριστικά «φοβάμαι»), νικ του για τίτλο, δες εδώ: http://kars1918.wordpress.com/2010/03/30/kokinos-kapnas/

Για τον Κάνταρ, τον Ζίφκοφ και τους λοιπούς θα τα πούμε σε άλλη ευκαιρία.

Άντε και καλό σου καλοκαίρι…

Ερυθρός

Ανώνυμος είπε...

ερυθρος. καλο καλοκαιρι και σε εσε να και για τα υπολοιπα στην διαθεση σου αν δεν εχουμε πεθανει βεβαια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

@ Νίκος Σαραντάκος

Βρε, καλώς το παιδί, χρόνια και ζαμάνια είχαμε να σε δούμε και να αναγνώσουμε μετά της δεούσης προσοχής τα διαφωτιστικά σου σχόλια!

Μιας λοιπόν και μας έκανες την τιμή να μπεις εδώ καλοκαιριάτικα για να υπερασπίσεις ένα «αδελφάκι» σου εν όπλοις, έναν ειδικό δηλαδή στις κρατικοδίαιτες εντεταλμένες αντιΚΚΕ προβοκάτσιες (σ’ άλλον τομέα είναι αυτός, μη φοβάσαι δεν θα σου πάρει το ψωμί) με ΣΥΡΙΖΑίικο ή άλλο άρωμα (λάθος, μπόχα και δυσωδία ήθελα να πω), να σου αφιερώσω ένα λαϊκό ρητό που μπορεί να μην είναι του σαλονιού, αλλά σου ’ρχεται κουτί στην συγκεκριμένη περίπτωση:

Όμοιος τον όμοιο γύρευε, πουτάνα την πουτάνα κι ο κερατάς τον κερατά να περπατάν αντάμα.

Ερυθρός

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

@ Νίκος Σαραντάκος

Αν αυτό το ιστολόγιο χρειάζεται την «υπεράσπιση» ενός εντεταλμένου κρατικοδίαιτου ΣΥΡΙΖΑίου προβοκάτορα που μπαίνει εδώ μέσα με μοναδικό στόχο και σκοπό να κάνει ύπουλη και άτιμη αντιΚΚΕ προπαγάνδα «ψαρεύοντας» ψηφαλάκια για το κόμμα του, αυτό το αφήνω στον Βασίλη να το κρίνει και να πάρει θέση· δυστυχώς ο Βασίλης μέχρι στιγμής σιωπά (ελπίζω πως δεν το κάνει επειδή του «κολακεύεις» τις λογοτεχνικές του φιλοδοξίες, γιατί τέτοιες «κολακείες» δεν τις χρειάζεται).

Σου ’χα τονίσει και σε προηγούμενο νήμα τούτου του ιστολογίου ότι για μένα αποτελεί ο λόγω της ηλικίας μου δήθεν «σεβασμός» σου βαθειά προσβολή. Δεν μπορεί να με σέβεται ένας που δεν σέβεται τον ίδιο του τον πατέρα καθώς σου ’χω γράψει άλλοτε κι εγώ κι άλλοι σε άλλο ιστολόγιο απ’ άλλη αφορμή, συγκεκριμένα εδώ:

http://e-oikodomos.blogspot.de/2014/06/h.html .

Όσο για το ήθος, εσύ ως ακραιφνής ΣΥΡΙΖΑίος καλύτερα θα ’ταν να μη βγάζεις τσιμουδιά, γιατί δεν μπορεί να μιλάει για ήθος ένας που έχει πολιτικό αρχηγό κάποιον, ο οποίος βλέπει στην τηλεόραση ένα πωρωμένο φασιστόμουτρο να χτυπάει μιαν γυναίκα που πάει να υπερασπιστεί μιαν άλλη του πολιτικού του και πολιτικού σου χώρου από την επίθεση αυτού του φασιστόμουτρου και κάθεται, ο πολιτικός σου αρχηγός, και χασκογελάει «χαριτολογώντας» και λέγοντας ότι φταίει το θύμα.

Είσαι, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του ΣΥΡΙΖΑ, σκάρτος Σαραντάκε κι απ’ όπου να σε πιάσει κανείς βρομάς!

Λυπάμαι που επειδή είσαι προκλητικός κι αναίσχυντος, αναγκάστηκα ν’ ασχοληθώ μαζί σου, αλλά αυτή είναι η τελευταία φορά…

Ερυθρός

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ αρνείται να σπάσει τη σιωπή της για θέματα που της φαίνονται παγερά αδιάφορα και βασικά την κουράζουν και την κάνουν να νιώθει όπως ο μαζεστίξ, όταν τον ρίχνουν οι βαστάζοι του από την ασπίδα του. Δεν επιθυμώ να ασχοληθώ ξανά με το συγκεκριμένο θέμα, ούτε πρόκειται να δημοσιευτούν άμεσα άλλα σχόλια για αυτό το θέμα. Όποιος θέλει, ας το συνεχίσει αλλού.

Ανώνυμος είπε...

Απολιθωμα. Πολυ σωστα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ