Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Οι Γερμανοί (δεν) είναι φίλοι μας

Όχι, δεν πρόκειται να αναλύσουμε ένα μουντιάλ με αντιδραστικό και λυπημένο τέλος –αν και από μία άποψη ήταν ρεαλιστικό σαν τη ζωή. Αλλά στον πρόσφατο τελικό όλη σχεδόν η φίλαθλη χώρα ήταν στο πλευρό της αργεντινής. Πολλοί πήγαν βέβαια με το αυθόρμητο αντι-γερμανικό, αντι-μερκελικό ρεύμα. Αλλά στην πλατεία που το έβλεπα, ο κόσμος χειροκρόρησε μετά τον ύμνο της αργεντινής, σα να ήταν η δική του ομάδα, χωρίς να αποδοκιμάσει πχ το γερμανικό εθνικό ύμνο.

Σε κάθε κανόνα υπάρχουν βέβαια οι εξαιρέσεις που τον επιβεβαιώνουν. Κι αυτές στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν: οι παραδοσιακοί γερμανόφιλοι τσολιάδες· οι πιστοί του μαραντόνα, που δεν ήθελαν να δουν το θεό τους να εκθρονίζεται ή να αποκτά συγκάτοικο στην κορυφή –με την αργεντινή του μέσι να το σηκώνει μες στη βραζιλία· κι όσοι δεν μπορούσαν να αντέξουν τη ρηχή, αντι-μερκελική συριζίλα με το ντεμέκ κινηματικό αργεντινάσο επίστρωμα και πήγαν από αντίδραση με τους άλλους. Αν και δεν ξέρω πόσο υγιές αντανακλαστικό είναι ο ετεροκαθορισμός ή γιατί να μη διαλέξουμε τους γερμανούς βαραββάδες στο δίλημμα ποιον αντιπαθούμε και θέλουμε να σταυρώσουμε.

Όχι δηλ πως αυτή η γερμανία είναι τόσο αντιπαθητική –συγκριτικά και με παλιότερες εκδοχές της νάσιοναλ μάνσαφτ- με τόσους γκασταρμπάιτερ στη σύνθεσή της: τους κλόζε και ποντόλσκι από την πολωνία, τον μουστάφι, τον μπόατενγκ που βρέθηκε σε άλλο ένα μουντιάλ αντιμέτωπος με τον γκανέζο αδελφό του, τον τυνήσιο κεντίρα, τον τούρκο οζίλ –που διάβασα κάπου πως ήθελε να χαρίσει το πριμ του στους παλαιστίνιους, αλλά δεν του επιτράπηκε. Υπήρχαν φυσικά και κλασικοί γερμαναράδες, σαν τον μίλερ, που ξέσπασε σε μια κολομβιανή μπάρμπι δημοσιογράφο, και τον σβαϊνστάιγκερ, που πανηγύριζε σα μεθυσμένος τουρίστας κι αν δεν κάνω λάθος το επίθετό του σημαίνει κάτι σαν αναβάτης γουρουνιού –που θα μπορούσε να υποδηλώνει σημειολογικά και τα PIGS ως χώρες. Αλλά υπήρχαν και σχετικά συμπαθείς παίκτες, σαν τον χούμελς, το λαμ, τον γκέτσε ή το ροδομάγουλο υπεράνθρωπο νόιερ, του οποίου η απόκρουση στο σουτ του μπενζεμά με τη γαλλία, θα μπορούσε να είναι το οπτικό αντίστοιχο του βιβλίου με τίτλο «στη γροθιά του σούπερμαν». Αν κι εμένα μου θύμισε αρκετά το μεγάλο ιβάν ντράγκο, το σοβιετικό πυγμάχο από το Rocky IV, που μιλούσε κυρίως με τις γροθιές του στο ρινγκ κι ελάχιστα εκτός αγωνιστικού χώρου.

Κάποιοι σφοι το προχώρησαν παραπέρα, θεωρώντας το παιχνίδι της γερμανίας ένα υπόδειγμα σοσιαλιστικού ρεαλισμού, όπου καμία μονάδα δεν είναι πιο σημαντική από το σύνολο και δε λάμπει υπερβολικά, για να επισκιάσει τους υπόλοιπους. Ο τελικός του μουντιάλ θα μπορούσε να ιδωθεί και ως ιδεολογικό μάθημα για το ρόλο της προσωπικότητας στην ιστορία. Γιατί ένας και μόνο αστέρας δεν μπορεί να νικήσει μόνος του ένα καλοδουλεμένο σύνολο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο –πόσο μάλλον όταν είναι ντεφορμέ και ξεζουμισμένος, έχοντας ξεκινήσει ίσως την κατηφόρα της καριέρας του.

Προσωπικά ωστόσο έχω ορισμένες ενστάσεις στο παραπάνω σχήμα. Στη γερμανική ομάδα μπορεί κάθε γρανάζι να γνωρίζει πολύ καλά τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες που του αναλογούν στο γενικό καταμερισμό εργασίας και όλα μαζί να συναρμολογούν μια ανίκητη πολεμική μηχανή (πάντσερ). Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιος μου το ανταλλακτικό.
Αλλά όπως μας λέει ένας άλλος γερμανός, ο στρατιώτης έχει ένα σοβαρό «μειονέκτημα»: ξέρει να σκέφτεται. Και διαθέτει (ποδοσφαιρική) φαντασία. Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός δεν είναι όπως τον παρουσιάζουν, μια καρικατούρα τέχνης αυστηρά προσκολλημένη στον τελικό σκοπό (νίκη) και το σύστημα, αδιαφορώντας για το αισθητικό κομμάτι και την ανάδειξη κάθε ξεχωριστής μονάδες (δηλ την ανάπτυξη της προσωπικότητας). Η γερμανία ακόμα και στην κορυφαία στιγμή της στο μουντιάλ (την επτάρα στη διοργανώτρια βραζιλία, όπου πέτυχε σε ένα μόνο αγώνα όσα γκολ είχε πετύχει σε όλο το τουρνουά η προηγούμενη πρωταθλήτρια, ισπανία) ήταν περισσότερο ένας αμείλικτος επαγγελματίας, που εκτέλεσε ψυχρά τη δουλειά του και τιμώρησε σκληρά τα κενά των βραζιλιάνων, οδηγώντας τους σε γοερό κλάμα, παρά μια σούπερ φαντεζί ομάδα που κέρδισε το θαυμασμό και την αναγνώρισή τους.

Οι περισσότεροι έμειναν βέβαια στο βασικό δίπολο που περιγράψαμε εισαγωγικά. Από τη μια ήταν η αργεντινή του τσε, του ντιέγκο με τον τσε τατουάζ στο μπράτσο κι επίσης του αργεντινάσο, της παύσης πληρωμών και των πειραμάτων αυτοδιαχείρισης –που δεν οδήγησαν σε τίποτα απολύτως, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το οπαδικό φαντασιακό. Κι από την άλλη οι ναζί, μερκελιστές κατακτητές-πιστωτές μας, που έχουν βγάλει όμως φωτεινά επαναστατικά μυαλά σαν τον μαρξ, τον ένγκελς και την πολωνή ρόζα λούξεμπουργκ, που έδρασε όμως κυρίως στη γερμανία –κάτι σαν τον κλόζε της εποχής.

Μπαίνει όμως κι ένας γενικός προβληματισμός, πέρα από τα έτοιμα στερεότυπα που ψάχνουμε να τα ενισχύσουμε ή να τα διαψεύσουμε με επιλεκτικά παραδείγματα από την ιστορία και τον αθλητισμό, για να επιβεβαιώσουμε το αρχικό μας συμπέρασμα. Ένας προβληματισμός για το πώς εξελίχτηκε ο λαός του κάρολου, του φρίντριχ και της ρόζας (που μετείχε κι αυτή της γερμανικής, μαρξιστικής παιδείας). Και για το τι απέγινε το πανίσχυρο εργατικό κίνημα στη γερμανία, η επαναστατική φιλοσοφική παράδοση (πριν από τη σχολή της φρανκφούρτης), οι κατακτήσεις κι η κληρονομιά που άφησε η λδγ, το κομμουνιστικό κίνημα συνολικά. (Θυμάμαι παρεμπιπτόντως κάτι που μου έλεγε μια φίλη για ένα βιβλίο του ταχτσή, που είχε αναμνήσεις από τους γερμανούς της κατοχής, και αρκετά χρόνια μετά δεν μπορούσε να συναντήσει το αρσενικό σκληρό πρότυπο που είχε κρατήσει στο νου του, παρά μόνο στους λδγερμανούς πίσω από το τείχος).

Αναλογίζεται κανείς τη σφραγίδα αυτού του παρελθόντος που έμοιαζε ανεξίτηλο και ψάχνει αμήχανα να τη βρει στην εικόνα του σύγχρονου γερμανού, που το συναντάμε κυρίως ως τουρίστα. Του γερμανού που ζει αθόρυβα, μεθάει φασαριόζικα, κινείται ελεγχόμενα κι αποκλειστικά σε μέρη και μαγαζιά που συνεργάζονται με το τουριστικό του γραφείο, απολαμβάνει άγευστη χωριάτικη σαλάτα και greek musaka σε ακριβές τουριστικές ταβέρνες της κακιάς ώρας, γιατί στην πατρίδα του δεν έχει ούτε καν αυτό. Ζει (;) για να δουλεύει από ήλιο σε ήλιο το χειμώνα, που είναι μικρότερη η μέρα, μελαγχολεί όταν τελειώνει το ωράριό του και δεν έχει ζωή πέρα από αυτό –αντίθετα με εμάς που μελαγχολούμε τα πρωινά και ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας με το πέρας της δουλειάς, όταν υπάρχει κι αυτή. Παθιάζεται με την οικονομία στα έξοδα, λατρεύει την τάξη, την πειθαρχία, όλα με πρόγραμμα, όλα στο σχέδιο, πρωτοκολλήσαμε τον έρωτα, προκατασκευασμένες στιγμές, ακόμα κι οι αποδράσεις τους για διακοπές, ακόμα κι οι πορείες, όπου περνάς από σωματικό έλεγχο, για να διαδηλώσεις ελεύθερα.. Πώς να βρεις μια χαραμάδα, κάπου να πιαστείς και να βρεις κάτι ελπιδοφόρο σε αυτή την χώρα; Πόση δουλειά μυρμηγκιού χρειάζεται σε μια κοινωνία εργατικών μυρμηγκιών, που έχουν ξεχάσει ότι κάποτε είχαν φτερά και φλέρταραν με την έφοδο στον ουρανό;

Σίγουρα υπάρχουν διάφορες επιμέρους εξηγήσεις. Οι μεγάλες ήττες του λαϊκού κινήματος, στο μεσοπόλεμο με την επικράτηση του ναζισμού και το 89’ με την (κατ’ ουσίαν) προσάρτηση της λδγ. Το ταπεινωμένο εθνικό αίσθημα μετά τη συνθήκη των βερσαλιών που έστρωσε το δρόμο στον χίτλερ. Οι συλλογικές τύψεις μετά το τέλος του β’ ππ που μετουσιώθηκαν σε μια λογική εργασιομανίας και «τα κεφάλια μέσα». Η πολυπλόκαμη ιμπεριαλιστική επέμβαση που βάρυνε αποφασιστικά σε μια χώρα-προμετωπίδα και σύνορο του καπιταλισμού απέναντι στις σοσιαλιστικές χώρες. Το σχετικά υψηλό βιοτικό επίπεδο (ή τέλος πάντων εισόδημα, γιατί «ζωή είναι αυτή;») που λειτουργεί ως παράγοντας αποπροσανατολισμού κι ενσωμάτωσης.


Δεν ξέρω όμως αν αυτά αρκούν για να ερμηνεύσουν πειστικά αυτό που η ρόζα στην (πολύ πιο ανήσυχη και ηρωική) εποχή της περιέγραφε ως απάθεια πτώματος για το γερμανικό προλεταριάτο –προκειμένου να το αφυπνίσει. Και δεν είναι μόνο στη γερμανία που δίνει τον τόνο πια αυτή η θλιβερή απάθεια κι αποσύνθεση…

49 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το μονο που θελω να συμπληρωσω ειναι σχετικα με το οτι ητανε προμετωπιδα του καπιταλισμου που αναφερεις. κατα την γνωμη μου αυτο δεν θα ειχε παιξει κανενα απολυτος ρολο αν δεν ειχανε προκυψει οι αλλαγες του 20ου συνεδριου. Αποδειξη ειναι η Λ.Δ ΚΟΡΕΑΣ που και αυτη χωρισμενη χωρα οπως και η γερμανια και ειχε και 3 χρονια πολεμο με τους αμερικανους αλλα δεν ειχαμε τα ιδια συπτωματα με την γερμανια γιατι δεν ακολουθησα νε τον ιδιο δρομο παρολο που και στην γερμανια το κανανε απο το 1971 και μετα. Τα υπολοιπα ειναι οπως τα λες καλη κυριακη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Όχι σπάνιο αλλά χαρακτηριστικό για το ιστολόγιο και το διαχειριστή του δείγμα απίθανης κοσμοθεωρητικής σύγχυσης και τρικυμίας εν κρανίω αδέξια πασπαλισμένων με τάχα μου τάχα μου μαρξιστική-λενινιστική ορολογία: δήθεν προλεταριακός διεθνισμός μέσα από άτεχνα καμουφλαρισμένους υπονοούμενους εθνικιστικούς/πατριωτικούς τόνους (πτώμα το γερμανικό προλεταριάτο, αλλά το ελληνικό καταγάγει επαναστατικές νίκες τη μια μετά την άλλη!), ολοκληρωτική άγνοια της σημερινής γερμανικής πραγματικότητας κι ανεκδιήγητο και τυφλό (αταβιστικό μήπως;) αναμάσημα ό,τι κλισέ ξεφουρνίζει για το γερμανικό λαό η αμερικανόφιλη μερίδα (ανάλογα πράττει κι η γερμανόφιλη για τον αμερικάνικο λαό) της ελληνικής μονοπωλιακής αστικής τάξης (λέγε με Μαλούχο ή τι μπορεί να μηρυκάζει κάποιος που δεν έχει ιδέα από τη Γερμανία, από τους σημερινούς αγώνες της γερμανικής εργατικής τάξης κι απ’ την άγρια κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας!) και στα όρια του μεγαλοϊδεατισμού ρατσιστική εξύβριση των Γερμανών (που είναι γουρούνια σε σχέση με τους «Άγιους» της Αργεντινής) με την εξ ορισμού καταδίκη ό,τι θετικού έχουν να επιδείξουν και την ταυτόχρονη μέσω σιωπηρού επιχειρήματος εκ του αντιθέτου εξύμνηση ό,τι αρνητικού χαρακτηρίζει τους Έλληνες (καταδικαστέα η γερμανική τάξη κι οικονομία και επαινετέα το ελληνικό κομφούζιο και κι η ελληνική ρεμούλα!). Κι όλα αυτά κάτω από το έμβλημα του κομμουνισμού, το σφυροδρέπανο! Παρ’ όλα αυτά χρήσιμο παράδειγμα (προς αποφυγή!) για το πού οδηγεί η (μη ταξική) θεώρηση των πραγμάτων μακριά από τη σκοπιά του επιστημονικού κομμουνισμού και πώς το ποδόσφαιρο διαιρεί την παγκόσμια εργατική τάξη και το διεθνές προλεταριάτο, δηλητηριάζει με το φαρμάκι του εθνικισμού τις πλατιές μάζες και βάζει το λιθαράκι του στην προετοιμασία φασιστικών εκτροπών (βλέπε Ουκρανία), ιμπεριαλιστικών πολέμων και αλληλοσφαγών των εργατών παρά τις αντίθετες φιλότιμες αλλά άκριτες προσπάθειες να εξαγνιστεί το δήθεν άθλημα που προέρχονται δυστυχώς και από καλόπιστους ποδοσφαιρόφιλους (λέγε με Μπογιόπουλο!). Θα συνιστούσα στο διαχειριστή και συγγραφέα να διαβάσει με προσοχή το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Γερμανία», αλλά κατά πάσα πιθανότητα τζάμπα κόπος θάτανε καθώς η πνευματική του βλάβη είναι μάλλον ανήκεστη και τελικά σίγουρα ένας ψυχίατρος κι όχι ένα ιστολόγιο θα μπορούσε ίσως κάπως να τον βοηθήσει…

Παλιός Μετανάστης (Γκάσταρμπαϊτερ)

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ. Εισαι εθνικιστης και θε λεις λεει και ψυχιατρο. Αν υπαρχει κανενας καλος τον θελω και εγω γιατι απο την στιγμη που συμφωνω με αυτα που γραφεις που ειναι εθνικι στικα και εγω νομιζω οτι ειμαι κομ μουνιστης κατι μου συμβαινει. ΡΕ ΤΗ ΚΑΝΕΙ Η ΖΕΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Θα διαφωνησω σημερα μαζι σου απολιθωμα. Ο γερμανικος λαος ειναι πολυ πιο ετοιμος για σοσιαλισμο απο τον ελληνικο απο αποψη νοοτροπιας. Και δεν εχει σχεση με τα στερεοτυπα που προβαλλονται στην ελλαδα του ρομποτ που ζει μονο για να δουλευει. Οι περισσοτεροι απολαμβανουν τα σαββατοκυριακα τις αργιες και τον ελευθερο χρονο τους πολυ δημιουργικα (ποδηλατο, χομπι, αθλητισμος) Σε αντιθεση με τη σαπια ελληνικη νεολαια που το μονο που κανει ειναι να λιωνει μμε ενα τσιγαρο στο χερι αμπελοφιλοσοφωντας στα τσιπουραδικα και στα κλαμπ. Κοκκινος γερμανος

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Τελικά, να μην ακούσω έναν έλληνα πρώην μετανάστη, που να μην εξυμνεί την χώρα της μετανάστευσής του (..."εμείς στο αμέρικα...κλπ."), αρκεί να ανήκει στις capitalies.
Τι κακό και τούτο! Ολοι θέλουν να εξαργυρώσουν τις ταπεινώσεις και την εκμετάλλευση, που έζησαν εκεί, μιλώντας, πίσω στη φτωχή πατρίδα, με ύφος αποικιοκράτη ιεραπόστολου.
Λες και η "ελληνική ρεμούλα", δεν ήταν αναπαραγωγή της γερμανικής μεγαλοαστικής ρεμούλας στις ιδιόμορφες συνθήκες της αστικής+μικροαστικής Ελλάδας... Βλέπετε, την καημένη την πλουσία-πλην-τιμία SIEMENS οι βρωμοέλληνες την αποπλάνησαν!
Το ..."σύνδρομο του πιατά";!

Ανώνυμος είπε...

Αν μιλας γι αυτα που ειπα εγω σεχταρ, να σου πω μονο πως εννοειται οτι συμφωνω πως παρα τους (σχετικα πλεον) υψηλους μισθους η εκμεταλευση ειναι εκμεταλευση. Εγω το μονο που ειπα ειναι μην πεφτετε στα στερεοτυπα που εχουν γινει της μοδας στην Ελλαδα. Βλεπε τα ρομποτ που ολο βρεχει στη χωρα τους και δεν ξερουν να ζουν. Και λιγοτερες ωρες δουλευει ο μεσος γερμανος απο το μεσο ελληνα(δειτε τις ερευνες για το μεσο αριθμο εργατοωρων ανα χωρα) αλλα και αξιοποιει πολυ πιο ομορφα και δημιουργικα τον ελευθερο χρονο του. Κατα τα αλλα η εκμεταλευση παραμενει εκμεταλευση και δεν αναιρει το γεγονος πως η πολυτελεια του γερμανου να εχει ελευθερο χρονο και σχετικα υψηλο μισθο δεν στηριζεται και στην εκμεταλευση απο τον γερμανικο ιμπεριαλισμο και τα μονοπωλια αλλων λαων που δουλευουν σε πολυ χειροτερες συνθηκες για να βρισκει το γερμανικο κεφαλαιο φτηνη ενεργεια και φτηνες πρωτες υλες. Επισης εμενα μου αρεσουν πολυ καποια πραγματα που εχουν γινει συνειδηση στους γερμανους οπως το να μην βρωμιζουν τους δημοσιους χωρους η να σεβονται τις ωρες κοινης ησυχιας. Ξερω οτι στους περισσοτερους εδω μεσα αυτα θα τους φανουν αριστεριστικα και συριζιαρικα αλλα ερχομαι πλεον Ελλαδα περιστασιακα και βλεποντας την υποβαθμιση της Θεσσνικης που καταγομαι οποτε ερχομαι το μονο που σκεφτομαι ειναι ποτε ια γυρισω πισω. Βρωμια σκουπιδια παντου και κατεστραμμενοι δημοσιοι χωροι που κυριαρχουν αυτα τα σιχαμενα και ατεχνα γκραφιτι. Συν τη ζεστη και την υγρασια που δεν παλευονται. Κοκκινος γερμανος

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Το γεγονος οτι οι περισσοτεροι Ελληνες ηταν υπερ της Αργεντινης για πολιτικους λογους,δειχνει την τρικυμια που υπαρχει στα μυαλα τους.Απο την μια θελουμε παση θυσια να ειμαστε στην ΕΕ,απο την αλλη βριζουμε τους Γερμανους.Απο την μια θαυμαζουμε τον ''τσαμπουκα'' της Αργεντινης να βαρεσει κανονι,απο την αλλη δε θελουμε να βγουμε απο την ΕΖ(γιατι ενα κανονι δικο μας εκει θα οδηγουσε).Και αλλα πολλα.Λες και οι αστικες ταξεις των λιγοτερων ανεπτυγμενων χωρων δεν απλωνουν τα χερακια τους εκει που τους παιρνει ή δεν φερονται ασχημα στους λαους τους.

Σκιστους Μερκελ δεν υπαρχει ελπιδα.

Ανώνυμος είπε...

@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Κύριε Μπαλτσαβιά, άντε σύρε στη γωνία να δεις αν έρχομαι.

@Σεχτάρ ο Τρομερός

Κύριε Σεχτάρ Τρομερέ, δε με ξέρεις κι όμως με βάζεις στα capitalies. Αν ήξερες ποιος ήμουνα, θα ντρεπόσουνα γι’ αυτό, αλλά δεν το παίρνω και κατάκαρδα, τόχω συνηθίσει. Μόνο να ξέρεις, επειδή παρακολουθώ τούτο το ιστολόγιο κάποια χρόνια, σε διαβάζω και σε εκτιμούσα μιας και έγραφες αρκετές φορές σωστά πράγματα, ότι πέρα από τα «εύκολα» («Σύνδρομο του πιατά» ε; Εσύ του λόγου σου έκανες μήπως μετανάστης; Κι αν ναι, τι δουλειά έκανες;) που αραδιάζεις για να «χαρακτηρίσεις» εμάς τους μετανάστες, πρέπει να μάθεις να επιχειρηματολογείς: Αν η αστική και μικροαστική Ελλάδα όπως την αποκαλείς είναι αναπαραγωγή της γερμανικής μεγαλοαστικής ρεμούλας (εν μέρει και υπό όρους σωστό καθότι αυτή σου η τοποθέτηση βάζει από την πίσω πόρτα τη διαβόητη θεωρία της εξάρτησης), αυτό ούτε τη σημερινή ιμπεριαλιστική Γερμανία δικαιώνει ούτε, πολύ περισσότερο, τη σημερινή «φτωχή πατρίδα» (η οποία, σημειωτέο, ούτε φτωχή είναι ούτε πατρίδα των κομμουνιστών, αν εννοείς τι εστί μαρξισμός-λενινισμός). Για να μιλήσω στην ποδοσφαιρική διάλεκτο που είναι η μόνη που καταλαβαίνουν οι περισσότεροι εδώ μέσα: Είναι σα να λες τι κακοί που είναι οι Γερμανοί που έχουνε στη φυλακή τον Ούλι Χένες και τι καλοί που είναι οι Έλληνες που βγάλανε δήμαρχο Βόλου τον Αχιλλέα Μπέο! Εκεί φτάνει ο παραλογισμός σου! Τα περί «αποικιοκράτη ιεραποστόλου» στα επιστρέφω ολόκληρα, είσαι πραγματικά για λύπηση…

@Κόκκινος γερμανός

Κύριε Κόκκινε γερμανέ, έχω την εντύπωση πως χάνουμε τα λόγια μας. Εκείνο που είναι πραγματικά θλιβερό και ανησυχητικό θάλεγα, είναι πως άμα ξύσει κανένας το «κομμουνιστικό» λούστρο πολλών που «νομίζουν ότι είναι κομμουνιστές», αμέσως ξεπετάγονται οι Ελληναράδες που θέλουν να φτάσουν ίσαμε την Κόκκινη Μηλιά κι είναι έτοιμοι να διακηρύξουν πως φταίνε οι Γερμανοί (σήμερα αυτό, γιατί το όνομα του ξένου έθνους είναι εντελώς περιστασιακό) ακόμα και για το προπατορικό αμάρτημα. Και είναι κι έτοιμοι από πάνω να βγάλουνε κι αριστεριστή και συριζιάρη όποιον τους αντικρούσει μ’ επιχειρήματα. Τώρα, τα περί καθαριότητας, τάξης, δημιουργικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου κλπ., ε, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Κι εδώ που τα λέμε, όπως τον πεινασμένο ο χορτάτος να πιστέψει δεν μπορεί, έτσι γίνεται και μ’ αυτόν πούχει συνηθίσει σ’ ό,τι συνθέτει την καθημερινότητα του νεοελληνικού «μεγαλείου» που τόσο παραστατικά περιγράφεις. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι: Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι πούναι στην ουσία εθνικιστές μέχρι το μεδούλι, να αγωνιστούν στ’ αλήθεια για τον κομμουνισμό; Καλά-καλά δεν ξέρουνε το μικρό όνομα ενός από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού (Ακούς εκεί «φρίντριν»! Τι είναι μωρέ ο Φρίντριχ Ένγκελς; Μάρκα απορρυπαντικού;)! Δεν πειράζει, απ’ όσο θυμάμαι κι απ’ τον καιρό πούβγαινε στο ραδιόφωνο του 902 ο πολύς Μπογιόπουλος το «σκότωνε» συνέχεια το μικρό όνομα του Ένγκελς, αλλά τα ξένα ονόματα των ποδοσφαιριστών, τάξερε απέξω κι ανακατωτά…

Παλιός Μετανάστης (Γκάσταρμπαϊτερ)

Ανώνυμος είπε...

12.09 Πηγα στην γωνια κοιταξα αλλα δεν σε ειδα. Παντως αν σου εχει χαλασει το κλιματιστικο καλο ειναι να το φτιαξεις γιατι με αυτες τις ζεστες υπαρχει τρομερο προβλημα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@ Γκασταρμπαιτερ.

Δεν θελω να ανοίξω βεντετα, ούτε με τον Σεχταρ ούτε με κανέναν από εδω μέσα αλλά πραγματικά πρέπει έστω να χεις επισκεφτεί τη Γερμανία για κάποιο διάστημα αν όχι να χεις ζήσει για να χεις μια ολοκληρωμένη γνώμη.
Εγω το λάτρεψα πάντως όταν έβλεπα και βλέπω πχ μεσήλικες να είναι έξω με το ποδήλατο ή οικογένειες να βγαίνουν έξω για πικ νικ τα Σαββατοκύριακα. Γενικότερα οι Γερμανοί δεν είναι αυτό που ακούγεται εδώ.
Τώρα θεωρητικά πάντα μιλώντας σαν χώρα από άποψη υλικών συνθηκών είναι πολύ πιο έτοιμη για μετάβαση στο σοσιαλισμό όλη η χώρα είναι σαν μια βιομηχανική κυψέλη παντού εργοστάσια και βιομηχανίες αν κοινωνικοποιούνταν όλα αυτά και δούλευαν για το καλό του ανθρώπου και όχι για το κέρδος θα είχαμε φτάσει σε άλλο γαλαξία.
Από την άλλη στην Ελλάδα πραγματικά δεν ξέρω τι έχει μείνει για να κοινωνικοποιηθεί από βιομηχανία όλα έχουν κλείσει η φύγανε αλλού.
Όσον αφορά τον υποκειμενικό παράγοντα, γενικά έχει πέσει πολύ προσπάθεια για να δαιμονοποιηθεί ο σοσιαλισμός και η DDR ωστόσο αν συναντήσεις κάποιον που την έζησε μπορείς να κάνεις πολύ καλή συζήτηση.
Όπως και να χει εγώ δεν έχω ταμπού να το πω μετά την κρίση ο Έλληνας έχει αποκτηνωθεί έχει γίνει θεριό ανήμερο όλη η χώρα σαπίζει. Μετά από 10 χρόνια Γερμανία την αισθάνομαι πολύ περισσότερο πατρίδα μου από αυτό το κολομπούρδελο που λέγεται Ελλάδα το λέω το φωνάζω και βρίστε με όσο θέλετε.
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

@Κόκκινος Γερμανός

Ούτε κι εγώ θέλω ν’ ανοίξω βεντέτα με κανέναν και πολύ λιγότερο με το Σεχτάρ πούχει γράψει και πέντε-δέκα μυαλωμένες γραμμές εδώ μέσα, αλλά, βλέπεις τάφερε η τύχη κι έπεσε ο Τρομερός πάνω σε «πιατά», οπότε του τάψαλλα λιγάκι, μπορεί να ήμουν και λίγο παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε οξύς, δεν πειράζει, ας πρόσεχε…

Έζησα και τις δυο Γερμανίες παλιά και συμφωνώ σε πολλά απ’ όσα γράφεις χωρίς να θέλω ούτε στο ελάχιστο να υπερασπιστώ το γερμανικό ιμπεριαλισμό και τα εγκλήματά του: όποιος έκανε στη Δυτική Γερμανία επί 21ης Απριλίου κι έχει νιώσει στο πετσί του τι θα πει να ζει χωρίς διαβατήριο και να τον κυνηγάνε έλληνες φασίστες σε συνεργασία με γερμανούς νεοναζί ίσως να καταλαβαίνει τι εννοώ.

Έγραψα εδώ για πρώτη και τελευταία μετά απ’ αυτό το σχόλιο φορά, γιατί με αηδιάζει η νεοελληνική συνήθεια των εύκολων χαρακτηρισμών (καλά τα είπες για τα «ρομπότ») με επίχρισμα ιδεολογικό τη στιγμή που οι ρέκτες αυτών των μεθόδων όχι μόνο το βαθιά ριζωμένο εθνικισμό τους δεν μπορούν να τιθασεύσουν αλλά ούτε τη θεωρία που πρεσβεύουν δεν είναι σε θέση να αφομοιώσουν.

Α, ναι, να μη το ξεχάσω μια και τόφερε η κουβέντα: «Σβάινσταϊγκερ» δεν πάει να πει τίποτα παραπάνω από κάποιον που επάγγελμά του είναι να φροντίζει ένα χοιροστάσιο («Στάιγκ» σημαίνει στα μεσαιωνικά γερμανικά όχι τον αναβατήρα ή την αποβάθρα, αλλά το μέρος που μαζεύουνε τα ζώα για να τα ταΐζουν ή για να μην τα χάνουν τη νύχτα ή άμα είναι κακός ο καιρός κλπ., δηλαδή το στάβλο, το κοτέτσι, το χοιροστάσιο κ.ο.κ.). Τι έγκλημα πραγματικά όχι νάσαι ο συγκεκριμένος γερμανός ποδοσφαιριστής, ο οποίος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πολλούς έλληνες συναδέλφους του με την ίδια και χειρότερη συμπεριφορά, αλλά νάσαι Γερμανός και νάχεις αυτό το επώνυμο! Ωραία αντιμετώπιση της εργατικής τάξης και της εργασίας (εκτός από πιατάς συμβαίνει νάχω δουλέψει και σε χοιροστάσιο, γι’ αυτό το σημειώνω αυτό), έστω και λεξιλογική…

Αλλά είπαμε όλ’ αυτά είναι ψιλά γράμματα: δηλώνεις «κομμουνιστής», φτιάχνεις και το αντίστοιχο ιστολόγιο και μετά όποιον πάρει ο Χάρος (λέγε με «φρίντριν»)…

Παλιός Μετανάστης (Γκάσταρμπαϊτερ)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι σπάνια, αλλά χαρακτηριστικά για μια μερίδα αναγνωστών που δεν επιθυμούν να κάνουν συζήτηση στην πραγματικότητα και βλέπουν μόνο αυτό που θέλουν να διαβάσουν και να καταλάβουν από κάθε ανάρτηση, τα δύο σχόλια του γκασταρμπάιτερ. Αν μιλούσαμε για ζωγραφικό πίνακα, αυτό θα ήταν έως και κολακευτικό, να βλέπει δηλ κανείς σε αυτόν, αυτό που θέλει. Όταν όμως πρόκειται για ένα κείμενο, είναι αρκετά κουραστικό κι άχαρο καθήκον η ανασκευή των λανθασμένων εντύπωσεων ενός κακόπιστου αναγνώστη, που το μόνο σημείο στο οποίο συνάντησε τυχαία έστω την πραγματικότητα, ήταν ένα λάθος πληκτρολόγησης στο μικρό όνομα του ένγκελς -για το οποίο πρόλαβε να αποφανθεί βέβαια πως δεν το γνωρίζω.
Εγώ με τη σειρά μου θα συνιστούσα στον γκασταρμπάιτερ να σταματήσει επιτέλους να διαβάζει ένα τέτοιο ιστολόγιο, με όλα τα στραβά που του καταλογίζει, γιατί έτσι θέτει αυτομάτως εαυτόν στη συμπαθή τάξη των μαζοχιστών ή μάλλον αυτών που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας -την οποία τόσο ευγενικά μου συνέστησε
Για τους υπόλοιπους, τους έχοντες σώας τας φρένας, υποδεικνύω απλώς το αυτονόητο: ότι η φράση για την απάθεια πτώματος ανήκει, αν δεν κάνω λάθος, στην ίδια τη ρόζα λούξεμπουργκ, στην προσπάθειά της να αφυπνίσει το -πολύ πιο ανήσυχο και οργανωμένο σε σύγκριση με τα δεδομένα της εποχής μας- γερμανικό προλεταριάτο, για να υπερασπίσει την επανάσταση του οκτώβρη στη ρωσία. Κι η τελευταία ακριβώς φράση του κειμένου, ότι δεν είναι μόνο στη γερμανία που επικρατεί αυτή η κατάσταση, δείχνει πως δεν εξαιρώ από αυτήν την εκτίμηση τη λατινική αμερική ή την ελλάδα -παρά τους φανερούς εθνικιστικούς/πατριωτικούς τόνους που δε διέφυγαν από το πολύπειρο μάτι του παλιού μετανάστη.

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, Βασίλη Κρίτσα, μπράβο που δεν το ’παιξες "Μαζεστίξ" με τον Γκασταρμπάιτερ όπως έκανες προ ημερών με τον Ερυθρό και του απάντησες σπάζοντας τη σιωπή σου. Αλλά του μπλογκ σου γιατί του ’χεις βάλει ταμπέλα "ψυχοθεραπεία" άμα δε τη χρειάζεσαι εσύ που καθώς λες έχεις σώας τας φρένας, πρώτος και καλύτερος, αφού είσαι και μπλογκμάστερ; Βρε γάτα είσαι, σαν τον κοντό με τη γραβάτα, τώρα το ’πιασα, αυτοψυχοθεραπεία κάνεις, καλόόόόόόό!!! Ό,τι και να ’σαι κι ό,τι και να κάνεις, συνέχισε τα ψυχοθεραπευτικά σου γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι η κρίση ψυχοθεραπευτές κι ας είναι και μπλογκατζήδες με ψυχοτραλαλά.

Τυχαίος θαμώνας

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Και μερικά συμπληρωματικά.

Για την αργεντινή, που έχει γίνει σημαία του σύριζα

http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/ft_endexomeno_xreokopias_gia_thn_argentinh_thn_tetarth.2946802.html

Για τον σβαϊνστάιγκερ, που δεν τον αντιπαθώ επειδή είναι γερμανός αλλά επειδή είναι ο σβαϊνστάιγκερ

http://www.contra.gr/Soccer/Germany/Bundesliga/bayernmunchen/oi-uvreis-sth-ntortmoynt-h-syggnwmh-kai-h-sygxwresh-gia-svainstaigker-videos.2946759.html

(κι όσο για το όνομα είπα: αν δεν κάνω λάθος. Όχι ότι ότι αλλάζουν πολλά δηλ, ούτε εγώ εξάλλου το χρησιμοποίησα για να κάνω κάποιο συνειρμό)
Παρεμπιπτόντως, κι η ντόρντμουντ γερμανική ομάδα είναι και μάλιστα απολύτως συμπαθής.

Κόκκινε γερμανέ, καλά κάνεις και διαφωνείς, για αυτό ανοίγουμε και την κουβέντα άλλωστε.
Δεν έχω προσωπική εικόνα, αλλά δε θα διαφωνήσω σε όσα λες για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, ούτε ανέφερα κάποια πράγματα για τους γερμανούς αντιπαραθετικά με τους (δήθεν φοβερύς και έτοιμους για σοσιαλισμό) έλληνες.
Ίσως οι γερμανοί να είναι πιο έτοιμοι σε κάποια πράγματα για την κοινωνία του μέλλοντος, αλλά δε βλέπω πώς ακριβώς θα προκύψει το ρήγμα για να φτάσουν ως εκεί, με τόση τάξη και νομιμοφροσύνη, που αφήνει ελάχιστα περιθώρια για την έκπληξη. Αν εσύ, που τα ζεις από πρώτο χέρι, βλέπεις κάτι άλλο στις κοινωνικές διεργασίες και το εργατικό κίνημα της χώρας, να το συζητήσουμε σε άλλη βάση. Γενικά, μπορεί να ισχύει ο διαχωρισμός που είχε κάνει στον καιρό του ο βλαδίμηρος για τη ρωσία και τις χώρες του ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου. Ότι δηλ στη ρωσία ήταν πιο εύκολο να ξεκινήσουν, αλλά πιο δύσκολο να συνεχίσουν -τόσο από την άποψη των υλικών συνθηκών όσο κι από αυτή της νοοτροπίας.

Κάθε στερεότυπο πάντως, έχει ένα ορισμένο βαθμό αφαίρεσης και για αυτό αλλοίωσης της πραγματικής εικόνας, αλλά και μια βάση στην οποία στηρίζεται. Το συγεκριμένο στερεότυπο έχω ακούσει να μου το επιβεβαιώνουν αρκετοί έλληνες που έχουν ζήσει στη γερμανία κι ακόμα αγαπάνε την χώρα και το λαό της. Κρατάω σε όσα σημειώνεις μια πισινή για το πόσο ζωντανές είναι κάποιες πόλεις τις καθημερινές -μετά από κάποια ώρα το βράδυ- και πόσο συχνά έχουν την ευκαιρία οι γερμανοί να εκδράμουν βάση και των καιρικών συνθηκών της χώρας.

Τέλος πάντων, ο δικός μου βασικός προβληματισμός, για τον οποίο θα ήθελα να ακούσω και την άποψη όσων ζουν στη γερμανία κι έχουν προσωπική εικόνα, έχει να κάνει περισσότερο με το κινηματικό κομμάτι. Το νόημα του κειμένου δεν είναι να δείξει πόσο γαμάτοι είμαστε εμείς οι έλληνες σε σχέση με τους γερμαναράδες, αλλά γιατί σε αυτήν την χώρα με την πλούσια κινηματική παράδοση δεν υπάρχει αντίστοιχη συνέχεια. Αντίστοιχη κουβέντα θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα και για την ελλάδα, αν αναλογιστούμε άλλες πιο ηρωικές εποχές. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να υπάρχει ελληνική ιδιαιτερότητα στο κινηματικό κομμάτι. Και αυτό προφανώς δεν έχει να κάνει με το dna μας, το λαμπερό ελληνικό ήλιο κι άλλα τέτοια εθνικολυρικά, αλλά με το κκε που άντεξε στο κύμα της αντεπανάστασης και κατάφερε να μην αφομοιωθεί.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Οχι, κόκκινε, δεν αναφερόμουν σε σένα, στον γερμανότροπο υβριστή αναφερόμουν, που μάλλον δεν έχει συναίσθηση του τι γράφει (αφού συνεχίζει), ούτε μέτρο, γι αυτό και δε θα συνεχίσω εγώ, πέρα από δυό-τρείς διευκρινίσεις, για να μην τσακωνόμαστε και κατά λάθος: 1. "Capitalies" γράφοντας εννοούμε συνήθως χώρες, όχι πρόσωπα. 2. "Πατρίδα" γράφοντας εννοώ πάντα την πατρίδα του Λαού (=όπως ορίζεται στο Φιλοσοφικό Λεξικό), και όχι την πατρίδα των αστών. Αυτή η πατρίδα είναι ήδη φτωχή και φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο. Το τι θα είναι, αν αποφασίσει να απαλλοτριώσει την πατρίδα των αστών, θα το δούμε όταν γίνει.... 3. Το "πιατάς", (όπως και το "μπρούκλης") δεν είναι υποτιμητικό λόγω αντικειμένου εργασίας αλλά το "σύνδρομο του πιατά" σηματοδοτεί μια χαρακτηριστικότατη νοοτροπία, που περιφρονώ βαθειά, ακριβώς γιατί είναι πολύ "γερμανική" (και αμερικάνικη, και αυστραλέζικη κλπ). Αυτά, και θα παρακαλούσα τον γκασταρμπάϊτερ να με εμπιστευθεί στη λύπηση πιο επιεικών οικτιρμόνων. Δε ζητάω, ούτε και θα ασχοληθώ με απάντηση στο ύφος των δύο σχολίων του.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Και μια, και εσύ Κόκκινε είσαι διαλεκτικότερος συζητητής θα σου εκφράσω εν τάχει τις ενστάσεις μου στις δικές σου απόψεις.
Ο (μέσος πάντα) Γερμανός δεν είναι πειθαρχικός. Υποταχτικός είναι.
Το δε επίπεδό του αντανακλάται πολύ χαρακτηριστικά στο τι διαβάζει. Στα χρόνια μου η "Bild Zeitung" και η "Bild am Sonntag" (έντυπα τύπου Αυριανής, Εσπρέσο, κλπ) ήταν πρώτη κυκλοφορία με συντριπτικά νούμερα, σε σχέση με τις κυριλάτες. Σήμερα δεν ξέρω, αλλά λογικά πρέπει νάναι ακόμα χειρότερη η κατάσταση.
Κι εμένα με πειράζουν τα σκουπίδια στους κοινόχρηστους χώρους, αλλά περισσότερο με πειράζουν τα σκουπίδια στις ψυχές των ανθρώπων, και δεν άλλαξα τα μεν με τα δε.
Κάποτε η πεθερά μου μου εξομολογήθηκε: "Παιδί μου, όταν σε ακούω να μιλάς γερμανικά, παγώνει το αίμα μου". Κι αργότερα έμαθα και για την γρηά του Δίστομου, που, μετά την σφαγή, φέρθηκε με συμπόνια σε γερμανό στρατιώτη (..."άνθρωποι είναι κι αυτοί"...).
Οχι, η δικιά μου λιγδιάρικη και κουτοπόνηρη πατρίδα είναι πολύ καλύτερη από τη γερμανική.

Ισως όλα αυτά έχουν και κάποιες εξηγήσεις. Λένε πως η δουλικότητα του γερμανικού λαού δεν διαταράχτηκε από μιαν ώριμη αστική επανάσταση, όπως έγινε αλλού κι εδώ. Οι Γερμανοί περάσαν από την Φεουδαρχία στον Καπιταλισμό ουσιαστικά χωρίς επανάσταση. (Ο Πόλεμος των Χωρικών, εξαιρετικά πρώϊμος, άφησε λίγα πράμματα). Ισως και ο λεγκαλισμός τους, που ειρωνευόταν κι ο Λένιν, εκεί να οφείλεται.
("Οι σύντροφοι Γερμανοί επαναστάτες, όταν θέλουν να καταλάβουν έναν σιδηροδρομικό σταθμό, πάνε πρώτα στο γκισέ για εισιτήριο!").
Τέλος πάντων, υπάρχουν ερμηνείες συζητήσιμες. Δε θεωρώ, πάντως, ότι ο αντιγερμανισμός του ελληνικού λαού είναι μόδα - να οι επιπόλαιες κρίσεις, τύπου Σκάϊ. Εχει ιστορικά αίτια, που πρέπει να γίνονται σεβαστά (τα αίτια). Μπορεί εμείς να διακρίνουμε, και σωστά, τον γερμανικό Λαό από την αστική του τάξη και τους Ναζί, αλλά όλα με κάποιο μέτρο και γνώση, όχι μηχανιστικά. Δυστυχώς, το γερμανικό προλεταριάτο είναι φορτωμένο με βαρειές κατηγορίες και ευθύνες συνενοχής. Δε φτάνουν ένας Τέλμαν η ένας Ούλμπριχτ για να το ξεπλύνουν. Δεν είναι σωστό να παρασιωπούνται αυτές οι συντριπτικές αλήθειες, ειδικά τώρα, που πυκνώνουν ξανά τα σύννεφα...
Εν τέλει, αν κάτι με απογοητεύει, είναι ακριβώς ότι και ο ελληνικός Λαός, ο Λαός του '40-'49, αρχίζει σιγά-σιγά να μοιάζει με τον γερμανικό (τον αμερικάνικο, τον αγγλικό, κλπ).
Ιμπεριαλισμός γαρ....

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάτι τελευταίο, που τόχω συναντήσει συχνά, με αφορμή και τη σημερινή (ταραχώδη...) κουβέντα για την ...ανωτερότητα της γερμανικής φυλής (μην το πάρεις σοβαρά, ας κάνουμε και λίγο πλάκα!).
Λέμε (σοβαρά τώρα), πως οι "capitalies", λόγω ανεπτυγμένου καπιταλισμού είναι πιο ώριμες να περάσουν στον σοσιαλισμό κλπ.
Εχω κάποιες ενστάσεις. Από πολλά χρόνια δε μιλάμε, και σωστά, απλά για ώριμο καπιταλισμό, αλλά για υπερώριμο καπιταλισμό. Καπιταλισμό, που σαπίζει. Αν κάτι σαπίζει, τότε σαπίζει παντού. Σαπίζουν και οι δυνάμεις παραγωγής, σαπίζουν και οι άνθρωποι. Χώρες σαν την Γερμανία, την Αμερική, την Αγγλία, κλπ ίσως ήταν πιο κατάλληλες (=αντικειμενικά πιο εύκολο) να περάσουν στον σοσιαλισμό πριν από 50-70 ξερω-γώ χρόνια, παρά σήμερα.
Τι να τον κάνει ο σοσιαλισμός αυτό τον κυκεώνα, π.χ. τον διαφημιστικό τομέα, το καρκίνωμα των ΜΜ"Ε", την "ανάπτυξη" της καταστροφής του περιβάλλοντος, τη βιομηχανία των ναρκωτικών, την βιομηχανία των όπλων, όλον αυτόν τον εξαμβλωματικό καταναλωτισμό κλπ. κλπ. κλπ; Πόσο ώριμα για σοσιαλισμό είναι αντίστοιχα τα μυαλά των ανθρώπων, που είναι βουτηγμένα μέχρι τον λαιμό σε αυτή την αποχαύνωση, στην βία, στον ανταγωνισμό, στο "life-style", που μας προβάλλουν σαν πρότυπα τα παπαγαλάκια αλλά (δυστυχώς) και οι "πιατάδες", ενίοτε και από μαρξιστικής καθέδρας;
Βλέπεις, ένα αθώο επιφανειακά και "light" δημοσίευμα, μπορεί να πυροδοτήσει σκέψεις και προβληματισμούς, άμα υπάρχει καλή διάθεση.

orthodox είπε...

Βλέπεις, ένα αθώο επιφανειακά και "light" δημοσίευμα, μπορεί να πυροδοτήσει σκέψεις και προβληματισμούς, άμα υπάρχει καλή διάθεση.

Επίσης μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια διάφορα ιδεολογήματα. Για παράδειγμα:

1) Τι να τον κάνει ο σοσιαλισμός αυτό τον κυκεώνα, π.χ. τον διαφημιστικό τομέα, το καρκίνωμα των ΜΜ"Ε", την "ανάπτυξη" της καταστροφής του περιβάλλοντος, τη βιομηχανία των ναρκωτικών, την βιομηχανία των όπλων, όλον αυτόν τον εξαμβλωματικό καταναλωτισμό κλπ. κλπ. κλπ;
2) Πόσο ώριμα για σοσιαλισμό είναι αντίστοιχα τα μυαλά των ανθρώπων, που είναι βουτηγμένα μέχρι τον λαιμό σε αυτή την αποχαύνωση, στην βία, στον ανταγωνισμό, στο "life-style", που μας προβάλλουν σαν πρότυπα τα παπαγαλάκια αλλά (δυστυχώς) και οι "πιατάδες", ενίοτε και από μαρξιστικής καθέδρας;


Ξεκινώντας από το 2, όσο ώριμα για σοσιαλισμό είναι τα μυαλά ανθρώπων που βλέπουν τον Τσάρο σαν μετενσάρκωση του Χριστού, και κάνουν πορείες με εικόνες του φωνάζοντας "σώσε μας" την ώρα που αυτός ξαμολάει το στρατό του για να τους πυροβολήσει.
Τα μυαλά των ανθρώπων ποτέ δεν είναι ώριμα. Η ωρίμανσή τους είναι συνιστώσα (ωχ αμάν είπα τη δαιμονική λέξη) της κομμουνιστικής οικοδόμησης, της ωρίμανσης των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής. Ο άνθρωπος μεταπλάθεται παράλληλα με την αλλαγή της κοινωνίας και όχι ξεχωριστά.
Προβληματίσου λίγο, μήπως κάπου στο βάθος από αυτόν σου τον προβληματισμό αναδύεται ο πόθος να αλλάξουν πρώτα οι άνθρωποι για να αλλάξουν μετά τον κόσμο; Πόσο μαρξιστικό είναι αυτό;

Και παιρνώντας στο 1, η καπιταλιστική παραγωγή είναι στρεβλά δομημένη σε κάθε φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, από την πρωταρχική του εμφάνιση μέχρι τα άκρα της ιμπεριαλιστικής σαπίλας του, γιατί είναι παραγωγή προσανατολισμένη στα κέρδη των λίγων και όχι στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Η κομμουνιστική οικοδόμηση δεν είναι οικονομίστικα η υπερανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, αλλά η αποδέσμευση από τα δεσμά των ξεπερασμένων παραγωγικών σχέσεων που καταστρέφουν τις παραγωγικές δυνάμεις - καταστροφή ΠΔ δεν είναι μόνο ο πόλεμος και οι κρίσεις, είναι και η δαπάνη εργατοωρών για άχρηστα προϊόντα κατανάλωσης, είναι και η ανισομετρία της ίδιας της παραγωγής όπου τα μονοπώλια χτυπιούνται αλύπητα μεταξύ τους εξαθλιώνοντας μάζες πληθυσμών.
Τα καρκινώματα ο σοσιαλισμός θα τα ξεριζώσει μια και καλή, όπου μπορεί (ναρκωτικά, βιομηχανία θεάματος) και σε όσες περιπτώσεις δεν μπορεία να το κάνει (θρησκεία, βιομηχανία όπλων) θα τα υποτάξει στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, θα τα περιορίσει, θα υποσκάψει τα θεμέλιά τους, θα τα καταστήσει άχρηστα στην πράξη.
Προβληματίσου λίγο, μήπως κάπου στο βάθος από αυτόν σου τον προβληματισμό αναδύεται ο πόθος να αλλάξει η καπιταλιστική παραγωγή από τα πριν, ώστε να βρει η επανάσταση έτοιμο στρωμένο δρόμο; Μήπως έχεις μπει στη λογική ενδιάμεσου σταδίου;

Δε θέλω να το τραβήξω πιο πέρα. Η λογική των χαλασμένων μυαλών που σάπισαν στην αστική κοινωνία θυμίζει Πολ Ποτ.

Τα πράγματα είναι απλά. Το πρόβλημα της Γερμανίας είναι η ανυπαρξία Κομμουνιστικού Κόμματος με επαναστατική στρατηγική.

Ανώνυμος είπε...

---> Οχι, η δικιά μου λιγδιάρικη και κουτοπόνηρη πατρίδα είναι πολύ καλύτερη από τη γερμανική.

Αυτό τα λέει όλα --γιατί τα πολλά «διαλεκτικά» λόγια είναι όντως φτώχεια «διαλεκτικής»-- και επιβεβαιώνει τον «γερμανότροπο» «Γκασταρμπάιτερ» στην ένστασή του «[…] πως άμα ξύσει κανένας το “κομμουνιστικό” λούστρο πολλών που “νομίζουν ότι είναι κομμουνιστές”, αμέσως ξεπετάγονται οι Ελληναράδες που θέλουν να φτάσουν ίσαμε την Κόκκινη Μηλιά […]».

«Σύνδρομο του λιγδιάρη και του κουτοπόνηρου»; Φοβάμαι κάτι πολύ χειρότερο που μάλλον αδυνατεί να ιάνει η «κομμουνιστική λέσχη συζητήσεων (ψυχοθεραπεία)» του ιστολογίου…

Και εις ανώτερα, «ελληνότροπε» Σεχτάρ Τρομερέ, και εις ανώτερα (αν όχι μέχρι την Κόκκινη Μηλιά τουλάχιστον μέχρι την «κομμουνιστική» «ιδέα» της Ψωροκώσταινας)!

Ερυθρός

Ανώνυμος είπε...

Έχω κάποια θεματάκια τις τελευταίες μέρες και δε μπορώ να παρακολουθώ στενά τα του μπλογκ (πόσο μάλλον να συμμετέχω). Χτες το βράδυ είδα ότι έχασα κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Είναι κρίμα που κάποιοι επιλέγουν, με αφορμή αυτές τις αναρτήσεις, να βγάλουν την εμπάθειά τους αντί να εκφράσουν τη γνώμη και τη διαφωνία τους (ακόμα και την έντονη διαφωνία τους-θεμιτό και επιθυμητό είναι αυτό). Σχετικά με αυτό έγραψα κάτι πραγματάκια το βράδυ αλλά (από σεβασμό στο μπλογκ) είπα να τα ξαναδω το πρωί πιο ήρεμος. Όταν διάβασα τα σχόλια του Σεχτάρ τα έσβησα. Ας καταλάβουν όμως και κάποιοι ότι το να γράφεις την εμπάθειά τους στον τσόκο σου δεν είναι ένδειξη αδυναμίας αλλά ούτε είναι κάτι που δεν έχει όρια και ότι δε θα τους δοθεί ποτέ απάντηση στο ίδιο (ή και πολύ χειρότερο) μήκος κύματος.

Από εκεί και πέρα, στα γρήγορα και για να μην ξεχνιόμαστε:

http://img.dailymail.co.uk/i/pix/2006/10/skull251006_569x700.jpg

http://akamat.files.wordpress.com/2006/10/5646266-verschiedene_20_282648_29__mbqftemplateidrenderscaledpropertybildwidth320.jpg

http://akamat.files.wordpress.com/2006/10/soldat__gepixelt__mbqf__5646544__neutemplateidrenderscaledpropertybildwidth320.jpg

http://www.arendt-art.de/deutsch/palestina/bilder-1/bundeswehr-afghanistan-totenkopf.jpg

Αυτά όταν ο λαός κάνει ποδήλατο, βγάζει τα σκουπίδια του με τάξη, δεν κάνει "αντιαισθητικά" γκράφιτι και "αξιοποιεί δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του" μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια ή αυτά επειδή ο λαός κάνει ποδήλατο, βγάζει τα σκουπίδια του με τάξη, δεν κάνει "αντιαισθητικά" γκράφιτι και "αξιοποιεί δημιουργικά το χρόνο του" μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια; Να ένα ερώτημα.
Ένα άλλο, πολύ λιγότερο σημαντικό βέβαια, ερώτημα-μιας και αναφέρθηκε το ποδήλατο είναι πόσο ποδήλατο θα κάνανε θα κάνανε αν λόγου χάρη στο πολεοδομικό συγκρότημα του Μονάχου δεν υπήρχαν δυόμιση εκατομμύρια κάτοικοι αλλά σαράντα (ή έστω δέκα με δεκαπέντε) και το ίδιο το Μόναχο ήταν περίκλειστο από βουνά και γεμάτο με ανηφόρες και κατηφόρες. Πάντως όταν τυχαίνει και περνώ από τα Τρίκαλα βλέπω πολλούς μεσήλικες και ηλικιωμένους ποδηλάτες (οι οποίοι δεν είναι και για κλωτσιές όπως οι αντίστοιχοι, μεγάλοι και μικροί, στο Άμστερνταμ). Και επειδή έγινε αναφορά και στο ποδόσφαιρο με μια μπάλα ποδοσφαίρου μπορείς να κάνεις 22 άγνωστα μεταξύ τους παιδιά, από 22 διαφορετικές χώρες, να παίξουν αμέσως μαζί. Με ένα ποδήλατο μπορείς να τα κάνεις να πλακωθούν γερά και με εικοσιδυό ποδήλατα να τα κάνεις να εξαφανιστούν αμέσως προς διαφορετικές κατευθύνσεις το καθένα.

Σπάω το κεφάλι μου να μου έρθει στο νου κάποια γερμανική κωμωδία ή καμια χαρούμενη σειρά παιδικών κινούμενων σχεδίων. Τζίφος. Ακόμα και η Χάϊντι των παιδικών χρόνων γιαπωνέζικο ήταν, όχι γερμανικό ή αυστριακό. Από Ιταλία, από Γαλλία, από Μ. Βρετανία, από ΗΠΑ, από Ισπανία, από ΕΣΣΔ βρίσκω. Από Γερμανία τίποτα. Τυχαίο; Μεταξύ μας, δε το νομίζω.

Γράφει ο Σεχτάρ ο Τρομερός:
"Εν τέλει, αν κάτι με απογοητεύει, είναι ακριβώς ότι και ο ελληνικός Λαός, ο Λαός του '40-'49, αρχίζει σιγά-σιγά να μοιάζει με τον γερμανικό (τον αμερικάνικο, τον αγγλικό, κλπ).
Ιμπεριαλισμός γαρ...."
1000 αστέρια ρε Σεχτάρ

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)
Κόκκινε Γερμανέ καλά κάνεις και νιώθεις έτσι. Και εγώ θεωρώ περισσότερο πατριώτες μου τους Αλβανούς που μένουν εδώ ή αυτούς με τους οποίους κοιτάζω τα ίδια βουνά από διαφορετική μεριά των συνόρων από κάτι τύπους (δεν αναφέρομαι σε σένα) που έρχονταν (και έρχονται) καλοκαίρι από Γερμανία με νοικιασμένη τη μαύρη BMW ή Mercedes για να πουλήσουν μούρη ή κάτι άλλους που ενώ έχουν οικονομική άνεση πάνε και αγοράζουν για "οικονομία" από το Lidl τρόφιμα να δώσουν στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Και ας μην ξεχνάμε ότι και το κολομπουρδέλο και το "οργανωμένο" μπουρδέλο, μπουρδέλα είναι και τα δύο.

Τελειώνοντας αυτό που τελικά δε βγήκε και τόσο σύντομο (αλλά σαφώς λιγότερο έντονο) ας πω ότι σαφώς και χρειαζόμαστε ως λαός να αναδεικνύονται τα αρνητικά μας. Αυτό που δε χρειαζόμαστε είναι κάποιος να κουνά το δάχτυλο με υψωμένη τη μυτούλα και να εκδηλώνει την αηδία τους προς υπαρκτές ή ανύπαρκτες νεοελληνικές συνήθειες και συμπεριφορές με σημαία του-πλάκα δεν έχει;-το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;" !!!

ρα

Ανώνυμος είπε...

"Ξεκινώντας από το 2, όσο ώριμα για σοσιαλισμό είναι τα μυαλά ανθρώπων που βλέπουν τον Τσάρο σαν μετενσάρκωση του Χριστού, και κάνουν πορείες με εικόνες του φωνάζοντας "σώσε μας" την ώρα που αυτός ξαμολάει το στρατό του για να τους πυροβολήσει."

Πάντως orthodox αυτοί κάνανε την Επανάσταση. Αποδείχτηκε ότι η εικόνα του Τσάρου ως μετενσάρκωση του Χριστού ήταν λιγότερο γλυκιά από το να γίνεις "εργατική αριστοκρατία".

Το άπλωμα και το βάθεμα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην εποχή του ιμπεριαλισμού θα γενικεύει λοιπόν σταδιακά το φαινόμενο της «εργατικής αριστοκρατίας», καθώς και τη διάσπαση της εργατικής τάξης στο εσωτερικό μιας χώρας, τη διείσδυση μικροαστικών αντιλήψεων και στάσης στο συνδικαλιστικό και πολιτικό της κίνημα. Ολα αυτά θα επιδράσουν στην αποδυνάμωση του προλεταριακού διεθνισμού και μάλιστα στις συνθήκες που ξεσπούν ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Όσον αφορά το 1 orthodox o καπιταλισμός και η ανάπτυξή στην αρχική του φάση έπαιξε προοδευτικό ρόλο. Στην εποχή της σαπίλας του όχι και ούτε και τα προϊόντα της σαπίλας του που σαπίζουν και συνειδήσεις.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει η γνωστή παροιμία, μιας και σε κάποιους αρέσουν οι παροιμίες: "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει" ή για να παραφράσω και εγώ το Παντελίδη:
"όσα νικ και να πετάξεις,
εμπαθής είσαι δε θα αλλάξεις" (γιατί η άριστη ορθογραφία, το όλο ύφος, κάποιες άλλες λεπτομέρειες και δυστυχώς το ήθος (δυστυχώς γιατί ομολογώ ότι ήταν πάρα πολύ δυσάρεστη η έκπληξη) φανερώνουν την κοινή περσόνα πίσω από αυτά.

Και επειδή και τώρα και παλιότερα μίλησες για το πόσο απεχθάνεσαι το ρουφιανιλίκι θα σου πω ότι από τη στιγμή που ο φιλότιμος "τίμιος γίγαντας" ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ είχε πει ότι επιλογή του είναι να υπογράφει ως ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ σκέτο, η έντιμη στάση, αυτή που θα υποδήλωνε ότι οι διώκτες σου δε σε επηρρέασαν καθόλου, θα ήταν να του απευθύνεσαι ως ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ. Το ίδιο και για το ΒΑΣΙΛΗ ΚΡΙΤΣΑ που το χρησιμοποίησες με ύφος που να θυμίζει εισαγγελέα. Αναρωτιέμαι αν σε λίγο με το ίδιο ύφος εισαγγελέα αρχίσεις να καταγγέλεις (ή έστω να απαρνείσαι σαν αρσενικιά Δαμανάκη) ως εθνικιστικά τα "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" και "εδώ υπάρχει ΠΑΜΕ δεν είναι Ιρλανδία την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία" επειδή δεν αναγνωρίζουν την καταπληκτική προφανώς κατ εσέ κατάσταση του εργατικού κινήματος στις συγκεκριμένες χώρες.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Τα πράγματα είναι απλά. Το πρόβλημα της Γερμανίας είναι η ανυπαρξία Κομμουνιστικού Κόμματος με επαναστατική στρατηγική. (orthodox)

Ναι; Απλά; Πόσο απλά;

Το πρόβλημα π. χ. της Ελλάδας το 1948/49 ή το 1951/52 ποιο ήτανε;

Κι επειδή στην ασυδοσία του ιντερνέτ ο καθένας μπορεί να λέει (ή και να φαντάζεται) ό,τι θέλει, θα πω κι εγώ το δικό μου και σούρτε μου τα εξ αμάξης, άμα δε συμφωνείτε.

Το δημοσίευμα ούτε "επιφανειακό" ούτε "light" ήτανε, "αθώο" μπορεί. Θύμιζε για όσους ξέρουνε τη Γερμανία επίπεδο "Μπιλντ Τσάιτουνγκ" και "Μπιλντ αμ Ζόνταγκ" (κάτι σαν τα δικά μας "Πρώτο Θέμα", "Εσπρέσο", "Λάιφ.ίνφο", "Άθενς Βόις" αλλά σε άλλες διαστάσεις) με "κομμουνιστότροπο" χρώμα, περίπου για τους παλιότερους όπως η αφεντιά μου σαν την αλήστου μνήμης "Πρώτη" όπου έκανε το ντεμπούτο της (τυχαία; δε νομίζω) και η "διάσημη" σήμερα Σώτη Τριανταφύλλου βρίζοντας (άλλη σύμπτωση κι αυτή, όλο στις "συμπτώσεις" πέσαμε σήμερα) τους "κακούς" τότε Ανατολικογερμανούς που ήτανε "ρομποτάκια του τείχους"). Αλλά ήτανε το δημοσίευμα και "αθώο" ταυτόχρονα γιατί από τις πρώτες αράδες γινότανε "ηλίου φαεινότερο" ότι ο Βασίλης δεν κατείχε το θέμα: δεν φτάνουν τσιτάτα της Ρόζας και κλισέ από "αναμνήσεις" καφενοβίων για να αναλύσουμε σοβαρά ένα εθνικό φαινόμενο που δεν το ξέρουμε. Δεν το ’θελε, δεν μπορούσε, δεν του ’φταναν ό,τι διαθέτει, όλα είναι πιθανά και δυνατά, επίτηδες δεν το ’κανε (κάπως πήγε να το πει κι ο ίδιος). Νομίζω ότι θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να γίνει δημοσιολόγος (όχι δημοσιογράφος) ή και λογοτέχνης.

Βρεθήκανε, λοιπόν, και δυο, ο ένας "πιατάς" παλιός μετανάστης στη Γερμανία, ο άλλος δεν ξέρω τι νυν μετανάστης πάλι στη Γερμανία, που διαμαρτυρήθηκαν, δεν εξετάζω το ύφος, αυτό είναι άλλη τελείως διαφορετική υπόθεση, και κατακεραυνώθηκαν, ιδίως ο πρώτος που ήτανε, καθώς είπε μετά κι ο ίδιος, κομματάκι αδυσώπητος ας πούμε και όχι "διαλεκτικός". Μάλιστα… Δηλαδή, το δημοσίευμα τέλειο ήτανε; Κι είναι "διαλεκτική" να μας ξινίζει και να μας προκαλεί αναγούλα, και σωστά, η "Μπιλντ" και να χαρακτηρίζουμε "επιφανειακό" και "light" κάτι για να το αποχαρακτηρίσουμε;

Φτάνει ως εδώ, ένα μόνο και τελειώνω. Όλα αυτά θα ’τανε πραγματικά "επιφανειακά" και "light" αν γίνονταν πουθενά αλλού κι όχι σ’ ένα ιστολόγιο με τον τίτλο που έχει αυτό εδώ και με την πολιτική κατεύθυνση που θέλει να έχει. Ή για να το πω κάπως διαφορετικά κι ας μην αρέσω και λούστε μ’ ό,τι "κοσμητικό" επίθετο σας κατέβει (η φαντασία σας, υγιής ή ασθενής, να ’ναι καλά): Ψάξτε όλονε τον Λένιν (τα ’χουμε τ’ "Άπαντά" του στα ελληνικά, ας είναι καλά το ΚΚΕ) και βρείτε να υπάρχει εθνικά μειωτική πολιτική έκφραση του Βλαδίμηρου για τους ξένους (τους Ρώσους τους περνάει πάντως γενεές δεκατέσσερις) και τα λέμε.

Προβληματιζόμενος

Ανώνυμος είπε...

Μεταβατικες στιγμες στο βαθεμα των κομμουνιστικων σχεσεων παραγωγης και βεβαια υπαρχουνε αφου ομως εχει ξεκινησει η επαναστατικη διαδικασια Αυτο βεβαια το ξεκινημα δεν προερχε ται απο συμμετοχη των κομμουνιστων σε κυβερνηση με τους καπιταλιστες στην εξουσια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

ρ.α Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Για το υφος του ρουφιανου δεν τρεχει τιποτα. Ειναι γνωρισμα ανθρωπων που προσπαθησανε πισωπλατα να χτυπησουνε το ΚΚΕ δεν τα καταφε ρανε και σημερα ειναι σε απογνωση. Εμεις την δουλεια μας συνεχιζουμε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@ Γκασταρμπαιτερ
Αν έχεις όντως ζήσει και τις δύο Γερμανίες Θα έχεις σίγουρα πολλά να πεις. Σχολίασε κι αλλό θα ήθελα να διαβάσω.

@Ρα
Παρόμοιες εικόνες μπορώ να ποστάρω κι εγώ από Αμερικάνους, από Εγγλέζους κι από άλλους ιμπεριαλιστές να κάνουν καφρίλες.
Θα μπορούσα επίσης να ποστάρω τις φωτό με τα καφριλίκια των ελληναράδων χρυσαυγιτών.
Ο (Γερμανικός) Ναζισμός βέβαια θα μου πείτε έφτασε τις θηριωδίες στο ανώτατο στάδιο ανάγωντάς τες σε επιστήμη βλέπε Μένγκελε αλλά και άλλοι ιμπεριαλίστες δεν πήγαν πίσω Εβραίοι στην Πάλαιστίνη, Αμερικανοί στο Γκουαντάναμο. Αλλά και μικρότερες δυνάμεις παλαιότερα. Πχ Έκανε ή δεν έκανε θηριωδίες ο Ελληνικός στρατός όταν έκανε απόβαση στη Σμύρνη και στην ΕΣΣΔ ή ο τούρκικος στρατός του Κεμάλ πόσους ποντιους αρμένιους καυκάσιους και δεν ξέρω γω τι άλλο κατέσφαξε? Η μήπως η αρχιθηριωδία του ΒΠΠ έγινε λόγω του τρελού Γερμανού Χίτλερ και των βάρβαρων Γερμανών και όχι λόγω των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών? Όπως το πε και ο Μαρξ οι λαοί είναι ικανοί και για το χειρότερο και για το καλύτερο.
Επίσης για τα καρτούν
http://en.wikipedia.org/wiki/Category:German_animated_television_series
Είμαι σίγουρος ότι όλο και κάποιο χαρούμενο καρτούν θα βρεις εδώ. Ακόμα το pingu που είναι από τα πιο όμορφα και χαρούμενα παιδικά που το λάτρευα και έδειχνε αξίες όπως η φιλία και η συνεργασία αν και είναι ελβετικής παραγωγής, το χει φτιάξει o Γερμανός Otmar Gutmann και ήταν πολύ δημοφιλές στη Γερμανία
https://www.youtube.com/watch?v=4w36FCjbdXA
Και στην τελική ρε ρα γιατί μου βγαίνει και μένα το οπαδικό μου τώρα, τουλάχιστον οι Γερμανοί έχουν παραγωγή καρτούν η Ελλάδα τι έχει????
Επίσης γιατί ακριβώς λες ότι οι Ολλανδοί με τα ποδήλατα είναι για κλωτσιές δεν το κατάλαβα????
@Σεχτάρ
Συμφωνώ ότι οι αντιναζιστικές θηριωδίες έχουν δημιουργήσει αντιγερμανικά αισθήματα. Όμως θέλω να σε ρωτήσω. Έχεις ζήσει Γερμανία? Γνωρίζεις καλά Γερμανικά? Πολλοί Έλληνες τα θεωρούν βάρβαρη γλώσσα ωστόσο αν την γνωρίζεις καλά καταλαβαίνεις ότι είναι δουλεμένη γλώσσα. Είναι η Γλώσσα της φιλοσοφίας του 19ου αιώνα που είναι συστατικό στοιχείο του Μαρξισμού, είναι η Γλώσσα του ίδιου του Μαρξ.
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

Τέλος πάντων ξαναλέω ότι δεν θέλω να ανοίξω βεντέτα με κανέναν από εδώ μέσα. ΌΠως και να χει θεωρώ ότι είναι αδύνατον και ακατόρθωτο να κάνουμε προβλέψεις και αναλύσεις για τη συνείδηση των διαφόρων λαών. Εξάλλου και η επαναστατικότητα της λατινικής αμερικής της προηγούμενης δεκαετίας εξαντλήθηκε και βαδίζει σε σοσιαλδημοκρατικά καπιταλιστικά μονοπάτια. Από την άποψη των υλικών συνθηκών πάντως ξαναλέω ότι στη Γερμανία παράγονται τα πάντα από σπίρτα μέχρι διαστημικά εξαρτήματα. Αυτό μαζί με την εκμετάλευση από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό άλλων χωρών για προώθηση των γερμανικών προιόντων και εξεύρεση φτηνών πρώτων υλών και ενέργειας, έχει ως αποτέλεσμα να παράγεται στη Γερμανία ασύλληπτη υπεραξία. Κι όταν λέω ασύλληπτη εννοώ πραγματικά ΑΣΎΛΛΗΠΤΗ κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί στο να υπάρχει ένα όσο να ναι καλύτερο βιωτικό επίπεδο για τους εργάτες που κι αυτό τέλος οδηγεί στο οι όποιοι αγώνες αναπτύσσονται στη Γερμανία να μένουν σε μισθολογικά αιτήματα κι όχι προωθημένα που να φτάνουν στο επίπεδο της εξουσίας. Αυτά
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

Α και κάτι τελευταίο γιατι κάποιος ρώτησε.
Μετανάστευσα το 2004 όταν επικρατούσε η αντίθετη τάση Ελλήνων να θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα.
Είμαι μηχανολόγος μηχανικός.
Να πω μόνο ότι πριν φύγω Γερμανία, έμεινα 4 χρόνια στην Κρήτη.
Ε σας πληροφορώ ότι ως βορειοελλαδίτη τα.... φιλόξενα κοπέλια με έβλεπαν πολύ πιο ξένο απότι με έβλεπαν πολλοί Γερμανοί. Αν ενταχθείς στην κοινωνία τους, μάθεις τη γλώσσα και σε δουν ότι έχεις έρθει για να δουλέψεις δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα μαζί σου (για τους ντόπιους εργάτες μιλάω πάντα όχι για τα αφεντικά αυτά θέλουν να πιουν το αίμα των ξένων).
Θεωρώ ότι ο μέσος Έλληνας είναι πολύ πιο ξενοφοβικός και ρατσιστής απότο μέσο Γερμανό.
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

Χωρίς απολύτως καμία διάθεση πατρωναρίσματος, παίρνω το θάρρος να συστήσω στην Κ.Ε του μπλογκ να μην επαναλάβει τα διεθνή ψυχογραφήματα, τουλάχιστον όχι πριν αποκτήσει γνώση αντίστοιχη με εκείνη των ελληνικών περιοχών, που τόσο εύστοχα έχει χαρτογραφήσει κατά καιρούς. Νομίζω ότι αν μη τι άλλο, όταν δεν υπάρχει καν η γνώση της γλώσσας, (όπως εικάζω τουλάχιστον από την αναπαραγωγή του διαστρεβλωμένα μεταφρασμένου από τα ελληνικά σάιτ περιστατικού της Κολομβιανής με το Müller) κάθε παρόμοιο εγχείρημα είναι καταδικασμένο εκ προοιμίου να ακροβατεί στα όρια της στερεοτυπικής γενίκευσης, ανεξαρτήτως των προθέσεων, που δεν αμφιβάλω καθόλου ότι ήταν αγαθές.Εξάλλου το διευκρινιστικό ποστ που ακολούθησε νομίζω ότι έβαλε τα πράγματα σε μια πιο σωστή βάση, ίσως αν αυτό αποτελούσε τον αρχικό πυρήνα της ανάρτησης να δημιουργούνταν λιγότερες παρεξηγήσεις (αν και είναι προφανές ότι ορισμένοι "θιγμένοι" απλά αφορμή για να στάξουν χολή έψαχναν έτσι κι αλλιώς)

Υ.Γ. Μια χαρά ποδήλατο κάνουν οι Έλληνες δεδομένων των συνθηκών, εδώ στο Βόρειο Κάιρο κατά κόσμον Χάνδακα που είναι η πιο αντιποδηλατική πόλη της Ελλάδας (το λιγότερο), ένα σωρό κόσμος μετακινείται στις 2 ρόδες, και μάλιστα επιβιώνει κιόλας, beat that you bloody Krauts!

Amor omnia vincit

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τι να πει κανείς τώρα; Να απαντήσει πως στους κλασικούς θα βρει κανείς αρκετούς χαρακτηρισμούς για μια σειρά έθνη, χωρίς προφανώς να είναι αυτό το στοιχείο που χαρακτηρίζει συνολικά το έργο τους ή τη σκέψη τους; Ή να το αφήσει ασχολίαστο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ήταν αυτός ο δικός μου στόχος και θα πάνε χαμένα τα λόγια μου;
Θα προτιμήσω το διάλογο με αυτούς που με ευχαριστεί να το κάνω.

Amor, σε βεβαιώνω καταρχάς πως δεν εκλαμβάνω ως απόπειρες πατροναρίσματος τις καλόπιστες παρεμβάσεις. Και πως δε με ενδιέφερε να ψυχογραφήσω το γερμανικό λαό, αλλά να διατυπώσω έναν προβληματισμό για την κατάσταση του κομμουνιστικού και εργατικού γενικά κινήματος σε μια χώρα με τόσο πλούσια επαναστατική παράδοση. Αν όσοι ειδήμονες έσπευσαν να βγάλουν το κείμενο και το μπλοκ συνολικά από εθνικο-πατριωτικό μέχρι κιτρινο-κουτσομπολίστικο, αφιέρωναν την ίδια προσπάθεια για να απαντήσουν στο παραπάνω ζήτημα, θα ήμασταν όλοι πολύ πιο σοφοί και χαρούμενοι με όσα θα είχαμε μάθει.

Τα γερμανικά μου είναι μεσαίου επιπέδου και ξεχασμένα. Την περίοδο του μουντιάλ είχα από ελάχιστη ως μηδενική επαφή με την επικαιρότητα και το διαδίκτυο. Το περιστατικό με το μίλερ-μούλερ ή κάτι ενδιάμεσο τέλος πάντων, το έμαθα εκ των υστέρων. Και αν έχω καταλάβει καλά, όχι δεν ήταν όπως μεταφέρθηκε αρχικά, αλλά ούτε και έτσι που να απαλλάσσει τον παίκτη από τις ευθύνες του -χωρίς βέβαια να πηγαίνει πίσω κι η κολομβιανή (δήθεν συνάδερφος) μπάρμπι. Είναι πολύ πιθανό να μην έχω καταλάβει καλά, οπότε δέχομαι κάθε πιθανή διόρθωση επ' αυτού.

Ανώνυμος είπε...

Απολιθωμα. Ουτε εθνκιστικα ουτε κου τσομπολιστικα ειναι αυτα που γρα φεις. Αυτοι που τα αναφερανε αυτα ειναι σε διατεταγμενη υπηρεσια να απαξιωσουνε το μπλοκ. Συνεχισε συντροφε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

orthodox είπε...

Σφυροδρέπανε, η δεδηλωμένη άνευ όρων υποστήριξή σου στο ΚΚΕ και στην τρέχουσα γραμμή του, εκ των πραγμάτων προσδίδει έναν τέτοιο χαρακτήρα στο μπλοκ, που ο κάθε πικραμένος λέει τον πόνο του θεωρώντας πως αντιπαρατίθεται στο κόμμα. Και ας μη γελιόμαστε, στο σχολιασμό συμμετέχουν και κομματικά μέλη (άλλο αν το κάνουν ανώνυμα, ας τα βρούν με την (Κ)ΟΒ τους) ενώ πολυάριθμοι επίσης τα διαβάζουν σιωπηροί.
Δυστυχώς λόγω της επιλογής σου, συγκεντρώνεις τα πυρά. Το ότι καταφέρνεις και αντέχεις είναι σχεδόν θαύμα.
Επίσης εκ των πραγμάτων όταν κάποιος (όχι μόνο εσύ) υπερασπίζεται την κομματική γραμμή, τα γραπτά του περνούν από κόσκινο, και οποιοδήποτε ζήτημα, από κακή λεκτική διατύπωση μέχρι οπορτουνιστική υπεραποψάρα, είτε χρεώνεται στο κόμμα είτε ξυπνά άλλα αντανακλαστικά. Μπορεί ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ με την όψιμη ζαχαριαδική πρακτορομανία να βλέπει παντού οπορτουνιστές πράκτορες αλλά υπάρχει και κόσμος που ανησυχεί πραγματικά.

Απόψεις του τύπου "ο γερμανικός λαός είναι μικροαστικοποιημένος, σαπίζει μαζί με τον ιμπεριαλισμό του, δεν είναι ώριμος για σοσιαλισμό" είναι παρόμοιες με αυτά που λέγαν για τους ρώσους, ότι είναι βυθισμένοι στα φεουδαρχικά κατάλοιπα και ανώριμοι για σοσιαλισμό. (Αυτό εννοούσα αλλά ο ρα δεν το κατάλαβε).
Και δυστυχώς η κομματική γραμμή παρόλο που δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ΔΙΝΕΙ ΠΑΤΗΜΑ για ανάπτυξη τέτοιων απόψεων όταν παραβλέπει συστηματικά τον αντικειμενικό παράγοντα στην επανεξέταση αποφάσεων του παρελθόντος.

Οι γερμανόφιλοι πιο πάνω πέφτουν στην αντίθετη παγίδα. Κοιτάζουν τον τρόπο ζωής των (κυρίως μικροαστικών) στρωμάτων του γερμανικού λαού και τα αποθεώνουν. Έλεος δηλαδή, πιο έτοιμοι για σοσιαλισμό επειδή πηγαίνουν τις Κυριακές για πικ-νικ με το ποδήλατο και δεν πετούν σκουπίδια ή δε λερώνουν τους τοίχους!!!
Ίσα ίσα, αν τις Κυριακές να ασχολούνταν με μαζικές εκδηλώσεις και θεσμούς συλλογικούς, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει υπόβαθρο και το μόνο που χρειάζεται είναι η καλλιέργεια ταξικού περιεχομένου.
Όσο για τους τοίχους, αν το ΚΚ εκεί αποφασίσει να κάνει σοβαρή προπαγανδιστική δουλειά με αφίσες και πανό, να δω πού θα βρει τα άπειρα χρήματα για να νοικιάζει διαφημιστικές πινακίδες - τότε να δείτε τι καλά που θα αναγκαστεί να "λερώνει" δημόσιους χώρους!
Όσο για τα γκράφιτι στην Ελλάδα: είναι κακότεχνα και χωρίς περιεχόμενο, και είναι σοβαρό ζήτημα και χρειάζεται να αλλάξει. Αλλά το ότι υπάρχει η λογική του μη-αποστηρωμένου δημόσιου χώρου δεν το βλέπω σαν κάτι αρνητικό.

Ανώνυμος είπε...

@Κόκκινος Γερμανός

Κύριε Κόκκινε Γερμανέ σ’ ευχαριστώ πρώτα-πρώτα για την παρότρυνσή σου.

Το θάρρος σου να συνεχίζεις παρά το αντίξοο περιβάλλον είναι αξιέπαινο και με κάνει να αναθεωρήσω αυτό πούγραψα προηγουμένως ότι δηλαδή χάνουμε τα λόγια μας.

Δυστυχώς, κι αυτό το λέω με πραγματική λύπη, δεν μπορώ να συνεχίσω εδώ, τόχα γράψει και προηγουμένως, κι αν γράφω αυτές τις γραμμές το κάνω γιατί εσύ μου ζήτησες να σχολιάσω κι άλλο.

Όντως έχω ζήσει και τις δυο Γερμανίες και θα μπορούσα πολλά να γράψω, όχι μόνο για το ελληνικό αντιδικτατορικό κίνημα επί «εθνοσωτήριου» στην τότε Δυτική Γερμανία και τι τραβήξαμε εμείς που μας ακυρώνανε τα προξενεία του Βασιλείου της Ελλάδος τα ελληνικά διαβατήρια και μας κυνηγάγανε Έλληνες χουντικοί και Γερμανοί νεοναζί καθώς και για την αλληλεγγύη των Γερμανών από ένα πλατύ πολιτικό φάσμα. Και οπωσδήποτε για την αξέχαστη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία που μπορεί να μην υπάρχει πια, αλλά δεν πρόκειται στη συνείδηση και τη δικιά μου και πολλών άλλων να πεθάνει ποτέ! Αλλά εδώ μέσα το να είσαι Γερμανός είναι περίπου σα νάχεις κάνει το προπατορικό αμάρτημα…

Εγώ μπορεί να υπήρξα όταν πρωτόγραψα, παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε οξύς (Πώς τόπε ένας προηγουμένως; Αδυσώπητος, εντάξει αδυσώπητος, το δέχομαι), αλλά δεν αποκάλεσα κανένα «πουτάνα» και «ρουφιάνο». Και καλά το «πουτάνα» το προσπερνάω (ο καθένας με τ’ απωθημένα του), αλλά το «ρουφιάνος» δεν το σηκώνω. Όχι γιατί αυτός που το πρωτοπέταξε με μπέρδεψε με κάποιον άλλον επειδή, άκουσον άκουσον, γνωρίζω ελληνική ορθογραφία, γραμματική και στίξη και ξέρω να γράφω και με κεφαλαία όπου πρέπει λίγα σωστά ελληνικά (σπουδαία τα πράσα εδώ που τα λέμε, εδώ δεν ήξερα τι θα πει capitalies), αλλά γιατί ποτέ δεν ήμουνα «ρουφιάνος», είναι βαρύ αυτό και δεν το σηκώνω.

Αν θα γράψω λοιπόν ποτέ για τις δυο Γερμανίες όπως τις έζησα, θάναι αλλού. Να δούμε. Ελπίζω να με βρεις τότε και να με διαβάσεις.

Σου εύχομαι καλή συνέχεια στη Γερμανία.

Παλιός Μετανάστης (Γκάσταρμπαϊτερ)

Ανώνυμος είπε...

11.11 Αυτοι που ανησυχουνε με καλη προθεση καταλαβαινουνε πολυ καλα σε τη εποχη ειμαστε. Η αστικη ταξη εχει κανει αναπαλαιωση του πολιτι κου σκηνικου φτιαχνοντας πολλα κομματα και παιζει το χαρτι του οπορτουνισμου. Σε αυτες τις συνθηκες μετραει η αντοχη του ΚΚΕ απεναντι στην λαιλαπα του οπορτουνισμου ο οποιος ειναι γεννημα θρεμα του καπιταλισμου. Ο ταξικος αντιπαλος παντα προσπαθου σε και θα προσπαθει να εισχωρηση μεσα στα ΚΚ. το ΚΚΕ Πολυ καλα εκανε και μελετησε την ιστορια πετωντας απο πανω τις ιδεολογικες στρεβλωσεις και την σκουρια.οποιος μιλαει για μετωπα και συμμετοχη σε κυβερνηση προσπαθει να διαλυση το ΚΚΕ. Ο 3ος τομος θα γραφτει θελετε δεν θελετε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Μια και όλη αυτή η κουβέντα ξεκίνησε από το ποδόσφαιρο θα γράψω κι εγώ μερικά πραγματάκια.

1. Χαρακτήρας κάθε λαού φυσικά και υπάρχει. Εχει διαμορφωθεί μέσα πό την ιστορική του και πολιτιστική εξέλιξη. Κατά τη γνώμη μου οι Γερμανοί είναι το ακρο αντίθετο των Ελλήνων σαν τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς και γι'αυτό δικαιώτατα αντιπαθείς σ'αυτούς (κι εγώ αντιγερμανός είμαι).

2. Το να έχεις ελληνική καταγωγή και να γουστάρεις τους Γερμανούς είναι ο ορισμός του γενιτσαρισμού (λόγω του 1). Κοκκινος ξεκόκκινος ο κάθε φιλογερμανός έχει την περιφρόνησή μου.

3. Σε τι συνίσταται όμως η Γερμανική και σε τι η Ελληνική συμπεριφορά και γιατί είναι τόσο αντίθετες. Κατά τη γνώμη μου συμβαίνει το εξής.

Το κύριο χαρακτηριστικό του Γερμανού (σε σημαντικά πλειοψηφικό βαθμό) είναι ότι παίρνει τους κανονές, τους νόμους, την ιδεολογία, ότι ρυθμίζει γενικά τη ζωή 100% τοις μετρητοίς. "Οτι γράφει το βιβλίο αυτό πρέπει να εφαρμοστεί μέχρι κεραίας κι ας πεθάνουν μερικά εκατομμύρια υπάνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τις υψηλές του ιδέες". Αυτή η θεώρηση της ζωής οδηγεί σε υπερβολικές πράξεις άλλοτε θαυμαστά καλές (επιστημονική πρόοδος, τεχνολογία) άλλοτε εντυπωσιακά κακές.
Οτι και να λέτε φιλοΓερμανοί, "Αουσβιτς μόνο εσείς" για να το πω σε ποδοσφαιρικό στυλ.

Από την άλλη μεριά αυτό που χαρακτηρίζει τους περισσότερους Ελληνες είναι ο ατομισμός, η ροπή προς την αταξία, η παραβίαση των κανόνων αν είναι αυτό συμφέρον ("ο άνθρωπος στο επίκεντρο...") και η μετριότητα ως προς την υιοθέτηση της όποιας ιδέας που εκφράζεται με το "ωχ αδερφέ,δε βαριέσαι,εχώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα..."
Αυτή η στάση ζωής σε καταδικάζει στη μετριότητα, πράγμα που μπορεί όμως να έχει και καλές πλευρές (ότι έχουμε σφάξει λιγότερους απ΄'ότι οι γειτονικοί μας λαοί καθώς ήμασταν περισσότερους αιώνες κατεχόμενοι παρά κατακτητές).

Τώρα το ποιος είναι καλύτερος "it's a matter of taste" που λεν και στο χωριό μου. Νομίζω ακόμη ότι καμία από τις δύο χώρες δεν έχει πιθανότητα να κάνει σοσιαλισμό για τα προσεχή 50 χρόνια - για ολότελα διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Πάλι κατά τη γνώμη μου, σοσιαλισμός υπάρχει πιθανότητα να γίνει σε χώρες που υπήρξε και πριν και δεν θεωρείται κακή εμπειρία.

Τέλος, δυστυχώς το Μουντιάλ το πήρε η καλύτερη ομάδα. Και για να το κάνω ακόμα χειρότερο οι Κλόζε,Ποντόλσκι δεν είναι γκασταρμπάιτερ αλλά Γερμανοί της Πολωνίας (αυτό λέει η Wikipedia τουλάχιστον), ενας λαός βάσει της ιστορίας του όχι και πολυ αριστερός δηλαδή. Ενώ οι Κεντίρα Μπόατενγκ με τις Γερμανίδες μάνες αφήνουν τον τίτλο του μετανάστη μόνο στον Οζιλ.

Κολλημένος με τη μπάλα

Ανώνυμος είπε...

Προς Κόκκινος Γερμανός

- "Παρόμοιες εικόνες μπορώ να ποστάρω κι εγώ από Αμερικάνους, από Εγγλέζους κι από άλλους ιμπεριαλιστές να κάνουν καφρίλες."

Δε θυμάμαι να αθώωσα κανέναν άλλον ιμπεριαλισμό. Η ποδηλατάδα όμως και η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου(όσων έχουν αυτή την ευχέρεια) δεν είναι καθόλου άσχετη από τις εικόνες. Και να σου πω και κάτι; Οι Αμερικάνοι και οι Εγγλέζοι δεν έχουν πάθει ακόμα. Οι Γερμανοί έχουν υποστεί πολύ βαριά τις συνέπειες του ιμπεριαλισμού. Φαίνεται όμως ότι ξεχνάνε πολύ εύκολα και τα παθήματα δε μοιάζουν να γίνονται μαθήματα.

- "Θα μπορούσα επίσης να ποστάρω τις φωτό με τα καφριλίκια των ελληναράδων χρυσαυγιτών."
Ξεπερνώ τελείως ότι οι εικόνες δεν ήταν εικόνες Γερμανών νεοναζί αλλά Γερμανών στρατιωτών σε υπηρεσία (ελπίζω να καταλαβαίνεις τη διαφορά) και θα περιοριστώ να σου υπενθυμίσω ότι επισημάνθηκε-με απογοήτευση-ότι έχουμε αρχίσει να τους μοιάζουμε (και καθόλου δεν αφορούσε η επισήμανση μόνο τους Γερμανούς).

- "Επίσης για τα καρτούν
http://en.wikipedia.org/wiki/Category:German_animated_television_series
Είμαι σίγουρος ότι όλο και κάποιο χαρούμενο καρτούν θα βρεις εδώ. Ακόμα το pingu που είναι από τα πιο όμορφα και χαρούμενα παιδικά που το λάτρευα και έδειχνε αξίες όπως η φιλία και η συνεργασία αν και είναι ελβετικής παραγωγής, το χει φτιάξει o Γερμανός Otmar Gutmann και ήταν πολύ δημοφιλές στη Γερμανία
https://www.youtube.com/watch?v=4w36FCjbdXA
Και στην τελική ρε ρα γιατί μου βγαίνει και μένα το οπαδικό μου τώρα, τουλάχιστον οι Γερμανοί έχουν παραγωγή καρτούν η Ελλάδα τι έχει????"

Κατά τη γνώμη μου, αφού το θέτεις έτσι,σίγουρα στην Ελλάδα υπάρχει καλύτερη αίσθηση του χιούμορ.
Ίσως δεν κατάλαβες αλλά δεν είπα ότι δε θα βρω να έχει γυριστεί γερμανική κωμωδία ή παιδικό καρτούν. Είπα ότι δε μπορώ να σκεφτώ κάποια που να μου είναι γνωστή, κάτι που δε συμβαίνει με μια σειρά από άλλες χώρες (και δε μπορώ να δεχτώ ότι είναι τυχαίο για μια χώρα με σημαντικό κινηματογράφο). Μην αρχίσω να κάνω συγκρίσεις με Μ. Βρετανία. Και για να μη μένουν αθέλητες ανακρίβειες το Pingu (που δεν είναι και τόσο του γούστου μου σε σχέση με άλλα) ιταλόφωνος Ελβετός το έγραψε (ο Silvio Mazzola) και όχι Γερμανός. Όπως και το ότι από ένας σημείο και μετά ήταν (και) βρετανικής παραγωγής

- Για τους αγενέστατους Ολλανδούς ποδηλάτες στο Άμστερνταμ (δεν έχω άποψη για τους ποδηλάτες στην υπόλοιπη Ολλανδία) το έγραψα γιατί αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για τους τουρίστες πεζούς.

- Αλήθεια αναρωτήθηκες αν στον κύκλο των επαφών σου στη Γερμανία και την αντιμετώπισή σου από αυτόν παίζει κάποιο μεγαλύτερο ρόλο από το ότι είσαι Έλληνας και αυτοί Γερμανοί, το ότι είσαι μηχανολόγος μηχανικός και οχι καθαριστής σε πλυντήριο αυτοκινήτων λόγου χάρη;

ρα

Ανώνυμος είπε...

@ortodox
Πρώτον δεν μίλησα καθόλου για το πόσο έτοιμοι ή ανέτοιμοι είναι οι Γερμανοί για σοσιαλισμό από άποψη συνείδησης εννοώ. Είπα πιο πάνω ότι κατά τη γνώμη μου είναι αδύνατον να το προσδιορίσεις αυτό.
Εγώ μίλησα για την ανάπτυξη των μέσων παραγωγής. Αν δεν έχεις έρθει Γερμανία να δεις τα πολυάριθμα εργοστάσια που υπάρχουν παντού ίσως δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ερωτώ και εσένα και όλους τους αναγνώστες του μπλογκ. Τι διάολο από βιομηχανία έχει μείνει να κοινωνικοποιηθεί στην πολυαγαπημένη ψωροκώσταινα πέρα από κάποια ορυχεία της ΔΕΗ και τα εργοστάσιά της? Κλωστήρια? Έφυγαν για βουλγαρία. Σκαραμαγκάς - ναυπηγεία? συρικνώθηκε σε επίπεδο περιπτέρου. ΕΛΒΟ - Οχήματα? κλείνει και αυτό. Πως θα ικανοποιήσεις τις αυξημένες ανάγκες της σύγχρονης εργατικής τάξης? Δεν θέλει μόνο ''λίγο ψωμί λίγο κρασί, Χριστούγεννα και Ανάσταση'' που λέει και το άσμα. Θέλει ρούχα, θέλει τρόφιμα - ποτά, θέλει αυτοκίνητα - συγκοινωνίες θέλει σπίτια άρα οικοδομικά υλικά θέλει θέλει θέλει...... Ε ότι θέλει παράγεται αυτή τη στιγμή στη Γερμανία αν κοινωνικοποιούνταν όλα αυτά θα μιλάγαμε για θαύματα αυτό είπα εγώ τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
Επίσης πως ορίζεις τον μικροαστό. Με αυστηρά μαρξιστικά κριτήρια δεν ορίζεις τον μικροαστό με εισοδηματικά κριτήρια αλλά με βάση τη θέση του στην παραγωγή. Οπότε με γνώμονα αυτό, η Ελλάδα είναι πολύ πιο μικροαστικοποιημένη χώρα από την Γερμανία. Δεν υπάρχουν στην Γερμανία τα πολυάριθμα κάθε λογής μαγαζιά κάθε είδους σε κάθε γειτονιά (ρουχάδικα, καφενεία, περίπτερα ψιλικατζίδικα κλπ). Η πολυάριθμη εργατική τάξη της Γερμανίας αμοίβεται (σχετικά) καλά όσοι δουλεύουν full time τέλος πάντων και όχι σε minijob, αλλά παραμένει εργατική τάξη όσα λεφτά και να παίρνει. Από την άλλη η Ελλάδα ειδικά πριν την κρίση ήταν και είναι εστω και σε μικρότερο βαθμό γεμάτη με μικροιδιοκτήτες - μικροαστους της πόλης και του χωριού.
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

@Pa
Ξαναλέω δεν θέλω να ανοίξω βεντέτα και μήνυμα στο μήνυμα.... Όπως και να χει ο καθένας τις απόψεις του...
Θα πω μόνο αυτό ο ρηχός και εύκολος αντιγερμανισμός που έβγαλαν κάποιοι στα σχόλια δεν κάνει καλό ούτε στο κίνημα ούτε στο κόμμα. Θεωρώ ότι μόνο όποιος έχει μια επαφή με τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Γερμανίας από πρώτο χέρι έχει μια καλύτερη άποψη. Πάντως το να συνδέει τα αίσχη των στρατιωτών με το ότι ο λαός αξιοποιεί δημιουργικά το χρόνο του είναι άκυρο από όποια άποψη κι αν το δει κανείς.
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί στην τελική δεν έχω και καμιά προσωπική λατρεία στο Müller, αλλά στη χειρότερη μπορείς να πεις ότι την ειρωνεύτηκε για την πραγματικά άκυρη ερώτηση, όχι ότι την έβρισε, προσωπικά ως ανώδυνη βαυαρική πλακίτσα μου έκανε το σκηνικό, αλλά είναι γεγονός πως και στη Γερμανία κάποιοι ξίνισαν, οπότε ας πούμε ότι ήταν αμφιλεγόμενη δήλωση , συν που θεωρώ αρκετά πιθανό το παιδί να είναι Ανατολάκης/Ζαγοράκης σε γερμανική βερσιόν και να μπέρδεψε δυο ιδιωματισμούς σε έναν, μη σας κουράζω όμως με γλωσσολογικές αναλύσεις.

Η ψυχογραφίζουσα διάθεση ήταν ακούσια, ενδεχομένως κι εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη, εξάλλου όπως προανέφερα το σχόλιο σου μετά ξεκαθάρισε απολύτως τι εννοούσες.

Για να ψυχογραφήσω κι εγώ, απολύτως συνειδητά ωστόσο, να πω ότι θεωρώ θετικότερο γερμανικό συστατικό την αίσθηση της συλλογικότητας και του κοινωνικού χρέους, όσο κι αν σε ιμπεριαλιστικές συνθήκες ντε φάκτο δρα αντεπαναστατικά, κι ενοχλητικότερο την πλην εξαιρέσεων κακή (χοντροκομμένη) αίσθηση του χιούμορ και την ατελείωτη Schnäppchenjagd (κυνήγι προσφορών), που μπορεί παράλληλα να συμβαδίζει με ασύλληπτη για το μέσο Έλληνα σπατάλη σε συγκεκριμένες κατηγορίες προϊόντων ή υπηρεσιών.

Πάντως η διαβόητη γερμανική νομιμοφροσύνη (προέκταση θεωρώ της προαναφερθείσας αίσθησης συλλογικού ανήκειν) και πειθαρχία δεν είναι κατ'ανάγκην κακές από μόνες τους, αν και ιστορικά κυρίως τέτοια καταλήγει. Το λέω με την έννοια ότι συνέβαλε και στη δημιουργία ενός -κατ'εμέ-αλλά δε μπορώ να έχω λόγω ηλικίας ιδία άποψη, μόνο ό,τι ξέρω μελετώντας και συζητώντας με τέως ανατολικογερμανούς, άρα μηδαμινής αποδεικτικής αξίας-αρκούντως επιτυχημένου (μέχρι ενός χρονικού σημείου τουλάχιστον) σοσιαλιστικού κράτους. Το λέω παρότι αρκετές φορές φλερτάρω με την ιδέα ότι ίσως θα ήταν συνολικά καλύτερο-ή έστω θα δημιουργούσε διαφορετική δυναμική, ενδεχομένως θετική, πιθανόν όμως το αντίθετο- για την υπόθεση του κινήματος διεθνώς, να είχε υλοποιηθεί η πρόταση του Στάλιν για μια ενωμένη ουδέτερη καπιταλιστική Γερμανία. Ο γέγονε γέγονε βέβαια, γενικά δεν είμαι φαν των υποθετικών ιστορικών σεναρίων.

Εξάλλου, ως τώρα τουλάχιστον καθώς το μέλλον είναι άδηλο, είδαμε και τους ανυπότακτους του νότου πώς αντιδράσαμε στην κρίση, από πλατείες και ποδέμος- ή πώς άλλως τους λένε- μέχρι μπέπε γκρίλους και χρυσαυγίτες, πραγματικά ο μόνος φάρος σε πολιτικό επίπεδο είναι η ύπαρξη του ΚΚΕ, όσο γραφικό κι αν ακούγεται σε "αμύητους".

Υ.Γ. Κόκκινε Γερμανέ διαφωνώ για τα φιλόξενα πασοκόψυχα κοπέλια, νυν βορειοελλαδίτισσα μέτοικος κι εγώ, ποτέ δεν είχα τέτοια θέματα, το αντίθετο μάλιστα, είναι εξάλλου η φύση της δουλειάς μου τέτοια, που εκ των πραγμάτων θα το ένιωθα άμεσα στο πετσί μου αν συνέβαινε. Χίλια μύρια μπορείς να σούρεις στο homo cretensis και στα περισσότερα θα έχεις δίκιο, αλλά για ρατσισμό στους "ξενομπασάρηδες" τη σήμερον, δύσκολο, δε ξέρω βέβαια και σε ποιο μέρος ήσουν ή αν έπεσες στην περίπτωση, εγώ γενικά κινούμαι στην εκπολιτισμένη (σε κρητικά πλαίσια πάντα) πρωτεύουσα και πέριξ.

Amor omnia vincit

Ανώνυμος είπε...

Σώπα ρε κολλημένε με τη μπάλα δεν ήξερα ότι επειδή ήθελα να δουλέψω πάνω στην ειδικότητα μου κι όχι να με τρώει η ανεργία ή να δουλεύω σε κάτι άσχετο έγινα και γενίτσαρος.
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

@ Γκασταρμπάιτερ
Ευχαριστώ καλή τύχη και σε εσένα είτε είσαι Ελλάδα είτε Γερμανία
Κόκκινος Γερμανός

Ανώνυμος είπε...

Όταν αποφασίζεις να παίζεις με πολλά ψευδώνυμα να είσαι πιο προσεκτικός γιατί καρφώνεσαι μόνος σου (ποιος σου μίλησε για τα κεφαλαία εσένα που πρωτοέγραψες σε αυτή την ανάρτηση; Εγώ πάντως όχι). Αυτός που έχει τη μύγα μυγιάζεται (ερασιτεχνικό κάψιμο νικ- α και μην έχεις πρόβλημα με τις παροιμίες, ο λαός τις βγάζει και έχεις δείξει ότι σου αρέσουν)

*

Κόκκινε Γερμανέ η πλάκα είναι ότι δε με θεωρώ αντιγερμανό (ούτε και φιλογερμανό βέβαια). Ούτε και εγώ θέλω βεντέτα μαζί σου. Ομολογώ βέβαια πως δεν ξέρω πόσο βαθύ ήταν για παράδειγμα το ότι η ελληνική νεολαία είναι σάπια και λιώνει στα τσιπουράδικα και στα κλαμπ με ένα τσιγάρο στο χέρι και δε βλέπω κάτι αντίστοιχό του στο αρχικό κείμενο ή στα σχόλια.

Οι φωτογραφίες έχουν να κάνουν με το ότι κάποια πράγματα που κάποιοι Γερμανοί έχουν την ευχέρεια να κάνουν οφείλεται και σε αυτές τις φωτογραφίες.

ρα

Red Star είπε...

Αποδεικνύεται με τις παραπάνω κόντρες ότι η υπεράναλυση μιας άποψης και ο Δημόσιος διαγωνισμός για το ποιος είναι ή όχι καλύτερος και εξυπνότερος κομμουνιστής από τον άλλο,οδηγεί σε αδιέξοδα και στιγμές αμηχανίας.

Δεν ήξερα ότι φτάσαμε ήδη στο σημειο να θεωρούμε ότι οι υποστηρικτές του ΚΚΕ είναι τόσοι πολλοί, ώστε ρε σύντροφοι να ξεφορτωθούμε και μερικούς στα πλαίσια μια κομματτικής καθαρότητας ή μια αντιπολιτευτικής καθαρότητας της μικρής μειοψηφίας που δεν αποδέχεται τις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου.

Ούτε έχω καταλάβει ότι έχουμε φέρει κοντά στο ΚΚΕ το 90 % των ανθρώπων που ψάχνουν πολιτικές απαντήσεις στο ιντερνετ ,οπότε ας αρχίσουμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.

Προτείνω για να αποφεύγονται κόντρες που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στο ΚΚΕ ούτε στον εαυτό μας...Λιγότερος εγωισμός και φανατισμός όταν κρίνουμε μια ανάρτηση ενός μπλόγκερ που τον παρακολουθούμε γιατί θέλουμε ντε και τον διαβάζουμε και όχι με το ζόρι και λιγο νεράκι στο κρασί μας.

Τα σχόλια είναι δημόσια και τα διαβάζουν πολλοί, δεν είναι κλειστό φόρουμ μεταξύ γνωστών φίλων συντρόφων.Στο κλειστό φόρουμ δε θα με πείραζε να φτάνανε οι λεκτικές συγκρούσεις και στα άκρα.

Αλλά όπως και ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ θεωρεί προβοκατόρικα ,και καλά κάνει μερικά σχόλια,πίσω από ανωνύμους με μια υπογραφή, προτιμώ να θεωρώ ότι γράφει ρουφιάνος παρά κάποιος καλόπιστος Κουκουές και ας ισχύει 99% η δεύτερη περίπτωση.

Γιατι και στο παρελθόν του ΚΚΕ ακόμα και ένας ρουφιάνος ανάμεσα σε χιλιάδες αγωνιστές προκάλεσε τεράστια καταστροφή στο κόμμα.



Ζήτω το τιμημένο ΚΚΕ !

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Συγχαρητήρια, Κάπταιν!
Το δημοσίευμά σου σίγουρα "light", "επιφανειακά αθώο" (και όχι "επιφανειακό" - διάβαζε πιο προσεκτικά "Ερυθρέ"), κατά βάθος ιδωμένο μάλλον ήταν εξαιρετικά στοχοπροσηλωμένο και ..ύπουλο! Μπορεί να μην πέτυχε ίσως αυτό, που περίμενες, αποκάλυψε όμως πολλά και πολλούς.
Ορθόδοξε, ευτυχώς ο Ρα με απάλλαξε από την ανάγκη να σου εξηγήσω γιατί καταλαβαίνεις όπως εσύ θέλεις ό,τι εγραψα (και) χτες. Συμπληρωματικά: "Τα μυαλά των ανθρώπων ποτέ δεν είναι ώριμα"! Αρα παραιτούμαστε από την προσπάθεια "ωρίμανσης" για να μη χαρακτηριστούμε ...Πολ Ποτ!;!; Η ελπίζουμε οι λίγοι και εκλεκτοί-πεφωτισμένοι να πιάσουμε την Κεφαλαιοκρατία στον ύπνο, η σε κατάσταση πλήρους αποδιοργάνωσης και να κάνουμε την επανάσταση με ένα πόπολο, που άλλα έχει στο ανώριμο μυαλό του;
Δεν χρειάζεται " ν' αλλάξουν πρώτα οι άνθρωποι". Αλλά το λιγώτερο που πράγματι χρειάζεται είναι να μην τους κοροϊδεύουμε, χαϊδεύοντας τα αυτάκια τους αλα-Σύριζα και παρατρεχάμενοι ("Ε"Α, Ανταρσύα, κλπ). Η παραμυθιάζοντας τους όπως τα παπαγαλάκια και οι συνειδητοί η μη αναμεταδότες τους.
Αυτό το "στρεβλά δομημένη σε κάθε φάση ανάπτυξης του" τώχεις ξανασκεφτεί η τώρα σούρθε; Γιατί αποκλείεται να τώχεις διαβάσει κάπου.
Και όχι, δεν ελπίζω να γίνει σοσιαλιστική (! = ικανοποίηση λαϊκών αναγκών) η παραγωγή επί καπιταλισμού. Ακριβώς αυτή την απλούστευση θέτω σε προβληματισμό, που συνδέεται ευθέως, με την εκτίμηση για αντικειμενική ωριμότητα προς σοσιαλισμό των capitalies. Κάποτε λέγαμε, και σωστά για τότε, πως τα μονοπώλια είναι έτοιμα για κοινωνικοποίηση - μόνο η αλλαγή ιδιοκτησίας χρειάζεται (επανάσταση). Τώρα, τούτα τα μονοπώλια, είναι έτοιμα μόνο για καταστροφή. Σκέψεις κάνω. Πολύ φοβάμαι οτι την καταστροφή η θα την κάνουν μόνα τους (και θα μας πάρει ο διάολος όλους), η θα την κάνουμε εμείς, και θάναι πολύ επώδυνη, γιατί δε γίνεται αλλιώς. Οποιος έχει καμιά καλύτερη ιδέα, εκτόα από ρεφορμιστικές μπαρούφες μεταρρυθμίσεων, ενδιαμέσων σταδίων κλπ. ας την πεί. Και θάλεγα, παραείσαι αυστηρός με το Γερμ. ΚΚ. Δείξε λίγο έλεος.
Ερυθρέ, λίγο γριφώδη σε βρίσκω. Εκφράσου ελεύθερα! Τι ακριβώς φοβάσαι; Εμείς οι κομμουνίζοντες (γιατί κομμουνιστής ορίζεται αυτός, που παλεύει για τον κομμουνισμό, οργανωμένος στο ΚΚ), αγαπάμε την προλεταριακή μας πατρίδα χωρίς κόμπλεξ, και τον κοσμοπολίτικο ρεπουσισμό τον έχουμε γραμμένο δίπλα ακριβώς στον χρυσαυγήτικο εθνικισμό. Εσείς;
Κόκκινε Γερμανέ, κατέχω αρκετά τα επιτεύγματα του Γερμανικού ΛΑΟΥ, εκτός από τις γνωστές μπομπές του (δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, απίστευτα εγκλήματα κλπ).
Εσύ είσαι σίγουρος, πως το γερμ. κράτος και ο (μέσος πάντα...) Γερμανός τα τιμούν όσο εσύ κι εγώ; Γι αυτό, π.χ. κατάργησαν το όνομα της πόλης Karl-Marx-Stadt, καί σχεδόν όλα τα ονόματα κεντρικών δρόμων του ανατ. Βερολίνου; Για αυτό αφέθηκαν να αμερικανοποιηθούν, ξέχασαν τις λαϊκές παραδόσεις τους κλπ;;
Σαν αριστερό, ούτε καν κομμουνιστή (η "κομμουνίζοντα", δεν ξέρω..) θα σε περίμενα στη νέα σου πατρίδα, τουλάχιστον τόσο κριτικό, όσο φαίνεται πως είσαι με την παληά σου.
Και να σου πω, συγκινήθηκα, μαθαίνοντας πως έχουμε περίπου κοινές εμπειρίες. Βρέθηκα κι εγώ, διπλωματούχος μηχανολόγος κάποτε στην ανάξια χώρα του Γκαίτε, του Μαρξ, του Μάλερ, Μπαχ, του Τόμας Μίντσερ, κλπ. κλπ. Αν σε ενδιέφερε μια συμβουλή από κάποιον που πέρασε τα ίδια μονοπάτια, θυμήσου τούτο: Λόγω αξίας χρήσης της εργατικής σου δύναμης ανήκεις, θες δε θες, στην εργατική αριστοκρατία. Μην παρασυρθείς.

Ανώνυμος είπε...

Τούτο το σχόλιο θα μπορούσε να έχει για τίτλο "Η εικονική πραγματικότητα και τα καμώματά της" ή πιο ωραία "Η εικονική πραγματικότητα και τα προβλήματά της". Το δεύτερο μου πέφτει πολύ γιατί για διάφορους λόγους δεν έχω τα κότσια, θα μείνω στο πρώτο και θα είμαι σύντομος.

Εξάπτει τα πνεύματα η εικονική πραγματικότητα και πέφτουν βροχή οι χαρακτηρισμοί σε τούτο το θρεντ που κι ανθρώπινα απαξιωτικοί είναι και πολιτικά προσβλητικοί. Απ’ όλα έχει ο μπαξές, δεν είναι ανάγκη να τους επαναλάβω, τους διαβάζει ο καθένας.

Ακόμα και συνομωσίες με σάλτσα συκοφαντίας σερβίρονται από επίδοξους επιθεωρητές Κλουζό, του ιντερνέτ εννοείται. Όποιος γράφει χωρίς ορθογραφικά λάθη κι έχει κι ένα τύπο ύφους πρέπει να είναι μια συγκεκριμένη περσόνα με συγκεκριμένο ήθος. Η πιο απλή εξήγηση ότι υπάρχουν κι άλλοι που ξέρουν πως άλλο είναι το "λέγετε" κι άλλο το "λέγεται" δεν αρκεί στους ιντερνετικούς ντετέκτιβ. Σκέφτηκα πως αν η περσόνα αυτή θα το διάβαζε ποτέ αυτό το συνωμοσιολογικό κι όσα το προκάλεσαν, θα έριχνε ένα καλό γέλιο βλέποντας πόσους οπαδούς έχει, στο ύφος βέβαια, όχι στο ήθος που της αποδίδεται. Ας είναι.

Δυο διδακτικές ιστορίες.

Ο Τζον Ριντ περιγράφει στο "Δέκα μέρες" πως παραλίγο να τον εκτελέσουν οι κοκκινοφρουροί γιατί ήταν αγράμματοι και δεν μπορούσαν να διαβάσουν την άδεια που τους έδειξε κι είχε, αν θυμάμαι καλά, υπογράψει ο ίδιος ο Λένιν.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης λέει όταν τον χαρακτήριζαν όπως τον χαρακτήριζαν σε κείνη την Ολομέλεια του 1957, πως άντε ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

Αυτή είναι η ατμόσφαιρα αυτού του θρεντ.

Αλλά γιατί;

Γιατί αυτά είναι τα καμώματα της εικονικής πραγματικότητας: αποξενώνει τους ανθρώπους από τους ανθρώπους δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα, τους κάνει ψεύτικους αν δεν είναι κιόλας τέτοιοι.

Η πραγματική επανάσταση όμως δεν είναι εικονική πραγματικότητα, είναι αλήθεια κι όχι ψέμα κι εκεί θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Με πραγματικούς ανθρώπους κι όχι εικονικούς. Χωρίς ψευδαισθήσεις και χαρακτηρισμούς, συκοφαντίες και συνομωσιολογίες.

Eternal Fugitive

Ανώνυμος είπε...

2.44 Εγω δεν εχω την αποψη να ξεφο ρτωθουμε κανενα επειδη εχει ενα προβληματισμο αυτο ειναι απολυτα θεμιτο. Ελπιζω ομως να συμφωνεις οτι ειναι διαφορετικη περιπτωση ολοι αυτοι που δεν λενε καθαρα τη θελουνε και ενω διαφωνουσανε ξεκαθαρα απο το 15ο 1996 σημερα κανουνε οτι το υποστηριζουνε και οτι το ΚΚΕ αλλαξε στρατηγικη στο 19ο συνεδριο. Ξεκαθαρα πραγματα οποιος ειναι σε αυτη την κατηγορια δεν εχει θεση στο κομμα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Red Star είπε...

@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, συμφωνώ με την άποψη σου

@Eternal Fugitive, έχω παγιδευτεί με τη θέληση μου δυστυχώς σ'αυτή τή πραγματικότητα με τα καμωματα της και σωστά τα λες.Γι‘αυτό και ειμαι 100% επιφυλακτικός όταν μιλάω μέσα σ'αυτή.