Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Εάν το ΕΑΜ ήταν αριστερή κυβέρνηση…

Αν οι εκλογές είχαν καθυστερήσει μια βδομάδα, θα έπεφταν πάνω στην επέτειο της ίδρυσης του Εαμ. Οπότε όλο και κάποιο εξυπνοπούλι από τα επικοινωνιακά επιτελεία του Σύριζα ή της ΛαΕ θα έκανε τη σύνδεση, για να τη χρησιμοποιήσει προεκλογικά. Φαντάσου πχ το Λάφα με στρατιωτική στολή και φυσεκλίκια, να μπαίνει στο ταξί (ή σε ένα Κτελ) και στην ερώτηση του οδηγού «πού πάμε;», να απαντά, χαμογελώντας με νόημα: «Κορυσχάδες…». Θα μου πεις βέβαια πως δε θα το καταλάβαινε ψυχή ζώσα το σποτάκι, άσε που κάποιος θα έπρεπε να το εξηγήσει και στη Ραχήλ, που τη σφάζει χωρίς βαμβάκι (κι ιδιαίτερη αφορμή) με το κονσερβοκούτι ο Στάθης σε ένα σημείωμά του. Κι αν συνεχίσουν τις μεταξύ τους συντροφικές σχέσεις, σε λίγο θα χωράνε όλοι μαζί σε ένα ταξί, μαζί με τον (κάνε την ομάδα πάλι πρώτη) Μπαναώτη.

Κι ο Τσίπρας βέβαια έχωνε όπου μπορούσε το Εαμ (μας έσωσε απ’ τη Μέρκελ, θα μας σώσει κι από το ευρώ. Κι έχει πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, ζήτω-ζήτω το Εαμ), για να δικαιολογήσει τη συμμαχία με τον Καμμένο σε ρόλο Ζέρβα, και να δείξει πόσο αριστερός είναι –αν και δε νομίζω πως τον ψήφισαν γι’ αυτό όσοι το έριξαν Σύριζα. Αν ήθελαν ανέξοδη, «αριστερή» διαμαρτυρία, υπήρχε κι η ΛαΕ του Στάθη και της Ραχήλ. Αλλά δε θέλησαν ούτε καν αυτό, προτιμώντας μνημονιακή σταθερότητα. Κι είναι η πρώτη φορά (αριστερά) τα τελευταία χρόνια, που ο κόσμος δεν έχει το άλλοθι της αυταπάτης και δεν μπορεί να ισχυριστεί πως τον ξεγέλασαν. Γι’ αυτό κι η ανακοίνωση της κετουκε κάνει λόγο για συντηρητική αναδίπλωση, κι ας ξενίζει αυτό όσους φαντασιώνονταν προεπαναστατικές καταστάσεις μετά το Όχι στο δημοψήφισμα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Αν οι εκλογές γίνονταν 27 Σεπτέμβρη λοιπόν, θα ήταν ακόμα πιο άμεση η σύνδεση με το σύνθημα της αριστερής κυβέρνησης, που θα άνοιγε ρήγματα, δρόμους, λαγκάδια, γεφύρια, «και ποτάμια θα σας φτιάξουμε» (και όντως το έφτιαξε ο Μπόμπολας, αλλά μάλλον πάει άπατο και γυρίζει πίσω πια). Κι έτσι φτάνουμε στο ερώτημα που μπαίνει στον τίτλο της ανάρτησης: τι θα γινόταν αν το Εαμ ήταν αριστερή κυβέρνηση; Τι θα κατάφερνε, πόσες συμφωνίες θα έσκιζε ή θα σεβόταν, τι πρόγραμμα θα εφάρμοζε και πόσο υλοποιήσιμο θα ήταν; Θα κολλούσε στην πράξη, γιατί θα ήταν μαξιμαλιστικό; Ή θα βραχυκύκλωνε, αν και μινιμαλιστικό, εξαιτίας των ετερόκλιτων συμμάχων και των αντικρουόμενων επιδιώξεών τους;

Καταρχάς, υπάρχει η πείρα από τη συμμετοχή του Εαμ στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Παπανδρέου, και μια παλιότερη βιβλιοπαρουσίαση στο μπλοκ για μια μελέτη που εξέταζε την αδύνατη ταξική ανακωχή (που επιδίωκε στην πραγματικότητα το Εαμ) και τα ασφυκτικά, προκαθορισμένα πλαίσια στα οποία καλούνταν να λειτουργήσουν οι Εαμίτες υπουργοί (Εργασίας, Οικονομικών, κτλ), δίνοντας στην ουσία αριστερό άλλοθι-πρόσημο στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, τη λιτότητα, τον έλεγχο και την αποθάρρυνση των απεργιών και των μαχητικών λαϊκών αντιδράσεων. Οι αδιαμφισβήτητες καλές προθέσεις ακυρώνονταν από το γενικό, ασφυκτικό πλαίσιο, που δεν υπονοεί τόσο τις αντικειμενικές συνθήκες, τα φτωχά μέσα και την οικονομική στενότητα της εποχής, όσο τους αντικειμενικούς περιορισμούς της πολιτικής του Εαμ και της γραμμής της ταξικής ανακωχής, που αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων αδύνατη.

Κι αυτό ας το κρατήσουμε ως γενικό μπούσουλα, γιατί ίσως κάποιος σημειώσει ως αντεπιχείρημα πως η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και με αρνητικούς συσχετισμούς, έχει πολύ διαφορετικούς όρους από την κυβέρνηση του βουνού και το σχηματισμό μιας αμιγώς Εαμικής κυβέρνησης σε εκείνες τις συνθήκες, που θα δρομολογούσε άλλες εξελίξεις. Η βασική διαχωριστική γραμμή ωστόσο δε βρίσκεται μεταξύ των κυβερνητικών σχημάτων συνεργασίας και των συμβιβασμών που συνεπάγονται ή των αυτοδύναμων, καθαρών κυβερνήσεων που έχουν λυμένα τα χέρια τους, αλλά στο ζήτημα κατά πόσο ήταν καθαρή η ταξική σύγκρουση στη δεδομένη συγκυρία, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα κι όροι για την «επίλυσή» της προς όφελος της επαναστατικής υπόθεσης –που σαφώς δεν περνάει από αυταπάτες για ειρηνική διευθέτηση των οξυμένων διαφορών. Το σημείο-κλειδί, με άλλα λόγια, είναι η πολιτική βούληση για ρήξη με το κυρίαρχο πλαίσιο. Κι από αυτήν την άποψη είναι πολύ διδακτική η πείρα της (πρώτη φορά) αριστερής κυβέρνησης με κορμό το Σύριζα κι η κατάληξη των προσπαθειών της, χωρίς να γίνεται δίκη προθέσεων και χωρίς να ταυτίζονται φυσικά οι παλινωδίες της κι η ευρώδουλη στρατηγική της με την ηρωική διαδρομή και τα ειλικρινή, τίμια λάθη του Εαμ.

Οι αναρχικοί λένε πως αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Κι η ιδιαιτερότητα της κυβέρνησης του βουνού ήταν πως είχε προκύψει από μια πλατιά νομιμοποιημένη και μαζική διαδικασία, που ωστόσο ήταν τυπικά παράνομη κι έγινε κάτω από τη μύτη του κατακτητή, έδωσε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες κι είχε υποψήφιους διαφόρων πολιτικών κατευθύνσεων, χωρίς να υπάρχουν όμως διαφορετικά κόμματα-συνδυασμοί –κάτι που συνήθως προκαλεί αλλεργία στους αστούς αναλυτές. Το βασικό στοιχείο όμως είναι ότι η κυβέρνηση του βουνού εκπροσωπούσε λαϊκούς θεσμούς κι ένα διαφορετικό τύπο (λαϊκής) εξουσίας, που ερχόταν σε αντιπαράθεση με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.

Η αλήθεια λοιπόν είναι πως οι Άγγλοι δε θα άφηναν ποτέ αναίμακτα και χωρίς αντίδραση να υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση στη μεταπολεμική Ελλάδα. Και ότι αν ποτέ υπήρχε, θα έμπαινε αργά ή γρήγορα το ζήτημα της εμβάθυνσης των στόχων και της περαιτέρω πορείας της, κάτι που θα δημιουργούσε πιθανότατα ρήγμα στο εσωτερικό της, παρόμοιο με αυτό στις γραμμές του Εαμ, κατά την πορεία προς το αντάρτικο του Δσε.


Η μεγάλη αντίφαση του έπους του Εαμ ήταν πως ενώ κατόρθωσε να συσπειρώσει στις γραμμές του τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και να τον κινητοποιήσει σε ριζοσπαστική αγωνιστική κατεύθυνση, εγκόλπωσε και δυνάμεις που ναρκοθετούσαν εκ των πραγμάτων αυτήν την κατεύθυνση. Είναι όμως ασυγχώρητη μονομέρεια να βλέπει κανείς μόνο τη μία όψη του νομίσματος και να κρίνει με βάση αυτή τη συνολική εικόνα.

11 σχόλια:

Neophyte_commie είπε...

Έχουμε ιστορικά παραδείγματα που λίγο-πολύ απαντούν. Στην Γιουγκολαβία το εκεί ΕΑΜ κατέκτησε την εξουσία και στο καπάκι έκανε συμφωνία με τις ΗΠΑ, όπου η Γιουγκολαβία έδινε τον ΔΣΕ και έκανε τριγμούς στο σοσιαλιστικό μπλοκ και σε αντάλλαγμα έπαιρνε πιστώσεις. Στην Ουγγαρία το «λαϊκό» μέτωπο (κομμουνιστές + «καλή» σοσιαλδημοκρατία) πήραν την εξουσία και οδήγησαν νομοτελειακά στην προσπάθεια αντεπανάστασης. Η Βουλγαρία τα κατάφερε, ωστόσο. Η Γαλλία και η Ιταλία είναι τα πιο κοντινά σ' εμάς παραδείγματα και επίσης ξέρουμε τι έγινε, απλώς εκεί τα ΚΚ τους ξέφτισαν τελείως, ενώ το ελληνικό τελικά τη γλύτωσε, μετά από πολλές περιπέτειες.

Πάντως επειδή λες για τον Τσίπρα, έχουν εν μέρει δίκιο: Τα λαϊκά μέτωπα οδήγησαν σε αριστερές κυβερνήσεις, που οδήγησαν στον σοσιαλισμό μόνο στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας (με την προφανή προδοτική κατάληξη) και της Βουλγαρίας, ωστόσο η διαφορά είναι ότι, ενώ τα λαϊκά μέτωπα στήθηκαν από κομμουνιστές που δέχονταν τον σοσιαλιστικό στόχο (παρ' ότι τον ξεφτίλιζαν βάζοντας εκατό στάδια πρωτύτερα, επομένως στέλνοντάς τον στο ποτέ), η αριστερά τύπου Σύριζα έχει αρνηθεί τον σοσιαλιστικό στόχο εδώ και δεκαετίες. Αυτό είναι το θέμα.

faros είπε...

Θέλω να υπογραμμίσω την πολύ σωστή επισήμαντση του άρθρου, περί "φαντασιώσεις εξ αιτίας του δημοψηφίσματος".

Και λίγα χρόνια πριν ... κάποιοι είχαν παρόμοιες "φαντασιώσεις", εξ αιτίας μια πραγματικά εκπληκτικής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ ή από τον κόσμο που "πλημμύριζε" τις πλατείες.

Δεν είναι απλά τα πράγματα ....
Μακάρι να ήταν ...

Όταν ο κόσμος δεν κάνει το πολύ απλό "βήμα" να σε ψηφίσει, εσύ θα τον καλέσεις σε ... επανάσταση;;;;
Μόνος σου θα μείνεις ...

υ.γ.: Και να μην ξεχνάμε ότι η αρρώστεια της τσιγαρίτιδας και της Βαραββακειάδας, έχει πάρει μορφή επιδημίας πλέον.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Καποιες σκορπιες παρατηρησεις:

1)Τα εθνικοαπελευθερωτικα κινηματα εχουν την εξης ιδιαιτεροτητα:Ασχετα με τους υποκειμενικα διακυρηγμενους σκοπους τους,ειναι κινηματα που αποσκοπουν στο τσακισμα του κρατους,στη συγκεκριμενη περιπτωση του κρατους του κατακτητη και των ντοπιων συνεργατων του.

Αυτο σημαινει οτι ενα ''λαικο μετωπο'' με τη μορφη εθνοαπελευθερωτικου κινηματος οπως το ΕΑΜ,αν και δεν ειχε ως στοχο το
σοσιαλισμο,αντικειμενικα θα μπορουσε να φτασει ως εκει,αν δεν εκανε τους αδικαιολογητους συμβιβασμους του Λιβανου και της Καζερτας.Και αυτο γιατι τσακιζοντας το αστικο κρατος,εχει την ευκαιρια να αναπτυξει το δικο του κρατος και τη δικη του οικονομια.

Ενα λαικο μετωπο που εχει φτιαχτει για εκλογικους σκοπους ή αλλους σκοπους,αντικειμενικα δεν μπορει να εχει τετοια προοπτικη,παρα μονο ρητορικα.

2)Πλην του κομματος του Τσιριμωκου,απ'οσο ξερω το υπολοιπο ΕΑΜ προσχωρησε στην ιδρυση του ΔΣΕ.Πολλοι αγωνιστες του ΕΑΜ δε συμμετειχαν,αλλα αυτο οφειλεται περισσοτερο στην κακη εως ανυπαρκτη προετοιμασια του ενοπλου αγωνα,καθως και στην απογοητευση λογω της Βαρκιζας.

3)(Συνεχεια απο το προηγουμενο)Αυτο δειχνει και τη διαφορα των τοτε σοσιαλδημοκρατικων κομματων απο τα σημερινα,καθως ολα αυτα τα κομματα που συνεργαστηκαν με το ΚΚΕ,το ακολουθησαν μεχρι το τελος,με πολιτικο και κυριως βαρυ προσωπικο κοστος.
Αυτο κατα τη γνωμη μου αποδεικνυει οτι αυτα τα κομματα πιστευαν ειλικρινα σε ειρηνικες φιλολαικες λυσεις,αλλα δε θυσιαζαν τα λαικα συμφεροντα στο βωμο της (ταξικης) ειρηνης και της μη-βιας,οταν εβλεπαν οτι τα πρωτα δε συμβιβαζονται με τη νομιμοτητα.
Αντιθετα,τα σημερινα σοσιαλδημοκρατικα κομματα ειναι τελειως ξεπουλημενα στον ιμπεριαλισμο και το αστικο κρατος,και οι αντιληψεις τους δεν ειναι προιον λανθασμενων κρισεων,αλλα αναισχυντα ψεμματα και προπαγανδα.
Για αυτο το λογο ενα νεο ΕΑΜ στις μερες μας ειναι αδυνατο.Καλως ή κακως,μονο ενα ΚΚ μπορει να ειναι αληθινος υπερασπιστης των συμφεροντων του λαου.

4)Πιστευω πως το ΕΑΜ αν σχηματιζε αστικη κυβερνηση μονο του ή με αλλα κομματα,δε θα μπορουσε να διαφοροποιηθει στα οικονομικα ζητηματα απο την καθεστωτικη πολιτικη,αλλα τουλ. δε θα αφηνε τους φασιστες ατιμωρητους,και γενικα δε θα ηταν υποχωρητικο σε μη οικονομικα θεματα.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

5)Η διαφορα των λαθων και των συμβιβασμων του ΕΑΜ απο τα αντιστοιχα ''λαθη και συμβιβασμους''* του ΣΥΡΙΖΑ και αλλων οπορτουνιστων,ειναι οτι το ΕΑΜ και το ΚΚΕ,τα πληρωσαν με τη ζωη τους,οποτε κανεις δεν μπορει να πει οτι ηταν προιον υστεροβουλιας.
Αντιθετα,ο συριζαιος που ταχα μου εκβιαστηκε να ψηφισει το μνημονιο,το πολυ πολυ να χασει τη βουλευτικη του εδρα στις επομενες εκλογες.

*Aν και δεν προκειται για λαθη,αλλα για συνειδητες πολιτικες επιλογες

ad είπε...

λίγες μέρες μετά τη συμφωνία Τσίπρα με ρωτά ένας γνωστός:
- θυμάσε εκείνο το φοβερό που λέγαν οι πασόκοι για τον τσαγγάρη Σιάντο που του πήραν και τα παπούτισα στη Βάρκιζα;
- ναι, του απαντω
- είδα και τον Τσίπρα που είναι σπουδαγμένος και τελείωσε πολυτεχνείο τι συμφωνία υπέγραψε...

Ανώνυμος είπε...

μπρεζνιεφικέ λες:
<>

αυτό μεγάλε το ειπε ο Μαρξ , όχι οι αναρχικοι :-) και αν δεν κάνω λάθος το είπε στη 18η Μπρυμαιρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, ήταν ένα καυστικό σχόλιο πάνω στην υπερτόνιση του δικαιώματος της καθολικής ψηφοφορίας ως πανάκειας για την κατάργηση των δεινών αυτού του κόσμου :-).

ονομα σχολιαστή:
el quinto

υγ:
και πουστε για να μάθετε και καμια επαναστατική αλήθεια της προκοπής, ιδιαίτερα για τον ισπανικό εμφύλιο ρίξτε μια ματιά εδω:
https://athens.indymedia.org/post/1546653/

έχει και μια αποκάλυψη βόμβα για τον τροτσκιστή Εριχ Βόλενμπεργκ που έκανε ένα φεγγάρι αξιωματικός του κόκκινου στρατού και ευθέως παραδεχόταν ότι η αντιπολίτευση (ενιαια με Ράντεκ μέσα) τα 'χε βρει με τον Τουχασέφσκι για πραξικόπημα. ΘΑ βρειτε και άλλα πολλά.


Ανώνυμος είπε...

ο el quinto είμαι
αναφερόμουν σε αυτό που είπες :
Οι αναρχικοί λένε πως αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.
αυτο δεν το ειπαν οι αναρχικοι αλλα ο Μαρξ και εξήγησα γιατί.

καλές οι παπάτζες εις βάρος των Λαϊκών Μετώπων, αλλά δεν έχουν δράκο, αναφέρομαι στα Λαϊκά Μέτωπα του 7ου Συνεδρίου της Διεθνούς.

Διαβάστε τα στοιχεια που παρατίθενται αναλυτικά στο θρεντ
https://athens.indymedia.org/post/1546653/
και ξανασκεφτείτε το.
+++α και που σαι μπρεζνιεφικέ, το 6ο Συνέδριο της Διεθνούς (Σεπτέμβρης 28) ορίζει ως στρατηγική για χώρες μεσαίου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης (το γράφει ρητά) σαν την Ελλάδα (το συνέδριο αναφέρεται στις βαλκανικές χώρες συλλήβδην πλην της Βουλγαρίας που χε ήδη γινει εξέγερση, και προυπηρξε η λεγόμενη αγροτική εξουσία, βλέπε ισοδύναμα μικροαστική δημοκρατία εσέρων-μενσεβίκων) μετεξέλιξη της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε σοσιαλιστική. Θα το βρειτε στο θρεντ.

Ανώνυμος είπε...

el quinto
το βουλγάρικο κόμμα έκανε τότε το λάθος να μην αντιταχθεί άμεσα στο κορνιλοφικό κινημα της αστικής τάξης ενάντια στην αγροτική εξουσία. Συμμετείχε στην εξέγερση ενάντια στο πραξικόπημα της αστικής τάξης, αλλά το έκανε καθυστερημένα. Ο λόγος ήταν ότι η αγροτική εξουσία ειχε ήδη αρχισει μαζικές διώξεις του βουλγάρικου κομμουνιστικού κομματος, το οποίο παρότι ήταν το μαζικότερο και πιο προχωρημένο τμήμα της Διεθνούς στα Βαλκάνια, δεν ειχε την πείρα των μπολσεβίκων. Ο Δημητρόφ ομως αναγνώρισε τα λάθη του αυτά δημόσια και έκανε αμείλικτη αυτοκριτική.

Η ιστορία της Διεθνούς δεν μπορει να κηλιδωθεί από αμόρφωτους που κομπλεξικούς ινστρουκτορίσκους που κοπιάρουν αναλύσεις του κώλου για την δήθεν μετάλλαξη της Διεθνούς και διολίσθηση σε οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις.
Ρίξτε μια ματιά στη συνομιλία Στάλιν - Τορέζ εδω
https://athens.indymedia.org/post/1548063/
Η κομινφόρμ καταδίκασε όλες τις οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις των ιταλικών και γαλλικών κομμουνιστικών κομμάτων, (δειτε εδώ)
https://athens.indymedia.org/post/1546653/

που δεν έχουν καμια όμως σχέση με την τροτσκιστική κριτική ότι τα μεγαλύτερα κόμματα της ΓΑλλίας και της Ιταλίας, δεν έπρεπε να συμμετέχουν σε μεταβατικές προσωρινές κυβερνήσεις που θα συγκροτούσαν συντακτικές συνελεύσεις στις χώρες τους.
Να μην ξεχνάμε ότι στην ΓΑλλία και στην Ιταλία, τα αμερικανικά και γαλλικά στρατεύματα ειχαν πιάσει όλες τις κομβικές αρτηρίες σε ύπαιθρο και πόλεις. Οι παρτιζανοι σύντροφοι δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν εκεινη τη στιγμή ένοπλα. Ο Στάλιν τα εξηγεί ολα αυτά αναλυτικά. Η βιομηχανία σε Γαλλία και Ιταλία είχε διαλυθεί.

Ο Αντρέ Μαρτύ μεγάλος γάλλος κομμουνιστής έκανε σκληρότατη κριτική στους Ντυκλός, Τορέζ για τα οπορτουνιστικά τους λάθη, επειδή δεν ακολούθησαν μια τακτική αντίστοιχη των ισπανών κομμουνιστών (απαλλοτρίωση των περιουσιών των αστών και γαιοκτημόνων που πήγαν με τους φασίστες, χτύπημα της αποικιοκρατίας με όλα τα δυνατά μεσα κτλ..) γι αυτό και η ηγεσία του γαλλικού κόμματος τον διέγραψε αλήτικα ως πράκτορα της ασφάλειας. Η κριτική του Μαρτύ είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ για να κατανοήσουμε τη σταδιακή οπορτουνιστική μετάλλαξη του γαλλικού και ιταλικού ισπανικού κόμματος και τη ταχεία αστικοποίησή τους. Ο Μαρτύ παρέμεινε σταλινικός ως το τέλος της ζωής του.
Ο Μαρτύ ήταν ο ηγέτης των Διεθνών Ταξιαρχιών και ο ηγέτης ανταρσίας των γαλλικών πλοιων που έστειλε η Αντάντ για να χτυπήσει τους μπολσεβίκους το 1919.

Neophyte_commie είπε...

«Αυτο σημαινει οτι ενα ''λαικο μετωπο'' […] αντικειμενικα θα μπορουσε να φτασει ως εκει […] γιατι τσακιζοντας το αστικο κρατος,εχει την ευκαιρια να αναπτυξει το δικο του κρατος και τη δικη του οικονομια.»

Στάσου λίγο. Ήδη το πρώτο δοκίμιο (γραμμένο ουσιαστικά πριν το '91, κι έχει σημασία αυτό) μάς εξηγεί ότι (α) η «λαϊκή» εξουσία (Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων, η κυβέρνηση του βουνού) ψήφισε φιλολαϊκούς νόμους εντός του καπιταλισμού (αυξήσεις μεροκαμάτων κλπ), που βέβαια εκ των πραγμάτων είχαν περιορισμένη εμβέλεια, καθώς τα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν εκτός Ελεύθερης Ελλάδας. (β) Το ΚΚΕ και οι σύμμαχοι, κατ' επέκταση το ΕΑΜ, είχαν σαφώς χαραγμένη πολιτική παραμονής στον καπιταλισμό, απλώς με λιγότερη εκμετάλλευση και δημοκρατικές ελευθερίες, ως «στάδιο». Ένα είδος σοσιαλδημοκρατίας, απλά «αγνής». Ακόμη και ο αγώνας του ΔΣΕ σε αυτά τα πλαίσια έμενε (και μόνο προς το τέλος μισοαποφασίστηκε η πάλη για τον σοσιαλισμό, με τον γνωστό τρόπο). Ως αποτέλεσμα, «το δικό του κράτος και η δική του οικονομία» θα ήταν καπιταλιστικά.

Θέλω να πω, ναι, οι σύμμαχοι έμειναν, και βεβαίως είναι τιμή τους που πολέμησαν, σκοτώθηκαν, υπέστησαν διώξεις. Ναι, το ΕΑΜ θα μπορούσε να πάει στον σοσιαλισμό αν το ΚΚΕ άλλαζε γραμμή έστω το '43. Αν όμως δεν έχανε τους συμμάχους, ο σοσιαλισμός αυτός θα ήταν εξαιρετικά ασταθής από εσωτερικές αιτίες, πολύ απλά δεν θα τον πολυπίστευαν. Στη Βουλγαρία έγινε, αλλά εκεί (πηγή: το βιβλίο για τη Φεντερασιόν που είχα αναφέρει άλλη φορά) είχαν από το 1908 τις θέσεις που έχουμε εμείς σήμερα, πάνω-κάτω. Εμείς εδώ ταλαιπωρηθήκαμε πολύ προπολεμικά (λικβινταρισμός κλπ), και πάνω που στρώσαμε, ήρθε η πολιτική των λαϊκών μετώπων να δυναμιτίσει το ΕΑΜ εξαρχής. Έτσι μου φαίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Περίληψη δύο βιβλίων από τον Κωστόπουλο του Ιού (αυτού που έβλεπε πράκτορες στο κκε λόγω δημοψηφίσματος, όχι δεν έχει λαλήσει για αυτό έκτοτε, πότε βρέθηκε οπορτουνιστής με τσίπα για να βρεθεί τώρα δηλαδή;), που στο τέλος πετάει την δική του ρουκέτα και χαρακτηρίζει την αρχή του εμφυλίου ως "ξεκαθάρισμα λογαριασμών":

http://rednotebook.gr/2015/09/to-fantasma-tis-istorias-anatomia-tis-eamikis-exousias-tou-tasou-kostopoulou/

Ijon Tichy

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Neophyte

Συμφωνω οτι το προγραμμα του ΕΑΜ ηταν δεξιο.Για αυτο λεω επισης ''θα μπορουσε'',το αναφερω σα δυνατοτητα.

Πιστευω πως το ΕΑΜ αν ειχε δειξει μια στοιχειωδη ταση αυτοσυντηρησης απεναντι στους αγγλους (στους οποιους εκανε αδικαιολογητες παραχωρησεις) σε συνδιασμο με την στηριξη του απο την ΕΣΣΔ (η οποια κακα τα ψεμματα,περα απο τη λανθασμενη δεξια γραμμη που εδωσε σε αυτο και ολα τα ΚΚ,δεν το στηριξε οσο θα πρεπε),θα μπορουσε να φτασει στην οικοδομηση μιας σοσιαλιστικης κοινωνιας.

Απαραιτητη προυποθεση θα ηταν να διατηρησει τη στρατιωτικη υπεροχη του στην Ελλαδα.

Για τους συμμαχους συμφωνω οτι μπορει να δημιουργουσαν προβληματα,αλλα δε ξερω ποσο κυρος και βαση ειχαν σε σχεση με το ΚΚΕ.