Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Η συγκυρία και η θεωρία για τον ιμπεριαλισμό

Το βασικό ερρώτημα σε σχέση με τη διεθνή συγκυρία είναι σε ποιες συνθήκες προσομοιάζει περισσότερο: σε αυτές του πρώτου παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου ή στις συνθήκες του μεσοπολέμου και της δεκαετίας του 30', όταν βαδίζαμε ολοταχώς προς το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, κι η ειδοποιός διαφορά της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης οδηγούσε στην τακτική επεξεργασία των Λαϊκών Μετώπων (ΛΜ), που συγκροτήθηκαν ανά χώρα και διεθνώς -γιατί η αντιφασιστική συμμαχία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα είδος ΛΜ σε παγκόσμια κλίμακα.

Με άλλα λόγια, το ερώτημα είναι: τίνος είναι βρε γυναίκα το παιδί και σε ποιον μοιάζει περισσότερο; Στον μπαμπά ή στη μαμά (αν και αυτό μπορεί να εκληφθεί ως έμμεση αναπαραγωγή του σχήματος της πυρηνικής οικογένειας). Και αν η σωστή απάντηση είναι πως έχει στοιχεία και από τους δύο γονείς/περιόδους, μπαίνει και πάλι το ερώτημα: ποια ομοιότητα είναι μεγαλύτερη, κυρίαρχη; Ή υπέρ ποιας θέλει να μεροληπτήσει ο εκάστοτε συγγενής-παρατηρητής, ανάλογα με το σόι στο οποίο ανήκει και τη θεωρία την οποία πρεσβεύει.

Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά κι η σημερινή συγκυρία εξακολουθεί να κινείται στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού (αν και είναι τελικά προς διερεύνηση/διευκρίνιση τι εννοεί ο καθένας με αυτόν τον όρο και πώς ακριβώς τον ορίζει), και φέρει τα σημάδια του καπιταλισμού που σαπίζει, σα μεγάλο παραγινωμένο μήλο (μήλο-φιρίκι, που μια μέρα, αχ τι φρίκη... για όσους εννοούν τι εννοώ), που ωστόσο δεν πρόκειται να πέσει από μόνο του, αν δεν το ρίξουμε εμείς.

Κάθε παιδί όμως είναι μια ξεχωριστή ιστορία και σχετικά αυτόνομη ύπαρξη από τους γονείς του, όσα δικά τους στοιχεία κι αν κουβαλά -ή προσπαθούν να του περάσουν οι ίδιοι, αναζητώντας υποσυνείδητα μια επιβεβαίωση του εαυτού τους στη δική του ανάπτυξη. Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, αλλά έχει τη δική του προσωπικότητα και διαφορετικές παραστάσεις, εμπειρίες που τη διαμορφώνουν.

Αντίστοιχα, κάθε εποχή είναι μια ανεπανάληπτη, ξεχωριστή συγκυρία με διαφορετικά δεδομένα, πρωτότυπος συνδυασμός των ίδιων (ή παρόμοιων) αιτών και παραγόντων, που αλληλεπιδρούν και δίνουν άλλα αποτελέσματα κάθε φορά, στον ιστορικό χρόνο. Χρειάζεται συνεπώς συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης (ένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της μαρξιστικής μεθόδου) και όχι μηχανιστική αντιγραφή έτοιμων συνταγών του παρελθόντος, που μπορεί να αποδειχθούν επιζήμιες σε διαφορετικό περιβάλλον -όπως ακριβώς ένα φάρμακο που δε χορηγείται σωστά.

Στον αντίποδα βέβαια, η μαρξιστική ανάλυση δεν είναι φτερό στον άνεμο, που αλλάζει με την περίσταση και καταπού φυσάει. Βασίζεται σε αρχές και μεθοδολογικά εργαλεία και (για να επιστρέψουμε στους ιατρικούς όρους) εξετάζει μια συγκεκριμένη πάθηση με εξίσου συγκεκριμένα αίτια και καθορισμένη αγωγή, που δε μετατρέπεται δραματικά, ανάλογα με την περίπτωση. Εάν το ζητούμενο ήταν να παρακολουθούμε απλώς και να αναλύουμε συγκεκριμένα κάθε στιγμή την αδιάκοπη και βασικά τυχαία κίνηση ενός κόσμου που αλλάζει συνεχώς και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, δε θα μας χρειαζόταν καμία θεωρητική γενίκευση για τους νόμους αυτής της κίνησης και κατά συνέπεια θα καθίστατο περιττός κι ο ίδιος ο μαρξισμός, ως φιλοσοφικό σύστημα.
Επομένως, η αλφαβήτα του μαρξισμού (συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης), θα αναιρούσε την αξία χρήσης του και την ανάγκη ύπαρξής του, ενώ εμείς θα έπρεπε να αυτοσχεδιάσουμε κάθε φορά από μηδενική βάση.

Πιο συγκεκριμένα, και με βάση τα παραπάνω.
Η συζήτηση για τα ΛΜ ως τρόπος αντιμετώπισης του φασισμού και τις αντίστοιχες επεξεργασίες έχει προφανώς την αξία της και δεν αποτελεί άσκοπη βυζαντιονολογία για το φύλο του αγγέλου, γιατί όποιος δεν ασχολείται με την ιστορική πείρα, θα είναι καταδικασμένος να σκοντάψει πάνω της. Είναι όμως θρησκευτική προσκόλληση στις αρχές και καρικατούρα του μαρξισμού να παίρνει κανείς αυτούσια την τακτική των ΛΜ (και την αντίστοιχη θεωρητική επεξεργασία) για να την εφαρμόσει στη σημερινή εποχή. Όσοι μάλιστα επιχειρούν να το κάνουν, παραβλέποντας ηθελημένα ή όχι την ειδοποιό διαφορά που υπαγόρευσε εκείνη την τακτική, δηλαδή την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ, και την απουσία μιας ανάλογης συνθήκης σήμερα, ακολουθούν ουσιαστικά τη λογική του Αννίβα, παραφρασμένη: κι αν δεν υπάρχει ΕΣΣΔ, θα την επανεφεύρουμε νοερά.

Έτσι καταλήγουν να αναιρούν στην πράξη την κατηγορηματική άρνησή τους, στα λόγια, στο ερώτημα αν η σύγχρονη Ρωσία έχει καμία σχέση με τη Σοβιετική Ένωση ή αν τέλος πάντων καλείται (εν αγνοία της και κατά δική μας παραγγελία) να παίξει το ρόλο της. Κι αυτό φανερώνει μάλλον τη δική τους θεωρητική ένδεια και μια ανάγκη προσκόλλησης στο ένδοξο παρελθόν, και όχι κάποια απόρριψη ή άρνηση της αξίας και τη σημασία των ΛΜ στον καιρό τους.

Εν κατακλείδι. Θυμάμαι στο νήμα μιας σχετικά πρόσφατης συζήτησης που είχε ανοίξει στο μπλοκ να μπαίνει "αθώα" το ερώτημα: κι αν έχουν δίκιο οι άλλοι (δηλ το ΚΕΚΡ) και όχι το ΚΚΕ; Διαβάζοντας αναλύσεις με βάση τη θεωρία του "εξαγώγιμου φασισμού", που αποτελεί μια βασική θεωρητική επεξεργασία των ρώσων συντρόφων, προσπαθώ να αντιληφθώ την αναλυτική της αξία και αναρωτιέμαι με τη σειρά μου: κι αν έχουν οι άλλοι άδικο; Μας έχει απασχολήσει άραγε αυτό το ενδεχόμενο ή η βασική μας έγνοια είναι να βγει λάθος το ΚΚΕ και σωστός οποιοσδήποτε άλλος -αδιάφορο ποιος (το Αιγάλεω κι ο Ολυμπιακός να κερδάνε...) Και πόσο φτηνή είναι αυτή η λογική που υποβαθμίζει σε αυτό το επίπεδο τη θεωρητική αναζήτηση, ένα σκαλί πιο κάτω και από την προσπάθεια διαχρονικής δικαίωσης ή διάψευσης τακτικών του παρελθόντος, που επιχειρούσαν να απαντήσουν σε συγκεκριμένα προβλήματα της εποχής τους;

Και φτάνοντας στην ουσία του πράγματος.
Ποια θα είναι άραγε τα καθήκοντα των κομμουνιστών, στη χώρα τους και διεθνώς, στην (όχι και τόσο υποθετική) περίπτωση μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης μεταξύ του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού και των λεγόμενων BRICs -για να ορίσουμε λίγο σχηματικά τα αντικρουόμενα στρατόπεδα; Η ήττα της δικής του αστικής τάξης ή του πιο ισχυρού κι επικίνδυνου ιμπεριαλιστή; Κι αν είναι το δεύτερο, μήπως αυτό υπαγορεύει ως καθήκον και τη συστράτευση με τον πιο αδύναμο ιμπεριαλιστή για να εξασφαλιστεί το επιθυμητό αποτέλεσμα;

Βάζω εδώ μια προσωρινή τελεία, για να συνεχίσω τους σχετικούς προβληματισμούς σε κάποια επόμενη ανάρτηση.

Υγ: κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος της ΚΟΜΕΠ για το 2016, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα. Το πρώτο του Ελισαίου Βαγενά για τη στρατιωτικο-πολιτική εξίσωση στη Συρία και το δεύτερο για το σύμφωνο συμβίωσης, από το Τμήμα για την Ισοτιμία των Γυναικών της κετουκε.
Μην το χάσετε...

42 σχόλια:

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Ο αντιφασιστικος συνασπισμος σχηματιστηκε στη βαση κρατικων συμφωνιων μεταξυ της ΣΕ και της Γαλλιας, της Αγγλιας και ΗΠΑ. Aπο αυτες,μονο η πρωτη ειχε κυβερνηση ΛΜ,ενω οι αλλες 2 χωρες ειχαν καθαρα αστικες κυβερνησεις.Το ιδιο φανταζομαι ισχυει για την πλειοψηφια των ελασσονων χωρων του συνασπισμου.

Πραγμα που σημαινει οτι τα ΛΜ δε συνεβαλλαν στη δημιουργια του αντιφασιστικου συνασπισμου,παρα μονο ισως σαν ενδειξη νομιμοφροσυνης των ΚΚ προς τα αστικα κρατη,αρα και αντιστοιχα ως κινηση καλης θελησης εκ μερους της ΣΕ,οτι δεν προτιθεται να ανακατευτει στα εσωτερικα των αστικων χωρων,υποκινωντας επαναστασεις στο εδαφος τους.

Οσο για τη Συρια,κατι που εχει συζητηθει ελαχιστα ειναι το τι κανουν τα ιδια τα συριακα ΚΚ για την κατασταση εκει,γιατι μονο αυτα (με το συριακο λαο) μπορουν να αλλαξουν την κατασταση.

Το ΚΚΕ και το καθε αλλο ΚΚ μονο συμπαρασταση μπορει να προσφερει.Η σωστη ή λαθος αναλυση που μπορει να κανει ενα ΚΚ πανω στη Συρια,αντανακλα τις σωστες ή λανθασμενες θεωρητικες του βασεις - βασεις πανω στις οποιες αναλυει και την ντοπια πραγματικοτητα - αλλα μικρη πρακτικη σημασια εχει για το συριακο,που θα εξελιχθει ανεξαρτητως αναλυσεων των ΚΚ.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Mα αυτο ειναι που δεν καταλαβαινουν οι περισσοτεροι οταν βαζουμε -σ αυτην την φαση της Ιστοριας του Ιμπεριαλισμου σημερα- τα χαρακτηριστικα της πιο κοντα στις πηγες που γεννησαν τον ΑΠΠ και οχι σ αυτες του ΒΠΠ .Ειδοποιος διαφορα η μη υπαρξη ΕΣΣΔ και για τους λογους που περιγραφεις...Απο την στιγμη που δεν υπαρχει Σοσιαλιστικο Κρατος με τα μεγεθη και χαρακτηριστικα της ΕΣΣΔ τοτε (ανερχομενη διαρκως οικονομικη κλπ δυναμη ) η αντιμετωπιση του φασισμου (του ακραιου δλδ καπιταλισμου χωρις τα "φκιασιδια" της "Δημοκρατιας τους) οφειλει να χτυπα στην καρδια του προβληματος και στην μητρα που τον γεννα και οχι να αναζητουμε "Μετωπα" (που και τοτε συγκυριακα ηταν ) με αυτην ακριβως την μητρα και τα παρακλαδια της ...εναντιον του ..Προετοιμαζεις ετσι την ε.τ. κατα τοπους αλλα και παγκοσμια να ξεμπερδεψει μια και καλη με την πηγη ,ανεβαζοντας συνεχως την δυναμη της σε ταξικη καθαρα κατευθυνση .Κι αυτο οφειλει να ειναι η συμπυκνωμενη πειρα του Κομμουνιστικου κινηματος ΚΑΙ απο τους 2 προηγουμενους πολεμους .Κι αν δεχτουμε την Ιστορικη συνθηκη ,οτι καθε Πολεμος φερνει πιο κοντα την Σοσιαλιστικη Επανασταση ,με τον ΑΠΠ να γεννα την ΕΣΣΔ και τον ΒΠΠ το 1/6 της ανθρωποτητας ,ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ σημερα καθηκον καθε ΚΚ να ειναι να βοηθα την γεννα αυτη ,πρωτιστως στην πατριδα του ακολουθωντας την προτροπη του Λενιν "ξεμπερδεψτε καθενα και ολα μαζι με τις αστικες σας ταξεις " ....το "διαλεξτε Ιμπεριαλιστη" ειναι αλλωνων παπαδων Ευαγγελιο και ...μελετημενο ξεστρατημα απο αυτην την Ιστορικη Ουσια .Ειναι η λογικη των Αστων στο στομα ταχαμ επαναστατων .Οπορτουνισμος του κερατα δλδ

Ανώνυμος είπε...

Αν είχαμε πρόσβαση στα πρακτικά των συνεδριάσεων της εποχής νομίζω ότι θα βλέπαμε πως τα λαϊκά μέτωπα ήταν επιδίωξη των πιο "συντηρητικών" ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα. Δεν υιοθετήθηκαν δηλαδή σαν μία τακτική για να υπηρετηθεί κάποιος σκοπός, αυτό ήταν η αφορμή. Αιτία ήταν η απομάκρυνση κάποιων κομμάτων από την επαναστατική γραμμή.

Όταν αργότερα σταμάτησε να υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τη Σοβιετική Ένωση η τακτική δεν ανατράπηκε, αντιθέτως βάθυνε και οδήγησε στις επεξεργασίες του ευρωκομμουνισμού. Μάλιστα μία δικηγορίστικη κίνηση επίδειξης νομιμοφροσύνης στα αστικά κράτη της περιόδου, όπως λέει και ο Γάτος, ήταν η πατριωτική μετονομασία πολλών τέτοιων ΚΚ, σαν να γινόταν το ΚΚΕ "Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα" (και να βαζε λέω εγώ και μια ελληνική σημαία στο σήμα) για να δείξουν την ανεξαρτησία τους τυπικά από την ΕΣΣΔ, πρακτικά από την εργατική τάξη.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Αν και έχω ενστάσεις ως προς τη μεθοδολογία της κουβέντας, θα προσπαθήσω να μείνω στο "κάδρο" που έβαλε ο εισηγητής.

Καταρχάς, σήμερα, σύντροφοι, η σοσιαλιστική επανάσταση έχει νικήσει στην Κούβα, στην ΛΔ της Κορέας και στη ΣΔ του Βιετνάμ. Απ'όσο ξέρω το ΚΚΕ δεν έχει "αποκηρύξει" καμία από τις τρεις χώρες ως σοσιαλιστική, παρά τις κατά περιόδους κριτικές παρατηρήσεις σε επιλογές τους (σωστή ή λάθος κριτική είναι άλλο ζήτημα). Επομένως, η περίοδος της σοσιαλιστικής επανάστασης που ξεκίνησε το 1917, παρά το ότι βρίσκεται σε υποχώρηση, αναμφίβολα δεν έχει τελειώσει. Η ιστορική περίοδος που διανύουμε, είναι η περίοδος της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, της νίκης της εργατικής τάξης επί του κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα κι αυτό δεν αλλάζει, όσα σκαμπανεβάσματα κι αν κάνει η ταξική πάλη.

Ο Λένιν ήταν ξεκάθαρος σε ό,τι αφορά τα καθήκοντα του κινήματος, στην εποχή του επαναστατικού περάσματος στο σοσιαλισμό, εποχή που έχει ήδη αρχίσει και συνεχίζεται: "Το σωστό συμπέρασμα που βγαίνει από αυτό είναι ότι, ύστερα από τη νίκη της σοσιαλιστικής κυβέρνησης σε μια χώρα, τα προβλήματα πρέπει να λύνονται όχι από την άποψη της προτίμησης του ενός ή του άλλου ιμπεριαλισμού, μα αποκλειστικά από την άποψη των καλύτερων όρων για την ανάπτυξη και το δυνάμωμα της σοσιαλιστικής επανάστασης που έχει ήδη αρχίσει. Μ'άλλα λόγια: στη βάση της τακτικής μας τώρα δεν πρέπει να βρίσκεται η αρχή ποιον από τους δυο ιμπεριαλισμούς συμφέρει περισσότερο να βοηθήσουμε τώρα, μα η αρχή, πως μπορεί να εξασφαλίσουμε πιο σωστά και πιο σίγουρα στη σοσιαλιστική επανάσταση τη δυνατότητα να εδραιωθεί ή έστω να κρατηθεί σε μια χώρα, ωσότου προσχωρήσουν σε αυτή και άλλες χώρες". (Σχετικά με την ιστορία μιας πικρής ειρήνης)

Κύριο καθήκον μας σήμερα, σύντροφοι, είναι η υπεράσπιση των σοσιαλιστικών χωρών που έχουν απομείνει, ωσότου να δυναμώσει το κίνημα και να μπορέσουμε να πετύχουμε και άλλα ρήγματα. Και το ερώτημα είναι: ποιος σήμερα απειλεί άμεσα, τώρα, τη σοσιαλιστική επανάσταση στην Κούβα, στη ΛΔ της Κορέας, στη ΣΔ του Βιετνάμ; Είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του ή όχι; Η νίκη του ευρωατλαντισμού στην Ουκρανία, στη Συρία, στη Βενεζουέλα, στην Ινδοκίνα, στη Νότια Κινεζική Θάλασσα ή οπουδήποτε αλλού, είναι ή δεν είναι θανάσιμος κίνδυνος ενάντια στη σοσιαλιστική επανάσταση, αφού θα στερήσει από τις σοσιαλιστικές χώρες τη δυνατότητα να συνάπτουν συμφωνίες με τους αντιπάλους του οι οποίοι θα έχουν "βγει από τη μέση"; Πρέπει, λοιπόν, να θεωρήσουμε ως κύριο αντίπαλο σήμερα τον ευρωατλαντισμό, ο οποίος στηρίζει το φασισμό, το θρησκευτικό σκοταδισμό, τον ωμό, επιθετικό αντικομμουνισμό, τις επεμβάσεις ενάντια στους λαούς ή όχι; Αν δεν το κάνουμε, βοηθάμε τη σοσιαλιστική επανάσταση να κρατηθεί στις χώρες που έχει νικήσει ή αντίθετα βοηθάμε τους εχθρούς της;

Αυτόν τον προβληματισμό σας θέτω, ακόμα και με βάση το δικό σας σκεπτικό σύντροφοι. Αν μου δοθεί η ευκαιρία, θα πω στη συνέχεια και μερικές δικές μου σκέψεις για μια διαφορετική μεθοδολογική προσέγγιση του ζητήματος.

RFB

Ανώνυμος είπε...

"ποιος σήμερα απειλεί άμεσα, τώρα, τη σοσιαλιστική επανάσταση στην Κούβα, στη ΛΔ της Κορέας, στη ΣΔ του Βιετνάμ; Είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του ή όχι; Η νίκη του ευρωατλαντισμού στην Ουκρανία, στη Συρία, στη Βενεζουέλα, στην Ινδοκίνα, στη Νότια Κινεζική Θάλασσα ή οπουδήποτε αλλού, είναι ή δεν είναι θανάσιμος κίνδυνος ενάντια στη σοσιαλιστική επανάσταση, αφού θα στερήσει από τις σοσιαλιστικές χώρες τη δυνατότητα να συνάπτουν συμφωνίες με τους αντιπάλους του οι οποίοι θα έχουν "βγει από τη μέση";"

*

Τον Οκτώβριο του 2015, ακριβώς τρεισήμιση μήνες πριν,δώδεκα κράτη υπέγραψαν το Σύμφωνο Συνεργασίας Χωρών του Ειρηνικού γνωστότερο ως Trans-Pacific Partnership (TPP). Μια οικονομική συμφωνία μαμούθ που φιλοδοξεί να ρυθμίσει θέματα δασμών, ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξης κτλ μεταξύ των χωρών που την υπέγραψαν (https://ustr.gov/tpp/ , http://vietnam.usembassy.gov/tpp.html). Είναι κάτι αντίστοιχο με τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤIP) που συζητιέται τα τελευταία χρόνια αλλά η υπογραφή της σκοντάφτει μέχρι στιγμής, όχι βέβαια σε ιδεολογικές διαφορές αλλά στους ανταγωνισμούς μεταξύ των διάφορων μονοπωλίων. Ανεξάρτητα από το πώς και πόσο θα εφαρμοστεί τελικά το Σύμφωνο Συνεργασίας Χωρών του Ειρηνικού (υπάρχουν και σε αυτή τη περίπτωση σοβαρότατες αντιθέσεις ενώ και κάποια από τα χαρακτηριστικά που διαφημίζουν είναι-νομίζω-μάλλον υπερεκτιμημένα), οι δηλώσεις του Ομπάμα για την υπογραφή του συμφώνου φανερώνουν μια συγκεκριμένη στόχευση ως προς την Κίνα: «Οταν πάνω από το 95% των πιθανών πελατών μας ζει εκτός συνόρων, δεν μπορούμε να αφήσουμε χώρες όπως η Κίνα να συγγράφουν τους κανόνες της παγκόσμιας οικονομίας... Εμείς θα πρέπει να συγγράφουμε αυτούς τους κανόνες, ανοίγοντας νέες αγορές για να μπουν τα αμερικανικά προϊόντα... Δυναμώνει (η ΤΡΡ) τις στρατηγικές μας σχέσεις με τους εταίρους και συμμάχους μας σε μια περιοχή που θα είναι ζωτικής σημασίας στον 21ο αιώνα» (http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=10/10/2015&id=15993&pageNo=12).
Ποιές είναι λοιπόν οι χώρες που υπέγραψαν αυτό για το οποίο χαιρέτισε τόσο θερμά ο Ομπάμα;
Είναι οι εξής έντεκα: ΗΠΑ, Ιαπωνία, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Μπρουνέι, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Καναδάς, Μεξικό, Χιλή, Περού και η εξής μια:
Το ΒΙΕΤΝΑΜ.

Το Βιετνάμ λοιπόν (μάλιστα το Bloomberg σε ένα άρθρο του Οκτώβρη χαρακτήριζε το Βιετνάμ ως τον πιθανό μεγαλύτερο κερδισμένο :) http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-10-08/more-shoes-and-shrimp-less-china-reliance-for-vietnam-in-tpp) συνυπέγραψε ένα σύμφωνο που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σήμερα το εντάσσει ξεκάθαρα στον ανταγωνισμό του με την Κίνα-σε αυτή τη τεράστια περιοχή έχει πλέον στρέψει το κυρίως ενδιαφέρον του ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.

Ακολουθώντας τη λογική αυτών που επιχειρούν να πουλήσουν σανό, δυο ενδεχόμενα ανοίγονται μπροστά στον καθένα:
Το ένα είναι να ανοίξει οικειοθελώς τη πόρτα του φρενοκομείου καταντώντας ΟΑΚΚίτης και να πανηγυρίσει για το χτύπημα που δίνει στην Κίνα το Βιετνάμ, υπογράφοντας τέτοια σύμφωνα με τις "δημοκρατικές" ΗΠΑ.
Το άλλο είναι να βγούμε και να καταγγείλουμε το Βιετνάμ που υπογράφει τέτοια σύμφωνα που βοηθούν τις ΗΠΑ στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα και ναρκοθετούν το δρόμο για τη σοσιαλιστική επανάσταση στις υπόλοιπες χώρες...

Στη περίπτωση όμως που κάποιος δε φιλοδοξεί ούτε να είναι τσιράκι του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, ούτε επιδιώκει να πουλήσει σανό, τότε, νομίζω ότι, μόνο ένα ενδεχόμενο ανοίγεται μπροστά του: Θέλει να βοηθήσει κάποια σοσιαλιστική χώρα που υπάρχει τώρα; Πιέζει την κυβέρνησή του να συνάψει οικονομικές συμφωνίες μαζί της με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερους όρους για τους δυο λαούς ενώ παράλληλα κάνει ότι μπορεί για να αποτρέψει ή να σαμποτάρει οποιαδήποτε συμμετοχή της κυβέρνησής του σε ενδεχόμενη επιθετική ενέργεια εναντίον της. Θέλει να βοηθήσει τη σοσιαλιστική χώρα ακόμα περισσότερο; Κάνει ότι περνά από το χέρι του για να έρθει η λαϊκή εξουσία στη χώρα του.

ρα

Αναυδος είπε...

η καλυτερη υπεράσπιση εν Ελλαδι της Κουβας του βιετναμ και της οποιας αλλης χωρας μπορει καποιος να καταταξει στις σοσιαλιστικές ειναι η επικρατηση της εργατικης εξουσιας στην Ελλαδα

ολα τα αλλα ειναι λογια του αερα και επιλογη δηθεν ενδιαμεσου στοχου για να αποφυγουμε τον κεντρικο

Neophyte_commie είπε...

http://www.komep.gr/2010-teyxos-6/mia-episkepsh-sto-bietnam?highlight=WyJcdTAzYjJcdTAzYjlcdTAzYjVcdTAzYzRcdTAzYmRcdTAzYWNcdTAzYmMiXQ==

Γ.Κ. είπε...

γιατι αφηνετε την Κινα εξω απο τις σοσιαλιστικες χωρες;

Εχω αρχισει να πιστευω οτι οι κινεζοι ειναι παρεξηγημενοι. Οχι μονο προωθουν τον παγκοσμιο σοσιαλισμο, αλλα το κανουν με τον πιο σιγουρο και αποτελεσματικο τροπο: αγοραζοντας λιγο-λιγο τις ΗΠΑ!

Ανερχομενες κινεζικες πολυεθνικες, αγοραζουν αβερτα αμερικανικα brands, τις ενσωματωνουν και μετα τις απαξιωνουν οπως πχ εκανε η Lenovo στην καποτε κυριαρχη στα κινητα, motorola.

Η τελευταια εξαγορα μεγαλου μερους της κραταιάς εταιρίας, συμβολο του καπιταλισμου, General Electric ειναι απλα αλλη μια εικονα για το κοινωνικοπολιτικο παιχνιδι που παιζεται, πισω απο οικονομικες δοσοληψιες.

http://www.fortunegreece.com/article/i-haier-agorase-tis-ikiakes-siskeves-tis-general-electric-gia-54-dis-dolaria/

υγ. Τρεμε και εσυ apple, ερχονται οι κινεζοι:
http://www.kathimerini.gr/826642/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/ek8ronish-ths-apple-apo-thn-kinezikh-lenovo

Ανώνυμος είπε...

@Γ.Κ.

Έλα ντε. Αφού το ΚΚ Κίνας και το ΚΚ Βιετνάμ έχουν ακριβώς την ίδια θεώρηση για το τι "σοσιαλιστικό" μοντέλο υπηρετούν και εφαρμόζουν εντελώς παρόμοια εσωτερική πολιτική. Οι διεθνείς τους αντιδικίες έλκουν την καταγωγή τους από τις παλιές εποχές της σινο-σοβιετικής σύγκρουσης.

Αν λοιπόν είναι το Βιετνάμ χώρα που οικοδομεί το σοσιαλισμό (ή τελοσπάντων δεν έχει νικήσει η παλινόρθωση), τότε άραγε δεν είναι και η Κίνα το ίδιο; Σωστό το ερώτημα, αλλά δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να το απαντήσω. Στο ΚΚΕ τις ερωτήσεις σας. Εγώ δήλωσα εξαρχής ότι το σχήμα συζήτησης που βασίζεται στο ερώτημα "υπάρχει / δεν υπάρχει σήμερα σοσιαλιστική χώρα" δε με εκφράζει απόλυτα ως κριτήριο για να πω αν είμαστε πιο κοντά στο σκηνικό του πρώτου ή του δεύτερου παγκ. πόλεμου. Αν όμως το χρησιμοποιήσουμε, όπως κάνει το άρθρο, αλλά και (εν μέρει) η ηγεσία του ΚΚΕ, τότε μάλλον σε άλλα συμπεράσματα καταλήγουμε: ή το Βιετνάμ έπαψε να είναι σοσιαλιστική χώρα (όπως η Κίνα) ή υπάρχει ακόμα σοσιαλιστικό στρατόπεδο και σήμερα, ακριβώς με κέντρο την Κίνα. Παρεμπιπτόντως, η Κούβα και η Κίνα έχουν πολύ στενές σχέσεις και μέρος της ιδεολογικής διαπάλης στο εσωτερικό του ΚΚ Κούβας έχει να κάνει και με τις σχέσεις αυτές.

Η δική μου γνώμη είναι ότι δεν υπάρχει ΕΣΣΔ ή σοσιαλιστικό στρατόπεδο με την έννοια που χρησιμοποιούσαμε την έννοια στο παρελθόν. Πολύ περισσότερο, δε μπορεί να θεωρούνται σοσιαλιστικές χώρες όπως το Βιετνάμ ή η Κίνα (ούτε καν οι ίδιες δεν το ισχυρίζονται). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι έχει δίκιο η ηγεσία του ΚΚΕ να αναγνωρίζει τη δυνατότητα και την υποχρέωση αξιοποίησης μόνο στην κυβέρνηση της εργατικής εξουσίας. Ή υπάρχει διεθνής γραμμή του επαναστατικού κινήματος ή δεν υπάρχει. Κάθε ΚΚ έχει καθήκον να έχει άποψη πάνω στο ποια πρέπει να είναι αυτή η γραμμή. Το ΚΚΕ έχει άποψη και αυτή συγκλίνει στο ότι προϋπόθεση για να γίνεται αξιοποίηση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων είναι να έχουμε πάρει την εξουσία. Η έννοια του κύριου αντίπαλου για το παγκόσμιο κομ. κίνημα σε κάθε ιστορική φάση, δεν υπάρχει. Εκεί εγώ διαφωνώ.

RFB

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Αρα δεν ΥΠΑΡΧΕΙ σοσιαλιστικο στρατοπεδο σημερα και μαλιστα που να ΒΑΛΕΤΑΙ ή να ειναι στοχος/κινδυνος για τον Ιμπεριαλισμο.Παρολα αυτα ΠΡΕΠΕΙ να αδυνατισει η παλη των κομμουνιστων για την εξουσια της ε.τ. στις χωρες τους και να ΠΡΟΤΑΞΟΥΝ αλλα ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ..."αντιιμπεριαλιστικα"!!!! Κατα τα αλλα ειμαστε στην δεκαετια του 30!!! Πριν τον ΒΠΠ (και οχι τον ΑΠΠ) ...αρα θελουμε "αντιφασιστικα " και "αντιευρωατλαντικα " ΜΕΤΩΠΑ με "δημοκρατες " "αριστερους" "σοσιαλδημοκρατες" "προοδευτικους" (και με την Ρωσια Κινα μεσα που δεν ειναι και "τοσο" καπιταλες ) !!!!Και οχι ΠΟΛΥ ταξικη παλη γιατι ειναι ...οικονομισμος ..
Κι ομως ,δεν ειναι κουφα των ΡΦΒουδων αυτα ....ειναι .... στο βαθος ...ενα ΑΑΔΜ μεχρι τον θεο !Και στο πιο βαθος (γιατι ετσι το ειχαν "πιασει" το ΑΑΔΜ τα παλληκαρια ) ,ΞΑΝΑ ΚΟΛΛΕΓΙΕΣ με τσιπροσυριζες ,ανταρσυ-ριζες και δε συμμαζευεται λοιπες "αριστερες δυναμεις
Αντε ΠΕΣ ΤΟ ! Ξεστομισε το ...Γυρνα μας σε τακτικες πριν 20 και 15 χρονια ....που μια χαρα ΒΟΛΕΥΟΥΝ σημερα την "αγια " ταξη μας στην επιθεση που κανει ...
Τι το πατε μεσω Τρικαλων ρε χριστιανοι ?
Οπορτουνια του κερατα ,σας σιχαθηκε η ψυχη μας...φιδακια της ταξικης παλης !

Ανώνυμος είπε...

Εδω κοντευουν να βγαλουν την lenovo που πουλαει την μετοχη της 6.45 δολαρια χονγκ κονγκ και εχει κεντρικα γραφεια στην "σοσιαλιστικη" βορεια καρολινα ενδεικτικη της προωθησης του παγκοσμιου σοσιαλισμου. Οχι, απλως αριστερα μετωπα. Ξεπλυμα συγκεκριμενων μονοπωλιων χωρις αναστολες.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

Σύνελθε Ζούκοφ!
Κάνε την κριτική σου στον ΡΦΒ και μάλιστα σκληρά αλλά μη βάζεις θέματα που δεν έχουν σχέση με τη διαπάλη για το τι είναι σήμερα σωστός προσανατολισμός.
Για να γίνω συγκεκριμένος: Ο Ρφβ αντιφάσκει γιατί από τη μια θέλει να υπάρχει διεθνής γραμμή για το επαναστατικό κίνημα (όπως αυτός την εννοεί) αλλά από την άλλη δεν δέχεται ότι σε κάθε ιστορική φάση υπάρχει η έννοια του κύριου αντιπάλου για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, οπότε με ποιον ακριβώς τρόπο θα καθοριστεί η περίφημη επαναστατική διεθνής γραμμή ;
Τώρα στρατάρχα εσύ του ανταπαντάς ότι αυτά που ο ΡΦβ υποστηρίζει είναι ένα ΑΑΔΜ το οποίο ο μεν ΡΦΒ το αντιλαμβάνεται ως μια συμμαχία με αστούς κατά τη γνώμη σου, αλλά και εσύ ούτε λίγο ούτε πολύ μας λες ότι το ΑΑΔΜ σήμερα ως τακτική που το Κόμμα την είχε πριν 15-20 χρόνια, θα βόλευε την αστική τάξη γιατί θα άνοιγε το δρόμο σε συμμαχία με αστικές δυνάμεις!
¨ομως η επίθεση που μας κάνει το κεφάλαιο σύμφωνα με τις αναλύσεις του Κόμματος περιλαμβάνει μέτρα προαποφασισμένα ήδη από την εποχή του Μάαστριχτ, τα οποία τότε τα αντιπαλεβαμε με την τακτική του ΑΑΔμ. Άλλο πράγμα να θεωρούμε ότι σήμερα αυτή η τακτική δεν επαρκεί και άλλο να λέμε ότι σημαίνει συμμαχία με την αστική τάξη, γιατί τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα θα είχε και πριν από 20 χρόνια, εφόσον η ιστορική φάση του ελληνικού καπιταλισμού στα ουσιωδη του γνωρίσματα ήταν και τότε η ίδια με σήμερα, γι'αυτό και το 1996 μιλάγαμε για σοσιαλιστική επανασταση στην Ελλάδα.Με άλλα λογάκια εσύ μπορεί να θεωρείς και να θεωρούσες και τότε το ΑΑΔΜ οπορτουνιστική γραμμή, όμως εγώ σαν ΚΝίτης εκείνης της εποχής δεν μπορώ να θεωρήσω ότι το Κόμμα μας τότε ήταν και Ολίγον ή περισσότερο κατ΄άλλους οπορτουνιστικό , και τέλος πάντων από όσο ξέρω από τα κομματικά ντοκουμέντα και από φίλους που είναι μέλη του Κόμματος, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κάποια επίσημη κομματική εκτίμηση που να χαρακτηρίζει τη γραμμή του ΑΑΔμ ως "δεξιά οπορτουνιστική στρατηγική". Δεν ξέρω αν είσαι κομματικό μέλοςν και αν ισχύει αυτό, νομίζω ότι θα συμφωνήσεις πως δημοσίως δεν εκφράζονται οι προσωπικές αντιλήψεις (άσχετα αν είναι σωστές ή όχι)αλλά οι επίσημες θέσεις
Κνιτάκος 1998

Ανώνυμος είπε...

Ενώ το ΑΑΔΜ πχ δεν υλοποιήθηκε, ή πήγε να υλοποιηθεί και με κεντρικές πολιτικές συμμαχίες όπως με το ΔΗΚΚΙ και την ΚΟΜΜΑΝ. Ε Ζούκωφ ? Κάποιοι το φαντάστηκαν ε ?

Ευτυχώς υπάρχουν σύντροφοι στο ΚΚΕ σαν τον Κνιτάκο που καταλαβαίνουν τους όρους μιας νορμάλ κουβέντας που δεν πετάει στα σκουπίδια αυτά που έλεγε το ΚΚΕ αμέσως πριν.

Πάρτε και ένα αφιερωμένο από μένα με πολύ αγάπη
https://www.youtube.com/watch?v=ksdk9a6XFeI

Κώστας

Neophyte_commie είπε...

Κνιτάκος 1998: Δίκιο έχεις, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα αρχίζεις και βλέπεις πού πάει το πράγμα. Κι όταν ο άλλος το 'χει κάτω από τη γλώσσα, αλλά δεν το λέει ξεκάθαρα, ε, κουράζεσαι και τσατίζεσαι.

Ανώνυμος είπε...

Ζούκωφ κόψε τα ναρκωτικά και τις αμφεταμίνες, κάνουν κακό, τα νεύρα σου έχουν γίνει κόσκινο. Άσε που σε εμποδίζουν να διαβάζεις τι λέει ο άλλος και γίνεσαι και ρόμπα, μετά, γιατί δεν ξέρεις τι λες.

Διευκρινίζω, λοιπόν, όχι για το Ζούκωφ, αλλά για τον Κνιτάκο (γιατί μάλλον δεν κατάλαβε). Εγώ, σύντροφε, υποστηρίζω ότι σε καμία περίοδο, είτε υπάρχει σοσιαλιστικό στρατόπεδο, είτε όχι, η ανάγκη για χάραξη τακτικής δε μπορεί να αποκλείει εκ των προτέρων την ύπαρξη κύριου αντίπαλου. Οι συγκυρίες του πρώτου και του δεύτερου παγκ. πολέμου δεν προσφέρονται για αντιγραφή, ούτε από τη μια μεριά, ούτε από την άλλη. Δίνουν μόνο εργαλεία για σκέψη, για το πως σήμερα, σε πρωτότυπες συνθήκες θα χαράξουμε γενική γραμμή. Σήμερα, λοιπόν, υποστηρίζω ότι τα συμφέροντα της παγκόσμιας επανάστασης περνούν μέσα από την ήττα του ευρωατλαντισμού. Όχι επειδή πρέπει να υπερασπιστούμε κάποιο σοσιαλιστικό στρατόπεδο (αν και η υπεράσπιση χωρών όπως η Κούβα, η ΛΔ Κορέας, το Βιετνάμ, η Βενεζουέλα κλπ. δεν είναι καθόλου μικρό ή αμελητέο καθήκον), αλλά γιατί είναι βασικά ο μόνος δρόμος για την ανασύνταξη δυνάμεων, χωρίς να θυσιάσουμε άσκοπα τις ελάχιστες θέσεις που διατηρούμε ήδη στον παγκόσμιο συσχετισμό. Είπα, ολίγον προβοκατόρικα είναι αλήθεια, ότι αν δεχθούμε τη λογική του άρθρου του απολιθώματος, τότε ουσιαστικά θα πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχει σοσιαλιστικό στρατόπεδο και άρα κλπ. κλπ. (εξ ου και το απόσπασμα του Λένιν). Επίσης, κάτι σημαντικό: την αντίληψη του Λένιν για τα καθήκοντα σε συνθήκες "άμυνας" της επανάστασης, κερδίσματος χρόνου κλπ. οφείλουμε να τα αξιοποιήσουμε διαλεκτικά, όχι με copy-paiste σε στυλ "αυτά τα έλεγε μόνο αν έχουμε πάρει την εξουσία". Το ζήτημα είναι να μη θυσιάζουμε θέσεις άσκοπα, όταν ο στρατός δε μπορεί να επιτεθεί και να νικήσει τώρα ή στο προβλέψιμο μέλλον. Και για να κρατήσεις γερά άμυνα και να κερδίσεις χρόνο, ναι, θα πρέπει να παίξεις με τις αντιθέσεις. Καμιά επιλογή σου δεν είναι τέτοια που να μη συμφέρει κάπως κάποιον από τους αντίπαλους καπιταλιστικούς πόλους. Αυτό από μόνο του δεν έχει την πρώτη σημασία, φτάνει η κατεύθυνση του χτυπήματος από πλευράς σου να προφυλάσσει τα ζωτικά συμφέροντα της επανάστασης, να τη βοηθά να μείνει ζωντανή και να κερδίσει χρόνο για την ανασύνταξή της. Άλλο συνεργάζομαι με κάποιον καπιταλιστή, άλλο ελίσσομαι και χτυπάω εκεί που είναι ο κόμπος κάθε φορά. Αυτό πιστεύω επί του θέματος.

RFB

zoot horn rollo είπε...

Δεν έχετε άδικο κνιτάκο και Νεόφυτε, τόσο για την εκτίμηση του ΚΚΕ για το ΑΑΔΜ, όσο και για την "εκτίμηση" κι "αντίληψη" διαφόρων για το..."ΑΑΔΜ", καθώς και μια ισοπέδωση που μπορεί να προκύπτει κι από ανθρώπους του ΚΚΕ, μέλη και μη.

Κατά τ'άλλα τα γνωστά:
Νορμάλ, όπως λέμε "Κώστας". Καλό κι αυτό. ΛΑΕ κι άλλα "μαργαριτάρια".
"Σοβαροί",όχι αστεία.

Ανώνυμος είπε...

RFB ο ευρωατλαντισμος εχει μια οικονομικη και κοινωνικη βαση υπαρξης. Την ιδια που εχει ο Ρωσοκινεζικος αξονας. Λεγεται καπιταλισμος. Αν δεν ερχεσαι σε συγκρουση με αυτην την βαση εκ των πραγματων καποια στιγμη θα βρεθεις αγκαλια με το εποικοδομημα που δημιουργησε, οπως εκανε το κκε εσωτ- συνασπισμος- συριζα χρησιμοποιοντας το διπολο ΗΠΑ-ΕΟΚ. Εκτος και αν εχεις σκοπο να μας πεις οτι η cosco στον πειραια προωθει τον σκοπο της παγκοσμιας προλεταριακης επαναστασης ή οτι η ντε φακτο τριχοτομηση της Συριας με τις ευλογιες της Ρωσιας ευννοησε την συριακη ε.τ. νομιζω οτι ειναι προφανες οτι δεν προωθειται καμια υποθεση της ε.τ. οταν αυτη συνεργαζεται με τις αστικες ταξεις στις συγκεκριμενες χωρες.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

ρφβ
Δεν ξερω αν η ήττα του ευρωατλαντισμού είναι η βασική προΥπόθεση για την παγκόσμια επανάσταση (άσε που η "παγκόσμια επανάσταση" μετά το 1848 έχει μετατραπεί σε μια ουτοπική ρητορική επίκληση ρευμάτων του επαναστατικού κινήματος και μόνο η χρήση της από τους τροτσκιστές στο μεσοπόλεμο και εξής με κάνει να παθαίνω μια "αλλεργία" όταν ακούω τον όρο), αλλά η επανάσταση στη χώρα μας περνά αναπόφευκτα μέσα από τη συντριβή του ευρωατλαντισμού. Σε άλλες χώρες δεν συμβαίνει το ίδιο. Τ'ωρα αναφορικά με τα γραφόμενα σου περί άμυνας και επίθεσης, δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου μιλώντας γενικά, όμως καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι "το ζήτημα να μη θυσιάζουμε άσκοπα θέσεις, όταν ο στρατός μας δεν μπορεί να επιτεθεί και να νικήσει τώρα ή στο άμεσο μέλλον" είναι κάτι που κρίνεται μόνο εκ του αποτέλέσματος, άσε που πρακτικά δε θέτει συγκεκριμένα άμεσα πολιτικά καθήκοντα και μπορεί να δικαιολογήσει ποικιλότροπες οπορτουνιστικές κολοτούμπες.
Το αν πρέπει για να μιλάμε συγκεκριμένα να δείξουμε αλληλεγγύη σε Κούβα, Βιετναμ, κτλ ούτε εγώ το έχω λήξει μέχρι ποιο βαθμό μπορεί να γίνει ή αν θα πρέπει να γίνει και στην τελική νομίζω ότι ούτε το Κόμμα έχει πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις επ'αυτού.
Τέλος, για τα καθήκοντα στην Ελλάδα η ήττα (ορθότερα ο αγώνας κατά )του ευρωατλα-ντισμού σε αυτή τη φάση περιλαμβάνει για σένα συμμαχία του ΚΚΕ με το Σύριζα ή με κάποιον άλλο πολιτικό φορέα ; Το μεν ΚΚΕ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για πολιτικές συνεργασίες με άλλες δυνάμεις γιατί ακριβώς αυτές είναι υπέρ του ευρωτλαντισμού και του καπιταλισμού σε τελική ανάλυση, γι' αυτό και ρίχνει το βάρος του στο κοινωνικό μέτωπο, τη λαϊκή συμμαχία. Εξάλλου (και δυστυχώς κατά την ταπεινή μου γνώμη) ακόμη και κόσμος που συσπειρώνεται στην Ανταρσύα παρά τις ιδεολογικές μεγαλοστομίες του, συμπλέει με το Σύριζα ακόμη και τώρα , ενώ και ο μλ χώρος εκεί που έχει πραγματικές δυνάμεις (εκπάιδευση) στην πράξη ρυμουλκείται από τους Ανταρσαίους στα συδικαλιστικά σχήματα σε μια φιλοσυριζίτικη και πάντως αντιΚΚΕ και αντιπάμε γραμμή χωρίς αρχές. Με τους δε αναρχικούς δε τίθεται θέμα συμμαχίας (και κανείς δεν το θέλει)και οι στοχεύσεις ΚΚΕ και αναρχικών διαφέρουν ριζικά, οπότε που ακριβώς διαφωνείς με τη στρατηγική του ΚΚΕ ; Για να στο κάνω πιο λιανά, σήμερα, τώρα, ο αγώνας κατά του ευρωτλαντισμού προϋποθέτει για σένα συμπόρευση με το ΚΚΕ ή με άλλον πολιτικό φορέα; η συμπόρευση είναι μόνο εκλογική ή και κινηματική; Οι λοιπές αριστερές οργανώσεις που διαφωνούν το ΚΚΕ σε τί ακριβώς διαφέρουν από αυτό σύμφωνα με τα κριτήρια που οι ίδιες θέτουν, όταν είτε έχουν γίνει παραμάγαζο των συριζαίων, είτε είναι μη μαζικές γκρούπες, μολονότι πολλοί επικριτές του Κόμματος του καταλογίζουν σεχταρισμό λες και αυτοί τον έχουν ξεπεράσει ; Τουλάχιστον για μένα καταρχήν αυτά τα ζητήματα χωρίζουν σήμερα τους αντιπάλους από τους συνοδοιπόρους του ευρωατλα-ντισμού. Οπότε θα ήθελα την αποψη σου επ' αυτών για να δω που διαφωνούμε και που συμφωνούμε επί ζητημάτων στρατηγικής (παρά την ασημαντη αξία τέτοιων διαξιφισμών που εκφράζουν απλώς και μόνο άτομα και όχι συλλογικότητες)
Κνιτάκος 1998

Ανώνυμος είπε...

@ΟΧΕΠ

Ευχαριστώ για την πληροφορία, σύντροφε. Ευτυχώς που με διαφώτισες ότι και η Ρωσία και η Κίνα είναι καπιταλιστικές χώρες, λες κι εγώ τις αποκάλεσα το νέο φάρο του σοσιαλισμού. Το ζήτημα είναι - όσο κι αν προσπαθείτε να το αποφύγετε - ότι ανάμεσα σε καπιταλιστικές χώρες θα πρέπει να ελιχθούμε, ξεχωρίζοντας με ποιους πρέπει να λογαριαστούμε άμεσα, τώρα γιατί είναι οι πιο θανάσιμοι εχθροί του κινήματός μας στην παρούσα φάση και με ποιους μπορούμε να αναβάλλουμε προς το παρόν τη σύγκρουση μαζί τους, για μια στιγμή που θα είμαστε εμείς πιο έτοιμοι κι αυτοί πιο κλονισμένοι. Αυτό συζητάμε. Εγώ λέω ότι και μπορούμε και έχουμε υποχρέωση να το κάνουμε, αλλιώς δεν είμαστε μαρξιστές-λενινιστές, αλλά φαφλατάδες, επαναστάτες λογοκόποι. Σύμφωνα με τη συλλογιστική σας - όσο κι αν πασχίζετε να το κρύψετε (ΕΣΕΙΣ κρύβεστε, όχι εγώ) - τα Λαϊκά Μέτωπα ήταν λάθος ΓΕΝΙΚΩΣ, όχι μόνο η θεωρητικοποίηση για το μέλλον, αλλά και η ίδια η τότε επιλογή. Μάλλον ο Στάλιν κι ο Δημητρώφ, ρε ΟΧΕΠ δε σε είχαν γνωρίσει ακόμα, να τους τρίξεις λίγο τα δόντια ότι η Αγγλία και οι ΗΠΑ είναι καπιταλιστές κι αυτοί κι όχι δικοί μας κι έτσι έπεσαν στη λούμπα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Αλλά, ξέχασα. Τότε "είχαμε να υπερασπιστούμε την ΕΣΣΔ". Και λοιπόν; ρωτάω εγώ. Σήμερα έχουμε να υπερασπιστούμε την ίδια μας την ύπαρξη ως κίνημα, σε συσχετισμούς απείρως χειρότερους. Αν κάναμε τότε αυτή την επιλογή, σήμερα έχουμε όχι έναν, αλλά χίλιους λόγους να την ξανακάνουμε γιατί είμαστε χίλιες φορές πιο αδύναμοι, πιο κατακερματισμένοι ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά. Σύντροφοι, συνέλθετε από τις ονειροφαντασίες σας: αν η επανάσταση ήταν σε άνοδο, τότε θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί σας και τότε θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να πάρουμε το απόσπασμα του Λένιν που παρέθεσα αρχικά, απολύτως "τοις μετρητοίς" και να πούμε: η καλύτερη στήριξη στην Κούβα, την ΛΔ Κορέας κλπ. είναι η επανάσταση στις χώρες μας. Αλλά, σύντροφοι, μέχρι να την κάνουμε ίσως να'χει τσακίσει η Συρία, να'χει πέσει το Ντονέτσκ και να'χουν σφαγιαστεί οι σύντροφοί μας, να'χει ανέβει η χούντα στη Βενεζουέλα, να'χει ηττηθεί ο Μοράλες, η Νικαράγουα, να'χει γίνει κανένα "1991" στην Κούβα και τότε, σύντροφοι, για ποια επανάσταση θα μιλάτε; Ή δεν ξέρετε πως η αλυσίδα θα σπάσει στον πιο αδύναμο κρίκο, όταν όλη η αλυσίδα δονείται από τα επαναστατικά χτυπήματα, όχι όταν η αντίδραση προελαύνει παντού. Όχι, δεν είναι λενινισμός αυτό που υποστηρίζετε κατά τη γνώμη μου.

RFB

Ανώνυμος είπε...

Κι επειδή ρωτάει ο Κνιτάκος: όχι, σύντροφε. Καμία συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ (τον πολιορκητικό κριό των αμερικάνων, έλεος!!!) και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που την καθοδηγεί το Λονδίνο δια των "αντιπροσώπων" του SWP και σία). Δουλειά για την οικοδόμηση μιας αληθινής κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, χτισμένης στη βάση της πραγματικής αντίθεσης ενάντια στα μονοπώλια και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Έχω εξηγήσει και τι μορφές πρέπει να πάρει αυτή, επιτροπές αγώνα για την έξοδο από την ΕΕ, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, το ξήλωμα των βάσεων και την έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με κάλεσμα σε αυτές πλατιά κάθε εργαζόμενου που συμφωνεί με τους στόχους πάλης, ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης. Χτίσιμο ταξικού πόλου στο εργατικό-λαϊκό κίνημα με επίκεντρο το ΠΑΜΕ-ΠΑΣΥ-ΠΑΣΕΒΕ, αλλά ευρύτερου από αυτό, που θα αγκαλιάζει και σωματεία που δε θα έχουν εντελώς καθαρή την αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, στη βάση της διαχωριστικής γραμμής του ταξικού από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό: και ξέρετε καλά ότι υπάρχει και ασυνεπής, ρεφορμιστικός ταξικός συνδικαλισμός μικροαστικής επιρροής και στη φάση αυτή πρέπει να τον πάρουμε μαζί μας και να τον αποκόψουμε από τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που είναι με το κεφάλαιο. Δουλειά κοινωνικής συμμαχίας που δεν επικεντρώνει στο πως θα κερδίσει τα ταλαντευόμενα μεσαία στρώματα (και τα εργατικά στρώματα που επηρεάζονται από το μικροαστισμό) και στο πως θα σπρώξει τα μικροαστικά πολιτικά ρεύματα να ξεκόψουν από την επιρροή της μεγαλοαστικής τάξης, δεν είναι δουλειά κοινωνικής συμμαχίας, όσο κι αν διαλαλεί ότι αυτό κάνει, πως να το κάνουμε. Αυτό το πολιτικό σχέδιο χρειαζόμαστε. Όσο κι αν προκαλεί σε μερικούς από εσάς "ιερή ανατριχίλα", εγώ σε αυτό το σχέδιο βλέπω τη δυνατότητα απόκρουσης της επίθεσης, ανασύνταξης και, προοπτικά, νίκης.

RFB

ΥΓ. Διαφωνώ μαζί σου Κνιτάκο στο ότι η ήττα του ευρωατλαντισμού είναι μόνο για τη χώρα μας προϋπόθεση νίκης της επανάστασης. Είναι ΓΕΝΙΚΗ προϋπόθεση της νίκης της επανάστασης, στην παρούσα φάση. Μόνο ο εξαναγκασμός του σε οπισθοχώρηση, η ήττα του, θα επιφέρει αξιοσημείωτο κλονισμό στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, χωρίς τον οποίο δε μπορεί να γίνει λόγος για νίκης της επανάστασης πουθενά. Να στο πω διαφορετικά: το αντίπαλο δέος, ο ρωσοκινεζικός άξονας δε μπορεί από μόνος του να νικήσει τον ευρωατλαντισμό. Αν αφεθεί να δώσει μόνος του την αντιπαράθεση, είτε θα ηττηθεί, είτε - το πιθανότερο - θα συμβιβαστεί σε μια βάση υποταγής που θα ενισχύσει συνολικά τις δυνάμεις της αντίδρασης και τότε, το τίμημα που θα πληρώσουν οι λαοί και το κίνημα θα είναι πολλαπλάσιο και ίσως ανεπανόρθωτο. Μόνο αν στη δική τους δύναμη προστεθεί και η συντονισμένη δύναμη πυρός των λαϊκών κινημάτων, η οποία θα πιέζει και τους ίδιους να μην κάνουν πίσω (εκεί είναι το κρίσιμο καθήκον των κομμουνιστών των χωρών BRICS) μπορεί να προκληθεί σημαντικό ρήγμα στον ευρωατλαντισμό και από τον κλονισμό που θα προκληθεί, θα ξεπηδήσουν δυνατότητες να έχουμε αδύνατους κρίκους και νέο γύρο επαναστάσεων. Αυτό είναι το δικό μου "αφήγημα" αν το θες.

zoot horn rollo είπε...

Πωπω "αγωνίες"...και σοβαροφανείς αυθαιρεσίες...και κοσμητικά επίθετα...

Ανώνυμος είπε...

ΡΦβ
Καλά τα λες για το χτίσιμο του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα (τουλάχιστον εγώ δε διακρίνω πραγματικη διαφορά από αυτό που λέει το Κόμμα)αλλά σήμερα βγήκε μια ανακοίνωση Ανταρσαίων που καλούν και αυτοί σε νεο πόλο στο εργατικό κινημα, ο οποίος να υπερβαίνει και το Πάμε μαζί με τους συνδικαλιστές της ΛΑΕ. Τώρα, επί της ουσίας τρία είναι τα σχέδια που πραγματικά τιθενται στο εργατικό κίνημα σήμερα: α) ο σχεδιασμός του ΚΚΕ μέσα από το Παμε και η ανασύνταξη του κινηματος όπως το Κόμμα την ορίζει β) ο ρόλος του διακριτικού υποστηρικτή του κεφαλαίου που προωθεί ο Συριζα μαζί με τους εργατοπατέρες ΓΣΣε-ΑΔΕΔΥ γ) οι απόπειρες συμμαχίας συνδικάτων-σωματείων που προτείνει κατά διαστήματα η εξωκοινοβουλευτική αριστερά στη βάση και πολιτικών κοινών στόχων (μολονότι κατηγορούν το ΚΚΕ ότι θέτει μαξιμαλιστικά πολιτικά καθήκοντα στα σωματεία!), πράγμα που από άποψη αρχής δεν είναι λάθος, αρκεί αυτά τα πολιτικά αιτήματα να προωθούν την ταξική χειραφέτηση ευρύτερων μαζών. Το τρίτο σενάριο όπως ήδη υλοποιείται από την πρόταση των Ανταρσαίων απευθύνεται και στη ΛΑΕ και στο ΚΚΕ, όμως μέχρι τώρα η ΛΑΕ ούτε την Ε.Ε έχει αποκηρύξει, ουτε πραγματική αυτοκριτική έχει κάνει για τα πεπραγμένα της μεσα στο Συριζα. Ακόμη και αν συμφωνήσουμε ότι αυτό που προέχει είναι η απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου και ότι η επανάσταση δεν τίθεται επί τάπητος τωρα, σε καμία περίπτωση (όπως εγώ το βλέπω) δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω από την άμεση αντιπαράθεση-ρήξη με την Ε.Ε ως γραμμή αγώνα στο συνδικαλιστικό κίνημα, γιατί χωρίς τη γραμμή της ρήξης και αποδέσμευσης από την Ε.Ε δεν δημιουργούνται πολιτικές και συνδικαλιστικές προυποθέσεις πραγματικής απόκρουσης των αντιλαϊκών πολιτικών, ταξικής συνειδητοποίησης και επαναστατικής ανατροπής του ίδιου του καπιταλισμού.(ποπο θεωρητικολογίες!)Τα πράγματα είναι απλά: το δεύτερο σχέδιο δράσης του εργατικού κινήματος (Συριζα και λοιπές πασοκικές δυνάμεις) αποτελεί ξεδιάντροπο στήριγμα των καπιταλιστών, το τρίτο που προτείνει τώρα η ΑΝΤαρσυα είναι μικροαστική παραλλαγή του δεύτερου στο βαθμό που έχει υποστείλει ακόμη και τη ρήξη με την Ε.Ε, οπότε απομένει το Πάμε, παρά πιθανές ή υπαρκτές αδυναμίες του, για όσους θέλουν να αντισταθούν στα μέτρα του κεφαλαίου με αντιιμπεριαλιστικό και αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.
Κνιτάκος 1998

Neophyte_commie είπε...

Ανδρέα ζεις, εσύ μας οδηγείς.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πέρασαν αρκετά σχόλια μέχρι να καταλάβω ότι η κουβέντα που άνοιξε περί Βιετνάμ κτλ ήταν λέει προσπάθεια του ρφβ να μείνει στο κάδρο της ανάρτησης!! Γιατί αφού στο μεσοπόλεμο έμπαινε ως πρώτιστο καθήκον η υπεράσπιση της ΕΣΣΔ, τώρα θα δικαιολογούνταν μια λαϊκομετωπική (δε λέγεται καθαρά, αλλά υπονοείται) τακτική, εξαιτίας της Κούβας, της Κορέας, του Βιετνάμ! Αλλά ευτυχώς για τον ίδιο εγκατέλειψε γρήγορα αυτό το βιολί κι έφτασε στην ουσία του πράγματος:

"Αλλά, ξέχασα. Τότε "είχαμε να υπερασπιστούμε την ΕΣΣΔ". Και λοιπόν; ρωτάω εγώ. Σήμερα έχουμε να υπερασπιστούμε την ίδια μας την ύπαρξη ως κίνημα, σε συσχετισμούς απείρως χειρότερους. Αν κάναμε τότε αυτή την επιλογή, σήμερα έχουμε όχι έναν, αλλά χίλιους λόγους να την ξανακάνουμε".

Ε πέστο έτσι από την αρχή αρχηγέ, να μη χάνουμε και χρόνο.
Το μόνο που μένει λοιπόν από το κάδρο της ανάρτησης είναι η επιβεβαίωση του σημείου που λέει ότι αγνοούν, ηθελημένα ή όχι, την ειδοποιό διαφορά της ύπαρξης της ΕΣΣΔ στο δεύτερο παγκόσμιο, και το βασικό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να συζητήσουν για να πείσουν ή να πειστούν, αλλά να βγάλουν λάθος το ΚΚΕ, με το οποίο φαντασιώνονται ότι συνομιλούν. Το Αιγάλεω κι ο Ολυμπιακός να κερδάνε...

Όταν μάλιστα αρχίζουν κι οι προτροπές για αμφεταμίνες και ναρκωτικά, πέφτει κι ο τελευταίος μανδύας της συντροφικής ευγένειας και των καλών προθέσεων.
Ρφβ, δεν είναι ότι είχες κερδίσει ποτέ το ενδιαφέρον μου, αλλά μετά και από αυτές τις κουτοπονηρούτσικες παρεμβάσεις σου, το έχασες οριστικά. Αν ο κνιτάκος πιστεύει ότι έχει να συζητήσει (και να βγάλει) κάτι μαζί σου, ας το κάνει. Εγώ από την πλευρά μου θα προέτρεπα τους σφους σχολιαστές να σταματήσουν να τσιμπάνε στις.. γόνιμες παρεμβάσεις σου, που πέραν της όποιας προαίρεσης, αποβαίνουν και εις βάρος της ουσίας.

Την οποία ουσία θα πιάσουμε, εκτός απροόπτου, και στις δύο επόμενες αναρτήσεις.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

ρε "Κνιτακο 98" πεταχτηκες σαν την π... να μου χαλασεις τη δουλεια και να δωσεις χειρα βοηθειας στο φιδακι της ΝΣ και του ΕΑ .Σεν καταλαβες ακομα γιατι οι μισοι απο αυτους λακισαν μετα τις Δευτερες του 12 ? Δεν καταλαβες με ποιους θελαν κολλεγιες τοτε ?Ουτε γιατι λακισαν οι αλλοι μισοι μετα το Συνεδριο ? Δεν εχεις καταλαβει το ΣΤΟΡΥ που στησαν για τον σεχταρισμο του κομματος ,την ηγεσια και την λαθος πορεια της ???? Το στορυ τους για να δεθει και να πιασει σε αφελεις ,αδιαβαστους και χαλαρους οπαδους χρησιμοποιει ως συγκολητικη ουσια το ....ΑΑΔΜ !!!!

Αυτο ειναι το σημα κατατεθεν τους !!! Και μαλιστα χρησιμοποιωντας το προβοκατορικα και συνφωνα με μια δικια τους εκδοχη .Το φιδακι εδω ειναι ΠΑΜΠΟΝΗΡΟ .Εξ αρχης των σχολιασμων του ολο το γυρωφερνει αλλα επιμελως ΔΕΝ το αναφερει γιατι ΞΕΡΕΙ τι καπνο φουμαρουμε εδω οι σχολιαστες σφοι και πως θα κανει μπαμ κατ ευθειαν και σε εσας ... Πανω που τον πιασαμε με την "κακομοιρια "και την "εξαρτημενη" Αστικη μας Ταξης και θα βγαζαμε και λαυρακι τωρα με το ΑΑΔΜ "τους" ερχεσαι και τον βοηθας ....Ρε μπας και εισαι ο "ρεγουλατωρος " του ?

Ανώνυμος είπε...

¨οπα ρε στρατάρχα που βοηθάω τον ΡΦβ ή όποιον άλλο όταν γράφω την άποψη μου για μια δική σου άποψη που την κρίνω λανθασμένη (ανέλυσα το σκεπτικό μου παραπάνω για αυτό)!
Σε βασικά σημεία της συζήτησης- αντιπαράθεσης που προηγήθηκε διαφώνησα με τον ΡΦβ και σε ένα σημείο συμφώνησα μαζί του, και εσύ έρχεσαι και μου τη λες ότι είμαι"ρεγουλατόρος" (άσε που δεν πολυκαταλαβαίνω τί ακριβώς είναι αυτό, μάλλον κάτι αρνητικό ε;) , σαν να λέμε επειδή και οι ναρίτες είναι υπέρ του κομμουνισμού, είσαι και εσύ ναρίτης γιατί παλεύεις για τον κομμουνισμό!
Τώρα, έχεις να πεις κάτι συγκεκριμένο για αυτά που σου καταλόγισα ως μη ορθές θέσεις στην αντιπαράθεση σου με τον ρφβ πες το, εκτός αν απλώς ξεσπαθώνεις όταν κάποιος διαφωνεί μαζί σου σε οτιδήποτε, οπότε ξανασκέψου αν έτσι πραγματικά βοηθάς την υπόθεση του Κόμματος ή αν γίνεσαι απωθητικός.
Τέλος, και προσ Απολίθωμα και προς λοιπούς για ορισμένες πλευρές της συζήτησης που συνεχώς επανέρχονται: έχετε κάθε δικαίωμα να κριτικάρετε ή να απορρίπτετε συλλήβδην τα Λαϊκά Μέτωπα του Μεσοπολέμου, δεν δικαιούστε (τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ που με όσα λίγα έχω μάθει πιστεύω ότι τα Λαικά Μέτωπα ήταν αναγκαία στη δεκαετία του 1930) όμως να αποδίδετε το χαρακτηρισμό του Λαικού Μετώπου στις "συμμαχίες" που προτείνουν διάφορες μικροαστικές-οπορτουνιστικές ομάδες γιατί τότε απλώς αποδίδετε κατρακύλα της ίδιας της Κομιντέρν μετά το 1930 σε αστικές-ρεφορμιστικές θέσεις,κάτι που ούτε επίσημη κομματική θέση είναι. Βέβαια, ίσως να μην είστε κομματικά μέλη, αλλά πάλι και οι οπαδοί πρέπει να μην εκθέτουν το Κόμμα με απόψεις τους (τουλάχιστον εμένα αυτό μου έμεινε από τη θητεία στη ΚΝΕ). Όσο για το ποιος δίνει χείρα βοηθείας στον οπορτουνισμό, όπως μου λες στρατάρχα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε κανέναν πάνσοφο μαρξιστή, ούτε αλάνθαστο, συνεπώς ίσως και να έχεις δίκιο. Εσύ όμως που είσαι ορθός πολιτικά, βοήθησε με να καταλάβω που ακριβώς έδωσα χείρα βοηθείας στον οπορτουνισμό στη κουβέντα που έχει προηγηθεί(εξάλλου, αυτό δεν είναι και το καθήκον του πρωτοπόρου, να διαφωτίζει και να διδάσκει αυτούς που είναι ανώριμοι πολιτικά;)
Κνιτάκος 1998

Neophyte_commie είπε...

«όμως να αποδίδετε το χαρακτηρισμό του Λαικού Μετώπου στις "συμμαχίες" που προτείνουν διάφορες μικροαστικές-οπορτουνιστικές ομάδες γιατί…»

Κνιτάκο μπερδεύτηκες. Το ανάποδο λέει, ότι δηλαδή αυτοί όλοι χρησιμοποιούν τους όρους «λαϊκό μέτωπο», «ααδμ» κλπ για να κάνουν συνειρμούς, ότι δήθεν είναι καλές αυτές οι συμμαχίες κλπ. (Ασχέτως αν ήταν σωστά τα ΛΜ στη δεκαετία 30, που κατ' εμέ και τότε λάθος ήταν.) Αν δεν απατώμαι, έχεις ξαναπέσει σε τέτοια «συζήτηση», δεν είσαι αγνό παρθένο μαλλί.

Ανώνυμος είπε...

Δέχομαι ότι λάθος κατάλαβα νεόφυτε για αυτό που είπε ο Ζούκοφ.
Από εκεί και πέρα δεν είμαι αγνό παρθένο μαλλί και σαφώς και αλλού και τώρα είμαι υπέρ των Λαικών μετώπων του Μεσοπολέμου και δεν το κρύβω, αλλά το ίδιο (ότι δεν είναι παρθένα μαλλάκια) ισχύει για όλους.
Πάντως, πλακα περισσότερο κάνω τώρα προς αποφυγή παρεξηγήσεων και ούτε πιστεύω ότι με χωρίζει άβυσσος από συναγωνιστές που έχουν διαφορετική εκτίμηση για τα λαϊκά μέτωπα στο βαθμό που όλοι στα σημερινά πολιτικά καθήκοντα στηρίζουμε το Κόμμα.
Όμως, και εσύ νομίζω ότι μπερδεύεσαι: άλλο πράγμα να προσάπτεις στους ρεφορμιστές ότι βαφτίζουν τη γραμμή τους ΑΑΔΜ ή Λαικό Μέτωπο (δεν είναι αυτά εξάλλου ακριβώς το ίδιο)και άλλο να θεωρείς το ίδιο το Λαικό Μέτωπο ή το ΑΑΔΜ δεξιό οπορτουνισμό (αυτό το τελευταίο, επιμένω, δεν είναι επίσημη κομματική θέση παρά μόνο θέμα προς συζήτηση και μελλοντική διερεύνηση από το Κόμμα, αν έχω αντιληφθεί σωστά άπό τα κομματικά έντυπα, γι' αυτό και οι ενστάσεις μου για πλευρές της επιχειρηματολογίας που εκφράζει ενίοτε ο Ζούκοφ για παράδειγμα).
Καταλαβαίνω ότι η συγκεκριμένη θέση μου δεν είναι αποδεκτή από όλους τους συναγωνιστές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνήσω σε όλα όσα κατά καιρούς λέγονται από άτομα που στο κάτω κάτω εκφράζουν τη δική τους παπάτζα (όπως εγώ τη δική μου)και στην τελική σε όποιον αρέσει!
Από εκεί και πέρα ψυχοθεραπεία κάνουμε που λέει και ο τίτλος του χώρου που μας φιλοξενεί και στα πρακτικά πολιτικά καθήκοντα εγώ ήμουν και είμαι ΚΚΕ και σαν "κνιτάκος" (δηλαδή σαν σύντροφος των '90 με τις λειψές μου γνώσεις και ικανότητες) με τις λίγες δυνάμεις μου υποστηρίζω και κινηματικά το Πάμε και το Κόμμα.
Ομολογώ ότι παρεξήγησα τα λεγομενα του Ζούκοφ με τους ρεγουλατόρους, τα πήρα σαν ευθεία επίθεση ότι εκφράζω αντικομματικές δυνάμεις και για τούτο ζητώ συγγνώμη από κάθε συναγωνιστή που μπορεί και να έθιξα προσωπικά
Κνιτάκος 1998

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

@Κνιτάκος 1998

Κανενας δεν σε αποπειρε συντροφε αλλα στο συγκεκριμενο σχολιο (αθελα σου) του εδωσες τροφη για απαντηση ενω ειναι ηδη στριμωγμενος να αποκαλυψει τον πραγματικο σκοπο του . Το ΑΑΔΜ ηταν μια πολιτικη του κομματος σε μια δυσκολη εποχη για το κινημα και στην Ελλαδα αλλα και παγκοσμια ( Διαλυση της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικου στρατοπεδου ,υποχωρησης γενικα του κομμουνιστικου κινηματος ,οι τραγικες εσωκομματικες εξελιξεις ) ,ηταν η μονη αναγκαια και ικανη συνθηκη ,η πιο ενδεδειγμενη ,να κρατηθει ορθιο οτι μπορουσε να κρατηθει και σε κομματικο δυναμικο αλλα και στο εργατικο κινημα .Οσοι ζησαν την απογνωση του μεσου σφου τοτε που κατερρεε το "συμπαν" μας θα καταλαβει .Το ΑΑΔΜ ηταν η ελαχιστη αλλα και εμπνευσμενη αντεπιθεση μας στις τοτε συνθηκες,αλλα και του λαου .Χαρην σ αυτο αποκρουστηκαν στην πραξη απο το λαικο κινημα ζητηματα που εβαζε το Μααστριχτ και η Λευκη Βιβλος στο εργατικο κινημα (ζητηματα που εσπευσμενα τρεχουν να πετυχουν μεσω των "μνημονιων" απο το 10 γιατι ειχαν μεινει ανοιχτα ).Το ΑΑΔΜ ομως δεν απαντουσε πχ το τι θα κάνεις με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που δεν είναι μονοπωλιακοί όμιλοι (κι εδω δεν μιλαμε για μικρομαγαζα βεβαια) .Να ανοιξει ο δρομος για τον σοσιαλισμο ελεγε.("Ο δεύτερος δρόμος -το ΑΑΔΜ- είναι ο δρόμος της αντίστασης και ρήξης με αυτήν την πολιτική, της σχεδιασμένης ανάπτυξης, δρόμος που οδηγεί στο σοσιαλισμό).Η Λαικη Εξουσια αντιθετα ΕΙΝΑΙ σοσιαλισμος !Και χαρην σ αυτην την εμπνευσμενη (για τις τοτε συνθηκες τακτικη) και το κομμα σταθηκε ορθιο αλλα ΚΥΡΙΩΣ το εργατικο κινημα μεσα απο το οποιο ξεπηδησαν οι Σιφωνιοι , οι Πουλικογιαννηδες κλπ και φυσικα το ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΜΑς το ΠΑΜΕ . Αλλο ομως εκεινες οι συνθηκες και αλλο αυτες της κρισης που βαζουν επιτακτικα αλλα καθηκοντα ,κυριως λογω της εντασης της επιθεσης ,που δεν λυνονται με "ημιμετρα" πλεον .Το να προβαλλεις λοιπον σαν ΛΥΣΗ στο σημερα συγκεκριμενη τακτικη ,συγκεκριμενης περιοδου ,με συγκεκριμενα αλλα καθηκοντα ...μονο σαν πισωγυρισμα και ανοικτο ξεπουλημα της ιστορικης αναγκαιοτητας για τον λαο μας το διαβαζω εγω .Η Λαικη Συμμαχια και Εξουσια ειναι το απαραιτητο κατασταλαγμα και καταληξη -συνεχεια μιας πορειας που την προπαρασκευαζες και την ονομαζες ΑΑΔΜ .Λυδια λιθος της : η Ανασυγκροτηση του Εργατικου και Λαικου κινηματος στην κατευθυνση αυτη

Ανώνυμος είπε...

Καλό να διαβαστεί και αυτό, κατά την γνώμη μου, επειδή μας απασχολούν πολύ απ ότι βλέπω ζητήματα του διεθνούς διαλόγου της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος

http://kommon.gr/i/457-kritiki-apo-to-komma-ergasias-tis-tourkias-emer-stin-politiki-tou-kke

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Επειδή το είδα διαγώνια το άρθρο του κομ. εργ. τουρκίας, για την δοκιμασμένη πορεία προς τον σοσιαλισμό μέσω απεργοσπασίας και απουσίας αγώνων λέει τίποτα ή όχι; Γιατί και αυτά τα ζητήματα μας απασχολούν.

Ijon Tichy

zoot horn rollo είπε...

Βρήκαμε νέο "έρωτα" μετά το ΚΕΚΡ;

zoot horn rollo είπε...

Με όλο το σεβασμό (γιατί είναι πολύ σκληρά τα πράγματα εκεί για τους κομμουνιστές σχεδόν από πάντα), δεν είναι και για "μπράβο" οι απόψεις που εκφράζονται από το Κόμμα Εργασίας της Τουρκίας.

zoot horn rollo είπε...

Επίσης για τους εγχώριους "σοβαρούς" είναι σίγουρο "χιτάκι" αφού αναφέρει "σεχταρισμό". Αυτό αρκεί, βασικά.

Αναυδος είπε...

να θυμισω οτι το ΕΜΕΡ κατεβηκε με το σοσιαλδημοκρaτικο HDP (aka Συριζα Τουρκιας)

Ανώνυμος είπε...

το "αδελφό" κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι το ODP και όχι το HDP. Επίσης πως ότι πιο κοντινό στην σοσιαλδημοκρατία στο τούρκικο πολιτικό σύστημα είναι το CHP. Το HDP έδωσε έναν ηρωικό αγώνα σε συνθήκες ανοιχτού πολέμου, με νεκρούς και θυσίες, από το τούρκικο κράτος και έσπασε 2 φορές το ... 10% βασιζόμενο πάνω στο κούρδικο εθνικό θέμα αλλά όχι μόνο.

ας είμαστε λίγο σοβαροί άναυδε


Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται εδώ και κάνα χρόνο τουλάχιστον το HDP.

https://left.gr/news/antiprosopeia-toy-syriza-stin-toyrkia-synantisi-kai-me-hdp

http://www.change4all.eu/change-in-words/detail/hdp-solidarity-with-greek-people-greek-government-and-syriza.html

νικόλας

Ανώνυμος είπε...

Έχει ένα δίκιο ο Κώστας εδώ, μην τον αδικούμε. Το ODP είναι στο κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς. Το HDP αντιθέτως είναι associate στο Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ενώ έγινε και δεκτό σαν συμβουλευτικό μέλος στην ηρωική Σοσιαλιστική Διεθνή του δικού μας Γιώργου Παπανδρέου το 2015.

Με άλλα λόγια το ODP είναι το αδερφό κόμμα του φτωχομπινέ συριζα του 4% αλλά το HDP έχει όλα τα φόντα για να γίνει το αδερφό κόμμα του μνημονιακού συριζα του 30%.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Το οποίο HDP για να ξέρετε, είχε γεμίσει τα Εξάρχεια με αφίσες στις τελευταίες εκλογές.

Υγ. http://ergatiki.gr/article.php?issue=1197&id=12696

Απο τους "Στηριζουμε ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες"

Ανώνυμος είπε...

ok, με πείσατε, μην διαβάζετε το κείμενο του ΕΜΕΡ, γενικά μην διαβάζεται κάτι έξω από Ρ, Ο, ΚΕ, ΔΚΕ, 902, sfyrodrepano

Κώστας

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ε ναι, το Σφυροδρέπανο συμπεριλαμβάνεται στα όργανα.
Γίνεται και κομματικός έλεγχος για την ηλεκτρονική διακίνησή του.

zoot horn rollo είπε...

Κώστας. ΛΑΕ.