Πολ-Ποτ πουρί ΙΙ

Το επόμενο δελτίο Κομινφόρμ, με στιγμές από την επικαιρότητα της εβδομάδας, υπερκαλύφτηκε με κάποια κείμενα που γράφτηκαν για την Κατιούσα. Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος να ξαναγραφτούν, κι απλώς αναδημοσιεύονται εδώ, για να υπάρχουν στο αρχείο.

Η λύση για το χρέος είναι για το πέος

Πάγωμα συντάξεων ως το 2022, προαπαιτούμενα για το 2019, πλεονάσματα ως το 2060! Αν μη τι άλλο η δημοκρατία μας είναι μακράς πνοής κι εγγυάται μνημόνια και απολαύσεις διαρκείας.

Οι κυβερνώντες περιμένουν ένα τυράκι για το χρέος για να το πουλήσουν ως επιτυχία στους ιθαγενείς. Ο Τσίπρας υπόσχεται πως θα φορέσει γραβάτα, όταν πετύχει τη διευθέτησή του. Κι ο γιος του Καμμένου ανεβάζει στο προφίλ του γραβάτες με ανδρικά μόρια, που μας λεν συμβολικά πως «η λύση για το χρέος είναι για το…πέος». Σαν κι αυτό του επιδειξία με τα ράσα, που παρενοχλούσε σεξουαλικά ανυποψίαστες κοπέλες στα αστικά λεωφορεία του ΟΑΣΘ.

Αλλά κάποιοι αρνούνται να δουν την αλήθεια κατάματα. Πιστεύουν πως η κοπέλα που κατήγγειλε το ρασοφόρο επιδειξία, θέλει να πολεμήσει την ορθοδοξία. Ότι η λύση του χρέους έρχεται, όπως η ελπίδα πριν δυο χρόνια. Ότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί, αλλά δεν τον αφήνουν οι δανειστές που είναι φίλοι μας. Ή ότι τους πολεμά η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που «αντιστάθηκε» στους Γερμανούς στο Δίστομο. Αν και δυο χρόνια πριν, που είχε βρεθεί στην ίδια εκδήλωση ως Πρόεδρος της Βουλής, δεν είχε κανένα πρόβλημα με την κατάθεση στεφάνου απ’ το Γερμανό πρέσβη.

Το γλυκό δένει με λίγη θεωρία των δύο άκρων, με αριστερό πασπάλισμα απ’ την Εφημερίδα της Κυβέρνησης, που τσουβαλιάζει τους κομμουνιστές με τους φασίστες ως αντι Σημίτες κι αντιεβραίους που αρνούνται τα ολοκαύτωμα (!) κι αυτό γιατί προσβάλλουν τα εβραϊκά μνημεία, στηρίζοντας την παλαιστινιακή αντίσταση και στηλιτεύοντας τον Σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό του κράτους του Ισραήλ. Κι όλα αυτά, όλως τυχαίως, λίγες μέρες πριν τη προχθεσινή επίσκεψη Νετανιάχου στη Θεσσαλονίκη και τις μαζικές αντι-ιμπεριαλιστικές (ή αντισημιτικές στα μάτια του…προοδευτικού συντάκτη που κάνει τη βρώμικη δουλειά) διαδηλώσεις.

Κερασάκι στην τούρτα, η δικαστική δίωξη ενός μέλους της ΚΝΕ για διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, επειδή καλούσε τους μαθητές μα οργανώσουν συλλογικά τον αγώνα τους. Η νεαρή Κνίτισσα κατηγορείται με βάση την καταγγελία του διευθυντή του σχολείου κι ένα απαρχαιωμένο νομικό πλαίσιο της μετεμφυλιακής περιόδου.

Μπορεί η κυβέρνηση να κλείνει μνημονιακές συμφωνίες για λιτότητα ως το 2060, αλλά αυτό δεν εμποδίζει το αστικό κράτος και την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να γυρίζει στην εποχή του 1960 με φόντο και προοπτική τον εργασιακό μεσαίωνα. Όπως είπε κι ο Τσακαλώτος στη Βουλή, άλλωστε, εκτός από τα μνημόνια που εφαρμόζει η κυβέρνηση, υπάρχει και το έργο της στα κοινωνικά δικαιώματα…

Πέντε μύθοι για το Μενίδι, τους Ρομά και τους Κομμουνιστές

-Οι κομμουνιστές αδιαφορούν για την εγκληματικότητα και τη ζωή των ντόπιων κι αποφεύγουν να σχολιάσουν το θέμα, για να μην τους πουν ρατσιστές.

Κι όμως, οι κομμουνιστές στο Μενίδι ήταν που έθεσαν αυτό ακριβώς το θέμα, της εγκληματικότητας, προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, για να εισπράξουν την αδιαφορία και την άρνηση της δημοτικής αρχής. Η οποία σηκώνει τώρα το θέμα υποκριτικά, ψηφοθηρικά και -προπαντός- σε λανθασμένη βάση, στοχοποιώντας τους Ρομά, ενώ κάνει πλάτες στα φασισταριά της χρυσής αυγής, για να χύνουν ελεύθερα το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Όχι μόνο ενάντια στους μετανάστες ή όσους έχουν άλλο χρώμα δέρματος, αλλά κι ενάντια στους εργάτες που αγωνίζονται, όποτε χρειαστεί, ως δύναμη κρούσης των αφεντικών.

–Το ΠΑΜΕ λουφάζει και δεν κάνει καμία κινητοποίηση, ενώ σε άλλη περίπτωση, θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο με πορείες, απεργίες, κτλ.

Το ταξικό κίνημα δραστηριοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή και προχτές προχώρησε σε κινητοποίηση στο Μενίδι, στοχεύοντας στη ρίζα του προβλήματος και βάζοντάς το στη σωστή του διάσταση.
Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία.

-Αν οι κομμουνιστές ήταν στα πράγματα, θα έσπαγαν το απόστημα με βίαιες, σταλινικές μεθόδους, υποχρεωτικούς εκτοπισμούς πληθυσμών, κοκ.

Αν κάποιος θέλει να μάθει ποια ήταν η τύχη των Ρομά στη Σοβιετική Ένωση, δεν έχει παρά να διαβάσει σχετικά ένα άρθρο στον 902 και να κάνει τις συγκρίσεις, που είναι καταλυτικές σε κάθε τομέα της καθημερινότητας: υγεία, παιδεία, εργασία.

–Οι Ρομά ζουν με αυτόν τον τρόπο από άποψη και δεν είναι διατεθειμένοι να ενσωματωθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, ακολουθώντας κάποιους κανόνες.

Είναι η άθλια υποκρισία της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Να γκετοποιείς μια φυλή, να την αποκλείεις από τις ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, την εργασία, να υψώνει γύρω της διάφορα τείχη και περιορισμούς, κι ύστερα να αγανακτείς για την αντικοινωνική, εχθρική τους συμπεριφορά, να κάνεις αυθαίρετες γενικεύσεις, τσουβαλιάζοντας με ευκολία, όπως κάνουν οι φασίστες -αλλά να βγάζεις αφρούς, εάν σου λένε πως συμφωνείς μαζί τους.
Πόσο μάλλον, όταν υπάρχουν μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν πως η κατάσταση δεν ήταν πάντα έτσι.

–Η εγκληματικότητα πηγαίνει χέρι-χέρι με τους Ρομά και την κουλτούρα τους.

Με το ίδιο σκεπτικό, μπορούμε να στοχοποιήσουμε διάφορες περιοχές και τοπικές κοινωνίες: από την Κρήτη, όπου οι μπαλωθιές πέφτουν για ψύλλου πήδημα, και υπάρχουν χωριά που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τα ναρκωτικά, μέχρι τη Μάνη. Κι ύστερα να ψάξουμε και το γονίδιο της εγκληματικότητας και να το αποδώσουμε σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές κατηγορίες. Οτιδήποτε, αρκεί να βγει λάδι το σύστημα που επιστρατεύει ακόμα και το έγκλημα για να αυξήσει τα κέρδη του, και το αστικό κράτος που στην καλύτερη ανέχεται -αν δε διευθύνει- το οργανωμένο έγκλημα και το εμπόριο ναρκωτικών. Το σύστημα της εκμετάλλευσης, που εγκληματεί χρόνια τώρα ενάντια στις ζωές μας και χρησιμοποιεί τον ευτελισμό τους ως ασπίδα για τη διαιώνισή του, που χρησιμοποιεί το “διαίρει και βασίλευε” για να αποκρύψει την ταξική διαίρεση της κοινωνίας και την ασυμφιλίωτη πάλη που γεννιέται στους κόλπους της.

Για το θάνατο του Χέλμουτ Κολ

Οι φανατικοί της σειράς θα θυμούνται ένα επεισόδιο με το καμάκι του Βλάση από τους Απαράδεκτους και μια “βαθιά πολιτική συζήτηση” που κατέληξε στον Γκορμπατσόφ που “κάνει ό,τι θέλει η Αμερική”, το Γέλτσιν και τελικά τον Κολ… Κολ… -που άγεται και φέρεται από τους Αμερικανούς.

Πιο πρόσφατη είναι η σκηνή από την πανηγυρική τελευτή για τα 20χρονα από την πτώση του τείχους, με τους πρωταγωνιστές της εποχής να είναι τιμώμενα πρόσωπα, αλλά σε κακό χάλι. Ο πρεσβύτερος Μπους με μπαστούνι, ο Χέλμουτ Κολ σε καροτσάκι, ο Γέλτσιν, η Θάτσερ κι ο Μιτεράν είχαν ήδη πεθάνει…
Γκόρμπι ετοιμάσου, έρχεται η σειρά σου…

Ο Κολ ήταν ο μακροβιότερος Γερμανός Καγκελάριος που είδε στη θητεία του την επανένωση των δύο Γερμανιών, της καπιταλιστικής και της σοσιαλιστικής -για να μη μιλάμε με γεωγραφικούς όρους. Αν και στην πραγματικότητα, επρόκειτο για προσάρτηση κι όχι απλή επανένωση. Και με τις αντιθέσεις να οξύνονται, διευρύνοντας συνεχώς το κύμα της OST-algie (της νοσταλγίας για τη DDR), είναι ζήτημα πόσοι από αυτούς που πανηγύριζαν τότε, εξακολουθούσαν να βλέπουν θετικά τον Κολ, με τη στερνή τους γνώση.

Σίγουρα, αυτή που συνέχισε να τον βλέπει θετικά και συνέδεσε το όνομά της μαζί του, ήταν η ανατολικογερμανίδα Άνγκελα Μέρκελ, υπουργός στις κυβερνήσεις του από το 91′, που ουσιαστικά τον διαδέχτηκε στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών, μετά από μια σύντομη θητεία του Σόιμπλε που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση μετά από ένα σκάνδαλο που αφορούσε τη χρηματοδότηση του κόμματος.

Δείξε μου το διάδοχό σου να σου πω ποιος είσαι, θα μπορούσε να πει κανείς. Άλλοι όμως -όπως ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς- αναγνωρίζουν στα θετικά του εκλιπόντα ότι έβαλε τα θεμέλια της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με το Γάλλο σοσιαλιστή Μιτεράν. Κι αυτή η λεπτομέρεια είναι το κλειδί, για να ερμηνεύσουμε την ουσία.

Το περιβόητο “ευρωπαϊκό όραμα” μπορεί να έχει εσωτερικές αντιθέσεις κι ανταγωνιστικά συμφέροντα, αλλά έχει ενιαίο ταξικό πρόσημο ενάντια στους λαούς, χωρίς σοσιαλδημοκρατικές παραλλαγές, μέτωπα του Νότου με τους Γάλλους, κοκ. Όποιος το ξεχνάει αυτό και υμνεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (με την ωδή της χαράς) αλλά χαλιέται με τους… Μερκελιστές, είναι σαν να προσπαθεί να κόψει στα δύο τον πολιτικό Κολ, κρατώντας μόνο τα “καλά” του. Κάτι που είναι προφανώς καθαρή ουτοπία…

-.-

Στα παραπάνω προσθέστε για την Κούβα

Αλληλεγγύη στην Κούβα, η απάντηση στην πρόκληση Τραμπ

Ανακοίνωση της Επαναστατικής Κυβέρνησης της Κούβας για τις εξαγγελίες Τραμπ