Μυαλά στο μπλέντερ

Τα μυαλά μας και μια λίρα. Σαν αυτήν που έδιναν στους μπαρουτοκαπνισμένους αντιστασιακούς του Ζέρβα, για να πολεμάνε τον ΕΛΑΣ. Αλλά τότε το ΕΑΜ είχε ενώσει όλο τον λαό μας, που παρέμενε στρατηγικά αήττητος, γιατί σήκωνε ανάστημα και αγωνιζόταν. Ενώ σήμερα, είναι φορές που το μόνο αήττητο φαντάζει η βλακεία, καθώς κάποιοι πιστεύουν πως το e-pass μας έσωσε απ’ την πείνα. Και εκείνοι που βάφτισαν τον εαυτό τους «νέο ΕΑΜ» -και Ζέρβα τον Καμμένο των ΑΝΕΛ- πήραν τώρα τον Μαραντζίδη για τις τεχνοκρατικές του γνώσεις, πάνω στη βία του ΕΛΑΣ που ανάγκαζε τους ταγματασφαλίτες να δίνουν όρκο στον Χίτλερ, που είχε ενώσει όλη την Ευρώπη, κάτω από την μπότα του –και ακόμα το κάνει κατά μία έννοια, ως ο πρώτος ηγέτης που οραματίστηκε μια ενωμένη ήπειρο των υποταγμένων λαών.

Τώρα όμως που γλιτώσαμε από τα νύχια και τα δελτία της Σοβιετίας –όταν δεν είμαστε η τελευταία τέτοια- γινόμαστε επιτέλους ένα σύγχρονο Μονακό στις τιμές, με κουπόνια και επιδόματα για τους λιγότερο άριστους και άλλους λογής αχάριστους –που δεν είναι κρατικοδίαιτοι σαν τις επιχειρήσεις, αλλά θα μπουν στο στόχαστρο όταν χρειαστεί. Και αν πάρουμε τοις μετρητοίς τη μουσμουλιά πως τα επιδόματα-κουπόνια είναι ένα είδος προνοιακής σοσιαλιστικής πολιτικής που παρεμβαίνει στην ελεύθερη αγορά, ο επόμενος κρίκος –όχι αδύναμος- θα είναι να ασκήσουμε μαζικό λαϊκό εκβιασμό στον Μητσοτάκουλα, κρατώντας την ανάσα μας σαν τον Πέπε από το Αστερίξ στην Ισπανία –που είναι και αυτή μια… σοσιαλιστική γωνιά της Ευρώπης των υποταγμένων λαών- για να εφαρμόσει ένα μεταβατικό πρόγραμμα κρατικοποιήσεων, με αιχμή τη δέσμευσή του για επαναφορά του ελέγχου του νερού στο Δημόσιο.

Κυβέρνηση Σημίτη, υπάλληλοι του ΝΑΤΟ/ η Ελλάδα δεν είναι πριγκιπάτο.

Σήμερα οι λίρες θα μπορούσαν να ενώσουν όλο τον υποταγμένο λαό μας ή τέλος πάντων πολλά στρώματα, λαϊκά και μη. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν τελικά λίρες.

Ο κυρίαρχος λαός εξαγοράζεται πια με εκπτώσεις, για ένα επίδομα αδειανό, για μιαν Ελένη, αν και φοβάται τη Δήμητρα του αήττητου Βαρουφάκη, που σαν τον Γιάννη με τα δύο νι στο ΝΒΑ και το άνοιγμα χεριών (2.30) που ίσως ξεπεράσει το δικό του ποσοστό, δεν αποτυγχάνει ποτέ, απλώς κάνει αργά βήματα –επιτρέπονται αυτά στο ΝΒΑ- προς έναν μεγάλο θρίαμβο.

Μπορεί να είμαστε διαλεκτικοί υλιστές, αλλά η εξαθλίωση δεν είναι ποτέ ακριβώς μόνο υλική, αν δεν έχει μεσολαβήσει πνευματικός συμβιβασμός και ηθική υποδούλωση. Κι αν σήμερα η τρέχουσα τιμή της εξαγορασμένης συνείδησης αντιστοιχεί σε μερικά ψίχουλα, πολύ μακριά από την ισοτιμία της εποχής του παλιού καλού ΠΑΣΟΚ (ένα μυθικό πλάσμα του φαντασιακού των μη προνομιούχων, που υπήρξε όσο ακριβώς και ο καλός λύκος για τα πρόβατα), είναι γιατί η απελπισία οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στο εμπόριο ελπίδας.

Ο λαός δεν μπορεί προφανώς να τραφεί με ιδέες, ηθικές αξίες και κοπανιστό αέρα. Αλλά όταν δεν έχει ιδανικά και συνείδηση, αρχίζει να συνηθίζει τον κοπανιστό αέρα και να λέει και ευχαριστώ στις κάλπες. Που στον καπιταλισμό έχουν τη μαγική δύναμη να αλλοιώνουν τη θέληση και τη φωνή του λαού, όταν δε γίνεται οργή θεού στους δρόμους, λειτουργώντας σαν Συμπληγάδες –και δε χρειάζονται πάντα βία και νοθεία για αυτό. Μπορούν πχ να χωρέσουν ένα μεγαλειώδες λαϊκό κίνημα σαν το ΕΑΜ στην αποχή του 9,5%. Ή να στείλουν τη συσσωρευμένη οργή που εκφράστηκε στα Τέμπη στο ακίνδυνο ρυάκι της αποχής, κοντά στο 50%, για να μη γίνει επικίνδυνη –κι ας φαντασιώνονται το αντίθετο κάποιοι αποχολάγνοι, που πέφτουν στο θανάσιμο αμάρτημα της εκλογολαγνίας από την ανάποδη. Μα αν η αποχή μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο, θα ήταν παράνομη. Όπως ακριβώς το ’46…

Χωρίς αγωνιστική πυξίδα, η λαϊκή συνείδηση μοιάζει με μαγειρεμένα μυαλά που μπήκαν στο μπλέντερ της τηλεόρασης και τα χτυπάνε ολημερίς με τη μεινότητα της Ροδόπης ή ό,τι άλλο επιβάλλει η τηλεοπτική ημερήσια διάταξη, εκτός απ’ όσα τον καιν πραγματικά, για τα οποία έχουν χαράξει ενιαία στρατηγική γραμμή. Και είναι δύσκολο έως εντελώς αδύνατο να βρεις λογική και να προβλέψεις σε ποια πλευρά του μπλέντερ – κάλπης θα κάτσουν τα μυαλά, το βράδυ της Κυριακής.

Η λογική λέει πχ ότι πολλοί ετεροδημότες δε θα βρουν νόημα να παν να ξαναψηφίσουν, αφού μοιάζει να έχει κριθεί ο νικητής. Πολλοί νέοι επίσης έχουν ξεκινήσει ήδη σεζόν -θα τους χορεύει στο ταψί η εργοδοτική αυθαιρεσία και δε θα μπορούν να χορέψουν σαν τις Δαπίτισσες στο Σύνταγμα, που διαφημίζει ο ΣΚΑΪ.

Η λογική λέει πως η αποχή θα ανέβει –και όλα τα κόμματα θα έχουν λιγότερες ψήφους σε απόλυτους αριθμούς-, αλλά δε θα τους πλήξει όλους ομοιόμορφα. Σίγουρα χτυπάει πιο πολύ τους νέους και τους λιγότερο ματσωμένους. Και σε κάθε περίπτωση θα είναι αστάθμητος και καθοριστικός παράγοντας.

Η λογική λέει πως η άνοδος του ΚΚΕ τον Μάιο αφορούσε κυρίως την Αττική και όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα –και όχι τόσο περιοχές με αυξημένη αναλογία σε ετεροδημότες. Η λογική λέει επίσης πως η ψήφος στο ΚΚΕ είναι κατά κανόνα μυαλωμένη και οι δικοί του ψηφοφόροι περισσότερο αποφασισμένοι από τον μέσο χαβαλετζή, κοψοχέρη. Αλλά δεν είμαστε στον Μάη, με το εντυπωσιακό 98% ως ποσοστό συσπείρωσης.

Η λογική λέει επίσης τα εξής:

-Η ΝΔ θα ανέβει λίγο ακόμα γιατί ο κόσμος πάει με το ρεύμα, λες και παίζει στοίχημα, μήπως νιώσει έτσι και αυτός πως ανήκει στους νικητές των εκλογών. Αλλά φοβάται την αποχή και για αυτό επισείει τον μπαμπούλα των τρίτων εκλογών, για να την κρατήσει σε λογικά επίπεδα και να μην πληγεί. Έτσι και αλλιώς, όμως, θα είναι μια κυβέρνηση οικτρής μειοψηφίας και αυτό κανένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να το παραγράψει.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει με ακόμα μεγαλύτερη πτώση, γιατί έχασε την κύρια συγκολλητική του ουσία, που είναι το μέλι της εξουσίας ή τέλος πάντων η προοπτική να το ξανακερδίσει. Μπορεί όμως να συσπειρώσει κόσμο που τρόμαξε με τη διαφορά που έχει υπέρ της η ΝΔ και βαυκαλίζεται πως θα έχει ως αντίβαρο μια ροζ αντιπολίτευση να ψηφίζει τα μισά της νομοσχέδια.

-Το ΜΕΡΑ25 δε θα βρει ούτε την ψήφο της ΑΡΑΣ, όσο ο Γιάνης μιλάει όπου βρεθεί για τα καλά ιδιωτικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ, το FBI και άλλους ριζοσπαστικούς στόχους για την Ελλάδα, σήμερα. Μπορεί όμως να κερδίσει απογοητευμένους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν μια τέτοια φωνή στη Βουλή…

-Το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει τίποτα για να πείσει τον κόσμο και να ανέβει θεαματικά. Αλλά δε χρειάζεται να κάνει και τίποτα, για να εισπράξει τις φυγόκεντρες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, περιμένοντας μια πιθανή κατάρρευσή του, με την τακτική του ώριμου φρούτου.

-Ο καλός καιρός θα στείλει πολλούς για μπάνιο στις παραλίες. Αλλά κάποιοι θα εκλάβουν τις καταιγίδες στη Βόρεια Ελλάδα ως σημάδι Κυρίου για τη ΝΙΚΗ. Εν τούτω αποβλακώσου…

-Η ΝΔ θα λιανίσει βάσει σχεδίου ό,τι βρίσκεται στα δεξιά της, γιατί δεν έχει τίποτα να φοβηθεί στα κεντροαριστερά της. Εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε τόσο κόσμο προς το ΜΕΡΑ και το ΚΚΕ, αλλά απευθείας προς το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

-Τα μικρότερα κόμματα που έμειναν κάτω από το όριο του 3%, θα συρρικνωθούν. Αλλά αυτά που είναι κοντά στο όριο, μπορεί να έχουν ανοδικές τάσεις.

-Η Ζωή φαίνεται να μπαίνει στη Βουλή, καθώς έχει πιάσει στασίδι στα κανάλια και κάνει πρόβα για τις 12λεπτες παρεμβάσεις της στη Βουλή, ως πρώην πρόεδρός της. Αλλά μπορεί να χάσει το bonus από την –ανοιχτή και υπόγεια- πριμοδότησή της από φασιστικούς κύκλους, που τώρα θα ψηφίσουν Σπαρτιάτες.

-Η λογική λέει πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πέσει, κινδυνεύοντας να καταγράψει ιστορικό χαμηλό σε ποσοστά και ψήφους. Αλλά στα χαμηλά πατώματα, τα μεγέθη αυτά είναι ρευστά και αρκεί μια στοιχειωδώς καλή οργάνωση – κινητοποίηση του μηχανισμού, για να ανατρέψει τα προγνωστικά.

-Η λογική λέει πως το ΚΚ δε θα δεχτεί ισχυρές πιέσεις, γιατί αυτή την Κυριακή δεν κρίνεται κάτι σε επίπεδο κορυφής, αλλά τι είδους αντιπολίτευση θα έχουμε και αν αυτή θα παίζει τον ρόλο της συμπολίτευσης – συγκυβέρνησης.

Η λογική λέει πως καμία πρόβλεψη δεν είναι ασφαλής με τόσο ανεβασμένη αποχή. Αλλά δεν είναι απίθανο να τσιμπήσει κάτι ακόμα –σε ποσοστό και όχι σε ψήφους- το Κόμμα. Οι εκλογές όμως έχουν πάντα τη δική τους μίζερη, αστική λογική, για να εγκιβωτίζουν «λαϊκά μηνύματα» και να εγκλωβίζουν την οργή και τη βούλησή του.

Οψόμεθα και στην πράξη. Και ακόμα περισσότερο, την επόμενη μέρα…