Σταλινικός

Η εξυπνάδα που λέμε για να ξεφύγουμε συνήθως από μια τέτοια κουβέντα είναι ότι η έννοια σταλινικός δεν υφίσταται, δεν στέκει πολιτικά. Ο Μαρξ έβαλε τις βάσεις μιας θεωρίας, ο Λένιν τη συνέχισε στην εποχή του, οπότε το μαρξιστής-λενινιστής στέκει με το παραπάνω. Σταλινικός όμως ποιος είναι; Αφού ο Στάλιν δεν έγραψε καμιά θεωρία.

Το καταλαβαίνεις και από τα βιβλία που έχει γράψει. Το πιο γερό επιχείρημα που χρησιμοποιεί στα βιβλία του είναι του τύπου (τον παραφράζω λίγο για να γίνει πιο σαφές):
"Τι σημαίνει αυτό σύντροφοι; Μήπως μας διδάσκει ότι ο σύντροφος Στάλιν δεν είχε έφεση στη θεωρία; Ότι ήταν ένας δογματικός; Ότι δικαιώνεται ο Τρότσκι που τον αποκαλούσε αγροίκο και χρυσή μετριότητα; Όχι, σύντροφοι δε σημαίνει αυτό..."
Αααα, πες το έτσι ρε μεγάλε να ξέρω τι να απαντάω σε όσους μας τη λένε. Δε σημαίνει αυτό, είναι ξεκάθαρο.

Τώρα πώς καταφέραμε εμείς από αυτόν τον άνθρωπο να συγκεντρώσουμε 15 τόμους και να βγάλουμε και άπαντα είναι ένα ερώτημα.

Τέλος πάντων πλάκα έχει αυτό που απαντάμε περί της μη ύπαρξης σταλινισμού, αλλά εγώ λέω ότι έχει κοντά ποδάρια. Σταλινικό εννοούμε όποιον είναι οπαδός το Στάλιν, ή όποιον συμμερίζεται τις πρακτικές του. Ακόμα περισσότερο αν τις εφαρμόζει σήμερα στο κίνημα.
Από αυτή την τελευταία άποψη ξέρετε πόσοι μανιασμένοι αντισταλινικοί ενσαρκώνουν στο σήμερα άψογα τον πατερούλη;

Και στην τελική ερχόμαστε και σε αντίθεση με το παρελθόν μας. Τότε που λέγαμε το εκπληκτικό, ότι ο σταλινισμός είναι ο λενινισμός της εποχής μας. Και που μετά το μαρξισμός-λενινισμός έμπαινε το σταλινισμός-ζαχαριαδισμός. Μετά το κόψαμε για λόγους ευφωνίας.

Δεν γίνεται να ξεμπερδέψουμε σε ένα κείμενο με τη συντροφάρα με το μουστάκι και τον μύθο που δημιούργησε. Ακόμα και σήμερα κυνηγά μερικούς αυτός ο μύθος.
Προσωπικά προτιμώ να αποδέχομαι τον όρο και να απαντάω σε άλλο επίπεδο. Δηλ αν και πώς δικαιολογούνται κάποια πράγματα.

Από εκεί και πέρα σταλινικός δεν ξέρω αν είμαι. Από πολλές απόψεις ναι και από εξίσου πολλές όχι. Τον Τρότσκι πάντως καλό άνθρωπο τον θεωρώ. Και θεωρητικό επίσης.

Ξέρω όμως ότι δεν είμαι αντισταλινικός. Κι ότι ακόμα χειρότερα μου τη δίνει η συντριπτική πλειοψηφίσ των αντισταλινικών. Όχι το συμπέρασμά τους. Η προσέγγισή τους για την ιστορία, η γιούχου μέθοδος που χρησιμοποιούν για να στηρίξουν την αποψάρα τους. Εκτός ιστορικών πλαισίων, συγκεκριμένων συνθηκών και λογικής εν γένει.

Στην τελική ξέρω τι είμαι. Αντι-αντισταλινικός. Με τα μπούνια.
Τα άλλα έχουμε καιρό να τα βρούμε...

Υγ: Υπάρχει βιβλίο της Σύγχρονης Εποχής που τιτλοφορείται "{άνθρωπος, αυτός ο Γίγας".
Όπως λέει και φίλος του οποίου την σκέψη έχω κατακλέψει για τον Στάλιν θα ταίριαζε το "Απάνθρωπος αυτός ο Γίγας". Γλαφυρό και ασύγκριτα εύστοχο.

Η δική μου προσθήκη μιας και πιάσαμε τίτλους βιβλίων είναι χαβαλέ.
"Πώς δενότανε ο Στάλιν".
Στάλιν ως γνωστόν στα ρώσικα σημαίνει ατσάλι.
Και το συγκεκριμένο είναι άκρως σταλινικό βιβλίο. Ο κεντρικός ήρωας Κορτσάγιν ενσαρκώνει το πρότυπο του σταχανοφισμού. Δουλεύει για τη μαμά-πατρίδα ως και τυφλός.