Σοβιέτ Φοιτητών

Δεν είναι συνέχεια του προηγούμενου, αλλά από εκεί παίρνω αφορμή.
Το δίδαγμα του μαϊούνη (για τους μαρξιστές έτσι; όποιοι κι αν είναι αυτοί. Δε μιλάμε για προυντονικούς, εαακίτες και σία) ήταν ότι χρειαζόταν μια οργανωμένη, αποφασιστική δύναμη. Να τραβήξει τον αγώνα μέχρι πέρα, να τον κάνει υπόθεση όλης της κοινωνίας και πάνω απ' όλα του εργατικού κινήματος, να του δώσει προοπτική, να τον καταστήσει νικηφόρο.

Θίγουμε βέβαια έτσι τα ιερά και τα όσια των προυντονικών που κλίναν σε όλες τις πτώσεις το ακηδεμόνευτο (φανερώνοντας τα δύσκολα παιδικά τους χρόνια και τα κόμπλεξ πο τους κληρονόμησε η οικογένεια κι ο κηδεμόνας τους). Είναι οι ίδιοι που βγάζουν σπυράκια στο άκουσα της λέξης πρωτοπορία. Λες κι η πρωτοπορία είναι ξεχωριστό πράγμα από το υπόλοιπο κίνημα και το καπελώνει για δικούς της σκοπούς κι όχι οργανικό κομμάτι του και μάλιστα το πιο συνειδητοποιημένο, που δίνει τον τόνο, και "τραβάει" μαζί του όλα τα υπόλοιπα αμφιταλαντευόμενα κομμάτια. Ξεφεύγει από την θολή αντίθεση σε αυτό που υπάρχει και οροθετεί αυτό που θέλουμε να αντικαταστήσει το υπάρχον. Σκιαγραφεί τον στόχο, το όραμα και οιστρηλατεί με αυτό το κίνημα.

Εντελώς τηρουμένων των αναλογιών, χάσαμε όπως στην κομμούνα του παρισιού. Για την οποία αν μπορεί να γίνει κάποια κριτική, είναι ότι την κρίσιμη στιγμή δεν πήρε αρκετά αποφασιστικά την εξουσία στα χέρια της. Αλλά παρόλα αυτά ανήκει στις πιο ένδοξες στιγμές του κινήματος, πολύτιμο ιστορικό παράδειγμα για τις γενιές του μέλλοντος. Και παρέδωσε μαθήματα ταξικής συνειδητοποίησης όταν προχώρησε στην "απονενοημένη" εξέγερση (που πριν να ξεσπάσει φάνταζε αδύνατη, καταδικασμένη να μείνει άμαζη και άνευρη, γι' αυτό και έπρεπε ήδη στις τότε συνθήκες να σκεφτούμε τη λύση των μονοήμερων εξεγέρσεων) μολονότι από πάνω της κρεμόταν σαν σπαθί η απειλή των Πρώσων και της εξεταστικής. Και αντιλήφθηκαν σωστά ότι ο εχθρός δεν είναι μόνο ο Βίσμαρκ και η Ε.Ε., αλλά βρίσκεται κι εντός των τειχών (καραμανλής, θιέρσος και σία). Εξάλλου Βίσμαρκ και θιέρσος στην τελική συνεργάστηκαν βάζοντας πάνω απ' όλα την ταξική αλληλεγγύη (έχουν και τέτοια οι αστοί όταν απειλούνται οι lebensraume τους και τα συμφέροντά τους εν γένει).

Χάσαμε όμως ίσως γιατί οι μαρξιστές της πρώτης διεθνούς ήταν μειοψηφούν ρεύμα στο μπλοκ της εξέγερσης. Την πλειοψηφία την είχαν οι προυντονικοί και σία.
Στο μπλοκ των καταλήψεων μπήκαμε αλά κούβα εκ των υστέρων, αλλά οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες να κάνουμε ενιαίο κομμουνιστικό κόμμα κούβας και να καπελώσουμε τους εαακίτες. Το θέμα είναι ότι μειοψηφικό ρεύμα δεν ήμασταν στην αρχή, γίναμε μόνοι μας εξαιτίας των επιλογών μας.
Γιατί άντε να εξηγήσεις σε άτομα μπολιασμένα στον μπρεζνιεφισμό-μαρξισμό ότι όσο μπαρούφα είναι το ακηδεμόνευτο, άλλο τόσο απαραίτητο είναι να υπάρχει ανάπτυξη αυθόρμητου κινήματος έξω από τις γραμμές μας. Όπως υπήρχαν σοβιέτ, οργανώσεις εργατών, στη ρωσία, τα οποία ουδόλως έλεγχαν οι μπολσεβίκοι μέχρι το δεύτερο μισό του 17'. Δεν είμαστε θεοί-δημιουργοί, απλά ινστρούκτορες. Τον καιρό της δημιουργίας επιστατούσαμε να δούμε αν τα κάνει καλά. Και μετά άρχισε η λαθολογία και η κριτική στα στραβά, που εμείς τα λέγαμε από πριν και δικαιωθήκαμε. Και τα εαακ έγιναν θεός δημιουργός-θεός για μια μέρα. Ή έστω για ένα κίνημα.
Οι συνασπισμένοι, πονηρά και ορθά σκεπτόμενοι, ασπάζονται την καινούρια θρησκεία πίνοντας πάντα νερό στο όνομα της ενότητας... της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέσω του χριστιανισμού και μετά καπηλεύονται την θρησκεία μια χαρά.

Σε ποιον να πεις ότι υπάρχουν τρομερές ομοιότητες με τον μάη του 68, όπου το κίνημα ξεπέρασε το κίνημα από τα κάτω το γραφειοκρατικοποιημένο ΚΚ; Ότι το ΚΚ βαραίνει κύρια ευθύνη που δεν έγινε εγκαίρως η σύνδεση εργατικού και φοιτητικού κινήματος; Ότι οι εκλογές δεν αποτυπώνουν τις ταξικές μάχες κι ότι ο ντε γκολ που έμοιαζε να καταρρέει γήκε θριαμβευτής των εκλογών μόλις έναν μήνα μετά; Ούτε καν τον ρόλο του σεισμογράφου δεν παίζουν καμιά φορά οι εκλογές.
Αλλά εμείς εκεί, οι συσχετισμοί! Λες και οι μπολσεβίκοι είχαν τους συσχετισμούς με το μέρος τους στη συντακτική συνέλευση πριν προχωρήσουν στην οκτωβριανή επανάσταση.
Αλλά έλα μωρέ τώρα, αυτοί τα έκαναν, επειδή ήταν ευρωκομμουνιστές- αναθεωρητές. Εμείς οι ορθόδοξοι μπρεζνιεφοσταλινικοί στην ελλάδα, είχαμε κινήσει γη και ουρανό για την εργατική ταξική αλληλεγγύη των ταξικών σωματείων και των ταξικών δυνάμεων με τον ταξικό προσανατολισμό.

Μακάριοι οι μπρεζνιεφικοί τω πνεύματι...