Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Πώς το λένε;

Ο φάνης παρρής είναι μέλος της ιδεολογικής επιτροπής του κόμματος.
Αλλά προσοχή στον τόνο! Πολύς κόσμος παθαίνει ό,τι και με τη φανή χαλκιά. Μπερδεύεται με την φάνη πάλλη και το λέει λάθος.

Πρώτη του εμφάνιση στο ευρύ κοινό ήταν πέρσι την άνοιξη στα 40χρονα του παρισινού μάη, ένα άρθρο στο ριζοσπάστη κι ένα μεγαλύτερο στην κομεπ με το ίδιο θέμα.
Βασικό του μειονέκτημα –κατά τη γνώμη μου- ήταν ότι στο μεγαλύτερο μέρος του εξηγούσε τι δεν ήταν ο μάης του 68 απαντώντας σε όσους τον είχαν κάνει σημαία τους και σήκωναν επετειακές εκδηλώσεις.
Τρέξιμο πίσω απ’ τη συγκυρία μου φάνηκε εμένα.
Αν θες να μιλήσεις για το γεγονός και τη σημασία του δε βάζεις να γράψει γι’ αυτά κάποιος που ήταν αγέννητος τότε. Ή τον βάζεις συνεπικουρικά, σε δεύτερο πλάνο.

Θα μπορούσε να γράψει γι’ αυτά ο ιστορικός ο μαργαρίτης, που είχε ζήσει τον απόηχο των γεγονότων στο παρίσι και δε θα ‘λεγε και πολύ διαφορετικά πράγματα. Αλλά το στιλ είναι ο άνθρωπος (όπως έλεγε για το σύντροφο με το μουστάκι ο τρότσκι). Κι αυτό του μάργκαρετ είναι αξεπέραστο.

Είναι όπως παλιά με τους ραψωδούς και τα έπη. Ξέρεις πάνω-κάτω την υπόθεση (η γραμμή του κόμματος) αλλά θες να δεις πώς θα το δώσει ο ποιητής. Κι άμα το δώσει καλά φεύγεις χαρούμενος, αισιόδοξος για το κόμμα και τα στελέχη του.
Αν όχι όμως;

Μια βιβλιοπαρουσίαση έχει εγγενείς περιορισμούς γιατί πρέπει να περιγράψεις τα περιεχόμενα χωρίς να τ’ αναλύσεις. Αλλά δεν πρόκειται γι’ αυτό.
Το πιο απογοητευτικό ήταν ότι ο σύντροφος είχε μπροστά του γραμμένη μια εισήγηση και μας τη διάβαζε (αν θέλαμε κάτι τέτοιο αρκούσε η τελευταία κομεπ). Κι όταν χρειάστηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις κόμπιαζε, έχανε τα λόγια του και κατέφευγε στο… πώς το λένε;
Φράση που μεταφέρεται από σύντροφο σε σύντροφο σα μαγικό ξόρκι και πρέπει να την είπε πάνω από εκατό φορές σε δυο γύρους απαντήσεων (τον τρίτο που θα είναι ο τελικός τον φυλάξαμε για αργότερα).
Μου τη δίνει να μου απαντάν με ερώτηση. Αλλά δεν ξέραμε τι να του απαντήσουμε και συνέχιζε να αναρωτιέται ακατάπαυστα.

Θα μου πεις, πολύ φτηνή κριτική, ρε απολίθωμα. Γιατί να την πεις σε κάποιον που δεν το έχει το λέγειν, ή κομπλάρει μπροστά σε κοινό; Κάν’ του πολιτική κριτική άμα θες.
Έτσι είναι. Εμένα όμως άλλο με προβληματίζει.
Ένα στέλεχος βγαίνει έξω, μιλάει σε κόσμο, σε συνελεύσεις, σε εξορμήσεις, πιάνει τον παλμό του… κι αφού σπάσει τα μούτρα του πολλές φορές, μαθαίνει στο τέλος να μιλάει μπροστά σε κοινό και να απαντάει σωστά. Άμα δεν τα ‘χει κάνει όλα αυτά, πώς έφτασε να γίνει στέλεχος;
Ρήτορας γίνεσαι, δε γεννιέσαι έτοιμος. Όπου βλέπετε τέτοιους, ξύστε λίγο την επιφάνεια να δείτε αν έχουνε και ουσία (συνήθως δεν έχουν). Στα πανεπιστήμια έχει πολλούς…

Στην τελική αν δε μπορούν οι πιο διαβασμένοι να αρθρώσουν δυο κουβέντες για θεωρητικά ζητήματα, ποιος θα το κάνει; Κι αν δε μπορούν να τα καταφέρουν με συντρόφους, τι θα κάνουν άμα βγουν να μιλήσουν παραέξω;

Πάμε και στο πολιτικό.
Δε θα σταθώ στο κομμάτι της παρουσίασης, τα περιεχόμενα του λευκώματος μπορεί να τα βρει κανείς εύκολα, μεταξύ άλλων στο χτεσινό ρεπορτάζ του ρίζου. Παρεμπιπτόντως όμως ακούσαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα:
Ότι επικρίνουμε τη θεωρία περί αυτόνομου αντι-ιμπεριαλιστικού σταδίου κι εθνικής αστικής τάξης (αυτοκριτική στην ουσία σε παλιές αμαρτίες του κόμματος).
Ότι το κκ ηπα ζήτησε να φύγει από την κομιντέρν εν μέσω (βήτα παγκοσμίου) πολέμου και στο επόμενο συνέδριό του το 44 αυτοδιαλύθηκε!

Ότι εκτός από τη διεθνή των κκ υπήρχαν κι άλλα τμήματα της διεθνούς, συνδικαλιστικό, των νεολαιών κι η κόκκινη αθλητική διεθνής που διοργάνωνε προπολεμικά τις σπαρτακιάδες. Αλλά μετά τις σταμάτησαν κι οι σοβιετικοί συμμετείχαν στους ολυμπιακούς. Υπάρχει και θεωρία που το συνδέει αυτό με τη γιάλτα, τον οηε και την ειρηνική συνύπαρξη που ως αυταπάτη είχε ξεκινήσει επί στάλιν (στα τελευταία του).

Ότι τον όρο σιδηρούν παραπέτασμα τον χρησιμοποίησε πρώτα ο γκαίμπελς (για να τον οικειοποιηθεί μετά κι ο υπόλοιπος αστικός κόσμος).
Κι ότι το κόμμα αρχικά στην ονομασία του αναφερόταν ως κκε-ετκδ, δηλ ελληνικό τμήμα της κομμουνιστικής διεθνούς.
Από αυτό το τελευταίο ορμώμενες ξεπήδησαν μέσα μου ένας ποταμός απορίες.

Ήταν λάθος η διάλυση της διεθνούς; Βεβαίως. Ένα σωρό κομματικά ντοκουμέντα το αναγνωρίζουν.
Πρέπει να φτιάξουμε διεθνή στην εποχή μας; Χρειάζεται ένα ενιαίο, διεθνές κέντρο να καθοδηγεί και να συντονίζει; Να συγκεντρώνει τη διεθνή εμπειρία και να επεξεργάζεται τακτική και στρατηγική;
Στα λόγια δύσκολα θα βρεις κάποιον να διαφωνεί.
Γιατί δεν προχωράει στην πράξη; Πρέπει να παίρνουμε υπ’ όψιν και τη διεθνή κατάσταση, σε συνθήκες ανασύνταξης για το κομμουνιστικό κίνημα. Γίνονται κάποια βήματα, αργά αλλά σταθερά. Ένα από αυτά είναι η έκδοση διεθνούς κομμουνιστικής επιθεώρησης (κομεπ) που είναι στα σκαριά. Δεν είναι ακόμα ώριμες οι συνθήκες.

Ως εδώ πάει καλά. Πάμε και στα πιο δύσκολα.
Πώς το φανταζόμαστε αυτό το κέντρο; Συγκροτημένο με αυστηρή δομή, δεσμευτικές αποφάσεις για όλα τα μέλη του κι εθνικά τμήματα ανά χώρα, όπως η κομιντέρν;
Ή ως συνέχεια της σημερινής κατάστασης της χαλαρής σύνδεσης με διεθνείς συσκέψεις και κοινές επεξεργασίες που να πιάνουν ένα μίνιμουμ;

Το άλφα, ε; Ναι, αλλά δεν είναι αυτονόητα η σωστή απάντηση.
Δεν είναι αυτόνομα τα εθνικά κκ για να χαράξουν αυτόνομα τακτική; Τι συμβαίνει στην περίπτωση διαφωνίας με το διεθνές κέντρο; Πόσες νικηφόρες επαναστάσεις καθοδήγησε η κομιντέρν;
Κι η ηγεσία; Θα είναι κούτβης σταλμένος έξωθεν που θα ανακαλείται από τα πάνω; Ή δεν θα περιλαμβάνεται αυτό στη δικαιοδοσία της διεθνούς;

Ήρθαν κι έδεσαν και δυο ερωτήσεις απ’ το κοινό για τα παλιά.
Πώς εξηγούνται οι διαγραφές του 56; (αυτές είχαν γίνει επί κομινφόρμ)
Ποιος είχε πάρει την απόφαση για συμμετοχή στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο; Η διεθνής, ή το κόμμα κι ο ζαχαριάδης;
Το ίδιο πράγμα ρωτούσαν στην ουσία οι σύντροφοι.

Δεύτερος κύκλος ερωτήσεων. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω πια.
Τι λέμε για τους 21 όρους του λένιν για συμμετοχή στην κομιντέρν; Ισχύουν αυτούσιοι ως κριτήριο στο σήμερα;
Ίσως κάποια σημεία θέλουν επικαιροποίηση. Αλλά στην ουσία οι 21 όροι είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του κόμματος νέου τύπου κι η σημασία τους διατηρείται στο ακέραιο.
Και αυτός που μιλάει (ακόμη και) για ένοπλη πάλη (συνδυασμός νόμιμων και παράνομων μορφών); Φυσικά. Το κόμμα εξάλλου δε δίστασε να πάρει τα όπλα όταν έπρεπε.
Την περίμενα μέσες άκρες την απάντηση κι ήθελα να δω πώς θα το δώσει. Τα όπλα τα πήρε το κόμμα επειδή αναγκάστηκε, όχι όταν έπρεπε. Δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση αυτό.

Τι γίνεται όμως με τα κόμματα που δεν πιάνουν ούτε κατά προσέγγιση τους 21 όρους; Ποια είναι η τακτική μας απέναντί τους;
Ένας σύντροφος το έκανε πιο συγκεκριμένο. Πώς αξιολογούμε όσα είπε ο τσάβες για την ανάγκη να γίνει μια τέταρτη διεθνής;
Δεν είναι θέμα ονομασίας, αλλά χαρακτήρα. Η διεθνής που θέλουμε έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και φυσιογνωμία (κομμουνιστική).

Κατανοητό. Αλλά γιατί έχουμε πάρε-δώσε με κόμματα που μόνο στο όνομα έχουν τέτοια φυσιογνωμία (κι αυτό όχι πάντα); Γιατί υπογράφουμε από κοινού διακηρύξεις που όσο περισσότερους χωράνε, τόσο λιγότερα λένε; Γιατί δεν κρατάμε ίδια μέτρα και σταθμά ιδεολογικής καθαρότητας με αυτά που έχουμε εντός συνόρων;

Τι σχέσεις μπορεί να μας δένουν με το ακελ που στέλνει τον ηγέτη του στη φιέστα του τείχους, δίνει αυξήσεις πασοκικού τύπου κι έχει το συντελεστή φορολόγησης κερδών στο 10%;
Το τελευταίο το ‘πε ο κύρτσος στην κανέλλη σε ένα πάνελ για το ασφαλιστικό κι έκοψε τη φόρα της λιάνας (που ως τότε τον είχε πάρει παραμάζωμα).

Οι ιστορικοί δεσμοί δε λένε τίποτα από μόνοι τους. Και με τον κάουτσκι έχουμε τέτοιους, αλλά τους κόψαμε από καιρό.
Η ιδεολογική καθαρότητα είναι η μισή αρχοντιά, αλλά (εμείς ψάχνουμε την ολόκληρη και) τη θυμόμαστε κατά περίσταση.

Τι σημαίνει ότι δεν είναι ώριμες οι συνθήκες; Γι' αυτό ακριβώς τη θέλουμε τη διεθνή, για να ωριμάσουν. Ο λένιν ξεκίνησε την κομιντέρν με ελάχιστους αντιπροσώπους.
Ναι, αλλά ο λένιν είχε πίσω του τον αέρα της οκτωβριανής επανάστασης που φύσηξε σε όλη την ευρώπη. Πρέπει δηλ να νικήσει πρώτα μια επανάσταση και μετά να χτίσουμε τη διεθνή γύρω απ' το νικηφόρο κκ της;

Δε μπορώ να πω ότι πήραμε ικανοποιητικές απαντήσεις (σε όσα από αυτά διατυπώσαμε).
Κάποια γενικά πράγματα που ήταν πολύ σωστά, αλλά δεν απαντούσαν σε αυτά που είχαμε ρωτήσει. Μαζί με παραπομπές στο τρέχον τεύχος της κομεπ που έχει σχετικό αφιέρωμα και στον υπό έκδοση δεύτερο τόμο απ’ το δοκίμιο ιστορίας του κόμματος για τις διαγραφές του 56 (για το 89-91 θα περιμένουμε τον τρίτο).

Τακτική που πηγάζει απ’ το σχολείο της ζωής.
Ο μέσος σύντροφος βομβαρδίζεται με τόσα αντιδιαλεκτικά ερωτήματα που νιώθει την ανάγκη να ξεκινήσει από την αλφαβήτα (του μπουχάριν) και καταλήγει να λέει την ιστορία της ζωής του. Δε γίνεται αλλιώς.
-Μα γιατί δεν ενώνεστε εσείς οι αριστεροί;
Ξεκινάς απ’ το συνέδριο του σδεκρ το 1903, αλλά σε κόβουν πριν καν πεις για τον κάουτσκι, γιατί χαθήκαν στις στροφές της ιστορίας κι έχασαν τη σύνδεση με το σήμερα.

Οι πρόλογοι βοηθούν επίσης να κερδίσεις χρόνο και να σκεφτείς καλύτερα την ερώτηση. Δεν είναι μηχανές οι σύντροφοι να έχουν έτοιμες απαντήσεις σε χαρτάκια. Το θέμα είναι να μη μείνουνε στους προλόγους. Από αυτό προτιμώ τα χαρτάκια.

Αλλά η συντονίστρια ήθελε να το μαζεύουμε (μην ξεχειλώσει). Ο κόσμος έφυγε με χαμόγελο. Η ζωή συνεχίζεται χωρίς τις απαντήσεις που θέλαμε. Με σημαίες και με ταμπούρλα.
Το βασικό μας στόχο τον πετύχαμε. Πουλήθηκαν αρκετά λευκώματα. Δεν είχα εικοσάευρο πάνω μου (ειδική τιμή για την παρουσίαση) κι έφυγα με άδεια χέρια.

Φεύγοντας πέσαμε στη γιορτή των αγγέλων, σαν πάρτι της δαπ στην αριστοτέλους. Πήχτρα κόσμος, τριπλάσιος απ’ όσο μαζεύουμε στην αλέκα. Πού είναι ο μπιρσίμ να βάλει μια τάξη;
Σπρωξίδι, πανικός. Με τα πολλά βγήκαμε. Αλλά χάσαμε μες στο μπούγιο την αισιοδοξία μας. Πώς σκατά θα αλλάξει αυτός ο κόσμος κεμάλ, μου λες;

Δε βαριέσαι… Ό,τι κι αν είναι οι σύντροφοι, μπροστά σε αυτό είναι χρυσοί και άγιοι. Πάνω απ’ όλα σύντροφοι. Με τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειές τους. Και ποιος δεν έχει;…

Ένας σύντροφος λέει πως όταν μιλάει με τους απ' έξω που είναι κοντά μας τους βλέπει μες στην κριτική και τη γκρίνια. Γιατί αυτό, γιατί το άλλο, λάθος εκείνο...
Αλλά αν τους πετύχει σε άλλη κουβέντα, με απ' έξω που μας τη λένε, σηκώνουν αυτοί την υπεράσπιση κι αυτός κάθεται στη γωνία και τους απολαμβάνει.
Εδώ στο μπλοκ μιλάω σε όλους μαζί ανάκατα. Οπότε να με συμπαθάτε για τις αντιφάσεις και τη σχιζοφρένεια. Μιλ μερσί.

Υστερόγραφο

Ανακάλυψα με αρκετή καθυστέρηση κάποια παλιά σχόλια σε παλιότερα κείμενα. Σόρι που δεν τα είδα εγκαίρως.
Ενημερώνω τους φίλους, συντρόφους, συναγωνιστές (ισχύει για τον καθένα η αρχή του αυτοπροσδιορισμού) ρασκώληκα, κόκκινο δρόμο, χρήστο και το εξαφανισμένο τιτοϊκό κατασκεύασμα ότι το εμεσέν μου είναι σε αχρησία κι ότι στα υπόλοιπα θα απαντήσω εντός των ημερών.
Πρόσχωμεν...

27 σχόλια:

JohnyQ είπε...

πολύ καλό το λεύκωμα, μέσα του θα βρεις όντως πολλά αδημοσίευτα ή σκόρπια ντοκουμέντα που δεν ξέρεις.

γράφω και εγώ για αυτό εδώ
http://meltemia.blogspot.com/2009/09/blog-post_25.html

γράφει και ο σ.φάρος για την διάλυση της διεθνής και για το σήμερα(δες τα σχόλια)

http://faros.wordpress.com/2009/10/28/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC/


όσο για την Διεθνή ΚΟΜΕΠ υπάρχει!

www.icc.gr

xamogelo είπε...

"Ένας σύντροφος λέει πως όταν μιλάει με τους απ' έξω που είναι κοντά μας τους βλέπει μες στην κριτική και τη γκρίνια. Γιατί αυτό, γιατί το άλλο, λάθος εκείνο...
Αλλά αν τους πετύχει σε άλλη κουβέντα, με απ' έξω που μας τη λένε, σηκώνουν αυτοί την υπεράσπιση κι αυτός κάθεται στη γωνία και τους απολαμβάνει."

:-D
μπένω και εγώ σε αυτή την κατηγορία αλλά αν το καλοσκεφτείς είναι λογικό. Η κριτική που γίνετε είναι ελεινή... οπότε λογικό είναι να τσατίζεσαι και να το υπερασπίζεσαι :-)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

1. Ευχαριστώ για τις παραπομπές τζόνι κιου. Γράψε κι άλλα τώρα που έχεις χρόνο. Προχώρα το το θέμα σε βάθος.

2. Σίγουρα, αλλά δεν είναι στείρος ετεροπροσδιορισμός, τσατίλα από τις μαλακίες που ακούγονται.

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

Πως το λενε? ναι η αληθεια ειναι οτι ο συντροφος δεν ειναι αυτο που θα λεγαμε χοντρα χοντρα συνδικαλιστης.
Ηταν δυο πιτσιρικια στην παρουσιαση της σπουδαζουσας που ειχαν λιωσει στο γελιο και σιγα σιγα ολο το αμφιθεατρο. Μετα απο 3 σςςς επεσε η βαρια πελεκυς της καθοδηγησης και σωπασαν.
Δεν ειναι αστειο ομως. Αν δεν εχεις κατακτησει την ικανοτητα της μαγειας του κοινου ακομα, δεν σημαινει ουτε οτι αυτα που λες ειναι λαθος, ουτε οτι δεν θα το βρεις ποτε. Παρε για παραδειγμα τον μαιλη. Δεν το ειχε το 80. Το βρηκε σημερα.
Εν αντιθεση ο συντροφος Τασος Τραβασαρος, ηταν παρα πολυ καλος. ΚΑποιος Blogger ανεβασε και το βιντεο αν δεν κανω λαθος.
Αλλα αυτο θα πει οργανωση. Ο καθενας συμφωνα με τις ικανοτητες του (προσφερει), στον καθενα συμφωνα με τις αναγκες του(διδασκουμε).

JohnyQ είπε...

λάθος

http://www.iccr.gr/site/

είναι το site της Διεθνής ΚΟΜΕΠ

Κάποιος που σκέφτεται... είπε...

Σύντροφοι, καλησπέρα!

Με χαρά παίρνω μέρος στην κουβέντα σας, ενημερώνοντας το σ. JohnyQ ότι στο post του με θέμα τον Ισπανικό Εμφύλιο και τα Λαικά Μέτωπα του έχω γράψει ένα αναλυτικό σχόλιο, το οποίο θα ήθελα να διαβάσει και να προβληματιστεί πάνω σ’αυτό.

Επίσης, για το θέμα της Κομιντέρν έγραψα αναλυτικό σχόλιο στο αντίστοιχο post του "Φάρου", της 28ης Οκτώβρη 2009. Περιμένω και για τα δυο τις απόψεις σας, εδώ ή εκεί που τα ανάρτησα...

Κάποιος που σκέφτεται... είπε...

Για διευκόλυνση, το URL της ανάρτησης στο Φάρο είναι:

http://faros.wordpress.com/2009/10/28/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC/#comment-9636

και εκείνο του JohnyQ είναι:

http://meltemia.blogspot.com/2009/09/blog-post_25.html

Dimitris είπε...

Το ότι το κόμμα λεγόταν αρχικά ΚΚΕ (Ελληνικό Τμήμα Κομμουνιστικής Διεθνούς) το λέει και στην βικιπαίδια. Σε βρίσκω αδιάβαστο σύντροφε...

ior είπε...

σύντροφοι λενινιστές, τη Κυριακή τι θα κάνετε? Θα υποστηρίξετε τους εφήβους στο ανανεωμένο ραντεβού τους με το Δεκέμβρη ή θα σεχταρίσετε για άλλη μια φορά διεκδικώντας την ιδεολογική καθαρότητα και το αλάθητο?

η ελεύθερη, αταξική κοινωνία δε θα δημιουργηθεί με εξουσιαστικά μέσα, είναι ένα διαλεκτικό σχήμα που δε μπορεί να δημιουργήσει μια βιώσιμη σύνθεση...

παρεπιπτόντως, ο Μαχνό επέτρεπε (φυσικά) στο στρατό του να διαβάζει τη μπολσεβίκικη προπαγάνδα... (Α)

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο Ιο η ελεύθερη, αταξική κοινωνία δε θα δημιουργηθεί με εξουσιαστικά μέσα,όντως το πιστέυω πως θα δημιουργηθεί με μολοτώφ μικροαστικές συγκρούσεις χώρις προοπτική και με λαγνεία για το αυθόρμιτο! Ναι αυτή είναι η λύση!Και ναι ο Μαχνό επετρέπε στον στρατό του να διαβάζει την μπολσεβικική προπαγάνδα αλλά κατα τα άλλα στράφηκε εναντίον της επανάστασης και μάλιστα την στιγμή που άλλα 14 κράτη της ανταντ έκαναν επίθεση στην επανάσταση...

ουγκ, ουγκ! είπε...

παντως Fossile Bresnieviste, εχω διαβάσει μια διάκριση του λένιν πριν χρόνια για το κομματικό δυναμικό και μου διαφεύγει τωρα σε ποιο έργο του γιατι εχω την εντύπωση οτι ηταν σε συρραφη έργων του για την κομματική οικοδόμηση και δε συγκράτησα.
Μιλούσε για συντρόφους "αγκιτάτορες, προπαγανδιστές και ιδεολογικα επιφορτισμένους".
Οι μεν πρωτοι είχαν τη θετική αρετή της πειθους εντος των μαζών, στην κουβέντα άτομο το άτομο μεσα στους απλοϊκότερα τότε σκεπτόμενους εργάτες (αυτοι ήταν και είναι συνήθως εργάτες και γνήσιες λαϊκες συνειδησεις, δικη μου αξιολογικη κριση).
Οι δεύτεροι ήταν οι επιφορτισμένοι με τη μαζική δουλεία της προπαγάνδας σε μεγαλύτερες μάζες λόγω ευφραδειας λόγου (εκει μπαίνουν και οι πανεπιστημιακοι συνδικαλιστές που συχνα βλέπουμε δυστυχως και στις γραμμές μας και συνηθως μας κουνανε μαντηλάκι αλλα ειναι πολυ πιο σύνηθες φαινόμενο σε κατι σοβαρές και ασόβαρες συνιστωσες, τι παρενθεσαρα άκυρη ανοιξα, την κλεινω).
Οι τρίτοι που την περίοδο που γράφτηκε το εργο (που δε θυμαμαι ονομα) σπανιζαν είναι τα θεωρητικά μυαλά που εχουν την ικανοτητα της οργανωτικότητα του κριτηριου και της ανάλυσης κλπ κλπ (και αυτοι η κατηγορία αν τη δεις στρεβλωμένη βγάζει κατι διαμάντια τύπου Κοτζιάς, Μίμης κλπ κλπ αστα χέστα).
Η διάκριση στο σήμερα αν την παρουμε μη μηχανιστικά είναι ακόμα χρήσιμη.

Πάντως πέρα απο τη φλυαρία μου, ρε φίλε έχεις δίκιο.. Τον είχα διαβασει πρώτα το σύντροφο στην ΚΟΜΕΠ και είχα καταγουστάρει γιατι έχει καλό γραπτό. Ωσπου σε μια φαση ακουω κατα τυχη στον τηλεοπτικο 902 οτι τον εχει καλεσμενο η άνεκε ιωαννατου με την ωραία ξενική προφορά υπέροχων όμως ελληνικών. Δυναμώνω κι εγω τον ήχο περιμενοντας να αρχισει.. Βασικα απο το πολύ "εεεεεε" κουράστηκα και το χα προσέξει από τότε. Σε καθε περίπτωση αυτα που έλεγε είχαν ενδιαφέρον αλλα..
Ιn epiktito talent we trust λοιπόν.. And in Fanis!

ριγη συγκινησης για τη Διεθνή ΚΟΜΕΠ είπε...

"Από αυτό το τελευταίο ορμώμενες ξεπήδησαν μέσα μου ένας ποταμός απορίες."

Φίλε πρόσεχε μη πάθεις τίποτα από την πολλή και βαθυστόχαστη περισυλλογή σου.

"Γίνονται κάποια βήματα, αργά αλλά σταθερά. Ένα από αυτά είναι η έκδοση διεθνούς κομμουνιστικής επιθεώρησης (κομεπ) που είναι στα σκαριά."

Δεν θα χάσουμε ! Θα έχει μαζεμένα όλα τα απολιθώματα. Η επιστροφή των ζωντανών νεκρών ένα πράγμα.

Μέχρι τότε θαύμασε τις διεθνείς σας επαφές :

11o διεθνές συνέδριο Κομμουνιστικών Κομμάτων (συμμετοχή ΚΚΕ) who's who των συμμετοχών

-----

τα 8 κυβερνητικά κόμματα είναι τα εξής :

-Κόμμα εργατών της Κορέας
Είναι το γνωστό κόμμα της γραφειοκρατικής σαπίλας της Βόρειας Κορέας

-ΚΚ Κούβας

-ΚΚ Βιετνάμ


-ΚΚ Κίνας
(δεν ξέρουμε αν συζητήσαν στο συνάντηση και το ζήτημα της κρατικών και κινέζικων συμφερόντων της COCSO)

-ΑΚΕΛ

-ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό) έχει σε τρεις επαρχίες την κυβέρνηση από το 2008 Kerala, Δυτική Βεγγάλη και Tripura. (οι τρεις επαρχίες αυτές έχουν περίπου 114 εκ. κατοικους μαζί)

-ΚΚ Συρίας 
συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπιμό Εθνικό Προοδευτικό  Μέτωπο υπό την ηγεμονία του Μπάαθ.

-Λαϊκό Προοδευτικό Κόμμα Γουιάνας
στη κυβέρνηση πάνω από δεκαετία μετά την ανεξαρτησία της χώρας

οχι για εμένα για το φουκαριάρη το μπαμπάκα μου που κυκλοφορούσε με λάντα και με έκανε κνιτη είπε...

Τέλος δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητη η συμμετοχή :

του ΚΚ ΗΠΑ που κάλεσε σε στήριξη στον Ομπάμα
http://www.cpusa.org/article/articleview/907/1/147/

του ΚΚ Ιράκ που ο ΓΓ συμμετείχε στη κυβέρνηση μετά την εισβολή των ΗΠΑ
http://en.wikipedia.org/wiki/Iraqi_Communist_Party
http://en.wikipedia.org/wiki/Hamid_Majid_Mousa
Από το site τους δείτε τον τόνο της γραμμής του :
Iraqi CP leader:  Iraqi-US Agreement is not best solution and aspiration..
but the best among bad options

του ΚΚ ΡΟ
του απίστευτου μείγματος φιλοσταλινισμού , ορθοδοξίας , και μεγαλορωσικού σωβινισμού.

το Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών (στο οποίο δραρστηριοποίεται και η φιλοσταλινική τάση L'Ernesto με θεωρητικό τον D.Losurdo) έχει την εξής όμορφη ιστορία ταξικής συνεργασίας Συνοπτική ιστορία της Ιταλικής αριστεράς και του ΚΚΙ:
Το 1991 αποφασίζεται η διάλυση του ΚΚΙ ο τότε Γ.Γ. δημιουργεί το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς το 1/3 του κόμματος διαφωνεί και φτιάχνει την Κομ.Επανίδρυση.
Ηγετικό στέλεχος στην ίδρυση της Κομ.Επανίδρυσης είναι ο  Armando Cossutta (σήμερα 81 χρονών και μέλος του Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών,ήταν παλιότερα ο πιο φιλοσοβιετικός και αντίπαλος του ευρωκομμουνισμου του Μπερλινγκουερ )που γίνεται και πρόεδρος της.
1996 : Η Ελια(Πρόντι) σχηματίζει πρώτη κυβέρνηση.
1998 : Η Κομ.Επανίδρυση αποσύρει την στήριξη της στην κυβέρνηση και στην ουσία ρίχνει την κυβέρνηση. Πλην όμως με διαφωνίες και διασπάσεις.
Αυτοί που ΔΕΝ θέλαν να ρίξουν την κυβέρνηση φτιάξαν το Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών
Κυβέρνηση θα σχηματίσει ο  ΝταΛέμα στην οποία θα συμμετάσχει το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών (πήραν το υπουργείο δικαιοσύνης)
Το 2006 θα κατέβουν μαζί με τον Πρόντι ξανα.
Στις τελευταίες κατέβηκαν μαζί με την Επανιδρυση.

To φιλομαοϊκο Κόμμα Εργατών Βελγίου (που έχει βέβαια δικά του διεθνή σεμινάρια που καλούνται περισσότερα μαοϊκά κόμματα αλλά συμμετέχει και σε αυτό το συνέδριο των παλαι ποτε φιλοΕΣΣΔ κομμάτων) που έχει μείνει στην ιστορία για τον Λούντο Μάρτενς και το βιβλίο του για τον Στάλιν.

JohnyQ είπε...

@Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

απάντησα εδώ

http://meltemia.blogspot.com/2009/12/blog-post_4663.html

O Πλατφορμας είπε...

Πραγματι ολα τα παρταλια του διεθνους οπορτουνισμου εκει ηταν.
Μονο το ΝΑΡ ελειπε

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε σνομπάρω κανέναν, αλλά τρέχουμε και δε φτάνουμε.
Χτες ημερίδα της κοθ για την κρίση κι από σήμερα αθήνα. Σε μια ώρα στον περισσό.
Οι απαντήσεις από αύριο...

προωρος σοσιαλιστης είπε...

"Δε σνομπάρω κανέναν"

και ποιος σου ειπε βρε βλάκα πως θέλουμε να απαντήσεις ;

αντε πες κανενα καλαμπούρι να δικαιολογήσεις την πολιτική σου ύπαρξη απολίθωμα, που ξέρεις άμα τρέξεις κι άλλο ισως εξασφαλίσεις και κομματικο μισθό οπως θα ήθελε να σε καμαρώσει ο κκες ο μπαμπας σου.

ΠΡΟΩΡΗ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΩΙΜΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ;

Ενας σταλινικός χωρατατζης της κακιας ωρας.

Υ.Γ. Δέχεσαι παραγγελιές για νέα γκάλοπ ;

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

μας την πεσανε και εδω!!

ior είπε...

Παιδιά, αν σας τη πέφτω εγώ, από τα μέσα είναι η κριτική, καλοπροαίρετη πάντα... Στους απ'εξω σας υπερασπίζομαι!

Ο εχθρός μας είναι κυρίως ο καπιταλισμός, σωστά? Όταν παίζουμε το κρατικό παιχνίδι με τους όρους του και διατηρώντας κάποια προνόμια για τη "πρωτοπορεία" έναντι του υπόλοιπου λαού, πώς μπορούμε να ελπίζουμε πως θα αλλάξει ο κόσμος?

Θεωρώ πως η γραφειοκρατία συντηρεί την υπάρχουσα κατάσταση και απλώς αλλάζει το μανδύα της κρατικής και ταξικής καταπίεσης.

Η πρωτοπορεία είναι χρήσιμη ως προς τη διαφώτιση του κόσμου για την αλήθεια, όμως δε χρειάζεται να κατακτήσει την εξουσία για πάρτη της.

Η εργατιά μπορεί και μόνη της, άπαξ και αφυπνιστεί, να το κάνει αυτό και κατόπιν να οργανώσει τη ζωή της. Με οριζόντιες δομές!

Φιλικά και συντροφικά!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λοιπόν...

Πρόωρε, παίρνω το θάρρος που με είπες βλάκα κι ανταποδίδω. Προσφώνηση οικειότητας, σαν το σύντροφε.
Από την βαθιά περισυλλογή έπαθα κράμπα στον εγκέφαλο και δεν ξέρω να σου απαντήσω. Το σαβουάρ βιβρ επιβάλλει να σου πω κι εγώ για το μισθό που σου κόβει η ασφάλεια, αλλά δεν έχει νόημα να κρύβομαι, με ξεσκέπασες. Ρε σύντροφοι, βοηθάτε να πείσουμε το κόμμα, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι κι η ανεργία θερίζει. Κι οι ναρίτες να πείσουν τον άβερελ να ξαναμπεί στο κόμμα, μην αφήσουμε μια λεπτομέρεια να χαλάσει μια τόσο όμορφη ιστορία.

Λοιπόν με έπεισες. Η πολιτική μου ύπαρξη δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αποφάσισα να αυτοκτονήσω. Ένας σταλινικός λιγότερο. Αν μπορέσεις να πείσεις και τους άλλους, ο κόσμος μας θα είναι πιο όμορφος κι η επανάσταση θέμα ωρών.
Αν βρεις κάποιον να τσιμπήσει συνέχισε. Κάτι βλάκες σαν κι εσένα προβοκάρουν τη διάθεση των σφων για αυτοκριτική. Ας κρατήσουν την ουσία απ' όσα λες στα πρώτα σχόλια κι ας τα θέσουν εκεί που πρέπει.

Από τη στιγμή που δεν περιμένεις απαντήσεις και δε σ' αρέσουν τα σταλινικά χωρατά της κακιάς ώρας, να μη σε κρατάμε άλλο. Ελπίζω να ξεγκάβλωσες αγωνιστικά. Δώσε ό,τι παραγγελιές για ψηφοφορίες θες και στο καλο και να μη μας γράφεις. Εκτός κι αν θες να μας πεις κάτι σοβαρό για το πώς βλέπεις εσύ το θέμα της διεθνούς.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δημήτρη, έγραψα ακούσαμε, όχι μάθαμε. Αλλά ούτως ή άλλως δεν περνιέμαι για διαβασμένος.

Ιο, υπάρχει η διαλεκτική μέσου-σκοπού, αλλά υπάρχει κι η έννοια της διαμεσολάβησης. Τέτοια είναι ο σοσιαλισμός, το κράτος, το κόμμα. Κι ο συγκεντρωτισμός. Για να νικήσουμε τις συγκεντρωμένες δυνάμεις του αντιπάλου.
Κι αυτά μαρξισμός είναι.

Η απελευθέρωση των μαζών θα 'ναι δικό τους έργο, λέει ο μαρξ. Που είναι η πιο κλασική απόδειξη του απ' έξω που λέει ο λένιν (μαζί με τον ένγκελς και την καθοδήγηση των μπολσεβίκων).
Η γραφειοκρατία μες στα κόμματα αντανακλά τη διάκριση πνευματικής-χειρωνακτικής εργασίας (κάπως χοντρικά και σε τελική ανάλυση). Ας το έχουμε υπ' όψιν. Όχι για να τη δικαιολογήσουμε, αλλά για να καταλάβουμε τα αντικειμενικά της αίτια και να μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε. Γιατί παράληλα οι οργανώσεις πρέπει να ενσωματώνουν στοιχεία από την κοινωνία του μέλλοντος.

Τέτοιο είναι να έχουν οι σύντροφοι χρεώσεις ανάλογα με τις κλίσεις τους και τις δυνατότητές τους. Είναι σωστά αυτά που λένε ο ουγκ-ουγκ κι η βιργινία. Ειδικά αυτό για το επίκτητο. Ο μαΐλης που δεν το είχε, το βρήκε με τον χρόνο και την πείρα, όπως ακριβώς το βρήκε η αλέκα μιλώντας συνέχεια με κόσμο έξω από τα γραφεία, απλό λαό και δημοσιογράφους. Ο τραβασάρος το απέκτησε στα αμφιθέατρα και στις εξορμήσεις στη φιλοσοφική (κι ας μη συμφωνώ με όλα όσα είπε στην εκδήλωση για το τείχος, όταν έδινε απαντήσεις).

Όταν κάποιος δε μπορεί στοιχειωδώς να πει δυο λόγια στρωτά, πάει να πει δεν το πέρασε αυτό το σχολείο κι αυτό είναι πρόβλημα. Υπάρχει κι η άποψη ότι αν δε μπορείς να κάνεις λιανά αυτό που ξέρεις κατά βάθος δεν το κατέχεις. Δεν ισχύει απόλυτα, αλλά έχει μια βάση.

Κι αυτά πολιτικά είναι. Πέρα από αυτό η κριτική ήταν επί της ουσίας.
Πολιτικά ένιωσα ότι δεν πήραμε απαντήσεις, δεν τις χρεώνω στο κακό λέγειν του συντρόφου.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τζόνι κουέστ, σου έγραψα κι εγώ κάτι, όχι πολύ σημαντικό.
Σκεπτόμενε κάποιε, μισή χαρά δική μας. Προτιμώ να σου γράψω εδώ.

Το λάθος της διάλυσης προκύπτει νομίζω ακριβώς από τη συγκεκριμένη ανάλυση στη συγκεκριμένη συγκυρία. Περίοδος που προσφερόταν για μια γενικευμένη νίκη στις πιο σημαντικές χώρες της ηπειρωτικής ευρώπης κι όχι μια ζώνη άμυνας γύρω από την εσσδ. Η ειρηνική συνύπαρξη (όπως τη νοηματοδότησαν μετά το 56) δεν προέκυψε από παρθενογένεση, αλλά ως κατάληξη μιας πορείας που ξεκινά από τη σταδιακή απαξίωση της διεθνούς (που είχε να συνεδριάσει από το 36) ακριβώς τη στιγμή που τα κκ είχαν ανάγκη μια συντονισμένης στρατηγικής νίκης.

Η στρατηγική ανεπάρκεια του δικού μας κόμματος είναι μια απόδειξη για την αναγκαιότητα της διεθνούς (η διάλυσή της δε μπορούσε να γλιτώσει τους κομμουνιστές που δικάζονταν ως κατάσκοποι, θα ήταν αφελές να το πίστευε κάποιος αυτό).
Κι αυτή είναι απλώς η καλή εκδοχή. Η κακή είναι να συνδέσουμε τα λάθη με αποφάσεις που υπαγορεύτηκαν από τους σοβιετικούς κι αναδεικνύει γενικότερες αδυναμίες στην χάραξη στρατηγικής του κκ, πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και η διάλυση της κομιντέρν.

Σε κάθε περίπτωση συμφωνούμε για το σήμερα κι αυτό πρέπει να δούμε πιο σοβαρά. Την πείρα της διεθνούς πρέπει να τη δούμε και αυτοκριτικά όχι μόνο ως προς τη διάλυσή της, αλλά συνολικά σε όλη την πορεία της.

Προφανώς δεν καλύπτω το θέμα. Αυτά τα έγραψα κάπως πρόχειρα έχοντας κι ένα αυτί στις ειδήσεις στα κανάλια.

ουγκ, ουγκ! είπε...

θα ψηνομουν πάντως να ακουσω τις απαντήσεις που μπορείς να δωσεις εσύ κατα τη δική σου γνωμη σε μερικά απο αυτά!

Ρε τι έπαθε ο καημένος ο μπαμπάς!!
(ο δικος μου ειναι συνασπισμένος και κρυφά όμως γυφτοκαμαρώνει που ειμαι κουκουές.. κοινό γνρισμά?)

Τρολλετάριος είπε...

Ώπα ώπα ρε μπρεζνιεβικέ γιατί δεν κατάλαβα. Τι ακριβώς έχει τώρα ο Μαϊλης που δεν το'χε παλιά; Γιατί είναι αδύνατον να πιστέψω ότι ήταν πιο ανίκανος θεωρητικά και επικοινωνιακά απ'ότι είναι τώρα. Και αν όντως ήταν, τότε να αυτοκτονήσουν άμεσα όσοι είναι υπεύθυνοι για την ανάδειξη του σε ηγετική μορφή του κινήματος.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τις ερωτήσεις τις κάνω ακριβώς γιατί δεν έχω απαντήσεις. Όχι τελειωμένες τουλάχιστον.
Είναι αντιφατικά κάποια πράγματα. Χρειάζεται να λειτουργεί ενιαία ως κόμμα η διεθνής, αλλά η εμπειρία από αυτό δεν είναι μόνο θετική.
Αλλά τα ερωτήματα μπαίνουν έτσι ώστε να βάζουν κάποια κατέυθυνση έμμεσα. Δε μπορεί να συνεχίσει η πρακτική των συναντήσεων γκρουπ θέραπι, να μαζεύονται, να λέει το κάθε κόμμα τα δικά του και να βγάζουν ένα κείμενο που να συγκαλύπτει τις αντιθέσεις. Δεν είναι δυνατόν οι διεθνείς σχέσεις του κόμματος να είναι με κόμματα ως επί το πλείστον ρεφορμιστικά και στις συμμαχίες στο εσωτερικό να είναι η ιδεολογική καθαρότητα το απόλυτο κριτήριο. Κι η διεθνής δεν πρέπει να γίνει αφού ωριμάσουν οι συνθήκες. Πρέπει να γίνει τώρα ακριβώς για να ωριμάσουν αυτές και να είμαστε έτοιμοι όταν θα γίνει αυτό.
Χρειάζεται κριτική εξέταση από τη σκοπιά της υπεράσπισης στην πορεία της κομιντέρν για να βγουν συμπεράσματα για το σήμερα.
Δεν έχει ανοίξει αυτή η κουβέντα. Αν την ανοίξουμε θα βρούμε συλλογικά τις απαντήσεις που ψάχνουμε.

Τρολετάριε, δεν έχω άποψη για τον μαΐλη των 80'ς. Είναι προλετ-καλτ σαν τα 80'ς, αλλά δε σημαίνει ότι δεν το έχει. Έτερον-εκάτερον.

Dimitris είπε...

Απλά ανέφερες ότι αυτή η αναφορά σου έδωσε τροφή για σκέψη και υπέθεσα ότι δεν το ήξερες. Πάντως ήμουν σίγουρος ότι θα με διαψεύσεις!! Καλή συνέχεια και μην μασάς, όλο αγωνιστικό και wanabe αγωνιστικό κομμάτι της κοινωνίας είναι μαζί σου!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ διαψεύδει κατηγορηματικά ότι το αγωνιστικό και γουόνα μπι κομμάτι του κινήματος είναι μαζί της