Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Τον τρίτο χρόνο κατά τας γραφάς

Βγαίνω μια βόλτα στην αθήνα και βλέπω οδούς φασιστικές
Όλα πνιγμένα στη ρουτίνα, όλα είναι ίδια όπως χτες


Πρώτη στάση στη μιχαλακοπούλου. Συντηρητικός βενιζελικός και –κατά τον βλαντά- με σημερινούς όρους ακροδεξιός. Την παίρνω προς τα κάτω και βγαίνω στη σοφίας, της γερμανίδας που έκανε κουμάντο στην ελλάδα. Πάντα το μπλοκ του λευτεράκη οδηγούσε στο βασιλιά.

Κι αντιστρόφως. Η σοφίας βγάζει στο άγαλμα του λευτεράκη, μπροστά στο ναό της δημοκρατίας, στο καλύτερα φρουρούμενο σημείο της πόλης. Που όμως δε θα γίνει ποτέ αστυνομοκρατούμενο κι οι ένστολοι που κυκλοφορούν είναι μάλλον πολιτοφυλακές με πρωτόβουλο πνεύμα που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.

Οι αστοί ξέρουν να τιμούν τους ήρωές τους και τον ουδέποτε αντιμοναρχικό βενιζέλο, γνήσιο εκπρόσωπο της τάξης τους και του ψεύτικου διχασμού που έγινε μεγάλος συνασπισμός και στήριξε την χούντα του πάγκαλου και του μεταξά.
Πού και πού έχουν καμιά λαμπράκη για ξεκάρφωμα. Ή καμιά οδό εθνικής αντιστάσεως που αυτοί την είδαν από το κάιρο και μόλις νίκησε ήρθαν –με την άδειά μας- να την πνίξουν.

Καταστάσεις και πρόσωπα που δεν αλλάζουν. Το ίδιο σύστημα, η ίδια κρίση, τα ίδια μονοπώλια. Τα ίδια ονόματα, οι ίδιοι φασίστες, οι ίδιοι πάγκαλοι, ίδια επώνυμα κι ιδιώνυμα, οι ίδιες επιστρατεύσεις απεργών. Ενώ οι αστοί ψάχνουν έναν τρικούπη να πει το δυστυχώς επτωχεύσαμεν. Που δεν πρόκειται, αλλά όσο το ακούει ο κοσμάκης, φοβάται και λουφάζει.
Ο φόβος είναι ο καλύτερος φίλος του συστήματος.

Κι εσύ φάε σκατά λαέ.
Και το κόμμα αδύναμο, πολύ αδύναμο, σαν παιδί που μαθαίνει να περπατάει, έρμαιο της διάσπασης και της φραξιονιστικής πάλης χωρίς αρχές. Να ‘χε τουλάχιστον αρχές…
Αλλά ήταν να μη σταθούμε στα πόδια μας. Κάναμε μόνο δυο βήματα πίσω να πάρουμε φόρα για το μεγάλο άλμα ενάντια στο βήμα, τον κάφρο διευθυντή του και την τάξη που υπηρετεί.

Τα είχα πρόσφατα κι απ’ το βλαντά, που τα γράφει ωραία (κι ας το χάνει λίγο στα συμπεράσματα. Καλός άνθρωπος ήτανε). Για το ξεπούλημα στην ουλεν και την παουερ, τον ψευτοαριστερό παπαναστασίου που ήθελε συνεργασία με το γιάννη μεταξά (sic), τη δίκη των έξι που εκτελέστηκαν για να μη γίνει εξέγερση και τώρα την πάει για αναψηλάφηση ο άρειος πάγος.

Τα λέει και στο πριν ο ρασκώληκας. Έκανε όμως ελέω βάρκιζας κι έναν συμψηφισμό της ηγεσίας του εαμ με τους κάθε λογής από πάνω, που αμνηστεύονται μεταξύ τους και μας έκανε την καρδιά περιβόλι. Αλλά μπροστά στα μαργαριτάρια του τελευταίου φύλλου –που είναι κολιέ ολόκληρο- αυτό δεν ήταν τίποτα.

Κάνω τον κύκλο της πλατείας που παίζει πάντα χατζηγιάννη και παίρνω την όθωνος. Και να σκεφτείς ότι εκεί είχαμε τα γραφεία μας το δεκέμβρη! Ακριβώς απέναντι απ’ το μπριτάνια. Έφτανε ένας χειροδύναμος να πετάξει μια χειροβομβίδα τα χριστούγεννα στον τσώρτσιλ και μετά… ελλάδα: ρωσία 90%, αγγλία μπουμ.
Αλλά δε μας έλειψε η δύναμη στα χέρια, ούτε στην ψυχή. Στο μυαλό και στη στρατηγική έλειπε.

Πιο κάτω εφημερίδες, σταματάω να δω τα πρωτοσέλιδα.
Οι αστικές φυλλάδες κράζουνε σαν κοράκια: μέτρα, πιο σκληρά μέτρα, πάρε επιτέλους μέτρα –τα βιάζονται κιόλας, σάμπως τα δικά τους θα πάρει;
Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί και βαράν τα σφυριά τους στην ίδια κατεύθυνση. Μόνο ένα σφυρί –που ‘χε μαζί του κι ένα δρεπάνι- βαράει από την ανάποδη. Κι όσο δεν το ενισχύουμε, αυτό και τις παραφυάδες του, μένουμε έκθετοι στο σφυροκόπημα των αστών.

Κι έτσι φτάσαμε στα δίχρονα του σφυροδρέπανου. Δυο χρόνια στον πάτο του βαρελιού και στην κορυφή του προλετκαλτ, διμέτωπου κριτικού αγώνα απ’ τον καναπέ και το πληκτρολόγιο υπέρ κόμματος, (ορθόδοξης κομμουνιστικής) πίστεως και σοβιετικής πατρίδας και λίγο εξωκοινοβούλιο, γιατί έχει κι εκεί συντρόφους με σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Αν κι είναι φανερό πού χτυπάει η καρδιά της κε του μπλοκ. Εκεί που είναι οι περισσότεροι κομμουνιστές.

Πολλοί εύχονται ο τρίτος χρόνος να είναι ο τελικός. Σε κάθε περίπτωση ο αριθμός τρία είναι γεμάτος βαθύτερους και μακρύτερους συμβολισμούς. Από τον τριφασικό σοσιαλισμό του λένιν (κοιλοπονήματα, εδραίωση, ωρίμανση) μέχρι την παιδαγωγική.
Σύμφωνα με το σοβιετικό κυριούλη, ο τρίτος χρόνος είναι ο πιο σημαντικός στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού, καθώς προσλαμβάνει ένα ποτάμι πληροφορίες που δεν γυρίζουν πίσω πια κι είναι όσες κι αυτές που θα προσλάβει στο υπόλοιπο της ζωής του.
Το διακύβευμα εν προκειμένω είναι αν το βρέφος θα νικήσει τις παιδικές του αρρώστιες και τι κουσούρια θα του αφήσουν αυτές.

Η κε του μπλοκ σχεδίαζε να γιορτάσει τη χτεσινή μέρα με τριμερή συνάντηση κορυφής με το σπαρίλα και το μήτσο από το φυσικό στο τρίγωνο των εξαρχείων, όπου θα αντάλλασαν χαρτάκια με ποσοστά και σφαίρες επιρροής για τις πλατφόρμες και θα σχεδίαζαν την τριγωνική αντεπίθεση του κινήματος και την έφοδο στον ουρανό.

Αλλά η ταξική πάλη είχε απρόβλεπτες καμπές κι η συνάντηση αναβλήθηκε. Αποφασίσαμε ομόφωνα, αν έχει κακό καιρό, να την κάνουμε –όπως και την επανάσταση- σε κλειστό χώρο. Μέχρι τότε μπορείτε να βάζετε γραπτά προβληματισμούς κι ερωτήσεις για να δώσουμε έναν διαδραστικό τόνο αμεσοδημοκρατίας στο όλο ελπιδοφόρο εγχείρημα.

8 σχόλια:

μπαγουδο είπε...

ε μανία με το σπαρίλα και το μήτσο, μπες να τελειώνουμε ρε ΠΡΟΔΟΤΗ.

χρόνια πολλά στο σφυροδρέπανο και τα χιλιάσει (τα ποστς για τη σοβιετία).

δώρο γενεθλίων: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1102574&lngDtrID=244

(ε τι όλο για το γασπάρ θα λέτε;;;)

κοντόχοντρος είπε...

Ρωσία 90 Αγγλία ΜΠΟΥΜ. Τι όμορφα που θα ήταν...

Ανώνυμος είπε...

Καλα χρονια και δημιουργηκα φαινονται αυτα τα δυο! Ευχομαι να τα εκατοστισει το μπλογκ συντροφε τα χρονια του (λεμε τωρα)! Παντα να γραφεις καλα πραματα για το κομμα και λιγα καλα για τους ναριτες τα αδελφια μας!

Alex.

sniper είπε...

Να ζησεις Σφυροδρεπανο και χρονια πολλα, μεγαλος (Κομμουνιστης) να γινεις με μακρια μαλλιααα! Παντου να σκορπιζεις το Κοκκινο Φως και ολοι να λενε "να ενας....?"

spiti tou laou είπε...

Κάλλιο 'ναι μια ώρα με Μήτσο και σπαρίλα,
παρά 40 χρόνια στης ΚΝΕ την καμαρίλα.
cronius pollas

Y είπε...

Πολύχρωμος κι εντοιχισμένος... ή μάλλον μονόχρωμος (κόκκινος) κι ατσαλωμένος (για να μη πω κ..μένος)!

Ποια χειροδβομβίδα, εδώ σκάψανε ολόκληρο λαγούμι και χώσαν μέτα του όσους τόνους δυναμίτη χρειαζόταν για να... τεθεί η Μεγάλη Βρετανία σε τροχιά γύρω από τη γη. Αλλα μετά κολώσαν ακριβώς γιατί ήρθε ο Τσώρτσιλ.

Τώρα άντε ανατιναξέ τους.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ σας ευχαριστεί για τις ευχές σας, αλλά έχει ως αρχή της να μην απαντάει σε αυτές.
Κατά τα άλλα και με σειρά εμφάνισης.
-ευσεβείς πόθοι μπαγούδο. Μετά δε θα θυμάμαι να βγω με τόσα αδιέξοδα.
-τι λες ρε κοντόχοντρε; ήθελες να γίνουμε σαν την αλβανία;
-ο κιμ ιλ απολίθωμα που βάση κεντρικού σχεδιασμού θα ζήσει ως τα 125 του θα επιληφθεί του θέματος για τα 100χρονα που θα συμπέσουν με το οριστικό πέρασμα στον ύστερο κομμουνισμό.
-να ένας... μου βγαίνει φακός -που βγάζει φως- και αν το συμπτύξουμε λίγο χωράει και το σταλινικός.
Όσοι βλέπουν κόκκινο φωτάκι πάντως να ένα μπ... τέλος πάντων άλλο πράγμα λένε, αλλά δεν ταιριάζει με τη ρίμα.
-καλύτερα μιας ώρας συνέλευση οβ σωστή
παρά σαράντα ώρες χωρίς τέλος κι αρχή
ήθελα να βάλω αμεσοδημοκρατική, αλλά δε μου χωρούσε...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ευχαριστώ πολύ. Προτιμώ το πολύχρονος κι εντειχισμένος.
Η σκόπιμη ανορθογραφία παραπέμπει στο αντιφασιστικό προστατευτικό τείχος για το οποίο πρόσφατα κατάλαβα ότι αν το λέμε σκέτα τείχος του βερολίνου είναι το ίδιο αποπροσανατολιστικό με το να λέμε ανατολική γερμανία.
Φιλοδοξώ κάποτε να γράψω κείμενο με τίτλο περί δίκαιων κι άδικων τειχών. Μαζί με το 'η κλειστή κοινωνία και οι φίλοι της'.