Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Πώς φίλησα τον αλαβάνο

Και πώς ανέδειξα τον αστό ριζοσπάστη μαρκέτο, ιστορικό, συγγραφέα του βιβλίου πώς φίλησα τον μουσολίνι, σε κινηματική περσόνα, επειδή έγραψε –πρώτος λέει- σε κάποιο άρθρο του για τη διαγραφή χρέους κι έκτοτε περιφέρει την αυθεντία του σε διάφορες εκδηλώσεις του χώρου, για να εξαργυρώσει σε δόξα τα πνευματικά δικαιώματα της ιδέας.


Το πραγματικό πρόβλημα με τους μεταλλαγμένους κνίτες είναι οι πολιτικοί τους (επί/από)γονοι. Μεταλλαγμένοι δεύτερης γενιάς, που χάνουν τα παραδοσιακά τους χαρακτηριστικά κι αλλοιώνουν την ουσία του αριστερισμού που γνωρίσαμε. Αφού πρώτα πέταξε το μωρό της οργάνωσης, μαζί με τα απόνερα της γραφειοκρατίας, ως ώριμο τέκνο της οργής για τα δεξιά λάθη του κόμματος, το πολιτικό εκκρεμές του χώρου, ακολουθεί τους μετα-μοντέρνους ρυθμούς του φουκώ και κινείται δεξιόστροφα.

Προχωράει η όσμωση με το άλλο κέντρο –παράπλευρο και παραπληρωματικό- της πλην λακεδαιμονίων αριστεράς που μοιάζει να δικαιώνει αναδρομικά την επίσημη κομματική εκδοχή για την κρίση του 89-91 με τα αλληλοτροφοδοτούμενα κέντρα. Η οποία είναι μάλλον φτωχή για να αποδώσει την ουσία απ’ όσα έγιναν και πείθει κυρίως τους νεότερους που δεν τα έζησαν κι όσους τα βλέπουν από κάποια χρονική απόσταση. Αλλά εκ των υστέρων δικαιώνεται στην πράξη.

Συντελείται η οργανική σύνδεση με την άλλη όψη του μεταμοντέρνου στην πολιτική. Το νέο ρεύμα της ποπ 89’ συναντά το νέο κύμα του ευρωκομμουνισμού των 60’ς και κάποιους νεοφώτιστους σοσιαλιστές που είδαν καθυστερημένα το φως το αληθινό κι εναρμονίστηκαν με τις εξελίξεις, για μια νέα αριστερά που είναι σαν το άρθρο 44 και τον νέο-νέο πανιώνιο.
Ενθουσιάζονται με τις ίδιες ιδέες, τα ίδια συνθήματα, τα ίδια ντοκιμαντέρ... χρέος, ελέ, debtocracy, πι-πί, αριστερό βήμα, ζίζεκ, μπαντιού, έξοδος από το ευρώ.
Εσείς με τον κορέα κι εμείς με την κορέα.

Ολοκληρώνεται με «θετικό» τρόπο και περιεχόμενο η σύγκλιση χώρων που μέχρι τώρα κατά βάση ετεροπροσδιορίζονταν από το κόμμα και τις προτάσεις του. Κι είναι τέτοια η «ηθική υπεροχή» που απορρέει από την ξεχασμένη χαρά του αυτοπροσδιορισμού ταυτότητας, που ξεφεύγει και φτάνει ενίοτε στα όρια της αλαζονείας και της φαιδρότητας. Παρέες που κάνουν πρόποση στην υγειά του κορέα –τώρα που μας τελείωσε ο κάστρο και η κουβανέζικη επανάσταση. Αλήστου μνήμης αναλύσεις του στιλ το κουκουέ βρήκε τα λεφτά. Πανηγυρισμοί για την τηλεθέαση και το μάρκετινγκ –κι όχι για το περιεχόμενο- του ντοκιμαντέρ του χατζηστεφάνου. Που είχε αντάρτικη σφραγίδα –και συντελεστές- αλλά συριζικό περιεχόμενο. Ο σύριζα του εξωκοινοβουλίου προσεγγίζει τη ρίζα του αυθεντικού και ονειρεύεται να γίνει χαλίφης στη θέση του. Κι ο μπλιαχ χαχάτ θα μείνει πάλι στην απέξω.

Οποία έκπληξις, θα πει κανείς. Η αναρχίζουσα κι η σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση που έφυγαν από διαμετρικά αντίθετες σκοπιές, έσονται εις σάρκα μίαν. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά είναι. Εξάλλου στα πανεπιστήμια, όπου βρίσκεται κι η μεγαλύτερη δύναμη του χώρου, κάποια κομμάτια της (καλύτερα «των» εν προκειμένω) εκφράζουν εδώ και χρόνια στην πράξη αυτή τη διαλεκτική ενότητα. Συγκρουσιακή μορφή κι «ουγκαλισμός» στα όρια του πρωτόγονου κομμουνισμού, έχοντας για σημαία το σύνθημα του πατριάρχη της σοσιαλδημοκρατίας μπερστάιν: το κίνημα είναι το παν, ο τελικός σκοπός δεν είναι τίποτα. Κι επειδή ο τελικός σκοπός είναι συνυφασμένος με την οργανωμένη πρωτοπορία που τον επιβάλλει, παίρνοντας την εξουσία, αυτό μπορεί να διαβαστεί κι ως εξής: το κίνημα είναι το παν, το κόμμα δεν είναι τίποτα. Κι αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους ταξίδεψαν μακριά απ’ το κόμμα το 68 και το 91, ή το 89. Ακόμα κι αν δεν ξεκίνησαν για αυτόν τον προορισμό.

Δεν είναι τόσο απλό όμως. Αφενός γιατί κατά τη δεκαετία με τις βάτες, όλο σχεδόν το κόμμα είχε στοιχεία σοσιαλδημοκρατικής παρέκκλισης στη γραμμή και τη λειτουργία του, τα οποία σταδιακά πήραν το πάνω χέρι και παραλίγο να το στείλουν στον άλλο κόσμο, του σεκ και του εφικτού. Κι όπως έλεγε ο βλαδίμηρος, η αναρχία είναι τη τιμωρία του κόμματος για τα δεξιά λάθη του. Ο αριστερισμός είναι πάντα καλοπροαίρετος, σαν την ψυχή ενός παιδιού που πάσχει από αρρώστιες της ηλικίας του. Ενώ ο δεξιός οπορτουνισμός είναι περίπου συνώνυμος της κατρακύλας και του βολέματος και πολύ δύσκολα θεραπεύεται με συμβατικά μέσα.

Αφετέρου γιατί μες σε όλους αυτούς που πήρε η μπάλα εκείνο το διάστημα κι οι πιο πολλοί πήγαν σπίτι τους και ιδιώτευσαν, υπήρχαν και κομμουνιστές, σαν τον κώστα κάππο. Κι υπάρχουν επίσης, πολλοί μικροί βουρνούκιοι, με κουκουέ μόρφωση –που είναι αναντικατάστατη- αλλά αντικομματικά αντανακλαστικά –λόγω βιωμάτων κυρίως, αλλά όχι μόνο- για τους οποίους δεν αρκεί ένα προεκλογικό κάλεσμα της αλέκας, που μπορεί να ληφθεί ως υποκριτικό, αν δεν έχει συνέχεια μετά τις εκλογές. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Από μια κριτική για το 89, που δε θα λέει απλώς περασμένα-ξεχασμένα, μέχρι μια όχι τόσο εχθρική στάση απέναντί τους στο μαζικό κίνημα, η οποία τώρα συντηρεί κι ανατροφοδοτεί τα προϋπάρχοντα αντανακλαστικά.

Αυτή η συντελούμενη στροφή όμως, μάλλον εκμηδενίζει τα περιθώρια μιας στοιχειώδους συνεννόησης σε επιμέρους ζητήματα. Όταν δυο καράβια πηγαίνουν σε άλλα λιμάνια, δεν έχει νόημα να χαράξουν κοινή πορεία. Πόσο μάλλον όταν κάποιοι είχαν εγκαταλείψει το πρώτο στα δύσκολα.
Αντί να τρώμε λοιπόν τα συκώτια και τις αντοχές μας σε μια συζήτηση που ανακυκλώνεται σαν το μαρτύριο του σίσσυφου, ας δουλέψει ο καθένας το δικό του σχέδιο, ακολουθώντας τη συμβουλή του βλαδίμηρου: μαζί να χτυπάμε, χωριστά να βαδίζουμε. Κι όποιος έχει δίκιο, θα το βρει πείθοντας μαζικά τον κόσμο με τη γραμμή που παλεύει. Κι οι υπόλοιποι θα αναγκαστούν να τον ακολουθήσουν.

Εξάλλου όπως είχε πει παλιότερα ο άθλιος –που κι αυτός από κάπου αλλού το είχε δει- δεν είμαστε αδύναμοι, επειδή είμαστε χώρια και διαιρεμένοι. Αλλά είμαστε διαιρεμένοι, επειδή είμαστε αδύναμοι. Ο αδύναμος κρίκος του υποκειμενικού παράγοντα, που θα ‘λεγε κι ο βλαδίμηρος. Μπορεί κι ο άθλιος.

Άλλος για σάββα τράβηξε, πήγε κι άλλος (1) για λαφαζάνη
Όμως το σεκ μουλάρωσε, συνδιάσκεψη δεν κάνει

Μονάχα τον χαρίδημο (2) πλέον τον νοιάζει αν θα γίνει
Κι άλλος στης πάτρας τα δσ, αίμα και δάκρυα χύνει


Υποσημειώσεις
1. το ναράν 2. http://ashtonhar.blogspot.com/


Υστερόγραφο-παράρτημα, περί καθαρότητας

Όπως σε όλα τα δίπολα, η καθαρότητα, ετεροκαθορίζεται ως έννοια από την αντίθετή της, τη βρωμιά. Κι η αριστερίστικη καθαρότητα, ετεροπροσδιορίζεται από το βρώμικο 89 που είναι κι ο βασικός λόγος της ύπαρξής της. Έτσι πολλοί αντιλαμβάνονται την καθαρότητα αρνητικά. Θέλουν να μείνουν καθαροί για να μη γίνουν σαν τους άλλους τους βρωμιάρηδες, να (δια)τηρήσουν τις αρχές τους και το ειδοποιό τους στίγμα που τους διαφοροποιεί απ’ όλους τους άλλους. Κι όσο πιο καθαροί μένουν, μακριά από τις βρωμιές και τις αντιφάσεις της πραγματικότητας, που δεν υπάρχει ποτέ σε καθαρή μορφή, τόσο περισσότερο τους αποφεύγει ο κόσμος, σα να βρωμάνε από χιλιόμετρα. Ίσως κάπως έτσι να βγήκε και το στερεότυπο για τους άπλυτους.

Όταν δεν έχεις στρατηγική, ανάγεις σε τέτοια τους τακτικισμούς. Αλλά καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται (ούτε κεραυνούς κλεισμένους σε κύκλο). Ούτε φοβάται την καθημερινή πάλη, μην τυχόν λερωθεί από τις αυταπάτες των μαζών και τον αυθόρμητο οικονομισμό τους. Αν η ταξική καθαρότητα είναι η μισή αρχοντιά, η άλλη μισή είναι η τακτική ευελιξία, που συνδέεται διαλεκτικά με το στρατηγικό στόχο. Η τακτική καθαρότητα είναι μια κενολογία, η άλλη όψη του νομίσματος για όσους δεν έχουνε τακτική κι ανάγουν σε τέτοια τη στρατηγική τους.

Κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
Βρείτε το άλλο σας μισό κι αμέσως παντρευτείτε
Κι η διαλεκτική κουμπάρα

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η αυτοκριτική του κόμματος για το 89 μικρή σημασία έχει τη δεδομένη στιγμη,αυτό που προέχει τώρα είναι να τηρήσει "μια όχι τόσο εχθρική στάση απέναντί τους στο μαζικό κίνημα" όπως λες

Δε νομίζω σύντροφε ότι τα δυο καράβια πηγαίνουν σε διαφορετικά λιμάνια.Ακόμη όμως και αν είναι έτσι είμαι σίγουρος πως και τα δυο λιμάνια βρίσκονται στην ίδια καττεύθυνση

Υ.Γ Ενα μπράβο μέσα από την καρδιά μου για τη σπουδαία δουλειά που κάνεις σ'αυτό το blog

Ηλίας από τον Μελιγαλά είπε...

Χριστός Ανέστη!
Μακάρι κι ο Μουστάκιας, και γαία πυρί μειχθήτω.
Και ίσως, με την φασαρία να ξυπνήσει και ο δικός σου, ο βλαδίμηρος, μπας και βάλει κανένα πρόχειρο πυροφραγμό, να σωθεί λίγη γαία.
Καλή προβοκάτσια.
Αν έχουν ξυπνήσει από την πασχαλινή νάρκη οι αρκούδες ετοιμάσου να μαζέψεις τις σφαλιάρες σου. (Βαράγαν ούλοι, αφέντες, δούλοι...)
Καλά τα περί ταχτικής ευελιξίας, τα λέω και 'γώ, τζάμπα είναι....
Το κακό με την ταχτική είναι πως αν είχε κανόνες θα λεγόταν στρατηγική, ενώ πρέπει πάντα να κολυμπάει στα βαθειά κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή η να πνιγεί η να πέσει στον πειρασμό να πιαστεί από το σωσίβιο κανενός coastal-guard της frontex, κοινώς να μεταλλαχτεί σε οππορτουνισμό. Αυτό, που έχει πάθει το υπό εκκόλαψη Μπλόκο του Γιουνάν.
Που δεν είναι καθόλου ετερόκλητο (ένας σεχτάρ οφείλει πάντα να διαφωνεί...), σε επίπεδο στελεχών.
Κι αλοίμονο, ο Αριστερισμός του 2000+ λίγα κοινά έχει με τον Αριστερισμό που έβλεπε ο βλαδίμηρος το 1900+.

Κ.Μ. είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα και ιδιαίτερα με αυτό «Όταν δεν έχεις στρατηγική, ανάγεις σε τέτοια τους τακτικισμούς». Όταν δεν έχεις στρατηγική, αναγκαστικά εντός της κεφαλαιοκρατίας θα κινηθείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι τώρα, και ενώ βρισκόμαστε σε μια τόσο έντονη κρίση, δεν γίνεται κουβέντα για τον σοσιαλισμό. Μερικές φορές πάνω στα νεύρα μου έλεγα που και που στους εξωκοινοβουλίου πως το να μην ασχολείστε με τον σοσιαλισμό είναι οπορτουνισμός. Να λοιπόν που ήρθε η κρίση και μαζί και η επιβεβαίωση.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ, μένω σ αυτό:
"Αφετέρου γιατί μες σε όλους αυτούς που πήρε η μπάλα εκείνο το διάστημα κι οι πιο πολλοί πήγαν σπίτι τους και ιδιώτευσαν, υπήρχαν και κομμουνιστές, σαν τον κώστα κάππο. Κι υπάρχουν επίσης, πολλοί μικροί βουρνούκιοι, με κουκουέ μόρφωση –που είναι αναντικατάστατη- αλλά αντικομματικά αντανακλαστικά –λόγω βιωμάτων κυρίως, αλλά όχι μόνο- για τους οποίους δεν αρκεί ένα προεκλογικό κάλεσμα της αλέκας, που μπορεί να ληφθεί ως υποκριτικό, αν δεν έχει συνέχεια μετά τις εκλογές. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Από μια κριτική για το 89, που δε θα λέει απλώς περασμένα-ξεχασμένα, μέχρι μια όχι τόσο εχθρική στάση απέναντί τους στο μαζικό κίνημα, η οποία τώρα συντηρεί κι ανατροφοδοτεί τα προϋπάρχοντα αντανακλαστικά."

Αλλά και να υπενθυμίσω ότι...it takes two to tango!

λαθραναγνώστης

kontoxontros είπε...

Μιας και μιλάς για τακτική καθαρότητα, ενδιαφέρον είναι αυτό που γίνεται με την Γενοπ.
Το αστικό κράτος ακολουθεί την (όπως έστειλε και ο σ. ΚΜ στον όμιλο) συνταγή Θάτσερ και πάει να κατασυκοφαντήσει τον συνδικαλισμό έτσι ώστε να ξεπουλήσει την ΔΕΗ.
Τα πήραν οι Πασκίτες, πολυτελή δωμάτεια οι συνδικαλιστές κτλ κτλ.
Και το κόμμα σου αντί να μπλεχτεί με την βρωμιά και τις αντιφάσεις της πραγματικότητας, να υπερασπίσει τον συνδικαλισμό (έστω και αν αυτό παράπλευρα θα ηταν σαν υπεράσπιση της ΠΑΣΚΕ) και να αναδείξει τις ύπουλες επιθέσεις του αστικού κράτους, λέει εμείς δεν τα πήραμε και ουσιαστικά παράπλευρα είναι σαν να λέει οι συνδικαλιστές (της Γενοπ) τα πήραν και τα παίρνουν.
Η μάχη στην ΔΕΗ δεν είναι μία ακόμα μάχη που πρέπει να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του και να συσσωρεύσουμε δυνάμεις. Είναι αποφασιστική για το τι θα γίνει στις επόμενες μάχες κυρίως στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι πολύ κρίσιμη για την ταξική πάλη στην Ελλάδα και αυτό οι αστοί δείχνουν να το έχουν καταλάβει.

Το να βγαίνεις κεντρικά με ανακοίνωση ας βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του στις κάλπες, και όχι ρίχνοντας όλες τις δυνάμεις για απεργία διαρκείας είναι προδοσία.

Εάν αυτό δεν είναι προσπάθεια για τακτική καθαρότητα, εάν αυτό δεν είναι προσπάθεια να σώσουμε το μαγαζάκι μας εκεί που ο κόσμος καίγεται και να μην λερωθούμε από τις αντιφάσεις του, τότε τι είναι?

Ηλίας Τσιριμώκος είπε...

"Αυτή η συντελούμενη στροφή όμως, μάλλον εκμηδενίζει τα περιθώρια μιας στοιχειώδους συνεννόησης σε επιμέρους ζητήματα."
τα είπες όλα.και φαίνεται εκ του αποτελέσματος αν το ΚΚΕ έκανε καλά που ήταν εχθρικό απέναντι τους.

Κ.Μ. είπε...

Κοντόχοντρε (πως επέλεξες αυτό το όνομα; Γιατί όπως όλοι ξέρουμε είσαι και χοντρός και κοντός :Ρ ), έχεις δίκιο, και μάλιστα θυμάμαι ότι όταν η ΓΕΝΟΠ έκανε απεργία πριν 2 χρόνια, το ΚΚΕ σε μια πολύ λανθασμένη κίνηση τακτικής έβγαλε ανακοίνωση (που παίχτηκε στα ΜΜΕ) όπου έλεγε πως διαφωνούν με τα αιτήματα της ΓΕΝΟΠ. Μέγα λάθος να πας και να διαχωρίζεσαι μπροστά στα κανάλια ενώ ο αγώνας βρίσκεται εν εξελίξει. Ένας λόγος για την «καθαρότητα» στο ΚΚΕ έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της τελευταίας 20ετίας, όπου σε συνθήκες πολύ δύσκολες για όσους αναφέρονται στον κομμουνισμό η απομόνωση ήταν αναγκαία. Ένας άλλος λόγος είναι πως το ΚΚΕ στο παρελθόν είχε κάνει πάρα πολλές συμμαχίες που κάθε άλλο παρά σε καλό του βγήκε. Και αντί να προσπαθήσει να βρει τον τρόπο με τον οποίο στις συμμαχίες θα είναι πιο αποτελεσματικό, απλά σταμάτησε τις συμμαχίες.
Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι όντως στρατηγικής σημασίας. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως το κεφάλαιο (όχι μονάχα στην Ελλάδα) μέσω της δραστηριότητας στην ενέργεια (νέες μορφές ενέργειας κλπ.) προσπαθεί να βγει από την κρίση. Η αυθεντική τακτική των κομμουνιστών θα έπρεπε να είναι να οξύνει την κρίση για να οδηγηθούμε σε επανάσταση. Από αυτήν την άποψη είναι κατανοητό γιατί η ενέργεια είναι υψίστης σημασίας για το κεφάλαιο, ας ελπίζουμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι και εμείς.
Όμως αν γίνει αυτός ο αγώνας εκεί θα φανούν οι διάφορες γραμμές στην πράξη. Εκεί θεωρώ ότι η θέση που μας λένε μερικοί ότι, δεν μπορείς να έχεις εργατικές διεκδικήσεις επειδή το κράτος χρεοκόπησε άρα δεν θα σου δώσει τίποτε (δηλαδή δεν είναι κατακτήσεις της εργατικής τάξης, αλλά παροχές του κράτους), είναι τρομαχτικά αδύναμη. Με τέτοιες ιδέες δεν θα μπορέσεις επ ουδενί να στηρίζεις τον αγώνα.
Επ ευκαιρίας λίγα λόγια για την τακτική. Το εξωκοινοβούλιο έμαθε επιτέλους ότι στην τακτική πρέπει να κάνεις και υποχωρήσεις. Όμως το έμαθε εντελώς λάθος. Κάνοντας τον Λένιν λάστιχο μας είπε πως ο Λένιν είπε ότι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις. Ε έτσι (χωρίς δηλαδή την εξήγηση) δικαιολογούνται κυριολεκτικά ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Ο Λένιν έλεγε πως πρέπει να κάνεις τέτοιου χαρακτήρα υποχωρήσεις που να σου δίνουν την δυνατότητα να αντεπιτεθείς μετά (μεγάλη συζήτηση το πώς και το τι). Χωρίς αυτήν την παρατήρηση, επαναλαμβάνω δικαιολογούνται απλά ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Για αυτό το λόγο ας διδαχτούμε καλύτερα την τακτική από τον μεγαλύτερο πολιτικό ηγέτη του προλεταριάτου, και ας αφήσουμε τα επιλεκτικά quotes.

KOMMANTO είπε...

Παρεξηγήθηκα.

kontoxontros είπε...

εγώ νομίζω ότι γενικά υπάρχει η τάση του εξωκοινοβουλίου (βασικά συγκεκριμένης συνιστώσας-βαρόμετρο) να γυρίσει στον Λέννιν και έχει και μια μικρή συμβολή και ο όμιλος σε αυτό...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν προσπαθείτε να σχολιάσετε και σας πετάει έξω το σύστημα, δε φταίει το σφυροδρέπανο κι η κε του μπλοκ αλλά η γκουγκλ. Όσοι δεν έχουν λογαριασμό στη google δε μπορούν να σχολιάσουν. Μπορούν όμως να στείλουν ένα μέιλ στο vaskrits@gmail.com για να μπει το σχόλιό τους, έστω και με υπογραφή μπρεζνιεφικό απολίθωμα -τι να γίνει.

Εγκαινιάζω τη νέα υπηρεσία με ένα σχόλιο της μαριορής, που τυγχάνει να με βρίσκει γενικά σύμφωνο. Αλλά κι έτσι να μην ήταν θα έμπαινε. Κι αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα.

Η καταγγελία των εκφυλιστικών φαινομένων και του εργοδοτικού συνδικαλισμού δεν εχει σχέση με την τακτική ή την καθαρότητα. Είναι αυτονόητο καθήκον, όσο και η καταγγελία του παναγόπουλου πχ. Πολύς κόσμος δε συμμετέχει σε σωματεία και ευρύτερα σε αγώνες γιατί θεωρεί το γνωστό όλοι ίδιοι είναι (πέρα φυσικά από λάθη που κάνεις). Πρέπει να τους πείσεις ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και να τους πείσεις να παλέψουν για τα δικαιώματα τους.
Το πρόβλημα με τη γενοπ δεν είναι η διαφθορά και μόνο. Είναι ότι με αυτά έγιναν χειραγωγήσιμοι και τελικά έβαλαν πλάτη στη μέχρι σήμερα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Γιατί και σήμερα ένα ποσοστό της ΔΕΗ είναι ιδιωτικοποιημένο και με τη σύμφωνη γνώμη αυτών. Γι αυτό και οι χρηματοδοτήσεις ξεκίνησαν το 99. Προφανώς είναι υποκριτική η έκπληξη αλλά κάποιοι έδωσαν δικαιώματα. Όσο σύμμαχοι σου είναι η ηγεσία της ΓΣΕΕ άλλο τόσο είναι και αυτοί.
Ο αγώνας για την ενέργεια είναι πάρα πολύ σημαντικός και δεν είναι ένας αγώνας μόνο των εργαζομένων της ΔΕΗ (όπου πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί και τα γνωστά). Από αυτές τις ηγεσίες , και αυτό φάνηκε και στην ΕΘΕΛ πχ, δεν μπορείς να περιμένεις τπτ απολύτως όσες αγωνιστικές κορώνες και να βγάζουν. Η απεργία διαρκείας είναι ένα ζητούμενο, αλλά εξίσου σημαντικό είναι τα αιτήματα, η συμμετοχή κλπ.
Το κράτος θα κατασυκοφαντήσει το συνδικαλισμό αλλά ένα κομμάτι του έχει ήδη συκοφαντήσει το ίδιο το όνομα του και εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα.

mariori

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

εδώ στο indymedia σφάζονται για ένα άρθρο του σπαρίλα κι εσείς ασχολείστε με γλωσσόφιλα. @Κοντόχοντρε δεν απάντησες για την προέλευση του ψευδώνυμού σου.
@ΚΟΜΜΑΝΤΟ μην παρεξηγιέσαι
@Λεονίντ Βλέπω πως τώρα με την κρίση παρέχεις ποικιλόμορφες υπηρεσίες στους αναγνώστες για να διατηρήσεις την πελατεία. Σα δε ντρέπεσαι, υποκύπτεις στην εκβιαστική συνθήκη του καπιταλισμού και με τα ίδια λεφτά παρέχεις περισσότερο. Φτού σου!

Θα έλεγα και για την ανάρτηση τίποτα αλλα δε θυμάμαι τι έγραψες πέρα από τον Μ@ρκέτο που θέλει να μας πείσει πως υπήρξε ο πρώτος Καζάκης!

kontoxontros είπε...

Δεν νομίζω ότι διαφωνούμε σε όσα έγραψες. Καλά είναι αυτά, και εγώ έτσι θα τα έλεγα κατιδίαν σε κάποιον συνάδελφο στην συνδικαλιστική μου δουλειά αφού πρώτα είχα καταγγείλει το αστικό κράτος. Το ζήτημα είναι ότι καταγγελία του αστικού κράτους δεν υπήρξε κεντρικά από το ΚΚΕ(και μην μου στείλεις την σελίδα 22 πχ του Ριζοσπάστη που καταγγέλει. . Το κεντρικό κατηγορώ που βγαίνει έστω και αν δεν θα έπρεπε να εκληφθεί έτσι, ο πολύς κόσμος τον αντιλαμβάνεται ότι είναι ενάντια στους συνδικαλιστές. Δεν είναι χαζοί στο ΚΚΕ να μην καταλαβαίνουν τι λειτουργία επιτελούν σε αυτή την κρίσιμη στιγμή

Ένα ερώτημα έχω
Θα πάμε για απεργία διαρκείας στην ΔΕΗ, θα την στηρίξουμε έμπρακτα με όλες μας τις δυνάμεις, ή θα πετάμε σπόντες ενάντια στην εργατική αριστοκρατία που αυτή την στιγμή τακτικά πρέπει να υπερασπίσουμε το σωματείο ενάντια στις επιθέσεις του αστικού κράτους. Αυτή την στιγμή η ΠΑΣΚΕ της Γενοπ , σε αυτήν την μάχη, είναι στο ίδιο στρατόπεδο παρότι ξέρουμε πολύ καλά ότι θα το εγκαταλείψει στην πρώτη ευκαιρία.
Όσο για την ΕΘΕΛ τι να πούμε. 'Ότι στις 4 από τις 6 συνελεύσεις η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) έκανε κοινό πλαίσιο με τις εργοδοτικές παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ? Άλλος ένας αγώνας που δεν τον πήγαμε για κλιμάκωση αλλά για να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του...
Οι συσχετισμοί αλλάζουν δυναμικά μέσα από αγώνες, και από εκεί ο λαός θα βγάλει τα συμπεράσματα ποιός ήταν στην πρώτη γραμμή και ποιός όχι. Οι αγώνες εγχαράσουν χαρακτηριστικά επαναστάτη και οι αγώνες είναι οι κόμβοι μέσα απτους οποίους σφυρηλαλείται η το επαναστατικό υποκείμενο και η πρωτοπωρία του. Και τέλος πάντων, οι αγώνες αναζοπυρώνουν την συζήτηση για την άλλη κοινωνία, για την επανάσταση και την κομμουνιστική προοπτική
Επειδή όμως στην έννοια αγώνας μπορούμε να χωρέσουμε πολλές διαφορετικές καταστάσεις θα κλείσω με 2 ερωτήσεις.
Στα φοιτητικά που τα βιώνω από μέσα, θα βάλουμε πλάτες να αναστήσουμε τις συλλογικές διαδικασίας και τους συλλόγους και να σηκώσουμε κίνημα ή θα τις καταγγέλουμε ως εκφυλισμένες?
Στην ΔΕΗ θα αποκρούσουμε τις επιθέσεις του κράτους προβάλλοντας ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο πάλης για μια απεργία διαρκείας ή θα κλείνουμε το μάτι στο κράτος ουσιαστικά ενισχύοντας την επιχειρηματολογία του, αλλά βγάζοντας την ουρά μας απέξω.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λοιπόν κύριε χρήστο (γιατί ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι)

"Αν αυτό δεν είναι τακτική καθαρότητα τότε τι είναι;"

Μμ.. Η στάση περί εφεε; Όχι. Η αποχή από τις ευρω-εκλογές; Ίσως. Κατά τα άλλα όμως το πρίσμα έχει δίκιο ότι φτου μου. Κι όσο για τον σπαρίλα, το κείμενό του στο πριν για τη μετανάστευση ήταν πολύ καλό, από αυτά που κρατάει στο ψυγείο για να τα βάλει μες στο πάσχα που οι άλλοι έχουν άδεια. Αλλά ήταν περίπου σίγουρο ότι θα γινόταν ένας μικρός χαμός, πρώτα απ' όλα από μέλη συνιστώσας του μετωπικού του σχήματος. Από κάτι τέτοια ψιλά και δευτερεύοντα μπορεί κανείς να διαβάσει πίσω από τις γραμμές και να δει προς τα πού πάει το πράγμα στα εσωτερικά τους.

Την τακτική καθαρότητα την ανέφερα για να πιάσω το θέμα σφαιρικά και να καλύψω και μια τέτοια πτυχή, ή κόσμο σαμ κι εσένα αν θες. Αλλά ο ηλίας από το μελιγαλά έχει δίκιο ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Επιφυλάσσομαι να το δω αναλυτικά σε επόμενο κείμενο.

Ο book capacitor σου απάντησε πιο θεωρητικά κι η μαριορή επί του πρακτικού. Εσύ κρίνοντας μάλλον εξ ιδίων τα αλλότρια είπες στον μεν πρώτο ότι το ρεύμα σου (κατά το 'κόμμα σου' που μου έγραψες) κάνει στροφή στο λένιν, στη μεν δεύτερη εμμέσως πλην σαφώς ότι σου έγραψε συνδικαλιές. Άντε καλά..
Εντελώς αφοριστικά θα πω τα εξής:
-Στροφή στο λένιν θεωρητικά κάνει κι ο ζίζεκ. Μάλλον σε λάθος στενό πρέπει να έστριψε.
-Με τη λογική που λες δεν πρέπει να κάνουμε κριτική ούτε στη γσεε εν μέσω απεργιακού αγώνα, όπως πχ πέρσι για το ασφαλιστικό. Έτσι δεν είναι;
-Το βασικό μέρος του κειμένου -για άλλη μια φορά- δεν σε απασχόλησε. Οπότε θεωρώ ότι μάλλον συμφωνείς.

Κλείνοντας να δώσω τις ευχαριστίες μου στον πρώτο ανώνυμο για τις κολακευτικές υπερβολές του στο υγ και να προτρέψω όσους ενδιαφέρονται για βιβλία περί φιλοσοφίας, μαρξισμού, σοβιετίας κ.ά να επισκεφτούν το μπλοκ του Κ.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο: τον φιλολαϊκό γιατί τον έβαλες ότι πήγε στον παράδεισο; να μην περιμένουμε δηλαδή β μέρος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Να το περιμένετε αύριο-μεθαύριο μάλλον. Είχε πάει στρατό κι είχε διαδικτυακή νεκροφάνεια, γι' αυτό. Κι έχει μείνει από τότε.

Κ.Μ. είπε...

Γενικά δεν είπα ότι θα ταυτιστούμε με την ΓΕΝΟΠ, απλά έχει διαφορά την αντίθεση σου που την λες. Φαντάζομαι πως στον ερχόμενο αγώνα για την ΔΕΗ θα δημιουργηθούν διάφορες επιτροπές υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι χαρά μας σε περίοδο κρίσης να συμμετέχουμε σε σωματεία και αγώνες που κυριαρχούν άλλες δυνάμεις. Ποια καλύτερη περίοδος να ανατρέψεις τους συσχετισμούς; Αν δεν είναι τώρα το ποιο πρόσφορο έδαφος για να αναδείξεις τις αντιφάσεις του, πότε είναι; Από συνδικαλιστικής σκοπιάς δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Διάβαζα για παράδειγμα (στην ΚΟΝΤΡΑ μου φαίνεται) πως στην ΕΘΕΛ η συνδ. Γραφειοκρατία δεν έκανε καν απεργιακές επιτροπές. Τι ποιο εύκολο να το αναδείξεις;
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όντως το ΝΑΡ έχει κάνει πολλά βήματα σε σχέση με το παρελθόν. Ακόμα θυμάμαι που γράφανε ότι το Matrix είναι η πιο επαναστατική ταινία όλων των εποχών. Βέβαια από ότι φαίνεται ο Ζίζεκ επηρεάστηκε βαθιά από αυτήν την ταινία, οπότε το ΝΑΡ μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένο :Ρ. Άντε να φτιάξει μετά και το Marx Twin Towers, και το sequel Marx Return to Mordor. Από το γεγονός πως έκανε βήματα μέχρι επιστροφή στον Λένιν υπάρχει κάποια απόσταση.

κόκκινοςδρόμος είπε...

απολίθωμα, ξέρεις μήπως γιατί σταμάτησε τις αναρτήσεις ο σπαρίλας; Έχεις καμιά πληροφορία εκ των έσω αν θα ξαναγράψει τίποτα;
(μιας και η κουβέντα πήγε προς αυτόν)

Αναυδος είπε...

Οι πολιτικές επιλογές καθορίζονται από νομοτέλειες. Οι νομοτέλειες αυτές γίνονται φανερές στην πράξη και πολλές φορές ερμηνεύονται και σαν προθέσεις . Ωστόσο επειδή τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος η συνάντηση του αριστερού και δεξιού οπορτουνισμού σήμερα στην πράξη μπορεί να αναχθεί και σε σχέδιο αλλά η ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από μία ακόμη προδοσία ή υποχώρηση (για τους ευαίσθητους) από την υπόθεση του σοσιαλισμού. Από τα ‘χαρακώματα ‘ του Δεκέμβρη του 2008 βρισκονται σήμερα στα θρανία της ΕΛΕ.

Ανώνυμος είπε...

http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/sxolio_toy_grafeioy_typoy_gia_thn_proklhtikh_probolh_kai_aksiopoihsh_toy_bretanikoy_gamoy?morf=1

κόκκινοςδρόμος είπε...

"των απομειναριών του μεσαίωνα" ακούς απολίθωμα, τελικά υπάρχουν και χειρώτερα από το να είσαι απολίθωμα μπρεσνιεφικών εποχών, υπάρχουν και τα απομεινάρια της εποχής του Ερρίκου του 'Δ

Ανώνυμος είπε...

Κάνεις δυναμικό marketing για το μπλόγκ σου κι αυτό μ αρέσει. Μακάρι να σε μιμιθεί και το Κόμμα.
Επι της ουσίας τώρα, είχα κάνει κι εγώ ένα σχόλιο που δεν πέρασε, αλλά εν τω μεταξύ με κάλυψε η Mariori.

λαθραναγνώστης

Ανώνυμος είπε...

Λαθραναγνώστη έχει δίκιο το κομματικό marketing πρέπει να βελτιωθεί.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

O σπαρίλας έγινε σοβαρός άνθρωπος, νοικοκύρης κι εργαζόμενος και δεν του περισσεύει χρόνος για να τον σπαταλά στη μπλογκόσφαιρα. Δε νομίζω να δούμε άλλη ανάρτηση στο σύντομο μέλλον στο μπλοκ του.

-Αν μιλάμε για την ανάλυση περί ιμπεριαλισμού, ή για το κόμμα νέου τύπου, δεν ξέρω με ποιον τρόπο τεκμαίρεται αυτή η επιστροφή, όσο καλή διάθεση κι αν έχει κανείς.

Επίσης (άσχετο, αλλά ενδιαφέρον). Από τον σημερινό ρίζο: http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/4/2011&id=13529&pageNo=11&direction=1
Μη μείνετε μόνο στο ότι απαντάει στο βήμα. Το κείμενο έχει γενικά ζουμί.

Ανώνυμος είπε...

Ο Σπαρίλας από το σύντομο διάστημα που τον θυμάμαι στη φιλοσοφική ήταν πάντα πολύ σοβαρός άνθρωπος. Παρά τις πολιτικές διαφορές είναι πραγματικά κρίμα που γίνεται θύμα μιας κακόβουλης επίθεσης το τελευταίο διάστημα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν εννοείς για το ιντιμίντια έχεις δίκιο, συμφωνώ απόλυτα.
Αν εννοείς από την κε του μπλοκ, πάλι δίκιο έχεις, αλλά πού να το βρεις.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Και για να παραφράσω το νεαρό συντάκτη του πριν, είμαστε με τον σπαρίλα, αλλά όχι με το ρεύμα του, με την ίδια έννοια που είμαστε υπέρ των ανέργων, αλλά εναντίον της ανεργίας.