Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Φρηκ Άουτ

Κι εναλλακτικός τίτλος: Μ for Μιζέρια. Σαν το V for Vendeta που έδειχνε ψες το βράδυ το σταρ που είναι πρωτοπόρο τούτες τις μέρες.

Μιζέρια για να ισοφαρίσει λίγη από την χαζοχαρά που κυκλοφορεί τριγύρω. Αν θέλετε να διαβάσετε κάτι κομμουνιστικά αισιόδοξο, δόξα τω φέισ-μπουκ και τω ελ ες ντι, το δίκτυο είναι γεμάτο με τέτοια κείμενα. Γιατί ελ ες ντι; Γιατί όταν το πάρεις βγάζεις συσσωρευμένη ενέργεια κι ύστερα μένεις τέζα για πολύ καιρό, σαν το κίνημα ένα πράγμα, εκτός από κάτι τροτσκιστές που έπεσαν στην χύτρα όταν ήταν μικροί και φαντασιώνονται παντού νίκες, άλλο αν τους διώχνει ο κόσμος στις πλατείες.

Κάτι αλλάζει είπε ο ομιλητής (ο καιρός, τα πουλιά πετάνε χαμηλά). Κάτι αλλάζει κι ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο. Κι οι αναιρέσεις είναι μια προσπάθεια να συναντηθούμε.
Α ναι; Λάθος ραντεβού δώσαμε, αλλά δεν πειράζει. Τις άλλες μέρες όμως, πηγαίναμε εκεί που πήγαιναν όλοι, να νιώσουμε μέλος της παρέας.
-Μα αυτόν τον ξέρει κανείς;
-Όχι, πρώτη φορά τον βλέπω. Ποιος τον κάλεσε;


Κι έτσι καταλήγεις στο σιντριβάνι, στην κάτω πλατεία, όπου όλα σου είναι οικεία, γνωστοί-άγνωστοι μεταξύ μας. Πας να δεις μια λαϊκή συνέλευση, να μεθύσεις από το εξεγερσιακό άρωμα της πλατείας και νιώθεις σαν την καρέζη μεθυσμένη: Μπα! Σκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες... Κι η δεσποινίς διευθυντής της συζήτησης (που έχει ένα μούσι να, σαν τράγος) να αρχίζει τις σαχλίτσες, τις κορδελίτσες. Οπότε παμε να φύγουμε: Αθηνά-ααα... Αθηνά-ααα...

Και γιατί δε συναντηθήκαμε με το αυθόρμητο ρε αλέκο; Γιατί αυτό ανέβαινε με το ασανσέρ, ενώ εμείς κατεβαίναμε από τις σκάλες. Κι εμείς πήγαμε στην κάτω έξοδο του μετρό, ενώ αυτό βγήκε από πανεπιστημίου και βρήκε τους τρακόσιους. Αλλά μας έμεινε ο αλέκος.

Γιατί να σε χαλάσει όμως; Αφού κι εσύ τα ίδια λες κατά καιρούς. Για ανεξάρτητο κι ακηδεμόνευτο, χωρίς κόμματα κι εργατοπατέρες. Με άμεσα προτάγματα, όχι προοπτικές που χρονίζουν και θέλουν ζύμωση στις μάζες. Οπότε δέκα μέρες κοσκινίζουμε στο σύνταγμα.

Λείπουνε λέει τα κομματόσκυλα και πάνε άλλα σκυλάκια, αδέσποτα. Μαζί και κάτι άλλα που έβγαλαν το κολάρο να μη φαίνεται, αλλά τους έχουν μείνει τα σημάδια στο λαιμό. Μα το σημάδι στο λαιμό μου απ’ το κολάρο, θα μαρτυράει πως με στείλανε στη γυάρο. Αλλά άμα σε πιάσουν με πλακάτ στην τσάντα, σε διαπομπεύουν και γίνεσαι ρεζίλι των σκυλιών.

Ενώθηκε λοιπόν το σκυλολόι κι έγινε ολόκληρο μια σκυλίσια ουρά του κινήματος, που το εξυμνεί και το γλείφει, και κουνιέται συνέχεια δεξιά-αριστερά από την χαρά του, σαν το εκκρεμές του οπορτουνισμού. Κι είναι σαν αυτό που λέει ο βλαδίμηρος για τον κάουτσκι, τυφλοκούταβα που πάνε από δω κι από εκεί, και πότε-πότε σκοντάφτουν και σε καμιά αλήθεια, αλλά τα κάνουν μούσκεμα με τη μουσούδα τους και με τα σάλια από το γλείψιμο στο ακηδεμόνευτο.

Το κόμμα λέει, είναι σα σταματημένο ρολόι, που σπάνια λέει την αλήθεια και δεν κρατά επαφή με την πραγματικότητα. Ενώ οι άλλοι είναι πάντα επίκαιροι κι όπου φυσάει ο άνεμος. Καμιά φορά και στο σωστό σημείο, αλλά ουδέποτε σταθεροί. Τα φτερά στον άνεμο πετάνε για λίγο, αλλά ποτέ δε θα ‘ναι ικανά για την έφοδο στον ουρανό.

Και γιατί είναι τυφλά τα κουτάβια; Γιατί ο έρωτας είναι τυφλός κι αυτά ερωτεύονται οτιδήποτε κινείται χωρίς να ενδιαφέρονται για τον τελικό στόχο. Βρίσκουν φανταστικούς συντρόφους (ερωτικούς), δίνονται με πάθος και τρώνε χυλόπιτα απ’ την πραγματικότητα. Η αγωνία να δείξεις ότι ζεις, υπάρχεις, πως δεν είσαι μαγκούφης.
Σαν το ξέσπασμα του σπύρου στους απαράδεκτους: δεν είμαι μαλάκα-ααας. Που είναι ο μεγαλύτερος, υπαρξιακός φόβος κάθε κομμουνιστή, γι’ αυτό προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο, στον εαυτό του κυρίως.

Τυφλά επίσης γιατί το δίκιο το ‘χουνε οι εξεγερμένοι κι η δικαιοσύνη είναι τυφλή και κατά βάση αταξική. Τάξη; Ποια τάξη; Ποιος μίλησε για τάξη; Μα τι τη θέλετε λοιπόν αυτή την τάξη; Αφού ηττήθηκε, πάει, έχασε, ας την ξεχάσουμε, μαζί με τις οργανώσεις της, πολιτικές ή συνδικαλιστικές. Κι εσύ ψάχνεις να δεις πώς να την κάνεις δι’ εαυτή, αντί να γίνουμε αρχηγοί των ατάκτων.

Κάποιοι θυμούνται το μάη του 68 και την κομμούνα, τη στιγμή που το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης καλεί όλη την κοινωνία να παλέψει για ισότητα-δικαιοσύνη κι αξιοπρέπεια. Ήξερα ότι μετά τις ανατροπές η τάση είναι να επιστρέψουμε στον ουτοπικό σοσιαλισμό του 19ου αιώνα, τότε που όλα ήταν ακόμα αγνά κι ο μπακούνιν στην πρώτη διεθνή. Αλλά δεν ήξερα ότι θα φτάναμε τόσο πίσω, στη γαλλική επανάσταση, διακόσια χρόνια πριν το αξέχαστο 89 κι εκατό πριν την ίδρυση της σοσιαλιστικής διεθνούς. Τον κάουτσκι και τον μπερνστάιν ουδείς αγάπησε, αλλά τις ιδέες τους πάρα πολλοί. Και τις αναμασάνε ακόμα και σήμερα, τάχα ως κάτι φρέσκο και ριζοσπαστικό.

Εν τω μεταξύ στην κατάληψη του παμε στο υπουργείο σήμερα, ήρθε ένας χίπστερ γείτονας από το σύνταγμα για να πει να χαμηλώσουν λίγο τη μουσική, γιατί κοιμήθηκε κάπως αργά, ή τουλάχιστον να την αλλάξουνε, αν γίνεται. Όπως στους απαράδεκτους, στο επεισόδιο με την κατάληψη, αλλά με αντεστραμμένους ρόλους.
Όπου η μουσική ενοχλεί έως και φρικάρει τους γείτονες και πάει η δήμητρα, γίνεται ένα με την παρέα, αλλάζει τη μουσική και βάζει μια κασέτα με άντζελα δημητρίου. Ντάξει μωρέ, την πάμε την τύπισσα, νο πρόμπλεμ, αλλά όχι νταλάρα, γιατί θέλει να τα πει όλα και μας την σπάει.

Ενώ ο σπύρος που είναι κομμουνιστής δυσκολεύεται να καταλάβει τα νέα κινήματα (τι κίνημα; άμα δεν έχεις πουλήσει εφημερίδα στ’ αγιάζι...), παίρνει τηλέφωνο έναν παλιό του καθοδηγητή για να πάρει οδηγίες κι όταν τελικά πάει στις μάζες για να παρέμβει, αρχίζει να τους μιλάει για την εξέγερση του πολυτεχνείου και τρώει κατάμουτρα ένα γιαούρτι (να του ‘ρθει;).
Πάλι καλά, γιατί παλιά μας πετούσαν γιαούρτια με πρόκες, αποφαίνεται η εμπειρία του παλαιοκομμουνιστή. Και να φανταστείς ότι τους είπε για το πολυτεχνείο, που υπηρετεί τον εθνικό συλλογικό μύθο του ακομμάτιστου κι ακηδεμόνευτου. Πού να τους έπιανε και τα πιο βαριά.

Όσο είναι εκεί η δήμητρα αναρωτιέται μήπως τους άρχισε πάλι τα κομμουνιστικά. Γιατί ξέρει και κάτι άλλο να πει; της λέει ο γιάννης. Έλα ντε.
Στο τέλος, κι ενώ όλος ο κόσμος είναι στο δρόμο, ο σπύρος μένει μαζί με τον χαλακατεβάκη, που είναι φιλοχουντικός κι έχει καλέσει το εκατό, κίνηση με την οποία ο σπύρος διαφωνεί ιδεολογικά. Αλλά η ταύτιση στο τέλος παραμένει.

Λίγο πριν διυλίζει τον κώνωπα μαζί με τον καθοδηγητή του κι αναλύει μεταξύ άλλων πόσα λιπαρά είχε το γιαούρτι. Κρίνοντας από το κίνημα και τους στόχους του, μάλλον ήταν λάιτ. Μηδέν οξέα, μηδέν λιπαρά. Ακόμα και το όνομα του καθοδηγητή έχει τη σημασία του όμως. Στάθης παπασταύρου. Πρόκειται πιθανότατα για κάποιο συγγενή του κύριλλου...

Αυτό με το γιαούρτι πάντως μπορούμε να το καθιερώσουμε κι εδώ στο μπλοκ, ως μια λαογέννητη μορφή, που συνδυάζει διαλεκτικά την αμεσοδημοκρατία με το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Ας πούμε την επόμενη φορά που θα τρολάρει κάποιος –ακόμα κι εγώ- θα ρωτάει ένας: να του ‘ρθει; Κι οι υπόλοιποι θα αποφασίζουν και θα γράφουν όποιο όνομα θέλουν πάνω στο όστρακο. Υπ’ αριθμόν ένα υποψήφιος ο βουρνούκιος, που τον τελευταίο καιρό περνάει μεγάλα ζόρια με τη δουλειά και ξεσπάει στο διαδίκτυο.

Εν τω μεταξύ ο βουρνούκιος κι οι σύντροφοί του για να μιλήσουν στη λαϊκή συνέλευση, αφήνουν στην είσοδο την κομματική τους ταυτότητα, μαζί με τα προσωπικά τους αντικείμενα, και συστήνονται στο σώμα με το όνομά τους.
Πχ, γεια χαρά, σπύρο παπαδόπουλο με λένε.
–Ε χεστήκαμε τώρα πώς σε λένε, τι θέλεις;


Αυτό δηλ είπαν στον σπύρο. Στην πλατεία δεν το λένε, αλλά καμιά φορά το εννοούν. Και δεν είναι τυχαίο ότι στο σίριαλ μπήκε το μέγκα στην κατάληψη για να την καλύψει (δεν τρέχει τίποτα, το μέγκα είναι κολλητάρια! Φιλάκια στον κ. χατζηνικολάου!).
Σήμερα μόνο τα ονόματα έχουν αλλάξει.

Αν θέλετε κάποια πιο σύγχρονη τηλεοπτική σημειολογία με το κίνημα της πλατείας, μπορείτε να την αναζητήσετε στο πολιτικό επεισόδιο της σειράς κινουμένων σχεδίων «ουκ αν λάβοις» και το πολιτικό κόμμα που ίδρυσε ο μένιππος με τα αρχικά μαλάκας (δεν είμαι μαλάκα-αααας...). Το οποίο κέρδισε τις εκλογές έχοντας στο πρόγραμμά του δύο βασικές θέσεις: παροχή δωρεάν ίντερνετ -το σύνταγμα έχει- και νομιμοποίηση της φούντας –που έχει ήδη κατέβει ως πρόταση σε κάποια λαϊκή συνέλευση.
Ένα διονυσιακό καρναβάλι όπου έχουμε ντυθεί όλοι ακομμάτιστοι κι αγανακτισμένοι. Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας. Απαγορεύονται τα κόμματα, τα συνδικάτα κι ο ντέιβιντ από το μπέβερλι χιλς.

Ποιο είναι το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά; Ότι ο ράστα-μαν απ’ το σύνταγμα μας επισκέφτηκε, αλλά δεν σκέφτηκε για ποιο λόγο πρώτη φορά σήμερα τα ματ της πλατείας ανησύχησαν και κινητοποιήθηκαν τόσο έντονα. Τα άλλα ηθικά διδάγματα, ας τα κρατήσουμε για επόμενο κείμενο. Με την υπόμνηση ότι είναι τα συμπεράσματα ενός κουκουέ, με την ευρεία έννοια, αλλά όχι του Κουκουέ. Το λέω για όσους τα διαβάσουν με κεκτημένη ταχύτητα κι αγανάκτηση απ’ τις πλατείες.

Βοηθητικά βίντεο για την κατανόηση του κειμένου

http://www.youtube.com/watch?v=0DCsNiRLAs0
http://www.youtube.com/watch?v=ABQqtovlqWU&feature=related

Κι εδώ ολόκληρο το επεισόδιο για τους μερακλήδες
http://www.youtube.com/watch?v=ZKW8Gui5HBI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=zmFsAmt4aaY&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=OUNjeMW1PYI&feature=related

Εδώ κι η δεύτερη σειρά που αναφέρεται στο κείμενο
http://www.youtube.com/watch?v=3ILEFyWkxLw
http://www.youtube.com/watch?v=Z7d2tRsJWv4

Και μια ιδέα από την ταινία δεσποινίς διευθυντής
http://www.youtube.com/watch?v=LY3Ob-4veJs
http://www.youtube.com/watch?v=XHyTJi56sRE&feature=related

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας σε ανακοίνωση ΠΑΜΕ σχετικά με το κίνημα των αγανακτισμένων μου γεννήθηκαν κάποιες σκέψεις τις οποίες θα ήθελα να καταγράψω εδώ. Παραθέτω 2 τμήματα του κειμένου και ορισμένα σχόλια.

(1)

«…ημέρες το εξής φαινομενικά οξύμωρο και αντιφατικό. Παρακολουθούμε τις προσπάθειες όλων αυτών που απειλουν και απολύουν τον εργάτη μόλις θελήσει να οργανωθεί.

Που τον απειλούν και τον απολύουν όταν αρνείται να υπογράψει ατομική σύμβαση με μείωση μισθού. Που απαιτούν οι νέοι να αμείβονται με 30% κατω από στις συλλογικές συμβάσεις. Που κατηγορούν όποιον απεργεί και διαδηλώνει στους δρόμους και δένει καράβια ως μια βίαιη ανεύθυνη μειοψηφία. Που αποσιωπούν τους αγώνες και τους χαρακτηρίζουν αντικοινωνικές εκδηλώσεις που πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον νόμο και τον αστυνόμο, να προσπαθούν να γεμίσουν τις πλατείες και τους δρόμους με διαδηλωτές .

Τους βλέπουμε να αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων στην προετοιμασία και την προβολή αυτών των εκδηλώσεων .Παρακολουθούμε ακόμα και διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων να διευκολύνον με άδειες και άλλες μορφές την συμμετοχή. Ταυτόχρονα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των χορτασμένων να λένε με μια φωνή ότι το δυσάρεστο και το καταστροφικό θα ήταν τα μέτρα να μην παρθούν.

Θέλει το συγκρότημα Αλαφούζου που είναι στην πρωτοπορία της κατασυκοφάντησης των αγώνων, θέλει το συγκρότημα του Μπόμπολα του Λαμπράκη του Τεγόπουλου και όλων των άλλων μεγαλοεργολάβων της ενημέρωσης να γεμίζουν οι πλατείες με διαδηλωτές;»

Αυτό είναι πάνω κάτω το κεντρικό επιχείρημα του ΚΚΕ ενάντια στο κίνημα των «αγανακτισμένων». Μια εύκολη απάντηση θα μπορούσε να είναι τα συγχαρητήρια που δέχεται το ΚΚΕ από διάφορους παράγοντες του συστήματος για την «υπεύθυνη στάση» που κρατάει στις διαδηλώσεις, με αποκορύφωμα το Δεκέμβρη του 08. Πως δηλαδή συμβαίνει αυτό εφόσον το ΚΚΕ είναι ο μόνος κίνδυνος για το σύστημα σήμερα..κτλ κτλ.

Αλλά η ουσία είναι αλλού. Πράγματι η στάση των ΜΜΕ είναι σε μεγάλο βαθμό «φιλική» προς τον κόσμο στις πλατείες. Κατ’ εμέ λόγω του ότι αυτός ο κόσμος έχει διάφορες απόψεις και είναι αρκετά ετερόκλητος να ΜΜΕ προσπαθούν να τον στρέψουν σε ανώδυνα κανάλια.(παρένθεση η στάση της αστυνομίας και των ΜΜΕ αρχίζει να αλλάζει
ο οχετός ξανανοιγει μετά τους προπυλακισμούς πολιτικών)
Αν κανείς όμως κοιτάξει τα επίσημα κείμενα που εκφράζουν και την σκέψη του περισσότερου κόσμου στις πλατείες μόνο αδιέξοδα και «λίγα» δεν είναι τα όσα λέγονται .Αν φυσικά παλευτούν με την αποφασιστικότητα των πρώτων ημερών θα υπάρξουν πολύ σοβαρές εξελίξεις.

Δηλαδή, πάνω κάτω μπαίνουν τα εξής:

Αγώνας οργανωμένος από τα κάτω.

Μη αναγνώριση του χρέους από τον λαό.

Κάτω τα μέτρα του μνημονίου.

Κάτω η κυβέρνηση και η πολιτική της.

συνεχιζει..

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σκεπτικό, και στρατηγική για την πάλη των αιτημάτων, όπως και η οργάνωση ανά μαζικό χώρο (σχολείο, χώρο δουλειάς, γειτονιά κτλ) που είναι απαραίτητη. Ταυτόχρονα υπάρχει και η απαξίωση κάθε κόμματος-οργάνωσης αλλά και του συνδικαλισμού.Αυτά είναι όμως ζητήματα που μπορούν να απαντηθούν, που είδη αρχίζει να συγκεντρώνεται υλικό για να απαντηθούν και αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει αρκετό χρόνο ακόμα. Οσο χρόνο δηλαδή χρειάζεται για να ξαναλειτουργήσουν οι λαικές δομές και να ανσυγκροτηθεί η εργατική τάξη της χώρας μας.

Όσο αφορά το επίπεδο συγκρότησης κατακτιέται μέσα από την πάλη όπου τα πράγματα ξεκαθαρίζονται και φαίνεται ποιος είναι μαζί σου και ποιος χώρια, ποιος θέλει να καπελώσει και ποιος όχι, ποιος ο ρόλος του κράτους, η ανάγκη για συνδικαλισμό από τα κάτω κτλ. Φυσικά σε αυτή την διαδικασία πρωτοπόρο οφείλει να παίξει ο κόσμος του κινήματος για να πάει μπροστά το πράγμα.

Πρέπει ακόμα να θυμόμαστε ότι λαός γνώρισε τα αστικά κόμματα, την επίσημη αριστερά που τον πρόδωσε ξανά και ξανά και τον ξεπουλημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ είναι λοιπόν λογικό να έχει και τέτοια αντανακλαστικά. Όσο αφορά το εξωκοινοβούλιο και την αναρχία στάθηκε κατώτερο των περιστάσεων και καλλιέργησε αυταπάτες σε πολλές περιπτώσεις.

Αυτός είναι ο κόσμος και αυτό το επίπεδο συγκρότησης του. Στόχος κάθε προοδευτικού ανθρώπου, αριστερού, αναρχικού ή ότι άλλο θα πρέπει να είναι να παρέμβει και να βοηθήσει το εγχείρημα. Χωρίς να κρύβει ποιος είναι αλλά σεβόμενος και το τι θέλει ο κόσμος την κάθε στιγμή.

Το ΚΚΕ για άλλη μια φορά παίζει το ρόλο της καικιά πεθεράς.Εγκαλεί τον κόσμο γιατί δεν παλεύει για το ολοκληρωμένο του πρόγραμμα και ασχολείται με τα μικρά καθημερινά του προβλήματα.

Zhukov είπε...

Φίλε ανώνυμε...
Έχεις καταλάβει λάθος την άποψη του κόμματος για αυτό που συμβαίνει "στις πλατείες".
Διάβασε την αρθρογραφία στον ρίζο και την δηλώσεις της αλέκας και μην παραμυθιάζεσαι και φαντασιώνεσαι ανεμόμυλους εκεί που δεν υπάρχουν.

υ.γ. απολίθωμα η ώρα ανάρτησης είναι πραγματικά τρομακτική.

βουρνούκιος είπε...

όλοι έχουμε νεύρα, όσοι τουλάχιστον όντως τρώμε ζόρια τις δουλειές μας.

Από την άλλη όμως η αντιπαράθεση των αντιλήψεων μεταξύ κομμουνιστών υπάρχει.

Χωρίς βρισιές είναι το σωστό αλλά γίνεται.

Πχ, δεν μπορείς μέσα από αυτό το μπλογκ να σουρνεις εδώ και καιρό τα εξ αμάξης στο ΝΑΡ και τη ΝΚΑ λέγοντας πολλές φορές υπερβολές και ανακρίβειες προκειμένου να υποστηρίξεις το ΚΚΕ και να μην περιμένεις συγκροτημένη απάντηση.

Δεν γίνεται.

Ναι, άλλες φορές η απάντηση είναι νευριασμένη, άλλες φορές είναι βιαστική, όμως το ζήτημα της αντιπαράθεσης υπάρχει.

Ας δούμε πχ τη σημερινή αναρτηση όπου κριτικάρεις το κίνημα των πλατειών.

Τι σωστό λές;; (όπως τα βλέπω κάθε μερα σχεδόν που κατεβαίνω).

α. Είναι πάρα πολύς κόσμος που δεν είχε ξανακατέβει σε συγκεντρωση. Τι σημαίνει αυτό;; Πολιτικό επίπεδο πλήρους αντιφασης και σύγχυσης.

Είναι φυσιολογικό αυτό;; ΑΠΟΛΥΤΑ! Τι περίμενες δλδ να κατέβει στον δρόμο για πρώτη φορά να πέσει πάνω σου και να πει "να ένας κομμουνιστής πάω να τον ακολουθήσω για τη νέα κοινωνία";;

β. Στο Συνταγμα λοιπόν -και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας- δίνεται μια μεγάλη ιδεολογικοπολιτική μάχη. Εφόσον η πλειοψηφία του κόσμου ΔΕΝ γουστάρει να δει κομματικά τραπεζάκια, σημαίες, ταμπλώ, πανώ κλπ, εγώ ως ΝΑΡ και ΝΚΑ (και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) το σέβομαι αυτό, το δέχομαι, μοιράζω κομματικές προκυρήξεις από τη μια, και παρεμβαίνω ως συνδικαλιστής, ως αγωνιστής του φοιτητικού κινήματος, ή αγωνιστής τοπικών κινημάτων από την άλλη, ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ την προγραμματική/πολιτική αντίληψη μου ΜΕΣΑ στον κόσμο.

βουρνούκιος είπε...

Επίσης ένα δεύτερο συμπέρασμα:

Δεν ισχύει αυτό που λές για την αταξικότητα καιτην έχθρα προς τα συνδικάτα!

Τις πρώτες μέρες δώσαμε μεγάλη μάχη για να ηττηθεί αυτή η αντίληψη. Μην ξεχνάς πως η ΓΕΝΟΠ και ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ έκαναν πορεία πριν μια βδομάδα (7.000 η ΓΕΝΟΠ, 1.000-1.200 ο ΣΥΝΟΝΙΣΜΟΣ σε κόσμο) ακριβώς για να συμβάλλουν στην προπσάθεια ένωσης.

Επίσης μην ξεχνάς πως στην τελευταία απόφαση της Λαϊκής Συνέλευσης (με 3-4.000 κόσμο) αποφασίστηκε να παλευτεί ΓΕΝΙΚΗ απεργία, και επίσης όλες οι πορείες των συνδικάτων να καταλήγουν και να παραμένουν ΣΥΝΤΑΓΜΑ)!

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ έχει δικό του τραπεζάκι και πανώ στο Συνταγμα και διακινεί μεγάλο όγκο προκυρήξεων, αυτοκόλλητων κλπ με την αποδοχή όλου του κόσμου!

Συνεπώς, η κατάσταση είναι διαφορετική απο ότι την περιγράφεις και αυτό οφείλεται σε έλλειψη ενημέρωσης, ή σε στρεβλή ενημέρωση από Αθήνα.

Που θα πάει αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να το λήξει. Εμείς το απλώνουμε στις γειτονιές κάνοντας λαϊκές συνελεύσεις αλλού μαζικά, αλλού όχι. Προσπαθούμε να το πολιτικοποιήσουμε περαιτέρω, να αποκτήσει σύνδεση με το μαχομενο εργατικό και νεολαϊίστικο κίνημα. Θα το καταφέρουμε; Οχρόνος θα δείξει!

Μπες και στο μπλογκ της πλατείας Συντάγματος για να δεις από πρώτο χέρι τι γίνεται:

http://real-democracy.gr/el

Τις καλημέρες μου!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε συμφωνώ μαζί σου ανώνυμε, αλλά καλά κάνεις και τα καταγράφεις εδώ.

Ζούκοφ, θα μπορούσε να ήταν μετά από τις αναιρέσεις στο καπάκι, αλλά δεν ήταν. Είχα ακανόνιστο ύπνο.

Βουρνούκιε αν νομίζεις ότι αυτό που κάνεις συνήθως είναι συζήτηση και αντιπαράθεση απόψεων, υπάρχει θέμα. Συζήτηση δεν είναι να λες τα ίδια και τα ίδια δυο και τρεις φορές, για να πείσεις δια της ποσότητας και της επανάληψης, επειδή ο άλλος θα βαρεθεί να μιλά μαζί σου. Κατά τα άλλα οποιαδήποτε ανακρίβεια πιστεύεις ότι έγραψα τη συζητάμε κι αναδρομικά αν θες.

Θα κόψω τις άλλες πηγές ενημέρωσής μου και θα διαβάζω εσένα, για να βλέπω διπλάσιο κόσμο στις πορείες, μεθυσμένος από το άρωμα του αγώνα. Και το επόμενο πρωί θα θυμάμαι τα μισά κι όχι τις αποδοκιμασίες προς το μπλοκ της γενοπ δεη πχ.

Και στο τέλος θα βγούμε ασπροπρόσωποι, μπορεί κι από τα γιαούρτια.

Ανώνυμος είπε...

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/06/blog-post.html

KOMMANTO είπε...

ΣΠΦίζεις..

RedBoy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
RedBoy είπε...

http://www.morningstaronline.
co.uk/news/content/
view/full/105471

Αναυδος είπε...

Θα κάνω μία πρόβλεψη. Ο κόσμος θ' αρχίσει να αραιώνει γιατί θα τους έχει εξοντώσει το εξωκοινοβουλιο και ο Συριζα με τις σχοινοτενείς αναλύσεις και παρεμβάσεις τους.

Ανώνυμος είπε...

Μια και μπήκα σο morning star...
http://www.morningstaronline.co.uk/news/content/view/full/105471

λαθραναγνώστης
Υ.Γ Μπρεζνιεφ, είχες ερθει Αθήνα?

Ανώνυμος είπε...

άσχετο...
βγήκε νέο τεύχος από τη διεθνή κομουνιστική επιθεώρηση μετά από 1.5 χρόνο!!!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι λαθρά, αλλά έχω πηγές και μου τα λένε.

Όπως λέει κι ο άθλιος αυτό το νέο τεύχος τόσο καιρό που ετοιμαζόταν πρέπει να έχει κάτι φοβερό. Αλλιώς δεν εξηγείται τόση καθυστέρηση

Giorgos bookhunter είπε...

Μόλις το κατέβασα στα αγγλικά. Έχει μια νέα συμμετοχή από Βενεζουέλα. Ενδιαφέροντα αρθράκια, μεταξύ τους άρθρο της Αλέκας καιένα άρθρο Μεξικάνου, σχετικά με το σοσιαλισμο του 21ου αι. που είχε μπει σε πρόσφατη ΚΟΜΜΕΠ.

Ανώνυμος είπε...

@ Βουρνούκιος

Με ευχάριστη έκπληξη μαθαίνω από το σχόλιο σου πως ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων έχει τραπεζάκι ΚΑΙ πανό στην πλατεία Συντάγματος, όντας αποδεκτός απο το κοινό.
Κατά συνέπεια τι κάνει σύντροφοι το Π.Α.ΜΕ. ?
Γιατί δεν κάνουν το ίδιο οι συνδικαλιστές του Π.Α.ΜΕ. και αν παρ' ελπίδα αντιμετωπίσουν έκτροπα πολύ λογικά θα ζητήσουν υποστήριξη απο τους συναγωνιστές του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ.

TALIBAN

RedBoy είπε...

Eίναι απλά τα πράγματα. Αυτοί οι άνθωποι που πιστεύουν σ'αυτό το κίνημα είναι εντελώς ηλίθιοι κι επικινδύνοι. Να δώσουν λέει τα κλεμμένα στο λαό.
Άντε και τα δώσουν...Με τι εργασιακές σχέσεις θα παράγεται ο επιπλέον πλούτος. Πώς θα καλυφθουν οι επιπλέον ανάγκες αφου ο λαός καταναλώσει τα κλεμμένα?(Βλ. K. Mαρξ Γράμμα στον Κούγκελμαν.

Από κει και πέρα οι οπορτουνιστές πατάνε πάνω σ'άυτη τη λογική και κάνουν συντονισμένη επίθεση στην Παπαρήγα για το θέμα με το Εύρω. Ντροπή τους.

Ανώνυμος είπε...

@ Redboy

Κανένας δεν ζήτησε την γνώμη κανενός για το που θα πάει αυτό το κίνημα ή που πιστεύουν ότι θα πάει. Ούτε τους 300.000 που κατέβηκαν ρώτησε κι ούτε θα ρωτήσει...

Σκέψου όμως. Ποιος είναι πιο ηλίθιος ; Εσύ που το κοιτάς αφ'υψηλού ή οι 300.000 που πιστεύουν σε αυτό που κάνουν; Η για να στο πω κι αλλιώς..

Το μόνο κριτήριο είναι η ίδια η πραγματικότητα. Οποιος έχει σχέδιο για να την αλλάξει, αυτός νομιμοποιείται να μιλάει και όλοι πρέπει να ηρεμήσουν για να τον ακούσουν.

Για πες μου όπως τα βλέπεις εσύ τα πράγματα ποιον φοβάται περισσότερο η κυβέρνηση σ'αυτή την κενωνία;

Θ.Τ

RedBoy είπε...

Nα σου κάνω κι εγώ μία ερώτηση με την ιδια λογική?

Ποιος είναι ποιος ηλιθιος? Οι 300,000 που κατέβηκαν χθες? Ή τα άλλα 11 εκατομμυρια που κάθησαν σπιτι τους? Εκτός αν νομίζεις οτι θα μας χωρέσουν ολα τα τρελοκομεία του κόσμου αν όλοι οι Ελληνες κατεβούμε στο συνταγμα αναπαράγοντας τις ασυναρτησίες που ακους απο το κυριο ογκο αυτων που κατεβαινουν ηδη στο συνταγμα, δηλώνοντας, "ακομματιστοι" κλπ.


Ρε φίλε,

Θα απαντήσεις σ’ αυτό που ρωτάω?

Επαναλαμβάνω:

“Να δώσουν λέει τα κλεμμένα στο λαό.
Άντε και τα δώσουν...Με τι εργασιακές σχέσεις θα παράγεται ο επιπλέον πλούτος. Πώς θα καλυφθουν οι επιπλέον ανάγκες αφου ο λαός καταναλώσει τα κλεμμένα?”

Aπλά λόγια Ελληνικά: Ο λαός θα τρώει τα κλεμμένα και η κερδοφορία του κεφαλαίου θα καλπάζει? Απαντήστε σε κάτι συγκεκριμένο σύντροφοι. Ή υπαρχει κίνημα αυτη τη στιγμή ισχυρο να κάνει την ανατροπή?
Οδηγείται η όλη κατασταση σε απλο αντικρατικισμο εκ μερους της αριστεράς και σε τραμπουκουστερια απο τους υπολοιπους.

Δεν γίνεται μία με το Δεκεβρη να κάνουμε χώρο να περάσει ο Γιωργάκης, μια τώρα να πέρασει ο Αντωνάκης…


Δεν δίνω τσακιστή πεντάρα για το ποιον φοβάται η κυβέρνηση. Πραγματικά όμως.

Έχετε φαγωθεί στην αριστερά να μας πείσετε ότι το πρόβλημα είναι το κράτος στην καλύτερη περίπτωση και η εκάστοτε κυβέρνηση στην χειρότερη. Τα φάγαμε αυτά στη μάπα και το Δεκέμβρη. Βγάλτε τις φωτο του Πουλαντζα από τα προσκέφαλα σας και ξυπνήστε.

Εμένα με ενδιαφέρει το κεφάλαιο και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση.

Δεν τα κοιτάω αφ' υψηλου τα πράγματα. Τα κοιτάω αντικαπιταλιστικά/κομμουνιστικά (αντικαπιταλιστικά όχι υπό την έννοια ότι έχουμε "κρίση χρέους", αλλά υπό την έννοια ότι έχουμε κρίση εργασίας)

Το γεγονός ότι δεν είχαμε αυτούς τους ανθρώπους στο πλάι μας όλο το προηγούμενο διάστημα συνιστά ήττα για το οργανωμένο κίνημα όπως και οι διάφορες ΕΛΕ, οι άμεσες δημοκρατίες κλπ. Φυσικά και η ιστορία δεν τελείωσε με αυτό το καπέλωμα. Γι’άυτό το λόγο γίνεται κομματική δουλειά μέσα στο πλήθος την οποία και στηρίζω.

Από κει και πέρα τι να σου πώ? ΄Οτι σου επιστρέφω το χαρακτηρισμό έστω και με τον τρόπο που τον θέτεις? Η ηλιθιότητα δεν απευθύνεται σε κανένα προσωπικά αλλά στη γενικότερη λογική που διέπει την πολιτική συγκρότηση των αγανακτισμένων.

Δεν είναι μόνο το τι εκπροσωπεύουν αλλά και το τι καταπιέζουν:

Τη γαμ@$@νη φωνή της οργανωμένης αντίστασης στον καπιταλισμό .

Τον τίμιο κι ανιδιοτελή αγώνα των απλών ανθρώπων που παλεύουν τόσα χρόνια στα σωματεία τους (αγανακτισμένοι και αυτοί) βλέποντας εσχάτως το κίνημα τους να διακωμωδείται από κάποιους "απολιτικους" (Πραγματικά τα πιστευεις αυτά?).

Κι αυτοί λοιπόν αγανακτισμένοι είναι αλλά βγάζουν το θυμό τους με αξιοπρέπεια στα ταξικά συνδικάτα έχοντας πραγματικά δημοκρατική συνείδηση κι όχι τζούφια αρχαιοελληνική κι αριστερίστικη .

Δεν βλέπω τίποτα αφ' υψηλού.

Διεκδικώ το κίνημα στο οποίο πιστεύω .

Αυτο που καταλαβαινω είναι οτι καποιοι στην αριστερα δεν εχουν εμπιστοσυνη οτι αυτο το κινημα (το εργατικο) μπορει να συνειδητοποιησει τι του συμβαινει και τρεχουν πισω απο τη λογική του καθε τραμπουκου για να ετεροκαθοριστουν εναντια στο ΚΚΕ το οποιο τους ξυνιζει και τους βρωμαει.

RedBoy είπε...

Ποιον προσπαθείτε να πείσετε ότι όταν ο αγανακτισμένος φωνάζει ενάντια στη φτώχεια και την ανεργία, δεν έχει το μυαλό να σκεφτεί ότι το πρόβλημα του είναι το κεφάλαιο? Δεν τα βλέπει τα αφεντικά ο εργαζόμενος?

Εσείς κοιτάτε αφ΄ υψηλού αυτά τα φαινόμενα. Το ότι «το σεχταριστικό ΚΚΕ δεν μπορεί να πάρει να πάρει με το μέρος τους απολίτικους», είναι η ουσία απ’οσα διαβάζουμε τελευταία για τα κινήματα της πλατείας. Λαϊκίζετε και νομίζετε ότι είστε οι μόνοι που κατέχουν τον Μαρξισμό κλπ.

Όταν ο εργαζόμενος γυρνάει το κεφάλι και βλέπει να του λένε τη μία ότι το πρόβλημα είναι η κυβέρνηση και την άλλη το κράτος σε τι να πιστέψει? Ξεχνάει –μέσω της αριστεράς- ότι κάποιος πρέπει να διαφυλάξει την κερδοφορία του αντλώντας υπεραξία από την εργασία του. Μιλάμε για βία στη συνείδηση του εργαζομένου που λαμβάνει χώρα σε περιόδους κλειδιά όπως το Δεκέμβρη του 08 και η οποία αντιστρέφεται μόνο μέσα από την συνειδητή δράση των ταξικών δυνάμεων. Όχι όμως σαν μία ακόμα δύναμη ανάμεσα σε άλλες, αλλά σαν ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ που μπορεί να καταπολεμήσει το κεφάλαιο.

Την μεγαλύτερη ευθύνη για την αλλοιωμένη συνείδηση των εργαζομένων την έχει η αριστερά. Όχι επειδή δεν ‘μπορεί να πείσει’ απλά, αλλά επειδή η ίδια δεν έχει πιστή στα ιδανικά του κινήματος και μεταφέρει την αβεβαιότητα της σ΄ αυτούς που βιώνουν την καταπίεση.

haridimos είπε...

ρε συ σφυροδρέπανο, ήρθε ο Κόκκινος Στρατός στην Ελλάδα και δεν έγραψες τίποτα ?

Ο Κόκκινος Στρατός καταλαμβάνει το Badminton

Έρχεται ο κόκκινος στρατός!

<a href="http://www.star.gr/civilization/94554/>12:00
Ο Κόκκινος Στρατός έρχεται στην Ελλάδα!</a>

βουρνούκιος είπε...

ρεντ η αριστερα και το κκε έχουν τεράστιες ευθύνες που μας γύρισε την πλάτη ο κόσμος!

Τα ξέχασες;;

Κάτι συγκυβερνήσεις με το πασοκ και τη δεξιά, κάτι υποστηρίξεις στο ανατολικό μπλοκ που ψόφησε και βρώμησε ο κόσμος, κάτι απο δω κάτι από κει, να γιατί παγκόσμια οι κομμουνιστές έχασαν την υποστήριξη του κόσμου.

Εμείς όμως δεν σνομπάρουμε τον κόσμο όπως κάνεις εσύ και το κκε.

επίσης παλεύουμε για την ανατροπή του καπιταλισμού, πλην όμως στοιχειωδώς χαράσσουμε έστω κα ιμε μεγάλες ανεπάρκειες τακτική ΓΙΑ να φτάσουμε ως εκεί, κάτι που εσύ και το κκε αρνείστε, επικαλούμενοι την λαϊκή εξουσία, που έτσι όπως την επικαλείστε, και σνομπάροντας τον κόσμο, δεν θαρθει ποτε...

RedBoy είπε...

Όχι Βουρνούκιε.

Αποδομείτε, αποδομείτε και όποιον πάρει ο χάρος. Μετα τρέχετε να κρυφτείτε πίσω από τον όχλο.

Εν τω μεταξύ στον καθέ "απολιτικο" τύποι σαν και σενα του δίνουν το δικαίωμα να αυτοπορσδιορίζεται. Ετσι δεν είναι? Δεν πας στην πλατεία και λες στον αλλο "εσυ και το ΠΑΣΟΚ"? Εγώ κατα την άποψη σου πρέπει να μιλάω κάτι σαν "εκπροσωπος του ΚΚΕ" για να λες "εσυ και το ΚΚΕ".

βουρνούκιος είπε...

ρεντ:

εμείς προσπαθούμε να συμβάλλουμε έτσι ώστε το κίνημα να αποκτήσει τα δικά του όργανα άσκησης πολιτικής -και αυριο εξουσίας.

Οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, η μεγάλη λαϊκή συνέλευση στο σύνταγμα, ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ τον κόσμο να ασκείται σε αυτη την διαδικασία.

Σε αυτο το ιστορικό καθήκον προσπαθούν να συμβάλλουν το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Αυτές οι συνελευσεις μπορεί και να εκφυλιστουν. Ομως έχουν ΗΔΗ προσφέρει πολυτιμα μαθήματα σε δεκαδες χιλιάδες κοσμου πανελλαδικά για το ΠΩΣ θα μπορούσε να ασκηθεί ΑΛΛΙΩΣ η εξουσία.


εσύ και το κκε ρεντ, καθεστε σαν τις δυσκοίλιες γριές και σνομπάρετε μακριά.

καθήστε εκεί και μην κουνηθείτε καθόλου. αλλά μετά μην αναρωτιέσαι γιατί θα σε γράψει στα παπαρια του όλος αυτός ο κόσμος..

ΥΓ: μπές και διάβασε την άθλια και κατάπτυστη ανακοίνωση της ΝΕ του ΚΚΕ Αχαϊας για το κίνημα των πλατειών..

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικο κειμενο για το θεμα απο τον Π.Μαυροειδη

http://aristeroextreme.blogspot.com/2011/06/blog-post_3139.html

A8lios είπε...

@Bουρνού
Δε ξέρω τί έβγαλαν στην Πάτρα. Έχε υπόψην σου πάντως πως καμία σχέση δεν έχει από άποψη μαζικότητας η φάση της Αθήνας με πολλές, για να μην πω όλες, τις υπόλοιπες πόλεις, εκεί που όλοι γνωρίζονται με όλους.

Από εκεί κι έπειτα, εγώ απ' τη στιγμή που είδα τις αποφάσεις της λαϊκής συνέλευσης συντάγματος (ΛΣΣ) για τις 15 του μήνα, ένα πράγμα σκέφτηκα.

Διορθωσέ με αν κάνω λάθος σε κάτι.
Στις 15 μπήκε απεργία. Πανελλαδική, πανεργατική.
Η ΛΣΣ λέει για πρωινές λαϊκές συγκεντρώσεις σε πλατείες και πορείες αυτών προς το Σύνταγμα.
(συγκεκριμένα: "Η απόφαση προτρέπει για συγκεντρώσεις σε όλες τις πλατείες της Αθήνας, με αφίσες που να εξηγούν τους όρους του μεσοπρόθεσμου μνημονίου. Στη συνέχεια, να πραγματοποιηθούν πορείες, που θα παρακινούν τους πολίτες να συμμετάσχουν, με κατάληξη την πλατεία Συντάγματος και απώτερο σκοπό την κατάληψη της πλατείας και τον αποκλεισμό του κοινοβουλίου.")

Γενιέται το ερώτημα: Σε μέρα απεργίας, πού είναι το εργατικό στοιχείο σε όλα αυτά;

Και το αμέσως επόμενο: Είναι γνωστό πως στη ΛΣΣ κάθε άλλο παρά βρίσκονται και ψηφίζουν μόνο "απολίτικοι" και "ακομμάτιστοι". Δεν ξέρω αν κάποια συγκεκριμένη οργάνωση λείπει, αλλά το γενικό σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής είναι εκεί. Φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην πω πως οι περισσότεροι της συνέλευσης, ειδικά τις καθημερινές, είναι αυτών των χώρων.

Τίθεται το ερώτημα: Τί στάση κράτησαν όλοι αυτοί; Για ποιο λόγο;
Έβαλαν λ.χ. θέμα, έστω χωρίς να βάζουν για συγκεκριμένη συγκέντρωση "όλοι στις συγκεντώσεις των σωματείων, ζητώντας αυτές να κατευθυνθούν και να παραμείνουν σύνταγμα; (έστω)"?

Αν είχαν βάλει κάτι θα είχε ακουστεί, οπότε λογικά φαντάζομαι δε βάλανε αλλά συμφώνησαν σε αυτό το όμορφο "ο "λαός" στις πλατείες και μετά στο σύνταγμα", στη μέρα ίσως της πιο κρίσιμης απεργίας.

Και τίθεται το επόμενο ερώτημα: Δεν είναι αυτό πλήρης υποταγή στο "απολίτικο" στοιχείο των αγανακτισμένων;
Δεν είναι βουρνού , αν όχι απόδειξη, έστω σοβαρή ένδειξη, πως όλα αυτά τα όμορφα που λες "να φέρουμε σε επαφή αυτό το κίνημα με το εργατικό", "να το κάνουμε ατικαπιταλιστικό" κ.ά. στη πράξη πάνε περίπατο;

Δε τα γράφω για να καλλιεργήσω εντυπώσεις. Αν έχει γίνει αντιπαράθεση εν όψει απεργίας στην ΛΣΣ μετέφερέ την μας σε παρακαλώ.

Ανώνυμος είπε...

achagia.blogspot.com/.../blog-post_2289.html

Εδω η ανακοινωση του μελους της ΝΕ επιτροπης του ΚΚΕ στην Αχαια

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/72778

Εδω η απαντηση του <> Δ. Καραγεωργοπουλου μελους διοικησης της ΓΣΕΕ.

Ανώνυμος είπε...

Το σωστο link της ανακοινωσης ειναι αυτο http://achagia.blogspot.com/2011/06/blog-post_2289.html

Αντώνης είπε...

Αυτό ακριβώς είναι το οπορτουνιστικό της υπόθεσης:

"Επίσης μην ξεχνάς πως στην τελευταία απόφαση της Λαϊκής Συνέλευσης (με 3-4.000 κόσμο) αποφασίστηκε να παλευτεί ΓΕΝΙΚΗ απεργία, και επίσης όλες οι πορείες των συνδικάτων να καταλήγουν και να παραμένουν ΣΥΝΤΑΓΜΑ)!"

Δηλαδή η συνέλευση της πλατείας που αποτελείται από κάθε καρυδιάς καρύδι υποκαθιστά τη λειτουργία των συνδικάτων; τι πα να πεί ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ να παραμείνουν τα συνδικάτα στο σύνταγμα; αντί να καλέσουν οι αγωνιστές της γειτονιάς/σωματείου/κινησης (όπως λέει ο βουρνουκιος) να καλέσουν τον κόσμο να ΜΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ αλλά να μαζικοποιήσει τις ταξικές μορφές (οι εργάτες της πλατείας με τους εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι με τους αυτοαπασχολούμενους κτλ) 'βολεύεται' με το φιρδιν μιγδιν της πλατείας που χωράνε όλοι και μάλιστα το βαφτίζει και:

"Ομως έχουν ΗΔΗ προσφέρει πολυτιμα μαθήματα σε δεκαδες χιλιάδες κοσμου πανελλαδικά για το ΠΩΣ θα μπορούσε να ασκηθεί ΑΛΛΙΩΣ η εξουσία."

Αυτό είναι το μοντέλο που ονειρεύεται το ΝΑΡ για τη λαϊκή εξουσία ρε Παύλε; μια συνάθροιση ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΩΝ ανευ ιδιότητας; Πού διαφέρει αυτό από το φεντεραλισμό του Μπακουνιν;