Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Παραμένοντας στη στήλη «βιβλία για το καλοκαίρι», όπου ο ρίζος κι η σύγχρονη εποχή προτείνουν συνήθως ελαφρά αναγνώσματα, όπως τα άπαντα του στάλιν, η κε του μπλοκ παρουσιάζει στο ευρύ κοινό ένα βιβλίο με συλλεκτικό υλικό: τα ντοκουμέντα του 14ου συνεδρίου του κουκουέ. Θέσεις, εισήγηση, απόφαση, η εισηγητική ομιλία και το κλείσιμο της αλέκας. Εμείς θα μείνουμε στα δύο τελευταία, για να δούμε ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα και να βγάλουμε στο τέλος μερικά συμπεράσματα.

Ας ξεκινήσουμε με ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα για τις –πρόσφατες τότε- εξελίξεις στο σοσιαλιστικό μπλοκ και τις χώρες της ανατολικής ευρώπης.
Τέθηκε κι ένα άλλο ερώτημα: κατάρρευση ή ανατροπή; Πιστεύουμε ότι δε θα ήταν σωστό να κλείσουμε το όλο πρόβλημα σε αυτό το δίλημμα και να αποφασίσουμε ότι ο καλύτερος όρος είναι ανατροπή ή κατάρρευση. Απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουν και τα δύο. Δεν είναι τυχαίο ότι εμείς –και δε νομίζω ότι όλα αυτά ήταν ένδειξη είτε οπορτουνιστικής τάσης είτε παραχώρησης σε κάποιους- υιοθετήσαμε εύκολα τον όρο κατάρρευση. Δεν έχω υπόψη μου πώς ξεκίνησε, πού γράφτηκε, αλλά πραγματικά ο τρόπος που έπεσαν τα καθεστώτα ιδιαίτερα των χωρών της κεντρικής και ανατολικής ευρώπης, η μορφή που πήρε το φαινόμενο, ήταν η μορφή της κατάρρευσης. Πολύ διαφορετικά οπωσδήποτε είναι τα πράγματα στη σοβιετική ένωση.
Τα επόμενα χρόνια πάντως η ανάλυση του κόμματος προχώρησε στην ουσία των φαινομένων, χωρίς να μείνει στη μορφή τους.

Ας συνεχίσουμε με ένα ποτ-πουρί από σκόρπια σημεία, που θα μας βάλει περισσότερο στο νόημα.

Έστω κι αν ο διεθνής συσχετισμός είναι αρνητικός, δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί  πάλη για συλλογικό σύστημα ασφάλειας. Ρόλο συλλογικού οργάνου ασφάλειας σε παγκόσμια κλίμακα μπορεί να παίξει ο οηε, με την προϋπόθεση ότι εκσυγχρονίζει τη δομή του κι αποκρούει αποτελεσματικά τις προσπάθειες χειραγώγησης από τις ισχυρές χώρες, ιδιαίτερα από τις ηπα.

Παρά τις διαφορές πρέπει να είναι στόχος η κοινή δράση με τις σοσιαλδημοκρατικές και τις ριζοσπαστικές δυνάμεις για τα επείγοντα προβλήματα, αλλά χωρίς συγκάλυψη των υπαρκτών διαφορών. Αντίθετα επιβάλλεται να συνεχιστεί η ιδεολογική διαπάλη παράλληλα με τις κοινές ενέργειες σε όποια σημεία είναι δυνατό να επιτευχθούν.

Για τον αφελληνισμό της παραγωγικής βάσης της χώρας ευθύνεται και το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο, που τα τελευταία χρόνια έχει διασυνδεθεί με το πολυεθνικό, ώστε δεν πραγματοποιεί παρά ελάχιστες παραγωγικές επενδύσεις, με αποτέλεσμα να ενισχύει το μεταπρατικό προσανατολισμό της χώρας.

Σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα δεν αναγνωρίζουμε αποκλειστικά και κύριο φορέα της ανάπτυξης το μεγάλο ιδιωτικό και ξένο κεφάλαιο. Θα συμμετέχει με όρους και δεσμεύσεις ότι θα πραγματοποιεί παραγωγικές επενδύσεις, ότι θα τηρεί τους κανόνες μιας εισοδηματικής πολιτικής που βελτιώνει τη θέση των εργαζομένων.

Όλα αυτά προκαλούν εύλογα τον προβληματισμό του σύγχρονου αναγνώστη. Έναν προβληματισμό που συμμερίζονταν κι αρκετοί σύντροφοι, που είχαν ζήσει από πρώτο χέρι τα γεγονότα.
Αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός προσυνεδριακά, αλλά και στο συνέδριο, αν τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στο κόμμα, στο δίχρονο που πέρασε ήταν αποτέλεσμα των εξελίξεων του 89’ ή αν είναι αποτέλεσμα μιας δεξιάς απόκλισης, ή δεξιάς γραμμής του κόμματος την τελευταία δεκαετία, άσχετα από τις εξελίξεις του 1989. Ορισμένοι σύντροφοι είπαν ότι μετά το 9ο ή το 10ο συνέδριο, όλη η γραμμή, η πολιτική του κόμματος ήταν δεξιάς κατεύθυνσης. Η κεντρική επιτροπή δε συμφωνεί με αυτή την εκτίμηση. Οι γενικές τάσεις και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας έτσι όπως τα διαγράψαμε στα συνέδρια αυτά, επιβεβαιώθηκαν. Απόδειξη για αυτό είναι ότι ξανά στα κείμενά μας υιοθετούμε την αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.

Τι εστί αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό;
Το κκε διακηρύσσει ότι η αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό που επεξεργάστηκε το 12ο συνέδριο είναι η μόνη ριζοσπαστική πολιτική που χτυπάει τις αιτίες της κρίσης και αντιμετωπίζει με προωθητικό τρόπο το μακροχρόνια διαρθρωτικά αναπτυξιακά προβλήματα της χώρας, το καθεστώς της εξάρτησης και της μονοπωλιακής πολυεθνικής ασυδοσίας. Είναι ο διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σε αντίθεση με το μεταπολεμικό δρόμο της εξαρτημένης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Φέρνουμε στην επικαιρότητα την αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό με άμεσους στόχους πάλης, μέσα από την προοδευτική πολιτική ανάπτυξης, υπολογίζοντας τις εξελίξεις και το συσχετισμό δυνάμεων.

Ας δούμε κάτι παραπάνω σχετικά με τους άμεσους στόχους.
Μπήκε και κάπως αλλιώς. μήπως στο σημερινό πολιτικό σύστημα εξουσίας πρέπει να αντιπαραθέσουμε άμεσα, καθαρά και με ειλικρίνεια την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ώστε να δείξουμε πραγματικά στους εργαζόμενους ότι η αρχή για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων τους μπορεί να γίνει μέσα σε συνθήκες ριζικών αλλαγών;
Το πρόβλημα αυτό δεν είναι καινούριο. Απασχολεί τους κομμουνιστές και τα κκ από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκαν κι απασχόλησε έντονα και τα τελευταία συνέδρια του κόμματός μας. Μέσα από ποιους δρόμους θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να μπει πραγματικά στην επικαιρότητα, η ανάγκη του ίδιου του σοσιαλισμού και της κοινωνικής επανάστασης στον τόπο μας;
Όλα τα συνέδρια και το σημερινό απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Η επικαιρότητα του σοσιαλισμού –που παραμένει σήμερα, παρά την ανατροπή και την ήττα- δε μπορεί να ωριμάσει στη συνείδηση και την πράξη των εργαζομένων, αν αποσπαστούμε από την πολιτική εκείνη που ανταποκρίνεται στα άμεσα συμφέροντά τους, τις άμεσες πιεστικές τους ανάγκες.
Οι εργαζόμενοι σταδιακά θα προσεγγίσουν και θα φτάσουν στο συνολικό συμπέρασμα της αναγκαιότητας των μεγάλων αλλαγών και ανατροπών. Δε μπορούμε να αντιπαραθέτουμε στα πολύ πιεστικά προβλήματα των εργαζομένων ένα ξερό σύνθημα που λέει: εμπρός και τώρα ή σήμερα, αύριο και μεθαύριο να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό. Γιατί έτσι θα βρεθούμε εκτεθειμένοι στα μάτια των εργαζόμενων που αναζητούν από μας και λύσεις, αλλά και συγκεκριμένες πράξεις για την αναζωογόνηση και το δυνάμωμα του μαζικού κινήματος.

Σε γενικές γραμμές τα παραπάνω είναι σωστά. Αλλά όπως λέει κι η αλέκα, υπάρχουν μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις. Ιδιαίτερα μετά το 74’ έχουμε ζήσει και ανώδυνες μεταρρυθμίσεις, που πολύ εύκολα απορροφήθηκαν, καλλιέργησαν αυταπάτες, έστω κι αν προσωρινά έλυσαν μερικά προβλήματα. Υπάρχουν όμως μεταρρυθμίσεις, σαν κι αυτές που προτείνουμε, που θίγουν κατά καίριο τρόπο το πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο της χώρας μας.
Οι θέσεις μας για τις διαδικασίες και τον χαρακτήρα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κι ενοποίησης. Η άποψή μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη διάσωση, τη διεύρυνση και τον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής μας βάσης, για μια σύγχρονη εκβιομηχάνιση και ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, είναι μια πρόταση που αυτή τη στιγμή συγκρούεται με κυρίαρχες πολιτικές επιλογές και ωθεί αντικειμενικά στην αλλαγή του παραγωγικού πρότυπου της χώρας. Πιστεύουμε πως αυτή η αλλαγή είναι ο άμεσος στόχος πάλης. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί και αμέσως.

Ποιες ήταν οι θέσεις του κόμματος για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση;
Κριτήριο ενός σύγχρονου προοδευτισμού είναι η στάση απέναντι στην εοκική ολοκλήρωση.
Το κκε διατυπώνει σήμερα συγκεκριμένους άμεσους στόχους πάλης, ώστε να αποτραπούν οι δυσμενείς επιπτώσεις από τις επιλογές της εοκικής ολοκλήρωσης. Δε θα δεχτούμε πειθαρχία και συμμόρφωση σε αντιαναπτυξιακές και αντικοινωνικές επιλογές. Θα διεκδικήσουμε ανακατανομή των κοινοτικών πόρων. Θα υποστηρίξουμε την αξιοποίηση των εοκικών προγραμμάτων που διευκολύνουν τη σχεδιασμένη ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών. Θα διεκδικήσουμε την προστασία της εγχώριας παραγωγικότητας κι ανταγωνιστικότητας. Θα συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στη νομική και θεσμική κατοχύρωση του κοινωνικού χάρτη. Το κκε θα διεκδικήσει εναλλακτικές μορφές στις διεθνείς σχέσεις με χώρες και εκτός εοκ. Η εοκ δε μπορεί να αποτελέσει μονόδρομο για μας. (η υπογράμμιση δική μου).

Η φράση η εοκ δεν είναι μονόδρομος, είχε την έννοια της σύναψης σχέσεων και με χώρες εκτός εοκ. Η πάλη ήταν κατά βάση ενάντια στην ολοκλήρωση και τις συνέπειες της ένταξης, έχοντας σε δεύτερο πλάνο το αίτημα της αποδέσμευσης. Ένα λάθος, που διορθώθηκε γρήγορα, με την ειδική συνδιάσκεψη για την εοκ, το 93’.

Η διάσταση απόψεων με το σήμερα, γίνεται αντιληπτή και σε ένα ακόμα βασικό ζήτημα, σχετικά με τη συμμετοχή ή όχι σε μια αστική κυβέρνηση.

Θα θέλαμε να σταθούμε σε ορισμένα ειδικά ζητήματα που τέθηκαν στο συνέδριό μας, προκειμένου να καταλήξουμε σε αυτά. Τέθηκε το ζήτημα, από τους περισσότερους συντρόφους βέβαια σα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί μετά το 14ο συνέδριο, της συμμετοχής μας μέσω του τότε συν, στην κυβέρνηση τζανετάκη. Από ορισμένους και το ζήτημα της συμμετοχής μας στην οικουμενική κυβέρνηση. Είναι θετικό ότι οι περισσότεροι σύντροφοι που πέρασαν από αυτό το βήμα δήλωσαν ότι δε θεωρούν πως έγινε κάποια παράβαση αρχής ή ότι είναι θέμα αρχής η συμμετοχή ή η στήριξη μιας κυβέρνησης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι το κόμμα μας ουδέποτε είπε, ούτε η θεωρία μας λέει, ότι θα συμμετάσχουμε σε μια και μόνο κυβέρνηση, αυτήν που θα εκφράζει την πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Ας δούμε τέλος ένα ακόμα απόσπασμα από την ομιλία της αλέκας στο κλείσιμο του πρώτου θέματος, που βάζει με σωστό τρόπο κάποια ζητήματα, αλλά προσωπικά με άφησε με την απορία, σχετικά με την παρουσία μμε κατά τις διαδικασίες του συνεδρίου (όχι μόνο την πρώτη μέρα, αλλά καθ’ όλη τη διάρκειά του.

Δικαιώθηκε επίσης η απόφαση, αυτή είναι η γνώμη της κε, το συνέδριό μας να είναι ανοιχτό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να είναι δημόσιο. Το κάναμε αυτό, γιατί καταρχήν θέλαμε η εργατική τάξη της χώρας μας κι οι εργαζόμενοι να μας δουν όπως είμαστε στην πραγματικότητα. Με τις αγωνίες, τις αναζητήσεις, με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας, αλλά και με τις δυνατότητές μας. Να μας γνωρίσουν από πρώτο χέρι και όχι μέσα από παραμορφωτικό φακό. Θέλαμε επίσης να δώσουμε τη δυνατότητα στα μέλη του κόμματος να εξακριβώσουν αν όλοι εμείς που εκλεγήκαμε αντιπρόσωποι στο 14ο συνέδριο είχαμε την ικανότητα να αντιπροσωπεύσουμε τις γνώμες, τις απόψεις, τις προτάσεις τους, τις επισημάνσεις τους. αποδείχτηκε ότι τα μέλη του κόμματος πρέπει να ξέρουν τα πάντα. Πρέπει κυρίως να ξέρουν πώς εμείς τα στελέχη, διαχειριζόμαστε υποθέσεις, αρμοδιότητες που μας αναθέτουν. Αποδείχτηκε ότι το κκε αντέχει τις διαφορετικές απόψεις μέσα στις γραμμές του, δεν τις φοβάται. Δεν ισχύει αυτό που είπαν όσοι αποχώρησαν, ότι θα επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Τους διαψεύσαμε νομίζω πανηγυρικά.

Ας περάσουμε κλείνοντας στο ηθικό επιμύθιο. Τι ήταν το 14ο συνέδριο; Ένα συνέδριο ανασυγκρότησης, που μας γλίτωσε στο παρά πέντε από την ελληνική εκδοχή της ανασυγκρότησης (βλέπε περεστρόικα) του γκόρμπι. Από αυτή την άποψη αποτελεί ορόσημο και η προσφορά του είναι ανεκτίμητη. Αλλά όπως γίνεται καθαρό και από τα ντοκουμέντα, το ξεκαθάρισμα της σοσιαλδημοκρατικής σκουριάς, δε γίνεται μια κι έξω. Η βασική δουλειά έγινε με την κατάρτιση του προγράμματος, στο 15ο συνέδριο, αλλά και όλη τη μετέπειτα πορεία του κόμματος. Και ίσως σε κάποιους να φωλιάζουν ακόμα μερικά κατάλοιπα αυτής ακριβώς της περιόδου και τώρα που τα βλέπουν να εκλείπουν οριστικά, να φωνάζουνε για παρέκκλιση.
Αλλά αυτό θα το εξετάσουμε σε μια επόμενη ανάρτηση.


Διαβάστε επίσης: Το 13ο και το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ αφιέρωμα του πετρόπουλου στο ρίζο, από το 2005.

33 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τίθενται δύο ζητήματα. Ένα τυπικό και ένα ουσιαστικό, αδιάσπαστα μεταξύ τους. Το πρώτο αφορά στο αν οι παραπάνω θέσεις "διορθώθηκαν" ή απορρίφθηκαν μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα με τους προβλεπόμενους καταστατικούς τρόπους. Το δεύτερο είναι αν δόθηκαν πραγματικές απαντήσεις, αν αναπτύχθηκε μία ολοκληρωμένη συλλογιστική ή αν οι παλιές θέσεις υποκαταστάθηκαν από τσιτάτα, που αντανακλούν κάποιες αλήθειες και θεωρητικά αποκρυσταλλώματα, όχι όμως βαθιές αναλύσεις και σχέδιο δράσης, όπως "ο καπιταλισμός σάπισε, θα χάνουμε κατακτήσεις μέχρι το σοσιαλισμό", "δε θα κυβερνήσουμε μες στον καπιταλισμό όπως και να χει, αλλά στη δικτατορία του προλεταριάτου", "όποιος βάζει ζήτημα εξάρτησης αθωώνει το ντόπιο κεφάλαιο (το γιατί άγνωστο)", "όχι η αντίθεση μονοπώλια-λαός, κεφάλαιο-εργατική τάξη, αλλά αφεντικά-εργάτες" κλπ.

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

"Και ίσως σε κάποιους να φωλιάζουν ακόμα μερικά κατάλοιπα αυτής ακριβώς της περιόδου και τώρα που τα βλέπουν να εκλείπουν οριστικά, να φωνάζουνε για παρέκκλιση."

Απορώ πως ακόμα δεν έχει πέσει shitstorm με αυτή τη πρόταση! :P

(με την οποία συμφωνώ σε γενικές γραμμές)

metalorixos

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

ΠΔ, αν ήμασταν σε κάποια εκπομπή και μου έκανε κάποιος την πρώτη ερώτηση που κάνεις, για το τυπικό του πράγματος, θα απαντούσα με το κλασικό κλισέ: χαίρομαι πολύ που μου κάνετε αυτή την ερώτηση.
Αν έχει κανείς την υπομονή να διαβάσει προσεκτικά όλο το βιβλιαράκι με τα ντοκουμέντα, θα δει σε κάποιο σημείο μια αναφορά στον ενιαίο συνασπισμό και στη διολίσθηση του κόμματος σε οπορτουνιστικές θέσεις και συμμαχίες με όρους που δεν είχαν συμφωνηθεί από την κε. Τότε κάποιοι έκαναν του κεφαλιού τους και αυτό ναι, συνιστά διολίσθηση. Αν έχουμε αυτό ως μέτρο σύγκρισης, αμφιβάλλω αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε με τον ίδιο όρο, αποφάσεις και ζητήματα που πέρασαν μια και δυο φορές από συνέδρια κι άλλες διαδικασίες, που δεν είχαν ωστόσο προγραμματικό χαρακτήρα. Εν πάση περιπτώσει δε μπορεί να είναι αντικαταστατικό όλο το κόμμα και οι σύνεδροι που τα υπερψήφισαν.
Κατά δεύτερον είναι ζήτημα αν και εφόσον συμφωνούμε όλοι ότι αυτά τα ζητήματα που περιγράφονται παραπάνω έπρεπε όντως να διορθωθούν και μετά να δούμε πώς και με ποιους όρους. Αν δεν έχουμε αυτό το βασικό σημείο ως κοινή αφετηρία, δε μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω. Και δεν το λέω ντε και καλά για σένα, αλλά δε συμφωνούν όλοι με το παραπάνω.

Μεταλλωρύχε, παίζει να φταίει το καλοκαίρι. Ή και η τακτική κάποιων να χτυπάνε με ανταρτοπόλεμο σε άσχετες αναρτήσεις κι όχι εκεί που ανοίγει κουβέντα με σοβαρούς όρους.

makis είπε...

"Τότε κάποιοι έκαναν του κεφαλιού τους και αυτό ναι, συνιστά διολίσθηση" ....μάλλον προσωπική ευθύνη συνιστά αυτό... "πέρασαν μια και δυο φορές από συνέδρια κι άλλες διαδικασίες, που δεν είχαν ωστόσο προγραμματικό χαρακτήρα"...να ένας ορισμός της διολίσθησης.Σε κάθε περίπτωση για να τις αποφεύγουμε (τις διολισθήσεις) χρειάζονται "θεσμικές" παρεμβάσεις και αλλαγές με κατεύθυνση την αναλογική έκφραση των διαφορετικών απόψεων και την "επιβίωσή" τους μέχρι τα ανώτερα όργανα.Κατά τα λοιπά...δεν μπορώ να πιστέψω ότι πέρασαν 21 χρόνια από τότε... συγκινητική ανάρτηση

Anonymous anonymous είπε...

Το συνέδριο-ορόσημο δεν ήταν το 14ο, αλλά το 13ο. Εκεί αποτράπηκε η άλωση του Κόμματος από τους δεξιούς αναθεωρητές. Και αποτράπηκε με την εκλογή ΚΕ στην οποία πλειοψηφούσαν κομμουνιστές. Οι αποφάσεις βέβαια του 13ου είχαν εντονότατη τη σφραγίδα της αναθεωρητικής ομάδας, αλλά δεν ήταν αυτό το κύριο. Το κύριο ήταν ότι βγήκε κομμουνιστική ΚΕ και μετά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Ανώνυμος είπε...

Για μενα ειναι εξωφρενικο που ακομα τοτε υπηρχαν αυταπατες περι του ρολου της σοσιαλδημοκρατιας. Ευτυχως πλεον εχουν διαλυθει ολοκληρωτικα.

Ανώνυμος είπε...

Αντιθέτως, εγώ βλέπω το κκε να αλλάζει σταδιακά (δια της διολίσθησης) τη γραμμή του και από δεξιάοπορτουνιστική της δεκαετίας '80 (με δευτερέυουσες θετικές πλευρές), να την κάνει αριστερίστικη/σεχταριστική (με επίσης δευτερεύουσες θετικές πλευρές αλλά τπτ παραπάνω) τώρα!

Χωρίς αυτοκριτική από το κκε και φυσικά, χωρίς τα συνέδρια να παίζουν κανέναν ουσιαστικό ρόλο, παρα μόνο να αναδυκνύουν με φραξιονιστικούς αντιδημοκρατικούς όρους την εκάστοτε ΚΕ.

Το 4,5% είναι καμπανάκι για το κκε. αν συνεχίσει έτσι, τη μια δεκαετία να έχει δεξιά σοσιαλδημοκρατική γραμμή και την άλλη δεκαετία αριστερίστικη γραμμή και με απούσα ουσιαστικά την κομματική βάση στη διαμόρφωση της γραμμής, ε, το βλέπω οσονούπω στο...2%.

Ανώνυμος είπε...

Οι τελικές εκτιμήσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τα εκλογικά αποτελέσματα και οι εξηγήσεις που δεν δόθηκαν

http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-01-31/370-2012-07-24-23-44-09

Unknown είπε...

Ένα από τα βασικότερα προβλήματα πoy είχαν να αντιμετωπίσουν τα ευρωπαϊκά ΚΚ είναι η σχέση τους με την ΕΟΚ-ΕΕ.
Το πρόβλημα αυτό ανέκυψε στο ΚΚΕ από τις αρχές της δεκαετίας του 80 με τον εξής τρόπο:
Την εποχή εκείνη πολλοί δήμοι και κοινότητες της χώρας είχαν κομμουνιστές δημάρχους που σε γενικές γραμμές διακρίθηκαν
για το έργο τους. πχ Λογοθέτης στη Κοκκινιά, Κιντής στην Ηλιούπολη κτλ
Η τότε ΕΟΚ παρείχε σημαντικές χρηματοδοτήσεις μέσω διαφόρων πακέτων στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες του νότου, μεγάλο μέρος των οποίων κατευθύνονταν προς την τοπική αυτοδιοίκηση κυρίως για έργα υποδομής, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και άλλα.

Τοτε προέκυψε το ζήτημα για το ΚΚΕ στην πράξη. Αφ ενός υποστήριζε την "αποδέσμευση από την ΕΕ" αφ ετέρου κομμουνιστές δημαρχοι με ιστορία και αγώνες βρέθηκαν να διαχειρίζονται ΕΟΚικά κονδύλια. Αργότερα, προς το τέλος του 80, αυτή η "ειδική σχέση" άρχισε να ξεφεύγει από τα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης και επεκτάθηκε και σε άλλα πεδία...

Προιόντος του χρόνου, αυτή η περίφημη "αποδέσμευση από την ΕΕ", ακόμα και αναμεσα στους κομμουνιστές άρχισε να ξεθωριάζει, παρέμεινε μεν ως σύνθημα αλλά χάθηκε ως προοπτική. Όσο και αν φανεί παράξενο, το ίδιο ισχύει και τώρα. Όσο και αν το ΚΚΕ καταγγέλει (και καλά κάνει) τον Συριζα για "ευρωδουλεία", η θέση του ΚΚΕ είναι πολύ προσεκτική:
"Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία" παραπέμποντας το ζήτημα στο μέλλον και μάλιστα στο μακρινό μέλλον.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ίκαρε δεν χρειάζεται να στέλνεις δυο και τρεις φορές τα ίδια σχόλια. Όπως σου είπα, θα δημοσιεύονται με καθυστέρηση.

Anonymous, το αναφέρω ως ορόσημο γιατί ήταν έκτακτο κι έχει περάσει στην κομματική ιστορία ως συνέδριο της ανασυγκρότησης.

Μάκη, ανέφερα παραπάνω τι είναι για μένα διολίσθηση και μόνο με προσωπικά κουσούρια ή στάσεις δεν έχει να κάνει. Αν για σένα μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι, τότε δεν έχουμε κοινά κριτήρια αντίληψης. Αναφέρω ένα παράδειγμα που έβαλα και στο κείμενο. Το λάθος για τη θέση για την εοκ διορθώθηκε από τη θεματική συνδιάσκεψη για την εοκ πολύ πριν γίνει το 15ο συνέδριο. Ήταν άραγε κι αυτό διολίσθηση; Δεν είναι πολύ λογικό να ετοιμάζονται σταδιακά οι όποιες αλλαγές και να ωριμάζουν σε μια πορεία; Εξάλλου, όπως δείχνουν τα πράγματα το επόμενο συνέδριο θα είναι προγραμματικό. Να δούμε και τότε τι θα λέει ο καθένας.

Τελευταίε ανώνυμε, είτε έτσι είτε αλλιώς, επιμένεις αντικουκουέ στο στείρο ετεροπροσδιορισμό σου. Καλή γιατρειά από τις ψυχώσεις.

Υγ: κατά τη γνώμη μου ο εργατικός αγώνας έχει απολέσει προ πολλού κάθε φύλλο συκής, σχετικά με τις αγνές κι αγαθές προθέσεις του. Κάθε καινούριο κείμενό του είναι ένα βήμα πιο βαθιά στο βούρκο.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως, το 14ο, αν μη τι άλλο, ήταν ένα συνέδριο ελπίδας, μέσα σε μια δύσκολη εποχή. Παραδέχομαι και σαν άτομα όσους έμειναν τότε στο ΚΚΕ. Και τι δεν άκουγαν, όσοι αυτοαποκαλούνταν κομμουνιστές..
Διαβάζοντάς τα όλα αυτά, υπάρχει και μια νοσταλγία. Γιατί είναι άδικο να χαλάσει αυτή η υπόθεση επειδή κυριάρχησαν τροτσκιστές, οι οποίοι, πέραν των άλλων, έφεραν το ΣΥΝ στο 27% χαρίζοντάς του συμμάχους(ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ), τακτικές και συνθήματα.Από την άλλη, μπορεί και αυτό το 27% να πνίξει το παραμύθι της "Ανανέωσης".

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τροτσκιστές; Εννοείς αυτούς που λένε για μεταβατικό πρόγραμμα και ενιαίο μέτωπο με τη γσεε; Μάλλον αλλού πρέπει να τους αναζητήσεις αρχηγέ...

Ανώνυμος είπε...

Τροτσκιστές δεν είναι μόνο αυτοί. Τροτσκιστές είναι και στην Ανταρσύα, που δεν λένε καλά λόγια για τη ΓΣΕΕ. Είναι και άλλοι, που βγάζουν λαθεμένη τη θέση της 5ης Ολομέλειας (1955)για πατριωτικό μέτωπο, θεωρούν τον ελληνικό καπιταλισμό ιμπεριαλισμό, θεωρούν την εθνική ανεξαρτησία σύνθημα ανεπίκαιρο, μέχρι και το "αντιφασιστικό μέτωπο" το βάζουν σε εισαγωγικά.
Και τροτσκιστές είναι αυτοί που ξεκινάνε ανάποδα, από το "μα ενιαίο μέτωπο με τη γσεε;" για να βγάλουν την εκτίμησή τους για τον άλλο.
Πρώτα ξεκινάμε από την ανάλυση της κατάστασης του κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, προχωράμε στο εθνικό και μετά μπορεί να φτάσουμε και σε "ενιαίο μέτωπο με τη γσεε".
Ο Στάλιν τα'λεγε, οι τροτσκιστές τα καταδικάζουν.

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα, ποια πράγματα δείχνουν ότι το επόμενο συνέδριο θα είναι προγραμματικό?
Σε αυτή την περίπτωση, ίσως ο διάλογος μέσω ριζου και κομεπ θα έπρεπε να είχε αρχίσει. Έστω να είχε βγει ένα προσχέδιο.

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Το θυμάμαι σαν χτες και ας ήμουν μόλις 14. Έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε, νερό που έβαλε σε κίνηση το μύλο του ξεκαθαρίσματος από σκουριά δεκαετιών. Και η θετική προσφορά αυτών των 2 δεκαετιών δεν πετιέται στα σκουπίδια με ένα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Παρένθεση: Αλήθεια, "λενινιστές" του "εργατικού αγώνα" (τώρα τι εργατικός από τη στιγμή που είστε όλοι "διανοούμενοι" με την κακιά έννοια, μικροαστοί μέχρι το μεδούλι... Και δεν πρόκειται για λάσπη, γνωρίζετε πολύ καλά τι εννοώ), πότε οι κλασσικοί που "γνωρίζετε" πάρα πολύ καλά μετρούσαν την ορθότητα ενός ΚΚ με αποκλειστικό κριτήριο τις αστικές εκλογές; Τι λέει το 2ο Συνέδριο της ΚΔ για τον κοινοβουλευτισμό; Τι έλεγε ο Λένιν για τον κοινοβουλευτισμό; Αλήθεια, "φωστήρες", γνωρίζετε τι σημαίνει "μιλλερανισμός"; Για Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν μιλάω όχι για μετά, και ειδικά μετά το 1956... Κλείνει η παρένθεση.

Όταν μιλάω για σκουριά, εννοώ ανοιχτά την ΕΔΑιτικη σκουριά. Ο "δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό" μέσα από δεκάδες ανθυποστάδια. Έτσι γεννήθηκε ο κυβερνητισμός, έτσι η δουλειά για τις εκλογές θεωρούνταν η σημαντικότερη, με αποτέλεσμα συνεργασίες με κάθε "προσωπικότητα" που έβλεπε το Κόμμα σαν σκαλοπάτι να αναδειχτεί.
Έτσι γαλουχήθηκε ο κόσμος της "αριστεράς" δεκαετίες τώρα και με ευθύνη του ΚΚΕ τουλάχιστον μέχρι το 15ο.
Ευτυχώς αυτά τελειώσαν και ας το πάρετε χαμπάρι μερικοί. Όποιος θέλει κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού ας βρει τον "Ε"Α και το Λαφαζάνη!

Τώρα τα περί "τροτσκιστών" και περί "διολίσθησης" έχουν καταντήσει μια χιλιομασημένη τσίχλα που πλέον έχασε τη γεύση της. Βρείτε τους πραγματικούς τροτσκιστές που φωλιάζουν στο ΣΥΡΙΖΑ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κάνετε χωριό και άστε μας να κάνουμε αυτό που πρέπει χωρίς ενοχλητικά βαρίδια στα πόδια μας!

ΥΓ. Για να προλάβω καλοθελητές. Σε καμιά περίπτωση δεν απαξιώνω τους ηρωικούς αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών. Αλλά δεν μπορεί στο όνομα αυτού να μην μιλάμε ανοικτά για τη σκουριά!

Ανώνυμος είπε...

Προς τον ακριβώς από πάνω:
Επομένως, θεωρείς ότι η θέση του προγράμματος για την πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι λαθεμένη? Το κόμμα την έχει διορθώσει επίσημα ή αναμένεται? Δηλαδή ένα ΚΚΕ σε πτώση, ακόμα και εκτός Βουλής, δε θα σε προβλημάτιζε, αφού θα είχε για παρακαταθήκη τη στρατηγική του?

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Ολοι αυτοι που κουναν το δαχτυλο κρυμμενοι πισω απο τα ανωνυμα μπλογκ 'η σουρνονται πισω απο ανοησιες δεν κανουν εναν κοπο να μας πληροφορησουν για την Κυπρο; Πως παει εκει το μνημονιο κ η δανειακη συμβαση που υπογραφονται; Αριστερα πραγματα ε; Αριστερη αριστεροτατη τακτικη για τη μεταβαση ετσι δεν ειναι;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ανώνυμε των 11.38

Όλοι κρύβουμε έναν τροτσκιστή μέσα μας. Κι αν δεν ξεκινήσουμε ανάποδα, θα καταλήξουμε στο ενιαίο μέτωπο με τη γσεε; Με βάση ποια ανάλυση βγαίνει αυτό; Για λέγε..
Στην ανταρσύα δε λένε καλά λόγια, αλλά συχνά-πυκνά συμπορεύονται. Κι αυτό που προτείνουν μοιάζει αρκετά με το ενιαίο μέτωπο. Μήπως να το σκεφτόσουν;

@ΠΔ

Η αρθογραφία στο ρίζο, η επαφή με τους συντρόφους. Γενική αίσθηση είναι

Ανώνυμος είπε...

@Π.Δ.

Πιθανότητα σχηματισμού, όχι στόχος του Κόμματος. Επειδή έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και ευτυχώς, επιτέλους το ΚΚΕ δηλώνει ότι δεν θα συμμετέχει σε κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού όπως κι αν αυτοπροσδιορίζεται. Αυτό εμένα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και κατά τη γνώμη μου απελευθερώνει δυνάμεις, κάτι που θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Αν εσύ θες κυβερνήσεις υπάρχει και ο Λαφαζάνης...
Τώρα για το εκλογικό αποτέλεσμα, εσύ και οι όμοιοι σου "λενινιστές" είστε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Για να μην επαναλάβω μια ολόκληρη συζήτηση, η ΚΕ και αναλυτική είναι και βαθιά και ουσιαστικά αυτοκριτική είναι. Τώρα εσείς θα θέλατε να αποκηρύξει το ΚΚΕ τον εαυτό του και να γίνει λίγο πιο αριστερή με εσάνς κομμουνισμού ΕΔΑ. Ε αυτό δεν γίνεται που να χτυπάς το μικροαστικό σου κώλο κάτω!

Ανώνυμος είπε...

Δε σε καταλαβαίνω ανώνυμε. Δεν καταλαβαίνω ποιοι είναι όμοιοί μου (προφανώς θα τους αναγνωρίζεις από τους κώλους τους) και δεν καταλαβαίνω τι λες για το θέμα της κυβέρνησης. Λες δεν είναι στόχος, είναι μία πιθανότητα που αναγνωρίζεται στο πρόγραμμα. Σε αυτή την πιθανότητα λοιπόν τι προβλέπεται; Το πρόγραμμα είναι ξεκάθαρο. Αν κρίνεις ότι βασίζεται σε λαθεμένη ανάλυση, πες τα επιχειρήματά σου. Με χαρά όμως βλέπω ότι το προσφέρεις στο Λαφαζάνη. Πέρα από αυτό, στις συνθήκες που αυτή η πιθανότητα φαίνεται πραγματοποιήσιμη, είναι ξεκάθαρα στόχος, με τις μέχρι τώρα θέσεις. Να σου θυμίσω ότι η Αλέκα στο 16ο είπε "Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση..." και συνέχισε πάνω στο τι θα πρέπει συγκεκριμένα να πράξει το Κόμμα και η κυβέρνηση.

Χαρά μου που συνομίλησα με έναν γνήσιο προλεταριακό κώλο.

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Ρε Π.Δ. τι νεα απο Κυπρο; Ολα καλα;

Ανώνυμος είπε...

@Π.Δ.

Βάλε όλο το απόσπασμα από την τελική ομιλία της Αλέκας για να δούμε τι λέει το 2001. Δες τι ακριβώς λέει για την κυβέρνηση που τόσο πολύ ποθείς. Ειδικά το σημείο που αναφέρεται ότι αν προκύψει κυβέρνηση από επανάσταση τι θα είναι; σοσιαλιστική. για να σε βοηθήσω αρχηγέ μου που θίχτηκες για την αναφορά στα οπίσθια σου βρίσκεται στις 73-76 στο 16ο συνέδριο. Τέλος πάντων από τότε έχουν περάσει 11 χρόνια και από το 15ο 16. Οι επεξεργασίες δεν μένουν στάσιμες και δεν πρέπει να μένουν στάσιμες. Το 15ο και το 16ο αντιμετωπίζουν το υπαρκτό ενδεχόμενο να προκύψει κυβέρνηση από το κοινοβούλιο. και το αντιμετωπίζουν αρκετά προωθημένα για την μέχρι τότε επεξεργασία και ανάλυση όχι μόνο του ΚΚΕ αλλά και του διεθνούς ΚΚινήματος. Αλλά τα πράγματα προχωρούν, ευτυχώς χωρίς εσένα.
Ας πάμε λοιπόν στην ουσία του πράγματος. Θέλεις κυβέρνηση καθαγιασμένη από το "δημοκρατικό" θεσμό του κοινοβουλίου; Εγώ δεν θέλω. Αν αρνείσαι την ουσία των επεξεργασιών του ΚΚΕ επιχειρηματολόγησε σε αυτό και όχι στα διαδικαστικά, που και σε αυτό σπεκουλάρεις.
Όσο για τους ομοίους σου μην κάνεις το χαζό. Δεν μπορεί ο "Ε"Α, ο Α.Χ., ο Β.Λ. κ.α., εσύ να λέτε όλοι τα ίδια και να το παίζεις αθώα περιστερά!

metalorixos είπε...

Ρε συ Π.Δ. όμως, ποιά είναι αυτή η κυβέρνηση; Θα κάνεις αντιιμεριαλιστική κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, που παρουσιάζει εαυτόν τον μόνο εγγυητή για την σταθερότητα στην ευρωζώνη; Αντι-imp με ποιόν;

Ανώνυμος είπε...

Για πες μας παπαγαλιζοντα το λιοση ποιους αντιιμπεριαλιστες κ αντιμονοπωλιακους εχουν στο μετωπο τους οι τσιπρας-λαφαζανης;

Ανώνυμος είπε...

Δεν ανέφερα κανένα Λαφαζάνη. Ούτε τον εργατικό αγώνα. Θεωρείτε κομμουνιστική στάση το να φορτώνεται μια άποψη κάποιες άλλες? Και εγώ μπορώ να απαντήσω ότι τα ίδια με κάποιους παραπάνω υποστηρίζει το ΝΑΡ.Δεν είπα για μέτωπο με Τσίπρα, ούτε για την Κύπρο. Λεω ότι η θέση για το ζήτημα προεπαναστατικής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη. Όταν και αν αλλάξει το πρόγραμμα, βλεπουμε.

Δε θίχτηκα για τα οπίσθια, δεν κατανοώ με ποιες υποθέσεις συμπεραίνει κανείς ότι όποιος έχει ενστάσεις σε κάτι είναι μικροαστός. Δηλαδή η πλειοψηφία του κόμματος που μέχρι τωρα έπαιρνε υπόψη της το ενδεχόμενο κυβέρνησης ή δεν είχε καταλάβει ότι το μέτωπο δε βγαίνει, όπως ειπώθηκε, ήταν μικροαστική?

Π.Δ.

makis είπε...

"Οι επεξεργασίες δεν μένουν στάσιμες και δεν πρέπει να μένουν στάσιμες."

Τελικά δεν έχω καταλάβει...Αυτοί που τη "λένε" στο ΚΚΕ για το πρόγραμμα κάνουν λάθος γιατί παρερμηνεύουν τις γραφές ή γιατί δεν είναι ενήμεροι για τις μετέπειτα "επεξεργασίες".Ένα απ τα δύο θα συμβαίνει:Ή το πρόγραμμα είναι σωστό κι ισχύει (οπότε οι εμπλουτισμοί και τα ρέστα είναι ύποπτα), ή "τα πράγματα προχώρησαν" κι επειδή δεν αδειάζαμε να κάνουμε προγραμματικό συνέδριο 16 χρόνια τώρα μας έμεινε αμανάτι. Κι όταν γράφει κάποιος βιογραφικό για να μπει στο κόμμα τι λέει?"Διάβασα και συμφωνώ με το καταστατικό και το πρόγραμμα του κόμματος,καθώς και με κάτι φρέσκα που μου τα σφύριξε ο φίλος μου ο Ανώνυμος..."?

ΥΓ Θα είχε πλάκα πάντως να βλέπαμε πόσο σοσιαλδημοκράτης και μιλλεράν αισθάνονταν κάποιος ΕΔΑίτης που κατέβαινε να πάρει την αυγή στη κεντρική πλατεία μιας επαρχιακής πόλης το '61 ...αλλά ξέχασα, "δεν απαξιώνουμε"

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ούτε το ένα ούτε το άλλο μάκη. Μερικά πράγματα, όπως η εξέλιξη, θέσεων κι οργανισμών εν γένει, είναι πιο διαλεκτικά απ' όσο φτάνει ο νους μας.

Απ' όσο ξέρω, όποιος θέλει να μπει σήμερα στο κόμμα, θα πρέπει να συμφωνεί με το καταστατικό, το πρόγραμμα και τον εμπλουτισμό του στο 18ο συνέδριο. Ψήνεσαι;

Ανώνυμος είπε...

"Θα είχε πλάκα πάντως να βλέπαμε πόσο σοσιαλδημοκράτης και μιλλεράν αισθάνονταν κάποιος ΕΔΑίτης που κατέβαινε να πάρει την αυγή στη κεντρική πλατεία μιας επαρχιακής πόλης το '61 ...αλλά ξέχασα, "δεν απαξιώνουμε""

Αυτό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". Ήταν ή δεν ήταν η ηγεσία της ΕΔΑ οπορτουνιστική; Ήταν ή δεν ήταν η γραμμή του ΚΚΕ τότε οπορτουνιστική και με τον "ειρηνικό δρόμο για το σοσιαλισμό"; Γαλουχήθηκαν ολόκληρες γενιές αγωνιστών με αυτή την αντίληψη, με ένα από τα αποτελέσματα να είναι η άλωση της αριστεράς (ας μου επιτραπεί ο όρος αν και δεν συμφωνώ) από το ΠΑΣΟΚ όταν έκανε ορατή τη δυνατότητα κυβέρνησης το 1981;
Σε αυτά πρέπει να απαντήσεις Μάκη καθαρά και ξάστερα. Άσε τις συναισθηματικές υπεκφυγές γιατί δεν πιάνουν.

Ανώνυμος είπε...

Ρε σύντροφοι, μια παρατήρηση προς όσους μιλάνε περι τροτσκισμού. Με τις λίγες γνώσεις που κατέχω, αυτό που έχω καταλάβει είναι οτι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα πολύ πιο κοντά στην αριστερή πτέρυγα της Κομμιντέρν, παρά σε οτιδήποτε άλλο στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος.

Και εντάξει, καταλαβαίνω οτι γενικά η εκλογική αποτυχία θα φέρει και μια γκρίνια, αλλά για μένα ένα πράγμα που εξ αρχής με τραβηξε προς το ΚΚΕ είναι οτι δουλεύει πολύ στην επενδυτική δουλειά. Δηλαδή, στη δουλειά που μπορεί να μην φέρει αποτέλεσμα σήμερα, αλλά σε βάθος χρόνου θα είναι αυτή που θα φέρει τη νίκη. Και αντικειμενικά, το κάνει καλύτερα απο τον καθένα ενδεχομένως και στην Ευρώπη.

Μην τρελενόμαστε, δεν έχασε την κοινωνική του επηροή το κόμμα επειδή έχασε ψήφους. Αυτή πιστεύω οτι είναι πολυ μεγαλύτερη και απο το αποτέλεσμα της 6ης του Μαη. Άλλοι είναι οι λόγοι της πτώσης, όχι οτι δεν πιστεύει ο κόσμος στη γραμμή ή στην τιμιότητα του ΚΚΕ.

Αυτά, και συντροφικά.

metalorixos

Ανώνυμος είπε...

μεταλλωρυχε εισαι γνωστος οπορτουνιστης και τσιρακι της ηγετικης ομαδας!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ο μονος λογος που φραστικα το ΚΚΕ αριστεριζει ειναι οι ψηφοι....

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα,
αυτά τα επιχειρήματα περί "συνεργασιών" με τη ΓΣΕΕ είναι πραγματικά τα μόνα που έχουν απομείνει. Δεν υπάρχουν ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά επιχειρήματα, μόνο καφενειακά. Με φιλοΚΚΕ μιλώ ή με ΑΡΑΝοΑΡΑΣίτη;
Και μόνο αυτή η "επιχειρηματολογία" δείχνει πως η ζημιά είναι μεγάλη στα μέλη και της επιρροές του ΚΚΕ της τελευταίας δεκαετίας.Μιλάμε για μεγεθυμένο ΕΑΑΚισμό.
Με την άρνηση δημόσιας αυτοκριτικής (μεταξύ άλλων), καταλαβαίνω ότι τον κάθε Ζαχαριάδη ή Στάλιν τον αποκαταστήσατε μόνο για την "παλικαριά" τους ή την "αυστηρότητά" τους.
Η κατάσταση θυμίζει ΚΚΕ(μ-λ) ή ΕΚΚΕ λίγο πριν από το μπαμ.Βερμπαλισμός-"συνέχεια"(ηρωικών παραδόσεων) και από ουσία μηδέν.
Και το κακό είναι πως πληρώνει όλο το εργατικό-επαναστατικό-κομμουνιστικό κίνημα αυτή την κατάντια, όπως έγινε και το 1989-91.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όταν θα έχεις να πεις κάτι ουσιαστικό, τα ξαναλέμε.