Νόμος και Τάξη

Νόμος και Τάξη επικρατεί στον Ασπρόπυργο, μετά τον Αττίλα ΙΙΙ των δυνάμεων κρατικής καταστολής στην ηρωική χαλυβουργία. Μια εννιάμηνη απεργία που κυοφόρησε την πραγματική ελπίδα για κάθε εργαζόμενο απέναντι στις φρούδες ελπίδες της –παντός είδους- διαπραγμάτευσης, τους εκβιασμούς του μάνεση και του πολιτικού του προσωπικού, τους φερέλπιδες νέους των Μονάδων Αποκατάστασης της αστικής Τάξης και των συμφερόντων της, τους ευέλπιδες δικαστές που κρίνουν αδέκαστα παράνομους και καταχρηστικούς τα εννιά δέκατα των απεργιακών αγώνων, και τις απέλπιδες προσπάθειες των καναλιών να φτιάξουν κλίμα εναντίον των απεργών που «οδηγούν το εργοστάσιο στο κλείσιμο».

Ένα μικρό γαλατικό χωριό κοντά στον ασπρόπυργο, που είχε για μαζικό ζωμό του την ταξική αλληλεγγύη κι έβγαλε την περήφανη κι αθάνατη εργατιά ασπροπρόσωπη για τους αγώνες της τάξης της, ενώ άφησε εκτός των τειχών του μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης και των καπιταλιστών, μαζί με τα κανάλια που κάνουν το άσπρο μαύρο. Το γνωστό στρατόπεδο της «ανοιχτής κοινωνίας», των ανοιχτών σχολών ή εργοστασίων με τα «ανοιχτά μυαλά» που καταλήγει ανερυθρίαστα κατά των ερυθρών, στην ανοιχτή πρόκληση και κοροϊδία, με ανοιχτή καταστολή, ανοιγμένα κεφάλια κι άνοιγμα πυρ με σφαίρες καουτσούκ, όπως προχτές στην ισπανία, όπου όμως δεν έχουν μνημόνιο. Κι ο κουβέλης στο ρόλο του καλού μπάτσου, που δε θέλει βία και κρατάει ίσες αποστάσεις από απεργούς και «εργοδοσία» για να είναι αντικειμενικός.

Στη μέση ο σύριζα, που προσπαθεί να παντρέψει τα ασυμβίβαστα και τραγουδάει με την αφέλεια της αλέξιας, που τη συναγωνίζεται επάξια στο πολιτικό πεδίο ο αλέξης, άσπρο μαύρο όνειρα κάνω. Πήγε και στη γιουροβίζιον για να δείχνει την ευρωπαϊκή προοπτική.

Το ένα άλογο να είναι άσπρο, για να μας φέρει καβάλα τον πρίγκιπα αλέξη, που θα φιλήσει την ωραία κοιμωμένη συνείδηση της εργατικής τάξης και θα τη στείλει στον παράδεισο και στην χαλυβουργία για αλληλεγγύη –αρκεί να μην τη μπερδέψει με την χαλυβουργική, όπως την τελευταία φορά που μίλησε επί του θέματος (χτες πάντως πήγαν η κοε-dikaioma κι ο στρατούλης για να αφήσουν ένα λουλουδάκι).

Κι όλα τα άλλα άλογα να είναι πράσινα, μεταγραφή από το πασόκ, γκεσέμια καθαρόαιμα της αλλαγής και του εκσυγχρονισμού.

Αφού λοιπόν η συνείδηση του κόσμου δε φτάνει τα υψηλά νοήματα και τα «κηρύγματα» για σοσιαλισμό, ή έστω τα πολιτικά συμπεράσματα, ας σκεφτεί απλά με όρους άσπρο-μαύρο κι ας αναρωτηθεί σε ποια πλευρά βρίσκεται ο ίδιος. Με τον μάνεση ή με τους χαλυβουργούς. Γιατί αν χάσουν οι χαλυβουργοί θα έρθει σύντομα και η δική του σειρά. Κι αφού δεν αντέδρασε για τους μετανάστες, τους χαλυβουργούς, τους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους, όταν έρθουν και για αυτόν δε θα έχει μείνει κανείς να αντιδράσει.

Σήμερα τα μαντρόσκυλα του συστήματος μπορεί να γαβγίζουν χαρούμενα κι ανακουφισμένα από οθόνης, ξεχνάνε όμως –όπως κι οι ηλίθιοι δήμιοι της ρόζας, ότι: «Η “τάξη” σας είναι χτισμένη στην άμμο. Αύριο κιόλας η επανάσταση θα “ανυψωθεί με μια βροντή” και με σαλπίσματα θα ανακοινώσει στον τρόμο σας: Ήμουν, Είμαι, Θα είμαι!»