Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Το πραξικόπημα στην Παραγουάη - Α' μέρος


Ανταπόκριση του Sentic για το Σφυροδρέπανο

Σήμερα η κε του μπλοκ έχει την τιμή και την περηφάνια να φιλοξενεί μια πολύ καλή ανάλυση του συντρόφου Σέντικ από την Ουρουγουάη (οι παλιότεροι αναγνώστες του Γκράνμα θα θυμούνται τις παρεμβάσεις του), για τα πρόσφατα τεκταινόμενα στη γείτονα Παραγουάη. Λόγω της έκτασής του, το κείμενο δημοσιεύεται σε δύο μέρη. Καλή ανάγνωση.


Hasta los Golpes de Estado para siempre - Paraguay


Αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής και των κρατών της από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ανεξαρτησίας τους εδώ και περίπου 200 χρόνια, μπορούμε να φτιάξουμε μια μεγάλη λίστα από πραξικοπήματα που έλαβαν χώρα, με πιο πρόσφατα αλλά με λίγο διαφορετικά χαρακτηριστικά αυτό της Ονδούρας το 2009 και της Παραγουάης στις 22 Ιουνίου, με την πραξικοπηματική αποπομπή από τη Γερουσία και τη βουλή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου της Fernado Lugo.

Αν ανατρέξουμε λοιπόν σε όλες αυτές τις ανατροπές ή τις προσπάθειες που έγιναν με τρόπο, άλλοτε ευθύ και άλλοτε έμμεσο, εναντίον νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων και προέδρων, που συχνά είχαν σαν αποτέλεσμα και την δολοφονία τους, θα δούμε ότι σχεδόν πάντα από πίσω κρύβονταν τα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε συνδυασμό με τα συμφέροντα και τα προνόμια των τοπικών ελίτ, στην εκπλήρωση των οποίων οι ανατρεπόμενοι είτε έθεταν αμφισβητήσεις είτε αντιτίθονταν σθεναρά.
Η παρακάτω μικρή λίστα που παραθέτω για του λόγου το αληθές είναι ένα μόνο μικρό κομμάτι από τον μακρύ κατάλογο: Βενεζουέλα 2002, Παναμάς 1989 (εισβολή με 5000 περίπου νεκρούς), Γρανάδα 1983 (εισβολή), Χιλή 1973 (θάνατος του Αγιέντε και ανυπολόγιστος αριθμός νεκρών και αγνοουμένων), Ουρουγουάη 1973, Βραζιλία 1964, Δομινικάνικη Δημοκρατία 1961 (θάνατος του Δικτάτορα Leónida Trujillo) και 1965 (εισβολή με ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών), Γουατεμάλα 1954, Παναμάς 1941, Αιτή 1915 (εισβολή), Νικαράγουα 1909 (στρατιωτική κατοχή) και φυσικά αν φύγουμε από την Αμερικάνική ήπειρο, Ινδονησία 1965, Βιετνάμ 1963, Ιράν 1953, Ελλάδα 1967 κ.ά .
Όλα λοιπόν τα παραπάνω θλιβερά γεγονότα και πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να αναφερθούν και που έχουν ως αρχή μέση και τέλος το μακρύ χέρι των Γιάνκηδων, όντως κάνουν πολύ επιτυχημένη την ρήση που υπάρχει στην από εδώ πλευρά του ατλαντικού που λέει: « Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν ποτέ πραξικοπήματα, επειδή ακριβώς δεν είχαν ποτέ πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».

Τα δύο τελευταία όμως πραξικοπήματα ήταν λιγάκι διαφορετικά από όσα γνωρίσαμε στον 19ο και 20ο αιώνα. Είχαν σχεδιαστεί πιο επιτηδευμένα, πιο σοφιστικέ. Αν από την μία το πραξικόπημα στην Ονδούρα είχε κάποια από τα παλιά χαρακτηριστικά, υπήρχε και υπάρχει καταστολή των αντιφρονούντων, μιας και το έκανε ο στρατός, το πραξικόπημα στην Παραγουάη έγινε με ένα εντελώς βελούδινο τρόπο όπου δεν χρειάστηκε ούτε ο στρατός, ούτε συγκρούσεις και καταστολή, ούτε κλείσιμο της βουλής και άρση των πολιτικών δικαιωμάτων, ούτε κατάργηση των πολιτικών κόμματων και σύλληψη κομμουνιστών και δημοκρατικών πολιτών, ούτε εκτελέσεις.
Αυτό που συνέβη στις 22 του περασμένου Ιουνίου στην Παραγουάη ήταν ένα πραξικόπημα «συνταγματικό» ή «δικαστικό» αν θέλετε, όπου ο νόμιμα εκλεγμένος Πρόεδρος μέσα από μια δίκη παρωδία από την γερουσία και το κοινοβούλιο, με λακωνικές και επιδέξιες κατηγορίες και χωρίς την δυνατότητα υπεράσπισης εν μέσω της εχθρότητας που επικρατεί απέναντί του από τα δύο αυτά σώματα, καθαιρείται με το έτσι θέλω από το αξίωμά του. Ενός κοινοβουλίου και μιας γερουσίας όπου την απόλυτη κυριαρχία έχουν οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις των Λατιφουντίστας, των μεγαλοκτηνοτρόφων, των αγροεπιχειρηματιών και των τραπεζιτών με την καλυμμένη υποστήριξη φυσικά του Λευκού Οίκου, τα συμφέροντα του οποίου στην περιοχή είναι τεράστια, αλλά πλήττονται καίρια κι ολοένα πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, με τις πολιτικές αλλαγές που συντελούνται και την προσέγγιση μεταξύ τους των λατινοαμερικάνικων κρατών.


Μια μικρή αναδρομή

Το 2008 ο πρώην επίσκοπος και οπαδός της Θεολογίας της απελευθέρωσης Fernando Lugo, χωρίς να ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα αλλά σαν ανεξάρτητος υποψήφιος, προτείνεται και στηρίζεται από τον συνασπισμό αριστερών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Πατριωτική Ένωση για την Αλλαγή» και κοινωνικές οργανώσεις κυρίως αγροτών, ως υποψήφιος πρόεδρος, για να βάλει τέλος στην κυριαρχία του Partido Colorado που κυβερνούσε την χώρα  για 61 συναπτά έτη και να εκδημοκρατικοποιήσει τους θεσμούς της πολύπαθης χώρας .
Η αναγνωρισημότητα του Λούγο και η απήχηση του στον κόσμο, έκανε από την άλλη  το συντηρητικό και εδραιωμένο στην πολιτική σκηνή του τόπου Partido Liberal Radical Auténtico (PLRA) να σκεφτεί ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναρριχηθεί στην κυβέρνηση για πρώτη φορά, γι αυτό και  στήριξε την υποψηφιότητα του, προτείνοντας φυσικά ως αντιπρόεδρο τον  Federico Franco (σημερινό πραξικοπηματικό πρόεδρο).
Ο Λούγο λοιπόν ως πρόεδρος κέρδισε τις εκλογές με το 41% περίπου των ψήφων. Η αρχιτεκτονική όμως του εκλογικού συστήματος της Παραγουάης προϋποθέτει δύο ψηφοδέλτια ξεχωριστά. Ένα για τον πρόεδρο και ένα για το κοινοβούλιο (Κογκρέσο). Αυτό και σε συνδυασμό με την έλλειψη κόμματος του Λούγο, από τη μια μεν έκανε τους ψηφοφόρους  να τον ψηφίσουν ως πρόεδρο, από την άλλη δε όλες αυτοί οι ψήφοι, όσον αφορά το κοινοβούλιο, δεν οδηγήθηκαν στα αριστερά κόμματα που τον στήριζαν, αλλά διαχύθηκαν παντού, με αποτέλεσμα το PLRA που τον στήριξε μεν, το Partido Colorado και το πιο μοντέρνο δεξιό Patria Querida (αγαπημένη πατρίδα) να έχουν την απόλυτη πλειοψηφία και στη γερουσία και στη Βουλή.
Έχουμε λοιπόν από την μία έναν «Αριστερό» πρόεδρο και από την άλλη μια γερουσία και ένα κοινοβούλιο, με πολλαπλές εξουσίες, αντιδραστικότατες. Αυτό σε συνδυασμό με την παρά φύσει συνεργασία με τους φιλελεύθερους προκειμένου να κερδηθεί η προεδρία, θα κάνει για τέσσερα χρόνια τη ζωή του Λούγο αφόρητη, που έκανε μεγάλες εκπτώσεις στο προεκλογικό πρόγραμμα αλλαγών, προσπαθώντας να ακροβατήσει μεταξύ των προεκλογικών του υποσχέσεων για αλλαγή και των προσδοκιών του λαού από τη μία και την αφόρητη πίεση της αντιδραστικής δεξιάς από την άλλη.

Η νέα κυβέρνηση λοιπόν ήταν πολύ ευάλωτη και διαιρεμένη, μην εκπληρώνοντας βασικά αιτήματα της προεκλογικής καμπάνιας, όπως η αγροτική μεταρρύθμιση και η αναδιανομή της γης (το 80% της γης ανήκει στο 3% του πληθυσμού), η επαρκής προστασία των μικροκαλλιεργητών από τους λατιφουντίστας και τις πολυεθνικές, η επιβολή φόρου ιδιοκτησίας στους μεγάλους κτηματίες που σκόνταψε στην βουλή και την γερουσία και μια σειρά άλλα κρίσιμα ζητήματα. Επίσης κάποια μέτρα που πήρε κάτω και από την πίεση της δεξιάς, όπως ο αντιτρομοκρατικός νόμος που οδήγησε στην  στρατιωτικοποίηση του βορρά στα πλαίσια δήθεν του αντιναρκωτικού αγώνα και κατά των εξεγέρσεων των αγροτών χωρίς γη, τον απομάκρυναν από τις κοινωνικές οργανώσεις κυρίως των αγροτών και την εκλογική του βάση στο εσωτερικό της χώρας δημιουργώντας απογοήτευση. Ο Λούγο προκειμένου να καθησυχάσει την δεξιά δεν άκουσε και δεν έδωσε ρόλο στα κοινωνικά κινήματα στρέφοντάς τα συχνά εναντίον του, ενώ επίσης δεν κατάφερε να αποχουντικοποιήσει την αστυνομία, με αποτέλεσμα να χρεώνεται προβοκάτσιες και καταστολή. Παρόλα αυτά πήρε και μια σειρά από θετικότατα μέτρα στο βαθμό που μπορούσε να τα περάσει όσον αφορά την υγεία και την υγειονομική κάλυψη όλου του πληθυσμού, την παιδεία, μέτρα για την βοήθεια των φτωχών οικογενειών και αυτών που βρίσκονταν σε απόλυτη φτώχεια, κοινωνικά προγράμματα στήριξης, προσπάθειες εκδημοκρατισμού των θεσμών,  δημιουργία εθνικού δικτύου τηλεόρασης κ.ά. Παράλληλα συνέσφιξε τις σχέσεις με τις υπόλοιπες προοδευτικές κυβερνήσεις της περιοχής που εδώ και κάποια χρόνια αναζητούν έναν δρόμο αυτόνομο και πιο ανεξάρτητο μέσα από την συνεργασία τους, και έξω από τον σφιχτό οικονομικό και πολιτικό εναγκαλισμό των ΗΠΑ που υπήρχε πριν.

Το 2010 το ΚΚ Παραγουάης με ανακοίνωσή του, αποσύρει την κριτική στήριξη που του παρείχε μέχρι τότε, διαπιστώνοντας δεξιά στροφή της κυβέρνησης και αθέτηση υποσχέσεων. Τον κατηγορεί για την ιδιωτικοποίηση δρόμων και αεροδρομίων, για την υπογραφή στρατιωτικής συμφωνίας στα πλαίσια του plan Colombia με τον ναρκοφασίστα πρόεδρο της Κολομβίας Uribe, για την χρησιμοποίηση πλευρών του πλάνου Umbral της USAID (United States Agency international Development), Aμερικανικό πρόγραμμα ανθρωπιστικής βοήθειας για την κοινωνική διαφάνεια, την τεχνολογική Ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της οικονομίας (;;;;) (κάτι σαν σχέδιο Μάρσαλ που είχαν υπογράψει προηγούμενες κυβερνήσεις το 2005 με τους Γιάνκηδες). Τον κατηγόρησε επίσης για τις συζητήσεις εγκατάστασης της πολυεθνικής αλουμινίου Rio Tinto Alcan, για καταστολή απέναντι στους αγώνες των αγροτών και μια σειρά άλλα ζητήματα .Η ανακοίνωση έκλεινε καλώντας όλες τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος, τα συνδικάτα,τις κοινωνικές οργανώσεις και τα κινήματα, σε κινητοποιήσεις φόρουμ και συζητήσεις για την δημιουργία λαϊκών δημοκρατικών δομών που θα έχουν λόγο και θα απαιτούν τις υποσχόμενες αλλαγές, αντιπαρατιθέμενοι ειρηνικά και υγιώς με μια κυβέρνηση που δείχνει σημάδια αντίθετα σε σχέση με αυτά που είχε υποσχεθεί. Δήλωναν δε από την άλλη ότι θα στηρίξουν κάθε τι θετικό όπως επίσης και ότι σε περίπτωση πραξικοπήματος της δεξιάς ενάντια στον νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο θα είναι στο πλευρό του.

Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση και έναν πρόεδρο για τέσσερα χρόνια δεμένους χειροπόδαρα (όπου  μάλιστα θέσεις κλειδιά κατέχουν φιλελεύθεροι του «σύμμαχου» κόμματος PLRA) και την εσωτερική δομή του κρατικού μηχανισμού αναλλοίωτη, αποτελούμενη από ανθρώπους του παλιού καθεστώτος των λατιφουντίστας και των μεγάλων αγροκτηματιών και κτηνοτρόφων. Τα δε ΜΜΕ  πλήρως χειραγωγούμενα και εχθρικά απέναντί της. Όλοι αυτοί εκμεταλλευόμενοι της αντιφάσεις και αδυναμίες της ίδιας, ψάχνουν την αφορμή να την αποσταθεροποιήσουν, αφορμή που δεν θα αργήσει να βρεθεί.

Τα γεγονότα  και  η πραξικοπηματική αποπομπή  του εκλεγμένου προέδρου.

Το Curuguaty είναι μια πόλη στα ανατολικά της Παραγουάης 200 χιλιόμετρα από την Ασουνσιόν, πρωτεύουσα της χώρας. Εκεί βρίσκεται το τσιφλίκι του μεγαλοκτηματία Blas Riquelme με πάνω από 70.000 εκτάρια καλλιεργήσιμης γης. Ο Riquelme προέρχεται μέσα από τα σπλάχνα της δικτατορίας του Stroessner (1954-1989) κατά την διάρκεια της οποίας έκανε τεράστια περιουσία .Σύμμαχος κατόπιν του στρατηγού Andrés Rodriguez που έριξε τον δικτάτορα με άλλο πραξικόπημα, ο Riquelme είχε χρηματίσει πρόεδρος του Partido Colorado και γερουσιαστής, ενώ έχει στην κατοχή του εκτός από γη, πολλά σουπερμάρκετ και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις. Με διάφορες «νόμιμες» δολοπλοκίες καπηλεύτηκε 2000 εκτάρια που ανήκουν στο δημόσιο. Αυτό το κομμάτι καταλήφθηκε από τους αγρότες χωρίς γη, που ζητάνε από την κυβέρνηση του Λούγο την αναδιανομή της. Ένας δικαστής και μια εισαγγελέας διέταξαν την εκκένωση των αγροτών από τις ειδικές δυνάμεις επέμβασης και την αστυνομία που η πλειοψηφία τους είναι εκπαιδευμένες στην Κολομβία από την κυβέρνηση του Ουρίμπε, για «αντιτρομοκρατικές» ενέργειες.
Στην σύγκρουση που έγινε σκοτώθηκαν 6 αστυνομικοί και 11 αγρότες ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 50. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ελεγχόμενα από τους ολιγάρχες κυκλοφόρησαν ότι υπήρχε ενέδρα που είχε στηθεί από τους αγρότες  για τους αστυνομικούς που αναγκάστηκαν να απαντήσουν στα πυρά. Πώς είναι δυνατόν όμως ομάδες ειδικών δυνάμεων με τόσο άρτια εκπαίδευση να πέσουν σε μια υποτιθέμενη παγίδα απλών αγροτών; Και από τη άλλη η χρησιμοποίηση όπλων τελευταίας τεχνολογίας και ο θάνατος 6 αστυνομικών από ελεύθερους σκοπευτές  οι οποίοι υποτίθεται ήταν αγρότες; Το σκηνικό λοιπόν από ό,τι φαίνεται ήταν καλά στημένο μέσα από την αστυνομία σε συνεργασία με την εισαγγελέα, για να υπάρξει ακριβώς αιματοχυσία και να κατηγορηθεί το αγροτικό κίνημα. Ένας από τους αστυνομικούς που σκοτώθηκε ήταν ο αδελφός του υπεύθυνου ασφαλείας του προέδρου Λούγο, σαν να ‘ταν προειδοποίηση ότι έρχεται και η σειρά του. Το σχέδιο λοιπόν είχε σκοπό να φτιάξει κλίμα ενάντια στους αγρότες και στους αγώνες τους για γη. Να χαρακτηριστούν τρομοκράτες και εγκληματίες, να ποινικοποιήσει  τους αγώνες τους, να γεννήσει το μίσος απέναντι τους και σιγά-σιγά να τους εκδιώξει από την γη χρησιμοποιώντας την μόνο για μεταλλαγμένα γεννήματα και βιοκαύσιμα.

Προκειμένου να καλμάρει τους ολιγάρχες ο Λούγο έβγαλε από υπουργό εσωτερικών τον Σοσιαλδημοκράτη Carlos Filizzola και έβαλε τον δεξιό προερχόμενο από το Partido Colorado Ruben Cantia, ο οποίος το πρώτο που δήλωσε αναλαμβάνοντας, ήταν ότι αποκλείει κάθε διάλογο και θα καταστείλει χωρίς οίκτο αγρότες που εισβάλλουν σε ιδιοκτησίες. Η αφορμή όμως που περίμενε η αντιδραστική δεξιά για να οδηγήσει τον πρόεδρο σε κοινοβουλευτική δίκη είχε ήδη φτάσει και αυτός φυσικά ήταν το θύμα της όλης υπόθεσης.
Το σύνταγμα της Παραγουάης στο άρθρο 225 σχετικά με την πολιτική δίκη λέει ότι ο πρόεδρος μπορεί να οδηγηθεί σε πολιτική δίκη στις περιπτώσεις κακής άσκησης των καθηκόντων του, αδικημάτων πραγματοποιηθέντων κατά την διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων του και κοινών αδικημάτων. Το status λοιπόν είναι πολύ ασαφές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν κάθε φορά. Επίσης ο πρόεδρος που οδηγείται σε αυτήν τη διαδικασία έχει το δικαίωμα της υπεράσπισης και τον απαραίτητο χρόνο που απαιτείται για να την προετοιμάσει.

Μετά τα γεγονότα του Curuguaty στις 15 Ιουνίου και με αφορμή αυτά, στις 22 Ιουνίου, το PLRA, το Partido Colorado και άλλα μικρότερα σύμμαχα με αυτά κόμματα όπως το δεξιό Patria Querida και το Partido Socialdemocrata Progresista, που τον είχε στηρίξει το 08’, πραγματοποιούν την πολιτική δίκη εξπρές του προέδρου και καθαιρούν τον Λούγο, μη δίνοντας του την δυνατότητα ούτε καν να υπερασπιστεί τον εαυτό του. 39 γερουσιαστές και 76 βουλευτές καθαίρεσαν με το έτσι θέλω αυτόν που είχε νόμιμα εκλεγεί με το 41% των ψήφων του Παραγουάνικου λαού. Σε όσους γερουσιαστές προσπάθησαν να αντιδράσουν και να πάρουν τον λόγο, τους ειπώθηκε ότι είχε τελειώσει ο χρόνος των τοποθετήσεων. Στην θέση του Λούγο όρισαν ως πρόεδρο τον Federico Franco, μέχρι τότε αντιπρόεδρο, που προέρχονταν από το PLRA και με τον οποίο είχαν έρθει πολλές φορές σε σύγκρουση. Ο Franco στις αυθόρμητες συγκεντρώσεις του κόσμου για την υπεράσπιση του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου, απάντησε ότι απλά εφαρμόστηκε το σύνταγμα και ότι οι συγκεντρωμένοι δεν αντιπροσωπεύουν τον Παραγουάνικο λαό. Ο Λούγο από την πλευρά του χαρακτήρισε συνταγματικό πραξικόπημα τη διαδικασία, κατέθεσε ένσταση στο ανώτερο δικαστικό σώμα ότι δεν του δόθηκε ο χρόνος να οργανώσει την υπεράσπισή του, (η οποία φυσικά και απορρίφθηκε) αλλά δεν αντέδρασε στην απόφαση, για να μη δημιουργήσει συγκρούσεις των οπαδών του, τους οποίους κάλεσε να διαδηλώσουν ειρηνικά χωρίς έκτροπα.

Η είδηση θορύβησε όλη την Ήπειρο και οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν από την Πρόεδρο της Αργεντινής και κατόπιν από όλες τις υπόλοιπες χώρες που χαρακτήρισαν την ενέργεια συνταγματική εκτροπή και δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δεν αναγνωρίζουν τη δοτή κυβέρνηση.
Από την άλλη η Κολομβία, δεμένη στενά στο άρμα των γιάνκηδων, σχολίασε ότι δεν υπάρχει εκτροπή από την δημοκρατία, οι ΗΠΑ κάλεσαν σε ηρεμία αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τη νέα κυβέρνηση όπως και ο Καναδάς, ενώ η Ισπανία δια στόματος Ραχόι ήταν από τους πρώτους που έτρεξε να στηρίξει τον Φράνκο δηλώνοντας ότι η Ισπανία σέβεται το δημοκρατικό σύνταγμα της Παραγουάης και όσα αυτό προβλέπει. Το Βατικανό επίσης αναγνώρισε το νέο καθεστώς.

-Αύριο το δεύτερο μέρος, για τις δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα, και κάποια συμπεράσματα

Υγ: αγνοήστε τις υπογραμμίσεις με το λευκό φόντο. Κάποιες μορφοποιήσεις της blogspot είναι απλώς αήττητες..

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6948647&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%97%CE%A3+%2B%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3

Sentic

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένε σύντροφε, η κατάρα το θελε να αφήσεις την τελευταία σου πνοή στην άσφαλτο στα 38 σου χρόνια. Εμείς να σαι σίγουρος οτι θα συνεχίσουμε στον δρόμο που μας έδειξες και με τις ορμήνιες που μας έδωσες όταν άγουροι ακόμα μπαίναμε στην ΚΝΕ και στον αγώνα για την δίκαιη υπόθεση του λαού και του Κόμματος στα Γιάννενα. Θα συνεχίσουμε με περισσότερο πείσμα και δύναμη για σένα και για όλους όσους έφυγαν μέχρι την δικαίωση της υπόθεσής μας, έχοντας σε νοητά για πάντα μαζί μας πιασμένο στις αλυσίδες των συντρόφων στους αγώνες για το δίκιο του λαού !! Καλό σου ταξίδι αγαπημένε σύντροφε Γιάννη........!!

http://www.youtube.com/watch?v=GO94xr4gcpE


Sentic

Ανώνυμος είπε...

Πολυ κακια ειδηση.
Δεν ειμαι μελος, ουτε τον γνωριζα προσωπικα. Μονο σε καποιες πορειες-συγκεντρωσεις τον ειχα δει-ακουσει, οπως την πρωτομαγια που μιλησε πραγματικα εκπληκτικα. Απο τις περιπτωσεις που ακομα κ φατσικα βγαζουν το ηθος του χαρακτηρα.

Κουραγιο στους οικειους του.