Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Ο Αστερίξ στην Κρήτη

Ερχόμενος πριν μερικά χρόνια για πρώτη φορά στη μεγαλόνησο, είχα φτιαγμένη στο μυαλό μου μια εικόνα για τους κρητικούς, που έμοιαζε αρκετά με τους κορσικανούς από την αντίστοιχη περιπέτεια του αστερίξ στο νησί. Πεισματάρηδες κι ιδιότροποι, αγύριστα κεφάλια, ανυπότακτοι και περήφανοι, αλλά γλεντζέδες και έξω καρδιά άνθρωποι, που αν δεν κάνουν ένα γάμο με τετραψήφιο τουλάχιστον αριθμό καλεσμένων, θεωρείται σε στενό, οικογενειακό κύκλο. Με ιδιαίτερα επώνυμα και καταλήξεις, κάτι σαν το ελληνικό αντίστοιχο του οκατεριναμπελατσιτσίξ (του αρχηγού των κορσικανών από το αστερίξ). Και το βασικότερο γνώρισμά τους: ζουν για να πίνουν ρακή ή τσικουδιά, ανάλογα σε ποιο μέρος της κρήτης βρίσκεσαι.


Μπορεί οι κρητικοί να μην έχουν τις αγελαδες και τις άπειρες γαλακτοβιομηχανίες της μακεδονίας –ένα από τα λίγα μειονεκτήματα του νησιού- αλλά έχει ρακή σε αφθονία που τη φέρνει στο τέλος κάθε γεύματος κέρασμα το μαγαζί, μαζί με το γλυκό. Και αν είσαι στο «πολιτισμένο» βόρειο τμήμα του νησιού, πάει και έρχεται. Αλλά αν βρεθείς στα σφακιά πχ δε γίνεται να αρνηθείς το κέρσμα, θα είναι ασυγχώρητη προσβολή για τον οικοδεσπότη. Και δεν έχει σημασία αν παίρνεις αντιβίωση πχ και δεν επιτρέπεται να συνδυαστεί με αλκοόλ, γιατί «ίντα μωρέ κοπέλι, δεν κατέ’εις πράμα, τούτω δω γιατρικό ‘ναι και διώχνει κάθε αρρώστια». Κάπως έτσι πρέπει να την πάτησε εδώ και ο χαλβατζής, σε μια περιοδεία του στα μικρά γαλατικά χωριά που έχουμε δύναμη. Και δώστου ένα ποτηράκι και άλλη μια, να μην προσβάλλεις τον οικοδεσπότη κιάλλο ένα στην ακατάλυτη φιλία των λαών ξέρω γω και την υγεία του αποτέτοιου, που θα ‘λεγε κι ο οβελίξ μεθυσμένος. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνει κεφάλι ο σύντροφος και να καταλήξει στην κομματική δουλειά που ακολουθούσε, στο ακλόνητο συμπέρασμα δια της διαλεκτικής μεθόδου, ότι «εδώ πίνετε πάάάρα πολύ».

Η κρήτη λοιπόν είναι ένας ευλογημένος τόπος που τα έχει όλα, μαζί με την αμάλθεια και το κέρας της: λάδι, κρι-κρι, καλό φαγητό, ζεστό κλίμα, τουρισμό, βουνό και θάλασσα, φυσικές ομορφιές, δυο πελάγη (το λιβυκό για τις πιο ψαγμένες εκδρομές), όλα κλεισμένα σε μια λωρίδα γης· ακόμα και τρεις ομάδες στη σούπερ λίγα, που μπορεί του χρόνου να γίνουν τέσσερις (αν ανέβει ο αο χανίων), ενώ η θεσσαλονίκη πχ κινδυνεύει άμεσα να μείνει με μόνο μία ομάδα (μία πόλη, μια τζατζίκι, μια πατάτες). Κι αυτό πέρα από τις όποιες σχέσεις (ανισότιμης αλληλ)εξάρτησης με τον εκάστοτε μαρινάκη ή βαρδινογιάννη, δείχνει κυρίως πως την κρήτη την έχει αγγίξει η κρίση λιγότερο από κάθε άλλη περιοχή της ελλάδας.

Σε αυτό τον ευλογημένο τόπο λοιπόν, που ουσιαστικά δεν έχει χειμώνα (εμείς στο βορρά αυτό το λέμε πρωινή δροσούλα) κι είναι κάτι σα βόρεια αίγυπτος, ευδοκιμούν σχεδόν τα πάντα στο εύκρατο, μικροαστικό του κλίμα κι ειδικότερα στα εναλλακτικά χανιά. Μαγαζάκια με βιολογικά, μπαχαρικά, με τζίντζαλα μίντζαλα (που κάτω από τα τέμπη, πρέπει να τα λένε κάπως αλλιώς), με ανταλλακτικό εμπόριο. Ένα προποτζίδικο προς το νοσοκομείο που γράφει στην ταμπέλα ευτ. μπιτσάκης (και δεν ξέρω αν είναι του ίδιου ή αν πρόκειται για κάποια συνωνυμία, συγγένεια, κτλ), μια οδός κωνσταντίνου μητσοτάκη και ας είναι εν ζωή ακόμα. Τα εναλλακτικά στέκια των πολυτεχνιτών, αν και πολλοί σφοι προτιμούν το ρέθυμνο, που είναι σαν μικρογραφία των χανίων, αλλά έχει περισσότερες θεωρητικές σχολές και πιο πολλά κορίτσια.

Κι από έμψυχο δυναμικό, παραδοσιακοί βρακοφόροι μουστακαλήδες από καρτ ποστάλ, που καμιά φορά κατεβαίνουν στις πόλεις, τώρα που έκλεισαν οι εφορίες στην ενδοχώρα κι αλίμονο αν δε γίνει η δουλειά τους και έχουν κατέβει τζάμπα. Ψηφοφόροι της ντόρας και νοσταλγοί της χούντας, που είχε φτιάξει πέντε δρόμους κι έκτοτε δεν ξανάδε βελτίωση το οδικό δίκτυο. Εναλλακτικός (;) κόσμος, που ήταν σύριζα πολλά χρόνια τώρα, αλλά δεν το ήξερε. Οι τελευταίοι ψηφοφόροι του πασοκ, γιατί όλοι εδώ ήταν με το βενιζέλο (που τον βλέπεις παντού, σαν τον κεμάλ στην τουρκία) και με το πασόκ –κι εξακολουθούν να είναι, άλλο αν (κάνουν πως) δεν το ξέρουν. Πίσω μ-λ, πυρήνες (πληθυντικός, έτσι;) του επαμ, αναρχικοί που δηλώνουν ανοιχτά εκλογική στήριξη στο σύριζα, αντιρατσιστικό φεστιβάλ που μαζεύει μισή μυριάδα κόσμο κάθε χρόνο και γενικώς όλα όσα μπορείς να φανταστείς.

Όλα; Όχι. Γιατί ένα μικρό γαλατικό κόμμα με γενναίους πολεμιστές αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις (π)ορδές των βαρβάρων. Δεν είναι πως δε θα βρεις συντρόφους στις πόλεις και τα πανεπιστήμια, αλλά μαζευόμαστε περισσότεροι στα τσιμπούσια στο τέλος της ιστορίας –όχι του φουκουγιάμα, το άλλο- και στις κομματικές συνεστιάσεις, παρά σε πορείες και συγκεντρώσεις –όπως σήμερα πχ, με την απεργία της αδεδυ, που είχαμε συγκέντρωση, αλλά δεν κάναμε πορεία, γιατί στο δημόσιο ειδικά, το νησί παραμένει καταπράσινο, και δεν εννοώ τη βλάστηση. Κι έξω από τις πόλεις, οι σύντροφοι ευδοκιμούν σποραδικά, κατά τόπους και σε ομάδες, σε μικρά γαλατικά χωριά, σαν τα παλιά ρούματα και τα ανώγεια, που είναι νησίδες-προπύργια –με τη σχετική έννοια, που έχει ο όρος αυτός σε ένα νησί σαν την κρήτη. Ενώ σε άλλες περιοχές, όπως στα σφακιά, όπου ο δήμαρχος είναι κάπως «οικουμενικός» και έχει (ή είχε τουλάχιστον) μέχρι και τη στήριξη της ανταρσύα, εμείς δεν έχουμε ούτε καν υποψήφιο, να βρει στην κάλπη την ψήφο του. Και αν κάποιο από αυτά τα γαλατικά χωριά, είναι κάπως ξεχασμένο κι αποκομμένο, μπορεί να συναντήσεις κοινοτικά κατάλοιπα προηγούμενων αιώνων, ακόμα και σε δικούς μας, που δε βλέπουν πάντα πχ με καλό μάτι την ισοτιμία στην κοβ με μια συντρόφισσα, πόσο μάλλον να έρθει να τους καθοδηγήσει –άσε που μπορεί να είναι χαλασμένη.

Δεν μπορεί φυσικά να νοηθεί γαλατικό χωριό, χωρίς ρωμαϊκά οχυρά (τα διάφορα μπαμπαορούμ και πετιμπονούμ) να το περιστοιχίζουν και να περιφρουρούν την παξ αμερικάνα. Οι νατοϊκοί έχουν καταλάβει με τις βάσεις τους το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της μεσογείου, στη σούδα και σκορπίζουν το θάνατο, όχι άμεσα με τα όπλα τους, αλλά με τα απόβλητα και τη ραδιενέργεια των βάσεών τους. Ο καρκίνος θερίζει αδιακρίτως και βάζει σημάδια παλικάρια απ’ τα χανιά, για να ισοφαρίζει λίγο την αδικία για τις άλλες γωνιές της ελλάδας, που δεν είναι προικισμένες σαν την κρήτη και να θυμίζει στους λεβέντες κρητίκαρους το σύνθημα: λεβεντιά με βάσεις δε γίνεται. Και σα να μη φτάνουν αυτά, βγαίνει τώρα το μείζον ζήτημα της επικείμενης εν πλω υδρόλυσης των χημικών όπλων της συρίας, κάπου στη μεσόγειο (που είναι κλειστή θάλασσα) στον χώρο μεταξύ κρήτης και σικελίας, για την οποία οι ιθύνοντες καμώνονται τους ανήξερους.

Το ζητούμενο λοιπόν σε μια τέτοια πόλη-περιφέρεια, όπου είναι βαθιά ριζωμένη η πασοκιά και σχετικά υψηλό το βιοτικό επίπεδο, είναι η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, που ξεδιπλώνεται αργά και βασανιστικά πολλές φορές. Στα αγροτικά μπλόκα πχ δεν υπήρχε κλιμάκωση και κάποια ιδιαίτερη σύγκρουση με την αστυνομία, όπως λχ στο μπλόκο της νίκαιας, παρά μόνο κάποιοι συμβολικοί δεκάλεπτοι αποκλεισμοί του δρόμου, κατόπιν συνεννόησης με έναν πιο νουνεχή αξιωματικό. Και ως επιβράβευση οι αγρότες κέρασαν και στους μπάτσους ανκοράκια (κάτι σα μανταρινάκι) και φτύναμε όλοι μαζί πλάι-πλάι τα κουκούτσια στην άσφαλτο. Αλλά οι δικοί μας συνειδητοποιημένοι αγρότες δεν είναι η πλειοψηφία. Κάποιοι άλλοι πασοκόψυχοι είχαν πάει παλιότερα στο λιμάνι και πετούσαν ντομάτες στους απεργούς ναυτεργάτες, για να λύσουν την απεργία και να μεταφέρουν τα ευπαθή προϊόντα τους, για να μην χαλάσουν.

Κι είναι κάτι τέτοια σκηνικά –και άλλες ιστορίες καθημερινής κρητικής τρέλας και τοπικισμού, σαν κι αυτή που είχε περιγράψει κάποτε ο άθλιος για τα κτελ χανίων και ηρακλείου- που σε κάνουν να σκέφτεσαι πως αν αξιωθούμε ποτέ να δούμε λαϊκή εξουσία στην χώρα μας, δύσκολα θα κάνει ζάφτι τέτοιους κρητίκαρους και το συντεχνιακό τους πνεύμα. Κι ίσως θα ‘ταν καλύτερα να το έχουν κάνει τελικά πρόπερσι αυτό το δημοψήφισμα, στα εκατό χρόνια από την ένωση και να αυτονομηθούν από την υπόλοιπη χώρα –έτσι κι αλλιώς η κρήτη είναι σχεδόν αυτάρκης.

Όταν όμως αδειάζει από τουρίστες και τα στίφη του ξανθού γένους από την πρώην σοβιετική ένωση, που κατακλύζει κάθε καλοκαίρι το νησί απ’ άκρη σε άκρη, μια απλή βόλτα στα τοπικά παραρτήματα του οαεδ, όπου γίνεται το αδιαχώρητο, αρκεί να καταδείξει πως δίπλα στη γενική ευημερία κι όσους πιστεύουν πως έχουν λυμένο το πρόβλημα της ζωής τους, υπάρχουν κι άλλοι τόσοι με εκρηκτικά και συνεχώς διογκούμενα προβλήματα. Κι όσο παραμένει ιστορικά αδικαίωτη η ταξική πάλη και οι γαλάτες πολεμιστές, τόσο θα συνεχίσει να ξεδιπλώνεται, έστω με αργούς, βασανιστικούς ρυθμούς…


Υγ: με αυτό το κείμενο η κε του μπλοκ εγκαινιάζει μια καινούρια ετικέτα με τίτλο «αυτοδιοικητικές ιστορίες» -καμία σχέση με τις «οικογενειακές ιστορίες» στην τηλεόραση. Μες στο επόμενο χρονικό διάστημα κι ενόψει των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών, θα γίνει μια προσπάθεια να μαζευτούν διάφορες αντίστοιχες ή και πιο πολιτικές ιστορίες-ανταποκρίσεις από διάφορες γωνιές της ελλάδας, για να δώσουν το κλίμα και μια εικόνα για την κάθε περιοχή. Όποιος σφος αναγνώστης της βάσης, θεωρεί πως θέλει και μπορεί να συμβάλει με κάποιο δικό του κείμενο καλείται να επικοινωνήσει με την κε του μπλοκ στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο, ή να αφήσει κάποιο σχετικό σχόλιο.

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με εκανες 28 χρονια πιο νεο η ανα μνησεις ειναι εξαιρετικες εκανα ναυ της στο νησι σου το 86 87 υπεροχα με ρη καταπληκτικο φαγητο το ρακι οπως ακριβως τα λες και χειμωνας σχεδον καθολου. θυμαμαι χαρακτηρηστικα εχω φυγει με κοντομανικο απο την σουδα και το πρωι στον πειραια νομιζα οτι βρεθηκα σε αλλη χωρα απο το κρυο. να εισαι καλα συντροφε με εκανες για λιγο πιτσιρικο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μαζεστίξ είπε...

Δε ξέρω πόσο καιρό έκατσες στην Κρήτη, πάντως την κατάλαβες καλά.
Τα πράγματα είναι έτσι όπως τα περιγράφεις.
Και τα γλαφυρά, σχεδόν γραφικά, αλλά και τα επικριτικά.
Στην Κρήτη δεν υπάρχουν τάξεις. Υπάρχει αχταρμάς.
Και οι μισοί απ' αυτούς που είναι στην ουρά του ΟΑΕΔ, "τον έχουν τον τρόπο τους". Μην ξεγελιέσαι...
Στην Κρήτη το οικονομικό πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στους φτωχότερους (που δεν είναι και πολλοί) αλλά κυρίως σ' αυτούς που είχαν κάνει ανοίγματα και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν.
Τέλος, ενημερώνω τους ξενομερίτες πως πρώτα θα γίνει η... Καστοριά κόκκινη και μετά η Κρήτη.

Ανώνυμος είπε...

Στην ΚΡΗΤΗ εκατσα απο της 6 γεναρη του 1986 μεχρι της 11 αυγουστου του 1987 περασα θαυμασια ενα βραδυ απο το πολυ φα ι σε ενα χωριο εξω απο τα χανια δεν μπορουσαμε να σηκωθουμε απο τα καθισματα.ειχα και το παπακι τοτε μαζι μου οι εξοδοι ηταν 20 φορες το μηνα εξω μιλαμε για πολυ ζορικα οσο για κομματικα χεστα η ΠΕ ΡΕΣΤΡΟ ΙΚΑ ΚΑΙ Η ΓΚΛΑΣΝΟΣΤ στης δοξες της και βαδιζαμε ολοταχως για την κολαση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

θυμαμαι το καραβι το ΚΥΔΩΝ με τη μια προπελα ερε γλεντια για να στριψει να φυγει απο τη σουδα ταλαιπωρια ολο κληρη η διαδρομη 12 ωρες στανταρ εκει με βρηκε τον μαρτη του 87 η ιστορια με το σεισμικ και την επι στρατευση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ένα μέρος επίσης καταπράσινο (δεν εννοώ και εγώ την βλάστηση) που ήταν χρόοονια ΣΥΡΙΖΑ και δεν το ήξεραν είναι η Πάτρα. Πάνω κάτω τα ίδια με τους κρητικούς. Παρτάκιδες, συμφεροντολόγοι,μικροαστοί. Τελικά το ΠΑΣΟΚ θυμίζει Σάουρον από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Μοιάζει να έχει ψοφήσει αλλά κάτι το κρατάει στην ζωή ακόμα.RED.

Ανώνυμος είπε...

Έχω κατασταλλάξει στο συμπέρασμα πως κρητικό ή πολύ καλό άνθρωπο θα βρεις, ή πολύ κακό. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση με δαύτους. Λόγω αυτής μου της εντύπωσης μια θα μιλήσω με τα καλύτερα λόγια για την Κρήτη και μια με τα χειρότερα. Στα αρνητικά βαραίνει-ανάμεσα σε άλλα-στην κρίση μου αυτό το "είμαστε δημοκρατικοί" που λένε πολλοί εκεί κάτω (εννοώντας ότι είναι με τη "μεγάλη δημοκρατική παράταξη") που αν το ξύσεις λίγο όμως θα φρίξεις-όχι λίγες φορές-με τη "δημοκρατικότητα" που κρύβει. Ομολογώ ότι τα Χανιά (το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν ένα από τα τελευταία σημεία της Ευρώπης που εγκατέλειψαν οι ναζί-έφυγαν από εκεί μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας) μου είχαν φανεί πιο όμορφα αλλά το Ρέθυμνο πιο συμπαθητικό για κάποιο μυστήριο λόγο (δε μπορώ να πω ότι ως πόλη το Ηράκλειο με είχε κερδίσει όταν το είχα επισκεφτεί).

Μιας και έθιξες τα γεωργικά, είναι αλήθεια ότι φυτρώνουν πολλά πράγματα στην Κρήτη (κάποια όμως όχι και τόσο καλά-αν και κάνουν μεγάλο τζίρο). Ευδοκιμούν πάντως-εδώ που τα λέμε-και λίγο περισσότερες αγροτικές ενισχύσεις συγκριτικά με τις άλλες περιφέρειες της χώρας.
Ενδεικτικά http://www.paseges.gr/resource-api/paseges/contentObject/e04351aa-51b2-4e93-911e-1a19b9dbf194/attachedFiles%5B1feaa0dc-96aa-4cfa-a5a7-d6b5a8f0dca1%5D

από το πίνακα 7

Κατανομή ενιαίας ενίσχυσης και επιλέξιμων εκτάσεων (έτους 2012)

Ευρώ ανά εκτάριο (1 εκτάριο=10 στρέμματα)

Κρήτη 628 ευρώ/εκτάριο
Ιόνια Νησιά 489 ευρώ/εκτάριο
Στ. Ελλάδα 438 ευρώ/εκτάριο
Πελ/σος 436 ευρώ/εκτάριο
Κ. Μακεδονία 436 ευρω/εκτάριο
Δυτ. Ελλάδα 399 ευρώ/εκτάριο
Θεσσαλία 388 ευρώ/εκτάριο
Αττική 355 ευρώ/εκτάριο
Αν. Μακ-Θράκη 353 ευρώ/εκτάριο
Δυτ. Μακεδονία 244 ευρώ/εκτάριο
Β. Αιγαίο 227 ευρώ/εκτάριο
Ν. Αιγαίο 212 ευρώ/εκτάριο
Ήπειρος 188 ευρώ/εκτάριο

Ο μέσος όρος για την επικράτεια είναι 395 ευρώ/εκτάριο (η επιδότηση ανά εκτάριο στην περιφέρεια της Κρήτης είναι δηλαδή 59% υψηλότερη του μέσου όρου για το σύνολο της επικράτειας).

Οι πίνακες δε λένε βέβαια πάντα την αλήθεια και πολλές φορές χρησιμοποιούνται αποσπασματικά (και άδικα) για να στοχοποιήσουν κάποιους προκειμένου να πλήξουν ένα ευρύτερο σύνολο. Από την άλλη όμως, δε λένε και μόνο ψέματα. Είναι πάντως κρίμα οι Κρητικοί αγρότες να αφήνουν κάποιους μεγαλοαγρότες να τους βρωμίζουν όταν λόγου χάρη έχουν κινητοποίηση οι ναυτεργάτες.

Για να μη μείνουμε όμως μόνο στα πεζά, θα πω ότι κλίνω ευλαβικά το γόνυ στη γη που έβγαλε τον Ξυλούρη αν και από τους τραγουδιστές που έβγαλε η Κρήτη πιο αντιπροσωπευτική για το χαρακτήρα του νησιού ίσως είναι η Ρίτα (που παρεμπιπτόντως ήταν κόρη δολοφονημένου αριστερού αν δεν κάνω λάθος). Μεγάλη σε όλα της. Σαν την Κρήτη. Μεγάλη στα καλά και στα άσχημα. Και τόσο μεγάλη στα καλά που καμιά φορά τα στέλνεις στο διάολο τα άσχημα και της τα συγχωρείς.

ρα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ ευχαριστεί τους σφους αναγνώστες για τα σχόλιά τους, που πρόσθεσαν κάτι, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, στην αρχική ανάρτηση και έχει να προσθέσει με τη σειρά της τα εξής.
Η πάτρα έχει μπει στο πρόγραμμα για κάποια μελλοντική ανάρτηση.
Το ηράκλειο φέρει το σύνδρομο της κνωσσού που χτυπήθηκε από το αρχαίο τσουνάμι και έχει γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη του προς τη θάλασσα χωρίς να την κοιτάζει! Δεν έχω ξαναματαδεί κάτι παρόμοιο σε παραλιακή πόλη. Κατά τα άλλα, σε πολλά θυμίζει μια μικρογραφία των αρνητικών της πρωτεύουσας.
Θα χωρούσε ίσως στο κείμενο -για να γίνει κι ένας παραλληλισμός με την "κατοικία των θεών" από τις περιπέτειες του αστερίξ- το κόλπο του τροχανά (πρώην μέλους του κκε που έφυγε με το ναρ, αν δεν κάνω λάθος) με το διόνυσο στη σητεία και την πυραμιδική δομή της σοε, που δεν ξέρω αν ολοκληρώθηκε ή αν έμεινε τελικά στα χαρτιά. Αν και αυτές είναι παλιές, αμαρτωλές και ξεχασμένες ιστορίες.

Singularity είπε...

Ο Σφυροδρεπανάκης σε νέες περιπέτειες! Στην Κρήτη πήγα στις πρώτες διακοπές της ζωής μου χωρίς γονείς (δικούς μου) και κατέληξα με θερμοπληξία και 39 πυρετό να με τρέχουν οι γονείς ενός φίλου μου στα επείγοντα στο ΠΑΓΝΗ. Και για άλλες 3 μέρες αρχές Ιούνη '13 στο Φόδελε σε ένα ξενοδοχείο που ήταν γεμάτο ταταρο-ούνους που τρώγανε 5 πιάτα φαγητό και ένα τηγάνι μύδια στην καθισιά τους. Οι νεροτσουλήθρες πάντως ήταν ωραίες!

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα, αν θα ήθελες δώσε καμιά παραπάνω λεπτομέρεια γι τα περί Τροχανά-Σητεία-Διόνυσος. Οι δικές μου πληροφορίες περιορίζονται στα εξής(αν ενδιαφέρουν κανένα βέβαια!) Λειτούργησε κάποια χρόνια, με άγνωστο λόγο και τρόπο σε εμένα τουλάχιστον έκλεισε στους τουρίστες, και έμειναν με το .. στο χέρι οι όλοι οι μικροιδιοκτήτες-επενδυτές με περιουσιακά στοιχεία εκεί υποτιμημένα όσο δεν πάει. Πέρσι που πήγα τελευταία φορά ήταν σαν πόλη φάντασμα. SFS

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο με άγγιξε βαθιά, προσυπογάφω σχεδόν απόλυτα. Επίσης διορθώνω το Μαζεστίξ, πρώτα θα γίνουν κόκκινες και οι πενήντα πολιτείες της Αμερικής,μαζί και το District of Columbia,και μετά θα δούμε την κόκκινη σημαία (όχι του Θρύλου) να κυματίζει στον Κούλε. Ετσά'ναι.

Εξόριστη εις Πασοκονήσι aias Amor omnia vincit

Ανώνυμος είπε...

στην Αμμουδάρα (στο δρόμο χανιών - σφακιών) το καφενείο με τον πλάτανο, δεξιά προς σφακιά, το έχουν συνεταιρικό ο αστερίξ και ο οβελίξ και οι δύο ακριβείς μετενσαρκώσεις των γαλατών, σώμα και πνεύμα.

Είμαι πεπεισμένος ότι ο Αστερίξ πρωτοεμφανίστηκε στην Κρήτη:

"Και οι δυο τους πολέμησαν στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ενώ ήταν ενεργά μέλη της Εθνικής Αντίστασης. Κυνηγήθηκαν πρώτα από τους γερμανούς και μετά από τα κυβερνητικά στρατεύματα, ενώ το 1948 η ομάδα τους, 100 ατόμων, εγκλωβίστηκε στα βουνά και σταδιακά αποδεκατίστηκε, με αποτέλεσμα ο τελευταίος τους σύντροφος να αποβιώσει το 1964. Τρέφονταν με ρίζες και θεραπεύονταν με βότανα, ενώ τρεις φορές αρνήθηκαν την αμνηστία που τους προσφέρθηκε (από τον Ν. Πλαστήρα, τον Π. Κανελλόπουλο και επί χούντας, το 1972) , για λόγους πολιτικών αρχών."

Για τους συντρόφους Μπλαζάκη, Τσοπανάκη μιλούμε!

Δες wikipaideia.

Επίσης πολλές πληροφορίες στο Ο Δημοκρατικός Στρατός στην Κρήτη, από τον Ριζοσπάστη.




ΑΧΠ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν,
Αν τύχει νάσαι στην Μεγαλόνησο μετά το Πάσχα, θα σε ξεναγήσω στα πεθερικά μου, Καλλικράτη-Καψοδάσο, να πιούμε και καμιά ρακή κάτω στην "Καλή-Καρδιά", ακριβώς δίπλα στο καστέλλο.
Οι σφακιανοί είναι ακριβώς όπως λές. Σαν κοινωνία είναι υπό διάλυση, γιατί απότομα ήρθε σε επαφή με τον προχώ κοσμοπολιτισμό λόγω τουρισμού, από κεί, που ήταν ακόμη στο στάδιο των γενών. [Αμφιβάλλω αν πέρασαν από άλλα στάδια. Μέχρι το 1650 μ.Χ. κυνηγούσαν τ' αγρίμια με τα τόξα τους, ακριβώς αυτά που εξυμνούσε ο ..Ομηρος στον Ιδομενέα! Οι δε Βενετσιάνικοι χάρτες στην περιοχή τους γράφουν απλώς "sfaziani bellicosi", χωρίς άλλες λεπτομέρεις - ποιός τόλμαγε να πλησιάσει...].
Αν μιλήσεις με σφακιανό για τη θέση της γυναίκας θα σου φύγει το καφάσι. Μιλάμε για Ισλάμ κανονικό. Το αποτέλεσμα είναι οι μέν κοπέλες να φεύγουν πάση θυσία (τρελές είναι να κλειστούνε στον οντά;), οι δε άντρες μπλέκουνε είτε με βουλγάρες, είτε με βορειοευρωπαίες που γοητεύονται προσωρινά από το μεσογειακό ταμπεραμέντο αλλά και τον ήλιο, και μόλις προσγειωθούνε στην καθημερινότητα παίρνουνε κι αυτές δρόμο. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη θα υπάρχει αυτή η πολύ ιδιόμορφη κοινωνία, που είχε και τις χάρες της.
Το ΚΚΕ είχε δύναμη στα Σφακιά, αν δεις εκλογικά αποτελέσματα εποχής '78. Απομεινάρια του Μεσοπολέμου και της Αντίστασης. Δυστυχώς, η διάλυση των κομ. οργανώσεων το '56, σε συνδυασμό με την γενική πασοκοποίηση της ελλάδας, χτύπησαν άγρια τα Σφακιά. Τώρα όμως η κρίση πήγε κι εκεί και αρχίζουν πάλι να ψάχνονται. Βέβαια, η απουσία του κόμματος αφήνει χώρο στη Χ.Α., αλλά νομίζω πως αν υπήρχε κάποια επαφή με κομματικές δυνάμεις από τα Χανιά θα μπορούσαν να αναζωπυρωθούν εστίες αντίστασης και στα Σφακιά.

Ανώνυμος είπε...

Θελω και αναρτηση για την Θεσαλλλλονικη της ελληνορθοδοξιας μας!!

Παντως οι κρητικοι αν θυμαμαι καλα,προς τιμην τους,δινουν σχετικα μικρα ποσοστα στην ΧΑ.

Παπουτσωμενος Γατος

spiral architect είπε...

Λίγα τα λόγια σας για τη Μεγαλόνησο, για θα γίνει τσι πουτάνας έπαε πέρα!
Παρ' όλα αυτά προσυπογράφω το κείμενο, έχοντας γνώση της ιστορίας της Κρήτης από τις διηγήσεις του πατέρα μου και του λαού της, που από βενιζελικοί έγιναν κεντρώοι, μετέπειτα ΠΑΣΟΚ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ as usual.
Παντού στην επαρχία "έχουν τον τρόπο τους", όχι μόνο στην Κρήτη. Απλά η ένδεια οξύνεται στα αστικά κέντρα.

spiral architect είπε...

Και κάτι σημαντικό για την κουλτούρα των Κρητικών.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο σφυροδρεπανάκης ευχαριστεί για τα -πραγματικά ενδιαφέροντα- νέα σχόλια και επιπλέον:
-παραδέχεται πως δεν κατέει πράμα, πέρα από θολές παιδικές μνήμες για το πυραμιδικό εγχείρημα του "σφου" τροχανά και κάποιους πρώην πούχαν εμπλακεί και την πάτησαν, χαίρεται ωστόσο για το συνειρμό με το άλλο γκοσινικό δημιούργημα και την πόλη φάντασμα από το λούκι λουκ.
-πιστεύει ότι στο άμεσο μέλλον όλο και κάποιο κείμενο θα υπάρξει για τη συμβασιλεύουσα
-κλείνει ραντεβού με το σεχτάρ στο νησί μετά τις μ(π)αγιάτικες κάλπες
-και ζητάει από την συν-εξόριστη να εξηγήσει στη βάση γιατί "σχεδόν απόλυτα" κι όχι με... μπρεζνιεφικά ποσοστά συμφωνίας.

Ανώνυμος είπε...

Να επιβεβαιώσω κι εγώ πως έχεις μια πρώτη καλή εικόνα για τον άγιο αυτό τόπο που με φιλοξένησε για 13 περίπου χρόνια.

Να συμπληρώσω όμως πως υπάρχουν πολλές "Κρήτες", άλλο οι πρωτεύουσες άλλο η επαρχία, ανάμεσα στις πρωτεύουσες άλλο το Ηράκλειο άλλο όλες οι άλλες, άλλο τα παράλια (ειδικά τα βόρεια) άλλο η ορεινή Κρήτη.

Ως μέσος όρος το βιοτικό επίπεδο είναι όντως πολύ μεγαλύτερο από άλλα μέρη της Ελλάδας, για 'μένα που είμαι από την Ηπείρο αυτό είναι ακόμα πιο φανερό.

Από εκεί και πέρα υπάρχει και ένα εξαθλιωμένο κομμάτι πληθυσμού μαζεμένο κυρίως στο Ηράκλειο, ξενοδοχοϋπάλληλοι, οικοδόμοι, βιομηχανικοί εργάτες. Το κομμάτι αυτό δεν είναι μικρό, αλλά είναι μαζεμένο σε συγκεκριμένες περιοχές, Καμίνια, Δειλινά, Φορτέτσα κ.α. και γενικά δε το παίρνει πρέφα ο επισκέπτης.

Κατά τ' άλλα το κύριο γνώρισμα του Κρητικού είναι η ανοργανωσιά και ο αυθορμητισμός που ενίοτε μπορεί να έχουν θετικό ή αρνητικό πρόσημο.

Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμόμενος ημι-κρητικός.

Ανώνυμος είπε...

@Σφυροδρέπανος

Δεν μπορώ να προσυπογράψω το σημείο περί της στρατιάς ανέργων, την τελευταία φορά πέρσι που χρειάστηκε (κι ελπίζω-λέμε και καμιά μ...παλαφάρα να περνάει η ώρα-να μην ξαναχρειαστεί any time soon) να περάσω από το παράρτημα της περιοχής μου, θυμάμαι τη χαρακτηριστική ευκολία με την οποία εξυπηρετήθηκα, ασυνήθιστη ακόμα και για τα χαλαρά δεδομένα που είχα συνηθίσει ως τότε, δηλαδή δε μιλάμε για κάτι καινοφανές. Βέβαια από τότε μπορεί να έχουν αλλάξει τα πράγματα, δε γνωρίζω, εξάλλου έχω γνώση μόνο για Ηράκλειο. Να σημειωθεί επίσης ότι υπάρχει και τεράστιο ποσοστό μαύρης εργασίας, ειδικά στον πολύπαθο κλάδο του τουρισμού. Εκτός αυτού καθόλου ευκαταφρόνητη αριθμητικά είναι η κατηγορία των ασφαλισμένων μισθωτών με το βασικό, αλλά με τις γονεϊκές κάνουλες να ρέουν άφθονες, κάτι που δυσχεραίνει τις προσπάθειες ταξικής συνειδητοποίησης.Οφείλω ωστόσο να παραδεχτώ ότι το ΠΑΜΕ στην πόλη κάνει τρομερή δουλειά, και με απτά αποτελέσματα (μια κι έχεις ανάρτηση για το θέμα), δεδομένου και του παραδοσιακού αντικομμουνισμού των Κρητικών, κι ειδικά στην Ανατολική πλευρά του νησιού.

Θεωρώ επίσης ότι θα ήταν καλό να έχει γίνει μνεία και για τις σχεδόν καθημερινές καθημερινές αυτοκτονίες και απόπειρες στο νησί, οι οποίες σε σημαντικό βαθμό αφορούν τον κόσμο, που όπως επεσήμανε ο Μαζεστίξ, βρέθηκαν από χαμηλότερα ή ψηλότερα μεσοστρώματα με βουνά χρεών. Ενδεικτικά και τα τεράστια ποσοστά ψυχοφαρμάκων, με βάση πρόσφατη έρευνα. Επίσης για το μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών, "μαλακών" τε και "σκληρών", από πραγματικά πολύ νεαρές ηλικίες. Για το πιοτί τα είπες όλα, μόνο τα στίφη του ξανθού γένους βάζουν τα γυαλιά σε νιους και γερόντους εδώ. Apropos και συγγνώμη για την παρέκβαση, δεν ξέρω αν φταίει η καπιταλιστική παλινόρθωση, ο Μπρέζνιεφ ή η περεστρόικα, αλλά κάτι πρέπει να πήγε πολύ λάθος στην χώρα για να βλέπω μέχρι και το τσαβολόι των Μαλλίων με συμπάθεια μπροστά στους Σεργκέι και τις Ταμίλες.

Σημαντικό σημείο εκείνο με το ΚΤΕΛ, μιλάμε για δαντική κόλαση με 51 καθίσματα, αλλά ούτως ή άλλως τόσο το οδικό δίκτυο, όσο και η οδηγική συμπεριφορά παραπέμπει mutatis mutandis σε εξευρωπαϊσμένη Καλκούτα ή έστω Κάιρο.

Εν κατακλείδι και για να μην αφήσω μόνο την πίκρα της εξόριστης, η Κρήτη έχει όλα τα καλά ως τόπος που προανέφερες, κι όπως είπε κι ο ρα, πολύ καλούς και πολύ κακούς ανθρώπους, αλλά και μόνο για τους πρώτους αξίζει να υπομείνεις την λοιπή, όχι και τόσο ήρεμη πανίδα.

Υ.Γ.Σπεύδω να συνταχθώ με το αίτημα για ανάρτηση με θέμα τη φτωχομάνα, για την οποία έχω μια καθόλα υποκειμενική κι εξιδανικευμένη ανάμνηση εκ της προπτυχιακής μου θητείας στη Φιλοσοφική.

Υ.Γ 2. Ο χειμώνας στην Κρήτη δεν είναι ανύπαρκτος, απλά είναι σαν τον κλέφτη, σε πιάνει εξαπίνης εκεί που έχεις καταχωνιάσει τα μάλλινα στο πατάρι.

Σεντόνι, αλλά προ(σ)εκλήθην. :P

Εξόριστη εις Πασοκονήσι alias Amor omnia vincit

The Catcher in the Rye είπε...

είχε ποτέ σχέσεις ο τροχανάς με το κόμμα; γενικά η εικόνα που έχω γι' αυτόν, πιο πολύ αναφορικά με την εμπλοκή του με την αεκ, είναι ότι πρόκειται για μια τουλάχιστον παράξενη, προς γελοία, φυσιογνωμία.

katy είπε...

Ν΄αφήσω και 'γω το κατιτίς μου; :)

Θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω σε όλους, αλλά και ιδιαίτερα στον spiral architect.

"Η Κρήτη δεν θέλει νοικοκυραίους, θέλει κουζουλούς. Αυτοί οι κουζουλοί την κάνουν αθάνατη".

Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957), Έλληνας συγγραφέας.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν μη τι άλλο η λεβεντομάνα κρήτη συγκινεί ευρύτερα τμήματα στη βάση του μπλοκ και όχι μόνο.

Συν-εξόριστη, ευπρόσδεκτο το σεντόνι σου. Ο οαεδ των χανίων είναι από τους πιο ήσυχους που έχω δει, αρκεί βέβαια να μην τον πετύχεις στο τέλος της τουριστικής περιόδου, όπου γίνεται ο κακός χαμός και πρέπει να πας από τις οκτώ η ώρα το πρωί, απλώς για να πάρεις χαρτάκι και να ξέρεις πως θα εξυπηρετηθείς κάποια στιγμή μες στη μέρα. Εκτός και αν πέτυχα και εγώ στην περίπτωση. Υπάρχει πάντως μια γενική τάση βελτίωσης στους κατά τόπους οαεδ, όχι στο επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρουν -και πώς να γίνει αυτό με τις περικοπές προσωπικού που αντιμετωπίζει- όσο στη διάθεση συνεννόησης των υπαλλήλων, που ξέρουν καλά -ίσως το βιώνουν κι από πρώτο χέρι- πως ο κόσμος έχει προβλήματα, κοντεύει να σαλτάρει και δεν πρέπει να τον πιέζεις και πολύ-πολύ για άλλα ζητήματα, γιατί μπορεί κάλλιστα να ξεσπάσει πάνω σου.
Πολύ σωστά και τα άλλα ζητήματα, που βάζεις, αλλά το κείμενο είχε φτάσει ήδη κοντά στις 1500 λέξεις και δεν ήθελα να το φορτώσω άλλο.
Το ποτό στη ρωσία είναι πληγή που κρατάει αιώνες πίσω και προφανώς, δεν αρκούσαν μερικά χρόνια σοσιαλιστικής οικοδόμησης -όσα και αν πιστεύει κανείς πως ήταν αυτά- για να τη ξεριζώσει οριστικά. Από όσο θυμάμαι η τελευταία εκστρατεία κατά του αλκοολισμού εστα χρόνια της περεστρόικα είχε ως επικεφαλής τον τίμιο μπρεζνιεφικό λιγκατσόφ, που ζει μέχρι σήμερα και κάνει εξ αριστερών κριτική στο κκρο. Αλλά από τη στιγμή που είχε μπει και το κριτήριο του κέρδους στη μέση, το αλκοόλ στις διάφορες μορφές του -και προπαντός η βότκα- ήταν από τα πλέον προσοδοφόρα για το κράτος αγαθά κι αυτό πήγαινε αρκετά πίσω διάφορες ειλικρινείς προσπάθειες κι εκστρατείες κατά της συγκεκριμένης μάστιγας.

Κι επειδή ξέχασα στο αρχικό κείμενο να βάλω σύνδεσμο για την ιστορία τρέλας των κτελ κρήτης, βάζω εδώ να υπάρχει τη διεύθυνση για το κείμενο του άθλιου

http://a8liothtes.wordpress.com/2008/08/26/ktel/

Υγ: για τον τροχανά ό,τι ξέρω το είπα και δεν το ξέρω ακριβώς από πρώτο χέρι για να επιμείνω και να πω κάτι περισσότερο. Βρείτε αν μπορείτε κάποιον παλιότερο που τα θυμάται να σας τα πει καλύτερα.