Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Ανατομία ενός χυλού

Που τον έχουμε φάει με το κουτάλι τα τελευταία χρόνια κι απλώς τον βλέπουμε να αλλάζει σχήματα, ανάλογα με το δοχείο της εποχής, και χρώματα, καθώς ξινίζει.

Κι ένα απ’ τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του, ως προς το σοσιαλιστικό όραμα και τον τρόπο που το αντιλαμβάνεται σε συνάρτηση με την πείρα των επαναστάσεων του 20ού αιώνα, το συμπυκνώνει η λαϊκή θυμοσοφία στη φράση «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι». Το σοβιετικό εγχείρημα, ως το κορυφαίο και το πιο ανιπροσωπευτικό του είδους του, δε θεωρείται σοσιαλιστικό, ως προς την κοινωνική του φύση, γιατί, παρά την εξουσία του ΚΚ ως πολιτικής πρωτοπορίας της εργατική τάξης, τον κεντρικό σχεδιασμό στην παραγωγή και την εξάλειψη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, δεν κατάργησε τη γραφειοκρατία, τις τάξεις, δεν προχώρησε στην απονέκρωση του κράτους και την υπέρβαση μιας σειράς αντιθέσεων (πόλης-υπαίθρου, πνευματικής-χειρωνακτικής εργασίας, κτλ). Με άλλα λόγια, ο υπαρκτός σοσιαλισμός θεωρείται ανύπαρκτος και μπαίνει συνήθως εντός εισαγωγικών στις «αναλύσεις» τους (κρατάμε κι εμείς το δικαίωμα για τη χρήση τους εκεί που θεωρούμε ότι ταιριάζουν), γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν (και δε θα μπορούσε να είναι) ένας μικρός κομμουνισμός, που είναι ζήτημα, παρεμπιπτόντως, σε τι θα διέφερε από την ώριμη κομμουνιστική κοινωνία.

Την ίδια στιγμή, οι ίδιες δυνάμεις είναι πρόθυμες να χαιρετίσουν ως δυνάμει επαναστατικές και προωθητικές της σοσιαλιστικής υπόθεσης (αν όχι ήδη σοσιαλιστικές αυτές καθαυτές), αστικές κυβερνήσεις με ριζοσπαστικό προσανατολισμό (εντός ή εκτός εισαγωγικών, αλλά συνήθως εντός), αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα στο έδαφος του καπιταλισμού, κεϊνσιανές μεταρρυθμίσεις όπως οι εθνικοποιήσεις, κοκ.
Κατά συνέπεια, ο σοσιαλισμός οφείλει να είναι ένας μικρός κομμουνισμός, χωρίς κράτος, τάξεις, ανταγωνιστικές αντιθέσεις και όλα τα σημάδια της παλιάς κοινωνίας, αλλά συνάμα είναι καραμπινάτος καπιταλισμός, ένα άθροισμα αστικοδημοκρατικών στόχων πάλης και αιτημάτων, μια διευρυμένη εκδοχή των ελευθεριών της αστικής δημοκρατίας, το βάθεμα και η εξάπλωσή τους· μπορούμε να τον βρούμε εδώ και τώρα σε κάτι μικρό και επιμέρους, που δεν αλλάζει στο παραμικρό το γενικό σύνολο.

Με άλλα λόγια, τα ενδιάμεσα, μεταβατικά διαστήματα στον καπιταλισμό παρουσιάζονται σαν ορεκτικά (και κάτι παραπάνω) του σοσιαλισμού, που με τη σειρά του είναι ένα πλήρες γεύμα, το κυρίως μενού στο τραπέζι του κομμουνισμού, αφήνοντας μόνο το επιδόρπιο της απονέκρωσης, σαν κερασάκι στην τούρτα. Έλα όμως που την ίδια στιγμή, παρουσιάζεται ο σύγχρονος ελληνικός καπιταλισμός πχ συνήθως σαν εξαρτημένος, καθυστερημένος, σαν κάποια ιδιαιτερότητα ή στρέβλωση του γενικού, καπιταλιστικού κανόνα και βασικά ως μια μικρή φεουδαρχία, με πολλά μεσαιωνικά κατάλοιπα. Και κάπου εκεί εγκαταλείπεις κάθε προσπάθεια να βρεις κάποιο συνεκτικό νήμα στη σκέψη τους και να προσπαθείς σοβαρά να την παρακολουθήσεις.

Αλλά ας δούμε κάτι λιγότερο βαρύ και θεωρητικό.
Μετά από τη «χρήσιμη Αριστερά» (ως σύνθημα και πράξη) της Κοε, την «Αριστερά της ευθύνης» του κυρ-Φώτη που ενώθηκε με την Πασοκική (κεντρο)Αριστερά (μα είναι να γελάει κανείς, που θα έλεγε κι ο τελευταίος καλός Πασόκος, Συρίγος), την (πρώτη φορά) μνημονιακή Αριστερά του Σύριζα, την αθώα Αριστερά του Λαφαζάνη και την Αριστερά της Αριστεράς, που πήγε να κλείσει το χάσμα με τη Δεξιά Αριστερά και να συγκροτήσουν την Παναριστερά, μπλέξαν οι γραμμές τους με τα μπούτια τους, δεξιά κι αριστερά, και έχουνε χάσει τον μπούσουλα, με τόσες άχρηστες γεωγραφικές έννοιες.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως μόλις δυο μήνες πριν, κάποιοι φοβούνταν την οξυμένη πόλωση εν όψει δημοψηφίσματος και μιλούσαν για τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου! Προς το παρόν βέβαια, τα στρατόπεδα που θα συγκρούονταν, ντεμέκ, στον εμφύλιο, ψηφίζουν από κοινού το μνημόνιο, τις προϋποθέσεις του και τα εφαρμοστικά του μέτρα, κυνηγώντας με το ψαροντούφεκο να βρουν καμιά δευτερεύουσα διαφορά μεταξύ τους, να την κάνουν παντιέρα εν όψει των εκλογών, για να δικαιολογήσουν κάπως την αυτόνομή τους κάθοδο.

Κι άντε, σου λέω εγώ, κατεβαίναμε σε εμφύλιο, ανεβαίνοντας στα βουνά. Και πετυχαίνεις μπροστά σου τη Ραχήλ στα γουναράδικα, να διαλέγει γούνα, για να αντιμετωπίσει το κρύο, αλλά κοντομάνικη, για να φαίνεται και το τατουάζ στο χέρι, πως είναι ελληνίδα αριστερή με περικεφαλαία. Τη σταματάς, τη ρωτάς «αλτ, τις ει;» και τι σου απαντάει; Με εμάς ή με τους άλλους; Δεξιά ή αριστερή; Ή μήπως θα απαντήσει με κάποιο τσιτάτο των κλασικών; Και τι ακριβώς την κάνεις; Την εμπιστεύεσαι; Εγώ πάντως μπορεί να της έριχνα προληπτικά και καμία, για να είμαι σίγουρος. Αλλά μη βιαστείς να με πεις ‘μοβόρο, σταλινικό. Εντάξει, αν ήμουνα Λούκι Λουκ ή έστω πασιφιστής μοναχικός καβαλάρης σαν τον Λουκίδη (που ήταν ψευδώνυμο του Κύρκου), θα έριχνα στο πιστόλι της, για να το αχρηστέψω και έτσι θα την αφόπλιζα. Βάρκιζα τέλος, θα μου απαντούσε. Και τότε θα της έριχνα μια στο πόδι, για να μην μπορεί να ξεφύγει, και να περπατά στηριζόμενη σε δεκανίκια (του συστήματος).

Όταν ακούς λοιπόν τον Τσίπρα να αναρωτιέται «πόσο αριστερό θα ήταν να μην παίρναμε το δάνειο και να αφήναμε χωρίς χρήματα μισθωτούς και συνταξιούχους;», υπονοώντας ότι αριστερά είναι να ψηφίζεις μνημόνια, είναι φανερό πως οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και χρειάζονται επαναπροσδιορισμό. Ας το πούμε λοιπόν άλλη μια φορά.

Αριστερά ήταν οι κομμουνιστές στην παρανομία, που δεν μπορούσαν να συστηθούν και να δράσουν με το όνομά τους. Αριστερά στη μεταπολίτευση ήταν ο απόηχος και η κοινή συνισταμένη του Πολυτεχνείου. Ψωμί-παιδεία-ελευθερία και όλοι ενωμένοι.
Τώρα η μεταπολίτευση έχει κλείσει προ πολλού και η κυβερνώσα πρώτη φορά αριστερά δεν έχει κρατήσει ούτε καν τον όρο της ενότητας, που τον είχε αναγάγει σε φετίχ. Κι όσο για τις κατακτήσεις και το ριζοσπαστισμό της μεταπολίτευσης (πόσο μάλλον το «έξω οι Ηπα, έξω το Νατο, στις πύλες του Πολυτεχνείου), ούτε κουβέντα.


Η Αριστερά ή θα υποδηλώνει τους κομμουνιστές κι όσους θέλουν να γκρεμίσουν και όχι να φτιασιδώσουν το σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης και της οργανωμένης αδικίας, ή χάνει το νόημά της ως όρος. Με άλλα λόγια, ή θα είναι κομμουνιστική ή δε θα υπάρξει...

21 σχόλια:

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Ωραιο αρθρο και κατακλειδα.
Κατα τη γνωμη μου,μετα την πρωτη 4ετια ΠΑΣΟΚ,μη κομμουνιστικο αριστερο κομμα δεν μπορει να υπαρξει,παρα μονο ρητορικα οσο ειναι αντιπολιτευση.
Οι προοδευτικες αστικοδημοκρατικες μεταρρυθμισεις που χρειαζοταν η ελληνικη κοινωνια εγιναν μεχρι τα μεσα του '80,απο κει και περα ή εισαι με ενα απανθρωπο συστημα και προσπαθεις οπως οπως να το μαζεψεις ή εισαι εναντιον του.

Αριστεροι (μη κομμουνιστες) ανθρωποι και αγωνιστες μπορουν να υπαρξουν και υπαρχουν ομως.

Poe είπε...

Το μονο που κανει ο ορος "αριστερα" 0 "δεξια" στην εποχη μας στην πολιτικη, ειναι να δημιουργει ψευτοδιπολα αστικης διαχειρισης. Δεν μας εξυπηρετεί ως όρος και έχει αλλάξει η "ιστορική" σημασία που είχε κάποτε, σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό σήμερα.

Neophyte_commie είπε...

Ο επίλογός σου, διατυπωμένος ελάχιστα διαφορετικά, ήταν η απάντηση που πήρα σε σύσκεψη οπαδών μπροστά στις εκλογές του Γενάρη. Με την εξής προσθήκη (γιατί αυτό το ερώτημα είχα θέσει): «Εμείς απευθυνόμαστε στον κόσμο με κοινωνικοταξικά κριτήρια και όχι γεωγραφκά, άρα και στους εργαζόμενους που θεωρούν εαυτούς δεξιούς, κι αυτό δεν αποτελεί αντίφαση, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε δεξιά ούτε αριστερά αλλά τάξεις, τα συμφέροντα των οποίων εκφράζονται μέσω των διαφόρων κομμάτων.» Και όντως, ο εργαζόμενος που εμπνέεται από την ιδέα της πατρίδας μπορεί να δει τον εαυτό του στον μέσο Σοβιετικό πολίτη που υπερασπιζόταν την πατρίδα του στον ΒʹΠΠ (αλλά και Έλληνα στα πλαίσια του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ).

ΥΓ: Ρίχνε μια ματιά στα σπαμ σου, αν μπορείς. Πρέπει να έχει χαμένα σχόλιά μου μέσα πάλι.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μια και η κουβέντα είναι για χυλούς,
τους αφιερώνω και αυτή την δήλωση ενός θιασώτη και συνεχιστή της "Ανοιξης της Πράγας".
Ο κύριος έχει κατά καιρούς αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια από όλα τα χυλωμένα μυαλά για την προσήλωσή του στις "ελευθερίες" και τα "ανθρώπινα δικαιώματα".
Δοξάστε τον και δοξάστε τους.

ΚΑΛΗ ΓΚΕΛΜΠΕΣΗ είπε...

@ Poe

Επακριβώς. Γι' αυτό άλλωστε και δεν υπάρχει πολιτική δύναμη, πλην ΚΚΕ, που να μην ξεπλένεται στη ...βουλωμένη βρύση τής ...Αριστεράς.
Αριστερά, κεντροαριστερά, ριζοσπαστική Αριστερά, Αριστερή Πλατφόρμα,κλπ. κλπ. μέχρι που φτάσαμε να δηλώνει "Αριστερά" και η φασιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή...
Αναμενόμενο; Λέω πως ναι, διότι αφού αυτή η βουλωμένη βρύση τής ...Αριστεράς ξεπλένει τόσο εύκολα το ψέμμα, γιατί να μην ξεπλύνει μια στάλα και το αίμα...
Εκλογές γαρ... Ή μήπως στρώνεται το έδαφος για μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας και με τη συμμετοχή τής ...Αριστερής Χρυσής Αυγής;;; Γιατί όχι; Καιρός δεν είναι να την αναβαθμίσουν;;;
Τι σημαίνει αυτό; Μάλλον πως οι εξελίξεις θα είναι πιότερο γρήγορες απ' όσο φαντάζουν και πάρα πολύ επικίνδυνες, αφού πλέον ο ναζισμός θα βρίσκεται φανερά στα κυβερνητικά έδρανα...

Μ' άλλα λόγια, ευτυχώς που οι κουκουέδες δεν είμαστε ...Αριστεροί και είμαστε κομμουνιστές.

Ανώνυμος είπε...

Μετά το ΓΑΠ και το Γκλέτσο ήρθε η ώρα του Λάος να μην κατεβεί στις εκλογές.

Άτιμη κοινωνία! Άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα μαύρα τάρταρα!

ARGIE

Poe είπε...

Επιμενουν στο "αριστεροι" μηπως καταφερουν και εξαφανισουν το "κομμουνιστες", γιατι η ενωμενη ευρωπη τον κομμουνισμο δεν τον χωραει...παρα μονο στην "αριστερη" του βερσιον

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

...κι άλλος χυλός!
Που βρήκε ζεστή αγκαλιά, τούτη τη βδομάδα, στον ....πυρήνα της Εργατικής Τάξης, τον ...."Ε".Α.(!) κι όχι στην ....απομονωμένη Ανταρσύα, (την ..."ελπίδα"(!), που μας έλεγε πριν κανά μήνα;). Που ...κάνει και αυτοκριτική γιατί "...δεν είμασταν έτοιμοι να οδηγήσουμε το λαό..." (Μεγάλε, οδήγα το Λαό σου!). Που διαλύει το ΚΚΕ "σιωπηρά"(!), κλπ. κλπ.
Ρε, με τι τρελλούς πιάναμε κουβέντα....
Πάρτε σβάρνα γνωστούς και φίλους, και δόστε τους να διαβάζουν!

Ανώνυμος είπε...

@ Σεχτάρ ο Τρομερός

Η ιστορία είναι ο πιο αμείλικτος κριτής! Η αλήθεια δεν αργεί να φανεί...

Κώστας

Αναυδος είπε...

χαθηκε και ο κριτιας ....

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

δυο αρθρα με πολυ γελιο και απιστευτες ΑΛΗΘΕΙΕΣ

http://atexnos.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE-%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82/

http://laikhexousia.blogspot.gr/2015/07/blog-post_48.html

zoot horn rollo είπε...

Προσεξτε αναυδε και σεχταρ μη μας τους...ξαναφερετε και μας ζαλιζουν με τις σοβαροφανεις "αναλυσεις" τους.

Ανώνυμος είπε...

@Άναυδος Μαζεύω τα στοιχήματα για το ΠΟΥ χάθηκε ο κριτίας. Λαφαζάκης ή Καζάνης; Όσα βάζετε, τόσα κερδίζετε!

gdmn1973

Ανώνυμος είπε...

Διαβασα το κειμενο του περδικη στον εργατικο αγωνα. Ενα εχω να πω: του τσακνη ηταν καλυτερο.

sniper

Neophyte_commie είπε...

Ο Περδίκης θυμήθηκε τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό; Σοβαρά; Γιατί στο 19ο Συνέδριο έλεγε αυτά:
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7358054

λαθραναγνώστης είπε...

Με το νεκρό παιδάκι, η υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου, έχει χτυπήσει κόκκινο. Μου προκαλεί ίλιγγο.
Όλοι οι μπουκωμένοι και χορτάτοι, μεταξύ τυριού και αχλαδιού, εκφράζουν τη λύπη τους για το παιδάκι.
Ούτε καν που θα τους ένοιαζε, άπειρα παιδάκια έχουν πεθάνει μ αυτόν τον τρόπο, αλλά τώρα που κάποιος κόλλησε στη μούρη των πολιτισμένων δημοκρατιών μια φωτογραφία, οι "παράγοντες" σπεύδουν να δείξουν τη λύπη τους. Έτσι ορίζει το best practice στην Ευρώπη των λαών και της δημοκρατίας και οι image makers.
Εις τα καθ ημάς, όταν πριν από δυο μήνες ο Κοτζιάς της "πρώτης φοράς αριστερά" με το πρησμένο από το λίπος μούτρο του να γυαλοκοπάει ιδρωμένο, χόρευε με τους υπόλοιπους υπουργούς εξωτερικών στη μάζωξη των χωρών του ΝΑΤΟ με το "we are the world we are the children", κανένας, πλην Λακεδαιμονίων και ελαχίστων άλλων, δεν αντέδρασε. Τώρα όλοι λυπούνται για το παιδάκι.......
Λεχρίτες του κερατά!

Ανώνυμος είπε...

Neophyte, δεν διαβαζεις σωστα περδικη. Ο περδικης δεν μιλησε για εναν απλο δημοκρατικο συγκεντρωτισμο, αλλα για εναν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ συγκεντρωτισμο. Καταλαβες δογματικε, υποταγμενε στην προδοτικη σου ηγεσια?

sniper

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ποιό ανατριχιαστικοί οι τίτλοι των μεγάλων εφημερίδων της "δύσης" για το γεγονός: "Μεταναστευτικό πρόβλημα", "ανθρωπιστική κρίση", κλπ.
Σαν ..."ευαίσθητοι" παρατηρητές!
Καμιά αυτοκριτική θεώρηση, καμιά αναφορά σε πολέμους, ιμπεριαλισμό κλπ. και στον ρόλο τους σε αυτά! Αυτά δεν μπαίνουν σε αμφισβήτηση, είναι δεδομένα! Εξ ου και η αμηχανία για πρόταση λύσης...
...όχι μόνο από τους κεφαλαιοκράτες και τα φερέφωνά τους....
...αλλά και από τους ντόπιους ψοφοδεείς "αριστερούς", "αντιεξουσιαστές", "αντικαπιταλιστές", και λοιπές μεταβατικές δημοκρατικές δυνάμεις.
Συνοπτικά ο αστικός κόσμος, μπροστά στο πρόβλημα που δημιούργησε, χωρίζεται βασικά σε δύο πόλους:
1. Ο ένας, ο μανιαμούνικος, υποστηρίζει την "φιλανθρωπική" λύση. Οι προλετάριοι να σηκώσουν και αυτό το βάρος της περίθαλψης, "να τα μοιραστούμε όλα", "χωρίς διακρίσεις" (νάτος και ο "αντιρατσισμός" ο γνήσιος!). Εδώ μέσα, με ροζ πινελιές, θα βρούμε και τους "αριστερούς" της κεφαλαιοκρατίας.
2. Ο άλλος, ο καθαρός-φασιστικός, έχει ποιό ριζική πρόταση: Αναστροφή του ρεύματος με περισσότερη Τρομοκρατία! Να βυθίζουμε κι άλλες βάρκες (τι νομίζατε, πως γινόταν στην Λαμπετούζα τόσα χρόνια;), να τους σκοτώνουμε, ώστε η προσφυγιά να γίνει γι αυτούς περισσότερο κόλαση από τις πατρίδες τους.
Κανένας δεν αγγίζει Ιμπεριαλισμό-Καπιταλισμό.
Οσοι θεωρείτε την Επανάσταση "Δευτέρα Παρουσία", εμπρός!
Διαλέχτε!
--------------------------
Η εποχή μας είναι εποχή του περάσματος από τον Καπιταλισμό στον Σοσιαλισμό.
Το εκτρωματικό "μεταβατικό" στάδιο θάναι γεμάτο με ξεβρασμένα κορμάκια....

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Εξαιρετική ιδέα, Λαθρά!
Ενα τρυκάκι, αριστερά η φωτογραφία με το πνιγμένο, και δεξιά ο Κοτζιάς να χορεύει!
Χωρίς λόγια.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

...αν, κι ένας υπότιτλος:
"Μήπως χορεύουν και για το δικό σου το παιδί;"
θα άξιζε!

Neophyte_commie είπε...

@Sniper
Ναι, λολ. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι καλός όταν δεν είναι συγκεντρωτισμός αλλά δημοκρατικό (συγνώμη, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ μπαχαλίκι). Από την άλλη, διαπιστώνει ότι χωρίς συγκεντρωτισμό δεν γίνεται καμιά πρακτική δουλειά. Εμ…