Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η Ρωσία

Η κε του μπλοκ επιστρέφει στο τρέχον τεύχος της Κομεπ για να αντιγράψει αυτή τη φορά σε δύο συνέχειες εκτεταμένα αποσπάσματα από το πολύ αξιόλογο άρθρο και ενδιαφέρον του Ελισαίου Βαγενά για την στρατιωτικο-πολιτική εξίσωση στη Συρία. Τα παρακάτω αποσπάσματα απαντούν σε διάφορες απόψεις, που αφορούν τη δικαιολόγηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή το χαρακτήρα και το ρόλο της Ρωσίας. Και ουσιαστικά εντάσσονται και στο πλαίσιο της διαπάλης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και τη σχετική διαφωνία με το ΚΕΚΡ του Τιούλκιν. Από αυτήν την άποψη είναι άκρως επίκαιρο και πολύ εύστοχο, κατά τη γνώμη μου, στις απαντήσεις που δίνει.
Σε κάθε περίπτωση και αυτή η δημοσίευση (όπως και η επόμενη συνέχεια) λειτουργεί κι ως προτροπή στο σφο αναγνώστη για να πάρει και να μελετήσει το τεύχος της Κομεπ.

Παραπλανητικά ιδεολογήματα δικαιολόγησης του ιμπεριαλιστικού πολέμου

Η φανερή ρωσική εμπλοκή στη συριακή κρίση, όπως και η βομβιστική επίθεση στο Παρίσι, έχουν δημιουργήσει μια «ανακύκλωση» ιδεολογικών συγχύσεων, παλιών και νέων, που έχει σημασία να εξετάσουμε. Έτσι πχ ενώ συνήθως δεν αμφισβητείται η ταξική φύση της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας, οι στοχεύσεις του ρωσικού κεφαλαίου και αναγνωρίζεται πως άλλο η σημερινή Ρωσία κι άλλο η Σοβιετική Ένωση, στην πορεία προβάλλονται διάφορα παραπλανητικά ιδεολογήματα. Επιπλέον, επανέρχονται σφοδρότερες αταξικές θεωρήσεις των διεθνών σχέσεων κι εξελίξεων. Πρόκειται για ζητήματα που αξίζει να απαντηθούν, αφού οδηγούν τους εργαζόμενους να «στοιχηθούν» και να διαλέξουν ιμπεριαλιστική δύναμη, σε έναν πόλεμο που διεξάγεται για ξένα προς αυτούς συμφέροντα και συγκεκριμένα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ο «πολυπολικός κόσμος» σε αντιπαράθεση με την «αυτοκρατορία των ΗΠΑ»

Ορισμένες δυνάμεις, που βλέπουν τον ιμπεριαλισμό μόνο στην «αυτοκρατορία» των ΗΠΑ, χαιρετίζουν την ανάδειξη νέων, ανερχόμενων καπιταλιστικών δυνάμεων στις παγκόσμιες υποθέσεις, όπως και την εμφάνιση νέων διακρατικών ενώσεων (BRICS, Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης, Οργάνωση Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας, ALBA κοκ), που συγκροτούν καπιταλιστικά κράτη, με οικονομικό-πολιτικό και στρατιωτικό περιεχόμενο. Οι εξελίξεις αυτές χαιρετίζονται ως η αρχή της εμφάνισης ενός «πολυπολικού κόσμου», που θα «αναμορφώσει» και θα δώσει «νέα πνοή» στον ΟΗΕ και στους άλλους διεθνείς οργανισμούς, που θα ξεφύγουν από την αμερικανική «ηγεμονία». Αυτές οι υποθέσεις καταλήγουν πως με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί και η ειρήνη. Μέσα από αυτό το πρίσμα, κι ως ένα «βήμα» σε αυτήν την κατεύθυνση, χαιρετίζεται η ρωσική στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία.

Υποστηρίζεται πως οι νέες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και η διαφαινόμενη ανακατάταξη στο παγκόσμιο σύστημα μπορεί να οδηγήσουν στον «εκδημοκρατισμό» των διεθνών σχέσεων, αφού εμφανίζεται ένας κόσμος με πολλούς «πόλους» με την ενίσχυση της Γερμανίας, Ρωσίας, Κίνας, Βραζιλίας και άλλων κρατών και την ανάλογη υποχώρηση των ΗΠΑ.

Ακούγονται και σχετικές προτάσεις, όπως πχ η διεύρυνση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με άλλες χώρες.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Μπορεί η αύξηση του παγκόσμιου ρόλου της ΕΕ, όπως υποστηρίζει, πχ ο Σύριζα και το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», ή ακόμη ο αυξημένος ρόλος της Ρωσίας και της Κίνας να βάλουν σε άλλες, σε «φιλειρηνικές ράγες» τις παγκόσμιες εξελίξεις;

Κατά την εκτίμησή μας, σε καμία περίπτωση! Και αυτό γιατί τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν τον προκαλεί ο εκάστοτε συγκεκριμένος συσχετισμός μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, αλλά οι καπιταλιστικές νομοτέλειες: Ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη, ο ανταγωνισμός, η τάση απόκτησης πρόσθετου κέρδους. Σε αυτήν τη βάση παράγονται και αναπαράγονται, τροποποιούνται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, πρώτα απ’ όλα για τις πρώτες ύλες, την ενέργεια και τα δίκτυα μεταφοράς τους, η μάχη για τα μερίδια των αγορών. Ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός είναι αυτός που οδηγεί σε τοπικές ή και γενικευμένες στρατιωτικές επεμβάσεις και πολέμους. Αυτός ο ανταγωνισμός διεξάγεται με όλα τα μέσα που διαθέτουν τα μονοπώλια και τα καπιταλιστικά κράτη που εκφράζουν τα συμφέροντά τους, αποτυπώνεται στις διακρατικές συμφωνίες που συνεχώς αμφισβητούνται λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός, πηγή και πολεμικών επιθέσεων μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας.

Να γιατί τα περί «νέας δημοκρατικής παγκόσμιας διακυβέρνησης», που σπέρνουν οι παλιότερα αστικοποιημένες σοσιαλδημοκρατικές και σύγχρονες οπορτουνιστικές δυνάμεις, έχουν στόχο να εξωραΐσουν ιδεολογικά τους νέους συσχετισμούς στην καπιταλιστική, στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, με σκοπό να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους.

Και παλιότερα πόλεμοι, όπως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εξαπολύθηκαν εν ονόματι της αποκατάστασης άδικων Συμφωνιών ή πρόληψης νέων πολέμων. Είναι επείγουσα ανάγκη οι εργαζόμενοι να χειραφετηθούν από τέτοιες πλάνες, παγίδες περί «εκδημοκρατισμού» του καπιταλισμού και των διεθνών σχέσεων, που τους στοιχίζει πίσω από ξένα συμφέροντα.

Ο «πολυπολικός κόσμος» ως μέσο εξασφάλισης της ειρήνης και των λαϊκών συμφερόντων είναι πλάνη. Επί της ουσίας αυτή η προσέγγιση αντιμετωπίζει ως σύμμαχο τον αντίπαλο, εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις στην επιλογή ιμπεριαλιστή ή ιμπεριαλιστικής ένωσης, παραλύει το εργατικό κίνημα.

«Η στάση της Ρωσίας, αν και περικλείει κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης, διευκολύνει την αντιιμπεριαλιστική πάλη»

Η άποψη αυτή συχνά διασταυρώνεται λαο με την εκτίμηση πως η Ρωσία είναι «αντιιμπεριαλιστική δύναμη». Στη Ρωσία είχε τα τελευταία χρόνια εμφανιστεί κι ένα ολόκληρο πολιτικό «ρεύμα», με την επονομασία «κόκκινοι πουτινιστές», που από τα «αριστερά» παρείχε πολιτική υποστήριξη στο σημερινό Πρόεδρο της χώρας Β. Πούτιν. Πρόκειται για παραλλαγμένη μορφή του ιδεολογήματος περί «πολυπολικού κόσμου». Είναι εξίσου παραπλανητική και παραλυτική για το εργατικό κίνημα, αφού παρακάμπτει τον κοινωνικό-ταξικό χαρακτήρα της σημερινής εξουσίας στη Ρωσία. Ποιος έχει σήμερα στα χέρια του τα μέσα παραγωγής και την εξουσία στη Ρωσία; Η απάντηση –ότι δηλαδή η αστική τάξη είναι η κυρίαρχη τάξη στη Ρωσία, όπου κι εκεί «λύνουν και δένουν» τα μονοπώλια, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία του λαού έρχεται αντιμέτωπη με όλη την γκάμα των οικονομικών και κοινωνικών αδιεξόδων του καπιταλισμού- παρακάμπτεται από τους εκπροσώπους των παραπάνω θέσεων. Η προσοχή των συγκεκριμένων δυνάμεων εστιάζεται βασικά στη διαπάλη της Ρωσίας με τις ΗΠΑ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όμως, αυτή η διαπάλη δε διεξάγεται για τα συμφέροντα του ρωσικού λαού, αλλά για τα συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων.

Επιπλέον, εδώ έχει σημασία να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει η έννοια «ιμπεριαλισμός». Αν αυτήν την έννοια την καταλαβαίνουμε με τα επιστημονικά κριτήρια που έθεσε ο Λένιν στο έργο του, με βάση τα οποία καταλήγει πως πρόκειται για τον καπιταλισμό στο ανώτατο, το μονοπωλιακό του επίπεδο, τότε γίνεται φανερό πως μια καπιταλιστική δύναμη, όπως είναι η Ρωσία, στην οποία κυριαρχούν τα μονοπώλια, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται «αντιιμπεριαλιστική δύναμη».

Δυνάμεις, ακόμη και κομμουνιστικές, που παραιτούνται από τη λενινιστική θεώρηση του ιμπεριαλισμού κι αντιμετωπίζουν τον ιμπεριαλισμό ως «επιθετική εξωτερική πολιτικήΑ» ή τον ταυτίζουν με τις ΗΠΑ και την αντίληψη περί «αυτοκρατορίας» των ΗΠΑ, μπορούν να οδηγηθούν σε τεράστια πολιτικά σφάλματα. Είναι χαρακτηριστικό πως τέτοιες δυνάμεις πριν μερικά χρόνια, όταν ο Ερντογάν όξυνε την αντιπαράθεση της Τουρκίας με το Ισραήλ  και λάμβανε θέσεις υπέρ του Ιράν, χαρακτήριζαν την Τουρκία ως «αντιιμπεριαλιστική δύναμη»· ενώ ήταν στην ιμπεριαλιστική στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, είχε υπό τη στρατιωτική κατοχή της το 40% της Κύπρου και απειλεί την Ελλάδα με Casus belli (αιτία πολέμου), σε περίπτωση που εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στο Αιγαίο.

Βέβαια, και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος από μόνος του, δεν οδηγεί σε αλλαγή του συσχετισμού προς όφελος των εργατικών, λαϊκών δυνάμεων, όπως δείχνουν και οι σημερινές εξελίξεις στη Συρία, αλλά και στην Ουκρανία και άλλες χώρες. Προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ισχυρών ΚΚ με επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική και ρίζες στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, για να κατευθύνουν εξεγερμένες μάζες στο στόχο της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αταξικές ερμηνείες για το Διεθνές Δίκαιο

Στην περίπτωση που εξετάζουμε, μια σειρά δυνάμεις (και κομμουνιστικές) ισχυρίζονται πως η Ρωσία δρα στο «πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου», σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και τις άλλες δυνάμεις. Σε αυτή τη βάση δικαιολογούν διαφορετικά τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, κατόπιν πρόσκλησης από την κυβέρνηση της Συρίας, σε σχέση με τις επεμβάσεις των άλλων καπιταλιστικών κρατών.

Ωστόσο, το σημερινό «Διεθνές Δίκαιο» προβλέπει τρεις περιπτώσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων στο έδαφος άλλου κράτους: 1) με απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ, όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης 2) με πρόσκληση της νόμιμης κυβέρνησης του συγκεκριμένου κράτους, όπως, δηλαδή, στην περίπτωση της Ρωσίας από τη Συρία και 3) για λόγους «αυτοάμυνας».

Τους λόγους «αυτοάμυνας» επικαλούνται από την πρώτη στιγμή οι ΗΠΑ, για τις αεροπορικές επιδρομές στη Συρία. Αλλά και η τουρκική κυβέρνηση, με επιστολή της προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, και το Συμβούλιο Ασφαλείας, επικαλείται ακριβώς το περιβόητο «άρθρο 51» του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Ωστόσο, πρέπει εδώ να διευκρινίσουμε τα εξής: Το Διεθνές Δίκαιο είναι κι αυτό κομμάτι του αστκού δικαίου. Όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες, αυτό διαμορφωνόταν ως αποτέλεσμα του συσχετισμού ανάμεσα στις δυνάμεις του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού, που ωστόσο εξακολουθούσε να είναι αρνητικός, ενώ και τότε πραγματοποιούνταν ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Μετά από την ανατροπή του σοσιαλισμού, το Διεθνές Δίκαιο καθορίζεται αποκλειστικά ως αποτέλεσμα του συσχετισμού ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, αντιδραστικοποιείται παραπέρα και χρησιμοποιείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατά το δοκούν, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους και σε βάρος των λαών.

(...ακολουθεί ένα κομμάτι που εξηγεί τη μετατροπή της ερμηνείας του άρθρου 51 και της έννοιας της αυτοάμυνας, ώστε να περιλαμβάνει κι άλλες περιπτώσεις πέρα από την εισβολή ξένου στρατού)

Στις 18 Νοέμβρη 2015 και η Ρωσία δήλωσε πως στο εξής θα δρα στη βάση του άρθρου 51, θεωρώντας πως και η ίδια ασκεί τα δικαιώματά της στην "αυτοάμυνα". Η θέση αυτή, από τα πράγματα, έβαλε τέλος στη συζήτηση που διεξαγόταν και στους κόλπους του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, για το "αν θα πρέπει να στηρίξουμε αυτόν που τηρεί το Διεθνές Δίκαιο, έναντι των άλλων που δεν το τηρούν".

Από τη στιγμή που έχει ξεσπάσει η μια ή άλλη ιμπεριαλιστική σύγκρουση, είναι αποπροσανατολιστική η συζήτηση για το ποιος ξεκίνησε πρώτος ή ποιος τηρεί το «Διεθνές Δίκαιο», το οποίο έχει γίνει και πιο αντιδραστικό, αλλά και «λάστιχο», ώστε να το επικαλούνται όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η ουσία, την οποία πρέπει να ξεκαθαρίζουμε εμείς οι κομμουνιστές, είναι το «έδαφος» πάνω στο οποίο διεξάγεται αυτός ο πόλεμος, που δεν είναι άλλο από τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η ουσία βρίσκεται στο ποιες δυνάμεις συγκρούονται –και αυτές οι δυνάμεις έχουν συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο.

Ο χαρακτηρισμός των ΗΠΑ ως «φασιστικής» και της Ρωσίας ως «δημοκρατικής» διεθνούς δύναμης

Και αυτό το ιδεολόγημα εδράζεται στην αταξική θεώρηση του Διεθνούς Δικαίου. Βάση του είναι η αντίληψη πως γενικά η αστική της Ρωσίας, προωθώντας τα συμφέροντά της, δρα στη βάση του υφιστάμενου Διεθνούς Δικαίου, ενώ οι ΗΠΑ, προωθώντας τα συμφέροντα τους στηρίζεται πως οι ΗΠΑ μπορεί στο εσωτερικό τους να διατηρούν κάποιες δημοκρατικές νόρμες, αλλά στην εξωτερική πολιτική τους «δρουν φασιστικά» και προκαλούν το λεγόμενο «εξαγώγιμο φασισμό». Από εδώ προκύπτουν και διάφορες εκκλήσεις για νέα «αντιφασιστικά μέτωπα».

Αυτή η εκτίμηση, συνειδητά ή ασυνείδητα, παρακάμπτει τον ενιαίο ταξικό χαρακτήρα της εσωτερικής κι εξωτερικής πολιτικής σε κάθε κράτος, προσανατολίζει το εργατικό κίνημα. Παρακάμπτεται η ταξική φύση του συστήματος ως βασικό κριτήριο. Τα συμφέροντα των μονοπωλίων υπηρετούνται στο εσωτερικό των καπιταλιστικών κρατών με την αντιλαϊκή πολιτική, όπως επίσης τα συμφέροντα των μονοπωλίων υπηρετούνται με τις επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τον έλεγχο των αγορών. Για το ζήτημα αυτό ο Β. Λένιν υπογράμμιζε: «Δεν υπάρχει πιο λαθεμένη και πιο επιζήμια ιδέα από την απόσπαση της εξωτερικής πολιτικής από την εσωτερική. Και τον καιρό ακριβώς του πολέμου, το τερατώδες λάθος παρόμοιας απόσπασης γίνεται πιο τερατώδες». Ο Λένιν σε πάρα πολλά έργα του υπογράμμιζε πως «η εργατική τάξη, εάν είναι συνειδητή, δεν μπορεί να στηρίξει καμιά ομάδα ιμπεριαλιστικών αρπακτικών».

Ο τραγικά λαθεμένος διαχωρισμός σε «φασιστικά» και «δημοκρατικά» κράτη οδηγεί το κομμουνιστικό, το εργατικό κίνημα στην επιλογή του ιμπεριαλιστή, σε μια περιφερειακή ή γενικευμένη πολεμική σύγκρουση.

Σε ό,τι δε αφορά την επίκληση της Ιστορίας της Αντιφασιστικής Πάλης, πρέπει να θυμίσουμε πως πλέον υπάρχουν ακράδαντες αποδείξεις που μαρτυρούν ότι η μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της φασιστικής Γερμανίας αποκτήθηκε χάρη και στην άμεση στήριξη που της έδωσαν τα «δημοκρατικά» αστικά κράτη: ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία και με την ανοχή τους στις πρώτες πολεμικές επιθέσεις της. Ενώ, μετά από το τέλος του πολέμου, Γερμανοί εγκληματίες πολέμου επάνδρωσαν το ΝΑΤΟ και μυστικές υπηρεσίες των «δημοκρατικών» καπιταλιστικών κρατών. Ακόμη δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δε διέπραξαν μόνο οι δυνάμεις των Ναζί και του «Άξονα», αλλά και οι κυβερνήσεις των «δημοκρατικών» καπιταλιστικών κρατών. Μεγάλο, μαζικό και ανατριχιαστικό έγκλημα διέπραξαν οι ΗΠΑ, όταν, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.

39 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Περίπτωση επέμβασης μετά από πρόσκληση της επίσημης κυβέρνησης είναι και τα Δεκεμβριανά.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

@ΓΜ
Ναι, στα Δεκεμβριανά η επέμβαση είχε 100% καθαρό στόχο το τσάκισμα το αντιστασιακού και λαϊκού κινήματος, το οποίο είχε βγει μπροστά.
Στη Συρία το μόνο που υπάρχει είναι μία επίθεση που θέλει να διαμελίσει και να καταστρέψει την χώρα και τον λαό της, και από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που προσπαθούν να το σταματήσουν αυτό.
Για αποφυγή των συνηθισμένων παρεξηγήσεων, δεν είναι δικαιολογία αυτό για να διαλέξεις την Ρωσία σαν καλό ιμπεριαλιστή. Μπορείς όμως να το λάβεις υπόψιν όταν εκφράζεις άποψη και στάση για το θέμα, γιατί αλλιώς απλά αβαντάρεις αυτούς ξεκάθαρα που θέλουν να διαλύσουν έναν λαό για να μοιραστούν την λεία...

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

"Στη Συρία το μόνο που υπάρχει είναι μία επίθεση που θέλει να διαμελίσει και να καταστρέψει την χώρα και τον λαό της, και από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που προσπαθούν να το σταματήσουν αυτό."

Γιατί θέλουν τα λάφυρα για πάρτη τους είναι η αναγκαία συμπλήρωση στην παραπάνω διαπίστωση.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξερω αν ισχυει αυτο το "υπαρχουν καποιοι που προσπαθουν να το σταματησουν αυτο". Οτι δεν παρει ο ενας θα το παρει ο αλλος. Το σταματημα προυποθετει οτι θα δοθουν στο λαο η οτι θα διατηρηθει τουλαχιστον η υπαρχουσα κατασταση ως αποτελεσμα πιο ευνοικων συσχετισμων.

Ο.Χ.Ε.Π.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ο Ελισσαιος μαλλον σε διαβαζει "Απολιθωμα" !!!
Λες και απανταει (μα ΑΚΡΙΒΩΣ ομως ) σε καθε παπαρια του ΡουΦουΜΠου !! ...που μας πλασαρει εδω και καιρο ,εδω μεσα τις γνωστες των ΝΣ και ΕΑ ...

Ανώνυμος είπε...

@O.X.E.Π.
Το σταματημα προυποθετει οτι θα δοθουν στο λαο η οτι θα διατηρηθει τουλαχιστον η υπαρχουσα κατασταση ως αποτελεσμα πιο ευνοικων συσχετισμων.¨"
Αυτό φαίνεται να γίνεται, αλλά θα μάθουμε για σίγουρα μόνο όταν τελειώσει ο πόλεμος αν τελικά γίνει, και αυτό γιατί απλά δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανένα ιμπεριαλιστή!
Στην παρούσα φάση όμως ο μόνος διατεθειμένος να σταματήσει αυτούς που άρχισαν το μπάχαλο είναι μια από τις 2 μεριές, όχι και οι 2...

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

@ ΓΜ
Μέχρι να αρχίσουν να επιτίθενται σε άλλους λαούς, και μέχρι να αρχίσουν να μοιράζουν τα λάφυρα ή να δείξουν πρόθεση για αυτά, όπως λες, αυτό είναι απλά υπόθεση η οποία όμως είναι πιθανή, δεν έχεις άδικο.
Προς το παρών το να το βλέπεις έτσι όμως, αβαντάρεις αυτούς που ήδη διαλύουν έναν λαό για να μοιράσουν τα λάφυρα, δεν μιλάμε δηλαδή για πιθανότητα, αλλά για πραγματικότητα.
Συγκεκριμένη ανάλυση για συγκεκριμένη κατάσταση, και αυτό δεν σημαίνει ότι διαλέγεις ιμπεριαλιστή, σημαίνει ότι δεν τα ισοπεδώνεις όλα στο όνομα της μόνης καθαρής και ευδιάκριτης επανάστασης, η οποία όπως έχει πει και ο Λένιν δεν υπάρχει, γιατί η επανάσταση εξελίσσεται και διαμορφώνεται συνέχεια, όπως τα πάντα!

Ιβάν Τζόνι

TRASH είπε...

Νομίζω πάντως πως το μετερίζι θα προσυπέγραφε.

Πέρα από την πλάκα τώρα, πολύ ενασχόληση με τους Ρώσους βλέπω.
-Η ΗΠΑ δεν είναι πια ιμπεριαλιστικές, οπότε και δεν υπάρχει λόγος ενασχόλησης πλέον; -Μήπως το ΝΑΤΟ αυτοδιαλύθηκε και το πρόβλημα μας είναι μην τυχόν και το διαδεχτεί κάποιος;
Αν οι αγωνίες είναι αυτές, ας ησυχάσουμε σύντροφοι. Τίποτα δεν δείχνει πως οι ευρωατλαντιστές θα σταματήσουν να πηδάνε την οικουμένη ολάκερη για το επόμενο ορατό χρονικό διάστημα, οπότε τζάμπα φαιά ουσία χαραμίζεται εδώ.

Και τελικά:
Ο Βαγενάς απαντάει σε πράγματα που δεν έχουν τεθεί από κανέναν κομμουνιστή. Δεν χρειάζονται 7 σεντόνια για να πούμε πως η Ρωσία δεν είναι ΕΣΣΔ, ούτε άλλα τόσα για να πούμε το αυτονόητο, πως οι διεθνείς σχέσεις καθορίζονται από τον συσχετισμό δύναμης, οπότε και ποτέ δεν είναι "δημοκρατικές". Κανείς κομμουνιστής εξάλλου δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο.
Το ζήτημα που μπαίνει εδώ είναι απλό. Είναι ευνοϊκότερες για τα εργατικά-λαΪκά κινήματα του κόσμου, οι συνθήκες μέσα στις οποίες θα μπορούσαν να ελιχθούν και να εκματαλλευτούν τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις (που για να μπορούν να το κάνουν αυτό χρειάζεται και μια στοιχειώδης ισσοροποία δυνάμεων, η οποία και αυτή την στιγμή δεν υπάρχει), ή είναι αδιάφορο εάν οι αμερικανονατοϊκοί πηδήξουν τελικά ολόκληρη την υφήλιο, όπως και συστηματικά κάνουν;

Αυτό είναι που πρέπει να απαντηθεί, και όχι το αν η Ρωσία είναι ΕΣΣΔ ή αν μπορεί να υπάρξει "δημοκρατικός κόσμος" στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Αυτά είναι λυμένα.

Ανώνυμος είπε...

"Μέχρι να αρχίσουν να επιτίθενται σε άλλους λαούς, και μέχρι να αρχίσουν να μοιράζουν τα λάφυρα"

Το κάνουν ήδη. Δες τις σχέσεις με την Ουκρανία και παλαιότερα αλλά και με τη Λευκορωσία ακόμα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να περιμένουμε να δυναμώσει κάποιος ιμπεριαλιστής τόσο που να διεξάγει ανενόχλητος επεμβάσεις όποτε αποφασίσει για να είμαστε εναντίον του.

"σημαίνει ότι δεν τα ισοπεδώνεις όλα στο όνομα της μόνης καθαρής και ευδιάκριτης επανάστασης, η οποία όπως έχει πει και ο Λένιν δεν υπάρχει"

Αυτό που εννοούσε ο Λένιν είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πως με την επανάσταση όλοι θα είναι κομμουνιστές με πλήρη κατανόηση των πάντων. Μπορεί πχ να γίνει επανάσταση και να υπάρχουν κι εκείνοι που ακόμα θα διατηρούν ψεύτικες ελπίδες για επαναστατική αλληλεγγύη από τον Πούτιν όταν στη χώρα του οι εργαζόμενοι υποφέρουν και η κατανομή του πλούτου είναι καταφανώς άδικη.

Δεν εννοούσε να πάψουν και οι ίδιοι οι κομμουνιστές να τα έχουν όλα αυτά καθαρά στο κεφάλι τους. Αν το πίστευε αυτό, δεν θα υπήρχε ανάγκη για τόση ιδεολογική δουλειά και πολεμική στον οπορτουνισμό.

ΓΜ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ε όχι και δεν τέθηκαν από κανέναν Τρας. Ουσιαστικά απαντάει στο σχήμα του εξαγώγιμου φασισμού από το ΚΕΚΡ. Και αν περιμένεις να δεις και το δεύτερο μέρος, θα δεις ότι απαντά και σε άλλους.

Και αυτά είναι μερικά αποσπάσματα από ένα άρθρο, που το θέμα του είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του.

Υγ: την πλάκα στην αρχή δεν τη σχολιάζω καν. Γιατί αν το ρίξουμε σε τέτοια σχήματα, μπορούμε να συμψηφίσουμε κι από την ανάποδη.

TRASH είπε...

@ Μπρεζνιεφικό απολίθωμα:
Δεν είπε πουθενά το ΚΕΚΡ, ούτε πως η Ρωσία είναι ΕΣΣΔ, ούτε πως μπορεί να υπάρξουν "δημοκρατικές διεθνείς σχέσεις" στην περίοδο του ιμπεριαλισμού.
Οπότε όντως δεν τέθηκαν από κανέναν αυτά τα ζητήματα. Άκουσα πολύ προσεκτικά τις θέσεις των Ρώσων συντρόφων στο Σπόρτιγκ, και ούτε το ένα ισχυρίστηκαν, ούτε το άλλο.

Το θέμα της "εξαγωγής φασισμού" είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο πρέπει να συζητηθεί ξεχωριστά, αν θέλουμε να σχοληθούμε με αυτό ντε και καλά.
Πάντως κοιτώντας την Ουκρανία, τις Βαλτικές και τις συνεχείς αποχές των ευρωατλαντιστών από τα ψηφίσματα καταδίκης του φασισμού στον ΟΗΕ, τα οποία παρεπιπτόντος βάζει (για τους δικούς της φυσικά λόγους-για να προλάβω τους καλοθελητές) η Ρώσικη Ομοσπονδία, οποσδήποτε σε κάποια πραγματικά γεγονότα πατάει και αυτή η άποψη, ανεξάρτητα αν είναι εν τέλη σωστή ή λάθος.

Για το καλαμπούρι το διευκρίνησα πως ήταν καλαμπούρι, ακριβώς για να μην πάει η κουβέντα αλλού.
Όσο για τους "συμψηφισμούς", τους χαρίζω στους "ισαποστάκηδες" με τους οποίους όλοι εμείς συμφωνούμε πως δεν έχουμε καμμία σχέση.
Σωστά;

Ανώνυμος είπε...

"Πέρα από την πλάκα τώρα, πολύ ενασχόληση με τους Ρώσους βλέπω.
-Η ΗΠΑ δεν είναι πια ιμπεριαλιστικές, οπότε και δεν υπάρχει λόγος ενασχόλησης πλέον; -Μήπως το ΝΑΤΟ αυτοδιαλύθηκε και το πρόβλημα μας είναι μην τυχόν και το διαδεχτεί κάποιος;"

Ο λόγος είναι ακριβώς ο ίδιος για τον οποίο ο Λένιν δεν έγραφε για τον Τσάρο. Το τι είναι οι ΗΠΑ είναι απολύτως λυμένο, το τι είναι η Ρωσία ή η Ελλάδα μάλλον όχι εντελώς.

"Δεν είπε πουθενά το ΚΕΚΡ, ούτε πως η Ρωσία είναι ΕΣΣΔ, ούτε πως μπορεί να υπάρξουν "δημοκρατικές διεθνείς σχέσεις" στην περίοδο του ιμπεριαλισμού. "

Αν τον εξαγώγιμο φασισμό τον εντοπίζει στις ΗΠΑ η Ρωσία τι εξάγει; Προφανώς κάτι άλλο από φασισμό.

ΓΜ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τρας, ελπίζω να αστειεύεσαι (όχι μόνο για την οακκε)
Δεν απασχολεί το κομμουνιστικό κίνημα η αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό, με βάση τα πέντε κριτήρια ή τη φράση για "μια χούφτα χώρες..."; Δεν είπε ο Τιούλκιν στο Σπόρτινγκ πως ο ιμπεριαλισμός στη Ρωσία δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα; Δηλ ο Βαγενάς αντιπαρατίθεται σε ένα φάντασμα και κάνει πολεμική σε απόψεις που δε διατύπωσε ποτέ κανείς; Αλήθεια;
Τέλος πάντων, επειδή δεν έχω δυνατότητα εκτενών και άμεσων σχολίων αυτές τις μέρες, ελπίζω η σημερινή συνέχεια να σε έπεισε για το αν και κατά πόσο υπαρκτά είναι τα ζητήματα που θίγει το άρθρο -άλλη υπόθεση αν συμφωνεί κανείς ή όχι μαζί του

Ανώνυμος είπε...

@ΓΜ
Νόμιζα μιλάμε για συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης, και λες για το τι κάνει η Ρωσία αλλού. Ας μην τα μπερδεύουμε όλα.
Πέραν αυτού δεν θολώνει καθόλου την σκέψη κανενός κομουνιστή αυτό που λέω. Μιλάμε για την ουσία της έννοιας της εκμετάλλευσης των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Σε αυτή την περίπτωση άμα τους στίλεις όλους στο διάολο βγάζεις την ουρά σου απέξω, και δεν εκμεταλλεύεσαι καμία αντίθεση αστικών κρατών, ίσα ίσα που αβαντάρεις τους πιο δυνατούς σε αυτή την φάση συσχετισμών, ώστε να κάνουν ότι γουστάρουν και να διαλύσουν τους λαούς που έχουν βάλει στο μάτι, και άλλους που θα βάλουν αν δεν σταματήσουν...

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

"Νόμιζα μιλάμε για συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης"

Η συγκεκριμένα ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης με οδηγεί στο να πιστεύω ότι δεν ξύπνησε το σοσιαλιστικό ιχώρ στον Πούτιν και ότι σκοπός της Ρωσίας είναι να ενισχύσει/προστατεύσει τα ιμπεριαλιστικά κεκτημένα της στην περιοχή.

"Μιλάμε για την ουσία της έννοιας της εκμετάλλευσης των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών."

Τότε να μη μιλάμε μόνο για τη Ρωσία σαν δυνητικό σύμμαχο αλλά και για τις ΗΠΑ, από τη στιγμή που δεν διαλέγουμε κάποιον αλλά απλά κάνουμε μια τακτική συμμαχία για να έχουμε περιστασιακά έναν εχθρό αντί για δύο.

Αλλά αυτή η συζήτηση παραείναι υποθετική και ξεφεύγει από την "συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης" που είναι ο εξίσου ιμπεριαλιστικός ή μη χαρακτήρας της Ρωσίας ή της Κίνας. Να θεμελιώσει αυτή τη θέση θέλει, όχι να προαποφασίσει ποιες θα είναι οι πιθανές ανακωχές που θα υπογράψει η εργατική εξουσία με ιμπεριαλιστικά κράτη για τους δικούς της σκοπούς.

ΓΜ

TRASH είπε...

@ΓΜ:
-Το τι είναι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δυστυχώς δεν μοιάζει καθόλου λυμένο. Η τρέχουσα ανάλυση φλερτάρει (όταν δεν το διατυπώνει ανοιχτά)με την άποψη πως η ΗΠΑ (και το ΝΑΤΟ) δεν παρά μια ακόμη δύναμη ανάμεσα στις υπόλοιπες, χωρίς κανέναν ειδικό ή εξέχοντα ρόλο. Άποψη που φυσικά αποτελεί ανοιχτό ξέπλυμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (ναι υπάρχει και τέτοιος).
-Η Ρωσία εξάγει πετρέλαιο μια και ρωτάς για το τι εξάγει.
Για το εάν εξάγουν ή όχι φασισμό οι αμεριανονατοϊκοί εγώ αναφέρθηκα σε συγκεκριμένα γεγονότα. Αν λέω κάποια ανακρίβεια διόρθωσε με, αλλά με ατάκες του τύπου "και τι εξάγει η Ρωσία;", σοβαρή κουβέντα είναι αδύνατο να γίνει.
@ Μπρεζνιεφικό απολίθωμα:
Όχι απολίθωμα, δεν απασχολεί το κομμουνιστικό κίνημα η αναθεώρηση των απόψεων του Λένιν για το τι είναι ιμπεριαλισμός. Η ισχύς τους θεωρείται από τους πάντες δεδομένη. Αν για κάποιους άλλους δεν είναι, τότε υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Και μίλησα απόλυτα συγκεκριμένα. Είπα πως κανείς δεν διατύπωσε την παόψη πως η Ρωσία είναι ΕΣΣΔ, ή πως ένας πολυπολικός κόσμος θα είναι τάχα πιο δημοκρατικός.
Για την περίπτωση που μου διαφεύγει κάτι, περιμένω να με παραπέμψεις σε ντοκουμέντα των Σύρων ή των Ρώσων συντρόφων που να λένε κάτι τέτοιο.

Και φυσικά η συζήτηση για το εάν ο Ρώσικος καπιταλισμός είναι στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο (θα υπάρχει φαντάζομαι κάποια ανάλυση βάση λενινιστικών κριτηρίων για κάτι τέτοιο) δεν έχει καμμία σχέση με το εάν η Ρωσία είναι η ΕΣΣΔ.

Και φυσικά κανένα καλαμπούρι δεν κάνω.

Υ.Γ.
Διάβασα και το δεύτερο μέρος που καμμία σύνδεση δεν έχει με τα εντελώς περιττά καθότι αυτονόητα που λέει στο πρώτο.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν δεν καλαμπουρίζεις Τρας, τόσο το χειρότερο. Κι αφού μιλάς απόλυτα συγκεκριμένα, αν θέλεις να πεις ότι κάποιος αναθεωρεί το Λένιν ή γράφει περιττά κι ανούσια άρθρα (ή ακόμα χειρότερα, στήνει ένα σκιάχτρο για να του κάνει πολεμική), καλύτερα να το πεις ανοιχτά (δεν εννοώ εδώ ή σε εμένα) κι όχι με υπονοούμενα. Αυτά και τέλος από τη δική μου πλευρά.

zoot horn rollo είπε...

Ξέπλυμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού; Λίγο επιπόλαιο αυτό.
Ψυχραιμία.

Ανώνυμος είπε...

Ιβαν
Μπορουν οι κυβερνητικοι με την βοηθεια των Ρωσων να εγγυηθουν μια σοσιαλιστικη Συρια; Μια απελευθερωμενη απο καθε προελευσης εξαρτηση Συρια; Μια Συρια στην οποια η ανοικοδομηση μετα το πολεμο δεν συνδεεται αμεσα με το τσακισμα των εργατικων δικαιωματων; Μπορουν εστω να εγγυηθουν μια ενιαια Συρια στα προ 2011 συνορα; Απο την στιγμη που μια στοιχειωδης αναγνωση της καταστασης μας μας οδηγει να απαντησουμε οχι σε ολες τις παραπανω ερωτησεις (ακομα και στην τελευταια λογω κουρδων που μονη της ειναι αποπροσανατολιστικη για την εργατικη ταξη) τοτε αναρωτιεμαι τι ακριβως θα δοθει στο λαο και τι συσχετισμος θα μεινει ιδιος.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

Και για να το συνεχισω: δεν υπαρχουν "θα δουμε", υπαρχουν "θα κανουμε" και "θα προστατευσουμε/κατακτησουμε καποια δικαιωματα". Τα "θα δουμε" ειναι για οσους εχουν τον λαο σε ρολο θεατη και τους εκμεταλευτες αιωνιους ακομα και αθελα τους.

Ο.Χ.Ε.Π.

kolokotronis είπε...

@ Trash,

βρε σύντροφε, μην τραβάς τη λογική στα άκρα γιατί δεν θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, παρότι, πολλές φορές, εκφράζεις ενδιαφέρουσες απόψεις.

Γράφεις: "...Η τρέχουσα ανάλυση φλερτάρει (όταν δεν το διατυπώνει ανοιχτά)με την άποψη πως η ΗΠΑ (και το ΝΑΤΟ) δεν (είναι) παρά μια ακόμη δύναμη ανάμεσα στις υπόλοιπες, χωρίς κανέναν ειδικό ή εξέχοντα ρόλο..."

Κάτω από ένα άρθρο, όπου ο σ. Βαγενάς αναφέρει:
"...που βελτίωσαν τη θέση τους στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και απειλούν την αμερικάνικη πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα»..."

Δηλαδή, η θέση των ΗΠΑ στην κορυφή, στην πρωτοκαθεδρία δεν συνιστά ειδικό ή εξέχοντα ρόλο;

Μην ξεχάσουμε και τα ελληνικά μας τώρα...

Ανώνυμος είπε...

@ΓΜ

Την πας κάθε φορά αλλού την κουβέντα, οπότε δεν θα συνεχίσω.

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ειδικός ρόλος είναι να τους αναγνωρίσουμε σαν το μεγαλύτερο κακό και να προτιμήσουμε κάποιο άλλο, μικρότερο.

Τρας, γράφεις ότι:
"οι διεθνείς σχέσεις καθορίζονται από τον συσχετισμό δύναμης, οπότε και ποτέ δεν είναι "δημοκρατικές". Κανείς κομμουνιστής εξάλλου δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο."

Αφού οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι ποτέ δημοκρατικές και βασίζονται πάντα στην ωμή δύναμη, δεν είναι εντελώς αχρείαστη η θέση περί εξαγώγιμου φασισμού από τις ΗΠΑ;

Γιατί έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ, αν λες ότι η ΗΠΑ εξάγουν φασισμό λες ταυτόχρονα και ότι οι υπόλοιποι δεν τον εξάγουν αλλά εξάγουν κάτι άλλο διάφορο του φασισμού, πχ "σχέσεις αμοιβαία επωφελείς με σεβασμό στο διεθνές δίκιο και την ανεξαρτησία των κρατών".

Αν αυτό δε συμβαίνει, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει η διάκριση.

ΓΜ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κώστα, πιθανόν να μη σου λέει πολλά, αλλά κάποιοι προσπαθούν να συζητήσουν σοβαρά εδώ.

Ανώνυμος είπε...

ενώ το ποια ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση αποτυπώνει η υιοθέτηση της "πυραμίδας" δεν είναι θέμα, ε ?

Κώστας

χάλ' 9000 είπε...

Ρε δεν κόβετε το δούλεμα. Αφού η "λαϊκή εξουσία" στην Ελλάδα κατά το ψευτοΚΚΕ θα επιδιώξει συνεργασία με Ρωσία-Κίνα-Ιράν. Για ακούστε για ακούστε.

https://www.youtube.com/watch?v=1MCn6S6RCV8&index=80

Δηλαδή κατά τον Μ.Παπαδόπουλο του ψευτοΚΚΕ το πρόβλημα με τον Τσίπρα δεν είναι ότι ήθελε προσέγγιση με Ρωσία-Κίνα-Ιράν, αλλά ότι δεν μπορεί αυτή την προσέγγιση να την υλοποιήσει επειδή παραμένει στο ΝΑΤΟ! Υπάρχουν κι αλλού ασφαλή λιμάνια που έλεγε και ο κνίτης Τσίπρας!

Για δείτε κι αυτό.

"Ο Δημήτρης Κουτσούμπας ενημέρωσε τον αμερικάνο πρέσβη για τις θέσεις του ΚΚΕ, που είναι κατά της ρώσικης επέμβασης στη Συρία.

Ουπς μπερδεύτηκα. ΝΑ το σωστό κείμενο:

"Ο Δημήτρης Κουτσούμπας ενημέρωσε τον Ρώσο πρέσβη για τις θέσεις του ΚΚΕ, σχετικά με την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή μας, μετά και την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροπλάνου από την Τουρκία. Επεσήμανε ότι το ΚΚΕ τάσσεται ενάντια σε κάθε συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στον πόλεμο της Συρίας."

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8686832

"Σύμφωνη με τη διεθνή συνεργασία «όταν αυτή στηρίζεται στο αμοιβαίο όφελος», δήλωσε η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στις αμερικάνικες επενδύσεις στην Ελλάδα, μετά τη συνάντηση που είχε νωρίτερα σήμερα, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους."

Ουπς πάλι λάθος.

"Σύμφωνη με τη διεθνή συνεργασία «όταν αυτή στηρίζεται στο αμοιβαίο όφελος», δήλωσε η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στις κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα, μετά τη συνάντηση που είχε νωρίτερα σήμερα, με τον πρόεδρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Χου Ζιντάο."

http://www.naftemporiki.gr/story/186672/sunantisi-al-papariga-me-ton-kinezo-proedro

Μιλάμε για γλοιώδη υποτέλεια και υποκρισία.

Τρας μη στεναχωριέσαι αγόρι μου, το ψευτοΚΚΕ δεν μετατράπηκε ξαφνικά σε "εχθρό όλων των ιμπεριαλισμών", τακτική μεταμφίεση κάνει περιμένοντας τη σειρά του για γιουρούσι στην εξουσία ώστε μετά να παρουσιάσει τη συμμαχία του με τους ρωσοκινέζους φασίστες σαν επιλογή ανάγκης "για τη σωτηρία του λαού".

Ρε ουστ.

zoot horn rollo είπε...

ΛΑΕ *και* ΟΑΚΚΕ.
Χωρις περεταιρω σχολια.
Απλα,συνεχιστε με "σοβαροτητα".

zoot horn rollo είπε...

Πλακα εχει που σας τσιμπαει ολους η ιδια μυγα εσας τους "σοβαρους",ασχετως των διαφορετικων αφετηριων. Απο παλια.

Ιστρολλικός είπε...

χαλ, ψυχιατρείο.

Οι υπόλοιποι που θεωρούν ότι η θέση του Κόμματος έχει πρόβλημα. Πείτε μας ποια θα ήταν η σωστή τοποθέτηση και ποιες δράσεις θα έπρεπε να αναλάβει το Κόμμα για να συμβάλλει στην ήττα του κύριου εχθρού. Γιατί εγώ ποιο αντί ευρω-ατλαντική στάση από του ΚΚΕ δεν βλέπω, εκτός αν πρέπει να αρχίσουμε να απαιτούμε σύμπλευση με την Τελωνειακή Ένωση μαζί με το σύντροφο Πιλαφ.

zoot horn rollo είπε...

"Ρε ουστ": Το 2011 κι οι "πλατειες" ειναι εδω.
Συνεχιστε.

χάλ' 9000 είπε...

Άσε ζουτ ξέρουμε πως μετριέται η σοβαρότητα. Σοβαρός είσαι αν είσαι λακές του ρώσικου φασισμού όπως τα ψευδεπίγραφα ΚΚΡΟ, ΚΕΚΡ, ΚΚ Συρίας κτλ, και αξίζεις απάντησης στα πλαίσια της συντροφικής κριτικής και ανταλλαγής ιδεών εντός του... κομμουνιστικού κινήματος. Κατά τα άλλα το κόμμα σου είναι "κατά όλων των ιμπεριαλισμών".

Ανώνυμος είπε...

για φέρε σύντροφε Ιστρολλικέ link με τον σύντροφο Παναγιώτη Λαφαζάνη να ζητάει σύμπλευση με την τελωνειακή ένωση.

και να ζήταγε βέβαια και τι έγινε ? Μόνο με ΕΕ θες τέτοια ε ? Μέχρι την εργατική εξουσία, όχι και μετά, πάλι καλά που δεν το λέτε και για μετά, ικανοί ήσασταν.

Κώστας

χάλ' 9000 είπε...

Ιστρολλικέ το ξέρω ότι δεν βλέπεις την ώρα να κλείσεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους στα ψυχιατρεία όπως σε εδίδαξαν οι πολιτικοί σου πατεράδες Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, αλλά μάζεψε τα σάλια που σου τρέχουν μπροστά σε αυτή την προοπτική επίδοξε βασανιστή, καρφώνεσαι. Ο Ρώσος πρέσβης τι λέει; Τους έχουμε τους αμερικάνους στη Συρία; Ο κινέζος πρόεδρος; Ενημέρωσε την κυρία γραμματέα πόσους απεργούς εκτέλεσε φέτος;

Ανώνυμος είπε...

Πω μαλάκα μου, χάλ'9000 και Κώστας, Δρομοκαΐτειο vs Δαφνί, deathmatch. Μάνεσης ο εφιάλτης των ρωσόδουλων. Πιλαφ ο αντιΕΕ μαχητής, ο Ζορό του νομισματοκοπείου, η κυβέρνηση στην οποία ήταν (μέσα στην οποία έβαψε και τα χέρια του με αίμα εργατών) γκρέμιζε τούβλο-τούβλο (ή Κώστα-Κώστα κατά την σερβετική φράση) την ΕΕ. Κα τέλος το "κ"κε φιλορώσικο, εν αντιθέσει με το δευτεροπαρουσίτικο φιλονατοϊκό κκε.

Μήπως είναι η ώρα για φλιτ σφυροδρέπανε ώστε να πάνε τα παιδιά να τα πούνε πακέτο στο antinews που συνδυάζει διαλεκτικά τις διαφορές τους;

Ijon Tichy

ΥΓ: Το Δαφνί εκτός από γαμάτο wifi έχει και γαμάτο πυρηνικό καταφύγιο. Ελπίζω Κώστα να σου κράτησαν θέση και να μην σε έριξαν οι σύντροφοί σου wannabe αρθρογράφοι του defence net: http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23142:kapoutsis-nkorea&catid=104:2010-07-14-16-10-32&Itemid=314

Ανώνυμος είπε...

Οι άνθρωποι με προβλήματα υγείας δεν είναι κάτι αστείο, λέω εγώ βασικά. Οι δε άνθρωποι με ψυχιατρικό πρόβλημα είναι ολόκληρη συζήτηση από την σκοπιά της μαρξιστικής αντιψυχιατρικής για το αν πρέπει να αντιμετωπίζονται με την ασυλοποίηση ή με πρακτικές κοινωνικοποίησης, επανένταξης, συνδυασμούς κλπ.

Ας προσέχουμε λίγο το χιούμορ μας.

Κώστας

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Βλέποντας πως οι σφοι αναγνώστες τσιμπάνε σε άκυρα σχόλια, χωρίς αξία και ενδιαφέρον, η κε του μπλοκ θεωρεί σκόπιμο να κόψει εδώ αυτό το τόσο γόνιμο νήμα. Χαλ ευχαριστούμε πολύ για τη χιλιοειπωμένη (ακόμα κι εδώ) θέση της οακκε, αλλά έχουμε μια άλλη σοβαρή συζήτηση σε εξέλιξη. Κώστα δε σε ευχαριστούμε για τίποτα γενικώς, αλλά θυμήσου τι σου είχα γράψει σε μια παλιότερη κουβέντα για την τάση μονοπώλησης όλων των συζητήσεων. Ζουτ, αδικείς ρε φίλε τον εαυτό σου όταν τα μισά και παραπάνω σχόλια αφορούν το αν είναι ή όχι σοβαροί οι άλλοι. Ποσώς μας ενδιαφέρουν στην τελική. Τίτσι, όταν κάποιος σχολιαστής μου ζητάει κάτι τέτοιο, είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να μην το κάνω, γιατί θα ήταν σα να λειτουργώ καθ' υπόδειξη. Και αυτό στο επισημαίνω, χωρίς να αμφιβάλλω για την καλή πρόθεση που έχεις.

zoot horn rollo είπε...

Απλο καθρεφτισμα τους κανω,αλλα σε καταλαβαινω Απολιθωμα.

Dimitri είπε...

Μου κάνει εντύπωση πως κάποιοι θεωρούν και πιστεύουν ακράδαντα ότι το θέμα του ιμπεριαλισμού στην μετασοβιετική εποχή είναι λυμένο από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Σαν να μην εχει αλλάξει τίποτα από τότε. Και μάλιστα θέλουν να επιβάλουν αυτή την άποψη τους στους άλλους, ενώ οι αντιφάσεις και η προβληματική για τον σημερινό χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού απασχολούν ακόμα ολόκληρα ΚΚ.

Συγγνώμη αλλά το τι είναι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ χωρίς το ΝΑΤΟ, τα μέλη του ΝΑΤΟ ξεχωριστά, η στρατιωτική ισχύς της Ρωσίας και της Κίνας, οι χώρες με ισχυρό χρηματιστικό κεφάλαιο και η σχέση όλων αυτών με τον χαρακτήρα του ιμπεριαλισμό, δεν είναι προκαθορισμένο και το να επικαιροποιήσεις με τα εργαλεία του Λενιν τα ιμπεριαλιστικά κράτη δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να θεωρηθεί μεμπτό και «βλάσφημο».

Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα και ξεκαθαρισμένα, τότε δεν θα μπαίναν σε κόπο τόσοι και τόσοι να γραφουν σεντόνια, να ανταλλάσσουν επιστολές, να μιλούν σε ημερίδες για τον ιμπεριαλισμό, έτσι δεν είναι;

Στην τελική, αυτοί που πιστεύουν ότι αυτό το στρατηγικής σημασίας θέμα είναι λυμένο,ας αφήσουν τους άλλους που θέλουν να το αναλύσουν περισσότερο και ίσως συναντηθούν συμπερασματικά οι δρόμοι μας. Θυμίζω ότι πολλοί αγάπησαν το ινστρουχτοριλίκι, τον ινστρούχτορα ουδείς.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Η ουσια βρισκεται στο οτι τα συριακα ΚΚ ειναι ενσωματωμενα στο κρατος τους,και δεν δουλευουν στο παραμικρο για την ανατροπη του καπιταλισμου στη χωρα τους.Δεν υπαρχει πολιτικη δυναμη στη Συρια που να υπερασπιζεται τα συμφεροντα του συριακου λαου αυτη τη στιγμη.

Απο κει ξεκιναει το ολο θεμα,οχι στο τι θα κανουν οι ρωσοι ή οι αμερικανοι,που στο κατω κατω δεν εχει κανεις κανενα τροπο να καθορισει το αποτελεσμα της μεταξυ τους συγκρουσης.