Μαζί νικάμε, χώρια καταλαβαινόμαστε

Το νέο σύνθημα της νεολαίας Σύριζα προσφέρεται για αγνό και άδολο τρολάρισμα, σαν την απλή και άδολη και αναλογική, που δεν πρόκειται να δούμε ποτέ από τη ΔΦΑ παρά τα όσα έλεγε ως αντιπολίτευση. Εδώ με πενήντα έδρες bonus και δυσκολεύονται να σχηματίσουν κυβερνήσεις...

Καταρχάς αυτό το "μαζί" είναι πολύ σχετικό και φλερτάρει με τα όρια της ειρωνείας για τη νεολαία Σύριζα, που φυλλορρόησε μαζικά το τελευταίο διάστημα κι έχει μείνει μια παρέα, μικρή αλλά δεμένη σαν οικογένεια, που περιμένει το διορισμό της για τις αντιστασιακές της ρίζες. Όπως έλεγε ένας φίλος, που τους έχει ζήσει από κοντά, στον ένα χρόνο ΠΦΑ, που μαζεύτηκαν να το γιορτάσουν στο κλειστό του τάε-κβο-ντο (με δίωρη καθυστέρηση, σε ρυθμούς Σύριζα), είναι ζήτημα πόσοι από αυτούς δεν έχουν έχουν έμμισθο, προσωπικό συμφέρον, άμεσα συνδεμένο με την κυβέρνηση. Και όταν βλέπεις την οβιδιακή μετάλλαξη ατόμων σαν τον Αρβανίτη, συναντάς την πιο χυδαία επιβεβαίωση του υλισμού, ότι δηλ το κοινωνικό είναι καθορίζει τη συνείδηση και όχι αντίστροφα (χυδαία ως προς τη δική τους στάση προφανώς κι όχι με την έννοια του χυδαίου υλισμού, από θεωρητική άποψη).

Η πλάκα είναι πως η κυβερνητική νεολαία ετοιμάζει καινούρια φοιτητική παράταξη στα πανεπιστήμια, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ακόμα πιο άμαζη και ανυπόληπτη από την Αρεν, που μας τελείωσε. Όχι μόνο γιατί αυτή η τελευταία διελύθη στα εξ ων συνετέθη, αλλά γιατί είναι πολύ λογικό να χρεωθεί τον αυθόρμητο "ενθουσιασμό" από τα επιτεύγματα της Π-ΔΦΑ. Κι η τελευταία ενημέρωση που είχα δει σχετικά έλεγε πως σκέφτονταν να τη βαφτίσουν "μπλόκο", που θα είχε και ιδιαίτερη σημειολογία αυτές τις μέρες. Τι μπλόκο θα ήταν αυτό τώρα και τι ακριβώς θα ήθελε να σταματήσει, δεν το έχω καταλάβει, ούτε κι αυτοί πιθανότατα. Νο πασαράν.

Από τα υπόλοιπα κομμάτια της ν. Σύριζα, κάποιοι πήγαν με τη ΛαΕ, αλλά όχι μαζικά, γι' αυτό και οι νεολαίοι στα λαφαζανικά μπλοκ είναι κυρίως αρανίτες και αρασίτες. Που όπως λέγαμε με ένα σφο, μοιάζουν κάπως με κρητικούς αγρότες, που είναι πάντα έτοιμοι για ντου και σύγκρουση, παρά τη ρεφορμιστική τους γραμμή. Η βασική διαφορά είναι ότι οι Κρητικοί άφησαν τις γυναίκες στο σπίτι, ενώ η Αρας έχει κοπέλες σκέτα κοπέλια, που φωνάζουν "ευχαριστώ την εργατιά που με έχει κάνει ψ..." με το συμπάθιο. Αλλά κατά βάθος για ένα καλύτερο ΠαΣοΚ αγωνιζόμαστε όλοι, σύντροφοι.
Κάποιοι άλλοι πήγαν σπίτι τους και κάποιοι άλλοι προσέγγισαν την Ανταρσυα, γιατί δεν έτρεφαν ιδιαίτερη πολιτική συμπάθεια για το Λαφαζάνη και την πλατφόρμα του, φτιάχνοντας πχ αυτή την ιστοσελίδα μαζί με κάποιους δεξιούς ενωτικούς Ναρίτες.

Επιστροφή στο κυρίως θέμα. Το "μαζί νικάμε" έρχεται να προσθέσει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα με τα κούφια, κενά περιεχομένου συνθήματα, που θυμίζουν περισσότερα διαφημιστικά σλόγκα. Αλλά όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να πεις, δε σου μένει παρά να προβάλεις την αλυσίδα σου, για να προωθήσεις το πολιτικό σου προϊόν, "όπως Αμερική" (που έλεγε και μια διαφήμιση στη δεκαετία με τις βάτες).

Όσο για το "νικάμε" έρχεται αυτομάτως κι ένα "αδέλφια" πίσω του να κολλήσει, για να εξυμνήσει τις περιφανείς νίκες που έχουμε πετύχει-πανηγυρίσει τον τελευταίο χρόνο. Από το ότι η έδρα του ταμείου που θα ξεπουλήσει-αξιοποιήσει το λέμε τώρα τη δημόσια περιουσία θα είναι στην Ελλάδα και όχι στο εξωτερικό, μέχρι διάφορες δηλώσεις του Ντράγκι και του ΔΝΤ, που είναι φίλοι μας και την Ευρώπη που αλλάζει-αλλάζει και με τρομάζει- επί το Πασοκότερον σε Ισπανία και Πορτογαλία. Τόσες νίκες μαζεμένες (η χαρά του Σεκίτη) ούτε ο Ολυμπιακός στη Σούπερ Λιγκ δεν είχε, ακόμα κι αυτός κάνει καμιά γκέλα.

Αυτό πού το πας εξάλλου; Δεν είναι μια μεγάλη νίκη η επαναφορά της κόκκινης κάρτας εις βάρος του Ολυμπιακού στις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθήματος; Δεν είναι μια σαφής ένδειξη πως το κλίμα αλλάζει, χάρη στις ενέργειες της ΔΦΑ; Και δεν πρέπει να συμπεριληφθεί στα μεγάλα κυβερνητικά επιτεύγματα και το επόμενο προεκλογικό σποτάκι του Σύριζα, που μπορεί να μην αργήσει πάρα πολύ- μαζί με τις τηλεοπτικές άδειες, άντε και το Σύμφωνο Συμβίωσης;

Σε αυτές τις περιπτώσεις, θυμάμαι πάντα την πετυχημένη διασκευή σε κόμικ των κωμωδιών του Αριστοφάνη και τους Ιππείς, όπου το δίδυμο Αποστολίδης-Ακοκαλίδης σατιρίζει τη δικομματική υστερία της εποχής (η αγαπημένη δεκαετία με τις βάτες) και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, με τον Κλέωνα σε ρόλο Ανδρέα να απαριθμεί σε πρώτο πληθυντικό τα κατορθώματα της διακυβέρνησής του και το κοινό από κάτω να απορεί:
-Εμείς τα κάναμε όλα αυτά ρε Κλαδικιωνα;
-Για να το λέει ο αρχηγός, τα κάναμε.
-Μεταξύ μας πάντως, μόνο σε προεκλογικές περιόδους μιλάει σε πρώτο πληθυντικό ο αρχηγός.

Κι ενώ λες πως δεν μπορεί, υπάρχει εσωτερικός δάχτυλος και κάποιος από μέσα τους τρολάρει. Κι ενώ λες πως αποκλείεται να υπάρξει μεγαλύτερη γελοιότητα από αυτό το σύνθημα και την καμπάνια "μαζί νικάμε". Μαθαίνεις από το τουίτερ πχ πως για το Λαζόπουλο (που έχει πια το ακαταλόγιστο στις μουσμουλιές, όπως φάνηκε και με την ατάκα του για τα Αμεα), η υπογραφή Τσίπρα στο τρίτο μνημόνιο είναι κάπως σαν τις δηλώσεις μετανοίας, που αναγκάζονταν να υπογράψουν οι αγωνιστές μετά από βασανιστήρια. Μην ξεχνάς σφε αναγνώστη πως 17 ολάκερες ώρες το κρατούσαν το παιδί κλεισμένο στην αίθουσα διαπραγματεύσεων. Ούτε συντονιστικό Εαακ να 'τανε.

Αλλά πού να καταλάβετε από αυτά εσείς οι δογματικοί σεχταριστές, που βγάλατε μέχρι και τον Άρη δηλωσία (Στάλιν, Βάρκιζα, Τυποεκδοτική) και δε συνεργαστήκατε με την αριστερή κυβέρνηση (89', Δεκέμβρης, Σύμφωνο Συμβίωσης), γιατί ποτέ δε διαβάσατε Ίσκρα και Λένιν επικαιροποιημένο: μαζί να χτυπάμε (το λαό), χωριστά να βαδίζουμε, μαζί νικάμε, χώρια καταλαβαινόμαστε.
Ενότητα ρε, τι σου ζητάνε;

Together we stand, devided we fall