Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Είναι τόσο απλό

Μια μελέτη σύγχρονων αμερικανών συγγραφέων, με σχετικά καλές θέσεις για τη Σοβιετική Ένωση, έφερε το χαρακτηριστικό τίτλο Socialism Betrayed. Δηλαδή προδομένος σοσιαλισμός, που ωστόσο υπήρξε προτού προδοθεί, σε αντίθεση με όσους λένε πχ πως προδόθηκε κάτι που δεν υπήρξε ποτέ.

Καλή (;) ώρα όπως ο Τρότσκι, που δεν κάνει λόγο για σοσιαλισμό, αλλά για προδομένη επανάσταση, που θα έπρεπε να είναι διαρκής κι εξαγόμενη, αλλά προδόθηκε στα κλειστά σύνορα του σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα, που ήταν το ένα έκτο του κόσμου, αλλά δεν ήταν αρκετό.

Αυτή ήταν μια βασική, στερεότυπη κατηγορία, μετά την αντεπανάσταση, στην κριτική του κόμματος ενάντια στην Περεστρόικα και τον Γκόρμπι που ηγήθηκε της διαδικασίας της παλινόρθωσης, με απατηλά συνθήματα για περισσότερο σοσιαλισμό. Έλεγαν δηλαδή πως το κόμμα αντιμετωπίζει τα γεγονότα κάπως απλοϊκά, σα μια συνωμοσία, και τα ερμηνεύει σαν καρπό της προδοσίας ενός πράκτορα της CIA, χωρίς να βλέπει τις εσωτερικές αιτίες, τη χρεοκοπία και την κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου. Λες και η ανατροπή δεν είναι ταξικός (άρα κι εσωτερικός) αλλά γεωγραφικός όρος. Και η αντεπανάσταση έρχεται μόνο απέξω (παραγγελιά, όπως η επαναστατική συνείδηση για την εργατική τάξη).

Παρόμοια κριτική έγινε και σε πιο πρόσφατες κομματικές επεξεργασίες πχ για τον κομβικό ρόλο του εικοστού συνεδρίου του ΚΚΣΕ, γιατί -λέει- το θέμα δεν είναι να αναλύσουμε την ιστορία με όρους ηθικής, καλοί-κακοί, συνεπείς-οπορτουνιστές, αλλά υλιστικά, να βρούμε τους αντικειμενικούς παράγοντες που την καθορίζουν και την ερμηνεύουν.

Σε αυτήν τη συλλογιστική, υπάρχουν πολλά παρακλάδια, πχ πολιτικός ή οικονομικός αναγωγισμός, που απολυτοποιούν τη μία ή την άλλη πλευρά, αλλά δε θα μας απασχολήσουν αναλυτικά σε αυτή τη φάση.

Ένα πρώτο βασικό συμπέρασμα είναι πως σε πρώτη φάση οφείλουμε να καταλάβουμε τα γεγονότα, αντί να εκφέρουμε αξιολογικές κρίσεις. Η προδοσία από μόνη της δε μας λέει πολλά, αν πρώτα δεν καταλάβουμε τους παράγοντες που κατέστησαν εφικτή την επικράτησή της και το σημείο όπου οι όποιες καλές προθέσεις έστριψαν λάθος, και οι λανθασμένες επιλογές (που αντιμετώπιζαν υπαρκτά προβλήματα) κατέληξαν σε μια πορεία χρόνου να ενισχύουν τη συνειδητή αντεπαναστατική δράση.

Το δεύτερο κι εξίσου σημαντικό: ποιος λέει πως δεν το κάνουμε ήδη;
Είναι αυτονόητο πως η κριτική στην Περεστρόικα πχ δεν αφορά τη μοχθηρία και τις σατανικές ικανότητες του Γκόρμπι, αλλά τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπούσε κι ανέρχονταν δυναμικά στο προσκήνιο, διεκδικώντας να ανατρέψουν το σοσιαλισμό. Το αυτό ισχύει και για το Νικήτα, σε άλλη φάση και με άλλη μορφή.

Το ίδιο κάνει κι η μελέτη Socialism Betrayed, που εξετάζει το σημαίνοντα ρόλο της σκιώδους (μαύρης, παρα-)οικονομίας στο προτσές της ανατροπής. Το ίδιο επιχειρεί από τη δική του σκοπιά κι ο Τρότσκι στην Προδομένη Επανάσταση, ερμηνεύοντας το "σταλινικό Θερμιδώρ" ως έκφραση της νίκης της γραφειοκρατίας και κάποιων προνομιούχων στρωμάτων της σοβιετικής κοινωνίας, που δεν είχαν συμφέρον να συνεχίσει η επανάσταση, για να στερεώσουν την εξουσία τους.

Δε λέω ότι με πείθει ή ότι έχει δίκιο. Αλλά κι αυτός καταλαβαίνει πως οφείλει (να προσπαθήσει) να δώσει μια συνολική ερμηνεία. Ισχύει ωστόσο πως πολύ συχνά αυτοί που μας κατηγορούν για απλοϊκές, συνωμοσιολογικές αντιλήψεις, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, κι είναι αυτοί που κατεξοχήν αναφέρονται σε προδοσία, ψάχνοντας απλά το χρονικό σημείο στο οποίο συντελέστηκε.

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Η αποστασία είναι μια χαρά πολιτικός όρος-χαρακτηρισμός, που περιγράφει αντικειμενικά μια κατάσταση, χωρίς να μπλέκει με μεταφυσικές ηθικολογικές κρίσεις, "το καλό και το κακό". Και δυστυχώς, αποστάτες δεν έχει μόνο η αστική τάξη, αλλά και το κομμουνιστικό κίνημα. Κι αυτό έχει μια βαθύτερη -συγκεκριμένη κάθε φορά- ερμηνεία, που γενικά έχει να κάνει με την (οικονομική και ιδεολογική) επίδραση της αστικής τάξης στο κίνημα και την υποχώρηση μπροστά στις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα της ταξικής πάλης. Ο οπορτουνισμός καταλήγει στην προδοσία της τάξης μας, αλλά είναι κατεξοχήν πολιτική κατηγορία.

Υπάρχει και κάτι άλλο, που αφορά άμεσα τη συνείδηση των στελεχών της πρωτοπορίας, χωρίς να τα ερμηνεύει όλα ιδεαλιστικά, βάση αυτού.
Ο Τσε πχ αρνούνταν πεισματικά να έχει το παραμικρό προνόμιο που απέρρεε από τη θέση του και "καταδίκαζε" τον εαυτό του σε σπαρτιατική λιτότητα, εφόσον αυτό ήταν που μπορούσε να δώσει στο λαό το σοσιαλιστικό κράτος. Ο Βλαδίμηρος από την άλλη, λέγεται πως όταν τον ρώτησαν γιατί στο τρένο ταξιδεύει στην πρώτη θέση, τους είπε πολύ σωστά πως ο δικός μας στόχος δεν είναι να καταργήσουμε την πρώτη, αλλά την τρίτη θέση.

Δεν επιχειρώ να αντιπαραθέσω τον ένα στον άλλο, αλλά να εκφράσω μια σκέψη λίγο απλοϊκά και χοντροκομμένα -για να γίνει κατανοητό- για να καταδείξω κάτι.
Οι ανισότητες στο σοσιαλισμό δε στοιχειοθετούν προφανώς ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας, όχι με την έννοια που γίνεται αυτό σε μια αστική κοινωνία τουλάχιστον, κι εκμεταλλευτικές σχέσεις. Αποτελούν όμως μια σοβαρή αντίθεση, που αν δεν την προσέξουμε, μπορεί να εξελιχτεί σε ανταγωνιστική. Ο εξισωτισμός -ειδικά στις πιο... "ισοπεδωτικές" εκδοχές του- δε δίνει λύση στο πρόβλημα, ούτε εξουδετερώνει τον κίνδυνο.

Από την άλλη όμως, αν διασφαλίζαμε πως τα στελέχη του κόμματος και του κρατικού μηχανισμού, αυτοί που αποτελούν σημαντικά γρανάζια της οικοδόμησης και της οργανωμένης συνειδητής πρωτοπορίας, δεν έχουν το παραμικρό παράπλευρο όφελος από την πολιτική τους δραστηριότητα ή μια διευθυντική θέση που μπορεί να αναλάβουν, θα ήταν άραγε τόσο εύκολο να εκδηλωθεί και να επικρατήσει μια αντεπανάσταση από τα πάνω;

Τίποτα δεν είναι απλό φυσικά. Αλλά και το να λες πως κάτι δεν είναι απλό, δεν είναι τελικά τόσο απλό και χρειάζεται πάντα να σκεφτόμαστε αν και γιατί αναιρείται ο βασικός πυρήνας. Στην τελική αν όλοι είναι "καλοί", δε θα φτάναμε ποτέ στην προδοσία. Και ναι δεν είναι τόσο απλό, αλλά μήπως είναι; Τόσο απλό, σαν τον κομμουνισμό, που είναι απλός και κατανοητός (όπως λέει ο Μπρεχτ στο σχετικό εγκώμιο)...

72 σχόλια:

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ηταν η αναστολη των οικονομικων νομων του σοσιαλισμου απο το 20ο και μετα που εκανε την αντεπανασταση (μικροαστικες αντιληψεις ) να γιγαντωθει .Η σταδιακη καταρρευση του Κεντρικου Σεδιασμου ,η αλλαγη του τροπου δρασης των σοβιετ ,η ανατροπη των σχεσεων στα κολχοζ .Αυτα που γεννησαν την μαυρη αγορα και την μικροιδιοκτησια .Ολα αυτα που γεννησαν μια μικροαστικη ταξη στην κοινωνια που δεν συμβιβαζεται με την καποια μικροιδιοκτησια που κατεχει και καποια στιγμη τα θελει ΟΛΑ .Η μεγαλυτερη γαγγραινα που εχει να αντιμετωπισει ο κομμουνιστης γενικα και το κομμουνιστικο κινημα ειναι οι μικροαστικες αντιληψεις βαθια επιρεασμενες απο τις αστικες .Το πονημα του 18ου Συνεδριου μας για τις ανατροπες στο σοσιαλισμο πρεπει να το μελετησει σοαβαρα ο καθενας μας .

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Οι (αντικειμενικα) αντεπαναστατες ηταν ενα συνοθυλευμα σε ο,τι αφορα την προελευση τους και τις προθεσεις τους.

Κοινωνικα ηταν κομματικα μελη και στελεχη, διευθυντικα στελεχη, απογονοι αστων και αριστοκρατικων που λουφαξαν.

Συνειδησιακα αναμεσα στους αντεπαναστατες αλλοι ηταν συνειδητοι αντικομμουνιστες/αστοι, αλλοι ηταν γραφειοκρατες που ηθελαν να διατηρησουν και να διευρυνουν τα δικαιωματα τους χωρις να θελουν να ανατραπει ο σοσιαλισμος αλλα και χωρις να τους νοιαζει η μεταβαση του στον κομμουνισμο, ενω καποιοι ισως ειχαν καλες προθεσεις αλλα λογω αφελειας να πιστευαν οτι οντως οι φιλελευθερες μεταρρυθμισεις βοηθουσαν τον σοσιαλισμο.

Η πρωτη κατηγορια προωθουσε συνειδητα τις μεταρρυθμισεις για να υπονομευσει τον σοσιαλισμο, η δευτερη πιθανον της εβλεπε πραγματιστικα, ως ενα μεσο για να αυξηθει η παραγωγη και ετσι να αυξηθουν τα προνομια της και το βιοτικο της επιπεδο, ενω η τριτη ως αναγκαιο κακο.

Πιστευω η τριτη κατηγορια υποχωρουσε οσο περνουσαν οι δεκαετιες και αναμεσα στους αντεπαναστατες κυριαρχουσαν οι συνειδητοι αντικομμουνιστες και οι σκουριασμενοι γραφειοκρατες με δημοσιουπαλληλικη νοοτροπια.

Οι επιτυχιες της εκβιομηχανισης, της κολλεκτιβοποιησης και του κεντρικου σχεδιασμου, θα επρεπε να πεισουν τους καλοπροαιρετους για την ανωτεροτητα του σοσιαλισμου, οποτε απο τον ΒΠΠ και μετα οι αγοραιοι λογικα απαρτιζονταν κυριως απο οπορτουνιστικα και αστικα στοιχεια.

Καθε φιλελευθερη μεταρρυθμιση δυναμωνε την αντεπαναστατικη μεριδα του ΚΚ και της κοινωνιας, που με την σειρα της εφερνε και αλλες μεταρρυθμισεις κοκ μεχρι που φτασαμε στο σημειο ο ιδιος ο ΓΓ του ΚΚ να θετει εκτος νομου το ιδιο του το κομμα (!) ,να διαλυει την Ενωση και να μενει απραγος οταν ο Χονεκερ του ζητα βοηθεια απεναντι στους αντεπαναστατες στην Γερμανια.

ΥΓ Δεν αναφερομαι καθολου στο λαο, γιατι το ΚΚ τον ειχε αφησει εκτος των συζητησεων για την οικονομια απο την δεκαετια του '30 και μετα, οποτε πρακτικα δεν επαιξε ρολο στις εξελιξεις.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Στην ΕΣΣΔ δεν υπηρχαν καν οι διαδηλωσεις (εστω υποκινουμενες) που ειδαμε στις ευρωπαικες ΛΔ. Το καθεστως ανατραπηκε τελειως απο μεσα.

Στις ΛΔ παρα τις αντιδρασεις, εν τελει κανεις κομμουνιστης ηγετης πλην του Τσαουσεσκου, δεν φυλακιστηκε ή καταδικαστηκε σε θανατο.

Ακομα και στην Πολωνια που η Αλληλεγγυη βγηκε πανηγυρικα, τον Γιαρουζελσκι, που ηταν υποτιθεται δυναστης, δεν τον πειραξαν.

Δεν εγινε ποτε μια αντιστοιχη Νυρεμβεργη για τους υψηλοβαθμους κομμουνιστες, ασχετα αν προσπαθει η ΕΕ να μας πεισει οτι ναζι και κομμουνιστες ειναι το ιδιο.

Ο ''πολυς'' Βαλεσα εχασε στις προεδρικες του '95 απο εναν πρωην κομμουνιστη/νυν σοσιαλδημοκρατη υποψηφιο.

Ο ''λαοφιλης'' Γκορμπατσωφ κατεβηκε στις προεδρικες του '96 και πηρε 0,5, ενω ο Ζιουγκανοφ του ΚΚΡΟ βγηκε δευτερος με 32% στον πρωτο γυρο.

Κρινοντας απο τα αποτελεσματα των μετα-ΨΠ εκλογων στις πρωην σοσιαλιστικες χωρες, βλεπει κανεις οτι ο κοσμος καταλαβε τι δουλεμα εφαγε πριν το '89 απο τους ιμπεριαλιστες, και αντεδρασε με ανουσιο τροπο ψηφιζοντας πρωην ή νυν κομμουνιστικα κομματα, αλλα ηταν πλεον πολυ αργα.

Ανώνυμος είπε...

Όλο το ζουμί του άρθρου είναι αυτό: «αν διασφαλίζαμε πως τα στελέχη του κόμματος και του κρατικού μηχανισμού, αυτοί που αποτελούν σημαντικά γρανάζια της οικοδόμησης και της οργανωμένης συνειδητής πρωτοπορίας, δεν έχουν το παραμικρό παράπλευρο όφελος από την πολιτική τους δραστηριότητα ή μια διευθυντική θέση που μπορεί να αναλάβουν, θα ήταν άραγε τόσο εύκολο να εκδηλωθεί και να επικρατήσει μια αντεπανάσταση από τα πάνω;»

Και γι αυτό έχουν πολλοί ευθύνες κι όχι μόνον μετά το 1956...

commy

Ανώνυμος είπε...

Ο σημερινός ριζοσπάστης φιλοξενεί εκτενές αποσπάσμα από την ομιλία του Βαγενά στην συνδιάσκεψη των ΚΚ που λαμβάνει χώρα στο Λένινγκραντ(μην κοροιδευόμαστε κανείς δεν προτιμά την νέα ονομασία της πόλης εδώ μέσα) στην επέτειο των 100 χρόνων από το έκτο συνέδριο του μπολσεβίκου κόμματος το 1917. Θεωρώ ότι συνοψίζει και εκλαικεύει ένα πλήθος συμπερασμάτων διαφορετικών αποφάσεων του ΚΚΕ για την εξέλιξη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ προς το τέλος του αποσπάσματος. Θεωρώ ότι είναι αρκετά σχετικές με το θέμα του αρχικού κειμένου.

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=16750&publDate=13%2F8%2F2017&pageNo=12

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

@ Γκεόργκυ Ζούκωφ
Το έχω μελετήσει το βιβλιαράκι! Λιτό, απλό, κατανοητό, και με λίγα ευρώ.
Αλλά για να βγει είναι σίγουρο πως θα χρειάστηκαν εργατοώρες και εργατοώρες. Συμπυκνωμένη σοφία ετών, δώρο του ΚΚΕ προς το λαό

17-57

Ανώνυμος είπε...

Είχα διαβάσει κάπου ότι ακόμα και στα τέλη της δεκαετίας του 30 οι εργαζόμενοι σε συνεταιριστικές επιχειρήσεις ήταν περισσότεροι απ' όσους εργάζονταν σε καθαρά κρατικές. Κάποιος με πρόσβαση σε στοιχεία ίσως έχει μια καλύτερη ιδέα για το αν και σε τι βαθμό αυτό ισχύει.

Πάντως αν υπάρχει η κοινωνική βάση για την αντεπανάσταση (που στα πρώτα βήματα του σοσιαλισμού συνεχίζει να υπάρχει) θα είναι εξίσου αναγκαία και η ταξική πάλη. Αλλιώς η αντεπανάσταση θα βρει τρόπους να εκφραστεί και μες στο εποικοδόμημα αλλάζοντας τους νόμους και δίνοντας προνόμια σε κρατικούς λειτουργούς με ανταλλάγματα ή και κάτω απ' το τραπέζι μέσω της διαφθοράς.

Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στην ύπαρξη "καλών ανθρώπων" ή έστω στο νομικό πλαίσιο που απαγορεύει τα προνόμια. Αν υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να λαδώσουν και έχουν τους πόρους να το κάνουν, οι συνθήκες θα δημιουργήσουν τελικά κι εκείνους που θα λαδωθούν.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με τον commy.
Όσο οι μπολσεβίκοι ήταν απλοί πρωτοπόροι εργάτες-αγρότες-στρατιώτες, που πάλευαν για την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, 100% χωρίς προσωπικό όφελος, η ΕΣΣΔ μεγαλούργησε.
Όταν σιγά σιγά τα μέλη του κόμματος άρχισαν να έχουν έμμεσα ή άμεσα προνόμια, δημιουργήθηκαν και υλικά κίνητρα τα οποία δεν μπορούσαν παρά να είναι ιδιοτελή στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Μετά άρχισε να μπαίνει μέσα κόσμος με στόχο την κατάκτηση των προνομίων κλπ.
Κάπως έτσι η κατρακύλα έγινε κατολίσθηση, και φτάσαμε στις ανατροπές...

Ξεκάθαρα πιστεύω, τα κομματικά μέλη και στελέχη δεν πρέπει να έχουν κανένα υλικό κίνητρο, τουλάχιστον όπως το καταλαβαίνουμε στον καπιταλισμό.
Το κόμμα κάνει πολύ σωστά που τα βραβεία που δίνει είναι ή ηθικά, ή σχετικά με την καλλιέργεια της πολιτικής, ιστορική, και κοινωνικής συνείδησης (βιβλία, ταξίδια σε ιστορικούς τόπους, αναμνηστικά βραβεία κλπ.). Η ίδια ακριβώς λογική θα πρέπει να υπάρχει και στη μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία!
Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι κομμουνιστής, επειδή πιστεύει πως αυτή είναι η σωστή στάση ζωής ατομικά και συλλογικά, αλλά και αυτό που τον ολοκληρώνει σαν άνθρωπο-προσωπικότητα. Τίποτα άλλο.

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

Το κκσε την εποχή του θάνατου του Στάλιν είχε μόλις 2 εκατομμύρια μέλη στα εκατοντάδες εκατομμύρια της εσσδ. Νομίζω αυτό είναι ενδεικτικό για τα "προνόμια" των μπολσεβίκων στο κατώφλι του 20ου συνεδρίου που δεν ήταν το αίτιο, αλλά το αποτέλεσμα της παρέκλισης που ήρθε μόλις τρία χρόνια μετά. Σε αντιδιαστολή το 1986 είχε 19 εκατομμύρια μέλη. Το πρόβλημα ήταν στην σταδιακή στρατηγική παρέκλιση η οποία προήλθε από επικράτηση των αγοραίων που με την σειρά της προήλθε ΚΑΙ από ελλείψεις της πλευράς των συνεπών του κκσε.

Ο.Χ.Ε.Π.

Unknown είπε...

λειπουν στοιχεια για την περιοδο μετα το 30.
αφορουν την χρηματοδοτηση των επενδυσεων στα πλαισια του πλανου,
και την νομισματικη πολιτικη.
σιγουρα δεν ακολουθηθηκε λογισμος φυσικων μεγεθων αλλα η χρηματικη τους εκφραση.
τα κρατικα τραστ εκαναν επενδυσεις με τα κερδη τους σε χρημα,και εν συνεχεια
γινοταν συμψηφισμος με τους προμηθευτες στην κεντρικη τραπεζα.
νεοι κλαδοι προεκυπταν με την επιβολη ενος ειδους φ.π.α στους ηδη υπαρχοντες.
δηλαδη ενα μερος της παραγομενης αξιας μεταφεροταν στο κρατος σε χρηματικη μορφη.

ο νομος της αξιας λειτουργησε σε ολο του το μεγαλειο οχι μονο για τον εξορθολογισμο
της παραγωγης αλλα αλλα και δημιουργοντας χρημα και
νομισματικη κυκλοφορια σαν δεικτη της εργατικης δυναμης γενικα.

λειπει επισης ακριβης δεικτης της σχεσης μεσων καταναλωσης και μεσων παραγωγης.
η ιδια η πενιχρη καταναλωση δημιουργει τειχος μεταξυ στελεχων και εργατων.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Ενώ τα στοιχεία από την ..."δημοκρατική" πριν το '30, περίοδο, που έχουμε είναι ...πλούσια, ε, niko-λάρα;!
Τότε δεν γινόταν χρηματοδότηση επενδύσεων,
"σίγουρα θα ακολουθήθηκε"(! - μας τώπε ένα πουλάκι) λογισμός φυσικών μεγεθών (π.χ. με βάση τα "δημορατικά" και ..."διαφανή" κλεψιμέϊκα των κουλάκων),
δεν υπήρχαν "κρατικά τραστ",
δεν υπήρχαν γενικά κέρδη σε χρήμα,
η κεντρική τράπεζα δεν έκανε συμψηφισμούς,
δεν υπήρχε νόμισμα,
άρα ούτε και νομισματική πολιτική,
άρα ούτε και "αξία στο κράτος με χρηματική μορφή" μεταφερόταν,
δεν λειτουργούσε ο νόμος της αξίας ώστε να ....κάνει την δουλειά του, να ...εξορθολογίζει(!) την ...παραγωγή(!!- εσείς κοθώνια, που να καταλάβετε την ....εξορθολογιστική λειτουργία του νόμου της αξίας στην παραγωγή),
αρα δεν "δημιουργούνταν χρήμα,
ούτε και...νομισματική κυκλοφορία σαν δείκτη της εργατικής δύναμης γενικά!!!!!!!!!!!!!!!
Ασε, που είχαμε και ακριβή δείκτη "σχέσης μέσων κατανάλωσης και μέσων παραγωγής" (και έτσι ξέραμε με τι ταχύτητα αναπτυσσόταν η ...σοσιαλιστική οικονομία των εκμεταλλευτών), και
η ...πλούσια (!!!) κατανάλωση (....προφανώς των κουλάκων) δεν δημιουργούσε τείχος μεταξύ στελεχών και εργατών, (καλή ώρα όπως και σε εμάς εδώ).

Ολα αυτά τα καλά χαλάσανε το ....'30!!!

Σχολιάστε....
....αλλά, δεν πρόκειται να με πείσετε!
Εγώ γυρνώντας, πάω κατευθείαν να γραφτώ στο γνήσιο πασόκ: ΔΗ.ΣΥ., Φώφη, Λαλιώτης, και ...παντεσπάνι!

Ανώνυμος είπε...

Και ο κεντροαριστερός χώρος έχει πρόβλημα Σεχτάρ Τρομερέ και ίσως μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε.

Είναι μία παρακινδυνευμένη εκτίμηση αλλά νομίζω πως η μη οριοθέτηση της σοσιλαδημοκρατίας συμπαρασύρει και τους οπορτουνιστές. Οι οποίοι ίσως για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση οριοθετούνται ιδεολογικά περισσότερο με βάση την σοσιαλδημοκρατία και όχι τόσο με το ΚΚΕ. Κοινώς ΚεντροΑριστεροί, Αριστεροί , σούπερ Αριστεροί έχουν γίνει αχταρμάς και έχουν μπλέξει τα μπούτια τους δίπλα στην Δεξιά. Με το ΚΚΕ ιδεολογικοπολιτικά αλώβητο και με δυναμική. Δική μου εκτίμηση, μπορεί να μην είναι καθόλου ακριβής.

Μανιφέστο Αντι-Νεοφιλελευθερισμού που πέρα από την ιδεολογική συσπείρωση γύρω από ένα "αφήγημα" - οριοθέτηση του χώρου της κεντροαριστεράς και της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας που εφαρμόζει το εγχειρίδιο του νεοφιλελεύθερου ΟΟΣΑ, έχει και άλλο σκοπό.

Μήπως δοθεί "συγχωροχάρτι" από την Φώφη, ( η οποία δύσκολα θα το κάνει όχι γιατί νομίζω πως δεν θέλει αλλά για λόγους πολιτικής οριοθέτησης της ΔΗΣΥ ) στα μεσαιομεγάλα στελέχη που θυμήθηκαν μετά από τις αποκρατικοποιήσεις της Κυβέρνησης Σημίτη πως κάποτε ίσως και να ήταν "αριστεροί". Ύστερα στελέχωσαν τον Σύριζα "φτύνοντας" εκεί που κάποτε στελέχωναν, το ΠΑΣΟΚ.

Τυχαίο πως ο Κουρουπλής συντάχθηκε αμέσως με το Μανιφέστο Λαλιώτη ρωτά το καχύποπτο μυαλό μου; Που μπορεί να κάνει λάθος ως καχύποπτο;
http://www.kathimerini.gr/922643/article/epikairothta/politikh/ek-neoy-o-koyroymplhs-yper-ths-paremvashs-laliwth

17-57

Unknown είπε...

σεχταριους
ο Σταλιν το 50 ,σε καταγραμμενα πραχτικσ,συμβουλευσε ευθεως τον γραμματεα του κ.κ μεγαλης βρετανιας να ψηφισουν τους εργατικους.
κοιταξε και την κριτικη του κκε στα λαικα μετωπα ,επαναδιατυπωθηκε και χτες στο λενινγκραντ.
προφανως συνδεονται με τις εξελιξεις στην ιδια την ε.σ.σ.δ.,δεν ηταν θεμα μονο τακτικης.

Ανώνυμος είπε...

Ο γνωστος ατσαλινος του τουιτερ ξαναχτυπησε παλι!Παρακολουθηστε εναν μεγαλοφυη συλλογισμο που ανεπτυξε σχετικα με τις τελευταιες διπλωματικες κινησεις των Αμερικανων εναντιον της ΛΔΚ, και της ομοφωνης καταδικης της απ το Συμβουλιο Ασφαλειας του ΟΗΕ(περιλαμβανομενων της Ρωσιας και της Κινας -- κρατηστε το αυτο το τελευταιο).Ειπε, λοιπον, οτι η διπλωματια των πυρηνικων απο την μερια της ΛΔΚ δρα αποτρεπτικα στην αμερικανικη επιθετικοτητα, αφου οι βορειοκορεατες μπορουν να ανταποδωσουν το πληγμα.Επιπλεον, οι ζωες των δυτικων εχουν μεγαλυτερη αξια απο αυτες των ασιατων, αρα οι αμερικανοι γνωριζοντας οτι πολλοι πολιτες τους θα σκοτωθουν σε μια τετοια κλιμακωση της συγκρουσης, αναγκαζονται να τα μαζεψουν σιγα σιγα και να κανουν πισω(παρεθεσε και ενα αρθρο που τεκμηριωνε την στρατηγικη ηττα των ΗΠΑ στο ζητημα της ΛΔΒ, στη βαση του επιχειρηματος που παρεθεσα παραπνω, δηλαδη της αποτρεπτικης ισχυος των βορειοκορεατων).Συνεπως(κι εδω ειναι ολο το ζουμι), καταληγει ο ατσαλινος , η Ρωσια και η Κινα παρειχαν την εγκριση τους σ ενα ψηφισμα ανευ ουσιας και αποτελεσματικοτητας, χωρις ουσιαστικα να προδωσουν την ΛΔΚ.

Και λεω εγω τωρα, η διπλωματικη απομονωση μιας χωρας, και η αποπειρα οικονομικου στραγγαλισμου ενος λαου μεσω ομοφωννων κυρωσεων, προκειμενου να τον αναγκασουν να σκυψει το κεφαλι στο ιμπεριαλισμο, οπως κανουν δεκαετιες τωρα τα ιμπεριαλιστικα κρατη, ειναι ανευ ουσιας και αποτελεσματικοτητας?Η προσπαθεια οικονομικης εξουθενωσης, προκειμενου να υποχρεωσουν μια χωρα να συμμορφωθει με πλαγια μεσα(περαν της ανοιχτης επεμβασης)ειναι ανευ σημασιας?

Μιλαμε για αναλυσαρες ετσι, οχι αστεια.

Προλεκαλτ

Αναυδος είπε...

λιγη προσοχη δεν βλαπτει
ο νομος της αξιας δεν ενεργοποιείτε απλως επειδη ο υπολογισμος γινεται σε χρηματικα μεγεθη στα πλαισια του κεντρικου σχεδιασμου.Η χρηση του χρηματος απλοποιει σε μεγιστο βαθμο τον υπολογισμο των αναλογιων και δεν είναι αντιθετη σε μια σοσιαλιστικη οικονομια.ο νομος της αξιας ενεργοποιειτε νομιμα μονο όταν απελευθερωθουν οι τιμες και αυτό στην ΕΣΣΔ εγινε πολύ αργα στα μεσα της δεκαετιας του 1980

Ενεργοποιειτε παρανομα η εστω με την ανοχη της κεντρικης αρχης όταν υπαρχουν παραλληλες ανταλλαγες μεταξυ επιχειρησεων εκτος κεντρικου σχεδιασμου και φυσικα όταν υπαρχουν εισροες από το μη σοσιαλιστικο τομεα της οικονομιας όπως οι ιδιωτικες αγροτικες αγορες και ο επισημος η ανεπισημος ιδιωτικος τομεας σε μεταποιηση κατασκευες επισκευες.

Η ΕΣΣΔ παρεμεινε σοσιαλιστικη μεχρι το τελος παρολες τις επιμερους αντισοσιαλιστικες πολιτικες και θα πρεπει παντα σν αξιωμα να θεωρουμε τον χειροτερο σοσιαλισμο καλυτερο από τον καλυτερο καπιταλισμο

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Αναυδος

''γινεται σε χρηματικα μεγεθη στα πλαισια του κεντρικου σχεδιασμου.Η χρηση του χρηματος απλοποιει σε μεγιστο βαθμο τον υπολογισμο των αναλογιων και δεν είναι αντιθετη σε μια σοσιαλιστικη οικονομια.ο νομος της αξιας ενεργοποιειτε νομιμα μονο όταν απελευθερωθουν οι τιμες και αυτό στην ΕΣΣΔ εγινε πολύ αργα στα μεσα της δεκαετιας του 1980''

Δεν χρειαζεται να γινει απελευθερωση των τιμων. Απο το '60 και μετα τα κερδη εγιναν το κινητρο της παραγωγης.

Συμφωνω στο οτι στα 80s ο νομος απεκτησε σχεδον πληρη ισχυ, και οτι η ΕΣΣΔ εμεινε σοσιαλιστικη μεχρι τα τελευταια της, αλλα αναμφιβολα οι αγοραιες μεταρρυθμισεις εκαναν το συστημα ''καπιταλιστικο'' μεχρι ενος σημειου.

Unknown είπε...

εφ οσον αναπτυσομενη οικονομια λειτουργει στη βαση του νομου της αξιας και οι επενδυσεις
γινονται στη βαση των κερδων,
τοτε,χωρις τεχνητη εγχυση χρηματος στο συστημα,ειναι αναποφευκτη στην πορεια η
λειτουργια του νομου της πτωτικης τασης του ποσοσοστου κερδους.

τετοια προβληματα αντιμετωπισε το 20ο συνεδριο και αρχισαν αναδιαρθρωσεις καπιταλιστικου τυπου.

ομως αυτα ησαν οι συνεπειες του νομου της αξιας που ισχυε και με το πλανο.
δεν ειναι απολυτο το λεγομενο οτι η παραγωγη γινοταν για να εξυπηρετησει
κοινωνικες αναγκες,αφου το πλανο προυποθετε κερδη προς επενδυση.

βεβαιως η ε.σ.σ.δ ηταν σοσιαλιστικη ,ειχε ομως αντιθεσεις,που εκφραζονταν και
στους νομους κινησης της οικονομιας.

Ανώνυμος είπε...

@Προλεκαλτ
Έτσι είναι, προχθές τα ψώνισε τα πυρηνικά ο Κιμ, φαντάζομαι...
Όλα μέλι γάλα παιδιά, κανείς δεν την πειράζει την Κορέα!
Χαραμίζεται στο τουίτερ ο επιστήμονας

Τσερκέζος

Xampellos είπε...

Ποιος είναι ο ατσάλινος επιτέλους; ρωτάω ειλικρινώς παρακαλώ ας μου απαντήσει κάποιος!!!

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Εγώ ακόμη έχω στο σπίτι προϊόντα από την ΕΣΣΔ, που αναγράφουν επάνω τους την τιμή, ανάγλυφη, τυπωμένη μαζί με το καλούπι του προϊόντος! Ποιά "αγορά", μωρέ στην ΕΣΣΔ και ποιά "κέρδη";! Διαβάστε λίγο τα "Οικονομικά προβλήματα του Σοσιαλισμού".
Τι σόϊ "αγορά" είναι αυτή, που δεν μπορεί να ορίζει τις τιμές των εμπορευμάτων;
Από όσο θυμάμαι περισσεύματα και όχι "κέρδη" είχαν τα κολχόζ, δηλαδή οι υβριδικές μορφές οικονομίας, που είχαν την δυνατότητα, σε κάποια πλαίσια, όχι ανεξέλεγκτα, να διαθέτουν το περίσσευμά τους στην κατανάλωσή (τους) η στην ανάπτυξή τους, που βέβαια εντασσόταν στο πλάνο της Γκοσπλάν. Ποιά "αγορά" και κουραφέξαλα; Δεν υπήρχαν "κέρδη" στην ΕΣΣΔ, υπήρχαν κλεψιμαίϊκα, και δεν υπήρχε "αγορά" παρά παράνομη διακίνηση των κλοπιμαίων, η περιώνυμη "μαύρη αγορά". Οι διαβόητες "μεταρρυθμίσεις" δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η προσπάθεια να νομιμοποιηθούν οι κλέφτες και οι λωποδύτες, οι καταχραστές και οι εκβιαστές της εργασίας του λαού. Ο,τι περίπου γίνεται κι εδώ με τις "αποκρατικοποιήσεις" έγινε κι εκεί, μόνο που εκεί ήταν πολύ πιο άγριες οι συνέπειες, γιατί οι "κρατικές" εκεί ήταν πολύ πιο κοντά στα λαϊκά συμφέροντα, βρίσκονταν σε πορεία κοινωνικοποίησης, από τις δικές μας "κρατικές", που απλώς εξυπηρετούσαν με συγκεντρωτικό-μη-αγοραίο τρόπο το κεφάλαιο, απλά εξαγοράζοντας εν μέρει τους εργαζομένους τους για να διαιρούν την εργατική τάξη. Το ότι επιβλήθηκαν οι "μεταρρυθμίσεις" είναι τελικά πολιτικό ζήτημα και όχι οικονομικό. Απόδειξη η λεγόμενη "κατάρρευση" της ΕΣΣΔ, η ολική υποβάθμιση του συνόλου των διαδόχων κρατικών οντοτήτων και σηματισμών, που την διαδέχτηκαν. Αν ήταν οικονομική η αιτία των "μεταρρυθμίσεων", τότε όλοι αυτοί θα είχαν σαν σύνολο προκόψει. Αλλά έχουν πια περάσει τριάντα χρόνια από την ολοκληρωτική διάλυση και εξήντα από την έναρξη της διάλυσης. Πέρασαν και οι "περίοδοι χάριτος" και τελέψαν και οι δικαιολογίες.
Η ΕΣΣΔ των Λένιν-Στάλιν ηττήθηκε, γκρεμίστηκε στα πλαίσια της παγκόσμιας ταξικής πάλης , σηματοδοτώντας μια περίοδο ζόφου και ερέβους στην ιστορία της ανθρωπότητας, που ακόμη δεν έχουμε δει ούτε το χειρότερο των συνεπειών της, ούτε καν τον ορίζοντα της, και που ο τελευταίος μάλλον θα είναι μια Νέα Επανάσταση για να ολοκληρώσει την Επανάσταση των Μπολσεβίκων, χωρίς τις αναστολές των τελευταίων , πιο άγρια και πιο αποφασιστική. Που και πότε, ακόμη είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε, αλλά άλλη διέξοδο δε βλέπω. Ο Καπιταλισμός, όλο και "καλύτερες" μέρες μας τάζει κι όλο και χειρότερες μας φέρνει.
Και τα φερέφωνά του, οι οπορτουνιστές, το ίδιο.

Ανώνυμος είπε...

Οταν αναφέρεται σε "ατσάλινο" στην προκειμένη αναφέρεται στο Αντώνη που είχε το leninreloaded και γενικά στις περσόνες του τουίτερ γύρω του. Το εν λόγω μπλογκ ήταν (το 15'σταμάτησαν οι δημσιεύσεις) ένα αρκετά μαζικό μπλοκ προσκείμενο προς το κκε. Πολλοί εδώ μέσα το παρακολουθούσαμε και παρακολουθήσαμε την πολιτική εξέλιξη του διαχειριστή του μέσω twitter αργότερα που μάλλον κατά διαόλου την λες. Βασικό κόνσεπτ το ότι δεν πρέπει να ταυτίζονται η Κίνα και η Ρωσία με τις ΗΠΑ. Οτι οι δύο χώρες απλώς υπερασπίζονται τα ζωτικά τους συμφέροντα και μία ντροπαλή άρνηση του ιμπεριαλιστικού τους χαρακτήρα. Από εκεί που έπινε νερό στο όνομα του κκε έφτασε να μιλάει για τροτσκιστές στην κεντρική επιτροπή του κόμματος και να βρίζει με τον χειρότερο τρόπο. Πολιτική μετάλλαξη για σεμινάριο.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

xampellos, ρωτα τον Ijon Tichy να σου πει ποιος ειναι ο ατσαλινος, που εφηυρε και τον απολυτα πετυχημενο τον ευφημισμο "ατσαλινοι".


Προλεκαλτ

Αναυδος είπε...

Επανερχομαι αν και το θεμα είναι πολυπλοκο

1. Η αποφαση για πού θα επενδυσει η σοβ οικονομια δεν ειχε αποκλειστικο κριτηριο το κερδος Για να μην τρελλαθουμε όμως το κριτηριο της οικον. αποτελεσματικοτητας του κερδους η του μεγιστου πλεονασματος είναι απαραιτητο σε μια σοσιαλιστικη οικονομια. Αν το συνολο της οικονομιας παρηγαγε ζημιες τοτε κλαψτα χαραλαμπε αρα είναι απαραιτητη μια ομαδα επιχειρησεων που θα είναι κερδοφορες ώστε να καλυπτουν τις ζημιες από τις άλλες
Το προβλημα ξεκινα από το ποιος και πως διαθετει το κονδυλι του κερδους Οσο μεγαλωνει το ποσοστο που διατιθεται από την επιχειρηση (ειτε για μπονους ειτε για επιπλεον επενδυσεις) τιθεται σε λειτουργια ατελως (γιατι οι τιμες είναι καθορισμενες) ο νομος της αξιας. Στον τομεα αυτό προηγηθηκαν οι υπολοιπες λαικες δημοκρατιες και ακολουθησε η ΕΣΣΔ.

2. η επιδραση της εκμηχανισης σε μια οικονομια με μηδενικη ανεργια οδηγει και στη μειωση του χρονου εργασιας και στην αυξηση του βιοτικου επιπεδου συνολικα. Αυτό συμβαινει γιατι δεν υπαρχει ατομικη ιδιοποιηση του πλεονασματος

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Σεχταρ

''Μπροστά σ' αυτά τα προβλήματα επικράτησε η άποψη πως αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν αν υιοθετηθεί το κέρδος της επιχείρησης (με ταυτόχρονη μείωση του κεντρικού σχεδιασμού) ως βασικό κίνητρο για την εισαγωγή νέας τεχνολογίας, για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και του πραγματικού όγκου παραγωγής, για την ανάπτυξη της ευθύνης της διεύθυνσης. Ετσι προχώρησε η αναμόρφωση του συστήματος διεύθυνσης στην κατεύθυνση της λεγόμενης αρχής της ιδιοσυντήρησης, η οποία προωθείται και στη διεύθυνση των κρατικών σοβχόζ. Ουσιαστικά, η μεταρρύθμιση Κοσίγκιν στηριζόταν στις απόψεις που είχε προτείνει ο καθηγητής Ε. Λίμπερμαν κι άλλοι ομοϊδεάτες του.

Πού οδήγησε;

Οπως γράφει ο Β. Γιάκουσεφ: «Η οικονομική μεταρρύθμιση του 1965 έδωσε προτεραιότητα στους αξιακούς δείκτες επί των φυσικών και ενίσχυσε το ρόλο του κέρδους. Η μεταρρύθμιση πρόσθεσε στη λογιστική λειτουργία του κέρδους τη λειτουργία της διαμόρφωσης των τιμών και του κινήτρου. Ως αποτέλεσμα εμφανίστηκε στις επιχειρήσεις ίδιον συμφέρον, που δεν εναρμονιζόταν πάντα με τα συμφέροντα της κοινωνίας. Πολύ συχνά εμφανιζόταν η κατάσταση από τις θέσεις του κρατικού σχεδίου να πρέπει να γίνει το ένα, ενώ από τις θέσεις των συμφερόντων ιδιοσυντήρησης των επιχειρήσεων το άλλο. Οι οικονομικοί μοχλοί λειτουργούσαν ενάντια στα καθήκοντα του σχεδίου.(...)

Ο μηχανισμός δαπανών εντάχτηκε πλήρως στη σοβιετική οικονομία μετά τη μεταρρύθμιση του '65, όταν άρχισαν να αξιολογούν τις επιχειρήσεις όχι μόνο με την εκτέλεση των καθηκόντων του πλάνου, εκφρασμένων σε φυσικούς δείκτες, αλλά και με το κέρδος. Ως αποτέλεσμα, η επιχείρηση άρχισε να ενδιαφέρεται για τα έξοδα παραγωγής, επειδή σε αυτήν την περίπτωση (σ.μ.: αυξημένων εξόδων παραγωγής) τα όργανα σχεδιοποίησης καθόριζαν υψηλότερη τιμή για την παραγωγή της. Μέχρι τη μεταρρύθμιση του '65 η επιχείρηση ενθαρρυνόταν για τη μείωση του κόστους παραγωγής, δηλαδή για τη μείωση των δαπανών εργασίας. Στο ότι ταυτόχρονα υπέφερε συχνά ο δείκτης του κέρδους (μερικές φορές ακόμα και μια πρωτοπόρα επιχείρηση γινόταν «ελλειμματική»), τότε δεν έδιναν ιδιαίτερη προσοχή, στο βαθμό που ο δείκτης του κέρδους ήταν συμβατικός»4.

Ενας συνδυασμός μεταξύ του κινήτρου του κέρδους και της τροποποίησης της πολιτικής τιμών οδήγησε στη σπατάλη ενέργειας και υλικών από τις επιχειρήσεις, ενώ τους βόλευε η παραγωγή λιγότερων, αλλά ακριβότερων προϊόντων. Ετσι σ' ένα διάστημα 3 δεκαετιών οι κατευθύνσεις αυτές έκαναν αισθητή την έλλειψη προϊόντων. Σύμφωνα με άρθρο στην εφημερίδα «Σοβιετική Ρωσία», η κατάσταση όχι μόνο δεν καλυτέρευσε, αλλά χειροτέρευσε. Ετσι «στην περίοδο 1955-1985 οι ρυθμοί αύξησης της βιομηχανικής παραγωγής έπεσαν σχεδόν κατά 5 φορές»5.''

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=9/10/2005&pageNo=10

Δεν ειναι κατι αγνωστο οτι οι μεταρρυθμισεις Κοσιγκιν εθεσαν το κερδος ως κινητρο της παραγωγης αντι για την ικανοποιηση των κοινωνικων αναγκων.

Αυτο δε σημαινει οτι η κατηγορια ''κερδος'' στην ΕΣΣΔ ηταν ακριβως το ιδιο με το κερδος στις καπιταλιστικες χωρες, αλλα ηταν αναμφιβολα μια σημαντικη μετακινηση προς τον καπιταλισμο, τοσο στην πραξη οσο και στην συνειδηση μετεχοντων στην παραγωγη.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''Ο Ν. Γιάκουσεφ γράφει σχετικά: «Μετά τη μεταρρύθμιση του 1965 ο νόμος της αξίας άρχισε με επιμονή να ανοίγει το δρόμο του. Δεν είναι σωστό να πούμε ότι η μεταρρύθμιση του 1965 παλινόρθωσε τον καπιταλισμό, όμως η κίνηση στράφηκε ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Παρέμενε ακόμα το σχέδιο, εκφρασμένο σε φυσικούς δείκτες, το μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου, απουσίαζε η ελεύθερη διαμόρφωση τιμών, όμως όλα αυτά σιγά -σιγά υποσκάπτονταν. Ετσι, τη δεκαετία του '70 η Κρατική Επιτροπή Τιμών απέρριψε σαν ατεκμηρίωτες το 30% των αιτήσεων των επιχειρήσεων για αύξηση των τιμών της παραγωγής τους. Αρχιζε να ξετυλίγεται το κυνήγι του κέρδους. Τελειωτικά το αυθόρμητο της αγοράς απελευθερώθηκε από την περεστρόικα»10.

Στο Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ) σημειώνεται σχετικά: «Η ενίσχυση των ατομικο-ιδιοκτησιακών τάσεων προετοίμασε την οικονομική μεταρρύθμιση του 1965, που είχε καταστροφικό χαρακτήρα για τη λαϊκή οικονομία. Προσανατολίζοντας τις επιχειρήσεις στο σύνολο του ποσού των ρουβλίων από την πώληση και στο κέρδος, έδωσε κίνητρο για τον ομαδικό εγωισμό, το υλικό ενδιαφέρον των παραγωγών να παράγουν όσο το δυνατόν λιγότερα προϊόντα και όσο το δυνατόν ακριβότερα, γεννώντας τις ελλείψεις προϊόντων και τον πληθωρισμό, ενισχύοντας την ανισοτιμία των σχέσεων πόλης και χωριού, αυξάνοντας απότομα το μέσο όρο των προϊόντων πολυτελείας και των κοινωνικο-επικίνδυνων προϊόντων στην προσωπική κατανάλωση του πληθυσμού. Σ' αυτές τις συνθήκες της άνθησης της σκιώδους οικονομίας γινόταν η αστική μετάλλαξη της ηγεσίας του κόμματος και του κράτους, με την κάλυψη των υποκριτικών φράσεων πίστης προς τον κομμουνισμό.''

(απο το ιδιο αρθρο)

Ανώνυμος είπε...

Και πριν πιει νερό στο όνομα του Κόμματος ήταν αλλού και απότομα το γύρισε. Γενικά το χαρακτηριστικό αυτών των περιπτώσεων είναι το απότομο και το θορυβώδες - πομπώδες. "Φοβού τους "αριστερούς" διανοούμενους και δώρα - μαζί με το δυσθεώρητο "εγώ" τους - φέροντες".
Βέβαια, όπως σε πολλές περιπτώσεις, το έργο ξεπερνά το δημιουργό και στο reloaded βρίσκεις διαμαντάκια. Αρκεί να έχεις κατά νου τόσο την μελλοντική του πορεία όσο και το ότι τελικά ο μαρξισμός του δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα όρια του "δυτικού μαρξισμού" με ότι αυτό συνεπάγεται. Ακόμα και η στάση του απέναντι στην "ανατολή" (Ρωσία, Κίνα) υποκρύπτει τελικά την στάση κάποιου που έχει μάθει να βλέπει τους μη "δυτικούς" σαν ζώα που τους αξίζει ο ζωολογικός κήπος, κι όταν συνειδητοποιεί ότι δεν ισχύει προσπαθεί να πείσει πρώτα από όλα τον εαυτό του ότι οι "δυτικοί" είναι κατωτεροι. Όπως ακριβώς οι χιππυδες πηγαιναν στην Ινδία, οι πλούσιες κυρατσες κάνουν γιόγκα κι έτσι. Αυτό φυσικά είναι το γνωσιοθεωρητικό κομμάτι γιατί η υλική βάση μάλλον είναι άλλη...

ΡΓ

Unknown είπε...

πισω απο τις οικονομικες κατηγοριες υπαρχουν κοινωνικες σχεσεις.
στην ιδανικη περιπτωση που η εργατικη ταξη ηταν ενωμενη και απολυτα
συνειδητοποιημενη,σιγουρα δεν θα ισχυε ο νομος της αξιας στην μεταβαση.
η κυβερνηση θα καθωριζε τις προτεραιοτητες,οι εργατες θα επαιρναν τα
κουπονια,αναλογα με την προσφορα εργασιας, και θα υπηρχε καποια νοητη μοναδα
μετρησης των ροων για τον εξορθολογισμο της παραγωγης.

η γενικευμενη ομως και ενιαια χρηση του χρηματος σε ολες τις κοινωνικες 1
σφαιρες, η αυτονομηση του με τις καταθεσεις στις τραπεζες με τοκο,
το ιδιο και σε κρατικα ομολογα,η αξιακη και χρηματικη σχεση ανταλλαγης μεταξυ τομεα 1 και τομεα 2, δειχνει την γενικευμενη ισχυ του νομου της αξιας.

αναποφευκτο και αναγκαιο κακο σιγουρα.
ακομα και ο Μαντελ το δεχεται.
το ζητημα ειναι οτι οι ιδιες οι αντιθεσεις που κληρονομει η μεταβαση απο το
παρελθον,δεν μπορουν να χρησιμοποιηθουν ως το κυριαρχο μεσο οικοδομησης του σοσιαλισμου.

ο ιδιος ο νομος της αξιας θα οδηγησει αναποφευκτα στον λιμπερμαν και την αγορα.

Δικαιος είπε...

Την εποχη του Μπρεσνιεφ ολοι ειτε εκαναν δευτερη δουλεια, ειτε εκλεβαν το κρατος. Αυτη η διαφθορα της βασης αποτελεσε το προσθετο στοιχειο που οδηγησε σε μια σχεδον αναιμακτη αντεπανασταση.
Το στοιχειο της διαφθορας στην κορυφη υπηρχε απο πριν. Τα ειδικα καταστηματα και οι υπηρεσιες δυο ταχυτητων υπηρχαν απο την αρχη.

Δικαιος είπε...

Ta προιοντα ηταν σε 2 κατηγοριες. Η νομιμη που ηταν αχρηστα και της μαυρης αγορας που ειχε πολλαπλασιες τιμες. Αυτο ισχυε ακομα και για τις πρωτες υλες. Αντι λοιπον οι μεταρρυθμισεις (αν δεκτουμε οτι ηταν τιμιες και οχι εκ του πονηρου) να λυσουν αυτα τα προβληματα, δεν τα επηρρεασαν αλλα γιγαντωσαν και την παραοικονομια και τις καταθεσεις.

zoot horn rollo είπε...

Μη σου πω απ' το 1917 και πριν διεφθαρμενοι ηταν ολοι. Πες τα.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Αδικίες και διαστρεβλώσεις (πιασάρικες) Α-Δίκαιε.
1. Ούτε το στοιχείο της διαφθοράς είναι απόλυτα εκμηδενίσιμο, όσο υπάρχει κράτος, και επίσης δεν είναι απαραίτητο η όποια ύπαρξή του να έχει αποφασιστικό ρόλο στον χαρακτήρα κάθε κράτους. Ο ιδανικός κόσμος είναι στον ουρανό της Αγίας Γραφής.
2. Υπήρχαν και άλλες διακρίσεις και αντιθέσεις στον Υπαρκτό, εκτός από "τα ειδικά καταστήματα και τις υπηρεσίες δύο ταχυτήτων". Μη μεροληπτούμε σαν πασόκοι αρχών '80.
3. Το ότι "τα ειδικά καταστήματα και τις υπηρεσίες δύο ταχυτήτων", εκτράπηκαν του προορισμού τους δεν σημαίνει ότι η ίδια η ύπαρξή τους αποτελούσε τεκμήριο διαφθοράς.
4. Γιατί δε λες, πως κι ο Λένιν ήταν διεφθαρμένος, αφού κυκλοφόραγε στο τραίνο πρώτη θέση; Η ...το κρατάς για μετά;!!!

Βλέπεις, όλοι μπορούμε να είμαστε διαστρεβλωτές και πιασάρικοι!
Το μόνο εύκολο.

Δικαιος είπε...

Οχι, ο χαρακτηρας του κρατους επηρρεαζεται απο την ταξη που ειναι στην εξουσια. Η διαφθορα ηταν μια απο τις αιτιες που εχασε το συστημα το κυρος του. Λεω οτι χρησιμοποιηθηκε ως επιχειρημα εναντια στον σοσιαλισμο. Εξηγει την αναιμακτη αντεπανασταση.
Για τον Λενιν οτι εκανε ηταν για την επανασταση, αφιερωσε την ζωη του, στο κομμα, και δεν τον θεωρω ολοκληρωτιστη, δεν ειμαι ανταρσια.

Η ερμηνεια της ανατροπης του 1989 πρεπει να ξεκινησει απο την περιοδο Νεπ.
Ο Λενιν θεωρει ως πρωτο καθηκον την περιοδο αυτη ο ελεγχος της διαφθορας που προκαλειται οταν ενας νεπμαν κανει γνωριμια με εναν κρατικο αξιωματουχο. Ζητησε να επαγρυπνουν. Μετα ομως λογω των εξωτερικων συνθηκων ως πρωτο καθηκον μπηκε η οικονομικη αποτελεσματικοτητα. Σε αυτο το καθηκον θυσιαστηκαν ολα τα υπολοιπα. ΠΧ αυξηθηκε η ψαλιδα των αμοιβων. Δεν υπηρχε ομως Λενιν τοτε. Και προκαλει απορια το γεγονος οτι ενω ετσι κερδηθηκε ο πολεμος, χαθηκε η ειρηνη.

Xampellos είπε...

Eυχαριστω για την απαντηση! Το παρακολοθουσα με μεγάλο ενδιαφέρον το συγκεκριμένο ιστολογιο και λυπηθηκσ όταν σταμάτησε. Θυμάμαι ότι υπήρχε κάποια συζήτηση σε σχέση με το αν είναι ιμπεριαλιστική η οχι η ρωσια αλλα δεν ήξερα που είχε φτάσει το πράμα...όντως είχε κάτι το θορυβώδες η στήριξη του στο ΚΚΕ που πάντα μ έκανε να αμφιβάλλω κάπως αλλα με τα κείμενα του προσέφερε αρκετά- πάντα στα συγκεκριμένα όρια του ιντερνετ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Αν "έτσι" κερδήθηκε ο πόλεμος, τότε δεν χάθηκε "έτσι" η ειρήνη.
Αν "έτσι" χάθηκε η ειρήνη, τότε δεν κερδήθηκε "έτσι" ο πόλεμος.
Αλλιώς, θα μείνουμε με τις απορίες, η θα καταλήξουμε στην άποψη του J. K. Galbraith, ότι "ο Σοσιαλισμός, σαν ολοκληρωτικό σύστημα, προσιδιάζει στους πολέμους, ενώ ο Καπιταλισμός, σαν δημοκρατικό σύστημα, προσιδιάζει στην ειρήνη", και ...δε θα μείνει τρίχα στην κεφαλή μας!!!

Αναυδος είπε...

μη βαζεις το καρο μπροστα απο το αλογο
η διαφθορα ειναι συμπτωμα η υπαρξη της βασιζεται στις ευκαιριες προσπορισμου μερους του πλεονασματος Αν οι ευκαιριες συρρικωνονται το συτο θα συμβει με τη διαφθορα

το οτι επαιξε σημαντικο ρολο για να μην υπερασπιστει ο λαος την εξουσια του ειναι αλήθεια

Πανος είπε...

Προσοχη! Αλλο ο νομος της αξιας και αλλο ο νομος της προσφορας και της ζητησης. Ο δευτερος μπορει να επενεργει στον πρωτο στη διαμορφωση των αγοραιων τιμων των εμπορευματων σε πλαισιο ελευθερου ανταγωνισμου. Δεν επηρεαζει τις τιμες παραγωγης ουτε την αξια των εμπορευματων. Για να κατανοησουμε τη συζητηση για την οικονομια στην εσσδ και το τι εγινε εκει πρεπει να εχουμε ξεκαθαρες τις παραπανω εννοιες. Διαβαζουμε το κεφαλαιο! Πανος

Δικαιος είπε...

Kαλα τωρα ο καθε αστος μπορει να ερμηνευει οπως τον συμφερει. Πως ερμηνευει αραγε την δημοκρατια οταν κανει πολεμους και ιμπεριαλιστικεςεπεμβασεις;

Τις αιτιες τις ψαχνουμε ακριβως για να αντικρουσουμε τετοιες αποψεις που κυκλοφορανε στον κοσμο οχι μονο στους αστους.

Ειναι προφανες οτι αλλη ταξη ηταν στην εξουσια το 1942 και αλλη το 1985. Οχι;

zoot horn rollo είπε...

Άλλες "λούπες" από 'δω...

Ανώνυμος είπε...

Καλά, ο συγκεκριμένος τύπος είναι ο ορισμός της ανεμοδουρας.Στο παλιό του ιστολόγιο είχε 14 αναδημοσιεύσεις του Καζακη.Ενω σε μία από αυτές γράφει το εξής σχόλιο, υπερασπιζόμενος τον Καζάκη:

""Το αίτημα της άρνησης της πληρωμής του χρέους δεν είναι ένα επαναστατικό μέτρο, αλλά ένα βαθύτατα λαϊκό και δημοκρατικό μέτρο που απαντά όχι μόνο στην αδυναμία της αποπληρωμής του σημερινού δημόσιου χρέους της χώρας, αλλά και στον χαρακτήρα αυτού του χρέους."

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους συνεχίζουν το τροπάρι που λέει ότι ο Καζάκης είναι "εθνολαϊκιστής." Ποιος "εθνολαϊκιστής", ακροαριστερού έστω τύπου, θα επέμενε να ξεκαθαρίζει ότι το αίτημα που διατυπώνει ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ με κάποιου είδους επαναστατική αντζέντα, αλλά καθαρά αμυντικό, ουσιαστικά "συντηρητικού" χαρακτήρα αίτημα με μοναδικό στόχο την στοιχειώδη προστασία των συνθηκών διαβίωσης της πλειοψηφίας της χώρας; Και πόσες φορές ακόμα πρέπει να το πει για να το καταλάβουν όσοι τον αποκαλούν "ΚΚΕ", "λαϊκιστή", "υπερπατριώτη", και εγώ δεν ξέρω τι άλλο;"

Σχόλια υπεράσπισης του Καζάκη υπάρχουν στις περισσότερες αναρτήσεις, απλώς δεν τις παραθέτω γιατί χωρίς τα συμφραζόμενα δεν βγάζουν νόημα.

Αντίστοιχες αναδημοσιεύσεις και σχόλια υπάρχουν και για τον Βαρουφάκη.

Μετά έκανε στροφή 180 μοιρών, έκανε την αυτοκριτική του, εγκατέλειψε τις παλιές του απόψεις και προσέγγισε το ΚΚΕ το οποίο υπερασπιζόταν μέχρι και το 15.Μετα έκανε ξανά την αυτοκριτική του που στήριξε το ΚΚΕ, ανακάλυψε όψιμα ότι η ηγεσία του είναι τροτσκιστική, και έκτοτε το πολεμά με λύσσα, για να προσεγγίσει στη συνέχεια το ΑΚΕΛ, που παλιότερα το θεωρούσε σοσιαλδημοκρατικης κοπής κόμμα και ρεφορμιστικο -- ενώ σε κάποια ζητήματα έχει ταύτιση απόψεων και με το λαφαζανεικο, που παλιότερα το αντιμετώπιζε σχεδόν πάντα σκωπτικά.Πραγματικα ανεμοδουρα.

Προλεκαλτ

Δικαιος είπε...

Το λαθος που εγινε και ξεκιναει απο παλια ειναι οτι δοθηκε μεγαλη βαρυτητα στην οικονομικη αποτελεσματικοτητα και υποβαθμιστηκε η κομματικη ζωη με την κριτικη-αυτοκριτικη. Η κομματικη λειτουργια εγινε τυπικη και διεκπεραιωτικη, η καρτα μελους εξυπηρετουσε σαν εισιτηριο οικονομικης ανελιξης. Συνεπως η μαζικη διαφθορα δεν ηλθε σαν αποτελεσμα της αυξημενης περισσειας αλλα σαν αποτελεσμα της πολιτικης παρακμης του κομματος. Αν η καθοδηγηση λειτουργουσε κανονικα (δεν λεω τελεια) η διαφθορα δεν θα ειχε παρει διαστασεις επιδημιας.

Βεβαια η παρακμη του κομματος ειχε πολλες συνεπειες, οχι μονο την διαφθορα.
Τα προβληματα που παρουσιαζονταν, πχ κακη ποιοτητα των αγαθων, αντιμετωπιζονταν χωρις σχεδιο, χωρις θεωρητικη επεξεργασια. Επικρατησε ο εμπειρισμος. Οι διευθυντες εχοντας ανεξαρτησια απο τον σχεδιασμο, εφταναν να αγοραζουν απο την παραοικονομια τις απαραιτητες πρωτες υλες.
Ο οικονομισμος δηλαδη που κυριαρχησε στον τροπο σκεψης του κομματος, τελικα οδηγησε σε μια κυριαρχια του εμπειρισμου.
Η καθοδηγηση επαψε να σκευτεται με τα εργαλεια του μαρξισμου, η διαλεκτικη σκεψη αποκοπηκε απο το κομμα, απασχολουσε μονο θεωρητικους, ολα αυτα θεωρηθηκαν περριτα. Η συνδεση θεωριας πραξης που ηταν αρχη την εποχη του Λενιν, καταργηθηκε. Η καθοδηγηση επαψε να καθοδηγει, τελικα επικρατησαν οι απατεωνες τυπου Γελτσιν στο κομμα. Κυριαρχια του αμοραλισμου. Το κομμα αυτοδιαλυθηκε.

Unknown είπε...

ποιος και πως αντισταθηκε στον χρουτσωφ?
ο μπερια που ηθελε να κανει την ανατολικη γερμανια ζωνη ελευθερου εμποριου?
ο μολοτοφ που ειχε κανει προταση για την κυκλοφορια των δυτικων εφημεριδων στην μοσχα?
ο σουσλωφ που καταδικασε την προσωπολατρεια?

για συζητηση στον λαο και τα συνδικατα ουτε λογος,αφου υπηρχε η αποψη,
οτι ακομα και κυριαρχα ζητηματα λυνονται αποκλειστικα μεσα στους
κολπους της ηγεσιας του κομματος,δηλαδη εκει που ηταν το κεντρο της δυναμης των νεων προνομιουχων στρωματων.
δημιουργηθηκαν πριν επι σταλιν,ειναι αδυνατο να εγιναν απο το 53 εως το 56.
και δημιουργηθηκαν μεσα απο τις ιδιες τις αντιφασεις της μεταβασης.
πηγαιναν λαου λαου και πριν και μεχρι τον γκρομπατσωφ.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Παρατηρω οτι τα συμπερασματα του κομματος γινονται δεκτα μονο αν διατυπωθουν με συγκεκριμενο τροπο και απο συγκεκριμενα ατομα.
Αυτο ομως δεν μας βοηθαει πουθενα.

Unknown είπε...

πιο επικινδυνο απ ολα ειναι η αγιοποιηση μιας περιοδου.
τεινει να χρησιμοποιειται σαν μια μεταμοντερνα ταυτοτητα,που απλως υπαρχει
σαν επιλογη μεσα στην πολλαπλοτητα του μεταμοντερνισμου.

η ιδια η ταυτοτητα δεν βοηθαει στα ζητηματα που καθε μερα βαζει η ταξικη παλη.
εχει αρχισει ηδη να κουραζει και να γινεται μονοτονη.

φρεσκος αερας ερχεται μονο απο την ιδια την αντιθεση οπως τιθεται,
αυτη κινητοποιει τις μαζες και αυτη συνεπιφερει την ιδεολογια τους,σε πρωτο σταδιο
τπυλαχιστον.οχι το αντιστροφο.

Yπωτακουστης Basenknak είπε...

Ειναι αληθεια οτι ο Χρ. ηταν ο εμπιστος ανθρωπος του Στ. στην Ουκρανια.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Αν μου επιτρέπετε, Πάνο (16 Αυγούστου 2017 - 9:56 π.μ. ) και λοιποί, καθώς και η …μνήμη μου:
Ο Νόμος της Αξίας είναι ο γενικός νόμος της κάθε κεφαλαιοκρατικής παραγωγής και ορίζει τις αξίες των παραγομένων εμπορευμάτων σαν το μέσο κοινωνικό όρο όλης της απαιτούμενης κοινωνικής εργασίας (νεκρής και ζωντανής) για την παραγωγή τους. Ισχύει τόσο στην ελεύθερη, όσο και στην μονοπωλιακή αγορά, άσχετα αν στην τελευταία εφαρμόζεται με ειδικό τρόπο (στο σύνολο της οικονομίας).
Οι Τιμές Παραγωγής είναι παραλλαγμένη μορφή της Αξίας καθώς συμπεριλαμβάνουν και την δαπάνη η όφελος κίνησης του κεφαλαίου, που υπεισέρχεται στην παραγωγική διαδικασία. Στην σπάνια περίπτωση, που υπάρχει κεφαλαιακή ισορροπία σε έναν κλάδο (ούτε μπαίνουν νέα κεφάλαια, ούτε αποχωρούν/καταστρέφονται), οι Τ.Π. απεικονίζουν την Αξία των εμπορευμάτων του κλάδου.
Οι Αγοραίες Τιμές είναι οι ορατές, αυτές, που όλοι βλέπουμε και ξέρουμε, και στις οποίες πραγματοποιούνται οι συναλλαγές. Οι αστικές στατιστικές συγκροτούνται με βάση τις Α.Τ., όπως είναι φυσικό.
Στην αμιγή ελεύθερη αγορά, οι Α.Τ. ταυτίζονται με τις Τ.Π., ενώ στην μονοπωλιακή αγορά (όπου κυριαρχούν πια τα μονοπώλια) δεν ισχύει αυτό.
Στην μονοπωλιακή αγορά τον τόνο δίνουν οι Μονοπωλιακές Τιμές, που είναι και αυτές αγοραίες, αλλά συνήθως οι ανώτατες δυνατές (και γενικά προσδιορίζονται αυθαίρετα από την πολιτική των μονοπωλίων κάπου εκεί κοντά, χωρίς, βέβαια, να μπορούν κι αυτές να υπερβούν τις ανώτατες). Ολες οι Α.Τ. στην μονοπωλιακή αγορά, μονοπωλιακές και μη, προφανώς δεν είναι ούτε αξίες, ούτε Τ.Π., δεν είναι όμως και ανεξάρτητες από τις αξίες. Γιατί, με δεδομένη την γενική ισχύ του Νόμου της Αξίας, η αυθαίρετη υπερτίμηση των μονοπωλιακών τιμών μοιραία συνεπάγεται αντίστοιχα ισόποση συνολική υποτίμηση των μη μονοπωλιακών τιμών των εμπορευμάτων των μη μονοπωλιακών κεφαλαιοκρατών παραγωγών. Και αυτός είναι ο τρόπος, που τα μονοπώλια τελικά εκμεταλλεύονται όλη την υπόλοιπη κοινωνία και όχι μόνο τους άμεσους πελάτες τους.
Ο λεγόμενος «νόμος» της Προσφοράς και Ζήτησης είναι η διαδικασία των συναλλαγών, που απλά φανερώνει και δεν προσδιορίζει η διαμορφώνει ) τις αναγκαίες Α.Τ,. που διαμορφώνονται νομοτελειακά σύμφωνα με τις αξίες και τις αναγκαίες παραλλαγές τους.
Το κέρδος είναι η διαφορά της τιμής πώλησης μείον τα έξοδα παραγωγής η κόστος, όλα εκφρασμένα σε αγοραίες τιμές, και προκύπτει συγκεκριμένα για κάθε προϊόν. Το μέσο κέρδος, ανά επιχείρηση η ανά κλάδο η και για όλη την οικονομία η ένα υποσύνολό της, προκύπτει σαν αριθμητικός μέσος όρος των μερικών κερδών, σαν ποσοστό μπορεί να αναφέρεται στα αντίστοιχα έξοδα η στις αντίστοιχες τιμές πώλησης (πάντα αγοραία, -ες,), και, όταν υπολογίζεται και στην μονάδα του χρόνου (που αυτό έχει και σημασία εν τέλει), εκφράζει τον ρυθμό αναπαραγωγής η συρρίκνωσης, δηλαδή καταστροφής κεφαλαίου για τις ζημιογόνες επιχειρήσεις.

Με βάση τα παραπάνω, νομίζω, πως η χρήση όρων όπως, «κεφάλαιο», «κέρδος», «αγορά» κλπ. για τις επιχειρήσεις του υπαρκτού σοσιαλισμού, ακόμη και στα τελευταία στάδια της αποδόμησής του, είναι καταχρηστική και όχι πολύ επιστημονική, άλλωστε γι αυτό την λανσάριζαν με πάθος οι «αγοραίοι», που είχαν τους σκοπούς τους. Είναι καλύτερα να χρησιμοποιούμε την ορολογία του «Εγχειριδίου Πολιτικής Οικονομίας» της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ: «Φόντα» η «διαθέσιμα», «περίσσευμα» η «πλεόνασμα», «παραγωγή-διανομή» η «σοσιαλιστική αγορά», κλπ, γιατί δεν είναι τα ίδια πράγματα.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Oταν το 99% της κυρίαρχης κουλτούρας δαιμονοποιεί "μια περίοδο" (ξέρετε ποιά...), εμφανίζονται και καμπόσοι χατζηαβάτηδες με το καταβρεχτήρι της ...."μεταμοντέρνας"(!!) ...."αγιοποίησης"! Πίσω από τους πασάδες και τους βεζύρηδες της δαιμονοποίησης.
Δεν είναι "αγιοποίηση" οι ελάχιστες και αδύναμες προσπάθειες αποδαιμονοποίησης, αποκλιμάκωσης της υστερίας, και δημιουργίας ενός πλαισίου ψύχραιμης και επιστημονικής κριτικής, με σεβασμό στην ιστορική παρουσία των ...."δαιμόνων".

zoot horn rollo είπε...

Καλ. κι αυτ. με τα μισ. ον.

Ανώνυμος είπε...

Το ότι ο Χρουτσόφ ήταν ο άνθρωπος του Στάλιν στην Ουκρανία είναι μία θα έλεγα αυθαίρετη οπτική που "επιβεβαιώνει" μόνο η βικι βασισμένη σε πολιτικά βίπερ. Αλλωστε ο Χ. δεν ήταν σε ηγετικές θέσεις κατά την διάρκεια των μεγάλων συγκρούσεων του Στάλιν με τον Τρότσκι, αργότερα με την Ενωμένη αντιπολίτευση ή στις δίκες της Μόσχας. Φυσικά το καταλυτικό γεγονός στην πολιτική του σταδιοδρομία του ήταν η ανάληψη της θέσης του πολιτικού επιτρόπου στην πόλη του Στάλινγκραντ και η ανάληψη της θέσης του γραμματέα του κόμματος στην Ουκρανία μεταπολεμικά κατά την ανοικοδόμηση.

Από την άλλη κανείς δεν είπε ότι η συνεπής πτέρυγα του κκσε δεν είχε αδυναμίες οι οποίες και επέδρασαν καθοριστικά στην πορεία της διαπάλης (βλ. Μολότοφ, Μαλένκοφ,Μπουλγκάνιν ακόμα και ο Στάλιν πριν το 53') αυτό δεν αναιρεί ότι στην ουσία της διαπάλης είχαν δίκιο. Καθώς επίσης ότι είναι αστείο να λέμε ότι τα κομματικά μέλη και στελέχη ήταν προνομιούχα επί Στάλιν, όταν κατά την διάρκεια που ήταν γραμματέας έγιναν κάποιες από τις σκληρότερες ιδεολογικές και εσωκομματικές συγκρούσεις στην ιστορία. Οταν στελέχη της κε και του πγ περνούσαν από δίκη, εκτελούνταν κλπ. Τι "προνόμια" είναι αυτά; Μερικοί γράφετε απλώς για να επιβεβαιώσετε τον εαυτό σας και όχι για να κάνετε συζήτηση. Ξαναλέω κατά την διάρκεια της εποχής του Στάλιν το κόμμα είχε μικρή οργανωτική δύναμη πράγμα που δείχνει ότι δεν υπήρχε υλικό κίνητρο ένταξης στο κκ. Η μαζική εισροή νέων μελών ξεκίνησε μεταπολεμικά και είχε ως ένα βαθμό και προνόμια ως κίνητρο, αλλά αυτά ήταν το αποτέλεσμα της μετάλλαξης και όχι η βάση της.

Εκτός και αν πιστεύετε ότι οι σωστοί στρατηγικά κομμουνιστές ξαφνικά έγιναν οπορτουνιστές επειδή τους έδωσαν χάντρες και καθρεπτάκια σαν ιθαγενείς στις αρχές της αποικιοκρατίας. Ε συγνώμη αλλά δεν αυτές δεν είναι στέρεες εξηγήσεις και κυρίως δεν βοηθάνε να βγουν συμπεράσματα για το επόμενο άλμα στον ουρανό. Η ζημιά είχε γίνει ήδη στην στρατηγική οπτική πριν δεχθούν τις χάντρες και τα καθρεπτάκια.

Στην τελική αυτές οι απόψεις είναι τόσο σάπιες που έχουν ήδη καταρριφθεί από την ζωή. Εχουμε το παράδειγμα την Κούβας όπου κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Ραούλ ήταν κάποιος προνομιούχος γραφειοκράτης και όμως βλέπουμε ένα ξεκάθαρο άνοιγμα προς τις αγοραίες πολιτικές εδώ και μία δεκαετία.

Ο.Χ.Ε.Π.

Yπωτακουστης Basenknak είπε...

Το γεωργιανο κανεις δεν τον αντικατεστησε. Οταν πεθανε ολοι λυγισανε. Ειναι γεγονος το οποιο δεν εχει ερμηνεια, ειναι μια μοναδικοτητα.

Ανώνυμος είπε...

Οι αγοραίοι προϋπήρχαν του θανάτου του Στάλιν υπωτακουστή. Δεν "λυγίσανε" ωσάν οι αμαρτωλοί στην χριστιανική ηθική. Υπάρχει η κοινωνική ρίζα του φαινομένου του οπορτουνισμού στα επαναστατικά κόμματα. Διάβασε και τι γράφουμε εδώ μέσα πριν αρχίσεις την ειρωνεία. Αντε γιατί γίνεσαι και λίγο κουραστικός να ανοίγεις πράγματα που κανείς εδώ μέσα δεν είπε.

Από την άλλη είναι νομίζω αυταπόδεικτο από τον ρόλο που είχε ο Στάλιν στην εξέλιξη των επεξεργασιών του κκσε, ότι οι αγοραίοι αξιοποίησαν πέρα πολλών άλλων παραμέτρων ΚΑΙ τον θάνατο του Στάλιν για να ενισχύσουν την θέση τους μέσα στο κόμμα και εν τέλει να το παρεκλίνουν από τους στόχους του. Πράγμα απόλυτα εξηγήσιμο.

Ο.Χ.Ε.Π.

Unknown είπε...

ανωνυμε η ανωνυμη
στον μαρξισμο οι οποιες πολιτικες επιλογες εχουν ταξικη, κοινωνικη βαση.
συνεπως οποιαδηποτε αναγωγη λαθων η δεξιων πολιτικων αποκλειστικα σε εκεινη η την αλλη επιλογη του κομματος,ειναι κατ αναγκη επιφανειακη.


Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Το κομμα εχει συμπερανει οτι οι μεταρρυθμισεις Κοσιγκιν ανοιξαν τον δρομο προς τον καπιταλισμο.

Ποσταρα και σχετικο αρθρο απο το Ρ.

Δεν καταλαβαινω γιατι συζηταμε τοση ωρα τα αυτονοητα, αντι να πουμε κατι καινουργιο. Αυτο θα ηταν πιο δημιουργικο, απο το να λεμε για 1000στη φορα τα ιδια και τα ιδια.

Ανώνυμος είπε...

Nikos trend δεν μπήκες καν στον κόπο να διαβάσεις το σύνολο του σχολίου μου ως το τέλος και καρφώνεσαι χοντρά. Υπογράφω ως Ο.Χ.Ε.Π. στο τέλος.

Εγώ απλώς θα αντιπαραβάλω τμήματα από δύο τελευταία σου σχόλια και βγάλτα πέρα μόνος σου με την ανάλυση σου.

"στον μαρξισμο οι οποιες πολιτικες επιλογες εχουν ταξικη, κοινωνικη βαση.
συνεπως οποιαδηποτε αναγωγη λαθων η δεξιων πολιτικων αποκλειστικα σε εκεινη η την αλλη επιλογη του κομματος,ειναι κατ αναγκη επιφανειακη."

"ποιος και πως αντισταθηκε στον χρουτσωφ?
ο μπερια που ηθελε να κανει την ανατολικη γερμανια ζωνη ελευθερου εμποριου?
ο μολοτοφ που ειχε κανει προταση για την κυκλοφορια των δυτικων εφημεριδων στην μοσχα?
ο σουσλωφ που καταδικασε την προσωπολατρεια?"

Τελικά ποιος κάνει αναγωγή στην περιπτωσιολογία και επιφανειακή κριτική;

Ο.Χ.Ε.Π.

Yπωτακουστης Basenknak είπε...

Λυγισαν πως να γινει τωρα. οσο ζουσε ο μουστακιας κανανε τουμπεκι, μετα ομως νερωσαν το κρασι τους.

Unknown είπε...

πολυ σωστη η παρατηρηση του ο.χ.ε.π.
αγοραιοι υπηρχαν και επι σταλιν.
τρανταχτο παραδειγμα ο βοζνεζιεσκι υπευθυνος grossplan.

απο κει και περα μονο υποθεσεις μπορουν να γινουν,δεν υπαρχει βιβλιογραφια
στα ελληνικα ισως ουτε στα αγγλικα.
απο καποιες παραπομπες της κ.ο.μ.ε.π εχω την εικονα οτι οι πλανομερνικοι
ησαν μειοψηφια.

αυτο που φαινεται επισης ειναι οτι οι πλανομερνικοι,αναμεσα τους και ο ζντανωφ,
εστιασαν την κριτικη τους στην υπαρξη και λειτουργια κατηγοριων της αστικης πολιτικης
οικονομιας στην διαδικασια της σοβιετικης οικονομιας, μεσα στο πλανο.
και δεν τις θεωρουσαν συμπτωματικες ουτε λογιστικες,αλλα οτι υποδηλωνουν
την υπαρξη του εμπορευματος εργατικη δυναμη.

Αναυδος είπε...

ο χρουτσοφ ηταν ανακάλυψη του καγκανοβιτσ

Ανώνυμος είπε...

Αναυδε, κάνοντας μια αναζήτηση το όνομα του Καγκανοβιτς, ανακάλυψα αυτό το αριστούργημα:

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=386666

Απόλαυσε το.

Προλεκαλτ

Unknown είπε...

Ο.Χ.Ε.Π
sorry δεν ειδα την υπογραφη.

Yπωτακουστης Basenknak είπε...

Tον Λαζαρ ποιος τον ανακαλυψε;

Ανώνυμος είπε...

Από το κείμενο: "Η εκτέλεση των Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ, στενών συνεργατών του Λένιν(...)"

Βρε τους σατανάδες ήθελα να ήξερα που τα βρίσκουν και γράφουν ορισμένα πράγματα...

Ο.Χ.Ε.Π.

Αναυδος είπε...

και ο τυριμος και ο μανωλεας στενοι συνεργατες του Ζαχαριαδη ηταν
αποστατες υπηρχαν και θα υπαρχουν παντα

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλώ, ας είμαστε λιγάκι πιο προσεκτικοί!

Ο Λάζαρ Μοϊσέγιεβιτς Καγκανόβιτς (1893–1991) δεν υπήρξε αποστάτης του κομμουνισμού, αλλά παρέμεινε συνεπής πολιτικά ως το τέλος της ζωής του σε πείσμα των προσβολών, των εξευτελισμών και των μειώσεων που υπέστη από τον Χρουστσιόφ και τους διαδόχους του.

Η, εκ παραδρομής θέλω να πιστεύω, ταύτισή του με τους Τυρίμο και Μανωλέα είναι όχι μόνο άτοπη, αλλά και προσβλητική· άλλο τα πολιτικά λάθη που πρέπει να καταλογίζονται και να υποβάλλονται σε αυστηρή, ανηλεή κατ’ ανάγκη, κριτική, κι εντελώς άλλο η προσχώρηση ως πληρωμένου πράκτορα στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού. Έτσι.

Mistrustful

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι ο Αναυδος δεν αναφέρεται ως αποστάτη και πράκτορα στον Καγκάνοβιτς αλλά στους σύμφωνα με το βήμα "στενούς συνεργάτες του Λένιν" Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ για τους οποίους βασικά υπάρχουν αρκετά ράματα για τα γουναρικά τους. Εγώ θα φημίσω ότι οι συγκεκριμένοι δύο ήρθαν σε σκληρή σύγκρουση με τον Λένιν μέχρι και τις ημέρες της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 δηλαδή στην πιο κρίσιμη καμπή του εργατικού κινήματος τον 20ο αιώνα και πήραν ως ανταμοιβή για την ανεκδιήγητη αντεπαναστατική στάση τους πόδι από την ΚΕ των μπολσεβίκων (άσε τα μετά επί Στάλιν). Θα επιμείνω ότι είναι τραβηγμένος ο συγκεκριμένος ισχυρισμός άσχετα με το τι ισχύει γενικά σε άλλες περιπτώσεις.

Ο.Χ.Ε.Π.

Αναυδος είπε...

οι τυριμος μανωλεας αντιπαραβαλονται στους ζινοβιεφ-καμενεφ στο σχολιο του οζεπ

Ανώνυμος είπε...

ΟΚ, ΟΚ, Ο.Χ.Ε.Π. και Άναυδε, δική μου η αβλεψία, αλλά εκεί πού πάει να στρώσει η κουβέντα και να βγουν και κάποια ουσιαστικά πράγματα, όλο και τρυπώνει κάποιος, πετάει ένα δόλωμα ουσιαστικά άσχετο με την ουσία της κουβέντας και πολλοί πέφτουνε να τσιμπήσουνε αντί να το αγνοήσουν. Δεν χρειάζεται αυτό. Και τα αναφερθέντα περί Μπέρια επίσης είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά. Εν πάση περιπτώσει…

Mistrustful

Yπωτακουστης Basenknak είπε...

Eιναι τοσο απλο ηταν μελη του πολιτ.γραφ. οχι της κ.ε.
The first politburo was created in Russia by the Bolshevik Party in 1917 to provide strong and continuous leadership during the Russian Revolution occurring during the same year.
The first Politburo had seven members: Lenin, Zinoviev, Kamenev, Trotsky, Stalin, Sokolnikov and Bubnov.
Except for Lenin, who died in 1924, Stalin later had all the original members of the Politburo executed or assassinated during the period 1937–1940.[

zoot horn rollo είπε...

Με τα ίδια του τα χέρια μάλιστα τους σκότωσε. Πες τα.

Δυναμικές εμφανίσεις μετά από διακοπές, μου φαίνεται.

Unknown είπε...

τεινει να γινει επαναλαμβανομενο φαινομενο η στροφη κομμουνιστικων

τεινει να γινει επαναλαμβανομενο φαινομενο η στροφη κομμουνιστικων κομματων στον καπιταλισμο ,χωρις αντισταση απο την εργατικη ταξη που εκπροσωπουν
.χαρακτηριστικο τετοιων εξελιξεων ειναι οτι οι αλλαγες ερχονται απο τα πανω.

ο δημοκρατικος συγκεντρωτισμος,οπως λειτουργησε, χρησιμοποιηθηκε σαν μηχανισμος για την παλινορθωση.

προφανες ζητουμενο σημερα ειναι η εγκαθιδρυση ενος αλλου τυπου σχεσεων κομματος και
ταξης,τετοιου που να δινει το δικαιωμα στο κομμα να δινει πολιτικη κατευθυνση στα οργανα παλης των εργατων,αλλα και αυτα να μπορουν να βαζουν ανοιχτα τα ζητηματα στο κομμα.
η πρωτοπορια δεν ειναι δεδομενη προκυπτει στο μετρο που πραγματικα πειθει τις μαζες.

zoot horn rollo είπε...

Δυναμική επιστροφή λέμε.

Ανώνυμος είπε...

Τείνει να γίνει επαναλαμβανόμενο φαινόμενο η στροφή κομμουνιστικών κομμάτων στα οποία ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είχε ατονήσει, καταργηθεί ή/και είχε πάρει διεκπεραιωτικά χαρακτηριστικά. Παραδείγματα: Κίνα, Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία (το 70-80') ακόμα και η ΕΣΣΔ μετά το 56'. Αλλωστε ο πυρήνας των αγοραίων πολιτικών με εξαίρεση λίγες περιπτώσεις και κυρίως στην χώρα μας είχε ως πυρήνα την επίθεση στον ΔΣ.

Σε άλλη απάντηση: Το γεγονός ότι ο Καμένεφ ή ο Ζηνόβιεφ ήταν μέλη του ΠΓ δεν αποδεικνύει ότι ήταν "στενοί συνεργάτες του Λένιν" με την ίδια λογική λογική που δεν αποδεικνύει κάτι αντίστοιχο για τον Bubnov. Είναι ενδιαφέρον πως οι αναλύσεις ορισμένων τους κάνουν απολογητές του Βήματος και αναγνωρίζω την τίμια προσπάθεια να βγει το μεροκάματο του αντισοβιετισμού.

Επίσης, καλό βέβαια είναι να κοιτάμε και άλλες πηγές πέρα από την βίκι για να μην μπερδεύουμε ανεπίσημα προσωρινά όργανα λίγων ημερών με τον πραγματικό όργανο: https://www.marxists.org/glossary/orgs/p/o.htm

The executive body of the Russian Communist Party, the Political Bureau (Politburo for short) was first elected in 1919 by the 8th Russian Communist Party Congress in March 1919.
The first Politburo consisted of: Lenin, Trotsky, Krestinsky, Kamenev, and Stalin.

Ο.Χ.Ε.Π.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Αν έχεις κάτι στο μυαλό σου, 22 Αυγούστου 2017 - 1:20 π.μ., περίγραψέ το, μη μας κρατάς σε αγωνία.
Εγώ πάντως νομίζω πως ο "άλλος τύπος σχέσεων" είναι ήδη γνωστός και δοκιμασμένος από τα χρόνια της Β' Διεθνούς. Επιζεί και σήμερα σε όλα τα καιροσκοπικά μορφώματα κι εδώ (Ανταρσύα, τΣύριζα κλπ.) επιτρέποντας στην αστική τάξη να καθοδηγεί με άνεση το ...."εργατικό" κίνημα!

Unknown είπε...

σεχταρ
μια προσθετη διαδικασια επαληθευσης της γραμμης δεν βλαφτει.
ανεβαζει και την πολιτικη συνειδηση του προλεταριατου.