Εσύ τι είδους κομμουνιστής είσαι;

-Γιατί, το έχετε σε πολλά είδη;
Υπάρχουν πχ αυτοί που είναι αγάπη από την κορυφή ως τα νύχια, όπως έλεγε ο Χικμέτ. Κι αυτοί που αγαπάνε από την κορυφή ως τα νύχια τον εαυτό τους, το σύστημα, τις “ανέσεις” και τις μικροαστικές “ελευθερίες” που τους παρέχει…

Αναδημοσίευση από Κατιούσα (και περαστικά στους ασήμαντους κομπλεξικούς, που κατάλαβαν ό,τι ήθελαν να καταλάβουν).

-Εσείς, τι είδους κομμουνιστής είσθε;
-Γιατί, το έχετε σε πολλά είδη;

Κοιτάξτε, υπάρχουν πχ κομμουνιστές από τα Lidl, σαν τον Κατρούγκαλο.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που το θεωρούν βαρύ τίτλο τιμής και δεν το χαρίζουν εύκολα στον εαυτό τους, αλλά πιστεύουν πως είναι ένα ιδανικό, που πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να το φτάσουν και να αποκτήσουν το δικαίωμα να αποκαλούνται έτσι.

Υπάρχουν αυτοί που πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ή που πέρασαν και τους τα ακούμπησαν, για να περάσουν στην αντίπερα όχθη, όπου εξαργυρώνουν τώρα τα ένσημά τους.

Αυτοί που είναι αγάπη από την κορυφή ως τα νύχια, όπως έλεγε ο Χικμέτ. Κι αυτοί που αγαπάνε από την κορυφή ως τα νύχια τον εαυτό τους, το σύστημα, τις “ανέσεις” και τις μικροαστικές “ελευθερίες” που τους παρέχει, αλλά θέλουν να κρατήσουν τα νύχια τους έξω από το βούρκο, για την καλή έξωθεν μαρτυρία.

Αυτοί που είναι νύχι-κρέας με το λαό, κι αυτοί που είναι μίσος από την κορυφή ως τα νύχια και δεν μπορούν να συσπειρώσουν ούτε τον ίσκιο τους. Κι αυτοί που είναι “από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα”.

Υπάρχουν οι κομμουνιστές του πληκτρολογίου και της οθόνης, αλλά δεν μπορείς να πεις πως είναι χαμένη υπόθεση και δεν εξελίσσονται. Τώρα υπάρχουν και τα κινητά με τις οθόνες αφής… (τα χαϊδευτά, που έλεγε κι ένας σφος, πριν πάρει κι αυτός ένα).

Υπάρχουν κομμουνιστές με Κάπα κεφαλαίο, που εμπνέουν τον κόσμο γύρω τους με το παράδειγμά τους και είναι σημείο αναφοράς. Που είναι πανταχού παρόντες, σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε αγώνα, κι ας μην είναι ακόμα και τα πάντα πληρούντες, γιατί δεν είμαστε ακόμα πολλοί κι αρκετά δυνατοί.


Αυτοί που θυσιάζουν το χρόνο τους και την προσωπική τους ζωή (ή απλά τη ζωή τους, ανάλογα με τις συνθήκες κάθε φορά) για να πάψει να κάνει τζάμπα θυσίες, χωρίς αντίκρισμα και στόχο ο δικός μας λαός.

Υπάρχουν οι “ορθόδοξοι κομμουνιστές” κι οι “αιρετικοί”, που θεωρούν εαυτούς ορθόδοξους. Υπάρχουν πολυθεϊστές, που έχουν κάνει ένα δημιουργικό(;) ιδεολογικό αχταρμά. Αυτοί που έχουν τυφλή, θρησκευτική πίστη και βολεύονται στο ρόλο του ποίμνιου, ενώ το ζήτημα είναι να γίνουμε όλοι “ιεραπόστολοι”. Οι αλλαξοπιστήσαντες εικονομάχοι που έλεγαν πως πρέπει να εκσυγχρονιστούμε και κατέληξαν στη μεγάλη αγκαλιά (ή κάπου στα πέριξ) του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Κι αυτοί που στερούμενοι κάθε ιδανικού, βλέπουν τα δικά μας ως δόγμα κι αγκυλώσεις, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.

Υπάρχουν διαβασμένοι διανοούμενοι που ζουν στο συννεφάκι της θεωρίας και δεν προσγειώνονται στην πραγματικότητα, που την θ(ε)ωρούν αφ’ υψηλού, χωρίς να μπορούν ποτέ να την αλλάξουν. Αυτοί που δε διαβάζουν ποτέ, γιατί τους καταπίνουν οι δουλειές και τα καθήκοντα που πρέπει να βγουν, και τρέχουν καθημερινά γύρω από την ουρά τους, χωρίς θεωρητιικό μπούσουλα, για να φωτίσει το δρόμο.

Κι υπάρχουν κι οι οργανικοί διανοούμενοι που βγαίνουν μέσα από τις γραμμές και τα σπλάχνα της εργατικής τάξης, συνδυάζοντας ιδανικά (ή το κατά δύναμιν) πράξη και θεωρία.

Υπάρχουν συνειδητοί κομμουνιστές κι άλλοι που νόμιζαν ότι είναι μέχρι που γύρισε ο τροχός κι επήλθε η αυτογνωσία.



Υπάρχουν -πέραν των άλλων- μαοϊκοί, τροτσκιστές, αλτουσεριανοί, ελευθεριακοί, λουξεμπουργκικοί και λουξεμβουργιανοί ευρωκομμουνιστές, Βρυξελλιώτες, με αγάπη για την ΕΕ και… το πεδίο πάλης της. Ο κομμουνιστής όμως ή θα είναι “σκέτος” (με ολίγη), χωρίς αφρούς και κορδελάκια να τον προσδιορίζουν συμπληρωματικά ή… (αν έχει τα κορδελάκια) δε θα είναι τέτοιος.
Ο σωστός κομμουνιστής πιστεύει πως είναι ένας αλλά λέων (όχι απαραίτητα Τρότσκι) κι όλοι εσείς τυριά. Που για τους σ/φους στη ΛΔ του Βορρά, να ξέρεις, ένα είναι το τυρί (η φέτα), ένα είναι το κόμμα (ΚΚΕ). Κι όλα τα άλλα είναι κασέρια, χωρίς λιπαρά και ουσία. Και αν επιμένεις, σώνει και ντε, χαμουτζή σ/φε να τα λέμε τυριά και κασέρια, να ξέρεις πως ούτως ή άλλως θα είναι κίτρινα σαν τη χρεοκοπημένη δεύτερη διεθνή ή άσπρα σαν τους λευκοφρουρούς της αντίδρασης.

-Δηλαδή είστε αναθεωρητής;
-Όχι παιδάκι μου, εγώ δεν έχω τέτοιες δυνατότητες. Είμαι βοσκός.
(…)
-Α-να-θε-ω-ρη-τής. Είστε;
-Όχι δεν είμαι τέτοιο, είχαμε έναν, τελείωσε, προχτές τον πήρανε.



Μήπως είσαι τότε, σύντροφε, από αυτούς που βλέπουν τα πάντα σαν κουτάκια, και πιστεύουν πως η πολιτική, κομμουνιστική τους ταυτότητα μπορεί να βγει ανάλογα με τα άλφα, τα βήτα και τα γάμα που θα απαντήσει σε ένα τεστ-ερωτηματολόγιο;
-Όχι, αλλά κι αυτά έχουν την πλάκα τους, όσο δεν τα παίρνεις σοβαρά.

Το σημείωμα γράφτηκε με αφορμή το δημοφιλές τεστ που κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στο Facebook και βρίσκει “τι κομμουνιστής είσαι”, απαντώντας και σε διάφορα άλλα ερωτήματα, με βάση το προφίλ σου. Μόνο που, όπως με ενημέρωσε το Λαϊκό Στρώμα, δεν είναι καν στο επίπεδο του νεοθετικισμού -λες άλφα, άρα είσαι το βήτα- αλλά μια ανοησία και μισή, που βγάζει τυχαίες απαντήσεις. Οπότε, σ/φε αναγνώστη, αν τυχόν βγήκες τροτσκιστής, ευρωκομμουνιστής (ή κάτι άλλο που δε σε αντιπροσωπεύει) και σου κάνουν καζούρα οι φίλοι σου για την πολιτική σου στροφή, μην απελπίζεσαι και (η μέρα εκείνη) δε θα αργήσει…


Ή στην τελική, ξανακάνε το τεστ, μέχρι να σου βγάλει το αποτέλεσμα που ήθελες.