ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΓΕΛΙΑ

Η συγκλονιστική σας συμμετοχή μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Για σήμερα μια απλή καταχώριση. Ένα αγκάθι για όλους εμάς, τα μπρεζνιεφικά απολιθώματα που θέλουμε να πιστεύουμε ότι στη Σοβιετική Ένωση υπήρχε σοσιαλισμός -με τα καλά του και τα στρααβά του- μέχρι τον Γκορμπατσόφ πάνω κάτω (κάπου διάβασα ότι ο Χαρίλαος στο 14ο Συνέδριο που ήταν και καλά ντούρο, δηλ της ανασυγκρότησης, με τους αναθεωρητές φευγάτους, είχε πει ότι η Περεστρόικα πήγε καλά στα τρία πρώτα χρόνια και μετά στράβωσε. Δήλωση που εκ των υστέρων κρίνεται εκτός γραμμής) είναι οι διπλωματικές σχέσεις της ΕΣΣΔ με την χούντα των συνταγματαρχών. Λέγεται πως ήταν πολύ καλές -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπήρχε βαθύτερη -ή παρασκηνιακή- συνεργασία. Για μένα όμως όσον αφορά τις σχέσεις της ΕΣΣΔ με την Ελλάδα, είναι αγκάθι μεγαλύτερο και από το κλασικό "ο Στάλιν άφησε αβοήθητο τον ΔΣΕ στον εμφύλιο γιατί υπήρχε η συμφωνία με το χαρτάκι και τα ποσοστά επιρροής που περιγράφει ο Τσώρτσιλ στην Γιάλτα".
Επ' ευκαιρίας να πούμε δυο λόγια και γι' αυτό. Η ΕΣΣΔ έδωσε βοήθεια, αλλά έμμεσα και περιορισμένα, ώστε να μην γίνεται αντιληπτό και προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο. Ελάχιστοι "εμβριθείς" "αντικειμενικοί" ιστορικοί και τιμητές στέκονται στην απόσπαση της Γιογκοσλαβίας από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, που επισημοποιείται περί τα 1948 και κόβει τον κύριο δρόμο ανεφοδιασμού των ανταρτών από τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Σχεδόν όλοι πάσχουν από επιλεκτική αμνησία και καμώνονται πως ξεχνούν ότι ακριβώς στο χρονικό διάστημα που έγινε ο "εμφύλιος" οι Αμερικάνοι είχαν σημαντική υπεροπλία και το μονοπώλιο της γνώσης κατασκευής ατομικής βόμβας, που τους επέτρεπε να έχουν τον πρώτο λόγο και σε διπλωματικό επίπδο όπου εκφράζονταν οι παγκόσμιοι συσχετισμοί. Το ξεχνούν επίσης όταν αναφέρουν ότι τότε ήταν η ευκαιρία για μια παγκόσμια επανάσταση με μπροστάρη την ΕΣΣΔ (λες και η επανάσταση σε άλλες χώρες ήταν ζήτημα πρωτίστως των Σοβιετικών. Οι ίδιοι βέβαια κατηγορούν τους Σοβιετικούς ότι εγκαθίδρυσαν σοσιαλισμό σε Πολωνία και Ρουμανία με το έτσι θέλω χωρίς να υπάρχει ντόπιο επαναστατικό κίνημα).
Στα αρνητικά για τον Στάλιν καταγράφεται η χρονική συγκυρία της υπογραφής της ατιμωτικής συμφωνίας της Βάρκιζας που έκαβε χώρα λίγο μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης κορυφής στην Γιάλτα. Είναι μάλλλον αφελές να μη συσχετίσουμε τα δύο γεγονότα αποδίδοντάς τα σε σύμπτωση.
Τέλος όσον αφορά το περίφημο ενενήντα-δέκα και το χαρτάκι της Γιάλτας. Είναι νομίζω ηλίθιο να πιστέψουμε μια τόσο απλοϊκή εκδοχή που περιγράφει τον καθορισμό των σφαιρών επιρροής σαν μια παρτίδα πόκερ. Πόκερ βέβαια μπορεί να μην ήτανε, οπωσδήποτε όμως θύμιζε σε ένα βαθμό σκάκι (όπου οι Σοβιετικοί ήταν παραδοσιακά καλοί και τον μοναδικό που τους έσπασε την κυριαρχία τους, δηλ τον πρόσφατα τεθνηκότα Φίσερ, τον "καταράστηκαν" σε βαθμό που έγινε αντιαμερικανός ολκής στα τελευταία του). Όπου το πιόνι της Ελλάδας έπρεπε να θυσιαστεί για να κερδηθεί συνολικά η παρτίδα.
Κατά τη γνώμη μου οΤσώρτσιλ, που περιγράφει το περιστατικό στα απομνημονεύματά του, σκέφτεται όπως πάντα παμπόνηρα. Καταρχήν τα εκδίδει μετά τον θάνατο του Στάλιν οπότε κανείς δε μπορεί να τον διαψεύσει. Και κατά δεύτερον με την περιγραφή που δίνει πετυχαίνει το εξής εκπληκτικό. Όλοι οι κομμουνιστές στο βαθμό που πιστεύουν την εκδοχή αυτή, επηρεάζονται βαθύτατα από την στάση του Στάλιν και την θεωρούν κατακριτέα. Δε μπορεί, σκέφτονται, ένας κομμουνιστής ηγέτης να παίζει με τόση κυνικότητα στα ζάρια τον κόσμο και τις τύχες τόσων ανθρώπων ανάλογα με τα στενά συμφέροντα της χώρας του. Αντιθέτως στον δυτικό πολιτικό πολιτισμό και στο αστικό σύστημα αξιών ο κυνισμός θεωρείται προσόν και αρετή. Δε νομίζω ότι υπήρξε κανείς δυτικός που να στενοχωρήθηκε με αυτή την εκδοχή των γεγονότων και να είχε κάτι να προσάψει κάτι στον Τσώρτσιλ. Ούτε καν οι ίδιοι οι έλληνες πολιτικοί που θεωρητικά θα έπρεπε να νιώθουν προσβεβλημένοι από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα. Αυτό έλειπε δα, να σηκωθούν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι.
Τέλος πάντων ως προς την ουσία της Γιάλτας και τη στάση της ΕΣΣΔ δε μπορούμε να αμφισβητήσουμε πολλά πράγματα (αν και εννοείται ότι αντιθετες απόψεις επ' αυτού είναι δεκτές και κατανοητές). Μένει ως ουρά του ζητήματος μια πολύ μεγάλη συζήτηση που έχει ως βάση την τροτσκιστική προσέγγιση που ασκεί κριτική στον Στάλιν γιατί συνέδεσε την υπόθεση της επικράτησης του σοσιαλισμού με την υπεράσπιση των στενών συμφερόντων της ΕΣΣΔ κι όχι με την προώθηση της προοπτικής της παγκόσμιας επανάστασης, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη Γιάλτα.
Αφορμή για όλα τα παραπάνω πρόσφατη δήλωση του τρέντι Τσίπρα που αναπαρήγαγε τα γνωστά περί ξενοκίνητου ΚΚΕ που αρνήθηκε την εξουσία αρχικά και στη συνέχεια την διεκδίκησε υπό πολύ χειρότερες συνθήκες γιατί έτσι ήθελε το διεθνές καθοδηγητικό κέντρο. Αυτό ήταν για τον Τσίπρα ο "εμφύλιος". Και δεν υπήρχε παρέμβαση άλλων ξένων κέντρων στα Δεκεμβριανά και στη συνέχεια. Προς λαού... Οι κακοί σοβιετικοί τα φταίνε όλα. Κι ο μπαμπούλας Στάλιν...
Επιστρέφοντας στο ξεκίνημα του κειμένου ζητείται άτομο που να δώσει τα φώτα του -όσες αμφιβολίες κι αν έχει γι' αυτό που ξέρει, νομίζει ότι ξέρει, ή έστω κάπου άκουσε τυχαία- και περισσότερεςς πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις της ΕΕΣΔ του Μπρέζνιεφ με την χούντα των Συνταγματαρχών.
Άντε να κάνει και κάποιος ποδαρικό...