Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Σαν Αντόνιο Ρέμπελς (αντάρτες δυτικών προαστίων)

Η σύνδεση με ογκοχρέωση σε οδηγεί στο επιλεκτικό διάβασμα και στις τύψεις γιατί δεν είναι δική σου και χρεώνεις τη μπρέζνιεβα. Και το επιλεκτικό διάβασμα σε κάνει να χάνεις την προχτεσινή εκδήλωση της αλέκας στο περιστέρι και να το μαθαίνεις με μία μέρα καθυστέρηση.
Οπότε το ρίχνεις στα υποκατάστατα της ανταρσίας που είχαν χτες εκδήλωση στη στάση του μετρό. Η ανάγκη για υποκατάστατα συντροφικότητας είναι ακόμα πιο επιτακτική σε αυτή την πόλη. Αλλιώς τη βγάζεις κλαίγοντας κάθε βράδυ και τα σαββατοκύριακα κάνεις υπερωρίες.

Το σημείο ήταν κεντρικό, αλλά ο κόσμος περνούσε αδιάφορος.
Νεολαία που το αίμα της βράζει και το μυαλό της εξατμίζεται, άνεργοι τριαντάρηδες που βράζουν στο ζουμί τους, νερόβραστοι νοικοκυραίοι που ανοίγουν το βήμα τους, συνταξιούχοι που βράζουν ρύζι για να ζήσουν με τρεις κι εξήντα, βραστά ιδανικά που άφησαν πίσω τους άδεια βλέμματα.
Βράστα να πάνε!
Και μια παρέλαση από χαζογκόμενες, πανομοιότυπες απ' την κορφή ως τα νύχια -γιατί εδώ έχουν το ελεύθερο να επιλέξουν, όχι όπως στη σοβιετία- να σε γεμίζουν μαύρες σκέψεις για το επαναστατικό υποκείμενο και τις προοπτικές του.
Δεν είμαι εγώ μίζερος, αυτές είναι χαζογκόμενες.

Πέρασαν τρεκλίζοντας και δυο γεροντάκια που μετρούσαν κεφάλια, μάλλον απ' το λαϊκό μέτωπο ιουδαίας. Τα έβγαλαν τριάντα και το θεώρησαν επιτυχία.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στον ευρύτερο χώρο είναι το λέγειν.
Δυσκοίλιοι ρήτορες χωρίς παλμό, ανίκανοι να εμπνεύσουν κομματικά ακροατήρια, πόσο μάλλον κόσμο παραέξω. Πάντα στα ίδια πόστα, λες κι είναι κριτήριο ανάδειξης στελεχών.
Διαβάζουν από μέσα λόγους γραμμένους σε στιλ εισήγησης. Βάζουν δικές τους μεταφορές και γελάν μόνο οι ίδιοι την ώρα που τις σκέφτονται. Προσποιούνται ότι λεν ενδιαφέροντα πράγματα κι ο κόσμος από κάτω κάνει πως τους προσέχει.

Το πρόβλημα ξεκινάει από τις εκθέσεις στο δημοτικό.
Αντί να γράφουμε αυτό που σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε και γράφουμε αυτό που θέλουν να διαβάσουν οι άλλοι. Ο δάσκαλος, οι γονείς μας, ο διπλανός που αντιγράφει, η κοινή γνώμη. Όσο πιο μεγάλη αφαίρεση τόσο καλύτερα για το γραπτό. Και τόσο το χειρότερο για την κριτική ικανότητα που πέφτει σε χειμερία νάρκη και σκεπάζεται με κλισέ για να μην ξυπνήσει.
Οι σκέψεις καταλήγουν απρόσωπες κι αποτυγχάνουν να συγκινήσουν τον κόσμο. Γράφονται από (υπο)χρέωση κι από τέτοια συμφωνούν κι όσοι τις ακούνε.

Αλλά το σικέ θέλει δύο για να στηθεί. Έχει ευθύνη κι ο από κάτω. Ξέρει ότι θα ακούσει τα ίδια, αλλά δεν ψάχνεται να ακούσει κάτι άλλο. Προτιμά να στήσει πηγαδάκια με φίλους.
Κι ωραίος να 'ταν ο λόγος, πάλι το ίδιο θα 'κανε.
Ξέρει μόνο να αποθεώνει ατάκες, ατάκτως ερριμμένες. Οτιδήποτε μεγαλύτερο τον βαραίνει κι ο νους του ταξιδεύει.
Αν κάποιος ψάχνει τον ορισμό του μεταμοντέρνου θα τον βρει σε ολοφοβικά ακροατήρια, ασκημένα να κοιτάν χωρίς να ακούν μετά τη δεύτερη πρόταση.

Το αμέσως επόμενο πρόβλημα στον χώρο είναι οι καλοί ρήτορες.
Μπερδεύουν τον παλμό με τις τσιρίδες κι αφήνουν με βρόντο το χέρι στο τραπέζι για να αυξήσουν την τηλεθέαση. Τα κλισέ του εξωκοινοβουλίου είναι οι βερμπαλισμοί κι αυτοί ξέρουν να λεν τους καλύτερους. Πχ, σαν την τρίτη ομιλήτρια της εκδήλωσης.
Βυθίσαμε τη γιαννάκου (και φρεγάτα στο Α3), γκρεμίσαμε το μαγγίνα (είκοσι χρόνια μετά το τείχος και το σταλινισμό). Εκδικούταν την πραγματικότητα με μια παράλληλη δική της γεμάτη νίκες.
Έκανε μπαμ εξ αρχής ότι ήταν σεκίτισσα.

Μια σειρά αγώνες γεννιούνταν από το στόμα της.
Για τους μετανάστες (χωρίς δική τους συμμετοχή), για τους εργάτες (ερήμην τους, μαζί με τους κηδεμόνες τους εργατοπατέρες), για το λαό (που αγνοεί την ύπαρξή της).
Φοβάμαι τους αγώνες που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.

Όταν το πήγε στα εκφυλισμένα καθεστώτα του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, ξύπνησε την κατίνα μέσα μου.
Εκφυλισμένο μωρή να πεις το μετωπικό σου σχήμα.

Κάτι τέτοιο ήθελε να πει κι ένας γραφικός σουρωμένος που πήγε κοντά στην εξέδρα και φώναξε ένα ευκρινές α-γιε-γιεγιό σηκώνοντας τη μαγκούρα του.
Του την έπεσε αμέσως η περιφρούρηση (μεταλλαγμένα κνατ) και πιο μετά τον πήρε στο γλυκό γιατί ήταν ακίνδυνος.
Η περιφρούρηση όμως είναι πρωτίστως έννοια πολτική.
Το εύκολο είναι να βρίζεις τα κνατ, το δύσκολο είναι να έχεις ουσία πολιτικά διάφορη από αναρχικούς κι άλλους γραφικούς.
Δύσκολο να πεις ποιος ήταν πιο γραφικός στα μάτια του κόσμου που περνούσε.

Λίγο πριν η παρουσιάστρια έδινε απ' το μικρόφωνο κάλεσμα ολόπλευρης ενίσχυσης.
Δε θέλουμε μόνο την ψήφο σας... (έτσι, μπράβο).
Θέλουμε και την οικονομική σας ενίσχυση (είπα κι εγώ).

Ακούστηκαν κι άλλα ωραία. Καλύτερο όλων αυτό περί οικουμενισμού. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια.
Πιάνει τον τζανετακισμό (είκοσι χρόνια τώρα σταθερή παρουσία στα τσαρτς του εξωκοινοβουλίου), την περεστρόικα που βάζει τα οικουμενικά προβλήματα πάνω από τα ταξικά και το σχίσμα με τα οικουμενικά πατριαρχεία μόσχας και περισσού που οδήγησε στο αυτοκέφαλο κι ακηδεμόνευτο των νέων χωρών της αριστεράς.

Έφυγα πιο πλούσιος από τη συγκέντρωση. Στο δρόμο έψαξα με το βλέμμα για συντρόφους. Είδα μόνο ένα λάντα εικοσαετίας. Το κοίταξα τρυφερά κι έβγαλα απ' το παρμπρίζ του ένα φυλλάδιο του πασοκ.
Το δίκιο το έχουν οι μελαγχολικοί.

Πιο κάτω μια αφίσα της κοε ζητούσε αλλαγή, όχι εναλλαγή. Ενάντια στους εκλεκτούς των αμερικάνικων μεγαλοεκδοτών και τραπεζιτών. Ένα βήμα μπροστά από τη δεξιά του 80 που απαιτούσε απαλλαγή. Κι ένα πίσω από το κόμμα που πάλευε τότε για αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.
Αλλαγή χωρίς την κοε δε γίνεται.

Από κάτω ένα γατάκι, βασικά πεινάει, δε γουστάρει χάδια.
Γνήσιος προλετάριος, ενάντια στα καθ(ο)ικίδια της εργατικής αριστοκρατίας με τα άσπρα κολάρα και τα ουίσκας απ' τις αποικίες.
Αυτός μάλιστα, να σου μιλήσει για ταξική πάλη κι επιβίωση.
Εγώ ως χασομέρης του ίντερνετ που τρώει απ' τα έτοιμα κι οι λοιπές αυτόκλητες πρωτοπορίες τι να πούμε σχετικά;

(Κείμενο που άρχισε να γράφεται παρασκευή, αλλά λοξοδρόμησε κι έχασε το δρόμο του).

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλημερα απολιθωμα.
θελω να πω 2 πραγματα ασχετα ισως με το κειμενο σου,ορμωμενος απο την συσσωρευση καποιων διαχυτων σκεψεων που με ταλανιζουν απο τα δεκεμβριανα και επειτα.
επειδη και σε προηγουμενο σχολιασμο εγινε λογος για επαναστικη προοπτικη,ηθελα να ρωτησω τα εξης
1-μπορει με ΑΚΡΙΒΕΙΑ να χαρτογραφηθει η κοινωνικη και πολιτικη δομη της Ελλαδας σημερα?
μπορουν να οριστουν οι υλικες συνθηκες και κυριως η συναρτηση επιπεδου διαβιωσης των στρωματων-δεδομενες αναγκες?
αν χρησιμοποιησει κανεις ταξικους ορους για την διαστρωματωση των κοινωνικων δυναμεων,δεν οφειλει να προσδιορισει με ακριβεια χειρουργου τον αριθμο των ατομων που απαρτιζουν καθε ταξη και το επιπεδο της ταξικης συνειδησης?ηθελα να πω πολλα αλλα θα ξεφυγω για αυτο αφηνω αυτη την ασαφεια,και οτι μου απαντησεις μου απαντησες.φιλικα,τιτοικο κατασκευασμα-κοβω το ακαπνος πατερουλης επειδη μαλλον ειναι προκλητικο-

Ανώνυμος είπε...

α,και να ξερεις πως βρηκε το δρομο του(το κειμενο)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πρόβλημα χαρτογράφησης υπάρχει ακόμη και σε επίπεδο στατιστικών στοιχείων λόγω μεθοδολογίας (οι υπηρεσίες πχ κι όσοι δουλεύουν σε αυτές δε θεωρούνται εργατική τάξη). Τις καλύτερες προσπάθειες στο παρελθόν τις έχουν κάνει το κμε κι ο μακαρίτης ο κάππος (το πρώτο είναι κι αυτό ουσιαστικά νεκρό τα τελευταία χρόνια). Ένας συνήθης αστεϊσμός λέει ότι οι αριστεροί δε γνωρίζουν τον καπιταλισμό που θέλουν να ανατρέψουν και την εργατική τάξη στο όνομα της οποίας αγωνίζονται.

Οι ανάγκες της εκάστοτε εργατικής τάξης ορίζονται ιστορικά. Στις μέρες μας οι βασικές ανάγκες περιλαμβάνουν το εξοχικό σπίτι (που έθιξε η αλέκα στο ντιμπέιτ) ή τους υπολογιστές και το ίντερνετ, που μπορεί να φάνταζαν πολυτέλεια κάποια χρόνια πριν. Δεν ξέρω πώς μπορούν να οριστούν με ακρίβεια. Σε επίπεδο αιτημάτων, αυτό που χρησιμεύει ως κριτήριο για την ακριβή διαμόρφωσή τους είναι το όριο φτώχειας (1400 ευρώ).
Σε καμία περίπτωση όμως δε μπορεί να οριστεί μηχανιστικά βάση του βιοτικού επιπέδου η ταξική συνείδηση. Αν ήταν τόσο απλό η επανάσταση θα είχε έρθει προ πολλού.

Τα συμφέροντα της οποίας εν παρόδω δεν απαιτούν χειρουργική ακρίβεια, αλλά μέγιστη τακτική ευελιξία. Όχι ψευτοταξική καθαρότητα σαν αυτή που πρότειναν τον αποκλεισμό του μαρξ από την πρώτη διεθνή επειδή δεν ήταν εργάτης.
Δεν τραγουδάμε για τάξεις για να χωρίσουμε τον κόσμο και να τον αποκλείσουμε από την επανάσταση. Κάνουμε ταξικές αναλύσεις παίρνοντας υπ' όψιν τους συσχετισμούς και τον χαρακτήρα της εργασίας για να αναδείξουμε τις βασικές αντιθέσεις της κοινωνίας, τις προοπτικές εξέλιξής της και τις κοινωνικές δυνάμεις που είναι σε θέση να τις προωθήσουν. Αυτή η δύναμη είναι η εργατική τάξη και στο πλευρό της μπορούν να παλέψουν κι άλλα στρώματα που έχουν αντικειμενικό συμφέρον να το κάνουν. Εφόσον το συνειδητοποιήσουν, κανείς δεν θα τα αποκλείσει με σινικά τείχη.

Προσπάθησα να φανταστώ τα πολλά που υπονόησες και να τα συμπεριλάβω στην απάντηση.

Ανώνυμος είπε...

σε ευχαριστω παρα πολυ φιλε για τον κοπο σου!ημουν ομως και εγω πολυ αοριστος και δεν σε βοηθησα.

Y είπε...

Kατ'αρχάς είσαι μεγάλος ποιητής.

Κατά δεύτερο, διευκρινιστικά.. όταν λες για στατιστικά μιλά για την ΕΣΥΕ? Εχω προσπαθήσει να αναλύσω στοιχεία της με βάση τα κριτήρια που έθετε ο Κάππος σε ένα βιβλίο του ΚΜΕ του 95 και οι υπηρεσίες δεν είναι το μόνο πρόβλημα..

Εμείς φυσικά θεωρούμε ότι οι μη στελεχοποιημένοι στις υπηρεσίες είναι εργατική τάξη έτσι?

Ανώνυμος είπε...

βλεπω πως το ταγμα πιστων του Σαββα Μιχαηλ προηγειται στη δημο(σ)κοπηση του μπλογκ. ειναι αραγε σημαδι μιας απροβλεπτης κοινωνικης δυναμικης που μπορει να εκφραστει και στις εκλογες? Αν κρινουμε παντως απο την συγκεντρωση στην ροτοντα -στην οποια παρευρεθηκα- τα πραγματα φαινονται δυσκολα.. Το προβλημα δεν ηταν τα 20 ατομα που πηγανε. Το προβλημα ητανε οτι δε μιλησε ο Σαββας... Τα δυο μελη του εεκ στη θεσσαλονικη ισυριστηκαν οτι ο αρχηγος αρρωστησε και μαλιστα εισηχθη και στο νοσοκομειο..

Παντως εαν παρει πανω απο 6.000 και το ανταρσυα κατω απο 20 θα πεσουν τρελα γελια και τρελα κλαματα.

Το εεκ καλως κανει και προηγειται στη δημο(σ)κόπηση του μλογκ. Προσωπικα, μετα το σποτακι για τις ευρωεκλογες, το θεωρω ενα απο τα πιο σοβαρα σχηματα της εξοκοινοβουλευτικης αριστερας, που κατεχει στοιχεια εκεινου του πολιτικου λογου που ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ σε συνθηκες κρισης.

Αφηνω εξω το γεγονος οτι ο Σαββας, περα απτη πλακα, ειναι αυτη τη στιγμη ενας απτους δυνατοτερους διαννοουμενους που εχει η ελληνικη αριστερα. Στα μετρα βεβαια της χωρας ετσι? -Να μη ξεχναμε οτι η ελλαδα,παρ'ολη την τεραστιων διαστασεων εποποια του εργτικου της κινηματος,δε καταφερε να βγαλει ποτε αριστερουσ στοχαστες του διαμετρηματος ενος Γκραμσι.-
Ο Σαββας, κυριως σε ζητηματα κριτικης της λογοτεχνιας, αλλα και στη συνδεση του πολιτικου και του αισθητικου ζητηματος στο 20ο αιωνα ειναι κατα τη γνωμη μου παγκοσμιας κλάσσης.... και οπως ελεγε και ο αρχηγος το καλοκαιρι:

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ!

ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ!


παρολαυτα τα εποχιακα κομμαντα για συναισθηματικους λογους θα το ριξουν ανταρσυα...

και εις αυριον τα σπουδαια..

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

@Y: ναι, αλλά θα αναγνωριστώ μετά τη διαγραφή μου.
Απαντώ μονολεκτικά: πράγματι και στα τρία σημεία που βάζεις (τις δύο ερωτήσεις και τη διαπίστωση ενδιάμεσα). Στο πρώτο απαντώ εκ μνήμης -η οποία περιέχει όμως εξιδανικεύσεις κι ανακρίβειες, όπως είδες με τις χένινγκερ.
Ως προς το τρίτο, είναι θέμα τι γίνεται με τους στελεχοποιημένους και ποιο είναι το κριτήριο της ταξικής τους ένταξης. Ο πουλατζάς κι οι αλτουσεριανοί πχ, ακόνη και τον επιστάτη δεν τον θεωρούν εργατική τάξη.

Φίλε κομάντο (συνειρμικά μου έρχεται η ατάκα από ταινία με τον κωνσταντάρα: χούφτωσ' την, χούφτωσ' την) (μάλλον την εξουσία εννοούσε).
Ο σάββας θεωρεί πως το δεκέμβρη τέθηκε θέμα εξουσίας. Το 89 αποθέωνε τους σοβιετικούς μαχητές της περεστρόικα κι ειδικά την αριστερή πτέρυγά της με τον μπαρίς γέλτσιν. Μαρξιστική παιδεία έχει αδιαμφισβήτητη. Πολιτικό κριτήριο, πολύ αμφιβάλλω.

Η μεγάλη αντίφαση του εξωκοινοβουλίου αυτή την περίοδο είναι ότι οι σοβαροί κάνουν ασόβαρες συμμαχίες και δίνουν πάτημα στους πλέον ασόβαρους να φαίνονται απολύτως σοβαροί.

Την κυριακή πάρε μια απόφαση ευθύνης και ψήφισε ό,τι σου κατέβει.
Οι συναισθηματικοί λόγοι είναι λατρεμένο κριτήριο, χωρίς πλάκα. Ειδικά όταν με όλα τα άλλα κολυμπάς στην αμηχανία.

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=vqUKGQ9vqMY
http://www.youtube.com/watch?v=1uzjgnrNsbA


καλημερα απολιθωμα
το τιτοικο κατασκευασμα,ο αγαπημενος σου προβοκατερ,σου δινει σαββα σημερα να συνοδευσεις τον καφε σου,να εισαι καλα

Ανώνυμος είπε...

χαχαχ ειναι θεος ο τυπος.εχω ακουσει κριτικες και κριτικες,αλλα ο ηρωικος σαββας πρεπει να ειναι ο μονος εν ελλαδι(οχι σαν τον αλκιβιαδι,που την αλειφε με λαδι)που χαρακτηρισε την ψηφο στο Κομμα(το οποιο εγω θα στηριξω απολιθωμα,οχι σαν εσενα που ταυτιζεσαι με τους ζαχαριαδικους της Ανασυνταξης) ψηφο διαμαρτυριας.
τιτοικο(με ολιγη απο ρανκοβιτς,μην σου πω και πρελεβιτς) κατασκευασμα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άσε το σάββα. Σου βρήκα χώρο να γραφτείς. Εκκ(τ). Δες αναλυτικά παραπάνω.

Υγ: βάλε και λίγο πετσάρσκι