Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Η μεγάλη αντίφαση των κοινωνιών του δυτικού κόσμου είναι πως αναπτύσσουν στο έπακρο την παραγωγή κι αφήνουν υπανάπτυκτη τη συνείδηση. Κοινωνίες που γκρεμίζουν ιδανικά κι αξίες, κάνουν συλλογικό το βόλεμα κι ατομική την αντίσταση, όσων παλεύουν ακόμα.

Όπου η πιο πολυπληθής τάξη είναι η ανεργατική. Εκτός παραγωγής, εκτός εργασίας, ιστορικού προτσές, δε δικαιούται δια να ομιλεί, γιατί ζει φοιτητικά κι όλοι οι υπόλοιποι τη φθονούν.
Γιατί τη σήμερον η δουλειά είναι εκπόρνευση και παίρνει απ’ τους εργάτες ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Την ικανότητά τους για δημιουργία.
Είναι να μη σε πιάνουν τ’ αναρχικά σου;

-Μα γιατί δε δίνεις βιογραφικά μπας και σε πάρουν;
-Βιογραφικό;
Έδωσα στην κνε, στο πανεπιστήμιο κι έμεινα οκτώ χρόνια. Αλλά έμεινα στο δρόμο, άνεργος και πολιτικά άστεγος. Φτάνει, δεν την ξαναπατάω πια.

-Ναι, αλλά κάπως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ.
Για το γιο μας; Για την εκδίκηση;
-Μα εγώ είμαι καλλιτέχνης, που λέει κι ο πανούσης στο δράκουλα. Πόσα λεφτά θα μας δώσετε;

Κι εδώ έρχεται η διαλεκτική μέσου και σκοπού.
Όπου αν δεν έχεις μέσο, είσαι ένα τίποτα, ανεπρόκοπος.
Σε μια κοινωνία που φετιχοποιεί τα μέσα, βολεύεται με μέσα, διαβρώνεται από μέσα, μένει μέσα τα βράδια κι αποβλακώνεται μαζικά απ’ τα μέσα. Αρκεί να μην είναι μεταφοράς. Τι διάολο το πήραμε το καινούριο το κάμπριο;

Κι αφού λοιπόν δεν έχεις μέσο, πάει να πει πως δεν έχεις ούτε σκοπό.
Αλλά οι δικοί μας οι σκοποί είναι κόκκινοι, ερυθροφρουροί. Φυλάνε την αξιοπρέπειά μας και στήνουν τείχη αντίστασης στις αξίες του αίσχους του δυτικού κόσμου.

Κρίμα το παιδί και τα παίρνει τα γράμματα.
Ε, και; Τα παίρνει, αλλά πού να τα δώσει; Δεν έχουν ανταλλακτική αξία.
Ενώ αν έπιανε το χέρι μου… Είναι καλό να τα πιάνεις εν γένει.

Γιατί πράξη χωρίς θεωρία είναι τυφλή. Αλλά σκέτη θεωρία χωρίς πράξη τι είναι; Σκέτα μάτια που θεωρούν την πραγματικότητα αφ’ υψηλού. Eyes without a face που λέει κι ο Billy Idol. Με πολιτική μυωπία κι αστιγματισμό που κάνει θολή την προοπτική και τον τελικό στόχο.

Και τι κάνεις μωρέ μαλάκα; Θεωρητικοποιείς την τεμπελιά σου;
Όχι περισσότερο απ’ όσο οι άλλοι το βόλεμά τους.
Σαν το θείο μου το μικροαστό. Μικρός που λέει ο λόγος.
Κι αυτός τα ίδια λέει.
Πολύ αξιόλογο παιδί, αλλά έμπλεξε με τους κουκουέδες.
Και πρώτα απ’ όλα η εμφάνιση.
-Με ξέρεις εμένα, πόσο δεν τα υπολογίζω αυτά.
Αλίμονο, το δήθεν δεν ξέρω; Κάθε μέρα στη μάπα το τρώμε.
-Αλλά τώρα στη δουλειά, ξυρίζομαι δυο φορές τη μέρα, να μη μου την πουν οι πελάτες. Πιο πολύ κι απ’ όταν ήμουνα στο στρατό…
Και τι θες τώρα; Βαρέα κι ανθυγιεινά για τα χαρακωμένα σου μάγουλα;

Τελικά άλλο ήθελε. Να κόψω λέει τα μαλλιά μου. Κι είπα να κόψω τους συγγενείς.
Αλλά με εξαγόρασε το χαρτζιλίκι της θείας. Ξέρεις πόσες μέρες βγάζω με εκατό ευρώ; Εκτός κι αν τα φάω σε βιβλία στον αλφειό.

-Έτσι είναι η κοινωνία σήμερα. Δεν είναι προοδευτικό να μην ακούς τη γνώμη των άλλων.
Και τι να κάνουμε, δημοκρατικό συγκεντρωτισμό στα μαλλιά μου;

Μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε, σε στιλ άντε κουρέψου νεαρέ.
Μαλλιαροί της εποχής μας, τέντι-μπόι αρκουδιάρηδες που νοσταλγούν τη σοβιετική αρκούδα.
Ένας αλλά λέων σαμψών και γύρω όλη η κοινωνία μια πουτάνα δαλιδά που σε εκβιάζει να κόψεις τα μαλλιά σου. Να συμμορφωθείς προς τας υποδείξεις για να βρεις είτε δουλειά, είτε σχέση.

Δεν είναι τόσο το μακρύ, αλλά το ατημέλητο. Άμα το χτένιζες λιγάκι. Και τα μούσια αν τα περιποιούσουν κάπως.
Εντάξει κι οι σαγιονάρες, αλλά να έχουν διχάλα στο δάχτυλο. Κι αμάνικα μπορείς, αλλά τρέντι, όχι τιραντάκια αλά 80’ς.

Ε, όχι κύριε, δεν ξεπουλάμε εαυτούς. Έχουμε κάποιες αρχές. Κι ας μην έχουμε τέλος (που σημαίνει σκοπός). Δεν είναι τελεολογικό το ιστορικό προτσές.

Θέλουμε όμως μια κοινωνία που θα φέρει τον κόσμο ανάποδα, με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω. Που θα ‘χει οργάνωση και κεντρικό σχεδιασμό στην παραγωγή και χύμα αναρχία στην εμφάνιση, όχι αντίστροφα. Όπως σήμερα τα ομοιόμορφα στρατιωτάκια που έχουν ελευθερία επιλογής να είναι τέτοια.

-Και νομίζεις πως έχεις ηθικό πλεονέκτημα επειδή έχεις μαλλί και μούσι;
Το ηθικό πλεονέκτημα προκύπτει απ’ την ηθική υποχρέωση να μην υποκύψεις στον εκβιασμό και την πλύση εγκεφάλου. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

-Που λες κεμάλ αυτή η κοινωνία ποτέ δε θ’ αλλάξει.
Μωρέ αλλάζει, όμως αλλάζουμε κι εμείς μαζί της.
Στην ουσία μας αλλάζει αυτή. Το θέμα είναι να την αλλάξουμε εμείς πριν μας αλλάξει. Ή την αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.

Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι το μπρεζνιεφικό απολίθωμα πρέπει να πάψει να δουλεύει την κοινωνία και να δουλέψει κανονικά.
Όποιου του περισσεύει ένα βόλεμα, ας δώσει το ένα στην κε του μπλοκ για αξιοποίηση. Κι αν έχει κι ένα τρίτο να βολέψουμε και το σπαρίλα που είναι στη γύρα κι αυτός.

Τσόντα κείμενο

Μια βόλτα στην τσιμισκή παραμονή του χρόνου που μας έστησε καρτέρι, αρκεί να νιώσεις σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Με την έννοια ότι πνίγεσαι, όχι ότι διαφέρεις.

Τρέντι μάζες κι απολιτίκ βιτρίνες σε βρίζουν με το βλέμμα.
Κομμουνιστές πίσω στις τρύπες σας.
Κι εσύ τις αναζητάς σαν τυφλοπόντικας που βαυκαλίζεται πως σκάβει για να γκρεμίσει το σύστημα. Νοσταλγείς τα ασφαλή σκοτεινά σοκάκια, μακριά απ’ τη λάμψη της τρέντι φυλής. Ψάχνεις στους δρόμους τα (καταν)αλωμένα ιδανικά της.

Τι σκατά πρωτοπορία θα γίνεις σε έναν κόσμο που σε λυπεί, αλλά δε σε λυπάται; Πώς θα το καταφέρουμε χωρίς ιδεολογική ηγεμονία; Εδώ δεν μπορέσαμε όταν την είχαμε.

Πώς το έλεγε εκείνο το στρουμφάκι; Μου τη δίνουν οι γιορτές.
Κι οι ευχές για ό,τι επιθυμείς τη νέα χρονιά έχουν υστερόγραφο.
Ακόμα και τα όνειρα θεωρία των σταδίων έχουν.
Σοσιαλισμό μες στο 10, κομμουνισμό απ’ το 11 και βλέπουμε.

25 σχόλια:

kontoxontros είπε...

Εγώ που σου είπα "άντε κουρέψου" τι είμαι? μικροαστός η προλετάριοs?
...η θεωρία των σταδίων στις ευχές...

Ανώνυμος είπε...

Η γραμμή των ρεμπετών στο μεσοπόλεμο,αλλάκαι των κομμουνιστών των πόλεων μετέπειτα, ήταν καλύτερη.Καλό,αξιοπρεπές ντύσιμο,πέρα από μόδες,και παραδοσιακό μαλλί και μουστάκι.
Ψηφίζω την ίδια γραμμή και σήμερα.Αντί για μουστάκι μούσια(ε δε θα ξυριστούμε κιόλας!)και όποιος τολμήσει να κοιτάξει περιφρονητικά στη τσιμισκη θα πάρει για απάντηση το βλέμμα του ταξικού δολοφόνου και θα ηρεμήσει με τη μία..
Το ίδιο και στη δουλειά.
Μη μασάς σύντροφε! Και τα μαλλιά μια ιδέα είναι.Εμείς που τα κόψαμε νωρίς το καταλάβαμε και νωρίς.
Κμμιά φορά σου λείπουν βέβαια αλλά έχεις κοινωνική αναγνώριση!!


κομμάντο σχιζομητροπολιτάνικης εντροπίας

Γιώργης είπε...

έτσι είναι σύντροφε.

Για να εισχωρεί η επαναστατική γραμμή στις μάζες θέλει και το κατάλληλο περιτύλιγμα. Το αμπαλάζ βρε παιδί μου. Δυστυχώς μεν, αλλά έτσι είναι. Δε πα να 'χεις επεξεργαστεί τη νικηφόρα γραμμή για την εργατική τάξη, άμα δεν την προσφέρεις μ' ένα ωραίο περιτύλιγμα δεν την παίρνει κανείς. Λες και το περιτύλιγμα ειναι ο τρόπος να διαπεράσεις το τείχος της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης του ανθρώπου!




ΥΓ. το Κόμμα έκανε 9 δεκαετίες αγώνες και θυσίες, κάνε κι εσύ μια βρε πουλάκι μου!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

-Αναποφάσιστος. Κάτι ανάμεσα στα δύο.

-Καλά εσύ κουρεύτηκες νωρίς...
Αν κουρευτώ νωρίς...

-Το αμπαλάζ είναι η λαϊκή εξουσία. Κι η δική μου θυσία ότι το κατάπια.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!

Η εργασία έκανε τον άνθρωπο αυτό που είναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η φυσιολογική του κατάσταση.

Η φυσική κατάσταση του είδους μας είναι να τρώει αμέριμνο τις μπανάνες του στα παρθένα δάση της Αφρικής και όχι η φρικαλεότητα που ζούμε σήμερα.

ανάθεμα την ανάγκη που κατέβασε τους προγόνους μας από τα δέντρα τους.

xamogelo είπε...

Την καλή χρονιά σύντροφε... θα την κάνουμε εμείς... οπότε δεν χρειάζονται ευχές. Τώρα για τα μαλλιά δεν ξέρω να σου πω... ποτέ δεν είχα. Όμως όλες οι άλλες σκέψεις και προβληματισμοί είναι κοινοί...

Ανώνυμος είπε...

Η εμφανιση σημερα δεν παιζει κανενα ρόλο. Για παράδειγμα :
Δύο τύποι παρουσιάζονται σε συνέντευξη για δουλειά(αποθηκάριος,λογιστης,πωλητήςή οτι άλλο γουστάρετε)
Ο πρώτος με μούσια,σκισμένα τζιν,μαλλιά τζίβες,ή βαμμένα ή ότι άλλο γουστάρεις και ο δεύτερος κοντό μαλλί ξυρισμένος,υφασμάτινο παντελόνι σακάκι και μπλουζάκι με στάμπα:Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ποιον λέτε να προτιμήσουν?
καλή χρονιά

xamogelo είπε...

@ανώνυμε... έλα ντε όμως που όταν λες αριστερός ή κομμουνιστής στον μέσο άνθρωπο έρχεται η εικόνα του πρώτου και όχι του δεύτερου... άρα περιττή η στάμπα.

AΡΝΗΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ είπε...

"Οι ανθρώπινες σχέσεις λοιπόν καταλήγουν να είναι ανάπηρες. Το άγχος, το στρές, η κατάθλιψη και ο ματαιόδοξος κομφορμισμός είναι τα συναισθήματα και οι καταστάσεις που κυριαρχούν. Οι αξίες και τα ιδανικά του σύγχρονου πολιτισμού προβάλλονται απο την τηλεόραση και τα Μ.Μ.Ε.:επιδειξιομανία, κυνήγι της διασημότητας, ευκαιρία στο όνειρο. Η οικονομία διαμέσου μιας ιδιόρρυθμης χρήσης του θεάματος κάλυψε και τις πιο μεγάλες αποστάσεις μέσα στην κοινωνία. Καταργήθηκαν οι απόλυτοι διαχωρισμοί των ανισοτήτων. Όλοι πλέον έχουν ευκαιρίες, μπορούν να πετύχουν και να γίνουν κάτι στην ζωή τους. Το πρότυπο του δυτικού ανθρώπου. Η υπόσχεση της ελεύθερης οικονομίας.

Το διαρκές κυνήγι συγκέντρωσης πλούτου που αποτελεί την θεμέλιο λίθο αυτής της κοινωνίας δεν μας αφήνει μόνο παγερά αδιάφορους, αλλά μας οδηγεί στην επιθυμία και την επίσπευση της καταστροφής της. Για όσους η διαπίστωση των παραπάνω δημιουργεί μια αίσθηση αποστροφής για το υπάρχον, μια αναδυόμενη (και ίσως αν στο μέλλον αποκρυσταλλωθεί,) ισχυρή αμφισβήτηση για το σύστημα, μια διάθεση απόρριψης των σημερινών αξιών το σύστημα έχει προνοήσει και θέτει το εξής αναμφισβήτητο τελεσίγραφο: υποταγή ή τιμωρία. Η άρνηση και η ολική ρήξη με αυτό επιφυλάσσει λοιπόν και τις ανάλογες συνέπειες. Εμείς επιλέγουμε την αξιοπρέπεια της άρνησης και οδεύουμε σε νέα μονοπάτια λιποταξίας και ενότητας. Πράττουμε στο τώρα τις αρνήσεις μας.

Αναφερόμενοι στην άρνηση εργασίας, αυτή είναι που κάνει εφικτή την απαγκίστρωση του Επαναστάτη απο την συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς ωστε να είναι κύριος της ζωής του και να μπορεί να διαθέτει απερίσπαστα το χρόνο και όλο του το είναι στο πόλεμο ενάντια στο σύστημα. Είναι μια αντιπρόταση στο σήμερα, μια αξιοπρεπής επιλογή που δεν θα μπορούσε παρα να έβρισκε την θέση της ανάμεσα σε μια πλειάδα πρακτικών που χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του ευρύτερου ανατρεπτικού-επαναστατικού χώρου."

Σ.Π.Φ.-ομάδα τερροριστών

Granma είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=7gGPkVDiUiY

Granma είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μεγάλο θέμα ποια είναι η φυσική μας κατάσταση. Αν το πάμε έτσι πάντως φυσική κατάσταση είναι και να αφήνεις το τρίχωμά σου να μεγαλώνει ελεύθερα. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς και γιατί το απέβαλε ο άνθρωπος, αφού δεν έπαψε να του είναι χρήσιμο.

-Εξαρτάται από τη δουλειά. Κάποιες έχουν ντρες κόουντ κι αντίστοιχο περειορισμό για την εμφάνιση. Λογικά κανέναν από τους δύο, τον καθένα για διαφορετικούς λόγους. Αν και τις τζίβες τις αποδέχονται πιο εύκολα ως εναλλακτικές πλέον.

Το θέμα ρε αρχηγέ δεν είναι τα μαλλιά, αλλά οι κάθε λογής τρίχες που μας επιβάλουν για να πάρεις μια δουλειά. Να σου λεν τι θα κάνεις και συ να το δέχεσαι για να μη μείνεις στο δρόμο. Στην ίδια κατηγορία είναι κι ο κόσμος που φοβάται ν' απεργήσει κι είναι πολύ πιο σημαντικό από τα μαλλιά, αλλά δεν πάει αντιπαραθετικά.

-Η εργασία όπως λέει ο μικροαστός είναι αυτή που έκανε τον άνθρωπο αυτό που είναι και βασικά αυτό που τον διαχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα.
Η εργασία που κάνουμε για δική μας ευχαρίστηση κι όχι καταναγκαστικά για να πληρωθούμε και να ζήσουμε είναι ακόμα και στα σημερινά πλαίσια μια απόλαυση.
Ο κομμουνισμός είναι η χειραφέτηση κι η ολόπλευρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας δια μέσω της δημιουργικής εργασίας.
Αυτό που πρέπει να αρνηθούμε είναι η μισθωτή εργασία κι ο καταναγκαστικός της χαρακτήρας (που ωστόσο θα παραμείνει ως τέτοιος και στο σοσιαλισμό).

Όλα τα υπόλοιπα φίλε τερροριστή είναι κατανοητά -γι' αυτό γράφω κι εγώ, είναι να μη σε πιάνουν τ' αναρχικά σου;- αλλά πολύ μακριά από την προβληματική μας.
Είναι όμως αρκετά διδακτικό και για όσους πιστεύουν ότι αναρχικοί και κομμουνιστές έχουν τον ίδιο στόχο, αλλά διαφέρουν απλώς στην αντίληψη για το πώς θα φτάσουμε σε αυτόν.

Ανώνυμος είπε...

μπορει ο μέσος ανθρωπος όταν λες αριστερός ή κομμουνιστής να έρχεται η εικόνα του πρώτου και όχι του δεύτερου...
Αλλά τα αφεντικά ξέρουν !
Γιαυτο και θα είχαν πρόβλημα με τον δεύτερο.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σήμερα μπορείς να δεις ένα σωρό τρέντι παλικαράκια 20-25 χρονων απο μεσαίες και πάνω οικογένεις να κυκλοφορούν σαν "λέτσοι αριστεριστές" στο κολωνάκι και την παραλιακή,στην τσιμισκή και την παραλιακή και το βοξ,δεν εχουν πολιτική ταυτότητα φυσικα απο μόδα μονάχα.Δηλαδή σήμερα δεν έχει κανένας πρόβλημα εάν το παιδί του έχει το λουκ "επιμελλημένα ατημέλητος".Τα μαλλια τα σκουλαρίκια δεν σημαίνουν τίποτα πια.Ο πατέρας μου έλεγε ότι πραγματικά κουμουνιστικό θα ήταν να ψωνίζαμε κουστούμια από την ομόνοια με 20 ευρώ το σετ.Ποιος το κάνει αυτό;Κανένας.Δεν εχει σημασία η εμφάνιση αλλα η άνεση...
Οπότε συνεχίζουμε τη δουλεια του μυρμηγκιου στηνουμε αντιστάσεις παντου/σε χωρους δουλειας,νεολαιας,γειτονιας κλπ/με σκοπο το αυξανεστε και πληθυνεστε ταυτόχρονα με την προσπάθεια για μικρές και μεγάλες νίκες που θα καλυτερεύουν καθημερινα τη ζωή μας.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ναι, ρε αρχηγέ ποιος μίλησε για επιμελώς ατημέλητο που στοιχίζει μια περιουσία;
Το πραγματικά κομμουνιστικό είναι ο καθένας να ψωνίζει φτηνά και να ντύνεται όπως θέλει, χωρίς να έχει πρόβλημα στη δουλειά του. Γιατί αν δυσκολεύεσαι λόγω εμφάνισης να βρεις δουλειά θα το σκεφτείς διπλά και τρίδιπλα μετά για απεργία. Εγώ μια φορά ψωνίζω απ' τη λαϊκή και δεν έχω δει να πουλάν κοστούμια. Βασικό μου κριτήριο είναι η άνεση, οπότε μάλλον θα τα απέφευγα, αλλά δε μου πέφτει λόγος αν κάποιος άλλοι τα προτιμάει (για λόγους άνεσης ή αισθητικής).

Ας μείνουμε στον επίλογο που μας ενώνει με την ευλογία αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και στην τελική σας ΠΑΜΕ κι ελάτε στο μέτωπο όπως είστε με σκουλαρίκι ή χωρίς.

Ανώνυμος είπε...

καλά μην θυμώνεις συμφωνούμε
και συ μην κανεις σαν τον αειμνηστο τον παρασκευαϊδη με σκουλαρικι ή χωρις
χαχαχαχαχαχαχαχαχα
και μην ξεχνας οχι μονο αυξανεστε
αλλα και νικες
ή ας προσπαθουμε τουλαχιστον

alekos είπε...

ο ανωνυμος απο πάνω
καλα ρε εισαι σαλονικιος και τουμπιωτης?
χαζευω το ωραιο blog σου και απο αυτα που διαβασα μου προεκυψαν καποιες αποριες
στην σοβιετια εχεις ταξιδεψει ποτε?
εγω την ειχα επισκεφθει τον αυγουστο του ΄90 και φιλαρακι αυτα που ειδα ήταν ακρως εντυπωσιακα αλλα και περιεργα φυσικα.
anyway καλη χρονια

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ευχαριστώ.
Δεν ξέρω πόθεν προκύπτει, αλλά ναι είμαι όλα αυτά που λες. Το 90 ήμουν επτά χρονών, οπότε μαμά πατρίδα δεν πρόλαβα. Η μόνη φορά που άφησα τα πάτρια εδάφη (μήτρια είναι η μαμά πατρίδα, που είναι και μαμά και πατρίδα) ήταν για την κύπρο, δεν ξέρω αν πιάνεται.

Αλίμονο αν δεν έβλεπες μπάσταρδες καταστάσεις το 90. Συντέλεια νέου τύπου. Όποτε θέλεις διηγήσου τα με λεπτομέρειες.

Dimitrov είπε...

ένας εκβιασμός που όλοι μας, έχουμε υπομείνει,
να μήνης στο περιθώριο ή να γίνεις ένα και εσύ με τα κτήνη

Κρατώ της επιφυλάξεις μου για την ορθότητα αυτού που έγραψα αλλά κόλλαγε με το κείμενο.

Γράκχος Μπαμπέφ είπε...

Πές τα ρε γραμματέα!

Αντώνης είπε...

Πάντως το ζήτημα της εμφάνισης δεν αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης και γενικά πρέπει να δίνουμε σημασία στα πράγματα ως έχουν. Δεν απασχολεί κανένα εργολάβο οικοδομών αν ο οικοδόμος του έχει αλογουρά, όπως και κανένα βιομήχανο αν ο εργάτης μηχανής έχει σκουλαρήκι ή εφοπλιστή αν ο θερμαστολαδάς έχει tattoo! Τα πράγματα δυσκολεύουν στην πνευματική ε.τ καθώς και σε αυτά τα επαγγέλματα που κυρίως εξυπηρετούν "μικροαστικά" σύνδρομα του πληθυσμού, όπως εμπόριο, τουρισμός-ξενοδοχεία κτλ. Αυτά προς προβληματισμό και απολίθωμα αν θες να κρατήσεις την κόμη υπάρχει και το πιλοφόρι..!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δηλαδή όποιος έχει μαλλιά ας πάει για πηλοφόρι; Αυτό μου λες; Και μας ικανοποιεί αυτό;
Οι διακρίσεις θα λυθούν στον κομμουνισμό μαζί με την αντίθεση πνευματικής-χειρωνακτικής εργασίας;

Αντώνης είπε...

Εγώ έκανα χαβαλέ και εσύ προτάσεις σοβαρότητα..! ΟΚ. Πάμε...
Ο τρόπος ο οποίος κάποιος ντύνεται ή/και διαχειρίζεται την εμφάνισή του είναι κάτι το "προσωπικό" κάτι το οποίο δεν εμπεριέχει μέσα του την κοινωνική αντανάκλαση;
Παράδειγμα: Μπορεί ένας τυφλός να "διαλέξει" εμφάνιση; Μπορεί δηλαδή με άλλα λόγια να αντανακλαστεί στη νόησή του, στο είναι του το εξωτερικό ερέθισμα που κάνει εμπειριοκριτικιστικό το ντύσιμό του; προφανώς όχι.
Άρα δεν μπορεί να υποστηριχτεί από την άλλη ότι η "αντισυμβατική" εμφάνιση είτε είναι επιμελής ή αμελής ατιμέλητη δεν υποδηλώνει κάτι. Πιο απλά δεν είναι επειδή "μου αρέσει εμένα" αλλά επειδή "θέλω να δείξω κάτι", γιατί ως αντανάκλαση βλέπω το είδωλό μου στον καθρέφτη...
Επομένως ναι, οι αντιφάσεις αυτές είναι πρόβλημα του διπόλου πνευματικής-χειρωνακτικής αλλά όχι μόνο...
Έχουν να κάνουν συνολικά με το εποικοδόμημα επίσης και το δοσμένο επίπεδο κοινωνικής συνείδησης-αναγκαιότητας.
Άρα το ερώτημα είναι απλό: Τί πρέπει να θυσιάσει κανείς και για ποιό σκοπό. Δηλαδή κόβοντας τα μαλλιά θυσιάζεις το επαναστατικό ¨είναι" σου ή απλά αυτό που θέλεις να προβάλεις σαν "είναι" και που τόσα χρόνια συγκροτούσε την ταυτότητα που δίνεις στον εαυτό σου; Είναι τελικά βαρύνουσας σημασίας η μη τυπική σχέση με την εμφάνιση;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κι εγώ χαβαλέ κάνω στην τελευταία πρόταση, αλλά με το ύφος που είχα πού να το σώσω.

"Κάποιοι με κοντά μαλλιά, με τραβούν σε μια γωνιά, κρύψου ρε φίλε στόχος μη γίνεσαι..."
Φαντάζεσαι να ήταν έτσι ο στίχος; Φρίκη...

Αγαπώ τα μαλλιά μου και τις ιδεοληψίες μου γιατί με κάναν καλύτερο άνθρωπο. Και δεν εννοώ να τις αποχωριστώ, ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος τις δικές του για να πιάσει δουλειά. Γιατί είναι τελείως άσχετο με αυτό που έχει να κάνει. Κι επειδή δεν χρειάζεται να θυσιάσει απολύτως τίποτα για μια θέση όπου θα τον εκμεταλλεύονται. Αν το κάνει μια φορά θα μπει στην επικίνδυνη λογική να θυσιάσει κι άλλα.

Ακόμη κι αν ήταν ιδεοληψία. Στην περίπτωσή μου είμαι όπως είμαι γιατί το βρίσκω άνετο και βολικό και δε θέλω να δείξω τίποτα απολύτως. Νομίζω ότι κι ένας τυφλός που δεν ασχολείται με την εμφάνισή του και δεν του την κανονίζουν οι άλλοι κάπως έτσι θα έμοιαζε.

Αυτά σε επίπεδο μπακαλο-απάντησης. Φιλοσοφημένες, αφού πρώτα διαβάσω τον εμπειριοκριτικισμό του λένιν.

Υγ: έχασα ένα-δυο σημεία στην πορεία των σκέψεών σου. Ειδικά εκείνο το "επομένως" που λες, δε μου βγαίνει με τίποτα. Ούτε με βοήθεια κοινού.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μου λείπει η μπρεχτική αποστασιοποίηση από το θέμα και μάλλον μου βγήκαν κάπως έντονα τα σχόλια. Σόρι.
Η κε του μπλοκ πάντως εκφράζει την χαρά της που ήρθατε κι απ' τα μέρη της και σχολιάσατε. Ειδικά αν είσαι ο γνωστός αντώνης απ' το γκράνμα.

Αντώνης είπε...

Ναι ο μη εξαιρετέος είμαι..!
Στο επομένως εννοούσα ότι συμφωνούσα μαζί σου ότι η λύση του θέματος άπτεται αυτού του διπόλου.
Απλώς και πάλι θα ήθελα να τονίσω ότι δεν πρέπει να το βλέπεις έτσι...
Παλιότερα το αστικό κράτος ζητούσε από δήλωση/πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων μέχρι βεβαίωση από το χωροφύλακα της γειτονιάς! Και πήγαιναν οι σ/φοι τότε και γίνονταν οικοδόμοι επειδή υπέγραφαν με σταυρό! Εξού και η μεγάλη δύναμη στον κλάδο! Εγώ απλά ήθελα να τονίσω ότι η σημασία που δίνεται σε κάποια πράγματα πρέπει να είναι ανάλογη των περιστάσεων και συμφωνώ με την μπρεχτική αποστασιοποίηση!