Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Τρελή προβοκάτσια

Είναι που λες κάποια πράγματα που μόνο ξύλινα μπορώ να στα πω. Το μόνο εναλλακτικό που μπορώ να σκεφτώ είναι να βάλω από μπροστά έναν χαρακτηρισμό σαν το τρελή. Ή να σου πω να δεις στα αθλητικά πρωτοσέλιδα τον τίτλο της ώρας.
Δε μπορεί, κάποιος σύντροφος το ‘γραψε. Ίσως ο ίδιος που έβαλε τίτλο ειρηνική συνύπαρξη και ξεσκέπασε τον τιτικό προδότη μπάγεβιτς που κάρφωσε πισώπλατα το στιλέτο του στην ομάδα και πήγε να δουλέψει στον πράκτορα της στάζι.

1.http://www.contra.gr/pops/news_large.aspx?date=today&paper=ora
2.http://sfyrodrepano.blogspot.com/2008/11/blog-post_21.html

Ήθελα κανονικά να σου πω άλλα. Για τον σύντροφο περο-πομ-Πέρρο και το σύνθημα που έριξε στις μάζες: όλοι για έναν κι όλοι για όλους. Κολλάς λίγο, το σκέφτεσαι και λες, λάθος θα έκανε.
Ή μήπως όχι; Κι αν αυτό ακριβώς ήθελε να πει ο ποιητής; Ότι δεν υπάρχουν μοναχικοί αγώνες και καβαλάρηδες που θα μας σώσουν;

Στο καπάκι βλέπω δυο παππούδες, σκαστούς από τη δίπλα συγκέντρωση και το μπαλκόνι του μάπετ σόου, να κόβουν κίνηση φορώντας καπελάκι γσεε, πράσινο ο ένας, μπλε ο άλλος. Τι σου είναι η σημειολογία. Απ’ ό,τι είδα τελικά το είχαν και σε άλλα χρώματα, κόκκινο και πορτοκαλί.

Καπέλα υπάρχουν πολλά, σεκ όμως ένα. Οι ειδικοί του είδους μοιράζαν πλακάτ που καλούσαν σε απεργιακή ανταρσία. Κομάντο απεργιακής εντροπίας με στόχο τις εκλογές, το β’ γύρο και τους αντάρτες του πασοκ.

Θα σου ‘λεγα για την εργατική, λαϊκή αθήνα που ενώθηκε με την εναλλακτική και πλημμύρισε τους δρόμους. Και για τις συντρόφισσες που τις έχει πιάσει η άνοιξη (ή μήπως εμένα;) κι είναι πιο όμορφες αυτές τις μέρες. Κι αν ζηλεύει η μπρέζνιεβα, ας έρχεται στις δικές μας πορεία να με ελέγχει.

Για το σύνθημα που φώναζε μια συντρόφισσα στο μεγάφωνο. Ταξικά τα μέτρα, ταξική κι η πάλη, δίνουμε υπόσχεση για ανατροπή και πάλη. Ρίμα δηλαδή έκανε η πάλη με την πάλη. Μόνο η φάνη έλειπε. Η φαντασία στην εξουσία. Κι η σφισσα εκεί, να το φωνάζει πάλι και πάλι. Είχα και μια ανάλυση για τα συνθήματα, αλλά δεν είναι της ώρας.

Για το σκριν στη γσεε που κόλλησε πίσω μας και κάτι ανυπόμονους που έπαιξαν πικ εν ρολ και βρεθήκαμε όλοι μαζί ανάκατοι στον άγνωστο στρατιώτη.
–Εδώ δεν είναι η αλυσίδα του πάμε;
-Μα όχι. –Μα ναι
.
Ρωμαϊκός ελιγμός αλά γκοσινύ. Το ενιαίο εργατικό μέτωπο έγινε πράξη από τα κάτω.

Τώρα αυτά όμως δεν έχουν καμιά σημασία. Θάνατος είναι οι μπάτσοι που χτυπιούνται με μαύρους στόκους μέσα στην πορεία.
Ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία κι έχει αντιπρόσωπους και μέσα στην πορεία. Ο εσωτερικός εχθρός. Τα αυθόρμητα μπάχαλα που έχουν φέρει βαριοπούλες και φτυάρια απ’ το σπίτι τους και ζουν ζωή χαρισάμενη με τον κόσμο που τους χαρίσαμε.
Τρεις νεκροί κι ένα κίνημα παράπλευρες απώλειες ενός μικροαστικού ξεσπάσματος που παίζει τον πυροσβεστικό του ρόλο δια της ομοιοπαθητικής, με φωτιές, πέτρες και μολότοφ. Αν δεν κάψω εγώ, αν δεν καεί το ράιχσταγκ, πώς θα γενεί το φως η νύχτα των κρυστάλλων;

Αυτοί που διαβάζουν γκυ ντεμπώρ αντί για μαρξ λειτουργούν κατ’ εξοχήν με όρους κοινωνίας του θεάματος. Αυτοί που σκέφτονται και δρουν σα μικροαστοί εγκαλούν το μικροαστό που μένει σπίτι του και κάνουν ό,τι μπορούν για να τον κρατήσουν εκεί. Και σιγοντάρουν αυτούς που αρπάνε το φαΐ από το τραπέζι και κηρύσσουν στο λαό τη λιτότητα.

Λέγαμε τις προάλλες με το ένα έβδομο για τη μάστιγα των πολιτικά άστεγων και την ιδιώτευση που έχει χίλια πρόσωπα και μπορεί να σου έρθει σα ζουζουλίνι που θέλει χρόνο και βόλτα κάθε σάββατο στο mall της περιοχής. Κι άντε να πεις όχι.

Κάποιοι την ιδιώτευση την κουβαλάν στο κίνημα. Γράφουν τους συσχετισμούς στην κουκούλα τους, ζητάν να ζήσουν τη φάση, το μύθο του ζορό, του μασκοφόρου εκδικητή. Τα παιδία παίζει κρυφτοκυνηγητό σαν ερωτευμένα. Ψάχνουν να βρουν το μπατσουλίνι τους, να εκφράσουν στην πράξη τα φλογερά τους αισθήματα σε κάθε κρίσιμο ραντεβουδάκι. Ο έρωτας τους τυφλώνει και δε βλέπουν πέρα απ’ τη μύτη του μπάτσου ποια τάξη προστατεύει το όργανο που έχει απέναντι.

Το θέμα είναι πως το βλέπαμε να έρχεται και το περιμέναμε.
Και πώς να μην έρθει; Όταν μετά το δεκέμβρη όλα τα συλλαλητήρια καταλήγουν αντι-μπατσικά; Όταν η σύγκρουση έχει καταντήσει φετίχ εν είδει ιεροτελεστίας. Όταν η περιφρούρηση θεωρείται σταλινικό κουσούρι και μένει σε κάτι ε-ε-ε, παραφωνίες στα παπάκια που ακούν άσιμο. Όταν το αυθόρμητο μένει στην χαρά της καταστροφής του μπακούνιν και κανείς δεν το διαπαιδαγωγεί διαφορετικά. Όταν ηγεμονεύουν ιδεολογικά ο αναρχοσυνδικαλισμός κι η αμεσοδημοκρατία. Όταν μπαίνει εκβιαστικά το δίλημμα ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες κι επικρατεί η λογική να μη γίνει κριτική στους συντρόφους του χώρου εν μέσω κινήματος. Λες κι έγινε ποτέ κατόπιν εορτής.

Μα αυτό δεν είναι κομμάτι του κινήματος. Αντικειμενικά το χαντακώνουν. Αντικειμενικά κάνουν τη δουλειά για την άλλη πλευρά. Γι’ αυτό μικρή σημασία έχει αν είναι βαλτοί ή ηλίθιοι. Πάντα θα υπάρχουν χρήσιμοι ηλίθιοι και δίπλα οι βαλτοί που τους αξιοποιούν.

Όποιος το καταλαβαίνει ας σηκώσει όση ευθύνη του αναλογεί για να κοπεί ο ομφάλιος λώρος. Αν υπάρχει κάτι θετικό που μπορεί να βγει άμεσα από μια τόσο στριμόκωλη συγκυρία είναι αυτό. Όποιος δεν θέλει να τον κόψει, πάει να πει πως έχει δεσμούς βαθύτερους, πολιτικούς. Ώρα καλή στην τάση του κι αέρα στα πανιά, τα δικά του και της αντίδρασης. Τόσο απλά κι αφοριστικά.
Έξω απ’ την πορεία η αστυνομία κι όσοι κατεβαίνουν να τη συναντήσουν.

Φταίμε κι εμείς σε ένα βαθμό. Που δε βγήκαμε επιθετικά ενάντια στην καθημερινή βία και τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος. Που δεν υπερασπιστήκαμε ανοιχτά την επαναστατική βία και το ρόλο της. Που δεν κλιμακώσαμε με τόσο κόσμο στο δρόμο να διεκδικεί το δίκιο της τάξης του και του αγώνα της. Που έχουμε ακόμα τόσο αδύναμη παρέμβαση. Που δεν έχουμε πολύ καλή σχέση με το αυθόρμητο. Που δε δώσαμε διέξοδο στην αγανάκτηση του κόσμου και την χαρίσαμε σε αδιέξοδες μικροαστικές εκτονώσεις. Που δεν είμαστε ακόμα στο ύψος των περιστάσεων. Αλλά παίρνουμε μπόι μέρα με τη μέρα.

Με ρωτάς γιατί το έκαναν τώρα. Γιατί δε μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση τους όπως πριν και μας φοβούνται. Βάζουν το λαό να την πληρώσει και παίζουν το κεφάλι τους κορόνα-γράμματα.

Με ρωτάς αν μπορεί να πεθάνει ο καπιταλισμός. Από μόνος του όχι.
Είναι σάπιος κι αναχρονιστικός, αλλά χρειάζεται ευθανασία. Όσο δεν του την κάνουμε θα μας πίνει το αίμα και θα ξανανιώνει. Ο βρικόλακας της νεκρής εργασίας συσσωρεύεται σε κεφάλαιο, κυριαρχεί επί της ζωντανής και ρουφάει την υπεραξία της. Σαν γέρικη αμοιβάδα που παίρνει ζωή από τις πιο νέες και πιστεύει πως είναι αιώνιος.

Με ρωτάς αν μπορεί να πεθάνει μόνο σε μια χώρα. Σκέψου τον καλύτερα σαν έναν οργανισμό. Οργανικό όλο που λέει κι ο βαζιούλιν. Αν του σπάσουμε τον αδύναμο κρίκο δε σημαίνει πως τον σκοτώσαμε. Είναι σα να του βγάζουμε ένα μάτι –το όνομα του έχει βγει προ πολλού. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει η μόλυνση. Αρκεί το κομμουνιστικό μικρόβιο να κάνει μετάσταση.

Όμως ο καπιταλισμός είχε καλό ανοσοποιητικό και βρήκε αντισώματα στη συνήθεια και στα ταξικά κατάλοιπα. Κι έτσι μείναμε με τη μονόφθαλμη σοβιετία να βασιλεύει μέσα στους τυφλούς. Ώσπου ήρθε ο κανένας με το νόμο της αξίας και την αποτελείωσε. Και κρύφτηκε κάτω από την προβιά του κομμουνιστή για να μην τον καταλάβουμε.

Με ρωτάς και για το ρίζο. Λες τώρα να βγάλει κι άλλο διήγημα; Το λάθος τηλεφώνημα ενός μπάχαλου που μετάνιωσε;
Τι να σου πω ρε συ. Δεν έχω απάντηση σε όλα.

41 σχόλια:

fragoulas είπε...

Αν και καταλαβαίνω ότι θα γίνω γραφικός και θα σπάσω την ποιητική σου διάθεση ρε γαμωτο πρέπει να είμαστε πειθαρχημένοι απέναντι σε ότι γίνεται. Απέναντι στην καθημερινή βία και βαρβαροτητα βγαίνουμε κάθε μέρα και όχι μόνο όταν έχει απεργία, μέσα στη δουλειά μας. Η απεργία δεν είναι παρά η αποκορύφωση.

Πειθαρχία και υπομονή ρε παιδιά. Υπομονή! Με το αυθόρμητο έχουμε σχέση εκεί που μπορούμε. Προς το παρόν πρέπει να διογκωθούν οι διαδηλώσεις, να κλιμακωθούν. Τίποτα άλλο δεν είναι προτεραιότητα. Διέξοδο πρέπει να δίνουμε καθημερινά και να τη λένε σοσιαλίσμους.

Και αυτή την ενέργεια που δε χαλάμε σε μικρά ξεσπάσματα τη συσσωρεύουμε ωστε το μπαμ να γίνει μια και καλή και θα πρέπει να είναι και αποτελεσματικό.
Υπομονή λοιπόν γιατί κάτω από τέτοιες συνθήκες πρέπει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά απο ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από υπομονή χρειάζεται πολιτικό σχέδιο και συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης.
Ποιό άλλο σχέδιο εκτός από την αγωνιστική ταξική ενότητα και τη βάσει αρχών κοινή δράση της αριστεράς μέσα στο κίνημα και για το κίνημα μπορεί αυτή τη στιγμή να συμβάλλει στην ανατροπή της αντιλαϊκής λαίλαπας;
Πώς προσεγγίζεται σήμερα η επαναστατική διαδικασία, αν όχι μέσα από την ίδια την πείρα της εργατικής τάξης στον κοινό ταξικό αγώνα και τη συλλογική διαπαιδαγώγηση;
Υπηρετεί σήμερα το ΚΚΕ μια τέτοια γραμμή; Είναι ορθή η στάση του απέναντι στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και στις εκκλήσεις αγωνιστικής ταξικής ενότητας που γίνονται στο ΠΑΜΕ;
Είναι σωστή η αντίληψη ότι το μέτωπο οικοδομείται μόνο από κοινωνικές δυνάμεις, με το ΚΚΕ να δημιουργεί υγειονομική ζώνη απέναντι στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά;
Βγήκε ζημιωμένο το νεολαιίστικο κίνημα από την κοινη δράση όλης της αριστεράς που προέκυψε με όρους κινήματος και το Ενιαίο Συντονιστικό;
Θα βγαινε ζημιωμένο σήμερα το εραγτικό κίνημα από μια μεγάλη ταξική συγκέντρωση ΠΑΜΕ - Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων σ' αυτή την τόσο σημαντική καμπή του λαϊκού κινήματος;
Προφανώς, οι ευθύνες δε βαραίνουν μονόπλευρα το ΚΚΕ. Όμως, η δυναμική και η κοινωνική γείωση του ΚΚΕ οδηγούν σε σκληρότερη κριτική σ' αυτό και καθιστούν από άποψη πολιτικού σχεδίου και προοπτικής εντελώς "καταστροφικό" το φραγμό που βάζει στη συγκρότηση ενιαίου ταξικού μετώπου πάλης.
Οι αλυσίδες της περιφρούρησης του ΚΚΕ όταν ορθώνονται μπροστά στα μπλοκ του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, τί ακριβώς προστατεύουν;
Με οργανωτικά μέτρα μπορεί κανείς να καθυστερεί, αλλά όχι και να αποκόψει εξελίξεις που είναι "ώριμα τέκνα της ανάγκης αι ώριμα τέκνα της οργής".

Ανώνυμος είπε...

Η ανάγκη να συνευρεθούν ο κόσμος του αγώνα, οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι που συσπειρώνονται σήμερα στο ΠΑΜΕ, το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι μια τέτοια ανάγκη.
Και είανι ανάκγη όχι τόσο για να αθροιστούν τα "μαγαζιά" και να γίνουν πολυκατάστημα, αλλά περισσότερο για να φτιαχτεί ένας μαζικό πεδίο συντονισμού και δράσης, που να εμπνεύσει, να επικοινωνήσει, να πολιτικοποιήσει και να καθοδηγήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που κατέκλυσσαν όλες τις πόλεις της Ελλάδας.
Αυτό είναι το αυθόρμητο με το οποίο πρέπει κυριάρχα να έρθει σε επαφή η αριστερά. Αυτός είναι ο κρίσμος λαϊκός παράγοντας που θα αλλάξει την τροπή των πραγμάτων, εκεί θα κριθεί η ριζική αλλαγή του ταξικού και πολιτικού συσζετισμού δύναμης. Κι αυτή είναι μια μάζη που ούτε το ΚΚΕ, ούτε η Ανταρσύα, ούτε τα διάφορα μέτωπα αλληλεγγύης και ανατροπής μπορούν να δώσουν μόνα τους.
Αλλά όλοι μαζί. Όλοι μαζί όχι σε λογικές παναριστεράς και πολιτικής ένότητας, αλλά ταξικής κοινής δράσης μέσα στον αγώνα ανάμεσα στις δυνάμεις που βάζουν πλάτη στον αγώνα.

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι ακόμη. Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, σίγουρα άλλαξαν πολλά.
Σίγουρα, μέχρι σήμερα το ΚΚΕ το βαραίνει η στάση του και οι δηλώσεις για "την εξέγερση που δε θα σπάσει ούτε τζάμι".
Και η εξωκοινοβουλευτική όμως αριστερά πρέπει να προσέξει το εξής. Ο παρατεταμένος εργατικός Δεκέμβρης δε θα ναι απλά γενίκευση της εξέγερης του 2008 σε τμήματα της εργασίας. Θα ναι και μόνο έτσι κατά τη γνώμη μου μπορεί να ναι εραγτικός και υπέρβαση με όρους διαλεκτικής της προηγούμενης εξέγερσης.
Και η διαλεκτική μας διδάσκει ότι εμφανίζονται νέα ποιοτικά στοιχεία, ότι καταργούνται πολλά από τα προγενέστερα, αλλάζουν μορφή και μετασχηματίζονται άλλα, ενώ έπανεμφανίζονται ακόμη και πλευρές προγενέστερεων της προηγούμενης κατάστασης στοιχείων.
Με όρους διαλεκτικής πρέπει να τον δούμε τον εργατικό Δεκέμβρη.
Κατι λοιπόν που πρέπει να μετασχηματίζει είναι η σχέση με την τυφλή βία. Η τυφλή βία, ως επί το πλείστον δεν είναι αυθόρμητη, αλλά συνειδητότατη. Κι αυτό είτε είναι κρατικά κατευθυνόμενη - μέσα από τη δράση προβοκατόρων - είτε έχει αναφορά σε ομάδες που θεωρούν ότι επιτελούν επαναστατικές πρακτικές. Στη δεύτερη περίπτωση λειτουργούν αντικειμενικά προβοκατόρικα. Ο διαχωρισμός πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στην υποκειμενική και αντικειμενική ευθύνη της προβοκάτσιας. Ταυτόχρονα όμως, και στη δεύτερη περίπτωση, πρέπει κατά τη γνώμη μου να υπάρχει απομόνωση αυτών των πρακτικών πολιτική και οργανωτική και ξεκάθαρη τοποθέτηση ότι είναι πρακτικές εκτός του κινήματος κι εχθρικές προς αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Ειδικά σήμερα, μπορεί να αναλογιστεί ο καθένας πώς το πιο σημαντικό όπλο στα χέρια της κυβέρνησης για τον κατευνασμό του λαικού κινήματος ήταν η αντικειμενική ή υποκειμενική προβοκάτσια του εγκλήματος της δολοφονίας 3 συναδέλφων τραπεζουπαλλήλων. Το αν η κυβέρνηση με ιεροσυλία πάνω στους νεκρούς θα κατευνάσει το λαικό κίνημα είναι διακύβευμα. Θα κριθεί και στο κατα πόσον το ίσιο το κίνημα θα αναδείεξι τις κυβερνητικές κι εργοδοτικές ευθύνες της δολοφονίας. Αλλά και στο πόσο σκληρά θα σταθεί απέναντι στις πρακτικε΄ς της τυφλής βίας. Σίγουρα η απομόνωση αυτών των πρακτικών είναι μια δύσκολη υπόθεση, αλλά και μια θαραλλέα στροφή του κινήματος από δω και μπρός. Οι συλλογικές πρακτικές του εργατικού Δεκέμβρη είναι το νέο ποιοτικό στοιχείο των απεργιών, των απεργιακών περιφρουρήσεων, των καταλήψεων δημαρχείων και δημόσιων κτιρίων, της αμφισβήτησης των διμοιριών ΜΑΤ που σταματούν τις πορείες απ' το να συνεχίσουν το δρομολόγιό τους, η συγκλονιστική απόπειρα εισβολής στη Βουλη από χιλιάδες λαού.
Σ' αυτό το τελευταίο ένα σχόλιο για το Ριζοσπάστη. Πέρα από τις καταγγελίες για δράση ακροδεξιών σε βάρος των μπλοκ του ΠΑΜΕ - προσωπικά διαβάζοντας τα στοιχεία δεν έχω πειστεί ακόμη, αλλά δεν το αποκλείω, μόνο ένας αφελής θα το απέκλειεε - υπάρχουν σημεία κριτικής. Πρώτον, υπήρχε συγκεκριμένη υπερβολή στη δράση της ακροδεξιάς σε βαθμό καταφανω΄ς αναντίσοιχο της πραγματικότητας. Ο δε χθεσινός Ριζοσπάστης έχει μια φωτογραφία με κόσμο από τα μπλοκ των συνδικάτων που επιχειρεί να περάσει τις αλυσίδες και να μπει στη Βουλή και γράφει "Χρυσαυγίτες με φασιστικά σύμβολά επιχειρούν να μπουν στη Βουλή".
Η αποφασιστική αποκάλυψη κάθε προβοκάτσιας δε μπορεί να λειτουργεί σε βάρος της πραγματικής δράσης των μαζών.
Οι συλλογικές συγκρούσεις άλλωστε έξω από τη Βουλή το υίδιου του λαού έρχονται από πολύ παλιά βαθιά ριζωμένες στην ιστορία του εργατικού - κομμουνιστικού κι ευρύτερα λαικού κινήματος.
Αυτές τις μέρες η ΚΝΕ βρίσκεται σε συνεδριακή διαδιακασία. Διαβάζοντας τις θέσεις της θεωρώ ότι είναι πολύ αναντίστοιχες της περιόδου.
Γιατί ενω αντιστοιχεί και με το παραπάνω στην περίδο η συζήτηση για τη στρατηγική και τον κομμουνισμό, αντιστοιχεί ακόμη παραπάνω μια τακτική που να μας οδηγεί στη στρατηγική. Εκεί θα κριθεί όλη η αριστερά.
Η νέα περίοδος είναι δύσκολή, αλλά και τρομερά προκλητική.
Αυτός ο τόπος έχει σημαντικά τμήματα εργατών - νεολαίων κι ευρύτερων κοινωνικών τμημάτων με ιστορική συνείδηση, δεν είναι παίξε γέλασε.

Όπως λέει ο μανόλης Αναγνωστάκης:

"Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.
Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω,
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε,δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους,
τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία.
Καρφώστε τες εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής. Θα πέσει η πόλις"

Στις απότομες στροφές της ταξικής πάλης η συνείδηση αλλάζει με άλματα και οι πρωτοπορίες κρίνονται όχι στη βιασύνη τους, ούτε όμως και στην υπομονή τους. Κρίνονται, στην προσαρμογή τους στη νέα κατάσταση και στο πολιτικό τους σχέδιο.
Εμπρός για τις απότομες στροφές.
Επαναστατική θεωρία - πολιτικό σχέδιο - προοπτική. Εμπρός λοιπόν

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

αυτο θα πει αχτιφαρισμα ανωνυμε!
αλλα σε ενα θα σου απαντησω. Η περιφρουρηση μπροστα στα πρωτοβαθμια γινεται για να μας προστατευσει απο τυχον μπαχαλα που ειναι μεσα σε αυτα, αφου εσεις δεν εχετε περιφρουρηση και μπαινει ο καθενας. Για το δεκεμβρη δεν σχολιαζω καθε μερα αποδεικνυεται ποσο δικιο ειχαμε.
ασε και ολοι μας εχουμε νιωσει στο πετσι μας τι σημαινει κλιμακωση της παλης και αποκλιμακωση του υπνου, που πλεον εχει γινει ειδος πολυτελειας.

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

και ξεχασα να σου πω απολιθωμα, ο περρος λαθος το διαβασα, αν δεις και στην σελιδα του ΠΑΜΕ την ομιλια, αλλα και τα λαθη του του Περου ειναι και γαμω τα λαθη!!!!
αν ποτε σημαντηθουμε πρεπει να σου πω κατι ιστοριες με τον Περρο και κατι αριστεριστες να γελας δυο μερες!

o σχιζοφρενής οικοδόμος με το καδρόνι είπε...

Ανώνυμε, όχι μόνο αισθανόμαστε την ανάγκη να συνευρεθούμε (sic) μαζί σας, αλλά δε βλέπουμε την ώρα να πέσετε στα γόνατα και να μας πλακώσετε στα τσιμπούκια.
http://tinyurl.com/269sklq

haridimos είπε...

Λογική η τελευταία άποψη. Νομίζω στο μπλογκ έχει ρεύμα η Μπαρτσελόνα .

sniper είπε...

Απολιθωμα, μπας και το συνθημα που φωναζε η κοπελα απο το μεγαφωνο πηγαινε "Ταξικά τα μέτρα, ταξική κι η πάλη, δίνουμε υπόσχεση για ανατροπή και ΠΑΛΙ?" Αλλα απο την αλλη, ποτε παλι?

Κατα τα αλλα, οταν ξεκινησα να διαβαζω το σχολιο του Ανωνυμου και επεσα πανω στη φραση "συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης", εκοβα το κεφαλι μου οτι ηταν ο Κοντοχοντρος μεταμφιεσμενος, αλλα οταν ειδα απο κατω το σεντονι του τσαμπιονς λιγκ καταλαβα οτι αποκλειται να ηταν αυτος. Θα συνευρεθουμε Ανωνυμε. Οταν σταματησετε να συνευρισκεσθε με την αναρχια....

Σχιζοφρενη οικοδομε... Σεμνααααα....

Ανώνυμος είπε...

Σχιζοφρενή οικοδόμε, βάλε το καδρόνι στο έντερό σου βλάκα...

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

οικοδομε ελεος!!!! δεν μπορω να σταματησω να κλαιω απο τα γελια με την φωτογραφια του γραψα σε συνδυασμο με το σχολιο!!!

για να μην ξεχνιομαστε... http://www.youtube.com/watch?v=NU1-yWZWd9E

alekos είπε...

τι να πει κανεις...
για την προβοκατσια που ειπε η αλεκα μάλλον έχει δίκιο
η νυχτα των κρυσταλλων ήταν πολυ κοντα την τεταρτη
στη ζαΐμη το πεσιμο της αστυνομιας ηταν τοσο τυφλο που επεσαν ακομη και πυροβολισμοι(ευτυχώς στον αέρα)
με τον α/α χωρο δεν μπορείς να ξεμπερδέψεις με οργανωτικους όρους. Πρέπει να σκεφτούμε πως έγινε και στα τέλη του 90 στις πορείες ήταν 200-500 άτομα και σήμερα είναι 2000-5000. Επίσης πρέπει όλοι (και εμεις οι αριστεριστές) να καταλάβουμε ότι όταν σε κάθε μεγάλη πορεία πέφτουν 1000 μπουκάλια θα γίνει η μαλακία. Και έγινε
Την Τετάρτη ήταν τέτοιο το πάθος του κόσμου που θα έμενε στην Βουλή να συγκρούεται μέχρι την Πέμπτη την ώρα του ψηφίσματος.
Τέλος νομίζω ότι αυτό που τρόμαξε (ή ανησύχησε?) το σύστημα ήταν οι χιλιάδες "πασόκοι" που κατέβηκαν στο δρόμο με πολύ άγριες διαθέσεις
Γιατί το ΚΚΕ είναι το ΚΚΕ, οι αριστεριστές είναι οι αριστεριστές αλλά οι χιλιάδες κόσμου (που μάλλον είναι οι περιβόητοι "μεσαίος χώρος", "η καθημερινότητα" κλπ)που φώναζε κλέφτες,κλέφτες, και λαμόγια κουφάλες έρχονται κρεμάλες και να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή ήταν κάτι διαφορετικό.
Την Τετάρτη χύθηκε η καρδάρα, συνεχίζουμε
Με άλλα μυαλά.
Το κόμμα εχτές ήταν άψογο, ήρθε δίπλα μας στη βουλή, τήρησε πολύ καλή στάση μέσα στη βουλή
Τα πρώτα βήματα τα έκανε
Τώρα η σειρά μας, να σας δείξουμε ότι ίσως μπορεί να χτιστεί ένα δημοκρατικό μέτωπο
Θα δούμε
Κρίμα για τους ανθρώπους, είναι αδιανόητο να πεθαίνεις κάτω από αυτές τις συνθήκες
Ίσως είμαστε πολύ ηθικοί, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε να τελεσφορήσει αυτή η κοινωνική αλλαγή που επιχειρεί η αστική τάξη της χώρας μας
Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή
αγώνας ρήξη ανατροπή

Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε...

Μαζί με την επίμονη δουλειά στος χώρους εργασίας και στις γειτονιές, απαιτείται -όσον αφορά τις πορείες- άλλη αντιμετώπιση:

-Καταρχήν η οργανωμένη Αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), πρεπει να βοηθά οργανωτικά την λαϊκή δυσαρεσκεια να εκφράζεται (όπως έγινε προχτές με τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων και την αντικαπιταλιστική Αριστερά).

-Δευτερον να διαχωρίσουμε πολιτικά την λαϊκή δυσαρέσκεια χιλιάδων ανθρώπων που εκφραζεται -και στο μέλλον ακόμα περισσότερο- βίαια και μαχητικά, από τις ομάδες τυφλής ατομικής βίας. Είμαστε με τις μαζικές οργανωμένες συγκρούσεις (και το κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς το έχει αποδείξει αυτό), όχι με την τυφλή βία. Απλά και καθαρά.

-Τρίτον, η ταξική πάλη, ΤΩΡΑ θα πάρει αγριότερες μορφές. Και για τους πάνω και για τους κάτω. Και για το κεφάλαιο και για την εργατική τάξη. Συνεπώς ΜΑΖΙ με το κίνημα, παλεύουμε για πολιτκή λύση και προοπτική.

Η ευκαιρία που ανοίγεται είναι πρωτογνωρη. Το πολιτικό σύστημα, τρίζει και χρειάζεται αστική αναδόμηση.

Η Αριστερα στις 3 βασικές μορφές της (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) δεν τσιμπάει (με εξαίρεση τους ανανεωτικούς του ΣΥΝ), σε κεντροαριστερά κυβερνητικά σενάρια. Από την άλλη οι κεντρο και δεξιές εφεδρείες τους οι αστοί (πάντα για την ώρα βέβαια) τις έκαψαν βάζοντας συνολικά το ΛΑΟΣ να στηρίξει ΑΠΟΛΥΤΑ τα μέτρα μαζί με την ντόρα.

ΤΩΡΑ λοιπόν χρειάζεται η οικοδόμηση ενός ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ με "καρδιά¨ένα μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, λογική και πλαίσιο, που ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΝΕΙ ΑΜΕΣΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΙΣ ΣΥΝΔΕΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και τηη εξουσία των εργαζομένων! Και σε αυτό το μέτωπο, χωρά το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες αριστερές δυνάμεις, όπως και δυνάμεις που θα σπάνε από το ΠΑΣΟΚ.

Ιδού η ροδος, ιδού και το πήδημα!

JohnyQ είπε...

για τους πολιτικά άστεγους και την ιδιώτευση:

μόλις έλαβα ένα chain mail που έχει "προτάσεις" για τους βουλευτές π.χ. να είναι διακόσιοι να παίρνουν σύνταξη στα 16 χρόνια, κ.τ.λ

καταλήγει με την απειλή "θα έρθουμε και με άλλες προτάσεις" και "στην ελλάδα υπάρχουν 2 κόματα αυτοι και εμεις"
και υπογράφει η "διακομματική ένωση πολιτών"

Διαλεχτικάρια είπε...

Ίσως είναι η εντύπωσή μου,όμως μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ,μετά την διατήρηση των δεκάδων χιλιάδων δυνάμεών του στο δρόμο για δεύτερη μέρα,μετά από την προβοκάτσια που μας άφησε σχεδόν άθικτους,χάριν στην αδιαπραγμάτευτη σταθερή μας στάση απέναντι στις πρακτικές της ατομικής βίας,ο κόσμος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στέκεται τουλάχιστον σιωπηλός.Η ολομέτωπη επίθεση δίνει τη θέση της σε μια αναγνώριση της δράσης του Κόμματος και του ΠΑΜΕ.Κ για μια ακόμα φορά τίθεται το ζήτημα της ενωτικής δράσης,που οι πλέον συνεπείς την αναζητούν σε ταξική βάση και όχι σε βάση αριστερών δυνάμεων (μεγάλης αριστεράς).

1.Δεν υπάρχει ταξική ενότητα χωρίς ενότητα πολιτικής στόχευσης.Το ταξικό συμφέρον της εργατικής τάξης και τα συμφέροντα των λοιπών λαικών στρωμάτων,είναι βαθιά πολιτικά συμφέροντα.Από τη μια μεριά λοιπόν,οι πολιτικές ομάδες και τα πολιτικά κόμματα,αντικειμενικά,ανεξαρτήτως προθέσεων,τάσσονται με το ένα ή το άλλο συμφέρον.Με την πολιτική τους γραμμή και την τακτική, κάποιον υπερασπίζονται.
Από την άλλη μεριά,δεν υπάρχει σύμπλευση σωματείων με ταξική κατεύθυνση,η οποία να παραγνωρίζει τον πολιτικό χαρακτήρα που πρέπει να λάβουν οι ταξικές διεκδικήσεις. Αν δεν τον αναφέρει,σημαίνει ότι τον παρασιωπά και είναι μια ενσωματώσιμη κατεύθυνση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ (κι αν δε θέλουν οι γκρούπες να τους αντιμετωπίσω σαν τον ΣΥΝ,να φύγουν από αυτή την καιροσκοπική συμμαχία),την ανατροπή του συστήματος την εξετάζει φιλολογικα,γλυκά και απαλά,σε ποιητικές βραδιές.Έχει δώσει δείγματα σοσιαλδημοκρατικής γραφής και δράσης,και δεν μπορεί να συζητάμε για σύμπλευση σε συνδικαλιστικό επίπεδο.Εκεί,στο εργατικό κίνημα,είναι που ο ΣΥΝ και η παράταξή του παίζουν τον αντιδραστικότερο ρόλο,τον πιο αποπροσανατολιστικό,την ανοιχτη απόχρωση του παλαιού καταπράσινου πασοκ.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,σε επίπεδο εργατικών σωματείων,έχουν επίσης δείξει σημάδια ιδεολογικών και τακτικών οπισθοχωρήσεων.Η στάση τους απέναντι στις απεργίες που κήρυττε μόνο το ΠΑΜΕ και όχι η ΓΣΣΕ,είναι ενδεικτική (τα έχω ξαναπεί) του γεγονότος,ότι η ταξική τους ανάλυση και δράση,τελειώνει εκεί που αρχίζει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ.Στην καλύτερη των περιπτώσεων διακρίνονται από πολιτικό κομπλεξισμό,κι οι δεκάδες χιλιάδες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν μπορούν να κάνουν τον ψυχίατρο των μερικών εκατοντάδων.

Κομβικότατο σημείο διαφωνίας αποτελεί το πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. όσο εκεί μέσα υπάρχει και το ΣΕΚ, που κατηγορεί τους κερδοσκόπους και τις αγορές όπως ο Παπανδρέου, που κλαίει πάνω από το πτώμα του προοδευτικού πασοκ.Όσο υπάρχουν τμήματα με τάσεις και εντάσεις γύρω από το ζήτημα του αναρχισμού. Όχι. Πρόκειται για έναν (καλοχτυπημένο ομολογουμένως) ζελέ που δεν υποχρεούμαστε να λάβουμε σοβαρά υπόψιν.

Διαλεχτικάρια είπε...

2.Τίθεται ένα σοβαρότατο ζήτημα, εκείνο της καθοδήγησης του επαναστατικού υποκειμένου.Η μισή κοινοβουλευτική αριστερά αμφισβητεί την καθοδηγητική αναγκη ενός ΚΚ,η άλλη μισή την επιβουλεύεται.Κανείς δεν παραδέχεται.Καθοδηγητής,καλός κακός,επαναστατικός προδοτικός,ταξικός ή ρεφορμιστικός,καθοδηγητής του λαικού κινήματος 9 δεκαετίες είναι το ΚΚΕ.Οι δεσμοί του με τον λαό και τους αγώνες του είναι αδιάσπατοι από οτιδήποτε.Από όποιους κλονισμούς.Απο όποια λάθη τραγικά δικά μας.Από όποια ύφεση του κινήματος,από όποιον συσχετισμό.
Σήμερα μάλιστα,το ΚΚΕ βάζει στην ημερήσια διάταξη τον σοσιαλισμό.Κάθε μέρα,τελευταία φράση κάθε συζήτησης του κομμουνιστή,τελευταία πρόταση του φυλλαδίου του ΠΑΜΕ.Αλλαγή εξουσίας.Δε θα παραδεχθείτε ποτέ την επικράτηση της πολιτικής μας γραμμής.Θα παλεύετε στην καλύτερη για ακηδεμόνευτο,στη χειρότερη για πολιτική ηγεμονία του φοιτητικού κινήματος.Πάσχετε από έλλειψη κομμουνιστικής συνείδησης,η οποία τώρα επιτάσσει περισσότερο από ποτέ να συστρατευτείτε με το συνεπές κόμμα της εργαικής τάξης,κι ας κατεβείτε στο ΠΑΜΕ αφού χτυπήσετε τατουάζ όλες σας τις διαφωνίες.Τώρα.

(3) Είδατε ότι δεν πιάνω καν το ζήτημα της πρακτικής της εξωκοινοβουλευτικής.Το ζήτημα της χρόνιας ανοχής της δράσης των αναρχικών.Τους δεσμούς πολιτικής φιλίας παρά την διάσταση.Το εργατικό κίνημα τα έχει λύσει από τον καιρό του παππούλη Μαρξ. Ή μήπως ήταν κι ο Μαρξ ένας περιχαρακωμένος ροπαλοφόρος;

Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε...

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ



ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΠΟ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

- ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΔΝΤ-ΕΕ ΜΕ 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

- ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ



Η πρώτη πράξη εφαρμογής του κοινωνικού Μεσαίωνα στη χώρα μας που επιχειρεί η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ σφραγίστηκε με το αίμα αθώων συναδέλφων μας, των τριών εργαζομένων στην τράπεζα της Μαρφίν. Η Συμφωνία και η προσχεδιασμένη πορεία προσφυγής της χώρας μας στο ΔΝΤ μέσω της ΕΕ, έχει απορριφθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων. Έχει ηττηθεί στη συνείδηση του λαού. Δεν έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση. Για αυτό πάνω στο αίμα των τριών νεκρών της Μαρφίν και πριν καν κηδευτούν, στήθηκε μια πρωτοφανής, ανήθικη εκμετάλλευση της δολοφονίας, από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ για να οικοδομηθεί η πολιτική συναίνεση, ώστε να περάσουν τα μέτρα στους εργαζόμενους με το λιγότερο δυνατό κόστος! Για αυτό: Καταγγέλλουμε το άθλιο και ανήθικο όργιο εκμετάλλευσης των νεκρών από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και από μεγάλο τμήμα των ΜΜΕ!



Το εργατικό κίνημα θρηνεί για τα τρία αθώα θύματα της τράπεζας στη Μαρφίν!

Γιατί ξέρει τι θα πει θάνατος στα σύγχρονα κάτεργα του εργασιακού μεσαίωνα! Η πολιτική ευθύνη για το αίμα των τριών αθώων της Μαρφίν ανήκει στην ίδια! Είναι απαράδεκτη η προσπάθεια να συκοφαντηθεί, να ταυτιστεί ή να συσχετισθεί το ταξικό εργατικό κίνημα και η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση με την εγκληματική ενέργεια της δολοφονίας! Τέτοιες εγκληματικές ενέργειες έχουν αντικειμενικά το χαρακτήρα προβοκάτσιας ενάντια στο εργατικό κίνημα! Καταγγέλλουμε το όργιο βίας και τρομοκρατίας της ΕΛΑΣ, το αστυνομικό κράτος και τους σκοτεινούς μηχανισμούς του!



Καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εργοδοσία και καταθέτουμε την οργή μας για τα σύγχρονα εργατικά γκέτο που έχουν δημιουργηθεί με προεξάρχοντες τους τραπεζίτες. Στα γκέτο εκείνα που στο όνομα της κερδοφορίας ασκείται η μέγιστη εργασιακή βία, οδηγώντας εργοδότες να κλειδώνουν εργαζόμενους μέσα στις επιχειρήσεις προκειμένου να μην απεργήσουν. Ας αναλάβουν αυτοί όλοι τις ευθύνες και ας μην προσπαθούν θρασύτατα να μεταθέσουν ευθύνες αλλού αναγορεύοντας τον εαυτό τους σε τιμητή.



Διαχωριζόμαστε αποφασιστικά και καταδικάζουμε την εγκληματική ενέργεια αυτών που σαν μέσο αντίδρασης διαλέγουν την τυφλή βία που στρέφεται τελικά κατά του ίδιου του λαϊκού κινήματος, δίνοντας το άλλοθι στις δυνάμεις καταστολής του «σερίφη» Χρυσοχοϊδη να επιτεθούν στους διαδηλωτές που λειτουργούν ηθελημένα η άθελα τους σαν «συγκοινωνούντα» δοχεία με τις δυνάμεις καταστολής. Τώρα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά η πολιτική καταδίκη και η απομόνωσή τους από το εργατικό λαϊκό κίνημα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Να καθίσει στο σκαμνί, να ανατραπεί η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με την κρατική καταστολή και τις πρακτικές προβοκάτσιας, που αποτελούν τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς του εγκλήματος

Να καθίσει στο σκαμνί ο Βγενόπουλος και κάθε εργοδοτικός μηχανισμός, που φυλακίζουν τους εργαζόμενους με την απειλή της απόλυσης και χωρίς στοιχειώδη μέτρα πυρασφαλείας.

Να συλληφθούν και να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας και να αποκαλυφθεί δημόσια και πολιτικά ο ρόλος τους, μαζί με τη σύνδεση τους με τους κρατικούς μηχανισμούς



Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ καλεί τους εργαζόμενους σε συγκέντρωση μνήμης την Τρίτη 11 Μάη 2010 στις 19.00 έξω από το υποκατάστημα της Marfin στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στην συνέχεια στην Βουλή. Αποτείνοντας με αγωνιστικό τρόπο φόρο τιμής στην μνήμη των τριών αδικοχαμένων συναδέλφων μας.

Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε...

Όποιος διαβάσει την ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δει πως κινείται σε σωστή κατεύθυνση!

Ναι στην μαζική οργανωμένη βία και σύγκρουση των εργαζομένων και των σωματείων τους, ΟΧΙ στην ατομική βία που ανεξάρτητα από προθέσεις, δρα προβοκατόρικα για το κίνημα!

Η πολιτική προοπτική είναι άμεσα συνυφασμένη με την ανάγκη ενός μετώπου πολιτκών και κοινωνικών δυνάμεων που θα έχει άμεσους στόχους και θα τους συνδέει με την σοσιαλιστική προοπτική και την εξουσία των εργαζομένων!

Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε...

http://www.antarsya.org/index.php

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=FYWe2V1x88w&feature=player_embedded#!

Ανώνυμος είπε...

Βρε καλέ μου εξω-εσωκοινοβουλευτικέ ανώνυμε.
Η συνεύρεση είναι συνώνυμη της συνουσίας. Ε, τι θέλεις να σου πει κι ο σχιζοφρενής όταν μας λες ότι η επόμενη κινητοποίηση θα είναι μια king size παρτούζα που θα οδηγήσει στην ανατροπή του συστήματος; Ανοίξτε κι ένα λεξικό, ήμαρτον πια. Από τα αμφιθέατρα σας θυμάμαι να συνευρίσκεστε

Μαοϊκός είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=UmNbDFixVJQ&feature=related

Δείτε το δάσκαλο του Περρου και της Αλέκας... στο 0:49 ο μεγάλος δάσκαλος του Μαρξισμού δίνει την γραμμή στους "Κ"νίτες του σήμερα...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε σνομπάρω την κουβέντα (υπάρχουν φορές που το κάνω) αλλά δε μπορώ να πάρω μέρος (ακόμα).
Εν τάχει και εν είδει εξυπνάδας θα έλεγα τα εξής τρία βαρυσήμαντα:

-Περάσαμε από πολλές συμπληγάδες, παραλίγο να γλιστρήσουμε, παραλίγο δεν ξέρω τι. Να σας πω κάτι; Τώρα δε θα μας το συγχωρήσει κανένας, να υποκύψουμε σε εκβιασμούς. Πριν τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια ήσουν πιο άπειρος, μπορούσες να κάνεις και λάθη από απειρία. Σήμερα, είτε από απειρία είτε από δειλία, δε θα μας τα συγχωρήσει κανείς.
Αλέκα από το κλείσιμό της στη βουλή της πέμπτης.

-Όπως έχει πει και μία συμπαθούσα το εξωκοινοβούλιο πλην μπουχτισμενη: ποια σύγκρουση; Κάθε φορά τα χημικά τα τρώμε για μπάχαλα που κάνουν άλλοι. όχι επειδή επιλέξαμε να συγκρουστούμε.

Εγώ λέω ότι έχει απόλυτο δίκιο. Ειδικά μετά το δεκέμβρη.

-Χωρίς εσένα γρανάζει δε γυρνά
εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά

κι επίσης πολύ συναίσθημα και πολλή πώρωση χτες στο σπόρτινγκ σε μια μουσικοθεατρική παράσταση που ήταν ίσως αυστηρώς ακατάλληλη για μη κομματικούς, αλλά χαλάλι.

JohnyQ είπε...

@Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

"αυστηρώς ακατάλληλη για μη κομματικούς"

δεν έχεις δίκιο! ο πατέρας μου βούρκωσε...κομματικός;μίλια μακριά!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Γι' αυτό έβαλα το ίσως. Κάτι δικές μου γνωστές ήρθαν με εντύπωση ότι θα δουν συναυλία αλά φεστιβάλ. Είδαν τις σημαίες, το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, δεν ήξεραν κι όλα τα τραγούδια, οπότε βαρέθηκαν κι έφυγαν νωρίς. Δε λέω ότι είχαν δίκιο. Καλά κάναμε και την κάναμε έτσι. Είχα πολύ καιρό να νιώσω τόσο συναίσθημα, ειδικά στο τελευταίο κομμάτι με τον μπρεχτ και το μεγάλο τσίρκο.
Κάτι κινείται!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λοιπόν και κάποια συμπληρωματικά, τώρα που δεν ασχολείται κανένας.
Αν η περιφρούρηση είναι πρωτίστως πολιτική, αυτό πάει να πει όχι μόνο να προστατεύεις το περιεχόμενο αλλά και να το ανεβάζεις. Το πώς είναι μεγάλη κουβέντα κι ο πρώτος ξερόλας ιδέες βαλλέτω. Αλλά δε μπορεί να υπάρχει κόσμος που έρχεται πχ με τη λογική πάμε στο παμε γιατί δεν θα έχει επεισόδια και να μένει σε αυτό. Να έρθει για αυτό αλλά να έχει καθαρό κι ότι θα υπάρξουν στιμές που θα χρειαστεί η σύγκρουση. Κι επειδή μόνος του δε θα το δει πρέπει αυτό να βγαίνει κι από την κουβέντα κι από την εμπειρία στις πορείες.
Ένα αυτό. Κι ένα δεύτερο. Όταν βλέπουμε σκηνές μακρινές, πχ από το αργεντινάνσο το μυαλό μας δεν πάει σε καμία προβοκάτσια. Δεν μπορεί εδώ την αυθόρμητη οργή να την χαρίζουμε στους βαλτούς που ξέρουν να την καναλιζάρουν. πρέπει να την διαφυλάξουμε από την εκτόνωση αλλά να της δώσουμε και διέξοδο, όχι να την αφήσουμε να ξεθυμάνει. Το πώς και γιατί είναι όντως μεγάλο ζήτημα, αλλά πρέπει να αρχίσει να μας απασχολεί σοβαρά.

Δεν είναι η κριτική στα πρωτοβάθμια το ζητούμενο της περιόδου, αλλά από τη στιγμή που τέθηκε στην κουβέντα... Δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω τους πολιτικούς δεσμούς με την αναρχία που αν δεν κοπούν δεν έχει νόημα να γίνεται λόγος για το οργανωτικό κομμάτι της περιφρούρησης. Ούτε τις φαντασιακές συγκρούσεις και τους ήρωες με τα μαλόξ. Σε πολλές πορείες έχω την αίσθηση ότι πολλοί αν δε φάνε το χημικό τους φεύγουν από τις πορείες ξενερωμένοι.
Θα σταθώ όμως στη διαφορά με την φοιτητική συγκυρία. Δεν έχουμε να κάνουμε με πασπίτες που παίζουν το ρόλο του αγωνιστή για να πάρουν καμιά ψήφο κι εφόσον στηρίζουν ένα πλαίσιο δε μας πολυχαλάει. Έχουμε να κάνουμε με λέρες πασκίτες που ξεπουλάνε τα πάντα και παίζουν τον πιο βρώμικο ρόλο. Αν από αυτό δεν προκύπτει η ανάγκη για κάθε είδους διαχωρισμό (ναι, και χωροταξικό) δεν έχουμε κοινό σημείο αναφοράς. Και δεν υπάρχει τέτοιο ούτε στα πρωτοβάθμια ούτε στην ανταρσύα. Είναι ο περίφημος ελιγμός ενός κομματιού όταν ένα άλο έτρωγε χημικά από τους μπάτσους για να μπει στο κεφάλι η γσεε. Είναι η πάγια τακτική ενός μέρους τροτσκιστών για το ενιαίο μέτωπο με τη σοσιαλδημοκρατία με όρους του 30. Είναι τα πρωτοβάθμια που πέρα από τον τρεϊντγιουνιονικό φετιχισμό των σωματείων και τον αναρχικό του πρώτου βαθμού -γιατί τα άλλα είναι εκ των πραγμάτων γραφειοκρατία- γίνεται δυστυχώς ένα πρόπλασμα για τις φιλοδοξίες και το πολιτικό σχέδιο του κάθε αλαβάνου. Αναρωτιέστε συχνά γιατί δε γίνεται λόγος για τις τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις. Εγώ αναρωτιέμαι αν όλα τα πρωτοβάθμια αναρωτιούνται το ίδιο, ή αν ένα κομμάτι που κατεβαίνει με το άκρως καπελωτικό πανό δίκτου ΣΥνδικαλιστών ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς δεν έχει επί της ουσίας κάποιο πρόβλημα με αυτό. Μια ματιά ενδεικτικά στο προτελευταίο φύλλο του πριν αρκεί για να δει κανείς πόσες απόψεις -πάνω από δύο- υπάρχουν γι' αυτό το μαζί και χώρια με τη γσεε, το την απομονώνουμε αλλά και την πιέζουμε κι ενωτικά.
Αλλά κι η σοβαρή συνιστώσα δεν πατάει πολύ καλύτερα. Η ανακοίνωση που είδα στο ίδιο φύλλο ήταν μια σειρά μεταβατικά αιτήματα όπως θέλει ο επίμονος και τολμηρός μαζί με σοσιαλιστικά χτυπημένα σε μια σούπα που τα είχε όλα εκτός από μια συνεκτική αντίληψη για το ζήτημα της εξουσίας που είναι και το βασικό.
Και πολλά άλλα. Το οργανωτικό και τα κορδόνια με τα καδρόνια είναι πραγματικά το τελευταίο. Ως τότε μπορεί να μας φτάνει αυτό που λέει ο λένιν, να βαδίζουμε χώρια, αλλά να χτυπάμε μαζί. Έχοντας κατά νου το άλλο του τσιτάτο, ότι πρέπει να χωρίσουμε για να ξαναενωθούμε μετά -όχι όλοι- σε άλλη βάση.

Υγ:

-η προβοκάτσια προκύπτει από την κοινοβουλευτική της αξιοποίηση σε χρόνο ντε τε πάνω απ' όλα. Και δευτερευόντως κι από τα υπόλοιπα στοιχεία. Αλλά αυτή με την τράπεζα ήταν πολύ πιο σοβαρή.

-η φωτό του γράψα ξανάρθε στο προσκήνιο με το αφιέρωμα στα 20χρονα της σοβαρής συνιστώσας. Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί με τον χαρίλαο. Αυτό πρέπει να σκέφτηκαν κι όσοι την επέλεξαν για την περίσταση.

Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε...

Ολη η λογική σου απολίθωμα, είναι εξαιρετικά προβληματική...

1. Στο κίνημα, σε επιτροπές κατοίκων συνεργαζόμαστε μια χαρά και με συριζαίους και με αναρχικούς, και με ορισμένους ΚΚΕδες, και με ανένταχτους... Και πολιτικό πλαίσιο υπάρχει και αγωνιστικότητα και νίκες, αλλά ΚΑΙ σεβασμός στις αποφάσεις που λαμβάνουν οι επιτροπές (πχ επιτροπές κατοίκων για τα διόδια, τους αυτοκινητόδρομους, τα ταξικά δημοτικά τέλη, τους ελεύθερους χώρους κλπ). Συνεπώς αυτά τα "να κόψουμε με την αναρχία" ΓΕΝΙΚΑ είναι λάθος. Και στους εργατικούς χώρους υπάρχουν αξιόλογοι ταξικοί αναρχοσυνδικαλιστές που αγωνίζονται πολύ πιο τίμια και αποτελεσματικά από πολλούς ΚΚΕδες ή αριστερούς που ξέρουμε και οι δύο (ή που θάπρεπε να ξέρεις και εσύ)...

Η περιφρούρηση των πορειών είναι ένα άλλο θέμα: Τα πρωτοβάθμια ξέρουν να συγκρούονται οργανωμένα και αυτό θα κάνουν και στο μέλλον ΌΠΟΤΕ ΕΠΙΛΈΓΟΥΝ ΑΥΤΑ... Συνεπώς, οι μπάχαλοι πρέπει να απομονωθούν και αυτό θα γίνει... Άλλο μπάχαλοι που είναι καταστροφικοί και πανεύκολα χειραγωγίσιμοι, και άλλο πολιτική αναρχία και αναρχοσυνδικαλισμός, που μπορούμε και κάνουμε κοινή δράση, όπως σου είπα πιο πάνω.

2. Αυτά περί μαλόξ, δείχνουν ότι είσαι εμπαθής απολίθωμα, πράγμα καταστροφικό για έναν κομμουνιστή, έστω και απολιθωμένο (τότε που όλα ήταν απλά, δεν χρειαζόταν πολύ σκέψη αφού υπήρχε ο Ζντάνοφ και ο Πονομαριόφ και ο γίγαντας Λυσένκο με το σταλινικό στάρι του ο...πανίβλακας). Το ξαναλέω, τα πρωτοβάθμια δουλεύουν σκληρά ΜΕΣΑ στους εργατικούς χώρους, ΞΕΡΟΥΝ πότε συγκρούονται..

Αυτά που λές για τρεϊντγιουνιονικό φετιχισμό, δεν ισχύουν γιατί: α). Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δουν μέσα στα πρωτοβάθμια αγωνίζονται καθαρά (με διαφωνίες ναι, με αντιφάσεις ναι αλλά αγωνίζονται) για την οικοδόμηση ενός μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος ΡΗΞΗΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στην κατεύθυνση της εργατικής εξουσίας-δημοκρατίας.. Διάβασέ το και μετά το ξανασυζητάμε...

3. Παλευουμε για κοινή δράση με όλη την αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, λοιποί).. Όποιος νομίζει πως μόνο με τις δικές του δυνάμεις -και χωρίς μεταβατικό πρόγραμμα- όπως κάνει το ΚΚΕ μπορεί να τα καταφέρει, θα συμβάλλει απλά, στην αποτυχία του εργατικού κινήματος για άλλη μια φορά..

Όποιος νομίζει από την άλλη πως μια "ανθρώπινη ΕΕ" είναι εφικτή, σπέρνει αυταπάτες...

Εδώ θα κριθούμε όλοι..

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 7 μμ έξω από τηη "Μαρφίν" στη συγκέντρωση-πορεία που οργανώνει ο "ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ", που έχει τόσο το χαρακτήρα μνήμης για τους 4 δολοφονημένους εργαζόμενους από τις ομάδες τυφλής βίας, με την ευγενική συνεισφορά στις δολοφονίες του Βγενόπουλου, όσο και διαμαρτυρίας για την βαρβαρότητα των μέτρων που απο κοινού αποφάσισαν ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-Ε.Ε.-ΔΝΤ!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αρχηγέ, είτε ως παύλος, είτε ως κομμουνιστής του ναρ, είτε όπως αλλιώς θες, είσαι με διαφορά ο πιο κουραστικός συνομιλητής εδώ μέσα και στο γκράνμα. Από το καινούριο ψευδώνυμο επιβεβαιώνεις συνεχώς μόνο το επίμονος και τίποτα άλλο.
Πριν διαβάσω εγώ οτιδήποτε πρώτα διάβασε εσύ αυτά που σου γράφουν οι άλλοι, γιατί δεν έχει νόημα να λέμε τα ίδια και τα ίδια. Γιατί να ξαναπώ δηλ ότι τα πρωτοβάθμια τα χημικά τα τρώνε συνεχώς για τα μπάχαλα που ανέχονται μες στην πορεία τους κι όχι για συγκρούσεις που επέλεξαν να κάνουν οι ίδιοι;
Γιατί να μη σου πω να διαβάσεις πρώτα τη λογική του μεταβατικού προγράμματος που το έχεις κάνει καραμέλα όπως αποτυπώνεται στη θανάσιμη αγωνία του καπιταλισμού των τροτσκιστών και μετά να δεις αν συμφωνείς και τι θα κρατήσεις;
Γράφω για τους ήρωες με τα μαλόξ γιατί βρέθηκα κι εγώ σε τέτοιες πορείες -πχ το δεκέμβρη- κι είδα από κοντά πέντε πράγματα. Κι είδα πολύ περισσότερα την τετάρτη που πήγα να βρω τη μπρέζνιεβα μόλις τελειώσαμε εμείς. Το οργανωτικό θα μπορέσεις να το λύσεις όταν κόψεις τους πολιτικούς δεσμούς, αλλιώς δεν κάνεις βήμα και θα το βρίσκεις πάντα μπροστά σου. Όποιος θέλει το καταλαβαίνει κι όποιος δε θέλει το λούζεται -που στην τελική μπορεί και να το θέλει.
Τη δική σου την εμπάθεια πήγαινε θάψ' την μαζί με τον πανομαριόφ κι όποιον άλλον θες να κάνεις παρέα. Για το λυσένκο πάντως αν δεν ήσουν αυτό που του καταλογίζεις θα μπορούσες να καταλάβεις στοιχειωδώς ότι πίσω από τον βολονταρισμό κρύβεται ένας επαναστατικός ενθουσιασμός να νικήσεις τη νομοτέλεια. Αν φταίει κάποιος είναι όσοι τον επέβαλαν ως αυθεντία. Αλλά και πάλι δεν εξαντλείται τόσο εύκολα.
Τέλος πάντων, άμε στο καλό στο κάλεσμα της γσεε/αδεδυ και μετά έλα πάλι να αναρωτηθούμε γιατί δεν αναφέρουν ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις.
Η ώρα της κρίσεως ήγγικεν.

Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε...

απολίθωμα, εάν όπως λές γίνομαι κουραστικός, είναι γιατί πολύ απλά, σε σημαντικά ζητήματα διαφωνούμε, με αποτέλεσμα να αναπαράγεται η ίδια κουβέντα.

Εσύ πχ πιστεύεις πως η Αριστερά πρέπει να κόψει ΚΑΘΕ σχέση με την αναρχία, ταυτίζοντάς την συλλήβδην με τα μπάχαλα. Εγώ σου αντιτάσσω, πως κατ' αρχήν πολλές αναρχικές συλλογικότητες έχουν ήδη βγάλει ανακοινώσεις που πλέον -έστω και καθυστερημένα- διαχωρίζονται από τα προβοκατόρικα μπάχαλα. Συν τοις άλλοις σου απέδειξα πως υπάρχει ένα κομματι αναρχικών/αντιεξουσιαστών (είτε στις γειτονιές, είτε σε κλαδους -πχ εκπαίδευση, εμπόριο, οικοδόμοι κλπ) το οποίο λειτουργεί με πολιτικούς αναρχοσυνδικαλιστικούς όρους και με το οποίο μπορεί και υπάρχει κοινή δράση (και μόνο τέτια μπορεί βέβαια να υπάρξει, το γνωρίζουμε πολύ καλά).

2. Συν τοις άλλοις, ήδη ο "Συντονισμός" με τις πρώτες αποφάσεις σωματείων, τις ανακοινώσεις και τη συζήτηση που έχει ανοίξει, προσανατολίζεται στην έμπρακτη απομόνωση του κομματιού των μπαχαλάκηδων.

3. Στο ζήτημα των συγκεντρώσεων υπάρχει -μάλλον και σε αυτό- μια κομβική διαφωνία που και αυτή αναπαράγεται συνεχώς. εσύ θέτεις ως όρο συμμαχιών και ως κριτήριο για την επαναστατικότητα οργανώσεων και αγωνιστών, τη ΜΗ χωροταξική συμπόρευση με τα συνδικάτα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Εγώ αντίθετα, έχω την πολιτκή αντίληψη πως η χωροταξική συμπόρευση ή όχι, ΔΕΝ αποτελεί με κανέναν τρόπο ζήτημα αρχής. Κρίνεται ανάλογα με την περίπτωση και για αυτήν την χρονική περίοδο, έχουμε επιλέξει την τακτική της χωροταξικής συμπόρευσης με άλλο πολιτικο περιεχόμενο. Μια τακτική που φέρνει αποτελέσματα και συμβάλλει και αυτή, στην ανασυγκρότηση του ταξικού εργατικού κινήματος. Σου κάνω και την ερώτηση: Μπορεί κάποιος στα σοβαρά να υποστηρίξει ότι ρίχνει νερό στο μύλο της αντιδρασης η δουλειά που κάνει ο Συντονισμός σε ΟΛΑ τα επίπεδα;

4. Εσύ κατηγορείς τον συντονισμό για τρεϊντγιουνιονισμό, και εγώ σου αντιτάσσω, πως ο Συντονισμός είναι πολιτικοσυνδικαλιστική συσπείρωση ενός τμήματος των ταξικών συνδικάτων (το άλλο είναι στο ΠΑΜΕ), συνεπώς, κάνει ΚΑΙ πολιτικό αγώνα, χωρίς όμως να μπορεί -και να πρέπει- να καταργηθεί η ανάγκη της πολιτικής πρωτοπορίας. Για αυτό άλλωστε υπάρχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, και ο ΣΥΡΙΖΑ (ανεξάρτητα από το τι λένε, ή τι δεν λένε).

Διαφωνούμε λοιπόν σε σημαντικά ζητήματα, ενώ σίγουρα συμφωνούμε σε κάποια άλλα επίσης σημαντικά ζητήματα. Αυτό συμβαίνει άλλωστε με όλη την Αριστερά. Συμφωνούμε πχ για την ανάγκη σοσιαλιστικής επανάστασης και εργατικής εξουσίας (ή δικτατορίας του προλεταριάτου)! Αλλά, εάν ανοίξουμε την συζήτηση για το ΠΩΣ εννοεί ο καθένας μας αυτές τις έννοιες, και στην πράξη, μάλλον θα υπάρξουν αποκλίσεις.

Αλλά αυτή είναι και αυτά έχει, η ουσιαστική συζήτηση μεταξύ κομμουνιστών.

Ανώνυμος είπε...

τις συνδικαλιστικές κωλοτούμπες του ΝΑΡ για να δικαιολογήσει την υπαναχώρησή του από τις πρωτοπόρες επεξεργασίες του γύρω από τη ΓΣΕΕ κλπ δεν χρειάζεται να τις αναπράγεις σε κάθε κουβέντα. "ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ του Σημίτη μαγαζί". Και αν δε σου θυμίζει αυτό κάτι, ρώτα κάποιον παλιότερο.

Ανώνυμος είπε...

Τα πρωτοβάθμια είναι ταξικά και αγωνιστικά, το ίδιο και οι κομμουνιστές που συμμετέχουν εκει!

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε, επισυνάπτω, το λινκ με τις αποφάσεις των Συνδιασκέψεων και των Συνεδρίων του ΝΑΡ.

Τις έχω διαβάσει και πουθενά δεν βλέπω τις κολοτούμπες για τις οποίες κατηγορείς το ΝΑΡ.

Για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί λοιπόν να μπει στην ιστοσελίδα του ΝΑΡ (www.narnet.gr), να πατήσει το λινκ "Συνέδρια-Συνδιασκέψεις" και εκεί με την ησυχία του, να διαβάσει ό,τι τον ενδιαφέρει και να βγάλει τα συμπεράσματά του!

http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=5&id=27&Itemid=44

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

1. Εγώ λέω ότι πρέπει να κόψει μαχαίρι τους πολιτικούς δεσμούς με όρους ηγεμονίας της δεύτερης. Εσύ αντιτάσσεις ότι θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν αναρχία στα υπόλοιπα αλλά θα πάψει μεταφυσικά να λούζεται τις συνέπειες.
2. Έπρεπε να πεθάνει κόσμος για να το σκεφτείτε;
3. Ακριβώς μπαίνει βάση συγκυρίας πολύ συγκεκριμένα κι όχι ως θέμα αρχής. Ως θέμα αρχής μπαίνει για όσους ερωτεύτηκαν όψιμα το ενιαίο μέτωπο που μένει αναλλοίωτο ως τακτική από το 30.
4. Πολιτικά δε μπαίνει τίποτα απολύτως. Ή στο βαθμό που μπαίνει το καρπώνεται ο αλαβάνος.
5. Δεν απάντησες σε ένα σωρό πράγματα, αλλά τα έχουν αυτά οι συζητήσεις μεταξύ κομμουνιστών.

upokeimeno (πρωην fragoulas) είπε...

Πάντως μια πολύ καλή γεύση για το πως νοεί το ΚΚΕ τη δικτατορία του προλεταριάτου νομίζω την έχουν πάρει όσοι διάβασαν την απόφαση του 18 συνεδρίου.

sniper είπε...

Σημερα στο Πολυτεχνειο η Αλεκα μας ενημερωσε οτι η ΓΣΕΕ εξηγγειλε απεργια στις 19 Μαη. Τα "τσακ-τσακ" που ακουστηκαν στη συνεχεια ηταν μια υπερπαραγωγη απο εκατομμυρια εγκεφαλικα κυτταρα που καηκαν σε ενα φριχτο ολοκαυτωμα....

sniper είπε...

Ακυρο το προηγουμενο, τωρα πληροφορηθηκα οτι η ΓΣΕΕ την εβαλε στις 20 Μαη. Και τα εγκεφαλικα μας κυτταρα? Ποιος θα μας τα δωσει πισω?

αλεκος είπε...

εγω θα ήθελα να αναρωτηθώ εάν το κκε είχε σαν σκεπτικό το παμε να ηταν η γσεε της αριστεράς (και όχι του κκε όπως σ'ημερα) εάν η ριζοσπαστική αριστερα και ο συριζα θα ασχολουνταν ακόμα με τη γσεε

Ανώνυμος είπε...

Το ΚΚΕ, νοεί την δικτατορία του προλεταριάτου,σαν τη δικτατορία του κόμματος, ε π ί του προλεταριάτου (σελ΄. 41, 42, 43) απόφαση του 18ου για το σοσιαλισμό...

a anti antikapitalista??xaxaxo είπε...

Ο/Η Επιμονή, μυαλό και τόλμη είπε... "-Καταρχήν η οργανωμένη Αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ)" καλά έχω λυθεί απο τα γέλια.και όμως υπάρχει κάποιος που θεωρεί οργανωμένη αριστερά την ανταρσυα χαχαχο,ουτε μεταξύ τους δεν το πιστεύουν!!!

Ανώνυμος είπε...

Με την άδεια (θέλω να πιστεύω) του καλού μας οικοδεσπότη απολιθώματος, θέτω τον παρακάτω προβληματισμό.

Απέναντι στην επιθετική γραμμή του κυρίαρχου μπλοκ της αστικής τάξης και των πολιτικών εκπροσώπων του, όπως αυτή εκφράζεται με τα μέτρα και τις επιλογές της κυβέρνησης και τη στήριξη ΛΑΟΣ και μεγάλης μερίδας της ΝΔ, υπάρχει και η "αντιπολίτευση" που επικεντρώνει στο εξής πλαίσιο "αντίθεσης στο ΔΝΤ":

1) Έξοδος από την ευρωζώνη - υποτίμηση της δραχμής
2) Εσωτερικός δανεισμός - "λαϊκό ομόλογο" με 4%, αφορολόγητο
3) Στάση πληρωμών - Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους
4) Δάνειο με ευνοικούς όρους από Ρωσία-Κίνα, οι οποίες όπως προκύπτει από "ρεπορτάζ" των ημερών ήδη είχαν κάνει σχετικές κινήσεις, τις οποίες η κυβέρνηση του ΓΑΠ αγνόησε.
5) Διαμόρφωση κρατικού πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα, με αποστολή να ρίξει "φτηνό χρήμα" στην αγορά για να κινηθεί η οικονομία - Άσκηση πίεσης στις ιδιωτικές τράπεζες να δανείζουν το δημόσιο με το ίδιο επιτόκιο της ΕΚΤ.

Το πακέτο αυτό που πλασάρεται με διάφορες παραλλαγές και βερσιόν από μια βεντάλια πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, από το Βγενόπουλο και τον Κοπελούζο έως τους ΠΑΣΟΚους του Παναγιωτακόπουλου, τον Αλαβάνο και την ΚΟΕ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον ...Πέτρο Παπακωνσταντίνου του ΝΑΡ στα "Επίκαιρα" που φλερτάρει με πλευρές του, πάει να πουληθεί ως η εναλλακτική συνεκτική λύση για την ανατροπή, μεσοπρόθεσμα, της κυβέρνησης του ΓΑΠ και έναν υποτιθέμενο επαναπροσανατολισμό της πορείας της χώρας.

Θα ήθελα να μάθω ποια θέση παίρνει ο χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ (που είναι, αν διαβάσαμε καλά σε κάποια ανάρτηση, οι φερέλπιδες σύμμαχοι του ΚΚΕ για μια φιλολαϊκή, ριζοσπαστική διέξοδο) απέναντι στο "πακέτο" αυτό. Τα δέχεται; Τα απορρίπτει; Δέχεται κάποια απ'αυτά, ποια και με ποιές πολιτικές προϋποθέσεις;

Αναμένω με ενδιαφέρον τις απαντήσεις...

Μαξιμιλιανός