Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Για τη λίγκα των κομμουνιστών

Μετά το ευγενικό συναίσθημα του έρωτα, που είναι ανίκητος και παροικεί στις καρδιές των μικρών κοριτσιών, πάμε και σε πιο ταπεινά ανθρώπινα ένστικτα, που είναι κι αυτά αήττητα, αλλά συνήθως παροικούν στις ψυχές μικρών αρσενικών χούλιγκαν και τα σφηνωμένα στα κάγκελα μυαλά μας. Πάμε, στο ρυθμό του ύμνου της ομάδας που υποστηρίζουν η λιάνα κι η αλέκα. Αβάντι μαέστρο.

Κόμμα μας μεγάλο, δεν υπάρχει άλλο
Δεν υπάρχει άλλο, πιο μπετόν αρμέ
Και χιλιάδες φίλοι, μόλις δουν παφίλη
Ζήτω λεν το κόμμα μας, το κουκουέ

Το κάπα-κάπα-ε, το κάπα-κάπα-ε
Κάπα-κάπα-ε, το κόμμα σου λαέ (2)
(Σφυρίγματα, σφυροκροτήματα, χαμός)

Σε έχουνε δοξάσει, γκλέτσος και βαλάση
Σύμμαχοι λαϊκοί, που έχει ο περισσός
Και χιλιάδες μέλη, μόλις δουν κανέλλη
Ζήτω λένε ο ορθόδοξος κομμουνισμός

Το κάπα-κάπα-ε, το κάπα-κάπα-ε
Κάπα-κάπα-ε, το κόμμα σου λαέ (2)


Το δεύτερο μισό μου βγήκε λίγο προβοκατόρικο, αλλά δε μου έβγαινε αλλιώς η ρίμα.

Η τελευταία κομεπ του 2010 περιέχει το άρθρο των μαρξ, ένγκελς για τη λίγκα των κομμουνιστών, τα πρώτα βήματα συγκρότησης, ύπαρξης και λειτουργίας (και στο λέτσοβο) κομμουνιστικής οργάνωσης.

Έκτοτε κύλησε μπόλικο νερό στο αυλάκι του σύντομου εικοστού αιώνα, που ήταν μια διελκυστίνδα σαν ντέρμπι ποδοσφαίρου. Αλλά την κρίσιμη στιγμή, αρχές 45’, στο τέλος του ημιχρόνου της ιστορίας η -τεχνική- ηγεσία, φάνηκε λίγη. Μόλις το 47’ έβαλε σύνθημα για σοσιαλιστική επανάσταση. Όμως μία μέρα πριν νωρίς, δύο χρόνια μετά αργά. Κι εβδομήντα –παρά κάτι- χρόνια μετά πολύ αργά.

Κι έκτοτε ο χρόνος κυλάει απελπιστικά αργά, με τις χαμένες ευκαιρίες να διαδέχονται η μία την άλλη. Εκείνη του 45’ όμως ήταν ανεπανάληπτη. Τετ α τετ, σε κενή εστία κι ο αντίπαλος εξουδετερωμένος. Αλλά εμείς παίξαμε φερ πλέι και βγάλαμε τη μπάλα στην κερκίδα. Σκοντάψαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε, περιμέναμε να σηκωθεί κι αυτός, για να τον ξαναρίξουμε. Ό,τι κάνει περίπου κάθε επανάσταση που ψάχνει το δρόμο της.

Κι ήρθε το τέλος της ιστορίας κι οι διπλές ανατροπές το 89-91. Σαν τα δυο εγκεφαλικά του λένιν. Και σαν τα γκολ της μάντσεστερ, στον τελικό με τη μπάγερν. Κι εμείς στον ρόλο του κουφού(ρ) να κλαίμε σα μικρά παιδιά και να ψάχνουμε να βρούμε τι έγινε.

Τώρα παίζουμε παθητικά, κατενάτσιο με λαϊκές αντεπιθέσεις, να σώσουμε οτιδήποτε κι αν σώζεται. Παζαρεύουμε από θέσεις άμυνας πόσα θα χάσουμε, χωρίς επιθετικό σχέδιο και σοβαρές πιθανότητες νίκης. Γκολ αυτοί, λαϊκή εξουσία εμείς. Σέντρα και διαλεκτικός κεντρισμός. Μην χάσουμε τη μάχη του κέντρου από δεξιούς κι αριστερούς οπορτουνιστές που συγκλίνουν στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων.

Στη σύγχρονη εποχή, του τσάμπιονς λιγκ και της σούπερ λίγκας, το κείμενο των κλασικών χρειάζεται επικαιροποίηση. Προβάλλει η ανάγκη για μια διεθνή λίγκα των κομμουνιστών, ως αντίπαλο δέος στο τσάμπιονς λιγκ. Πριν την έναρξη των ταξικών αγώνων, αντί για σεντόνι, θα κουνάμε κόκκινα λάβαρα και πανό, ενώ στα μεγάφωνα θα παίζει ο ύμνος της διεθνούς.

Παράλληλα, πρέπει να δούμε και τις καινούριες γκρουπες δυναμικότητας.
Η καλύτερη μπάλα παίζεται παραδοσιακά στη λατινική αμερική που είναι ο φαντεζί αδύναμος κρίκος. Αλλά εδώ μας προβάλλονται ανώδυνα πρότυπα, σαν τον λούλα, το πόρτο αλέγκρε. Ή τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, το ελικόπτερο και την αναδιαπραγμάτευση στην αργεντινή. Ενώ οι σνομπ βρετανοί, λένε ότι ανακάλυψαν πρώτοι απ’ όλους το σοσιαλισμό, με τους λουδίτες και τα τρέιντ γιούνιονς. Αλλά ξεπεράστηκαν από τις εξελίξεις κι έγιναν ουραγοί του κινήματος.

Πρώτο γκρουπ δυναμικότητας στον ελληνικό χώρο είναι το κουκουέ, που είναι ένα γκρουπ μόνο του, γιατί δε θέλει να βρεθεί στο ίδιο γκρουπ μαζί με άλλες ομαδούλες. Οι (προ)αιώνιοι αντίπαλοί του το κατηγορούν για σεχταρισμό κι άρνηση της κοινής δράσης.

Από κοντά κι ο συνασπισμός, μια κοινοπολιτεία της αριστεράς, χωρίς τις βαλτικές δημοκρατίες του κουβέλη, που ήταν παλαιόθεν αντιδραστικές κι αποσχίστηκαν. Ο σύριζα κατάφερε να γίνει η δεύτερη υπερδύναμη του χώρου –ακόμα και πρώτη σε κάποιες δημοσκοπήσεις- αλλά τελικά κατέρρευσε υπό το βάρος των ίδιων του των αντιφάσεων και τείνει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, με την περεστρόικα του τσίπρα.

Στην επόμενη γκρούπα δυναμικότητας είναι οι φυλές της ανταρσύα, που ενώθηκαν στα πρότυπα της σούπερ λίγκας και της κομμουνιστικής λίγκας του μπεζανσνό στη γαλλία, που τελικά ρεφόρμισε και μετονομάστηκε σε αντικαπιταλιστικό κόμμα. Είναι μια ένωση συμφερόντων που ίσως διαλυθεί στο πρώτο πέναλτι, την πρώτη παρέκκλιση και το πρώτο στραβό σφύριγμα για την εσχάτη των ποινών. Αλλά δεν είναι αυτός τρόπος να λύνουμε τις διαφορές μας σύντροφοι. Αυτά τα κάνουν οι σταλινικοί.
Παρόλα αυτά μένουν ενωμένοι, για να γλιτώσουν τον υποβιβασμό και να έχουν ελπίδες να ανέβουν κάποτε κατηγορία, όπως έδειξαν οι τελευταίες εκλογές. Το θέμα όμως είναι τι σκοπό σφυρίζουν και ποιος έχει τη σφυρίχτρα. Κι από αυτή την άποψη το σεκ έχει την ιδεολογική ηγεμονία κι ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Μετά είναι το μου-λου κίνημα, που είναι κάτι σαν την βρετανία. Παρακμασμένη δύναμη, περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, που απέχει τα τελευταία χρόνια από τις εκλογικές οργανώσεις, ίσως γιατί τιμωρήθηκε αναδρομικά για τα αιματηρά γεγονότα του χέιζελ και της τασκένδης.

Ο χουλιγκανισμός και τα μπάχαλα στις πορείες είναι ίσως η μεγαλύτερη μάστιγα για το κίνημα των τελευταίων χρόνων, ιδίως μετά το δεκέμβρη. Οι φανατικοί πλακώνονται με τους μπάτσους, αντί να δουν μπάλα και διώχνουν τον άμαχο, εργαζόμενο πληθυσμό. Έξω οι οικογένειες από τα γήπεδα, που λέει κι ένα σύνθημα στην τούμπα. Υπεράνω όλων η επαναστατική γυμναστική κι η προπόνηση για την τελική μάχη, στο στίβο της ταξικής πάλης.

Μια λύση θα ήταν η τιμωρία της έδρας της συγκέντρωσης, για να αφήσουν στην επόμενη απεργία μόνους τους πενήντα εργατοπατέρες της γσεε, να κάνουν πένθιμη πορεία κεκλεισμένων των θυρών με καμιά δεκαριά σφραγίδες και τους σεκίτες για τσιρ-λήντερ. Ενώ τώρα παίρνουν παράταση ζωής από δανεικό κοινό που γιουχάρει όσους ξεπούλησαν τις ταξικές φανέλες, αλλά τους προσφέρει άλλοθι κι ακροατήριο.

Στον αντίποδα εμείς κάνουμε ήσυχες πορείες, σαν την ομάδα της λιάνας στην ευρώπη, χωρίς τίτλους. Μόνο κάτι προκρίσεις, προ κρίσης, στο δεύτερο γύρο. Όμως ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός. Σαν κι εκείνον του ουέμπλεϊ. Στον ημιτελικό φάγαμε πισώπλατα το μαχαίρι των τιτοϊκών, αλλά στη ρεβάνς, τους πλήρωσε η χούντα κι απέκτησαν το υλικό κίνητρο για να χάσουν με 3-0 και να αποκλειστούν από την κομινφόρμ.

Κι ύστερα ήρθε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του άγιαξ, με τα τανκ και τις προελάσεις, όπου όλοι έπαιζαν ελεύθερα σε όλες τις θέσεις με τη σειρά και στο τέλος κανείς δεν ήταν γραφειοκράτης, ή χαφ. Όμορφο ποδόσφαιρο, σαν το σοσιαλισμό μας, που τον βάφτισαν κι αυτόν ολοκληρωτικό, επειδή τον ζήλευαν και τον μισούσαν.

Κι έτσι τα μεταξύ μας παιχνίδια, με κοινή δράση και συνεργασίες θα αργήσουν κατά πως φαίνεται για να μην οδηγήσουν σε εμφύλιο. Όπως στα προκριματικά του μουντιάλ του 70’ που ξεκίνησε πόλεμος ανάμεσα στην ονδούρα και το σαλβαδόρ, με αφορμή έναν αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ των εθνικών τους ομάδων.
Άσε που όποιος πλησιάζει στα κόρνερ θα φεύγει με κάνα αυτί λιγότερο, όπως ο δημητρίου, τότε στην τασκένδη.

Τέτοιες όμορφες, πολιτικές ιστορίες από τον χώρο του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου, μπορεί να βρει κανείς και στο τελευταίο βιβλίο του αντάρτη ελευθεράτου, εξουσία τι μπάλα παίζεις από τις εκδόσεις τόπος. Όσοι πιστοί -του στρογγυλού πάνθεου- σπεύσατε.

24 σχόλια:

propagitor είπε...

να σημειώσω πως η ομάδα της Αλέκας και της Λιάνας (και του Προπ) αριθμεί κι άλλον ένα αγαπημένο της κερκίδας, Μάκη Παπαδόπουλο. Δυστυχώς όμως και τον Τσίπρα. (τους έχω δει αμφότερους γήπεδο, τον Αλέξη πριν γίνει πρόεδρος).

Μπογιό είναι γαύρος αλλά δεν κρατάμε κακία εφόσον έχουμε τους άλλους 3. Θυμάμαι σε εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του έχει κλείσει την εισήγησή του εντυπωσιακά, λέγοντας πόσο όλους μας εκφράζει το σύνθημα "Παιξε μπάλα για το λαό σου και όχι για τον πουσταρά τον πρόεδρό σου" (σκοπίμως παρέλειψε το θρύλε στην αρχη).

Αυτή η Άρσεναλ όσο καλά κι αν παίξει δε θα μας νικήσει ποτέ..

propagitor είπε...

τι το άνοιξα..

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μηδένα προ του τέλους της ιστορίας μακάριζε..

κόκκινοςδρόμος είπε...

και το ΕΕΚ με το βήμα διαλόγου;; Ανατολικές ομάδες τύπου σερίφ, ή Μπατε Μπορίσοφ που αποκλείστηκαν στα προκριματικά.
Υπάρχουν όμως και άλλες ομάδες όπως η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 και το ΟΑΚΚΕ που παίζουν μπάλα σε δική τους (β) κατηγορία.

TRASH είπε...

ο "ύμνος" όλα τα λεφτά!
Αν και οπαδός του Αστέρα (Εξαρχείων), απλά υπολλίνομαι...

Trolletarios είπε...

Εγώ είμαι της παρακάτω άποψης: http://www.sentragoal.gr/article.asp?catid=10560&subid=2&pubid=4333706

Ανώνυμος είπε...

Ναι αλλά μία ήταν η ομάδα του Πλουμπίδη και του Ζαχαριάδη.

Ψάχνω να βρω το βίντεο με την Παπαρήγα να λέει στον άλφα "Πού πάει η αεκ με 10 ξένους και μόνο τον Καφέ Έλληνα αλλά δεν μπορώ να το βρω."

Χθες μας κάρφωσε ο Αρσάβιν αλλά έχει και ρεβάνς.

Ανώνυμος είπε...

Oλοι μπαρτσελονα ειστε εδω?ψευτοαδικημενοι κι ετσι?μιζερια...

ΡΕΑΛ ΡΕ! ΗALA MADRID!

Ιβαν Ζαμορανο και τα μυαλα στα μπλεντερ...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ψευτο-αδικημένοι, όπως ψευτοκουκουέ; Οακκε κι έτσι; Πανηγυρίστε τώρα που μπορείτε. Υγ: Είναι η πρώτη φορά που σκέφτηκα να διαγράψω σχόλιο..:)

Για τον ύμνο γίνονται δεκτές κι άλλες ρεβιζιονιστικές απόψεις (δηλ διασκευές). Πειραματίσου και με τον ύμνο του αστέρα
http://www.youtube.com/watch?v=4WPSocET6Lk

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Εμπρός για την πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου, την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής την έχουμε πετύχει εδώ και καιρό!

K.N.E. είπε...

ΤΟΣΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΜΠΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΕΧΩ ΝΑ ΔΩ

Ανώνυμος είπε...

Και να το διαγραψεις η ιστορια δεν αλλαζει,ασε που οτι γραφει δεν ξεγραφει.

Oταν δεν εχεις σοβαρη ποδοσφαιρικη ιστορια και εισαι 50-60 χρονια ανυπαρκτος στα κυπελλα ευρωπης (ενα ch.l. με 8 ομαδες και τελικο με σαμπντορια!!!!!!) ενω ο αιωνιος σου αντιπαλος εχει σηκωσει 9 τσαμπιολιγκια και τα διπλασια πρωταθληματα,τοτε αναγκαστικα ψαχνεις να βρεις κατι αλλο να κρατηθεις...

Ε,ο μυθος περι αδικιας απο το φρανκο ηρθε κι εδεσε σε αυτη την κατασταση και ξαφνικα βρεθηκαμε να μιλαμε πως μια ομαδα που αβανταρεται απο παντου (μμε,ομοσπονδιες,ουεφα,διατησιες) εδω και ποσα χρονια να θεωρειται και αδικημενη απο πανω...και οχι μονο αυτο,αλλα ταυτοποιηθηκε η αντιπαλος της (ο μεγαλυτερος συλλογος της ιστοριας) με τη γελοια ρετσινια των φιλοχουντικων-βασιλικων.

Κατα τ'αλλα οκ,παιζει μπαλαρα τα τελευταια 4-5 χρονια,αλλα το σπρωξιμο απο το παγκοσμιο μαρκετινγκ σε καθε ευκαιρια εχει καταντησει αηδια (μπηκε και χορηγος τελικα στη φανελα,ε?).

Y.Γ. ρε προπαγκιτορ ειναι δυνατον να υποστηριζεις αυτους??????http://www.youtube.com/watch?v=rbZYgQDarGs

Y.Γ.2. ο μονος θεσμος που η μπαρτσελονα εχει πιο πολλες κατακτησεις απο τη ρεαλ ειναι το copa del rey (του βασιλια ντε)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Καλά μην τρελαίνεσαι. Τα πέντε πρώτα είναι συζητήσιμα. Και τα μισά από τα χρόνια που λες κι εσύ ανύπαρκτος ήσουν. Ενώ τώρα η μόνη χαρά που έχεις είναι να μη πετύχει η μπάρτσα.

Κατά τα άλλα είναι από τις κουβέντες που θα έκανα πιο ευχάριστα από πολλές άλλες που ανοίγουν εδώ μέσα. Αλλά αν κανουμε καβγά και για τα αθλητικά, πάμε να κλειστούμε καλύτερα σε καμία πτέρυγα ψυχιατρείου για αντιφρονούντες λέω εγώ.
Τι στο χαρίζουμε το χαμόγελο δίπλα στις διαγραφές ρε αρχηγέ; Για να το αγνοήσεις;

zamorano είπε...

Το ειδες και χτες και το ειπες και μονος σου...μηδενα προ του τελους μακαριζε.

Δεν τρελαινομαι ρε,και το ειδα και το χαμογελο (αν και αυτες οι παρενθεσεις και οι τελειες στο μυαλο μου ειναι συνδυασμενες με χαζοχαρουμενα κοριτσακια 13-16 ετων,απορω πως τα χρησιμοποιεις)

Τα 5 πρωτα γιατι ειναι συζητησιμα?ειμαι περεργος να δω τι προπαγανδα θα αρχισει να εξαπολυεται παλι εις βαρος της θρυλικης ομαδαρας.

A,και μπονους για τις βλακειες περι φρανκο.Στελεχη της μπαρτσελονα μαλλον εχουν παει να διαμαρτυρηθουν
για την ευνοια προς τη ρεαλ,ενω προηγουμενως ισως τραγουδαγαν ανταρτικα και τιμουσαν τους νεκρους της μαχης στην καντεσα.
http://i40.tinypic.com/o60ht0.jpg
http://i46.tinypic.com/2djt1eq.jpg

Περαν τουτου,σε διαβαζω κατα καιρους,keep up.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τα πέντε πρώτα λόγω ντι στέφανο. Ούτε μένα μου αρέσουν τα χαμογελάκια αλλά δεν έχω βρει άλλο τρόπο για να δείξω σε κάποιον να μην πάρει τοις μετρητοίς μια φράση κι αρχίσει να τη σχολιάζει σοβαρά

Ανώνυμος είπε...

Και άλλοι εκτος ΝΑΡ

http://evriteros.blogspot.com/2011/02/blog-post_15.html

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ αυτο

http://evriteros.blogspot.com/2011/02/blog-post_16.html

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Εντός ΝΑΡ, εκτός Τάσης

zamorano είπε...

Ναι,ωραια,τι εγινε με τον ντι στεφανο? επειδη δεν πηγε στη μπαρτσελονα δεν επρεπε να παρει και τις κουπες η ρεαλ??????λογικη του παραλογου...

Μια χαρα κουβεντα,ερχεται ο αλλος και βλεπει αποχωρησεις απο το ναρ,και πανω που λεω να δουμε τι εγινε,τρεχουν οι εξελιξεις, διαβαζω στο ποστ που δινει λινκ οτι ΔΕΝ φευγουν απο το ναρ.!?!?!??!?!?! δικαιολογημενο παντως απο το αργο της ωρας.

μπονους (με κινδυνο δια παντος μπαν στο ip)
http://www.youtube.com/watch?v=aBOcDB1MVU4

Ανώνυμος είπε...

Κοκκινο Πρισμα έχεις δικιο απλα οι τίτλοι των 2 ποστ με μπερδεψαν.Για την αποκατασταση της αληθειας ΕΝΤΟΣ ΝΑΡ ΕΚΤΟΣ ΤΑΣΗΣ

haridimos είπε...

τα πέντε της Ρεάλ τότενες ίσως να ήταν λιγότερα και κάποια να είχαν πάει στο λιμάνι, αν είχαν αφήσει Πούσκας και σία να παίξουν στον Εθνικό του Καρέλλα .

JohnyQ είπε...

θα ρθουν τώρα και οι αρειανοί...εε...καταρϊανοί να μας τα κάνουν fast track που λέει από το πρωί κι o 902

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Δεν έχω ιδέα τι είναι και πώς γίνεται το μπαν στο ip. Για τιμωρία μπορείς να δεις δίπλα τα βιντεο που παραπέμπουν στις τρεις μανίτες -πεντάρες- της μπαρτσελόνα, 73, 94, και 10, όπου η πρώτη ήταν στη μαδρίτη, την πρώτη χρονιά του κρόιφ.

Από γκάφα σε γκάφα το πάω. Χτες βιάστηκα και πόσταρα τον ύμνο του αστέρα τρίπολης. Μικρή διόρθωση το παρακάτω αν κι ανεπίκαιρο πλέον:

http://www.youtube.com/watch?v=NMNuV95bsKU&feature=related

Όλα τα μεγάλα κείμενα πρέπει να υπακούνε στους άγραφους κανόνες της σημειολογίας και να έχουν επτά υπογραφές. Νομίζω ότι ένας από αυτούς πρέπει να ήρθε και στην τουρκία. Μεγάλο παληκάρι που ήρθε αν και στιγματισμένη μειοψηφία.

Teddy Ramone είπε...

Είναι άραγε τυχαίο που ο Ερυθρός Αστέρας, η ομάδα του Κόμματος, σήκωσε το Πρωταθλητριών το 1991;