Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Βαρβαρότητες

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;
Ιδου η απορία. Η οποία λύθηκε εις βάρος μας το 89 για να μας γεμίσει με άλλες τόσες, για το πώς και το γιατί της ήττας.
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τον υπαρκτό; Ήταν κι αυτός μια κάποια λύσις..

. Αρρώστια..

Το διπολο σοσιαλισμός-βαρβαρότητα αποτελεί μια διαλεκτική αντίθεση όπου οι δύο πόλοι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μετατρέπονται ο ένας στον άλλον.
Οι αστοί μας πλάσαραν το σοσιαλισμό για βαρβαρότητα και τον τρίτο δρόμο του καπιταλισμού για σοσιαλισμό.

Ο σύντροφος με το μουστάκι απάντησε διαλεκτικά συγκεράζοντας τους δύο πόλους.
Ενα δύο, εν-δυο κάτω, έχουμε αρχηγό βαρβάτο. Που τον κατηγόρησαν για βαρβαρότητες και εγκλήματα, αλλά αυτά μοιάζουν κάπως με τις διαμαρτυρίες για το γόρδιο δεσμό και τις σταλινικές πρακτικές του αλέξανδρου που τον έλυσε με το σπαθί του. Το στυλ δουλειάς το επιβάλλουν τα καθήκοντα που καλούμαστε να λύσουμε. Από την άλλη όμως οι συνθήκες ερμηνεύουν αλλά δε δικαιολογούν πάντα τις ιστορικές πράξεις.

Ο γιωργάκης επανέφερε το δίλημμα στις μάζες των εκλογέων και είχε δίκιο, αλλά δε διευκρίνισε ποιο από τα δύο σκέλη εκπροσωπεί. Όπως σε εκείνο το σκίτσο ενός γελοιογράφου της «Ε», όπου οι έλληνες παίζουν τον παπά με το γιωργάκη, διαλέγουν ένα φύλλο κι αυτός τους λέει: λυπάμαι, χάσατε. Βαρβαρότητα.
Ευθεία παραπομπή στο ειδοποιό χαρακτηριστικό της οικογένειας. Παπανδρέου- παπατζή, παπανδρέου είσαι κι εσύ.

Οι δύο πόλοι είναι διαλεκτικά δεμένοι. Ο σοσιαλισμός έγινε βάρβαρος, για να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα με τα ίδια μέσα. Φυλακές, καταστολή, μυστική αστυνομία. Αλλά και τειλορισμός, δουλειά με το κομμάτι, νόρμες, υλικά κίνητρα. Ενώ ο καπιταλισμός ενσωμάτωσε στοιχεία «σοσιαλιστικά» για να ανακόψει την ορμή και την εξάπλωση του αντίπαλου δέους. Κοινωνικό κράτος, κευνσιανισμός, δημόσιος τομέας. Μικρές παραχωρήσεις για να μην τα χάσει όλα.

Το θέμα είναι ότι ο σοσιαλισμός κινδυνεύει να γίνει ένα με τα πίτουρα και να τον φάνε οι κότες και τα μαύρα κοράκια -με νύχια γαμψά. Ενώ ο καπιταλισμός δε μπορεί να απαρνηθεί τη φύση του και να μεταλλαχθεί σταδιακά σε σοσιαλισμό, όπως ονειρεύονται παλιοί και σύγχρονοι μπερνστάιν.

Οι οποίοι συμφωνούν από διάφορες κατευθύνσεις ότι ο υπαρκτός ήταν μια βαρβαρότητα με τραγική εξέλιξη -οι μεν όταν ξεκίνησε κι οι δε τώρα που μας τέλειωσε. Κι όλως τυχαίως ευδοκίμησαν ως είδος πριν και μετά την ιστορική ύπαρξη του υπαρκτού. Ο οποίος τους έβαλε στο περιθώριο για να τους ξαναφέρει λαθραία στο προσκήνιο στα χρόνια της παρακμής του, μετά το εικοστό συνέδριο.

Αλλά οι σύγχρονοι επίγονοι ξεπερνάν τον εδουάρδο. Γιατί αυτός εξέφραζε τουλάχιστον τις αυταπάτες της μπελ εποκ του. Ενώ αυτοί εκπροσωπούν το ρεαλισμό της ήττας και της υποταγής στη βαρβαρότητα. Και λένε ότι ο στόχος του σοσιαλισμού δεν είναι άμεσος-πολιτικός, αλλά αφηρημένος σαν τη δευτέρα παρουσία.

Αυτό δε σημαίνει ως προς τις συμμαχίες μας ότι πας μη κουκουές βάρβαρος. Αλλά πολλοί πρώην λακεδαιμόνιοι που μήδισαν κι έδωσαν γη και νερό στους βαρβάρους της νέας τάξης πραγμάτων γίνονται χειρότεροι απ’ αυτούς. Το κύμα της αλλαγής σβήνει το παρελθόν τους πάνω στην άμμο όπου έχτιζαν κάποτε παλάτια. Κι ύστερα αυτοί το εξαργυρώνουν στην τρέχουσα ισοτιμία: τριάντα (αργύρια) προς ένα.

Ο σοσιαλισμός μπαίνει εξ ανάγκης στο λούκι της βαρβαρότητας όσο υπάρχει ο καπιταλισμός κι η πίεση των ιμπεριαλιστών. Χτίζει τείχη για να προστατευτεί κι εξοπλίζεται σαν αστακός, ενάντια στην ίδια τη φύση του, που είναι ειρηνική και διεθνιστική, μακριά από σύνορα και πολέμους. Δε μπορεί να συνυπάρξει ειρηνικά με τον ταξικό του αντίπαλο -παρά μόνο ως προσωρινή τακτική, υπό ειδικές συνθήκες. Μπορεί όμως να βάλει ανάχωμα στη βαρβαρότητά του και να λειτουργήσει ως το αντίπαλο δέος. Όπως το έκανε κατά τον –σύντομο- εικοστό αιώνα.

Στην εποχή της η ρόζα επαναλάμβανε τα λόγια του ένγκελς για τα αδιέξοδα και το δίλημμα της αστικής κοινωνίας –πέρασμα στο σοσιαλισμό ή ξανακατρακύλισμα της ανθρωπότητας στη βαρβαρότητα- και πρόσθετε: μέχρι τώρα τα διαβάζαμε χωρίς να εμβαθύνουμε στο νόημα που κρύβουν και να αισθανόμαστε τη βαρύτητά τους. Σήμερα όμως αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να καταλάβουμε τι σημαίνει κατρακύλισμα της αστικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα.

Κάποιοι λεν ότι οι προβλέψεις της ρόζας διαψεύστηκαν. Ο καπιταλισμός συνδέθηκε με την πρόοδο και τα επιτεύγματα του δυτικού κόσμου στον εικοστό αιώνα. Αλλά ο εικοστός σφραγίστηκε βασικά από τα σοσιαλιστικά εγχειρήματα. Κι αυτά είναι που καθόρισαν τον τύπο ανάπτυξης και την ιστορική του πορεία.

Αν υπήρχαν στο παρελθόν αυταπάτες για έναν εξανθρωπισμένο καπιταλισμό, αυτό οφειλόταν στο σοσιαλισμό. Στη δύναμη και την εμβέλεια των ιδανικών του. Είναι πχ σαν τις προσμείξεις της ροκ με τα άλλα μουσικά είδη, που τις πιο πολλές φορές μοιάζουν ρεφορμιστικές κι απαίσιες, σαν τον τρίτο δρόμο της μικτής οικονομίας. Αλλά η ανάγκη των μουσικών αντιπάλων της ροκ να την αναγνωρίζουν ως σημείο αναφοράς, δείχνει την ποιοτική της υπεροχή. Που είναι κάτι σαν την ιδεολογική ηγεμονία του μαρξισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Σήμερα που δεν υπάρχουν αυτά τα εγχειρήματα, η βαρβαρότητα εκδηλώνεται ανεμπόδιστα. Από την ηρωική απόκρουση της επιχείρησης μπαρμπαρόσα (κοκκινοτρίχηδες εναντίον κόκκινου στρατού) στην παρακμή της μπάρμπι, της σάντα μπάρμπαρα και της μπάρμπαρα μπους.

Οι αστοί βάλλουν ενάντια στα προνόμια των συντεχνιών για να φέρουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Η ανάπτυξη της επιστήμης φανερώνει τεράστιες δυνατότητες προοόδου που μένουν αναξιοποίητες, δεμένες στα δεσμά του νόμου της αξίας. Ο οποίος κρατάει τους προλετάριους δεσμώτες στο σύγχρονο σπήλαιο του πλάτωνα, απ’ όπου δε μπορούν να δουν την ουσία των πραγμάτων και φετιχοποιούν τις σκιές και τα εμπορεύματα. Κι απειλεί να λύσει τις αντιφάσεις του εις βάρος της ανθρωπότητας και να τη γυρίσει στην εποχή των σπηλαίων (με έναν πυρηνικό πόλεμο, μια οικολογική καταστροφή, ή ό,τι άλλο ήθελε προκύψει).

Όσοι εθελοτυφλούν είναι οι χειρότεροι τυφλοί. Σήμερα δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες και μικροαστικές αναπολήσεις. Το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Κι ιδίως όσα λέει η ρόζα για τη βαρβαρότητα. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας..

33 σχόλια:

κοντόχοντρος είπε...

Αυτό σημαίνει ότι θα μπείτε στις καταλήψεις?

Ανώνυμος είπε...

Αυτο σημαινει οτι εχεις προβλημα

KOMMANTO είπε...

άμα μπούνε στις καταλήψεις σίγουρα θα έχουμε πρόβλημα

Ανώνυμος είπε...

τι προβλημα ρε να εχουμε?

ας ερθουν.

ντεζαβου 2006,θα γελαει ο κοσμος παλι.

ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ είπε...

pame stoixhmata! posa syntonistika 8a exei ayth th fora to f.k? alla de 8elw tsirimonies apo tous s/fous ths kne...mh pontaroun 1 kai meta alla3oun onoma sto mas...

prop-agit είπε...

σίγουρα το πρόβλημα το χουν όσοι 3 χρόνια μετά μιλάνε για καταλήψεις και όχι για το ψητό. Αλλά μη γαμάτε το ποστ με άσχετα..

prop-agit είπε...

4 xronia ok! :)

KOMMANTO είπε...

το ψητό υπάρχει στα πλαίσια. και όσο προχωράμε τόσο καλύτερο θα γίνεται.

ας ελπίσουμε οι κνίτες να μείνουν στον σχεδιασμό τους. μακριά κι αγαπημένοι. κνίτης σε συντονιστική επιτροπή αγώνα = ζουζουνίζον κουνούπι που ασχχολείται μόνο με ταυτιά σου την ώρα που προσπαθείς να κοιμηθείς με τον καυσωνα να σε τρελαίνει.

μακάρι τα εγκεφαλικά μας κύτταρα να μην ξαναζήσουν τις σουρεαλιστικές στιγμές του 2007

ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ είπε...

αγαπητε κομμαντο, βεβαίως και να'ναι οι κνιτες (και οχι μονο) στα συντονιστικα!!Η αντιπαράθεση των "γραμμων", να γίνεται. Και δεν υπάρχει πιο έφορο έδαδος από το μαζικό κίνημα.Άσε που αν έχουμε κάποια ελπίδα να βάλουμε φρένο στον οδοστροτίρα του κεφαλαίου, αυτή είναι στους μαζικούς και ενωτικούς ανατρεπτικούς αγώνες. prp-agit σίγουρα η κατάληψη είναι μέσο πάλης που επιλέγει το κίνημα (με τις πρωτοπορίες του μαζί, φυσικά) και δεν αντικαθιστά το πολιτικό περιεχόμενο που είναι και το πρωτεύον. Αλλά α)δεν μπορείς να διαχωρίσεις πολιτικο περιεχομενο από τα πολιτικά αιτήματα (αμμεσα αλλά και πιο στρατηγικα),ούτε από τις μορφες πάλης και οργάνωσης του κινήματος.

Ανώνυμος είπε...

φίλε σφυροδρέπανε η γραμμή που εφαρμόζεις τώρα τελευταία -"λιγότερα αλλά καλύτερα"-
στα κείμενά σου αποδίδει.Εύγε.
Εαακίτες εκτός απο τις καταλήψεις υπάρχει και ο έρωτας....

Ανώνυμος είπε...

http://www.eluniversal.com.co/cartagena/internacional/estudiantes-chilenos-protestan-besandose-41530

μετάφραση:
http://translate.google.com/translate?hl=en&sl=&tl=en&u=http%3A%2F%2Fwww.eluniversal.com.co%2Fcartagena%2Finternacional%2Festudiantes-chilenos-protestan-besandose-41530

Viktor Semyonovich Abakumov είπε...

Όταν διεξάγεις έναν αγώνα και θέλεις πραγματικά να είναι νικηφόρος, πρέπει να διασφαλίσεις ότι θα διέπεται από κάποιες βασικές αρχές: Οργάνωση, πειθαρχία, επιτελικότητα, συλλογικότητα, αταλάντευτη στόχευση του αντιπάλου, σύνδεση με το ταξικό εργατικό κίνημα. Τι σχέση έχουν τα ΕΑΑΚ με τα παραπάνω;

Το ΚΚΕ επιδιώκει την κατάργηση του νόμου. Αλλά πάνω και πέρα απ αυτό, προϊόντος του κινηματικού προτσές, ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙ νέες βάρδιες αγωνιστών: Μακρυά από την μικροαστική ανυπομονησία, με αντοχή και εργατική – λαϊκή κουλτούρα.

Ανώνυμος είπε...

Viktor αν τα πιστεύεις αυτά που λες είσαι θεός!! ...εργατο-λαϊκο-κουλτουριάρη μου εσύ!
Πάντως για να διαπαιδαγωγείς νέες βάρδιες πρέπει να έχεις νέες βάρδιες, ε;;

Ανώνυμος είπε...

δεν πειραζει , η συντριβη των πλαισιων του ΜΑΣ αποδυκνυει περιτρανα οτι η κνε δεν εχει αντιληφθει την συγκυρια , οπου αν συνεχισει την αυτοκτονικη γραμμη του απομονοτισμου και του σεχταρισμου το πιθανοτερο ειναι να παθει τοσο μεγαλη ζημια που δεν θα παιρνει διορθωση . . .

Ανώνυμος είπε...

..άρα η εξωκοινοβουλευτική αριστερά που τα πλαίσια της συντρίβονται σε όλα τα σωματεία και τις οργανώσεις των εργαζομένων (εξαιρούνται εσχάτως τα 30 ενωμένα με τον Σ(φ)ΥΡΙΖΑ σωματεία) είναι εκτός τόπου και χρόνου εδώ και δεκαετίες..

Ανώνυμος είπε...

..εκτός τόπου κι χρόνου αλλά εντός συστήματος..προτείνω την εκτενή μελέτη της Ελευθεροτυπίας για να ξέρουμε προς τα που θέλουν να καθοδηγήσουν το φ.κ. οι καρδινάλιοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι και η επέτειος σήμερα (μία είναι η επέτειος) οπότες οι αριστερές παπάτζες κενού περιεχομένου είναι επίκαιρες..

Ανώνυμος είπε...

..τα παιδιά απο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήγαν την συζήτηση στις καταλήψεις γιατί προφανώς το δίλλημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα δεν ανταποκρίνεται στην σημερινή συγκυρία και παραπέμπει σε ένα μακρινό κι ακαθόριστο μέλλον απο αυτά που επιμένει να προπαγανδίζει το ΚΚ. Προέχει μια σειρά άμεσων αιτημάτων τύπου "αγανακτισμένων" και η ιστορία θα κινείται πλέον κυκλικά και όχι σπειροειδώς.
Μάνουελ

Ανώνυμος είπε...

δυστυχώς, οι καρδινάλιοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλουν να καθοδηγήσουν το φ.κ., το ΜΑΣ δεν φαίνεται και πολύ πρόθυμο.
Δε σας φαίνεται όμως λίγο κατάντια να συγκρίνετε το ΚΚΕ με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά; δλδ ασχολείστε με τα φασούλια όταν οι άλλοι γεμίζουνε σακούλια.

Bill είπε...

Μετα τι μενει?
Απιστευτα συντονιστικα παντως στην Πατρα στην ακρη της πλατειας.

Ονειρμός είπε...

Για Σύριζα και Συν δεν αξίζει να το συζητάω, σε περιόδους ομαλότητας μπορούσε να επιδίδεται σε ένα μπαράζ οικονομικών διεκδικήσεων, όμως τα ψέματα τελείωσαν και η γύμνια ενός συνονθυλεύματος που έχει ξεπουλήσει τις βασικές αναφορές του κομμουνιστικού κινήματος, φαίνεται ολοκάθαρα. Αν υλοποιηθεί το ευρωομόλογο, πρόταση του κ.Τσίπρα, να βγει ο Σύριζα να πανηγυρίζει στους δρόμους το ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Ο αδιέξοδος κινηματισμός που αυτή τη στιγμή κυριαρχεί στα ΕΑΑΚ ως δομική-καταστατική τους συνθήκη, απέναντι στην ''ορθοδοξία''-υφάκι του ξερόλα που διαπερνάει τις επιτροπές αγώνα (του ΜΑΣ), συγκροτούν ένα ψευδοδίπολο. Όποιος ικανοποιείται με την μία ή την άλλη εκδοχή της ήττας που έρχεται και με μαθηματική ακρίβεια θα έρθει αν δεν αλλάξει δραματικά κάτι, κατά τη γνώμη μου βρίσκεται απλά στον κόσμο του. Να σκύψουν όλοι οι σύντροφοι να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να θυμούνται πως, αφενός λύση δεν θα έρθει με την απλή επίκληση στην αυθεντία του κινήματος, γιατί εδώ δεν είμαστε στο 2006-2007 και ο παραλληλισμός αυτός περισσότερο δυσχεραίνει παρά ενισχύει την προσπάθεια, αφετέρου ο εκπαιδευτικός χώρος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και δεν διαπερνάται με τρόπο ευθύγραμμο αλλά τεθλασμένο από την ταξική πάλη. Ο εκπαιδευτικός χώρος απαιτεί αναντίρρητα τακτικές συνεργασίες που δεν σημαίνουν εκπτώσεις στους στρατηγικούς στόχους. Στο κεντρικοπολιτικό σκηνικό πράγματι, τέτοιες συνεργασίες ενέχουν μεγάλο ρίσκο, αλλά όσον αφορά το φοιτητικό κίνημα, ένα κοινό πλαίσιο δεν θέτει τον σοσιαλισμό εν κινδύνω. Αν είναι έτσι, τότε το φοιτητικό κίνημα έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από όσο πιστεύει η ΚΝΕ. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στα Πανεπιστήμια, θα σημαίνει ουσιαστικά την αρχή του τέλους για τα ΕΑΑΚ, σε αντίθεση με την ΚΝΕ που κάνει συντήρηση δυνάμεων μέχρι οι ανθρώπινες βιογραφίες να ενταχθούν στους καθεαυτό εργασιακούς χώρους.

Ανώνυμος είπε...

Καλά που το είδες ανώνυμε του ΚΚΕ πως το πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συντρίβεται σε όλα τα εργατικά σωματεία;;

Γιατί ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ αποτελείται καταρχήν από 60 σωματεία πανελλαδικά αφενός και αφετέρου οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανεβαίνουν στα συνδικάτα (βλέπε ΕΚΑ, ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΤΑ, ΟΕΝΓΕ, ΕΚ Πρέβεζας, ΕΚ Ιωαννίνων, ΕΚ Κοζάνης και σε μια σειρά σωματεία του ιδιωτικού τομέα).

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=ZzCQ9aX4oUA

Manuel είπε...

Σωστός!

Ανώνυμος είπε...

.."ανώνυμε του ΚΚΕ", πλάκα έχει. Λοιπόν η εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν γεννήθηκε τώρα, έχει μια (μη) ιστορία αρκετώνδεκαετιών (βέβαια οι περισσότερες υπερεπανασταικές οργανώσεις ιδρύθησαν μετά την "αποκατάσταση" της δημοκρατίας..). Τώρα αν αλλάζει όνομα και πρόσωπεια για να επανεκκινεί την ιστορία της μπας και ξεχαστεί πχ η αποτυχία παρέμβασης της σε εργασιακούς χώρους και στην κοινωνία γενικότερα είναι κάτι που δεν μας πείθει όλους. Εν πάσει περιπτώσει μια ένωση 10 και άνω εργατικών (στον τίτλο τους) κομμάτων που ικανοποιείται με την σημερινο επίπεδο παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα (30 είναι τα σωματεία και κάποια είναι στον ΣΥΡΙΖΑ..) δείχνει το μέγεθος του προβλήματος..και σε μια ευνοική μάλιστα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ περίοδο, όπου ΠΑΣΟΚογενείς δυνέμεις θα αναζητήσουν αυτό στο οποίο είχαν μάθει: εύκολες αριστερες κορώνες

Ανώνυμος είπε...

Μπα, ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ανεβαίνει συνεχώς σε δυναμική και εργατόκοσμο.

Η αποτυχία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς του '70-'80 χωρά μεγάλη συζήτηση.

Η μλ και τροτσκιστική εξοκοινοβουλευτική Αριστερά του '70 - '80 έχει αποτύχει όπως απέτυχε και το ΚΚΕ και η πάλαι ποτέ ανανεωτική Αριστερά:

Αποδείχτηκαν ανίκανοι -ο καθείς από τη μεριά του- στο να συμβάλλουν με θετικό τρόπο στην προσπάθεια για ανατροπή του καπιταλισμού, χάνοντας μεγάλες ιστορικές ευκαιρίες.

Ειδικά για την ανανεωτική Αριστερά δε νομίζω να το ήθελε κιόλας!

Το ΚΚΕ αποδείχτηκε τραγικά ανίκανο να εκμεταλλευτεί τις ιστορικές ευκαιρίες που του δόθηκαν και συνέβαλλε στην ήττα του κομμουνιστικού κινήματος με την λαθεμένη και καταστροφική γραμμή του! Είναι και παραμένει η ζωντανή απόδειξη της αναγκης ύπαρξης πολλών επαναστατικών κομμάτων, γιατί μόνο με αυτό, προκοπή δεν πρόκειται να υπάρξει!

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κουβαλά και αυτή πολλά κουσούρια/ανεπάρκειες του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και η κριτική που πρέπει να της γίνει είναι πως α. πρέπει να βαθύνει τον προγραμματικό της λόγο, β. πρέπει να δοθεί αποφασιστικό χτύπημα στον υποκειμενισμό των συνιστωσών της οδηγώντας στην πολιτική/οργανωτική οικοδόμηση και σύντομα μάλιστα, γ. πρέπει να ανοίξει με τόλμη μια δημόσια συζήτηση με όλη την αριστερά και κοινωνικά με κομματια της ε.τ., των μικροαστών και της νεολαίας για το ΠΟΙΑ κοινωνία, ΠΟΙΑ εργατική εξουσία/δημοκρατία, ΠΟΙΟΝ σοσιαλισμό θέλουμε.

Ανώνυμος είπε...

Βλέπω σύντροφε, γύρισες ανεβασμένος από τις διακοπές.
Εξαιρετικό κείμενο,όπως πάντα δηλαδή.
Καλό αγωνιστικό χειμώνα και ίσως τα κρύα σπίτια μας, λόγω ακριβού πετρέλαιου, να μας βγάλουν επι τέλους στους δρόμους!
λαθραναγνώστης.

enas είπε...

Ως προς το αρχικο αρθρο,νομιζω δινεις περισσοτερα ελαφρυντικα στον υπαρκτο σοσιαλισμο απο οτι πρεπει.Η πιεση του ιμπεριαλισμου προφανως ηταν υπαρκτη αλλα μετα απο μερικες χιλιαδες πυρηνικες κεφαλες δε νομιζω οτι υπηρχε ιδιαιτερο προβλμα ασφαλειας.

Απο την αλλη μην ξεχναμε οτι παρα τη βιομηχανικη καθυστερηση(που ειναι βεβαιως σημαντικη) ο σοσιαλιστικος κοσμος διεθεται μεγαλο μερος των παγκοσμιων φυσικων και ανθρωπινων πορων.Ηταν δηλαδη απο αποψη πορων αυταρκης και απο αποψη στρατιωτικων απειλων σχετικα ασφαλης.Μπορουσε λοιπον να επικεντρωθει στην ανοδο του βιοτικου επιπεδου του λαου,στη βελτιωση των συνθηκων εργασιας κτλ.Δν φταιει ο καπιταλισμος για αυτο.

Για να το πω και πιο πιασαρικα ισως,το γεγονος οτι οι δυο πιο ανταγωνιστικες και συγχρονες βιομηχανιες της ΕΣΣΔ και τωρα της Ρωσσιας ειναι η στρατιωτικη και η διαστημικη δεν ειναι κατι που θα περιμενες απο μια σοσιαλιστικη κοινωνια.Οπως επισης ντοπαρισμενους αθλητες κτλ.


Σχετικα με τη συζητηση που γινεται μου κανει εντυπωση που αντι να γινεται διαλογος με επιχειρματα ολοι προσπαθουν να αποδωσουν μια ανωτεροτητα στους ιδιους πολλες φορες μεταφυσικο τυπου πχ ο πανω που εγραψε οτι ολοι οι αλλοι ειναι το παλιο που εχει αποτυχει ενω η ανταρσυα το νεο που ειναι προορισμενο να πετυχει.Δηλαδ επιπεδο επιχειρηματων μηδεν και ρητορικη αμφιθεατρου,το ιδιο και για τοποθετησεις για ελευθεροτυπιες κτλ.

Απο την αλλη πως να γινει συζητηση οταν ολοι περνουν τη θεση τους για δεδομενο και κρινουν ολα τα αλλα αναλογα με το ποσο κοντα ειναι στη θεση τους .

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μπρεζ, αντε, καλή σαιζόν.
Εξαιρετικά τα τέσσερα προηγούμενα πόστ. εκεί, που ήμουνα δεν μπορούσα να εκδηλωθώ σεχταριστικά, αλλά δε χρειαζόταν κιόλας - υπήρχε και καλός διάλογος.
Το τωρινό μάλλον στο γ...σανε οι αιώνιοι φοιτητάρες (στην κοσμάρα τους - χέστηκε ο εργατόκοσμος ποιοί πρωτοστατούν στις ...καταλήψεις. Το ρημάδι το πτυχίο πότε θα το πάρουν;)
Για τις ιστορικές πράξεις του μουστάκια, νομίζω η Ιστορία τις έχει δικαιολογήσει και όχι απλά ερμηνεύσει. Εκ των αποτελεσμάτων. Η γνώμη μου είναι πως ερμηνεία χρειάζεται το συζητήσιμο ίσως ποσοστό ευστοχίας τους. Εμοιαζαν με τις ..."κατιούσες"! [Φρικτά άστοχο όπλο, κυριολεκτικά δεν ήξερες που θα σκάσει, ΑΛΛΑ, εύχρηστο, ευέλικτο και σαματατζίδικο, έσπερνε πανικό στους εχθρούς και, μαζί με το Τ34, ....κέρδισε τον πόλεμο!]
Για τις μυστικές αστυνομίες, τι να πώ... Αν δεν ήταν η σπαρτιατική ΚΡΥΠΤΙΑ, ο Εφιάλτης θα είχε πεθάνει ευτυχισμένος και οι χίλιοι των Θερμοπυλών θα είχαν γίνει βρυκόλακες.
Και για τον Τεϊλορισμό στην Σοβιετία, ενίσταμαι. Από μικρό παιδί θυμάμαι τις κόντρες των σοβιετικών με τους πρετεντέρηδες της εποχής ('50-60!), που ταύτιζαν Τέϊλορ = Σταχάνωφ. Καμία σχέση. Ο Τέϊλορ ήθελε υπεραξία - Ο Σταχάνοφ ανέβασμα της παραγωγικότητας της σοσ. εργασίας. Ο Τέϊλορ (μηχανικός-σκύλος του αφεντικού) έβλεπε τον εργάτη σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ-ανδρείκελο. Ο Σταχάνωφ, ο σταχανοβίτης, ηταν ΕΡΓΑΤΗΣ-ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, με κύριο γνώρισμα την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ-ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, χέρι και μυαλό. Πολύ αργά, μετά το '80, οι αστοί παραδέχτηκαν έμπρακτα το λάθος τους και άρχισαν να μιμούνται τον σταχανοβισμό, αλα καπιτάλα βέβαια, με τους "κύκλους ποιότητας", που είχαν γίνει μόδα την δεκαετία του '80, αλλά τώρα πια δεν ακούω τίποτε, ξεχάστηκαν...

Ρε, συ, μήπως διανοουμενίζουμε;
Σήμερα, είναι μια μάβρη Δευτέρα, της Βαρβαρότητας. -7% ο ΔΧΑ, και όλα τα Χρηματιστήρια κάτω, αν καλά άκουσα.
Φαίνεται, πως το ελληνικό πείραμα προσεγγίζει το κομβικό του σημείο.
Η μικροαστική ελληνική κοινωνία θα ξυπνήσει άσκημα-φασιστικά.
Δε θα τις φτάνουν ...οι καταλήψεις, και ....οι πλατείες!
Καλό Χειμώνα, και πάλι....
...κατ ευφημισμό.
Και κυρίως, κουράγιο.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Υ.Γ. Εντάξει, μετά το '60 μπήκαν τα ατομικά κίνητρα, Κοσύγκιν κλπ, αλλά δεν πιστεύω, ούτε έχω ακουστά για τεϊλορισμό στην σοβιετία, ακριβώς λόγω της ιδεολογικής φόρτισης. Η εργασία, με το κομμάτι, που μάλλον αντικατάστησε τον σταχανοβισμό, δεν είναι τεϊλορισμός - είναι πιο παληά ιστορία εντατικοποίησης της εργασίας, που, αν υπάρχει εκμετάλλευση, ασφαλώς γίνεται εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης.

Αντωνης είπε...

Τροφή για σκέψη με το κιλό. Μπορεί να επανεπισκεφθώ πλαγίως.

Καλή (διαλεκτικά) χρονιά.

raskolnikov είπε...

νομίζω ότι τα σχόλια αδικούν το κείμενο... Πολύ καλό

Ανώνυμος είπε...

σφ τις καλημέρες μου! Ωραίο το άρθρο, η τελευταία παρομοίωση με το σπήλαιο του πλάτωνα και τους προλετάριους με εκανε να θυμηθώ ένα προσφατο άρθρο στο σχολιαστές χωρίς σύνορα[ google search it ] οπου παρομοιαζεται[ αν και καθαρα αντιεπιστημονικά ] η κοινωνια του 1984 με την πλατωνική Πολιτεία...μαιστα! Υπάρχει κάποια προτινομενη βιβλιογραφία πανω στην περίοδο της ΝΕΠ , της Κολεκτιβοποίησης και τέλος του 20ου συνεδρίου ? Επίσης αποψεις πανω στο βιβλίο του Ρουση "Για το σοσιαλιστικο κράτος" ?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ευχαριστώ τους σφους αναγνώστες για τα καλά τους λόγια, αλλά θέλω να τους ενημερώσω ότι η λενινιστική γραμμή 'κάλλιο λιγότερα αλλά καλύτερα' όπως προκύπτει σε ένα από τα τελευταία του άρθρα, εφαρμόζεται αναγκαστικά κι εκ των πραγμάτων λόγω ανωτέρας βίας και δυσχερούς πρόσβασης στο δίκτυο. Εξ ου και η σνομπ διάθεση που βγαίνει στα σχόλια. Όταν αποκατασταθεί η επαφή, θα επιστρέψουμε στους γνωστούς ρυθμούς καρβέλα, που -δεν- αγαπήσατε.