Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Ακόμα μια φορά περί (αλληλ)εξάρτησης

Όταν έχουμε ένα γενικό σύνολο, είναι αναπόφευκτο ότι οι επιμέρους μονάδες που περιλαμβάνει θα αλληλεπιδρούν και κατά έναν τρόπο θα εξαρτώνται η μία από την άλλη, γιατί δε θα μπορούν να υπάρξουν έξω από τη μεταξύ τους σχέση.

Ας πάρουμε το παράδειγμα της τροφικής αλυσίδας. Η εξάλειψη για τον ένα ή τον άλλο λόγο ενός μικρού, ταπεινού είδους μπορεί να οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις και να απειλήσει με εξαφάνιση τους ισχυρότερους κρίκους της αλυσίδας. Αν πχ φτερουγίσει μια πεταλούδα στο τόκιο, πιθανότατα δε θα συμβεί τίποτα απολύτως. Αν όμως κάποιο συγγενικό της είδος, όπως το σκουλήκι εκλείψει απ’ την τροφική αλυσίδα, θα πιεστούν κι οι πιο τρανοί εκπρόσωποι του ζωικού βασιλείου. Αν η αλυσίδα σπάσει στον αδύναμο κρίκο της, αυτό θα απειλήσει αυτομάτως το σύνολο της αλυσίδας και το φαύλο κύκλο της, που από ένστικτο επιβίωσης θα κλείσει ασφυκτικά σαν κλοιός γύρω από τον κρίκο που αυτονομήθηκε, πριν καταστεί σοβαρή απειλή με τη δύναμη του παραδείγματος –και όχι μόνο.

Κι αν τα λεγόμενα γουρούνια (pigs) του νότου πάθουν τίποτα και χρεοκοπήσουν, θα το πληρώσουν πολύ ακριβά κι οι μεγαλύτεροι παίκτες του βορρά. Που ακριβώς λόγω της πλεονεκτικής τους θέσης, μπορούν να μετακυλήσουν το λογαριασμό στους από κάτω. Αλλά πρέπει συνάμα να προσέχουν μην τους μείνει στα χέρια ο ασθενής, για να συνεχίσουν να τον αφαιμάσσουν, ενώ αν τους μείνει στα χέρια, θα τους είναι τελείως άχρηστος. Κι όλο αυτό λέγεται ανισότιμη αλληλεξάρτηση.

Κατά μία έννοια δηλ τα κράτη αυτά αντιμετωπίζουν την ίδια αδιέξοδη αντίφαση που διέπει σε εθνική κλίμακα την τάξη των καπιταλιστών, που ξεζουμίζει τους εργαζόμενους και προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξίγκι, για να αυγατίσει τα κέρδη της. Κι αφετέρου πρέπει να τους αφήσει και κάτι, όχι για να κάψουν το περιττό λίπος, όπως λέει η κυρίαρχη προπαγάνδα, αλλά για να «κινηθεί η οικονομία» και να μη μένουν απούλητα τα εμπορεύματα –αφού ο κόσμος κόβει από παντού και δε μπορεί να αγοράσει παρά μόνο τα στοιχειώδη.

Ας επιστρέψουμε όμως στα προηγούμενα. Οι κρίκοι της τροφικής αλυσίδας βρίσκονται όντως σε σχέση αλληλεξάρτησης. Αλλά αν τους θεωρήσουμε τυπικά ισότιμους και τους βάλουμε στην ίδια μοίρα, θα θυμίζαμε τον κλασικό ορισμό για το (αστικο)δημοκρατικό σύστημα, όπου ένας λύκος κι ένα πρόβατο ψηφίζουν ελεύθερα τι θα δειπνήσουν. Και θα ‘ρθει ο σύντροφος στον προσυνεδριακό να σου θυμίσει το τσιτάτο του βλαδίμηρου για μια χούφτα ιμπεριαλιστικά κράτη που εκμεταλλεύονται ληστρικά τα υπόλοιπα.
Ναι, αλλά από πότε οι μαρξιστές έχουνε ορίζοντα στη δράση τους την εξάλειψη της «καταπίεσης έθνους από έθνος» και όχι την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;

Αν πάλι φανταστούμε τον κόσμο και το ιμπεριαλιστικό σύστημα ως μία λίμνη, τα βατράχια θα τσαλαπατιούνται πάντα στον άγριο χορό των βουβαλιών. Και δε γίνεται να μεταμορφωθούν με ένα μαγικό φιλί σε πρίγκιπες, για να εκδικηθούν και να αποκτήσουν την εθνική ανεξαρτησία του είδους τους. (Εκτός κι αν κάποιος σφος αναγνώστης είναι αμετανόητος αεκτζής, μπαγεβιτσικός και κάνει τους απαραίτητους συνειρμούς με τον πρίγκιπα του μοράβα και τη λίμνη του ντέμη).

Τα βατράχια όμως μένουν στη λίμνη οικειοθελώς, κατ’ επιλογή των αστικών τους τάξεων, η οποία βαφτίζεται εθνικό συμφέρον. Κι ο μόνος τρόπος να γίνουν ξανά πρίγκιπες, είναι να ξεκόψουν οριστικά από τα λιμνάζοντα ύδατα και το οικοσύστημά τους και να τραβήξουν μπροστά· να ξανοιχτούν στη θάλασσα και το βασίλειο της ελευθερίας, μακριά από τα ψάρια και τους αγωνιστές του γλυκού νερού, που κολλάνε στα ρηχά του αντιμνημονιακού αγώνα.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην κύπρο ανατροφοδοτούν αυτή τη συζήτηση κι οδηγούν σε διάφορα, χρήσιμα συμπεράσματα. Αφενός δηλ το γιούρογκρουπ επέβαλε στην κύπρο μια συμφωνία κουρέματος των καταθέσεων με δυσμενείς κι επώδυνους όρους. Αφετέρου όμως η σπουδή της γερμανίας να επιβάλει μια λύση φανερώνει τον αντίκτυπο που θα είχε στον πυρήνα της ευρωζώνης μια πιθανή άτακτη χρεοκοπία μιας τόσο «μικρής οικονομίας». Κάτι που δείχνει με τη σειρά του τη βαθιά σύνδεση κι αλληλεπίδραση των κρατών-μελών της εε και των εθνικών τους οικονομιών.

Χρειαζόμαστε λοιπόν μια ανάλυση για τον ιμπεριαλισμό που να περιλαμβάνει και να ερμηνεύει όλες τις αντιφατικές εκδηλώσεις της πραγματικότητας και να μας δίνει το καθοδηγητικό νήμα για την πολιτική μας δράση. Μια ανάλυση που να διεισδύει στην ουσία των φαινομένων και να μη δίνει εύκολες, μονομερείς απαντήσεις, παίρνοντας επιλεκτικά τα στοιχεία που τη βολεύουν για να στηρίξει ένα προκαθορισμένο συμπέρασμα.

Να μην απορρίπτει όρους, αλλά να ξεκαθαρίζει το περιεχόμενό τους. Να επεξηγεί δηλ ότι η έννοια της αλληλεξάρτησης δεν ταυτίζεται με το σαμίρ αμίν, το διαχωρισμό περιφέρειας-μητρόπολης, την εθνική αστική τάξη και τη λογική των σταδίων. Και αντιστοίχως πως η αλληλεξάρτηση δε σημαίνει ότι η ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα, αλλά ένταξη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, και ανάπτυξη του καπιταλισμού στο ανώτερό, ιμπεριαλιστικό στάδιό του.

Η ανισότιμη αλληλεξάρτηση δεν αναιρεί την έννοια της εξάρτησης, αλλά την εμπεριέχει και την εμπλουτίζει. Δεν είναι η «ισχυρή ελλάδα» του σημίτη, αλλά αυτό ακριβώς που λέει η λέξη: βαθιά σύνδεση κι αλληλεξάρτηση των οικονομιών σε τέτοιο βαθμό που κι οι μεγαλύτερες να «εξαρτώνται» κατά κάποιο τρόπο από την τύχη των μικρότερων –μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της αδύναμης ελλάδας πχ, μπορεί να φέρει κρίση ντόμινο σε ολόκληρη την ευρώπη.

Η ανάλυση αυτή πρέπει να είναι διαλεκτική, συγκεκριμένη στον χώρο και τον χρόνο, χωρίς να δίνει τυφλοσούρτη μια ερμηνεία, για κάθε ιστορική φάση. Να μελετά την εξέλιξη του ιμπεριαλισμού, να σημειώνει τις ποσοτικές και ποιοτικές μεταβολές του και να απαντά πειστικά σε κρίσιμα ζητήματα. Υπάρχουν σήμερα προτεκτοράτα κι εξαρτημένες χώρες; Πότε έπαψε το ελληνικό κράτος να ανήκει σε αυτήν την κατηγορία; Πώς τοποθετούμε στο σχήμα μας την τάση οικονομικής ολοκλήρωσης σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ευρωπαϊκή ένωση; Και με τι μοιάζει αυτό το σχήμα; Δανείζεται την κεντρική ιδέα της πυραμίδας, για να εκφράσει την ανισοτιμία των εθνικών οικονομιών σε ένα ενιαίο πλαίσιο, ή της αλυσίδας-πλέγματος, για να εκφραστεί η αλληλεξάρτηση; Ή είναι επικίνδυνο να επιμένουμε σε μια γενική, σχηματική αντίληψη αυτών των σχέσεων, αντί να εμβαθύνουμε στα χαρακτηριστικά τους;

Η ανισόμετρη ανάπτυξη μπορεί να καθορίζει άλλη τακτική κι άμεσα πολιτικά καθήκοντα για την κάθε χώρα, αλλά δεν ορίζει διαφορετικά τον αντικειμενικό χαρακτήρα της επικείμενης (σοσιαλιστικής) επανάστασης. Χρειαζόμαστε τελικά μια ανάλυση που να μην αναθεματίζει ούτε τον αντιιμπεριαλιστικό, ούτε τον αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα του μετώπου, αλλά να διασαφηνίζει τις έννοιες και το περιεχόμενό τους, δένοντάς το διαλεκτικά.

Ακόμα κι αν η ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα, αυτό δεν αναιρεί καθόλου την ανάγκη να παλεύουμε τα μικρά και καθημερινά ζητήματα που απασχολούν την εργατική τάξη, να ανοίγουμε μέτωπο ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τον πόλεμο και την ειρήνη τους, που μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό.
Ακόμα κι αν η ελλάδα είναι εξαρτημένη χώρα, αυτό δε σημαίνει πως χρειάζεται κάποιο ξεχωριστό στάδιο πριν τον σοσιαλισμό και αιτήματα ξεκομμένα από την πάλη για την επανάσταση και την προετοιμασία της.

Δεν υπονοώ ότι η ανάλυση για τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν είναι σημαντική για την χάραξη πολιτικής γραμμής. Αλλά εάν διαφωνούμε σε αυτό μόνο και συμφωνούμε στο πολιτικό δια ταύτα και σε όλα τα υπόλοιπα, -λέω αν γιατί δεν είναι και τόσο απλό, όπως φαίνεται- ας βάλουμε τότε ένα κοινό σύνθημα ΟΧΙ στις ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ για να το πάρει ο καθένας και να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Να καταλαβαίνουν οι μεν πως δε δεχόμαστε γενικά την έννοια της εξάρτησης κι οι δε ότι παλεύουμε ενάντια σε κάθε μορφή εξάρτησης. Κι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.

Μα καλά τώρα σοβαρολογείς; θα ρωτήσει κανείς.
Όχι, θα απαντήσω εγώ. Πολλές φορές όμως, μπορείς να πεις αστειευόμενος τα πιο σοβαρά πράγματα. Κι η ενότητα του κόμματος είναι ίσως το πλέον σοβαρό.
Η ενότητα βέβαια έχει δύο σκέλη. Το ιδεολογικό και το οργανωτικό. Εφόσον δεν υπάρχει το πρώτο, δεν είναι λογικό να συντηρείται τεχνητά το δεύτερο. Αν όμως το δεύτερο δεν περιέχει τελικά αξεπέραστες διαφορές, είναι ζητούμενο πώς θα αντιμετωπιστούν, για να επιλυθούν συντροφικά, και αν η όποια διαμάχη γίνεται στο έδαφος μιας επιστημονικής μελέτης, για να εντοπίσουμε πιο καθαρά και την ουσία των εκάστοτε διαφορών.

Εν πάση περιπτώσει αυτό το θέμα θα έχουμε την ευκαιρία να το αναλύσουμε και στο άμεσο μέλλον. Το σημαντικό είναι –όπως λέει κι ένα σύνθημα- ότι εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει κι η μοναξιά. Κι η πρωτοπορία που προχωρά μπροστά αλλά πρέπει να τραβήξει τις μάζες μαζί της, χωρίς να ξεκόβει από το λαό, το ξέρει πολύ καλά από πρώτο χέρι και παλεύει να το σπάσει. Μαζί με τον αδύναμο κρίκο της αλυσίδας..

53 σχόλια:

demis είπε...

Άρθρα σου όπως αυτό, έχουν τον χαραχτήρα της φωναχτής σκέψης.
Αυτό που εγώ εντοπίζω ως μέγιστο πρόβλήμα έχει να κάνει με το καμουφλάρισμα του καπιταλισμού, των εκφάνσεων και των μεθόδων του, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μη γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμος. Αλλά κι όταν αναγνωριστεί και "ταυτοποιηθεί", το οπλοστάσιο εναντίον του είναι -στην παρούσα φάση- εξαιρετικά φτωχό, σε ιδεολογικό, αλλά κυρίως σε πραχτικό επίπεδο.
Συμφωνώ, λοιπόν, ότι:

"Χρειαζόμαστε λοιπόν μια ανάλυση για τον ιμπεριαλισμό που να περιλαμβάνει και να ερμηνεύει όλες τις αντιφατικές εκδηλώσεις της πραγματικότητας και να μας δίνει το καθοδηγητικό νήμα για την πολιτική μας δράση. Μια ανάλυση που να διεισδύει στην ουσία των φαινομένων και να μη δίνει εύκολες, μονομερείς απαντήσεις, παίρνοντας επιλεκτικά τα στοιχεία που τη βολεύουν για να στηρίξει ένα προκαθορισμένο συμπέρασμα...
...Η ανάλυση αυτή πρέπει να είναι διαλεκτική, συγκεκριμένη στον χώρο και τον χρόνο, χωρίς να δίνει τυφλοσούρτη μια ερμηνεία, για κάθε ιστορική φάση. Να μελετά την εξέλιξη του ιμπεριαλισμού, να σημειώνει τις ποσοτικές και ποιοτικές μεταβολές του και να απαντά πειστικά σε κρίσιμα ζητήματα. Υπάρχουν σήμερα προτεκτοράτα κι εξαρτημένες χώρες; Πότε έπαψε το ελληνικό κράτος να ανήκει σε αυτήν την κατηγορία; Πώς τοποθετούμε στο σχήμα μας την τάση οικονομικής ολοκλήρωσης σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ευρωπαϊκή ένωση; Και με τι μοιάζει αυτό το σχήμα;"

Ως προς το σχήμα; Αφού έχει να κάνει με αυτήν την εκφασισμένη και τρομοκρατημένη ευρωπαική γειτονιά, μάλλον με πεντάλφα.

raskolikas είπε...

1) Άλλο πράγμα εξάρτηση, άλλο πράγμα εξαρτήσεις. Το πρώτο έχει ποιοτική ουσία, το δεύτερο υποβαθμίζει το φαινόμενο και τείνει να το ποσοτικοποιήσει. Η αλληλεξάρτηση ήταν πάντα δεδομένη, εμπεριέχεται στην εξάρτηση (και ΟΧΙ το αντίθετο που αναφέρεις).

Η αλληλεξάρτηση εμπεριέχεται στην εξάρτηση = Ας πούμε στο θέμα της πολεμικής ιμπεριαλιστικής εισβολής, αλληλεξάρτηση σημαίνει πως ο αμερικάνικος στρατός ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ δεν μπορεί να συντηρεί ταυτόχρονα μέτωπα κατοχής σε τόσες γωνιές του πλανήτη, έχει ανάγκη από τη συμμετοχή άλλων συμμαχικών στρατών, έστω και με μία φρεγάτα, και ο ελληνικός είναι ένας από αυτούς. Εξάρτηση όμως σημαίνει ότι την απόφαση για τη στρατιωτική εισβολή, το γενικό πρόσταγμα και το σχεδιασμό των επιχειρήσεων τον έχουν οι ΗΠΑ, και αντίστοιχα σε οικονομικό επίπεδο το έργο της "ανοικοδόμησης" (δηλαδή της οικονομικής ιμπεριαλιστικής εισβολής) το τρέχουν τα αμερικάνικα μονοπώλια. Οι σύμμαχοι στρατοί απλά "ακολουθούν τον δερβέναγα"-ιμπεριαλιστή, παίρνουν γραμμή και διεκπεραιώνουν. Και στο οικονομικό πεδίο, συμμετέχουν στην ανοικοδόμηση με "υπεργολαβίες".

Η αλληλεξάρτηση ήταν πάντα δεδομένη = Το 1917 η Ελλάδα έστειλε στρατό να πολεμήσει τους μπολσεβίκους. Έστειλε επίσης στρατό στην Κορέα. Δεν είναι καινούριο φρούτο, ανέκαθεν υπήρχε. Το ίδιο ήταν και το μαζικό κύμα μετανάστευσης μετά τον πόλεμο. Η ηγετική ιμπεριαλιστική δύναμη παρ' όλο που βγήκε παντελώς ηττημένη και κατεστραμμένη από τον πόλεμο είχε ακόμα τη δύναμη να αφαιμάξει το εργατικό δυναμικό των εξαρτημένων χωρών για να καταστρώσει την ανοικοδόμησή της. (Απόδειξη ότι η αποδυνάμωση της ιμπεριαλιστικής ισχύος μιας χώρας στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι τρομερά δύσκολη, ίσως και αδύνατη υπόθεση, αφού 2 συνεχόμενοι παγκόσμιοι πόλεμοι δεν κατάφεραν να το πετύχουν! Μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση είναι σε θέση, ανατρέποντας τη βάση του συστήματος)

Όταν λες ότι μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ υπάρχει αλληλεξάρτηση με εξαρτήσεις της πρώτης από τη δεύτερη, είναι σαν να λες ότι Ελλάδα και ΗΠΑ σχεδιάζουν μαζί την υλοποίηση της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης, απλά η Ελλάδα στο μεν στρατιωτικό κομμάτι δεν έχει δικιά της στρατιωτική παραγωγή για να στείλει, οπότε υποχρεώνεται να αγοράσει φρεγάτες από τις ΗΠΑ για να τις στείλει, στο δε οικονομικό κομμάτι ότι δεν έχει τεχνογνωσία για την "ανοικοδόμηση" οπότε στέλνει π.χ. μόνο υπαλληλικό και επιστημονικό προσωπικό.

raskolikas είπε...

2) Η χρεωκοπία μιας ενδιάμεσης χώρας δεν σημαίνει σπάσιμο της αλυσίδας. Ενδεχομένως να είναι και έξωθεν προκαλούμενη. Με τη σειρά που ξέσπασε η κρίση στις χώρες τις περιφέρειας ακολουθήθηκαν και διαφορετικές επιλογές. Στην Ελλάδα τονωτικές ενέσεις με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις. Στην Κύπρο καταλήστευση του τραπεζικού συστήματος και ληστρική αρπαγή καταθέσεων. Ενδεχομένως σε κάποια από τις επόμενες χώρες να επιλεχθεί η χρεωκοπία. Έχει κανείς αμφιβολία ότι την κεντρική απόφαση την παίρνει κάθε φορά το γιούρογκρουπ, δηλαδή η Γερμανία;

3) Το πρόβλημα με τη θεωρία της εξάρτησης είναι πως πρώτον έχει γίνει λάστιχο από κάθε μικροαστική, εθνικιστική ή οπορτουνιστική προσωπικότητα και χρησιμοποιείται ως κερκόπορτα για να μπουν στο κίνημα απόψεις περί ταξικής συνεργασίας. Και δεύτερον κρίνεται εκ των υστέρων ότι λόγω της θεωρίας περί εξάρτησης τα κινήματα από το '30 και μετά είχαν λανθασμένο προσανατολισμό και δεν έβαλαν ζήτημα εξουσίας μεταπολεμικά, αλλά ενσωματώθηκαν.

Αυτό που η ΚΕ θέλει να αφήσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των κομμουνιστών είναι η βεβαιότητα ότι κανένα ιδεολογικό σχήμα, άμεσα λενινιστικό ή αποτέλεσμα μετεπεξεργασίας και εμπλουτισμού ή "εμπλουτισμού", δεν θα ξανανοίξει κερκόπορτα για συνεργασία με αστικές τάξεις. Αλλά βρήκε λάθος τρόπο να το κάνει, κατασκευάζοντας σχήματα που περισσότερο μπερδεύουν παρά ξεκαθαρίζουν, όπως επίσης και λάθος συγκυρία. Το αποτέλεσμα δεν μπορούμε να το προδικάσουμε.

Αυτό που πρέπει να είναι σαφές είναι πως το ΚΚΕ, ήδη από το 15ο Συνέδριο, ξεκαθαρίζει ότι η επανάσταση
α. θα είναι σοσιαλιστική, τελεία και παύλα,
β. δεν θα γίνει με κοινοβουλευτικό τρόπο αλλά με βίαιη ανατροπή,
γ. δεν εμπεριέχει ενδιάμεσα στάδια.
Αυτή είναι η στρατηγική του ΚΚΕ από το 15ο Συνέδριο και αυτή είναι και τώρα. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα και ζητήματα τακτικής.

Επομένως πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε κουβέντα για να καταχεριάσουμε την ΚΕ για τις ακροβασίες της στο κενό, ας έχουμε ξεκάθαρο πως το ΚΚΕ είναι κόμμα επαναστατικό, το κόμμα της εργατικής τάξης, το μόνο κόμμα που εκφράζει τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, πως είναι σταθερά προσανατολισμένο στην επανάσταση, και εμείς είμαστε στο πλευρό του αναγνωρίζοντάς το σαν επαναστατική πρωτοπορία και καθοδηγητική δύναμη. Όποιος διαφωνεί σε οτιδήποτε από αυτά εγώ τον κοιτάω με καχυποψία.

raskolikas είπε...

4) Η λανθασμένη επιλογή της ΚΕ να φτιάξει άκομψα καινοφανή σχήματα οφείλεται στο ότι έχει γεράσει και έχει κουραστεί. Όσο άσχημα κι αν χτυπάει αυτό στο μάτι, η ηγετική ομάδα έπρεπε να είχε ανανεωθεί από το 18ο Συνέδριο. Όχι για να αλλάξει στρατηγική αλλά για να μπορέσει να αναπνεύσει η καθοδήγηση και να μπορέσει να υλοποιήσει τη στρατηγική του κόμματος πιο δημιουργικά. Πηγή του προβλήματος θεωρώ τον Μαήλη. Δεν νοείται άνθρωπος με τέτοια κομματική εμπειρία να γράφει σε κεντρικό προσυνεδριακό άρθρο του "Η Λαϊκή Συμμαχία έχει αντιμονοπωλιακό αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, γιατί ο μονοπωλιακός καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός είναι έννοιες ταυτόσημες, ανεξάρτητα από το μέγεθος της Α ή της Β χώρας και τη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα."

Το ανάλογο της παραπάνω μπαρούφας είναι να λες ότι "ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός είναι έννοιες ταυτόσημες". Ε όχι ρε φίλε δεν είναι έννοιες ταυτόσημες, παρά μόνο "σε τελευταία ανάλυση". Ο σοσιαλισμός είναι ανώριμος κομμουνισμός, η έννοια του κομμουνισμού εμπεριέχει το σοσιαλισμό, ο σοσιαλισμός είναι μια πιο ειδική έννοια μιας συγκεκριμένης περιόδου του κομμουνισμού. Η φράση έχει νόημα μόνο "σε τελευταία ανάλυση" για να τονίσεις το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι αυτόνομο σύστημα ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό. Ο άνθρωπος έχει γεράσει, έχει μπουχτήσει, έχει βαρεθεί, τον έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις του, δεν ξέρω τι άλλο να πω, καιρός να μπει σε κομματικό γηροκομείο, μαζί με την παρέα του.

Πάρτε χαμπάρι επιτέλους ότι δεν είμαστε όλοι αστικά παπαγαλάκια και όταν λέμε για αλλαγή ηγεσίας δεν το κάνουμε με δόλιους σκοπούς. Το αντίθετο συμβαίνει. Μπορεί οι αστοί δημοσιογράφοι να χρησιμοποιούν ως όχημα την αλλαγή προσώπων για να υπονοήσουν αλλαγή στρατηγικής. Δεν ισχύει για όλους αυτό. Υπάρχει κόσμος που είναι δίπλα στο ΚΚΕ, δεν θέλει καμία αλλαγή στη στρατηγική του, αλλά εισπράττει αυτή την κούραση που τα παππούδια βγάζουν προς τα έξω, αγωνιά για το κόμμα του.

5) Είμασταν, είμαστε και θα είμαστε φανατικά δίπλα στο ΚΚΕ, θα αγωνιζόμαστε υπό την καθοδήγησή του, θα ακολουθούμε τη γραμμή του, θα το στηρίζουμε και θα το ενισχύουμε με όποιον τρόπο μπορούμε, σταθερά μπετοναρισμένοι στην επαναστατική του στρατηγική. Είτε με Αλέκα, είτε με Μαήλη είτε με οποιονδήποτε. Γι' αυτό και θα σας βρίζουμε όσο σας βλέπουμε κατώτερους των περιστάσεων.

G είπε...

Καταρχήν υπάρχει ενα στοιχείο σε σχέση με το παρελθόν.Κάποτε το ΚΚΕ φώναζε για τον ιμπεριαλισμό (απο το "ενας είναι ο εχθρός" μέχρι σχετικα πρόσφατα).Η αλληλεξάρτηση είναι ένα νέο σχήμα εμπολουτισμού εκείνη την ανάλυσης ή είναι μια αναίρεση της;Πράγματι αναλύσεις στα χαρτιά λίγα λένε απο μόνες τους.Το ΚΚΕ θεωρεί απο δω και πέρα το εθνικό ζήτημα ανύπαρκτο στην Ελλάδα;Για παράδειγμα η συμμαχία με το Ισραήλ που εξυπηρετεί σχεδιασμούς των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή, που μπορεί να εμπλέξει την Ελλάδα και το λαό σε δύσκολες καταστάσεις ακόμα και πόλεμο δεν είναι κομμάτι του εθνικού ζητήματος;Προσεξτε δε μιλάω για εθνική ενότητα, ούτε για συμμαχία με την αστική τάξη (έτσι κι αλλιώς η κυριαρχία της βασίζεται στη εξάρτηση).Είναι εμφανές ότι σε μια τέτοια κατάσταση προκύπτουν συγκεκριμένα ερωτημα που δεν απαντώνται μιλώντας γενικά για το ταξικό.To πρόβλημα του ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΔΣΕ ήταν το εθνικοαπαλευεθερωτικό;Μήπως πρόκυται για μια αναλυση του τοτε προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη σημερινή γραμμή;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ρασκώληκα ενδιαφέρουσα η άποψή σου για την εξάρτηση που εμπεριέχει την αλληλεξάρτηση. Κρατιέται στα υπόψιν και θα εκτιμηθεί.
Έχω όμως δύο ζητήματα. Κατά πρώτον να αναλύσεις λίγο παραπάνω αυτό που λες στο σημείο τέσσερα για το δίπολο μονοπωλιακός καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός. Κι αν θες να μας πεις τι εννοείς στο τέλος με το πρώτο και το δεύτερο πληθυντικό αντίστοιχα. Ποιοι είστε εσείς και γιατί δεν είστε με εμάς; Εκτός κι αν εμείς είμαστε οι άλλοι..

Ντέμη όλα είναι λίγο πολύ φωναχτές σκέψεις, ελπίζω μόνο να μην είναι κραυγές άναρθρες. Οι συγκεκριμένες πάντως θα μπορούσαν να έχουν πάει και στο δημόσιο διάλογο, δεν είναι ακριβώς ενδόμυχες.
Δεκτή η σημειολογία της πεντάλφας. Και θα έλεγα συνειρμικά ότι για να την πολεμήσουμε δεν αρκούν τα άλφα στον κύκλο και τα βραβεία ανοιχτής παλάμης πέντε αστέρων και δαχτύλων

G, πιστεύω ότι κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματα που βάζεις θα μπουν στην εισήγηση της κε στο συνέδριο, που πιάνει όσα ζητήματα θίχτηκαν στον προσυνεδριακό.

Μπρεζινσκι είπε...

Καλησπερα απολιθωμενε...μια μικρη και λιγο βιαστικη παρεμβαση, οχι καλα στρωμενη μα ελπιζω κατανοητη....

1.Διαφωνώ με τον Ρασκολκα περι αλληλεξαρτησης που ειναι εντός της εξαρτησης....Αν και σε καποιο σχολιο παλαιότερα το είχα υποστηρίξει τ, έπειτα από σκέψη αναθεώρησα. Υποστηρίζω ότι μια τετοια θεώρηση είναι μεταφυσική καραμπινάτη καθώς αντιμετωπίζει συστήματα αποκομμένα και όχι στην μεταξύ τους διαδραση, στον μόνο τρόπο που μπορούν να υπαρχουν, σε μια συνεχόμενη αλληλεπίδραση. Από τη στιγμή που τα πράγματα υπάρχουν σε μια συνεχόμενη κίνηση και σε σχέσεις μεταξύ τους, και όχι αποκομμενα από τα υπόλοιπα ομοειδή ή ετεροειδή πράγματα δημιουργουν αμφίδρομες σχεσεις αναγκαστικά. Ενώ στην πορεία της ύπαρξης τους μεταβάλλουν ποσοτητα και ποιότητα, σε διαρκή κινηση όντας, όποτε δημιουργούνται και συγκεκριμένες αλλαγές σε αυτές τις αμφίδρομες σχέσεις.
Τώρα οι σχέσεις αυτές δεν μπορούν επ ουδενί να είναι ισότιμες, ενώ σε συγκεκριμένες καταστάσεις είναι τόσο ετεροβαρείς που η αλληλεξάρτηση πρακτικα είναι μονοσήμαντη εξάρτηση...Π.χ. Εμβρυο και βρέφος, στην άλλη άκρη η μητέρα. Όμως και εδω είναι έτσι δομημένη η σχέση που ναι μεν είναι σχεδόν μονοδρομη εξαρτηση του βρεφους από την μητερα, όμως αν η μητερα δεν το προσέξει και προκύψει επιπλοκή το βρέφος θα πάρει την εκδίκηση του δημιουργώντας πρόβλημα στην μητέρα.
Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα υποστηρίξει σοβαρα ότι οι ΗΠΑ είναι εξαρτημένες από το Ιρακ σαν πολιτικη κυβερνητική οντότητα,,,Πως θα απαντησει όμως στο ερώτημα αν είναι εξαρτημένες από το πετρέλαιο του Ιρακ? Η προ τσαβες βενεζουελα 'ηταν σαφως εξαρτημενη από τις ΗΠΑ, όντας σχεδον οικονομικό προτεκτοράτο, όπως άλλωστε το μεγαλύτερο τμήμα της λατινικής αμερικής...Τι έγινε όμως μολις έκοψε το πετρέλαιο ο Τσάβες? Αυτά τα λέω για να δείξω ότι η πραγματικότητα είναι εξαιρετικα πιο πλούσια από τους ορισμόυς, οπότε αυτοί οι ορισμοί οφείλουν να αποκρυσταλλωνουν μέσα τους τις πιο γενικές τάσεις που είναι κοινές στην πάροδο χώρου και χρόνου, να είναι προιόντα μιας επίπονης διαδικασίας αφαίρεσης και σύγκρουσης με το φαίνεσθαι των φαινομένων, ούτως ώστε να αποτελούν την πιο πιστή προσέγγιση της αλήθειας των φαινομένων που ορίζουν.

Μπρεζινσκι είπε...

2. Το κόμμα σωστα δεν εντάσσει την Ελλάδα (όχι ως καμπους, βουνα, σαμαρα, βουλη, παπατζηδες, κτλ αλλά ως κρατική οντότητα δρώσα υπο ένα οικονομικό συστημα) στο δίπολο ιμπεριαλιστικη ή εξαρτημένη χώρα (μίλαγε πάντα για θέση ή επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης) καθώς για τις ανεπτυγμένες(προφανώς με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικό επίπεδο) καπιταλιστικές χώρες (και η ελλαδα είναι μία τετοια, για καποιον που δεν ειναι ασοβαρος ή οακκε) αυτό θα ήταν μια μηχανιστική κατηγοριοποίηση και μια εργαλειακού τύπου χρήση των κριτηρίων του Λενιν αποκομμένα από τον υπόλοιπο συλλογισμό. Μιλάμε για ρευστά χαρακτηριστικά που ενισχύοναι ή υποχωρούν και για κινητικότητα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα (προτιμώ τον όρο αλυσίδα) προφανώς σε λελογισμένα πλαίσια (όχι αλματα από την βάση στην κορυφη ή 50 πατώματα παραπάνω).

Ταυτόχρονα η εξάρτηση ή η μη εξάρτηση, οι αποικίες ή οι αποικιοκρατία , δεν υφίστανται πουθενα στον ορισμο του ιμπεριαλισμού, καθώς ο Λενιν ξεκάθαρα τα αντιμετωπίζει σαν εκφράσεις εμφανισης ιστορικά προσδιορισμένες, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ των τεράστιων παγκόσμιων μονοπωλίων (προφανώς με οχήματα κρατη και διεθνεις οργανισμους) για το μοίρασμα των αγορών και για την γιγάντωση της κερδοφορίας εις βάρος των ανταγωνιστών.

Ο ιμπεριαλισμός, κατά Λενιν και το επαναλαμβάνω συνεχως το όνομα γιατί υπάρχουν κάμποσοι ορισμοί με κυρίαρχη σήμερα την Καουτσκική, είναι πρώτα και κύρια στάδιο ανάπτυξης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Λέει ο Λενιν στην αυτοτελη μπροσούρα της ΣΕ, σελ 127 "απο τη μία μεριά, οι γιγαντιαίες διαστάσεις του χρηματιστικού κεφαλαίου, που είναι συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια και δημιουργεί ένα αφάνταστα πλατύ και πυκνό δίκτυο σχέσεων και δεσμών που υποτάσσει στο κεφάλαιο τη μάζα όχι μόνο των μεσαίων και των μικρών αλλά και των πάρα πολύ μικρών καπιταλιστών και νοικοκυραίων,και απο την άλλη, η οξυμένη πάλη με τις εθνικοκρατικές ομάδες των χρηματιστών για το μοίρασμα του κόσμου και για την κυριαρχία πάνω στις άλλες χώρες προκαλούν το πέρασμα όλων των εύπορων τάξεων με το μέρος του ιμπεριαλισμού"... Κατα την γνώμη μου εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι καθώς δείχνει ότι κατα την πορεία της ιστορίας και της δράσης του ιμπεριαλισμού οι αστικές τάξεις (ΟΛΕΣ) των χωρών που μετέχουν στην παγκόσμια αγορά περνούν αντικειμενικά στο μέρος του ιμπεριαλισμού, με τη μια ή την άλλη πλευρά προφανώς των ανταγωνιζομένων δυνάμεων όχι επειδή σύρονται αλλά επειδή ικανοποιούνται τα βασικά τους συμφέροντα.

ΠΑΜΜΕΓΓΙΣΤΟΣ ΕΡΜΗΣ, ΟΧΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΣΥΝΤΟΜΟΣ....ΦΙΛΑΚΙΑ

kortsagin είπε...

prosupografw to 2) (an exairesw auto pou grafei gia th germania) kai to 3) tou raskolika. ug. prosoxh sthn taktikh... omws pou sto shmera den einai zhthma deutereuon

Ν Γ είπε...

Πρέπει να γίνει σαφές ότι όταν σε μια χώρα υπάρχει κυριαρχία του μονοπωλιακού τρόπου παραγωγής (ύπαρξη μονοπωλίων) δε σημαίνει ότι η χώρα αυτή είναι ιμπεριαλιστική. Θυμίζω εδώ ότι οι οικονομικοί όροι δεν είναι οι μόνοι για τον χαρακτηρισμό μιας χώρας ως ιμπεριαλιστική. Και εκεί είναι που γίνεται το «λάθος». Υπάρχουν και πολιτικές όπως και στρατιωτικές προϋποθέσεις που είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν τις πληροί.

Φυσικά και η Ελλάδα ανήκει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μήπως βέβαια υπάρχει σήμερα και καμιά χώρα παγκοσμίως που να μην είναι η παραγωγή της στο μονοπωλιακό στάδιο;

Υπό αυτό το πρίσμα είναι σαφές ότι οι «ανακαλύψεις» του ΚΚΕ περί αλληλεξάρτησης αλλοιώνουν το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης και της ανάπτυξής της. Έτσι -δυστυχώς- εγκλωβίζονται στη λαθεμένη γραμμή κομμουνιστές που, μη μπορώντας να απαντήσουν τα αμείλικτα ερωτήματα που γεννά η ίδια η ζωή, απογοητεύονται και παραλύει η πολιτική τους δράση.

Ανώνυμος είπε...

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=4916307

the source at the beginning

Ανώνυμος είπε...

σφυροδρεπανε δημοσιευσε ένα ποστ για την συζητηση που γίνεται για τα άρθρα απάντησης των μελων της ΚΕ στους διαφωνούντες. Αυτό καίει τώρα τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ καθώς και την αντικαπιταλιστικη αριστερα γενικότερα. Σε μια ενδεχόμενη και πολύ πιθανή διάσπαση του ΚΚΕ που θα φύγουν δυνάμεις προς τα αριστερα και προς τα δεξία, στην κατευθυνση των ζυμωσεων πρέπει να έχει λόγο ο κόσμος της αντικαπιταλιστικης και κομμουνιστικης αριστερας. Οπότε το blog σου πρέπει να βοηθήσει τον κόσμο να εκφραστεί.
Εγω ενδιαφέρομαι για το τι θα κάνουν η από τα αριστερά διαφωνούντες, πολύ από τους οποίους βρισκονται στα ηγετικα κλιμακια και κατηγορουντε από τους δεξιους ως τροτσκιστές.
Τα πράγματα πάντως δείχνουν ότι δεν θα αντέξουν για πολύ γιατι η πίεση είναι μεγάλη, οι σοσιαλδημοκρατικες παραδοσεις του ΚΚΕ βαραίνουν, οπότε μια πιθανη διάσπαση μπορεί να γίνει ευκαιρια για να εγκαταλείψουν τον συμβιβασμό με τον συμβιβαστικό κεντρισμό


Καμίλο Μπερνερι

raskolikas είπε...

Μπρεζίνσκι τα παραδείγματα είναι απλές αναλογίες, έχουν ομοιότητες σε ένα μόνο βαθμό.
Μεταξύ μητέρας και εμβρύου υπάρχει σχέση εξάρτησης του δεύτερου από την πρώτη. Η αλληλεξάρτηση εμπεριέχεται στην εξάρτηση. Αν η μητέρα πεθάνει, το έμβρυο είναι νεκρό σε κάθε περίπτωση. Αν το έμβρυο πεθάνει η μητέρα δεν πεθαίνει νομοτελειακά, μπορεί να το αποβάλει, και ενδεχομένως να έχει επιπλοκές. Επίσης αν η μητέρα κάνει καταχρήσεις (αλκοόλ, φάρμακα, τσιγάρο) η δική της υγεία μπορεί να επανέλθει, το έμβρυο μπορεί να πάθει μόνιμη βλάβη ή και να πεθάνει. Το έμβρυο δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει κάτι τέτοιο, η τύχη του εξαρτάται από την βιολογική (αντικειμενικά) και την ψυχολογική (υποκειμενικά) κατάσταση της μητέρας. Και τέλος η μητέρα έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει τεχνιτή (με εξωγενή παρέμβαση) αποβολή του εμβρύου εάν της προκαλεί επιπλοκές, ενώ το έμβρυο δεν μπορεί να κάνει το ίδιο χωρίς να πεθάνει και το ίδιο. Τέλος το έμβρυο δεν "θα πάρει την εκδίκησή του" αν η μητέρα δεν το προσέξει, θα είναι νομοτελειακή η χειροτέρευση της υγείας του και οι επιπλοκές θα έρθουν ως αποτέλεσμα. Δηλαδή και πάλι η μητέρα θα έχει δημιουργήσει πρόβλημα στον εαυτό της αλλά μέσω του εμβρύου.
Τα παραπάνω σαν απάντηση πάντα στα πλαίσια της αναλογίας. Δεν θεωρώ πως είναι σωστή η αναλογία σου (γιατί το εξαρτημένο έθνος μπορεί να επαναστατήσει και να οικοδομήσει σοσιαλισμό ώστε να αποκοπεί από τον ιμπεριαλιστή νταβατζή του, ενώ το έμβρυο δεν έχει κάτι ανάλογο! Εκτός αν πούμε ότι έχει μηχανισμό να προκαλέσει την πρώωρη γέννησή του και να αυτονομηθεί)

Η αλληλεξάρτηση με την εξάρτηση αποτελούν ένα δίπολο που ο πρωτεύων πόλος είναι η εξάρτηση. Η αλληλεξάρτηση υπάρχει στα πλαίσια της εξάρτησης, και ΟΧΙ το αντίθετο. Δεν διαφωνώ με την αντίληψη της ΚΕ και με αυτό που προσπαθεί να πει σε τελευταία ανάλυση. Το κάνει όμως άκομψα και με λάθος τρόπο, για αυτό και πιθανόν να οδηγήσει σε άσχημα αποτελέσματα. Η ΚΕ θέλει να χτυπήσει τα ιδεολογήματα που παρουσιάζουν την εξάρτηση από αστική σκοπιά (ξένη κατοχή, εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, αναζήτηση εθνικού τμήματος αστικής τάξης που θα χτυπήσει το ξενόδουλο) αλλά πέφτει σε αριστερίστικη φρασεολογία και φτιάχνει σχήματα στον αέρα. Αυτό είναι σημάδι γήρατος, κόπωσης, εξάντλησης. Έχουν αντικειμενικά βαρεθεί τόσα χρόνια να παλεύουν με την αναπαλαίωση των ίδιων και των ίδιων οπορτουνιστικών ιδεολογημάτων, κουράστικαν. Ε για αυτό έπρεπε να αφήσουν έδαφος σε νεότερους και να παραμείνουν στην άκρη. Θυμίζουν παππούδες που πάντα έχουν μια ιστορία να σου διηγηθούν από τη σοφία της ηλικίας τους, και που θα είναι σωστή και διδακτική, αλλά παραμένει μια ιστορία, ενώ αυτό που ζητάς εσύ είναι να δράσεις. Η αποκρισταλωμένη εμπειρία έχει τη θέση της και το νόημά της αλλά δεν μπορεί να κρατήσει την καθοδήγηση δραστήρια. Το "εμείς τα είχαμε προβλέψει" είναι το χειρότερο αποτέλεσμα αφού μας εγκλώβισε στη λογική του "σταλεγάκια".

Να ξαναθυμήσουμε όμως, είμασταν είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό του ΚΚΕ, παλεύοντας για τη σοσιαλιστική επανάσταση με την καθοδήγησή του και πάνω στη γραμμή του.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Καμίλο, θα γράψω εν καιρώ κάτι για το συνέδριο, αλλά δε θα 'χει καμία σχέση με όσα μας τσαμπουνάς εδώ και τις 'αγωνίες' σου. Μη στέλνεις άλλα σχόλια, δε συμβάλλουν εποικοδομητικά στο διάλογο και δεν πρόκειται να τα δημοσιεύσω. Ελπίζω να συνεννοούμαστε.

Ερμή, όντως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πλούσια απ τους ορισμούς. Πολύ ενδιαφέρον το απόσπασμα από το λένιν κι η παρατήρηση για την εγκυμοσύνη. Να δούμε τι κυοφορεί κι η εποχή μας όμως..

Ρασκώληκα περιμένω απαντήσεις σε αυτά που σου έθεσα στο προηγούμενο σχόλιο, δικαίωμά σου πάντως να μην απαντήσεις. Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι συνδέεις τον αριστερισμό όχι με κάποιο είδος παλιμπαιδισμού αλλά με την κουρασμένη και γηραλέα ηγεσία.

Δημήτρης Κ. είπε...

Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου και κυρίως με μία εμφανή διάθεση συγκερασμού των απόψεων και ειλικρινή προβληματισμό πάνω στο ζήτημα της θέσης της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι να βγάλουμε τον... μέσο όρο (δε λέω ότι αυτός είναι ο σκοπός σου), αλλά μία επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση που να πατά στην πραγματικότητα.
Προσωπικά θεωρώ το συγκεκριμένο ζήτημα θεμελιακής σημασίας, όχι για τον καθορισμό του στρατηγικού στόχου, του σοσιαλισμού, που αποτελεί αδιαπραγμάτευτο στόχο κάθε κομμουνιστή, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί με τις Θέσεις της ΚΕ, αλλά για τον σαφή καθορισμό της τακτικής του Κόμματος από δω και πέρα και μάλιστα με τη βαρύτητα που προσδίδει πάντοτε ένα προγραμματικό συνέδριο.
Εγώ για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακόμα καταλάβει τι ακριβώς προσπαθεί να περιγράψει η ΚΕ πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Στη Θέση 5 γράφει «Στο πλαίσιο της ανισόμετρης ανάπτυξης η Ελλάδα, με στοιχεία υποχώρησης, παραμένει σε ενδιάμεση θέση στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με εξαρτήσεις απ’ τις ΗΠΑ και την ΕΕ.»
Στη Θέση 72 γράφει «Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ» ενώ λίγο παρακάτω στην ίδια θέση γράφει «Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ - επομένως και οι δεσμοί - οι οικονομικοπολιτικές και πολιτικοστρατιωτικές εξαρτήσεις από την ΕΕ και τις ΗΠΑ περιορίζουν τη διαπραγματευτική δύναμη και τα περιθώρια ελιγμών της αστικής τάξης της Ελλάδας, όπου όλες οι συμμαχικές σχέσεις του κεφαλαίου διέπονται από τον ανταγωνισμό, την ανισομετρία και συνεπώς την πλεονεκτική θέση του ισχυρότερου, διαμορφώνονται ως σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης.»
Έχω μπερδευτεί. Ταυτίζεται η Ελλάδα με την αστική της τάξη (ελληνικός καπιταλισμός) αναφορικά με τη θέση της; Είναι η Ελλάδα που παρουσιάζει στοιχεία υποχώρησης ή ο καπιταλισμός της; Κι αν είναι ο καπιταλισμός της που υποχωρεί (προφανώς σε σύγκριση με το 2009 και το 18ο Συνέδριο) πώς βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, δηλαδή σε ένα ανώτερο από αυτό που βρισκόταν πριν 5 χρόνια, δε θυμάμαι να περιγραφόταν έτσι στο προηγούμενο Συνέδριο.

Δημήτρης Κ. είπε...

Όταν ο Λένιν έβαζε τα 5 κριτήρια του ιμπεριαλιστικού σταδίου του καπιταλισμού, τα έβαζε για να κατηγοριοποιήσει τις χώρες που τα πληρούν ή για να περιγράψει μία συνολικότερη κατάσταση του καπιταλισμού; Γράφει ο Παναγιώτης Μεντρέκας στο Ριζοσπάστη της 28/3/2013 ότι «Ποια κριτήρια για τον ιμπεριαλισμό, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, που έχει θέσει ο Λένιν δεν ισχύουν σε ό,τι αφορά τη θέση της Ελλάδας; Ας απαντήσουν αν τολμούν. Το ΚΚΕ απαντάει ότι ισχύουν όλα και με το παραπάνω»
Προσωπικά διαφωνώ. Διότι από τα 5 κριτήρια του Λένιν, το κριτήριο που αφορά στο σχηματισμό μονοπωλιακών ενώσεων που μοιράζουν τον κόσμο, δεν αφορά την Ελλάδα (ή την αστική της τάξη) ως πρωταγωνιστή κάποιας μονοπωλιακής ένωσης που μοιράζει τον κόσμο.
Για να φέρω κι εγώ ένα παράδειγμα από το ζωϊκό βασίλειο, η ελληνική αστική τάξη επωφελείται από το μοίρασμα του κόσμου, όσο επωφελείται ο γύπας που τρώει το κουφάρι της αντιλόπης, αφού όμως πρώτα το κατασπαράξει το λιοντάρι. Κι αν βέβαια στην περίπτωση του ιμπεριαλισμού, π.χ. οι ΗΠΑ-λιοντάρι συνεργάζονται με την Ελλάδα-γύπα, με ελάχιστη όμως συμμετοχή συγκριτικά (οι αριθμοί βγάζουν μάτι για την ανισομετρία στην πολεμική, όσον αφορά ιμπεριαλιστικούς πολέμους και οικονομική/πολιτική συμμετοχή της Ελλάδας, όσον αφορά τον καθορισμό αυτών των παραμέτρων στις χώρες-λείες), ο ελληνικός καπιταλισμός έρχεται να επωφεληθεί όσο επωφελείται και ο γύπας, αλλά δε διαθέτει την στρατιωτική/πολιτική/οικονομική δυνατότητα να μοιράσει τον κόσμο μέσα από καμία μονοπωλιακή ένωση.
Θα έπρεπε λοιπόν ο Μεντρέκας να μη δίνει ορισμούς «τα πληρεί και με το παραπάνω», αλλά να εξηγήσει και να αποδείξει τον ισχυρισμό του. Δεν το κάνει όμως. Προσπαθεί να τον επιβάλλει. Για να μην μιλήσουμε γενικότερα για τον αήθη τρόπο με τον οποίο συμμετέχει στον προσυνεδριακό και στις προσωπικές επιθέσεις που εξαπολύει απέναντι σε μέλη και στελέχη του Κόμματος.
Σχετικά τώρα με τη φύση της εξάρτησης.
Πράγματι, είναι τόσο συνδεδεμένες οι οικονομίες των κρατών στον ιμπεριαλισμό που ακόμα και η κατάρρευση μίας μικρής χώρας όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος, επιφέρει συνέπειες στο συνολικότερο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα.
Το ερώτημα που βάζω εγώ είναι το εξής: Η αλληλεξάρτηση, έστω και ως ανισότιμη, εμπεριέχει τη δυνατότητα, αντιστρόφως ανάλογη της ανισοτιμίας, του υποδεέστερου σε αυτή τη σχέση – στην περίπτωσή μας, της Ελλάδας – να δημιουργεί προβλήματα στον ισχυρό της σχέσης αυτής εκμεταλλευόμενος το μικρό ποσοστό εξάρτησης που του αναλογεί σε σχέση με τον ισχυρό αυτής της σχέσης; Για να το κάνω πιό λιανά, μπορεί να κουνηθεί η αστική τάξη της Ελλάδας απέναντι στην αστική τάξη της Γερμανίας ή των ΗΠΑ;
Πιό συγκεκριμένα και λαμβάνοντας υπόψη και το πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου: Έχει η αστική τάξη της Ελλάδας την παραμικρή δυνατότητα διαφοροποίησης από την κεντρική πολιτική γραμμή που χαράσσουν οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις; Έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει π.χ. την έξοδο από την ΕΕ αν κρίνει ασύμφορη τη συμμετοχή της σε αυτή; Θυμίζω ότι όταν ο Παπανδρέου ψέλλισε κάτι για δημοψήφισμα, τον «έφυγαν». Είναι δεδομένο ότι η ένταξη στην ΕΕ αποτελεί στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης. Πολλά από τα μέτρα που λαμβάνει η τρόικα όμως σήμερα, βρίσκονται σε αντίθεση με τα συμφέροντά της (π.χ. αύξηση ΦΠΑ, χαράτσια κλπ). Την ίδια στιγμή, ένας ένας οι σημαντικότεροι οικονομικοί πυλώνες της οικονομίας μας, περνάνε στα χέρια πολυεθνικών (μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, τραπεζικό σύστημα).
Δεν τα γράφω αυτά για να δικαιολογήσω την αστική τάξη, ούτε φυσικά για να προτείνω συμπόρευση της εργατικής τάξης μαζί της. Αναρωτιέμαι όμως, αν τελικά έχει η ΚΕ ξεκαθαρισμένο και κυρίως, τεκμηριωμένο το ζήτημα της θέσης της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, διότι είναι μία βασική αφετηρία για μία σειρά ζητήματα, προεξάρχοντος του ζητήματος της φύσης της Λαϊκής Συμμαχίας που καλείται να συσπειρώσει πλέον δυνάμεις σε καθαρά αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Να κι ο Μπογιόπουλος:
"Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, μπλα-μπλα-μπλα..."
Μετά από όλα όσα έχουν συμβεί στον 20ο και στον 21ο αιώνα, και μόλις δυο-τρείς μέρες μετά την Κύπρο...
Κάποιος σύντροφος/φίλος είπε πως είναι μοιραίο ο λαός να αναδείξει μια κυβέρνηση Συριζα για να πειστεί πως κάνει λάθος.
Είναι εξίσου μοιραίο κάποιοι σύντροφοι να πέσουν μόνοι τους στον βάλτο, για να πειστούν πως δεν βγαίνεις απο εκεί.
Αλλά μόνοι τους.
Δεν θα πάω μαζί τους.

Ανώνυμος είπε...

Ο Καραμανλης ασκησε βετο στο ΝΑΤΟ για την ΠΓΔΜ. Αρα κατα περιπτωση η αστικη ταξη εχει τον τροπο να ασκησει πιεση για το ιδιο συμφερον. Ο "Τιταν" εχει εργοστασια τσιμεντου στις ΗΠΑ. Οι αμεσες επενδυσεις ελληνικου κεφαλαιου στο εξωτερικο απο το 2001-2011 ειναι 213 δισ ευρω (Lenin reloaded). Η θεωρια της εξαρτησης οδηγει στην εθνικοαπελευθερωτικη παλη, ως πρωτη προτεραιοτητα. Ειναι αυτο το κυριο ζητημα; Οποιος απαντησει ναι χανει, διοτι στην Ελλαδα το ζητημα της προλεταριακης παλης για την εξουσια εχει τεθει ενοπλα 69 χρονια πριν. Εν τω μεταξυ ολο και καπως παραπανω θαχει ωριμασει η αντιθεση κεφαλαιου εργασιας. ΑΑ

κομμαντο μέσα στο εαρ είπε...

Σεχτάρ άσε μας εμάς στον βούρκο και πάνε να ψάχνεις καλάσνικωφ για να εξοπλίσεις τον γενναίο ελληνικό λαό για την εξέγερση που θα φέρει τη λαϊκή εξουσία.
Ο καθένας τη δουλειά του.

Ανώνυμος είπε...

eisai sextar to leei kai t' onoma sou..

Ανώνυμος είπε...

Αν τα αυτονόητα που λέει ο Μπογιόπουλος είναι "βάλτος", εγώ γιατί δεν βλέπω το γάργαρο νεράκι των "θέσεων" του Συνεδρίου; Μάλλον θα φταίει η ορμή τους που μου θόλωσε τα γυαλιά... Ο ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ (Οι απαισιόδοξοι έχουν δίκο αλλά τον κόσμο αλλάζουν οι αισιόδοξοι)

Ανώνυμος είπε...

Όσον αφορά τον Μπογιόπουλο, το κείμενο μοιάζει με τηλεοπτική παρέμβαση στην Τσαπανίδου και με συνδικαλιά σε αμφιθέατρο... Πολύ προσβλητικό για τους αναγνώστες του "Ρ"! Επί της ουσίας, όλη αυτή η λαγνεία με το ΑΑΔΜ, το οποίο καλά τα έλεγε αλλά διαστραβλώθηκε, το οποίο ήταν πολύ μπροστά αλλά δεν εφαρμόστηκε, το οποίο τα είχε όλα λυμένα και τι σκαλίζεις τώρα, μου θυμίζει τη λογική ότι η κομμουνιστική θεωρία πολύ καλή ήταν, αλλά δεν εφαρμόστηκε, διαστρεβλώθηκε, παραχαράχθηκε κτλ. στη Σοβιετική Ένωση. Επομένως όλα μέλι-γάλα. Βρήκαμε τον τσελεμεντέ και μας μένει ένας καλός μάγειρας για τις κουζίνες του μέλλοντος, χωρίς ανάγκη να ανατρέξεις στις πηγές σου, να ξανακοιτάξεις τη θεωρία σου, να αναμετρηθείς με την ιστορία σου. Ως μη προσωπολάτρης αδιαφορώ για το τι λένε οι διάφοροι "αστέρες" του κόμματος. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως υπάρχει μια υπολογίσιμη δύναμη που αντιστέκεται στην εμβάθυνση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ. Το μέγεθος αυτής της δύναμης και μέχρι που θα φτάσουν δεν μπορώ να το γνωρίζω. Ένα πρέπει από τώρα να είναι ξεκάθαρο: το ΚΚΕ να μην φοβηθεί ακόμη και μια ενδεχόμενη διάσπαση όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως νομοτελειακή εξέλιξη της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, ακριβώς όπως έχει γίνει πολλές φορές στην ιστορία του. Για να μην παραπέμψω κι εγώ σε τσιτάτα του Λένιν για το κόμμα που δυναμώνει κάθε φορά που καθαρίζει τις γραμμές του, να θυμίσω πως το φοβερό "άλμα προς τα εμπρός" που ευαγγελίζονται διάφοροι που είναι δήθεν υπέρ του ΑΑΔΜ έγινε έπειτα από μια διάσπαση του κόμματος και αφού το τελευταίο είχε ξεκαθαρίσει τις γραμμές του από όλη την παλιά σκουριά του αναθεωρητισμού και έκανε "μέτωπο με τον εαυτό του" (Μααστριχτ, μακεδονικό, ΝΑΤΟ, κτλ., κτλ.), πλην λακεδαιμονίων κτλ., κτλ.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Οσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσιν.
Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία!

Ανώνυμος είπε...

Μα δε ντρέπεται λίγο κι αυτός ο "αγράμματος" Μπογιόπουλος να μιλάει για "Λάθος πορεία"(και να την αναλύει ψιλοσυνοπτικά ένα προς ένα σημείο):

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7365865&publDate=31%2F3%2F2013

Δημήτρης Κ. είπε...

Προς Ανώνυμο 31 Μαρτίου 2013 - 4:25 π.μ.

Πολύ ωραία. Γι αυτό λέω ότι η ΚΕ πρέπει να τεκμηριώσει αυτή την αλληλεξάρτηση. Για να πει ότι οι ΗΠΑ εξαρτώνται από εμάς επειδή πριν δέκα χρόνια αρνηθήκαμε την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ! Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι σημαντικό να δίνουμε και το μέτρο της «αλληλεξάρτησης» προκειμένου να βγαίνουν και τα ανάλογα συμπεράσματα. Να βάλουμε στη ζυγαριά, από τη μία μεριά το βέτο και από την άλλη μεριά την ανάληψη της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και η ΕΕ.
Και θέτω και το εξής ερώτημα: Πόσο ζωτικής σημασίας είναι η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και συνεπώς, πόσο αναδεικνύεται η αλληλεξάρτηση των ΗΠΑ από την Ελλάδα, από την πλευρά των ΗΠΑ; Τους βάζουμε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι σαν να λέμε; Πάντως, όταν τα νατοϊκά στρατεύματα χρειάστηκε να διέλθουν από την Ελλάδα (και να περάσουν από τα Σκόπια), κατά παράβαση του Συντάγματος, δε βάλαμε κανένα βέτο ως χώρα, μόνο ως κομμουνιστές τους στείλαμε στη λαχαναγορά. Το λέω για να το έχουμε κι αυτό ως μέτρο αλληλεξάρτησης και πώς το λύνουν οι ιμπεριαλιστές όταν πράγματι θίγονται τα συμφέροντά τους.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ να εκφράσω άλλη μια φορά μια απορία, που δεν έχει ποτέ απαντηθεί απο δωμέσα απο τους "ααδμικούς";

Δεδομένο οτι έχουμε τα εξής:
Α. Δεν μιλάμε για στάδια.
Β. Η επόμενη επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική
Γ. Δεν θα έρθει κοινοβουλευτικά


Τι ακριβώς προτείνουν; Συγκεκριμένα. Γιατί όσα λένε και μόνο υπονοούν, αφορούν στάδια και κυβερνητικές κινήσεις, σίγουρα μη σοσιαλιστικού χαρακτήρα.

Πως το σκέφτονται δηλαδή;



metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Για να δούμε τώρα ποιός και με ποιό τρόπο θα απαντήσει στο Μπογιόπουλο μέσω του ριζοσπάστη

Ανώνυμος είπε...

Το ΑΑΔΜ μπορει; Αλλα δεν την οικοδομησε. Ο λογος ειναι απλος: "..απ'ολες τις ταξεις μονο το προλεταριατο ειναι ταξη αληθινα επαναστατικη. Ολες οι αλλες ταξεις ειναι υπερ της διατηρησης των βασεων του καπιταλιστικου συστηματος.." Κομ.Μανιφεστο. Αυτο ειναι και το νοημα της δικτατοριας του προλεταριατου. Αν ολες οι "ΑΑΔ" δυναμεις ηταν εναντιον του καπιταλισμου, ποια η αναγκη της δικτατοριας; Περαν αυτου εμεις ειμαστε κομμα του προλεταριατου οχι κομμα του ΑΑΔΜιατου. Κατα τ'αλλα μπορουμε να εκπροσωπησουμε μονο το προσωπο και οχι την ταξικη θεση των υπολοιπων. Αυτο μοιαζει στενο, αλλα αυτο σημαινει ταξικη παλη. ΑΑ

Δημήτρης Κ. είπε...

Το θέμα δεν είναι ποιός και με ποιό τρόπο (είδαμε ποιοί και κυρίως, με ποιό τρόπο απαντάνε) θα απαντήσει στον Μπογιόπουλο, το θέμα είναι πώς και με ποιόν τρόπο θα τοποθετηθεί η Αλέκα απέναντι στη δικιά της τοποθέτηση στο 16ο Συνέδριο και στο "από θεωρητικής και πρακτικής άποψης κλεισμένο" ζήτημα του ποιά είναι τα ζητήματα που συσπειρώνουν τον λαό στα μέτωπα που δημιουργούν οι κομμουνιστές.

Αναυδος είπε...

κομαντο μεσα στην ΕΑΡ απο τις σπασμενες βιτρινες του δεκ 2008 στο απεταξαμην τα καλασνικοφ
ρε πως τα φερνει τουμπα η παλιοζωη

Μπρεζινσκι είπε...

1. Το παραδειγμα υποψηφιας μαμας βρεφους δεν γραφτηκε επουδενι σαν αναλογια οποιουδήποτε τύπου. Απλα για να τονίσω ότι ακόμα και εκεί που η εξαρτηση είναι απολύτως προφανης και πρακτικά μονομερής υπάρχουν ψήγματα που σου υπενθυμίζουν και την αντίστροφη σιαδικασία.

2. Τα διαλεκτικά δίπολα απαιτόυν αντιθετικές εννοιες που ταυτοχρονα συγκρούονται και αλληλοσυμπληρώνονται, δεν αλληλοκαταργούνται και πότε ερχεται η μία πότε η άλλη στο προσκήνιο, αλλα δρουν ταυτόχρονα και αυτή τους η αντίθεση προωθεί το σύστημα. Ενώ πάντα υπάρχει ο κυρίαρχος πόλος που δίνει το τέμπο στην σύγκρουση και στην κίνηση. Η εννοιες "εξάρτηση" και "αλληλεξάρτηση" δεν μπορούν να αποτελέσουν κανενός τύπου δίπολο καθώς δεν είναι αντιθετικές, δεν εμπεριέχουν την σύγκρουση λόγω της φύσης τους....(Ας πουμε πάνω στο κλασσικό δίπολο ενότητα και πάλη των αντιθέτων, που οι μουστακοειδεις συντροφοι αναγνώρισαν σαν κυριο πόλο την παλη , ενώ οι σχιστομάτηδες την ενότητα, μπορεί να γίνει διαπάλη στο ποιος είναι ο κύριος πόλος αν και οι ΄τυποι με μουστακια εχουν συνήθως δίκαιο.)
Σκέφτομαι ότι η διαφωνία μας είναι λοιπον όχι ποιος είναι ο κύριος πόλος ενός διπόλου, που αλλωστε όπως προείπα δεν μπορεί να συσταθεί, αλλα μάλλον ποια είναι η ουσία και ποιο το φαινόμενο...(φιλοσοφικές κατηγορίες βεβαίως που είναι αμοιβαία προσδιοριζόμενες και όχι κυρίως αλληλοαποκλειόμενες αν και αυτο ενίοτε ΦΑΙΝΕΤΑΙ να συμβαίνει)...Πιο απλά εγώ υποστηρίζω ότι αυτό που ονομάζεις εξάρτηση είναι μια μορφή εμφάνισης της αλληλεξάρτησης η οποία είναι η ουσία καθώς, για να θυμόμαστε και λίγο και τον λενιν του υλισμου και εμπειριοκριτικισμου, για τον ιστ.διαλ. υλισμο πρώτα από όλα ο κόσμος, τα συστήματα που τον αποτελούν, συναρτούνται μεταξύ τους σε ένα ενιαίο σύνολο.Ξέχωρα αντικείμενα, ομαδοποιήσεις, αντικείμενα, νόμοι συνδέονται οργανικά , αλληλοεξαρτώνται, αλληλοκαθορίζονται, αλληλοαποκλείονται, συνεχώς συντίθενται και καταργουνται, ταυτόχρονα ζουν και πεθαίνουν.

Μπρεζινσκι είπε...

3. Γραφεις ρασκωληκα:" Η ηγετική ιμπεριαλιστική δύναμη παρ' όλο που βγήκε παντελώς ηττημένη και κατεστραμμένη από τον πόλεμο είχε ακόμα τη δύναμη να αφαιμάξει το εργατικό δυναμικό των εξαρτημένων χωρών για να καταστρώσει την ανοικοδόμησή της." Η γερμανια δηλαδη αν αυτή εννοείς, κατάστρωσε , υποστηρίζεις, την ανοικοδόμησή της με αφαίμαξη του εργατικού δυναμικού των εξαρτημένων χωρών? Κάπου λάθος το χεις παρει...Δεν εγινε ακριβώς έτσι η ανοικοδόμηση της γερμανιας....

4. Και πρόσεξε μην αυτοαναιρείσαι:
" Η αλληλεξάρτηση ήταν πάντα δεδομένη, εμπεριέχεται στην εξάρτηση"...Αυτο που είναι πάντα δεδομένο δεν μποερί να εμπεριέχεται αλλά αντίθετα να εμπεριέχει, να εμφανίζεται ως...να παίρνει την μορφη τάδε....Είναι η ουσία και όχι η φαινόμενη εμφάνιση, αλλιως δεν θα ήταν πάντα δεδομένο....Θέλεις να γραψεις προφανώς "Η εξάρτηση είναι αυτό που είναι πάντα δεδομένο, και επεριέχει την αλληλεξάρτηση"...μονο έτσι εχουν νόημα τα παρακάτω...

ΠΑΜΜΕΓΓΙΣΤΟΣ ΕΡΜΗΣ, για την ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΓΡΑΠΤΟΥ

demis είπε...

Εγώ πιστεύω ότι ο Μπογιόπουλος δε λέει κάτι διαφορετικό από αυτό το απόσπασμα (αρχική ανάρτηση):
"...Η ανάλυση αυτή πρέπει να είναι διαλεκτική, συγκεκριμένη στον χώρο και τον χρόνο, χωρίς να δίνει τυφλοσούρτη μια ερμηνεία, για κάθε ιστορική φάση".
Κι εκεί που εστιάζω είναι στο: "συγκεκριμένη στον χώρο και τον χρόνο"!
Υπό αυτήν την έννοια, το κείμενο του Μπογιόπουλου θα ήθελα να σηματοδοτεί μια γενικότερη αφύπνιση και μια καθολικότερη στάση απέναντι στα πράγματα, που -ούτως ή άλλως- είναι η μόνη διέξοδος, χωρίς, όμως, καμια έκπτωση στις αρχές και τις μεθόδους της πάλης. Πολλοί τρίβουν τα χέρια τους με τα σενάρια διάσπασης, αλλά ο μόνος που -και πάλι- έχει να χάσει απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο είναι ο κοσμάκης, που ελπίζει κι ελπίζει... Τόσα πολλά χρόνια!

Ανώνυμος είπε...

"Η λανθασμένη επιλογή της ΚΕ να φτιάξει άκομψα καινοφανή σχήματα οφείλεται στο ότι έχει γεράσει και έχει κουραστεί."

Συμφωνώ σε αρκετά από αυτά που λές, θεωρώ όμως ότι η εξήγηση είναι πολύ διαφορετική (και πολύ χειρότερη).

Η διαστρέβλωση και η κατακρεούργηση θεμελιωδών αρχών του Μαρξισμού-Λενινισμού -παραδείγματα υπάρχουν άπειρα όπως αυτά που γράφει ο Μεντρέκας- χωρίς να δίνεται καμία αιτιολογία δεν δικαιολογούνται από το ότι η ΚΕ γέρασε. Αν ήταν μόνο αυτό θα βλέπαμε κυρίως παρελθοντικές εμμονές. Εδώ όμως αλλάζουν άρδην τα όσα ξέραμε για το Κόμμα. Η ΚΕ δεν είναι φοιτητές ΕΑΑΚίτες που ενθουσιάστηκαν με την επανάσταση.

Γι αυτό το Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα δικαίως διερωτάται "πως γίνεται να συνδέεις τον αριστερισμό όχι με κάποιο είδος παλιμπαιδισμού αλλά με την κουρασμένη και γηραλέα ηγεσία."

Πράγματι η τωρινή ΚΕ δεν πάσχει από αριστερισμό. Κάνει κάτι χειρότερο. Χρησιμοποιείται ως όργανο για την ΔΙΑΛΥΣΗ του ΚΚΕ από την ηγετική ομάδα.

Η μεθοδολογία είναι ιδιοφυής. Αντί για την πεπατημένη Γκορμπατσοφική τακτική της εμφανούς δεξιάς παρέκκλισης, γίνεται κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Αριστερίστικη φρασεολογία και ακατάσχετη επαναστατολογία που χρησιμεύει για να κρυφτεί η πιο ΔΕΞΙΑ παρέκκλιση του κόμματος σε όλη την Ιστορία του. Ίσως χειρότερη από αυτή του 87-89.

Μπορεί να πανηγυρίζουν διάφοροι άμυαλοι "ζητωτζήδες" για την ξαφνική "επαναστατική" στροφή του ΚΚΕ, τί ισχύει όμως;

Η ουσιαστική άρνηση της αποδέσμευσης από την ΕΕ (άρνηση της άρνησης σημαίνει ΚΑΤΑΦΑΣΗ) είναι μία μόνο από τις "επαναστατικές" μεταβολές του Κόμματος. Προϋπόθεση λένε είναι να χτιστεί η εργατική-λαϊκή εξουσία. Κανονικός τραγέλαφος. Πως θα χτιστεί η εργατική-λάϊκή εξουσία και μάλιστα με επάνάσταση ΜΕΣΑ στην ΕΕ;

Ευρωκομμουνισμός από την πίσω πόρτα;

Ασφαλώς ΝΑΙ γιατί τα μεγάλα αφεντικά της ΕΕ υλοποιούν την απορρόφηση των κρατών-μελών σε ένα ΕΝΙΑΙΟ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ. Η ηγεσία του ΚΚΕ το γνωρίζει και σπεύδει να προσαρμοστεί στις "νέες συνθήκες" στις οποίες κάθε αναφορά σε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα θα απαγορεύεται.
Φυσικά δεν θα υπάρχει χώρος για ένα ΚΚΕ με τις παλιές παραδόσεις. Ζήτω η επανάσταση, λοιπόν και αν την δείτε ποτέ να μου γράψετε...

Shrodinger



Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ κάθετα πως ο μπογιόπουλος δεν λέει κάτι διαφορετικό από το απολίθωμα. Κατά πρώτον το κείμενο του απολιθώματος δημοσιεύεται σε προσωπικό μπλογκ, ενώ του μπογιόπουλου στον προσυνεδριακό διάλογο. Επομένως, αν θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε μια σύγκριση, θα έπρεπε να πάρουμε την επιστολή του απολιθώματος στον ριζοσπάστη και εκείνη του μπογιόπουλου. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε από τη μια την έκφραση ενός προβληματισμού και προτάσεις για παραπέρα έρευνα και συζήτηση των ζητημάτων που ανόιγουν οι θέσεις (επιστολή απολιθώματος) και από την άλλη θέσφατα εν είδη απόλυτων αληθειών, αναμάσημα γνωστών αφορισμών και πρόταση... την επαναφορά του παλιού προγράμματος (επιστολή μπογιόπουλου). Χωρίς να θέλω να απαντήσω εκ μέρους του διαχειριστή του μπολογκ, βρίσκω τη σύγκριση ατυχή. Τώρα αν πάρουμε το κείμενο της παρούσας ανάρτησης σε σχέση με την επιστολή του μπογιόπουλου στον προσυνεδριακό διάλογο, νομίζω πως θα αδικούσαμε την ιδέα του απολιθώματος για σκέψη συγκεκριμένη στο χώρο και στο χρόνο χωρίς τυφλοσούρτες αν την ταυτίζαμε με τις εκτός τόπου και χρόνου προτάσεις για την επαναφορά ενός παλαιότερου προγράμματος, για το οποίο μάλιστα δεν εκφαίνεται ίχνος κριτικής διάθεσης, προβληματισμού, ανησυχιών, ερωτημάτων, ζητημάτων προς έρευνα κτλ., και άρα κατέχει θέση τυφλοσούρτη, δηλαδή ό,τι ακριβώς απεκδίεται το απολίθωμα.

Αναυδος είπε...

πριν από 10-20 χρόνια οταν η παραμονη της ελλαδα στην ΕΕ ήταν αδιαμφισβητητη το συνθημα αποδέσμευση απο την ΕΕ ήταν από μόνο του επαναστατικό. Σημερα η εξοδος απο την ΕΕ μπορει να ειναι αναγκαστική ή ακομη και ηθελημενη επιλογη της αστικης ταξης της ΕΕ, της Ελλάδας (και της Κυπρου). Ενα ξερο σύνθημα αποδεσμευση απο την ΕΕ σε μια πιθανη τετοιου ειδους συγκυρια θα συρει το ΚΚΕ πισω από το κεφάλαιο . Ορθα λοιπον το Κομμα οχυρώνεται προσθετωντας αποδεσμευση απο την ΕΕ με λαική εξουσία. Το μαθημα της Κυπρου που πηγε και παρακαλεσε τον καλο ρωσο ιμπεριαλιστη για βοηθεια για να γλυτωσει από τον κακο γερμανο ιμπεριαλιστη προσφεροντας γη και υδωρ δεν φαινεται να εχει εντυπωθει στα μυαλα ορισμενων (και δημοσιογραφων του Ρ τρομαρα τους)
Αντιθετα τοσο η ανταρσυα και ο λαφαζανης όσο και η εσωκομματικη αντιπολιτευση αδιαφορουν για τον κινδυνο αυτο και αφαιρωντας το συνθημα της εξουσιας προσδοκουν σε μετωπο με ποιους ακριβώς εκτος απο τους καπιταλιστες την εργατικη αριστοκρατια και καποιον αλλο ιμπεριαλιστη οεο?

Και τυφλοί και αγραμματοι

Δημήτρης Κ. είπε...

Άναυδε, ας βάλουμε λοιπόν στον λαό, τον μη ώριμο κάτα τη ρήση της Αλέκας, την πρόταση για έξοδο από την ΕΕ με επανάσταση (αφού λαϊκή εξουσία = σοσιαλισμός και σοσιαλισμός χωρίς επανάσταση δε γίνεται).

Κάτι μου λέει ότι θα μείνει άναυδος.
Δεν πειράζει, τουλάχιστον ΤΟΤΕ θα καταλάβει τι προτείνει το ΚΚΕ.

Ανώνυμος είπε...

"Σημερα η εξοδος απο την ΕΕ μπορει να ειναι αναγκαστική ή ακομη και ηθελημενη επιλογη της αστικης ταξης της ΕΕ"

Άναυδε με αφήνεις άναυδο

Σε ένα παράλληλο σύμπαν μπορεί να γίνει και αυτό. Τότε να μην ξεχάσει το ΚΚΕ να υπερασπιστεί την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ. Εργατική εξουσία χωρίς ΕΕ δεν γίνεται.

Schrodinger

Ανώνυμος είπε...

Κάτι που επίσης "ξεχνούν" ορισμένοι της υποτιθέμενης θριαμβευτικής δεκαετίας του '90, όπου υποτίθεται εφαρμόστηκε το ευαγγέλιο του ΑΑΔΜ είναι πως το κίνημα τότε ήταν στο μηδέν και πως τα κινήματα που φέρνουν ως παραδείγματα (μαθητικό, αντιπολεμικό κτλ) στην ουσία δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλίες του ΚΚΕ γι' αυτό και είχε (πως αλλιώς θα γινόταν;) και την πρωτοκαθεδρία σε αυτά. Δεν ήταν "αυθόρμητα" κινήματα τύπου πλατείας και πατάτας που αναφέρει ο Μπογιόπουλος (έλεος!) όπου το ΚΚΕ καλούταν να πάρει τον κόσμο με το μέρος του, έναν κόσμο που ήδη είχε έναν προσανατολισμό, κατέβαζε τις κόκκινες σημαίες, έβριζε τα κόμματα κτλ. Το κομμουνιστικό κόμμα έχει ρόλο να φτιάξει και να εκπαιδεύσει το δικό του επαναστατικό στρατό γιατί μόνο έτσι έχει πιθανότητες νίκης. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, ή δεν έχουν ιδέα από επανάσταση ή απλά δεν τη θέλουν. Δεν είναι ντροπή παιδιά! Ούτε οι πρώτοι θα είστε ούτε και οι τελευταίοι...

Δημήτρης Κ. είπε...

"Το κομμουνιστικό κόμμα έχει ρόλο να φτιάξει και να εκπαιδεύσει το δικό του επαναστατικό στρατό γιατί μόνο έτσι έχει πιθανότητες νίκης."

Σου αντιπαραθέτω:

"«Γιατί, όταν νομίζει κανείς ότι μπορεί να νοηθεί κοινωνική επανάσταση χωρίς εξεγέρσεις των μικρών εθνών στις αποικίες και στην Ευρώπη, χωρίς επαναστατικές εκρήξεις μιας μερίδας των μικροαστών με όλες τις προλήψεις τους, χωρίς κίνημα των μη συνειδητών προλεταριακών και μισοπρολεταριακών μαζών ενάντια στο τσιφλικάδικο, εκκλησιαστικό, μοναρχικό, εθνικό κ.τ.λ. ζυγό, όταν σκέπτεται κανείς έτσι, σημαίνει ότι απαρνείται την κοινωνική επανάσταση. Είναι σαν να πρόκειται να συνταχθεί από το ένα μέρος ένας στρατός που θα πει: “εμείς είμαστε υπέρ του σοσιαλισμού”, και από το άλλο, ένας άλλος στρατός που θα πει: “εμείς είμαστε υπέρ του ιμπεριαλισμού”, κι αυτό φαντάζονται ότι θα είναι κοινωνική επανάσταση!! Μόνο απ' αυτή τη σχολαστική και γελοία άποψη είναι δυνατό να βρίζει κανείς την εξέγερση της Ιρλανδίας, αποκαλώντας την "πραξικόπημα". Όποιος περιμένει μία "καθαρή" κοινωνική επανάσταση, δεν θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση"

Λένιν, Άπαντα τ.30 σελ. 54

Ανώνυμος είπε...

"Το κομμουνιστικό κόμμα έχει ρόλο να φτιάξει και να εκπαιδεύσει το δικό του επαναστατικό στρατό γιατί μόνο έτσι έχει πιθανότητες νίκης."

Βασικά εσείς πάτε για πραξικόπημα από ό,τι βλέπω... Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

Schrodinger

Αναυδος είπε...

erwin
πολυ σιγουρο σε βρισκω για το μελλον της ΕΕ.

Ανώνυμος είπε...

Ο Μπογιο οπως και η Παπαρηγα στο 16ο κανουν το ιδιο λαθος: Φανταζονται μια συμμαχια με τους μικροαστους ως τετοιους, ενω αυτη η συμμαχια ετσι δεν εχει εμφανιστει με καποιο τροπο στο εγχωριο συγχρονο ιστορικο προσκηνιο. Η πιο απλη αποδειξη ειναι η σταση των διαφορων πολιτικων κομματων και ρευματων. Ας υποδειξει καποιος ενα που στην πραγματικη κοινωνικη κινηση παλευει εστω και παραλληλα με το ΚΚΕ. Ακομα και οι εξωκοινοβουλευτικες γκρουπες προτιμουν την αντιΚΚΕ πολεμικη. Διοτι οι μικροαστοι διαννοουμενοι ειναι τελικα περισσοτερο φιλελευθεροι απ'οτι πιστευουν. Ο Μπογιοπουλος αναγει την "εξαρτηση" σε κυριαρχη αντιθεση, επειδη ομως αντιλαμβανεται οτι αυτο μπαταρει προσπαθει να συγκερασει το ΑΑΔΜ, που προερχεται απο την ΑΑ δημοκρατια του λαου πρωτο σταδιο πριν την σοσιαλιστικη επανασταση, με την καταργηση της αποψης των σταδιων. Πιστευει οτι ετσι θα πεισει τους μικροαστους να συμμαχησουν ως ταξεις με το προλεταριατο. Αυτο ομως ειναι ανεφικτο, απ'το Κ.Μανιφεστο ηδη. Αυτος ειναι ο λογος του αυτοτελους προλεταριακου κομματος και κανεις αλλος: Η απελευθερωση των εργατων ειναι εργο των ιδιων των εργατων. Απ'την αλλη αυτη η συγχυση δεν πρεπει να οδηγει στην αγνοηση αλλων παρατηρησεων που πρεπει το συνεδριο να εξετασει. Ομως δυστυχως αγαπητοι φιλοι επειδη "ειναι ο καπιταλισμος... ηλιθιε", η μονη ταξη που μπορει να τον ανατρεψει ειναι το προλεταριατο. Ας μην ονειρευομαστε πλατια μετωπα και συμμαχιες, πριν ξεχωρισουμε αυστηρα την ταξη μας, απ'ολες τις αλλες. Το ΑΑΔΜ μονο συγχυση σκορπουσε γιαυτο ο συγχυσμενος ψηφοφορος την εκανε γι'αλλου. ΑΑ

Δημήτρης Κ. είπε...

Ο Μπογιόπουλος, η Παπαρήγα στο 16ο και ο Λένιν. Να τα λέμε όλα.

Ανώνυμος είπε...

Κρίμα που μόλις ξεκαθαρίσαμε τη γραμμή μας, την έκαναν για αλλού οι μισοί.

Δημήτρη Κ., και οι Μαρξ, Ένγκελς, τρανταχτό παράδειγμα η κριτική στο πρόγραμμα της Γκότα. Το τονίζω γιατί κάποιοι ετοιμάζουν ένα Μαρξισμό χωρίς Λένιν (Ναρίτικο), οπότε καλό θα ήταν να αναδεικνύεται η συνέχεια.

Ρ.Λ.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο και μόνο που είδα αυτό το… τρολλ τον Shrodinger να κατηγορεί το ΚΚΕ πως από τη μια θα μπάσει τον ευρωκομουνισμό από το παράθυρο, για να κάνει πραξικόπημα και να παραδώσει τελικά τη χώρα στο ΕΝΙΑΙΟ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ και… στο ιπτάμενο μακαρονοτέρας, αξίζει το άρθρο σου! Είναι και ψυχαγωγικό αλλά και αρκετά διαφωτιστικό αυτό που συμβαίνει.
Αυτοί νομίζουν πως το κόμμα είναι ευάλωτο σε αυτή τη φάση, αδυνατώντας μεσα στο μικροαστισμό τους να καταλάβουν την ουσία του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, την ουσία του προσυνεδριακού διαλόγου και του Συνεδρίου, την ουσία του κόμματος νέου τύπου. Θα απογοητευτούν για ακόμη μια φορά, το ΚΚΕ έχει αποδείξει τη πάστα του.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους εμάς τους φίλους και οπαδούς που δηλώσαμε παρόντες στο προσυνεδριακό, ένα ακόμη μεγαλύτερο ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ και τα στελέχη που συμμετέχουν σε αυτόν και το συνέδριο. Όποια και αν είναι η εξέλιξη, για το κάθε ένα και τον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά, η εργατική τάξη και το κόμμα της, θα δυναμώσουν από το 19ο συνέδριο του.

Φαμφάρας

Ανώνυμος είπε...

@Άναυδος

Η ΕΕ μετασχηματίζεται ήδη σε ενιαίο -ΕΝΙΑΙΟ- κράτος. Ο ESM (ευρωπαϊκος μηχανισμός σταθερότητας) δεν είναι ένα απλό ταμείο αλλά έχει κρατικές αρμοδιότητες και λειτουργεί ήδη ως πρόπλασμα του νέου ευρωπαϊκού κράτους

Η ηγεσία του ΚΚΕ το γνωρίζει και φροντίζει πριν πεινάσει. Τέρμα οι εθνικές ανεξαρτησίες (βλ. προτεινόμενο καταστατικό) τέρμα οι ιμπεριαλισμοί ομπρός για επανάσταση με το κομματικό βιβλιάριο ανα χείρας.

Τέτοια προβοκάτσια δεν έχει ματαγίνει στην ιστορία του κινήματος.
Να ζήσουν οι ανόητοι "ζητωτζήδες"!

Schrodinger

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαρίνος επανέρχεται με νέο κείμενο και αυτή τη φορά δεν χαρακτηρίζει απλώς "φορείς του φραξιονισμού" όσους ασκούν το στοιχειώδες και καταστατικό δικαίωματ της κριτικής, αλλά μιλά για "φραξιονιστές".
Βάσει του ισχύοντος καταστατικού θα έπρεπε να υποστεί εως και την ανώτατη κύρωση για τη στάση του αυτή (καταστολή κριτικής), δηλαδή ΔΙΑΓΡΑΦΗ.
Το ίδιο και ο "κύριος" Μεντρέκας (έτσι αποκαλεί τους συντρόφους).

Ανώνυμος είπε...

Καλά, επειδή ζήσαμε το 1999 και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ:
μπορεί ο Γαβρίλος (ηρωική μορφή, που θα μας θυμίζει για πάντα τα λυκειακά μας χρόνια. Κρίμα που δεν "ανελίχθη" στην κομματική ιεραρχία) να έκανε άπειρα χιλιόμετρα με το βεσπάκι του, οργώνοντας την Αθήνα, αλλά αντικειμενικά υπήρχε η διάθεση να γίνει κατάληψη χωρίς την ΚΝΕ. Το λέω όντας μαθητής σε ένα από τα 80 "σκληροπυρηνικά" που άντεξαν ως το Φλεβάρη την κατάληψη.
Αντίστοιχα και το 1999 με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.
Το ΚΚΕ έφτιαξε μορφές αγώνα που μπόρεσε ο καθένας να εκφραστεί, να συμμετέχει και να αποκτήσει και μια κάποια συνείδηση. Αυτό το αναγνώριζε κάποιος και για αυτό η ΚΝΕ τότε γιγαντώθηκε..
Δεν σκάρωσε η ΚΝΕ τις καταλήψεις. Τις βοήθησε όπως έπρεπε και αυτό την ευνόησε και οργανωτικά.Στην ουσία, η ΚΝΕ τότε φέρθηκε σαν κομμουνιστική-πραγματικά- νεολαία Ελλάδας .
Σαν να ήταν χτες που έβλεπα παρατημένη προκήρυξη της ΚΝΕ στο θρανίο, που έλεγε τις διαφορές στα ποσοστά νέων που σπουδάζουν σε Ελλάδα και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Σουηδία θυμάμαι).
Τότε, αποστομώναμε τον κάθε τσάτσο με στοιχεία και αυτοπεποίθηση λόγω γνώσης, όχι με ιδεολογικές φανφάρες και "αστική διαχείριση".
Και αντέχαμε, παρότι 17χρονα "σκατά", και στα τρομοκρατικά τηλεφωνήματα στο σπίτι που μας έκαναν οι πασόκοι των συλλόγων γονέων.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ενα εξαιρετικό κείμενο για το ρόλο, που βαράνε οι "15-στές" και μη "ζητωτζήδες":
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7363762&textCriteriaClause=%2B%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3
και ένα επίσης εξαιρετικά εύστοχο:
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7365590&textCriteriaClause=
Διαβάστε τα. Κατά την γνώμη μου πιάνουν τον σφιγμό του 19ου, που δεν είναι άλλος παρά το αν το ΚΚΕ θα είναι η όχι ένα συμπληρωματικό αριστερό (η πείτε το όπως θέλετε, μας αρκεί το "συμπληρωματικό") κόμμα στο αστικό πολιτικό σκηνικό.
Βέβαια πολλοί θα το θέλαμε πιο προχωρημένο το 19ο, να τάχει ξεπεράσει αυτά, αλλά η ζωή και η πάλη έχουν τα δικά τους...
Φαίνεται πως, έτσι η αλλιώς, το 19ο θα είναι μια νίκη για την Ε.Τ. στην χώρα μας.
Και διαισθάνομαι, πως θα πρέπει σύντομα να επακολουθήσει το 20ο, (που για λόγους προληπτικούς, θα προτιμούσα να αριθμηθεί κατευθείαν σαν 21ο).
Σήμερα παρατήρησα άνοδο του αντισταλινικού δείκτη στις εκπομπές της ΝΕΤ. Αρα το Κόμμα και το Συνέδριο πάνε καλά....

Ανώνυμος είπε...

Ρε Σρόντινγκερ, θύμησε μου το προηγούμενο νικ σου. "Ικαρος" ή θυμάμαι λάθος;


Οσο για τις καθαρές επαναστάσεις που λέει ο άλλος πιο πάνω, το ΚΚΕ να σας θυμίσω πρωταγωνίστησε στην Κερατέα(οι σύντροφοι απο μόνοι τους κρατάγαν το ένα απο τα δύο μπλόκα, αυτό του Λαυρίου), κάτι που μάλλον διέφυγε του Μπογιό.Επίσης πριν απο κάτι βδομάδες φάγαμε ξύλο απο τα ΜΑΤ δίπλα σε κατοίκους και το Δε Πληρώνω στο άνοιγμα διοδίων. Να κάνεις κριτική οτι θα ήθελες να είναι πιο έντονο αυτό το στοιχείο, ΟΚ. Να λες οτι το ΚΚΕ δεν το κάνει καθόλου γιατί δεν πήγε στους πλατείστας και στις πατάτες, είναι γαμημένη θλίψη φίλε...



metalorixos


ο κομμαντο μέσα στο εαρ είπε...

μανατζεράκο σίγουρα δεν θα μιλήσεις εσύ για το δεκέμβρη. ήσουν απών.

κατά τα άλλα αντί να σπάτε αρτίδια εσύ κι άλλοι κόκκινοι εραστές της στρατηγικής απ'το γραφείο φανήτε αντάξιοι των λόγων σας:
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Δημήτρης Κ. είπε...

Σεχτάρ

Το κείμενο του Φωτιάδη γράφει το εξής:
"Η σύγκλισή τους στο πολιτικό σκεπτικό προφανής. Διαχωρισμός βάσης και ηγεσίας του Κόμματος, κριτική στη δεύτερη για απομονωτισμό, για συνειδητή - σταδιακή παρέκκλιση από τις αρχές του μαρξισμού- λενινισμού και εγκατάλειψη του προγράμματος του 15ου Συνεδρίου κλπ. Ιδιαίτερη έμφαση δίνονταν, στη μη συγκρότηση, με ευθύνη της ηγεσίας του ΚΚΕ, μιας «ΑΑΔ» κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας ικανής, με την πάλη της και ενδεχομένως τη διακυβέρνησή της, να ανακόψει την αντιλαϊκή λαίλαπα. Το μήνυμα καθαρό. Κυβέρνηση «αριστερής συνεργασίας» σε «ΑΑΔ» πλαίσιο."

Θα σου πρότεινα να μην υιοθετήσεις αυτή τη δίκη προθέσεων. Το τι επιδιώκει ο καθένας με αφορμή το Πρόγραμμα του ΚΚΕ δε μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την άρνησή του*.

Αν ο Τσίπρας ήθελε να βάλει το ΚΚΕ σε μία αριστερή κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, με γειά του με χαρά του.
Αν ορισμένοι που περιδιαβαίνουν το ιντερνετ και αναρτούν ιστοσελίδες επιθυμούν το ίδιο, δικαίωμά τους.
Στον προσυνεδριακό όμως, δεν υπάρχει ούτε μία επιστολή που να ζήταγε εκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μίας ακόμα κυβέρνησης αστικής διαχείρισης.
Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλές επιστολές που ασκούνε κριτική στο Κόμμα επειδή εγκατέλειψε το ΑΑΔΜ.
Αν θες να κάνεις κριτική, μπορείς να πεις ότι το ΑΑΔΜ δεν είναι φόρεμα να το βγάζεις στις εκλογές, είναι Μέτωπο που χτίζεται για χρόνια ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή, υπό προϋποθέσεις που βάζει το ισχύον πρόγραμμα, να οδηγηθεί ακόμα και σε μία κυβέρνηση ΑΑΔ δυνάμεων. Συνεπώς, όποιος το επικαλείται για τις περασμένες εκλογές, αγνοεί παντελώς την κατάσταση του Μετώπου εκείνη την περίοδο.

Βέβαια, αυτή η αιτιολόγηση αναδεικνύει το αυτονόητο, ότι δηλαδή όλη η προσπάθεια συγκρότησης ενός ΑΑΔΜ έχει εγκαταλειφθεί για χρόνια. Μόνο που μία τέτοια διαπίστωση οδηγεί αυτομάτως στις τεράστιες ευθύνες της ηγεσίας και λειτουργεί ως αδιάσειστη απόδειξη για την εγκατάλειψη του Προγράμματος.

*Αυτό το ενδεχόμενο σήμερα γίνεται απόπειρα να αποκλειστεί. Στη Λαϊκή Συμμαχία χωράνε μονάχα όσοι παλεύουν για την εργατική λαϊκή εξουσία σε πλαίσιο αντικαπιταλιστικό-αντιμονοπωλιακό. Σήμερα, όλοι αυτοί πολιτικά εκφράζονται από το ΚΚΕ. Κάνω λάθος;

Ιδού τι γράφει η Θεανώ Καπέτη:

Ο συμβιβασμός που κάνουμε στα πλαίσια της Λαϊκής Συμμαχίας είναι να συναντηθούν οι -από τη θέση τους στην κοινωνία- αντικαπιταλιστικές δυνάμεις (δηλαδή εργατική τάξη) με τις κοινωνικές δυνάμεις που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την ανατροπή των μονοπωλίων. Η μικροϊδιοκτησία τις κάνει να βλέπουν ως βασικό αντίπαλο το μονοπώλιο και τις καλούμε σε συμμαχία με την εργατική τάξη στην πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτό δεν είναι συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, αφού το ΚΚΕ παλεύει για τη Δικτατορία του Προλεταριάτου, την εξουσία της εργατικής τάξης.
Όχι Γιάννης, Γιαννάκης, όχι εργατική λαϊκή εξουσία, μα εξουσία της εργατικής τάξης.
Κι όμως, η Θέση 61 είναι ξεκάθαρη:

"Η Λαϊκή Συμμαχία εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών στον αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κατά της ενσωμάτωσης της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η πάλη της κατευθύνεται στην κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας. Για το ΚΚΕ η νέα εξουσία ταυτίζεται με την εργατική εξουσία, τη σοσιαλιστική, που ο επιστημονικός σοσιαλισμός την προσδιόρισε ως δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία αποτελεί τον αντίποδα της δικτατορίας της αστικής τάξης, του αστικού κράτους."