Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΠΡΙΝ το τέλος

επιλογές από τον κυριακάτικο τύπο

Μπορεί αυτό που κέρδισε τις εντυπώσεις του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού μες στο διήμερο να ήταν η συνέντευξη του δημοκράτη αρσένη στην αυγή για το θεριό, που αν δεν το κοιτάξεις κατάματα θα σε καταπιεί (το κοίταξε παλιά ο γεράσιμος και ξέρει)...
...κι η αυγή να κυκλοφορούσε με ένα συγκλονιστικά ευρηματικό τίτλο στο πρωτοσέλιδο, που αναδείκνυε τη ρίζα και τα πραγματικά αίτια της κρίσης που διανύουμε...
ψάξε βρες τώρα ποιος είναι ο ηλίθιος και ποιος δίνει κουτόχορτο στους αναγνώστες του να το φάνε αμάσητο
...αλλά η κε του μπλοκ έχει πιο περιθωριακά γούστα, βάση και των βιωμάτων της, που καθορίζουν τα πολιτικά της φετίχ.

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες που έχω επιστρέψει στη βάση μου, το πριν, η ανεξάρτητη εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς, που εσχάτως θυμήθηκε την εξαρτημένη ελλάδα, δεν είχε γράψει τίποτα αρνητικό ή επιθετικό εναντίον του κουκουέ μες σε τόσο διάστημα κι είχα αρχίσει να ανησυχώ. Τελικά βγήκαν όλα μαζεμένα στο προχτεσινό φύλλο κι έτσι ξαναβρήκαμε κάποιες σταθερές που κινούν τον κόσμο και το μικρόκοσμο του εξωκοινοβουλίου: για τη σιωπή, που μοιάζει με αγάπη μεγάλη κι ας είναι αντεστραμμένη, με τη διαλεκτική μορφή του αγνού κι άδολου ετεροκαθορισμού.

Αλλά ας ξεκινήσουμε με κάτι διαφορετικό, γενικού ενδιαφέροντος. Στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας μπορεί να διαβάσει κανείς τρεις αναλύσεις για το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών της προηγούμενης κυριακής.
Μία του διευθυντή της, γιώργου δελαστίκ, στη σελίδα τρία, με τίτλο οι ιταλοί μαχαίρωσαν το ευρώ, (που φέρνει συνειρμικά στο νου τους κατσιμιχαίους), στην οποία κάνει λόγο για θρίαμβο των αντιγερμανικών, αντιευρώ κι αντιεε δυνάμεων, και για αποτέλεσμα που γέννησε ελπίδες σε όλους τους λαούς της ευρώπης!

Μία του κλασικού των διεθνών αναλύσεων πι-πι, με τον μετριοπαθή τίτλο εκλογικό τσουνάμι εναντίον λιτότητας κι ευρώ, όπου θριαμβολογεί για την πολιτική ήττα του ιταλού πρώσου μόντι και του πάλαι ποτέ αριστερού μπερσάνι, αλλά και για το 55% των πολιτών (sic), που υπερψήφισε κόμματα που κατέβηκαν στις εκλογές με συνθήματα κατά της γερμανικής ευρώπης και του ευρώ, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά και το κόμμα του μπερλουσκόνι!
Φυσικά, μας λέει ο πι-πι, ένας αριστερός άνθρωπος δεν έχει κανένα λόγο να χαίρεται για την επιστροφή ενός πολιτικού ζόμπι, φορτωμένου με τόσο αντικομμουνισμό, σεξισμό και ταξική μισαλλοδοξία εναντίον των συνδικάτων (άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα, όχι άλλη ταξική μισαλλοδοξία). Ωστόσο (…) ο μπερλουσκόνι δεν ανέκαμψε μόνο ή κυρίως λόγω των επικοινωνιακών του επιδόσεων και της επιρροής του στα μίντια, όπως επιμένει η δημοσιογραφία του αφρού. Κατάφερε να βγει από τη ζώνη του πολιτικού λυκόφωτος γιατί εμφανίστηκε σαν αντι-μόντι και αντι-μέρκελ, αντι-λιτότητα και αντι-ευρώ, όπως επιμένει ο αφρός της εν ελλάδι αριστερής δημοσιογραφίας.

Ευτυχώς η τρίτη ανάλυση του κουτσουμπού από το εεκ στη στήλη διαλόγου της σελίδας 8, κρατάει ψηλά τη σημαία του αριστερισμού που γνωρίσαμε, τόσο ως περιεχόμενο, όσο και ως φρασεολογία, κάνοντας λόγο για νεκραναστημένο μπούγκα-μπούγκα μπερλουσκόνι, χωρίς ναι μεν αλλά. Ενώ χαρακτηρίζει τον μπέπε γκρίλο δημαγωγό κωμικό, σε αντίθεση με το 'καυστικό' κεντροαριστερομπαχαλάκιας του δελαστίκ και τον πι-πι, που τον παρουσιάζει ως ένα είδος πανούση της ιταλίας, που ζητάει έξοδο από το ευρώ, τερματισμό της λιτότητας κι άμεση δημοκρατία. Ενώ σπεύδει να προσθέσει (ο πι-πι) πως όσοι μιλούν επιπόλαια για καραγκιόζηδες πολιτικούς και αποχαυνωμένους ψηφοφόρους, κοιτάζουν το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι.

Εξακολουθώντας παρόλα αυτά να παρακολουθώ το υψωμένο στη νοημοσύνη μας δάχτυλο του σεληνιασμένου πι-πι, θα έλεγα πως ακόμα κι αν δεχτούμε τοις μετρητοίς αυτόν τον παραλληλισμό που κάνει, δε συνεπάγεται και πολλές δάφνες προοδευτικότητας για τον ιταλό πανούση, αν σκεφτούμε τις πρόσφατες δηλώσεις του έλληνα ομόλογού του, για μια καλύτερη αστική δημοκρατία. Η οποία φαίνεται να συγκινεί πάρα πολλούς εσχάτως...

Αφήνοντας κατά μέρος τα διεθνή του πριν, το ρεπορτάζ του χατζηστεφάνου για την πλατφόρμα «κύμα των (αγανακτισμένων) πολιτών» με τίτλο «εμπρός για της ισπανίας τα πολυτεχνεία», και τα λοιπά ορεκτικά, περνάμε στο κυρίως πιάτο. Εν αρχή με το σύντομο ρεπορτάζ για την εκδήλωση της νΚα και της λέσχης αναιρέσεις για τα εβδομηντάχρονα της επον, όπου εκτός από την απολύτως λογική παρουσία του μπιτσάκη, που μετέφερε την εμπειρία του από τη δράση της οργάνωσης, μίλησε και ο άγγελος χάγιος για την ίδρυση και την ανάπτυξη της κνε ως το 89'! Στο οποίο πρέπει προφανώς να καταλήγει κάθε σοβαρή συζήτηση του χώρου που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να πιάσει το νήμα και την ουσία των πραγμάτων.

Περνάμε στη σελίδα 8 και στη στήλη από σπόντα, που γράφει σε κάποιο σημείο ότι μια ορισμένη γραμμή άμυνας ή κι επίθεσης για την περίπτωση της ελλάδας θα ήταν η εκλογική άνοδος του σύριζα προς τη διακυβέρνηση, αλλά μόνο υπό σοβαρές προϋποθέσεις (μη βιαστείς λοιπόν να γελάσεις δογματικά σφε αναγνώστη, καθώς γίνονται δεκτές μόνο σοβαρές προϋποθέσεις). Και μακάρι πάντως να μη γίνει αφορμή κι αφετηρία για δραματικά πισωγυρίσματα.
Είθε να δώσει ο θεός, που έλεγε ειρωνικά κι ο βλαδίμηρος στην εποχή του σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Το καλύτερο όμως έρχεται παρακάτω.

Το κκε είναι μια άλλη ξεχωριστή περίπτωση παθογένειας της παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς, που ακόμη εκμεταλλεύεται, πότε το σεβασμό και πότε την επιμελημένη (θα έλεγε κανείς πειθαρχημένη) άγνοια ή και τον αρχέγονο (τώρα πια) φόβο του αριστερού οπαδού. Πράγματι θα ήταν καλοδεχούμενη μια αφύπνιση στο μαυσωλείο του περισσού, αφού κι εκεί χειμάζονται αξιόλογες δυνάμεις.

Ώστε το κκε είναι περίπτωση παθογένειας, ενώ ο σύριζα σφύζει από υγεία. Κι η επιρροή του οφείλεται στην άγνοια και το φόβο, ενώ η στήριξη του σύριζα είναι κατάθεση ελπίδας και συσσωρευμένης γνώσης. Παρόλα αυτά η κριτική γίνεται από συντροφική σκοπιά και μακάρι να αλλάξει κάτι σε αυτό το πολιτικό μαυσωλείο..
Τι διαβάζουμε και δεν ανατριχιάζουμε.

Στην ακριβώς διπλανή σελίδα και στα σχόλια της στήλης πρινηδόν, διαβάζουμε την είδηση της απόλυσης τεσσάρων ακόμα δημοσιογράφων του ριζοσπάστη, όπου βγάζει μάτια η χρήση σωστών ελληνικών: όλοι τους δεν ήταν μέλη του κκε
Εάν σταματούσε εκεί το σχόλιο δε θα υπήρχε ζήτημα. Το πριν ωστόσο επιλέγει να αναπαραγάγει σημεία από την τοποθέτηση του κυριάκου ζηλάκου (εκ των 4 απολυθέντων) όπως τη βρήκε στο μανιαδακικής έμπνευσης ιστολόγιο του νευροσπάστη. Προσθέτοντας μάλιστα την ανακριβή λεπτομέρεια ότι η τοποθέτηση έγινε λίγο πριν απολυθεί (αφήνοντας να διαφαίνεται και μια σχέση αιτίου-αιτιατού μεταξύ των δύο), ενώ το κείμενο έχει ημερομηνία 18 δεκέμβρη, δηλ δυόμισι μήνες πριν.
Κι όλα αυτά χωρίς να μπαίνουμε καν στην κουβέντα για το αν και κατά πόσο τηρούνται οι συλλογικές συμβάσεις των δημοσιογράφων στο πριν και με πόσα αμείβονται όσοι κατέχουν θέσεις πλήρους απασχόλησης στην εφημερίδα. Γιατί τότε θα έπρεπε να θυμηθούμε και την παροιμία για το σπίτι του κρεμασμένου.

Όλα αυτά όμως δεν είναι παρά μια προθέρμανση για τη δισέλιδη κριτική του μαυροειδή στις θέσεις για το συνέδριο του κκε που φιλοξενείται στη στήλη εικονοκλάστες σελ 6-7. Η προαναγγελία της ανάλυσης στο πρωτοσέλιδο έχει τίτλο «έντονος διάλογος στο κκε» και κάνει λόγο για ενδιαφέρουσα συζήτηση εν όψει συνεδρίου και καταφανή αδυναμία των θέσεων να επικοινωνήσουν με τις διεργασίες στην κομματική βάση. Το ίδιο λέει κι ο μαυροειδής στην εισαγωγή του για τον προσυνεδριακό διάλογο, που είναι πρώτη φορά τόσο έντονος, κι αν τον περιδιαβεί κανείς θα διαπιστώσει πως είναι αναντίστοιχος της ομοφωνίας που επικρατεί (;) στα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος.

Με δυο φράσεις πέντε τριγόνια για το σφο μαυροειδή:
α. αναπαράγει τον κλασικό διαχωρισμό ηγεσίας-βάσης. β. κολακεύει τη δεύτερη για την πλούσια κι ενδιαφέρουσα συζήτηση που έχει ανοίξει γ. κριτικάρει την πρώτη που δε στέκεται στο επίπεδο αυτής της κουβέντας κι αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις στα ζητήματα που προκύπτουν. δ. βάζει κι ένα ερωτηματικό σε παρένθεση, υπονοώντας έντεχνα ότι η φαινομενικά ομόφωνη κομματική ηγεσία μπορεί να σπαράσσεται από εσωτερικές διαφωνίες και ε. συνδέει όλα τα παραπάνω με τις διεργασίες της βάσης και το διάλογο, που πρώτη φορά είναι τόσο έντονος. Καθόλου άσχημα.

Θα μπορούσε εύκολα να ανταποδώσει κανείς με ένα σχόλιο για τη σιγή νεκροταφείου που επικρατεί πχ στις γραμμές της ανταρσύα εν όψει της πανελλαδικής της συνδιάσκεψης, που πάει από αναβολή σε αναβολή, σε πλήρη αναντιστοιχία με την πανσπερμία αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων στην ηγετική της ομάδα και σε ιδιωτικές συζητήσεις. Αλλά ο προσυνεδριακός διάλογος δεν απασχολεί ιδιαίτερα το μαυροειδή κι η αναφορά του σε αυτόν του χρησιμεύει απλώς ως πρόλογος για να πει στη συνέχεια τα δικά του -οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε αυτό.

Ο μαυροειδής λοιπόν προχωρά σε μια επιλεκτική ιστορική αναδρομή, από το 10ο συνέδριο του 78' και τη "δημοκρατία του λαού", στις ευρωεκλογές του 84' και το λατρεμένο 89'. Κι από την ανάκαμψη του κκε, βοηθούντος και του εκφυλισμού του συν της δαμανάκη και του κωνσταντόπουλου (ο οποίος τώρα που έχει διαφορετική ηγεσία είναι προφανώς αναβαπτισμένος, γι' αυτό κι ανέκοψε την ανοδική πορεία του κκε, κατά το σκεπτικό του αρθρογράφου), στο 15ο συνέδριο και τη λαϊκή συμμαχία του 19ου.

Πότε είχε δίκιο το κκε; αναρωτιέται ο μαυροειδής και συνεχίζει μόνος του. Πάντα απαντάει το πγ, τρελαίνοντας όλο τον κόσμο.
Το πιο ωραίο στην τρελίτσα που πουλάει ο αρθρογράφος είναι ότι γι’ αυτόν το κουκουέ είχε πάντα άδικο. Το δίκιο είναι με τη μεριά τη δική του και του ρεύματος. Που ήταν μες στις γραμμές του κόμματος μέχρι το 89' και σε αριστερίστικες θέσεις στη συνέχεια, μέχρι να ανακαλύψει τη γοητεία του μεταβατικού προγράμματος και της εργατικής κυβέρνησης. Το ρεύμα έχει πάντα δίκιο.
Το κουκουέ όμως έχει εξ ορισμού άδικο, γιατί κινείται στο δίπολο σεχταρισμού-οπορτουνισμού, όπως θα έλεγε κι ο σφος μπιτσάκης, που δανείστηκε το σχήμα από το βιβλίο του ευρωκομμουνιστή ελεφάντη για το κκε στο μεσοπόλεμο.

Ο μαυροειδής χρησιμοποιεί μερικά τραβηγμένα παραδείγματα (ζουράρις, μπουτάρης και μια δήλωση της αλέκας από το 96') για να αποδείξει όχι απαραίτητα την ανεπάρκεια ή την ορθότητα του ααδμ και της τακτικής συμμαχιών του κκε, αλλά συνολικά το διαχρονικό έλλειμμα επαναστατικής συμβολής και πολιτικής του κκε. Όλα αυτά από το ύψος κάποιου που πιστεύει πως απευθύνεται σε άτομα που πέραν των άλλων αγνοούν πχ το φλερτ του χώρου του με τον εθνο-πατριώτη καζάκη και τη στήριξη στο δήμαρχο σφακίων με τον επιεικώς αμφίβολο πολιτικό προσανατολισμό.

Στη συνέχεια ακολουθεί μια μάλλον φλύαρη ανάλυση όπου μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν:
-η διαστρέβλωση των θέσεων για το συνέδριο που αντιλαμβάνονται την παρούσα κρίση ως μια τυπική κυκλική καπιταλιστική κρίση που σύντομα θα δώσει τη θέση της σε ένα επίσης τυπικό κύκλο ανάπτυξης. Πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Πράγματι πολύ μακριά από την πραγματικότητα όσα μας λέει ο αρθρογράφος. Γιατί όποιος παρακολουθεί στοιχειωδώς τι λέει το κουκουέ αντί για τα έτοιμα βολικά στερεότυπα που έχει στο μυαλό του, γνωρίζει πολύ καλά πως το κόμμα διακηρύσσει σε όλους τους τόνους πως η ανάπτυξη που θα 'ρθει θα είναι αναιμική. Και για να μην πάμε πιο μακριά, παραπέμπω στην τελευταία συνέντευξη της αλέκας στην καθημερινή της κυριακής.

-Η απόρριψη μιας αστικής ή αριστερής κυβέρνησης μέσα στο σύστημα, η οποία ωστόσο μπαίνει από την πίσω πόρτα στην ανάλυση του μαυροειδή για μια αντικαπιταλιστική ή εργατική κυβέρνηση, ως ένα ακόμη όπλο και πιθανό υβριδικό προϊόν της πάλης του κινήματος, που θα στηρίζεται στα εργατικά συμβούλια ενάντια σε μια αδύναμη αστική τάξη.
Σε πλήρη αντίθεση με το κκε, που παρά την ορθή διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με την εξουσία αναχωρεί απ’ τη διεκδίκηση πολιτικών στόχων ανατροπής στο σήμερα (που προφανώς περιλαμβάνουν κι αυτήν την κυβέρνηση).

-Η σημείωση για το ιστορικό, θεωρητικό βάρος στη διαδρομή του ελληνικού και παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, που παρά τις όποιες περίτεχνες φράσεις των συνεδριακών κειμένων, μετέτρεπε την επαγγελία της ταξικής πάλης σε ταξική συνεργασία. Ευτυχώς πάντως στο ίδιο κείμενο ο μαυροειδής δίνει το απαύγασμα της σύγχρονης επαναστατικής πολιτικής με πολύ πιο περίτεχνες φράσεις που το αναδεικνύουν και θα κέρδιζαν επάξια μια θέση στα κοάν του αντώνη από το lenin reloaded. Ας δούμε ένα παράδειγμα.

Ο κίνδυνος αυτός (της ταύτισης της τακτικής με τη στρατηγική) είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός, αν η αντικαπιταλιστική κατεύθυνση τίθεται διακηρυκτικά κι όχι μέσα και παράλληλα με την προβολή ενός προγράμματος στόχων, οι οποίοι, αν και στο σύνολό τους δε θα χωρούν στα όρια του καπιταλισμού, θα γίνονται αντιληπτοί ως αναγκαίοι κι επιτακτικοί και θα προσεγγίζονται ως σχετικά ώριμοι κι εφικτοί μέσα από το ρεαλισμό του αγώνα. Το κκε αρνείται αυτούς τους στόχους επειδή δήθεν καλλιεργούν αυταπάτες.
Ζήτω ο ρεαλισμός του αγώνα κι ο μαυροειδής..

Ποιο είναι λοιπόν το ηθικό δίδαγμα από όλα αυτά;
Νομίζω πως το συνοψίζει πολύ καλά το κλείσιμο και το τελικό συμπέρασμα από το κείμενο του πι-πι: άλλη μια φορά, τα κομμουνιστικά σύμβολα από μόνα τους δεν προσφέρουν καμία εγγύηση ριζοσπαστισμού όταν παραμένουν ακίνδυνα «εικονίσματα» και δε νοηματοδοτούν μια πραγματικά επαναστατική γραμμή μαζών.
Είναι φανερό πως η φράση του πι-πι έχει προεκτάσεις και για τα δικά μας χωράφια, με ευθεία υπονοούμενα για το κόμμα που παραμένει ακίνδυνο εικόνισμα, χωρίς να εφαρμόζει μια επαναστατική γραμμή μαζών. Διαβάζοντάς το κανείς σχηματίζει την εντύπωση πως ο πι-πι ανήκει σε κάποιον πολιτικό χώρο που υπερβαίνει διαλεκτικά όλες αυτές τις αδυναμίες, που τόσο εύστοχα και διορατικά επισημαίνει. Μέχρι που ανακαλύπτει ότι ο χώρος του πι-πι εφαρμόζει μια γραμμή μαζών χωρίς τις μάζες.

Το μαζικό εξάλλου είναι μια πολύ σχετική έννοια, όπως απέδειξε πρώτος ο αϊνστάιν. Συναρτάται ευθέως με την ενέργεια που σπαταλά ο εν λόγω χώρος για να αντιπαρατεθεί με το κόμμα κι όχι με το ρεύμα του «αριστερού» κυβερνητισμού, που θα είχε κάποια αξία. Και με την ταχύτητα φωτός με την οποία διασπώνται, συμμαχούν και ανασυντίθονται οι οργανώσεις του χώρου, ακολουθώντας την τακτική ευελιξία της αμοιβάδας.

Στο ίδιο φύλλο του πριν μαθαίνουμε ακόμα για την κυκλοφορία του νέου τεύχους της ουτοπίας, υπ’ αριθμόν 101, με το αφιέρωμα στη σοβιετική ψυχολογία, για το οποίο η κε του μπλοκ επιφυλάσσεται να πει ίσως κάποια περισσότερα πράγματα στο άμεσο μέλλον. Αλλά για να μην είμαστε εντελώς μονόπλευροι ας κλείσουμε αυτήν την επισκόπηση του τύπου με τη δυναμική εισαγωγή ενός προ δεκαημέρου κειμένου του ριζοσπάστη για το σύριζα, που ξεκινάει ως εξής: Το «πηλοφόρι» πιάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να «σοβατίσει» το αστικό κράτος και το πολιτικό σύστημα, συγκροτώντας ειδική Επιτροπή που θα διαμορφώσει προτάσεις για αλλαγές.
Το προλεκάλτ στα καλύτερά του

Υγ: υπ’ όψιν πως το πριν φιλοξενεί συνέντευξη του ηλία νικολακόπουλου, που είναι μέλος αυτής της ειδικής επιτροπής και μιλάει για τις τάσεις μαξιμαλισμού που επικρατούν στις γραμμές της!
Τη συνέντευξη φυσικά την παίρνει ο φέρελπις νέος σπαρίλας..

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαυροειδης έχεις δίκιο ότι το ΚΚΕ δεν ειχε πάντα δίκιο
Ο Μαυροειδης έχει άδικο ότι το ΝΑΡ είχε πάντα δίκιο
Ο Μαυροσειδης έχει δίκιο ότι το ΠΓ κανει λάθος που υποστηριζει ότι το ΠΓ του ΚΚΕ τρελαινει κόσμο υποστηριζοντας ότι είχε παντα δίκιο

Το ρεζουμε του άρθρου του σ/φου Μαυροειδη είναι κυβερνητισμος στο τετραγωνο και συνεπως κοινοβουλυετισμός.
Συνεπώς αυτα που λέει εναντια στον Φλβράκη αυτοακυρώνονται γιατι τα ίδια με τον Μαυροειδη υποστηριζουν οι Φλωρακικοι του ΚΚΕ που τους προστατυεει η κεντιρστικη ηγεσια.

Όπως δειχουν τα πραγματα καποια στελέχη του ΝΑΡ και καποια στελεχη του ΚΚΕ κινούνται πλεον με τα χίλια στον ΣΥΡΙΖΑ.

Καμιλο Μπερνερι

Ανώνυμος είπε...

Έχω ένα πενηντάερω στοίχημα που λέει οτι όταν με το καλό έρθει "η πιο μεγάλη ώρα", κάποιοι "ενωτικοί" θα μιλάνε για πραξικόπημα.




metalorixos

Ανώνυμος είπε...

καταρχας επειδη το κομματικο κοτσομπολιο ειναι το πιο βλαβερο παντα, για πες μας:θα μας ξαναφυγεις η τελειωσαν οι υποχρεωσεις της Αθηνας;και καποια στιγμη πρεπει να γραψει για τον καιρο που ησουνα στο κεντρο των εξελιξεων.

στα σοβαρα μας θεματα τωρα:

το ΝΑΡ,υπηρξε στη βαση του αριστερου ετεροκαθορισμου απεναντι στο ΚΚΕ και στην αρχη υπηρξε στη βαση της αντικαταστασης του Κομματος νεου Τυπου.
απ την αρχη ομως η εγκαταληψη των μαρξιστικων λενινιστικων ιδεων εγινε πασιφανης και ετσι φτιαχτηκε ενα αριστεριστικο τοτε ρευμα ιδεων και ανθρωπων με επικεντρο τη νεολαια και τα μικροαστικα στρωματα.το ρευμα αυτο εχανε συνεχως την αιγλη του καθως το ΚΚΕ ωριμαζε και εδειχνε να βρισκει ξανα τον βηματισμο του και το επαναστατικο του προγραμμα.τελος τη δεκαετια του '90 ενω το ΝΑΡ αντικεστησε τη ΔτΠ με τη Εργατικη Δημοκρατια και θεωρουσε οτι αμεως με την επανασταση επρεπε να περασουε στον Κομμουνισμο και οτι ο Σοσιαλισμος του ΚΚΕ ειναι ΣΤΑΔΙΟ!
την ιδια στιγμη το ΚΚΕ ανασυγκροτηθηκε στη βαση των απαντησεων που εδωσε σε καυτα ζητηματα οπως η επανασταση και η στρατηγικη αλλα και ο Σοσιαλισμος. εφτιαξε ενα πλαισιο στοχων παλης που βοηθησε πολυ στη διυσδηση στις μαζες και στη ζυμωση του Στρατηγικου στοχου που παρεμενε ο Σοσιαλισμος Κομμουνισμος.
με το περας των ετων και λογω των εξελιξεων στο οικονομικο,ιδεολογικο και πολιτικο επιπεδο ωριμος καρπος ειναι το 19ο Συνεδριο και οι θεσεις της ΚΕ στις οποιες αλλαζει σαφως η βαση με την οποια συγκεντρωνει το ΚΚΕ δυναμεις.αυτη η βαση δεν ειναι πλεον τα αιτηματα αλλα ο Σοσιαλισμος και τα κατα τοπους αιτηματα ειναι ο κρικος που σε βοηθουν να διυσησεις στους εργατες και το λαο.
οι οπορτουνιστες του ΝΑΡ αντιθετα οταν ο καπιταλισμος ηταν στην αναπτυξη εβγαζαν πυρινους επαναστατικους λογους σε σημειο που νομιζες οτι ο κομμουνισμος και η αταξικη κοινωνια αχνοφαινεται στο βαθος του τουνελ.
τωρα που ειναι στην κριση ο καπιταλισμος αντι να βαζουν επι ταπητος την αντικατασταση του με την αλλη οικονομια εχουν υπο την καθοηγηση του ΣΥΡΙΖΑ ενα συνεκτικο πλαισιο σοσιαλδημοκρατικης διαχειρισης του καπιταλισμου.ετσι στεεχη τα οποια θεωρησαν τη δεξια στροφη αιτια διασπασης στο ΚΚΕ τωρα πια δεν εχουν κανενα προβλημα να ειναι στο ιδιο στρατοπεδο με τους τοτε οπορτουνιστες.
επισης τωρα τελυταια επιδιδονται σε ενα ευκολο σπορ. παιρνουνε τη στρατηγικη και την τακτικη του ΚΚΕ την κατεβαζουνε στα δικα τους δεδομενα και την πλασαρουν ως αριστερο κυβερνητικο ρεαλισμο.ετσι η κυβερνηση των ΑΑ δυναμεων που καποτε θεωρουνταν ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ τωρα ειναι ο στρατηγικος στοχος,μια κυβρνηση αστικης διαχειρισης η οπια ειναι απεναντι στην επαναστατικη σκεψη ουσιαστικα.μα το ζητημα κυριοι ειναι να βαζεις αιτηματα που η αστικη ταξη δεν μπορει να τα διαχειριστει με τιποτα και αν εισαι μαγκας συσπειρωνεις κοσμο πανω εκει.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Νάσαι καλά, υπέροχο, το διάβασα με κόπο χωρίς τα γυαλιά μου, που τα ξέχασα αλλού, γιατί με μαγνήτισε.
Με γλύτωσες και από την χρεία να διαβάσω και τον Μαυροειδή, νάσαι δυό φορές καλά.
Τα λέμε σε πιό κανονικές συνθήκες.

Ανώνυμος είπε...

Όπως έλεγε και ο πολυαγαπημένος(;) Χαρίλαος, οι μέρες είναι γκαστρωμένες. Το ΚΚΕ δέχεται την 20ετή κριτική του ΝΑΡ ότι το ΑΑΔΜ. η λαϊκή εξουσία και το ενδεχόμενο (επιθυμητό, αφού "το ΚΚΕ επιδιώκει...") κυβέρνησης ΑΑ δυνάμεων ήταν στάδιο και ξεκαθαρίζεται.Το ίδιο και με την εξάρτηση. Ενώ κάποια περίεργα ιντερνετικά φρούτα επιδίδονται σε ανώνυμες επιθέσεις στους "φλωρακικούς", αναμένοντας τη μεγάλη ώρα. Το ΝΑΡ από την άλλη αρχίζει να μιλάει για "εθνική ανεξαρτησία" και σενάριο κυβέρνησης, ωστόσο είναι υποχρεωμένο να βρίζει το φλωράκειο ρεφορμισμό για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Ο Θανάσης Παπαρήγας μάλλον πρέπει να χαρακτηριστεί εθνικοπατριώτης. http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-01-31/715-2013-03-02-21-55-33

Ανώνυμος είπε...

μπα εκανε ο Φλωρακης ποτε επιθεση στο Κομμα φοροντας κουκουλα και χρησιμοποιωντας τα συμβολα του
Αυτα τα εκανε ο Μανιαδακης τη δοξα του οποιου ζηλεψαν πολλοι κουκουλοφοροι εργατονεοσποριτοαγωνιστες

Ανώνυμος είπε...

Ανωνυμε των 2 : 43

Χαρακτηριζεις περιεργα ιντερνετικά φρούτα αυτούς που έχουν συνεπή λογική. Αυτο δεν πρέπει να παραξενέυει γιατι υπερασπίζεις στον σχολιο σου ένα χώρο που αποτελει επιτονμη τη ασυνέπειας. Έτσι από την μια το παίζεις μανιώδης ΑΝΤΙΝΑΡΙΤΗΣ και από την άλλη :

1ον Κάνεις ότι δεν βλέπεις ότι αρκετά προβεβλημένα στελέχη του ΝΑΡ ολοένα και πιο πολυ αναφέρονται (δυστυχώς ) στον Φλωράκη με θετικό τρόπο. Δες π.χ. Πέτρος Παπακωνσταντινου και άλλοι.
2ον Ο "εργατικος αγώνας" δημοσιευει άρθρα στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Βατικιωτης, Μαυροειδης, Κάβουρας)
3ον Ο "εργατικος αγωνας" δημοσιευσε άρθρο του Τουλιάτου που υπερασπιζεται την συνολικη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
4ον Ο "εργατκος αγωνας" υπερασπίζεται την λογικη του μεταβατικου προγράματος που η επίσημη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερασπίζει (η τελευταια κρατώντας αποστάσεις στο ζήτημα της κυβερνησης)
5ον Ο "εργατικος αγωνας" υπερασπιζεται την εξαρτηση από κοινου με αρκετα στελεχη τη ΑΝΤΑΡΣΥΑ (δες την όλη λογικη του διευθυντη του Πριν Δελαστικ)
6ον Το ΚΚΕ είχε στο συνολο του και όχι ξεχωριστα στελέχη του την λογικη ενός ενσωματωσιμου "εθνικο πατριωτικου προγραμματος".
Από αυτο το πρόγραμμα δεν έχει ξεκόψει, ακόμα μιλάει για κυριαρχικα δικαιώματα από κοινού με τον "εργατικο αγωνα" και την νεα σπορα" πέφτοντας σε φασεις και αντιφάσεις".
7ον Κατηγορείται για τροτσκισμο την στιγμή που δημόσια το συνολο των στελεχών του (δες π.χ. άρθρο της Ελένης Μπέλλου στην τελευταια ΚΟΜΕΠ για τις μεταβασεις) υπερασπίζεται ανοιχτα τον Στάλιν. Συνεπως ακόμα και να υπηρχαν τροτσκιστες αυτοι αφομοιωθηκαν από τον Σταλινισμό.

Συμπερασμα : Περιεργο ιντερνετικο φρπύτο δεν είναι όσοι υππερασπιζονται μια συνεπη αντικαπιταιστικη γραμμή και εργαζονται για μια νεα συνθεση της κομμουνιστικης αντικαπιταλιστικης αριστερας σε επαναστατικη βάση, αλλα τα στελέχη ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (καταρχας) που φάσκουν και αντιφασκουν
αλλά και οι ηγετικες ομάδες των ΚΚΕ και ΝΑΡ (σε δευτερο πλάνο) που μπροστα στην δινη των αντιφασεων της πολιτικης τους ακολουθούν κεντριστικη πολιτικη γραμμη και δεν ξεκοβουν από τον ρεφορμισμο οπορτουνισμο ΕΝΤΟΣ ΤΟΥΣ.

Καμίλο Μπερνερι

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΜΕ ΤΟΝ Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ (ΠΡΩΤΟ)

Με αφορμή την χθεσινή εξηκοστή επέτειο του θανάτου του Ι. Β. Στάλιν δίνω σε μετάφραση από την ρωσική έκδοση των ημερολόγιων (τετράδιων) επισκέψεων και επισκεπτών που δέχτηκε ο Ι. Β. Στάλιν μεταξύ 1924 και 1953 (На приёме у Сталина. Тетради (журналы) записей лиц принятых И. В.Сталиным (1924–1953 гг.), Москва 2008 [Ο Στάλιν υποδέχεται. Τα τετράδια (ημερολόγια) καταγραφών των προσώπων που δέχτηκε σε επίσκεψη ο Ι. Β. Στάλιν (1924–1953), Μόσχα 2008]) τις καταχωρήσεις που αναφέρονται σε επισκέψεις του Ν. Ζαχαριάδη.

Οι καταχωρήσεις στα ημερολόγια (τετράδια) αυτά παρατίθενται στο βιβλίο ως έχουν στο χειρόγραφο, δηλαδή προηγείται η ημερομηνία (με όρθια ημίμαυρα στοιχεία από τους εκδότες, απλά υπογραμμισμένη στο χειρόγραφο), ακολουθεί ο αύξων αριθμός του επισκέπτη με αραβικούς αριθμούς, έπεται το επώνυμο (σπάνια και το όνομα) του επισκέπτη ή της επισκέπτριας και μετά σημειώνεται η ώρα εισόδου και η ώρα εξόδου. Από μένα έχουν προστεθεί σύμφωνα με τα στοιχεία του ευρετηρίου του βιβλίου σε ορθογώνιες αγκύλες η σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις λανθασμένη καταγραφή του επωνύμου του Ν. Ζαχαριάδη, σε παρένθεση ο αριθμός της σελίδας του βιβλίου όπου παρατίθεται η συγκεκριμένη καταχώρηση και από κάτω με κυρτά απλά στοιχεία τα επώνυμα όσων ήταν παρόντες στις συναντήσεις καθώς και τα σχετικά χρονικά διαστήματα.

Για λόγους χώρου και χρόνου δεν υπεισέρχομαι στο ζήτημα του κατά πόσον είναι πλήρεις κι εξαντλητικοί αυτοί οι κατάλογοι, ένα ζήτημα με το οποίο μπορούν να ασχοληθούν οι ενδιαφερόμενοι/ες ανατρέχοντας στο εν λόγω βιβλίο που θα το βρουν στο διαδίκτυο εδώ:

http://ivstalin.su/files/Na_prieme_u_Stalina_Tetradi_(jurnal)_zapisi_lic_prinyatih_I.V.Stalinim_(1924-1953)_2008_www.ivstalin.su.djvu

Σημειώνω μόνο ότι σύμφωνα με την σχετική καταχώρηση ο Ν. Ζαχαριάδης συνοδευόταν κατά την τελευταία καταχωρημένη στα ημερολόγια (τετράδια) συνάντησή του με τον Ι. Β. Στάλιν από τον Δ. Παρτσαλίδη (ταυτόχρονη είσοδος και έξοδος με τον Ν. Ζαχαριάδη).

(Συνεχίζεται)

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΜΕ ΤΟΝ Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

23 Μαΐου 1947
3. σ. Ζαχαριάδης [Ζαχαρίντης] 11.40 μ. μ.–1.30 π. μ. (σελ. 486)
Παρόντες στην συνάντηση οι Μόλοτοφ και Ζντάνοφ, είσοδος και έξοδος και των δυο ταυτόχρονη με εκείνες του Ν. Ζαχαριάδη

14 Ιουνίου 1948
9. σ. Ζαχαριάδης 9.00 μ. μ.–11.45 μ. μ. (σελ. 508)
Παρόντες στην συνάντηση οι Μόλοτοφ, Ζντάνοφ, Σούσλοφ, Μπουλγκάνιν, Βοζνεσένσκι, Μικογιάν και Καγκανόβιτς, είσοδος όλων των παρόντων ταυτόχρονη με του Ν. Ζαχαριάδη, έξοδος των τελευταίων (δεν προσδιορίζονται ποιοι) στις 11.55 μ. μ.


16 Ιουνίου 1948
10. σ. Ζαχαριάδης [Ζαχαρίντης] 10.00 μ. μ.–10.35 μ. μ. (σελ. 508)
Παρόντες στην συνάντηση οι Ζντάνοφ, Μόλοτοφ, Καγκανόβιτς, Μπουλγκάνιν, Μικογιάν, Μάλενκοφ, Μπερία, Βοζνεσένσκι και Σούσλοφ, είσοδος όλων των παρόντων μία ώρα πριν από την είσοδο του Ν. Ζαχαριάδη, στις 9.00 μ. μ., έξοδος ταυτόχρονη με εκείνη του Ν. Ζαχαριάδη


28 Δεκεμβρίου 1948
11. συν. Ζαχαριάδης [Ζαχαρεντίας] 9.30 μ. μ.–10.00 μ. μ. (σελ. 514)
Παρόντες στην συνάντηση οι Μόλοτοφ, Μικογιάν, Μάλενκοφ, Μπερία, Μπουλγκάνιν, Καγκανόβιτς, Κοσίγκιν, Βοζνεσένσκι, Βοροσίλοφ, Μπέστσεφ και Σούσλοφ, είσοδος όλων των παρόντων μία ώρα πριν από την είσοδο του Ν. Ζαχαριάδη, στις 8.30 μ. μ., πλην του Μπέστσεφ (είσοδος 8.45 μ. μ.) και του Σούσλοφ (είσοδος 9.45 μ. μ.) έξοδος 35 λεπτά μετά από εκείνη του Ν. Ζαχαριάδη, πλην του Σούσλοφ (10 λεπτά μετά την έξοδο του Ν. Ζαχαριάδη)

16 Απριλίου 1949
3. συν. Ζαχαριάδης [Ζαχαριντίας] 9.05 μ. μ.–9.40 μ. μ. (σελ. 520–521)
Παρόντες στην συνάντηση οι Μόλοτοφ, Μάλενκοφ, Μπερία, Μπουλγκάνιν, Κοσίγκιν, Καγκανόβιτς και Μικογιάν, είσοδος Μόλοτοφ και Μάλενκοφ 5 λεπτά πριν από την είσοδο του Ν. Ζαχαριάδη, είσοδος Μπερία, Μπουλγκάνιν, Κοσίγκιν, Καγκανόβιτς και Μικογιάν 50 λεπτά μετά από την είσοδο του Ν. Ζαχαριάδη, έξοδος όλων των παρόντων στις 00.35 π. μ.

24 Ιανουαρίου 1950
5. Ζαχαριάδης είσοδος 10.05 μ. μ.–10.15 μ. μ. (σελ. 530)
Παρόντες στην συνάντηση οι Δ. Παρτσαλίδης (συνοδεύει τον Νίκο Ζαχαριάδη), Μάλενκοφ, Μόλοτοφ, Ενβέρ Χότζα και Μέχμετ Σέχου, είσοδος Μάλενκοφ και Μόλοτοφ 5 λεπτά πριν από την είσοδο του Ν. Ζαχαριάδη, είσοδος Ενβέρ Χότζα και Μέχμετ Σέχου ταυτόχρονη με εκείνη των Ν. Ζαχαριάδη και Δ. Παρτσαλίδη, έξοδος Ενβέρ Χότζα και Μέχμετ Σέχου ταυτόχρονη με εκείνη των Ν. Ζαχαριάδη και Δ. Παρτσαλίδη, έξοδος Μάλενκοφ και Μόλοτοφ στις 00.25 π. μ.

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

demis είπε...

http://1.bp.blogspot.com/-hazVBIHAnH8/Tq-ECca3L-I/AAAAAAAABAA/FnFiPR9HID8/s1600/Hugo+Chavez+Fist.jpg

Ανώνυμος είπε...

παρακαλω να δημοσιευθει η απαντηση στον ανωνυμο που με εβρισε

Καμιλο Μπερνερι

Ανώνυμος είπε...

Μπα, κουκούλα δε φοράνε όσοι κυνηγάνε φλωρακικούς στο ίντερνετ; Όσοι εφάρμοσαν διαφορετικό πρόγραμμα από το τυπικά ισχύον; Όσοι έκαναν ανώνυμη, διαδικτυακή και οργανωμένη κριτική στο ισχύον μέσα από τα κομματικά γραφεία, ενώ ως επαγγελματικά στελέχη θα έπρεπε να περιφρουρούν το καταστατικό;

Ανώνυμος είπε...

http://www.902.gr/eidisi/19o-synedrio-kke/11200/entyposiothiria-kai-diastrevlosi

Αναυδος είπε...

με αλλα λογια ανωνυμε 6 Μαρτίου 2013 - 10:00 μ.μ. παραδεχεσε οτι εσυ και οι ομοιοι σου φορατε κουκουλα απλως προσπαθεις ν΄αποδειξεις οτι τα μελη του κομματος που αμυνονται στην επιθεση που αυτο δεχεται φορανε επισης

Αλλα νομιζω οτι οι θεσεις και το προσχεδιο του 19ου εχουν ονομα καθως και τα αρθρα στον ριζοσπαστη αλλα και η καθοδηγησ γινεται χωρις κουκουλες. Εσυ ομως και οι πρακτορισκοι του ΕΑ τις κουκουλες δεν τις βγαζεται για να δουμε λιγο τα προσωπακια σας ,

Τι φοβασαι την ΟΠΛΑ ? Τα μελη της τα εκτελεσε το κρατος του οποιου τη διαχειρηση καιγεσαι να αναλαβεις

Ανώνυμος είπε...

Εσύ άναυδε μιλάς επώνυμα, γιατί δε σου φαίνεται; Ο εργατικός αγώνας δε φοράει κουκούλα, είναι γνωστοί οι άνθρωποι, κάποιοι από αυτούς έγραψαν και βιβλία (Καλτσώνης, Λιόσης). Δεν τους ξέρω προσωπικά. Ωστόσο, βλέπω ότι η κριτική που κάνουν στο ΚΚΕ επαληθεύεται, η κριτική που τους κάνει το ΚΚΕ αφορά κυρίως σε πρακτορολογία, ενώ η ουσιαστική πολιτική αντεπίθεση που μπορεί να κάνει, είναι φτηνή απομίμηση της ναρίτικης κριτικής στο ΑΑΔΜ.

Αναυδος είπε...

επισης το νεο προγραμμα ουσιαστικα διαφερει απο το παλιο στην ενδεχομενη συμμετοχη σε κυβερνηση στα πλαισια του καπιταλισμου. Στο παλιο αυτο ηταν ενδεχομενο στο νεο αυτο απαλειφεται

Συνεπως ολη η αγωνια η λασπη οι προσωπικες επιθεσεις η διαστρεβλωση η ανωνυμια κλπ εχουν στοχο τι το ΕΣΠΑ, τη θεσουλα στο πανεπιστημιο και στο δημοσιο ?

Ανώνυμος είπε...

Το νέο πρόγραμμα διαφέρει από το παλιό στο ότι δε λέει τίποτα για το πώς θα φτάσουμε στην επανάσταση και το σοσιαλισμό, με ποια γραμμή θα συγκεντρώνουμε δυνάμεις κλπ. Για την ακρίβεια λέει ότι θα γίνει μία συμμαχία κομμουνιστών με αντικαπιταλιστές, η οποία δε θα ζητάει κυβέρνηση, αλλά επανάσταση. Δηλαδή εξαρχής συμμαχία επαναστατών με επαναστάτες, δηλαδή με κομματικά μέλη και πολύ συνειδητούς οπαδούς. Επομένως, καμία συγκέντρωςση δυνάμεων, απλά αναμονή για κάποια μεγάλη ώρα. Είναι το δεύτερο συνέδριο εν μέσω κρίσης που επί της ουσίας δε μιλάει για την κρίση. Προεξόφλησε, ωστόσο, ότι αν γίνει επανάσταση θα γίνει κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, για τον οποίο προκαθορίστηκε γραμμή χωρίς δεδομένα, δηλαδή αντιλενινιστικά. Το ισχύον πρόγραμμα εντόπιζε τις αντιφάσεις του συστήματος και είχε γραμμή συγκέντρωσης δυνάμεων. Για παράδειγμα, με το πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου δε θα διαλυόταν η Π.Κ.Σ. για να φτιαχτεί κάποιο ΜΑΣ που ζητάει σοσιαλισμό.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ δεν έχει χρόνο και δυνατότητα για κάποια ολοκληρωμένη παρέμβαση στη συζήτηση, αλλά δηλώνει ότι δεν πρόκειται να δημοσιευτούν άλλα σχόλια που είναι εκτός θέματος της ανάρτησης. Κι ας φωνάζει μετά όσο θέλει ο καθένας..

γιώργος είπε...

Επί της αναρτήσεως λοιπόν.
Νομίζω ότι το συνέδριο συνολικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Και καμιά φορά τα συνέδρια επιδρούν στην ταξική πάλη παγκόσμια
Είναι γεγονός ότι χρειάζεται μια τοποθέτηση άλλης ποιότητας για το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης. Όχι μόνο για τη διάρκεια της, τις επιπτώσεις στο συσχετισμό δύναμης, αλλά για τη συνολική θέση και αναδιάταξη του κεφαλαίου. Για το πως θα είναι συγκροτημένος ο αντίπαλος. Και από εκεί χρειάζεται μια συγκεκριμένη ανάλυση για την ΕΕ, τη θέση της χώρας, για το διεθνές ΚΚ και τις δυνατότητες σύμπραξης στην περιοχή. Και βέβαια από εκεί το δρόμο συγκρότησης επαναστατικής πολιτικής, και εικόνα για /από τη εξουσία της εργατικής τάξης.

Σκέφτομαι τους μπολσεβίκους και πως είχαν στα χέρια τους την θεωρία του ιμπεριαλισμού, την θεωρία του αδύναμου κρίκου και πραγματικό επαναστατικό σχέδιο στην κοινωνία.

Εδώ μάλλον επιδόθηκε η ηγεσία σε μια οχύρωση απέναντι στον οπορτουνισμό (από όπου και αν προέρχεται) και μόλις το 2009 η κομεπ καταπιάνεται με το θέμα της οικονομικής κρίσης (και αυτό σε χαμηλή ένταση). Απόρροια οι παλινωδίες στη γραμμή. Άρνηση στην αρχή έστω και κάποιων πολιτικών στόχων ( ο στόχος της διαγραφής του χρέους, και της εξόδου από ΕΕ θεωρείται δεξιά απόκλιση), και γίνεται πολεμική σε σωματεία και συλλόγους. Στη συνέχεια διορθώνεται και διατυπώνονται οι στόχοι με λαϊκή εξουσία. Ταυτόχρονα η γραμμή στους λαϊκούς αγώνες και το εργατικό κίνημα είναι χωρίς αυτό το βάθος.


Το 18 συνέδριο αφήνει τη σοβούσα κρίση και καταπιάνεται με το σοσιαλισμό, αφήνοντας όντως κάποια παρακαταθήκη μέσα στις ανεπάρκειες. Όμως η γραμμή έχει ήδη δοθεί για την αναδιάταξη δυνάμεων με βάση τη σημερινή γραμμή της λαϊκής συμμαχίας. Το συνέδριο αποκρυσταλλώνει τη γραμμή αυτή. Θα μπορούσε κάποιος να εκτιμήσει ότι σε αυτή την περίοδο η πολιτική παύει να γίνεται με μετωπικούς όρους, η εργατική τάξη αδυνατεί να μπει σε ένα πολιτικό μέτωπο,η πολιτικά αιτήματα δεν έχουν τόση σημασία. Οι αγώνες δεν μπορούν να φέρουν στοιχειώδεις ρωγμές. Άρα χρειάζεται μια συμμαχία για την εξουσία.Η οποία μάλλον θα έρθει σε περίοδο πολέμου.
Είναι ένα σκεπτικό που σχεδόν αγνοεί την κατάσταση της εργατικής τάξης. Τα πολλαπλά ρεύματα, επίπεδα, συνειδήσεις.

Άρα το θέμα τακτικής / στρατηγικής λύνεται λάθος. Ή εάν θες να ετοιμάζεσαι για τη λαϊκή συμμαχία με κέντρο την επανάσταση και εξουσία, θα έπρεπε ήδη να αχνοφαίνεται αυτό στο εργατικό κίνημα (στόχους, κλιμάκωση), στα συνθήματα,στην οργάνωση την ίδια..


Επιχειρείται η καλύτερη οχύρωση της ηγεσίας απέναντι στις επικίνδυνες στροφές της ταξικής πάλης, και όχι μια εξόρμηση όλου του κκε. Για αυτό και οι αλλαγές στο καταστατικό...


Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λοιπόν εγώ θα απαντούσα ότι είναι ακριβώς η λογική των "ενδιάμεσων πολιτικών στόχων" σήμερα, με τον τρόπο που μπαίνει, που φαίνεται να αγνοεί προκλητικά τους όρους και την πραγματικότητα γύρω της. Αλλά δεν έχω χρόνο να το αναπτύξω εδώ περισσότερο. Το έχω κάνει σε άλλα κείμενα, που είναι πιο σχετικά με το θέμα και θα το κάνω εκ νέου εν καιρώ. Αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν άνοιξε εκεί αυτός ο διάλογος και γίνεται εδώ, αγνοώντας το βασικό θέμα της ανάρτησης, που δεν είναι το συνέδριο του κκε, μπορεί να το αντιληφθεί εύκολα κάποιος αυτό. Το συγκεκριμένο σχόλιο δημοσιεύεται κατ' εξαίρεση γιατί είναι νηφάλιο και έχει υπογραφή. Όσα συνεχίσουν να "αποκλίνουν" από το αρχικό θέμα της ανάρτησης, θα θεωρηθούν εκ του πονηρού και θα εγκριθούν με αρκετή καθυστέρηση.

Αναυδος είπε...

Το να διαβαζεις τις θεσεις μεσα απο τις ανωνυμες κριτικες του ΕΑ δυστυχως δεν βοηθα στην κατανοηση τους

Γραφει ενας ανωνυμος πιο πανω
..... Είναι το δεύτερο συνέδριο εν μέσω κρίσης που επί της ουσίας δε μιλάει για την κρίση ....
Οι θεσεις αφιειρωνουν ολοκληρο κεφαλαιο για την κριση (θ 9-12) Αλλα αναρωτιεμαι αν αυτο που περιμενει από τις θεσεις ειναι μια πολιτικη διεξοδου απο την κριση στα πλαισια του καπιταλισμου. Επειδη συμφωνα με τους μαρξιστες τετοια διεξοδος δεν υπαρχει ορθα ασχολειται το ΚΚΕ με την καταληψη της εξουσιας

Στη θεση 61 γράφεται
... Η Λαϊκή Συμμαχία εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγρο¬τών στον αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησί¬ας, κατά της ενσωμάτωσης της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις...
Ποιες ειναι οι άλλες δυναμεις τις οποιες ο ανωνυμος θεωρει οτι πρεπει να καλεσει το ΚΚΕ σε συμμαχία ?


Στη θεση 63 γραφεται
... Στις δοσμένες συνθήκες οργανώνεται και συντονίζεται για την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την επιβίωση, υπερασπίζεται το εργατικό και λαϊκό εισό¬δημα: Μισθούς και συλλογικές συμβάσεις, συντάξεις, εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, τις τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων από τους παρα¬γωγούς, την προστασία αγροτών - αυτοαπασχολούμενων - ανέργων - λα¬ϊκή στέγη από την αισχροκέρδεια τραπεζών και τη φορολογία. Υπερασπί¬ζεται το δικαίωμα στη δωρεάν δημόσια Εκπαίδευση, Υγεία -Πρόνοια, σε φθηνά και ποιοτικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές. ....
Αυτο ο ανωνυμος το μεταφράζει σε ... Επομένως, καμία συγκέντρωςση δυνάμεων, απλά αναμονή για κάποια μεγάλη ώρα....

Γραφει ο ανωνυμος Γιωργος
.... Άρνηση στην αρχή έστω και κάποιων πολιτικών στόχων ( ο στόχος της διαγραφής του χρέους, και της εξόδου από ΕΕ θεωρείται δεξιά απόκλιση...
Δυστυχως δεν μπορει να κατανοησει οτι το 1996 και μονο το σύνθημα εξω απο την ΕΕ ήταν επαναστατικο. Σημερα που η εξοδος απο την ΕΕ μπορει να ειναι μια εκουσια ή ακουσια επιλογη της αστικης ταξης το σύνθημα αυτο συσπειρώνει με τους ΑΝΕΛ και τη Χρυση Αυγη. Μονο αν συνδεθει με την Λαικη εξουσια παραμενει επανασταστικό

Ανώνυμος είπε...

Οποιος ειναι οξω απ'το χορο πολλα τραγουδια λεει.Οσο για το ΚΚΕ ειναι παντα το πανω οριο της εγχωριας μαρξιστικης σκεψης. ΑΑ

βύρωνας είπε...

Χρειαζόμαστε ανώτερη αντιπαράθεση. Όχι τους πιστολέρο που καθαρίζουν με παράθεση δύο αράδων για να ξεμπερδεύουμε με τους outlaws. Δεν μπορεί άλλωστε σε αυτό το ιστορικό σταυροδρόμι που στους ανθρώπους καταρρέουν "αιώνιες αλήθειες" (ίσως για να αντικασταθούν από άλλες αυταπάτες και αλήθειες) να συζητάμε εμείς τόσο φτωχά. Και φυσικά δεν φτάνει η μπλογόσφαιρα..

Το ζήτημα της κυβέρνησης\ εξουσίας ταλανίζει και τη συζήτηση στο κκε, όπως και πολλά άρθρα του προσυνεδριακού βεβαιώνουν. Όμως ακόμα μεγαλύτερο φαίνεται να είναι το ζήτημα του μετώπου, η συγκρότηση του, η πορεία του, η τακτική του, η σχέση της με τη στρατηγική. Αυτά δεν μπορούν να παραβλεφθούν από κανένα. Επειδή δεν μου αρέσουν

Μερικά ερωτήματα για τα πιο γρήγορα πιστόλια:
-πόσα αιτήματα χρειάζονται και σε πόση αναλογία με τη λαϊκή εξουσία;
-Η λαϊκή εξουσία πάει με όλα; (Δηλάδή λες για δωρεάν βιβλία με λαϊκή εξουσία;)
-Τα πολιτικά αιτήματα πότε παύουν να είναι πολιτικά και ποια είναι μια επαναστατική πολιτική;
-Υπάρχει τελικά επαναστατική πολιτική για το λαό ή ανήκει στο κόμμα έστω σε τις συμμαχίες του;
-Υπάρχει πραγματικά αστικό μπλοκ δυνάμεων που να παλεύει για αποδέσμευση από την ΕΕ και το ευρώ και πως αυτό εκφράζεται;Γιατί οι εφοπλιστές τα δίνουν στη φιλο-ευρώ χρυσή αυγή;Γιατί τίθεται όριο για ότι κάνεις και πεις η παραμονή στην εε και στο ευρώ και όποιος τα αμφισβητεί είναι περίπου μπολσεβίκος;
-Ποια κατεύθυνση, ποια αιτήματα εξυπηρετούν την άνοδο της ταξικής πάλης;
- Πως θα προκύψουν οι δυνάμεις εκείνες που τώρα δεν υπάρχουν και ίσως υπάρξουν στο μέλλον, σύμφωνα με τις θέσεις και την αλέκα με τις οποίες θα γίνει η λαϊκή συμμαχία; Θα είναι κάποια παράλληλα κκε;
- Ποια πρέπει η σχέση των διαφόρων κομμουνιστικών συνειδητών δυνάμεων με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις;
-Σε ποια επανάσταση είχαμε καθαρό κίνημα για την λαϊκή εξουσία;
-Το εργατικό κίνημα πρέπει να είναι ένα πολιτικό κίνημα ή αρκεί να λέει τα "συνδικαλιστικά" του και πότε πότε να λεέι και καμιά κορώνα;
-Θα υπάρχουν και πως τα πολιτικά όργανα του επαναστατικού κινήματος και ποια η σχέση τους τόσο με το λαό όσο και με το(α) επαναστατικά κόμματα;
- Θα υπάρχει μεταβατική μετεπαναστική περίοδος ή όχι (στην κομεπ σε ενδιαφέρον άρθρο λέει ότι το 1920 πχ υπάρχει καπιταστική ιδιοποίηση υπεραξίας σε μεγάλο ποσοστό;)
-Τι θα γίνει με αυτά και την περίοδο της μετεπαναστατικής μεταβατικής περιόδου;
-Αν μας πάρουν κάποιες δυνάμεις και το αίτημα της λαϊκής εξουσίας (με καπιταλισμό), θα πρέπει να επαναφέρουμε τη λαϊκή λαϊκή εξουσία ή την πραγματική λαϊκή εξουσία (κατά το πραγματική αλλαγή );
-
-
-

Ανώνυμος είπε...

"Κι όλα αυτά χωρίς να μπαίνουμε καν στην κουβέντα για το αν και κατά πόσο τηρούνται οι συλλογικές συμβάσεις των δημοσιογράφων στο πριν και με πόσα αμείβονται όσοι κατέχουν θέσεις πλήρους απασχόλησης στην εφημερίδα. Γιατί τότε θα έπρεπε να θυμηθούμε και την παροιμία για το σπίτι του κρεμασμένου".
Σφυροδρέπανε δε νομίζω πως με αυτού του είδους τις τοποθετήσεις βοηθάς. Κάνεις επί της ουσίας αυτό για το οποίο κατηγορείς τους άλλους, δηλαδή λασπολογείς με εμπάθεια. Και εν πάση περιπτώσει δεν είναι ίδια τα οικονομικά κυβικά του ΚΚΕ και του ΝΑΡ, το πρώτο φιλοδόξησε να μετατρέψει την τυποεκδιτική σε μονοπώλιο έκδοσης του τύπου στην Ελλάδα (και αυτό ισχύει) και απέτυχε γιατί είναι καπιταλισμός "ηλίθιε" και τα πράγματα είναι ζόρικα, όπως επίσης έχει και την κρατική επιδότηση-επιχορήγηση, ωςεκλεγμένο κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου. Επομένως άλλες οικονομικές δυνατότητες. Ενώ το ΝΑΡ γκρούπα χωρίς οικονομικούς πόρους και με ημιαπασχολούμενους στο ΠΡΙΝ οι οποίοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ποιέςοικονομικές δυνατότητες τους δλινονται, αλλά με φούλ ασφάλιση κλπ. Τέλος πάντων εδώ ο κκόσμος καίγεται και αλλούπρέπει να στοχέυουμε, σίγουρα πάντως όχι στο να δημιουργούμε ψευτοδίπολα και να κάνουμε πλήθος κόσμου (και αυτό ισχύει) να ακούει αριστερά και να κόβει πέρα. Εκτός από το όποιο κομματικό καθήκον υπάρχει και η Ηθική.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω απολυτα με τον 11:44πμ. Σταματηστε να ριχνετε λασπη στο ριζοσπαστη.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν ξέρω αν βοηθάω ή όχι. Πρέπει να δούμε ποιος είναι ο σκοπός μας πρώτα. Εγώ θα σου έλεγα ότι γενικά δε βοηθάνε οι αναφορές σε αυτό το θέμα. Αλλά όταν γίνονται δε μπορεί να μένουν αναπάντητες. Ειδικά όταν έχουν τόσο επιλεκτικά κριτήρια -από τα οποία δεν ξεφεύγει ούτε και το δικό σου σχόλιο. Το πριν σαφώς δεν είναι ίδιο μέγεθος με το ρίζο, αλλά η ουσία του πράγματος είναι η ίδια. Όταν δεν το επιτρέπουν τα οικονομικά ενός χώρου, επικρατεί η εθελοντική προσφορά των μελών. Εάν ήταν να κρατήσουμε τον τύπο, τότε το "πριν" ως εργοδοσία παραβιάζει κατάφορα τις συλλογικές συμβάσεις. Εάν θέλουμε όμως να κρατήσουμε την ουσία (που κάθε οργάνωση του χώρου είναι σε θέση να την καταλάβει και εξ ιδίων, ως προς το οικονομικό), αντί να κατασκευάζουμε ψευδοδίπολα όπως λες κι εσύ, πρέπει να κοπούν οι φτηνές μικροπολιτικές κριτικές -πχ αυτή που κριτικάρω στο κείμενο- και να στοχεύσει πολιτικά ο καθείς εκεί που καταλαβαίνει.


-Πολλά σχόλια σε αυτή την ανάρτηση θα κολλούσανε γάντι στην τελευταία περί μεταρρύθισης και επανάστασης, που δεν είχε αντίστοιχο σουξέ, για κάποιο λόγο. Άβυσσος η ψυχή του αναγνώστη και δε μπορείς να ξέρεις από πριν πότε θα έχει έμπνευση για ένα σχόλιο και πότε όχι. Αλλά μου κάνει τρομερή εντύπωση η προθυμία κάποιων αναγνωστών να μην αφήσουν να πέσει τίποτα κάτω από τα σχόλια που τους δίνουν αφορμή να μπλέξουν σε πολεμική, αντί να πουν τη γνώμη τους ήρεμα κι απλά σε μια σχετική ανάρτηση. Περί ορέξεως θα μου πεις