Κάτι παράξενα πράγματα

Εδώ και μερικές ημέρες συμβαίνουν κάτι παράξενα πράγματα, που είναι σχετικά δύσκολο να τα παρακολουθήσει κανείς και να συλλάβει όλες τις πτυχές τους, καθώς ένα μεγάλο μέρος τους εκτυλίσσεται διαδικτυακά, στα προφίλ διάφορων προσωπικών λογαριασμών σε ΜΚΔ (μέσα κοινωνικής δικτύωσης), πόσο μάλλον να τα μεταφέρει σε κάποιον τρίτο, ανυποψίαστο. Με κίνδυνο λοιπόν να παραλείπω ή να παρεξηγώ κάτι, σημειώνω τι περίπου έχω καταλάβει μέχρι τώρα, με κάθε επιφύλαξη.

Τις προάλλες μια ομάδα... (εδώ θα κολλούσε να πούμε οπορτουνιστών, κατά το αντιεξουσιαστών που λένε οι δημοσιογράφοι, αλλά ας πούμε) αλληλέγγυων κατέλαβε το Cit Plaza, ένα ξενοδοχείο στην Αχαρνών, για την εγκατάσταση προσφύγων, με τους οποίους είχαν επαφές. Εδώ και κάποιο καιρό το ξενοδοχείο δε βρισκόταν σε λειτουργία, αλλά ο χώρος όπου στεγαζόταν δεν ήταν εγκαταλειμμένος κι η ιδιοκτήτριά του ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να το πουλήσει, για να γλιτώσει τη χρεοκοπία. Όταν εμφανίστηκε για να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει την αποχώρηση προσφύγων κι αλληλέγγυων, υπήρξε ένταση και φραστικό επεισόδιο (αν και υπάρχουν διάφορες αντικρουόμενες εκδοχές για τις λεπτομέρειες). Το θέμα σταδιακά πήρε διαστάσεις κι απασχόλησε τα ΜΜΕ, που αντιμετωπίζουν το θέμα με την ελαφρότητα τουιτερά ή και με μια σειρά τιτιβίσματα που σχολιάζουν το θέμα.

Ποια είναι όμως η ιδιαίτερη σημασία αυτής της υπόθεσης;
Καταρχάς, ενάντια στο γενικό κανόνα και το παράδειγμα άλλων αντίστοιχων καταλήψεων, οι συγκεκριμένοι αλληλέγγυοι δεν πήραν ένα κτίριο που ανήκει στο δημόσιο ή σε κάποιον άλλο φορέα που σχετίζεται μαζί του (Πανεπιστήμιο, Εκκλησία, κτλ), όπως πχ η κατάληψη για τη φιλοξενία προσφύγων στη Νοταρά, στα Εξάρχεια, αλλά κατέλαβαν έναν ιδιωτικό χώρο.

Δεύτερο και σημαντικότερο: κατά τα φαινόμενα, η συγκεκριμένη κίνηση δεν έχει απλά την ανοχή της κυβέρνησης, αλλά και μια υπόγεια στήριξη, αν όχι κάτι παραπάνω από αυτό. Η αστυνομία έχει εντολή να μην επέμβει, μολονότι έχει γίνει σχετική καταγγελία. Το Left προβάλλει ζεστά το θέμα, ενώ πολλοί Συριζαίοι (με πολιτικά ή χωρίς) δραστηριοποιούνται ενεργά μεταξύ των αλληλέγγυων. Οι οποίοι ήταν καλά διαβασμένοι, έδρασαν στοχευμένα κι ήξεραν πολύ καλά πού πήγαιναν (δεν πρέπει να είναι τυχαίο πως μια βδομάδα πριν μια ΜΚΟ είχε ζητήσει από την ιδιοκτήτρια για τον ίδιο λόγο το ξενοδοχείο της). Ενώ είχαν (εσωτερική;) πληροφόρηση ακόμα και για τα χρέη της Παπαχελά στο δημόσιο (σύμφωνα με την ίδια έχει απλήρωτο τον ΕΝΦΙΑ, όπως και πολύς κόσμος που αδυνατεί να τον πληρώσει), έλεγαν πως το ξενοδοχείο ανήκει για αυτό το λόγο στο ΙΚΑ και μετά ανακάλυψαν τα χρέη προς τους εργαζόμενους (βλέπε και παρακάτω).

Τι μέρος του λόγου είναι οι αλληλέγγυοι; Παλιοί και νυν συριζαίοι (με πολιτικά ή χωρίς), Αρανίτες από τη ΛαΕ του Λαφαζάνη (που 'χει διχαστεί για το θέμα) και Ροσινάντε, δηλ το τμήμα της αναρχίας που διατηρεί ανοιχτό δίαυλο (για να τεθεί κομψά) με το κυβερνών κόμμα. Και αυτή η σύνδεση είναι που κάνει ακόμα πιο περίεργες κάποιες... συμπτωματικές συμπτώσεις, που θα έλεγε κι ο Γιατζόγλου.

Τι μέρος του λόγου είναι η ιδιοκτήτρια; Μπερδεμένη, απογοητευμένη Συριζαία, που έφαγε την κατραπακιά μετά το δημοψήφισμα και της έγινε μάθημα, για να δέσει το γλυκό με την τελευταία εξέλιξη. Είναι γνωστή (διαδικτυακά και μη) σε αρκετές προσωπικότητες του ευρύτερου συριζογενούς κόσμου που την υπερασπίζονται στα ΜΚΔ, ενώ η ίδια έκανε διάφορες αναρτήσεις στο Facebook, προσπαθώντας να βρει το δίκιο της και να αντιμετωπίσει έναν επικοινωνιακό πόλεμο όπου βάλλεται πανταχόθεν, από αλληλέγγυους μέχρι φιλελέδες που διέδιδαν ψευδώς πως είχε πατήσει like σε αυτήν την κατάληψη, μέχρι που κατάλαβε ότι κινδυνεύει η περιουσία της. Κάπου το έχασε όμως (λογικά ως ένα βαθμό) και έκανε μερικά τραβηγμένα σχόλια. Ενώ αυτό που την καταδίκασε οριστικά κι ερέθισε τα εξεγερμένα, αλληλέγγυα πνεύματα φαίνεται να είναι η μετατόπισή της προς το ΚΚΕ (κόκκινο πανί στην κυριολεξία) κι ένα σχόλιό της για την εύστοχη (και προφητική στην περίπτωσή της) ομιλία του ΓΓ στη βουλή για τις ΜΚΟ και τους αλληλέγγυους: α ρε Κουτσούμπα τα έλεγες...

Ποιος άλλος εμπλέκεται σε αυτήν την... πολύκροτη υπόθεση;
Η δικηγόρος Λεγάκη, από το παλιό (κατά άλλους μεταμοντέρνο) Ναρ που γνωρίσαμε, εκπρόσωπος κάποιων εργαζόμενων, που δούλευαν στο City Plaza και διεκδικούν τα δεδουλευμένα που τους οφείλονται. Έχω πάντως την εντύπωση ότι η πλειοψηφία των υπαλλήλων έχει επαφή με το ΠΑΜΕ και τη θρυλική (λόγω ονόματος κι όχι μόνο) ΠΚΞ. Σε κάθε περίπτωση αυτός που χρωστάει λεφτά, είναι το αφεντικό που διεύθυνε το ξενοδοχείο κι όχι η ιδιοκτήτρια που το μίσθωνε, όπως αρχικά είχε διαδοθεί.

Ποιος άλλος; Εσχάτως οι φιλελέδες με την φιλελεύθερη προβιά, που ειρωνεύονται όσους αριστερούς θέλουν τους μετανάστες στην πατρίδα μας, μέχρι να λουστούν και οι ίδιοι τις συνέπειες. Το οποίο μοιάζει συγκλονιστικά με τη γνωστή χρυσαυγίτικη εξυπνάδα: όποιος θέλει ξένους, να τους πάρει στο σπίτι του. Αν και το καλύτερο θα ήταν να τους ανταλλάξουμε με τους σκατόψυχους Αίλειναιςς και το μισό εκατομμύριο ψηφοφόρων των νεοναζί.

Το νήμα περιπλέκεται σε ένα κουβάρι λεπτομέρειες και γίνεται δύσκολο να το ξετυλίξουμε και να κρατήσουμε την ουσία. Η οποία πάντως δεν είναι να πάρουμε το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς και να υπερασπιστούμε την (όποια) Αλίκη Παπαχελά, ή τους μικροαστούς και την ιδιοκτησία τους, αλλά να δούμε πίσω από την επιφάνεια, τι παιχνίδι παίζεται και πού το πάνε.

Έχουμε την περίπτωση μιας κατάληψης που δεν παίρνει ένα δημόσιο χώρο ή κτίριο, για να ασκήσει εμμέσως πίεση στην πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της, αλλά απαλλοτριώνει έναν ιδιωτικό χώρο. Όχι όμως το Mirage πχ που βρίσκεται λίγο παραπέρα, ανήκει στην Εκκλησία και το διαχειριζόταν ο Δασκαλαντωνάκης. Κι η οποία επί της ουσίας (και πίσω από τις γραμμές των ανακοινώσεων) όχι μόνο δε στρέφεται κατά της κυβέρνησης για την εγκληματική της αμέλεια στο θέμα των προσφύγων, αλλά έχει την ανοχή και βασικά τη στήριξή της.

Παράλληλα ανοίγει το ζήτημα της ιδιοκτησίας (όχι μέσων παραγωγής, αλλά της ιδιοκτησίας γενικά) και μπαίνει αυτομάτως το ερώτημα, αν βρισκόμαστε σε προχωρημένη επαναστατική κατάσταση, για να αρχίσουμε τις απαλλοτριώσεις (επαναστατικώ δικαίω). Κι αν ναι, γιατί δεν ξεκινάμε από μερικά μονοπώλια και μπαίνουν στο στόχαστρο οι μικροαστοί; Εκτός κι αν είναι κάποιο (σατανικό σίγουρα) σχέδιο, να τους βοηθήσουμε να φαλιρίσουν μια ώρα αρχύτερα, για να αφήσουμε χωρίς κοινωνικούς συμμάχους την αστική τάξη και να την απομονώσουμε.

Πρώτα ήρθαν και απαλλοτρίωσαν το City Plaza. Δε μίλησαν, γιατί δεν πειράζαμε ούτε τρίχα από τη δική τους περιουσία.
Κι όταν ήρθε η δική τους ώρα, δεν είχε μείνει κανείς μικροαστός να διαμαρτυρηθεί και να το παίξει αγανακτισμένος πολίτης ενάντια στην παραβίαση της ιερής ιδιοκτησίας.

Κι όλα αυτά, όλως τυχαίως, λίγες μόνο μέρες μετά από τον (καθόλου ανεξήγητο πια) ντόρο που προκάλεσε το σχόλιο του Κουτσούμπα στη Βουλή για τις ΜΚΟ και τις κινηματικές μεταμφιέσεις τους. Και (κοίτα να δεις...) πάνω στην ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει την ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης, πιέζεται να πάρει κι άλλα μέτρα, νιώθει στριμωγμένη, σκέφτεται τις εκλογές ως διέξοδο και αναζητά εναγωνίως αριστερά, εναλλακτικά λίφτινγκ στο γερασμένο αντιλαϊκό της προφίλ.

Αλλά όποιος τολμήσει να αναρωτηθεί τα αυτονόητα, είναι ενάντια στους πρόσφυγες, τους αλληλέγγυους, υπέρ των μικροαστών, της αστυνομικής επέμβασης και δε συμμαζεύεται. Το έχουμε ξαναδεί άλλωστε το έργο (και πολύ πρόσφατα μάλιστα) για να ξεχαστεί, έτσι απλά.

Κάτι παράξενα πράγματα, ε...;