Χρόνια πολλά...

...κι ευτυχισμένη η νέα τάξη πραγμάτων...

Πλήρης επετείων κι αναμνήσεων η χρονική συγκυρία. Αλλά ο ιμπεριαλισμός τις διαστρέφει για να ξηλώσει τη συλλογική μνήμη.
Το θάνατο του μπρέζνιεφ (10 νοέμβρη) τον έκαναν ημέρα της αστυνομίας. Τη δημοκρατία της βαϊμάρης (9 νοέμβρη), νύχτα των κρυστάλλων και πτώση του τείχους. Και την ημέρα της οκτωβριανής την έκαναν γενέθλια του τρότσκι (εντάξει αυτό είχε γίνει από πριν).

Τρεις μέρες μετά το τείχος απεβίωσε κι η θρυλική πασιονάρια σε ηλικία 93 χρόνων. Η επίσημη εκδοχή είναι ότι πέθανε από πνευμονία, αλλά το πιο πιθανό είναι να πήγε από τον καημό της για το σοσιαλισμό που έπεφτε. Κι ας διαφώνησε με την επέμβαση των σοβιετικών στην άνοιξη της πράγας.

Οι φιέστες των αστών για τα εικοσάχρονα παίρνουν και δίνουν. Οι σεκίτες μαζεύουν υπογραφές κάτω απ’ το σύνθημα: η πτώση του τείχους δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή.
Οι ρωσικές αρχές σε κάποιες πόλεις έβαλαν τρεις μέρες νωρίτερα τη γιορτή της αστυνομίας για να αποτρέψουν τις συγκεντρώσεις των κομμουνιστών για τον οκτώβρη.
Λίγα μέτρα πιο εκεί προβοκάτορες νοσταλγοί της κροστάνδης φώναζαν συνθήματα από τα χρόνια των μπολσεβίκων: το κράτους τους λευκοφρουρούς αποκαλεί αλήτες, αλήτες είναι τα κνατ κι οι καγκεμπίτες…

Μόνο κομμουνιστές (διαφόρων αποχρώσεων) μπορούν να σταθούν όρθιοι μέσα σε όλη αυτή τη δίνη.
Στο ριζοσπάστη της τρίτης διαβάζουμε ότι οι εκδηλώσεις που οργάνωσαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ρωσίας σε κάθε γωνιά της χώρας δεν είχαν απλώς εορταστικό, αλλά αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα, προφανώς για να πιάσουν το ευρύ κοινό της κομσομόλ ναρ.
Και τώρα ας εξηγήσουμε αυτό το διαφόρων αποχρώσεων.

Το κκρο είναι ο διάδοχος πολιτικός φορέας του κκσε κι ηγέτης του είναι ο ζουγκάνοφ, που δεν είναι όμως γραμματέας, αλλά πρόεδρος της κε! Αστικό κόμμα νέου τύπου.
Στην ομιλία του στη συγκέντρωση της μόσχας ο πρόεδρος είπε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια κάτω απ’ τη σημαία του βλάσοφ, η χώρα δεν είχε καμία νίκη, ενώ η εξουσία διέπραξε μια σειρά βαριά εγκλήματα.
Ας δούμε ποια είναι αυτά τα εγκλήματα κατά της… χώρας.

-χάθηκε η μεγάλη δύναμη και τεράστιες εκτάσεις που μαζεύονταν σχεδόν μια χιλιετία.
-καταστράφηκαν χιλιάδες παραγωγικές επιχειρήσεις, ακόμα κι ολόκληροι κλάδοι.
-απώλεια της ασφάλειας και της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Από την εποχή του μεγάλου πέτρου ήμασταν για 300 χρόνια μεγάλη δύναμη και σήμερα απλώς υπάρχουμε.
-από τα βαρύτερα εγκλήματα που έγιναν ήταν η διαίρεση του ρωσικού λαού κι η απώλεια των ιδανικών για τα οποία αγωνιζόταν για εκατοντάδες χρόνια (προσέξτε: εκατοντάδες, όχι τα τελευταία εκατό).
-και (κάπου προς το τέλος) η απώλεια των κοινωνικών κατακτήσεων που πέτυχε ο οχτώβρης, ξεκινώντας από τη δωρεάν παιδεία έως και την εξασφάλιση των γηρατειών.

Αλλά ευτυχώς υπάρχει λύση.
Μια άλλη πολιτική με την εξασφάλιση κοινωνικών προγραμμάτων για δωρεάν παιδεία κι υγεία, εθνικοποίηση ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας (όχι των μέσων παραγωγής συνολικά), δημιουργία τεσσάρων κρατικών τραπεζών, αύξηση μισθών και συντάξεων. Τάχθηκε επίσης υπέρ της απομάκρυνσης από την κυβέρνηση των υπουργών που έχουν σημαντικά υπουργεία κλειδιά (κι ο καραμανλής από αυτούς την πάτησε).

Πραγματικό κουκουρούκου.
Κι ύστερα απορούν γιατί τους έχει πάρει φαλάγγι ο πούτιν.
Που ως καγκεμπίτης έζησε στο ανατολικό βερολίνο και δεν είχε πρόβλημα να θυμηθεί με νοσταλγία εκείνες τις εποχές (το ρεπορτάζ του ρίζου το γράφει με τέτοιο τρόπο που όποιος δεν ξέρει τη δήλωση από πριν δεν παίζει να καταλάβει για τι γίνεται λόγος).

Για τον ζιουγκάνοφ μπορεί να είναι η συνέχεια της αλυσίδας μαλλιά-φαλάκρα στους ηγέτες της μαμάς ρωσίας. Λένιν (φ), στάλιν (μ), χρουτσώφ (φ), μπρέζνιεφ (μ), αντρόποφ (φ), τσερνιένκο (μ) και τελευταίο το καραφλό υπόθετο με το σημάδι.
Αλλά όποιος θέλει το συνεχίζει: γέλτσιν (μ), πούτιν (φ). Ο μεντβέντεφ έχει μαλλιά, άρα και τα προσόντα για διάδοχος του πούτιν. Ο ζουγκάνοφ μάλον έχασε τη δική του ευκαιρία με την εκλογική νοθεία του γέλτσιν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Τυπικά μετά τον στάλιν στην αλυσίδα είναι ο μαλένκοφ που χρημάτισε ηγέτης (σε αντίθεση με τους αστούς ηγέτες που χρηματίζονται) για ένα μικρό μεταβατικό διάστημα. Αλλά ας μην αφήσουμε μια μικρή θητεία να μας χαλάσει έναν τόσο ωραίο μύθο.

Και το κόμμα γιατί δεν ξεκόβει από δαύτους; Έλα ντε.
Στο εσωτερικό θα το είχε κάνει ελαφρά τη καρδία και για λιγότερο σοσιαλδημοκρατικές θέσεις. Αλλά στο εξωτερικό οι σύμμαχοι δεν περισσεύουν (ενώ εντός…).

Η ίδια απορία γεννιέται στο τέλος της ίδιας σελίδας, όπου βρίσκουμε το ρεπορτάζ για την εκδήλωση της προοδευτικής για τον οκτώβρη. Την ίδια στιγμή που –αν κατάλαβα καλά- ο σύντροφος χριστόφιας ήταν στη φιέστα για την πτώση του τείχους.
Και με τον χωροφύλακα και με τους μπολσεβίκους…

Αλλά αυτά τα ξεκόμματα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το δείχνει κι η εμπειρία του κεκρ του τιούλκιν. Που στο δικό μου μυαλό παλεύει για την κεκροπία, διαλεκτική σύνθεση του κεκρ με την ουτοπία που παραπέμπει στο πρώτο όνομα της αθήνας.
Αλλά η αθηνά παλλάδα αφήνει το πουλί της σοφίας να πετάξει μόνο στο σούρουπο, αφού έχει χαθεί το τείχος και μας έχει πιάσει μπούφους ο γκορμπασόφ.

Το ρεπορτάζ του ρίζου αποδίδει με κομψές, γλαφυρές διατυπώσεις την ευέλικτη τακτική του κεκρ.
Διαφωνώντας με το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο του κκρο, κυρίως με το λεγόμενο κρατικό πατριωτισμό και τη σύνδεση-σύγχυση της εσσδ με την τσαρική ρωσία, η κομματική οργάνωση μόσχας (κομ) του κεκρ συμμετείχε στην κεντρική πορεία, αλλά πραγματοποίησε ξεχωριστή πολιτική συγκέντρωση στη ρωσική πρωτεύουσα.

Λίγο εξωκοινοβούλιο θυμίζει γιατί σε πιο μικρές πόλεις (από λένινγκραντ και κάτω) σφυρηλατήθηκε η ενότητα από τα κάτω κι οι πορείες ήταν κοινές. Ας δούμε παρακάτω.

Οι μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές του κεκρ προσπάθησαν να περάσουν και στην κόκκινη πλατεία όπου οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εμπόδιζαν την είσοδο.
Νάτες κι οι κόκκινες (όνομα και χρώμα) ζώνες. Αλλά εκεί δεν υπάρχει αράς για να το πάει στα άκρα.

Μετά από διαπραγματεύσεις με τις αστυνομικές αρχές, οι διαδηλωτές του κεκρ πέρασαν στην κόκκινη πλατεία, αφήνοντας πίσω σημαίες και πανό, όπως ζήτησαν οι αστυνομικές αρχές για να επιτρέψουν την είσοδο. Και μετά κατέθεσαν λουλούδια στο μαυσωλείο και στο μνήμα του στάλιν φωνάζοντας συνθήματα.
Ξενέρωμα. Ούτε ένα αυγό να ανάψουν λίγο τα αίματα δεν έριξαν.

Παρόλα αυτά οι σταλινικοί –τύπου κεκρ- εκτός εξουσίας είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου.
Αγνοί επαναστάτες, ιδεαλιστές (καμιά φορά και με τη φιλοσοφική έννοια του όρου), λίγο θρησκόληπτοι, αλλά αφοσιωμένοι κι ας μη νικάμε πάντα.
Με μια λέξη ό,τι περιγράφει ο κοτζιάς στο μυθιστόρημά του ο αλύγιστος. Που μαζί με όλα τα άλλα περιλαμβάνει και το άκαμπτος. Αλλά κατά βάση είναι άξιο θαυμασμού. Δεν είναι πολλοί αυτοί που το μπορούν.

Ωστόσο όλα αυτά επισκιάστηκαν από μια (ακόμα πιο) καλτ φωτό που ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μαζί με τα αφιερώματα στα εικοσάχρονα από την πτώση του τείχους.
Θα ήθελα να τη βάλω συνοδεία στο κείμενο, αλλά ποιος είμαι εγώ στην τελική για να πιάσω το τρένο της ετε και να τη σηκώσω από τον υπολογιστή της μπρέζνιεβα;

Η ιστορική φωτογραφία αποθανάτισε ένα τρυφερό φιλί του μπρέζνιεφ με τον χόνεκερ, δείγμα των ακατάλυτων δεσμών φιλίας που έδεναν τους λαούς της σοβιετικής ένωσης και της γερμανικής λαοκρατικής δημοκρατίας. Το όμορφο ενσταντανέ απεικονίστηκε με ζωγραφιά και στη δυτική πλευρά του τείχους.
Αλλά η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα το κράτησε κρυφό τα τελευταία είκοσι χρόνια και μας πρόβαλε ως πιονέρους διάφορους παπακαλιάτηδες στον αγώνα ενάντια στα ταμπού.

Η σκηνή έλαβε χώρα στα 1979, τριάντα χρόνια πριν. Πάνω στα τριαντάχρονα της DDR και την έναρξη της διεθνιστικής βοήθειας στη λδ του αφγανιστάν.

Στο τέλος εκείνης της χρονιάς, οι ΑΒΒΑ κυκλοφορούσαν το τραγούδι χάπι νιου γίαρ που ακούγεται ακόμα και σήμερα σε θλιβερές εορταστικές περιστάσεις.
Σε κάποιο σημείο ο στίχος αναφέρεται στο τέλος της δεκαετίας κι αναρωτιέται πώς να είναι άραγε τα πράγματα στο τέλος της επόμενης.
Δε φαντάζεσαι κι ούτε θέλεις να ξέρεις…
Μεγαλειώδης προτρέχουσα σύλληψη! Αντίστοιχη με του νοστράδαμου.

Αν και καμιά φορά καλό είναι να κάνουμε και το αντίστροφο μαθαίνοντας στο παρελθόν, γιατί η ιστορία προσφέρει γέλιο και συμπεράσματα.
Ο ευρών ασφαλείς πληροφορίες σχετικά με το τι έγραφε ο ρίζος όταν έπεφτε το τείχος αναδεικνύεται σε σύντροφο του μήνα. Οι δικές μου πληροφορίες δεν είναι και πολύ σόι και λέω να μην τις διασπείρω ωσότου τις διασταυρώσω…