Προσυνεδριακός διάλογος

Η κε του μπλοκ τα κατάφερε πάλι. Για δεύτερο σερί προσυνεδριακό έπαιξε με τον χρόνο κι έχασε. Το κείμενο που έστειλε τελευταία στιγμή έφτασε μάλον εκπρόθεσμα, αλλά τη διαβεβαίωσαν πως θα ληφθεί υπόψη. Θέλω να πιστεύω πως ήταν απλώς εκτός χρόνου (το ένα από τα δύο) κι όχι στα επτά που κρίθηκαν εκτός τόπου και θέματος.

Δεν είναι γραμμένο σε απολιθωματική μορφή, πιο πολύ μια αποτυχημένη προσπάθεια να μιμηθεί το λιτό λόγο της παλιάς φρουράς που τα 'λεγε σταλινικά και τσεκουράτα. Το κλασικό δίλημμα ήταν αν θα έπιανε ένα θέμα και θα το ανέλυε ή αν θα έβαζε λίγο απ' όλα. Προτίμησα το δεύτερο κι ο λιένιν βοηθός.

Η μπρέζνιεβα λέει ότι μοιάζει σαν δείγμα καλής διαγωγής, σε στιλ -κοιτάξτε, είμαι κι εγώ εδώ. Ένας ρεντ μπλόγκερ -που επιθυμώ να μην αποκαλύψω την ψευδωνυμία του- μου είπε πως τώρα τελευταία έχω γίνει γραμμίτης και με προβλημάτισε αρκετά. Η κε του μπλοκ χρησιμοποιεί αντ' αυτού τον όρο γραμμωμένος.
Μια συντρόφισσα τέλος χωρίς πολλή γράμμωση που το διάβασε εν είδει προδημοσίευσης είπε πως δεν είναι πολύ βασίλης κι όταν της ζήτησα πιο ειδικό προσδιορισμό το χαρακτήρισε κατάλληλο.
Αυτήν θα την πάρω για κυβερνητικό εκπρόσωπο στη λαϊκή εξουσία.

Βαθιά ανάσα και ξεκινάμε.
Από το 8ο στο 9ο συνέδριο, η οργάνωση διπλασίασε το δυναμικό της, μεταξύ άλλων γιατί μπήκε μπροστά στον αγώνα των μαθητών ενάντια στο νόμο Αρσένη. Στο μεσοδιάστημα από το 9ο συνέδριο, υπήρξαν δύο τέτοια ξεσπάσματα: ένα φοιτητικό με δύο γύρους για το άρθρο 16 κι ένα μαθητικό-νεολαιίστικο τον προπερασμένο Δεκέμβρη.
Σε κανένα από τα δύο όμως η οργάνωση δεν είχε τον ίδιο πρωτοπόρο ρόλο. Ειδικά στο λεγόμενο «Μαϊούνη» ενώ ήταν η μόνη δύναμη που είχε σηκώσει το θέμα της Μπολόνια και μπορούσε να δώσει προοπτική στο κίνημα, δεν έπιασε έγκαιρα το νήμα της οργής του κόσμου. Ο «Δεκέμβρης» απ’ την άλλη, εξετάζεται στις θέσεις μόνο ως μαθητικό κίνημα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν κάτι πολύ ευρύτερο.
Πέρα από την κριτική στη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, η ΚΝΕ οφείλει να δει αυτοκριτικά τη δική της αδύναμη παρέμβαση που τους άφησε το πεδίο ελεύθερο. Να πιάσει θεωρητικά το κομμάτι της τακτικής, της σχέσης συνειδητού-αυθόρμητου, της σύνδεσης γενικού-ειδικού, να βγάλει διδάγματα για τις μάχες που έρχονται.

Αυτό βάζει καθήκον θεωρητικής δουλειάς. Πρέπει να γίνουν πράξη όσα τονίζουν οι θέσεις. Επιμορφωτικές σχολές κι όμιλοι για όλα τα μέλη, αλλά και για τον κόσμο που είναι κοντά κι ενδιαφέρεται για το μαρξισμό, κάτι που μπαίνει προγραμματικά εδώ και χρόνια, από τη μεταπολίτευση ακόμα.
Ας έχουμε καθαρό και το εξής: θεωρητική δουλειά δεν είναι μόνο ιδεολογικό ατσάλωμα, αλλά κι επιστημονικό έργο, περαιτέρω ανάπτυξη της θεωρίας, αξιοποίηση της πλούσιας κληρονομιάς του σοβιετικού μαρξισμού.

Άλλο ζήτημα είναι ο στρατός, που δυστυχώς δεν αναφέρεται καν. Στον κόσμο κερδίζει έδαφος η θέση να γίνει επαγγελματικός (μισθοφορικός) για να καταργηθεί η θητεία. Παντού βασιλεύει το βύσμα και γεννιούνται συμβιβασμένες συνειδήσεις, έτοιμες να δεχτούν τις ίδιες καταστάσεις κι εκτός στρατοπέδου. Καλλιεργείται συστηματικά η λογική του βολέματος και της ατομικής λύσης.
Η στήλη στον Οδηγητή δε φτάνει. Χρειάζεται δράση, να ανοίξει σοβαρά το θέμα του συνδικαλισμού των φαντάρων. Δεν είναι πανάκεια από μόνο του, αλλά ανοίγει το δρόμο για μαζική παρέμβαση, κέρδισμα συνειδήσεων, σε ένα μέτωπο που ελάχιστα πράγματα γίνονται.

Στο μεσοδιάστημα από το 9ο βρέθηκα ως οργανωμένο μέλος και σε συνοικιακή όβα. Είναι κρίμα σε λαϊκές συνοικίες με αγωνιστική παράδοση κι εργατόκοσμο, να μην υπάρχει ουσιαστικά η ΚΝΕ. Χρειάζεται ευελιξία, πολυμορφία, αυξημένη ευαισθησία σε τοπικά προβλήματα. Και τα γραφεία της κόβας να γίνουν σημείο αναφοράς, πόλος έλξης για τον κόσμο με μια σειρά ανοιχτές εκδηλώσεις και δραστηριότητες που θα σπάνε το γκρίζο των μεγαλουπόλεων.

Πιστεύω πως ο διάλογος πρέπει να μείνει ανοιχτός και μετά το συνέδριο. Να ανοίξει η οργάνωση κατά καιρούς επιμέρους θεματικούς διαλόγους σε κομβικά ζητήματα. Να αξιοποιήσει το διαδίκτυο για την ύλη που δε μπορεί να χωρέσει στο μηνιαίο φύλλο, για την ανταλλαγή εμπειριών με ανταποκρίσεις συντρόφων από διάφορες πόλεις και χώρους. Και να φτιάξει ένα μέτωπο, όπου θα συσπειρώνει πλατειά κόσμο που δε συμφωνεί σε όλα κι όπου θα ξαναβρεί παλιούς συντρόφους που δεν είναι πια μέλη της αλλά μόνο χαμένες συνειδήσεις δε θεωρούνται.

Το κείμενο των θέσεων είναι μια αφετηρία. Κατά τη γνώμη μου ό, τι πιο καλογραμμένο έχει βγάλει η οργάνωση την τελευταία δεκαετία, κείμενο που απευθύνεται στους απ’ έξω κι όχι μόνο στους υποψιασμένους.

Καλή επιτυχία σύντροφοι. Γερά στον αγώνα

Dixi et salvavi τίποτα απολύτως. Αν είχα περισσότερο χωροχρόνο θα έγραφα κάτι παραπάνω για τα φοιτητικά.
Κριτικές ευπρόσδεκτες.