Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Προσυνεδριακός διάλογος

Η κε του μπλοκ τα κατάφερε πάλι. Για δεύτερο σερί προσυνεδριακό έπαιξε με τον χρόνο κι έχασε. Το κείμενο που έστειλε τελευταία στιγμή έφτασε μάλον εκπρόθεσμα, αλλά τη διαβεβαίωσαν πως θα ληφθεί υπόψη. Θέλω να πιστεύω πως ήταν απλώς εκτός χρόνου (το ένα από τα δύο) κι όχι στα επτά που κρίθηκαν εκτός τόπου και θέματος.

Δεν είναι γραμμένο σε απολιθωματική μορφή, πιο πολύ μια αποτυχημένη προσπάθεια να μιμηθεί το λιτό λόγο της παλιάς φρουράς που τα 'λεγε σταλινικά και τσεκουράτα. Το κλασικό δίλημμα ήταν αν θα έπιανε ένα θέμα και θα το ανέλυε ή αν θα έβαζε λίγο απ' όλα. Προτίμησα το δεύτερο κι ο λιένιν βοηθός.

Η μπρέζνιεβα λέει ότι μοιάζει σαν δείγμα καλής διαγωγής, σε στιλ -κοιτάξτε, είμαι κι εγώ εδώ. Ένας ρεντ μπλόγκερ -που επιθυμώ να μην αποκαλύψω την ψευδωνυμία του- μου είπε πως τώρα τελευταία έχω γίνει γραμμίτης και με προβλημάτισε αρκετά. Η κε του μπλοκ χρησιμοποιεί αντ' αυτού τον όρο γραμμωμένος.
Μια συντρόφισσα τέλος χωρίς πολλή γράμμωση που το διάβασε εν είδει προδημοσίευσης είπε πως δεν είναι πολύ βασίλης κι όταν της ζήτησα πιο ειδικό προσδιορισμό το χαρακτήρισε κατάλληλο.
Αυτήν θα την πάρω για κυβερνητικό εκπρόσωπο στη λαϊκή εξουσία.

Βαθιά ανάσα και ξεκινάμε.
Από το 8ο στο 9ο συνέδριο, η οργάνωση διπλασίασε το δυναμικό της, μεταξύ άλλων γιατί μπήκε μπροστά στον αγώνα των μαθητών ενάντια στο νόμο Αρσένη. Στο μεσοδιάστημα από το 9ο συνέδριο, υπήρξαν δύο τέτοια ξεσπάσματα: ένα φοιτητικό με δύο γύρους για το άρθρο 16 κι ένα μαθητικό-νεολαιίστικο τον προπερασμένο Δεκέμβρη.
Σε κανένα από τα δύο όμως η οργάνωση δεν είχε τον ίδιο πρωτοπόρο ρόλο. Ειδικά στο λεγόμενο «Μαϊούνη» ενώ ήταν η μόνη δύναμη που είχε σηκώσει το θέμα της Μπολόνια και μπορούσε να δώσει προοπτική στο κίνημα, δεν έπιασε έγκαιρα το νήμα της οργής του κόσμου. Ο «Δεκέμβρης» απ’ την άλλη, εξετάζεται στις θέσεις μόνο ως μαθητικό κίνημα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν κάτι πολύ ευρύτερο.
Πέρα από την κριτική στη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, η ΚΝΕ οφείλει να δει αυτοκριτικά τη δική της αδύναμη παρέμβαση που τους άφησε το πεδίο ελεύθερο. Να πιάσει θεωρητικά το κομμάτι της τακτικής, της σχέσης συνειδητού-αυθόρμητου, της σύνδεσης γενικού-ειδικού, να βγάλει διδάγματα για τις μάχες που έρχονται.

Αυτό βάζει καθήκον θεωρητικής δουλειάς. Πρέπει να γίνουν πράξη όσα τονίζουν οι θέσεις. Επιμορφωτικές σχολές κι όμιλοι για όλα τα μέλη, αλλά και για τον κόσμο που είναι κοντά κι ενδιαφέρεται για το μαρξισμό, κάτι που μπαίνει προγραμματικά εδώ και χρόνια, από τη μεταπολίτευση ακόμα.
Ας έχουμε καθαρό και το εξής: θεωρητική δουλειά δεν είναι μόνο ιδεολογικό ατσάλωμα, αλλά κι επιστημονικό έργο, περαιτέρω ανάπτυξη της θεωρίας, αξιοποίηση της πλούσιας κληρονομιάς του σοβιετικού μαρξισμού.

Άλλο ζήτημα είναι ο στρατός, που δυστυχώς δεν αναφέρεται καν. Στον κόσμο κερδίζει έδαφος η θέση να γίνει επαγγελματικός (μισθοφορικός) για να καταργηθεί η θητεία. Παντού βασιλεύει το βύσμα και γεννιούνται συμβιβασμένες συνειδήσεις, έτοιμες να δεχτούν τις ίδιες καταστάσεις κι εκτός στρατοπέδου. Καλλιεργείται συστηματικά η λογική του βολέματος και της ατομικής λύσης.
Η στήλη στον Οδηγητή δε φτάνει. Χρειάζεται δράση, να ανοίξει σοβαρά το θέμα του συνδικαλισμού των φαντάρων. Δεν είναι πανάκεια από μόνο του, αλλά ανοίγει το δρόμο για μαζική παρέμβαση, κέρδισμα συνειδήσεων, σε ένα μέτωπο που ελάχιστα πράγματα γίνονται.

Στο μεσοδιάστημα από το 9ο βρέθηκα ως οργανωμένο μέλος και σε συνοικιακή όβα. Είναι κρίμα σε λαϊκές συνοικίες με αγωνιστική παράδοση κι εργατόκοσμο, να μην υπάρχει ουσιαστικά η ΚΝΕ. Χρειάζεται ευελιξία, πολυμορφία, αυξημένη ευαισθησία σε τοπικά προβλήματα. Και τα γραφεία της κόβας να γίνουν σημείο αναφοράς, πόλος έλξης για τον κόσμο με μια σειρά ανοιχτές εκδηλώσεις και δραστηριότητες που θα σπάνε το γκρίζο των μεγαλουπόλεων.

Πιστεύω πως ο διάλογος πρέπει να μείνει ανοιχτός και μετά το συνέδριο. Να ανοίξει η οργάνωση κατά καιρούς επιμέρους θεματικούς διαλόγους σε κομβικά ζητήματα. Να αξιοποιήσει το διαδίκτυο για την ύλη που δε μπορεί να χωρέσει στο μηνιαίο φύλλο, για την ανταλλαγή εμπειριών με ανταποκρίσεις συντρόφων από διάφορες πόλεις και χώρους. Και να φτιάξει ένα μέτωπο, όπου θα συσπειρώνει πλατειά κόσμο που δε συμφωνεί σε όλα κι όπου θα ξαναβρεί παλιούς συντρόφους που δεν είναι πια μέλη της αλλά μόνο χαμένες συνειδήσεις δε θεωρούνται.

Το κείμενο των θέσεων είναι μια αφετηρία. Κατά τη γνώμη μου ό, τι πιο καλογραμμένο έχει βγάλει η οργάνωση την τελευταία δεκαετία, κείμενο που απευθύνεται στους απ’ έξω κι όχι μόνο στους υποψιασμένους.

Καλή επιτυχία σύντροφοι. Γερά στον αγώνα


Dixi et salvavi τίποτα απολύτως. Αν είχα περισσότερο χωροχρόνο θα έγραφα κάτι παραπάνω για τα φοιτητικά.
Κριτικές ευπρόσδεκτες.

8 σχόλια:

sniper είπε...

Οχι απλα δεν ειναι "πολυ Βασιλης", ντιπ για ντιπ Βασιλης δεν ειναι. Μα, πεντακοσιες λεξεις κειμενο? Εψαχνα με το ποντικι να δω που εχεις κρυμμενο το υπολοιπο και δεν το εβρισκα πουθενα! Λεω "δεν μπορει, θα εχει bonus track με δωρακια απο ομιλια του Μπρεζνιεφ". Δεν εκμεταλλευτηκες ουτε καν το οριο των λεξεων!

Οσο για το οτι ειναι δειγμα καλης διαγωγης, οτι εισαι πλεον "γραμμιτης" και οτι ειναι "καταλληλο", αυτα τα ακουω βερεσε. Και ιδου η αποδειξη: "Αυτό βάζει καθήκον θεωρητικής δουλειάς". Τι εψιλον γιωτα ειναι αυτο στο "δουλειας"? Εντελως εκτος γραμμης (βεβαια δεν εγινε τυχαια και η επιλογη της φρασης).

Επι της ουσιας τωρα, αυτο ειναι το κειμενο που θα ηθελα να εχω γραψει εγω αλλα βαρεθηκα. Εκτος απο το σημειο οπου βρισκεσαι οργανωμενο μελος σε συνοικιακη οβα. Ισως προσεθετα κατι για την αφομοιωση της στρατηγικης του Κομματος και της αντιληψης του για το σοσιαλισμο απο τη νεολαια, αλλα και για το πως και αν μπορει να αντιμετωπισει τον οπορτουνισμο ενα κομμουνιστικο κομμα που χανει τα ταξικα, επιστημονικα και επαναστατικα χαρακτηριστικα του, αλλα τεσπα. Αφου δεν εγραψα εγω, δεν με παιρνει να γκρινιαζω. Α! Ισως και κατι για τη στρατολογηση νεων μελων.

Ποτε ανεβαινεις?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Οι 500 μόλις λέξεις έχουν να κάνουν με τον χωροόνο που έλεγα και βασικά με το δεύτερο συνθετικό. Το έγραψα βράδυ και το έδωσα τελευταία μέρα σε σύντροφο που ήταν περιφρούρηση.

Αργώ ακόμα. Υπολογίζω κάπου μες στο μουντιάλ.

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Ακόμη στο βασίλειο της Αθήνας την βρίσκεις; Εδώ ο πατήρ απολίθωμα κουβαλούσε πανό στη Λ.Δ. του Βορρά...

A8lios είπε...

To binteo pou mou leges xtes:
http://www.youtube.com/watch?v=k6C_uR6hr44

Y είπε...

Πολυ καλό κείμενο. Ψύχραιμο και ουσιαστικό. Εγώ δε τα κατάφερα και πάλι.

Μια απορία μόνο, γιατί πρέπει να αξιοποιηθεί η κληρονομιά μόνο του σοβιετικού μαρξισμού?

Ο μη σοβιετικός μαρξισμός πχ. της Ρόζας ή του Γκράμσι και άλλων μετέπειτα δεν αξίζει δεκάρα?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Νομίζω ότι ο άβερελ απολαμβάνει μια ιδιότυπη δημοφιλία τελευταία στις πορείες που πηγαίνει. Πού και να πήγαινε σε περισσότερες.

Αυτό είναι, αλλά δεν τα 'χει όλα. Για να γουστάρουμε εμείς καλά τα λέει, στον πολύ τον κόσμο δεν ξέρω πώς φαίνεται.
Το μπιφτέκι σου σε περιμένει.

Δεν πήγαινε αντιπαραθετικά. Αλλά αφενός ο σοβιετικός μαρξισμός ήταν εκ των πραγμάτων πιο ανεπτυγμένος και πιάστηκε με ζητήματα που δεν απασχόλησαν τους δυτικούς και δε μπορούσαν να τους απασχολήσουν γιατί δεν τα είχαν μπροστά τους να τα μελετήσουν. Κι αφετέρου αν δεν αξιοποιήσει το κόμμα το σοβιετικό μαρξισμό και το κεκτημένο του -που τόσο πολύ δυσφημήστηκε- τότε ποιος θα το κάνει;

Μια χαρά αξιόλογοι στοχαστές είναι η ρόζα κι ο γκράμσι. Και προσωπικά δεν τους θεωρώ ακριβώς δυτικούς ή τέλος πάντων κάτι ξέχωρο από τους σοβιετικούς.

haridimos είπε...

"Στην επιτροπή έφτασαν συνολικά 101 κείμενα από τα οποία δημοσιεύτηκαν τα 92. Δεν δημοσιεύτηκαν 7 κείμενα γιατί είχαν περιεχόμενο εκτός θεμάτων του δημόσιου διαλόγου και 2 κείμενα που ήρθαν στην επιτροπή εκπρόθεσμα"
http://www.odigitis.gr/
Παρακάτω όμως έχει μόνο 30 κείμενα, 21-9 η αναλογία σφοι/σφσες.

Να υποθέσω πως η αναλογία εντός γραμμής, εκτός γραμμής είναι 30-62 ?

υ.γ. χωρίς αναφορά στο εξωκοινοβούλιο, τα post πάνε άπατα :-)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Βάλε κι αυτά που δημοσιεύτηκαν τους προηγούμενους μήνες και θα σου βγει ο αριθμός.

Είχε πολύ υλικό το τελευταίο φύλλο του πριν, αλλά θα ήταν άκαιρο να βγει τέτοιο κείμενο τώρα.
Αν είναι να πάει όπως στα άλλα η κουβέντα, καλύτερα ίσως να πηγαίνουν άπατα.