Και οι κάτω έσονται πάνω

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχω υπολογιστή χωρίς μόνιμη και σταθερή πρόσβαση στο διαδίκτυο και γράφω κείμενα σε ρυθμούς καρβέλα. Η κε του μπλοκ ζητάει την κατανόηση και τη συμπάθειά σας.

Συνεχίζουμε με φεστιβάλ της νΚα από εκεί που το 'χαμε αφήσει.
Στο λόγο του σκιώδη χάγιου ακούσαμε τρεις φορές μες σε δέκα λεπτά για τους από πάνω. Από πάνω όπως λέμε θεός.
Δυο εξίσου γενικές κι αφηρημένες έννοιες που ικανοποιούν μεταφυσικές ανησυχίες κι αν(τιερ)αρχικά φετίχ που κρύβουμε μέσα μας -όχι με πολλή επιτυχία, είναι η αλήθεια.

Η αποστροφή στο λόγο του καθόλου τυχαία: Το ντου στο κοινοβούλιο τρόμαξε τους από πάνω.
Κι ας λέει πολύ σωστά ένας παππούς από μια ιστορία του αντώνη στο γκράνμα πως όταν μπεις εκεί μέσα πρέπει να είσαι έτοιμος και να ξέρεις τι θες να βάλεις στη θέση του.

Τέτοια ντου μπορεί να μην τρομάζουν ακριβώς τους από πάνω, συναρπάζουν όμως τους από κάτω κι αριστερά. Φαντασιακό υποκατάστατο της εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα που ονειρεύεται το κίνημα όσο μένει σε χειμερία νάρκη.

Η έφοδος στον ουρανό διαμεσολαβημένη από παιδικές αρρώστειες μεταφράζεται λεκτικά σε ντου. Σε κάθε περίπτωση είναι πάντα διασκεδαστικό να βλέπεις έναν ασπρομάλλη να μιλάει με όρους φοιτητικής συνέλευσης. Που για σένα είναι νωπή ανάμνηση και την άφησες πίσω με την ελπίδα να βρεθείς εφεξής σε πιο σοβαρές διαδικασίες.

Ενώ γι' αυτόν είναι απωθημένο. Γιατί τα δικά του χρόνια έπεσαν μες στην χούντα κι ίσως να μην τις έζησε ποτέ. Ή μπορεί να του έχουν λείψει και να θέλει να τις ξαναζήσει. Αυτό θα πει αιώνιος έφηβος. Και πολιτικά ανώριμος συνάμα. Αλλά ας μείνουμε σε αυτά που μας ενώνουν. Και κάνουν εμένα αποστάτη της γενιάς μου, περισσότερο απολίθωμα από ποτέ.

Μένει όμως η απορία για τους από πάνω.
Είναι αυτοί που δείχνει σε κάθε γκολ ο μέσι κι οι βραζιλιάνοι; Θα τους υποχρεώσουμε στη λαϊκή εξουσία με διάταγμα να δείχνουν τη βάση στο πέταλο; Ή είναι κρυφός συμβολισμός για την επουράνια έφοδο των κάτω;

Διανύουμε κρίσιμες στιγμές. Όπου οι πάνω δε μπορούν να πληρώσουν το χρέος κι οι κάτω δε θέλουν να το πληρώνουν όπως πριν. Κι ήρθαν τα πάνω-κάτω και γίναμε άνω-κάτω.
(Π)άνω και κάτω, τούμπα και πατήσια, γίνανε ένα διαλεκτικό σύνολο με ενότητα και πάλη των αντιθέτων. Αφεντικά και δούλοι, ένα έθνος γίναμε ούλοι κι έχουμε άπαντες το ίδιο όραμα. Στάση πληρωμών. Εν τούτω νίκα.

Αλλά ο καθένας με τους δικούς του όρους. Υπάρχουν τρεις εκδοχές αντιμετώπισης του χρέους. Μας τις εξήγησε στην ίδια κουβέντα ο πι-πι, η ιστορική συνιστώσα για την 3½ διεθνή -αρκεί να βρούμε πού πέφτει το τσίμερβαλντ.
Η μία είναι αυτή της δικής μας ψοφοδεούς αστικής κυβέρνησης που ξεπουλάει τα πάντα. Η δεύτερη είναι με όρους μαχόμενου ρεφορμισμού, όπως στην αργεντινή που πέτυχε μερική διαγραφή του χρέους μετά από επαναδιαπραγμάτευση. Κι η τρίτη είναι η επαναστατική.

Οπότε διαλέγουμε ευκολάκι το γάμα, ε; Λυπάμαι, χάσατε.
Πρέπει να διακηρύξουμε το δεύτερο για να κάνουμε το τρίτο, λέει ο πι-πι. Ου μην και το μακρύτερο. Σατανικό!
Σαν τη λαϊκή εξουσία, ψιθυρίζει ο προβοκάτορας μέσα μου. Ναι, αλλά όχι ακριβώς. Εμείς το ίδιο πράγμα περιγράφουμε, αλλά με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Κι η τακτική πρόταση συμμαχίας ταυτίζεται εν τέλει με τη στρατηγική.

Αυτό το τρίτο βέβαια -που περνάει από τρίτους δρόμους και τρίτους πόλους- είναι κάπως προαιρετικό. Δεν το λέει σε όλους ο πι-πι. Εμείς που το ακούσαμε ήμασταν λίγοι κι εκλεκτοί. Κυρίως το πρώτο.

Μόνο αν γίνει το δεύτερο θα έχει νόημα να μιλάμε για το τρίτο και μια εναλλακτική αριστερή πρόταση.
Κι επίσης μόνο αν σώζαμε τον πλανήτη από τα πυρηνικά θα είχε νόημα να μιλάμε για έναν κόκκινο πλανήτη. Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν η νέα σκέψη και τα οικουμενικά προβλήματα.

Και μετά έβαλε τα γνωστά βήματα: στάση πληρωμών, εθνικοποίηση τραπεζών, έξοδος από την ευρωζώνη...
Τα άκουσε η σφισσα δίπλα μου (που ήρθε περιφρουρημένα) και τρόμαξε. Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; με ρώτησε.
Έλα ντε. Θα πιέσουμε τους πάνω να τα κάνουν για μας;
Και μάλιστα άμεσα γιατί πάνω-κάτω μες στο 11 η ελλάδα πάει για χρεοκοπία και ντε φάκτο παύση πληρωμών λόγω αδυναμίας.

Υπάρχουν όμως και πιο σοβαρές αναλύσεις, όπως του μηνακάκη στο πριν.
Τι πάει να πει βουλιάζουμε ως έθνος; Δεν είμαστε όλοι μαζί το ίδιο.
Βλέπει επίσης τη ρίζα της κρίσης στην πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους (επιτέλους, ξαναείμαστε με το μαρξ). Βάζει θέμα εξόδου και από την εε. Και στα περί κατοχής δίνει απάντηση βάση της ανισόμετρης ανάπτυξης (δεν ξέρω όμως αν το κάνει για να απορρίψει τα περί εξάρτησης).

Μας τα χαλάει μόνο στα καθεστώτα του υπαρκτού που κατασυκοφάντησαν τις ιδέες μας. Ευτυχώς δηλ που έπεσαν και γκρέμισαν τις ψευδαισθήσεις μας. Κι αν πιστέψουμε το σεκ τα γκρέμισαν οι λαοί με τον αγώνα τους. Από τα κάτω και δεξιά που λένε (κάτω να 'ναι κι ό,τι να 'ναι).
Η Αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμος στον πόλεμο των ρεβιζιονιστών.

Το σεκ σε όλα αυτά παίζει το ρόλο του τζων βαρδαξή κουτρουμπέση στους απαράδεκτους.
Ο κουτρουμπέσης είναι μικροαπαταεώνας που την κουτρουμπέφτει σε αθώα θύματα, τα αφήνει να πιστεύουν πως είναι λεφτάς που ψάχνει ευκαιρίες για να επενδύσει και τελικά τους παίρνει ό,τι έχουν.

Πάει να βάλει χέρι και σε ένα κτήμα της δήμητρας (νομίζω στο ζούμπερη) αλλά τελευταία στιγμή τον ξεσκεπάζουν κι ο παλαιοκομμουνιστής σπύρος ξεσπάει:
-Δε φταις εσύ, εγώ φταίω. Αφού εγώ είμαι προλετάριος από καταγωγή. Τι δουλειά έχω εγώ με το κεφάλαιο; Κάτω το κεφάλαιο!
-Κάτω! φωνάζουν κι οι άλλοι.
-Ζήτω εε... η εργατική πρωτομαγιά!
-Ζήτωωω!
-Ζήτω, δεν έχω κανένα πρόβλημα εγώ, λέει κι ο κουτρουμπέσης.

Ούτε το σεκ έχει. Σοσιαλισμός από τα κάτω. Κάτω η χούντα εε-δντ. Κάτω η κυβέρνηση του πασοκ.
Κάτω! Δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς μαζί με τη γσεε θα είναι πάλι. Και εις τη λαοκρατία πιστεύουμε.

-Τι έγινε ρε παιδιά; Έφτιαξα υλικό για επανάσταση;

Υγ: λάβαμε και προωθούμε από τον σφο αναγνώστη ροχάλα μία ανάλυση της κόντρα που μαζί με το ρίζο έχουν το καλύτερο εργασιακό ρεπορτάζ κι ένα σχετικό βιντεάκι. Ιδού και οι σύνδεσμοι:

http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=2999&pos=4&cat_id=48

http://www.youtube.com/watch?v=-cXOWvSmhEE&feature=player_embedded