Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Σα βγω από αυτή τη φυλακή

Κανείς δε θα σε περιμένει. Εκτός από τα προβλήματά σου που θα έχουν μείνει ακριβώς εκεί που τα είχες αφήσει. Μιζέρια, μοναξιά, ανεργία, δντ.

Ημερολόγια κατασκήνωσης – ημέρα δέκατη και τελευταία

Οι διοργανωτές μοιράζουν ερωτηματολόγια, αλλά τα αφήνω ασυμπλήρωτα. Έχω κακή εμπειρία από τότε που συμπλήρωνα πληρεξούσια στην οργάνωση ως αντιπρόσωπος.
Προέρχεσαι από εργατική οικογένεια;
Κοίτα να δεις. Ο άβερελ είναι οικοδόμος, αλλά δε συμμετέχει στα του σωματείου, γιατί έχει συνεργείο και δε θέλει να κάνει τα ίδια –λέει- με τους κουκουέδες υπεργολάβους. Μάλλον όμως θεωρητικοποιεί την τεμπελιά του. Κι η μάνα μου είναι καθηγήτρια αλλά τις προάλλες μίλησα με έναν μουλά και μου είπε πως δεν παράγει υπεραξία.
Οπότε και ναι και όχι.

Τώρα ο άβερελ είναι άνεργος, ο θηλυκός γονιός βγήκε στη σύνταξη κι εγώ αυτά τα ‘χω λυμένα. Αλλά τότε μου την είπανε και με πείραξε. Μετά ο γραμματέας μας είπε πως ό,τι είναι να ειπωθεί πρέπει να ειπώνεται και τουλάχιστον σιγουρεύτηκα για τη δική του ταξική καταγωγή.

Μας διάβασαν το τελικό κείμενο της διακήρυξης κι η συνέλευση διαλύθηκε εγκρίνοντας. Εάν τα έκανε αυτά το κόμμα στην ελλάδα, θα ήταν πρώτο θέμα συζήτησης τα επόμενα δέκα χρόνια. Αλλά εδώ τα κατάπιαμε αμάσητα και φουσκώσαμε με διεθνιστικό ενθουσιασμό.

Έξω φωνάζουνε όλοι σα σκύλοι και στα μπαλκόνια σιωπούν οι φίλοι
Κι εγώ που θέλω να κλείσω μάτι, έχω μείνει χωρίς κρεβάτι.

Οι τουρκογερμανοί παρέμειναν απάλευτοι μέχρι τέλους. Το τελευταίο βράδυ άνοιγαν στην ψύχρα σκηνές στο γιουνάν μαχαλά και ξυπνούσαν τον κόσμο για να πουν: brothers, we need alkohol. -Όχι αρκαντάς, δε χρειάζεσαι. Κι έτσι λιώμα είσαι.
Κι άντε εμάς μας έβρισκαν μέσα και μας ξυπνούσαν. Άμα δε βρίσκαν κανένα, τι ακριβώς έκαναν;

Φεύγοντας αφήσαμε πίσω ένα απέραντο σκουπιδαριό, δείγμα πολιτισμού κι αυτό-οργάνωσης. Καθώς κι ένα σωρό κεντροφόρες μέλισσες αντί αξίνας, αιχμή –συμβολική- για τους τροτσκιστές που θα έπαιρναν μετά από εμάς τον χώρο.
Η ελληνική αποστολή ήταν λαμπρή εξαίρεση στον κανόνα. Αφήσαμε μόνο κάτι σκηνές, αλλά πήραμε μαζί μας όλα τα έμψυχα, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Γενικά θα μπορούσε να γίνει ένα παζάρι μόνο με αυτά που έμειναν πίσω άκλαυτα, από μαξιλάρια μέχρι ρακέτες.

Στο πούλμαν για τον τσεσμέ, αρχίσαμε με τον κοντόχοντρο τα αποφθέγματα.
Αν τρέμεις από φόβο, όταν πέφτουν δακρυγόνα.
Αν τρέμεις από οργή κι αγανάκτηση όταν πέφτουν τα δακρυγόνα κι αντί για σένα, τα τρων οι μπάχαλοι κι οι αριστεριστές.
Αν τρέμεις από οργή κι αδικία όταν πέφτουν δακρυγόνα και τα τρως εσύ, αντί να τα φαν οι μπάχαλοι.

Τότε είμαστε όλοι σύντροφοι. Τα λέει κι ο γκεβάρα, μία σελίδα πριν το απόφθεγμα με τις κουκούλες.
Κι αν κάποιες φορές τρέμουμε τον ίσκιο μας, κατά βάθος ξέρουμε πως θέλει αρετή και τόλμη η συνείδηση της αναγκαιότητας. Δηλ η ελευθερία.

Επινοήσαμε από κοινού και την έννοια του ηθικού σωσία για συμπεριφορές και χαρακτήρες. Και βρήκαμε ότι ένα σωρό κόσμος είναι φτυστός ο κάουτσκι, που πρώτα ήταν λεβέντης, μαρξιστής αλλά ύστερα έγινε λακές και δε συμμαζεύεται.
Και η πίτσα στέκει μακριά κι αδιάφορη. Όχι για μένα. Αλλά για το αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο του κοντόχοντρου, που μου ‘βαλε την ιδέα.

Στο πλοίο της επιστροφής παίξαμε κρυφτούλι με τους υπαλλήλους που κυνηγούσαν όποιον ήθελε να ξαπλώσει και δεν είχε πληρώσει για καμπίνα. Εντάξει αρχηγέ με βρήκες. Σειρά σου να κρυφτείς τώρα.
Κι άντε να του εξηγήσω τι είπε ο λένιν, όταν τον ρώτησαν γιατί ταξίδευε πρώτη θέση. Εμείς σύντροφε την τρίτη θέση θέλουμε να καταργήσουμε, όχι την πρώτη.
Κι εμείς να φανταστείς ρε βλαδίμηρε ούτε καν πρώτη δεν πήγαμε. Στη δεύτερη παρεισφρήσαμε μπας και βολευτούμε, αλλά δε μας αφήσανε.

Στο τελωνείο της χίου σταμάτησαν μερικούς δικούς μας, βρήκαν τις κούτες απ’ τα duty free κι είπαν να βγάλουν εύκολο κέρδος, γιατί κανονικά το αφορολόγητο όριο είναι δύο πακέτα!
Όσοι είχαμε μείνει πίσω μαζευτήκαμε κι έγινε ένας μικρός χαμός σα συντονιστικό. Αλλά η συνδικαλιά που κέρδισε τη συνέλευση ήταν ότι δέκα μέρες στην τουρκία δεν είχαμε κανένα πρόβλημα και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί μας παίρνουν τον τουρισμό οι τούρκοι. Λίγο μπροστά με διαφορά στήθους από το είμαι πολίτης και πρέπει να με υπηρετείτε που ‘πε ο ρασκόλνικοφ σε ένα λιμενομπάτσο και το επιχείρημα της άγνοιας, γιατί τώρα με το δντ, δεν ξέρουμε τι φορολογείται και τι όχι.
Τελικά το λύσαμε με όρους κινήματος, γιατί ερχόταν κι άλλο καράβι και μας άφησαν για να αρμέξουνε τους επόμενους.

Νου-κου-α αφορολόγητα/ κι όνειρα ανομολόγητα (στο ρυθμό του συνθήματος νΚα χωρίς πουκάμισα)

Βγαίνω μια βόλτα στην αθήνα και σκοντάφτω σε κάθε τετράγωνο στα ίδια πρόσωπα. Δέκα άτομα που ξεμείναμε 15αύγουστο στην αθήνα μαζί με τα κορόιδα και τους μπάτσους και έπρεπε να αποφασίσουμε σε ποια απ’ τις δυο κατηγορίες ανήκαμε.

Εμείς ανήκουμε στον homo ομιλίτικους, είδος άκρως ομιλητικό, που μες στο κατακαλόκαιρο είχε κάτι σαν ολομέλεια στα γραφεία του βιβλίου-χάρτου που είναι γεμάτα με αναρχικά βιβλία κι αφίσες. Ποιος είπε ότι οι αναρχικοί δεν κάνουν πολιτική δουλειά;

Μπαλόνια με ήλιο που ξεμακραίνουν, χάνουν επαφή με τα εγκόσμια και μπερδεύουν την εποπτεία με την αφ’ υψηλού θεώρηση. Περνάν τα πάντα από κόσκινο, αλλά δε θέλουν να ζυμώσουν στις πλατειές μάζες. Κι απλώς απλώνουν την κουβέντα σαν τραχανά, σαν αυτόν που έφερε μαζί το παπαγαλάκι του κρεμλίνου. Φοβερή σημειολογία.

Κι ένας γιατρός γκασταρμπάιτερ να μας λέει για τους σουηδούς που επέμεναν να κάνει το εμβόλιο για τη γρίπη. Μέχρι που τους είπε ότι δε θέλει να το κάνει για πολιτικούς λόγους κι αυτοί πήγαν πάσο. Γιατί στη σουηδία το πολιτικό είναι προσωπικό. Και στην κοινωνία του μέλλοντος η πολιτική θα απονεκρωθεί μαζί με το κράτος.

Κι η επόμενη μέρα; Οπορτουνιστικές αγαπούλες με τη μπρέζνιεβα. Πολλή ιταλοντίσκο για να συνέλθουν τα αυτιά. Κουβέντα για τις πυρκαγιές στη μόσχα και την τοποθέτηση της οακκε. Κι απόηχος με τον πατριώτη κομάντο, μια τραμπούκο νΚαπελεύθερη με αδύναμους κρίκους και την κλασική ερώτηση: πώς πέρασες;

Τι απαντάς τώρα; Περίμενε να τα διαβάσεις στο μπλοκ;
Η πρώτη λέξη που σου ‘ρχεται στο μυαλό είναι περίεργα. Και μετά προσθέτεις, πολύ ωραία. Το περίεργα όμως υπερέχει. Πρώτα μπαίνει αυτό και μετά όλα τα άλλα.

Μια δεύτερη απάντηση που με κάλυψε είναι το κάπως συγκλονιστικά. Οι δέκα μέρες που ψιλοσυγκλόνισαν τον κόσμο. Εμπειρία μοναδική κι αναντικατάστατη, αλλά φτάνει τόσο. Ήταν απλώς συμπαθητικά και με αρκετές στιγμές βαρεμάρας. Στη νάξο προσωπικά πέρασα καλύτερα. Αλλά τη νάξο τη ξαναβρίσκεις. Ενώ αυτό το πανηγύρι λαών πολύ δύσκολα. Ειδικά στη γειτονιά σου.

Έφτιαξαν κι ένα βιντεάκι με τις εντυπώσεις των μελών της ελληνικής αποστολής. Ζήτησαν κι από μένα, αλλά τι να τους έλεγα; Για την πάλη των τάξεων και την επαναθεμελίωση που μένει ιστορικά αδικαίωτη;
Ή μήπως το άλλο το ποίημα που λέει ο κοντόχοντρος; Στάλιν εσύ που ανθίζεις στα σπαρτά... Κι αν το καλοσκεφτείς ποιοι συμμετείχαν στο κάμπινγκ ταιριάζει κιόλας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι τούρκοι δεν είναι οι καλύτεροι διοργανωτές. Μην κοιτάς τους ναρίτες που εντυπωσιάστηκαν. Είναι σαν την ινδή απ’ τον φιλέα φογκ που δεν είχε ξαναδεί χιόνι. Και με μια νιφάδα θα είχε ενθουσιαστεί.
Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά ανέλαβαν και το μουντομπάσκετ (όχι οι ναρίτες, οι τούρκοι).

Κι αυτό που θα μου λείψει περισσότερο είναι η ελληνική αποστολή. Ο καψιμιτζής που παίζει να είναι και μέλος του εμεπ. Ο τολιάτι που ως είδος τελεί υπό εξαφάνιση –όχι ως αρανίτης, αλλά ως μπασκετικός οπαδός του παοκ. Ο φρανκ ριμπερί, ο παπακαλιάτης με τα ανοιχτά πουκάμισα που χαλούσε την πιάτσα και το σύνθημα, ο σύντεκνος οβελίξ με τη φράμπαλα που είναι οικονομική και δεν τρώει πολύ, τα δυο κοριτσάκια που έλεγαν τον κοντόχοντρο κύριε χρήστο κι αυτός είναι επαρκής λόγος για να αφήσουμε το ένα από τα δύο να ζήσει. Το τασάκι που αψήφησε την ιδεολογική μοναξιά κι ήρθε μαζί μας. Και πιο πολύ αυτοί που δεν ανέφερα καν.
Με αυτούς ζήσαμε πράγματα και δεθήκαμε περισσότερο. Οι άλλοι σε ένα μήνα από τώρα θα είναι απλά ένα όνομα στο χαρτι με ένα μέιλ ή ένα φέις μπουκ που δεν έχω.

Κλείνω τα ημερολόγια με ένα ιντριγκαδόρικο κουίζ της κατηγορίας σωστό-λάθος.
-στη σμύρνη ένας αριστοκράτης νΚαπελεύθερος έβαλε έναν λουστράκο να του καθαρίσει έναντι αμοιβής τα παπούτσια του.
-το ναρ κι η νΚα –ως υπεύθυνοι για την αποστολή της σμύρνης- ειδοποίησαν από τις άλλες οργανώσεις μόνο τη νεολαία αράν.
-στο καράβι της επιστροφής, γνωστός ναρίτης που ανήκει στην πλειοψηφία, εθεάθη να διαβάζει με ζήλο το βιβλίο του χόλογουέι, πώς να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να πάρουμε την εξουσία.
-κατά την παραμονή της στην τουρκία το μόνο είδος μπάνιου που έκανε η κε του μπλοκ ήταν με νεράκι της θάλασσας.
-η αγαπημένη τούρκικη τράπεζα των μελών της αποστολής ήταν η ΑΚ ΒΑΝΚ.
-κανένα μέλος από την ελληνική αποστολή δεν έκανε διεθνιστικές επαφές στενού τύπου με μέλη άλλων αποστολών.

Σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν το πολύ δύο λάθη. Εκ των οποίων το ένα είναι μάλλον προφανές. Καλή τύχη.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν παίζεσαι !

Εκπληκτικό ... ημερολόγιο !

Άντε, Καλό Χειμώνα, τώρα !

Ανώνυμος είπε...

"Κι η μάνα μου είναι καθηγήτρια αλλά τις προάλλες μίλησα με έναν μουλά και μου είπε πως δεν παράγει υπεραξία."

ούτε οι εμπορουπάλληλοι, οι τραπεζουπάλληλοι παράγουν υπεραξία, ούτε οι εργαζόμενοι στις μεταφορές νομίζω αλλά ανήκουν στην εργατική τάξη. εκτός κι αν τους θεωρήσουμε όλους αυτούς "νέα μικροααστική τάξη" όπως έκανε ο Μαυρής σε ένα άρθρο του στο περιοδικό Θέσεις του Μηλιού το 80κάτι.

για 'μένα στην εργατική τάξη ανήκουν όλοι οι οι μισθωτοί εργαζόμενοι που ασκούν μια απλή εκτελεστική εργασία, χειρωνακτική ή διανοητική και ο μισθός τους δεν υπερβαίνει κατά πολύ το μέσο εργατικό μισθό.

Ανώνυμος είπε...

οι εργαζόμενοι στις μεταφορές ανήκουν σιγουρα αφού μετέχουν στην "παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων"΄.
ο ορισμός σου χωλαίνει αφου εντάσσει στην εργατική ταξη και τους μπάτσους.
Γενικά πρέπει να οριστεί η εργατική τάξη με μονο κριτηριο τη σχεση προς τα μεσα παραγωγης και οχι το μισθό (ο οποίος΄μπορεί να ειναι το κριτηριο διαστρωματωσης εντος της ταξης). Η θεση της εργατικής ταξης αποκλείεί κάθε κατοχή ή διευθυνση των μεσων παραγωγής (αποκλείοντας ετσι ανωτερα στελεχη εταιρειων), έχει ως αναγκαία προυποθεση τη μισθωτη σχέση με τον εργοδότη ενω παράλληλα πρέπει η εργασία τους να παράγει αξία προστιθέμενη στη συνολική του εμπορευματος (πάνε και οι μπατσοι). Το ζήτημα με τους δασκάλους μένει ανοιχτο αλλά μπορεί να λυθεί (ίσως μηχανιστικά) αν βαλουμε το κριτηριο δημόσιος ή ιδιωτικός τομέας. το πρόβλημα τείνει να το λύσει ο ίδιος ο καπιταλισμός που συρρικνωνοντας το δημόσιο τομέα αλλά και τα μεσοστρώματα των αυτο-απασχολούμενων, φέρνει τη διανόηση (γιατί αυτή μας δυσκολεύει κυρίως ) στην κατασταση της εργατικής ταξης

haridimos είπε...

Ναι αλλά τι θεωρούμε μέσο παραγωγής ;
Όσοι φτιάχνουμε κάνα pc και στηνουμε δίκτυα είμαστε εργατική τάξη ή πρέπει να περιμένουμε την επόμενη αναθεώρηση του όρου ;

Ανώνυμος είπε...

Λάθος είναι το 2 και το 6;;;; Για να δω ποσά έχω μάθει από σένα για το είδος αυτό που ακμάζει σε τροπικά κλιματα!
Βιργινία.

raskolikas είπε...

Μην το βλέπετε τυπικά. Ο δάσκαλος μορφώνει εργάτες καθιστώντας τους πιο παραγωγικούς, άρα ικανούς να παράγουν περισσότερη αξία, επομένως συμμετέχουν στην παραγωγή αξίας έμμεσα. Με τον τρόπο αυτό, στην εργατική τάξη εντάσσονται ακόμα και καθηγητές πανεπιστημίου, εφόσον ασχολούνται με το ακαδημαϊκό τους (εκπαιδευτικό και ερευνητικό) λειτούργημα στα πρότυπα της δημόσιας εκπαίδευσης και δεν έχουν ερευνητικά που χρηματοδοτούνται από εταιρίες.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε σε ένα από τα τελευταία βιβλία που βγήκαν από το κμε, ένα συλλογικό που γραψε κι ο κάππος για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην ελλάδα. Ή στο τελευταίο άρθρο της μπέλλου που τα βάζει σωστά σε γενικές γραμμές. Αλλά φευ.

Προσωπικά έχω καταλήξει στα εξής.
Βλέπουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά και συγκεκριμένα. Ο άβερελ μπορεί να είχε συνεργείο αλλά σκοτωνόταν στη δουλειά κι είχε και μισθωτή σχέση. Ως προς το συνδικαλιστικό θεωρητικοποιούσε πότε την έλλειψη χρόνου και πότε την τεμπελιά του, διαλεκτικά δεμένες μεταξύ τους.

Ο θηλυκός γονιός ανήκει σε αυτό που ο μαΐλης λέει εργαζόμενο λαό. Και μάλλον και στην εργατική τάξη αν λάβουμε υπόψιν την ανάλυση για τον συλλογικό εργαζόμενο που εκτός από τις μεταφορές περιλαμβάνει και το να μάθεις πέντε πράγματα για να μπορείς να δουλέψεις κ να βγάλεις υπεραξία για το κεφάλαιο. Δηλ τους δασκάλους και τους καθηγητές.

Τα άλλα να τα δούμε αλλά να έχουμε υπόψιν και τι θέλουμε να βγάλουμε. Να πούμε πχ ότι ο τάδε δεν είναι εργάτης αλλά μικροαστός, γι' αυτό να μην έχει λόγο στο μέτωπο; ή να τον προσέχουμε γιατί είναι ύποπτος;
Το κόμμα ως πολιτική έκφραση της εργατικής τάξης καλείται να ενώσει τα διάφορα στρώματα, να εκφράσει την ενότητα των συμφερόντων τους ενάντια στο κεφάλαιο, κι όχι να πιαστεί από μια διαφορά και να την απολυτοποιήσει. Τα λέει καλά κι ο τραβασάρος στην προτελευταία κομεπ που απαντάει στον χάγιο για τον πολυκομματισμό στο σοσιαλισμό.

-Ευχαριστούμε πολύ, παίζουμε τα πάντα με όλους. Καλό φθινόπωρο -που έχει διαλεκτικά και λίγο από καλοκαίρι μέσα του.
Για εμάς της ανεργατικής τάξης, όλος ο χρόνος καλοκαίρι είναι. Μόνο η θερνοκρασία αλλάζει.

-Βιργινία θα κρατήσω λίγο ακόμα σασπένς και μετά οι απαντήσεις.

Ανώνυμος είπε...

@ανώνυμος
δλδ όποιος είναι δημόσιος υπάλληλος είναι μικροαστός; οι συμβασιούχοι, οι ελαστικά εργαζόμενοι του δημοσίου δεν ανήκουν στην εργατική τάξη; μια μόνιμη καθαρίστρια στο δημόσιο;

η εργασία των εμπορουπάλληλων παράγει αξία προστιθέμενη στη συνολική του εμπορευματος; είναι ή όχι εργατική τάξη;

θεωρητικά, αν υπάρχει καποιος που δεν κατέχει ούτε διευθύνει μέσα παραγωγής, έχει μισθωτή σχέση με τον εργοδότη και παράγει υπεραξία αλλά λαμβάνει μισθό που απέχει κατά πολύ από το μέσο εργατικό μισθό είναι εργατική τάξη;

Ανώνυμος είπε...

αντιγράφω από ένα κείμενο της κ.ο ανασύνταξη με το οποίο τυχαίνει να συμφωνώ:

"Εξετάζοντας, ο Μαρξ, στον 1ο τόμο του Κεφαλαίου την υλική παραγωγή και πιο συγκεκριμένα την παραγωγή που ενσωματώνεται σε προϊόντα, διακρίνει στο επίπεδο των κοινωνικών τάξεων από τη μία μεριά τους βιομηχάνους καπιταλιστές, που είναι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, και από την άλλη τους βιομηχανικούς εργάτες, από τους οποίους αποσπάται η υπεραξία και δίνει έναν ορισμό για τις τάξεις που μένει σε αυτό το επίπεδο. Ο ορισμός αυτός θα συμπληρωθεί στον 2ο τόμο. Εκεί, εξετάζοντας φαινόμενα που αφορούν την κυκλοφορία του κεφαλαίου (εμπόριο, τράπεζες κλπ), διακρίνει ότι σε αυτό το επίπεδο έχουμε όχι μόνο βιομηχάνους καπιταλιστές αλλά και έμπορους και τραπεζίτες στη μεριά της αστικής τάξης, και πέρα από τους βιομηχανικούς εργάτες έχουμε εμποροϋπάλληλους, τραπεζοϋπαλλήλους κλπ στη μεριά της εργατικής τάξης. Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο, στην εργατική τάξη ανήκουν όχι μόνο εκείνοι που παράγουν άμεσα υπεραξία, αλλά και όλοι οι μισθωτοί που βοηθούν στην πραγματοποίηση της υπεραξίας.

Τέλος, στον 3ο τόμο του κεφαλαίου έχουμε ακόμα ένα επίπεδο αφαίρεσης, αυτό του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού. Εδώ λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους οι σχέσεις των τάξεων με τα μέσα παραγωγής, ο ρόλος στην οργάνωση της εργασίας, καθώς και το ύψος και ο τρόπος απόκτησης του εισοδήματος. Με βάση αυτά τα κριτήρια, στην αστική τάξη εντάσσονται πέρα από τους ιδιοκτήτες του κεφαλαίου και οι ανώτεροι διευθυντές των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, εφόσον έχουν διευθυντικό ρόλο στην οργάνωση της παραγωγής και λαμβάνουν και υψηλό εισόδημα, καθώς και τα ανώτερα στελέχη της κρατικής πυραμίδας. Αντίστοιχα τα κατώτερα στρώματα της αστικής κρατικής μηχανής εντάσσονται στην εργατική τάξη (εκτός προφανώς από τα σώματα ασφάλειας).

Τέλος, στην εργατική τάξη ανήκει και ο εφεδρικός στρατός, δηλαδή οι άνεργοι. Πρέπει να σημειωθεί, ότι η μαρξιστική διάκριση σε ενεργό και εφεδρικό στρατό της εργατικής τάξης είναι μεθοδολογική και όχι οντολογική. Δεν είναι δηλαδή δυο διαφορετικές τάξεις."

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Η θεωρία (η κλασσική) λέει:

Αυτός που δεν έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του, ο, κάθε μορφής, μισθωτός, ανήκει στην Εργατική Τάξη !

Άρα, το ζητούμενο είναι, να δούμε σήμερα τι εννοούμε με τον όρο "μέσα παραγωγής" !
Αν λύσουμε αυτό, τότε τα λοιπά απαντώνται πιο εύκολα !

Καλημέρα σας !

Ανώνυμος είπε...

Όχι καλή μου Βιργινία το ναρ και η νκα ειδοποίησαν όλη την Ανταρσύα την κνε ακόμα και τη νεολαία συν. Το λάθος είναι οτι η οπορτουνίστικη ηγεσία του μπλοκ έκανε μπάνιο και εκτος θάλασσας. Άλλαξε ακόμα και μπλούζα σε στιγμή μεγάλης εμπνευσης (ξέρεις εσύ νεαρέ). Επιβεβαιώνω τέλος πως ορισμέμοι συντροφοι της νκα ξεδίπλωσαν το διεθνιστικό τους ταμπεραμέντο στο καμπινγκ και κάποιοι άλλοι στην Πόλη...
Τέλος σφοι κατα γενική ομολογία η εργατική τάξη πάει στον παραδεισο. Θα τα πούμε εκεί λοιπόν, δασκαλοι καθηγητές, χειρονάκτες εργάτες κ μισθωτοί κάθε είδους (μπλοκάκιδες συμπεριλαμβάνονται).

Γούφιους

Ανώνυμος είπε...

καλα εγω μια υποθεση εκανα, δεν τα ξερω και απο τα μεσα (κατω και αριστερα) αλλα οταν λες την ειδοποιησατε τι εννοεις? να ερθουν μαζι σας?
βιργινια

ουγκ, ουγκ! είπε...

Από σένα δε το περίμενα αυτό Λέονιντ Ίλιτς.. Ο τίτλος δεν είναι σαν βγω από αυτή τη φυλακή όπως μας τραγούδησε ο Νότης με παράπονο ποινικού κρατουμενου και νάζι, αλλά "κι αν βγω", που δεν προϋποθέτει έξοδο απαραίτητα.
Με συντροφικούς ασπασμούς, καλο χειμώνα (που λεμε κι εμείς οι Αθηναίοι).

Ανώνυμος είπε...

@ανωνυμος νο1)
οι ποδοσφαιριστες ανηκουν στην εργατικη ταξη?

@βιργινια
αν λες οτι το 6 ειναι λαθος μαλλον δε σου χει μαθει τιποτα για τους (ε)ξωτικους το απολιθωμα
κι εγω αυτο με το μπανιο πονταρω οτι ειναι λαθος. ισως κι αυτο με τα παπουστια αν και δεν ημουν εκει

γουφιους μας ελειψες

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εγώ πάλι το περίμενα ουγκ. Θα βάλω τα δυνατά μου να σε απογοητεύσω κι άλλο.

Η βιργινία από μένα παίρνει δέκα. Το εύκολο λάθος ήταν το τελευταίο. Σιγά μη δεν άπλωναν τα διεθνιστικά πλοκάμια τους οι νΚαπελεύθεροι.
Κι άντε να είναι λάθος και το δύο. Η επίσημη γραμμή του ρεύματος και του γούφιους το διαψεύδουν. Αλλά οι αδιασταύρωτες φήμες άλλα λένε.
Κι όπως είπε κι ο κομάντο όταν τις άκουσε: νεολαία αράν, γιατί έχουν κι άλλους;
Βάση της ίδιας φημολογίας το εμεπ απευθύνθηκε σε κνε και νκα αλλά η οργάνωση δεν ασχολήθηκε.

Βιργινία είσαι έτοιμη να δεις και να αντιμετωπίσεις το είδος τους...

Ανώνυμος είπε...

Βιργινία εγώ συμφωνώ με το παραπάνω συμπέρασμα
ΜΠΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

-Δλδ οι διευθυντές της Περισσός ΑΕ σε ποιά τάξη ανήκουν?

κοντόχοντρος Πάγκαλος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Να μπει, αλλά όχι όπου να 'ναι. να μπει ανταρσυα κεντρικής μακεδονίας και να ακούει ναρίτες να λένε για σπάσιμο στους άλλους ότι πρέπει να πάτε με το παμε.
Και μετά να ρωτήσει για τις διαδικασίες. Πώς παίρνονται αποφάσεις ρε παιδί μου. Τελευταία λύση λέει η ψηφοφορία. Σα να λέμε η εσχάτη των ποινών. Μην ξεπέσουμε και τόσο χαμηλά, ε;

Κι αφού μπεις εκεί βιργινία θα γνωρίσεις από κοντά και τον κοντόχοντρο και θα καταλάβεις ότι είναι πιο κκε απ' όσο θέλει να δείχνει παραέξω. Εδώ τα γράφει αλλιώς για να τα βλέπουν κάτι ναρίτες φίλοι του.
Ε, κύριε χρήστο;

Ανώνυμος είπε...

να μπω να μπω (μηπως πασχω απο εισοδισμο γιατρε μου?) αλλα δεν ξερω τι να παιξω στα παιδια ετσι κι αλλιως τα ξερουν ολα. Τωρα και εσυ ρε απολιθωμα ψηφοφοριες και βλακειες. Ξενερωτα πραγματα. Αμα δεν συγκρουστεις με τον "συντροφο" σου πως θα εχεις το επαναστατικο παθος που διακρινει τους "κομμουνιστες"
Βιργινια

ουγκ, ουγκ! είπε...

@ μπρεσνιεφ "ιδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες" :P

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άσχετο, αλλά για σένα με τρώει.
Εσύ τι ψήφισες στη δίπλα στήλη;

ουγκ, ουγκ! είπε...

Χόνεκερ και τη φωτογραφική επιλογή, παρόλο που χωρίσαμε..