Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Επετειακό σημείωμα

Αν θες να μιλήσεις για το δεκέμβρη, πρέπει βασικά να μιλήσεις για την εντυπωσιακή έλλειψη συνέχειας που (δεν) άφησε πίσω του. Μια ρωγμή στο μονότονο καθημερινό σκηνικό που επουλώθηκε σχετικά γρήγορα, αλλά πρόλαβε να καταπιεί στο ενδιάμεσο κάθε επίδοξο πολιτικό σκηνοθέτη -πλην ίσως της αναρχίας. Μια μαύρη τρύπα που ρούφηξε τους πάντες κι απελευθέρωσε συσσωρευμένη ενέργεια, αλλά δεν άφησε να περάσει κάποιο φως που θα έσχιζε τα σκοτάδια. Έμεινε τομή ακίνητη στον χρόνο που χάθηκε στη γωνία κι όσο απομακρυνόμαστε ξεθωριάζει (τρεις μήνες μετά έμοιαζε ήδη κάτι πολύ μακρινό). Αυτό όμως εν μέρει οφείλεται και στην άχλη της συλλογικής μνήμης που τύλιξε τα γεγονότα και τους προσέδωσε μυθικές διαστάσεις.

Οι σημερινές εκδηλώσεις είχαν αντικειμενικά κάτι επετειακό. Ένας φόρος τιμής –όχι μόνο στο παιδί, όσο- στις μέρες που ζήσαμε και τις στιγμές που άφησαν στον καθένα μας να τις διηγείται. Ακόμα κι αν είναι φουσκωμένες, με δυο-τρεις (σοβιετικές) αρκούδες η καθεμιά για εφέ, έχουν αυθεντική αξία.

Πχ σαν αυτή του κομπάσο απ’ το γκράνμα –που έχει χαθεί διαδικτυακά- για έναν τύπο που έτρεχε μαζί με άλλους να γλιτώσουν τα χημικά και μετά από κάνα πεντάλεπτο τρεχάλα, συνειδητοποιεί ότι το δακρυγόνο έχει πέσει στην τσάντα του και τον ακολουθεί..
Μετά, στις ευρωεκλογές, είδε λέει (ο κομπάσο) εφιάλτη με το όνειρο του δεκέμβρη και για πρώτη φορά δεν ψήφισε το κόμμα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι τύψεις του εφιάλτη θα τον ακολουθούσαν, σαν το δακρυγόνο στην τσάντα του φίλου του.

Η δύναμη κάθε μύθου είναι η σύνδεσή του με την πραγματικότητα. Κι αυτός του δεκέμβρη βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Υπάρχουν βέβαια και παραμυθάδες που επιχειρούν διάφορες παραμυθένιες συνδέσεις για να φτάσουν στο συμπέρασμα που θέλουν.

Κάποιοι θέλησαν να τον συνδέσουν με την οικονομική κρίση, θεωρώντας τον ως την πρώτη έκρηξη στο έδαφος της νέας πραγματικότητας. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο δεκέμβρης ήταν –και- ένα ξέσπασμα απελπισίας για ένα μέλλον χωρίς ελπίδα, αλλά η κρίση δεν είχε φτάσει ακόμα στα μέρη μας.

Αυτή εκδηλώθηκε αργότερα φέρνοντας ως αντίδραση μια σειρά απεργιακές κινητοποιήσεις με το αποκορύφωμα της 5ης μάη. Κι ήταν εκεί ακριβώς που φάνηκαν τα όρια κι οι συνέπειες της πρακτικής που μας «κληροδότησε» ο δεκέμβρης˙ μία άκρως αντιφατική διαδικασία. Βόμβα που έσκασε, αλλά δεν ακούμπησε. Μαζική διεργασία που τρόμαξε τις μάζες και τις έκλεισε σπίτι τους.

Χωμένες στους υπόνομους του μετρό, αποφεύγουν το κέντρο της μητρόπολης και των εξελίξεων. Κρύβονται στα λαγούμια τους, χωρίς να βλέπουν φως στο τούνελ, μόνο πού και πού τη νικολούλη, αντί να συνεχίσουν το σκάψιμο από εκεί που σταμάτησε ο γερο-τυφλοπόντικας καπιταλισμός και η κρίση του που υποσκάπτει τα ίδια του τα θεμέλια.

Κάποιοι άλλοι επιχείρησαν να το συνδέσουν με την ανταρσύα (ή αν-τ-αρχία, όπως θα την έλεγε ένα μικρό παιδί, με παιδικές αρρώστιες κι αντίστοιχη νοοτροπία, που δε μπορεί να πει καλά το χίγμα και τα τρία σίγμα του ρούση για το χταλινικό, χεχταριχτικό κουκουέ).
Πήγαν να την παρουσιάσουν ως ώριμο, πολιτικό τέκνο της οργής του δεκέμβρη και της ανάγκης των καιρών, δίνοντας κινηματικό άλλοθι στα εκλογικά μαγειρέματα που είχαν ξεκινήσει από τις εκλογές του 07’ και το συντονισμό που ούτε τις συνιστώσες μεταξύ τους δεν έχει καταφέρει να συντονίσει.

Κάνουν μια βολική γραμμική ένωση που δεν προκύπτει λογικά: από το δεκέμβρη στην κούνεβα κι από εκεί στο σπόρτιγκ, ξεχνώντας τις αντιφάσεις. Όπως πχ ότι στο ενδιάμεσο το κύμα του δεκέμβρη σταμάτησε για τις διακοπές των χριστουγέννων κι έδειξε πολύ χαλαρά αντανακλαστικά στις πορείες για την παλαιστίνη που έγιναν το ίδιο διάστημα.

Αυτό δεν το λέω για να βλογήσω τα δικά μας γένια κι αντανακλαστικά. Έγιναν πολλές συζητήσεις για το αυθόρμητο, αλλά αυτό πριν απ’ όλα το μετράς στον εαυτό σου. Στο πώς αισθάνεσαι και εάν αυτό συμβαδίζει με το κοινό –πρωτοπόρο- αίσθημα και μπορεί να το πάρει και να το πάει λίγο παραπέρα.
Όταν όμως είναι νεκρό σε σένα και το δυναμικό σου πώς να θέσει σε λειτουργία των υπολοίπων;

Καλή παρέμβαση είχαμε μόνο εκεί που είχε πιο μόνιμα χαρακτηριστικά. Στους μαθητές και στην απεργία στις δέκα του μηνός. Ακόμα κι εκεί όμως, υπήρχε αμηχανία, απουσία στόχευσης και σχεδίου.
Θυμάμαι ενδεικτικά την πρώτη μέρα που ήμασταν στους δρόμους (δευτέρα, γιατί την κυριακή δεν κατεβήκαμε καθόλου). Η συγκέντρωση ήταν τελείως πρόχειρη, διαβάσαμε μόνο την ανακοίνωση της κε από μία ντουντούκα(!) κι ολοκληρώσαμε την πορεία –αν όχι τροχάδην- σε ρυθμό τροτ.

Ο δεκέμβρης πέρασε σαν λίβας που καίει τα σπαρτά πάνω από τις οργανώσεις και τα πολιτικά τους σχέδια. Πυρπόλησε κάθε προσπάθεια να εξημερωθεί πολιτικά και να του δοθεί κάποιο περιεχόμενο. Σιγόκαψε σαν καύσιμο το πάθος του κόσμου, που ξεθύμανε και πέταξε φαντασιακά για την έφοδό του στον ουρανό, αλλά διασταυρώθηκε κάθετα με τις πέτρες που έπεφταν και βγήκε νοκ άουτ.

Το μόνο που άφησε πίσω του είναι ένα στείρο αντιμπατσικό αίσθημα που διαμορφώνεται σταδιακά σε παγιωμένη συνείδηση κι αρχίζει πλέον να μην ενοχλεί κανέναν, γιατί ο κόσμος συνηθίζει κι έχει αναπτύξει αντισώματα απάθειας σε αυτά που βλέπει γύρω του.

Η φετιχοποίηση της βίας˙ του ειδοποιού χαρακτηριστικού που έκανε το δεκέμβρη να ξεχωρίζει, αλλά έκτοτε επαναλαμβάνεται εθιμοτυπικά, σαν κακέκτυπο, με όρους μικροαστικού ξεσπάσματος και κοινωνίας του θεάματος.

Ο μόνος πολιτικός χώρος που έπαιξε μπάλα στο γήπεδό του ήταν η αναρχία που βγήκε ενισχυμένη σε όλα τα επίπεδα. Επέβαλε τα μέσα, την ιδεολογική της ηγεμονία, την χαρά της καταστροφής. Είχε κινηματική ασυλία και πρωτοβουλία κινήσεων. Η ενίσχυσή της σε επίπεδο συσχετισμών ήταν ορατή τόσο στις πορείες και τα μπλοκ που συγκροτεί, όσο και στην αύξηση της αποχής στις εκλογές.

Ποιες ήταν όμως οι ταξικές προεκτάσεις; Κάποιοι βλέπουν έναν εμφύλιο μικροαστών. Εκτόνωση και μικροαστικό ξέσπασμα εναντίον νοικοκυραίων που φρίττουν με τη μικροαστική καταστροφή και τις σπασμένες βιτρίνες. Κάποιοι άλλοι (θέλουν να) βλέπουν πρελούδια των ταξικών, εργατικών αγώνων του μέλλοντος. Και δίπλα σε αυτό υπήρχαν και λούμπεν καταστάσεις, βγαλμένες κατευθείαν από την σιδερένια φτέρνα, που μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ στο κίνημα.
Όλα μαζί σε ένα καζάνι που σιγοβράζει κυοφορώντας κοινωνικές εκρήξεις. Κι η κουτάλα της εξουσίας το ανακατεύει για να τις αποτρέψει.

Πρόβλημα, πρόβλημα, πες μου πώς το λύνεις; Προβληματική επαφή με το αυθόρμητο. Πρόβλημα του ίδιου του αυθόρμητου να εκφραστεί συνειδητά χωρίς να εκτονώνεται. Πρόβλημα ανάδειξης θεσμών (ας είναι κι αντιθεσμοί) που να γεννιούνται στο κίνημα και να το συντονίζουν. Πρόβλημα ανάδειξης μορφών που να αντιστοιχούν με τις ανεβασμένες διαθέσεις του κόσμου που αγανακτεί και ψάχνει διέξοδο.

Το αυθόρμητο (στο βαθμό που ήταν τέτοιο) εκδηλώθηκε σαν αφηνιασμένος ταύρος που ερεθίζεται από το οργανωμένο κόκκινο, ενώ οι ροσονέρι πασχαλίτσες προσπαθούν απεγνωσμένα να πιαστούν πάνω του και να το δαμάσουν. Κι όπως πάσχιζαν να κρατηθούν, σε στιλ ροντέο, για να μη μείνουν σαν κι εμάς, μοναχικοί καουμπόηδες, κατέληξαν αναπόφευκτα ουρά του και σέρνονταν πίσω του.

Πώς να κρατήσεις έναν κεραυνό χωρίς να σε κάψει; Και πώς να τον οδηγήσεις μακριά από τα τζάμια και τις βιτρίνες που λειτουργούν σαν αλεξικέραυνα και τον εγκλωβίζουν; Αυτά είναι τα ερωτήματα που έθεσε ο δεκέμβρης και δύο χρόνια μετά παραμένουν στην ουσία τους αναπάντητα.

Υγ: φέτος δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για το δεκέμβρη. Διάβασα όμως μερικές πανηγυρικές αναλύσεις που μου κάθισαν στο λαιμό και μου πρόσφεραν το κίνητρο που μου έλειπε. Το οποίο ήταν καθαρά αρνητικό κι ο αρνητισμός αυτός μπορεί να βγήκε στο κείμενο και να κάθισε με τη σειρά του στο λαιμό άλλων.
Φαύλος διαλεκτικός κύκλος.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Δεκέμβρης του 08 (ότι κι αν ήταν αυτός) τελείωσε τα Χριστούγεννα.
Για μένα ότι είχε αφήσει υποτίθεται σαν παρακαταθήκη τελείωσε στην απεργία στις 17/12 πέρσι με την απουσία του μεγαλύτερου κομματιού της εξέγερσης.
Κατά τ άλλα η αναρχία προφανώς έχει κερδίσει ένα κομμάτι νεολαίας διαφόρων χαρακτηριστικών, αλλά η αποχή στις εκλογές δε νομίζω ότι αποτελεί "επίτευγμα" της. Περισσότερο έχει να κάνει με παραίτητση, απογοήτευση και απαξίωση όλων παρά με οποιαδήποτε δράση.
Τα υπόλοιπα περί αυθόρμητου κλπ έχουν ξανασυζητηθεί και άκρη δεν έχει βγει.

Ανώνυμος είπε...

@Σφυροδρέπανο

Συμφωνώ ότι ο Δεκέμβρης ήταν κυρίως μια εκδήλωση αντιμπατσικων φρονημάτων και τίποτα περισσότερο. Αλλά η ίδια αυτή η εκδήλωση δεν ήταν κοινή περιεχόμενου με δεδομένο την ατιμωρησία σε παρόμοια εγκλήματα κατά το παρελθόν.
Εκείνη την περίοδο κρίση υπήρχε, αλλά δεν είχε εδραιωθεί. Ήταν για παράδειγμα η κρίση με τους μετανάστες πεταγμένους στους δρόμους, με αυτούς 2ης γενιάς που δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, τοξικομανείς να γυρνάνε εδώ και κει χωρίς ελπίδα, ανεργία κοντά στο 10%, ξυλοδαρμοί πολιτών κ.ο.κ

Δεν μπορεί εσύ να μην αντιλαμβάνεσαι αυτό το θέαμα ως κρίση;

Με απλά λόγια υπήρχε ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ λόγω της διεθνούς κρίσης, που δεν ήταν τόσο εμφανής στις τσέπες μας αλλά επηρέαζε τη λειτουργιά του και τη δυνατότητα του να παρέχει στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα στους πολίτες.

Ανώνυμος είπε...

ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ; που ακριβώς φάνηκε/φαίνεται το κράτος να έχει κρίση;

Το κράτος στην παρούσα φάση είναι παντοδύναμο!!! η βενζίνα έχει πάει στο 1.60, το ΦΠΑ στο 23%, πληρώνουμε και για να κλάσουμε, και το ΠΑΣΟΚ κατάφερε και πήρε 1.500.000 ψήφους, απτόητο συνεχίζει την καταστροφή της ζωής των ερβαζομένων (τη δουλειά του ΣΕΒ κάνει δλδ).

Το ΚΡΑΤΟΣ και τότε και τώρα, φάνηκε ότι έχει μακρά ποδάρια, ότι η αστική τάξη έχει πολύ εμπειρία στη διαχείριση κρίσεων, ιδιαίτερα των σπασμοδικών και αυθόρμητων.

Ειδικά τώρα καταδεικνύεται και το ότι το αστικό κράτος έχει βρει τον απόλυτο εκφραστή του στο ΠΑΣΟΚ. Ποιο άλλο κόμμα έχει καταφέρει την ίδια ώρα που κόβει δύο δις από την παιδεία και καταργεί την ΕΓΣΣΕ, να κατεβάζει στο δρόμο 3000 κόσμο σε αντι-μπατσική πορεία και να βάζει μαθητές να πετροβολούν περιπολικά.

Τις προάλλες είχε συλλαλητήριο το ΣΑΣΑ και το ΜΑΣ και κάτι λέγανε για δωρεάν παιδεία και όχι στα πανεπιστημία/σχολεία εταιρείες. Επειδή δεν είχε ξύλο δεν το έπαιξαν οι ειδήσεις. Ως εδώ τπτ παράξενο.

Σήμερα είχε μέχρι και η αθεόφοβη η ΑΔΕΔΥ στάση εργασίας. Ρε, παμε καλά;
Ξέρω ότι ό,τι έγραψα είναι ακατανόητος αχταρμάς btw.

Ανώνυμος είπε...

Θες να σου απαντήσω σοβαρά για το θέμα της κρίσης;
Ή είχε δόση χιούμορ το post σου; Γιατί με τα γεγονότα που περιγράφεις δεν διαφωνώ.

Manuel είπε...

Πολύ σωστός. Με εξέφρασες απόλυτα. Να πω κι ένα περιστατικό. Γύριζα με το μετρό σπίτι μετά τη διαδήλωση της 5ης Μαϊου. Είχα φύγει εσπευσμένα από το Σύνταγμα λόγω δακρυγόνων και δεν είχα ακούσει τίποτα για την Μαρφίν. Στο βαγόνι ξεκίνησε πολιτική συζήτηση (!) και άρχισαν κάποιοι να λένε τα γνωστά. Θέλουν κρέμασμα και οι 300, τι την θέλουμε την Βουλή κλπ. Εγώ ήμουν ενθουσιασμένος από τη συμμετοχή του κόσμου, είχα πάρει ανάποδες όμως από τη μικροαστική - φασίζουσα αντίληψη που εξέφραζαν οι συνεπιβάτες. Πετάγεται τότε ένα τυπάκι, κοντός αδύνατος με γυαλάκια, φτυστός ο Τρότσκι, αλλά πρέπει να ήταν δικός σας, και τους αρχίζει στις γρήγορες: "Εντάξει. Ας πούμε ότι καταλαμβάνουμε τη Βουλή. Μετά τι;" Τουμπεκί εννοείται. "Ωραία τα είπες φίλε" του λέω, ανταλλάξαμε και κάτι κουβέντες υπό την επίδραση του "Τι να κάνουμε" και κατεβαίνω. Στον δρόμο χτυπάει το κινητό. Ήταν ο πεθερός μου και ρωτούσε αν είμαι καλά, γιατί στην τηλεόραση λέγανε για νεκρούς. Από τότε γενικό τουμπεκί. Αντε να δούμε.

Ανώνυμος είπε...

Προς τους απανταχου αναγνωστες συντροφους:

Εχω την αισθηση οτι κανενας μας δεν εχει παρει πρεφα τι εγινε πραγματικα το Δεκεμβρη. Μιλαμε για εκατονταδες χιλιαδες κοσμου που συμμετειχαν σε καθε ειδους και καθε βαθμου συγκρουσιακοτητας διαδηλωσεις/εκδηλωσεις. Πρωτογνωρη ενταση και διαρκεια (για καταστασεις με καθημερινες σχεδον πορειες).

Πολλες φορες αναπαραγουμε σχηματα του τυπου "ο Δεκεμβρης περασε και δεν αφησε τιποτα", "δεν ειχε πολιτικα αιτηματα", "εληξε τα χριστουγεννα", και με αυτο τον τροπο ενισχυουμε την καθεστωτικη διανοηση που υποστηριζει τα ιδια ακριβως, βαζοντας διανοητικο αυτογκολ.

Δειτε και αυτο το αρθρακι εδω: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/10/blog-post_24.html

propagitor είπε...

2 ερωτήματα.
Γιατί μετά από καιρό ίσως διαφωνούμε.

1) Πιστεύεις στα σοβαρά και με επιστημονικούς όρους ότι η αποχή είναι δείκτης ποιοτικής ενδυνάμωσης της αναρχίας? (δε μιλάω λογοτεχνικά για την αναρχική φύση του έλληνα που τους μουτζώνει όλους αλλά για τη stricto sensu έννοια της πολιτικής αναρχίας).

2) 2 χρόνια μετά, έχεις μιλήσει ποτέ με καναν εργαζόμενο (προσοχή δε μιλάω για προσφατο απόφοιτο ΑΕΙ, φοιτηταριάτο της περιόδου με συγκεκριμένη πολιτική αναφορά) που να σου αναφέρει σαν κριτική προς το κόμμα ότι δε χειρίστηκε σωστά το Δεκέμβρη, ή να σου πει ρε παιδιά η εξουσία ή έστω το αυθόρμητο ήταν έξω κι εσείς το αγνοήσατε??
Ή έστω προμετωπίδα ή ακόμα ακόμα επιχείρημά της κριτικής του να είναι ο Δεκέμβρης??

propagitor είπε...

προς ανώνυμους. βάλτε ρε ένα ψευδώνυμο. υπαρχει επιλογή πριν δημοσιεύσετε και δε ζητάει μεϊλ.

Απο πάνω ανώνυμε ποτέ ο κόσμος δεν προσέγγισε τις εκατοντάδες χιλιάδες το Δεκέμβρη, εκτός αν μιλάς με "αριθμητική ΠΡΙΝ".

το δικό μου αγαπημένο αρθρο για την περίοδο.
http://regimientocinqo.wordpress.com/2008/12/11/%CF%84%CE%B1-%CF%88%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CF%81%CF%8E/

Που σε ρε R5 γαμώτο?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

@δεύτερο ανώνυμο

με την έννοια που περιγράφεις το σύστημα βρίσκεται πάντα σε κρίση και δεν υπάρχει περίπτωση να την υπερβεί ποτέ. Αλλά η οικονομική κρίση για την οποία μιλάμε όλοι δεν μας είχε αγγίξει ακόμα.
Και η κρίση του κράτους δεν είναι ο καλύτερος όρος για να περιγράψει αυτό που θέλεις να πεις.

Μανουελ, πολύ καλή ιστορία. Προς το παρόν το εκκωφαντικό τουμπεκί σπάει από λεκτικές σαπουνόφουσκες που σκάνε με ηχηρό τρόπο μόλις ακουμπάνε την πραγματικότητα.

Τελευταίο ανώνυμο: δε λέω ότι ο δεκέμβρης δεν ήταν τιποτα. Η τομή δεν είναι απλά ένα κενό. Αλλά δεν άφησε πολλά πράγματα πίσω του, δεν απέκτησε επί της ουσίας πολιτικό περιεχόμενο και δυστυχώς έληξε τα χριστούγεννα. Είτε είσαι αρνητικά είτε θετικά προσκείμενος στο ό,τι έγινε τότε, αυτό είναι γεγονός και προσφέρει τροφή για σκέψη. Γιατί δεν έγινε κάτι παραπάνω και πώς θα μπορούσε να γίνει -κάτω από ποιες προϋποθέσεις.

Απνατήσεις στον προπ δεκεμβριανής νοοτροπίας που δεν ήταν η απάντηση αλλά η ερώτηση.
1) στρίκτο σένσους η φράση πολιτική αναρχία είναι αντίφαση εν τοις όροις. Περνώντας την άρνηση της πολιτικής η αναρχία κάνει την καλύτερη πολιτική δουλειά για τους δικούς της σκοπούς. Κι από αυτή την έννοια κάτι καρπώνεται κι από την αποχή, είτε είναι απολιτίκ, είτε είναι κάπως πιο ψαγμένη. (αυτό πιάνει και το σχόλιο του πρώτου ανώνυμου)

2) Ναι. Αλλά ο δικός μου κύκλος δεν είναι απαραίτητα και ο πλέον αντιπροσωπευτικός. Εμάς εξάλλου μπορεί να μας το λένε αρκετά συχνά γιατί είσαι ο κουκουές της παρέας κι αν ανοίξει συζήτηση δε μπορεί να μην προκύψει κάπου κι η στάση μας το δεκέμβρη ως θέμα συζήτησης.
Πέρα από αυτό, το θέμα δεν είναι μόνο τι απασχολεί το μέσο έλληνα, γιατί θα βρούμε ότι αδιαφορεί για αρκετά σημαντικά πράγματα. Το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί είναι τι κάνεις ώστε την επόμενη έκρηξη να την εκφράσεις εσύ να της δώσεις περιεχόμενο και να την οδηγήσεις σε πραγματικά επικίνδυνα μονοπάτια.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο R5 ασχολείται πλέον με πιο σοβαρά πράγματα και μάλλον δεν έχει χρόνο για τη μπλογκόσφαιρα.

Είχα σχολιάσει κι εγώ σε εκείνο το κείμενο, αλλά με άλλο ψευδώνυμο -και μάλλον δεν είναι πολύ δύσκολο να το βρεις.

propagitor είπε...

Στο 1ο ερώτημα μου την έκανες με συνδικαλιά. Το 2ο ερώτημα μου πάντως ήταν συνδικαλιάρικο εν τοις όροις.
Θα επανέλθω αύριο γιατί νύσταξα.

anonimi είπε...

Φαίνεται και ο ριζος εμπνεύστηκε από το επετειακό σου σημείωμα και έγραψε και αυτός το δικό του...
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=7/12/2010&id=12903&pageNo=16&direction=1

tragedian είπε...

Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να διαβάζω κείμενα ανθρώπων που αν και δεν ανήκουμε στην ίδια Αριστερά (για μένα βλ. ΣΥΡΙΖΑ) αναπτύσσουμε παρόμοια απο-δογματισμένη διαλεκτική. Θα επανέλθω δημήτριος που λέει κι κυρ-Νίκος μόλις ολοκληρώσω την ανάγνωση και των υπολοίπων πονημάτων σου.

Υ.Γ. Μην γίνει κουβέντα πουθενά γιατί ενδέχεται να διαγραφώ από την 2η συνιστώσα του 3ου ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ... ;-)

g είπε...

αν βγαινατε χθες στους δρομους στη θεσσαλονικη θα βλεπατε τα εξης:
-σχολεια να κατεβαινουν απο ολες τις πλευρες της πολης
-διασπαρτους κνιτες να προσπαθουν να πεισουν τους μαθητες οτι δε πρεπει να κατεβουν στην πορεια γιατι τους βαζουν μπροστα κατι τυποι που θελουν να τα σπασουν ολα, γιατι θα καει το κεντρο, γιατι οι μπατσοι παιρνουν 600 ευρω και δεν πρεπει να τους βαζουμε απεναντι και γιατι καλει η ΑΚ(που δεν καλουσε)
-οτι οι μαθητες το εχουν ενσωματωσει σαν επετειακο (εστω) ραντεβου με μια γνησιοτητα που δεν αμφισβητειται-διαφορετικη απο αυτη του πολυτεχνειου , και οτι τα συνθηματα τους εχουν αναβαθμισμενα πολιτικα χαρακτηριστικα-φυσικα το Μ.Γ.Δ. εξακολουθει να δονει την ατμοσφαιρα οποτε φωναζεται
-οτι οι πορειες και το πρωι και το απογευμα ηταν μεγαλες για τα δεδομενα της πολης και μπορουσαν να αποτελουν κρισιμα βηματα εν οψει ενος κινηματικου σχεδιασμου-αν καποιος τον ειχε αυτο

Αυτα απο το δεκεμρη του '10 και με βαση αυτα ενα μονο σχολιο για το ΚΚΕ.με τη φοβικη ως εχθρικη του σταση τοτε, χανει και σημερα την ευκαιρια να αλληλεπιδρασει με μια σοβαρη μαγια νεολαιας με -τουλαχιστον- αγωνιστικες διαθεσεις

στο alterthess.gr εχει φωτο και βιντεο για τους δυσπιστους οσον αφορα το αν ειχε κοσμο

τελος ενα σχολιο που πιστευω οτι κινειται σε πολυ σοβαρη κατευθυνση να αναλυσει τα προπερσινα γεγονοτα, του καθηγητη σεβαστακη

http://tiny.cc/pphph

Ανώνυμος είπε...

Στην Αθήνα πάντως οι κνιτες μαθητές συμμετείχαν στις τοπικές πορείες και γενικότερες κινητοποιήσεις σε πολλές γειτονιές. Το ότι το έχουν ενσωματώσει οι μαθητές σαν επετειακό ραντεβού δεν είναι κακό. Το θέμα είναι πως φαίνεται να προτιμούν κάποιοι μόνο αυτό το επετειακό ραντεβού και με συγκεκριμένα συνθήματα.Το αν πρέπει να πείσεις αυτό τον κόσμο ότι το να φωνάζει μπατσοι γουρούνια δολοφόνοι δε δίνει κάποια προοπτική δε δίνει διέξοδο (όχι επειδη οι μπάτσοι παίρνουν 600€), νομίζω ότι είναι σωστό. Άλλωστε αν δεις ποιοι υμνούν αυτου του είδους τα συνθήματα μάλλον να ανησυχείς περισσότερο πρεπει. Τώρα αν έχει σχεση το ΚΚΕ με τους μαθητές και με ποιους χάνει επαφή είναι ένα μεγάλο θέμα το οποίο δεν είναι μόνο επετειακό (ευτυχώς).

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το κείμενο του ρίζου παραπέμπει στην εισήγηση του συνεδρίου. Σημειωτέον ότι οι εισηγήσεις έπονται των θέσεων, παίρνουν υπόψιν τους τον προσυνεδριακό κι έχουν πάντα πιο πολύ ζουμί, αλλά τις διαβάζει λιγότερος κόσμος. Το αυτό ισχύει και για την εισήγηση για το δεύτερο θέμα (σοσιαλισμός).

Παρακάτω. Η πρώτη παράγραφος από το παράθεμα της εισήγησης τα βάζει πολύ σωστά.

"Το δίδαγμα που βγαίνει από εκείνες τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ευαισθητοποίησαν μεγάλα τμήματα του λαού, των οποίων η απήχηση πέρασε τα σύνορα της χώρας, είναι ότι: Ενα γεγονός, μια σπίθα μπορεί να οδηγήσει στο φούντωμα του κινήματος, σε συνθήκες που υπάρχει το βασικό υπόβαθρο, η αγανάκτηση από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η διάψευση ελπίδων ότι είναι δυνατόν, στα πλαίσια του συστήματος, να δοθούν ριζικές λύσεις για το λαό, ιδιαίτερα για τη νεολαία, που είναι ο στόχος των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της μερικής απασχόλησης, της κρατικής βίας, της χειραγώγησης. Δεν ήταν ένα απλό ξέσπασμα, βγήκε στην επιφάνεια η διάθεση για γενικότερο αγώνα, για το μέλλον της νέας γενιάς, για τα δικαιώματά της".

Έχει και πιο κάτω αρκετές καλές επισημάνσεις, αλλά το συλλογισμό αυτό τον αφήνει στη μέση. Αφού δεν ήταν ένα απλό ξέσπασμα και φάνηκε η αγωνιστική διάθεση, τι έπρεπε να γίνει για να προχωρήσει πιο πέρα;

Την ίδια περίπου αίσθηση -σωστές, καλές επισημάνσεις που μένουν στη μέση- μου άφησε προσωπικά και το κείμενο του σεβαστάκη που έβαλε ο g. Και θα συμφωνήσω με όσα βάζει ο τελευταίος ανώνυμος.

@Tragedian
να επανέλθεις δημήτριος κι έφιππος φέρων δόρυ που τρυπάει τον όφι του καπιταλισμού

Ανώνυμος είπε...

Συντροφοι,
θα ηθελα να διαφωνησω με το πνευμα του κειμενου και με αρκετα σχολια. Ο Δεκεμβρης δεν περασε απλα και εφυγε..εχει αφησει μεγαλη παρακαταθηκη.Ο δεκεμβρης δεν ξεκινησε τη κυριακη η τη δευτερα, αλλα το Σαββατο. Και, πιστευω, οι 2 πρωτες μερεσ ειναι αυτεσ που χαρακτηριζουν το Δεκεμβρη σαν εξεγερση. Δεν διαφωνω με τα επιχειρηματα που θετεισ για τα μειονεκτηματα του Δεκεμβρη. Σιγα, σιγα ομως πιστευω οτι ο κοσμοσ που δεν "συμμετειχε" το Δεκεμβρη ειναι και αυτος που τον απαξιωνει. Με αυτο που λεω δεν θελω να μειωσω κανεναν συνροφο, απλα ο Δκεμβρης δεν ηταν μονο πορεια και σπασιαματα. Υπηρχαν καταληψεισ σε σχολεια, σε σχολεσ και προσπαθεια συντονισμου του αγωνα στη Νομικη, με οποια χαρακτηριστικα και αν εν τελει απεκτησε. Επισης ο Δεκεμβρης εβγαλε και μια συσσωρευμενη οργη. Το οτι η οργη αυτη δεν εκφραστηκε οπως θα θελαμε δεν σημαινει οτι ηταν λαθοσ που εγινε.Ισα, Ισα. Ο Δεκεμβρης και ο καθε επομενος Δεκεμβρης πρεπει να χρησιμοποιειται για κριτικη και για εμπειρια ωστε να καταφερουμε να οργανωσουμε ακομα καλυτερα το κινημα προς επαναστατικη κατευθυνση. Το να απαξιωνουμε τον Δεκεμβρη ειναι σαν μην αντιλαμανομαστε οτι μια μεριδα του κοσμου και της κοινωνιας συνδεθηκε αυτον. Ο Δεκεμβρησ εγινε κτημα της. Τα αντιμπατσικα χαρακτηριστικα που αποκταει σιγα σιγα ο Δεκεμβρησ ειναι δειγμα της απουσιας της αριστερασ σε ολη αυτη τη διαδικασια. Η αναρχια δεν μπορει να εξηγησει τα αιτια του Δεκεμβρη, μονο την αφορμη και για αυτο μενει εκει. Η κομμουνιστικη αριστερα ειναι αυτη που μπορει να εξηγησει τι ηταν ο Δεκεμβρης, που πραγματικα οφειλετε, τι εγινε λαθος και τι πρεπει να αλλαξουμε. Το να μενουμε στειρα σε μια αρνητικη-απαξιωτικη κριτικη απεναντι στο Δεκεμβρη ειναι το ιδιο με το να τον θεωρουμε ως επαναστατικο αποκορυφωμα..
Συντροφοι, εχουμε πολυ δρομο να βαδισουμε ακομα και εχουμε να ζησουμε παρα πολλεσ ευχαριστεσ η δυσαρεστσ καταστασεισ. Δεν πρεπει απαξιωνουμε και να απομωνονουμε τιποτα γιατι ετσι θα απομωνθουμε και εμεισ. Η δουλεια μασ ειναι να οργανωνουμε τουσ επομενουσ Δεκεμβρηδεσ. Κραταμε τα οποια θετικα, και δουλευουμε στο να βελτιωνομε τα αρνητικα. Τιποτα δεν γινετε απο τη μια μερα στην αλλη. Και εννοειται εχουμε να κανουμε πολλα λαθη ακομα. Αρκει να ειμαστε ικανοι να τα αναγνωριζουμε και να τα διορθωνουμε. Θα τα πουμε στους δρομους.
(Το να αναφερθω στα θετικα η αρνητικα λιγο πολυ ειπωθηκαν και δεν εχει νοημα. Επισης, το να πω πως πιστευω οτι θα βελτιωθουν οι επομενες εξεγερσεις ξεφευγει απο το πνευμα αυτου τυ σχολιουασμου και αυτο ειναι καλυτερα να γινει σαν ξεχωριστο θεμα)

ζαχαριαδικος-πρωην α/α είπε...

μην το λες κ με σιγουρια παντως οτι η αναρχια εχει βγει κερδισμενη. δεν ξερω αν εχεις υποψη σου τι γινεται μεσα στον α/α χωρο της θεσσαλονικης (για παραδειγμα) τον τελευταιο εναμιση χρονο. και μετα τους θανατους της 5 μαη οι ιδιοι οι αναρχικοι σε ενδειξεις νομιμοφροσυνης κατηγγελαν με τους πιο χυδιαους και απολογητικους προς το κρατος τροπους τις πραξειε καποιων βλαμμενων, λες και αυτοι (οργανωτικα μιλωντας) δεν ευθυνονται για αυτα τα αποτελεσματα (η τραγικη αφισα της ΑΚ τρανταχτο παραδειγμα)

Ανώνυμος είπε...

Η πρώτη παράγραφος απλά δεν υπάρχει, είναι τελείως εκτός πραγματικότητας, η οποία όταν δεν συμφωνεί με την Κ.Ε. τόσο το χειρότερο γι'αυτήν. Καλά θα κάνει (η Κ.Ε.) να ρίξει μια ματιά στις ανταποκρίσεις του ιντυμιντια από τις επαρχειακές πόλεις μπας και ξεκολλήσει λίγο.
Η προτελευταία παράγραφος, αντίθετα, τα λέει όλα.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΙ ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΔΕ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ΣΑΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ

ΤΟ ΦΥΤΙΛΙ ΑΝΑΨΕ (όσο κι αν κοσκινίζει το κκε που θέλει "καθαρές" κατστάσεις)
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΑΜ



ΚΟΜΜΑΝΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΗΣ ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

-Εγώ πάλι ανώνυμε δε θα διαφωνήσω με το πνεύμα όσων γράφεις. Μόνο το δεκέμβρηδες με χάλασε γιατί το θεωρώ βιασμό της γλώσσας.
Το ξεχωριστό θέμα που δεν έπιασες (ούτε κι εγώ άλλωστε) αποτελεί το ζητούμενο.

-Ζαχαριαδικέ δεν έχω ιδέα τι έγινε στην αναρχία τον τελευταίο χρόνο και για ποια ακριβώς αφίσα μιλάς.

-Κι αν είμαι εκτός μη με φοβάσαι

Και θα σου μείνει το όνειρο
να το 'χεις για ταυτότητα
εγώ σ' αφήνω όμηρο
μες στην πραγματικότητα

Πρέπει να υπογράφεις έναρθρα, ως ο κομάντο, με άρθρο στην αρχή, για να βγαίνει το αρκτικόλεξο οκδε.

propagitor είπε...

Θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο (που έυκολα λεμε μπορεί να βάλει ενα παρατσούκλι) ότι δεν πρέπει να απολυτοποιούμε ούτε να απαξιώνουμε το Δεκέμβρη του 08.

Η απαξίωση που βγαίνει σε μένα, πηγάζει απο την αγανάχτησή μου στο φαινόμενο της αναζήτησης απο τον κάθε γκρουπουσκουλαίο να ζήσει κι αυτός το δικό του Μάη του 68. Τη δική του ατομική προσωπική επανάσταση που θα του προσφέρει νέες εμπειρίες, για να αναδείξει τη μίζερη προσωπικότητά του και να πει ΕΓΩ το έζησα.
Την αναζήτηση δημιουργίας μιας προσωπικής μυθολογίας που σε καμία περίπτωση δεν εντάσσει τον εαυτό της σε ένα μια διαδικασία που προσφέρει ένα λιθαράκι για την απελευθέρωση των ανθρώπων από τα ταξικά δεσμά τους, αλλά την ατομική απελευθέρωση απο τα κόμπλεξ της προσωπικής του ιδιώτευσης.
Το λαϊφσταϊλ της αντίστασης που απο μηδενικό, που ΔΕΝ είσαι αλλά σε κάνουν να νιώθεις, σου δίνει υπόσταση επειδή πήρες μέρος σε 5 πορείες και πέταξες μια πέτρα κι ως εκεί και μετά δεν ψάχτηκες ούτε για σωματείο ούτε για μαζικό φορέα ένταξεις γιατί αυτά τα λένε οι κνίτες για να γαμήσουνε.

Και όλο αυτό δε μπορώ να το επιβραβεύω ως εξέγερση ή επανάσταση γιατί δεν είμαι Λαζόπουλος ή Μαρκουζόπουλος αλλά κόμμα μαρξιστικό- λενινιστικό.

Η ένταξη σε ένα ψεύτικο μοντέλο επανάστασης που έγραφε ο Ρ5 (τον οποίο τυχαία γνώρισα το καλοκαίρι σε ένα γάμο!!) έτσι γίνεται και όχι απαραίτητα με συνειδητή ένταξη σε προβοκατόρικους μηχανισμούς. Οι τελευταίοι δρουν αυτόνομα και παίζουν το δικό τους ρολάκι. (Πχ χτες περπατούσε φίλος στα εξάρχεια και δίπλα σε ποστα ασφαλιτών που ήταν μαζεμένοι ανα 30αδες υπήρχαν κάδοι που κάπνιζαν και ίχνος αναρχικού δεν είχε περάσει απο εκεί γιατί ειναι στάνταρ μπατσικό πόστο.)

Στο 2ο ερώτημα μου λοιπόν Μπογιαν Κρκιτς!
Η αναφορά της εργατικής τάξης στο δεκέμβρη λοιπόν για μένα είναι αναιμική γιατί η συμμετοχή της σε αυτόν ήταν μικρή. Και τα γρανάζια αυτοί τα κινούν όχι οι νεολαίοι. Στους χώρους δουλειάς μετράει η σταθερή επαφή και οι σχέσεις εμπιστοσύνης και όχι οι ασκήσεις επι χάρτου επιτελείων κομμάτων (βλ. Αλαβάνο και γλύψιμο στη νεολαία το Δεκέμβρη). Και το ΠΑΜΕ χτίζει τετοιες σχέσεις. Η αντίδραση λοιπόν στην έκρηξη και το ξέσπασμα είναι η αναζήτηση του πιο αξιόπιστου πόλου για να την εκφράσει. Δεν είναι τυχαίο πχ ότι το Πασκίτικο σωματείο του Πράκτικερ στα δύσκολα το ΠΑΜΕ κάλεσε. Παίζει ρόλο η συνέπεια και το ΠΑΜΕ είναι ο σαφέστερα αναγνωρίσιμος πόλος εντός της Ε.Τ. σήμερα. Το αυθόρμητο τρέφει εντός του το συνειδητό διαλεκτικά, το ίδιο και η δουλειά μυρμηγκιού το ξέσπασμα που θα μας κάνει όλους τζιτζίκια.

Στο δε πολιτικό κομμάτι της αναρχίας ίσως να διατύπωσα λάθος. Αλλά ο απέχων από της εκλογές για να θεωρηθεί κερδισμένος απο την αναρχία δε θα πρεπε να συμμετέχει στις πρωτόλειες και με χίλιες αντιφάσεις πολιτικές της δομές?? Εχουμε δει να πληθαίνουν τόσο πολύ οι τοπικές συνελεύσεις τους?? Ή η αποχή του απογοητευμένου ΠΑΣΟΚου έγινε με την έννοια της "αποχής απο την εκλογική φάρσα" και όλης της λογικής που αυτή περιέχει. Με μια ευρύτατη έννοια ίσως ναι γιατί είπε "αντε στα κομμάτια όλοι ίδιοι είστε". Αλλα απο κει μέχρι το να υιοθετήσει θεσμούς και μέσα πάλης των αναρχικών απέχουμε αρκετά.
Σε ένα κομμάτι σπουδάζουσας και μαθητικής νεολαίας κάτι τέτοιο δεν είναι αυθαίρετο αφού υπάρχει η λογική αφου κατέβω τουλάχιστον ας τα σπάσω. Όχι όμως σε τόσο ευρέα κομμάτια λαού.

Σε τελική ανάλυση η απουσία πολιτικοποίησης είναι ικανή συνθήκη για αναρχία και αριστερισμό αλλά όχι μονόδρομη και αναγκαία. Μια χαρά νομιμοποιείται και το ατομικό βόλεμα και οι ατομικοί δρόμοι εν γένει. Οι αντιλήψεις περί καριέρας, ο εκφασισμός, η αποξένωση, οι τάσεις μετανάστευσης και φυγής απο το πρόβλημα και ο μικροαστισμός.

Αυτά.

demis είπε...

Κοντά σας
(σύντομα...)

Είναι χοντρός
Έχει άσπρα μούσια
"Φοράει" κόκκινα
Φέρνει "δώρα"
Και είν' της μόδας.
Όχι, δεν είναι ο Αη Βασίλης!

Η πιο πρόσφατή μου δημοσίευση.
Καλές γιορτές!

ζαχαριαδικος-πρωην α/α είπε...

leo gi ayti tin afisa
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1170908

kolokotronis είπε...

@ Tragedian

Έλα ρε σύντροφε, μην χαϊδεύεσαι!
Αφού στον ΣΥΡΙΖΑ είσαστε αδιάγραφτοι, που θα έλεγε και η Λαίδη!
Αλίμονο σε μάς, που τις διαγραφές τις έχουμε ψωμοτύρι...

Ανώνυμος είπε...

εγω πιστευω πως δεν μπορουν να εχουν όλοι αποψη για τον δεκεμβρη και καλο θα ηταν αυτοι που εχουν αχταρμαδες στο μυαλο τους , αγνοια και λίγη σάλτσα όπως λες και στο τελευταιο σου για την συντροφισσα να αφησουν να μιλησουν τα δεκααπενταχρονα του τυρναβου και της κολοπετινιτσας που οταν ακουγαν για πορεια νομιζαν οτι επρεπε να βγάλουν τα προβατα απ το μαντρι! αυτα τα δεκαπενταχρονα ξυπνησαν και ποδηγετες που βλεπουν τις πορειες του δεκεμβη απ το μεγκα ή ακομα χειροτερα τυπους που πιστευουν πως η εκτη δεκεμβρη δεν υπαρχει στο πολιτικο τους ημερολογιο... τους αντιμετωπιζουν σαν τα προβατα που εβγαζαν πριν λιγο για βοσκη! με απεχθεια δηλαδη για την βρωμα που αναδυουν! και για του λογου το αληθες...
http://www.youtube.com/watch?v=dfel0-Miodk

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο δεκέμβρης ήταν σπουδαίος ακριβώς γιατί ταρακούνησε την επαρχία. Αλλά εγώ δεν είδα να σχολιάζει κάποιος που δεν συμμετείχε τότε και τον είδε από το σπίτι του.

Υγ1: έχεις δει ο ποιμήν τραμπάκουλας με τι στοργή κι αγάπη φέρεται στην κοκκινούλα μ';
Υγ2: να κάνω καμιά σύνδεση με τον τύρναβο και τα ποσοστά των δημοτικών ή θα ήταν ιεροσυλία;