Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Οικονομία και πολιτική (Β' Μέρος)

Το κύριο καθήκον που έχουμε σήμερα μπροστά μας είναι η πολιτικοποίηση των αγώνων. Αυτή είναι μια βασική πολιτική εκτίμηση στην οποία συμφωνούν σχεδόν όλοι. Στην παρούσα συγκυρία, οι οικονομικοί αγώνες των προηγούμενων χρόνων δεν αρκούν για να φέρουν αποτέλεσμα, ή έστω επιμέρους νίκες και κατακτήσεις για το εργατικό κίνημα.

Κι αυτό δεν είναι ηττοπάθεια, αλλά ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης της τελευταίας εικοσαετίας με τον αρνητικό διεθνή συσχετισμό και το ξήλωμα των μεταπολεμικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης των ευρωπαϊκών χωρών.

Βασικό ζητούμενο της περιόδου λοιπόν είναι η πολιτικοποίηση των συνειδήσεων. Το οποίο γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό τώρα που βαθαίνει η κρίση κι εντείνεται η επίθεση των καπιταλιστών σε ό,τι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος. Κατά συνέπεια, το κύριο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι σε ποια βάση και με ποιον τρόπο προκύπτει η πολιτική συνείδηση.

Σε αυτό το ερώτημα διαμορφώνονται δύο βασικές κατευθύνσεις απαντήσεων από τις δυνάμεις του χώρου. Η μία τονίζει την ανάγκη για αλλαγή τάξης στην εξουσία ως μόνη εναλλακτική στα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κρίσης. Κι η άλλη την αναγκαιότητα ενός μεταβατικού προγράμματος, με ενδιάμεσα αιτήματα και πολιτικούς στόχους κι αιχμές το χρέος και το ευρώ, που να απαντά στη σημερινή συγκυρία και να ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω ριζοσπαστικές αλλαγές. Ο πιο τυπικός εκπρόσωπος αυτής της λογικής είναι η κίνηση των αριστερών οικονομολόγων κι ειδικότερα ο καζάκης, που εγκαλεί μεταξύ άλλων το κόμμα για έλλειψη πολιτικών τακτικών στόχων κι ενός μεταβατικού προγράμματος.

Τον τελευταίο χρόνο ο καζάκης έκανε κάτι σαν περιοδεία σε διάφορες πόλεις της ελλάδας κι έγινε τρόπον τινά διάσημος –κι όχι μόνο για τα δεκαπέντε λεπτά που αναλογούν στον καθένα μας σ’ αυτή τη ζωή. Αυτό που αγνοούν όμως οι περισσότεροι είναι οι τελικές συνέπειες της προσέγγισης του καζάκη, ο οποίος θεωρεί ότι η πολιτική, επαναστατική συνείδηση μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από δημοκρατικά αιτήματα. Καθώς επίσης κι ότι η οκτωβριανή επανάσταση είχε δημοκρατικό, κι όχι σοσιαλιστικό χαρακτήρα, κι ήταν απλώς μια συνέχεια της επανάστασης του φλεβάρη, ολοκληρώνοντας αυτό που είχε αφήσει στη μέση.

Και μένω σε αυτό, κάνοντας αφαίρεση από όλα τα υπόλοιπα. Από την οικονομική του ανάλυση –περί κρίσης χρέους-, απ’ το ότι η πρότασή του για έξοδο από την κρίση μένει εντός των ορίων του καπιταλισμού, ακόμα κι απ’ το ότι βαφτίζει πολιτικά, αιτήματα αμιγώς οικονομικού χαρακτήρα, που ξεκινάν από μια λογιστική –κι όχι ταξική- προσέγγιση για το χρέος –που πρέπει να το αρνηθούμε ως χώρα γιατί δε βγαίνει το πρόγραμμα αποπληρωμής του κι όχι ως τάξη, επειδή δεν το δημιουργήσαμε εμείς.

Το μυστικό λοιπόν για τον καζάκη είναι πχ να εξασφαλίσουμε τη δημοκρατική λειτουργία του κράτος και των τραπεζών με εργατικό έλεγχο. Και πάνω σε αυτή τη βάση θα πειστούν οι μάζες για την ανάγκη υπέρβασης του καπιταλισμού και θα διαμορφώσουν επαναστατική συνείδηση. Όλα τα άλλα γι’ αυτόν είναι οικονομίστικα και τρεϊντγιουνιονιστικά.
Αυτό που φαίνεται να αγνοεί χαρακτηριστικά όμως είναι η διαλεκτική της συνείδησης και της σχέσης πολιτικού-οικονομικού, όπου το ένα μετατρέπεται στο άλλο όπως είδαμε και στο πρώτο μέρος. Για τον καζάκη το πολιτικό μπορεί να προκύψει μόνο από το πολιτικό, μηχανιστικά. Η επανάσταση ή θα είναι δημοκρατική, ή δε θα υπάρξει, για να παραφράσουμε ένα κλασικό τσιτάτο των ευρωκομμουνιστών.

Ευτυχώς η πραγματικότητα είναι πιο διαλεκτική από αυτό το σκεπτικό και δίνει άλλη απάντηση στο επίμαχο θέμα. Η επαναστατική συνείδηση προκύπτει πάνω στην υλική βάση των οικονομικών αγώνων και της όξυνσης της ταξικής πάλης, με τη συνειδητή παρέμβαση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας και τη ζύμωση της ιδέας της επανάστασης.

Μήπως όμως μένοντας στο ρόλο της ιδεολογικής ζύμωσης, εξετάζουμε το θέμα ιδεαλιστικά κι αφηρημένα; Δεν χρειάζεται κι ένα πρόγραμμα με μεταβατικά αιτήματα και πολιτικούς στόχους, ώστε ο λαός να πειστεί από τη συγκεκριμένη πείρα που προκύπτει από την πάλη του για αυτούς τους στόχους;

Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς γενικά. Η έξοδος από την εε εξάλλου είναι ακριβώς ένας τέτοιος πολιτικός στόχος που μπαίνει από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις. Τα οικονομικά αιτήματα επίσης, που ο καζάκης υποτιμά και χλευάζει ως τρεϊντγιουνιονιστικά- είναι κι αυτά κατά μία έννοια μεταβατικά, με την έννοια ότι μπαίνουν ως άμεσοι στόχοι, αλλά δε μπορούν να επιτευχθούν πλήρως στα πλαίσια του συστήματος. Η βασική διαφωνία ωστόσο έχει να κάνει με το πώς μπαίνουν και πώς συνδέονται με το κομβικό θέμα της εξουσίας, κι όχι με τα αιτήματα καθαυτά.


Παρακάτω. Όποιος υιοθετεί ελαφρά τη καρδία την κατηγορία περί ιδεαλισμού, οφείλει να αναστοχαστεί πολύ σοβαρά πάνω στην έννοια του απέξω του λένιν. Οι αυθόρμητοι οικονομικοί αγώνες μπορούν να φτάσουν μόνο μέχρι το επίπεδο των οικονομικών διεκδικήσεων. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για το –άκρως επίκαιρο σήμερα- δημοκρατικό μέτωπο, όσες αυταπάτες κι αν έχει ο καζάκης για τη σημασία του.
Αν σημαίνει κάτι η βλαδιμηρική θέση για το απ’ έξω και το ρόλο της πρωτοπορίας είναι ακριβώς σ’ αυτή τη μετατροπή της αυθόρμητης οικονομικής συνείδησης σε πολιτική. Κι αυτό δεν είναι ιδεαλισμός, αλλά διαλεκτική. Η επαναστατική συνείδηση προκύπτει στη βάση των συγκεκριμένων εμπειριών της εργατικής τάξης απ’ την πάλη της σε αυτά τα μέτωπα. Αλλά και με τη ζύμωση της πρωτοπορίας που είναι αναντικατάστατη.

Μήπως όμως η επίκληση του σοσιαλισμού είναι αφηρημένη; Η αλήθεια είναι ότι αν περιμένουμε να βρούμε κάποια άλλη συγκυρία, πιο «ευνοϊκή» από την κρίση που να καθιστά επίκαιρο κι αναγκαίο το σοσιαλισμό, να κάνει πιο συγκεκριμένα και χειροπιαστά τα αδιέξοδα του συστήματος, πιθανότατα ματαιοπονούμε. Ή ίσως προτιμάμε να κοσκινίζουμε, αντί να ζυμώσουμε στις μάζες αυτό που τίθεται μπροστά τους εκ των πραγμάτων.

Κι ίσως να μην είναι τυχαίο που κάποιες δυνάμεις που υιοθετούν και προβάλλουν με ζήλο αυτή τη λογική, ακυρώνονται στην πράξη ως πρωτοπορίες κι υποκλίνονται στο αυθόρμητο. Υποτιμούν την ανάγκη οργάνωσης της εργατικής τάξης, την ύπαρξη πρωτοπορίας εν γένει. Και θεωρούν αριστερίστικο σεχταρισμό να προβάλεις το ζήτημα της εξουσίας στην πρώτη γραμμή στην απούσα συγκυρία –που λέει κι ο ντέμης.
Έτσι υποκύπτουν εν τέλει στην κρυφή γοητεία του συγκεκριμένου (προγράμματος). Το οποίο παραμένει όμως αφόρητα αφηρημένο, όσο αδυνατεί να απαντήσει πειστικά στο βασικό ερώτημα: ποια εξουσία θα κληθεί να το εφαρμόσει; Και ποια είναι η διέξοδος απ’ την κρίση; Είναι -ή όχι- εφικτή στα πλαίσια του συστήματος;

Αυτό ακριβώς είναι το κύριο μειονέκτημα κι ενός κειμένου του κυριακάκη, από το τελευταίο πριν, το οποίο κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο. Επειδή ακριβώς αναγνωρίζει τη βασική του αδυναμία, ξεκινάει με αυτή, για να τη «διασκεδάσει» με λογοτεχνίζουσες ακροβασίες –τσιταρισμένες από τη μάρτα χάνεκερ- για την τέχνη του αδύνατου. Κι ολοκληρώνει την εισαγωγή με μια θεαματική αντιστροφή εννοιών, παρουσιάζοντας τη δική του πρόταση –που μάλλον προσιδιάζει στον ‘εφικτό σοσιαλισμό’ του μιτεράν- απέναντι από την αριστερά του εφικτού, που θεωρεί ανέφικτο κάθε επαναστατικό πρόγραμμα. Πάλι καλά που δεν έβαλε και τον ορισμό του γκεβάρα για τον ρεαλισμό –να επιδιώκουμε το αδύνατο- για να δέσει με τα δικά του μεταβατικά.

Κάπως έτσι φτάνουμε στον επίλογο που μένει ανοιχτός για διαμόρφωση. Μας λείπουν πολλά ακόμη. Τακτική ευελιξία, ανοιχτές κεραίες στα μηνύματα του κόσμου και της συγκυρίας, εξειδίκευση στόχων. Κι όλα αυτά να δένουν με μια στρατηγική πρόταση, που να γίνει συγκεκριμένη και να πατήσει δυνατά σε κάθε χώρο. Αλλά στρατηγική πρόταση σημαίνει εναλλακτική στον καπιταλισμό, όχι στη διαχείρισή του.

Όλα αυτά λοιπόν δε γράφονται για εφησυχασμό, επειδή όλα πάνε πρίμα κι έχουμε όλες τις απαντήσεις. Αλλά για να τραβήξουν μια διαχωριστική γραμμή ενάντια στις διαχειριστικές λογικές. Κι όχι -άλλη- μια διαχειριστική γραμμή ενάντια στις –τάχα- διαχωριστικές γραμμές του «σεχταρισμού και της απομόνωσης».

89 σχόλια:

λαμογιος είπε...

δηλαδη απ' οτι εχω καταλαβει,το ΚΚΕ θεωρει οτι:

1)τα περιθωρια για παραχωρησεις εκ μερους του συστηματος ειναι ασφυκτικα στενα

2)οι αντικειμενικες συνθηκες ειναι ωριμες για σοσιαλιστικη επανασταση

με αυτη τη λογικη τα προγραμματα των αριστερων οικονομολογων,της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ(που ειναι ιδια σε μεγαλο βαθμο απ' το λιγο που τα χω δει) απορριπτονται για ποια αιτια απ' ολες ακριβως?

1)επειδη ακομα και αν εφαρμοστουν η θεση του λαου δεν θα καλυτερευσει?

2)επειδη ειναι δυσαναλογα με τις αντικειμενικες συνθηκες που απαιτουν ενα πιο προωθημενο προγραμμα παλης?

3)αποπροσανατολιζουν τον κοσμο απ' τις αληθινες αιτιες της κρισης?

δεν ειναι προβοκατορικη ερωτηση,ειμαι ψηφοφορος της αριστερας(οσο και αν δεν μου αρεσει αυτος ο ορος ετσι οπως εχει καταντησει) και δεν εχω πειστει για το ποιο προγραμμα θα επρεπε να ακολουθηθει αυτην την περιοδο.

ψαχνοντας αρθρα του ριζο,ειδα οτι απ' τα σημεια που τονισα,εχει αναφερει μονο το θεμα της ελλειψης περιθωριων για παραχωρησεις εκ μερους του συστηματος,καθως και τον αποπροσανατολιστικο χαρακτηρα των προγραμματων της υπολοιπης αριστερας,θεσεις με τις οποιες συμφωνω εν μερει.

περιμενω την απαντηση σου.

Αναυδος είπε...

Αυτό που αγνοεί ή παραβλέπει η συμμαχία των οικονομολόγων του ΣΥΝ-Ανταρσυα είναι ότι για να αποσπάσουμε κατακτήσεις στα πλαίσια του καπιταλισμού πρέπει να ικανοποιούνται δύο συνθήκες ταυτόχρονα
- η διαδικασία συσσώρευσης του κεφαλαίου να επιτρέπει παραχωρήσεις. Αυτό είναι δυνατό μόνο όταν η συνολική υπεραξία αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό ώστε να εξασφαλίζει την απρόσκοπτη αυξημένη αναπαραγωγή και ταυτόχρονα κάποιες παραχωρήσεις.
- ένα ισχυρό εργατικό κίνημα που βασίζεται στην μηδενική ανεργία και έμμεσα στην παρουσία ενός αντίπαλου δέους του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Σήμερα
- η κρίση υποδηλώνει ότι η δυνατότητα του κεφαλαίου για παραχωρήσεις δεν υπάρχει για τον απλούστατο λόγο ότι η μάζα της υπεραξίας δεν επαρκεί για την αναπαραγωγή του.
- το εργατικό κίνημα πιέζεται τόσο από την ανεργία όσο και από την επί δεκαετίες διάβρωση του από τη σοσιαλδημοκρατία που το οδήγησε σε ανοικτή προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης

Τα σημερινά αιτήματα είναι αμυντικά και δε στοχεύουν στη βελτίωση αλλά να σταματήσουν την επιδείνωση της θέσης της εργατικής τάξης

Αρα η μόνη ελπίδα για παραχωρήσεις μπορεί να έρθει μόνο από ένα εργατικό κίνημα που πολιτικά στοχεύει στην κατάκτηση της εξουσίας. Μόνο τότε μπορεί η αστική τάξη να σκεφτεί κάποιες παραχωρήσεις όταν δηλαδή αντιληφθεί ότι η εξουσία της κινδυνεύει.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Καλά και προβοκατόρική να 'ταν, που λέει ο λόγος, δεν τρέχει τίποτα. Εγώ δεν είμαι το κκε βέβαια, αλλά θα επιχειρήσω μια απάντηση.

1) τα περιθώρια του συστήματος για παραχωρήσεις είναι όντως ασφυκτικά στενά. Αυτό δεν είναι ηττοπάθεια, αλλά δείχνει αντιθέτως ότι έχουν μειωθεί τα περιθώριά του για ελιγμούς. Κι ότι θα αναγκαστεί να κάνει υποχωρήσεις, μόνο αν νιώσει ότι απειλείται η κυριαρχία του.
2) οι αντικειμενικές συνθήκες (με την έννοια των υλικών όρων) για πέρασμα στο σοσιαλισμό υπάρχουν εδώ και καιρό. Αυτό που 'ωριμάζει' είναι η κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού που γίνονται φανερά πλέον σε ευρύτερες μάζες. Με αυτή την έννοια μπορεί αντικειμενικά να ωριμάσει στη συνείδηση του κόσμου, η ανάγκη υπέρβασής του. Αλλά αυτό δ σημαίνει ότι έχουμε επαναστατική κατάσταση (ακόμα τουλάχιστον).

Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός και των τριών σημείων που βάζεις.
Η χρεολογία με τον τρόπο που γίνεται είναι αποπροσανατολιστική ως προς τις αιτίες της κρίσης -το χρέος δεν είναι η ουσία των μέτρων που παίρνονται, αλλά ένας μοχλός για τη λήψη τους. Αν διαγράφαμε το χρέος χωρίς να διαγράψουμε τους λόγους που το γέννησαν, το χρέος θα δημιουργηθεί εκ νέου. Αν έχουμε τη δύναμη να το επιβάλλουμε, χωρίς να προχωρήσουμε πιο πέρα -όπως δηλ έγινε χοντρικά στην περίπτωση της αργεντινής- θα είναι εγκληματικό λάθος. Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ένα παυσίπονο, που μεταθέτει το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι επικίνδυνο να τρέφουμε αυταπάτες για έναν καλό καπιταλισμό με δημοκρατικό κράτος, εργατικό έλεγχο και κρατικές τράπεζες που θα λειτουργούν προς όφελος του λαού.

Αυτά κάπως αφοριστικά. Η συνολική κριτική ενός προγράμματος απαιτεί πιο συστηματική ανάλυση, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο -ούτε το πιο ενδιαφέρον- που έχουμε μπροστά μας.

RedBoy είπε...

Για δείτε μία κριτική στoν Αλεξ Καλίνικος και την έννοια του μεταβατικού προγράμματος απο το ISJ (κατι σαν την KOMEΠ toυ SWP):

http://www.isj.org.uk/index.php4?id=708&issue=129

Τελικά μόνο σε χώρες σαν την Ελλάδα πρέπει να χάψουμε το παραμύθι των ηγεσιών της αριστεράς "οτι χωρις μεταβατικό πρόγραμμα δεν γίνεται", "αν δε εχεις τακτική" κλπ.

Η γνώμη μου είναι οτι δεν υπάρχει στοιχειώδης στρατηγική συμμαχιών σε επίπεδο ουσίας και ερχεται το κάθε μ/π να γίνει κριτης των πάντων.

Το παραπάνω αρθρο καλλιστα θα μπορουσε να αναφερεται στην Ελληνική υπόθεση.

RedBoy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
RedBoy είπε...

"When Trotsky put forward his transitional programme in 1938, which included in the title a call to “Prepare the Conquest of Power”, he believed the world was once again in a pre-revolutionary situation—”a transitional epoch”.3 Whatever the validity of Trotsky’s assessment, given the very small forces of the Fourth International at the time, this programme was destined to be used more as a means for winning individuals to a genuinely revolutionary party than for winning the class to a revolutionary strategy."

Aυτό δεν γίνεται και σήμερα? Κερδίζονται καποιοι ψήφοι αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για το ότι

1. Δεν υπάρχει κίνημα να επιβάλει το Μ/Π (ελπίζουν ότι μπορεί να γίνουν οι αγανακτισμένοι)

2. Οτι μ'αυτα και μάυτα έχουν βγάλει όλο το πρόγραμμα του ΚΚΕ άχρηστο στη βάση του ότι είναι μαξιμαλιστικό.

3. Οτι το ερώτημα τελικά του ριζικου ανασχηματισμού επισκιάζεται απο μεταβατικά προγράμματα.

4. Οπως λέει η συγγραφέας τα μεταβατικά προγράμματα τα εφαρμόζουν ήδη εργζόμενοι με την δράση τους στην αστική κοινωνία, ενώ ενα επαναστατικό κόμμα πρέπει να προσφέρει το όραμα της επαναστασης κλπ.

Αναυδος είπε...

Από την άλλη Red Boy είναι λογικό οι μικροαστοί και οι πολιτκές τους οργανώσεις να μη βάζουν θέμα εξουσίας. Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να πείσουν και τους κομμουνιστές να εγκαταλείψουν κάθε αναφορά στο σοσιαλισμό σαν προυπόθεση για μια θολή συμμαχία

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο...το ξέρει κανείς σας αυτό, και κατά πόσο ισχύει με μια γρήγορη ματιά φαίνονται σωστές οι πηγές? http://en.wikipedia.org/wiki/1907_Tiflis_bank_robbery

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εγώ πάντως πιστεύω ότι ο τρόπος που έβλεπε τα μεταβατικά ο τρότσκι ήταν πολύ πιο σοβαρός από τον τρόπο που τα βλέπουν πολλοί σήμερα. Η έννοια μεταβατικά είναι τόσο θολή σήμερα, ώστε ο καθένας να εννοεί ό,τι θέλει και λογαριασμό να μη δίνει. Για την έννοια της μετάβασης η κε του μπλοκ θέλει να γράψει και κάτι εισηγητικά αλλά θα αργήσει αυτό μάλλον.

@τελευταίο ανώνυμο

ομολογώ ότι δεν έχω την υπομονή να διαβάσω τόσο μεγάλα κείμενα στα αγγλικά, αλλά αν η ουσία είναι ότι οι μπολσεβίκοι λήστευαν τράπεζες για να εξασφαλίσουν χρήματα, ναι ισχύει, ήταν μια μέθοδος που την χρησιμοποιήθηκε στον καύκασο και προκάλεσε κι αρκετές τριβές στο εσωτερικό του κόμματος, μέχρι που τελικά εγκαταλείφθηκε.
Σήμερα το κόμμα βρίσκεται σε μια περίοδο που μάλλον θα χρειαστεί να απεμπλακεί εξ ολοκλήρου από το μπαγιόκο του κρατικού κορβανά. Αλλά δε νομίζω ότι εξετάζει κανείς αυτή τη μέθοδο ως λύση. Ειδικά αν τελικά κρατικοποιηθούν κι αρχίσουν να λειτουργούν προς όφελος του λαού

demis είπε...

Πάντως, τα "φιλελεύθερα τσακάλια" είναι ξαμολημένα εδώ και καιρό. Ένα από αυτά, ο γνωστός και ως "ταύρος", έλεγε κάτι πολύ ωραία εψές, σε ένα "αυθόρμητο ξέσπασμα", περί "αξιοποίησης" του Ελληνικού. Η συνέντευξη θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: "Πόσα φιλέτα χρειάζονται, για να φτιαχτεί μια σαρδέλα". Παρατήρησα, άθελά μου, ότι ο δημοσιογράφος τον άκουγε με προσοχή!
Το ίδιο "τσακάλι", αργότερα, μας συνέστησε να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας, ζώντας με λιγότερα... Εγώ, ήδη, την μετράω!

Ονειρμός είπε...

Χαίρετε. Είμαι και εγώ ένας κατά φαντασίαν κνίτης, χωρίς να έχω περάσει ποτέ από την ΚΝΕ. Συμφωνώ για το πρόβλημα του μεταβατικού προγράμματος που λέτε. ΟΜΩΣ θεωρώ όρο υλοποίησης του σχεδίου του ΚΚΕ το να συνάψει συμμαχία με τις πολιτικές δυνάμεις που προτείνουν τις γνωστές αιχμές, που είναι λογικά και χρονικά τα πράγματα που θα κάνει ΚΑΙ το κκε. Επειτα, έχοντας εξωθήσει τις ευρωπαιστικές δυνάμεις και έχοντας εθνικοποιήσει τράπεζες, το ΚΚΕ θα πρέπει να πείσει τον λαό ότι είναι εκείνο που έχει την ενδεδειγμένη λύση (όπως πρέπει να τον πείσει και τώρα). Άλλωστε, ο κρατικός καπιταλισμός που θα έχει η Ελλάδα απομονωμένη θα σημαίνει φτώχεια. Το ΚΚΕ θα πει ορίστε είμαι το μόνο κόμμα που έχει σχέδιο και μπορώ να τα βγάλω πέρα. Αν υπάρχει φόβος ότι δεν μπορεί να το κάνει, τότε δεν εμπιστεύεται ότι θα γειώσει την γραμμή του, πόσο μάλλον τώρα που είμαστε στην Ε.Ε κτλ. Μέτωπο ακόμα και με αυτούς που θεωρεί κακούς για την επίτευξη του σχεδίου του, διατήρηση της αυτοτέλειάς του, δημιουργία οξυμμένων συνθηκών (σε όλη την Ευρώπη γτ θα είναι ντόμινο), ρίσκο, πάλη γραμμών. Αλλιώς βουλιάζουμε και περιμένουμε την επόμενη κρίση ή την απόλυτη εξαθλίωση. Αυτά πιστεύω.

βουρνούκιος είπε...

Το ΚΚΕ έχει την εξής αντίληψη:

Δεν προβάλλω κανένα μεταβατικό αίτημα, δεν έχω την λογική του μεταβατικού προγράμματος, διότι εκτιμώ πως άμεσα μπορούν να πειστούν οι μάζες για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Εάν είταν έτσι απλά τα πράγματα, θα χε γίνει σοσιαλισμός εδώ και χρόνια και δεν θα ταλαιπωρούμασταν τώρα.

Το να προβάλλεις σαν μόνη διέξοδο τον σοσιαλισμό ΧΩΡΙΣ την υλική υποστήριξη αυτού του σρατηγικού στόχου από ένα λαϊκά κατανοητό και καπιταλιστικά ανεφικτο πολιτικό πρόγραμμα (αυτό είναι το μεταβατικό πρόγραμμα), σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια να ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ!!

Γιατί;;

Γιατί η ε.τ. και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα δεν ζουν σε έναν κόσμο όπου υπάρχει μόνο η ζύμωση των αριστερων κα ιτων κομμουνιστών. Κυρίως υπάρχει η ζύμωση των αστών στα μυαλά και στην πραγματικότητα.

Συνεπώς, ΕΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ που να δένει στα μυαλά των ανθρώπων το "σήμερα" με το αύριο του σοσιαλισμού, τότε το "αύριο" παραμένει στα μυαλά των ανθρώπων σαν κάτι το πολύ μακρινό. Δεν μπορούν να το δούν ΣΑΝ ΦΥΣΙΚΗ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΤΟΥς ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!!

Να γιατί το ΚΚΕ δεν θα κάνει τίποτα όσο έχει την λογική που ενστερνίζεται και ο βασίλης.

Και να γιατί αυτή η λογική είναι στην ουσία της αριστερίστικη και εργατίστικη.

βουρνούκιος είπε...

Οι στόχοι πάλης του μεταβατικού προγράμματος (σαν και αυτόυς που θέτει το ΝΑΡ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και είνα ιπροϊόν της συλλογικής επεξεργασίας των αριστερών οικονομολόγων μαζί με στελέχη του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) βαζουν ακριβώς αυτό:

Χωρίς αιχμές πολιτικές που ΘΑ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΛΜΟ της συγκυρίας, θα συμβάλλουν στον προσανατολισμό της ε.τ. και των λαϊκών στρώματων στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ διεκδίκηση στόχων που ΔΕΝ μπορούν να υλοποιηθούν στην ολότητα τους μέσα στον καπιταλισμό αλλά απαιτούν ένα άλλο σύστημα (αυτό της εργατικής εξουσίας/δημοκρατίας) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να μετατρέψεις τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ΘΕΤΙΚΗ γνωμη για τον σοσιαλισμό.

Μπορεί οι στόχοι αυτοί να φαντάζουν "ενσωματώσιμοι" μα μια καλύτερη σκέψη και ανάλυση αποδεικνύει πως οι περίφημοι στόχοι του μεταβατικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ περί διαγραφής του χρέους/παύσης πληρωμών, εργατικού ελεγχου, εθνικοποίησης τραπεζών κα ιβασικών τομέων της παραγωγής, ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου κλπ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΙΜΟΙ, στο βαθμό που "ΔΈΝΟΝΤΑΙ" με τον συνολικό στόχο της ρήξης με την ΕΕ, της ανατροπής της κυβέρνησης και των λαϊκών θεσμών που σιγά/σιγά σκάνε μύτη...

βουρνούκιος είπε...

Και φυσικά στον βαθμό που δένονται με την αναλυση για τον σοσιαλισμό που θέλουμε...

βουρνούκιος είπε...

Μάλιστα, η βασική επιχειρηματολογία του κκε στο να αρνείται τη λογική και τους στόχους ενός μεταβατικού προγράμματος, είναι πως ο καπιταλισμός ΔΕΝ μπορεί να κάνει παραχωρήσεις πλέον.

Με αυτή των δομική αντίληψη συμφωνώ και γω και το ΝΑΡ.

Ε, λοιπόν τότε ΤΙ μας εμποδίζει να προβάλλουμε αυτούς ακριβώς τους στόχους ενόες μεταβατικού προγράμματος;;;

Αφού το σύστημα ΔΕΝ μπορεί να κάνει παραχωρήσεις, άρα και οι στόχοι αυτοί είναι πέρα για περα επαναστατικοί!! (που έτσι είναι, αλλά αντιστρεφω την λογική του κκε).

Γιατι λοιπον το κκε καταγγέλλει σαν ρεφορμιστές το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αφού από τη στιγμή που ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κάνει παραχωρήσεις, ΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΔΥΝΑΤΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ;;;;

Η για να το θέσω αλλιώς:

Αρνείται το κκε πως υπάρχουν περιθώρια παραχώρησης εκ μερους του καπιταλισμού, ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή καταγγελει ως ρεφορμιστικό ένα πρόγραμμα ( του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ούτως ή άλλως ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ -και να εφαρμόσει- Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!!

Να πια είναι η αντίφαση της κεντρικής αντίληψης του ΚΚΕ....

Ανώνυμος είπε...

Είναι κάτι παραπάνω από απλό.

Όσο υπήρχε ΕΣΣΔ, ακόμα και στο γκορμπατσοφικό νεκροκρέβατο, το ενδεχόμενο μιας διευρυμένης αριστερής κυβέρνησης με αντιΕΕ φρασεολογία και τάσεις (όχι ξεκάθαρη θέση αλλά υπαρκτές τάσεις) αποδέσμευσης, θα ανάγκαζε το σκληρό πυρήνα του ιμπεριαλισμού να ξεχάσει και χρέη και οφειλές, και να συνεργαστεί για την καπιταλιστική της ανάκαμψη, καθώς το αντίπαλον δέος ήταν εκεί, έτοιμο να συνεργαστεί οικονομικά, και προφανώς δεν τους συνέφερε να χάσουν μια χώρα απ' το στρατόπεδό τους.

Σήμερα αυτό δεν υπάρχει. Μια κυβέρνηση "εκτός γραμμής", δεν χρειάζεται να έχει καν αντιΕΕ ρητορική, και μόνο ζήτημα άρνησης χρέους, χωρίς ΤΙΠΟΤΑ άλλο να βάλει, είναι ικανοί να τη βουλιάξουν για παραδειγματισμό. Δεν έχουν να χάσουν κάτι, και έχουν και το άλλοθι της "μη συνεργασίας" (αριστερή "εξτρεμιστική" κυβέρνηση - αν και καραμπινάτος ρεφορμισμός για εμάς).

Στα πλαίσια αυτά ερμηνεύεται και η ατάκα της Αλέξας περί εγκατάλειψης του ευρώ και επιστροφή στη δραχμή που τόσο λοιδορήθηκε.

Χρεοκοπία σημαίνει βίαιη μετατροπή της εργατικής τάξης σε εξαθλιωμένο, λούμπεν προλεταριάτο, που θα νοιάζεται μόνο για το φαί της επόμενης ώρας. Και οι κομμουνιστές ξέρουν πολύ καλά ότι ένα τέτοιο προλεταριάτο παίζει πολύ πιο εύκολα έναν αντιδραστικό ρόλο, στηρίζοντας κάθε μορφή μιλιταριστικά-φασιστικά καθεστώτα, παρά επαναστατικό.

Χώρια τη συλλογική ιδεολογική απογοήτευση από το "αριστερό πείραμα που απέτυχε και οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία".

Συνέλθετε επιτέλους με τα μεταβατικά προγράμματα. Το ερώτημα είναι ποια εξουσία θα κληθεί να τα εφαρμόσει. Η οποιαδήποτε κίνηση πρέπει να γίνει με πολλαπλάσια προσοχή. Δεν είμαστε στο 1917, όπως έχουμε εμείς εμπειρία 90 χρόνων οικοδόμησης, άλλα τόσα έχουν και οι καπιταλιστές!

Αναυδος είπε...

@Βουρνούκιε
Οπως έχει αποδείξει και η ιστορία όλους τους στόχους που θέτει το ΝΑΡ /ανταρσυα (περί διαγραφής του χρέους/παύσης πληρωμών, εργατικού ελεγχου, εθνικοποίησης τραπεζών και βασικών τομέων της παραγωγής, ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου) μπορεί να τους εφαρμόσει η αστική τάξη της Ελλάδας με μία μόνο προυπόθεση να μην μπαίνει θέμα εξουσίας.

Κουρέματα και αναδιαρθρώσεις χρεών έχουμε δει άπειρες φορές με πρόσφατα παραδείγματα τη συμφωνία της Βιεννης και το σύμφωνο Μπρείντυ στις αρχές του 1990.
Εθνικοποίηση χρεοκοπημένων τραπεζών είχαμε τόσο σε ΗΠΑ όσο και Αγγλία τα τελευταία 3 χρόνια
Εργατικό έλεγχο είχαμε και με την περίφημη συμμετοχή των συνδικάτων επί ΠΑΣΟΚ σε ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.

Συνεπώς μην βαυκαλίζεσαι ότι τα αιτήματα που προτάσσει το ΝΑΡ είναι επαναστατικά. Είναι επαναστατικά μόνο αν εφαρμοστούν από μία άλλη εξουσία

Κ.Μ. είπε...

Βουρνούκιε ωραία τα λες, όμως ξέχασες να αναφέρεις πως μέχρι στιγμής στα 20 χρόνια ΝΑΡ δεν μας έχετε πει ποτέ τι σοσιαλισμό θέλετε! Μονάχα συνθηματάκια από εδώ και από εκεί. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μιλάς για τακτική όταν δεν έχεις στρατηγική; Και τι μετάβαση είναι αυτή; Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Στα μέτωπα που είχαν δημιουργηθεί στο παρελθόν υπήρχαν εκτός από τα κεντρικά αιτήματα, και αιτήματα για τους εργαζομένους, τους μικροαστούς κλπ. Για όλα αυτά είτε δεν τα έχετε είτε δεν επιχειρηματολογήσατε ποτέ μέχρι στιγμής. Πολύ απλά γιατί λέτε το αντίθετο από τέτοια αιτήματα («είναι η λιγότερο οδυνηρή επιλογή» κλπ. βλέπε έναν από τους ηγέτες της στάσης πληρωμών Λαπαβίτσα). Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως στο σύνολο των υποστηρικτών της στάσης πληρωμών σχεδόν απουσιάζουν κείμενα για τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Από δήθεν θέμα αιχμής έγινε μονοθεματικό ζήτημα, και όπως αναφέρεται από το απολίθωμα με καθαρά λογιστικό τρόπο. Να σου πω από την εμπειρία μου πως η λογική εξόδου από το Ευρώ (αλλά όχι από την ΕΕ) έχει πείσει κάποιο κόσμο που λέει «να φύγουμε από το ευρώ, για να μπορούμε να το υποτιμήσουμε» κλπ. Που είναι το επαναστατικό σε αυτό; Και ρωτάω κάτι ποιο σημαντικό, διαμέσου των μνημονίων και της υπόδουλης κυβέρνησης ξεπουλιέται η χώρα στο ξένο κεφάλαιο, που αποτελεί κλασσική τακτική του κεφαλαίου όπως έχει περιγράψει ο Λένιν (δες εδώ: http://parekklisi.wordpress.com/2011/06/18/lenin-ellada/ ). Γιατί να μην είναι αυτό η κύρια αιχμή; Αλλά ξέχασα, η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική (όπως φαίνεται και από τα μνημόνια :Ρ). Σε τελική ανάλυση ο αντι-ιμπεριαλιστικός αγώνας είναι 1000 φορές πιο επαναστατικός από την λογιστική λογική του χρέους. Όχι οτιδήποτε δεν δέχεται η κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι είναι επαναστατικό.

Αυτό το πράγμα με την τακτική πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει. Είναι ιδεολόγημα να κάνεις ότι γουστάρεις και να λες αφοριστικά «αυτό είναι τακτική» (δες ΕΛΕ αλλά και άλλα παραδείγματα). Τουναντίον οι κομμουνιστές συζητούσαν συνεχώς για την τακτική. Οι Μαρξ και Ένγκελς γράψανε για την τακτική, το 90% του έργου του Λένιν για την τακτική είναι. Έλεος πια με τους εξωκοινοβουλευτικούς αφορισμούς. Με τους διάφορους αφορισμούς που αλλάζουνε ανά χρόνο, χάνετε η οποιαδήποτε αξιοπιστία οποιασδήποτε οργάνωσης. Από το να δηλώνεις συνεχώς (μα συνεχώς) δεν προσπαθείς και λίγο να αποδείξεις και αυτά που λες;

βουρνούκιος είπε...

Η γνώμη μου είναι πως η προσχώρηση της Αλέκας στην κινδυνολογία περί "καταστροφής σε περίπτωση εξόδου απο΄το ευρώ" είναι λάθος.

Αραγες όντας ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ είναι κάποιος που πιστέυει πως ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ;;;

Συνεπώς, όλη η επιχειρηματολογία του ΚΚΕ για να στηρίξει αυτή την ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΑΘΕΜΕΝΗ θέση είνα ικατ εμέ, έωλη...

Απο κει και πέρα:

1. Η αντίφαση του ΚΚΕ όπως επεσήμανα βρισκεται α. στην διαπίστωση του ΚΚΕ όσον αφορά την έλειψη δυνατοτήτων παραχωρησης που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό ΓΕΝΙΚΑ και β. στην άρνηση του ΚΚΕ να προβάλλει ένα μεταβατικό πρόγραμμα, φέρνοντας ως επιχείρημα ακριβώς το...αντίθετο!! Πως δλδ ένα τετιο πρόγραμμα μπορεί να ...υλοποιηθεί εντός του καπιταλισμού!!!

Αφού αδέρφια από το ΚΚΕ ο καπιταλισμός ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ θέλει να κάνει παραχωρήσεις, τότε ένα μεταβατικό πρόγραμμα με στόχους/αιχμές σύμφωνα με την λογική του ΝΑΡ μπορεί να παλέυεται ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ και θα υλοποιηθεί/ολοκληρωθεί ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Και μάλιστα, ένα τέτιο πρόγραμμα είναι ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ πιο κοντά Ως ΑΝΑΓΚΗ την εργατική εξουσία/δημοκρατία, αφού και εφόσον οι αιχμές/στόχοι πάλης γίνονται αντιληπτοί από την ε.τ. και ευρύτερα τον λαό ως ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ και ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟΙ!!

βουρνούκιος είπε...

2. Δεκτή η κριτική για το ΠΟΙΟ σοσιαλισμό θέλουμε ως ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Διότι υπάρχει ένα ολοκληρο βιβλίο/έκδοση του ΝΑΡ για το θέμα των ταξικά εκμεταλλευτικών καθεστώτων της ανατ. ευρώπης (επεξεργασία 1ου Συνεδριου) παρολαυτά όμως υπάρχει πολύ δουλειά να γίνει ακόμα.

Κομβικά πάντως στο κείμενο για την κρίση και την απαντηση της αντικαπιταλιστιής αναφοράς, υπάρχουν στο β με΄ρος διατυπωμένες οι θέσεις μας για τη νεργατιή εξουσία/δημοκρατία: Κυβέρνηση του ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΊΣΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΙΤΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, πολυκομματισμός, η εξουσία στις επιχειρήσεις/κλαδους στα εργατικά συμβούλια, στις γειτονιές στον θεσμό των λαϊκών συνελευσεων (πραγμα που σημαίνει τσακισμα του αστικού κράτους) κλπ.

βουρνούκιος είπε...

Τελος, όσον αφορά το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπαίνει θέμα εργατικής εξουσίας, μόνο που δεν μπαίνει για αυτή τη στιγμή.

Για Αυτή την περίοδο έχουμε την τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, και μέσα από αυτους τους αγώνες και τις νίκες θα προετοιμάζεται το έδαφος την εργατι΄κη εξουσία/δημοκρατία.

Ανώνυμος είπε...

Ρε παλικάρι,

κατάλαβε για μια φορά τι σου λένε. ΝΑΙ, ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΕΙΤΕ ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ. Αυτή είναι και η θέση του ΚΚΕ. Και θα πεινάσουμε γιατί την πείνα δεν θα την προκαλέσει το ένα ή το άλλο νόμισμα αλλά η πολιτική που τα δίνει όλα στα μονοπώλια.

Η διαφορά είναι ότι τώρα είσαι μέσα στο ευρώ, και η ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή φαντάζει ως "εναλλακτικός δρόμος". Με τις μάζες παλεύεις, όχι με την οικονομία, εκεί το παιχνίδι είναι χαμένο δομικά, δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι διαχειριστικά, τις μάζες παλεύεις να πείσεις.
Δεν καταλαβαίνεις ότι αν ρίξεις σύνθημα για επιστροφή στη δραχμή σύσσωμος ο αστικός κόσμος θα ρίξει τους προπαγανδιστικούς του μηχανισμούς για να σε στηρίξει πλαγίως, ώστε όταν θα φτάσεις στην εξαθλίωση να τα φορτώσει όλα στην "αριστερά" και στις "καταστροφικές προτάσεις" της περί εγκατάλειψης του ευρώ?

ΝΑΙ οι μάζες θα πεινάσουν είτε με ευρώ είτε με δραχμή, αν δεν αλλάξει η πολιτική εξουσία.
Το θέμα είναι πως, αν πεινάσουν με δραχμή, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης θα κατηγορήσει αυτούς που πρότειναν την αποδέσμευση από το ευρώ. Διατηρείς το πλεονέκτημα να παίζεις ακόμα στο δικό σου γήπεδο: Στις πορείες, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, ακόμα και στις πλατείες θα σου 'λεγα εγώ (εν πάσει περιπτώσει είναι ρευστό ακόμα το πράγμα). Γιατί προσπαθείς με κάθε τρόπο να πετάξεις τη μπάλα στο δικό τους γήπεδο?

Πολιτική είναι η μάχη γαμώτο, δεν είμαι μόνο οικονομική, πόσο μυαλό θέλει για να το καταλάβετε? Το Απολίθωμα το έγραψε με τον πιο σαφή τρόπο:
Το χρέος δεν έχει να κάνει με λογιστική διαπραγμάτευση αλλά με ταξική άρνησή του!

giorgos είπε...

" Μόνο όποιος έχει την έφεση και τη θέληση να γεννήσει το μέλλον μπορεί να δει τη συγκεκριμενή αλήθεια του παρόντος", Γκ. Λούκατς.

Καλοί μου σύντροφοι είναι πραγματι καιρός και ανάγκη, μέσα στα δύσκολα γυρίσματα των αγώνων, να συζητάμε απαιτητικά για την οικονομία και την πολιτική.
Η άποψη μου είναι ότι στα χρόνια που έρχονται η αριστερά θα σαρωθεί ή θα ανυψωθεί από την θέση της και τους αγώνες της γύρω από την οικονομία και την πολιτική.
Το πρόβλημα που ανοίγεται μπροστά μας είναι ποια πολιτική πρόταση, ποιο μέτωπο και ποιο υποκείμενο θα γεννήσει μια μεγάλη ανάταση για τον ελληνικό λαό, που δεν μπορεί να μην έχει στον πυρήνα της την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της εξουσίας του.

Σίγουρα βρισκόμαστε στην αρχή των "χερσαίων επιχειρήσεων". Αλλά η συζήτηση είναι σημαντική. Διότι την ίδια ώρα υπάρχει μια κίνηση μαζών που είναι σημαντική.
Το πρόβλημά μας είναι πως στην πολιτική μας δουλειά δεν θα αφήνουμε έξω τις επαναστατικές - κομμουνιστικές ιδέες, στην μαζική δράση δεν αφήνουμε έξω την πολιτική, στην πολιτική μας δουλειά δεν αφήνουμε για άλλη ώρα την ιδεολογία.

εδώ δεν υπάρχουν συνταγές. Η πολιτική δουλειά φτάνει στο σημείο που ο άλλος λέει "ωραία αλλά σε ποια κοινωνία, με ποιους να την οδηγούν". Αυτό το ερώτημα δεν αφορά μόνο μυημένους. Είναι ένα ζητούμενο. Και αν αποσιωπάται, είναι ένα μειονέκτημα. Σε κάθε περίπτωση εμείς αυτές τις τάσεις πρέπει να τις τροφοδοτούμε και όχι να τις καθηλώνουμε.

Από την άλλη υπάρχει ένα αγώνας με κεντρικούς πολιτικούς στόχους. Ούτε εδω χωράνε μισά λόγια. Όσοι λένε ότι είναι καταστροφή η έξοδος από το ευρώ ακόμα και πραπαγανδίζουν την αποδέσμευση από την ΕΕ ,με λαϊκή εξουσία κάνουν τη διαλεκτική κατα το δοκούν εργαλείο στενά κομματικών επιδιώξεων. Δε βγαίνει αυτή η πολιτική του ΚΚΕ. Και εδώ η επίσημη γραμμή βρίσκει πολλά τερτίπια. "Το σύστημα δεν κάνει παραχωρήσεις", " ο σοσιαλισμός είναι κοντά", " η διαγραφή του χρέους είναι μάταιη στον καπιταλισμό", κτλ. Ο στόχος της αποστέρησης μιας ανατρεπτικής πολιτικής είναι εφικτός. Για άλλη μια φορά η πολιτική γίνεται ανάποδα. Και όχι με γνώμονα τι είναι αναγκαίο για την κοινωνία .Ακόμα και αν αυτό το αναγκαίο σκοντάφτει στα όρια του συστήματος. Και τότε το κοινωνικά αναγκαίο τοποθετείται σε μια άλλη κοινωνική οργάνωση. Πρέπει ο λαός να φοβηθεί τις ίδιες του τις δυνάμεις;
Το ΚΚΕ έχει επιλύσει όλα αυτά τα δύσκολα καθήκοντα. Δια μιάς εσκότωσε όλη την πραγματικότητα. Εκλογές σήμερα, λαϊκή εξουσία στο μέλλον. Και τα δύσκολα μιας παρέμβασης στους εργαζόμενους κι τη νεολαία που ζητούν απαντήσεις και αγώνες;
Και στην κορύφωση της πολιτικής γραμμής, στην κρίσιμη αυτή περίοδο, οι εκλογές. Πως μπορεί να συμβαδίζει το πολιτικό αίτημα των εκλογών τώρα με την λαίκή εξουσία; Πως συνδεόνται αυτά τα δύο;
Στο πολιτικό διατάυτα το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ εχουν τα ίδια άμμεσα αιτήματα, που κ αυτά ένα μεταβατικό πρόγραμμα είναι, με οδυνηρές συνέπειες..

Η ιστορία των μπολσεβίκων και του Λενιν το 1905 είναι διδακτική.


"Εμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε τις απόψεις των σοσιαλιστών- επαναστατών απόψεις όχι σοσιαλιστικές, …Ωστόσο για σκοπούς αγωνιστικούς έχουμε υποχρέωση να βαδίζουμε μαζί, διατηρώντας πλήρη κομματική αυτοτέλεια, ενώ το Σοβιέτ είναι ίσα- ίσα μια οργάνωση αγωνιστική και τέτοια πρέπει να είναι.….).Όσο για την ασυνέπεια τους, αυτήν εύκολα θα την παραμερίσουμε, γιατί υπέρ των απόψεων μας συνηγορεί η ίδια η ιστορία, συνηγορεί σε κάθε βήμα η πραγματικότητα. (…..)

βουρνούκιος είπε...

"...Ρε παλικάρι,

κατάλαβε για μια φορά τι σου λένε. ΝΑΙ, ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΕΙΤΕ ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ. Αυτή είναι και η θέση του ΚΚΕ. Και θα πεινάσουμε γιατί την πείνα δεν θα την προκαλέσει το ένα ή το άλλο νόμισμα αλλά η πολιτική που τα δίνει όλα στα μονοπώλια....".


Αρνούμαστε το χρέος ΑΠΟ ΤΑΞΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ οκ;;;;

Εσύ μπορείς να καταλάβεις όμως πως η τακτικη είναι αναγκαία;; Η βουρ στον πατσά -και αν- και όποιον πάρει ο χάρος;;;

ΝΑΙ λοιπόν στην έξοδο απο το ευρώ -χωρίς καμμια ταλαντευση- στην κατευθυνση της εργατικής εξουσίας δημοκρατίας.

RedBoy είπε...

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ

RedBoy είπε...

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Ναι, η τακτική είναι αναγκαία, όσο εξυπηρετεί τη στρατηγική και δεν αυτονομείται.

Σου εξήγησα για ποιο λόγο η τακτική που προτείνεις είναι επικίνδυνη και μπορεί να ανατρέψει όλη σου τη στρατηγική.

Αναυδος είπε...

@giorgo

Δηλαδή εσύ προτείνεις έξοδο από το Ευρώ χωρίς να βάζεις θέμα εξουσίας. Ποιας τάξης ή στρώματος είναι αυτό το αίτημα ?.

giorgos είπε...

ναι πιστεύω ότι ένα από τα αιτήματα πρέπει να είναι η εξοδος από το ευρώ. και η αποδέσμευση από την ΕΕ.
Αυτό είναι μέρος μιας ευρύτερης πρότασης με αιτήματα, που το ένα με το άλλο σχετίζονται και αλληλοσυμπληρώνονται.
διότι εάν αγωνιζόμαστε για αυξήσεις στους μισθούς κ τις συντάξεις, για το ίδιο δικαιώματα στη δουλειά (θα φτάσουν 1 εκ οι άνεργοι, δεν είναι αστείο αυτό)πρέπει να πούμε να διαγραφεί το χρέος.
Και αυτοί καλοί σύντροφοι επιβάλει έξοδο από το ευρώ και εθνικοποίηση των τραπεζών που θα καταρρέουν (και καλα θα κάνουν).
Και ως γνωστόν αυτό θα θέσει το θέμα εθνικοποίησης, με εργατικό έλεγχο βασικών παραγωγικών τομέων, και αυτό δεν θα γίνει με την ευρωπαϊκή ένωση να προωθεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά έξω από την ΕΕ.
Προσοχή, όλα αυτά όχι για να ισχυροποιηθεί η χώρα, αλλά οι εργαζόμενοι της, για να έχουν ανώτερα δικαιώματα (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά).
Η έξοδος από το ευρώ ποιο στρώμα θα ωφελήσει; Ο Καραθανοσόπουλος σήμερα (και όλα τα άρθρα στον Ρ, από το 2001- μετά αλλάξε η ρότα) λέει ότι το ευρώ είναι εργαλείο της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης που λέγεται ΕΕ, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των υπόλοιπων μερίδων του.
Αισθάνομαι ότι πρέπει να ξαναδούμε τη σημασία του χρήματος. Τελικά στη λαϊκή εξουσία φαντάζουμε δεν θα έχουμε χρήμα, ή εάν έχουμε δεν θα είναι ευρώ.

επίσης η νίκη που ήθελε, το άρθρο 16 να μην καταργείται, ποιας τάξης θέμα ήταν. έγινε με λαϊκή εξουσία;και αυτό δεν ήταν μικρό, με την έννοια ότι έγινε για ένα κεντρικό θέμα, αυτό της παιδείας. Και εκεί θυμόμαστε τη στάση της ΚΝΕ (για παραλίες, αποπροσανατολισμό του ταξ.συνδ.κινήματος, για μπόλικη λαϊκή εξουσία- εκτός κινήματος κτλ)

Σύντροφοι η λαϊκή εξουσία όσο δεν γίνεται απτό εργαλείο στην ταξική πάλη, που θα τη φέρνει πιο κοντά στην πραγμάτωσή της, τόσο θα μετετρέπεται στην αναίρεσή της.

Πιστεύω ότι η περιφορά της "λαϊκής εξουσίας" στο "παζάρι" της πολιτικής είναι σημάδι αδυναμίας του ΚΚΕ, και όχι το ανάποδο. Έτσι κ αλλιώς αυτό θα φαίνεται στο δρόμο και στην πρακτική.

Αύριο για παράδειγμα θα δώσει στίγμα το ΚΚΕ, ή θα κάνει απλώς συγκεντρώσεις; Θα περάσει από το (έστω) από το σύνταγμα
Η ζύμωση της "λαϊκής εξουσίας" πώς γίνεται τελικά; αφού είναι τόσο ώριμη δεν πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες μορφές;

enas είπε...

Να πω και γω τη γνωμη μου για το θεμα των στοχων παλης,προγραμματων κτλ.

Υπαρχει παντα ο φοβος αναμεσα στη Σκυλλα και τη Χαρυβδη.Ο φοβος αναμεσα σε ρεφορμιστικες και ενσωματωσιμες προτασεις και σε απογειωμενες "επαναστατικες" προτασεις με περιορισμενη απευθυνση.

Απο τη μια καθε μεμονωμενο αιτημα φανταζει ενσωματωσιμο,απο την αλλη η δεσμη αιτηματων που προτεινεται καθε φορα απο την αριστερα σαν αδιασπαστο πακετο (μιας και δεν μπορεις να προτεινεις απλα επανασταση) πολλες φορες απλως περναει και δεν ακουμπαει στο κοσμο.

Το θεμα κατα τη γνωμη μου τιθεται ως εξης.Ποια ειναι η βασικη διαφορα μεταξυ ενος επαναστατικου και ενος ρεφορμιστικου κομματος.Το αυτονοητο η επανασταση ως μεσω αλλαγης του συστηματος και προφανως ο τελικος στοχος(σοσιαλισμος κτλ).Ας μεινουμε σε αυτη τη φαση στο τροπο αλλαγης,δηλαδη την επανασταση.

Ενα επαναστατικο κομμα κρινεται ακριβως απο αυτο,δηλαδη ποσο προωθει την υποθεση αυτη.Δηλαδη το κριτηριο ειναι αυτο και οχι ποσο ενσωματωσιμες προτασεις κανει.Π.χ ειναι πιθανο πολλες φορες να γινει συμπλευσει με ρεφορμιστικες οργανωσεις και με αιτηματα που αν ειδωθουν μεμονωμενα ειναι ενσωματωσιμα,αλλα που μπορει να οδηγουν στην περαιτερω οργανωση της εργατικης ταξης και συνεπως βοηθουν την υποθεση της επαναστασης.

Υπο αυτη την εννοια στη παρουσα φαση,οπως και στις προηγουμενες δεκαετιες, βασικος στοχος μιας επναστατικης οργανωσης/κομματος ειναι η συνηδητοποιηση απο την εργατικη ταξη των ιδιαιτερων συμφεροντων της καθως και ο απεγκλωβισμος της απο το αστικο πολιτικο συστημα τα οποια πανε χερι χερι.Οτι εξυπηρετει το σκοπο αυτο κατα τη γνωμη μου δεν εχει κανενα φοβο ενσωματωσης.

Π.χ για το χρεοςη αποψη της στασης πληρωμων ειανι λαθος.Περα οτι χρεισημοποιειται σαν οχημα για μειωσης εργατικων δικαιωματων το χρεος δεν αφορα το λαο και την εργατικη ταξη.Και αυτο οχι μονο επειδη τα τα περισσοτερα λεφτα τα φαγαν αλλοι αλλα και για τον απλο λογο οτι το χρεος αφορα την κυβερνηση.Αυτη το πληρωνει και επιλεγει το τροπο.Το να κανεις προτασεις για το χρεος(μη πληρωμη,ΕΛΕ κτλ) υπονοει οτι ειταε πιστευεις οτι ο λαος συναποφασιζει ειτα οτι η κυβερνηση ειναι δυναμει φιλολαικη και μπορει να ακουσει εφαρμοσει διαφορες φιλολαικες προτασεις( αναλογη επιχειρηματολογια για διαφορες προτασεςι του στυλ 5% στη παιδεις λες και τη κυβερνηση εχει ο λαος).

Τετοιες προτασεις αποπροσανατολιζουν και πατανε στο οτι ειναι πιο "ευκολες" στο λαο ακριβως λογω λογω μη σπασιματος των δεσμων με το πολιτικο συστημα,δεσμοι ομως που πρεπει να σπασουν.

Υπο αυτη την εννοια μια αποψη οτι τον λαο δεν τον αφορα η διαχειρηση του χρεους αλλα μονο η υπερασπιση των δικαιωματων του (που αμα τα καταλαβει ως δικα του και σε αντιθεση με την αστικη ταξη θα ειναι ενα τεραστιο βημα) μου φαινεται πολυ πιο επαναστατικη αν και φαινεται λιγοτερο εντυπωσιακη απο διαγραφες χρους,κρατικοποιεισεις τραπεζων κτλ.

Αναυδος είπε...

@giorgos

Με απογοητεύεις
Σου έκανα μια απλή ερώτηση κι εσύ μου απαντάς με ήξεις αφίξεις ανακατεμένα με διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ και ψέματα (π.χ η δήθεν νίκη για το άρθρο 16 και η θέση της ΠΚΣ).

Δεν πειράζει απαντώ εγώ στην ερώτηση μου. Η θέση για έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ το ευρώ ή και την ΕΕ χωρίς αλλαγή εξουσίας είναι η θέση ορισμένων μικροαστικών στρωμάτων και μιας μερίδας του κεφαλαίου. Το ΝΑΡ και η Ανταρσυα για πιο λόγο υποστηρίζουν τη θέση αυτή? Αν ήταν υποστηριχτές της εργατικής τάξης θα έλεγαν εργατική εξουσία και έξοδος από την ΕΕ. Θα κουβέντιαζαν με τους «συμμάχους» συζητώντας να απαλείψουν τη θέση για εργατική εξουσία κλπ κλπ.

Το πρόβλημα είναι ότι το ΝΑΡ-Ανταρσυα εκφράζει το ίδιο την θέση των μικροαστών και όχι κάποιοι ανύπαρκτοι σήμερα σύμμαχοι

Συμπέρασμα το ΝΑΕ-ανταρσυα μετά από μία 20ετή περιπλάνηση στην αντικαπιταλιστική αριστερά έχει διολισθήσει σχεδόν ανοικτά στο φυσικό του χώρο την σοσιαλδημοκρατία. Ο λόγος είναι ότι το είναι καθορίζει τη συνείδηση και όχι αντίστροφα. Οταν λοιπόν βλέπεις ποσοστά 10% στους δημ υπαλλήλους (ΔΟΕ – ΟΛΜΕ) και ούτε 0,5% στην υπόλοιπη κοινωνία καταλαβαίνεις ότι η θέση περί επαχθούς χρέους, επιστροφή στη δραχμή, εθνικοποιήσεις κλπ αλλά όχι αλλαγή εξουσίας δεν είναι ευκαιριακή υποχώρηση αλλά ως εκεί που φτάνει το ΝΑΡ

RedBoy είπε...

Υπάρxουν δύο έννοιες του πολιτικού. Η μία θέλει το πολιτικό ως παρέμβαση απο τα πάνω (συριζα, μεταβατικά προγράμματα, οικονομολόγοι, αδεδυ κλπ.). Αυτή η έννοια συνδέεται με το στρουκτουραλισμό αυτού του χώρου (πουλαντζας, σχετική αυτονομία του κράτους κλπ).
Η άλλη έννοια του πολιτικού είναι εκείνη που προστάσει το ΚΚΕ το οποίο αντιλαμβάνεται κατ' εμέ την κοινωνία ως σύστημα κοινωνικής εργασίας.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσω το Απολίθωμα, το ΚΚΕ και τον ανώνυμο παραπάνω που (πάλι κατά την άποψη μου) λένε το ίδιο πράγμα: Πολιτικοποίηση σημαίνει ταξικοποίηση.

Πρέπει να αφουγκραστούμε τι λέει το ΚΚΕ αυτήν την περίοδο. «Να μην πτωχεύσει ο λαός» σημαίνει, δεν αναγνωρίζω τον οικονομίστικο χαρακτηρα των μορφών της κρίσης, π.χ. το κερδός, το χρέος κτλ.

Προτάσω το κοινωνιο-κεντρικό χαρακτηρά του αγώνα. ΝΑΙ!! Με βάση το ΠΑΜΕ το θα το κάνω. Σιγά μη το κάνω με το προεδρίο της ΑΔΕΔΥ Γιώργο.

Αυτό σημαίνει αυτομάτως ταξικοποίηση του προβλήματος στη βάση του κοινωνικού χαρακτήρα της κρισης αντί για την παράδοση του τελευταίου στη διαχειριστική λογική της ΕΛΕ.

«Εμείς, οι εργάτες είμαστε ενάντια στις μορφές ύπαρξης της καιφαλαιικής κρίσης τις οποίες δεν αναγνωρίζομε».

Αυτό σημαίνει πολιτικοποίηση του προβλήματος η οποία εγείρει (επίσης αυτόματα) το αίτημα της εξουσίας καθότι "το χρέος δεν είναι διαχειρισιμο", δηλαδή αναφέρεται στην ταξική πόλωση και στην προσπάθεια του κεφαλαίου να διαβρώσει το σύστημα κοινωνικής εργασίας μέσα απο τις ατομικές μορφές ιδιοποίησης του κοινωνικού πλούτου.

Απο κι ως που προκύπτει αυτή η ταύτιση μεταξύ ΣΥΖΙΖΑ και ΚΚΕ? Καμία σχέση. Πρέπει να αντιληφθείτε το επίπεδο αφαίρεσης μέσα απ΄το οποίο προκύπτει η θέση του ΚΚΕ για πολιτικοποίηση του αγώνα.

Και κάτι ακόμα. Η λαική εξουσία δε θα κριθεί στο σύνταγμα με τους όρους που θέλουν οι ασφαλίτες., οι γνωστοί αναρχοφασίστες και το πολιτικό πρόγραμμα των αγανακτισμένων. Η λαικη εξουσία θα κριθεί στον ΠΕΡΙΣΣΟ, στους τόπους δουλειάς και στην δυνατότητα του κόμματος να μαζικοποιεί την οργανωμένη αντίσταση στο κεφάλαιο και το αστικό κράτος.

@ ενας

Συμφωνώ (αν σε κατάλαβα κάλα) ότι κι υπερεπαναστισμός είναι μέρος του προβλήματος.

giorgos είπε...

1.Καταρχάς κ. Red Boy,
την ώρα που πληκτρολογείς, μια ιστορικής σημασίας πολιτική μάχη και η πορεία ήταν σε εξέλιξη.

Βέβαια το ΚΚΕ είχε φύγει ήδη από τις 10 κ 10 από την Ομόνοια και από τις 11:30 και από το Σύνταγμα.
Πράγματι η "λαϊκή εξουσία", θα γίνει στον ΠΕΡΙΣΣΟ, όπως γράφεις. Πειστίκαμε όλοι γι αυτό.

2. Υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση σε όσα έχεις κατακτήσει γύρω από την πολιτική. Κάθε μια από τις προτάσεις που γράφεις είναι μνημείο άγνοιας, στραπατσαρίσματος κάθε ίχνους επιστημονικής αντίληψης για το τι εννούμε όταν λέμε πολιτική, στρουκτουραλισμό, "κοινωνία ως σύστημα κοινωνικής εργασίας" και άλλα που θέλει προσπάθεια να καταλάβει κάποιος τι λες. Δεν θέλει προσπάθεια να καταλάβει κανείς το μέγεθος της πολιτικής φτώχειας.

3. Γράφε με μέτρο. Άσε τις πολλές -οποιήσεις. Η απολογητική μιας γραμμής, γίνεται ακόμα πιο τραγική έτσι.

4. .. «Να μην πτωχεύσει ο λαός» σημαίνει, δεν αναγνωρίζω τον οικονομίστικο χαρακτηρα των μορφών της κρίσης, π.χ. το κερδός, το χρέος κτλ...
με βάση τα παραπάνω πιστέυω ποσώς νοιάζεται κάποιος αν αναγνωρίζεις εσύ (ή το ΚΚΕ) τον "οικονομίστικο" χαρακτήρα της κρίσης. Μάλλον θες να πεις οικονομικό εδώ, διότι αναφέρεσαι στο χρέος, το κέρδος κτλ.
Ποσώς ενδιαφέρει τι λες εσύ γιατί το χρέος αποτελεί μια από τις εκφάνσεις της κρίσης που εξελίσεται (και όχι τον πυρήνα της). Και με αφορμή το υπαρκτό χρέος γίνεται ανευ όρων επίθεση σε όλη τη γραμμή από την πλευρά του κεφαλαίου. Αν εσύ δεν μπλέκεσαι με αυτά...κακώς για εσένα κ το κκε

5. Πρώτη φορά είδα τέτοιο θυμό απέναντι στο κκε το απόγευμα. Η πορεία του αισθάνθηκε αυτό που είναι. είναι εκτός από την (αντιφατική)πραγματική κίνηση των μαζών. Ναι σίγουρα στον περισσό είναι πιο ασφαλή τα πράγματα.

6. Ο άναυδος επιχειρεί μια πολιτικά κίτρινη τοποθέτηση (γνωστής κοπής). Λέει για ΝΑΡ που είναι σοσιαλδημορατία, ναρίτες δημοσίους υπαλλήλους κτλ. Μπράβο..
Προφανώς ο Ριζοσπάστης αποσιωπά τα άλλα σωματεία που τα χάνει από τα αριστερά το κκε (σωματείο μισθωτών τεχνικών, ΣΕΦΚ, Βιβλιουπάλληλοι, υγεία, κτλ). Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Άλλωστε για καιρό γίνονταν η σπέκουλα ότι το ναρ είναι με τη γσεε(τώρα την έκοψε ο Ρ, πάλιωσε και δεν περνάει), και άλλες.
Προφανώς σοσιαλημοκρατία δεν είναι το ναρ και η ανταρσύα. Και σίγουρα δεν έχουν τη θεσμική αντίληψη να πολικοποιούν το κίνημα λέγοντας εδώ και τώρα εκλογές. Και αυτό είναι μια πρακτική ενός αριστερού ρεφορμισμού, τι να κάνουμε;
Ας φανταστούμε το Λενιν το 1905 και το 1917 να μην είχε ούτε μια αιχμή, πολιτικό κρίκο προς το κίνημα. να έλεγε "η λύση είναι εκλογές εδώ και τώρα για μια πιο αδύναμη τσαρική διακυβέρνηση" κ κυρίως να έλεγε τα αιτήματα μας θα εκπληρωθούν μόνο στον κομμουνισμό και στην εξουσία των σοβιέτ.

Αλλά οι μποσλεβίκοι είχαν μια διαλλεκτική σχέση επαναστατικής τακτικής - στρατηγικής, που προωθούσε την επανάσταση. Τώρα αυτά είναι απαγορευμένα για το κκε. Και κυρίως η επαναστατική ανατροπή δεν αναφέρεται πουθενά.....

Ας αφήσουμε αυτά για σοσιαλδηκρατία, αλλού χτυπούν οι καμπάνες...

RedBoy είπε...

Γιώργο,

Έπιασες ΟΛΕΣ τις αδυναμίες της τοποθέτησης μου και προσπάθησες να τις κάνεις σημαία σε 5 παραγράφους για να κρύψεις κάτω απ’το χαλί όλα τα υπόλοιπα. Δεκτή η κριτική. Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει ως χώρος στην σχετική αυτονομία του πολιτικού. Η ΕΛΕ που προτάσσει την διαχείριση (σε νομικο-πολιτικο) επιπεδο της ανεξάρτητης από την κεφαλαιικές σχέσεις παραγωγής οικονομίας δεν είναι παράδειγμα μια ανεπτυγμένης εφαρμογής στρουκτουραλιστικών λογικών στην επιφάνεια της κεφαλαιικής σχέσης. Εκτός αν έχεις χειροπιαστές αποδείξεις ότι η Ελε χτυπάει τον καπιταλισμό. Επιστημονικά μιλώντας, λοιπον, από πού προκύπτει η εγκυρότητα της αυτονόμίας (νομικών-πολιτικών) μέτρων από ton ταξικό αγώνα στην παραγωγή για να υιοθετήσω (έστω κριτικά) την πρόταση για ΕΛΕ? Ε? Τι είναι τελικά η ΕΛΕ? Και αν εγώ λαικίζω αντιεπιστημονικά ας διαβάσουμε τη σ/φισα:

The key questions are, who is making these demands? In what context? For what purpose? And crucially, how are these demands to be achieved?
The RMF’s call for “participation by organisations of workers and civil society in renegotiating debt” would be a recipe not for extending democracy but for class collaboration if, as they hope, default were to pave the way for a “recovery of competitiveness”.14
Left reformist programmes are not transitional: they are utopian. They demand measures which capitalism will not easily grant but they believe that such measures can be achieved without an all-out conquest of political power by the working class—without a revolution to smash the capitalist state. Because of this, left reformism proves to be entirely reactionary in practice during periods of crisis.

Δεν ξέρω αν κάνει κριτική στο στρουκτουραλισμό (αν και τον Καλίνικος στορουκτουραλιστή τον λες), πάντως προβάλει τις αντιφάσεις του θέματος.

Και καταπίεση της δημοκρατίας και «ταξική συνεργασία»?!? Μη μου πεις? Και η ακρο-αριτερά στην Ελλάδα δε μου λέει τπτ για αυτό….Για να μην πώ για το ΣΥΡΙΖΑ (πάντως δεν εέπρεπε να το πάρεις τόσο προσωπικά και να επιτεθείς…για ΣΥΡΙΖΑ μίλησα κυρίως).

Πάμε παρακάτω:

Το οικονομίστικο μια χαρά εφαρμόζεται ως όρος για τις πεποιθήσεις της εκτός-ΚΚΕ αριστεράς αναφορικά με το θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης που εμφανιζεται με τη μορφή της κρίσης του χρέους.

RedBoy είπε...

Οικονομισμός (σάυτη την περιπτωση όχι γενικα) είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε όταν τα σωματεία των εργαζομένων αντί να κλείνουν το κράτος και να λένε «δε θα υπακούσω» , «δεν πάω στη δουλειά», «δε θα περάσουν τα μέτρα με την εργασία μου» κλπ…σου λένε «υπακούω»…και «άκου να δείς»…»θα υπακούσεις και συ»…»Αλλά και το ΚΚΕ θα υπακούσει προσαρμώζοντας τη γραμμή του στο ρεφορμισμό. Θα φτιάξουμε μία ΕΛΕ και θα τρέξετε όλοι από πίσω της….Αλλά τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου θα τα εφαρμόσω με την εργασία μου και όλοι οι άλλοι να πάτε να πνιγείτε. Αυτός είναι οικονομισμός στην εργατική πολιτική κατά τη δίκη μου αντίληψη . Ο ρόλος μου είναι να προστατέυω τα συμφέροντα των εργαζομένων κλείνοντας στη παρούσα φάση την κάνουλα της παραγωγής υπεραξίας. Και αντί να κάνω αυτό τρέχω πίσω από τους οικονομολόγους.

Και πέρα από το πρόβλημα του στρουκτουραλισμού, του οικονομισμού κλπ.

Κατηγορείτε το ΚΚΕ με κατηγορίες του ‘40 επειδή ένα κόμμα με 100 χρόνια εμπειρία δεν σκύβει να προσκυνήσει αγανακτισμένους, οικονομολογούς κλπ. Έρχεται στο σύνταγμα το ΠΑΜΕ και την ώρα που φθάνει φασιστοειδή ξεκινούν πάρτυ. Κουβέντα για όλα αυτά. Τρώνε ξύλο οι Μ-Λούδες…κουβέντα!! Έχει γεμίσει χρυσαυγίτες το συνταγμα κουβέντα…Προκύπτουν νέο-φασιστικού τύπου ιδεολογήματα σαν αυτό την «άμεσης δημοκρατίας», που στηρίζεται από χώρο (το ΣΥΡΙΖΑ) που δεν τολμά να βάλει στο στόμα του τη λέξη αντι-καπιταλισμός και δε λέτε κουβέντα. Ψηφίζεται κάτι που μιλάει για κατάργηση των ΟΛΩΝ των κομμάτων και δεν καταγγέλλεται και πάλι.

Ακου κ. Γίωργο. Πέρσι είχαμε κίνημα όταν ξεκίνησαν τα μέτρα. Κίνημα εργατικό…Τα Χριστούγεννα είχαμε κίνημα εργατικό. Τώρα έχουμε αγανακτισμένους που θολώνουν το τοπίο.

RedBoy είπε...

Λες:

«Γράφε με μέτρο. Άσε τις πολλές –οποιήσεις».

Θα τις αφήσω. θες να ρθω και στο σύνταγμα? Με το ΠΑΜΕ? Θα μου το επιτρέψεις? Μπορώ να έχω σημαία? Ή πρέπει να αναγκαστικά να πετάω κοτρόνες? Πως πρέπει να φτιαχτώ ως επαναστάτηs για να γίνω μέρος της «αντιφατικής κίνησης της μάζας». Αυτό τι είναι πάλι? Επιστημονικός όρος για την κριτική της πολιτικής οικονομίας?? Να καταλάβω δηλαδή.
Ή μήπως ανήκει στην έννοια του πολιτικού που έχεις «κατακτήσει»… «γύρω απ΄την πολιτική»?

Kατα τα λοιπά ασ΄τα τα προβοκατορικά για την λαική εξουσία που θα "γίνει" στον Περισο. Εννοουσα οτι χρειάζεται οργάνωση το θέμα...Αυτά βαρίεμαι για μεγάλες αναλύσεις τώρα...But.. you got the point...Eισαι τόσο αυτοκριτικος για την αριστερά που υποστηρίζεις, όσο (αυτοκριτικό) είναι το ΚΚΕ που μισείς.


Προσωπικά δεν θέλω να λειτουργήσουν αυτά που λέω απολογητικά για κανένα ΚΚΕ.
Ας το κάνουν τα μέλη του κόμματος αυτό. Απλώς παίρνω πολύ πιο σοβαρά τα «ότι αλλαγή χωρίς το ΚΚΕ δε γίνεται» και προσπαθώ να βγάλω μία άκρη.


Υγ. Άσχετο…θα έρθεις φεστιβάλ Marxism στο Λονδίνο να τραγουδήσουμε τη διεθνή σε 5 γλώσσες?

Αναυδος είπε...

@giorgo

1. Πρώτη φορά είδες τέτοιο θυμο απέναντι στο ΚΚΕ ?
Είναι ο ίδιος θυμός των αναρχικών και αριστεριστών ενάντια στο ΚΚΕ από τη δεκαετία του /70 ακίομη. Οι 5-6χιλ που ήταν χθες το απόγευμα στο συνταγμα δεν ήταν λαός αλλά τα στρατιωτάκια των αναρχικών τροτσκιστών αριστεριστών συριζα κλπ. Ετοιμοι να δαγκώσουν καθε δόλωμα που τους πετάει το κρατος έτοιμοι για κάθε θυσία προκειμένου να στειλουν τον κόσμο σπίτι του. Τυφλοί που παρασερνονται σε κάθε μάχη που τους οδηγεί ο αντίπαλος γι αυτό και επικίνδυνοι

2. αναφέρεις τον ΣΕΦΚ (μηπως είναι εκπαιδευτικοί ????) την υγεία και το ΣΜΤ. Ολοι λευκά κολλάρα όλοι γόνοι μικροαστών και αναρωτιέσαι ακόμη για το τί είναι το ΝΑΡ και η Ανταρσυα. Η επίσημη σοσιαλδημοκρατία προσχώρησε στο κεφάλαιο και αφησε τον χωρο στο ναρ και το συριζα. Τυχαίος ο συναγελασμός στο συνοτνιστικό ? Τυχαία η από κοινη συμμετοχή στις εκλογές 30+ ΕΛΜΕ
? Δεν νομιζω

κόκκινοςδρόμος είπε...

Ρε απολίθωμα να σε ρωτήσω εσύ που ξέρεις, ο Πατέλης τι ρόλο βαράει;

Κ.Μ. είπε...

Na se enimerosw egw, se sxesi me thn sizitisi mas einai yper ths stasis pliromwn, alla auto den simenei pws ola ta melh ths logikis tis istorias einai me autin.

Ανώνυμος είπε...

"οι περίφημοι στόχοι του μεταβατικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ περί διαγραφής του χρέους/παύσης πληρωμών, εργατικού ελεγχου, εθνικοποίησης τραπεζών κα ιβασικών τομέων της παραγωγής, ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου..". Η αντίρρηση μου έγκειτε στο ότι αυτά δεν είναι αιτήματα αλλά μορφες διαχείρισης του καπιταλισμού που εν τέλει δεν σχετίζονται με το μερίδιο των εργατών στον πλούτο που παράγεται..για αυτό και μπορούν να ικανοποιηθούν χωρις να ανάβει η συνείδηση των εργαζομένων. Αντίθετα τα αιτήματα για 1400 βασικό, 5μερο- 35ωρο, σταθερή εργασία,δωρεαν υγεία και πρόνοια κτλπου πρώτο έβαλε το ΠΑΜΕ βασίζονται στις ανάγκες των εργατών, δεν μπορούν να ικανποιηθούν΄πλέον απο το σύστημα και θα οδηγήσουν σε όξυνση της ταξικής πάλης
Το αίτημα των εκλογών μπαίνει ως κίνηση τακτικής απο το ΚΚΕ και όχι ως διέξοδος. Αντίθετα η κατάθεση προγράμματος εκλογών (?!) απο τους Μαυρογυαλούρους του ΑΝΤΑΡΣΥ Αδείχνει πραγματικό κοινοβουλευτικό κρετινισμο που δεν κρύβεται με όσους τίτλους κι αν του βάλουν. Σε συνδυασμό με την χωροταξική εμμονή στο Σύνταγμα και την (συνακόλουθη) τελική αποδοχή της αποτυχίας παρέμβασης εκεί που κυριαρχεί το Κεφάλαιο, στους χώρους εργασία, δείχνει ότι τελικά η σοσιαλοδημοκρατικοποίηση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πιο γρήγορη απο ότι θα περίμενε κανείς..αλλά έτσι είναι, η κρίση ξεκαθαρίζει τα πράγματα και επιταχύνει τις εξελίξεις!
Μάνουελ

Ανώνυμος είπε...

..και βέβαια δεν έχω πρόβλημα να παραδεκτώ την παλικαριά που χρειάζεται για να συγκρούεσαι με πάνοπλους και αδίστακτους ΜΑΤατζήδες..ωστόσο δεν αποδεικνύει ουτε την ταξικότητα ουτε την επαναστατικότητα καθενός..ειλικρινά απορώ πως η "χύμα" σύγκρουση με την αστυνομία και οι καταστροφες θα οδηγήσουν την εργατική ταξη στην εξουσία..αντιθέτως η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργίες και οι περιφρουρήσεις εργοστασίων πραγματικά μπορούν να αποτελέσουν την απαρχή μιας πορείας προς την εργατική εξουσία!
Μάνουελ

κόκκινοςδρόμος είπε...

ΚΟΥ-ΜΟΥ,
προφανώς αναφέρεσαι στον πατέλη. Δηλαδή; Αν μπορείς κάν'το πιο λιανό. Στάση πληρωμών από ποιον; Θέλει τίποτα "επαναστατικές" αναδιαπραγματεύσεις μήπως;
Πολιτικά, ανήκει κάπου;

Κ.Μ. είπε...

Περίπου, συμμάχησε (ή συμμαχεί ακόμα δεν το έχω καταλάβει αυτό) με τον Καζάκη στην δημιουργία της Σεισάχθειας. Ανήκει στον φιλοσοφικό χώρο της Λογικής της ιστορίας (http://www.ilhs.tuc.gr/gr/index.htm ), που δημιουργήθηκε από τον σοβιετικό φιλόσοφο Β.Α. Βαζιούλιν, αλλά δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα. Πρόκειται για σχολή που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα των μεγάλων ερευνών που έγιναν στην Σοβιετική Ένωση πάνω στην μέθοδο του κεφαλαίου του Μαρξ (Ροζεντάλ, Ιλιένκοφ, Βαζιούλιν κλπ.). Η ILHS έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της, τις δικιές της αντιφάσεις. Ως πρώην λογικοιστορίτης δεν θέλω να αναφερθώ παραπάνω για αυτό, σίγουρα όμως είναι σχολή που αξίζει (κριτικής) προσοχής.

georgos είπε...

Συγχαρητήρια,

οι παρεμβάσεις έντονες και πυκνές.
Και αντιστρόφως ανάλογες της παρέμβασης των παμε-κκε αυτό το 48.
Μάλλον ο λαός έβλαλε τα περίφημα συμπεράσματα..
Μάταια περίμενε το κόμμα στη μάχη του συντάγματος. Αυτό κάπου αλλού ζυμώνει τη λαϊκή εξουσία. Και αν θες να ζυμώσεις τη λ.ε. δέκα μέρες κοσκινίζεις (ή και πολλες δεκαετίες).
Καλοί σύντροφοι κάντε κ καμιά παρέμβαση αλλού. Τις ώρες που εσείς γράφετε κάποια πραγματικά αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον του κινήματος.

Παρατηρώ μια πολυσπερμία για την υπεράσπιση των ατελείωτων ελιγμών της ηγεσίας του κκε.
άλλος λέει για σοσιαλδημοκρατία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. άλλος το στηρίζει στους δημόσιους υπαλλήλους του ΝΑΡ (παρεμιπμτόντως το ΣΕΦΚ είναι σωματείο στον ιδιωτικό τομέο, τα φροντιστήρια είναι ιδιωτικά...). Άλλος λέει (ή ο ίδιος) ότι οι αυξήσεις στους μισθούς (1.400), και το οχτάωρο είναι εκτός του συστήματος ενώ οι εθνικοποιήσεις τραπεζών και βασικών παραγωγικών τομέων με εργατικό έλεγχο είναι "μορφές διάχειρισης του καπιταλισμού" και άλλα τέτοια πανέμορφα.

Ναι χρεωκόπησε ο λαός, του κκε. Ιδεολογικοπολιτικά.
Καθ'υπαγόρευσης θέλω να πιστεύω. Πρέπει να υπαρχει σκοτάδι γιατί στο φώς φαινεται το άδιέξοδο μιας γραμμής αποξένωσης από το αγωνιζόμενο κίνημα.

Το αίτημα των εκλογών δε μπορεί να γίνει κατανοητό και από πολλούς υγιώς σκεπτόμενους αριστερούς. Για αυτό κ γράφει ο Ριζοσπάστης.

Μέχρι που κάποιοι συναγωνιστές της κνε έφτασαν να πουν πως με τις εκλογές (λόγω αυτών) θα έχουμε προεπαναστική περίοδο στην ελλάδα...

Ότι και να λέτε, στους δρόμους γράφεται η ιστορία. Και εκεί φτιάχνεται μια ενότητα ακόμα χαλαρή, ανάμεσα στο ταξικό εργατικό κίνημα και σε ανθρώπους που αναζητούν μια διέξοδο ανατροπής. Το κκε επέδρασε μόνο μέσω των δηλώσεων αλέκας - λιάνας (πέραν του γιουχαϊσματος).
(αλήθεια σε κρίσιμες στιγμές το κκε είναι μονίμως στα κανάλια...).
Να είμαστε σίγουροι ότι με αυτή την αριστερά να καλεί σε εκλογές στα δύσκολα, τα φαινόμενα αντι - κοινοβουλευτισμού θα ενταθούν, και η αριστερά ,η κοινοβουλευτική, θα είναι μέσα σε αυτά..


Το κκε είναι με έναν τρόπο όμηρο πολιτικά μιας αντίληψης που λέει: " πάντα καπιταλισμό έχουμε - και τώρα αυτόν έχουμε - τα ίδια θα κάνουμε ".

Με έναν τρόπο μοιάζει με την ανάλυση των αναρχικών (πάντα κράτος έχουμε - κ αφεντικά- να τα καταργήσουμε).

Με έναν άλλο τρόπο μοιάζει με τη λογική του ΣΥΝ που λέει: "έχουμε καπιταλισμό - νίκες δεν θα έχουμε με αλλαγή εξουσίας - εκλογές για ενίσχυση".

Βλέπετε η πολιτική κάνει κύκλους και αποκλίνει για να συγκλίνει με τρόπο τραγικό.
Κοινός τόπος όλων αυτών των διαφορετικών πολιτικών μορφωμάτων είναι ότι δεν κάνουν εργατική πολιτική. δεν τολμούν να ψελλίσουν το αναγκαίο πολιτικό πρόγραμμα που να φέρει στον πυρήνα του την αντικαπιταλιστική επανάσταση κ τον κομμουνισμό.


Το κκε βέβαια βολεύεται γιατί στα επίδικα της ταξικής πάλης, σε κρίσιμες στιγμές, δεν λέει κ ούτε κάνει τίποτα διαφορετικό. Εσωτερικά καταναλώνει μπόλικη "λαϊκή εξουσία".
Αυτά βέβαια δεν πιάνουν όσο επιθυμείται γι αυτό κ τα μπλοκ είναι αποδυναμωμένα (κυρίως πολιτικά, αλλά φέρνει κ άλλα αποτελέσματα..)

Αυτά για τα εκλογικά προγράμματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ τους μαυρογυαλούρους επιστρέφονται όπως είναι στο κκε.

demis είπε...

http://demispoetry.blogspot.com/2011/06/blog-post_29.html

Ανώνυμος είπε...

giorgos, μάλλον ζεις μόνο στο.. Σύνταγμα ή σε φοιτητικά αμφιθέατρα και πρέπει να χεις πολλά χρόνια να πατήσεις σε χώρο δουλειάς..γιατί αλλιώς θα ήξερες ότι όλα σα λες απέχουν πολύ απο την αλήθεια. Σταχυολογώ:
"αντιστρόφως ανάλογες της παρέμβασης των παμε-κκε αυτό το
48"
σωστά,μαζικες απεργιακες συγκεντρώσεις και περιφρουρήσεις εργοστασίων έκανε ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ
"Καλοί σύντροφοι κάντε κ καμιά παρέμβαση αλλού"
Η Βιομηχανικες ζώνες Πάτρας και Θεσαλλονίκηε σου κάνουν για αρχή?
"Μάταια περίμενε το κόμμα στη μάχη του συντάγματος", εκεί έγινε η απεργία? Εκεί κρίνεται η εξουσία? Αν τα πιστευεις αυτά τότε δεν είναι ντροπή να είσαι Μαυρογυαλούρος,αν κι αυτός είχε φιλότιμο..ίσως το ανακαλύψετε και σεις κάποτε!
"Και εκεί φτιάχνεται μια ενότητα ακόμα χαλαρή, ανάμεσα στο ταξικό εργατικό κίνημα και σε ανθρώπους που αναζητούν μια διέξοδο ανατροπής", δεν έχετε καμιά σχέση με ταξικη ανάλυση και πολύ περισσότερο δράση και τώρα που "αγανακτήσατε" θα απογίνετε..
"(αλήθεια σε κρίσιμες στιγμές το κκε είναι μονίμως στα κανάλια...)", ακούς και ΣΚΑΙ?
Κοίτα δεν είμαστε όλοι φοιτητές να τους πουλάς φτηνό επαναστατιλίκι.. 20 χρόνια γίνονται τέτοιες "εξεγέρσεις"..και πάντα παίζουν πρώτο θέμα..στην εξέγερση φίλε μου δεν θα υπάρχουν κάμερες για να σε "γράψουν"
Μάνουελ

κόκκινοςδρόμος είπε...

ευχαριτώ για τις πληροφορίες κ.μ. Με τον Καζάκη ε; Κρίμα :(

Ανώνυμος είπε...

Η Αλέκα δήλωσε ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων αντιπαραθετικά με τις απεργίες.

Και έχει δίκαιο.

Κατ' αρχάς ταξικά-χωροταξικά να το δεις το θέμα, το Σύνταγμα είναι ο παράδεισος του μικροαστού (δίπλα στο Κολωνάκι ή στην πλάκα για καφέ)αποξενωμένο πλήρως από τις εργατικές - λαικές συνοικίες του κέντρου.

Έπειτα πότε κάποιος από όλο αυτό το τουρλουμπούκι-συνονθύλευμα της πλατείας επισκέφτηκε ένα χώρο δουλειάς να αντικρύσει τα πραγματικά βάσανα της εργατικής τάξης. Εδώ διώχνουν το παμε από το σύνταγμα θα μου πεις, τέτοιοι είναι.

Αλλά ακούνε "εργάτης" και τους σηκώνεται η τρίχα. Πως θα 'ταν τρόπος να τους ξεπάστρευαν μ' ένα κουμπί. Αλλά σε πείσμα τους η ιστορία και η πραγματικότητα θέλει την εργατική τάξη και μόνο αυτή πρωτοπορία της ελληνικής κοινωνίας και το Κόμμα της, το ΚΚΕ, στην καθοδήγησή της.

Και όσο για το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν πάει δεξιά όσο δε λέει. Το ΝΑΡ δεν το θυμάμαι έτσι... (με το χρουτσώφ είναι πλέον;)

Ανώνυμος είπε...

Η Αλέκα έχει δίκιο σε αυτό που δήλωσε.
Αλλά δεν είναι καιρός για διαπιστώσεις, είναι καιρός για πράξεις. Και απ' ότι φαίνεται κανένας δε έχει τη διάθεση και δεν παίρνει την ευθύνη να αντιπαρατεθεί σοβαρά με το κράτος. Έτσι το κράτος πετυχαίνει ανενόχλητο το σχεδιασμό του. Διαλύει τις πορείες τις μέρες της απεργίας, αποτρέπει το ΠΑΜΕ να φτάσει στο σύνταγμα... και όλα αυτά, δυστυχώς, είναι επιτυχίες του συστήματος απέναντι στο εργατικό κίνημα.

RedBoy είπε...

Nομίζω ότι έχουμε μπει στο φαύλο κύκλο του αριστεριστικου παραλογου. Κι ας υποθέσουμε οτι έμενε το παμε (έστω και με ρουφιάνους και τραμπούκους τόσο απ΄τα "αριστερά" όσο και απ΄τα δεξια να προσπαθουν να κάνουν το κομμάτι τους!Εννοώ προφανώς αυτους που τραμούκισαν) τι θα γινόταν? θα πεφτε ξύλο μεταξυ ΠΑΜΙτων και του πλήθους. Πολλοι αντικομμουνιστες συριζαιοι θα εβρισκαν την ευκαιρία να βγάλουν τον μικροαστισμό τους και πολυ φοβάμαι και ου ολιγοι ανταρσυοι.
Να πω εδώ ότι το ΚΚΕ μας κάνει πολύ περήφανους με τη στάση του, αξιοπρέπεια του και συνέπεια του. Δείχνει το δρόμο πραγματικά (χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπαρχουν αδυναμίες) και νομίζω ότι βρίσκεται στην καλύτερη φάση της ιστορίας του και αν συνεχίσει έτσι θα μας έχει όλους στο πλάι του.

RedBoy είπε...

Πάμε λίγο σε μία αναλυση των χθεσινών. Μιλάμε για 20.000 κόσμου μπροστά σε ένα πλυθησμό 11,000000 που παραμένει απαθής. Ακούγοντας του αριστεριστες νομίζεις οτι όλη η χωρα περιστρέφεται γύρω απο την πολιτική ανοησία των εξαρχίων και του συντάγματος. Έλεος πια. Πόσο στενός μπορείν να είναι ο πολιτικός προοπτικισμός σου? Το πρόβλημα του καναπεδάτου δεν είναι αν θα πεσει η κυβέρνηση, όπως πολλοι αριστεριστές προσπαθούνν να μας πείσουν, επειδή πτώχευσαν ιδεολογικοπολιτικά τα τελευταία χρόνια μετα το τέλος του ευρωκομμουνισμού.

Ο απολιτικ (όχι αυτος του συντάγματος που δεν είναι απολιτικ, αλλά περιφερόμενο κομματοσκυλο με κουκούλα) θέλει να ξέρει ότι αύριο θα έχει δουλειά. Θέλει να ξέρει οτι θα μπορεί να πληρώσει το νοικί του κλπ...Αυτόν τον άνθρωπο όσο οξύνεται η σύγκρουση μπορεί να το κερδίσει η αγωνιστικότητα στους χώρους εργασίας.

Απ΄την άλλη ακόμα κι αν μαζευτούν 1 μυριο έξω απ’το κοινοβούλιο πρέπει να έχεις πρόταση. Δεν μπορεί η αναρχία και η άμεση δημοκρατία να είναι η πρόταση σου για ανατροπή διότι 1. πρέπει να χτυπήσεις το κεφάλαιο που καταστρατηγεί το άμεσο ώντας έμμεση κοινωνική κυριαρχία και αυτό είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο 2. Πρέπει να έχεις πρόταση πραγματικά δημοκρατικής εξουσίας που να πατάει σε μία αναπτυγμένη έννοια δικαίου. Δηλαδή να τυγχάνει νομιμοποίησης έστω κι αν η πλοιοψηφία δεν είναι με το μέρος σου, αλλά επειδή είσαι σε θέση να προβάλλεις την αναγκαιότητα των δικαίων της εργασίας. Αυτό μπορεί να γίνει δημοκρατικά μόνο μέσα απ΄το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο αστός έχει κάθε δικαιώμα να κατεβάσει τα ματ στο δρόμο για να σε χτυπήσει υπό την έννοια οτι μπορεί νομιμοποιείται από την πλοιοψηφία που κατέχει στο κοινοβούλιο. Εσυ νομιμοποιείσαι να οργανώσεις την τάξη έτσι ώστε να μην τροφοδοτείς τον αστό με δύναμη και πλούτο (απεργία δηλ και εντατικοποίηση της προπαγάνδας σε επίπεδο συνειδητοποίησης του μέσου εργαζόμενου). Τα ενδιάμεσα μπαχαλάκια των 10,000 είναι ξερβασμένα από την ιστορία…καθώς και οι συνειδήσεις όσων νομίζουν ότι θα γίνουν η επόμενη σοσιαλδημοκρατία στη μνήμη των παρασήμων που έχουν ήδη αρχίσει δίνουν στον εααυτό τους μέσα από την κομματική καπήλευση των γεγονότων του Δεκέμβρη και της γενικευμένης ανοησίας των τελευταίων ημερών με τις άμεσες δημοκρατίες, τα ψηφίσματα για την καταργηση των κομμάτων κλπ.

Aυτά

Ζήτω ο Νεός Προγραμματισμός

Zήτω το ΚΚΕ

Ανώνυμος είπε...

μπράβο Redboy,

είσαι το παγωμένο βλέμα του Μαϊλη,
η ανατομική παντόφλα της Αλέκας,
τα καρφάκια του Παφίλη,
το αγίοξυλο της λιάνας,
η σπινθοροβόλα σκέψη του πρωτούλη,
η μύχια σκέψη του κνίτη που δεν ξαναγίνεται,
η τελευταία κρυφή βόλτα στα άλλα μπλοκ,
το άρθρο της σελίαδας 2
μπράβο άξιος..
Δεν έχει το απολίθωμα ένα φραγμό να βάλει...

Ανώνυμος είπε...

Ντροπή στον προβοκάτορα εκπρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ. Κοκολάκη που μίλησε για μπλοκ που κάνουν φασαρίες και μπλοκ που δεν κάνουν φασαρίες υπονοώντας το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.

Όταν τα όργανα του Κόμματος εκτιμήσουν ότι πρέπει να συγκρουστούμε - θα ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ - και τότε να ψάξει τρύπα να κρυφτει μαζί με πολλούς άλλους μέσα και έξω απ' τη Βουλή.

Ως τότε σύντροφοι κλείστε τ' αυτιά στις σειρήνες των πλατειών και σταθείτε πλάι στο ένδοξο Κόμμα μας. Δουλειά στους χώρους δουλειάς, τα γιαπιά - τις φάμπρικες - τα καρνάγια κ τα κάτεργα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αγνοήστε τα "κινήματα" που δεν προτάσουν την εργατική εξουσία (όπως λέει και το Πρόγραμμά μας) και μείνεται σε επαναστατική επαγρύπνηση.

Τι δύσκολο που είναι τέτοιες ώρες να είσαι σε νηφαλιότητα και εγρήγορση ταυτοχρόνως!

Ζήτω το κκε!
Ζήτω η γραμματέας μας Αλέκα Παπαρήγα! Πραγματικά τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας. Εφάμιλλη του μεγάλου Ζαχαριάδη και πολύ συνεπέστερη του Φλωράκη. Είναι καιρός πια να ανοίξουμε και αυτό το θέμα.

Τάσος Ρ.

Ανώνυμος είπε...

Sklira narkotika sto KKE:-))

giorgos είπε...

Επιτρέψτε μου να συμφωνήσω με το γεγονός ότι το φαινόμενο RedBoy είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη οποιασδήποτε ισότιμης συζήτησης μεταξύ αριστερών.

Όμως πιστεύω ότι οι τοποθετήσεις του αντανακλούν μια ολόκληρη κουλτούρας αντιπαράθεσης, που καλλιεργείται από την κνε και το κκε.
Όλα αυτά ξεκινάνε από την πραγματικότητα της πολιτικής του γραμμής και της πρακτικής. Ο Redboy είναι απλ,ά μια κακή καρικατούρα.

Λοιπόν για να σταθεί αυτή, τα επίσημα όργανα του κόμματος βρίθουν από λαθροχειρίες, τακτικισμούς, νεολογίες, μια εν τέλει μεταμοντέρνα έκδοση της πολιτικής.

Έτσι η αλέκα μπορεί τη μια να πει "ο λαός δεν πληρώνει κανένα", την επόμενη στη βουλή (βλέπε ομιλια στη βουλή για το μεσοπρόθεσμο) να μην πει κουβέντα για κανένα πολιτικό στόχο, μετά να πει ότι είναι καταστροφή η έξοδός από το ευρώ, κ.α.

Αυτά η περιπτωσιολογία είναι τελικά μια ολόκληρη πολιτική!
Ο σταθερός προοπτικισμός (αυτό είναι από Redboy, για να μαθαίνετε κ τίποτις ελληνικιστικό) όμως αποτυπώνεται στα καυτά, στα άμεσα. εκεί ούτε ένας πολιτικόςστόχος, καμία εργατική πολιτική, καμία κλιμάκωση.. Θαρείς και τα πλαίσια του πάμε, ή του ΜΑΣ είναι ίδια στο χρόνο (και στο μεταμοντέρνο, ο ιστορικός χρόνος σαρώνεται και όλα είναι ανιστορικά και σχετικά..). Δεν υπάρχει καμιά ανάπτυξη ούτε καμία καμπή στην ταξική πάλη. Ή μάλλον υπάρχει μια κάποια, η εκλογική - θεσμική.

Για παράδειγμα η επίσημη θέση της Αλέκας για να εξηγήσει την ένταση της τρομοκρατίας την τετάρτη είναι ότι καταστέλλεται η απεργία και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Βέβαια αυτό δεν εξηγεί, όυτε καν στα μέλη του κκε, πως ειναι δυνατόν αυτό να γίνεται εφόσον οι επιθέσεις έγιναν μετά την αποχώρηση των παμε-κκε.
Δεν ξέρει η αστυνομία το παμε κ το κκε;; Οι άλλοι είναι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα;; Η πλατεία τώρα δεν είναι πασόκοι- δημόσιοι υπάλληλοι, όπως δήλωσε η Αλέκα στο παρελθόν για να το ξαναμαζέψει τώρα; το κράτος χτυπάει τους πασόκους (ή έστω τους πρώην και τους εθνικιστές). Ή αν χτυπάει τους αγανακτισμένους γιατί το κάνει, αφού το συμφέρει η όσμωση με τους σοσιαλδημοκράτες της ανταρσυα;

Μπερδεμένοι άπαντες όχι χωρίς λόγο, αλλά επειδή ακριβώς είναι ωραία η αναρχία της πολιτικής θέσης και γραμμής, αν θες τα πεις όλα, δηλαδή το απόλυτο κενό. Και λιάνα και αλέκα, και αποδέσμευση από ΕΕ και καταστροφή η έξοδος από το ευρώ, και εκλογές και προεπαναστατική περίοδος (κ χωρίς να σπάσει καμία βιτρίνα). Πολιτικό γιουσουρούμ για όλα τα γούστα.

Σε αυτές τις συνθήκες η καλύτερη απάντηση είναι η πολιτική φυγομαχία από τους κρίσιμους πολιτικούς στόχους. Το ίδο κάνει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Στο θέμα της εξόδου από ευρώ / ΕΕ βάζει μπροστά το ταξικό του καθήκον και θυμάται τον γάλλο και γερμανό εργάτη που αφεθεί μόνος του να πολεμά στην ΕΕ. Άρα από ταξικό καθήκον να μείνουμε στην ευρωζώνη και την ΕΕ (συγκινηθήκαμε τώρα). Δηλαδή έτσι, χωρίς μια λαϊκή εξουσία, τουλάχιστον να πάει κάτω η δεξιά στροφή. Ή μήπως ο σοσιαλισμός και η δημοκρατία (και αυτοί έχουν τέτοια στα κιτάπια τους ) είναι πιο αριστερό μόρφωμα από τη λαϊκή εξουσία. Έτσι και αλλιώς η επαναστατική ανατροπή έχει εξαλειφθεί από παντού.

Με άλλα λόγια, μην τα ρίχνουμε στο RedBoy. Τι φταίει το παιδί;
Είναι μια περίπτωση για την οποία ο Λεβ Βιγκότσκυ θα έσκιζε τα βιβλία του. Τι κάνει το ΚΚΕ στον άνθρωπο...
Δείτε τα βιβλία του. ...


ΥΓ: είμαι μέλος του ΣΜΤ, εργαζόμενος σε εργοτάξιο.

Κ.Μ. είπε...

Το περίεργο είναι πως (ως συνήθως) η κριτική που γίνεται από ορισμένα μέλη του εξωκοινοβουλίου στο ΚΚΕ, μπορεί να ξαναγραφτεί αυτούσια ενάντια στο ίδιο το εξωκοινοβούλιο και να είναι πέρα για πέρα σωστή. Για παράδειγμα, «αλλά επειδή ακριβώς είναι ωραία η αναρχία της πολιτικής θέσης και γραμμής, αν θες τα πεις όλα, δηλαδή το απόλυτο κενό», είναι ακριβώς η απάντηση που μπορεί να δοθεί στο ιδεολόγημα (που δημιουργήθηκε για να καλύψει τις δεξιόστροφες αντιλήψεις) πως ότι κάνουμε είναι «τακτική» χωρίς περαιτέρω δικαιολόγηση. Στην πραγματικότητα ακόμα και οι θεωρητικοί του Μαρξισμού πάντα συζητούσαν για την τακτική, αλλά σήμερα ισχύει πως αν πεις «αυτό είναι τακτική» ξεμπερδέψαμε.
Όμως δεν έχει γίνει κατανοητό πως την γραμμή που λέει έξοδο από το Ευρώ (αλλά όχι από την ΕΕ. Διότι αυτό κυριαρχεί στις αναλύσεις που έχουν κυκλοφορήσει καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του χρόνου) έχει δημιουργηθεί από (πρώην;) μέλη του ΣΥΝ (βλέπε Λαπαβίτσας, ΙΣΚΡΑ κλπ.), την οποία υιοθέτησε με αλλαγές η Ανταρσυα (και σε καμία περίπτωση δεν εισηγήθηκε αυτή). Ακριβώς γιατί η δυνατότητα να υποτιμάς το νόμισμα (και επί της ουσίας αλλαγής της σχέσης παραγωγής με την ίδια σχέση παραγωγής αναδομημένη) κατά το δοκούν δεν αλλάζει τις συνθήκες αυτών των Συνασπισμένων που φάγανε τα ευρωπαϊκά λεφτά το προηγούμενο διάστημα.
Επίσης δεν το λέει η Αλέκα μονάχα αυτό για το εργατικό κίνημα, αλλά και οι αγανακτισμένοι, όπου λένε πως κάθε φορά που έχουμε συνδικάτα έχουμε και επεισόδια (άρα είναι κακά τα συνδικάτα). Και η λύση σαφής, είτε όχι συνδικάτα είτε συνδικάτα (ή φοιτητικοί σύλλογοι, πχ δες εδώ http://real-democracy.gr/content/katargisi-kommatikon-omadon-apo-sxoles ) χωρίς κόμματα. Ας υπάρξει και λίγη κριτική σε αυτούς, γιατί με την φαντασίωση που κυκλοφορεί σε εσάς ότι δήθεν έχουν αντιμετωπιστεί πλήρως αυτά (σε καμία περίπτωση, απλά δεν εκφράζεται έντονα πλέον απλά γιατί έχει σχεδόν ολοκληρωτικά κυριαρχήσει), κάποιοι (ανεξαρτήτως θέσης και προθέσεων) κάνουν συστηματική δουλειά. Γιατί υπάρχει οπορτουνισμός στην αριστερά, αλλά η αστική τάξη δεν «οπορτουνίζει» αλλά ετοιμάζεται και για την επόμενη μέρα (που θα αργήσει βέβαια).

κοκκινοςδρόμος είπε...

Θέλετε να μάθετε τι κάνουν οι προβοκάτορες στις ελεύθερες ώρες τους; Διαβάστε το σχόλιο του Τάσου Ρ.

RedBoy είπε...

Κύριε Γιώργο,

συνέχισε...και μία μέρα θα ξεβρωμίσει αυτός ο τόπος!!

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλούνται τυχόν στελέχη και μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που γράφουν στο ιστολόγιο να σταματήσουν να εκθέτουν δημόσια τις απόψεις τους. Η εσωκομματική δημοκρατική λειτουργεία επιτρέπει στον καθένα να εκφέρει ελεύθερα και εποικοδομιτικά την αποψή του ώστε να ληφθεί υπ' όψη των αρμόδιων καθοδηγητικών οργάνων.
Ύποπτοι για σύντροφοι που συνεχίζουν να δημοσιεύουν και δε συμορφώνοται προς τας υποδείξεις θα μπαίνουν στο μικροσκόπιο της ομάδας αντικατασκοπείας της ΚΕ. Ειδικά εκπαιδευμένοι στον ηλεκτρονικό ανταρτοπόλεμο ταξικοί σύντροφοι θα εντοπίζουν τα ίχνη τους και αν διαπιστωθεί ότι όντως πρόκειται για μέλη θα υφίστανται τις προβλεπόμενες από το καταστατικό συνέπειες. Αν πρόκειται για υπό ένταξη στις οργανώσεις μας άτομα, η στάση τους αυτή θα συνυπολογίζεται αρνητικά στο βιογραφικό τους.

giorgos είπε...

Πράγματικά πιστεύω όπως λέει και ένα άρθρο του Π. Μαυροειδή που ανέβηκε στον παραλληλογράφο, ότι εαν υπήρχει μια αγωνιστική κοινή δράση του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων και του πάμε θα είχαμε άλλης τάξης μεγέθους απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου.

Ας φανταστούμε το παμέ να "έμπαινε" σε ένα τέτοιο σχεδιασμό, και αποχωρώντας από τη βουλή, να πήγαινε ξεχωριστά από όλους (έστω) και να υποστήριζε π.χ. το καλλιμάρμαρο με πολύωρη παρουσία.


Τότε και εκεί θα έπεφταν ξυλιές και δακρυγόνα.
Ακόμα και τότε βέβαια ένας φανταστικός διάλογος θα ήταν:

-"σύντροφοι δακρυγόνα"
-"μην τσιμπάτε σύντροφοι, είναι αποπροσανατολιστικό το ζήτημα. Αυτό θα λυθεί μόνο στη λαϊκή εξουσία".

Βέβαια η υπόθεση με τα υποβρύχια για τα οποία μιλούσε χθες ο σκυλλάκος, τι σχέση έχει με λαϊκή εξουσία; Θα έπρεπε να μας αφορούν τόσο πολύ που να μη λέμε κουβέντα στο μέγκα για τα προχθεσινά, αλλά μόνο για τις μανούβρες του συστήματος και τη σπατάλη δημόσοιυ χρήματος (που ισχύουν βέβαια). Πως μέσα στη βουλή το ΚΚΕ είναι τόσο "υπεύθυνο" με τέτοια ζητήματα και έξω ασχολείται μόνο με τη λαϊκή εξουσία;

Redboy Οι απειλές δεν είναι για εδώ. κόψε

enas είπε...

Αν θελει να δει κανεις καλοπροαιρετα τη λογικη του ΚΚΕ μπορεις να πεις οτι στοχος τους ειναι η οικοδομηση ενος παλλαικου μετωπου με καθοδηγητη το ΚΚΕ και με επιμερους κομματια τα διαφορα μετωπα που υπαρχουν και τωρα ΜΑΣ,ΠΑΜΕ κτλ.Με βαση αυτη τη λογικη βλεπει τα διαφορα κινηματα που πολλες φορες παρεμβαινουν με διαφορους τροπους ΜΜΕ ,Ασφαλεια κτλ σαν αποπροσανατολιστικα και αδιεξοδα και επικινδυνο να συμμετασχει το ΚΚΕ σ αυτα δεδομενου οτι αλλοι καθοριζουν τις εξελιξεις.Αντιθετα προσβλεπει αργα αλλα σταθερα στη δημιουργια ενος μετωπου μακρια απο τις αστικες επιρροες,ενςο μετωπου που θα οδηγησει στη λαικη εξουσια.Εξ ου και οι ξεχωριστες πορεις και γενικα η σταση του στους συνδικαλιστικους χωρους.

Απο την αλλη, αν εισαι λιγο κακοπροαιρετος,μπορεις να δεις τη λογικη του ΚΚΕ συμφωνα με τη φραση οποιος δε θελει να ζυμωσει δεκα μερες κοσκινιζει.Με αλλα λογια αν εισαι ενα ρεφορμιστικο κομμα τοτε προφανως καθε κινηση των μαζων περα απο το οριο που θετεις θα σου φαινεται επικινδυνη και θα τη χτυπας,παντα θα εχεις μια δικαιολογια να μη συμμετασχεις και να προωθησεις τη λαικη παλη κτλ.

Με βαση τα παραπανω αλλα και τη παρουσα κριση θα πρεπει το ΚΚΕ και τα μελη το να απαντησουν,πρωτα πρωτα στους εαυτους τους,στα εξης ερωτηματα.Εχει κανει το ΚΚΕ, και με βαση τη σφοδροηττα της κρισης,αυτα που του αναλογουν στην οργανωση της εργατικης ταξης και των λαικων αγωνων και επιπλεον κινησεις οπως το αιτημα για εκλογες,συμμετοχη στα συμβουλια πολιτικων αρχηγων κτλ βοηθουν στο απεγκλωβισμο του λαο απο το συστημα η οχι.Και εαν οχι για ποιο λογο γινονται.

Ανώνυμος είπε...

1. Αν θεωρείς την οργάνωση στους τόπους δουλειά και την απεργία σημαντική μάχη, τοτε ναι , το ΚΚΕ έκανε πολύ περισσότερα απο οποιονδήποτε κατα την διάρκεια αυτής της κρίσης (πρακτικά αυτό επέβαλλε την κήρυξη της απεργίας κι αυτό την έκανε όπου έγινε). Αν δεν το θεωρείς και κινέισαι σε μια λογική άμεσης σύγκρουσης με την αστυνομία και μόνο (χωρις προοπτική μαζικοποίησης αλλά και πολιτικοποίησης) τότε όχι δεν έκανε.εϊναι κι θέμα κριτηρίων δλδ
2. Προς Gogos. Σε σχέση με τον Συντονισμό ΠΑΜΕ και Πρωτοβάθμειων ειλικρινά και εγώ θα τοθελα. Τα γεγονότα όμως δείχνουν άλλα:
α.Οιδυνάμεις που κινούνται μες στα πρωτοβάθμεια έχουν πολλάκις αποδείξει ότι θα συμμαχήσουν με οποιδήποτε πλην του ΠΑΜΕ ακόμα και κάνοντας τεράστιες εκπτώσεις στις θέσεις τους. Να σου θυμίσω το κοινό ψηφοδέλτιο με ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ στο Πέραμα για ναμην ""διώχνουν οι απεργίες τις δουλειές" με την χορηγία του ΣΚΑΙ? Το κοινό πλαίσιο με τις δυνάμεις της ΝΔ στους υγειονομικούς?
β.Εδώ και πολλά χρόνια (απο το 90κατι) το ΚΚΕ έχει καλεσει σε κοινό μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια διακηρύσσοντας ότι στην κοινωνικοποίηση τους βρίσκεται η λύση των δεινών που υφίσταται ο εργαζόμενος και η δυνατότητα πραγματικής πρόοδου και εξέλιξης των δυνατοτήτων του. Αυτήν την κρυσταλλινη θέση την απορρίπτετε,την κοροιδεύετε (γιατί κατα βάθος δεν πιστεύεται στην δυνατότητα των εργαζομένων να το κάνει, αλλά ίσω δεν θέλετε κι όλας)) και εν τέλει δεν ανταποκριθήκατε σε αυτό το κάλεσμα. Αντιθέτως ενθουσιάζεστε με κάθε τυράκι που πετάει η αστική τάξη ή με τις πιθανές εναλλάκτικες που έχει για την διαχείριση της κρίσης (εθνικοποίηση τραπεζών- έκανε κι ο Καραμανλής -σοσιαλομανή νομίζω τον λέγανε, εργατικό έλεγχο δε έβαλε και ο ΑΝΤΡΈΑς στις δεκο, έξοδο απο το ευρώ για να επανακτήσει η εθνική τάξη τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής θα γουστάρατε, ΕΛΕ για να πεισθεί "αντικειμενικά" ο λαός ότι χρωστάει επίσης διαθέτει το κατάστημα "Μαυρογυαλούρος").Εν ολίγοις ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Ή με τους εργάτες ή με τα μονοπώλια (και τις επιλογές τους,έχουν άλλωστε περισσότερες). Απο Πέμπτη που τελείωσε η απεργία, τελείωσαν και τα επεισόδια..θα βγάλαν και οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ τα αγωνιστικά τους μάλλον και ησυχία και τάξη..Εν πάσει περιπτώσει είμαστε ταξικοι σύμμαχοι με τον απλό κόσμο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ κιη πληθώρα αυτοεπιβεβαιώμενων ηγετών και ηγετίσκων τους θα παραμερισθεί στις κρίσιμες ώρες απο τα γεγονότα. Όπως συμβαίνει δηλαδή σε πιο αργή κίνηση με το πέρασμα του χρόνου..
Μάνουελ

enas είπε...

Κοιτα η δουλεια στους χωρους εργασιας ειναι προφανως το βασικο σημειο εκκινησης και το οποιο το προσπαθουν με τον ενα η τον αλλο τροπο ολες οι αριστερες δυναμεις αναλογα και με τις δυνατοτητες τους βεβαιως.Απο την αλλη η δουλεια στους χωρους εργασιας μπορει να γινει πολυ ευκολα καραμελα και αλλοθι υπο την εννοια οτι και σε 100 χρονια αν δεν εχεις καταφερει τιποτα παλι μπορεις να ισχυριστεις οτι κανεις δουλεια στους χωρους εργασιας.Υπο αυτη την εννοια περα απο τα παραπανω ειναι αναγκαιο να κρινουμε για καθε οργανωση τα αποτελεσματα που απεφερε η δουλεια της καθως και τη κατευθυνση που δινει στο κινημα.

Υπο αυτη την εννοια δεν θα πρεπει να προβληματιστει το ΚΚΕ(σαν η μεγαλυτερη οργανωτικα και σε δυνατοτητα επιρροης παραταξη στην αριστερα) για το θεμα των αγανακτησμενων.Εκει απο τη μια φανηκε οτι ο λαος,παρ ολες τις αντιφασεις και τα διαφορετικα ταξικα συμφεροντα εν μερει, θελει να αγωνιστει.Απο την αλλη φανηκε ποσο καθοριστικη επιρροη εχουν τα μμε και η αστικη ταξη ακομα στο λαο(εδω θεωρω το κινημα των αγανακτισμενων κατα βαση προωθουμενο απο το συστημα τουλαχιστον στην αρχη).Με αλλα λογια εχεις ενα λαο που θελει να αγωνιστει και αντι την παλη του λαου να την καθοδηγησουν οι κομμουνιστες γινεται το αντιθετο και κυριαρχο ρολο παιζει η αστικη ταξη με παρετρεχαμενους τους διαφορους ρεφορμιστες.

Με αυτη την εννοια το ΚΚΕ θα επρεπε να προβληματιστει που δεν ειναι αυτο που καθοδηγει τη λαικη παλη.Επισης θα πρεπει να προβληματιστει απο το οτι ενω η επιθεση εναντιον του λαου ενισχυεται και ενω το ιδιο δεν παιζει ηγετικο ρολο στην αντισταση ακομα και δυναμεις που συμμετεχουν στις συγκεντρωσεις του βαινουν μειουμενες (για να μη παρεξηγηθω μιλαω για τις σγκεντρωσεις περσι στις 5/5 και τις φετινες στις 15/6 και 29/6).

Καποιοι που θεωρουν ρεφορμιστικο το ΚΚΕ εχουν προφανως ετοιμη την απαντηση αλλα αυτοι που θεωρουν το ΚΚΕ επαναστατικο κομμα θα πρεπει να προβληματιστουνε με τα παραπανω οπως και για τα αιτηματα του ΚΚΕ για εκλογες κτλ που ακομα δεν εχει δοθει απαντηση.

Ανώνυμος είπε...

..to aitima gia ekloges itan mia kinisi taktikis kai mono. Xekatharistike ki apo tin g.g. oti skopos einai na prokipsei mia pio adinami koinobouleytika kibernisi kai na meiwthoyn oi dynatotites eligmou tis astikis taksi. Xekatharise exarhis oti den einai i lisi. Toulaxiston se auto to blog exei apantithei pollakis. I taktiki tou na epanaferetai to erwtima vs anapantito einai to ligotero katastrofiki gia tin sizitisi kai isws deixnei kai to poioi exoun etoimes apantiseis gia ola (kai xwris kanena problimatismeno)
ps. H douleia toy PAME stous egasiakous xwrouw metraei apotelesmata..as thimithoume pws xekinise prin mia dekaetia kai pws simera antimetwpizetai san to pio simantiko kommati toy kinimatos akoma ki apo aytoyw py to petrobolane.O NATARSYA antithetws exei paraitithei apo tous xwrous douleias i aplws den exei ta apotelesmata pou thelei kai epikentrwnetai moiraia stin plateia
Manouel
Manouel

Ανώνυμος είπε...

(σαν η μεγαλυτερη οργανωτικα και σε δυνατοτητα επιρροης παραταξη στην αριστερα)
Ας μην τοπροσπερναμε έτσι απλά αυτό. Κατακτήθηκε. Υπάρχουν άλλα 30 κομμουνιστικά/ εργατικάκόμματα στην Ελλάδα που δεν το κατάφεραν αυτό..και πολλά περισσότερα που περασαν και δεν "ακούμπησαν".Ας το χουμε στο μυαλό μας

enas είπε...

Ετοιμες απαντησεις εχουμε ολοι για πολλα θεματα.Το θεμα ειναι οτι οι απαντησεις θα πρεπει να βρισκουν ανταποκριση στη πραγματικοτητα.Η σθζητηση που γινεται υποτιθεται θα πρεπει να βοηθαει στο να βρουμε τι ανταποκρινετα και επαληθευεται και τι οχι.

Στο θεμα των εκλογων σαν τακτικη κινηση (το οποιο το εχω ξαναδει οντως να αναφερεται σ αυτο το βλπγκ) δεν αντιλαμβανομαι πως κατι μπορει να ειναι τακτικη κινηση/μανουβρα χωρις εισαι εσυ ο εκτελεστης.Δηλαδη τις εκλογες θα τις αποφασισει η κυβερνηση και η αστικη ταξη αναλογα με το συμφερον τους,για αυτους θα ειναι οντως τακτικη κινηση μιας και θα αποφασισουν αναλογα με τα συμφεροντα τους τι θα κανουν.Για το ΚΚΕ πως ειναι τακτικη κινηση απο τη στιγμη που δεν αποφασιζει και απλως προσθετει και τη δικη του φωνη μαζι με Συριζα/ΝΔ κτλ που επισης ζητουν εκλογες.

Στο θεμα των αποτελεσματων και στο πως θα τα πετυχεις,που ειναι και πιο σημαντικο, δεν το εχω και γω ληγμενο σαν θεμα.Απλως παρατηρω οτι το ΚΚΕ εχει μια ταση να κραταει αποστασεις απο επιμερους κινηματα τα οποια δεν ελεγχει η εχει διαφορες αποψεων.Λογικο απο τη μια δεδομενου οτι το να προσπαθεις να παιξεις μπαλα οταν το ματς ειναι στημενο συνηθως οδηγει σε αποτυχια και σε απογοητευση.Απο την αλλη,θα μπορουσε να πει καποιος,θα επρεπε να παρεμβαινει αποφασιστικα σε ολα τα κινηματα και με βαση τις οργανωτικες του δυνατοτητες και την (κατα τη γνωμη του τουλαχιστον) σωστη αναγνωση της πραγματικοτητας και θεωριας που διαθετει,να προσπαθει να μετατοπιζει τα διαφορα κινηματα.Ακομα και αν τα κινηματα ξεκιναν με αποπροσανατολιστικα και διαχειρησιμα αιτηματα.

Το σωστο βρισκεται ισως καπου στη μεση,απλως εχω τη αισθηση οτι το ΚΚΕ ακολουθει κατα βαση τη πρωτη αποψη και πολλες φορες αποφασιζει να βρισκεται σε μια αποσταση παρα τη συμμετοχη και προσπαθεια αλλαγης κατευθυνσης,με τους οποιους κινδυνους και δυσκολιες αυτο εχει.

RedBoy είπε...

@ γιωργο

Ποιες απειλές αγαπητέ? Έμπαινε...εννοούσα για να ξεβρωμίσεις τον τόπο. Κοροϊδεύω το ύφος 10 καρδιναλίων που παίρνεις προκειμένου να περάσεις μία θέση. Πες αυτά που θές και άσε τις λάσπες περι φαινομένων κλπ. ΟΚ?

Αστραδενή / Astradene είπε...

η πολιτικοποίηση χρειάζεται έστω ψεύτικα ιδανικα, και τώρα δεν περνούν ούτε αυτά

Ανώνυμος είπε...

Η 48ωρη δεν πραγματοποιήθηκε λόγω πίεσης του παμε. Μην αυταπατάσθε παιδιά και μην βλογάτε τα γένια σας. Την 48ωρη την επεβαλε η οργή του κόσμου.

επίσης ανώνυμε λές πιπες όσον αφορα τον συντονισμο. Ούτε με τη ΝΔ συμμαχησε στους γιατρούς, ούτε και στο πέραμα. μη λές ψέμματα.

Ο συντονισμός θέλει κοινή ισοτιμη δράση με το πάμε. Βασισμένη σε ένα πρόγραμμα πάλης συνδιαμορφωμένο.lotat

Ανώνυμος είπε...

redboy είσαι άσχετος. δεν κατέχεις γρι από θεωρία. σπάσε, τράβα μάθε και ξαναέλα.

το κκε ακόμα βρίζει τις πλατείες. η διάρρηξη των σχεσεων του με αυτόν τον κόσμο είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δική του δουλειά.

η ανταρσυα μια χαρα ζυμωση κάνει σε όλον αυτόν τον κόσμο για την αναγκη αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. μακάρι και το κκε να παράταγε τον ελιτισμό του.

Ανώνυμος είπε...

προς enas (που πραγματικά χαίρομαι που κρατάς ένα ωραίο επίπεδο στο λόγο σου).
H αστική τάξη δεν θέλει τώρα εκλογες, (το αίτημα τέθηκε στις 15/06 επιτακτικά, όχι τώρα) θέλει να αξιοποιήσει την άνετη πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ για να περάσει το μακροπρόθεσμο και το τον εκτελεστικό, τον νομο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και τέλος να καταλήξει σε ένα δημοψήφισμα που κολακεύοντας τους αγανακτισμένους θα περάσει πληθώρα αντιδραστικών μέτρων μαζί με κάποια "θετικά" μέτρα όπως αρση της βουλευτικής ασυλίας κτλ.
Συμφωνώ με την κριτική σου στο ΚΚΕ ως προς την επιφυλακτικότητα του απέναντι σε κινήσεις που δεν ελέγχει. Ωστόσο, το ΚΚΕ συμπυκνώνει πολύ εμπειρία απο λαϊκους αγώνες και δεν του επιτρέπεται να προσεγγίζει τα πράγματα με αφέλεια. Όταν κατήγγειλε τους προπηλακισμούς βουλευτών πχ κάτι ακατανόητο για πολύ κόσμο πιστεύω ότι ήθελε να προλάβει αυτό που πέτυχε η αστική τάξη με τους αγανακτισμένους (και που μες στον χυλό τους βουλιάζει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντί να προωθήσει τα πράγματα σε οργάνωση/ αποκρυστάλλωση):
να στραφεί η οργή του κόσμου στο πολιτικό προσωπικό κι όχι στην άρχουσα ταξη.
Αντικειμενικά το ΠΑΜΕ επέβαλλε την απεργία γιατί
1. Αυτό την πρότεινε
2. Αυτό προσπάθησε να την επιβάλλει σε χώρους δουλειάς και όντως το κατάφερε σε πιο πολλούς απο κάθε άλλη φορά (ίδε ριζοσπάστη, τη μόνη εφημερίδα που πραγματικά μετά απο κλάθε απεργία έχει αναταποκρίσεις απο χώρους δουλειάς). Αυτό είναι μετρήσιμο αποτέλεσμα όπως και ότι στις απεργιακές συγκεντρώσεις μαζεύει τον περισσότερο κόσμο του και περισσότερο μάλιστα απο ότι όλοι οι άλλοι μαζί. Αγανακτισμένοι και ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πάλεψαν για την απεργία, επικεντρώθηκαν στην πλατεία
Manoyel

Κ.Μ. είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=z6g9EPHyJnY&feature=player_embedded#at=98

Ανώνυμος είπε...

τι αλευρι βαζετε για τη ζυμωση στις πλατειες?

KOMMANTO είπε...

Φουσκώνει μόνο του!!!

sniper είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=iIkk0D2tUU8


Don't try this at plateia.

Ανώνυμος είπε...

ανώνυμε, όσο υπάρχει θεός, αλλο τόσο επεβαλλε (sic!) το παμε την 48ωρη.

Συνεχίζετε να βλογάτε τα γένια σας και δεν βλέπετε πέρα από τη μύτη σας.

Εχετε ξεκοπεί από όλο το κοινωνικολαϊκό ρεύμα του κόσμου που πάει στις πλατείς (που είναι ΚΑΙ εργαζόμενοι, ανεργοι, νέοι, γέροι κλπ κλπ κλπ), και φέρνετε τεχνητα σε αντίθεση την πάλη στους χώρους δουλειάς (που την κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αποδειξη για αυτό είναι η συνεχής μαζικοποίηση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ), με το κίνημα των πλατειών.

Δεν πειράζει, αν δεν θέτε, βγαίνουν μπροστά νέες κομμουνιστικές δυνάμεις.

Ηλίας από τον Μελιγαλά είπε...

Το ...Πασόκ σε ...νεο"κομμουνιστική" ("αντικαπιταλιστική"...) έκδοση, με την ευγενική χορηγία των "αντιεξουσιαστών" Πρετεντέρη, Ελευθεροτυπίας, Μπόμπολα και Αλαφούζου!
Γιατί όχι και εξουσία;
Το στοίχημα για σας, όπως και για τους προκατόχους σας, παραμένει πάντα ένα: Η ανάσχεση του ΚΚΕ.
Χαρούλες....

------------
Μπρέζνιεφ, χάθηκες;

KOMMANTO είπε...

Ο Μπρέζνιεφ , μετά τον επαναστατικό τουρισμό της 48ωρης στην Αθήνα, πήρε το πλοίο την Τετάρτη (στα όρια της απεργοσπασίας) και κατέβηκε προς τα νότια. Πολύ νότια...
Μαζί του συντρόφισσα από τον χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς, η οποία εξετάζει σοβαρά την πιθανότητα να τον πείσει να πιει κανα δυο τσικουδιές. Αν τα καταφέρει πρέπει δικαιωματικ'α να γίνει η νέα Μπρέζνιεβα.

Οι καλύτερες ευχές μας στους δύο νεολαίους.
Ελπίζουμε να περνάν υπέροχα.
Η σκέψη μας είναι μαζί τους.

Ανώνυμος είπε...

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!
Ξεκομμενοι!!!!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!
Αυτοι που οργωνουν ολη την Ελλαδα!!
Ενω εσεις που ειστε ανεξαρτητοι στην πλατεια σαρωνετε!! Δεν κοιτατε που αν δεν κανει πορεια η ΓΣΕΕ δεν κανετε κ εσεις, που στο Μουσειο καλει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, η ηγεσια της ξεφτιλας. Παιδια, συνελθετε. Δεν εχετε επαφη με τον πλανητη γη, συνελθετε...

Ανώνυμος είπε...

ανωνυμε που έγραψες στις 6:50 την ημέρα της ανεξαρτησίας (άσχετο), ας δούμε και τα γεγονότα. Το ΠΑΜΕ έκανε (και κάνει συνεχως)απεργιακες συγκεντρώσεις σε 65 πόλεις της Ελλάδας. Το "κίνημα" των πλατειών φθίνει και μόνο στο Σύνταγμα συνεχίζεται, χάρη και στα κυρίαρχα ΜΜΕ που συνεχίζουν να το πριμοδοτούν (χωρίς αυτό να αναιρεί φυσικά ότι τα προβλήματα είναι αυτά που ωθουν τον κόσμο να αναζητά τρόπους αντίδρασης). Ωστόσο και τις δύο ημέρες τις απεργίας τα μπλοκ του ΠΑΜΕ ήταν σαφώς τα πιο μαζικά (απο το σύνολο όλων των άλλων) και ας μην ξεχνάμε την ποιοτική διαφορά του ότι αποτελούταν από κόσμο που κατέβηκε οργανωμένα/ συνειδητοποιημένα. Το συνοθέλευμα ακροδεξιών, δεξιών νοσταλγών του ΠΑΣΟΚ προ μνημονίου, ΑΝΤΑΡΤΟΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, αναρχικών κτλ σε καμιά περίπτωση (ποσοτικά τουλάχιστον) δεν αποτελεί τον "κόσμο" ή τον "λαό" ενώ οι (περισσότεροι!!!) διαδηλωτες του ΠΑΜΕ μια γκρούπα!! Δες το κι αριθμητικά. Κι όταν το "προοδευτικό" κάτω μέρος της πλατείας έχει πάρει δύο φορες απόφαση ενάντια στη 'υπαρξη κομμάτων είναι αστείο να θεωρείς ότι επεμβαίνεις..εκτός αν συμφωνείς, άρα μάλλλον το αντίθετο έχει γίνει..
Μάνουελ

giorgos είπε...

αναδυκνείονται κρίσιμα ζητήματα αγαπητοί. Νομίζω ότι η συνεισφορά του απολιθώματος με το άρθρο οικονομία και πολιτική είναι σημαντική.

Πράγματι χρειάζεται η πολιτικοποίηση των αγώνων, που σημειώνουν πολλοί εδώ αλλά και το άρθρο. Βέβαια αυτό δεν γίνεται αν ονομάσουμε το λαϊκό αυτό ξέσπασμα "κίνημα της μούτζας", ούτε με τα όσα άλλα λέει και κάνει το ΚΚΕ(βλ. σημερινό "Ρ", Λεκάτης).
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα μέτωπο ανατροπής ικανό να μετασχηματίσει σε ανώτερο επίπεδο την οργή. Χρειάζεται με πρώτη μαγιά το Συντονισμό των σωματείων, αλλά και τις λαϊκές συνελεύσεις να δημιουργηθεί ένα τέτοιο ρεύμα. Αυτό το μέτωπο πρέπει συνέχεια με διαλεκτικό τρόπο να φέρνει στο προσκήνιο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτό δεν είναι μια διακύρηξη, έτσι απλά. Πρέπει τα αιτήματα του να είναι αυτά που απαιτούνται για να "γιατρευτούν" οι κοινωνικές ανάγκες, αλλά και πολιτικά ώστε να ανοίγει ο δρόμος έναντι του αντιπάλου. Αυτό είναι και εργατική πολιτική και κριτική της πολιτικής οικονομίας.
Κατά τη γνώμη μου δεν γίνεται μέτωπο χωρίς πολιτική (κ πρέπει κατ΄εμέ να βάζει αντικυνερνητική, αντι-εε αιχμή), αλλά και χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο (αυξήσεις απαγόρευση των απολύσεων, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις). Και μάλιστα να κάνει επιθετικά πολιτική λέγοντας ότι εμείς οι αγωνιζόμενοι "δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε και δεν πληρώνουμε". Εάν δεν υπάρχει το ένα ή το άλλο στοιχείο μιας τέτοιας απάντησης δεν θα δώσουμε μια μάχη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, τι να κάνουμε.


Εδώ υπάρχει το άρθρο πάλι στο "Ρ" (Κυριακάτος), που είναι ενδεικτικό της θεσμικής αντίληψης για τους αγώνες. Λέει λοιπόν, κατά λέξη"Ο λαός, καταλαβαίνοντας ότι τον χρεοκοπούν, πρέπει να σκέφτεται και να συνειδητοποιεί ότι μπορεί να υπάρχει οικονομία και χωρίς τους επιχειρηματίες, χωρίς την ιδιοκτησία τους." Μα χωρίς πολιτικό μέτωπο ανατροπής και εργατικό κίνημα οι χρεωκοπημένοι- αγανακτισμένοι μάλλον θα αυξηθούν, παρά θα πολικοποιηθούν από το κκε-παμε. Το κκε είναι μέρος του προβλήματος που το ίδιο βρίζει και κατακρίνει, ακριβώς λόγω τέτοιων τοποθετήσεων!!!
Μοίαζει με τοποθειτήσει του αναρχικού χώρου που λένε, έτσι για να μην κάνουν πολιτική, ότι οι πλατείες θέλουν "αυτοθέσμιση" και αναρχία (ναι γιατί, καλύτερα είναι οι χρωοκοπημένος λαός που "βγάζει" και συνειδητοποιεί λαϊκή εξουσία!!!). Ότι θέλει ο καθένας ανάλογα με το μυαλό του!!!



Ηδη το συμπέρασμα αυτό έχει βγει. Το διαζύγιό του κκε με το πραγματικό κόσμο (που όντως διαπεδαγωγείται από το σύστημα και βγαίνει αλλοτριωμένος και αντιφατικός) είναι προς έκδοση.

Η μετωπική πολιτική του κκε, ενάντια στα μονοπώλια όπως γράφεται παραπάνω έχει προ πολλού ναυαγήσει (Δηκκι, Λιάνα, κτλ) και με λιγα λόγια αναιρειται από την ίδια την ηγεσία του. Στα κοινωνικά μέτωπα πρέπει να συμφωνείς με τη λαϊκή εξουσία, ενώ στις εκλογές "δεν πειράζει εαν υπάρχουν διαφορές του ψηφοφόρου για το σοσιαλισμό του κκε". Έτσι στα σωματεία μπαίνει η διαγραφή του χρέους σαν η αιτία που το παμε αρνείται κάθε ανατρεπτική κοινή δράση, καθώς αυτό είναι ρεφορμιστικό αίτημα. ΄Την ίδια στιγμή όμως με ευρώ και με εκλογές ,που δεν είναι ρεφορμισμός... αλλά επαναστατική τακτική.

Βλέπετε αν υπάρχει μια φράση που περικλείει τόσο πολύ την οικονομία και την πολιτική είναι η φράση του Λενιν, όταν ρωτήθηκε για το μέλλον του νέου σοσιαλιστικού σοβιετικού κράτους.
"Εξηλεκτρισμός και σοβιέτ" συνόψισε, κάνοντας μια δήλωση σημαντική τόσο για αυτό που λέει, αλλά κυρίως για αυτά που δε λέει. Ο Λενιν, αν ήταν μαθητής του κκε-δίστικου μαρξισμού, θα είχε αντικατασταθεί: ούτε λέξη για τον πρωτοπορο ρόλο του κόμματος, αλλά λύση του θέματος της εξουσίας με τη δημοκρατία των σοβιέτ.
Έτσι και αλλιώς το ζήτημα της εξουσίας (ακόμα και αυτής των σοβιέτ) δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο (δες ακόμα το λόγο του Σταλιν, στην κηδεία του Λενιν, που αναφέρεται σε αυτό ). Ποιο το νόημα να λέμε για την εξουσία των εργαζομένων(που δε λέει αυτό το κκε) και να τους "στήνουμε" στο δρόμο, για να τους ξαναβρούμε στην κάλπη;

giorgos είπε...

Η συνταγή του κκε λαική εξουσία στο μέλλον, σήμερα τάξη και εκλογές, θυμίζει κάτι ξεπεσμένους παπάδες που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα λεγόμενα "εγκόσμια" και σου τσαμπουνάνε για την ανάσταση που θα έρθει κ.α.


η ανταρσυα σήμερα θα πρέπει να κάνει ανοικτή πολιτική ανατροπής με εμπιστοσύνη σε αυτό το παλικάρι ,τον αντάρτη το λαό..


Όσο για το σημερινό "Ρ" και για τα σχόλια ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι τα γνωστά σχόλια του κκε... για κατανάλωση...
ντροπή

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΧΕΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ (ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ) , ΤΟ BLOG "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ" ΕΙΝΑΙ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΟΥ "ΑΝΤΑΡΣΥΑ" , ΣΥΜΒΟΥΛΗ, ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΚΤiΚΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ...
ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ...

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=th-YqImSyXg&feature=player_embedded


1.Ποιες είναι οι θέσεις του κκε τελικά; κουβέντα δε λέει η αλέκα; Σαν δημοσιολόγος μιλάει.
2. Ωραιά δεν είναι η απάντηση για το Τζανετάκη;
3.Τρομερό τακτ
4.Είναι η γ.γ. του ΚΚΕ αριστερή;
5.Πάμε για "ελεγχόμενη χρεωκοπία" σωστό.και του κκε,όμως
6. Σωστό αυτο με τα σωματεία που θέλουν αναζωογοννηση. το κκε δεν το αφορά αυτό

Ανώνυμος είπε...

μπρεζνιεφικο,σε διαβαζω πολυ καιρο . εχω την αισθηση οτι αποφευγεισ συνειδητα να γραψεις κτ για την τρεχουσα κατασταση κ τλκ απολαμβανεις ,δινοντας τυρακι σε κουτους κνιτες κ αριστεριστες ,το μεταξυ τους τσακωμο που τπτ δεν προσφερει . εχεις κανει κοιλια κ δεν εννοω κανονικη,αλλωστε ειχες,οποτε δοκιμασε μας λιγο με κτ πιο συγχρονο .

Ανώνυμος είπε...

Το "Απoλωθίμα" απουσιάζει σε αποστολή στα Χανιά και απέχει από τον πολιτισμό.


Ο Αντ' Αυτού

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=-zDTPyiFDSo

κουιζ (για τους παλιότερους)

Ποιοι είναι αυτοί στις περίπου 15-20 αλυσίδες;;

Βοήθεια, πολύτιμη: εξελισσεται, η αρχή του βίντεο, στη σιδερόφρακτη Β. Σοφίας. Πλήθος λαού στην πλατεία συντάγματος, τότε....

όποιος έχει άρθρα της περιόδου από "Ρ", ας ανεβάσει. Δεν υπάρχουν στο αρχείο (;;;)





και για βιτσιόζους
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=116460

Ανώνυμος είπε...

Μέσα στις 20 πρώτες αλυσίδες πρέπει να είναι και η αλέκα... αλλά τότε ήταν οπορτουνιστικό το ΚΚΕ, δεν είχε κάνει το 18ο συνέδριο να ξεκαθαρίσει....

Ανώνυμος είπε...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ :
Το πρωι "ΑΝΤΑΡΣΥΑ"
το βραδυ "βαθυ κοκκινο" πορνιδιο στην πλατεια...