Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Οι τρεις δεκαετίες ήταν η αρχή...

…εμπρός για μια πραγματική και ριζική αλλαγή.

Με κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Ο σοσιαλισμός είναι σαν το βορρά, ένα σημείο του ορίζοντα, που όσο το πλησιάζουμε απομακρύνεται, όπως λέει ο πι-πι στο βιβλίο του επιστροφή στο μέλλον. Μα τι ποιητικός που είναι ο πι-πι! Γι’ αυτό πάρτε καλύτερα το βιβλίο του μπογιό, κι ας μην έχει τόσο λογοτεχνική εσάνς για τους εστέτ αναγνώστες. Τα λέει λαϊκά κι ωραία, για να καταλαβαίνουν οι απλοί ανθρώποι. Όχι επειδή τους θεωρεί ηλίθιους, ο τίτλος σε άλλους αναφέρεται. Είναι ο καπιταλισμός, όχι το χρέος ηλίθιε. Επειδή όμως οι ηλίθιοι είναι αήττητοι, η τελική νίκη θα είναι δική τους κι αυτό είναι αντικειμενικό. Ή μάλλον χαϊδεύει τις παρυφές της νομοτέλειας, για να γίνουμε κι εμείς πιο ποιητικοί.

Υπάρχουν λοιπόν οι διανοούμενοι που θεωρητικολογούν, δηλαδή θεωρούν την πραγματικότητα από ψηλά, αφ’ υψηλού, και χάνονται στον κόσμο των αφαιρέσεων. Υπάρχουν αυτοί που για να εκλαϊκεύσουν τα γεγονότα, τα φέρνουν στα μέτρα τους και τα φτωχαίνουν, τα αποξηραίνουν απ’ την ουσία και την πολυπλοκότητά τους. Κι υπάρχουν κι αυτοί που μιλάνε ανάλογα με το ακροατήριο που έχουν και του λένε αυτά που θέλει να ακούσει.

Πότε σαν ντούροι επαναστάτες και μαιτρ της τακτικής που κατηγορούν τους άλλους για ιδιότυπο αναχωρητισμό από τα πραγματικά επίδικα της πάλης που συναπαρτίζουν ένα σύγχρονο, επαναστατικό σχέδιο με μεταβατικά, «μπολσεβίκικα» αιτήματα, πλατιά και παλλαϊκά –σαν το εαμ- κατανοητά στον κόσμο. Και πότε σαν υπεύθυνοι και σοβαροί, αστοί αναλυτές που στηλιτεύουν την εθνικά επικίνδυνη και καταστροφική πολιτική του μνημονίου.

Απ’ τη μια πλευρά οι λαοί κι οι οικονομίες, δηλ τα κράτη κι από την άλλη οι τράπεζες, που λέει κι ο καζάκης (3.33). Από δω το κράτος, από εκεί οι τράπεζες. Κι η κοινή μαρξιστική λογική, πάει περίπατο. Αλλά τα δικά του μαργαριτάρια δεν έχουν το μάρκετινγκ της αλέκας κι έτσι μένουν στο απυρόβλητο.

Ο πι-πι λοιπόν μπορεί να ταξιδεύει για το βορρά, αλλά να μη φτάσει ποτέ. Ο βορράς είναι απλώς ένα σημείο του ορίζοντα, κατεύθυνση κι όχι τελικός προορισμός. Κι ο βόρειος πόλος είναι γεμάτος πάγους που δεν έσπασαν και δρόμους που δεν χαράχτηκαν. Γι’ αυτό προβάλλει η ανάγκη ενός τρίτου πόλου, για να βαδίσει στα χνάρια του τρίτου δρόμου, πάνω στα ερείπια της τρίτης διεθνούς που χρεοκόπησε, και του παπανδρέου του τρίτου, του μακρύτερου, που θα πέσει από τα κάτω κι αριστερά.

Αλλά αν εμείς σπρώχνουμε από κάτω κι αριστερά, το πράγμα θα πάει στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, προς τα πάνω και δεξιά. Σε μια κυβέρνηση που θα λειτουργεί υπό μαζικό, λαϊκό εκβιασμό για να πάρει μέτρα υπέρ μας, και θα εφαρμόσει το μεταβατικό, αντικαπιταλιστικό μας πρόγραμμα, με το λαϊκό πιστόλι στον κρόταφο. Ρώσικη ρουλέτα είναι αυτή όμως και μπορεί να σκάσει στα μούτρα σου, σαν τη ρώσικη επανάσταση. Γιατί τα όπλα που έστελναν οι σοβιετικοί ήταν παμπάλαια και δυσλειτουργικά. Πουλούσαν απλώς διεθνισμό για να ξεφορτωθούν τις τσαρικές παλιατζούρες. Τέτοιοι ήσαν οι άτιμοι οι σταλινικοί και τέτοιοι παραμένουν μέχρι και σήμερα.

Μπορείς λοιπόν να ξεκινήσεις για το βορρά, ακολουθώντας τον πολικό αστέρα, στο δρόμο που δείχνει η μεγάλη σοβιετική άρκτος, που ανελήφθη εις τους ουρανούς, χωρίς να περιμένει τους πιστούς της να κάνουν μαζί της την επουράνια έφοδο. Και να φτάσεις σαν την τρόικα των μάγων με τα δώρα. Ο μπαλτάσαρ θα φέρει έξοδο από την ευρωζώνη, ο μέλχιοτ κρατικοποιήσεις τραπεζών κι ο κορέα ελέ και διαγραφή (μέρους) του χρέους. Θα αλλάξουν με μαγικό ραβδάκι τον καπιταλισμό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι η καρδιά του και θα αρχίσει να χτυπά φιλολαϊκά. Στο μισά του ταξιδιού θα κάνουμε και μια στάση, πληρωμών κατά προτίμηση.

Να βγει κι ο πι-πι, ως κύκλος της χαριλάου τρικούπη –προσοχή στους συνειρμούς όμως, γιατί οι άλλοι με το θείο βρέφος μετακόμισαν στην ιπποκράτους- και να πει: δυστυχώς επτωχεύσαμεν ιδεολογικά κι ακολουθούμε παλιές χρεοκοπημένες συνταγές για τρίτους δρόμους, από τον τσελεμεντέ του αναρχικού, που πάλιωσαν οι σελίδες τους κι έγιναν κίτρινες σαν τη δεύτερη διεθνή του κάουτσκι.

Μια παραλλαγή της αλλαγής. Ή μάλλον αλλαγή της αλλαγής. Ο επαναπροσδιορισμός της αλλαγής της αλλαγής. Τσάκα την τσαπού οε-οε. Χρωστάμε κι ένα αφιέρωμα στο λεωνίδα που φυλούσε θερμοπύλες, πριν να κλείσει η χρονιά.

Αλλά ας επιστρέψουμε στα έργα των κλασικών. Χάρρυ κλυνν, δίσκος ραντεβού με την εισαγγελία. Έτος 1989, το σωτήριο και καθαρτήριο. Η οπτική γωνία ενός μικρού παιδιού της εποχής για την αλλαγή που έπνεε τα λοίσθια.

Αλλαγή; Αυτό το πλάμα, είναι ένα πλάμα που ένας παππούλης έρχεται με το αεροπλάνο και κάνει το χελάκι του έτσι, και μια κοπέλα με μεγάλα βυζιά, πηγαίνει δίπλα του και τον πιάνει για να μην πέσει. Η μαμά μου λέει πως αυτός ο παππούλης θέλει να παντλευτεί αυτή την κοπέλα με τα μεγάλα τα βυζιά, αλλά ο μπαμπάς μου λέει πως αυτή θα τον καταστλέψει, γιατί αυτός ο παππούλης που θέλει να παντλευτεί την κοπέλα με τα μεγάλα τα βυζιά, δεν κοιτάει τη δουλειά του. Κι αυτό το πλάμα είναι όλοι που κλέβουν και που λέει ο μπαμπάς μου πως όπου να ‘ναι θα φύγουνε νύχτα. Κι αυτό το πλάμα το βλίζει όλη μέρα ο μπαμπάς μου και μόλις το βλέπει στην τηλεόλαση, φωνάζει και λέει στη μαμά μου: κλείσ’ τη γαμώ το γονιό τους, γιατί θα τη σπάσω. Και τότε η μαμά μου την κλείνει, κι ο μπαμπάς μου βάζει ένα βίντεο, και βλέπει μια κοπέλα, με μεγάάλα βυζιά, που δεν είναι όμως η κοπέλα με τα μεγάλα τα βυζιά που θέλει να παντλευτεί ο παππούλης.

Τώρα που ενταφιάζεται η αλλαγή κι οι κατακτήσεις της μεταπολίτευσης, ο νεκρός δεδικαίωται στη συλλογική μνήμη. Που θέλουν να τη θάψουν κι αυτή μαζί, να μας πείσουν ότι όλοι μαζί τα φάγαμε και να ‘χουμε τύψεις για το μεγάλο πάρτι της μεταπολίτευσης, όπου φάγαμε πόρτα και δεν πατήσαμε ποτέ.

Τι εναλλακτική –λένε ότι- υπάρχει; Η νοσταλγία για το νεκρό κουφάρι της μεταπολίτευσης και μια εξιδανικευμένη εικόνα του παρελθόντος. Που την πλασάρουν ένα σωρό απο-κόμματα υπό διαμόρφωση, ζυμώνουν διεργασίες κι απλώνουν την εκλογική τους πραμάτεια: εδώ το καλό πασόκ. Το πραγματικό, το τιμιο πασοκ. Το σοσιαλιστικό, το ενωμένο και δυνατό.
Δε βάζεις κι ένα νέο εαμ, μπας και συγκινήσουμε τον κόσμο, όπως ο ανδρέας το 81’ που λεηλάτησε τις ψήφους των παλιών εαμιτών και τους έδωσε σύνταξη αντιστασιακού;

Ο κάρολος μας λέει ότι το κεφάλαιο δημιουργεί αντικειμενικά και το νεκροθάφτη του, δηλαδή το προλεταριάτο. Η σύγχρονη εργατική τάξη εκτός από το κεφάλαιο καλείται να θάψει και τις αυταπάτες της, που της καλλιεργούνται έντεχνα εντός του συστήματος.
Η αλλαγή είναι το όπιο του λαού. Όχι σε όλα τα πασόκ, σκληρά και μαλακά.

42 σχόλια:

blackbedlam είπε...

Το παλιό παλιώνει και το καινούργιο ξεφυτρώνει φρέσκο,σαν τον φρέσκο μαϊντανό που πάει με όλα,όπως και η κόκα κόλα.
Δεν καταλαβαίνω τι σας χαλάει;
Για σκεφτείτε,ο Αντρέας μαζί με τον Τσοβόλα του δώστα όλα, μετέτρεψαν το τεφτέρι του δοσατζή σε βιβλιάριο καταθέσεων και μετά σε κείνην την πλαστική μικρούλα καρτούλα,την τόσο σικάτη που κοσμούσε τα πορτοφόλια όλων των Ελλήνων.
Για σκεφτείτε ή μάλλον θυμηθείτε, ο Αντρέας με εκείνη την ιστορική κίνηση στην κοπέλα με τα μεγάλα βυζιά έδωσε το σύνθημα και απέκτησαν δικαίωμα στο γα#$&η όλα τα ραμολιμέντα της εποχής.
Κάθε 70ντάρης και μια πιτσιρίκα συνήθως Φιλιπινέζα,δεν είχαν σκάσει μύτη ακόμη οι δίμετρες Ρωσίδες.
Για σκεφτείτε ότι ο κόσμος,ο λαϊκός κόσμος και απαίδευτος που έζησε και μεγάλωσε με τα ινδοευρωπαϊκά σκυλάδικα,μυήθηκε στην Κάρμινα Μπουράνα και σταμάτησε να τρώει Μπουρανί, μαθαίνοντας και έχοντας πρόσβαση σε γκουρμέ πιάτα.
Για θυμηθείτε ότι επί Ανδρέα εν τέλει,ζωντάνεψαν τα σωματεία,οι πρόεδροι δεν δούλευαν, δικαιολογούσαν έξοδα παράστασης, αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους και μετά όταν ανακαλύφθηκε το κινητό και κινητά για επικοινωνία με τα γραφεία των νομαρχιακών και τοπικών του Κινήματος.
Τώρα λοιπόν που όλοι αυτοί που υπονόμευσαν τον Σοσιαλιστικό χαρακτήρα του Κινήματος,εμπρός για μια Ελλάδα νέα,ακόμη πιο νέα!
Εμπρός να αναστήσουμε τα οράματά μας!
Εμπρός να διαλύσουμε ότι σάπιο, να χτίσουμε μια Ελλάδα νέα, χωρίς διαχωριστικές γραμμές σε μισθούς και σε συντάξεις.
Δεν είναι δυνατόν να κυριαρχήσει η μέχρι σήμερα αδικία.
Θα έχουν όλοι το ίδιο δικαίωμα 350 γιούρα μισθός,350 γιούρα και η σύνταξη, 350 ο ιδιωτικός υπάλληλος, 350 και ο "Ευρωπαϊκός" και όχι "δημόσιος", διότι δεν θα κρατήσουμε τίποτε παλιό στην ιδιοκτησία του δημοσίου, θα το δώσουμε για "διαχείριση" σε Γερμανούς, Γάλλους και Καταριώτες και ας κόψουν τον σβέρκο τους να τα βγάλουν πέρα τα τσογλάνια.
Ενταχθείτε όλοι στον Κίνημα,το νεωτεριστικό Σοσιαλιστικό Κίνημα και σας υποσχόμαστε ότι σύσσωμη η εργατική τάξη,θα χαίρει ισότιμης αντιμετώπισης.

Αναυδος είπε...

Ακόμη και η χρήση όρων του παρελθόντος έχει τη σημασία της. Η ρεφορμιστική αρσιτερά αλλά και (οποία εκπληξις) οι αριστεριστές επιλέγουν το ΕΑΜ. Το ΚΚΕ επιλέγει τον ΔΣΕ. Η διαφορά εμφανής:

Το ΕΑΜ κλήθηκε να λύσει την κυρίαρχη αντίθεση της εποχής δηλ την κατοχή της χώρας και την εξουθένωση του πληθυσμού της. Χωρίς την λύση αυτής της αντίθεσης ήταν αδύνατη η λύση της βασικής αντίθεση του καπιταλισμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Τη μάζη όμως για τον σοσιαλισμό την έδωσε ο ΔΣΕ και σχεδόν μόνο του το ΚΚΕ ενώ πολλοί πρώην εαμικοί βρέθηκαν στο στρατόπεδο της αστικής τάξης

Η υπέρβαση της σημερινής κρίσης που είναι απότοκο της κρίσης υπερσυσσώρευσης των αρχών της δεκαετίας του ’70 απαιτεί τη λύση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού δηλ. ποιος ποιον. Και η λύση αυτή επιτυγχάνεται με πολύ στενότερη ταξικά συμμαχία από εκείνη του ΕΑΜ δηλ ΔΣΕ.

Το ότι κάποιοι επαναφέρουν το ΕΑΜ και όχι τον ΔΣΕ στο προσκήνιο δείχνουν μέχρι που είναι διατεθειμένοι να πάνε και με ποια μικροαστικά γυαλιά διαβάζουν τη συγκυρία και επιλέγουν στρατηγική

Απλώς για μια ακόμη φορά δικαιώνεται όσους χαρακτηρίζουν την ναρ/νταρσυα ένα ακόμη μικροαστικό μόρφωμα που την ώρα της μάχης τρέχει κάτω από τα φουστάνια του ρεφορμισμού είτε αυτός λέγεται τσίπρας ή ακόμη χειρότερα γλέζος μπενάς κλπ

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχως που το ΚΚΕ λεει να εφαρμοστει εδω και τωρα η λαικη εξουσια κι η λαικη οικονομια και δεν εχει μεταβατικα αιτηματα , ωχ λαθος κατι για πτωση της κυβερνησης και διαγραφη του χρεους λεει τελευταια . . . Οσο για το ΕΑΜ αυτο δημιουργηθηκε γιατι ετυχε στις τοτε συγκυριες το ταξικο συμφερον να συμπιπτει με το εθνικο , κατι που συμβαινει και τωρα με τον ιδιο περιπου τροπο αρα ενα νεο ΕΑΜ ειναι κατι πολυ πιθανοτερο σε σχεση με ενα νεο ΔΣΕ . . .

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

...όπως και μια νέα Βάρκιζα είναι εξ ίσου πιθανή. Το μόνο καινούργιο, που ελπίζουμε, είναι ότι δεν θα περιέχει ΚΚΕ...

Scorpion49 είπε...

@blackbedlam, σε χαιρετώ και συνυπογράφω!

Ανώνυμος είπε...

ρε απολιθωμα να σε ρωτησω γιατι δεν καταλαβα. Τωρα που και το κκε λεει διαγραφη του χρεους μετατοπιστηκες- εισαι εντος γραμμης- ή διαφωνεις ακομα με αυτο το αιτημα οπως παλια?

parekklisi είπε...

Προς Άναυδο

Ωραία η ανάλυσή σου μόνο που για να είναι αληθινή χρειάζεται ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ: να εξαφανίσεις το γεγονός ότι ο ΔΣΕ ήταν η άμεση συνέχεια του ΕΑΜ και μάλιστα χωρίς το δεύτερο δε θα υπήρχε το πρώτο.
Και μάντεψε... ο ΔΣΕ δε θα χρειάζονταν καν αν το ΚΚΕ είχε κινηθεί σωστά το 1944.

Το ΚΚΕ σήμερα με το να εγκαταλείπει το σύνθημα για εθνική ανεξαρτησία, τη στιγμή που αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες, απλά φυγομαχεί.

Το αν ενστερνιστήκατε τις θεωρίες του ΝΑΡ -δηλαδή ακριβώς τα αντίθετα απ' αυτά που έλεγε ο Λένιν- με 10 χρόνια καθυστέρηση εσάς κάνει οπορτουνιστές και κανέναν άλλον. (Εντάξει και το ΝΑΡ που μέχρι τώρα έλεγε πως η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα και τώρα λέει πως έχουμε κατοχή).

Ανώνυμος είπε...

το ναρ δε λεει οτι εχουμε κατοχη

Αναυδος είπε...

Παρέκκλιση
Εθνική ανεξαρτησία δηλ ο Παγκαλός και ο Γιωργάκης είναι μασονοεβραιοι εξωγηινοι που έχουν καταλάβει την Ελλάδα ? Η μηπως το ελληνικό κεφάλαιο έχει πάλι καταφύγει στους προστάτες του μπας και την βγάλει καθαρή συνπώς η λύση είναι ο σοσιαλισμός και τίποτε παραπάνω
Φυγομαχία εύκολη λέξη και κατηγορία ειδικά για ένα κόμμα που ματώνει κυριολεκτικά στους τόπους δουλιάς για να οργανώσει και να αφυπνιση την εργατική τάξη


Με κακοχωνεμένη ιστορία και χαμηλού επιπέδουν μαθηματικά δεν γίνεται δουλιά . Σημερα έχουμε ανάγκη από έναν ΔΣΕ και μία ΟΠΛΑ και όποιος το αρνειται αυτό απλώς δεν είναι κομμουνιστής

Ανώνυμος είπε...

Από την πόλη έρχομαι...
Ε ναι, αφού είπε να πέσει η κυβέρνηση και να διαγραφεί το χρέος τότε και το κόμμα εξόρισε τη λαϊκή εξουσία στο σύμπαν των αλκοολικών αφηγήσεων (σύγκλιση με ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι μόνο, άπαντες οι αποδέλοιποι εκεί οικοδομούν σοσιαλισμό). Κάτι πήρε το αυτί μου για αιτήματα-κρίκους απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση των οποίων είναι η εργατική εξουσία αλλά εδώ δεν μιλάμε σοβαρά, ψυχοθεραπεία κάνουμε.
Και βέβαια κατοχή. Από την ξένη μπότα στενάζω και δε λαδώνει το αντεράκι μου, όχι επειδή η εργατική μου δύναμη μετριέται πλέον σε δοσίματα φεουδαρχικού τύπου από τα πατριωτάκια τα αφεντικά μου. Είναι μετά να μη φυγομαχεί το κόμμα που του στεγνώνει το σάλιο και ο τσαμπουκάς στα σωματεία και τις γειτονιές, όταν οι άλλοι ανατινάζουν Γοργοποτάμους;;
Τελευταίο. Ο Μηλιός 30 χρόνια βαρεί (στο ψαχνό) την εξάρτηση.Από τη στρατηγική για το σοσιαλισμό πέρασε αλλά δεν ακούμπησε. Οι θιασώτες της εξάρτησης πάλι, λατρεύουν το σοσιαλισμό αρκεί να μην είναι για το τώρα. Στην πρώτη περίπτωση (Μηλιός,ΣΥΡΙΖΑ κ.α.) αποκρύβοντας την περιέχουσα δομή (ιμπεριαλισμός) εξωραιζεται ο καπιταλισμός (η οικονομία μας είναι ατροφική, φταίνε οι ανίκανοι που δεν είμαστε Γερμανία). Στη δεύτερη περίπτωση το παρόν απαιτεί κίνημα ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας (σε διάφορες παραλλαγές, καπιταλισμός να υπάρχει).
Κι όμως κάπου λέει πως η ενδιάμεση εξαρτημένη θέση του ελληνικού καπιταλισμού αίρεται όχι με συνεργασία με υποτιθέμενα εθνικά κομμάτια του ντόπιου αστισμού και συναφή μεταβατικά προγράμματα κοινωνικής
(ταξικής) συνεργασίας αλλά με πάλη ενάντια στην εξουσία του (και για την εξουσία μας). Το κόμμα δεν παράγει λεπτόνοη σοφία αλλά σύνταξη και σημεία στίξης προσέχει...(Η τελευταία πρόταση δεν παίρνεται και τοις μετρητοίς, σαν την άποψη του Λάκη για τη σάτιρά του ένα πράγμα)

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Φίλε Άναυδε, η εργατική τάξη του *σήμερα* ούτε από ΕΑΜ, ούτε από ΔΣΕ έχει ανάγκη. Απαιτείται να αναστοχάζεται πάνω στην ιστορία του κινήματός της (με τις λαμπρές σελίδες και τις τραγωδίες του) για να οργανώσει την έφοδό της στον ουρανό με το δικό της ανεπανάληπτο τρόπο. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται...

Στέφανος Μολόχας είπε...

λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία χωρίς επανάσταση... φαντάζομαι κατατάσσεται στο σκληρό πασόκ και το κράτος και επανάσταση είναι μάλλον το βιβλίο που γκρεμίζει τις βιβλιοθήκες του περισσού (όπως έχεις βάλει στη ψηφοφορία) και που βάζει οπορτουνίστικα αιτήματα όπως "διαγραφή του χρέος" και άκουσον, άκουσον "να πέσει η κυβέρνηση". Φίλε μου σφυροδρέπανε έχεις δύο δρόμους (γιατί τρίτος δεν υπάρχει): ή να αποδεχτείς την σαφή μετατόπιση και να καταγγείλεις σαν σωστός μαρξιστής-λενινιστής την ηγεσία του ΚΚΕ, ή να συνεχίσεις να πλανάσαι εσύ και οι όμοιοι σου για την χαμένη - τελικά - τιμή του κόμματος που καθοδηγεί το ΠΑΜΕ για την ισχυροποίηση του και όχι το εργατικό κίνημα για την ανατροπή του καπιταλισμού (όταν αυτά τα δύο τίθονται αντιπαρεθέτικα τότε κάτι δεν πάει καλά με την "γραμμή").

raskolikas είπε...

@parekklisi
"το σύνθημα για εθνική ανεξαρτησία είναι πιο επίκαιρο από ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες."

Ποιο είναι το ταξικό περιεχόμενο της "εθνικής ανεξαρτησίας" στην οποία αναφέρεσαι?
Περιλαμβάνει αστική τάξη ναί ή ου?

Αν ναι, τότε μάλλον κατοικείς στην Κίνα του '40, ή έστω στην Ελλάδα του '30.
Αν ου, τότε πού είναι η διαφωνία σου? Η θέση του ΚΚΕ είναι λαϊκό μέτωπο (ηγέτιδα δύναμη εργατική τάξη σε συμμαχία με λαϊκά στρώματα) που διεκδικεί λαϊκή εξουσία και οικονομία καθαρά και ξάστερα.

Όσο για τις εξυπναδούλες που γράφεις στο blog σου (που κατά τα άλλα είναι πολύ αξιόλογο, και συνέχισε να το εμπλουτίζεις) περί "αποκατάστασης του Τρότσκι", η λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία του προγράμματος του ΚΚΕ αφορά στο δικό μας κράτος, δεν θέτει ως προϋπόθεση την υποχρεωτική εξαγωγή επανάστασης είτε στον κόσμο όλο είτε στη γειτονιά.
Αποτελεί δηλαδή την καθαρή ταξική (εργατική) ερμηνεία της εθνικής ανεξαρτησίας: Ο λαός αφέντης στον τόπο του, κάνει κουμάντο στις πολιτικές δομές, οργανώνει την παραγωγή για τις ανάγκες του, πετάει με τις κλωτσιές κάθε εκμεταλλευτή των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ντόπιο ή ξένο.

Υπάρχει άλλη ερμηνεία της "εθνικής ανεξαρτησίας" ΧΩΡΙΣ συμμετοχή της εθνικής αστικής τάξης εκτός από την παραπάνω?
Αν ναι, περιμένω να αναλύσεις την πρότασή σου, πώς την εννοείς.

Ανώνυμος είπε...

Είναι κάτι τέτοιες νύχτες που ο Σπινόζα γίνεται πιτσιρίκος και διαπιστώνουμε με την ευγενή χορηγία του διαδικτύου πως η νόηση ΔΕΝ είναι ιδιότητα του σκεπτόμενου σώματος .
Ζητώ συγνώμη από το απολίθωμα που επεμβαίνω σε μια προσωπική προς το ίδιο "μομφή", για τον επιπλέον λόγο ότι δε διαθέτω ανάλογη κριτική ευστοχία, λεπτό σαρκασμό και περιεκτική ικανότητα - όπως και όλοι οι πικρόχολοι, μπετοναρισμένοι αντικούκου που έσκασαν απόψε μύτη.
Δηλαδή η λαϊκή εξουσία είναι μη επαναστατική - άντε ρε και έλεγα ότι αυτό ορίζεται ως τάξη εναντίον τάξης, τελικά το επαναστατικό προσδιορίζεται με βιονικά μούσκουλα και εφέ με ντου και κουκουλοφόρους, όχι με ταξική στρατηγική κατάληψης της εξουσίας. Δηλαδή η διαγραφή του χρέους είναι κωλοτούμπα - μα όπως είπε κάποιος και πριν είναι κρίκος, είναι ενισχυτής δεν είναι πλαίσιο αντί της λαϊκής εξουσίας.
Για την "τιμή" του κόμματος δίνετε τα ρέστα σας. Και το ΠΑΜΕ πως ισχυροποιείται ρε καρντάσια;
Με τους πιθηκανθρώπους του Στάλιν που μας έδειξε και η ΝΕΤ στα ντοκυμαντέρ της; Οι απεργοί διαδηλωτές που κατέκλυσαν δυο μέρες το κέντρο είναι βιοτεχνολογίες; Το ΠΑΜΕ δεν λιώνει στους χώρους δουλειάς, δεν οργανώνει άρνηση πληρωμών στα σωματεία, δεν οργανώνει επιτροπές στις γειτονιές μεταξύ όλων των άλλων για να επανασυνδέει φως νερό, τηλέφωνο σε κάθε κολασμένο που έχει ανάγκη; Ποιός ζυμώνει, ενημερώνει και περιφρουρεί τις απεργίες - το δικαίωμα στην περιφρούρηση των απεργιών καταργήθηκε από το περιβόητο Γ Ψήφισμα μαζί με λοιπά στοιχειώδη δικαιώματα, ακόμα όμως είναι ταμπού για την πλειοψηφία των αριστερών- αν όχι ΚΥΡΙΩΣ το ΠΑΜΕ;΄
Ποιός; ο Μολόχας; Αυτή ακριβώς η συνολική πρακτική - ακόμα κι αν κάνουμε την ανώφελη αφαίρεση από τη στρατηγική λαϊκής εξουσίας που συνιστά το αποκλειστικό μεταβατικό πεδίο το οποίο εξυπηρετεί τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας, ανοίγοντας το δρόμο για το σοσιαλιστικό κοινωνικό μετασχηματισμό - δεν είναι η θεμελιωδέστατη προσφορά στο λαϊκό κίνημα; Δεν επιθυμώ να προσβάλλω κανέναν αγωνιστή και ζητώ συγνώμη αν το έκανα αλλά η εισαγγελικού ύφους χυδαιότητα δεν αντέχεται πλέον..

Στέφανος Μολόχας είπε...

"Δηλαδή η διαγραφή του χρέους είναι κωλοτούμπα - μα όπως είπε κάποιος και πριν είναι κρίκος, είναι ενισχυτής δεν είναι πλαίσιο αντί της λαϊκής εξουσίας."

Χαιρετίζω λοιπόν από μεριάς μου την μετατόπισή σου και τη υπεράσπιση της νέας γραμμής του κόμματος και νοιώθω διακαιωμένος για την προσφορά του ναρ και της ανταρσυα και τις ανακατατάξεις που φαίνεται ότι θα συμβούν σύντομα. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί δεν επιδιώκεται η κοινή δράση πάνω στο μεταβατικό πρόγραμμα που όπως φαίνεται συμφωνούμε. Επίσης, ναι και ο μολόχας κάνει αυτά που λες, και δεν έχω όρεξη να τρολάρω στα μπλογκ γιαυτό σχολιάζω με το όνομά μου και όχι σαν "ανώνυμος".

Όσο λοιπόν για το εργατικό κίνημα θα ήθελα να μου πεις τη στρατηγική που υποτίθεται ότι υπηρετεί η "επαναστατική" τακτική του ΠΑΜΕ, ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΜΈΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ. Άλλαγη συσχετισμών; Άλλη συνομοσπονδία; Ποιο είναι το εργατικό κίνημα που θα εγκυηθεί την ενότητα της εργατικής τάξης στην κατεύθυνση της επανάστασης και της ηγεμονίας των εργατικών συμφερόντων για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής; Μία κόκκινη ΓΣΕΕ; Ποιο είναι το "το αποκλειστικό μεταβατικό πεδίο το οποίο εξυπηρετεί τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας" όταν δεν επιδιώκεται η κοινή δράση στη βάση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος; Η πείρα από τις επαναστάσεις του 20ου αι. νομίζω είναι ξεκάθαρη... η λογική του ενιαίου εργατικού μετώπου σαν γραμμή για τα συνδικάτα όπως λειτουργούσαν τότε δεν νομίζω ότι απέτρεπε την κοινή δράση... δυστυχώς κανείς δεν κατάλαβε τον λένιν και καταλήξαμε από την μία στην καταστροφική γραμμή του σοσιαλφασισμού στο εργατικό κίνημα και από την άλλη στην τακτική του λαϊκού μετώπου που ήταν αστικές συγκυβερνήσεις.

"Η θέση του ΚΚΕ είναι λαϊκό μέτωπο (ηγέτιδα δύναμη εργατική τάξη σε συμμαχία με λαϊκά στρώματα) που διεκδικεί λαϊκή εξουσία και οικονομία καθαρά και ξάστερα". Μάλιστα... και το ΚΚΕ ποιας τάξης που συγκροτεί αυτό το μέτωπο, κόμμα είναι;... γιατί η λογική ότι είναι κόμμα αυτού του μετώπου μάλλον είναι "αντι-επιστημονική" και το λαϊκό μέτωπο μάλλον σταλινική κατασκευή σε συνθήκες υποχώρησης... η αγροτοεργατική συμμαχία δεν συγκροτήθηκε από ένα κόμμα άλλα στη βάση ενός προγράμματος των μπολσεβίκων που εξέφραζαν το επαναστατημένο προλεταριάτο...

αυτά τα ολίγα προς το παρόν

faros είπε...

Καλημέρα, Καλό Αγωνιστικό Μήνα !

giorgos είπε...

το κάτω η κυβέρνηση, το κκε, το λέει με μια συγκεκριμένη οπτική για το κίνημα. Αυτό φαίνεται και από τη σημερινή ανακοίνωση του ΚΚΕ:
"Κάτω η κυβέρνηση εκλογές τώρα"!, λέει. "τις εκλογές να τις επιβάλλει ο λαός" και άλλα τέτοια, ωραία.
"Το κάτω η κυβέρνηση" το λέει σημαντικό τμήμα λαού πλέον, (κ εδώ το κκε δεν είχε καμιά συνεισφορά), χωρίς βεβαια να απαντά από την πλευρά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Το λέει κ μερίδα της αστικής τάξης που φοβάται τους τυχοδιοκτισμούς του πασοκ.

Επομένως όσοι περίμεναν κάτι περισσότερο να λέει κ να κάνει το κκε, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν..

Νομίζω πως με αυτήν την οπτική λέγεται κ το "διαγραφή του χρέους". Βέβαια το πόση σπέκουλα του χειρότερου είδους φάγαμε όσοι, από την ανταρσύα το λέγαμε κ λέμε σαν αίτημα για το κίνημα, δεν λέγεται. Τι για σοσιαλδημοκρατία κατηγορηθήκαμε, τι για αστισμό, ρεφορμισμό... τρομερά πράγματα.

το θέμα είναι ότι την παρασκευή δεν έχει καμιά πορεία και ψηφίζεται η σύμβαση.

ποιο κάτω η κυβέρνηση λοιπόν...

Zhukov είπε...

Η ανταρσύα μόλαγε για νόμιμο και παράνομο χρέος και ζητούσε ελε... μην ξεχνιέσαι...

το κκε λέει οτι δεν αναγνωρίζει το χρέος...

parekklisi είπε...

@Άναυδος
δε μου απαντάς σε τίποτα. Ο Γιωργάκης και ο Πάγκαλος είναι εκπρόσωποι της ελληνικής αστικής τάξης. Και το κεφάλαιο όντως καταφεύγει πάλι στους προστάτες του για να τη βγάλει καθαρή. Το "συνεπώς η λύση είναι ο σοσιαλισμός" είναι λογικό άλμα. Γιατί εγώ ξέρω ότι ο Λένιν και η 3η Διεθνής κατέτασσαν τα κράτη σε κράτη που καταπιέζουν και σε εξαρτημένα. Και η Ελλάδα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, συνεπώς το να προσπερνάς το ζήτημα του ιμπεριαλισμού και να λες κατευθείαν σοσιαλισμός είναι καθαρός τροτσκισμός.

Και μιας και ανέφερες την ΟΠΛΑ εν είδη επαναστατικού οπαδισμού, ξέρεις ποια ήταν η άποψη του Ζαχαριάδη για τη δράση της;


@raskolikas
Όχι, δεν περιλαμβάνει την αστική τάξη το "εθνική ανεξαρτησία". Η αστική τάξη είναι ο φορέας της εξάρτησης στην Ελλάδα. Γι' αυτό ακριβώς ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία δεν αποτελεί αποπροσανατολισμό από τον αγώνα για σοσιαλισμό, αλλά είναι αντικειμενικά και αγώνας ενάντια στην αστική τάξη. Το έργο -και- της εθνικής απελευθέρωσης πέφτει στην εργατική τάξη.

Λες "Η θέση του ΚΚΕ είναι λαϊκό μέτωπο (ηγέτιδα δύναμη εργατική τάξη σε συμμαχία με λαϊκά στρώματα) που διεκδικεί λαϊκή εξουσία και οικονομία καθαρά και ξάστερα."

Η πάλη για την εθνική ανεξαρτησία που είναι σ' αυτό το σχήμα; Ή μήπως η πάλη αυτή έχει σαν προαπαιτούμενο να συμφωνεί κάποιος με το λαϊκή εξουσία; Γιατί τότε ακυρώνεται πλήρως. Καταλαβαίνεις τη διαφορά φαντάζομαι.

(Το "αποκατάσταση του Τρότσκι" προφανώς το έγραψα χαριτολογώντας και δεν αναφέρομαι στην εξαγωγή στην επανάσταση αλλά στο "άμεσα πάλη για σοσιαλισμό" κτλ.)


@giorgos
Τουλάχιστον το ΚΚΕ όταν λέει κάτω η κυβέρνηση το ξεκαθαρίζει ότι ζητάει εκλογές, δε το πασπαλίζει με επαναστατικές φαντασιώσεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ανώνυμος είπε...

πολύ κουβέντα εδώ και καιρό για το ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ (όπως περίτεχνα βάζει ο ρίζος καιρό τώρα, αναγνωρίζοντας ότι μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ η γραμμή ΝΑΡ είναι αυτή που του κάνει ζημιά).
Σύντροφοι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μέτωπο, όπου κρίνονται πολλές γραμμές (δεν θα αναλύσω τώρα γιατί συγκροτούμαστε σε μέτωπα, αν και πολλές φορές έχω σκεφτεί πως το οππορτουνίστικο κακό ξεκίνησε όταν κάποιος σφος πριν 20 χρόνια θεώρησε ότι έτσι πρέπει να γίνει).
Η γραμμή του ΝΑΡ για το αναγκαίο μέτωπο της εποχής μας συμπυκνώνεται στο Αντικπιταλιστικό Εργατικό Μέτωπο. Στην ηγεμονία της εργατικής τάξης μέσα σε αυτό (κλείνοντας το μάτι στην στρατηγική της εργατικής και ουχί της λαϊκής εξουσίας) σε αντιπαράθεση με αριστεροανασυνθετικές απόψεις που θεωρούν σήμερα κρίσιμο το άνοιγμα σε άλλες πολιτικές δυνάμεις (ΜΑΑ, ΚΟΕ και άλλες γκρούπες) στη λογική ενός πολιτικού-κοινωνικού μετώπου σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, μην αντιλαμβανόμενοι ότι η αριστερά δεν είναι κάτι στατικό, ότι το κάρο δεν μπαίνει μπροστά από το άλογο. Δεν μπορείς δλδ να θεωρείς ότι το πολιτικό-κοινωνικό μέτωπο θα πείσει τους εργάτες, άσε που αυτό το επικίνδυνο μόρφωμα θέτει και ερωτηματικά για τις συμμαχίες σου με μικροαστικά στρώματα και ψευδαισθήσεις περί επιστροφής στις παλιές καλές μέρες. Έτσι αυτοί πατάνε στο ΕΑΜ, και είναι μάχη που δίνεται για να μην επικρατήσουν αυτές οι απόψεις.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να λειτουργήσει ως πρωτοπόρος πόλος του αντικαπιταλιστικού αγωνιζόμενου λαού, που επεξεργαζόμενο ένα προωθημένο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, μπορεί να πάει και να το βάλει στο κίνημα, όπου εκεί θα κριθούν οι γραμμές από το ίδιο το υποκείμενο. Σφοι είναι πολύ πιο σημαντικό πλευρές του προγράμματος να υιοθετηθούν από κομμάτια του εργατικού κινήματος, δίνοντάς του το απαραίτητο περιεχόμενο που θα ορίσει τη δράση του. Και εδώ είναι που το ΝΑΡ καλεί σε ενότητα στη δράση για την οικοδόμηση μετώπου με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο στο ίδιο το εργατικό κίνημα.
Αν κάπου το έχει ληγμένο το ΚΚΕ, είναι στη στρατηγική που έχει καθαρή, και επειδή διαφωνώ με αυτή, θεωρώ ότι αντανακλάται και στην τακτική του, η οποία ειναι κομματικοκεντρική και εκλογική.
Η κριτική που γίνεται στα σωματεία από μεριάς ΠΑΜΕ είναι στη στρατηγική που χαράσσει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που μπαίνει από μεριάς ΝΑΡ για διαγραφή χρέους (ολόκληρου φυσικά και είναι καθαρογραμμένο εκατό φορές και ας επιμαίνει στη λάσπη ο ρίζος), αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από ΕΕ, κρατικοποίηση τραπεζών και βασικών τομέων της παραγωγής με εργατικό έλεγχο κλπ. Πάραυτα, η στρατηγική καθορίζει την τακτική, αλλάκαι το ανάποδο, η τακτική καθοδηγεί τη στρατηγική στόχευση, καθώς και τα μέτωπα στα οποία δίνεις βάρος. Όταν λοιπόν λέμε εργατική ηγεμονία, με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, όχι μόνο 5 σημείων, αλλά και του περιεχομένου από το οποίο εκπορεύονται, τότε νομίζω ότι η κριτική που ασκείται είναι λάθος, και στα όρια της λάσπης.
Μην τσουβαλιάζουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σ όλη μαζί. Υπάρχουν τάσεις σε ένα μέτωπο που κάνει βρεφικά ακόμα βήματα και στο οποίο ακόμα κρίνεται η ηγεμονία. Πάραυτα, σφοι του ΚΚΕ, νομίζω ότι θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί και πολιτικοί στην κριτική σας και να κόψετε λίγο τη λάσπη.

raskolikas είπε...

@parekklisi:

Η πάλη για την εθνική ανεξαρτησία που είναι σ' αυτό το σχήμα;

Στην αμέσως επόμενη παράγραφο:

"Αποτελεί δηλαδή την καθαρή ταξική (εργατική) ερμηνεία της εθνικής ανεξαρτησίας: Ο λαός αφέντης στον τόπο του, κάνει κουμάντο στις πολιτικές δομές, οργανώνει την παραγωγή για τις ανάγκες του, πετάει με τις κλωτσιές κάθε εκμεταλλευτή των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ντόπιο ή ξένο."

Ναι, αυτό προσπαθώ να σου πω, ότι ο διαχωρισμός ενός συνθήματος περί "εθνικής ανεξαρτησίας" από τη λαϊκή εξουσία είναι ανεδαφικός. Ή, όπως το λες, η πάλη για εθνική ανεξαρτησία προϋποθέτει πάλη για λαϊκή εξουσία και το αντίστροφο.

Η λαϊκή εξουσία αποκλείει τη συμμετοχή της αστικής τάξης.
Αν λοιπόν η εθνική ανεξαρτησία δεν ταυτιστεί ως σύνθημα με τη λαϊκή εξουσία, τότε σημαίνει ότι περιλαμβάνει στο σχήμα της τη συμμετοχή της εθνικής αστικής τάξης. Αφού όμως, όπως πάρα πολύ σωστά το αναφέρεις "η αστική τάξη είναι ο φορέας της εξάρτησης", άρα εθνική ανεξαρτησία που δεν αποκλείει ταξική συνεργασία με τους αστούς αποτελεί αντίφαση, αυτοαναιρείται, και επιπλέον έχει αντιδραστικό περιεχόμενο.

Το εγγενές περιεχόμενο της "εθνικής ανεξαρτησίας", από τα μέσα του 20ου, περιλάμβανε τις αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις, είτε ενάντια στη φεουδαρχία, είτε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, επειδή υπήρχε η εκτίμηση (ΣΩΣΤΗ κατ' εμέ για ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ) ότι ένα τμήμα της αστικής τάξης θα μπορούσε να λειτουργήσει προοδευτικά και να απελευθερώσει, μέσω της αστικοδημοκρατίας, δυνάμεις εθνικής-κρατικής ανασυγκρότησης ώστε να στρωθεί ο δρόμος για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Αφού ο ίδιος παραδέχεσαι ότι η σημερινή αστική τάξη είναι ο φορέας της εξάρτησης, τότε το αστικοδημοκρατικό περιεχόμενο της "εθνικής ανεξαρτησίας" παραμένει κενό και άνευ ουσίας, είναι μάλιστα αποπροσανατολιστικό.

Η εθνική ανεξαρτησία ταυτίζεται ως περιεχόμενο με τη λαϊκή εξουσία.

Δηλαδή, εξήγησέ μου, κάποιος που διαφωνεί με τη λαϊκή εξουσία, τι είδους "εθνική ανεξαρτησία" μπορεί να φαντάζεται?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ δε σνομπάρει κανέναν. Αλλά αφενός έχει μια αντικειμενική δυσκολία αυτές τις μέρες και σχετική έλλειψη χρόνου να γράψει κάτι -σχόλια ή κείμενα. Κι αφετέρου δε θεωρεί σκόπιμο να παρεμβει σε μια συζήτηση που κυλάει από μόνη της.

Πέρα από αυτό. Θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα, κωμικά και μη, πχ για τη συνδιάσκεψη και τα 101 σκυλάκια ανταρσύας. Αλλά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και θα το καθιστούσαν εκτός τόπου και χρόνου. Θα μείνει στο αρχείο για μελλοντική χρήση.
Ας πάρουν υπόψη αυτήν την παράμετρο οι σχολιαστές κι ας πράξουν κατά την κρίση τους.

parekklisi είπε...

Δηλαδή για να κωδικοποιήσω την αντίληψή σου αυτό που λες είναι ότι εμείς παλεύουμε για τη λαϊκή εξουσία (ή για το σοσιαλισμό γιατί περίπου έτσι περιγράφεται η λαική εξουσία) και αυτή αποκλείει την αστική τάξη άρα και την εξάρτηση και έτσι έχουμε λύσει όλο το ζήτημα.

Καταρχήν απ' το γεγονός όμως ότι η Ελλάδα είναι εξαρτημένη χώρα και όχι ιμπεριαλιστική (πράγμα στο οποίο συμφωνεί το ΚΚΕ) είναι δυνατόν να μην προκύπτουν διαφορετικά καθήκοντα;

Όντως το ζήτημα της εξάρτησης -που σίγουρα είναι υπαρκτό, σ' αυτό δε διαφωνούμε φαντάζομαι- μπορεί να λυθεί μόνο από μια επαναστατική εξουσιά.

Το θέμα είναι αν στην εξουσία αυτή θα φτάσουμε μέσω μιας δημοκρατικής ή μιας σοσιαλιστικής επανάστασης.

Εσύ λες ότι θα φτάσουμε μέσω μιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Εγώ λέω ότι να λες ότι θα γίνει σοσιαλιστική επανάσταση σε μια χώρα που δεν έχει λύσει βασικά αστικοδημοκρατικά ζητήματα είναι παντελώς αντιλενινιστικό και τροτσκιστικό.


Όσον αφορά το ιστορικό κομμάτι τώρα.

Ισχυρίζεσαι ότι μια πολιτική σαν αυτήν που προτείνω εγώ (μέτωπο πάλης για εθνική ανεξαρτησία/δημοκρατία χωρίς προαπαιτούμενα) θα ήταν σωστή για 50 χρόνια πριν λόγω του ότι τότε υπήρχαν και τμήματα της αστικής τάξης που μπορεί να ήταν σύμμαχα.

Αυτό είναι παντελώς λάθος και πολιτικά και ιστορικά.

Πολιτικά, επειδή είναι άλλο πράμα ο χαρακτήρας της επανάστασης και άλλο οι συμμαχίες. Δημοκρατική επανάσταση δε σημαίνει απαραίτητα σημασία με την αστική τάξη, και αυτό φαίνεται απ' το παρακάτω.

Ιστορικά, επειδή το ΚΚΕ τη δεκαετία του '30 είχε ανάλυση παρόμοια με αυτή που κάνω εγώ, δηλαδή θεωρούσε την επερχόμενη επανάσταση στην Ελλάδα δημοκρατική με γρήγορο πέρασμα σε σοσιαλιστική ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ θεωρούσε επαναστατικό υποκείμενο την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα και όχι τμήματα της αστικής τάξης. (βλ. Θέσεις για την ιστορία του ΚΚΕ του Ν.Ζαχαριάδη).

Ελπίζω να μην τα γράφω πολύ μπερδεμένα.

parekklisi είπε...

Ένα ακόμα σχόλιο:

Αυτό που τόσα χρόνια έκανε το (δεξιό) λάθος να θεωρεί ότι και τμήματα της αστικής τάξης μπορεί να έχουν αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό ήταν το ΚΚΕ.

Τώρα που με βάση τις εξελίξεις τα τελευταία 2 χρόνια η αντιιμπεριαλιστική γραμμή (έστω και στη βάση του μικροαστικού εθνικισμού) κερδίζει περισσότερο κόσμο εγκαταλείπει αυτή τη γραμμή και λέει κατευθείαν σοσιαλισμός/λαϊκή εξουσία.

Αυτό να μου επιτρέψεις να μην το θεωρώ ένα απλό λάθος αλλά συνειδητή επιλογή, γι' αυτό και μίλησα για φυγομαχία.

parekklisi είπε...

Αν έχεις αμφιβολία για τα παραπάνω μπορώ να παραθέσω πηγές.

raskolikas είπε...

α' μέρος
Συμφωνούμε στο ζήτημα της εξάρτησης, και συμφωνούμε ότι η αστική τάξη είναι ο αποκλειστικός φορέας της εξάρτησης.

Η ανάλυση της δεκατίας του '30 περιλάμβανε τη θεωρία των σταδίων, αρχικά ένα είδος συμμαχίας του προλεταριάτου με την εθνική αστική τάξη ώστε να προωθηθεί η αστικοδημοκρατική επανάσταση, και στη συνέχεια τη διάρηξη της συμμαχίας για την προώθηση της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Παρατηρήσεις:

1) Η ρήξη προφανώς θα συνέβαινε νομοτελειακά. Αλλά η συγκεκριμένη γραμμή καθιστούσε την εργατική τάξη πρωταγωνιστή της εξέλιξης, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη νομοτέλεια προς όφελός της.

2) Ο λόγος επικράτησης της συγκεκριμένης γραμμής ήταν η ανεπαρκής ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή η ανωριμότητα του αντικειμενικού παράγοντα.

Δεν μίλησα πουθενά για "εν γένει συμμαχία". Τακτική ήταν η συμμαχία, στην ουσία επρόκειτο για προσπάθεια εκβίασης της αστικής τάξης να παίξει τον ιστορικό της ρόλο, υπό το άγρυπνο όμως μάτι του λαϊκού κινήματος που θα της έπαιρνε το κεφάλι αμέσως μόλις το σήκωνε.

raskolikas είπε...

β' μέρος
Ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη γραμμή δεν εφαρμόζεται σήμερα οφείλεται στο ότι κανένας από τους δύο λόγους δεν συντρέχει:

1) Η αστικοδημοκρατία έχει επικρατήσει καθολικά, δεν βρισκόμαστε πίσω της αλλά μετά από αυτήν, έχει φτάσει κιόλας στο τέλμα της. Η στρεβλή της ανάπτυξη (τα άλυτα ζητήματα που είπες) οφείλεται στην εξάρτηση. Δηλαδή: Ολοκληρωμένη μεν, στρεβλά δομημένη δε. Η αστική τάξη, ως φορέας της εξάρτησης, δεν μπορεί και δεν θέλει να την βελτιώσει - αφού μόνη της την έστησε έτσι!
Η εργατική τάξη δεν έχει κανένα αντικειμενικό συμφέρον να ασχοληθεί με τα σάπια σημεία του αστικοδημοκρατικού οικοδομήματος. Τα άλυτα ζητήματα της αστικοδημοκρατίας δεν είναι τόσο ουσιώδη ώστε να φρενάρουν τη σοσιαλιστική προοπτική, και θα τα λύσει απευθείας στο σοσιαλισμό.

2) Ο αντικειμενικός παράγοντας, σε αντίθεση με το '30, είναι ώριμος. Δεν γράφω περισσότερα, μπορείς να ανατρέξεις σε ντοκουμέντα των συνεδρίων του ΚΚΕ απ' το 14ο και μετά. Ο βαθμός συγκεντροποίησης του κεφαλαίου είναι επαρκέστατος για να αποτελέσει τη βάση σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ενώ σε άλλους τομείς θα προωθηθεί συνεταιριστικοποίηση.
Το '30 δεν ήταν έτσι, ο καπιταλισμός δεν είχε αναπτυχθεί όσο του επέτρεπαν οι συνθήκες, υπήρχε ακόμα πολύς χώρος για την εθνική αστική τάξη. Η συμμαχία του ΕΑΜ εξέφραζε αυτόν τον κοινό τόπο συμφερόντων: Ένα τμήμα της εθνικής αστικής τάξης ήθελε να αντισταθεί στην ιμπεριαλιστική επέμβαση για να επεκταθεί και να αναβαθμίσει τη θέση της χώρας (δεν ήταν απλά θέμα βούλησης, υπήρχε και αντικειμενικά ο χώρος) προφανώς για το συμφέρον του. Η εργατική τάξη ήθελε να προχωρήσει η αστικοδημοκρατική επανάσταση για να δημιουργηθούν οι βάσεις για το πέρασμα στη σοσιαλιστική. Γι' αυτό και συνεργάστηκαν. Άλλο τμήμα της αστικής τάξης όμως παραδόθηκε στον ιμπεριαλισμό, στελέχωσε το ντόπιο δωσιλογισμό και τα πρακτορεία. Είναι οι ίδιοι που μετά την ήττα μας τον εμφύλιο στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό και ανέλαβαν την ανάπτυξη και διαχείριση του παραγωγικού ιστού της χώρας (στην πραγματικότητα: έπαιξαν το ρόλο του διαμεσολαβητή για το διαχρονικό και συστηματικό ξεπούλημα των παραγωγικών δυνάμεων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών)

raskolikas είπε...

γ' μέρος
Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι το '49 δεν ηττήθηκε απλά η εργατική τάξη, αλλά αυτο-ηττήθηκε και η αστική, αφού το τμήμα της εκείνο που είχε εθνική ταξική συνείδηση παραμερίστηκε από το ξεπουλημένο δωσιλογικό.
Όσες φορές μέσα στην αστική τάξη εμφανίστηκαν "υγιείς" (αστικοδημοκρατικές) δυνάμεις που επιδίωξαν φιλελευθεροποίηση του πολιτεύματος, στήσιμο βάσεων καπιταλιστικής ανάπτυξης, εκδημοκρατισμό (προφανώς όχι προς το συμφέρον του λαού αλλά για το δικό τους συμφέρον!! το τονίζω για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις) το άλλο τμήμα, το δωσιλογικό που απλά άλλαζε αφεντικά, σαμποτάριζε την προσπάθεια: έφυγε ο γερμανός της κατοχής, υποδέχτηκε τον άγγλο, μετά τον αμερικάνο, και με τη μεταπολίτευση ξανά το γερμανό (χούντα, αποστασία, ΕΟΚ, "εκσυγχρονισμός", ευρωζώνη, μνημόνιο). Και εννοείται ότι σε όλη τη διάρκεια της μετεμφυλιακής ιστορίας, η σαπισμένη δωσιλογική αστική τάξη χτυπούσε αλύπητα το λαϊκό κίνημα όποτε αυτό πήγαινε να αναπτυχθεί.

Σε σχέση με το '30 λοιπόν, σήμερα οι συνθήκες δεν είναι ίδιες, αντικειμενικά και υποκειμενικά: Αντικειμενικά δεν υπάρχει χώρος περαιτέρω ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, καθώς η διείσδυση των ξένων μονοπωλίων είναι ολοκληρωτική σε κάποιους τομείς, ή σχεδόν ολοκληρωτική σε κάποιους άλλους. Και υποκειμενικά δεν υπάρχει αστική πολιτική έκφραση που να επιδιώκει υποτιθέμενη ανάπτυξη και αναβάθμιση, το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης ακολουθεί τα αφεντικά του και λειτουργεί ως πρακτορείο των ιμπεριαλιστών (και δεν θα μπορούσε να υπάρχει τέτοια δύναμη στο πολιτικό εποικοδόμημα, αφού δεν έχει αντίστοιχο "χώρο" για να πατήσει στην παραγωγική βάση)

raskolikas είπε...

δ'μέρος (τελευταίο)
Επομένως, ξαναγυρνάω στο αρχικό ερώτημα: Ποιο το περιεχόμενο, ποιο το νόημα του συνθήματος για "εθνική ανεξαρτησία", εάν δεν συσχετιστεί απόλυτα με το σύνθημα για λαϊκή εξουσία?
Συμφωνήσαμε ότι η αστική τάξη είναι ο φορέας της εξάρτησης, σου έκανα και μια παρουσίαση της ιστορίας του ζητήματος όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ (προσωπικές είναι οι εκτιμήσεις, δεν διεκδικώ κάποιο αλάθητο, σίγουρα θα υπάρχουν παράγοντες που μου ξεφεύγουν).
Άρα τον πρωταγωνιστικό ρόλο (με την ενεργητική ή την παθητική έννοια) θα τον παίξει η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα, ο λαός.
Δηλαδή εσύ προτείνεις να ξεκινήσει ο λαός διαδικασία αστικοδημοκρατικής επανάστασης, ώστε να διορθώσει τα κακώς κείμενα του στρεβλού αστικοδημοκρατικού πολιτικού εποικοδομήματος, ώστε μετά να συνεχίσει την επαναστατική διαδικασία προς το σοσιαλισμό?
Μα γιατί? Ποιο θα είναι το αντικειμενικό όφελος μιας τέτοιας σταδιοποίησης σήμερα? Σε ποια βάση θα πατήσει και τι θα επιδιώξει?

Τέλος, κάνεις λάθος, το ΚΚΕ ποτέ από το '90 και μετά (για πριν δεν ξέρω να σου απαντήσω, από τη λήξη του εμφυλίου μέχρι τις ανατροπές έχω ένα κενό γνώσεων για τη στρατηγική του ΚΚΕ) δεν έκανε το δεξιό λάθος που του καταλογίζεις για "συμμαχία με τμήματα αστικής τάξης με αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό". Από το 14ο συνέδριο κιόλας, το κάλεσμα για μέτωπο απευθύνονταν σε στρώματα που δε συνιστούν εργατική τάξη καθεαυτή, αλλά πλήττονται αντικειμενικά από το βάθεμα του ιμπεριαλισμού.

parekklisi είπε...

Για το τελευταίο:

"Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς της επιρροής των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, και ενώ δε θα έχουν διαμορφωθεί όροι για ριζική κοινωνική ανατροπή και επαναστατικό πέρασμα, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, με βάση το Κοινοβούλιο. Το Μέτωπο πρέπει να αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα, να ελέγχει την κυβέρνηση, να στηρίζει τις πολιτικές επιλογές της υπέρ των λαϊκών συμφερόντων."

http://bit.ly/vYQQDw

Για τα υπόλοιπα αργότερα ή αύριο.

συνεπές επαναστατικό ρεύμα είπε...

@parekklisi @raskolika
Για το ζήτημα της εξάρτησης:

Η θέση του ΚΚΕ στο 15ο συνέδριο (1996) που είναι και προγραμματική θέση:

"Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα" (http://www.kke.gr/15o_synedrio/to_programma_toy_kke)

Η θέση του ΚΚΕ στο 18ο συνέδριο (2008) - θέσεις για το 18ο συνέδριο

"Στο πλαίσιο της ανισόμετρης ανάπτυξης, ο ελληνικός καπιταλισμός διατηρεί την αναβαθμισμένη θέση του στα Βαλκάνια, που πραγματοποιήθηκε μετά την καπιταλιστικοποίησή τους, ενώ δε μεταβάλλεται η ενδιάμεση θέση του στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα" (απαλείφεται το "εξαρτημένη")
(http://www.kke.gr/18o_synedrio/theseis_ths_ke_toy_kke_-_gia_to_18o_synedrio?act=3&morf=1&tab=1)

Η απάλειψη της εξάρτησης, συμπαρασύρει και όλη τη λογική που έπεται στον προγραμματικό σχεδιασμό της τακτικής σχετικά με τη συγκρότηση ενός Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης, μιας τακτικής η οποία στηρίζεται ακριβώς στην πιο πάνω προγραμματική ανάλυση του ελληνικού καπιταλισμού.

Σχετικά με το χαρακτήρα της εξάρτησης, στο ίδιο link το πρόγραμμα του ΚΚΕ λέει παρακάτω:
"Το ελληνικό κεφάλαιο έχει συνδεθεί πιο στενά με τα συμφέροντα του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου. Κυρίαρχη τάση του είναι η διασύνδεση μαζί του, η εξάρτηση και η προσαρμογή στους γενικότερους σχεδιασμούς. Η γενική τάση διαπλοκής δεν αλλάζει από το γεγονός ότι τμήματα του ντόπιου κεφαλαίου πλήττονται από τις πολυεθνικές."
Το ΑΑΔΜ συστηματικά παραλείπεται απ' τον κομματικό τύπο, τη θεση του έχει πάρει η κοινωνική συμμαχία (όχι και πολιτική) και τα ΠΑΜΕ, ΜΑΣ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΕΕΔΥΕ.

Raskolika είπες ότι σε κάποιο σημείο ότι η τακτική των δύο σταδίων παλιότερα ήταν σωστή. Η καινούρια αντίληψη στο ΚΚΕ, όπως φαίνεται απ' το προσχέδιο του Β τόμου της Ιστορίας του ΚΚΕ, αυτού τουλάχιστον που δημοσιεύτηκε στο blog του Παλούκη είναι διαφορετική:

"Στον παρόντα τόμο η ΚΕ επισημαίνει ότι η εργατική τάξη με τους συμμάχους της,αγρότες και αυτοαπασχολούμενους των πόλεων, πρέπει να τραβήξει τον αγώνα μέχρι την τελική λύση του προβλήματος της εξουσίας, την κατάκτηση της εργατικής (λαϊκής) εξουσίας με την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι ήταν λάθος η υιοθέτηση, από το ΚΚΕ ή από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα,διαφόρων «ενδιάμεσων» στόχων εξουσίας, είτε χαρακτηριζόταν ως «επαναστατική εξουσία αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα» είτε ως «αντιμονοπωλιακή διακυβέρνηση»

Και λίγο πιο κάτω στο ίδιο:
"Ο Β' τόμος του Δοκιμίου Ιστορίας αναδεικνύει ότι η ξένη κατοχή, που τελείωσε με την εδραίωση του καπιταλισμού, άμεσα έληξε και με επιδείνωση των όρων εξάρτησης για μια δεκαετία περίπου" Δηλαδή το πολύ απ' το 49 μέχρι το '60 η Ελλάδα ήταν εξαρτημένη. Μετά έγινε ιμπεριαλιστική;

(http://www.scribd.com/doc/59521073/%CE%94%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-KKE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-1949-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-12-%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1)

συνεπές επαναστατικό ρεύμα είπε...

[συνέχεια απ' το προηγούμενο]


Επομένως, και οι παλιές αναλύσεις του κόμματος σύμφωνα με τα δεδομένα και τα χαρακτηριστικά της εποχής ήταν λαθεμένες.

Κι όσο για την καταπολέμηση της ιδεολογικής τεκμηρίωσης της εξάρτησης, υπάρχει η αντίληψη της "αλληλεξάρτησης", μόλις προχτές στον Ριζοσπάστη σε άρθρο του Περικλή Κουρμούλη:

"Αντίστοιχα, από τη σκοπιά της ντόπιας αστικής τάξης, τα αμερικανικά πακέτα σήμαιναν το χτίσιμο υποδομών για τον εκσυγχρονισμό της καπιταλιστικής παραγωγής, γεγονός που θα έκανε το κεφάλαιο πιο ισχυρό, άρα και πιο επιθετικό απέναντι στο λαό. Από αυτή τη σκοπιά, δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας, βλέποντας μακροπρόθεσμα το γενικό του συμφέρον. Το ίδιο έγινε και με την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και με την προσχώρησή της σε οποιαδήποτε καπιταλιστική συμμαχία, η οποία αυτόματα συνεπάγεται συνειδητή απεμπόληση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στο πλαίσιο της αλληλεξάρτησης των οικονομιών." (http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6516939 Φύλλο 28 Οχτώβρη, μαζί με τις μνήμες για το ΕΑΜ και τα μέτωπα)

Άρα λοιπόν α) εγκαταλείπεται το ΑΑΔΜ β) η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ μετατρέπεται σε πολιτική μη-συμμαχιών γενικά και διιστορικά γ) η αντίληψη αυτή τεκμηριώνεται επιστημονικά (ή αντι-επιστημονικά) απ' το 18ο Συνέδριο και το επικείμενο Β τόμο της Ιστορίας.

Η λαϊκή εξουσία (ο σοσιαλισμός με πιο ευκολοχώνευτες λέξεις) θα επιλύσει όλα τα προβλήματα χωρίς ενδιάμεσα στάδια (σωστό), χωρίς όμως και τακτική μετώπου σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση; Ειδάλλως, τι ακριβώς συνιστά το "μέτωπο" ΠΑΜΕ, ΜΑΣ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ από ταξικής πλευράς, παρά τις ίδιες τις κομματικές δυνάμεις με διαφορετικά ονόματα; Κι αν τα επιμέρους μέτωπα-συσπειρώσεις βάζουν το ίδιο αίτημα, λαϊκή εξουσία, τότε δεν συνιστούν μέτωπο, αλλά μια ομοιογενή ιδεολογικά μάζα, με διαφορετικές ονομασίες κατά περίπτωση.

raskolikas είπε...

@parekklisi:
Στο κομμάτι που παραθέτεις δεν γίνεται καμία αναφορά σε "τμήμα της αστικής τάξης με αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση". Περιγράφει μια πιθανότητα πολιτικής εξέλιξης και δίνει γραμμή για τη στάση που θα στηρίξει: Υπάρχει πιθανότητα να προκύψει εκλογικό αποτέλεσμα που να δώσει πλειοψηφία και δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης σε κόμματα με αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα, λόγω κενού εξουσίας (διαχείρισης) που θα προκύψει από φθορά και απαξίωση των αστικών κομμάτων, χωρίς όμως η οργάνωση των μαζών και η συνείδησή τους να είναι έτοιμη για επαναστατικό πέρασμα. Μάλιστα το λέει και με σαφήνεια: Το Μέτωπο δεν θα ενσωματωθεί στην κυβέρνηση, δεν θα αναλάβει τη διαχείριση της αστικής εξουσίας, αλλά αντιθέτως θα ελέγχει αυτή την κυβέρνηση και θα στηρίζει τη φιλολαϊκή της πολιτική. Συμπληρώνω: Πιέζοντας για περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση, οργάνωση των μαζών, ανάδειξη των αδιεξόδων στα οποία νομοτελειακά θα βρεθεί μια τέτοια κυβέρνηση, μέχρι αυτά να εμφανιστούν και να εγερθεί το ερώτημα της καθολικής ρήξης με τα μονοπώλια, που φυσικά δεν μπορεί να ολοκληρωθεί αν οι μάζες δεν είναι έτοιμες να το τραβήξουν μέχρι το τέλος.

Δεν είναι προγραμματικός στόχος, εξέταση ενός σεναρίου είναι, που μάλλον την εποχή σύνταξης του προγράμματος φάνταζε πιθανό ως εξέλιξη.

Τουλάχιστον έτσι τα αντιλαμβάνομαι εγώ - τα κομματικα μέλη που διαβάζουν το blog μπορούν να με διορθώσουν.

raskolikas είπε...

@"συνεπές επαναστατικό ρεύμα":
Για τη θεωρία των σταδίων:
Κατ' αρχήν, δεν υιοθετώ άκριτα κάθε εκτίμηση του ΚΚΕ. Έχω επιμέρους διαφωνίες, αλλά δεν είναι αρκετές για να αποτρέψουν την πλήρη πολιτική μου ταύτιση μαζί του.
Τον Β' τόμο του ιστορικού δοκιμίου δεν τον έχω μελετήσει, αφού ακόμα δεν έχει εκδοθεί. Στο προσχέδιο υπάρχει η εκτίμηση που παραθέτεις αλλά δεν είναι τελεσίδικη, το προσχέδιο δόθηκε για συζήτηση και περαιτέρω επεξεργασία. Στην τελική έκδοση μπορεί το συγκεκριμένο κομμάτι να διαφοροποιηθεί.
Ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξει το ΚΚΕ, εγώ εξακολουθώ να θεωρώ ότι για τη δεκαετία του '30 η θεωρία των σταδίων όπως την είχε υιοθετήσει το ΚΚΕ τότε ήταν σωστή, και αντεπεξέρχονταν στις ανάγκες της τότε συγκυρίας, δεν αποκλείω ωστόσο το ενδεχόμενο να μεταπεισθώ μελετώντας τον Β' τόμο.
Ομοίως θεωρώ και ότι η στάση αυτή σήμερα θα ήταν αδιέξοδη, αποπροσανατολιστική και προδοτική για το κίνημα αφού οι συνθήκες είναι διαφορετικές, και εξήγησα σε προηγούμενα σχόλια πώς το αντιλαμβάνομαι.

Για τον εξαρτημένο χαρακτήρα:
Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ δεν έχει μεταβληθεί, ισχύει όπως ψηφίστηκε στο 15ο συνέδριο, κι ως εκ τούτου η εκτίμηση για τον εξαρτημένο χαρακτήρα ισχύει. (Παρένθεση: Στις προηγούμενες απαντήσεις εκ παραδρομής έγραφα "14ο συνέδριο", αντικαταστήστε το με "15ο")
Το ότι παραλήφθηκε η λέξη στην απόφαση του 18ου δεν σημαίνει ότι αναιρέθηκε - δε νομίζεις ότι παραείναι κεντρικό ένα τέτοιο θέμα ώστε να αφήνεται απλώς σε μια απλή επαναδιατύπωση? Εάν υφίστατο αλλαγή θέσης, και εγκατάλειψη της εκτίμησης για εξαρτημένο χαρακτήρα, θα αναφέρονταν με σαφήνεια, και θα επεξηγούνταν και οι λόγοι αλλαγής. Και προφανώς, εάν κάτι τέτοιο σήμαινε αλλαγή στο Πρόγραμμα (που οπωσδήποτε θα σήμαινε) θα αναφέρονταν ρητά και η τροποποίησή του!
Σταματήστε επιτέλους να το κάνετε αυτό, να αναλύετε λέξη προς λέξη και να αναζητάτε απόκρυφα νοήματα... Το 'χετε ρίξει στο σχολαστικισμό μερικοί!

Από την λήψη της απόφασης για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ έχουν περάσει 15 χρόνια. Στο 15ο συνέδριο δόθηκε η γενική γραμμή για τη συγκρότησή του, σήμερα το μέτωπο έχει ήδη αρχίσει να συγκροτείται, και οι σχηματισμοί που αναφέρεις (ΠΑΜΕ, ΜΑΣ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΕΕΔΥΕ) είναι οι φορείς συγκρότησής του.
Το δε ΠΑΜΕ αναφέρεται ανοιχτά πλέον ως δυνάμει φορέας της λαϊκής εξουσίας.

Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι διαφορετικό γράφει το απόσπασμα του Περικλή Κουρμούλη από αυτό που έγραψα εγώ. Αν θέλεις μπορείς να το εξηγήσεις λίγο περισσότερο?

Αναυδος είπε...

@ΣΕΡ και παρεκλιση

Δεν νομιζω οτι ποτε η ελλαδα κατατασσοταν στις αποικιες ή στις ημιαποικιες ουτε και στις αποφάσεις της γ’ διεθνους οι χωρες τις βαλκανικης οριζονταν σαν τετοιες. Συνεπως τα καθηκοντα μιας αστικοδημοκρατικης επαναστασης στη χωρα μας ήταν να προχωρήσει ο αστικος εκσυγχρονισμος και να απαλλαγει η ελλαδα απο τα καταλοιπα της φεουδαρχιας, βασιλεια κλπ. Καθηκοντα που ηδη εχει εκπληρωσει η αστικη ταξη στην ελλαδα Συνεπως ποιο το νεο προταγμα του ενδιαμεσου σταδιου ? Απαλλαγη από την εξαρτηση ?. Στο διεθνη καπιταλιστικο καταμερισμο εργασίας αυτό ειναι ακόμη πιο ουτοπικό από μια σοσιαλιστικη επανασταση

Επειδη σημερα η σοσιαλδημοκρατια εχει μετατραπει σε κομμα του κεφαλαιου το πολιτικο κενο της προσπαθει να το γεμισει ο συν/συριζα η δημαρ και οι πρασινοι. Η νεα λοιπον σοσιαλδημοκρατια και παλι τρεχει στην υπερσπιση της αστικης εξουσια προβαλλοντας ρεφορμσιτικά συνθηματα και εξοβελιζοντας την οποια επανασταση στη δευτερα παρουσια.

Το ερωτημα ειναι γιατι το ναρ/ανταρσυα ακολουθει αυτο το δρόμο

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Ρε φίλε μας δουλεύεις? (στο ρασκόλικα αναφέρομαι) Ποιοι σχολαστικισμοί, λέξη προς λέξη ανάλυση και κολοκύθια τούμπανα? Ρε μάγκα, μπορείς να ταυτίζεσαι με το ΚΚΕ "πλήρως", ακόμη κι αν έχεις "διαφωνίες" (αυτό δεν είναι βέβαια διαλεκτική, αλλά κοινή σχιζοφρένεια), αλλά δεν θα μας τρελάνεις και εμάς! Κοντεύεις να καταλήξεις σε γκαιμπελισμό και στη χείριστη σοφιστική στρεψοδικία με αυτά τα απίθανα που γράφεις για τη θέση του ΚΚΕ περί "εξάρτησης". Αν εσύ κουμπώνεσαι με φαντασιώσεις για να μη σου ραγίσει στην καρδιά η "πλήρης" ταύτισή σου και αν νομίζεις ότι με αυτές τις πίπες υπερασπίζεσαι το ΚΚΕ, τότε τι να σου πω... Μακάριος... Δεν με ενδιαφέρει πραγματικά αν το κάνεις από έλλειψη πληροφοριών, από βλακεία, από ευαισθησία ή εσκεμμένα. (παρένθεση: Πάντως φρόντισε να μάθεις την ιστορία του ΚΚΕ και την περίοδο 1949-1995, είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ' όσο νομίζεις και τότε ίσως θα καταλάβεις ότι το ΚΚΕ μιλούσε για τη "μη μονοπωλιακή αστική τάξη" ως "σύμμαχο" μόνο στο πρόγραμμα του 8ου Συνεδρίου το 1961, το οποίο εγκαταλείπεται και κριτικάρεται με σκληρό τρόπο στο 9ο Συνέδριο το 1973 - κάτι που δυστυχώς δεν θα βρεις ούτε στο Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ, γιατί και εκεί αποσιωπάται. Επίσης διάβασε λίγο καλύτερα τις προγραμματικές αναλύσεις της 6ης Ολομέλειας του '34 και του 5ου Συνεδρίου του ΚΚΕ και τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι ΟΥΤΕ ΕΚΕΙ μιλάει κανείς για συμμαχία με την αστική τάξη... Έλεος με τις παπαρολογίες!) Για να επιστρέψω όμως στα του "ιμπεριαλισμού". Το ΚΚΕ έχει αλλάξει τη θέση του... Ναι ναι! Σόρρυ, ειλικρινά λυπάμαι. Μπορεί να νιώθεις όπως νιώθουν κάποια παιδάκια όταν μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης, αλλά προσπάθησε να αντέξεις! Σφίξε τη γροθιά σου! Δάγκωσε το μαξιλάρι! Για να δοβαρευτούμε όμως... Τη μετάλλαξε λοιπόν ήδη από το 17ο Συνέδριο όταν στις θέσεις μίλησε για "ενίσχυση" μάλιστα των γνωρισμάτων του ελληνικού καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ("Ενισχύθηκαν βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού"). Εδώ υπάρχει και μία "επεξήγηση" του Ριζοσπάστη κατά την προσυνεδριακή περίοδο το 2004, όπου μας διευκρινίζει το ρόλο "μικρού ιμπεριαλιστή" (παλιά αγαπημένη αντιλενινιστική θέση του ΝΑΡ, μην το ξεχνάμε και αυτό!) που παίζει η Ελλάδα, ο ελληνικός καπιταλισμός: http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=2609945&publDate=2/12/2004

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Στο 18ο Συνέδριο, το απόσπασμα παρατέθηκε ήδη, οπότε δε χρειάζεται επανάληψη (μόνο η προσθήκη ότι μιλάμε για "αλληλεξάρτηση", ενώ σε ένα άλλο σημείο γίνεται αναφορά σε "πολιτικές και στρατιωτικές εξαρτήσεις", αποσπώντας τες από την "οικονομική εξάρτηση" - ακριβώς σε αυτή απόσπαση των μεν από τις δε απαντάει ο Λένιν στον "ιμπεριαλιστικό οικονομισμό"!, ρίξε μια ματιά). Θα σε παρέπεμπα ωστόσο να διαβάσεις (όχι πως δεν το έχεις διαβάσεις, αλλά χάριν της σπέκουλας, κάνεις και καμιά γαργάρα μάλλον... δεν ξέρω τι να πω και τι να υποθέσω) το "βαρύ" ιδεολογικό άρθρο του Λουκά στο Ριζοσπάστη κατά την προσυνεδριακή περίοδο του 18ου Συνεδρίου, στο οποίο "εξηγεί" γιατί δεν μιλάμε για εξάρτηση, αλλά για αλληλεξάρτηση. Ο τίτλος που δίνει αυτός ο "γκουρού" του επιστημονικού σοσιαλισμού είναι μάλιστα χαρακτηριστικός "Σχέσεις εξάρτησης ή σχέσεις αλληλεξάρτησης;" Ρωτάει... ΟΕΟ??? Τις μεν ή τις δε??? Εδώ πλέον (αν θες να καταλάβεις αγαπητέ ρασκόλικα) δεν μιλάμε πια για αμφισβήτηση του "ιμπεριαλιστικού" ρόλου του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά πολύ περισσότερο για αμφισβήτηση και απόρριψη ολόκληρης της λενινστικής θεωρίας του ιμπεριαλισμου (της έννοιας της "ιμπεριαλιστικής εξάρτησης") και την υιοθέτηση μια ουδόλως κενοφανούς προσέγγισης, η οποία στις πλάτες της έχει τις αναλύσεις του Τρότσκι και πιο πίσω του Κάουτσκι. Εδώ το άρθρο του Λουκά: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4916307&publDate=25/1/2009
Τέλος, αν θες και μια πιο χυδαία εμπειρική επιβεβαίωση (αν είσαι λίγο χυδαίος υλιστής και θες την απόδειξη να εκκρίνεται όπως η χολή από το συκώτι...), τράβα τότε στη σελίδα του Ριζοσπάστη, πήγαινε στη "σύνθετη αναζήτηση" και ψάξε να δεις από πότε έχει το Κόμμα να μιλήσει για ιμπεριαλιστική εξάρτηση και όταν έχει αναφερθεί, πώς και με ποιο τρόπο.

Αναυδος είπε...

Κοκκινοσκουφιτσα καλυτερα να καθοσουν λιγο παραπανω στο δασος παρα να αραδιαζεις σκορπια αποσπασματα ανιχνευοντας τις θεσεις του ΚΚΕ και προσδοκωντας αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις σε μια χωρα που η εργατικη τάξη και η μισθωτη εργασια αντιπροσωπευει πανω από το 60% του εργατικου δυναμικου

Οι αντιφάσεις που παρουσιάζονται στην εξωτερική πολιτική ενός κράτους με υποδεέστερη θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπως η Ελλάδα, επομένως με ισχυρότερους δεσμούς εξάρτησης, είναι αποτέλεσμα αδυναμίας υπεράσπισης συμφερόντων που έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα ισχυρότερου ή ισχυρότερων κρατών. Η σύγκρουση συμφερόντων διευθετείται υπέρ του ισχυρότερου κράτους με μεγαλύτερη ή μικρότερη συμφωνία του ασθενέστερου. Ενα καπιταλιστικό κράτος όπως η Ελλάδα για να αντιδράσει σε μια ηγετική ιμπεριαλιστική δύναμη όπως οι ΗΠΑ, πρέπει να έχει κοινά συμφέροντα και συμμαχία με άλλα καπιταλιστικά κράτη. Ιστορικά αυτό έχει επιβεβαιωθεί από την πρώτη στιγμή διαμόρφωσης του ελληνικού αστικού κράτους έως σήμερα».
Επομένως και το ζήτημα της υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων από το λαό, για να έχει αποτέλεσμα προς όφελός του, πρέπει να αναδεικνύει το γεγονός ότι η εκχώρησή τους γίνεται γιατί αυτό απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οτι οι κίνδυνοι ελλοχεύουν γιατί αυτό απαιτεί το κεφάλαιο και εφαρμόζουν με την πολιτική οι κυβερνήσεις του. Αρα η εξάλειψή τους είναι διαλεχτικά δεμένη με την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Και η πάλη για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων συνδέεται οργανικά με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και πρέπει να τείνει σ' αυτήν
(Από τη διάλεξη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ», ΚΟΜΕΠ, τεύχος 2/2002 σελ. 109).

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Φιλαράκο, άσε τις παπαριές περί αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων, γιατί εγώ ούτε καν έθιξα τέτοιο ζήτημα. Δε θα μου φυτεύεις σπεκουλάροντας ισχυρισμούς που δεν έκανα! Έλεος! Απάντησα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και ΜΟΝΟ στο αν έχει αλλάξει η θέση του ΚΚΕ (από το 15ο Συνεδριο και δώθε, δηλαδή σε σχέση με το Πρόγραμμά του) όσον αφορά τον προσδιορισμό της θέσης της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και το χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού. Επίσης πάλι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ παρέπεμψα στο κατά πόσον η "ωρίμανση" αυτής της αλλαγής έχει οδηγήσει σε συνολική εγκατάλειψη της λενινιστική θεωρίας για τον ιμπεριαλισμό. Δεν θα μου πεις για "σκόρπια αποσπάσματα". Μας έχετε ζαλίσει τα @@@ (ναι, τα έχω 3!) κάποιοι τύποι με τα "σκόρπια" αποσπάσματα και τα "αποσπασμένα" αποσπάσματα... Τα αποσπάσματα είναι συγκεκριμένα μάγκα. Άμα δεν τα γουστάρεις, βρες τρόπο να τα εξηγήσεις. Δεν θα μου διαστρέψεις τα επιχειρήματά μου με φτηνές συνδικαλιές. Και άσε και τα ψιλά ιδεολογικά μαθήματα. Θα μου τσιτάρεις και ΚΟΜΕΠ... Τράβα διάβασε τι έλεγε ακόμη και η Μπέλλου στην ΚΟΜΕΠ το 2001 (3/2001) για τα "αριστερά" ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίηση και τις θεωρίες περί "αλληλεξάρτησης" που αποτελούσαν το θεωρητικό της υπόβαθρο και μετά τα ξαναλέμε (βασικά δεν τα ξαναλέμε, γιατί σε αυτό το επίπεδο σπέκουλας αδυνατώ να συζητήσω με τύπους σαν εσένα ή το ρασκόλικα). Ή θα είσαι μάγκα με τον ελληνικό καπιταλισμό σε "ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση" ή θα είσαι με την "ενίσχυση των βασικών γνωρισμάτων του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού". Ή θα είσαι με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ ή θα είσαι με τις αναλύσεις και τις θέσεις που προέρχονται από το ΝΑΡ, την ΟΚΔΕ και τον Κατσορίδα. Ή θα είσαι με το Λένιν (με το 15ο Συνέδριο και το Πρόγραμμα του ΚΚΕ), με τη θεωρία του ιμπεριαλισμού και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης ή θα είσαι με τον Τρότσκι, τον Κάουτσκι και την "αλληλεξάρτηση" (και κατ' επέκτασιν με το Λουκά και το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ). Ή θα είσαι με το Λένιν και την "οικονομική εξάρτηση" ως βάση της πολιτικής και στρατιωτικής εξάρτησης ή θα είσαι με τη "γελοιογραφία του μαρξισμού και τον ιμπεριαλιστικό οικονομισμό" (και τις αντίστοιχες διατυπώσεις των Θέσεων του Κόμματος στο 18ο Συνέδριο).

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αν καλά έχω καταλάβει και από τα διαμειβόμενα εδώ στον διάλογο, υπάρχει (ελπίζω άτυπη) φράξια, που υπερασπίζεται το Πρόγραμμα του 1995, το 15ο Συνέδριο και τον Λένιν, ενώ η καθοδήγηση (και οι άμοιροι εμείς οπαδοί...) υποστηρίζουμε μια μάλλον δεξιά στροφή του 18ου, τον Τρότσκι και ακροθιγώς τον Κάουτσκι. Και αν κρίνω από γνωστούς-φίλους αυτή η (ας την πω καλύτερα) "πλατφόρμα" εσχάτως δεν πολυσυχνάζει στις κινητοποιήσεις, απεργίες κλπ., έχοντας προφανώς εντοπίσει αλλού το κύριο μέτωπο του ταξικού αγώνα. Λαβωμένο, εξ οικείων ως συνήθως, παλεύει το Κόμμα...
Οι ιδεολογικές διαφορές συνήθως πρέπει να αναζητούνται:
1. Σε ατελή διάλογο, όταν δεν είναι ξεκαθαρισμένο ποιός έχει δίκηο ενώ υπάρχει ταξική ομοιογένεια. Αυτή η κατάσταση συνήθως είναι προσωρινή και αφορά θέματα, που δεν έχουν ωριμάσει θεωρητικά.
2. Σε ανεπαρκή διαφωτιστική δουλειά από μέρους της πλευράς, που έχει δίκηο.
3. Σε ταξικές διαφοροποιήσεις η ισχυρές επιρροές από μη εργατικές τάξεις και στρώματα (αστικά και μικροαστικά). Σε αυτή την περίπτωση ακολουθεί συνήθως διάσπαση, παρεκτός και αν οι περιστάσεις, όπως η τωρινή, δεν ευνοούν την αδύναμη πλευρά, που θα χρεωθεί το κόστος.
Θα συνιστούσα στον Κοκκινοσκουφίτσα, αν χοντρικά δεν εντάσσεται στην περίπτωση 3, να μην εγκλωβίζεται σε άκαμπτα ιδεολογικά σχήματα αλλά να κοιτάζει την συγκεκριμένη πραγματικότητα τριγύρω του.
Το Κόμμα, πορεύεται πιο συλλογικά (επί της ουσίας...) από παληότερα, και παρά το εμφανέστατο έλλειμμα σε "εγκεφάλους" ακαδημαϊκού επιπέδου, έχει εντυπωσιακό βαθμό επιτυχίας ειδικά στην γενική πολιτική του γραμμή. Σκέψου, τουλάχιστον για 20 χρόνια, μια αργή μεν αλλά σταθερά ανοδική πορεία, χωρίς χοντρές "πατάτες".
Μια αναλυτική συζήτηση θα μπορούσε να σου δείξει τα θεωρητικά σου λάθη, ίσως πιο πειστικά από κάποια δημοσιεύματα του Ρίζου η της ΚΟΜΕΠ, που δεν είναι επιπέδου Μαρξ η Λένιν. Αλλά ας δεχτούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει εργατικό κίνημα και μετά από τους Μαρξ/Λένιν.
Στους τόπους δουλειάς δίνουμε καθημερινά μικρές και μεγάλες μάχες και την Παρασκευή έχουμε πιθανόν σκληρή μάχη. Υπάρχουν προτεραιότητες.

Την είχα απαξιώσει από αρχής αυτή την θεολογική διαμάχη για την εξάρτηση η αλληλοεξάρτηση της χώρας. (Εχουμε σαν Κόμμα μια τάση στις θεολογικές συζητήσεις. Θυμάμαι παληότερα "είχε κολλήσει η καστάνια" στο αν έχουμε αποβιομηχάνιση η εκβιομηχάνιση...Τελικά η ζωή απάντησε και σε αυτό.) Πολύ φαιά ουσία (και χρόνος) για αμφίβολα ιδεολογικά οφέλη. Θεωρώ ότι η τωρινή πολιτική γραμμή του Κόμματος μπορεί και πιό εύκολα να υποστηριχτεί.
Ας αναμετρήσει καθένας τις αδυναμίες του, και ας θυμηθεί ότι πρέπει μόνος του να σηκωθεί αν δεν έχει από άλλον βοήθεια.
Μας περιμένουν πολλές δύσκολες Παρασκευές.

raskolikas είπε...

Η κοκκινοσκουφίτσα είναι troll. Φαίνεται από το ύφος της (επιθετικότητα, χυδαιότητα, επί προσωπικού σχόλια) και από το περιεχόμενο των απαντήσεών της (δεν ασκεί κριτική στις θέσεις του ΚΚΕ, αλλά παρουσιάζει υποτιθέμενη απόκλισή τους).

Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα υποστήριζε ότι το ΚΚΕ άλλαξε μια τόσο κεντρική θέση του, και μάλιστα εδώ και 2 συνέδρια (17ο και 18ο) αλλά ωστόσο δεν άλλαξε το Πρόγραμμά του?

Επίσης στο άρθρο του Λουκα βλέπω 2 ορθογραφικά λάθη. Μήπως το ΚΚΕ άλλαξε τη θέση του για το γλωσσικό ζήτημα?
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΡΑ!!!

parekklisi είπε...

εδώ χρωστούσα μια απάντηση αλλά μας έφαγε η καθημερνότητα

δεν πειράζει νεξτ τάιμ