Όχι, όχι το μωρό μου

Καταρχάς, για τα γεγονότα της περασμένης πέμπτης.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το παμε περιφρουρούσε τη βουλή. Έχει καμία βάση αυτός ο ισχυρισμός; Όχι, δεν έχει την παραμικρή βάση. Μπορούμε μήπως να πούμε ότι όσοι επιτέθηκαν στα μπλοκ μας ήταν στο σύνολό τους ασφαλίτες παρακρατικοί; Όχι σύντροφοι, δεν μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο αυτοαποκαλούμενος αντιεξουσιαστικός χώρος, δεν είναι διάτρητος από ασφαλίτικους μηχανισμούς, ή ότι δεν έχει αντικειμενικά προβοκατόρικη δράση μες στο κίνημα; Όχι, ούτε αυτό ισχύει.


Σχετικά με τις λαϊκές αντιδράσεις στις κατά τόπους παρελάσεις.
Φέρουν μέσα τους άραγε εν σπέρματι μια εκδοχή εθνοσοσιαλιστικού φασισμού, ή μιας μελλοντικής εξέγερσης; Αυτή είναι μια σύνθετη ερώτηση, μερικής άγνοιας που δεν απαντιέται με ένα ναι ή ένα όχι. Κι όποιος αγνοήσει μία απ’ τις δυο πλευρές, μπορεί να βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Ούτε να συμμετέχουμε ανεπιφύλακτα έπρεπε, ούτε όμως να τις καταδικάσουμε.

Μήπως μπορούμε να πούμε σύντροφοι ότι έχουμε επαναστατική κατάσταση; Όχι, δε μπορούμε να το πούμε ακόμα αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βάζουμε μικρούς, ενδιάμεσους στόχους και να μην προπαγανδίζουμε ως άμεσο αίτημα τη λαϊκή εξουσία; Όχι σύντροφοι, δε σημαίνει κάτι τέτοιο. Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι τα μεταθέτουμε όλα στη δευτέρα παρουσία; Βεβαίως κι όχι. Δε μεταθέτουμε τίποτα απολύτως στη δευτέρα παρουσία.

Μήπως η κρίση που διανύουμε είναι μια κρίση χρέους; Όχι σύντροφοι, αυτά είναι ανοησίες ολκής (γέλια, επιφωνήματα επιδοκιμασίας). Μήπως την λύση μπορεί να μας την δώσει ένα κούρεμα του χρέους, ή κάποια παρεμφερή μεταβατικά αιτήματα γύρω απ’ αυτό; Μήπως είναι λύση μια ελλάδα καπιταλιστική εκτός εε ή ευρωζώνης; Όχι, αυτά είναι ημίμετρα που δε μπορούν να δώσουν λύσεις.

Μήπως ο κόμπος του ζητήματος είναι το νόμισμα; Όχι, είναι σαφές αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι στη λαϊκή εξουσία θα έχουμε ευρώ, αντί για εθνικό νόμισμα; Όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μήπως οι περιβόητες δηλώσεις της αλέκας για το ευρώ παρερμηνεύτηκαν από κάποιους καλοπροαίρετους; Όχι, είναι σχεδόν απίθανο.

Σχετικά με το σύνθημα κάτω η κυβέρνηση.
Σημαίνει μήπως ότι επιδιώκουμε να έρθει στη θέση της μια άλλη κυβέρνηση με διαφορετικό μίγμα πολιτικής; Ή κάποια άλλη προοδευτική, που να λειτουργεί υπό την πίεση του κινήματος, με μαζικό πολιτικό εκβιασμό; Όχι σύντροφοι, δεν είναι αυτός ο στόχος μας.
Μήπως έχουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες; Μήπως ο τελικός μας ορίζοντας είναι οι εκλογές; Όχι σύντροφοι, αυτό δεν ισχύει. Τότε μήπως αυτό δικαιώνει κάποιες ομάδες του εξωκοινοβουλίου που έβαζαν από πριν το σύνθημα και συνολικά τη γραμμή τους; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Όχι!

Μήπως υπάρχουν σήμερα άλλες δυνάμεις με συνεπή, αντικαπιταλιστική πρόταση και δράση που δεν είναι ενσωματώσιμη; Όχι σύντροφοι, δυστυχώς δε μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει από θέση αρχής να επιζητούμε συνεργασία –επιμέρους ή συνολική- με άλλες δυνάμεις; Όχι, αυτό θα ήταν λάθος.

Μήπως ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα θα ήταν η γιορτή της αμεσοδημοκρατίας, μία μικρή νίκη για το κίνημα των πλατειών; Πρόκειται άραγε να εκφραστεί ελεύθερα η λαϊκή βούληση, χωρίς ψεύτικα, εκβιαστικά διλήμματα και τρομοκράτηση της κοινής γνώμης; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι ΌΧΙ!
Αυτό σημαίνει ότι οι κομμουνιστές δε θα συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα, αν προκηρυχθεί τελικά; Όχι, απαραίτητα. Αλλά η θέση τους σε αυτό, ανεξαρτήτως ερωτήματος, είναι ένα ξερό όχι.

Όχι σε όλα που μου δένουν κόμπο την αλήθεια
τα χω γραμμένα τα παλιά και νέα παραμύθια.
Όχι σε όλα που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου
τα χω γραμμένα κι έχω φτιάξει τον κρυφό έρωτά μου.

Είναι δυνατόν να προβλέψει κανείς με ακρίβεια τις εξελίξεις στο επόμενο χρονικό διάστημα; Όχι σύντροφοι, δε μπορούμε να το πούμε αυτό. Κι εν κατακλείδι. Μήπως έχει δίκιο ο σφος γιαροσένκο; Όχι, δεν έχει.

(Θυελλώδη χειροκροτήματα, ουρανομήκεις επιδοκιμασίες)

Παράρτημα σχετικά με το διαδίκτυο
Πρέπει μήπως να συζητιούνται και στο διαδίκτυο τα εσωκομματικά ζητήματα; Όχι, αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να στοχοποιήσουμε το μέσο καθαυτό, ή τα διάφορα blogs; Ότι πρέπει να αδιαφορήσουμε για την παρέμβασή μας σε αυτόν τον τομέα; Ότι θέματα που αφορούν την πολιτική του κόμματος, θα σταματήσουν να απασχολούν ένα ευρύτερο κοινό, φίλους ή εχθρούς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο; Όχι, δε μπορούμε να το πούμε αυτό.

Υγ: Θα μπορούσαν να μπουν κι άλλα παραρτήματα, πχ για το δεύτερο τόμο ιστορίας του κόμματος, ή το θέμα της εξάρτησης, για το οποίο έχει ανοίξει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στα σχόλια του πιο κάτω κειμένου. Αλλά έτσι η ανάρτηση θα ξέφευγε απ’ τους αρχικούς στόχους της, αλλά και σε έκταση.

Οι συνειρμικές αφετηρίες της ανάρτησης ήταν κατά σειρά:
-οι αντιρητορικές ερωτήσεις του συντρόφου με το μουστάκι. Που είναι το ακριβώς αντίθετο από τις ρητορικές ερωτήσεις, κι η σωστή απάντηση σε αυτές είναι αυτονόητα αρνητική.
-η επέτειος του όχι, και τα λαϊκά δρώμενα τη μέρα της παρέλασης.
-η σχετική σάτιρα της ελληνοφρένειας για το κόμμα που έχει μια καθαρή πρόταση για όλα: όχι.
-κι η πολιτική επικαιρότητα με τη σχετική (παρα)φιλολογία για το ενδεχόμενο δημοψήφισμα.