Ο αρχειομαρξιστής παλούκης γράφει τα εισαγωγικά που προηγήθηκαν της επανάστασης, όπου μας βρίσκει κατά βάση σύμφωνους. Ο μάργκαρετ ανέλαβε τα στρατιωτικά που είναι κι η αδυναμία του. Ο σκαλιδάκης που συμμετείχε και στο αφιέρωμα για τις δίκες της μόσχας, επέλεξε να γράψει ένα πιο ουδέτερο θέμα. Ο μαρκέτος της ανταρσύα έγραψε για τα νοήματα της επανάστασης και τη διαγραφή του τσαρικού χρέους απ’ τους μπολσεβίκους. Ο δάγκας έκανε μία από τις σπάνιες εμφανίσεις του χωρίς το λεοντιάδη, αλλά ήταν ντεφορμέ. Κι η αποτίμηση ανήκε στον ιταλό κοστάντσο πρέβε, που μου δίνει συχνά την εντύπωση ότι προκαλεί για να φανεί αιρετικός, χωρίς να λέει απαραίτητα εξίσου σπουδαία πράγματα. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος.Υπήρχε και μια σύντομη εισαγωγή στο αφιέρωμα, που ξεκινούσε με ένα πολύ εύστοχο σχόλιο. Η οκτωβριανή επανάσταση δεν ήταν οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, αλλά τα εβδομήντα χρόνια που σημάδεψαν την ιστορία του εικοστού αιώνα. Αυτό μάλλον το ξεχνούν και το αφήνουν στην άκρη όσοι αντιμετωπίζουν τον οχτώβρη ως ένα συγκλονιστικό δεκαήμερο, που απλώς προδόθηκε την ενδέκατη μέρα της δημιουργίας -όσο μακριά κι αν την τοποθετούν χρονικά.
Παρόλα αυτά ο οχτώβρης δεν παύει να είναι η κοινή μήτρα όλου του χώρου, σημείο αναφοράς για όλες τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες, που οφείλουν την ύπαρξή τους στη δική του και τώρα που δεν υφίσταται πια, τους έχουν πιάσει τα υπαρξιακά τους κι η ύπαρξή τους τίθεται εν αμφιβόλω και σε εισαγωγικά, όμοια με αυτά που βάζουν κι αυτοί στον υπαρκτό, για να δείξουν ότι ήταν ανύπαρκτος.
Η ήττα του υπαρκτού δε σήμαινε τη δικαίωση των ρευμάτων που τον αμφισβήτησαν, αλλά την παρακμή και περιθωριοποίησή τους, ως μια βασική απόδειξη του ετεροπροσδιορισμού τους από την ύπαρξή του και του αντίκτυπου της ήττας του συνολικά στο κομμουνιστικό κίνημα και τις παραφυάδες του.
Οι ιδέες του μαρξισμού έγιναν υλική δύναμη που κατέκτησε τις μάζες στη βάση του νικηφόρου οχτώβρη, κι όχι σε ένα αφηρημένο, θεωρητικό επίπεδο. Κι οι οργανώσεις που κριτικάρουν την προδομένη επανάσταση, είναι μάλλον δικά του απότοκα, παρακλάδια του γενεαλογικού του δέντρου, παρά απευθείας του μαρξισμού ως φιλοσοφικού ρεύματος.
Όλες μαζί λοιπόν συναπαρτίζουν μια μεγάλη σοβιετική οικογένεια, με άσωτους υιούς, παιδιά κι αποπαίδια, που δεν αγαπιούνται ιδιαίτερα μεταξύ τους. Ερίζουν για την κληρονομιά του οχτώβρη και τη διαθήκη του λένιν, κι ας μην έχει μείνει τίποτα πια να μοιράσουμε απ’ τη σοβιετική μαμά-πατρίδα. Αλλά είναι μέγα ζήτημα ποιος είναι γνήσιος απόγονος και τι καρπός τερατογένεσης.
Η ιδεολογική αιμομιξία και μια ένωση χωρίς αρχές είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς μια τερατογένεση κι ένα καθυστερημένο παιδί, γεμάτο πολιτικές αρρώστιες της ηλικίας του, που δε μπορεί να αναπτυχθεί πολιτικά και νοητικά και μένει στάσιμο στις πολύ βασικές έννοιες ενός μίνιμουμ κοινού παρονομαστή.
Εξίσου βασικό πρόβλημα είναι κι οι προσμείξεις με αστικά ρεύματα, που μπορεί να εμφυσήσουν το μικρόβιο της αστικής ιδεολογίας και να σου κολλήσουν κουσούρια και κατάλοιπα της τάξης τους. Το ζητούμενο εξακολουθεί να είναι το κλειδί που θα αναπτύξει γόνιμα το μαρξισμό και θα δώσει νέες, επίκαιρες ιδέες, προσαρμοσμένες στην εποχή τους.
Αν αντιμετωπίζαμε και το σοσιαλισμό με όρους γενετικής ή ανθρωπογένεσης, πολλά πράγματα θα ήταν ξεκάθαρα.
Αν κάνουμε αφαίρεση από τη σκοπιά της προοπτικής –κι όχι ενός αφηρημένου έρωτα εν είδει απωθημένου, που ζει εκτός πραγματικότητας και γι’ αυτό δεν προδίδεται ποτέ- ο κομμουνισμός είναι μια ανώτερη μορφή κοινωνικού σχηματισμού, με την ίδια περίπου έννοια που ο άνθρωπος είναι μια εξελιγμένη μορφή ζωής.
Κι ο σοβιετικός σοσιαλισμός είναι ο χαμένος κρίκος –της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας που έσπασε στη ρωσία- στην εξέλιξη της κοινωνίας που στέκει μεταξύ της πραγματικής ιστορίας του ανθρώπινου είδους και της ταξικής προϊστορίας του. Με άλλα λόγια, μια μορφή ανθρωπίδας που δεν κατάφερε να εξελιχθεί για μια σειρά λόγους, πρώτα και κύρια γιατί βρέθηκε σε ιδιαίτερα αφιλόξενο περιβάλλον και δεν κατάφερε να υπερνικήσει τις δυσμενείς αντικειμενικές συνθήκες.
Στην πραγματική ζωή η καινούρια μορφή δε μπορεί να εμφανιστεί και να επικρατήσει μονομιάς. Μεσολαβεί μια αλυσίδα με ενδιάμεσους κρίκους (ανθρωπίδες) που προετοιμάζουν την εμφάνισή της και την προμηνύουν εν είδει προφήτη. Με αυτήν την έννοια νομίζω είναι που μιλάει ο βλαδίμηρος για ανώριμο κομμουνισμό κι ο βαζιούλιν για πρώιμο σοσιαλισμό.
Αν ισχυριστούμε ότι η ενδιάμεση μορφή δεν ταυτίζεται με την τελική, δηλ ότι η ανθρωπίδα δεν είναι άνθρωπος, ή ότι στη σοβιετική ένωση δεν είχαμε κομμουνισμό, δε λέμε παρά μια κούφια κοινοτοπία, χωρίς νόημα. Αν πάλι πούμε ότι η ενδιάμεση μορφή της σοβιετίας πρόδωσε τον τελικό σκοπό του κομμουνισμού, θα είναι σα να κατηγορούμε τον άνθρωπο του νεάντερνταλ ότι πρόδωσε το ανθρώπινο είδος, γιατί δε μπόρεσε να εξελιχθεί. Κι αυτό θα είχε ακόμα λιγότερο νόημα.
Τη σοβιετία πρέπει καταρχάς να την κατανοούμε ως την πρώτη προσπάθεια επικράτησης του ανθρώπου και της πραγματικής ιστορίας του, μια απόπειρα εφόδου στον ουρανό, όπως έλεγε ο μαρξ για τους κομμουνάρους του παρισιού. Έπειτα πρέπει να τονίσουμε τις αντικειμενικές δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, τη δύναμη της συνήθειας και τα λοιπά κατάλοιπα που έδρασαν σα βαρίδια και την κράτησαν καρφωμένη στη γη (το ένα έκτο της για την ακρίβεια).
Σε ένα τρίτο επίπεδο, να μιλήσουμε για την προσφορά της επανάστασης και τις κατακτήσεις της σοβιετικής κοινωνίας που ήταν μεταβατική, προς τον κομμουνισμό κι όχι σοσιαλισμός-μαϊμού, όπως λένε οι επικριτές της, ή όσοι τη συγχέουν με το κοινωνικό κράτος της κεϊνσιανής σοσιαλδημοκρατίας. Κι ύστερα από όλα αυτά -κι αφού τα λάβουμε υπ’ όψιν στην κριτική μας- να αναλύσουμε τα λάθη του υποκειμενικού παράγοντα και τις ευθύνες της πρωτοπορίας.
Ο καπιταλισμός επιχείρησε πιθηκίζοντας να μιμηθεί το σοσιαλισμό και να ενσωματώσει κάποια στοιχεία κοινωνικού κράτους. Αλλά η κτηνωδία της καπιταλιστικής ζούγκλας δεν εξανθρωπίζεται. Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε είχε μελανά σημεία απανθρωπιάς κι αρκετά ζωικά κατάλοιπα, γιατί δε γίνεται να επιβιώσεις στη ζούγκλα με το σταυρό στο χέρι. Αλλά εκπροσωπούσε τον πιο βαθύ ουμανισμό που παλεύει ενάντια στους εχθρούς της ανθρωπότητας –κι ας φρίττουν οι οπαδοί του αλτουσέρ, με όλα αυτά τα «ιδεαλιστικά», για τον πρώιμο μαρξ και τους πρώιμους σοσιαλισμούς.
Πολλοί σφοι σκέφτονται ενίοτε –κι εγώ μαζί τους- ότι αν ζούσανε σε ένα σοβιετικό καθεστώς, θα απογοητεύονταν, θα τους έπιανε το αντιδραστικό τους και θα κατέληγαν αντιφρονούντες σε ένα γκουλάγκ της σιβηρίας. Οπότε αντί να χάνεις τον χρόνο σου, μπαίνεις κατευθείαν μόνος σου σε μια φυλακή, που έχει και θέρμανση κιόλας.
Καταλαβαίνω πώς το εννοούν, αλλά είμαι σίγουρος πως αν μπορούσαν τώρα με έναν μεταφυσικό, αντιδιαλεκτικό τρόπο να μεταφερθούν χωροχρονικά στη σοβιετική ένωση θα το ‘καναν με κλειστά μάτια. Γιατί εκεί είχαν μηδενική ανεργία, δωρεάν παιδεία κι ασφάλιση. Είχαν δηλ λυμένο το θέμα της επιβίωσης και μπορούσαν να πατήσουν γερά στα πόδια τους για να ασχοληθούν και με τα υπόλοιπα. Να κάνουν όνειρα, να φτιάξουν οικογένεια, να αναπτυχθούν ως προσωπικότητες και να γίνουν άνθρωποι νέου τύπου.
Επειδή όμως η νεορομαντική απόδραση στο παρελθόν είναι αδιέξοδη, η αναγκαιότητα της επανάστασης προβάλλει ως μονόδρομος. Ο λένιν έλεγε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι καπιταλισμός που σαπίζει κι είναι εποχή επαναστάσεων και περάσματος στο σοσιαλισμό. Αυτό μας έμεινε ως τσιτάτο μέχρι σήμερα, αλλά φαίνεται ότι προσκρούει στην άμεση εμπειρία, τον πραγματισμό της ήττας και τους αρνητικούς συσχετισμούς που διαμόρφωσε η αντεπανάσταση.
Κάποιοι λένε ότι ο λένιν διαψεύστηκε κι ο καπιταλισμός αποδείχτηκε πιο ανθεκτικός απ’ ό,τι πιστεύαμε. Ο λένιν όμως είχε δίκιο και το απέδειξε στην πράξη. Οι υπόλοιποι είναι που άρχισαν να σαπίζουν, παράλληλα με τον καπιταλισμό και τις κρίσεις του, και θεωρητικοποίησαν την αποτυχία τους, ρίχνοντας ανάθεμα στο «πραξικόπημα των μπολσεβίκων».
Αλλά η συγκυρία της κρίσης επιβεβαιώνει απόλυτα το βλαδίμηρο. Κι η ώρα της κρίσης πλησιάζει. Τόσο για το σύστημα, όσο και για τους επαναστάτες.
31 σχόλια:
Δε διάβασα ούτε λέξη. Ούτε λέξη.
Θα το διαβάσω αφού γράψω αυτό που θέλω να πω. Και το γράφω περισσότερο για να βγάλω το άχτι μου, αν και ξέρω ότι αυτό δεν είναι διόλου εποικοδομητικό στον πολιτικό διάλογο.
Μπορείς με απλά λόγια (σα να είμαι πεντάχρονο που λέει κι ο Ντένζελ στο Φιλαδέλφεια) να μου εξηγήσεις τι σχέση μπορεί να έχει η επέτειος της πρώτης επιτυχημένης εφόδου στους ουρανούς με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ που είναι ο σιχαμένος μπρεζνιεφισμός;;
Είναι σα να μου λες ότι αγαπάς ταυτόχρονα το Μπελογιάννη και τους ταγματασφαλίτες.
Έλεος πια με το λαθρεμπόριο ιδεών!
Αν μιλούσα σε 5χρονο για τον σφο λεονίντ θα 'μασταν για την ψυχιατρική πτέρυγα των αντιφρονούντων με τη λογική. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω.
Αν εννοείς για το προσωνύμιο είναι αυτοσαρκαστικό κι έχει μια λογική από πίσω του, που έχει εξηγηθεί κατά το παρελθόν. Αν εννοείς πιο γενικά, δεν έχει τόσο άμεση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η σοβ. ένωση δεν ήταν σοσιαλιστική.
Με το σοσιαλισμό καμία σχέση; Απλή συνωνυμία, που έλεγε κι ο χαρούλης με τη φωνή του παπανδρέου.
Όταν το διαβάσεις, συζητάμε και τα υπόλοιπα.
http://www.krasnoyeznamya.ru/gallery/rm_47_3069.jpg
Τιμάμε τον ηρωικό κόκκινο Οκτώβρη ο οποίος ακόμα ζει. Ζει για να εκπληρώσει την νομοτελιακή του ανεκπλήρωτη ακόμα αποστολή.
http://www.youtube.com/watch?v=ZTzZlOKnYlw&feature=channel_video_title
υγ1 οι Σοβιετικοί είχαν (ανάμεσα στα άλλα) τις πιο γαμάτες ευχετήριες κάρτες.
υγ2 Και εννοείται θα έμενα άνετα Σοβιετία. Ήταν η μακράν πιο ρομαντική κοινωνία.
πάμε για εκλογες και κάνεις ακτιφ;
Πολύ ωραίο κείμενο.
Η σοβιετική Ένωση, προσέφερε σε ολόκληρο τον κόσμο 70 χρόνια ειρήνης ανάπτυξης και ευημερίας.
Ήδη,πρίν απο τον ΒΠΠ και την νίκη των Σοβιετικών επί του άξονα(στην πραγματικότητα επί του ιμπεριαλισμού), η αστική τάξη της δύσης, αναγκάστηκε σε μια σειρα οικονομικών και δημοκρατικών παραχωρήσεων προς το προλεταριάτο της δύσης, ωστε να ανταγωνιστεί το αντίπαλο, γι αυτή, δέος που ανέτειλε με την Οκτωβριανή επανάσταση.
Μετά τον ΒΠΠ, ήταν η Σοβιετική Ένωση που σήκωσε όλο το βάρος της ανάσχεσης της επιθετικότητας του μεταπολεμικού ιμπεριαλισμού. Ολόκληρη αυτή τη καταστροφική μηχανή που ξεσαλωμένη σήμερα καταπίνει αχόρταγα λαούς, κράτη και ανθρώπινα δικαιώματα, ήταν μόνη της η Σ.Ε που την αντιπάλευε και μάλλιστα με πολλούς "συντρόφους" να της τραβάνε "συντροφικά" το χαλί κάτω απ τα πόδια.
Όποιος δεν έχει καταλάβει ότι η καρποφορία όλων των αγώνων της εργατικής τάξης της δύσης οφείλονταν στην ύπαρξη της Σ.Ε, ας ρίξει μια ψύχραιμη ματιά τι γίνεται μετά την πτώση της.
Τέλος, η άποψή μου (και όχι μόνο η δική μου)είναι ότι τα περισσότερα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στο σοβιετικό καθεστώς, δεν ήσαν εγγενή του συστήματος, αλλά επαγόμενα από την ιμπεριαλιστική πολιορκία.
λαθραναγνώστης
Πριν ένα μήνα κυκλοφορούσε και μια διαφήμιση για την οκτωβριανή επανάσταση των τιμών.
Έχει επισημανθεί δεόντως η χυδαία και αδίστακτη φύση του καπιταλισμού, που δεν ορρωδεί προ ουδενός [έτσι φθάσαμε στο ότι ο Τσε ήταν φιλοαμερικανός, και ο Άρης Βελουχιώτης ΠΑΣΟΚ.]
Όταν ο Βλαδίμηρος τον μεγάλο Οκτώβρη πήρε τον μαρξισμό για πρώτη ύλη και άναψε φωτιά, ήξερε ότι αυτή θα καίει και θα φωτίζει στο διηνεκές.
Από αυτή την μητρική εστία ξεπήδησαν όλες οι άλλες φλόγες που πυρπόλησαν τον νου και την καρδιά των λαών, από την δική μας επανάσταση τον Δεκέμβρη του 44-49 έως και την Κουβανική επανάσταση που ακόμη σιγοκαίει.
Το αίμα του Οκτώβρη μεταγγίστηκε στις φλέβες μας και μας δίνει το όραμα που μας κρατάει ζωντανούς την επανάσταση.
Οι νόμοι της φύσης είναι αποτρεπτικοί για την τερατογέννηση από ιδεολογική αιμομιξία.
Ο Σοβιετικός σοσιαλισμός ήταν αυτός που ανάγκασε τον καπιταλισμό να κάνει ένα σωρό κοινωνικές παροχές, που τώρα τις παίρνει όλες πίσω γρήγορα και στεγνά.
Η Σοβιετία είχε λύσει το βασικότερο θέμα του ανθρώπου την αξιοπρεπή διαβίωση, όταν έχεις δουλειά, στέγη, δωρεάν υγεία και παιδεία, τότε μπορείς να ασχοληθείς και με τον πολιτισμό, τις καλές τέχνες, τον αθλητισμό....μπορείς να κάνεις όνειρα, που δεν είναι όνειρα θερινής νυκτός.
"Αλλά η συγκυρία της κρίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τον Βλαδίμηρο.
Και η ώρα της κρίσης πλησιάζει. Τόσο για το σύστημα όσο και για τους επαναστάτες."
Να προσέξουμε γιατί η ευκαιρία γλιστράει σαν χέλι, και μπορεί να μας ξεφύγει, να 'χουμε έτοιμο το πυροφάνι να την αδράξουμε.
Αντίσταση παντού και πάντα για την ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ.
http://youtu.be/UW8o1AFgX9Y.
Τσαρο και Κερενσκυ εχουμε?
Κασπερ
μετα τον σεπτεμβρη, ονειρευομαι καθε βραδυ οτι ο γκαγκαριν ζει κ με ανεβαζει στα αστερια... γιατι μιλαμε, λοιπον σε παρελθοντα χρονο λες κ ειμαστε σε κηδεια κ κλαιμε τον πεθαμενο? ας κοψουμε τις νοσταλγιες κ ας κανουμε καθημερινο βιωμα και σκοπο μας το χτισιμο της νεας κοινωνιας χωρις να μας βαραινουν λαθη κ παρεκκλισης. την πειρα την αποκτησαμε την θεληση την εχουμε?
Το κείμενο έχει μόνο καλλιτεχνική αξία και διόλου πολιτική!
Οκ, να δεχτώ τον αναγωγισμό της κοινωνίας στη φύση που είναι από μόνος του αυθαίρετος και λάθος και δεν εξηγεί τίποτα!
Δεν έχουμε λοιπόν απαιτηση απο τους ανθρωπίδες και τους νεαντερταλ να είνα ισαν και μας! Οκ!!
Ε, φανταστείτε από την αναποδη, οι ανθρωπίδες και οι νεαντερταλ να θέλαν να εξαφανίσουν όλα τα άλλα είδη ανθρωποειδών διεκδικώντας οι ίδιοι για τον εαυτό τους, τον ρόλο του ανθρώπου!
Δεν θα χε προχωρήσει η εξέλιξη καθολου.
Κάωπς έτσι έκαμε και η ΕΣΣΔ. Ως καθεστώς νεάντερταλ ή ανθρωπιδών (δλδ αντεργατική/ταξική κοινωνία), νόμισε πως ήταν καθεστώς ανθρώπων (δλδ σοσιαλισμός/κομμουνισμός), εξαφανίζοντας όλες εκείνες τις εσωτερικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη νεξέλιξή της σε ένα ουσιαστικό και πραγματικό σοσιαλιστικό καθεστώς!
Δεν έγινε έτσι και οι νεαντερταλ εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνος.
Και μεις προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην κομμουνιστική επαναθεμελίωση του προγράμματος, του κινήματος και του κόμματος, ενάντια στη νκληρονομιά των νεάντερταλ!!
Αυτό ότι η ΕΣΣΔ ήταν ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ κοινωνία το σκέφτηκες πολύ για να το γράψεις; Έχουμε ξεφύγει τελείως μου φαίνεται. Εσείς δεν κάνετε επαναθεμελίωση, αλλά ξεθεμελίωμα των πάντων. Δεν ξέρω σε ποιά μεταμοντέρνα γκρούπα ανήκεις, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι σίγουρα δεν θα την ξέρει επίσης κανείς 100 μέτρα έξω από το προαύλιο του πανεπιστημίου σου...
Κυριε ζένια, να είστε σίγουρος πως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την ξέρει πολύς κόσμος πανελλαδικά!
το καθεστώς των νεάντερταλ (ΕΣΣΔ και Λ.Δ.) ήταν αντεργατικό και παρήγαγε αλλοτρίωση για την εργατική τάξη: Η εργατική τάξη ήταν αποξενωμένη από την εξουσία!
Ηταν αποξενωμένη από την διεύθυνση της παραγωγής.
Αντ αυτού την εξουσία και την διεύθυνση της παραγωγής την είχε η γραφειοκρατία που ήταν η άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.
Φανταστείτε λοιπόν, τους νεάντερταλ να διεκδικούσαν αποκλειστικά για τον εαυτό τους, το δικαίωμα να λέγονται άνθρωποι!
Και οι υπολοιπες φυλές (από τις οποίες προήρθε τελικά ο άνθρωπος) να εξοντώνονταν από τους νεαντερταλ!
ΔΕν θα υπήρχε σήμερα ο άνθρωπος. Κάπως έτσι (πατώντας πάνω στην ίδια αναγωγική μεθοδο του κειμένου) έγινε και με την ΕΣΣΔ.
το καθεστώς των νεάντερταλ, εξόντωσε τις άλλες φυλές των ανθρωποειδών (απο τις οποίες κάτι θετιό μπορούσε να προκύψει), καταδικάζοντας έτσι, ολόκληρο το είδος σε κίνδυνο ολοσχερούς εξαφάνισης!
Ανωνυμε των 1:17 και 2:57, το να κατηγορεις το κειμενο του Απολιθωματος οτι δεν εχει πολιτικη αξια κι αμεσως μετα να λες οτι η ΕΣΣΔ ηταν αντεργατικη κοινωνια, απαιτει μεγαλη ικανοτητα στον αυτοσαρκασμο και σε συγχαιρω θερμα.
Αφου γκρινιαξες για τον αναγωγισμο και το ποσο λαθος αυτος ηταν, δεν ειχες κανενα προβλημα να τον χρησιμοποιησεις και μαλιστα να τον επεκτεινεις σε 2 σχολια παρακαλω. Μονο που το εκανες χαλια. Χωρις καμια καλλιτεχνικη αξια εννοω. Στον αναγωγισμο του Απολιθωματος παρουσιαζεται ο νεαντερταλ ως η σοβιετικη κοινωνια, ο ανωριμος κομμουνισμος. Εσυ ομως σαν νεαντερταλ παρουσιασες μια υποτιθεμενη αρχουσα ταξη στην ΕΣΣΔ, η οποια καταπιεζε τους εργατες και οχι μια αλλη κοινωνια οπως θα ταιριαζε στον αναγωγισμο σου. Μαλλον δεν υπαρχει κατι να αντιπαραθεσουμε, αλλα το ξεπατικωμα -συγνωμη, η επαναθεμελιωση ηθελα να πω- γινεται νομοτελειακα. Εναντια στη σοβιετικη κληρονομια που δεν αφησε κανενα ιχνος (!!!!!!!!).
Και κατι ακομα: Κανενα ειδος στη γη, που ανταγωνιζεται καποιο αλλο, δεν το καταστρεφει επειδη ετσι γουσταρει. Οι κρο μανιον και οι νεαντερταλ δεν σφαζοντουσαν για πλακα. Οι υαινες και τα λιονταρια σημερα δεν σκοτωνονται επειδη δεν εχουν κατι καλυτερο να κανουν. Τα ανταγωνιστικα μεταξυ τους ειδη καταστρεφουν το ενα το αλλο επειδη αυτο προσταζει το περιβαλλον μεσα στο οποιο ζουν.
Ο ανθρωπος, για πρωτη φορα στη σοβιετικη κοινωνια, επιχειρησε να γραψει συνειδητα ιστορια. Απετυχε για παρα πολλους λογους, αλλα η κληρονομια του και το DNA του ζουν μεσα σε ολη την ανθρωποτητα. Οχι επειδη ετσι γουσταρουμε, αλλα επειδη ετσι ειναι τα γεγονοτα. Εσυ εισαι ελευθερος να προσπαθησεις να επαναθεμελιωσεις τον κομμουνισμο εναντια σε αυτη την κληρονομια αν θες, αλλα εισαι ηδη ξεπερασμενος απο την ιστορια καπου 100 χρονια.
Αγαπητέ κύριε Ανώνυμε,
Λέτε: "το καθεστώς των νεάντερταλ, εξόντωσε τις άλλες φυλές των ανθρωποειδών (απο τις οποίες κάτι θετιό μπορούσε να προκύψει)".
Απ' αυτήν σας την πρόταση συμπεραίνω ότι υποννοείτε κάποια ή κάποιες αντιπολιτευτικές πλατφόρμες που προτάθηκαν στην ΕΣΣΔ τις δεκαετίες του 20 και του 30. Θα ήταν χρήσιμο για την πορεία της κουβέντας να διευκρινίσετε σε ποιά συγκεκριμένα αναφέρεστε: Στην ανταρσία της Κροστάνδης (οπότε υποστηρίζετε τους αριστεροελευθεριακούς πιθήκους), στις απόψεις Μπουχάριν και υποφαινόμενου (οπότε υποστηρίζετε δεξιούς πιθήκους) ή στις απόψεις Τρότσκι (οπότε υποστηρίζετε αριστεροδεξιούς φετιχιστές πιθήκους); Μήπως σε κάποια -αντιδιαλεκτικά και ετεροχρονισμένα- "συζήτηση που δεν έγιβε ποτέ" αλά Κοτζιά προβάλοντας καινούρια πλατφόρμα στις συνθήκες του τότε;
Σε κάθε περίπτωση, ο χαρακτηρισμός εκ μέρους σας της ΕΣΣΔ ως αντεργατικού κράτους δεν καταδεικνύει μοναχα το προσωπικό σας ποιόν (και της γκρούπας στην οποία ανήκετε και μάλλον ντρέπεστε να ονοματίσετε) αλλά και το ποιόν ολόκληρου του "χώρου" σας.
Μόλις φροντίσατε να άρετε και τις όποιες αμφιβολίες μπορεί να είχε ο κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής και την ορθότητα και την επικαιρότητα του παρακάτω άρθρου:
http://mynima-hellas.com/2010/12/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9/
"για την ορθότητα και την επικαιρότητα"
Υπήρξε κάποια άλλη ανθρωπίδα προς τον κομμουνισμό κατά τον εικοστό αιώνα και μου διαφεύγει; Και δη κάποια που να σκότωσε η σοβιετική ένωση; Ποια; Η άνοιξη της πράγας;
Στο επόμενο σχόλιό σου θα μπορούσες να προεκτείνεις το συλλογισμό σου με συνειρμούς για το θρυλικό ντοκιμαντέρ με το στάλιν και τους πιθήκους..
Αγαπητέ φιλε ζένια, αποδυκνυετε ακόμα μια φορά με τα λεγομενά σας, πως είστε υποστηρικτής της πιο καθυστερημένης φυλής πιθήκων με το όνομα "σταλινοπίθηκος"!
Η φυλή αυτή των πιθήκων έχει την επίσης καθυστερημένη αντίληψη πως στη σαβάνα της (ή αλλιώς τούνδρα στας βόρειας περιοχάς), οικοδομήθηκε σοσιαλισμός.
Ούτε καν πρωτόγονος κομμουνισμός δεν ήταν κύριε ζένια μου!
Η φυλή των "σταλινοπιθήκων" μάλιστα, εξόντωσε άλλες φυλές πιθηκανθρώπων, διότι θεωρούσε αποκλειστικά τον εαυτό της ως "το νέο πίθηκο", και όλες τις άλλες φυλές, υποπίθηκους!
Ομως ο σταλινοπίθηκος σταδιακά εγένετο στείρος σαν τα μουλάρια!
Και έτσι εξαφανίστηκε, και παρολίγον να εξαφανιστεί και το είδος μαζί του, όμως ευτυχώς κάπου επέζησαν ορισμένες φυλές οι οποίες μάλλον εξελίσσονται πολύ γρήγορα σε ανθρώπους.
πλήρης επιστημονική ονομασία: Σταλινοπίθηκος ο χαμερπής (λατ.: stalinopithicus hamerpus).
Λείψανά του βρέθηκαν βόρεια του Δούναβη. Ειδικέυονταν στην πιθηκοφαγία άλλων ομοειδών πιθήκων.
Εφτιαξε κοινωνία, με κυρια χαρακτηριστικά την σκληρή κάθετη ιεραρχία, την πλήρη εξουσία του μάγου και του ιερατείου της φυλής (λατ.: nomenclatura) πάνω στην υπολοιπη αγέλη, την αυστηρή τιμωρία (βασανιστήρια και θάνατος) απέναντι σε όσους της φυλής διαφωνούσαν ή παρέκκλιναν από τις εντολές/οδηγίες του μάγου και του ιερατείου.
Ο σταλινοπίθηκος διακρίθηκε για την επιθετικότητά του προς όλα τα υπολοιπα είδη πιθήκων και ως αιτία για αυτό, οι επιστημονες θεωρούν την μεγάλη ιδεα που είχε για τον εαυτό του, η οποία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Κα ιεπειδή είχε τη στοιχειώδη νοημοσύνη να το καταλάβει αυτό, ο σταλινοπίθηκος αισθανόταν κομπλεξικά απέναντι στα άλλα είδη πιθήκων αλλά και στους δικού του, με αποτέλεσμα να παρατηρούμε αυτή τη δολοφονική μανία με την οποία επιτίθονταν στα άλλα είδη πιθήκων αλλά και στους δικούς του.
Εξαφανίστηκε μόλις πριν 20 χρόνια, αν και υπολλείματα του βρίσκουμε ακόμα σε ορισμένες περιοχές της γης όπως λχ η Ελλάδα.
Καλώς κύριε Ανώνυμε. Νικήσατε. Απλά και προς επίρρωσιν της νίκης σας δράττομαι της ευκαιρίας να σας υπενθυμίσω ότι σε αυτήν την νίκη που περήφανα κατηγάγατε ενάντια στον καθυστερημένο σταλινοπήθικο δεν είστε μόνος σας! Έχετε στο πλευρό σας ισχυρούς συμμάχους. Σταχυολογώντας: Κυβερνήσεις κρατών με προεξάρχουσες αυτές των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Γερμανίας, υπηρεσίες με διεθνή ακτινοβολία ένεκα του ειρηνοποιού ρόλου τους όπως η CIA, Mosad, MI6, διεθνή αντικειμενικά και δημοκρατικά μέσα ενημέρωσεις όπως το BBC, το History channel, το CNN, το ABC, τα δικά μας ΣΚΑΪ και Mega Channel, προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας όπως οι (θανόντες) Σολζενίτσιν, Όργουελ και Κόνκουεστ αλλά και ο πάντα αειθαλής δημοκράτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, περήφανους στρατάρχες όπως οι Μακάρθουρ, Αϊζενχάουερ, φον Πάουλους αλλά και ο δίκος μας Αλεξανδρος Παπάγος που κατανίκησε τον εγχώριο σταλινοπίθηκο.
Όπως βλέπετε κύριε Ανώνυμε οι σύμμαχοι σας είναι πολλοί και ισχυροί. Από την άλλη η δύναμη των εναπομεινάντων κληρονόμων του σταλινοπίθηκου βασίζεται στα εκατομμύρια των σοβιετικών στρατιωτών που εφορμούσαν με την πολεμική ιαχή "για την πατρίδα! για τον Στάλιν" ενάντια στις χιτλερικές στρατιές, στους αγώνες του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, της ΟΠΛΑ και του ΔΣΕ, στη Γιούρα και το Μακρονήσι, στο άπαρτο κάστρο της Ακροναυπλίας. Τελικά, στο Κομμουνιστικό Κόμμα.
ανωνυμε πιθηκολογε,εγω δεν ξερω πολλες εκμεταλευτικες δικτατορικες κοινωνιες που να πολεμηθηκαν απο τους καπιταλιστες(εκτος ισως απο τις φεουδαρχικες).
εσυ?
λαμόγιε, οι καπιταλιστές σφάζονται και μεταξύ τους κα ιπολεμιώνται με λύσσα. Δεν σημαίνει και πολλά αυτό που λές για τη φύση και τον χαρακτηρα των χωρών αυτών. ειδικά αν το μελετήσεις αποσπασμένα.
Οι χώρες αυτές πολεμμήθηκαν από τον καπιταλισμό με λύσσα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως ήταν και σοσιαλιστικές.
λυπάμαι κυριε ζένια μου που σα στενοχώρησα!
Ναι, ο σταλινοπίθηκος εξαφανίστηκε και ευτυχώς!
Ηταν αυτό που λένε οι βιολόγοι "αδιέξοδη και στείρα επιλογή της φύσης", ή αυτό που άλλοι βιολόγοι ονομάζουν "ιστορική ανωμαλία στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους"!
Για τους συμμάχους που λέτε ότι έχω, για μια ακόμα φορά η φαντασία σας παίζει περίεργα παιχνίδια!
Ουτε είχα καμμία σχέση, ούτε έχω, ούτε και προκειται να έχω!
Αγαπητέ ζένια, θα πρέπει να γνωρίζετε πως αυτοί οι σύμμαχοι που λέτε, υπ΄ρξαν σύμμαχοι της ΕΣΣΔ στον β παγκόσμιο, συνεταίροι της ΕΣΣΔ στη μοιρασιά του κόσμου, συνεταίροι της ΕΣΣΔ στην εποχή της ειρηνικής συνύπαρξης και τέλος κάποιοι ντόπιοι απο αυτούς υπήρξαν σύμμαχοι του ΚΚΕ σις συγκυβερνησεις που έκαναν απο κοινού!
Αγαπητέ ζένια, περιμένω την ειλικρινή συγνώμη σας για τα όσα ψευδή που καταμαρτυρησατε!
Κύριε Ζένια μου, το '49 και η ήττα δεν θα έρχονταν, αν οι ηγέτες σταλινοπίθηκοι δεν ήταν άχρηστοι!
Ηδη από το '44 ο εκ των homo sapiens Αρης βελουχιώτης τους τα λεγε, αλλά οι stalinopithikoi hamerpus τον συκοφάντησαν, τον διεσυραν, τον διέγραψαν, τον απομόνωσαν και τελικά συνέβαλαν στην εξόντωσή του.
Αχ, δεν διαβάζεις τα προηγούμενα που έγραψα για την φύση του stalinopithikou hamerpus και με στεναχωρείς!
Ο γκορμπατσόφ βγήκε από τον ίδιο μηχανισμό που βγηκε ο Σταλιν.
Μην το ξεχνάτε αυτό.
Κυριε ζένια, μην ξεχνάτε πως η ΛΔ Τσεχοσλοβακίας συνήψε πλήρεις σχέσεις με την Ελλάδα την εποχή της χούντας το '69.
Οπότε, σε άλλους πρέπει να απευθυνθείτε για τους συμμάχους που προαναφέρατε!
Αλλωνών σύμμαχοι ήταν, την ώρα που χιλιάδες κομμουνιστές σάπιζαν στα ξερονήσια.
χμμμμ....
ο κόκκινος εμφύλιος συμπυκνώνεται τελικά σε υπερασπιστές και πολέμιους της μητέρας-πατρίδας και της απόπειρας οικοδόμησης που ποτέ όμως δεν ολοκληρώθηκε και δεν έφτασε στον ουρανό...
τελείως αντιδιαλλεκτικά φάουλ εκατέρωθεν, οι ευκαιρίες μετρημένες στα δάχτυλα και μετά από ένα φτωχό σε θέαμα παιχνίδι έρχεται το σφύριγμα της ληξης με τους θεατές να αποχωρούν απογοητευμένοι.
άλλοι κατηγορούν τη διαιτησία (ιμπεριαλισμό) και άλλοι τους παίχτες ότι χρηματίστηκαν (πολέμιοι).
Και κάπου εδώ θυμάμαι τον διορατικό coach (λέγε με κάρολο) που μετά από κάθε παιχνίδι, όπως λέει εύστοχα ο βοηθός coach-διερμηνέας (βλαδίμηρος), "πιστός στη φιλοσοφία του διαλλεκτικού υλισμού, ο μαρξ παιρνει για βάση την ιστορική πείρα των μεγάλων χρόνων της επανάστασης".
Κάπως έτσι κι εγώ νομίζω πως πρέπει να διαβάσουμε, να κρίνουμε, αλλά και να διδαχτούμε από τα προηγούμενα παιχνίδια, και να πάμε πιο έτοιμοι στο επόμενο "ματς" που φαίνεται να είναι για το ευρωπαϊκό κύπελλο και άρα σίγουρα προσδιορίζεται για τρίτη ή τετάρτη βράδυ...
Η ιδέα που έριξα για το ντοκιμαντέρ ήταν προφανώς ειρωνική. Δεν περίμενα ότι θα είχε τόσο άμεση ανταπόκριση. Ο αντισοβιετικός κατήφορος φτάνει σε επίπεδο τα αθλητικά πρωτοσέλιδα με τις μαϊμούδες.
Ένας κοινός ιδεολογικός πρόγονος δε φτάνει δυστυχώς για να υπάρξει συνεννόηση με κάποια είδη. Το ζώο πίθηκος μπορεί να πιθηκίζει και να προσπαθεί να μιμηθεί τον συγγενή του, αλλά δε μπορεί ποτέ να γίνει άνθρωπος, ή έστω ανθρωπίδα. Στέκει πάντα πιο χαμηλά και με σύνδρομα που κληρονόμησε από το είδος του.
http://news247.gr/ellada/politiki/politiki-krisi/to_peirama_me_toys_deka_pithhkoys.1481147.html
Χμμμ! Τώρα το θυμήθηκα!
Αυτή την ιστορία με τους νεάντερνταλ που η επόμενη εξελικτική βαθμίδα εξόντωνε την προηγούμενη, την είδα και στο τελευταίο επεισόδιο των Χ-μεν.
λαθραναγνώστης
Απο "σοβιετικοι νεαντερταλ" στους "σταλινοπιθηκους" ως δια μαγειας και να παν να κουρευονται και οι δικοι μας συνειρμοι που καναμε δυο ωρες πριν. Μονο η παιδικη αρρωστια του κομμουνισμου μπορει να συλλαβει με τοσο γλαφυρο τροπο την εννοια του αποεξελισσομενου οντος. Και να την ξεδιπλωσει τοσο μεγαλειωδως μπροστα στα ματια μας για να δουμε το φαινομενο να εξελισσεται σε πραγματικο χρονο.... Σας βλεπω σε καμια εκατοστη χρονια προκαρυωτικους οργανισμους.
Κασπερ (οπως επισης και Ανωνυμος των 4:15μμ, αλλα ξεχασα να υπογραψω ο σταλινοπιθηκας)
Ο stalinopithikus hamerpus, αποτέλεσε μια αδιέξοδη και στείρα επιλογή στην πορεία του κομμουνιστικού κινήματος.
Αυτοεξαφανίστηκε, αφού πρώτα πήγε να καταστρέψει ό,τι ελπιδοφόρο υπήρξε στο κομμουνιστικό κίνημα.
Οπου κυβέρνησε αυτό το είδος, τα καθεστώτα κατέρρευσαν, μέσα στην απάθεια (και την λιγότερο ή περισσότερο λαϊκή υποστήριξη της κατάρρευσης αυτής). Τα καθεστώτα αυτά για να καταρρεύσουν χωρίς να τα υποστηρίξει κανείς, αυτό σημαίνει πάρα πολλά για την αντεργατική/αντιλαϊκή φύση τους!
ανωνυμε της 9ης Νοεμβρίου των 7:02 μ.μ. η λασπη και ο πολεμος που δεχθηκε η εσσδ απο την πρωτη μερα μεχρι και σημερα,δε συγκρινεται με καμια αλλη προπαγανδα
και οι κινεζοι ή οι γερμανοι ειναι ανταγωνιστες των ΗΠΑ,αλλα δε βλεπω να εχουν ψυχρο πολεμο με αυτους ουτε φτιαχνουν κανενα ΝΑΤΟ για να αντιμετωπισουν τους κινεζους ή τους σημερινους ρωσσους πχ
αν οι δηθεν γραφειοκρατες καπιταλιστες της εσσδ,ηταν τα ιδια σκατα με τους καπιταλιστες,ουτε τοσο πολεμο θα δεχοταν η χωρα ουτε θα αλλαζαν τοσα με την ανατροπη του καθεστωτος
Δημοσίευση σχολίου