Ηθοποιός σημαίνει φως

Αλλά όταν πρόκεται για τις εκλογές του σωματείου κι έχει έρθει με φόρα να σου τις πάρει ο συνασπισμός, ανακαλύπτεις τη σκοτεινή πλευρά της σελήνης, μαζί με πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της προσωπικότητας ενός καλλιτέχνη. Ανδρόγυνα που βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα, με τη δικιά μας να κάνει για πλάκα στο δικό της χειρονομίες, κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης, που την πήραμε οριακά. Κι ένας δικός μας να λέει –αφού βγήκε το αποτέλεσμα- ότι είχε να νιώσει έτσι από την πρώτη φορά που έκανε έρωτα.

Κι αυτό γιατί ο συνασπιμός είχε έρθει πρόπερσι με αξιώσεις κι ένα σωρό λεφτά, για να πληρώσει τις συνδρομές αρκετών μελών, όπως προβλέπει το καταστατικό, και να τους έχει ψηφοφόρους. Αλλά δεν του βγήκε μέχρι τέλους. Και ενώ το προεκλογικό τους σύνθημα ήταν «αλλάζουμε το σκηνικό», το λιλάκι από εμάς έλεγε: με τόσα χρήματα όχι μόνο σκηνικό... και σκηνοθέτη και ηθοποιούς κι ό,τι θες αλλάζεις...

Αυτήν τη φορά όμως ο ρεφορμισμός ενισχύθηκε με το «ανεξάρτητο καπελάκι» των ενωμένων ηθοποιών, κι όλοι μαζί ενωμένοι έσπασαν την αυτονομία του δικού μας ψηφοδελτίου στο ταξικό σεη, το οποίο κατά σύμπτωση(;) και χάριν σημειολογίας ιδρύθηκε το σωτήριο έτος 1917 μχ, 99 χρόνια μετά από τη γέννηση του μαρξ κι ένα χρόνο πριν από την ίδρυση του κουκουέ (τότε σεκε).

Τι εστί ρεφορμισμός στους ηθοποιούς; Μια σύμπραξη συνασπισμένων και μερικών πασόκων, με την επωνυμία κίνηση ηθοποιών, που είχαν μια αφίσα με τον αιμίλιο βεάκη και μια φράση του που καλούσε τους ηθοποιούς να συγχρονιστούν σαν καλλιτέχνες και ως άνθρωποι με στοχασμό και πνεύμα και να μη μιλάνε με πολιτικούς χρωματισμούς στο σωματείο.

Προσοχή, όχι κομματικούς, ούτε καν πολιτικούς. Λες και είμαστε στο στρατό, όπου απαγορεύεται στους φαντάρους η συζήτηση περί πολιτικής. Κι άντε και το είπε ο βεάκης –αν και είναι ζήτημα η συγκυρία, τα συμφραζόμενα, πώς ακριβώς το εννοούσε και τα λοιπά. Είναι δυνατόν εσύ να το παίρνεις και να το κάνεις σημαία σου; Ναι, είναι. Ειδικά αν σκέφτεσαι συντεχνιακά και ρίχνεις την πολιτική στο πυρ το εξώτερον.

Συμμετοχή έκπληξη στο ψηφοδέλτιό τους: ο –δηλωμένος δεξιός- χάρης ρώμας.

Τι εστί ανεξάρτητο καπέλο; Ένα καινούριο ψηφοδέλτιο με το όνομα «ενωμένοι ηθοποιοί». Με την χαρά της πρώτης φοράς, όπως έλεγε μία αφίσα τους, και γενικώς με αρκετή... χαρά και μπόλικους τηλεαστέρες να τους στηρίζουν. Μπορεί το βασικό τους σύνθημα να ήταν «το εγώ να γίνει εμείς» αλλά υπήρχαν πολλά διάσημα «εγώ» στις τάξεις τους, που προβλήθηκαν σε πρώτο πλάνο, όχι μόνο ως υποψήφιοι, αλλά και ως υποστηρικτές: αθερίδης, ράντου, φιλιππίδης, μπέζος και η γυναίκα του, σύσσωμο σχεδόν το καστ από τα εγκλήματα, σολωμού, η θέμις μπαζάκα.

Γενικώς κάθε τι-βί σταρ που μπορεί να φανταστεί κανείς, ακόμα και σταρλετίτσες τύπου σταρ τσάνελ, σαν τη ζέτα δούκα. Τόσοι τηλεαστέρες ούτε στο safe sex του ρέππα δεν έπαιζαν –που παρεμπιπτόντως ήτανε ανάμεσα στους υποστηρικτές του ψηφοδελτίου –είναι ζήτημα παρόλα αυτά αν ήρθαν οι μισοί από αυτούς τελικά να ψηφίσουν. Κάτι σαν ενωμένοι celebrities όπως είπε ο παύλος κοντογιαννίδης, που δεν ξέρω τι ψήφισε ο άνθρωπος, και αν το είπε ειρωνικά ή όχι, αλλά ήτανε πετυχημένο. Ή αλλιώς, ενωμένοι ηθοποιοί της εργοδοσίας, όπως είπε η γερασιμίδου, που έχει βγει στη σύνταξη, αλλά παραμένει μάχιμη.

Το δικό μας ψηφοδέλτιο ήταν της δημοκρατικής ενότητας ηθοποιών, με τα αρχικά δεη και τον τόνο του αρκτικόλεξου στο ε για να μην μας μπερδεύουν με τη δεή που μας δίνει το ηλεκτρικό φως και όχι τη λάμψη που εκπέμπουν οι ηθοποιοί. Με μια αφίσα που είχε τον μπρεχτ και με λιγοστές προβεβλημένες συμμετοχές στο ψηφοδέλτιο όπως η χρύσα ρώπα που έκανε πρόσφατα την κομμουνίστρια σε ένα σκετσάκι του λαζόπουλου - και μάλλον τον εαυτό της έπαιζε, χωρίς να χρειαστεί να υποκριθεί και πολύ. Και με μερικές προλετ-καλτ παρουσίες, όπως ο θωμάς παλιούρας και το σύμβολο της δεκαετίας με τις βάτες, ισμήνη καλέση. Η οποία παίζει χωρίς ανταγωνισμό, τώρα που μόνασε η βίνα ασίκη. Αλλά υπάρχουν ακόμα η φιλίνη, η φίνου, η αλιμπέρτη, η έφη πίκουλα και η βάσια παναγοπούλου...

... Και η λίλα καφαντάρη! Που μπορεί να έκανε παλιότερα κάποιες άτυχες επιλογές (από καλλιτεχνική άποψη), να είχε την τιμητική της στο τελευταίο φεστιβάλ καλτ κινηματογράφου στο γκαγκάριν, και να μη φτάσει ποτέ το ταλέντο και τις δουλειές της καρέζη για παράδειγμα, αλλά από τότε που ήρθε μαζί μας είναι σοβαρή, αξιοπρεπέστατη και τρέχει παντού –από τους σομαλούς στην ομόνοια μέχρι τα νησιά του αιγαίου για τις περιφερειακές εκλογές. Έπαψε να είναι το λιλάκι και έγινε η πρόεδρος του σωματείου των ηθοποιών.

Μέχρι προχθές τουλάχιστον γιατί αυτή τη φορά όλα τα σφυριά βαρούσαν –ανεξάρτητα κι ακομμάτιστα- ενάντια στο... σφυροδρέπανο και το ψηφοδέλτιο της δεη. Με το σκεπτικό ότι το σωματείο πρέπει να είναι ανεξάρτητο, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και να μην είναι παράρτημα του παμε. Με την ελιτίστικη λογική ότι οι ηθοποιοί δεν είναι ίσα κι όμοια με τους εργάτες. Κι ότι δεν πρέπει να αποκλείουμε τους καταξιωμένους ηθοποιούς που γίνονται παραγωγοί ή θιασάρχες – κι έχουν εξ αντικειμένου διαφορετικά συμφέροντα από τους υπόλοιπους. Με συντεχνιακή λογική που φαίνεται περισσότερο στα πηγαδάκια και λιγότερο στα φυλλάδια, όπως πχ για τους ναυτεργάτες που απεργούν γιατί τους το επιβάλλει το παμε και δεν ήρθαν ποτέ να μας στηρίξουν, εμείς γιατί να το κάνουμε; Με ρεαλισμό και προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα για το θέμα των συλλογικών συμβάσεων με εντελώς προσωπική, παρείστικη προσέγγιση σε όσους έρχονταν να ψηφίσουν, η οποία κάποιες φορές θύμιζε κάτι από φοιτητικές εκλογές και την... δαπασπιτικη γλίτσα αναλόγως ποιος ήταν πρώτη δύναμη αλλά συνήθως αμφότεροι. (Κι έτσι,  κοντά στα άλλα, απομυθοποίησα και κάποια είδωλα των παιδικών μου χρόνων όπως τον , συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα, χλαπάτσα από της ελλάδος τα παιδιά, που κατέβαινε με τους ανεξάρτητους κι ένιωθα την ίδια απέχθεια, σαν να’ χα μπροστά μου ζωντανό τον χαρακτήρα από το σίριαλ).

Και με πολύ μπερδεμένο κόσμο, που κατέβαινε με το σωματείο στις πορείες του παμε, ή που είχε περάσει (και δεν ακούμπησε) από την κνε – αλλά αυτό δε λέει και τίποτα, ακόμα και εγώ είχα περάσει κάποτε. Άτομα σαν τη ράντου που όταν κατέθετε το ψηφοδέλτιο έλεγε και ξανάλεγε ότι ξέρει την αλέκα, αλλά ήταν απ’ τους πρώτους υποστηρικτές της celebrities united. Και πάνω απ’ όλους το σπύρο μπιμπίλα ο οποίος ήταν στο ψηφοδέλτιο των πασοκοσυνασπισμένων και ταυτόχρονα στη λίστα υποστηρικτών του ανεξάρτητου ψηφοδελτίου, ενώ στις τελευταίες βουλευτικές είχε κάνει δήλωση στήριξης του κόμματος που μπήκε και στο ριζοσπαστη. Μόνο η δακε (ελεύθερη έκφραση) του ξέφυγε.

Γενικώς το «ακομμάτιστο» πουλάει πολύ και σε διάφορες μορφές, από τις πλατείες μέχρι τις εκλογές συλλόγων, δήμων και σωματείων. Δοκιμασμένη συνταγή με σίγουρη επιτυχία. Κι ο χώρος των ηθοποιών είναι δύσκολος, με ιδιαιτερότητες κι απαιτήσεις. Κι αν εξαιρέσεις μια μικρή μειοψηφία φτασμένων ηθοποιών, οι άλλοι έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους: ανεργία, κακοπληρωτές, συλλογικές συμβάσεις, μαύρη εργασία κλπ.

Την ζουν τη γλύκα οι... συνάδελφοι κι ίσως μας ξαναδώσουν την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Σε αυτές μπορεί να βγήκαμε πρώτοι, αλλά ήδη φάνηκε απ’ τους πανηγυρισμούς των άλλων προς τα που πάει το πράγμα: «ενωτικό» προεδρείο, πλην λακεδαιμονίων.

Όταν δεν μπορούν να μας νικήσουν ένας προς έναν, παίζουν το χαρτί της πολυφωνίας και των πολυφωνικών αναχωμάτων, όπως περίπου γίνεται στις βουλευτικές. Κι αυτή δοκιμασμένη συνταγή είναι.