Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Όμορφη πόλη

Όταν έρχεσαι να ζήσεις στην πρωτεύουσα συναντάς τις πρώτες μέρες στο δρόμο ή στο μετρό ανθρώπους που κυκλοφορούν με ακουστικά και απομονώνονται από το περιβάλλον. Κι ως γνήσιος «επαρχιώτης» το θεωρείς ως έσχατο σημάδι αποξένωσης και σημείο των καιρών της αλλοτρίωσης που ζούμε. 





Ώσπου αρχίζουν να σε καταβάλλουν οι θόρυβοι και οι ρυθμοί της πόλης, που τρέχει χωρίς να κοιτά τις δικές σου ευαισθησίες και χωρίς να γνωρίζει που ακριβώς πηγαίνει. Και τότε αναθεωρείς και αρχίζεις να βλέπεις τα ακουστικά ως σύμβολο αντίστασης, έσχατο μέσο άμυνας του οργανισμού που προσπαθεί να περιφρουρήσει την ηρεμία του, να διαφυλάξει την ακεραιότητά του, πριν γίνει χίλια κομμάτια για να τα προφτάσει όλα. Προστασία από ένα περιβάλλον που το αντιλαμβάνεται πλέον καθαρά ως εχθρικό και προσπαθεί απεγνωσμένα να διαπραγματευτεί μαζί του κάποια όρια , να οριοθετήσει κάποιες δικές του προσωπικές νησίδες, αποκλειστικά για τον εαυτό του. Σαν ένα ιδιότυπο προστατευτικό τείχος του βερολίνου. Αλλά η λογική των νησίδων είναι καθαρή ουτοπία κι η (επανα)διαπραγμάτευση καθαρή απάτη – όπως ακριβώς και με το μνημόνιο.

Αυτήν ακριβώς τη λογική της νησίδας προβάλλουν με τη δράση τους διάφορες αναρχικές ομάδες. Που μπορεί να απεχθάνονται γενικά τα τείχη ή το τείχος του βερολίνου ειδικότερα, αλλά χτίζουν ένα αόρατο τείχος προστασίας γύρω από τους δικούς τους κατειλημμένους χώρους, για να τους κρατήσουν άσπιλους κι αμόλυντους από τα αστικά ήθη και τη σαπίλα τους. Αυτά όμως τρυπάν τα τείχη μας σαν υγρασία, φωλιάζουν στη δύναμη της συνήθειας, βιάζουν παρθένα ιδανικά και δηλητηριάζουν θανάσιμα τον πιο ρομαντικό ιδεαλισμό. Κι όπως έλεγε ο κάρολος κριτικάροντας το μοντέλο του προυντόν με τις μικρές κομμούνες και την ομοσπονδία τους, όταν αυτές οι μικρές νησίδες αφήσουν πίσω τα τείχη και τα περιορισμένα τους όρια επιχειρώντας να εξαπλωθούν εξαϋλώνονται σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Το βασικό πρόβλημα ωστόσο δε βρίσκεται στον ουτοπικό χαρακτήρα των αναρχικών νησίδων, αλλά στον αναρχικό που κρύβει και καλλιεργεί ο καθένας μέσα του, θέλοντας  να ανταποδώσει τα «σκατά» που ζούμε καθημερινά με τα αναρχικά συνθήματα για σκατά σε όλη την κοινωνία. Φάτε σκατά κερνάει το κράτος, όπως λέει και ένα σύνθημα στους τοίχους.

Καθένας μας έχει μια ροπή στον ιδρυματισμό και προσπαθεί να βρει καταφύγιο για τις ανησυχίες και την ανασφάλειά του σε ένα γνώριμο περιβάλλον, μια συλλογικότητα, μια σχέση, γνωστούς, φίλους και συντρόφους ερωτικής και πολιτικής φύσης. Μια τάση αναδίπλωσης σε αυτά που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, σε αυτά που αγαπάμε, με το άγχος της αναπαραγωγής τους μπροστά στον κίνδυνο εξάλειψης τους. Πχ μια επιστροφή στο παρελθόν, που όλα ήταν καλύτερα ή στα παιδικά μας χρόνια που είναι η μόνης μας πατρίδα όπως λέει ένα ακόμα σύνθημα της αναρχίας. Ένα απολύτως κατανοητό κι ανθρώπινο κλείσιμο στα ημέτερα – για όσο ακόμα υπάρχουν- τη στιγμή που η συγκυρία απαιτεί το ακριβώς αντίθετο. Ένα μαζικό και επιθετικό άνοιγμα στον κόσμο που είναι έξω από το μικρόκοσμό μας, έξω από τα δικά μας συνήθη όρια. Αλλά ψάχνεται και μας θεωρεί κάτι εξωγήινο, όπως εμείς κι αυτόν εξάλλου.

Κι αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του συστήματος. Κι η μεγάλη αντίφαση κάθε συντρόφου, που πρέπει να κλειστεί στον εαυτό του για να αντέξει, αλλά να ανοιχτεί στις μάζες για να τις κάνει συλλογικό υποκείμενο και να γίνουν οι ιδέες μας υλική δύναμη. Σε βαθμό που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όλα αυτά έχουν προβλεφθεί ιδιοφυώς μέχρι τελικής λεπτομέρειας από τα επιτελεία του ταξικού εχθρού. Ή είναι απλώς τυχαία, παράπλευρα αποτελέσματα, που το σύστημα ενσωματώνει παρεμπιπτόντως στην φαρέτρα του.

Ενώ δηλαδή η συγκυρία απαιτεί μια «γραμμή μαζών» ή αλλιώς μια μεγάλη «πορεία προς τις μάζες», για να μιλήσουμε με σύγχρονους ευρωμαοικούς όρους, η αυθόρμητη αντίδρασή μας στο εχθρικό πεδίο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι ο «αναχωρητισμός» και το κλείσιμο στο καβούκι μας.

Αν υπάρχει παρόλα αυτά κάποιος λογικός πυρήνας στις δοξασίες και την πρακτική των αναρχικών, πέρα από την άμεση ανάγκη του κόσμου να απορρίψει τη μίζερη πραγματικότητα που βιώνει και να ζήσει διαφορετικά εδώ και τώρα, αυτός μπορεί να διακριθεί σε δύο βασικά σημεία.

Το πρώτο σημείο μπορεί να συνοψιστεί στο – ω ναι, ένα ακόμα!- αναρχικό σύνθημα «επιστροφή στη φύση». Με το οποίο δεν υπονοώ να γίνουμε τεχνοφοβικοί ή να επιστρέψουμε σε κάποια παλιότερη μορφή κοινωνικής οργάνωσης που όλα ήταν αρμονικά με τη φύση, ή ακόμα χειρότερα στην εποχή των πρωτόγονων, που δεν υπήρχε καμία μορφή κοινωνικής οργάνωσης και ο άνθρωπος ήταν ένα με τη φύση και τα θηρία. Ο κάρολος όμως έλεγε ότι η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου. Κι από αυτήν την άποψη οι περισσότερες σύγχρονες (ελληνικές) πόλεις, με τη σημερινή τους μορφή, αποξενώνουν το ανθρώπινο είδος από το σώμα του, από ένα κομμάτι του εαυτού του, αλλάζοντας τους βιορυθμούς του (τον εξορίζουν από τον εξ ορισμού ανθρωποκεντρικό πυρήνα της κοινωνίας και τον κάνουν τρελό ηλεκτρόνιο που τρέχει και δε φτάνει) ή τις φυσικές του λειτουργίες, όπως πχ την όραση. (Η μυωπία για παράδειγμα θεωρείται κατ’ εξοχήν ασθένεια της πόλης, καθώς το μάτι δεν ασκείται σε μακρινές αποστάσεις και δεν ξεκουράζεται.)

Το βασικό ερώτημα είναι εάν οι πόλεις μπορούν να εξανθρωπιστούν ή είναι συνυφασμένες με την απάνθρωπη φύση και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού – όπως το τέρας της αντιπαροχής στην ελλάδα είναι διαλεκτικά δεμένο με το μεταπολεμικό μοντέλο «ανάπτυξης» και τις αρπαχτές των εργολάβων. Όσοι σύντροφοι ασχολούνται με τον αστικό σχεδιασμό θα έχουν σίγουρα πολλά και ενδιαφέροντα να προτείνουν. Η υλοποίησή τους απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό και στα σημερινά πλαίσια μάλλον μόνο θεωρητικά μπορεί να είναι.

Αν το πρώτο σημείο έχει να κάνει με την αποξένωση του ανθρώπου από τη φύση, το δεύτερο σημείο είναι η αποξένωσή του από τους συνανθρώπους του, δηλαδή από το ίδιο του το είδος. Ο κόσμος περπατά στο δρόμο, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, προσπερνά τους άλλους αδιάφορα και συνηθίζει να αδιαφορεί για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Γεμάτη η πόλη, ποιοι είναι αυτοί όλοι; Και στη δουλειά μαζί με γνωστούς- άγνωστους κι απρόσωπες τυπικές σχέσεις μεταξύ «συναδέλφων». Είμαι το νούμερο οκτώ, με ξέρουν όλοι με αυτό. Πώς να σπάσεις αυτόν τον ψυχρό φόβο; Πώς να βρεις γείτονες και συναδέλφους, να τους μιλήσεις ουσιαστικά και να τους τραβήξεις σε μια συνέλευση ή στο στήσιμο μιας επιτροπής αγώνα; Ίσως οι πλατείες να ήταν για έναν κόσμο μια προσπάθεια κοινωνικοποίησης για να αντιμετωπίσουν αυτήν ακριβώς την αποξένωση. Αλλά δια της συλλογικής εκτόνωσης οδήγησαν μάλλον στο αντίθετο αποτέλεσμα.

Ο καπιταλισμός μαζί με τα δεσμά της φεουδαρχίας σπάει και τους ανθρώπινους δεσμούς. Κι ο άνθρωπος μην ξέροντας τι να κάνει την ελευθερία του κλείνεται φοβισμένος στο καβούκι του ή την υποτάσσει σε χώρους που του προσφέρουν μια ψευδαίσθηση συλλογικότητας. Κι αυτή είναι χονδρικά η ερμηνεία που έδωσε ο έριχ φρομ για την άνοδο του φασισμού στην πατρίδα του (γερμανία).

31 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λες δηλαδή ότι χώροι όπως η Αριστερά και ο Αναρχικός, όπου όλοι βλέπουν μπροστά τους ρουφιάνους, χαφιέδες, προδότες, φραξιονιστές, πουλημένους κτλ κτλ, να ενωθούν και να συμπορευτούν?

Χα χαχαχα …. καλό ε?

(Το γιατί γίνεται αυτό προσπαθώ να καταλάβω μια 20ετια τώρα… Έχω λίγο καιρό ακόμη)

Και σε παρακαλώ δες λίγο την θεωρία σου για την μυωπία… σε παραθαλάσσιο χωριό γεννήθηκα και μεγάλωσα, και τα πατομπουκαλα τα έχω από 16 χρονών παιδί…

ΜΑΥΡΟΣ

Κ.Μ. είπε...

Παντελώς άσχετο με το θέμα σου, αλλά θυμίζει παλιές αθώες εποχές. Περί Κατιν-ιες http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/07/disdaimona.html Τώρα αν ζητήσει κανείς από μερικούς για την αυτοκριτική τους, θα χαρακτηριστεί σταλινικός; :Ρ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι μαύρε, δε λέω να ενωθούν και να συμπορευτούν. Απλώς προσπαθώ να διακρίνω ένα λογικό πυρήνα σε όσα λένε ή κάνουν.
Η θεωρία μου δέχεται εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, μέχρι και διαψεύσεις. Εξάλλου και στα χωριά έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια..

-Κ.Μ., ευπρόσδεκτα τα άσχετα, ειδικά όταν πρόκειται για κατιν-ιές ;)

βουρνούκιος είπε...

Ε, να ένα πολύ όμορφο και σοβαρό κείμενο που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα κομμάτι της συζήτησης για το πως παρεμβαίνουμε σήμερα στην πολη.

Με την αναγκαία και κρίσιμη συμπλήρωση από μένα, πως το σύνταγμα και οι πλατείες -συμφωνώ απολίθωμα- αποτέλεσαν μια προσπάθεια του κόσμου να σπάσει τα τείχη, χωρίς όμως να γυρίσουν στο αντίθετό τους όπως πιστεύεις.

Και τέλος, προσπάθεια στο σήμερα για συλλογικές λαϊκές μορφές στη γειτονιά δεν μπορεί να γίνει μόνο από ένα κόμμα.

Ανώνυμος είπε...

Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το καλύτερο σου κείμενο (από όσα έχω διαβάσει)

Πάντως νομοτελειακά πάμε προς τον φασισμό αφού δεν έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε την επαναστατική οργάνωση των εργατών που θα εμπνεύσει τις μάζες

Ανώνυμος είπε...

Η εκλογική αναμέτρηση ανέδειξε τις μακροχρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στην δουλειά του ΚΚΕ για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, την κομματική οικοδόμηση σε συνθήκες που υπάρχουν δυσκολίες στην οργάνωση των μαζών, ώστε να εξαντλούνται όλες οι δυνατότητες που απορρέουν από τις αντικειμενικές εξελίξεις. Η ΚΕ δεν μπόρεσε, επίσης, με βάση το ύψος των αναγκών και των δικών της κατά καιρούς διαπιστώσεων, να προσανατολίσει πρακτικά όλο το Κόμμα να απευθύνεται κυρίως στις νεώτερες ηλικίες με κοινωνικοταξικά βέβαια κριτήρια. Δεν μπόρεσε να συντονίσει την δουλειά όλου του κόμματος με την στήριξη και βοήθεια της ΚΝΕ ιδιαίτερα σε χώρους της μάθησης στους οποίους η ιδεολογική επίθεση είναι επεξεργασμένη καλά και ασκεί σοβαρή επίδραση. Ακόμα, η προπαγάνδα του Κόμματος δεν είναι ζωντανή και εμπλουτισμένη με παραδείγματα και στοιχεία που βγαίνουν μέσα από τις εξελίξεις στο κίνημα, αλλά και τον κάθε κλάδο, δεν έχει αποκτήσει η προπαγάνδα ζωντανό εκλαϊκευτικό χαρακτήρα. Υποτιμήθηκε επίσης ο ρόλος του Διαδικτύου στην πληροφόρηση της νεολαίας αλλά και ως όργανο επίθεσης στο Κόμμα.

Αποσπασμα απο τη Νεα Σπορα

Ανώνυμος είπε...

Τα διαμερίσματα κελιά και ο ακάλυπτος πηγάδι
κι ενώ η ζωή είναι μικρή τη ζούμε επί τροχάδην ...

Anorymous

Ανώνυμος είπε...

Θα σταθώ μόνον στο θέμα των πόλεων που θίγεις και την δυνατότητα να "εξανθρωπισθούν".
Ο Αριστοτέλης έγραψε συμπυκνώνοντας μιαν αντίληψη διαδεδομένη ευρύτατα στην κλασσική Ελλάδα πως "Αρίστη πόλις η μυρίανδρος πόλις".
Δηλαδή η καλύτερη πόλη (και όχι άστυ) είναι εκείνη που έχει περίπου 10.000 πολίτες (συν γυναίκες, παιδιά, υπερήλικες) και αυτό γιατί ο αριθμός αυτός δίνει την δυνατότητα όλοι να γνωρίζουν όλους τουλάχιστον επιφανειακά και έτσι να μπορούν να συνδιαλεχθούν σαν συλλογικό υποκείμενο και επίσης ο αριθμός αυτός δίνει στην πόλη την ικανότητα να φέρνει σε πέρας τις απαραίτητες λειτουργίες (με την ελληνική έννοια της λειτουργίας) όπως π.χ. η άμυνα.
Σήμερα που ήδη προ ετών άνω του 50% του παγκόσμιου ανθρώπινου πληθυσμού ζεί σε πόλεις άνω του 1.000.000 κατοίκων - και ας μήν ξεχνάμε τον τεράστιο αριθμό κατοίκων "πόλεων" όπως Καλκούτα, Τζακάρτα, Τόκιο-Οσάκα, κ.τ.λ. κ.τ.λ. κάθε νοήμων παρατηρητής δεν χρειάζεται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να συμπεράνει πως η δυνατότητα δημοκρατικής λειτουργίας αυτών των πληθυσμών είναι αδύνατη.
Το ζήτημα όμως του αλματώδους υπερπληθυσμού (ήδη ο πληθυσμός της Γής εκτιμάται στο 7.075.000.000) αντιμετωπίζεται με άρνηση και έχθρότητα για όποιον το θέσει από το σύνολο του εργατικού αλλά και περιβαλλοντικού κινήματος στον πλανήτη.
Κατά συνέπεια θα παραμένουμε σε διακοσμητικές ήσσονος σημασίας προτάσεις, αρνούμενοι να συνδιαλλαχθούμε με το μείζον.

Taliban

Ανώνυμος είπε...

http://taxikiantepithesi.blogspot.gr/2012/07/6-2012-17-2012.html

η πιο αυτοκριτική απόφαση τέτοιου τύπου που θυμάμαι εγώ τουλάχιστον.

mariori

Unknown είπε...

Καμιά αυτοκριτική για το φιάσκο της Χαλυβουργίας θα δούμε επιτέλους;

Γιατί άλλο να λες για τις " μακροχρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στην δουλειά μας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος" και άλλο να οδηγείς 400 οικογένειες στο πουθενά επειδή το ΚΚΕ αναζητούσε απεγνωσμένα ένα σημείο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση αλλά και ένα "ταξικό γεγονός" που ως ένα βαθμό έφερε κοντά στο ΚΚΕ τον αριστερίστικο εργατισμό.

Πολλοί που είχαν επισημάνει την ανοησία αυτή χαρακτηρίστηκαν ως "τσιράκια του Μάνεση". Ο κόσμος όμως είχε βγάλει τα συμπερασματά του και δεν έδωσε στον Ασπρόπυργο ούτε 1000 ψήφους στο ΚΚΕ.

Από τα πομπώδη "Να γίνει η Ελλάδα μια Χαλυβουργία" φτάσαμε στο "ε, ας συμβάλλουν τα κομματα του κοινοβουλίου για τους χαλυβουργούς"

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1u_me13IzZ8

Ανώνυμος είπε...

Άθλιο το παραπάνω σχόλιο

Δεν ξέρω αν το έχεις μάθει αλλά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια πρωτόγνωρη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι οδγηγούνται στην ανεργία και αυτοί που δουλεύουν ακόμα υποχρεωνονται σε εξευτελιστικές μειώσεις οι οποίες σε μεγάλο ποσοστό τους οδήγουν σε οικονομικά αδιέξοδα και αδυναμία να συντηρηθούν ως οικογένειες.

Σύμφωνα με τα νέα αυτά μέτρα όπου η εργοδοσία νόμιμα ασελγεί πάνω μας κατ'εξακολούθηση οι χαλυβουργοί πήραν την απόφαση να μειωθούν οι μισθοί τούς γιατί θεώρησαν ότι ήδη τους κλέβουν αρκετά και δεν τα βγάζουν πέρα δεχόμενοι να τους κλέβουν περισσότερα.

Να σου πω επίσης ότι δεν απήργησε το ΚΚΕ αλλά μια επιχείρηση που λέγεται Χαλυβουργία και ανήκει σε κάποιον Μάνεση.

Το ΚΚΕ είναι πολιτικό κόμμα και ολόκληρωμένα γράφεται Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι κόμμα της εργατικής τάξης και υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης για αυτό το λόγο στήριξε με κάθε τρόπο την απεργία.
Στον πόλεμο δηλαδή των τάξεων που διεξάγεται ήταν με την εργατική τάξη
εσύ σε αυτόν τον πόλεμο είσαι με την αστική τάξη το πολιτικό της προσωπικό και την ιδεολογία της, κανένα πρόβλημα απλά είναι λίγο υποκριτικό να ζητάς αυτοκριτική γιατί αυτό που εσύ ζητάς ως εκπρόσωπος της άλλης άποψης είναι να εκφράσει το ΚΚΕ την αντίληψη που εσύ έχεις και που είναι να είμαστε όλοι καρπαζοεισπράκτορες όπως εσύ, όχι δεν θέλουμε να είμαστε καρπαζοεισπράκτορες θέλουμε να μπορούμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη όταν πάμε σπίτια μας.

Άντε γύρνα τώρα πλευρό και σκεπάσου μην σε χτυπήσει το αιρκοντίσιον και πουντιάσεις.

Αναυδος είπε...

Ο ικαρος εχει δικιο
επρεπε οι χαλυβουργοι να αποδεχτουν τις περιπου 100 απολυσεις (1 στους 3) και τους μισθους πεινας σε μια επικινδυνη δουλια. Ειναι δυνατον οταν το αφεντικο αντιμετωπιζει προβλήματα το ΠΑΜΕ και τα τσιρακια του να ζητουν ψωμι για τους εργατες.
Το εγκληματικο ΚΚΕ επρεπε να απαιτησει απο τους εργατες να γινουν χατζιαβατες και να περιμενουν τον νεαρο βεζυρη τσιπρα να του σωσει και οχι να απιτουν δικαιωματα δουλια μισθους και αξιοπρεπεια.
Η επιστροφη στη δουλια και οι δεησεις στον θεικο τσιπρα ειναι καθηκον σημερα που η πατρις περνα δυσκολα

Singularity είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο, κατά την γνώμη μου το καλύτερο σου! Με μία υποψία ευαισθησίας και τρυφερότητας. Όσο πρέπει. Δεν χρειάζεται να σε λένε Φιτζγουίλιαμ ή Χίθκλιφ για να γράφεις έτσι. Τέλεια ισορροπία.

Ανώνυμος είπε...

@ Ικάρος,

Δηλαδή είσαι και εσύ σαν την ΟΑΚΚΕ που λέει ότιη αριστερά στην Ελλάδα κλείνει τα εργαστάσια και διώχνει επενδύσεις?

Μπούμπης

Ανώνυμος είπε...

Αναρρωτιεμαι μηπως οι προσωπικοι δεσμοι ειναι κ τροχοπεδη για την επανασταση. Λογου χαρη σε ενα μικρομαγαζο ειναι διαφορετικο να απεργησει ο υπαλληλος σε σχεση με μια μεγαλη επιχειρηση. 'Η σε μια κωμοπολη σε συγκριση με μια μεγαλουπολη.

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να μη θεωρείται ίσης σημασίας η αντιπαράθεση μισθωτού-μικρομαγαζάτορα και μισθωτού-κεφαλαιοκράτη.

Anonymous anonymous είπε...

Ανώνυμος (13 Ιουλίου 2012 12:08 π.μ.):

Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "τροχοπέδη", όμως σίγουρα οι προσωπικοί δεσμοί (αναφέρομαι κυρίως στους οικογενειακούς και τους ερωτικούς) μπορεί μερικές φορές να γεννήσουν διλήμματα μεγάλα.

Θυμάμαι τον αξέχαστο σ. Γιώργη Τρικαλινό που μάς είχε πει κάποτε (νεαροί ΚΝίτες εμείς) "είναι μεγάλη υπόθεση να είσαι και κομμουνιστής και πατέρας" (ο σύντροφος πρωτο-είδε το γυιό του πολλά χρόνια μετά τη γέννησή του λόγω των φυλακίσεων/εξοριών του).

Ανώνυμος είπε...

Δεν το εθεσα στη βαση μαγαζατορα-μεγαλοεπιχειρηματια αλλα στη βαση του γνωριζεις προσωπικα τον εργοδοτη σου-δεν τον γνωριζεις.

Unknown είπε...

Είμαι ξεκαθαρος σε αυτό που λέω.
Ποτέ δεν έγραψα ότι οι απεργία θα κλείσει το εργοστάσιο.
Αυτό που λέω είναι ότι ο Μάνεσης δεν ενδιαφερόταν για το εργοστάσιο του Ασπροπύργου με δεδομένη την μείωση της εσωτερικής ζήτησης για χάλυβα και γι αυτό η απεργία κοντεύει τους εννιά μήνες. Όχι μόνο δεν μπόρεσαν να τον εκβιάσουν, αλλά τώρα αυτός εκβιάζει τους εργάτες.

Το ΚΚΕ που έψαχνε να βρεί έναν λόγο ύπαρξης εν μέσω μιας θύελλας μέτρων, τον βρήκε στο "μεγάλο ταξικό αγώνα" της Χαλυβουργίας παίζοντας με τις τύχες 400 οικογενειών.
1)Χωρίς να έχει διασφαλισμένο ότι στο Βόλο θα απεργήσουν (συσχετισμοί κτλ)
2)Χωρίς να έπιδιώξουν πρόσβαση στο λογιστήριο της εταιρίας για να αποδείξουν ότι η εταιρία έχει κέρδη κτλ. Δεν είχαν καμία γνώση (περα από εικασίες) για τα κέρδη ή μή της εταιρίας με αποτέλεσμα η εργοδοσία να διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι το εργοστάσιο πάει για κλείσιμο λόγω μείωσης της ζήτησης
3) Χωρίς να πείθουν κανέναν ότι διαθέτουν τον συσχετισμό δύναμης για να νικήσουν και ειδικά σε μια περίοδο που το μεροκάματο δεν περισσεύει από κανέναν.


Άρα η συντριβή των απεργών ήταν προδιαγεγραμμένη αφού απέτυχαν στο να κλείσουν τα εργοστάσια του Βόλου (η παλωλεθρία του ΠΑΜΕ ήταν ιστορικών διαστάσεων στο Βόλο...) και απέτυχαν να πείσουν ευρύτερα κοινωνικά κομματια, πέρα από ορισμένους εργατομανείς αριστεριστές

Είνει εντυπωσιακό το πόσο αρνητικά σχόλια συγκέντρωνε αυτή η απεργία και κυρίως από κόσμο που δεν ήταν αρνητικούς ούτε στο ΚΚΕ ούτε γενικά σε μια απεργιακή κινητοποίηση.

Τώρα? Τώρα "ας αναλάβουν τα κόμματα του κοινοβουλίου" που λέει και η Παπαρήγα...

Αναυδος είπε...

συμφωνα με τον χατζιαβατισμο του Συριζα
- αν το αφεντικο απολυει αλλα δεν εχει κερδη δεν κανουμε απεργια
- αν μειωνει τους μισθους στα 500 ευρω αλλα δεν εχει κερδη δεν κανουμε απεργια
- αν η συντριπτικη πλειοψηφεια στο ενα εργοστασιο ειναι υπερ της απεργιας αλλα οι υπολοιποι στο Βολο οχι δεν κανουμε απεργια αλλα δεχομαστε τις απολυσεις και τις μειωσεις

και ολα αυτα σε ενα πακετακι χυδαιου αντικομμουνισμου. Πολυ φοβαμαι οτι με τους εργοδοτικους και χατζιαβατες του συριζα ο παναγοπουλος θα φαινεται αγωνιστης σε λιγα χρονια

Φώντας Φ. είπε...

Καλά τα λέει ο φίλος Ίκαρος παιδιά
επιτρέπεται να απεργείς χωρίς να έχεις εξασφαλίσει στο 101% οτι θα νικήσεις; απαπαπα...σκέψου να γινει και καμιά επανάσταση δλδ τι θα λέει ο συναγωνιστής

" Χωρίς να έχει εξασφαλισει οτι η Αθήνα και το αστικό καθεστώς θα παραδοθούν αμαχητί το ΚΚΕ αποφάσισε να παίξει στα ζάρια τις ζωές 50.000 στρατιωτών του λαικού στρατού, για να βρει νόημα ύπαρξης μέσα στην κρίση. Επιτρέπεται να μην είχε μπει μέσα στα αρχεία του ΓΕΣ ώστε να ξέρουμε οτι μπορούμε να νικήσουμε τον εχθρικό στρατό? "

Unknown είπε...

Δεν είναι συριζαίος, αφήστε τώρα τις δικαιολογίες για τα χάλια σας.
Απαντάτε σαν τοξικομανείς που έχουν κάψει τα μυαλά τους.

Χατζηαβατισμός ε;

Τώρα οι χαλυβουργοί με επικεφαλής αυτόν τον ανεκδιήγητο Σιφωνιό (μα δεν υπάρχει ένας ΚΚΕς που να είναι νορμάλ ανθρωπος?) τρέχουν διπλωμένοι στα δύο από το σκύψιμο στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ για να ...μεσολαβήσουν ωστε να ευαρεστηθεί να προσέλθει ο Μάνεσης, ε, ας απολύσει και τους 80 απο τους 120.

Αυτό τί είναι; Αγωνιστική στάση?

Αυτά έπαθαν όσοι αφεθηκαν να παρασυρθούν απο τα πολιτικά κόλπα του Περισσού. Η βλάκεια πρέπει να έχει και τα οριά της. Ο Μάνεσης έστησε μια πολύ έξυπμη παγίδα και το σωματείο έπεσε ολάκερο μέσα με την καθοδήδηση του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ.

Για τον ΔΣΕ που λέει κάποιος άστο καλύτερα. Μαζική αυτοκτονία.

Ανώνυμος είπε...

"ε, ας απολύσει και τους 80 απο τους 120.

Αυτό τί είναι; Αγωνιστική στάση?"

ΊΚαρε πολύ επιλεκτική μνήμης έχεις..... Αλήθεια δεν πληροφορήθηκες ότι μια μερίδα απο τους απολυμένους δεν επιθυμούν να ξαναγυρίσουν,ενώ αρκετοί χαλυβουργοί θα βγούν στην σύνταξη το προσεχές διάστημα?

Επίσης δείξε λίγο σεβασμό σε κάποιους που παλεύουν για ενα αξιοπρεπές μεροκάματο. Εσύ κάνεις τίποτα? Συμμετέχεις στο σωματείο σου για παράδειγμα? Σε κινητοποιήσεις πηγαίνεις? Και μην ακούσω δικαιολογίες του στυλ "δεν έχω χρόνο" ή "έχω τα δικά μου προβλήματα"...Γιατί το να μπαίνεις και να σχολιάζεις σε ιστολόγιο και μια χαρά χρόνο βρίσκεις και δεν σε εμποδίζουν ενδεχομένως τα όποια προσωπικά σου προβλήματα........

ΜΠΟΥΜΠΗΣ

metalorixos είπε...

Τίποτα δεν είναι πιο απολαυστικό μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, απο μια μπύρα στον ίσκιο και έναν ρουφιάνο στα κάρβουνα...

Λέει λοιπόν ο Ικαρος, οτι ο Μάνεσης θέλει να κλείσει το εργοστάσιο και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ έπεσε στη παγίδα του. Απο την θεωρία της ΟΑΚΚΕ οτι αυτοί οι δύο συνεργάζονται για να το κλείσουν, καλύτερα πάντως.


Βέβαια, η πραγματικότητα είναι ένα πολυσύνθετο πράγμα, που οι ρουφιάνοι ποτέ δεν βρίσκουν τα αναλυτικά εργαλεία για να κατανοήσουν.

Η πραγματικότητα λοιπόν, λέει οτι ο Μάνεσης πήρε πίσω τις ψευτοαπειλές για κλείσιμο του εργοστασίου. Γιατί άραγε;

Επίσης λέει οτι την απειλή αυτή την έκανε μετά απο 200 μέρες απεργίας, όχι μετά απο 30, ούτε 60, ούτε 90. Αν απλά ήθελε να τελειώνει με το ζήτημα, δε θα μπορούσε να το κάνει νωρίτερα; Δηλαδή στις πόσες εκατοντάδες μέρες απεργίας νομιμοποιείται ένας βιομήχανος να κλείσει το εργοστάσιο για πάντα;

Επίσης λέει οτι αν και κατα πως μας λένε οι ρουφιάνοι ο Μάνεσης απλα ήθελε να τελειώνει με το εργοστάσιο αυτό, στις 150 μέρες, έκανε τις γνωστές διαδικασίες για το λιμάνι μπροστά! Προφανώς το ήθελε για να πηγαίνει για ιστιοπλοοία ο γιός του. Ε;

Τέλος, λέει, αναπαράγωντας την προπαγάνδα του ΣΚΑΙ και των τσιρακίων του Σαμαρά που προσπαθούν να σπάσουν την απεργία, οτι το ΠΑΜΕ κάνει την απεργία, το ΠΑΜΕ πιέζει τους εργάτες, το ΠΑΜΕ αποφασίζει. Τώρα πως τόσες εκατοντάδες εργάτες κάνουν πως κάνουν συνελεύσεις κάθε βδομάδα και αποφασίζουν μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν το χατήρι της Αλέκας, προσωπικά δεν το κατανοώ. Ισως κανας ρουφιάνος να έχει άποψη και επ αυτού.



Τώρα βέβαια, νταξ... ΔΣΕ σου λέει, μαζική αυτοκτονία. Τι περίμενες απο έναν τέτοιον; Να σηκώνει τη σημαία και να φωνάζει "τάξη εναντίων τάξης"; Να στηρίξει την απεργία; Να κάνει ταττού τη μάπα του Λένιν; Αυτός είναι, τόσο μπορεί.

Οσο για τον τελευταίο που ρώτησε αν ο Ικαρος έχει συνδικαλιστεί, ας μου επιτραπεί να κάνω μια μαντεψιά, όπως κάνει και ο ίδιος για άλλους. Λέω λοιπόν οτι ο ίδιος συνδικαλίζεται. Στην αμερικάνικη ΑΔΕΔΥ(https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1263302). Ε;

Unknown είπε...

Α ναι ξέχασα όποιος κάνει κριτική στο ΚΚΕ είναι πράκτορας της CIA...

Οφείλετε κύριε metalorixe να εμπλουτίσετε την ενημέρωσή σας και πέρα από τον Ριζοσπάστη ο οποίος διαδίδει διάφορες αυθαίρετες βλακείες ότι ο Μάνεσης μπλοφάρει σχετικά με το κλείσιμο του εργοστασίου για να ενισχύσει το κομματικό φρόνημα. Φυσικά με ψέματα.
Και όλα αυτά την ώρα που επίκειται η ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ των χαλυβουργών που εκπροσωπούνται από τον ανεκδιήγητο Σιφωνιό.

Επίσης το ΣτΕ έχει κρίνει παράνομη την κατασκευή του ιδιωτικού λιμανιού της Χαλυβουργίας. Εσύ σε ποιό λιμάνι αναφέρεσαι και τί εννοείς ότι "κινεί διαδικασίες";

Είναι καλό να συνέλθετε λίγο. Η πανωλεθρία δεν ήταν απρόβλεπτη και ούτε φταίνε οι "προβοκάτορες" ως συνήθως. Αντίθετα πολλοί είχαν επισημάνει τον αδιέξοδο χαρακτήρα της πριν ακόμα από την "σφαλιάρα" του Βόλου. Συνδικαλιστές που δεν ενδιαφέρονται να καταλάβουν το λογιστήριο της εταιρίας και να πληροφορήσουν το λαό για την οικονομική κατάσταση της βιομηχανίας αλλά απλώς αναμασούν τις δικές τους θεωρίες και τα συναισθηματά τους δίνουν όλα τα περιθώρια στην εργοδοτική προπαγάνδα να διαδοθεί και να στερεωθεί στην συνείδηση των συναδέλφων τους αλλά και του κόσμου που παρακολουθεί.

Βαλτοί ή ηλίθιοι; Ο Σιφωνιός μπορεί να μπερδέψει και τον Διάβολο...

Σχετικά με το αν η απεργία ήταν του ΚΚΕ δεν επανέρχομαι ξανά. Ένα άθλιο κομματικό παιχνίδι ήταν με την κυβερνητική έγκριση και συμφωνία αφού πέρασαν 200 μέρες (!!!) για να κριθεί τελικά "παράνομη" όχι όμως "καταχρηστική" ενώ σε άλλες απεργίες θυμόμαστε καλά ότι αρκούσε για αυτό ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ 24ωρο! Φυσικά η κυβέρνηση δεν ενδιαφερθηκε για τους χαλυβουργούς αλλά τηρούσε τη συμφωνία με το ΚΚΕ που αναζητούσε απελπισμένα ένα "ταξικό αγώνα" για να παραστήσει ότι αγωνίζεται -και μάλιστα "ταξικά" και όχι "αντιμνημονιακά" όπως όλοι οι άλλοι.

Μπορεί ο "ταξικός αγώνας" να αφήνει αδιάφορους, κυβέρνηση, εξουσία και ξένη Επιτροπεία; Ε, λοιπόν ναι, μπορεί. Ακομα περισσότερο μπορεί να τους αφήνει ανενόχλητους στο καταστροφικό έργο τους.

metalorixos είπε...

Λοιπόν, για να καταλάβουμε τη λογική του Iκάρου.


Ο Μάνεσης, επειδή δε βγαίνει μάνα μου, προτείνει στους εργάτες απολύσεις και μειώσεις ωρών. Οχι γιατί θέλει στην πραγματικότητα αυτό, αλλά γιατί θέλει να το κλείσει και δεν βρίσκει τρόπο. Προφανώς το άρθρο 99 δεν τον καλύπτει για κάποιο μυστήριο λόγο και πρέπει να το κλείσει εν μέσω απεργίας. Τι να κάνει, τι να κάνει, παίρνει ένα τηλέφωνο τον ΓΑΠ.

-Έλα ρε μαλακα
-Πείτε μου κύριε Μανεση
- Θελω να κλείσω το εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο, ολο ζημιες εχει το μπουρδέλο. Αλλά θέλω να το κλείσω εν μέσω απεργίας, να μη με καταλάβουν κιόλας, αλλά οι κωλοεργάτες είναι πολύ έξυπνοι για να την πατήσουν. Τι λες να κάνουμε;
- Μπορώ να μιλήσω στην Αλέκα, να το κλείσει αυτή. Εχουμε κανέναν ΠΑΜίτη εκεί;
-Εχουμε έναν μόνο. Είναι ο πρόεδρος του σωματείου, αλλά θα τους ψήσει, είναι δυνατός αν και μουγκός.
- Πολύ ωραία, πολύ ωραία κύριε. Θα μιλήσω με Περισσό και θα σας πάρω πίσω.

Ξεκινάνε οι εργάτες το λοιπόν την απεργία, όχι γιατί οι ίδιοι το αποφάσισαν, αλλά γιατί ενώ ήσαν αρκετά έξυπνοι για να μην πέσουν στην παγίδα του Μάνεση, είναι αρκετά μαλάκες να πέσουν στην παγίδα της παλιο-Αλέκας της πρακτώρισας που παλεύει για το παραγωγικό σαμποτάζ της χώρας μας με σκοπό να παραδώσει τα κλειδιά της στον Μπλαντιμιρ Πουτιν.
Ένας Σιφωνιός είναι dance with the devil, και όλο το οργανωμένο εργατικό κίνημα, απο αναρχία μέχρι μ-λαδες έπεσε στην παγίδα του πονηρού (Βέβαια, υπάρχει η υποψία οτι και αυτοί τσιράκια όλοι του ΚΚΕ είναι και παλεύουν και αυτοί για την παραγωγική καταστροφή της χώρας για την οποία μόνο οι απεργίες φταίνε και ουδείς άλλος).

metalorixos είπε...

Μαλιστα, ο Σιφωνιός για να γίνει πιο πειστικός, έχει οργώσει όλα τα εργοστάσια της Ελλάδας για να κάνει πως μιλάει στους εργάτες για απεργία ενώ στην πραγματικότητα απλά συζητάει για τον ΠΑΟΚ και την ευρωπαϊκή του προοπτική. Έφτασε και στην Ευρώπη, Δανία και Ολλανδία, μίλησε όμως μόνο σε οπαδούς του Αγιαξ, γιατί είναι και κωλοφασίστας, κι ουχί σε εργάτες.

Στα μισά λοιπόν του αγώνα, ο Μάνεσης νοιώθει την πίεση του Ικαρου και της ΟΑΚΚΕ να του σφίγγει το λαιμό. Τον έχουν καταλάβει. Αποκλείεται να γίνεται απεργία στη χώρα, και δη υπο την αιγίδα του ΠΑΜΕ και να είναι φιλεργατική. Πρέπει λοιπόν να κάνει κάτι για να μην καταλάβει ο κόσμος το σατανικό του κόλπο.
Ετσι κάνει πως αγοράζει το λιμάνι, ενώ το έχει προσχεδιασμένο απο τα πρίν να του το αρνηθεί το ΣτΕ. Δηλαδή σαν να λέμε, όλο το Κράτος παλεύει για να στηρίξει το ΚΚΕ. Απο κυβερνήσεις, κόμματα, Στε, Κεφάλαιο, κανάλια που λοιδωρούν τον αγώνα, τίμιοι εργάτες τσιράκια της νδ που παλεύουν να σπάσουν την απεργία, όλοι υπέρμαχοι του ρωσσόδουλου ΚΚΕ. Ay Caramba κακόμοιροι εργάτες τι σας μέλει!

Περνάνε λίγες μέρες, αλλά η φοβερή και τρομερή ΟΑΚΚΕ και ο τσάκαλος Ικαρος δεν τσιμπάνε. Ξέρουν αυτοί. Τι να κάνει, τι να κάνει ο Μάνεσης για να στηρίξει το ΚΚΕ, σου λέει "δεν ζητάω να κυρηχτεί παράνομη;". Ε, μιας και ουσιαστικό λόγο δε μπορούσε να βρεί(και αυτός ο βλάκας ο Σιφωνιός να μην έχει αφήσει ένα παραθυράκι ανοιχτό για το καλό του αφεντικό;), είπε εκεί οτι η απεργία δεν κοινοποιήθηκε δύο μέρες πρίν. Εντάξει, ο Ικαρος παραείναι έξυνπος για να τσιμπήσει. Ξέρει οτι όλοι, απο τους εργάτες μέχρι το ΣΚΑΙ και απο τον Μάνεση μέχρι την εκάστωται κυβέρνηση, όλοι πολεμάνε για το καλό του ΚΚΕ. Πως αυτό έφτασε στο 4,5% είναι μόνο χαρακτηριστικό του πανέξυπνου λαού μας ο οποίος δεν τσιμπάει και δίνει σε τίμια κόμματα όπως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΧΑ ποσοστά.

metalorixos είπε...

Οι παλιοσοσιαλφασίστες, σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλμιντια(ή μάλλον όχι σοσιαλ μίντια, γιατί είναι ενάντια στο fb, προφανώς γιατί είναι αμερικάνικο, μόλις βγεί το αντίστοιχο πουτινικό fb θα το προωθήσουν) του ΚΚΕ ακόμα απομυζούν και παλεύουν ενάντια στο πραγματικό εργατικό κίνημα. Οπως αυτό στο εργοστάσιο του Βόλου που εκφράζεται συνδικαλιστικά απο τις τίμιες φωνές της ΠΑΣΚΕ και το οποίο αν και υπέγραψε μειώσεις ωραρίων και μισθών, εκμεταλεύεται τους κουτούς υπαλλήλους της Παπαρήγας για να βγάζουν παραπάνω παραγωγή.

Η ευχή μας είναι να κλείσει το εργοστάσιο του Ασπρόπυργου, για να μάθουν που μου θέλουν και απεργίες, και να μείνει μόνο αυτό που δουλεύουν τίμιοι απεργοσπάστες (και οχι μη απεργοί, απο τη στιγμή που βγάζουν παραγωγή συναδέλφων τους που απεργούν). Eυτυχώς ο αγώνας ενισχύεται με τίμιες φιλολαϊκές φωνές σαν τον Αδωνη Γεωργιάδη που στέκεται δίπλα στους τίμιους απεργοσπάστες. Μέχρι τη νίκη.


Και αυτή είναι συνοπτικά η λογική του τιτάνα Ικάρου,επαγγελματία πόστερ σε blogz.Και ζήσαν αυτοί καλά, και εμείς καλά...

Unknown είπε...

metalorixe είσαι εντελώς σιφωνιός?

Το εργοστάσιο κλείνει οριστικά μέχρι την Παρασκευή 20 Ιουλίου.
Είναι μια δραματική εξέλιξη για τις 400 οικογένειες.

Δεν θα πω ότι εξ αιτίας της απεργίας έκλεισε το εργοστάσιο. Θα πώ όμως αυτό που έχω ξαναπει: ότι ο όμιλος Μάνεση υλοποίησε μια προειλημμένη απόφαση εξ αφορμής της πιο ξεκάρφωτης απεργίας σε όλη τη Μεταπολίτευση. Το κλείσιμο της Μονάδας του Ασπροπύργου όχι μόνο δεν είναι πλήγμα για τον Μάνεση αλλά θα του μειώσει δραστικά τις ζημιές. Φυσικά θα αρχίσει το μαλλιοτράβηγμα ανάμεσα στους εργαζομένους του Σιφωνιύ και τους απεργοσπάστες της Καταβάτη, ο Μάνεσης όμως χέστηκε, στην κυριολεξία

Το έχω πει 100άδες φορές. Ο "ταξικός αγώνας" δεν έχει τίποτα πια να προσφέρει γιατί τα αφεντικά δεν έχουν πια ανάγκη τους εργάτες τους. Ούτε λαϊκούς αγωνιστές μπορεί να αναδείξει. Η πανωλεθρία των χαλυβουργών του τραγικού Σιφωνιού δεν θα έχει αντίχτυπο μόνο σε όλους τους εργαζομένους της Χαλυβουργίας αλλά και σε όσους θελήσουν να απεργήσουν στο μέλλον.
Όταν αποτυγχάνουν απεργίες ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΩΝ (τους λόγους τους έχω αναλύσει προηγούμένως) τί μπορούν να κάνουν μια 24ωρη ή μια 48ωρή θα σκεφτεί ο καθένας. Και ειδικά με το ΠΑΜΕ που χαντάκωσε τόσο κοσμο.

Ανώνυμος είπε...

"Το εργοστάσιο κλείνει οριστικά μέχρι την Παρασκευή 20 Ιουλίου"

Το σχόλιο αυτό έγινε στις 19 ΙΟΥΛΙΟΥ.Μια ημέρα πριν,όπου κατά την πρόβλεψη του Ίκαρου το εργοστάσιο κλείνει οριστικά........

Σήμερα 20 ΙΟΥΛΙΟΥ ο Μάνεσης ανοίγει με την επέμβαση των ΜΑΤ το εργοστάσιο,το οποίο ΔΗΘΕΝ ΘΑ ΕΚΛΕΙΝΕ.

Φυσικά οι απέργοι συνεχίζουν κανονικότατα την απεργία και αυτή την ώρα πραγματοποιούν συγκέντρωση στη γέφυρα του ασπρόπυργου.....

Το ενδιαφέρον βέβαια είναι τι προτείνει ο Ίκαρος για τους εργαζόμενους γενικά και όχι μόνο......

ΜΠΟΥΜΠΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Έστω και καθυστερημένα, ευχαριστώ τη singularity και τους άλλους σφους αναγνώστες για τα καλά τους λόγια.

Για το άλλο θέμα που προέκυψε, προσωπικά θα έλεγα ότι έχουμε τις δυο όψεις ενός νομίσματος. Οι προσωπικές σχέσεις με το αφεντικό σε μια μικρή επιχείρηση εμποδίζουν όντως μια απεργιακή κινητοποίηση πχ, αλλά το ίδιο ανασταλτικός παράγοντας είναι και το απρόσωπο των σχέσεων.
Επίσης η μαζικότητα σε κάποιους χώρους -πχ τα μεγάλα εργοστάσια τύπου πουτίλοφ στην πετρούπολη- βοηθάει τις μαζικές κινητοποιήσεις και τη συνειδητοποίηση. Ενώ τώρα το σύγχρονο προλεταριάτο είναι διασκορπισμένο σε ευέλικτες μικρές μονάδες, και βασικά αποξενωμένο από τους συναδέλφους του.
Η αποξένωση έχει πολλά πρόσωπα, δε συνδέεται μόνο με το μεγάλο ή με τις πόλεις. Αλλά σήμερα γίνεται πιο αισθητή στις γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων, με τάσεις εξάπλωσης και στην επαρχία..