Το κομμούνι ο δήμαρχος θα μου πάρει το πηγάδι

Εν μέσω θερινής ραστώνης, η κε του μπλοκ έχει την τιμή να δημοσιεύσει τις αυγουστιάτικες σκέψεις ενός παραθεριστή, σε ένα πολύ ωραίο κείμενο του Σεχτάρ του Τρομερού. Όπως λέει κι ο ίδιος εξάλλου "καμιά φορά κι ο παραθεριστικός χαβαλές πυροδοτεί σκέψεις". Κι ας τον γέμιζε πάντα απαισιοδοξία η Τζια για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Ακόμα κι εκεί, τα πάντα ρει...

Εδώ, στο μικρό νησί (Τζιά), που παραθερίζω, πιάνουμε κουβέντα με ντόπιους, που συχνά με φωτίζει για μερικές πλευρές της πολιτικής πάλης μας και την υποκειμενική κατάσταση ενός λαού διαφορετικού από τον αθηναϊκό. Τα σχετικά πορίσματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά αλλά τουλάχιστον επιβεβαιώνουν κάποιες διαπιστώσεις για τον τρόπο, που παλεύουμε και τα αποτελέσματά του.

Μια σύντομη ματιά στο κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο
Το νησί βρίσκεται στη φάση της μετάβασης από την ατομική αγροτική μικτή καπιταλιστική οικονομία (=μικρός-οικογενειακός κλήρος, σημαντική οικογενειακή αυτάρκεια-οικοτεχνία, καθυστερημένα μέσα παραγωγής, γραφικά γαϊδουράκια κλπ, εμπόριο μικρών περισσευμάτων κυρίως κτηνοτροφικών), στην παρασιτική καπιταλιστική οικονομία των εισοδηματιών, πρώην αγροτών, που πλουτίζουν από την εκποίηση κυρίως άγονων, ορεινών η μη, παραθαλάσσιων εδαφών σε εργολάβους-σπιτεμπόρους και πλούσιους ιδιώτες για δημιουργία προς το παρόν ακριβών παραθεριστικών κατοικιών. Στα χωράφια εργάζονται λίγοι πια ντόπιοι μαζί με αλβανούς, ενώ ο επισιτισμός τους εντατικούς θερινούς μήνες αναλαμβάνεται από 2-3 σουπερμάρκετ. Το νησί έχει επάρκεια και εξάγει κτηνοτροφικά προϊόντα ακόμη. Μαζικός τουρισμός δεν υπάρχει – λίγα (2-3) ξενοδοχεία, κάπως περισσότερα (σε κλίνες) ενοικιαζόμενα δωμάτια η στούντιο, κύρια με τον χρόνο. Η καλοκαιρινή κίνηση οφείλεται κύρια στους ιδιοκτήτες-ενοικιαστές παραθεριστές και στην επιστροφή των ντόπιων ξενητεμένων/αθηναίων.
Λόγω του οικοδομικού οργασμού των προηγουμένων ετών υπήρχε σημαντική πρόσθετη οικονομική κίνηση, που τώρα έχει κάτσει τελείως. Οι περισσότεροι αλβανοί της οικοδομής έφυγαν, αφήνοντας ξενοίκιαστα και τα παληά φτωχικά ενοικιαζόμενα δωμάτια, που είχαν βρεί σε αυτούς ουρανοκατέβατους ενοικιαστές καθώς είχαν απαξιωθεί και δεν μπορούσαν πια να νοικιάζονται σε παραθεριστές. Τώρα μένουν άδεια. Κάποιες απόπειρες ανακαινίσεων έμειναν στη μέση λόγω κρίσης.
Η κρίση έφερε και την μείωση των επισκέψεων ιδιωτικών και ενοικιαζόμενων σκαφών, που άφηναν κάποιο χρήμα στα δύο λιμανάκια του. [ Και επίσης, προς μεγάλη χαρά του γράφοντος, συνέπεσε με την αύξηση του ενάλιου πληθυσμού των σκάρων. Που την αποδίδει ακριβώς στην λόγω κρίσης δραστική μείωση των σκαφάτων επιδρομέων ψαροντουφεκάδων – κακοχρονάχουνε, που δεν είχαν αφήσει τίποτε στον βυθό τα προηγούμενα χρόνια της καπιταλιστικής παραζάλης. ]
Πιστεύω πως η πιο σημαντική ανατροπή στην μικρή νησιώτικη κοινωνία, λόγω της ιδιόμορφης καπιταλιστικής μετάβασης, είναι η εμφάνιση των εισοδηματιών από την εκποίηση της γής, που έπιασαν πολλά λεφτά χωρίς κόπο και εκτόπισαν από την ηγετική τους κοινωνική θέση τους «πλούσιους» (λέμε τώρα…) νοικοκυραίους με τα εύφορα λειβαδίσια η κοντά σε πηγές χωράφια, που όμως δεν προσφέρονται για παραθεριστική αξιοποίηση. Βρέθηκαν με λεφτά ξαφνικά, μέσα σε δέκα-είκοσι χρόνια, φτωχοί γεωργοκτηνοτρόφοι, που φυτοζωούσαν.

Ο υποκειμενικός παράγοντας…
Οι κάτοικοι έχουν μια παράδοση εργατικότητας καθώς το νησί είναι γεμάτο πεζούλες, που προδίδουν σκληρή δουλειά, και διατηρείται ακόμη και σήμερα στους παληότερους, μαζί με έναν πολύ συντηρητικό χαρακτήρα. [ Πολύ χαρακτηριστικό: Μερικοί συνεχίζουν να σκάβουν και να αρμέγουν γιδοπρόβατα, ενώ έχουν στην τράπεζα εκατοντάδες χιλιάδες €, και κατέχουν ακόμη γεωτεμάχια, που, προ κρίσης, αποτιμούνταν σε εκατομμύρια! ] Είναι, βεβαίως, ισχυρά ατομιστές (… «κάθε βακέρος και την χασιέντα του»), και, ασφαλώς, πολύ θρήσκοι. Αρα είναι και πολιτικά συντηρητικοί. Μην περιμένετε λοιπόν κουκουέ εδώ, μόνο ν.δ. και τα συναφή, περιλαμβανομένου και του μπατσόκ.

…και οι απόψεις του…
Μετά από αυτή την επιτροχάδην κοινωνική επιθεώρηση ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές τοποθετήσεις τους από τις κουβέντες, που λέγαμε.
Όταν συζητάγαμε για τα «μέτρα», πέρυσι, μειώσεις μισθών-συντάξεων κλπ,. ένας ντόπιος, μου αντέτεινε, πολύ χαιρέκακα, ότι «καλά να τους κάνουνε των Αθηναίων, αυτοί παίρνουνε μισθούς, που εμείς ούτε να τους ονειρευτούμε, άσε και αυτό το ΕΦΑΠΑΞ στο τέλος». Τότε θεωρούσαν ότι το μνημόνιο αφορά μόνο τους «Αθηναίους». Προφανώς αυτά τους λέγανε οι τοπικοί πολιτευτάδες και οι παπάδες (έχω ακούσει συχνά από άμβωνος πολιτική προπαγάνδα), για να τους καθησυχάσουν, ότι τα «μέτρα» δε θάρθουν στο νησί, αλλά αφορούν τους προνομιούχους πρωτευουσιάνους.
Φέτος όμως, που ήρθαν και εδώ τα μέτρα, κύρια μέσω ΔΕΗ, και μερικοί άρχισαν να ανακαλύπτουν πως και η τοπική οικονομική κρίση οφείλεται στα μέτρα (και όχι πως είναι συναρτημένη, όπως και τα «μέτρα», με την γενικότερη κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού – μη ζητάτε και πολλά…), ….άρχισαν να …θυμώνουν με νδ-μπατσόκ! Αλλά και πάλι, μη νομίζετε πως άρχισαν να ψάχνονται για τίποτε αριστερές και τέτοια.
Ολα αυτά (και όχι μόνον, όπως θα δούμε παρακάτω) χαρακτηρίζονται συλλήβδην και αδιακρίτως «κουμμούνια».
Οι τοπικοί πολιτικοί καθοδηγητές τους βρήκαν την λύση για τις τελευταίες εκλογές: Αποχή.
Δεν γνωρίζω αν το έκαναν η αν εκτονώθηκαν σε τίποτε Ανέλ η ΧΑ, η αν κάποιοι πιο τολμηροί τους καθησύχασαν πως υπάρχει κι ο Σιχτύριζα, που ανήκει στα καλά κουμμούνια.
Θα μάθω τι έκαναν, και κυρίως γιατί, αλλά σιγά-σιγά, μην τους κάνω και τον ανακριτή – είναι και κλειστοί με μένα ξέροντας τι είμαι.
Αλλά το πιο κουφό, μας το είπε, ένας εργάτης σε συνεργείο υπεργολάβου της ΔΕΗ, που έχει μείνει με μειωμένη δουλειά στα 56 του, δεν έχει πλήρη ένσημα, και ελπίζει στην αξιοποίηση κάποιων πατρικών χτημάτων, ενώ συμπληρώνει το εισόδημά του νοικιάζοντας για συνολικά ~ 4000 € το χρόνο δύο παραθεριστικά μέτριας ποιότητας. [ Οσο τον θυμάμαι, περιμένει με βεβαιότητα την διάνοιξη του νέου δρόμου, που θα περάσει μέσα από, και θα αναβαθμίσει, τα κακοτράχαλα 4-5 στρέμματα πρώην βοσκοτόπια του. Ετσι του έχουν τάξει οι κομματάρχες, με αυτή την ελπίδα τον κρατάνε τα τελευταία ~ 30 χρόνια! ] Εχει και ένα στρεμματάκι στο λειβάδι, όπου ο υδροφόρος ορίζοντας εξασφάλιζε δωρεάν νερό, χρήσιμο και στις κατοικίες. Όμως το νησί έχει πια περίπου 500 (!) πισίνες και οι υδροφόρες πάνε κι έρχονται απειλώντας το υπόγειο νερό του μικρού οικοσυστήματος.
Τα σαΐνια μυρίστηκαν τη δουλειά και ο δήμαρχος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να θέσει υπό έλεγχο την χρήση του υπόγειου νερού στο λειβάδι. Μόλις τώμαθε αυτό ο εργάτης άρχισε να βρίζει τον Δήμαρχο, «το κουμμούνι, που θέλει να μου βάλει μετρητή στο πηγάδι του πατέρα μου»! Προφανώς αυτά λένε αναμεταξύ τους. Βέβαια, το «κουμμούνι» ο Δήμαρχος κάθε άλλο παρά κουμμούνι, δεξιός του κερατά είναι ο άνθρωπος, αλλά ιδέστε πόσο αριστοτεχνικά συκοφαντείται ο κομμουνισμός στη χειραγωγούμενη συνείδηση των απλοϊκών ανθρώπων. Χρεώνουν στον κομμουνισμό κάθε αντιπαθητικό μέτρο αστικού εκσυγχρονισμού, που τελική κατάληξη θα έχει την πλήρη υπαγωγή στον έλεγχο του μεγάλου κεφαλαίου: Θα ιδρυθεί πρώτα κάποια προβληματική δημοτική υπηρεσία διαχείρισης του υδροφόρου ορίζοντα και διανομής νερού, που κάποια στιγμή θα «απελευθερωθεί» και θα περιέλθει στον απόλυτο έλεγχο κάποιας υπερεταιρείας, που θα ελέγχει όλα τα νερά της χώρας μας, στα πλαίσια της παγκόσμιας μάχης για τον έλεγχο του νερού….

… με κάποιους συνειρμούς.
Ο φίλος μου και οπαδός του κόμματος, που του έκανε τη σχετική συζήτηση, προσπάθησε να τον πείσει για την αναγκαιότητα του ελέγχου του υδροφόρου ορίζοντα. Στην ουσία δηλαδή υποστηρίζοντας τον αστικό εκσυγχρονισμό στο γράμμα του, και υποτιμώντας την ουσία του, δηλαδή, το ευρύτερο πλαίσιο σχέσεων, όπου εντάσσεται, ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί και τις συνέπειες που θα έχει για τον μικρό ανθρωπάκο, που βλέπει να του στερούν το πηγάδι του πατέρα του, διαισθανόμενος ίσως καλύτερα από τον κουλτουριάρη αθηναίο, τι μπορεί να σημαίνει η αποξένωσή του από το νερό….. Αντί να του εξηγήσει πως αυτό είναι βήμα για την εμπορευματοποίηση του νερού, που καμιά σχέση δεν έχει με κομμουνισμό.
Πόσες φορές έχουμε κάνει αυτό το λάθος… Ο Καπιταλισμός οικοδομούνταν και το πολιτικό κόστος πλήρωνε ο …Κομμουνισμός! Θυμηθείτε τον Γιωργάκη («η δημόσια παιδεία είναι κατάλοιπο του ….εμφυλίου και του ΔΣΕ»!. Η το κουφό « η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική χώρα στην Ευρώπη», εξ αιτίας του κρατικομονοπωλιακού τομέα της οικονομίας της! Πως τα πολεμήσαμε αυτά;
Μήπως εδώ δεν εντάσσεται, π.χ., και η διαχρονική γραμμή του κόμματος, (όπως και της ρεφορμιστικής αριστεράς, αλλά και του εξωκοινοβούλιου με κάποιες ήσσονες παραλλαγές) για την τριμερή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος; [ Το ασφαλιστικό έρχεται ξανά και ξανά και θα είναι συνεχώς στην επικαιρότητα γιατί απλά η επίλυσή του υπερβαίνει τις δυνατότητες του Καπιταλισμού – ανήκει στα θεμελιακά προβλήματα της εποχής μας, που απαιτούν «Δευτέρα Παρουσία» εδώ και τώρα. Αλλά επ’ αυτού αναλυτικότερα μιαν άλλη φορά.] Εδώ δεν εντάσσεται και η διαχειριστική-συμβιβαστική πολιτική των εγκεφαλικών «ενδιάμεσων σταδίων» και των «μεταβατικών προγραμμάτων», δηλαδή να κοσκινάμε πέντε μέρες επειδή δε θέλουμε να ζυμώσουμε, αφού το ζύμωμα ανήκει στην «Δευτέρα Παρουσία»;
Το σοκ/ανώμαλη προσγείωση των εκλογών της 17/6 καλό θα είναι να μας παρακινήσει όλους σε ένα καλό ιδεολογικό ξεσκόνισμα και μιαν επιθεώρηση του θεωρητικού/προπαγανδιστικού οπλοστασίου μας.
Το στράτευμα χρειάζεται καλύτερα, σύγχρονα, όπλα και εντατικότερη εκπαίδευση στη χρήση τους. Χρειάζεται περισσότερη εμβάθυνση και προβολή στα ώριμα προβλήματα, που είναι terminal, που δεν μπορούν πια να παρακαμφθούν και δεν υπάρχουν γι αυτά ενδιάμεσες η μεταβατικές λύσεις. Ευτυχώς το ΚΚΕ έχει ξεκινήσει από καιρό αυτές τις αναζητήσεις αν και (θεωρώ πως) είναι ακόμη μακρυά από το πλήρες ξεκαθάρισμα, και εκεί αποδίδω την ψυχρολουσία του -4%. Τα εσωτερικά του προβλήματα, («νέα σπορά», «εργατικός αγώνας» κλπ. ) δείχνουν πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα και τι σκληρός αγώνας χρειάζεται.
Και δυστυχώς, μόνο στο ΚΚΕ φαίνεται να εμφιλοχωρούν τέτοιοι προβληματισμοί. Για την υπόλοιπη αριστερά το βασικό πρόβλημα φαίνεται να είναι η ενότητα στον αποπροσανατολισμό και το αντιϊμπεριαλιστικό-δημοκρατικό μέτωπο για τον «εκδημοκρατισμό» της Συρίας και του Ιραν, αφού τακτοποιήσαμε επιτυχώς τις Τυνησία-Αίγυπτο-Λιβύη.

Τζιά, 17.8.2012

Σεχτάρ ο Τρομερός